| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 44,0017,001,พร้อมด้วยลักษณะเป็นต้น และด้วยอำนาจอุปาการะมีการได้น้ำนมและ | |
| 44,0017,002,การเฝ้าเป็นต้น ทานนั้นไม่ทรงถือเอา เพราะไม่ประกอบด้วยลักษณะ | |
| 44,0017,003,แห่งทาน. จริงอยู่ การบริจาควัตถุที่พึงให้ของตน ด้วยอำนาจความ | |
| 44,0017,004,ปรารถนาเพื่ออนุเคราะห์และบูชา ชื่อว่าทาน. การบริจาควัตถุที่พึงให้ | |
| 44,0017,005,ด้วยอำนาจความกลัว ความรัก และความประสงค์สินบนเป็นต้น หาชื่อ | |
| 44,0017,006,ว่าทานไม่ เพราะเป็นทานที่มีโทษ. วัตถุ (ของกิน) แม้เพียงคำ | |
| 44,0017,007,ครึ่งคำที่บุคคลให้แล้ว ก็ไม่ทรงถือเอา เพราะไม่สามารถในอันให้ผล | |
| 44,0017,008,ตามมุ่งหมาย เหตุความที่ทานที่พอแก่ความต้องการยังไม่บริบูรณ์. | |
| 44,0017,009,ก็ทานใด บุคคลหวังเฉพาะผลโดยนัยเป็นต้นว่า บุญอันสำเร็จด้วย | |
| 44,0017,010,ทานนี้นี่แหละ จงเป็นไปเพื่อความเจริญประโยชนสุขต่อไป แล้วให้ | |
| 44,0017,011,แก่บรรดาสัตว์ดิรัจฉาน มีสุนัขสุกรไก่และกาเป็นต้น ชนิดใดชนิดหนึ่ง | |
| 44,0017,012,ซึ่งประสบเข้าแล้ว พอแก่ความต้องการ ทานนั้น ทรงถือเอาว่า | |
| 44,0017,013,ทานในสัตว์ดิรัจฉาน. ดิรัจฉานทานนั้น ชื่อว่ามีอานิสงส์ ๑๐๐ เท่า | |
| 44,0017,014,เพราะให้อานิสงส์ ๕๐๐ คือให้อายุใน ๑๐๐ อัตภาพ. ให้วรรณะ ให้ | |
| 44,0017,015,สุขะ ให้พละ ให้ปฏิภาณใน ๑๐๐ อัตภาพ. พึงทราบนัยในทานแม้สูง | |
| 44,0017,016,ขึ้นไปอย่างนั้น. อนึ่ง บุคคลมีชาวประมง คนดักปลา เป็นต้น ผู้ | |
| 44,0017,017,เลี้ยงชีวิตด้วยการเบียดเบียนสัตว์อื่น ชื่อว่าปุถุนชนผู้ทุศีล ทานที่ให้ | |
| 44,0017,018,แก่ปุถุชนผู้ทุศีลผู้นั้น มีอานิสงส์พันเท่า. อนึ่ง บุคคลผู้มีศีลเหมือนผู้มีศีล | |
| 44,0017,019,ไม่โอ้อวด ไม่มีมายา ไม่เบียดเบียนสัตว์อื่น เลี้ยงชีวิตด้วยกสิกรรม | |
| 44,0017,020,หรือด้วยพาณิชกรรมโดยธรรมสม่ำเสมอชื่อว่าปุถุชนผู้มีศีล. ทานที่ให้แก่ | |
| 44,0017,021,ปุถุชนผู้มีศีลนั้น มีอานิสงส์แสนเท่า. อนึ่ง ดาบสผู้ได้อภิญญา ๕ อัน | |