Book,Page,LineNumber,Text
19,0040,001,[เทพบุตรจำแลงกายไปหาพราหมณ์]
19,0040,002,"(แม้)  เทพบุตรแลดูสมบัติของตนแล้ว  คิดว่า  ""สมบัตินี้เราได้"
19,0040,003,"ด้วยกรรมอะไร ?""  เมื่อพิจารณาไปก็รู้ว่า  ""ได้ด้วยในที่เสื่อมใสใน"
19,0040,004,"พระศาสดา ""  ดังนี้แล้ว  จึงคิดต่อไปว่า ""พราหมณ์ผู้นี้  ในกาล"
19,0040,005,เมื่อเราไม่สบาย  หาได้ให้หมอประกอบยาไม่  เดี๋ยวนี้สิ  ไปป่าช้า
19,0040,006,"ร้องไห้อยู่, ควรที่เราจะทำแกให้ถึงประการอันแปลก""  ดังนี้แล้ว"
19,0040,007,จึงจำแลงตัวเหมือนมัฏฐกุณฑลีมาณพ  มาแล้ว ได้กอดแขนยืน
19,0040,008,ร้องไห้อยู่  ในที่ไม่ไกลป่าช้า.
19,0040,009,[เทพบุตรกับพราหมณ์โต้วาทะกัน]
19,0040,010,"พราหมณ์เห็นเขาแล้ว  จึงคิดว่า  ""เราร้องไห้เพราะโศกถึงบุตร"
19,0040,011,"ก่อน,  ก็มาณพนั่น  ร้องไห้ต้องการอะไรเล่า ?  เราจะถามเขาดู"""
19,0040,012,ดังนี้แล้ว  เมื่อจะถาม  ได้กล่าวคาถานี้ว่า
19,0040,013,"<B>""ท่านตกแต่งแล้ว  เหมือนมัฏฐกุณฑลี  มีภาระ"
19,0040,014,"คือระเบียบดอกไม้  มีตัวฟุ้งด้วยจันทน์เหลือง,"
19,0040,015,"กอดแขนทั้ง ๒ คร่ำครวญอยู่  ในกลางป่าช้า,"
19,0040,016,"ท่านเป็นทุกข์อะไรหรือ ?""</B>"
19,0040,017,มาณพนั้นกล่าวว่า
19,0040,018,"<B>""เรือนรถ  ทำด้วยทองคำ  ผุดผ่อง  เกิดขึ้นแล้ว"
19,0040,019,"แก่ข้าพเจ้า,  ข้าพเจ้าหาคู่ล้อของมันยังไม่ได้"
19,0040,020,"ข้าพเจ้าจักยอมเสียชีวิต  เพราะความทุกข์นั้น.""</B>"
19,0040,021,ทีนั้น พราหมณ์ได้พูดกะเขาว่า