file
stringlengths 14
14
| audio
audioduration (s) 0.76
14.6
| text
stringlengths 8
201
| speaker_name
stringclasses 8
values | dataset
stringclasses 2
values |
|---|---|---|---|---|
wavs/012598.wav | І ён злёгку пацягнуў сына нагайкай па спіне, а потым прымацаваў гарапнік да другой пятлі сядла. — Помні. | @corpus | dataset_3 |
|
wavs/012599.wav | Аднекуль з-за дома, з берага паркавага стаўка, ударыла гармата. Потым другі раз. трэці. восьмы. адзінаццаты. | @corpus | dataset_3 |
|
wavs/012600.wav | Потым сын памог яму абкруціць вакол таліі залатканы слуцкі пояс. | @corpus | dataset_3 |
|
wavs/012601.wav | Скураны мяшочак бразнуў, упаўшы паміж двума строямі. | @corpus | dataset_3 |
|
wavs/012602.wav | Гэта зямля вызваляецца ад пабору і давеку астанецца за тваёй сям'ёй. | @corpus | dataset_3 |
|
wavs/012603.wav | І толькі Андрэй, перахапіўшы позірк, непрыкметна для іншых усміхнуўся яму краёчкам вуснаў. | @corpus | dataset_3 |
|
wavs/012604.wav | Ніхто з іх не глядзеў на пана Юрыя; толькі на Алеся глядзелі ўсе. І Алесь, адчуваючы амаль фізічны боль у сэрцы, ішоў да іх. | @corpus | dataset_3 |
|
wavs/012605.wav | Усё мянялася. Нішто не мянялася толькі ў Загоршчыне. | @corpus | dataset_3 |
|
wavs/012606.wav | І вось аднойчы, прачнуўшыся пазней звычайнага ад прыглушанага звону гадзінніка, Алесь адчуў, што нешта не так. | @corpus | dataset_3 |
|
wavs/012607.wav | — Ты носіш добрую зброю, каб не злоўжываць ёю, і багатую вопратку, каб не ганарыцца ёю перад астатнімі. | @corpus | dataset_3 |
|
wavs/012608.wav | Бацька нечакана злавіў яго і, прыўзняўшы, так спрытна кінуў галавою ў басейн, што Алесь колам перавярнуўся ў вадзе. | @corpus | dataset_3 |
|
wavs/012609.wav | Частка шостая. Скончыўся месяц траў, адквітнеў за ім месяц кветак. | @corpus | dataset_3 |
|
wavs/012610.wav | Толькі Марылі не было ды старэйшага Стафана. Кінуўся быў да іх — бацькава рука ўладна сціснула плячо. Кагуты стаялі моўчкі. | @corpus | dataset_3 |
|
wavs/012611.wav | — Гэта тваё, — сказаў ён. — Твая зямля і тваё неба. | @corpus | dataset_3 |
|
wavs/012612.wav | — Вядома куды. На аршанскае поле. — Каго біць? — Там скажуць! — А за што? | @corpus | dataset_3 |
|
wavs/012613.wav | Толькі на адну хвіліну, бо ў наступны момант ён успомніў, што прыйшоў той дзень | @corpus | dataset_3 |
|
wavs/012614.wav | Цяпер прыйшла чарга Алеся. Ён таксама нацягнуў боты, толькі белыя. | @corpus | dataset_3 |
|
wavs/012615.wav | і з ім, магчыма, нейкая воля, магчымасць быць хоць трошкі гаспадаром самому сабе. | @corpus | dataset_3 |
|
wavs/012616.wav | Аднесла ветрам арэхавы пылок, згінула да наступных надзей і новай вясны вампір-трава, | @corpus | dataset_3 |
|
wavs/012617.wav | — Ці вучыў ты майго сына быць літасцівым да жывёл, як то належыць чалавеку? — Так. | @corpus | dataset_3 |
|
wavs/012618.wav | бо выхоўваў у працы і поце майго сына. Шэсць сыноў — дзвесце сорак рублёў. | @corpus | dataset_3 |
|
wavs/012619.wav | Дзверы расчыніліся рэзка, як быццам таксама ад удару гарматы. На парозе стаяў пан Юры, белазубы, загарэлы. | @corpus | dataset_3 |
|
wavs/012620.wav | бо абодва апранулі ўзверх батыставых сарочак з карункавай грудзінай і вузкіх нагавіц да калень | @corpus | dataset_3 |
|
wavs/012621.wav | Кірдун з аброццю на плячы зайшоў перад панамі і стаў твар у твар з Міхалам. | @corpus | dataset_3 |
|
wavs/012622.wav | Ён працягнуў адзін канец аброці Міхалу, другі — пану Юрыю. | @corpus | dataset_3 |
|
wavs/012623.wav | Паўзверх кашулі пан Юры, па-мужску няспрытна, апрануў сына ў вузкую белую чугу, | @corpus | dataset_3 |
|
wavs/012624.wav | Так яны і стаялі, злучаныя дзвюма аброцямі, мужык і пан. Цяпер гаварыў Юры. | @corpus | dataset_3 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.