|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
19,0050,001,"ก็จริง โดยไม่แปลกกัน, ถึงอย่างนั้น เมื่อนิยมกะกำหนดลงในบทนี้ "
|
|
19,0050,002,ย่อมได้แก่จิตเป็นกามาพจรกุศล ๘ ดวง; ก็เมื่อกล่าวด้วยสามารถวัตถุ
|
|
19,0050,003,ย่อมได้แก่จิตประกอบด้วยญาณ เป็นไปกับด้วยโสมนัสแม้จากกามาพจร
|
|
19,0050,004,กุศลจิต ๘ ดวงเท่านั้น.
|
|
19,0050,005,บทว่า <B>ปุพฺพงฺคมา</B> ความว่า ประกอบกับใจซึ่งเป็นผู้ไปก่อน
|
|
19,0050,006,นั้น. ขันธ์ ๓ มีเวทนาเป็นต้น ชื่อว่าธรรม. แท้จริง ใจเป็นหัวหน้า
|
|
19,0050,007,ของอรูปขันธ์ทั้ง ๓ มีเวทนาขันธ์เป็นต้นนั่น โดยอรรถคือเป็น
|
|
19,0050,008,ปัจจัยเครื่องให้เกิดขึ้น เหตุนั้นขันธ์ทั้ง ๓ ประการนั่น จึงชื่อว่ามีใจ
|
|
19,0050,009,เป็นหัวหน้า. เหมือนอย่างว่า เมื่อทายกเป็นอันมาก กำลังทำบุญ
|
|
19,0050,010,มีถวายบาตรและจีวรเป็นต้น แก่ภิกษุสงฆ์หมู่ใหญ่ก็ดี มีบูชาอันยิ่ง
|
|
19,0050,011,และฟังธรรม และตามประทีป และทำสักการะด้วยระเบียบดอกไม้
|
|
19,0050,012,"เป็นต้นก็ดี ด้วยกัน เมื่อมีผู้กล่าวว่า ""ใครเป็นหัวหน้าของทายก"
|
|
19,0050,013,"เหล่านั้น,"" ทายกผู้ใดเป็นปัจจัยของพวกเขา, คือพวกเขาอาศัยทายกผู้ใด"
|
|
19,0050,014,"จึงทำบุญเหล่านั้นได้, ทายกผู้นั้น ชื่อติสสะก็ตาม ชื่อปุสสะก็ตาม"
|
|
19,0050,015,"ประชุมชนย่อมเรียกว่า ""เป็นหัวหน้าของพวกเขา"" ฉันใด, คำอุปไมย"
|
|
19,0050,016,ซึ่งเป็นเครื่องให้เกิดเนื้อความถึงพร้อมนี้ บัณฑิตพึงทราบฉันนั้น. ใจ
|
|
19,0050,017,ชื่อว่าเป็นหัวหน้าของธรรมเหล่านี้ ด้วยอรรถว่าเป็นปัจจัยเครื่องให้
|
|
19,0050,018,เกิดขึ้นด้วยประการฉะนี้ เหตุนั้น ธรรมเหล่านี้ จึงชื่อว่ามีใจเป็น
|
|
19,0050,019,หัวหน้า. แท้จริง ธรรมเหล่านั้น เมื่อใจไม่เกิดขึ้น ย่อมไม่สามารถ
|
|
19,0050,020,"จะเกิดขึ้นได้, ส่วนใจ เมื่อเจตสิกบางเหล่าถึงยังไม่เกิดขึ้น ก็เกิดขึ้น"
|
|
19,0050,021,ได้แท้ และใจชื่อว่าเป็นใหญ่กว่าธรรมเหล่านี้ ด้วยอำนาจเป็น
|
|
|