Book,Page,LineNumber,Text 44,0031,001,"[๓๐] อรรถกถาปัญจมวรรค ติกนิบาต อิติวุตตกะว่า ""บทว่า" 44,0031,002,อามิสทานํ ความว่า ปัจจัย ๔ ชื่ออามิสทาน ด้วยสามารถเป็นวัตถุ 44,0031,003,อันบุคคลพึงให้. จริงอยู่ ปัจจัยเหล่านั้น พระผู้มีพระภาคตรัสเรียก 44,0031,004,ว่าอามิส เพราะเป็นของพึงถูกต้องด้วยกิเลสมีตัณหาเป็นต้น. อีก 44,0031,005,"อย่างหนึ่ง เจตนาเครื่องบริจาคปัจจัย ๔ เหล่านั้น ชื่ออามิสทาน.""" 44,0031,006,[๓๑] ความที่อามิสทานนั้นเป็นมงคล มีประการดังกล่าวแล้วแล. 44,0031,007,อีกอย่างหนึ่ง อามิสทานชื่อว่าเป็นมงคล แม้เพราะเป็นเหตุแห่งการ 44,0031,008,ได้หิตสุข. เพราะผู้ให้ปัจจัย ๔ ย่อยได้หิตสุข. ในข้อนั้น มีเรื่องเหล่านี้ 44,0031,009,[เป็นอุทาหรณ์] :- 44,0031,010,[เรื่องพระเจ้านันทะ] 44,0031,011,ในอดีตกาล กุฎุมพีชาวกรุงพาราณสีผู้หนึ่งเที่ยวไปในป่า เห็น 44,0031,012,ผ้าอนุวาตของพระปัจเจกพุทธเจ้าผู้ทำจีวรอยู่ไม่พอ จึงได้ถวายผ้าห่ม 44,0031,013,ของตน. เขาบังเกิดในดาวดึงส์เพราะกรรมนั้น เสวยทิพยสมบัติ 44,0031,014,จุติจากนั้น บังเกิดในสกุลอมาตย์ ในที่ประมาณโยชน์หนึ่งจากกรุง 44,0031,015,"พาราณสี เจริญวัยแล้ว ในวันนักขัตฤกษ์กล่าวว่า ""แม่ จงให้ผ้า" 44,0031,016,"สาฎกแก่ฉัน ฉันจักเล่นนักษัตร."" มารดาให้ผ้าขาว (แต่) เมื่อ" 44,0031,017,"บุตรกล่าวว่า ""ผ้านี้หยาบ"" ได้ให้ผ้าอื่น. บุตรนั้นห้ามผ้าแม้นั้นแล้ว." 44,0031,018,"มารดานั้นกล่าวว่า ""ในเรือนของเรา ไม่มีผ้าเนื้อละเอียดกว่านี้.""" 44,0031,019,บุตร. แม่ ฉันจะไปที่ ๆ จะได้. 44,0031,020,มารดา. ลูก แม่ปรารถนาจะให้เจ้าให้ได้ราชสมบัติในกรุง 44,0031,021, 44,0031,022,๑. ป. ที. ขุ. อิติ. ๔๐๕.