| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 32,0016,001,พระคาถานี้ว่า :- | |
| 32,0016,002,"<B>"" พึงบุคคลพร่ำสอนผู้อื่นอยู่ฉันใด, พึงทำตน" | |
| 32,0016,003,"ฉันนั้น, บุคคลผู้มีตนฝึกดีแล้วหนอ ( จึง ) ควรฝึก " | |
| 32,0016,004,"( ผู้อื่น ), เพราะว่าได้ยินว่า ตนฝึกฝนได้โดยยาก. ""</B>" | |
| 32,0016,005,[ แก้อรรถ ] | |
| 32,0016,006,พึงทราบความแห่งพระคาถานั้นว่า :- | |
| 32,0016,007,""" ภิกษุกล่าวแล้วว่า ' พึงจงกรมในปฐมยามเป็นต้น ' ชื่อว่าย่อม" | |
| 32,0016,008,กล่าวสอนผู้อื่นฉันใด. ตนเองก็ฉันนั้น อธิษฐานกิจมีจงกรมเป็นต้น | |
| 32,0016,009,ชื่อว่าพึงกระทำตนเหมือนอย่างสอนผู้อื่น. เมื่อเป็นเช่นนี้ ภิกษุนั้น | |
| 32,0016,010,"เป็นผู้มีตนฝึกดีแล้วหนอ ควรฝึก ( บุคคลอื่น<SUP>๑</SUP> ) """ | |
| 32,0016,011,บาทพระคาถาว่า <B>สุทนฺโต วต ทเมถ</B> ความว่า ภิกษุย่อมพร่ำ | |
| 32,0016,012,สอนผู้อื่น ด้วยคุณอันใด. เป็นผู้ฝึกฝนดีแล้วด้วยตน ด้วยคุณอันนั้น | |
| 32,0016,013,ควรฝึก ( ผู้อื่น ). | |
| 32,0016,014,บาทพระคาถาว่า <B>อตฺตา หิ กิร ทุทฺทโม</B> ความว่า เพราะว่า | |
| 32,0016,015,ชื่อว่าตนนี้ เป็นสภาพอันบุคคลฝึกฝนได้ยาก. เพราะเหตุนั้น ตนนั้น | |
| 32,0016,016,"ย่อมเป็นสภาพอันบุคคลฝึกฝนดีแล้ว ด้วยประการใด, ควรฝึกตนด้วย" | |
| 32,0016,017,ประการนั้น. | |
| 32,0016,018,ในกาลจบเทศนา ภิกษุแม้ประมาณ ๕๐๐ รูปนั้น บรรลุพระ- | |
| 32,0016,019,อรหัตผลแล้ว ดังนี้แล. | |
| 32,0016,020,เรื่องพระปธานิกติสสเถระ จบ. | |
| 32,0016,021, | |
| 32,0016,022,๑. ใช้เป็นบทตั้งอีกครั้งหนึ่ง. | |