question_id
stringlengths 24
24
| article_id
stringlengths 20
20
| title
stringlengths 1
179
| context
stringlengths 52
7.28k
| question
stringlengths 4
234
| answers
sequence |
|---|---|---|---|---|---|
xxFbzrRgXyLmHlHy0B1P_000 | xxFbzrRgXyLmHlHy0B1P | กระเจี๊ยบแดง | กระเจี๊ยบแดง
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Hibiscus sabdariffa L.
วงศ์ : Malvaceae
ชื่อสามัญ : Roselle
ชื่ออื่น : กระเจี๊ยบ กระเจี๊ยบเปรี้ย ผักเก็งเค็ง ส้มเก็งเค็ง ส้มตะเลงเครง
ลักษณะ : ไม้พุ่ม สูง 50-180 ซม. มีหลายพันธุ์ ลำต้นสีม่วงแดง ใบเดี่ยว รูปฝ่ามือ 3 หรือ 5 แฉก กว้างและยาวใกล้เคียงกัน 8-15 ซม. ดอกเดี่ยว ออกที่ซอกใบ กลีบดอกสีชมพูหรือเหลืองบริเวณกลางดอกสีม่วงแดง เกสรตัวผู้เชื่อมกันเป็นหลอด ผลเป็นผลแห้ง แตกได้ มีกลีบเลี้ยงสีแดงฉ่ำน้ำหุ้มไว้
ประโยชน์ทางสมุนไพร : ตำรายาไทยใช้ใบและยอดอ่อนซึ่งมีรสเปรี้ยวแก้ไอ เมล็ดบำรุงธาตุ ขับปัสสาวะ มีรายงานการทดลองในผู้ป่วยโรคนิ่วในท่อไต ซึ่งดื่มยาชงกลีบเลี้ยงแห้งของผล 3 กรัมในน้ำ 300 ซีซี วันละ 3 ครั้ง ทำให้ถ่ายปัสสาวะสะดวกขึ้น บางรายนิ่วหลุดได้เอง นอกจากนี้ทำให้ผู้ป่วยกระเพาะปัสสาวะอักเสบมีอาการปวดแสบเวลาปัสสาวะน้อยลง | กระเจี๊ยบแดงมีชื่อทางวิทยาศาสตร์ว่าอย่างไร | {
"text": [
"ชื่อวิทยาศาสตร์ : Hibiscus sabdariffa L."
],
"answer_start": [
14
],
"answer_end": [
55
]
} |
xxFbzrRgXyLmHlHy0B1P_001 | xxFbzrRgXyLmHlHy0B1P | กระเจี๊ยบแดง | กระเจี๊ยบแดง
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Hibiscus sabdariffa L.
วงศ์ : Malvaceae
ชื่อสามัญ : Roselle
ชื่ออื่น : กระเจี๊ยบ กระเจี๊ยบเปรี้ย ผักเก็งเค็ง ส้มเก็งเค็ง ส้มตะเลงเครง
ลักษณะ : ไม้พุ่ม สูง 50-180 ซม. มีหลายพันธุ์ ลำต้นสีม่วงแดง ใบเดี่ยว รูปฝ่ามือ 3 หรือ 5 แฉก กว้างและยาวใกล้เคียงกัน 8-15 ซม. ดอกเดี่ยว ออกที่ซอกใบ กลีบดอกสีชมพูหรือเหลืองบริเวณกลางดอกสีม่วงแดง เกสรตัวผู้เชื่อมกันเป็นหลอด ผลเป็นผลแห้ง แตกได้ มีกลีบเลี้ยงสีแดงฉ่ำน้ำหุ้มไว้
ประโยชน์ทางสมุนไพร : ตำรายาไทยใช้ใบและยอดอ่อนซึ่งมีรสเปรี้ยวแก้ไอ เมล็ดบำรุงธาตุ ขับปัสสาวะ มีรายงานการทดลองในผู้ป่วยโรคนิ่วในท่อไต ซึ่งดื่มยาชงกลีบเลี้ยงแห้งของผล 3 กรัมในน้ำ 300 ซีซี วันละ 3 ครั้ง ทำให้ถ่ายปัสสาวะสะดวกขึ้น บางรายนิ่วหลุดได้เอง นอกจากนี้ทำให้ผู้ป่วยกระเพาะปัสสาวะอักเสบมีอาการปวดแสบเวลาปัสสาวะน้อยลง | กระเจี๊ยบแดงจัดอยู่ในวงศ์พรรณไม้ชนิดใด | {
"text": [
"วงศ์ : Malvaceae"
],
"answer_start": [
57
],
"answer_end": [
73
]
} |
xy5pKCbLtyocMjGwtrED_000 | xy5pKCbLtyocMjGwtrED | เสือฝ้าย | เสือฝ้าย มีชื่อจริงว่า ฝ้าย เพ็ชนะ เป็นชาวอำเภอเดิมบางนางบวช จังหวัดสุพรรณบุรี เป็นจอมโจรชื่อดังในแถบภาคกลางหลังยุคสงครามโลกครั้งที่สอง ร่วมสมัยกับ เสือดำ เสือใบ เสือหวัด และเสือมเหศวร ได้รับสมญาว่า "พ่อเสือ" บ้าง "จอมพลเสือฝ้าย" บ้าง "ครูฝ้าย" บ้าง
ประวัติ
ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง เป็นหัวหน้าขบวนการเสรีไทยที่สุพรรณบุรีปะทะกับกองทัพญี่ปุ่น จนได้รับฉายาว่า "จอมพลฝ้าย"[1] เคยบวชเรียนแล้วสึกออกมาเป็นผู้ใหญ่บ้าน บ้านท่าใหญ่ หมู่ 7 ตำบลเดิมบาง อำเภอเดิมบางนางบวช จังหวัดสุพรรณบุรี ถูกพิพากษาให้เป็นบุคคลอันตรายต่อชุมชนและรัฐ ฐานกระทำความผิดร้ายแรงในข้อหาพาผู้ร้ายหลบหนี เพราะถูกใส่ร้าย โดยหลานเขย ซึ่งมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับตำรวจ ต้องโทษทุกข์ทรมานแปดปีในสถานกักขัง ซึ่งมีสภาพทรุดโทรม จากความผิดที่ไม่ได้ก่อ เจ้าตัวจึงปวารณาไว้ว่า "เมื่อรัฐเล่นตลกกับข้า ข้าก็จะสร้างเสียงหัวเราะให้พวกมัน!" | เสือฝ้าย คือใคร ? | {
"text": [
"เป็นจอมโจรชื่อดังในแถบภาคกลางหลังยุคสงครามโลกครั้งที่สอง"
],
"answer_start": [
79
],
"answer_end": [
135
]
} |
xy5pKCbLtyocMjGwtrED_001 | xy5pKCbLtyocMjGwtrED | เสือฝ้าย | เสือฝ้าย มีชื่อจริงว่า ฝ้าย เพ็ชนะ เป็นชาวอำเภอเดิมบางนางบวช จังหวัดสุพรรณบุรี เป็นจอมโจรชื่อดังในแถบภาคกลางหลังยุคสงครามโลกครั้งที่สอง ร่วมสมัยกับ เสือดำ เสือใบ เสือหวัด และเสือมเหศวร ได้รับสมญาว่า "พ่อเสือ" บ้าง "จอมพลเสือฝ้าย" บ้าง "ครูฝ้าย" บ้าง
ประวัติ
ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง เป็นหัวหน้าขบวนการเสรีไทยที่สุพรรณบุรีปะทะกับกองทัพญี่ปุ่น จนได้รับฉายาว่า "จอมพลฝ้าย"[1] เคยบวชเรียนแล้วสึกออกมาเป็นผู้ใหญ่บ้าน บ้านท่าใหญ่ หมู่ 7 ตำบลเดิมบาง อำเภอเดิมบางนางบวช จังหวัดสุพรรณบุรี ถูกพิพากษาให้เป็นบุคคลอันตรายต่อชุมชนและรัฐ ฐานกระทำความผิดร้ายแรงในข้อหาพาผู้ร้ายหลบหนี เพราะถูกใส่ร้าย โดยหลานเขย ซึ่งมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับตำรวจ ต้องโทษทุกข์ทรมานแปดปีในสถานกักขัง ซึ่งมีสภาพทรุดโทรม จากความผิดที่ไม่ได้ก่อ เจ้าตัวจึงปวารณาไว้ว่า "เมื่อรัฐเล่นตลกกับข้า ข้าก็จะสร้างเสียงหัวเราะให้พวกมัน!" | เสือฝ้าย เดิมมีชื่อจริงว่าอะไร ? | {
"text": [
"ฝ้าย เพ็ชนะ "
],
"answer_start": [
23
],
"answer_end": [
35
]
} |
xy5pKCbLtyocMjGwtrED_002 | xy5pKCbLtyocMjGwtrED | เสือฝ้าย | เสือฝ้าย มีชื่อจริงว่า ฝ้าย เพ็ชนะ เป็นชาวอำเภอเดิมบางนางบวช จังหวัดสุพรรณบุรี เป็นจอมโจรชื่อดังในแถบภาคกลางหลังยุคสงครามโลกครั้งที่สอง ร่วมสมัยกับ เสือดำ เสือใบ เสือหวัด และเสือมเหศวร ได้รับสมญาว่า "พ่อเสือ" บ้าง "จอมพลเสือฝ้าย" บ้าง "ครูฝ้าย" บ้าง
ประวัติ
ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง เป็นหัวหน้าขบวนการเสรีไทยที่สุพรรณบุรีปะทะกับกองทัพญี่ปุ่น จนได้รับฉายาว่า "จอมพลฝ้าย"[1] เคยบวชเรียนแล้วสึกออกมาเป็นผู้ใหญ่บ้าน บ้านท่าใหญ่ หมู่ 7 ตำบลเดิมบาง อำเภอเดิมบางนางบวช จังหวัดสุพรรณบุรี ถูกพิพากษาให้เป็นบุคคลอันตรายต่อชุมชนและรัฐ ฐานกระทำความผิดร้ายแรงในข้อหาพาผู้ร้ายหลบหนี เพราะถูกใส่ร้าย โดยหลานเขย ซึ่งมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับตำรวจ ต้องโทษทุกข์ทรมานแปดปีในสถานกักขัง ซึ่งมีสภาพทรุดโทรม จากความผิดที่ไม่ได้ก่อ เจ้าตัวจึงปวารณาไว้ว่า "เมื่อรัฐเล่นตลกกับข้า ข้าก็จะสร้างเสียงหัวเราะให้พวกมัน!" | ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง เสือฝ้าย เป็นหัวหน้าขบวนการเสรีไทยที่สุพรรณบุรีปะทะกับกองทัพญี่ปุ่น จนได้รับฉายาว่าอะไร ? | {
"text": [
"จอมพลฝ้าย"
],
"answer_start": [
362
],
"answer_end": [
371
]
} |
xy5pKCbLtyocMjGwtrED_004 | xy5pKCbLtyocMjGwtrED | เสือฝ้าย | เสือฝ้าย มีชื่อจริงว่า ฝ้าย เพ็ชนะ เป็นชาวอำเภอเดิมบางนางบวช จังหวัดสุพรรณบุรี เป็นจอมโจรชื่อดังในแถบภาคกลางหลังยุคสงครามโลกครั้งที่สอง ร่วมสมัยกับ เสือดำ เสือใบ เสือหวัด และเสือมเหศวร ได้รับสมญาว่า "พ่อเสือ" บ้าง "จอมพลเสือฝ้าย" บ้าง "ครูฝ้าย" บ้าง
ประวัติ
ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง เป็นหัวหน้าขบวนการเสรีไทยที่สุพรรณบุรีปะทะกับกองทัพญี่ปุ่น จนได้รับฉายาว่า "จอมพลฝ้าย"[1] เคยบวชเรียนแล้วสึกออกมาเป็นผู้ใหญ่บ้าน บ้านท่าใหญ่ หมู่ 7 ตำบลเดิมบาง อำเภอเดิมบางนางบวช จังหวัดสุพรรณบุรี ถูกพิพากษาให้เป็นบุคคลอันตรายต่อชุมชนและรัฐ ฐานกระทำความผิดร้ายแรงในข้อหาพาผู้ร้ายหลบหนี เพราะถูกใส่ร้าย โดยหลานเขย ซึ่งมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับตำรวจ ต้องโทษทุกข์ทรมานแปดปีในสถานกักขัง ซึ่งมีสภาพทรุดโทรม จากความผิดที่ไม่ได้ก่อ เจ้าตัวจึงปวารณาไว้ว่า "เมื่อรัฐเล่นตลกกับข้า ข้าก็จะสร้างเสียงหัวเราะให้พวกมัน!" | เสือฝ้ายเคยบวชเรียนแล้วสึกออกมาเป็นผู้ใหญ่บ้าน ที่ใด ? | {
"text": [
"ผู้ใหญ่บ้าน บ้านท่าใหญ่ หมู่ 7 ตำบลเดิมบาง อำเภอเดิมบางนางบวช จังหวัดสุพรรณบุรี"
],
"answer_start": [
403
],
"answer_end": [
482
]
} |
xyFXnBljsnZ3o5xZuI9U_000 | xyFXnBljsnZ3o5xZuI9U | กวีโด ดา ซีเอนา | กุยโด ดา เซียนา หรือ กุยโด ดิ กราเซียโน (อังกฤษ: Guido da Siena หรือ Guido di Graziano) เป็นจิตรกรยุคศิลปะไบแซนไทน์ของอิตาลีของคริสต์ศตวรรษที่ 13 กุยโด ดา เซียนาอาจจะเป็นผู้ที่มีอิทธิพลในการเปลี่ยนแปลงลักษณะการเขียนจิตรกรรมเช่นเดียวกับชิมาบูเยที่สามารถทำสำเร็จต่อมา แต่ประเด็นนี้ยังไม่เป็นที่ตกลงกันได้
งานที่เป็นที่รู้จักกันของกุยโดเป็นงานจิตรกรรมแผงที่ปัจจุบันแบ่งออกเป็นหลายชิ้น วัดซานโดเมนนิโคในเซียนามีภาพเขียนชิ้นใหญ่ contains a large painting of the “พระแม่มารีและพระบุตรบนบัลลังก์” พร้อมกับเทวดาหกองค์ด้านบน คอนแวนต์เบ็นนาดิคตินในเซียนาเช่นกันมีส่วนที่เป็นสามเหลี่ยมเหนือภาพเขียนเป็นภาพพระมหาไถ่ในท่าประทานพร (in benediction) กับเทวดาสององค์ ภาพสองชิ้นนี้เดิมเป็นภาพเดียวกันที่เดิมเป็นบานพับภาพ แผงหลังของภาพมีคำจารึกภาษาละตินที่บ่งชื่อจิตรกรว่าคือ “Guido de Senis” และปี ค.ศ. 1221 แต่ก็อาจจะไม่ใช่ปีที่วาดจริง และปีที่วาดจริงอาจจะเป็นปี ค.ศ. 1281
โดยทั่วไปแล้วลักษณะการเขียนภาพนี้ก็มิได้แตกต่างไปจากภาพเขียนอื่นๆ ในสมัยเดียวกันนอกจากส่วนที่เป็นพระเศียรของพระแม่มารีและพระบุตรที่แสดงฝีมือการเขียนที่เหนือกว่า – เป็นธรรมชาติและสง่างามมากกว่า – งานเขียนชิ้นอื่นๆ ก่อนงานเขียนของชิมาบูเย ฉะนั้นจึงมีข้อโต้แย้งกันว่าพระเศียรในภาพนี้เป็นงานเขียนของจิตรกรที่เขียนในปี ค.ศ. 1221 จริงก่อนหน้างานเขียนของชิมาบูเยเป็นเวลานานนักวิพากษ์ศิลปกรรมโจเซฟ อาร์ชเชอร์ โครว์ และ จิโอวานนิ บัตติสตา คาวาลคาเซลเลเสนอว่าพระเศียรเป็นส่วนที่มาเขียนใหม่ในคริสต์ศตวรรษที่ 14 ที่อาจจะเขียนโดยอูโกลิโน ดา เซียนา ถ้าข้อเสนอของโครว์และคาวาลคาเซลเลถูกต้องชิมาบูเยก็ยังได้ชื่อว่าเป็นผู้นำในการสร้างความก้าวหน้าในการเปลี่ยนแปลงลักษณะการเขียนจิตรกรรม | ่่่่กวีโด ดา ซีเอนา เรียกอีกชื่่อหนึ่งว่าอะไร | {
"text": [
"กุยโด ดิ กราเซียโน"
],
"answer_start": [
21
],
"answer_end": [
39
]
} |
xyFXnBljsnZ3o5xZuI9U_001 | xyFXnBljsnZ3o5xZuI9U | กวีโด ดา ซีเอนา | กุยโด ดา เซียนา หรือ กุยโด ดิ กราเซียโน (อังกฤษ: Guido da Siena หรือ Guido di Graziano) เป็นจิตรกรยุคศิลปะไบแซนไทน์ของอิตาลีของคริสต์ศตวรรษที่ 13 กุยโด ดา เซียนาอาจจะเป็นผู้ที่มีอิทธิพลในการเปลี่ยนแปลงลักษณะการเขียนจิตรกรรมเช่นเดียวกับชิมาบูเยที่สามารถทำสำเร็จต่อมา แต่ประเด็นนี้ยังไม่เป็นที่ตกลงกันได้
งานที่เป็นที่รู้จักกันของกุยโดเป็นงานจิตรกรรมแผงที่ปัจจุบันแบ่งออกเป็นหลายชิ้น วัดซานโดเมนนิโคในเซียนามีภาพเขียนชิ้นใหญ่ contains a large painting of the “พระแม่มารีและพระบุตรบนบัลลังก์” พร้อมกับเทวดาหกองค์ด้านบน คอนแวนต์เบ็นนาดิคตินในเซียนาเช่นกันมีส่วนที่เป็นสามเหลี่ยมเหนือภาพเขียนเป็นภาพพระมหาไถ่ในท่าประทานพร (in benediction) กับเทวดาสององค์ ภาพสองชิ้นนี้เดิมเป็นภาพเดียวกันที่เดิมเป็นบานพับภาพ แผงหลังของภาพมีคำจารึกภาษาละตินที่บ่งชื่อจิตรกรว่าคือ “Guido de Senis” และปี ค.ศ. 1221 แต่ก็อาจจะไม่ใช่ปีที่วาดจริง และปีที่วาดจริงอาจจะเป็นปี ค.ศ. 1281
โดยทั่วไปแล้วลักษณะการเขียนภาพนี้ก็มิได้แตกต่างไปจากภาพเขียนอื่นๆ ในสมัยเดียวกันนอกจากส่วนที่เป็นพระเศียรของพระแม่มารีและพระบุตรที่แสดงฝีมือการเขียนที่เหนือกว่า – เป็นธรรมชาติและสง่างามมากกว่า – งานเขียนชิ้นอื่นๆ ก่อนงานเขียนของชิมาบูเย ฉะนั้นจึงมีข้อโต้แย้งกันว่าพระเศียรในภาพนี้เป็นงานเขียนของจิตรกรที่เขียนในปี ค.ศ. 1221 จริงก่อนหน้างานเขียนของชิมาบูเยเป็นเวลานานนักวิพากษ์ศิลปกรรมโจเซฟ อาร์ชเชอร์ โครว์ และ จิโอวานนิ บัตติสตา คาวาลคาเซลเลเสนอว่าพระเศียรเป็นส่วนที่มาเขียนใหม่ในคริสต์ศตวรรษที่ 14 ที่อาจจะเขียนโดยอูโกลิโน ดา เซียนา ถ้าข้อเสนอของโครว์และคาวาลคาเซลเลถูกต้องชิมาบูเยก็ยังได้ชื่อว่าเป็นผู้นำในการสร้างความก้าวหน้าในการเปลี่ยนแปลงลักษณะการเขียนจิตรกรรม | ๅฟหกฟห | {
"text": [
"กุยโด"
],
"answer_start": [
329
],
"answer_end": [
334
]
} |
xyFXnBljsnZ3o5xZuI9U_002 | xyFXnBljsnZ3o5xZuI9U | กวีโด ดา ซีเอนา | กุยโด ดา เซียนา หรือ กุยโด ดิ กราเซียโน (อังกฤษ: Guido da Siena หรือ Guido di Graziano) เป็นจิตรกรยุคศิลปะไบแซนไทน์ของอิตาลีของคริสต์ศตวรรษที่ 13 กุยโด ดา เซียนาอาจจะเป็นผู้ที่มีอิทธิพลในการเปลี่ยนแปลงลักษณะการเขียนจิตรกรรมเช่นเดียวกับชิมาบูเยที่สามารถทำสำเร็จต่อมา แต่ประเด็นนี้ยังไม่เป็นที่ตกลงกันได้
งานที่เป็นที่รู้จักกันของกุยโดเป็นงานจิตรกรรมแผงที่ปัจจุบันแบ่งออกเป็นหลายชิ้น วัดซานโดเมนนิโคในเซียนามีภาพเขียนชิ้นใหญ่ contains a large painting of the “พระแม่มารีและพระบุตรบนบัลลังก์” พร้อมกับเทวดาหกองค์ด้านบน คอนแวนต์เบ็นนาดิคตินในเซียนาเช่นกันมีส่วนที่เป็นสามเหลี่ยมเหนือภาพเขียนเป็นภาพพระมหาไถ่ในท่าประทานพร (in benediction) กับเทวดาสององค์ ภาพสองชิ้นนี้เดิมเป็นภาพเดียวกันที่เดิมเป็นบานพับภาพ แผงหลังของภาพมีคำจารึกภาษาละตินที่บ่งชื่อจิตรกรว่าคือ “Guido de Senis” และปี ค.ศ. 1221 แต่ก็อาจจะไม่ใช่ปีที่วาดจริง และปีที่วาดจริงอาจจะเป็นปี ค.ศ. 1281
โดยทั่วไปแล้วลักษณะการเขียนภาพนี้ก็มิได้แตกต่างไปจากภาพเขียนอื่นๆ ในสมัยเดียวกันนอกจากส่วนที่เป็นพระเศียรของพระแม่มารีและพระบุตรที่แสดงฝีมือการเขียนที่เหนือกว่า – เป็นธรรมชาติและสง่างามมากกว่า – งานเขียนชิ้นอื่นๆ ก่อนงานเขียนของชิมาบูเย ฉะนั้นจึงมีข้อโต้แย้งกันว่าพระเศียรในภาพนี้เป็นงานเขียนของจิตรกรที่เขียนในปี ค.ศ. 1221 จริงก่อนหน้างานเขียนของชิมาบูเยเป็นเวลานานนักวิพากษ์ศิลปกรรมโจเซฟ อาร์ชเชอร์ โครว์ และ จิโอวานนิ บัตติสตา คาวาลคาเซลเลเสนอว่าพระเศียรเป็นส่วนที่มาเขียนใหม่ในคริสต์ศตวรรษที่ 14 ที่อาจจะเขียนโดยอูโกลิโน ดา เซียนา ถ้าข้อเสนอของโครว์และคาวาลคาเซลเลถูกต้องชิมาบูเยก็ยังได้ชื่อว่าเป็นผู้นำในการสร้างความก้าวหน้าในการเปลี่ยนแปลงลักษณะการเขียนจิตรกรรม | หฟกฟหกฟหกฟห | {
"text": [
"งานเขียน"
],
"answer_start": [
1053
],
"answer_end": [
1061
]
} |
xyFXnBljsnZ3o5xZuI9U_003 | xyFXnBljsnZ3o5xZuI9U | กวีโด ดา ซีเอนา | กุยโด ดา เซียนา หรือ กุยโด ดิ กราเซียโน (อังกฤษ: Guido da Siena หรือ Guido di Graziano) เป็นจิตรกรยุคศิลปะไบแซนไทน์ของอิตาลีของคริสต์ศตวรรษที่ 13 กุยโด ดา เซียนาอาจจะเป็นผู้ที่มีอิทธิพลในการเปลี่ยนแปลงลักษณะการเขียนจิตรกรรมเช่นเดียวกับชิมาบูเยที่สามารถทำสำเร็จต่อมา แต่ประเด็นนี้ยังไม่เป็นที่ตกลงกันได้
งานที่เป็นที่รู้จักกันของกุยโดเป็นงานจิตรกรรมแผงที่ปัจจุบันแบ่งออกเป็นหลายชิ้น วัดซานโดเมนนิโคในเซียนามีภาพเขียนชิ้นใหญ่ contains a large painting of the “พระแม่มารีและพระบุตรบนบัลลังก์” พร้อมกับเทวดาหกองค์ด้านบน คอนแวนต์เบ็นนาดิคตินในเซียนาเช่นกันมีส่วนที่เป็นสามเหลี่ยมเหนือภาพเขียนเป็นภาพพระมหาไถ่ในท่าประทานพร (in benediction) กับเทวดาสององค์ ภาพสองชิ้นนี้เดิมเป็นภาพเดียวกันที่เดิมเป็นบานพับภาพ แผงหลังของภาพมีคำจารึกภาษาละตินที่บ่งชื่อจิตรกรว่าคือ “Guido de Senis” และปี ค.ศ. 1221 แต่ก็อาจจะไม่ใช่ปีที่วาดจริง และปีที่วาดจริงอาจจะเป็นปี ค.ศ. 1281
โดยทั่วไปแล้วลักษณะการเขียนภาพนี้ก็มิได้แตกต่างไปจากภาพเขียนอื่นๆ ในสมัยเดียวกันนอกจากส่วนที่เป็นพระเศียรของพระแม่มารีและพระบุตรที่แสดงฝีมือการเขียนที่เหนือกว่า – เป็นธรรมชาติและสง่างามมากกว่า – งานเขียนชิ้นอื่นๆ ก่อนงานเขียนของชิมาบูเย ฉะนั้นจึงมีข้อโต้แย้งกันว่าพระเศียรในภาพนี้เป็นงานเขียนของจิตรกรที่เขียนในปี ค.ศ. 1221 จริงก่อนหน้างานเขียนของชิมาบูเยเป็นเวลานานนักวิพากษ์ศิลปกรรมโจเซฟ อาร์ชเชอร์ โครว์ และ จิโอวานนิ บัตติสตา คาวาลคาเซลเลเสนอว่าพระเศียรเป็นส่วนที่มาเขียนใหม่ในคริสต์ศตวรรษที่ 14 ที่อาจจะเขียนโดยอูโกลิโน ดา เซียนา ถ้าข้อเสนอของโครว์และคาวาลคาเซลเลถูกต้องชิมาบูเยก็ยังได้ชื่อว่าเป็นผู้นำในการสร้างความก้าวหน้าในการเปลี่ยนแปลงลักษณะการเขียนจิตรกรรม | กหฟกฟก | {
"text": [
"จิโอวานนิ"
],
"answer_start": [
1269
],
"answer_end": [
1278
]
} |
xyFXnBljsnZ3o5xZuI9U_004 | xyFXnBljsnZ3o5xZuI9U | กวีโด ดา ซีเอนา | กุยโด ดา เซียนา หรือ กุยโด ดิ กราเซียโน (อังกฤษ: Guido da Siena หรือ Guido di Graziano) เป็นจิตรกรยุคศิลปะไบแซนไทน์ของอิตาลีของคริสต์ศตวรรษที่ 13 กุยโด ดา เซียนาอาจจะเป็นผู้ที่มีอิทธิพลในการเปลี่ยนแปลงลักษณะการเขียนจิตรกรรมเช่นเดียวกับชิมาบูเยที่สามารถทำสำเร็จต่อมา แต่ประเด็นนี้ยังไม่เป็นที่ตกลงกันได้
งานที่เป็นที่รู้จักกันของกุยโดเป็นงานจิตรกรรมแผงที่ปัจจุบันแบ่งออกเป็นหลายชิ้น วัดซานโดเมนนิโคในเซียนามีภาพเขียนชิ้นใหญ่ contains a large painting of the “พระแม่มารีและพระบุตรบนบัลลังก์” พร้อมกับเทวดาหกองค์ด้านบน คอนแวนต์เบ็นนาดิคตินในเซียนาเช่นกันมีส่วนที่เป็นสามเหลี่ยมเหนือภาพเขียนเป็นภาพพระมหาไถ่ในท่าประทานพร (in benediction) กับเทวดาสององค์ ภาพสองชิ้นนี้เดิมเป็นภาพเดียวกันที่เดิมเป็นบานพับภาพ แผงหลังของภาพมีคำจารึกภาษาละตินที่บ่งชื่อจิตรกรว่าคือ “Guido de Senis” และปี ค.ศ. 1221 แต่ก็อาจจะไม่ใช่ปีที่วาดจริง และปีที่วาดจริงอาจจะเป็นปี ค.ศ. 1281
โดยทั่วไปแล้วลักษณะการเขียนภาพนี้ก็มิได้แตกต่างไปจากภาพเขียนอื่นๆ ในสมัยเดียวกันนอกจากส่วนที่เป็นพระเศียรของพระแม่มารีและพระบุตรที่แสดงฝีมือการเขียนที่เหนือกว่า – เป็นธรรมชาติและสง่างามมากกว่า – งานเขียนชิ้นอื่นๆ ก่อนงานเขียนของชิมาบูเย ฉะนั้นจึงมีข้อโต้แย้งกันว่าพระเศียรในภาพนี้เป็นงานเขียนของจิตรกรที่เขียนในปี ค.ศ. 1221 จริงก่อนหน้างานเขียนของชิมาบูเยเป็นเวลานานนักวิพากษ์ศิลปกรรมโจเซฟ อาร์ชเชอร์ โครว์ และ จิโอวานนิ บัตติสตา คาวาลคาเซลเลเสนอว่าพระเศียรเป็นส่วนที่มาเขียนใหม่ในคริสต์ศตวรรษที่ 14 ที่อาจจะเขียนโดยอูโกลิโน ดา เซียนา ถ้าข้อเสนอของโครว์และคาวาลคาเซลเลถูกต้องชิมาบูเยก็ยังได้ชื่อว่าเป็นผู้นำในการสร้างความก้าวหน้าในการเปลี่ยนแปลงลักษณะการเขียนจิตรกรรม | ฟหกฟกฟกหฟ | {
"text": [
"1221"
],
"answer_start": [
1177
],
"answer_end": [
1181
]
} |
xyFXnBljsnZ3o5xZuI9U_005 | xyFXnBljsnZ3o5xZuI9U | กวีโด ดา ซีเอนา | กุยโด ดา เซียนา หรือ กุยโด ดิ กราเซียโน (อังกฤษ: Guido da Siena หรือ Guido di Graziano) เป็นจิตรกรยุคศิลปะไบแซนไทน์ของอิตาลีของคริสต์ศตวรรษที่ 13 กุยโด ดา เซียนาอาจจะเป็นผู้ที่มีอิทธิพลในการเปลี่ยนแปลงลักษณะการเขียนจิตรกรรมเช่นเดียวกับชิมาบูเยที่สามารถทำสำเร็จต่อมา แต่ประเด็นนี้ยังไม่เป็นที่ตกลงกันได้
งานที่เป็นที่รู้จักกันของกุยโดเป็นงานจิตรกรรมแผงที่ปัจจุบันแบ่งออกเป็นหลายชิ้น วัดซานโดเมนนิโคในเซียนามีภาพเขียนชิ้นใหญ่ contains a large painting of the “พระแม่มารีและพระบุตรบนบัลลังก์” พร้อมกับเทวดาหกองค์ด้านบน คอนแวนต์เบ็นนาดิคตินในเซียนาเช่นกันมีส่วนที่เป็นสามเหลี่ยมเหนือภาพเขียนเป็นภาพพระมหาไถ่ในท่าประทานพร (in benediction) กับเทวดาสององค์ ภาพสองชิ้นนี้เดิมเป็นภาพเดียวกันที่เดิมเป็นบานพับภาพ แผงหลังของภาพมีคำจารึกภาษาละตินที่บ่งชื่อจิตรกรว่าคือ “Guido de Senis” และปี ค.ศ. 1221 แต่ก็อาจจะไม่ใช่ปีที่วาดจริง และปีที่วาดจริงอาจจะเป็นปี ค.ศ. 1281
โดยทั่วไปแล้วลักษณะการเขียนภาพนี้ก็มิได้แตกต่างไปจากภาพเขียนอื่นๆ ในสมัยเดียวกันนอกจากส่วนที่เป็นพระเศียรของพระแม่มารีและพระบุตรที่แสดงฝีมือการเขียนที่เหนือกว่า – เป็นธรรมชาติและสง่างามมากกว่า – งานเขียนชิ้นอื่นๆ ก่อนงานเขียนของชิมาบูเย ฉะนั้นจึงมีข้อโต้แย้งกันว่าพระเศียรในภาพนี้เป็นงานเขียนของจิตรกรที่เขียนในปี ค.ศ. 1221 จริงก่อนหน้างานเขียนของชิมาบูเยเป็นเวลานานนักวิพากษ์ศิลปกรรมโจเซฟ อาร์ชเชอร์ โครว์ และ จิโอวานนิ บัตติสตา คาวาลคาเซลเลเสนอว่าพระเศียรเป็นส่วนที่มาเขียนใหม่ในคริสต์ศตวรรษที่ 14 ที่อาจจะเขียนโดยอูโกลิโน ดา เซียนา ถ้าข้อเสนอของโครว์และคาวาลคาเซลเลถูกต้องชิมาบูเยก็ยังได้ชื่อว่าเป็นผู้นำในการสร้างความก้าวหน้าในการเปลี่ยนแปลงลักษณะการเขียนจิตรกรรม | ฟหกฟกฟหหฟก | {
"text": [
"จริงก่อน"
],
"answer_start": [
1182
],
"answer_end": [
1190
]
} |
xyFXnBljsnZ3o5xZuI9U_006 | xyFXnBljsnZ3o5xZuI9U | กวีโด ดา ซีเอนา | กุยโด ดา เซียนา หรือ กุยโด ดิ กราเซียโน (อังกฤษ: Guido da Siena หรือ Guido di Graziano) เป็นจิตรกรยุคศิลปะไบแซนไทน์ของอิตาลีของคริสต์ศตวรรษที่ 13 กุยโด ดา เซียนาอาจจะเป็นผู้ที่มีอิทธิพลในการเปลี่ยนแปลงลักษณะการเขียนจิตรกรรมเช่นเดียวกับชิมาบูเยที่สามารถทำสำเร็จต่อมา แต่ประเด็นนี้ยังไม่เป็นที่ตกลงกันได้
งานที่เป็นที่รู้จักกันของกุยโดเป็นงานจิตรกรรมแผงที่ปัจจุบันแบ่งออกเป็นหลายชิ้น วัดซานโดเมนนิโคในเซียนามีภาพเขียนชิ้นใหญ่ contains a large painting of the “พระแม่มารีและพระบุตรบนบัลลังก์” พร้อมกับเทวดาหกองค์ด้านบน คอนแวนต์เบ็นนาดิคตินในเซียนาเช่นกันมีส่วนที่เป็นสามเหลี่ยมเหนือภาพเขียนเป็นภาพพระมหาไถ่ในท่าประทานพร (in benediction) กับเทวดาสององค์ ภาพสองชิ้นนี้เดิมเป็นภาพเดียวกันที่เดิมเป็นบานพับภาพ แผงหลังของภาพมีคำจารึกภาษาละตินที่บ่งชื่อจิตรกรว่าคือ “Guido de Senis” และปี ค.ศ. 1221 แต่ก็อาจจะไม่ใช่ปีที่วาดจริง และปีที่วาดจริงอาจจะเป็นปี ค.ศ. 1281
โดยทั่วไปแล้วลักษณะการเขียนภาพนี้ก็มิได้แตกต่างไปจากภาพเขียนอื่นๆ ในสมัยเดียวกันนอกจากส่วนที่เป็นพระเศียรของพระแม่มารีและพระบุตรที่แสดงฝีมือการเขียนที่เหนือกว่า – เป็นธรรมชาติและสง่างามมากกว่า – งานเขียนชิ้นอื่นๆ ก่อนงานเขียนของชิมาบูเย ฉะนั้นจึงมีข้อโต้แย้งกันว่าพระเศียรในภาพนี้เป็นงานเขียนของจิตรกรที่เขียนในปี ค.ศ. 1221 จริงก่อนหน้างานเขียนของชิมาบูเยเป็นเวลานานนักวิพากษ์ศิลปกรรมโจเซฟ อาร์ชเชอร์ โครว์ และ จิโอวานนิ บัตติสตา คาวาลคาเซลเลเสนอว่าพระเศียรเป็นส่วนที่มาเขียนใหม่ในคริสต์ศตวรรษที่ 14 ที่อาจจะเขียนโดยอูโกลิโน ดา เซียนา ถ้าข้อเสนอของโครว์และคาวาลคาเซลเลถูกต้องชิมาบูเยก็ยังได้ชื่อว่าเป็นผู้นำในการสร้างความก้าวหน้าในการเปลี่ยนแปลงลักษณะการเขียนจิตรกรรม | กฟหกฟหกห | {
"text": [
"ค.ศ. 1221"
],
"answer_start": [
1172
],
"answer_end": [
1181
]
} |
y07WiQ8nKYu8GZnlWcMG_002 | y07WiQ8nKYu8GZnlWcMG | อะเลคซันดร์ ตอร์มาซอฟ | ชีวิตช่วงต้น
อะเลคซันดร์ ตอร์มาซอฟ เกิดวันที่ 22 สิงหาคม ค.ศ. 1752 ในครอบครัวชนชั้นสูงของรัสเซีย[1] เมื่ออายุสิบขวบ เขาเข้ารับราชการในฐานะมหาดเล็กเกียรติยศ จากนั้น เมื่ออายุ 20 ปีใน ค.ศ. 1772 เขาเริ่มราชการทหารในฐานะนายร้อยแห่งกองทหารราบวิยัตกา ภายในไม่กี่สัปดาห์เขาได้เข้าร่วมกับเจ้าหน้าที่ของยาคอฟ บรูซ ในฐานะนายทหารผู้ช่วย สามปีต่อมาตอร์มาซอฟได้ก่อตั้งและเป็นหัวหน้าของแชเซอร์ฟินแลนด์โดยมียศพันโท ครั้นในปี ค.ศ. 1782 เจ้าชายโปติออมกินได้มีพระบัญชาให้เขาปฏิบัติการทางทหารในคาบสมุทรไครเมีย หลังจากนั้น ตอร์มาซอฟได้บัญชาการกองทหารม้าดอลแมตสกีบนฐานที่เขาก่อตั้ง และเป็นผู้นำกองทหารม้าเบาอเล็กซานเดรียนโดยมียศพันเอก
ช่วงเวลาที่เป็นนายพล
ในปี ค.ศ. 1788–1791 เขาเข้ามามีส่วนร่วมในสงครามรัสเซีย-ตุรกี โดยทำหน้าที่ทหารที่การล้อมโอชาคอฟรวมทั้งการบุกแม่น้ำดานูบ และได้รับการเลื่อนยศเป็นพลตรีเมื่อวันที่ 21 มีนาคม ค.ศ. 1791 เขาสั่งให้ทหารม้าปีกซ้ายทำการโจมตีอย่างรุนแรงที่มาชิน ซึ่งเขาได้รับเครื่องอิสริยาภรณ์เซนต์จอร์จชั้นที่ 3 ส่วนในปี ค.ศ. 1792 ถึง 1794 เขาประสบความสำเร็จในการต่อต้านเครือจักรภพโปแลนด์–ลิทัวเนีย ระหว่างสงครามโปแลนด์–รัสเซีย ค.ศ. 1792 และการก่อการกำเริบกอสชุสกอ โดยการสั่งแนวขบวนทหารภายใต้ซูโวรอฟในการโจมตีที่ปราก
| เขาประสบความสำเร็จในการต่อต้านเครือจักรภพโปแลนด์–ลิทัวเนีย ระหว่างสงครามใด ปีที่เท่าไหร่ | {
"text": [
"ระหว่างสงครามโปแลนด์–รัสเซีย ค.ศ. 1792"
],
"answer_start": [
1008
],
"answer_end": [
1046
]
} |
y07WiQ8nKYu8GZnlWcMG_004 | y07WiQ8nKYu8GZnlWcMG | อะเลคซันดร์ ตอร์มาซอฟ | ชีวิตช่วงต้น
อะเลคซันดร์ ตอร์มาซอฟ เกิดวันที่ 22 สิงหาคม ค.ศ. 1752 ในครอบครัวชนชั้นสูงของรัสเซีย[1] เมื่ออายุสิบขวบ เขาเข้ารับราชการในฐานะมหาดเล็กเกียรติยศ จากนั้น เมื่ออายุ 20 ปีใน ค.ศ. 1772 เขาเริ่มราชการทหารในฐานะนายร้อยแห่งกองทหารราบวิยัตกา ภายในไม่กี่สัปดาห์เขาได้เข้าร่วมกับเจ้าหน้าที่ของยาคอฟ บรูซ ในฐานะนายทหารผู้ช่วย สามปีต่อมาตอร์มาซอฟได้ก่อตั้งและเป็นหัวหน้าของแชเซอร์ฟินแลนด์โดยมียศพันโท ครั้นในปี ค.ศ. 1782 เจ้าชายโปติออมกินได้มีพระบัญชาให้เขาปฏิบัติการทางทหารในคาบสมุทรไครเมีย หลังจากนั้น ตอร์มาซอฟได้บัญชาการกองทหารม้าดอลแมตสกีบนฐานที่เขาก่อตั้ง และเป็นผู้นำกองทหารม้าเบาอเล็กซานเดรียนโดยมียศพันเอก
ช่วงเวลาที่เป็นนายพล
ในปี ค.ศ. 1788–1791 เขาเข้ามามีส่วนร่วมในสงครามรัสเซีย-ตุรกี โดยทำหน้าที่ทหารที่การล้อมโอชาคอฟรวมทั้งการบุกแม่น้ำดานูบ และได้รับการเลื่อนยศเป็นพลตรีเมื่อวันที่ 21 มีนาคม ค.ศ. 1791 เขาสั่งให้ทหารม้าปีกซ้ายทำการโจมตีอย่างรุนแรงที่มาชิน ซึ่งเขาได้รับเครื่องอิสริยาภรณ์เซนต์จอร์จชั้นที่ 3 ส่วนในปี ค.ศ. 1792 ถึง 1794 เขาประสบความสำเร็จในการต่อต้านเครือจักรภพโปแลนด์–ลิทัวเนีย ระหว่างสงครามโปแลนด์–รัสเซีย ค.ศ. 1792 และการก่อการกำเริบกอสชุสกอ โดยการสั่งแนวขบวนทหารภายใต้ซูโวรอฟในการโจมตีที่ปราก
| เขาได้รับเลื่อนยศเป็นพลตรีเมื่อไหร่ | {
"text": [
"เมื่อวันที่ 21 มีนาคม ค.ศ. 1791 "
],
"answer_start": [
784
],
"answer_end": [
816
]
} |
y15HUst0r6HZmoUjVmuE_000 | y15HUst0r6HZmoUjVmuE | เอริก โอเกรดี | เอริก โอเกรดี (อังกฤษ: Eric O'Grady) เป็นตัวละครซุเปอร์ฮีโรของมาร์เวลคอมิกส์ เป็นตัวละครที่สามที่ใช้ชื่อแอนต์-แมน เขาปรากฎตัวครั้งแรกในสงครามกลางเมือง Choosing Sides ฉบับที่ 1 (ธันวาคม 2006) และสร้างสรรค์โดย Robert Kirkman และPhil Hester | เอริก โอเกรดี คือใคร | {
"text": [
"ตัวละครซุเปอร์ฮีโร"
],
"answer_start": [
41
],
"answer_end": [
59
]
} |
y15HUst0r6HZmoUjVmuE_001 | y15HUst0r6HZmoUjVmuE | เอริก โอเกรดี | เอริก โอเกรดี (อังกฤษ: Eric O'Grady) เป็นตัวละครซุเปอร์ฮีโรของมาร์เวลคอมิกส์ เป็นตัวละครที่สามที่ใช้ชื่อแอนต์-แมน เขาปรากฎตัวครั้งแรกในสงครามกลางเมือง Choosing Sides ฉบับที่ 1 (ธันวาคม 2006) และสร้างสรรค์โดย Robert Kirkman และPhil Hester | เอริก โอเกรดี เป็นตัวละครของค่ายใคร | {
"text": [
"มาร์เวลคอมิกส์"
],
"answer_start": [
62
],
"answer_end": [
76
]
} |
y15HUst0r6HZmoUjVmuE_003 | y15HUst0r6HZmoUjVmuE | เอริก โอเกรดี | เอริก โอเกรดี (อังกฤษ: Eric O'Grady) เป็นตัวละครซุเปอร์ฮีโรของมาร์เวลคอมิกส์ เป็นตัวละครที่สามที่ใช้ชื่อแอนต์-แมน เขาปรากฎตัวครั้งแรกในสงครามกลางเมือง Choosing Sides ฉบับที่ 1 (ธันวาคม 2006) และสร้างสรรค์โดย Robert Kirkman และPhil Hester | เอริก โอเกรดี ใช้ชื่ออะไร | {
"text": [
"แอนต์-แมน"
],
"answer_start": [
104
],
"answer_end": [
113
]
} |
y15HUst0r6HZmoUjVmuE_004 | y15HUst0r6HZmoUjVmuE | เอริก โอเกรดี | เอริก โอเกรดี (อังกฤษ: Eric O'Grady) เป็นตัวละครซุเปอร์ฮีโรของมาร์เวลคอมิกส์ เป็นตัวละครที่สามที่ใช้ชื่อแอนต์-แมน เขาปรากฎตัวครั้งแรกในสงครามกลางเมือง Choosing Sides ฉบับที่ 1 (ธันวาคม 2006) และสร้างสรรค์โดย Robert Kirkman และPhil Hester | เอริก โอเกรดี เขาปรากฎตัวครั้งแรกที่ไหน | {
"text": [
"สงครามกลางเมือง"
],
"answer_start": [
135
],
"answer_end": [
150
]
} |
y27f08Gx8hbzn7nCNVtj_000 | y27f08Gx8hbzn7nCNVtj | การท่องเที่ยวในประเทศรัสเซีย | การท่องเที่ยวในประเทศรัสเซียมีการเติบโตอย่างรวดเร็วนับตั้งแต่ช่วงปลายยุคโซเวียต ถือเป็นการท่องเที่ยวภายในประเทศครั้งแรกและการท่องเที่ยวระหว่างประเทศอีกด้วย มรดกทางวัฒนธรรมที่หลากหลายและแหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติที่ยิ่งใหญ่ทำให้ประเทศรัสเซียเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในโลก ไม่รวมไครเมีย ประเทศรัสเซียมีสถานที่ 23 แห่งที่ได้รับการจารึกไว้ในรายชื่อแหล่งมรดกโลกของยูเนสโก ขณะที่อีกหลายแห่งอยู่ในรายชื่อเบื้องต้นของยูเนสโก[1]
เส้นทางท่องเที่ยวหลัก ๆ ในประเทศรัสเซีย ได้แก่ การเดินทางรอบ ๆ Golden Ring ของเมืองโบราณ, การล่องเรือบนแม่น้ำสายใหญ่รวมถึงแม่น้ำวอลกา และการเดินทางที่ยาวนานของทางรถไฟสายทรานส์-ไซบีเรียที่มีชื่อเสียง ภูมิภาคหลากหลายและวัฒนธรรมของชาติพันธุ์ในประเทศรัสเซียมีอาหารและของที่ระลึกมากมายและแสดงให้เห็นถึงความหลากหลายของขนบธรรมเนียมประเพณีในประเทศรัสเซีย ได้แก่ ซาวน่าแบบรัสเซีย (Banya), Khokhloma และ ตุ๊กตาแม่ลูกดก แห่งนิจนีนอฟโกรอด, เทศการฤดูร้อน Sabantuy ของชาวตาตาร์ หรือพิธีกรรมของนักบวชในไซบีเรีย ในปี 2013 มีนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติมาเยือนประเทศรัสเซียเป็นจำนวน 33 ล้านคน ส่งผลให้ประเทศนี้เป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่ได้รับความนิยมเป็นอันดับที่ 9 ของโลกและเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่ได้รับความนิยมเป็นอันดับที่ 7 ของยุโรป | การท่องเที่ยวในประเทศรัสเซียมีการเติบโตอย่างรวดเร็วนับตั้งแต่เมื่อใด | {
"text": [
"ช่วงปลายยุคโซเวียต"
],
"answer_start": [
61
],
"answer_end": [
79
]
} |
y27f08Gx8hbzn7nCNVtj_001 | y27f08Gx8hbzn7nCNVtj | การท่องเที่ยวในประเทศรัสเซีย | การท่องเที่ยวในประเทศรัสเซียมีการเติบโตอย่างรวดเร็วนับตั้งแต่ช่วงปลายยุคโซเวียต ถือเป็นการท่องเที่ยวภายในประเทศครั้งแรกและการท่องเที่ยวระหว่างประเทศอีกด้วย มรดกทางวัฒนธรรมที่หลากหลายและแหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติที่ยิ่งใหญ่ทำให้ประเทศรัสเซียเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในโลก ไม่รวมไครเมีย ประเทศรัสเซียมีสถานที่ 23 แห่งที่ได้รับการจารึกไว้ในรายชื่อแหล่งมรดกโลกของยูเนสโก ขณะที่อีกหลายแห่งอยู่ในรายชื่อเบื้องต้นของยูเนสโก[1]
เส้นทางท่องเที่ยวหลัก ๆ ในประเทศรัสเซีย ได้แก่ การเดินทางรอบ ๆ Golden Ring ของเมืองโบราณ, การล่องเรือบนแม่น้ำสายใหญ่รวมถึงแม่น้ำวอลกา และการเดินทางที่ยาวนานของทางรถไฟสายทรานส์-ไซบีเรียที่มีชื่อเสียง ภูมิภาคหลากหลายและวัฒนธรรมของชาติพันธุ์ในประเทศรัสเซียมีอาหารและของที่ระลึกมากมายและแสดงให้เห็นถึงความหลากหลายของขนบธรรมเนียมประเพณีในประเทศรัสเซีย ได้แก่ ซาวน่าแบบรัสเซีย (Banya), Khokhloma และ ตุ๊กตาแม่ลูกดก แห่งนิจนีนอฟโกรอด, เทศการฤดูร้อน Sabantuy ของชาวตาตาร์ หรือพิธีกรรมของนักบวชในไซบีเรีย ในปี 2013 มีนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติมาเยือนประเทศรัสเซียเป็นจำนวน 33 ล้านคน ส่งผลให้ประเทศนี้เป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่ได้รับความนิยมเป็นอันดับที่ 9 ของโลกและเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่ได้รับความนิยมเป็นอันดับที่ 7 ของยุโรป | เพราะเหตุใดประเทศรัสเซียเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในโลก | {
"text": [
"มรดกทางวัฒนธรรมที่หลากหลายและแหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติที่ยิ่งใหญ่"
],
"answer_start": [
156
],
"answer_end": [
222
]
} |
y27f08Gx8hbzn7nCNVtj_002 | y27f08Gx8hbzn7nCNVtj | การท่องเที่ยวในประเทศรัสเซีย | การท่องเที่ยวในประเทศรัสเซียมีการเติบโตอย่างรวดเร็วนับตั้งแต่ช่วงปลายยุคโซเวียต ถือเป็นการท่องเที่ยวภายในประเทศครั้งแรกและการท่องเที่ยวระหว่างประเทศอีกด้วย มรดกทางวัฒนธรรมที่หลากหลายและแหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติที่ยิ่งใหญ่ทำให้ประเทศรัสเซียเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในโลก ไม่รวมไครเมีย ประเทศรัสเซียมีสถานที่ 23 แห่งที่ได้รับการจารึกไว้ในรายชื่อแหล่งมรดกโลกของยูเนสโก ขณะที่อีกหลายแห่งอยู่ในรายชื่อเบื้องต้นของยูเนสโก[1]
เส้นทางท่องเที่ยวหลัก ๆ ในประเทศรัสเซีย ได้แก่ การเดินทางรอบ ๆ Golden Ring ของเมืองโบราณ, การล่องเรือบนแม่น้ำสายใหญ่รวมถึงแม่น้ำวอลกา และการเดินทางที่ยาวนานของทางรถไฟสายทรานส์-ไซบีเรียที่มีชื่อเสียง ภูมิภาคหลากหลายและวัฒนธรรมของชาติพันธุ์ในประเทศรัสเซียมีอาหารและของที่ระลึกมากมายและแสดงให้เห็นถึงความหลากหลายของขนบธรรมเนียมประเพณีในประเทศรัสเซีย ได้แก่ ซาวน่าแบบรัสเซีย (Banya), Khokhloma และ ตุ๊กตาแม่ลูกดก แห่งนิจนีนอฟโกรอด, เทศการฤดูร้อน Sabantuy ของชาวตาตาร์ หรือพิธีกรรมของนักบวชในไซบีเรีย ในปี 2013 มีนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติมาเยือนประเทศรัสเซียเป็นจำนวน 33 ล้านคน ส่งผลให้ประเทศนี้เป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่ได้รับความนิยมเป็นอันดับที่ 9 ของโลกและเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่ได้รับความนิยมเป็นอันดับที่ 7 ของยุโรป | ประเทศรัสเซียมีสถานที่ได้รับการจารึกไว้ในรายชื่อแหล่งมรดกโลกของยูเนสโกกี่แห่ง | {
"text": [
"มีสถานที่ 23 แห่ง"
],
"answer_start": [
320
],
"answer_end": [
337
]
} |
y27f08Gx8hbzn7nCNVtj_004 | y27f08Gx8hbzn7nCNVtj | การท่องเที่ยวในประเทศรัสเซีย | การท่องเที่ยวในประเทศรัสเซียมีการเติบโตอย่างรวดเร็วนับตั้งแต่ช่วงปลายยุคโซเวียต ถือเป็นการท่องเที่ยวภายในประเทศครั้งแรกและการท่องเที่ยวระหว่างประเทศอีกด้วย มรดกทางวัฒนธรรมที่หลากหลายและแหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติที่ยิ่งใหญ่ทำให้ประเทศรัสเซียเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในโลก ไม่รวมไครเมีย ประเทศรัสเซียมีสถานที่ 23 แห่งที่ได้รับการจารึกไว้ในรายชื่อแหล่งมรดกโลกของยูเนสโก ขณะที่อีกหลายแห่งอยู่ในรายชื่อเบื้องต้นของยูเนสโก[1]
เส้นทางท่องเที่ยวหลัก ๆ ในประเทศรัสเซีย ได้แก่ การเดินทางรอบ ๆ Golden Ring ของเมืองโบราณ, การล่องเรือบนแม่น้ำสายใหญ่รวมถึงแม่น้ำวอลกา และการเดินทางที่ยาวนานของทางรถไฟสายทรานส์-ไซบีเรียที่มีชื่อเสียง ภูมิภาคหลากหลายและวัฒนธรรมของชาติพันธุ์ในประเทศรัสเซียมีอาหารและของที่ระลึกมากมายและแสดงให้เห็นถึงความหลากหลายของขนบธรรมเนียมประเพณีในประเทศรัสเซีย ได้แก่ ซาวน่าแบบรัสเซีย (Banya), Khokhloma และ ตุ๊กตาแม่ลูกดก แห่งนิจนีนอฟโกรอด, เทศการฤดูร้อน Sabantuy ของชาวตาตาร์ หรือพิธีกรรมของนักบวชในไซบีเรีย ในปี 2013 มีนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติมาเยือนประเทศรัสเซียเป็นจำนวน 33 ล้านคน ส่งผลให้ประเทศนี้เป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่ได้รับความนิยมเป็นอันดับที่ 9 ของโลกและเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่ได้รับความนิยมเป็นอันดับที่ 7 ของยุโรป | ประเทศรัสเซียเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่ได้รับความนิยมเป็นอันดับที่เท่าใดของยุโรป | {
"text": [
"อันดับที่ 7 "
],
"answer_start": [
1137
],
"answer_end": [
1149
]
} |
y3xBndwIizcCw5SJFNWw_000 | y3xBndwIizcCw5SJFNWw | เจ้าหญิงชาร์ลอตต์ ดัชเชสแห่งวาเลนตินัว | เจ้าหญิงชาลอตต์ ดัชเชสแห่งวาเลนตินัว ประสูติเมื่อวันที่ 30 กันยายน พ.ศ. 2441 เป็นพระราชธิดานอกสมรสเพียงพระองค์เดียวใน เจ้าชายหลุยส์ที่ 2 องค์อธิปัตย์แห่งโมนาโก ประสูติแด่พระวรชายานอกสมรส มารี จูเลียตา ลูเวต แม้พระองค์จะประสูติจากพระวรชายานอกสมรส แต่ด้วยเป็นสายพระโลหิตเพียงพระองค์เดียวในเจ้าชายองค์อธิปัตย์ พระองค์จึงได้รับการสันนิฐานว่าจะได้ครองบัลลังก์โมนาโก แต่อย่างไรก็ตามรัฐสภาของโมนาโก ก็ไม่ได้อนุญาตให้เจ้าหญิงชาร์ลอตต์ขึ้นครองราชย์ได้ ด้วยทั้งหมดนี้ ความหวังในราชบัลลังก์โมนาโก จึงตกไปเป็นของเจ้าชายแรนีเย พระโอรสของพระองค์ ซึ่งจะได้ทรงราชย์เป็นเจ้าชายอธิปัตย์องค์ต่อไป
แต่ในอีกแง่มุมหนึ่งของสาธารณชน ทางราชวงศ์กรีมัลดีของโมนาโก ก็ไม่เคยมีเจ้าองค์อธิปัตย์ของราชวงศ์ที่เป็นสตรี ซึ่งตามโบราณกาลกล่าวไว้ว่า หากเจ้าพระประมุขแห่งโมนาโก มีราชบุตรเป็นสตรี ก็จะไม่มีสิทธิ์ในการครองราชย์ แต่จงยกบัลลังก์ให้กับพระอนุชาขององค์ประมุขพระองค์นั้น | เจ้าหญิงชาร์ลอตต์ ประสูติเมื่อวันที่เท่าไร | {
"text": [
"30 กันยายน พ.ศ. 2441"
],
"answer_start": [
56
],
"answer_end": [
76
]
} |
y3xBndwIizcCw5SJFNWw_002 | y3xBndwIizcCw5SJFNWw | เจ้าหญิงชาร์ลอตต์ ดัชเชสแห่งวาเลนตินัว | เจ้าหญิงชาลอตต์ ดัชเชสแห่งวาเลนตินัว ประสูติเมื่อวันที่ 30 กันยายน พ.ศ. 2441 เป็นพระราชธิดานอกสมรสเพียงพระองค์เดียวใน เจ้าชายหลุยส์ที่ 2 องค์อธิปัตย์แห่งโมนาโก ประสูติแด่พระวรชายานอกสมรส มารี จูเลียตา ลูเวต แม้พระองค์จะประสูติจากพระวรชายานอกสมรส แต่ด้วยเป็นสายพระโลหิตเพียงพระองค์เดียวในเจ้าชายองค์อธิปัตย์ พระองค์จึงได้รับการสันนิฐานว่าจะได้ครองบัลลังก์โมนาโก แต่อย่างไรก็ตามรัฐสภาของโมนาโก ก็ไม่ได้อนุญาตให้เจ้าหญิงชาร์ลอตต์ขึ้นครองราชย์ได้ ด้วยทั้งหมดนี้ ความหวังในราชบัลลังก์โมนาโก จึงตกไปเป็นของเจ้าชายแรนีเย พระโอรสของพระองค์ ซึ่งจะได้ทรงราชย์เป็นเจ้าชายอธิปัตย์องค์ต่อไป
แต่ในอีกแง่มุมหนึ่งของสาธารณชน ทางราชวงศ์กรีมัลดีของโมนาโก ก็ไม่เคยมีเจ้าองค์อธิปัตย์ของราชวงศ์ที่เป็นสตรี ซึ่งตามโบราณกาลกล่าวไว้ว่า หากเจ้าพระประมุขแห่งโมนาโก มีราชบุตรเป็นสตรี ก็จะไม่มีสิทธิ์ในการครองราชย์ แต่จงยกบัลลังก์ให้กับพระอนุชาขององค์ประมุขพระองค์นั้น | เจ้าหญิงชาร์ลอตต์ เป็นลูกคนเดียวหรือไม่ | {
"text": [
"สายพระโลหิตเพียงพระองค์เดียว"
],
"answer_start": [
257
],
"answer_end": [
285
]
} |
y3xBndwIizcCw5SJFNWw_003 | y3xBndwIizcCw5SJFNWw | เจ้าหญิงชาร์ลอตต์ ดัชเชสแห่งวาเลนตินัว | เจ้าหญิงชาลอตต์ ดัชเชสแห่งวาเลนตินัว ประสูติเมื่อวันที่ 30 กันยายน พ.ศ. 2441 เป็นพระราชธิดานอกสมรสเพียงพระองค์เดียวใน เจ้าชายหลุยส์ที่ 2 องค์อธิปัตย์แห่งโมนาโก ประสูติแด่พระวรชายานอกสมรส มารี จูเลียตา ลูเวต แม้พระองค์จะประสูติจากพระวรชายานอกสมรส แต่ด้วยเป็นสายพระโลหิตเพียงพระองค์เดียวในเจ้าชายองค์อธิปัตย์ พระองค์จึงได้รับการสันนิฐานว่าจะได้ครองบัลลังก์โมนาโก แต่อย่างไรก็ตามรัฐสภาของโมนาโก ก็ไม่ได้อนุญาตให้เจ้าหญิงชาร์ลอตต์ขึ้นครองราชย์ได้ ด้วยทั้งหมดนี้ ความหวังในราชบัลลังก์โมนาโก จึงตกไปเป็นของเจ้าชายแรนีเย พระโอรสของพระองค์ ซึ่งจะได้ทรงราชย์เป็นเจ้าชายอธิปัตย์องค์ต่อไป
แต่ในอีกแง่มุมหนึ่งของสาธารณชน ทางราชวงศ์กรีมัลดีของโมนาโก ก็ไม่เคยมีเจ้าองค์อธิปัตย์ของราชวงศ์ที่เป็นสตรี ซึ่งตามโบราณกาลกล่าวไว้ว่า หากเจ้าพระประมุขแห่งโมนาโก มีราชบุตรเป็นสตรี ก็จะไม่มีสิทธิ์ในการครองราชย์ แต่จงยกบัลลังก์ให้กับพระอนุชาขององค์ประมุขพระองค์นั้น | เจ้าหญิงชาร์ลอตต์ พระองค์จึงได้รับการสันนิฐานว่าอะไร | {
"text": [
"ครองบัลลังก์โมนาโก"
],
"answer_start": [
342
],
"answer_end": [
360
]
} |
y3xBndwIizcCw5SJFNWw_004 | y3xBndwIizcCw5SJFNWw | เจ้าหญิงชาร์ลอตต์ ดัชเชสแห่งวาเลนตินัว | เจ้าหญิงชาลอตต์ ดัชเชสแห่งวาเลนตินัว ประสูติเมื่อวันที่ 30 กันยายน พ.ศ. 2441 เป็นพระราชธิดานอกสมรสเพียงพระองค์เดียวใน เจ้าชายหลุยส์ที่ 2 องค์อธิปัตย์แห่งโมนาโก ประสูติแด่พระวรชายานอกสมรส มารี จูเลียตา ลูเวต แม้พระองค์จะประสูติจากพระวรชายานอกสมรส แต่ด้วยเป็นสายพระโลหิตเพียงพระองค์เดียวในเจ้าชายองค์อธิปัตย์ พระองค์จึงได้รับการสันนิฐานว่าจะได้ครองบัลลังก์โมนาโก แต่อย่างไรก็ตามรัฐสภาของโมนาโก ก็ไม่ได้อนุญาตให้เจ้าหญิงชาร์ลอตต์ขึ้นครองราชย์ได้ ด้วยทั้งหมดนี้ ความหวังในราชบัลลังก์โมนาโก จึงตกไปเป็นของเจ้าชายแรนีเย พระโอรสของพระองค์ ซึ่งจะได้ทรงราชย์เป็นเจ้าชายอธิปัตย์องค์ต่อไป
แต่ในอีกแง่มุมหนึ่งของสาธารณชน ทางราชวงศ์กรีมัลดีของโมนาโก ก็ไม่เคยมีเจ้าองค์อธิปัตย์ของราชวงศ์ที่เป็นสตรี ซึ่งตามโบราณกาลกล่าวไว้ว่า หากเจ้าพระประมุขแห่งโมนาโก มีราชบุตรเป็นสตรี ก็จะไม่มีสิทธิ์ในการครองราชย์ แต่จงยกบัลลังก์ให้กับพระอนุชาขององค์ประมุขพระองค์นั้น | เจ้าหญิงชาร์ลอตต์ ไม่ได้ครองบัลลังก์โมโกเพราะอะไร | {
"text": [
"รัฐสภาของโมนาโก ก็ไม่ได้อนุญาตให้เจ้าหญิงชาร์ลอตต์ขึ้นครองราชย์"
],
"answer_start": [
376
],
"answer_end": [
439
]
} |
y59FejOS7ZryU6zlb8uN_000 | y59FejOS7ZryU6zlb8uN | ราชวงศ์แลงคัสเตอร์ | ราชวงศ์แลงคัสเตอร์ (อังกฤษ: House of Lancaster) เป็นสาขาหนึ่งของราชวงศ์แพลนทาเจเน็ทของอังกฤษ ราชวงศ์แลงคัสเตอร์เป็นฝ่ายหนึ่งในสงครามดอกกุหลาบ ซึ่งเป็นสงครามกลางเมืองในการแย่งราชบัลลังก์อังกฤษ และมีผลกระทบกระเทือนต่อราชอาณาจักรอังกฤษและราชอาณาจักรเวลส์ระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 15 ชื่อของราชวงศ์ตั้งตามชื่อจอห์นแห่งกอนท์ พระราชโอรสของ พระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 3 ผู้มีตำแหน่งเป็นดยุคแห่งแลงคัสเตอร์ สัญลักษณ์ของราชวงศ์แลงคัสเตอร์คือ ดอกกุหลาบแดงแห่งแลงคัสเตอร์
ศัตรูของราชวงศ์แลงคัสเตอร์คือราชวงศ์ยอร์ค ความเป็นคู่แข่งระหว่างแลงคัสเตอร์กับยอร์ค ซึ่งกลายมาเป็นมลฑลสืบต่อกันมาจนถึงทุกวันนี้ แต่อย่างไม่เป็นทางการ เช่น การแข่งกีฬาประจำปีระหว่างสองมหาวิทยาลัยแลงคัสเตอร์ และ มหาวิทยาลัยยอร์ค ที่เรียกว่า “การแข่งขันกีฬาดอกกุหลาบ” (Roses Tournament)
ราชวงศ์แลงคัสเตอร์มาสิ้นสุดลงในศึกทูคสบรี (Battle of Tewkesbury) ในปี ค.ศ. 1471 ราชวงศ์ทิวดอร์ ผู้ปกครองอังกฤษตั้งแต่ปี ค.ศ. 1485 ถึง ปี ค.ศ. 1603 สืบสายมาจากราชวงศ์แลงคัสเตอร์ทางเลดี้ มาร์กาเร็ต โบฟอร์ด (Lady Margaret Beaufort) เหลนของจอห์นแห่งกอนท์ ผู้แต่งงานกับเอ็ดมันด์ ทิวดอร์ ดยุคแห่งริชมอนด์ (Edmund Tudor, Earl of Richmond) เลดี้ มาร์กาเร็ต โบฟอร์ดเป็นพระมารดาของสมเด็จพระเจ้าเฮนรีที่ 7 แห่งอังกฤษ พระเจ้าเฮนรีที่ 7 ทรงยุติการแย่งราชบัลลังก์ระหว่างราชวงศ์แลงคัสเตอร์กับราชวงศ์ยอร์คโดยการเสกสมรสกับ เอลิซาเบธ แห่งยอร์ค พระราชธิดาของพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 4และตั้งราชวงศ์ใหม่ที่เรียกว่า “ราชวงศ์ทิวดอร์” | ราชวงศ์แลงคัสเตอร์เป้ฯหนึ่งในสาขาของราชวงศ์ใด | {
"text": [
"าชวงศ์แพลนทาเจเน็ทของอังกฤษ"
],
"answer_start": [
65
],
"answer_end": [
92
]
} |
y59FejOS7ZryU6zlb8uN_001 | y59FejOS7ZryU6zlb8uN | ราชวงศ์แลงคัสเตอร์ | ราชวงศ์แลงคัสเตอร์ (อังกฤษ: House of Lancaster) เป็นสาขาหนึ่งของราชวงศ์แพลนทาเจเน็ทของอังกฤษ ราชวงศ์แลงคัสเตอร์เป็นฝ่ายหนึ่งในสงครามดอกกุหลาบ ซึ่งเป็นสงครามกลางเมืองในการแย่งราชบัลลังก์อังกฤษ และมีผลกระทบกระเทือนต่อราชอาณาจักรอังกฤษและราชอาณาจักรเวลส์ระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 15 ชื่อของราชวงศ์ตั้งตามชื่อจอห์นแห่งกอนท์ พระราชโอรสของ พระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 3 ผู้มีตำแหน่งเป็นดยุคแห่งแลงคัสเตอร์ สัญลักษณ์ของราชวงศ์แลงคัสเตอร์คือ ดอกกุหลาบแดงแห่งแลงคัสเตอร์
ศัตรูของราชวงศ์แลงคัสเตอร์คือราชวงศ์ยอร์ค ความเป็นคู่แข่งระหว่างแลงคัสเตอร์กับยอร์ค ซึ่งกลายมาเป็นมลฑลสืบต่อกันมาจนถึงทุกวันนี้ แต่อย่างไม่เป็นทางการ เช่น การแข่งกีฬาประจำปีระหว่างสองมหาวิทยาลัยแลงคัสเตอร์ และ มหาวิทยาลัยยอร์ค ที่เรียกว่า “การแข่งขันกีฬาดอกกุหลาบ” (Roses Tournament)
ราชวงศ์แลงคัสเตอร์มาสิ้นสุดลงในศึกทูคสบรี (Battle of Tewkesbury) ในปี ค.ศ. 1471 ราชวงศ์ทิวดอร์ ผู้ปกครองอังกฤษตั้งแต่ปี ค.ศ. 1485 ถึง ปี ค.ศ. 1603 สืบสายมาจากราชวงศ์แลงคัสเตอร์ทางเลดี้ มาร์กาเร็ต โบฟอร์ด (Lady Margaret Beaufort) เหลนของจอห์นแห่งกอนท์ ผู้แต่งงานกับเอ็ดมันด์ ทิวดอร์ ดยุคแห่งริชมอนด์ (Edmund Tudor, Earl of Richmond) เลดี้ มาร์กาเร็ต โบฟอร์ดเป็นพระมารดาของสมเด็จพระเจ้าเฮนรีที่ 7 แห่งอังกฤษ พระเจ้าเฮนรีที่ 7 ทรงยุติการแย่งราชบัลลังก์ระหว่างราชวงศ์แลงคัสเตอร์กับราชวงศ์ยอร์คโดยการเสกสมรสกับ เอลิซาเบธ แห่งยอร์ค พระราชธิดาของพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 4และตั้งราชวงศ์ใหม่ที่เรียกว่า “ราชวงศ์ทิวดอร์” | ราชวงศ์แลงคัสเตอร์เกี่ยวพันกับสงครามใด | {
"text": [
"สงครามดอกกุหลาบ ซึ่งเป็นสงครามกลางเมืองในการแย่งราชบัลลังก์อังกฤษ"
],
"answer_start": [
126
],
"answer_end": [
191
]
} |
y59FejOS7ZryU6zlb8uN_003 | y59FejOS7ZryU6zlb8uN | ราชวงศ์แลงคัสเตอร์ | ราชวงศ์แลงคัสเตอร์ (อังกฤษ: House of Lancaster) เป็นสาขาหนึ่งของราชวงศ์แพลนทาเจเน็ทของอังกฤษ ราชวงศ์แลงคัสเตอร์เป็นฝ่ายหนึ่งในสงครามดอกกุหลาบ ซึ่งเป็นสงครามกลางเมืองในการแย่งราชบัลลังก์อังกฤษ และมีผลกระทบกระเทือนต่อราชอาณาจักรอังกฤษและราชอาณาจักรเวลส์ระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 15 ชื่อของราชวงศ์ตั้งตามชื่อจอห์นแห่งกอนท์ พระราชโอรสของ พระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 3 ผู้มีตำแหน่งเป็นดยุคแห่งแลงคัสเตอร์ สัญลักษณ์ของราชวงศ์แลงคัสเตอร์คือ ดอกกุหลาบแดงแห่งแลงคัสเตอร์
ศัตรูของราชวงศ์แลงคัสเตอร์คือราชวงศ์ยอร์ค ความเป็นคู่แข่งระหว่างแลงคัสเตอร์กับยอร์ค ซึ่งกลายมาเป็นมลฑลสืบต่อกันมาจนถึงทุกวันนี้ แต่อย่างไม่เป็นทางการ เช่น การแข่งกีฬาประจำปีระหว่างสองมหาวิทยาลัยแลงคัสเตอร์ และ มหาวิทยาลัยยอร์ค ที่เรียกว่า “การแข่งขันกีฬาดอกกุหลาบ” (Roses Tournament)
ราชวงศ์แลงคัสเตอร์มาสิ้นสุดลงในศึกทูคสบรี (Battle of Tewkesbury) ในปี ค.ศ. 1471 ราชวงศ์ทิวดอร์ ผู้ปกครองอังกฤษตั้งแต่ปี ค.ศ. 1485 ถึง ปี ค.ศ. 1603 สืบสายมาจากราชวงศ์แลงคัสเตอร์ทางเลดี้ มาร์กาเร็ต โบฟอร์ด (Lady Margaret Beaufort) เหลนของจอห์นแห่งกอนท์ ผู้แต่งงานกับเอ็ดมันด์ ทิวดอร์ ดยุคแห่งริชมอนด์ (Edmund Tudor, Earl of Richmond) เลดี้ มาร์กาเร็ต โบฟอร์ดเป็นพระมารดาของสมเด็จพระเจ้าเฮนรีที่ 7 แห่งอังกฤษ พระเจ้าเฮนรีที่ 7 ทรงยุติการแย่งราชบัลลังก์ระหว่างราชวงศ์แลงคัสเตอร์กับราชวงศ์ยอร์คโดยการเสกสมรสกับ เอลิซาเบธ แห่งยอร์ค พระราชธิดาของพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 4และตั้งราชวงศ์ใหม่ที่เรียกว่า “ราชวงศ์ทิวดอร์” | สัญลักษณ์ของราชวงศ์แลงคัสเตอร์คืออะไร | {
"text": [
"ดอกกุหลาบแดงแห่งแลงคัสเตอร์"
],
"answer_start": [
424
],
"answer_end": [
451
]
} |
y59FejOS7ZryU6zlb8uN_004 | y59FejOS7ZryU6zlb8uN | ราชวงศ์แลงคัสเตอร์ | ราชวงศ์แลงคัสเตอร์ (อังกฤษ: House of Lancaster) เป็นสาขาหนึ่งของราชวงศ์แพลนทาเจเน็ทของอังกฤษ ราชวงศ์แลงคัสเตอร์เป็นฝ่ายหนึ่งในสงครามดอกกุหลาบ ซึ่งเป็นสงครามกลางเมืองในการแย่งราชบัลลังก์อังกฤษ และมีผลกระทบกระเทือนต่อราชอาณาจักรอังกฤษและราชอาณาจักรเวลส์ระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 15 ชื่อของราชวงศ์ตั้งตามชื่อจอห์นแห่งกอนท์ พระราชโอรสของ พระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 3 ผู้มีตำแหน่งเป็นดยุคแห่งแลงคัสเตอร์ สัญลักษณ์ของราชวงศ์แลงคัสเตอร์คือ ดอกกุหลาบแดงแห่งแลงคัสเตอร์
ศัตรูของราชวงศ์แลงคัสเตอร์คือราชวงศ์ยอร์ค ความเป็นคู่แข่งระหว่างแลงคัสเตอร์กับยอร์ค ซึ่งกลายมาเป็นมลฑลสืบต่อกันมาจนถึงทุกวันนี้ แต่อย่างไม่เป็นทางการ เช่น การแข่งกีฬาประจำปีระหว่างสองมหาวิทยาลัยแลงคัสเตอร์ และ มหาวิทยาลัยยอร์ค ที่เรียกว่า “การแข่งขันกีฬาดอกกุหลาบ” (Roses Tournament)
ราชวงศ์แลงคัสเตอร์มาสิ้นสุดลงในศึกทูคสบรี (Battle of Tewkesbury) ในปี ค.ศ. 1471 ราชวงศ์ทิวดอร์ ผู้ปกครองอังกฤษตั้งแต่ปี ค.ศ. 1485 ถึง ปี ค.ศ. 1603 สืบสายมาจากราชวงศ์แลงคัสเตอร์ทางเลดี้ มาร์กาเร็ต โบฟอร์ด (Lady Margaret Beaufort) เหลนของจอห์นแห่งกอนท์ ผู้แต่งงานกับเอ็ดมันด์ ทิวดอร์ ดยุคแห่งริชมอนด์ (Edmund Tudor, Earl of Richmond) เลดี้ มาร์กาเร็ต โบฟอร์ดเป็นพระมารดาของสมเด็จพระเจ้าเฮนรีที่ 7 แห่งอังกฤษ พระเจ้าเฮนรีที่ 7 ทรงยุติการแย่งราชบัลลังก์ระหว่างราชวงศ์แลงคัสเตอร์กับราชวงศ์ยอร์คโดยการเสกสมรสกับ เอลิซาเบธ แห่งยอร์ค พระราชธิดาของพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 4และตั้งราชวงศ์ใหม่ที่เรียกว่า “ราชวงศ์ทิวดอร์” | ศัตรูของราชวงศ์แลงคัสเตอร์คือใคร | {
"text": [
"ราชวงศ์ยอร์ค"
],
"answer_start": [
482
],
"answer_end": [
494
]
} |
y59FejOS7ZryU6zlb8uN_006 | y59FejOS7ZryU6zlb8uN | ราชวงศ์แลงคัสเตอร์ | ราชวงศ์แลงคัสเตอร์ (อังกฤษ: House of Lancaster) เป็นสาขาหนึ่งของราชวงศ์แพลนทาเจเน็ทของอังกฤษ ราชวงศ์แลงคัสเตอร์เป็นฝ่ายหนึ่งในสงครามดอกกุหลาบ ซึ่งเป็นสงครามกลางเมืองในการแย่งราชบัลลังก์อังกฤษ และมีผลกระทบกระเทือนต่อราชอาณาจักรอังกฤษและราชอาณาจักรเวลส์ระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 15 ชื่อของราชวงศ์ตั้งตามชื่อจอห์นแห่งกอนท์ พระราชโอรสของ พระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 3 ผู้มีตำแหน่งเป็นดยุคแห่งแลงคัสเตอร์ สัญลักษณ์ของราชวงศ์แลงคัสเตอร์คือ ดอกกุหลาบแดงแห่งแลงคัสเตอร์
ศัตรูของราชวงศ์แลงคัสเตอร์คือราชวงศ์ยอร์ค ความเป็นคู่แข่งระหว่างแลงคัสเตอร์กับยอร์ค ซึ่งกลายมาเป็นมลฑลสืบต่อกันมาจนถึงทุกวันนี้ แต่อย่างไม่เป็นทางการ เช่น การแข่งกีฬาประจำปีระหว่างสองมหาวิทยาลัยแลงคัสเตอร์ และ มหาวิทยาลัยยอร์ค ที่เรียกว่า “การแข่งขันกีฬาดอกกุหลาบ” (Roses Tournament)
ราชวงศ์แลงคัสเตอร์มาสิ้นสุดลงในศึกทูคสบรี (Battle of Tewkesbury) ในปี ค.ศ. 1471 ราชวงศ์ทิวดอร์ ผู้ปกครองอังกฤษตั้งแต่ปี ค.ศ. 1485 ถึง ปี ค.ศ. 1603 สืบสายมาจากราชวงศ์แลงคัสเตอร์ทางเลดี้ มาร์กาเร็ต โบฟอร์ด (Lady Margaret Beaufort) เหลนของจอห์นแห่งกอนท์ ผู้แต่งงานกับเอ็ดมันด์ ทิวดอร์ ดยุคแห่งริชมอนด์ (Edmund Tudor, Earl of Richmond) เลดี้ มาร์กาเร็ต โบฟอร์ดเป็นพระมารดาของสมเด็จพระเจ้าเฮนรีที่ 7 แห่งอังกฤษ พระเจ้าเฮนรีที่ 7 ทรงยุติการแย่งราชบัลลังก์ระหว่างราชวงศ์แลงคัสเตอร์กับราชวงศ์ยอร์คโดยการเสกสมรสกับ เอลิซาเบธ แห่งยอร์ค พระราชธิดาของพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 4และตั้งราชวงศ์ใหม่ที่เรียกว่า “ราชวงศ์ทิวดอร์” | ราชวงศ์แลงคัสเตอร์สิ้นสุดในศึกใด | {
"text": [
"ศึกทูคสบรี"
],
"answer_start": [
769
],
"answer_end": [
779
]
} |
y59FejOS7ZryU6zlb8uN_007 | y59FejOS7ZryU6zlb8uN | ราชวงศ์แลงคัสเตอร์ | ราชวงศ์แลงคัสเตอร์ (อังกฤษ: House of Lancaster) เป็นสาขาหนึ่งของราชวงศ์แพลนทาเจเน็ทของอังกฤษ ราชวงศ์แลงคัสเตอร์เป็นฝ่ายหนึ่งในสงครามดอกกุหลาบ ซึ่งเป็นสงครามกลางเมืองในการแย่งราชบัลลังก์อังกฤษ และมีผลกระทบกระเทือนต่อราชอาณาจักรอังกฤษและราชอาณาจักรเวลส์ระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 15 ชื่อของราชวงศ์ตั้งตามชื่อจอห์นแห่งกอนท์ พระราชโอรสของ พระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 3 ผู้มีตำแหน่งเป็นดยุคแห่งแลงคัสเตอร์ สัญลักษณ์ของราชวงศ์แลงคัสเตอร์คือ ดอกกุหลาบแดงแห่งแลงคัสเตอร์
ศัตรูของราชวงศ์แลงคัสเตอร์คือราชวงศ์ยอร์ค ความเป็นคู่แข่งระหว่างแลงคัสเตอร์กับยอร์ค ซึ่งกลายมาเป็นมลฑลสืบต่อกันมาจนถึงทุกวันนี้ แต่อย่างไม่เป็นทางการ เช่น การแข่งกีฬาประจำปีระหว่างสองมหาวิทยาลัยแลงคัสเตอร์ และ มหาวิทยาลัยยอร์ค ที่เรียกว่า “การแข่งขันกีฬาดอกกุหลาบ” (Roses Tournament)
ราชวงศ์แลงคัสเตอร์มาสิ้นสุดลงในศึกทูคสบรี (Battle of Tewkesbury) ในปี ค.ศ. 1471 ราชวงศ์ทิวดอร์ ผู้ปกครองอังกฤษตั้งแต่ปี ค.ศ. 1485 ถึง ปี ค.ศ. 1603 สืบสายมาจากราชวงศ์แลงคัสเตอร์ทางเลดี้ มาร์กาเร็ต โบฟอร์ด (Lady Margaret Beaufort) เหลนของจอห์นแห่งกอนท์ ผู้แต่งงานกับเอ็ดมันด์ ทิวดอร์ ดยุคแห่งริชมอนด์ (Edmund Tudor, Earl of Richmond) เลดี้ มาร์กาเร็ต โบฟอร์ดเป็นพระมารดาของสมเด็จพระเจ้าเฮนรีที่ 7 แห่งอังกฤษ พระเจ้าเฮนรีที่ 7 ทรงยุติการแย่งราชบัลลังก์ระหว่างราชวงศ์แลงคัสเตอร์กับราชวงศ์ยอร์คโดยการเสกสมรสกับ เอลิซาเบธ แห่งยอร์ค พระราชธิดาของพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 4และตั้งราชวงศ์ใหม่ที่เรียกว่า “ราชวงศ์ทิวดอร์” | ราชวงศ์ใดสืบสายมาจากราชวงศ์แลงคัสเตอร์ | {
"text": [
"ราชวงศ์ทิวดอร์"
],
"answer_start": [
818
],
"answer_end": [
832
]
} |
y5wQe1fVTR66ZBSyCg9O_000 | y5wQe1fVTR66ZBSyCg9O | ท่าอากาศยานนาฮะ | ท่าอากาศยานนาฮะ (ญี่ปุ่น: 那覇空港 โรมาจิ: Naha Kūkō) เป็นท่าอากาศยานระดับสองในญี่ปุ่น ตั้งอยู่ 4 กิโลเมตรทางตะวันตกของเมืองนาฮะ จังหวัดโอกินาวะ ประเทศญี่ปุ่น[1]
ในเดือนตุลาคม พ.ศ. 2555 เอเอ็นเอโฮลดิงส์ได้เปิดใช้อาคารผู้โดยสารต้นทุนต่ำที่ท่าอากาศยานนาฮะ สำหรับสายการบินต้นทุนต่ำในเครือของตน ได้แก่สายการบินพีช และวานิลลาแอร์ โดยเป็นการดัดแปลงอาคารโกดัง (คาร์โก) ของสนามบิน | ท่าอากาศยานนาฮะ เป็นท่าอากาศยานระดับที่เท่าไร | {
"text": [
"ระดับสอง"
],
"answer_start": [
65
],
"answer_end": [
73
]
} |
y5wQe1fVTR66ZBSyCg9O_001 | y5wQe1fVTR66ZBSyCg9O | ท่าอากาศยานนาฮะ | ท่าอากาศยานนาฮะ (ญี่ปุ่น: 那覇空港 โรมาจิ: Naha Kūkō) เป็นท่าอากาศยานระดับสองในญี่ปุ่น ตั้งอยู่ 4 กิโลเมตรทางตะวันตกของเมืองนาฮะ จังหวัดโอกินาวะ ประเทศญี่ปุ่น[1]
ในเดือนตุลาคม พ.ศ. 2555 เอเอ็นเอโฮลดิงส์ได้เปิดใช้อาคารผู้โดยสารต้นทุนต่ำที่ท่าอากาศยานนาฮะ สำหรับสายการบินต้นทุนต่ำในเครือของตน ได้แก่สายการบินพีช และวานิลลาแอร์ โดยเป็นการดัดแปลงอาคารโกดัง (คาร์โก) ของสนามบิน | ท่าอากาศยานนาฮะ อยู่ประเทศอะไร | {
"text": [
"ประเทศญี่ปุ่น"
],
"answer_start": [
141
],
"answer_end": [
154
]
} |
y5wQe1fVTR66ZBSyCg9O_002 | y5wQe1fVTR66ZBSyCg9O | ท่าอากาศยานนาฮะ | ท่าอากาศยานนาฮะ (ญี่ปุ่น: 那覇空港 โรมาจิ: Naha Kūkō) เป็นท่าอากาศยานระดับสองในญี่ปุ่น ตั้งอยู่ 4 กิโลเมตรทางตะวันตกของเมืองนาฮะ จังหวัดโอกินาวะ ประเทศญี่ปุ่น[1]
ในเดือนตุลาคม พ.ศ. 2555 เอเอ็นเอโฮลดิงส์ได้เปิดใช้อาคารผู้โดยสารต้นทุนต่ำที่ท่าอากาศยานนาฮะ สำหรับสายการบินต้นทุนต่ำในเครือของตน ได้แก่สายการบินพีช และวานิลลาแอร์ โดยเป็นการดัดแปลงอาคารโกดัง (คาร์โก) ของสนามบิน | ท่าอากาศยานนาฮะ ตั้งอยู่เมืองอะไร | {
"text": [
"เมืองนาฮะ"
],
"answer_start": [
115
],
"answer_end": [
124
]
} |
y5wQe1fVTR66ZBSyCg9O_003 | y5wQe1fVTR66ZBSyCg9O | ท่าอากาศยานนาฮะ | ท่าอากาศยานนาฮะ (ญี่ปุ่น: 那覇空港 โรมาจิ: Naha Kūkō) เป็นท่าอากาศยานระดับสองในญี่ปุ่น ตั้งอยู่ 4 กิโลเมตรทางตะวันตกของเมืองนาฮะ จังหวัดโอกินาวะ ประเทศญี่ปุ่น[1]
ในเดือนตุลาคม พ.ศ. 2555 เอเอ็นเอโฮลดิงส์ได้เปิดใช้อาคารผู้โดยสารต้นทุนต่ำที่ท่าอากาศยานนาฮะ สำหรับสายการบินต้นทุนต่ำในเครือของตน ได้แก่สายการบินพีช และวานิลลาแอร์ โดยเป็นการดัดแปลงอาคารโกดัง (คาร์โก) ของสนามบิน | ท่าอากาศยานนาฮะ ตั้งอยู่ในจังหวัดอะไร | {
"text": [
"จังหวัดโอกินาวะ"
],
"answer_start": [
125
],
"answer_end": [
140
]
} |
y5wQe1fVTR66ZBSyCg9O_004 | y5wQe1fVTR66ZBSyCg9O | ท่าอากาศยานนาฮะ | ท่าอากาศยานนาฮะ (ญี่ปุ่น: 那覇空港 โรมาจิ: Naha Kūkō) เป็นท่าอากาศยานระดับสองในญี่ปุ่น ตั้งอยู่ 4 กิโลเมตรทางตะวันตกของเมืองนาฮะ จังหวัดโอกินาวะ ประเทศญี่ปุ่น[1]
ในเดือนตุลาคม พ.ศ. 2555 เอเอ็นเอโฮลดิงส์ได้เปิดใช้อาคารผู้โดยสารต้นทุนต่ำที่ท่าอากาศยานนาฮะ สำหรับสายการบินต้นทุนต่ำในเครือของตน ได้แก่สายการบินพีช และวานิลลาแอร์ โดยเป็นการดัดแปลงอาคารโกดัง (คาร์โก) ของสนามบิน | ท่าอากาศยานนาฮะ เปิดใช้อาคารผู้โดยสารระดับอะไร | {
"text": [
"ต้นทุนต่ำ"
],
"answer_start": [
223
],
"answer_end": [
232
]
} |
yBilayiC9rmdw4WYjpB2_000 | yBilayiC9rmdw4WYjpB2 | พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้านุ่ม | พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้านุ่ม (พ.ศ. 2326 - พ.ศ. 2381) พระราชธิดาพระองค์ที่ 11 ในพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช ที่ประสูติแต่เจ้าจอมมารดาปุย
พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้านุ่ม ประสูติเมื่อ พ.ศ. 2326 เป็นพระราชธิดาในพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช ที่ประสูติแต่เจ้าจอมมารดาปุย
ในรัชกาลที่ 2 พระองค์เจ้านุ่มได้ทำราชการข้างใน เมื่อครั้งพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย โปรดเกล้าฯ ให้สร้างสวนขวา โดยมีพระเจ้าลูกยาเธอ กรมหมื่นเจษฎาบดินทร์ เป็นแม่กองจัดการสร้าง โปรดฯ ให้ขยายสระที่สร้างตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 1 ออกไป และโปรดให้สร้างเก๋งแพขึ้นในสระ พระราชทานให้เจ้านายฝ่ายในตกแต่งประกวดประขันกันถึง 27 หลัง ในครั้งนั้นพระองค์เจ้านุ่มทรงได้รับพระราชทานด้วย ปรากฏใน พระราชพงศาวดารกรุงรัตนโกสินทร์ รัชกาลที่ 2 เรื่องสร้างสวนขวา ว่า
"...การสร้างสวนขวาครั้งนั้น สร้างพระมหามณเฑียรที่ประทับในสวน... แลให้ขุดสระใหญ่ในสวนนั้นยาว ๓ เส้น ๔ วา กว้าง ๒ เส้น ๘ วา... ทำเก๋งแลก่อภูเขาไว้ริมเกาะ ๆ ละ ๒ เก๋งบ้าง ๓ เก๋งบ้าง ขอบสระใหญ่นั้นให้ก่อภูเขาทำเก๋งลงที่ลาด ๆ ท่วงทีเหมือนอย่างแพจอดไว้รอบสระ เรียกว่าแพ หลังเก๋งแพให้ปลูกต้นไม้ใหญ่ ๆ มีผลต่าง ๆ... แล้วมอบให้พระราชวงษานุวงษ์ฝ่ายน่าฝ่ายใน แลท้าวนางผู้ใหญ่ในพระราชวังที่สมควรจะแต่งเก๋งแต่งแพได้ ให้เปนเจ้าของแต่งแพพระองค์ละแพ... พระเจ้าน้องนางเธอ พระองค์เจ้านุ่ม ๑... รวมพระองค์เจ้ายี่สิบเจ็ดหลัง..."
พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงพระราชนิพนธ์ถึงพระองค์ใน ปฐมวงศ์ ว่า
"...พระองค์เจ้านุ่ม เปนผู้ใหญ่กว่าทุกพระองค์บรรดาซึ่งมีพระชนมพรรษา อ่อนกว่าเจ้าฟ้ากรมหลวงเทพวดีลงมา เจ้าจอมมารดาเปนเจ้าจอมข้าหลวงเดิม เปนญาติเจ้าพระยานครราชสิมาทองอิน พระองค์เจ้าพระองค์นี้ได้ทำราชการข้างใน ในแผ่นดินพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาไลย..."
สิ้นพระชนม์ในรัชกาลที่ 3 เมื่อพ.ศ. 2381 พระชันษา 55 ปี พระราชทานเพลิงพระศพ ณ พระเมรุท้องสนามหลวง เมื่อพ.ศ. 2382
พระอิสริยยศ
พระเจ้าลูกเธอ พระองค์เจ้านุ่ม (พ.ศ. 2326 - 7 กันยายน พ.ศ. 2352)
พระเจ้าน้องนางเธอ พระองค์เจ้านุ่ม (7 กันยายน พ.ศ. 2352 - 21 กรกฎาคม พ.ศ. 2367)
พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้านุ่ม (21 กรกฎาคม พ.ศ. 2367 - พ.ศ. 2381) | พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้านุ่มประสูติเมื่อไหร่ | {
"text": [
"พ.ศ. 2326"
],
"answer_start": [
200
],
"answer_end": [
209
]
} |
yBilayiC9rmdw4WYjpB2_001 | yBilayiC9rmdw4WYjpB2 | พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้านุ่ม | พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้านุ่ม (พ.ศ. 2326 - พ.ศ. 2381) พระราชธิดาพระองค์ที่ 11 ในพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช ที่ประสูติแต่เจ้าจอมมารดาปุย
พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้านุ่ม ประสูติเมื่อ พ.ศ. 2326 เป็นพระราชธิดาในพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช ที่ประสูติแต่เจ้าจอมมารดาปุย
ในรัชกาลที่ 2 พระองค์เจ้านุ่มได้ทำราชการข้างใน เมื่อครั้งพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย โปรดเกล้าฯ ให้สร้างสวนขวา โดยมีพระเจ้าลูกยาเธอ กรมหมื่นเจษฎาบดินทร์ เป็นแม่กองจัดการสร้าง โปรดฯ ให้ขยายสระที่สร้างตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 1 ออกไป และโปรดให้สร้างเก๋งแพขึ้นในสระ พระราชทานให้เจ้านายฝ่ายในตกแต่งประกวดประขันกันถึง 27 หลัง ในครั้งนั้นพระองค์เจ้านุ่มทรงได้รับพระราชทานด้วย ปรากฏใน พระราชพงศาวดารกรุงรัตนโกสินทร์ รัชกาลที่ 2 เรื่องสร้างสวนขวา ว่า
"...การสร้างสวนขวาครั้งนั้น สร้างพระมหามณเฑียรที่ประทับในสวน... แลให้ขุดสระใหญ่ในสวนนั้นยาว ๓ เส้น ๔ วา กว้าง ๒ เส้น ๘ วา... ทำเก๋งแลก่อภูเขาไว้ริมเกาะ ๆ ละ ๒ เก๋งบ้าง ๓ เก๋งบ้าง ขอบสระใหญ่นั้นให้ก่อภูเขาทำเก๋งลงที่ลาด ๆ ท่วงทีเหมือนอย่างแพจอดไว้รอบสระ เรียกว่าแพ หลังเก๋งแพให้ปลูกต้นไม้ใหญ่ ๆ มีผลต่าง ๆ... แล้วมอบให้พระราชวงษานุวงษ์ฝ่ายน่าฝ่ายใน แลท้าวนางผู้ใหญ่ในพระราชวังที่สมควรจะแต่งเก๋งแต่งแพได้ ให้เปนเจ้าของแต่งแพพระองค์ละแพ... พระเจ้าน้องนางเธอ พระองค์เจ้านุ่ม ๑... รวมพระองค์เจ้ายี่สิบเจ็ดหลัง..."
พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงพระราชนิพนธ์ถึงพระองค์ใน ปฐมวงศ์ ว่า
"...พระองค์เจ้านุ่ม เปนผู้ใหญ่กว่าทุกพระองค์บรรดาซึ่งมีพระชนมพรรษา อ่อนกว่าเจ้าฟ้ากรมหลวงเทพวดีลงมา เจ้าจอมมารดาเปนเจ้าจอมข้าหลวงเดิม เปนญาติเจ้าพระยานครราชสิมาทองอิน พระองค์เจ้าพระองค์นี้ได้ทำราชการข้างใน ในแผ่นดินพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาไลย..."
สิ้นพระชนม์ในรัชกาลที่ 3 เมื่อพ.ศ. 2381 พระชันษา 55 ปี พระราชทานเพลิงพระศพ ณ พระเมรุท้องสนามหลวง เมื่อพ.ศ. 2382
พระอิสริยยศ
พระเจ้าลูกเธอ พระองค์เจ้านุ่ม (พ.ศ. 2326 - 7 กันยายน พ.ศ. 2352)
พระเจ้าน้องนางเธอ พระองค์เจ้านุ่ม (7 กันยายน พ.ศ. 2352 - 21 กรกฎาคม พ.ศ. 2367)
พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้านุ่ม (21 กรกฎาคม พ.ศ. 2367 - พ.ศ. 2381) | พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้านุ่มเป็นใคร | {
"text": [
"พระราชธิดาพระองค์ที่ 11 ในพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช"
],
"answer_start": [
58
],
"answer_end": [
122
]
} |
yBilayiC9rmdw4WYjpB2_003 | yBilayiC9rmdw4WYjpB2 | พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้านุ่ม | พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้านุ่ม (พ.ศ. 2326 - พ.ศ. 2381) พระราชธิดาพระองค์ที่ 11 ในพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช ที่ประสูติแต่เจ้าจอมมารดาปุย
พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้านุ่ม ประสูติเมื่อ พ.ศ. 2326 เป็นพระราชธิดาในพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช ที่ประสูติแต่เจ้าจอมมารดาปุย
ในรัชกาลที่ 2 พระองค์เจ้านุ่มได้ทำราชการข้างใน เมื่อครั้งพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย โปรดเกล้าฯ ให้สร้างสวนขวา โดยมีพระเจ้าลูกยาเธอ กรมหมื่นเจษฎาบดินทร์ เป็นแม่กองจัดการสร้าง โปรดฯ ให้ขยายสระที่สร้างตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 1 ออกไป และโปรดให้สร้างเก๋งแพขึ้นในสระ พระราชทานให้เจ้านายฝ่ายในตกแต่งประกวดประขันกันถึง 27 หลัง ในครั้งนั้นพระองค์เจ้านุ่มทรงได้รับพระราชทานด้วย ปรากฏใน พระราชพงศาวดารกรุงรัตนโกสินทร์ รัชกาลที่ 2 เรื่องสร้างสวนขวา ว่า
"...การสร้างสวนขวาครั้งนั้น สร้างพระมหามณเฑียรที่ประทับในสวน... แลให้ขุดสระใหญ่ในสวนนั้นยาว ๓ เส้น ๔ วา กว้าง ๒ เส้น ๘ วา... ทำเก๋งแลก่อภูเขาไว้ริมเกาะ ๆ ละ ๒ เก๋งบ้าง ๓ เก๋งบ้าง ขอบสระใหญ่นั้นให้ก่อภูเขาทำเก๋งลงที่ลาด ๆ ท่วงทีเหมือนอย่างแพจอดไว้รอบสระ เรียกว่าแพ หลังเก๋งแพให้ปลูกต้นไม้ใหญ่ ๆ มีผลต่าง ๆ... แล้วมอบให้พระราชวงษานุวงษ์ฝ่ายน่าฝ่ายใน แลท้าวนางผู้ใหญ่ในพระราชวังที่สมควรจะแต่งเก๋งแต่งแพได้ ให้เปนเจ้าของแต่งแพพระองค์ละแพ... พระเจ้าน้องนางเธอ พระองค์เจ้านุ่ม ๑... รวมพระองค์เจ้ายี่สิบเจ็ดหลัง..."
พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงพระราชนิพนธ์ถึงพระองค์ใน ปฐมวงศ์ ว่า
"...พระองค์เจ้านุ่ม เปนผู้ใหญ่กว่าทุกพระองค์บรรดาซึ่งมีพระชนมพรรษา อ่อนกว่าเจ้าฟ้ากรมหลวงเทพวดีลงมา เจ้าจอมมารดาเปนเจ้าจอมข้าหลวงเดิม เปนญาติเจ้าพระยานครราชสิมาทองอิน พระองค์เจ้าพระองค์นี้ได้ทำราชการข้างใน ในแผ่นดินพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาไลย..."
สิ้นพระชนม์ในรัชกาลที่ 3 เมื่อพ.ศ. 2381 พระชันษา 55 ปี พระราชทานเพลิงพระศพ ณ พระเมรุท้องสนามหลวง เมื่อพ.ศ. 2382
พระอิสริยยศ
พระเจ้าลูกเธอ พระองค์เจ้านุ่ม (พ.ศ. 2326 - 7 กันยายน พ.ศ. 2352)
พระเจ้าน้องนางเธอ พระองค์เจ้านุ่ม (7 กันยายน พ.ศ. 2352 - 21 กรกฎาคม พ.ศ. 2367)
พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้านุ่ม (21 กรกฎาคม พ.ศ. 2367 - พ.ศ. 2381) | พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้านุ่มสิ้นพระชนเมื่อใด | {
"text": [
"สิ้นพระชนม์ในรัชกาลที่ 3 เมื่อพ.ศ. 2381"
],
"answer_start": [
1580
],
"answer_end": [
1619
]
} |
yFdzxu5xNW8cQgyXX7ND_000 | yFdzxu5xNW8cQgyXX7ND | สรารัตน์ หรุ่มเรืองวงศ์ | สรารัตน์ หรุ่มเรืองวงษ์ หรือ ปูดำ เกิดเมื่อวันที่ 28 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2508 เป็นอดีตนักกีฬาว่ายน้ำทีมชาติ เป็นรองนางสาวไทย อันดับหนึ่ง ปีพ.ศ. 2529 เป็นตัวแทนสาวไทยไปประกวดมิสเอเชียแปซิฟิก 1986 ที่ฮ่องกงได้รองอันดับ 2 และนักแสดงชาวไทย ชื่อเล่นที่แท้จริงของคุณสรารัตน์คือ "ปรุง" หรือ "น้ำปรุง" แต่เนื่องจากเธอเป็นคนพูดเร็วจึงทำให้ผู้ฟังฟังเพี้ยนกลายเป็น "ปูดำ" เธอจึงใช้ชื่อนี้เรื่อยมา
สรารัตน์จบการศึกษาระดับปริญญาตรีจากมหาวิทยาลัยรามคำแหง ปริญญาโทจากมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ปัจจุบันประกอบธุรกิจร้านอาหาร "เส้นใหญ่ เฮาส์" และอาหารเสริมสำหรับควบคุมน้ำหนัก และยังมีงานแสดงอยู่เรื่อยๆ ผลงานเด่นของเธอได้แก่ ปริศนาของเวตาล, อุบัติเหตุ (นวนิยาย), หมูแดง, บ่วงหงส์ และ ดาวเปื้อนดิน เป็นต้น เธอเคยเป็นนักแสดงช่อง 7 | สรารัตน์ หรุ่มเรืองวงศ์ มีอีกชื่อหนึ่งว่าอะไร | {
"text": [
"ปูดำ"
],
"answer_start": [
29
],
"answer_end": [
33
]
} |
yFdzxu5xNW8cQgyXX7ND_001 | yFdzxu5xNW8cQgyXX7ND | สรารัตน์ หรุ่มเรืองวงศ์ | สรารัตน์ หรุ่มเรืองวงษ์ หรือ ปูดำ เกิดเมื่อวันที่ 28 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2508 เป็นอดีตนักกีฬาว่ายน้ำทีมชาติ เป็นรองนางสาวไทย อันดับหนึ่ง ปีพ.ศ. 2529 เป็นตัวแทนสาวไทยไปประกวดมิสเอเชียแปซิฟิก 1986 ที่ฮ่องกงได้รองอันดับ 2 และนักแสดงชาวไทย ชื่อเล่นที่แท้จริงของคุณสรารัตน์คือ "ปรุง" หรือ "น้ำปรุง" แต่เนื่องจากเธอเป็นคนพูดเร็วจึงทำให้ผู้ฟังฟังเพี้ยนกลายเป็น "ปูดำ" เธอจึงใช้ชื่อนี้เรื่อยมา
สรารัตน์จบการศึกษาระดับปริญญาตรีจากมหาวิทยาลัยรามคำแหง ปริญญาโทจากมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ปัจจุบันประกอบธุรกิจร้านอาหาร "เส้นใหญ่ เฮาส์" และอาหารเสริมสำหรับควบคุมน้ำหนัก และยังมีงานแสดงอยู่เรื่อยๆ ผลงานเด่นของเธอได้แก่ ปริศนาของเวตาล, อุบัติเหตุ (นวนิยาย), หมูแดง, บ่วงหงส์ และ ดาวเปื้อนดิน เป็นต้น เธอเคยเป็นนักแสดงช่อง 7 | สรารัตน์ หรุ่มเรืองวงศ์ เกิดวันที่เท่าไร | {
"text": [
"28 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2508"
],
"answer_start": [
50
],
"answer_end": [
73
]
} |
yFdzxu5xNW8cQgyXX7ND_002 | yFdzxu5xNW8cQgyXX7ND | สรารัตน์ หรุ่มเรืองวงศ์ | สรารัตน์ หรุ่มเรืองวงษ์ หรือ ปูดำ เกิดเมื่อวันที่ 28 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2508 เป็นอดีตนักกีฬาว่ายน้ำทีมชาติ เป็นรองนางสาวไทย อันดับหนึ่ง ปีพ.ศ. 2529 เป็นตัวแทนสาวไทยไปประกวดมิสเอเชียแปซิฟิก 1986 ที่ฮ่องกงได้รองอันดับ 2 และนักแสดงชาวไทย ชื่อเล่นที่แท้จริงของคุณสรารัตน์คือ "ปรุง" หรือ "น้ำปรุง" แต่เนื่องจากเธอเป็นคนพูดเร็วจึงทำให้ผู้ฟังฟังเพี้ยนกลายเป็น "ปูดำ" เธอจึงใช้ชื่อนี้เรื่อยมา
สรารัตน์จบการศึกษาระดับปริญญาตรีจากมหาวิทยาลัยรามคำแหง ปริญญาโทจากมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ปัจจุบันประกอบธุรกิจร้านอาหาร "เส้นใหญ่ เฮาส์" และอาหารเสริมสำหรับควบคุมน้ำหนัก และยังมีงานแสดงอยู่เรื่อยๆ ผลงานเด่นของเธอได้แก่ ปริศนาของเวตาล, อุบัติเหตุ (นวนิยาย), หมูแดง, บ่วงหงส์ และ ดาวเปื้อนดิน เป็นต้น เธอเคยเป็นนักแสดงช่อง 7 | สรารัตน์ หรุ่มเรืองวงศ์ อดีตเป็นนักกีฬาอะไร | {
"text": [
"กีฬาว่ายน้ำทีมชาติ"
],
"answer_start": [
85
],
"answer_end": [
103
]
} |
yFdzxu5xNW8cQgyXX7ND_003 | yFdzxu5xNW8cQgyXX7ND | สรารัตน์ หรุ่มเรืองวงศ์ | สรารัตน์ หรุ่มเรืองวงษ์ หรือ ปูดำ เกิดเมื่อวันที่ 28 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2508 เป็นอดีตนักกีฬาว่ายน้ำทีมชาติ เป็นรองนางสาวไทย อันดับหนึ่ง ปีพ.ศ. 2529 เป็นตัวแทนสาวไทยไปประกวดมิสเอเชียแปซิฟิก 1986 ที่ฮ่องกงได้รองอันดับ 2 และนักแสดงชาวไทย ชื่อเล่นที่แท้จริงของคุณสรารัตน์คือ "ปรุง" หรือ "น้ำปรุง" แต่เนื่องจากเธอเป็นคนพูดเร็วจึงทำให้ผู้ฟังฟังเพี้ยนกลายเป็น "ปูดำ" เธอจึงใช้ชื่อนี้เรื่อยมา
สรารัตน์จบการศึกษาระดับปริญญาตรีจากมหาวิทยาลัยรามคำแหง ปริญญาโทจากมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ปัจจุบันประกอบธุรกิจร้านอาหาร "เส้นใหญ่ เฮาส์" และอาหารเสริมสำหรับควบคุมน้ำหนัก และยังมีงานแสดงอยู่เรื่อยๆ ผลงานเด่นของเธอได้แก่ ปริศนาของเวตาล, อุบัติเหตุ (นวนิยาย), หมูแดง, บ่วงหงส์ และ ดาวเปื้อนดิน เป็นต้น เธอเคยเป็นนักแสดงช่อง 7 | สรารัตน์ หรุ่มเรืองวงศ์ เป็นรองนางสาวไทย อันดับหนึ่ง ปีอะไร | {
"text": [
"พ.ศ. 2529"
],
"answer_start": [
135
],
"answer_end": [
144
]
} |
yFdzxu5xNW8cQgyXX7ND_004 | yFdzxu5xNW8cQgyXX7ND | สรารัตน์ หรุ่มเรืองวงศ์ | สรารัตน์ หรุ่มเรืองวงษ์ หรือ ปูดำ เกิดเมื่อวันที่ 28 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2508 เป็นอดีตนักกีฬาว่ายน้ำทีมชาติ เป็นรองนางสาวไทย อันดับหนึ่ง ปีพ.ศ. 2529 เป็นตัวแทนสาวไทยไปประกวดมิสเอเชียแปซิฟิก 1986 ที่ฮ่องกงได้รองอันดับ 2 และนักแสดงชาวไทย ชื่อเล่นที่แท้จริงของคุณสรารัตน์คือ "ปรุง" หรือ "น้ำปรุง" แต่เนื่องจากเธอเป็นคนพูดเร็วจึงทำให้ผู้ฟังฟังเพี้ยนกลายเป็น "ปูดำ" เธอจึงใช้ชื่อนี้เรื่อยมา
สรารัตน์จบการศึกษาระดับปริญญาตรีจากมหาวิทยาลัยรามคำแหง ปริญญาโทจากมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ปัจจุบันประกอบธุรกิจร้านอาหาร "เส้นใหญ่ เฮาส์" และอาหารเสริมสำหรับควบคุมน้ำหนัก และยังมีงานแสดงอยู่เรื่อยๆ ผลงานเด่นของเธอได้แก่ ปริศนาของเวตาล, อุบัติเหตุ (นวนิยาย), หมูแดง, บ่วงหงส์ และ ดาวเปื้อนดิน เป็นต้น เธอเคยเป็นนักแสดงช่อง 7 | สรารัตน์ หรุ่มเรืองวงศ์ เป็นตัวแทนสาวไทยไปประกวดมิสเอเชียแปซิฟิกปีอะไร | {
"text": [
"1986"
],
"answer_start": [
186
],
"answer_end": [
190
]
} |
yI4uwdBpNbXwedDRpZOq_000 | yI4uwdBpNbXwedDRpZOq | วัดถ้ำขาม | วัดถ้ำขามหรือภูขาม (เทสกเจดีย์ เทสรังสีอนุสรณ์) ตั้งอยู่ที่ อ.พรรณานิคม จังหวัดสกลนคร บนสันเขาภูพาน มีบรรยกาศร่มรื่นงดงาม เป็นอนุสรณ์ว่า หลวงปู่เทสก์ ได้เคยมาจำพรรษาอยู่ ณ ที่นี้ เป็นสถาปัตยกรรม แบบเจดีย์จตุรัสมุข ตามแนวศิลปกรรมอีสานผสมกับอยุธยา ภายในประดิษฐานรูปหล่อสำริดหลวงปู่เทสก์ เทสรังสี ภายในวัดมีกุฏิเดิมหลวงปู่ฝั้น อาจาโร ซึ่งหลวงปู่เทสก์ ได้มาจำพรรษาจนกระทั่งละสังขาร ณ ที่นี้ เมื่อปี พ.ศ. 2537 ปัจจุบันได้ทำหุ่นเหมือนหลวงปู่เทสก์ หล่อด้วยไฟเบอร์กลาส ในอิริยาบถนั่งเก้าอี้ในกฎิเพื่อจำลองเหตุการณ์ประหนึ่งว่าหลวงปู่ยังมีชีวิตอยู่ ตำนานของวัดถ้ำขามมีมากมายตั้งแต่สมัยที่เรายังเด็กสมัยหลวงปุฝันยังมีชีวิตอยู่เราจำได้ตอนที่เราตามคุณย่าไปจำศิลในวันพระและได้ช่วยขนหินขนทรายขึ้นไปทำกุฎิพระในวันหยุดเสาร์-อาทิตย์มีคนเฒ่าคนแก่เล่าให้ฟังตอนที่หลวงปู่ฝันเดินธุดงมาอยู่ใหม่ๆมีเสือแม่ลูกอ่อนอาศัยอยู่ในถ้ำอยู่แล้วแต่ด้วยบูญบารมีหรืออะไรก็ไม่รู้เสือแม่ลูกอ่อนยอมสละถ้ำให้หลวงปู่อยู่และได้สร้างเป็นที่ปฏิบัติธรรมเป็นวัดถ้ำขามมาจนทุกวันนี้ | วัดถ้ำขามหรือภูขาม (เทสกเจดีย์ เทสรังสีอนุสรณ์) ตั้งอยู่ที่ไหน | {
"text": [
"ตั้งอยู่ที่ อ.พรรณานิคม จังหวัดสกลนคร"
],
"answer_start": [
48
],
"answer_end": [
85
]
} |
yI4uwdBpNbXwedDRpZOq_001 | yI4uwdBpNbXwedDRpZOq | วัดถ้ำขาม | วัดถ้ำขามหรือภูขาม (เทสกเจดีย์ เทสรังสีอนุสรณ์) ตั้งอยู่ที่ อ.พรรณานิคม จังหวัดสกลนคร บนสันเขาภูพาน มีบรรยกาศร่มรื่นงดงาม เป็นอนุสรณ์ว่า หลวงปู่เทสก์ ได้เคยมาจำพรรษาอยู่ ณ ที่นี้ เป็นสถาปัตยกรรม แบบเจดีย์จตุรัสมุข ตามแนวศิลปกรรมอีสานผสมกับอยุธยา ภายในประดิษฐานรูปหล่อสำริดหลวงปู่เทสก์ เทสรังสี ภายในวัดมีกุฏิเดิมหลวงปู่ฝั้น อาจาโร ซึ่งหลวงปู่เทสก์ ได้มาจำพรรษาจนกระทั่งละสังขาร ณ ที่นี้ เมื่อปี พ.ศ. 2537 ปัจจุบันได้ทำหุ่นเหมือนหลวงปู่เทสก์ หล่อด้วยไฟเบอร์กลาส ในอิริยาบถนั่งเก้าอี้ในกฎิเพื่อจำลองเหตุการณ์ประหนึ่งว่าหลวงปู่ยังมีชีวิตอยู่ ตำนานของวัดถ้ำขามมีมากมายตั้งแต่สมัยที่เรายังเด็กสมัยหลวงปุฝันยังมีชีวิตอยู่เราจำได้ตอนที่เราตามคุณย่าไปจำศิลในวันพระและได้ช่วยขนหินขนทรายขึ้นไปทำกุฎิพระในวันหยุดเสาร์-อาทิตย์มีคนเฒ่าคนแก่เล่าให้ฟังตอนที่หลวงปู่ฝันเดินธุดงมาอยู่ใหม่ๆมีเสือแม่ลูกอ่อนอาศัยอยู่ในถ้ำอยู่แล้วแต่ด้วยบูญบารมีหรืออะไรก็ไม่รู้เสือแม่ลูกอ่อนยอมสละถ้ำให้หลวงปู่อยู่และได้สร้างเป็นที่ปฏิบัติธรรมเป็นวัดถ้ำขามมาจนทุกวันนี้ | วัดถ้ำขามหรือภูขามเป็นสถาปัตยกรรมแบบใด | {
"text": [
"แบบเจดีย์จตุรัสมุข ตามแนวศิลปกรรมอีสานผสมกับอยุธยา"
],
"answer_start": [
195
],
"answer_end": [
245
]
} |
yI4uwdBpNbXwedDRpZOq_002 | yI4uwdBpNbXwedDRpZOq | วัดถ้ำขาม | วัดถ้ำขามหรือภูขาม (เทสกเจดีย์ เทสรังสีอนุสรณ์) ตั้งอยู่ที่ อ.พรรณานิคม จังหวัดสกลนคร บนสันเขาภูพาน มีบรรยกาศร่มรื่นงดงาม เป็นอนุสรณ์ว่า หลวงปู่เทสก์ ได้เคยมาจำพรรษาอยู่ ณ ที่นี้ เป็นสถาปัตยกรรม แบบเจดีย์จตุรัสมุข ตามแนวศิลปกรรมอีสานผสมกับอยุธยา ภายในประดิษฐานรูปหล่อสำริดหลวงปู่เทสก์ เทสรังสี ภายในวัดมีกุฏิเดิมหลวงปู่ฝั้น อาจาโร ซึ่งหลวงปู่เทสก์ ได้มาจำพรรษาจนกระทั่งละสังขาร ณ ที่นี้ เมื่อปี พ.ศ. 2537 ปัจจุบันได้ทำหุ่นเหมือนหลวงปู่เทสก์ หล่อด้วยไฟเบอร์กลาส ในอิริยาบถนั่งเก้าอี้ในกฎิเพื่อจำลองเหตุการณ์ประหนึ่งว่าหลวงปู่ยังมีชีวิตอยู่ ตำนานของวัดถ้ำขามมีมากมายตั้งแต่สมัยที่เรายังเด็กสมัยหลวงปุฝันยังมีชีวิตอยู่เราจำได้ตอนที่เราตามคุณย่าไปจำศิลในวันพระและได้ช่วยขนหินขนทรายขึ้นไปทำกุฎิพระในวันหยุดเสาร์-อาทิตย์มีคนเฒ่าคนแก่เล่าให้ฟังตอนที่หลวงปู่ฝันเดินธุดงมาอยู่ใหม่ๆมีเสือแม่ลูกอ่อนอาศัยอยู่ในถ้ำอยู่แล้วแต่ด้วยบูญบารมีหรืออะไรก็ไม่รู้เสือแม่ลูกอ่อนยอมสละถ้ำให้หลวงปู่อยู่และได้สร้างเป็นที่ปฏิบัติธรรมเป็นวัดถ้ำขามมาจนทุกวันนี้ | วัดถ้ำขามตั้งอยู่บนสันเขาชื่อว่าอะไร | {
"text": [
"สันเขาภูพาน มีบรรยกาศร่มรื่นงดงาม"
],
"answer_start": [
88
],
"answer_end": [
121
]
} |
yI4uwdBpNbXwedDRpZOq_004 | yI4uwdBpNbXwedDRpZOq | วัดถ้ำขาม | วัดถ้ำขามหรือภูขาม (เทสกเจดีย์ เทสรังสีอนุสรณ์) ตั้งอยู่ที่ อ.พรรณานิคม จังหวัดสกลนคร บนสันเขาภูพาน มีบรรยกาศร่มรื่นงดงาม เป็นอนุสรณ์ว่า หลวงปู่เทสก์ ได้เคยมาจำพรรษาอยู่ ณ ที่นี้ เป็นสถาปัตยกรรม แบบเจดีย์จตุรัสมุข ตามแนวศิลปกรรมอีสานผสมกับอยุธยา ภายในประดิษฐานรูปหล่อสำริดหลวงปู่เทสก์ เทสรังสี ภายในวัดมีกุฏิเดิมหลวงปู่ฝั้น อาจาโร ซึ่งหลวงปู่เทสก์ ได้มาจำพรรษาจนกระทั่งละสังขาร ณ ที่นี้ เมื่อปี พ.ศ. 2537 ปัจจุบันได้ทำหุ่นเหมือนหลวงปู่เทสก์ หล่อด้วยไฟเบอร์กลาส ในอิริยาบถนั่งเก้าอี้ในกฎิเพื่อจำลองเหตุการณ์ประหนึ่งว่าหลวงปู่ยังมีชีวิตอยู่ ตำนานของวัดถ้ำขามมีมากมายตั้งแต่สมัยที่เรายังเด็กสมัยหลวงปุฝันยังมีชีวิตอยู่เราจำได้ตอนที่เราตามคุณย่าไปจำศิลในวันพระและได้ช่วยขนหินขนทรายขึ้นไปทำกุฎิพระในวันหยุดเสาร์-อาทิตย์มีคนเฒ่าคนแก่เล่าให้ฟังตอนที่หลวงปู่ฝันเดินธุดงมาอยู่ใหม่ๆมีเสือแม่ลูกอ่อนอาศัยอยู่ในถ้ำอยู่แล้วแต่ด้วยบูญบารมีหรืออะไรก็ไม่รู้เสือแม่ลูกอ่อนยอมสละถ้ำให้หลวงปู่อยู่และได้สร้างเป็นที่ปฏิบัติธรรมเป็นวัดถ้ำขามมาจนทุกวันนี้ | หลวงปู่เทสก์ ได้มาจำพรรษาจนกระทั่งละสังขาร ณ ที่วัดถ้ำขามนี้ เมื่อปี พ.ศ.ใด | {
"text": [
"พ.ศ. 2537"
],
"answer_start": [
395
],
"answer_end": [
404
]
} |
yJqON2L1EeDBQyzq4vDR_000 | yJqON2L1EeDBQyzq4vDR | เจ้าชายอาดัลแบร์ทแห่งปรัสเซีย | เจ้าชายอาดัลแบร์ทแห่งปรัสเซีย (เยอรมัน: Adalbert von Preußen) หรือพระนามเต็มคือ อาดัลแบร์ท แฟร์ดีนันท์ เบเร็งการ์ วิคทอร์ แห่งปรัสเซีย (เยอรมัน: Adalbert Ferdinand Berengar Viktor von Preußen) เป็นพระราชโอรสองค์ที่สามในจักรพรรดิวิลเฮ็ล์มที่ 2 แห่งเยอรมนี กับพระนางเอากุสเทอแห่งชเลสวิช-ฮ็อลชไตน์
พระองค์ทรงรับราชการในกองทัพเรือจักรวรรดิ พระองค์ได้เป็นผู้บัญชาการเรือหลวงเดรสเดินในช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง ทรงมียศสุดท้ายเป็นนาวาโท
พระองค์เสกสมรสกับเจ้าหญิงอเดลาอีเดอแห่งซัคเซิน-ไมนิงเงิน เมื่อวันที่ 3 สิงหาคม ค.ศ. 1914 ที่เมืองวิลเฮ็ลมส์ฮาเฟิน (Wilhelmshaven) ทั้งสองมีพระบุตร 3 องค์ ได้แก่
เจ้าหญิงวิคโทรีอา มารีนา (Victoria Marina); สิ้นพระชนม์แรกคลอดเมื่อ 4 กันยายน ค.ศ. 1915
เจ้าหญิงวิคโทรีอา มารีนา (Victoria Marina); 11 กันยายน ค.ศ. 1917 – 21 มกราคม ค.ศ. 1981
เจ้าชายวิลเฮล์ม วิกเตอร์แห่งปรัสเซีย (Wilhelm Victor); 15 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1919 – 7 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1989 | เจ้าชายอาดัลแบร์ทแห่งปรัสเซีย พระนามเต็มว่าอะไร | {
"text": [
"อาดัลแบร์ท แฟร์ดีนันท์ เบเร็งการ์ วิคทอร์"
],
"answer_start": [
80
],
"answer_end": [
121
]
} |
yJqON2L1EeDBQyzq4vDR_001 | yJqON2L1EeDBQyzq4vDR | เจ้าชายอาดัลแบร์ทแห่งปรัสเซีย | เจ้าชายอาดัลแบร์ทแห่งปรัสเซีย (เยอรมัน: Adalbert von Preußen) หรือพระนามเต็มคือ อาดัลแบร์ท แฟร์ดีนันท์ เบเร็งการ์ วิคทอร์ แห่งปรัสเซีย (เยอรมัน: Adalbert Ferdinand Berengar Viktor von Preußen) เป็นพระราชโอรสองค์ที่สามในจักรพรรดิวิลเฮ็ล์มที่ 2 แห่งเยอรมนี กับพระนางเอากุสเทอแห่งชเลสวิช-ฮ็อลชไตน์
พระองค์ทรงรับราชการในกองทัพเรือจักรวรรดิ พระองค์ได้เป็นผู้บัญชาการเรือหลวงเดรสเดินในช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง ทรงมียศสุดท้ายเป็นนาวาโท
พระองค์เสกสมรสกับเจ้าหญิงอเดลาอีเดอแห่งซัคเซิน-ไมนิงเงิน เมื่อวันที่ 3 สิงหาคม ค.ศ. 1914 ที่เมืองวิลเฮ็ลมส์ฮาเฟิน (Wilhelmshaven) ทั้งสองมีพระบุตร 3 องค์ ได้แก่
เจ้าหญิงวิคโทรีอา มารีนา (Victoria Marina); สิ้นพระชนม์แรกคลอดเมื่อ 4 กันยายน ค.ศ. 1915
เจ้าหญิงวิคโทรีอา มารีนา (Victoria Marina); 11 กันยายน ค.ศ. 1917 – 21 มกราคม ค.ศ. 1981
เจ้าชายวิลเฮล์ม วิกเตอร์แห่งปรัสเซีย (Wilhelm Victor); 15 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1919 – 7 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1989 | เจ้าชายอาดัลแบร์ทแห่งปรัสเซีย เป็นคนประเทศอะไร | {
"text": [
"แห่งปรัสเซีย"
],
"answer_start": [
122
],
"answer_end": [
134
]
} |
yJqON2L1EeDBQyzq4vDR_003 | yJqON2L1EeDBQyzq4vDR | เจ้าชายอาดัลแบร์ทแห่งปรัสเซีย | เจ้าชายอาดัลแบร์ทแห่งปรัสเซีย (เยอรมัน: Adalbert von Preußen) หรือพระนามเต็มคือ อาดัลแบร์ท แฟร์ดีนันท์ เบเร็งการ์ วิคทอร์ แห่งปรัสเซีย (เยอรมัน: Adalbert Ferdinand Berengar Viktor von Preußen) เป็นพระราชโอรสองค์ที่สามในจักรพรรดิวิลเฮ็ล์มที่ 2 แห่งเยอรมนี กับพระนางเอากุสเทอแห่งชเลสวิช-ฮ็อลชไตน์
พระองค์ทรงรับราชการในกองทัพเรือจักรวรรดิ พระองค์ได้เป็นผู้บัญชาการเรือหลวงเดรสเดินในช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง ทรงมียศสุดท้ายเป็นนาวาโท
พระองค์เสกสมรสกับเจ้าหญิงอเดลาอีเดอแห่งซัคเซิน-ไมนิงเงิน เมื่อวันที่ 3 สิงหาคม ค.ศ. 1914 ที่เมืองวิลเฮ็ลมส์ฮาเฟิน (Wilhelmshaven) ทั้งสองมีพระบุตร 3 องค์ ได้แก่
เจ้าหญิงวิคโทรีอา มารีนา (Victoria Marina); สิ้นพระชนม์แรกคลอดเมื่อ 4 กันยายน ค.ศ. 1915
เจ้าหญิงวิคโทรีอา มารีนา (Victoria Marina); 11 กันยายน ค.ศ. 1917 – 21 มกราคม ค.ศ. 1981
เจ้าชายวิลเฮล์ม วิกเตอร์แห่งปรัสเซีย (Wilhelm Victor); 15 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1919 – 7 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1989 | เจ้าชายอาดัลแบร์ทแห่งปรัสเซีย เป็นโอรสคนที่เท่าไร | {
"text": [
"องค์ที่สาม"
],
"answer_start": [
207
],
"answer_end": [
217
]
} |
yJqON2L1EeDBQyzq4vDR_004 | yJqON2L1EeDBQyzq4vDR | เจ้าชายอาดัลแบร์ทแห่งปรัสเซีย | เจ้าชายอาดัลแบร์ทแห่งปรัสเซีย (เยอรมัน: Adalbert von Preußen) หรือพระนามเต็มคือ อาดัลแบร์ท แฟร์ดีนันท์ เบเร็งการ์ วิคทอร์ แห่งปรัสเซีย (เยอรมัน: Adalbert Ferdinand Berengar Viktor von Preußen) เป็นพระราชโอรสองค์ที่สามในจักรพรรดิวิลเฮ็ล์มที่ 2 แห่งเยอรมนี กับพระนางเอากุสเทอแห่งชเลสวิช-ฮ็อลชไตน์
พระองค์ทรงรับราชการในกองทัพเรือจักรวรรดิ พระองค์ได้เป็นผู้บัญชาการเรือหลวงเดรสเดินในช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง ทรงมียศสุดท้ายเป็นนาวาโท
พระองค์เสกสมรสกับเจ้าหญิงอเดลาอีเดอแห่งซัคเซิน-ไมนิงเงิน เมื่อวันที่ 3 สิงหาคม ค.ศ. 1914 ที่เมืองวิลเฮ็ลมส์ฮาเฟิน (Wilhelmshaven) ทั้งสองมีพระบุตร 3 องค์ ได้แก่
เจ้าหญิงวิคโทรีอา มารีนา (Victoria Marina); สิ้นพระชนม์แรกคลอดเมื่อ 4 กันยายน ค.ศ. 1915
เจ้าหญิงวิคโทรีอา มารีนา (Victoria Marina); 11 กันยายน ค.ศ. 1917 – 21 มกราคม ค.ศ. 1981
เจ้าชายวิลเฮล์ม วิกเตอร์แห่งปรัสเซีย (Wilhelm Victor); 15 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1919 – 7 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1989 | เจ้าชายอาดัลแบร์ทแห่งปรัสเซีย มียศสุดท้ายคือใคร | {
"text": [
"นาวาโท"
],
"answer_start": [
425
],
"answer_end": [
431
]
} |
yLJjAI39vsHASKHs67Z0_000 | yLJjAI39vsHASKHs67Z0 | เอเอช-64 อาพาชี | เอเอช-64 อาปาเช่ (อังกฤษ: AH-64 Apache) (ออกเสียงในภาษาอังกฤษ สำเนียงอเมริกันว่า อ่า-พ้า-ชี่ แต่ชื่อเรียกในภาษาไทยที่รับรู้กันโดยทั่วไปคือ อาปาเช่) เป็นเฮลิคอปเตอร์โจมตีสองเครื่องยนต์ สี่ใบพัด พร้อมล้อสามล้อ และห้องนักบินแบบเรียงเดียวสำหรับสองที่นั่ง อาปาเช่ถูกพัฒนาในชื่อ โมเดล 77 โดยฮิวจ์ส เฮลิคอปเตอร์สให้กับโครงการของกองทัพบกสหรัฐเพื่อแทนที่เอเอช-1 คอบรา มันได้ทำการบินครั้งแรกในวันที่ 30 กันยายน พ.ศ. 2518 เอเอช-64 มีจุดเด่นที่ปืนกล เอ็ม230 ขนาด 30 ม.ม. คาลิเบอร์ที่จมูกของมัน เอเอช-64 ยังใช้เอจีเอ็ม-114 เฮลไฟร์และไฮดรา 70 สี่ตำแหน่งบนปีกทั้งสองข้าง เอเอช-64 ยังมีระบบการอยู่รอดที่ดีเยี่ยมสำหรับเครื่องบินและลูกเรือในการต่อสู้ เช่นเดียวกับในกรณีที่มันตกเพื่อช่วยเหลือนักบิน
กองทัพบกเลือกเอเอช-64 แทนที่จะเป็นเบลล์ วายเอเอช-63 ในปีพ.ศ. 2519 ทำให้ฮิวจ์ส เฮลิคอปเตอร์สนั้นรางวัลเป็นสัญญาในการสร้าง ในปีพ.ศ. 2525 กองทัพบกยืนยันการผลิตเต็มรูปแบบ แมคดอนเนลล์ ดักลาสยังทำการผลิตและพัฒนาต่อหลังจากที่ซื้อบริษัทฮิวจ์ส เฮลิคอปเตอร์สมาจากซัมมา คอร์เปอร์เรชั่นในปีพ.ศ. 2527 ในวันที่ 15 เมษายน พ.ศ. 235 เอเอช-64ดี อาปาเช่ลองโบว์ลำแรกได้ทำการบินและการผลิตครั้งแรกนั้นก็ถูกส่งให้กับกองทัพบกในปีพ.ศ. 2540 ในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2540 โบอิงและแมคดอนเนลล์ ดักลาสรวมเข้าด้วยกันเพื่อกลายเป็นบริษัทโบอิง คอมพานี ในปัจจุบันโบอิงได้ทำการผลิตเอเอช-64 ต่อไป | เอเอช-64 อาพาชี คืออะไร | {
"text": [
"เป็นเฮลิคอปเตอร์โจมตีสองเครื่องยนต์ สี่ใบพัด พร้อมล้อสามล้อ"
],
"answer_start": [
148
],
"answer_end": [
207
]
} |
yLJjAI39vsHASKHs67Z0_002 | yLJjAI39vsHASKHs67Z0 | เอเอช-64 อาพาชี | เอเอช-64 อาปาเช่ (อังกฤษ: AH-64 Apache) (ออกเสียงในภาษาอังกฤษ สำเนียงอเมริกันว่า อ่า-พ้า-ชี่ แต่ชื่อเรียกในภาษาไทยที่รับรู้กันโดยทั่วไปคือ อาปาเช่) เป็นเฮลิคอปเตอร์โจมตีสองเครื่องยนต์ สี่ใบพัด พร้อมล้อสามล้อ และห้องนักบินแบบเรียงเดียวสำหรับสองที่นั่ง อาปาเช่ถูกพัฒนาในชื่อ โมเดล 77 โดยฮิวจ์ส เฮลิคอปเตอร์สให้กับโครงการของกองทัพบกสหรัฐเพื่อแทนที่เอเอช-1 คอบรา มันได้ทำการบินครั้งแรกในวันที่ 30 กันยายน พ.ศ. 2518 เอเอช-64 มีจุดเด่นที่ปืนกล เอ็ม230 ขนาด 30 ม.ม. คาลิเบอร์ที่จมูกของมัน เอเอช-64 ยังใช้เอจีเอ็ม-114 เฮลไฟร์และไฮดรา 70 สี่ตำแหน่งบนปีกทั้งสองข้าง เอเอช-64 ยังมีระบบการอยู่รอดที่ดีเยี่ยมสำหรับเครื่องบินและลูกเรือในการต่อสู้ เช่นเดียวกับในกรณีที่มันตกเพื่อช่วยเหลือนักบิน
กองทัพบกเลือกเอเอช-64 แทนที่จะเป็นเบลล์ วายเอเอช-63 ในปีพ.ศ. 2519 ทำให้ฮิวจ์ส เฮลิคอปเตอร์สนั้นรางวัลเป็นสัญญาในการสร้าง ในปีพ.ศ. 2525 กองทัพบกยืนยันการผลิตเต็มรูปแบบ แมคดอนเนลล์ ดักลาสยังทำการผลิตและพัฒนาต่อหลังจากที่ซื้อบริษัทฮิวจ์ส เฮลิคอปเตอร์สมาจากซัมมา คอร์เปอร์เรชั่นในปีพ.ศ. 2527 ในวันที่ 15 เมษายน พ.ศ. 235 เอเอช-64ดี อาปาเช่ลองโบว์ลำแรกได้ทำการบินและการผลิตครั้งแรกนั้นก็ถูกส่งให้กับกองทัพบกในปีพ.ศ. 2540 ในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2540 โบอิงและแมคดอนเนลล์ ดักลาสรวมเข้าด้วยกันเพื่อกลายเป็นบริษัทโบอิง คอมพานี ในปัจจุบันโบอิงได้ทำการผลิตเอเอช-64 ต่อไป | เอเอช-64 อาพาชีพัฒนาในชื่อใด | {
"text": [
"โมเดล 77"
],
"answer_start": [
273
],
"answer_end": [
281
]
} |
yLJjAI39vsHASKHs67Z0_003 | yLJjAI39vsHASKHs67Z0 | เอเอช-64 อาพาชี | เอเอช-64 อาปาเช่ (อังกฤษ: AH-64 Apache) (ออกเสียงในภาษาอังกฤษ สำเนียงอเมริกันว่า อ่า-พ้า-ชี่ แต่ชื่อเรียกในภาษาไทยที่รับรู้กันโดยทั่วไปคือ อาปาเช่) เป็นเฮลิคอปเตอร์โจมตีสองเครื่องยนต์ สี่ใบพัด พร้อมล้อสามล้อ และห้องนักบินแบบเรียงเดียวสำหรับสองที่นั่ง อาปาเช่ถูกพัฒนาในชื่อ โมเดล 77 โดยฮิวจ์ส เฮลิคอปเตอร์สให้กับโครงการของกองทัพบกสหรัฐเพื่อแทนที่เอเอช-1 คอบรา มันได้ทำการบินครั้งแรกในวันที่ 30 กันยายน พ.ศ. 2518 เอเอช-64 มีจุดเด่นที่ปืนกล เอ็ม230 ขนาด 30 ม.ม. คาลิเบอร์ที่จมูกของมัน เอเอช-64 ยังใช้เอจีเอ็ม-114 เฮลไฟร์และไฮดรา 70 สี่ตำแหน่งบนปีกทั้งสองข้าง เอเอช-64 ยังมีระบบการอยู่รอดที่ดีเยี่ยมสำหรับเครื่องบินและลูกเรือในการต่อสู้ เช่นเดียวกับในกรณีที่มันตกเพื่อช่วยเหลือนักบิน
กองทัพบกเลือกเอเอช-64 แทนที่จะเป็นเบลล์ วายเอเอช-63 ในปีพ.ศ. 2519 ทำให้ฮิวจ์ส เฮลิคอปเตอร์สนั้นรางวัลเป็นสัญญาในการสร้าง ในปีพ.ศ. 2525 กองทัพบกยืนยันการผลิตเต็มรูปแบบ แมคดอนเนลล์ ดักลาสยังทำการผลิตและพัฒนาต่อหลังจากที่ซื้อบริษัทฮิวจ์ส เฮลิคอปเตอร์สมาจากซัมมา คอร์เปอร์เรชั่นในปีพ.ศ. 2527 ในวันที่ 15 เมษายน พ.ศ. 235 เอเอช-64ดี อาปาเช่ลองโบว์ลำแรกได้ทำการบินและการผลิตครั้งแรกนั้นก็ถูกส่งให้กับกองทัพบกในปีพ.ศ. 2540 ในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2540 โบอิงและแมคดอนเนลล์ ดักลาสรวมเข้าด้วยกันเพื่อกลายเป็นบริษัทโบอิง คอมพานี ในปัจจุบันโบอิงได้ทำการผลิตเอเอช-64 ต่อไป | เอเอช-64 อาพาชีขึ้นบินครั้งแรกเมื่อใด | {
"text": [
"วันที่ 30 กันยายน พ.ศ. 2518"
],
"answer_start": [
383
],
"answer_end": [
410
]
} |
yLNFfyZEESIngjobD6Ba_000 | yLNFfyZEESIngjobD6Ba | สโมสรกีฬาราชประชา | สโมสรกีฬาราชประชา เป็นสโมสรฟุตบอล ในประเทศไทย มีสำนักงานตั้งอยู่ที่แขวงพญาไท เขตพญาไท กรุงเทพมหานคร ปัจจุบันลงแข่งขันในระดับ ไทยลีก 3 โซนตอนล่าง โดยก่อตั้งในนาม ทีมราชประชานุเคราะห์ดับเพลิง ซึ่ง พล.ต.ต.ม.ร.ว.เจตจันทร์ ประวิตร เป็นผู้ก่อตั้ง
สโมสรกีฬาราชประชา ถือเป็นหนึ่งในสโมสรฟุตบอลที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดในประเทศไทย โดยเป็นสโมสรฟุตบอลที่สามารถคว้าตำแหน่งชนะเลิศ ไทยเอฟเอคัพ ได้เป็นสโมสรแรก และเป็นสโมสรที่ชนะเลิศการแข่งขันนี้มากที่สุดคือ 5 สมัย รวมถึงชนะเลิศ ฟุตบอลชิงถ้วยพระราชทานประเภท ก. ได้ถึง 4 สมัย, ชนะเลิศ ฟุตบอลชิงถ้วยพระราชทานประเภท ข. 1 สมัย, ชนะเลิศ ถ้วยพระราชทานควีนส์คัพ 2 สมัย และ ชนะเลิศ ลีกภูมิภาค ดิวิชั่น 2 อีก 1 สมัย
นอกจากนี้ยังได้รับการยกย่องในด้านการสนับสนุนนักฟุตบอลระดับเยาวชน และถือเป็นสโมสรหนึ่งที่ผลิตนักฟุตบอลเข้าสู่สารระบบ ทีมชาติไทย มากที่สุดตลอดระยะเวลากว่า 40 ปี และยังได้รับการยกย่องว่าเป็นต้นแบบของฟุตบอลอาชีพในประเทศไทย เนื่องจากเป็นสโมสรฟุตบอลที่ไม่ได้มีต้นกำเนิดมาจากหน่วยงานราชการหรือห้างร้านเอกชนเป็นสโมสรแรกของประเทศ | สโมสรกีฬาราชประชา ตั้งอยู่ที่ใด? | {
"text": [
"แขวงพญาไท เขตพญาไท กรุงเทพมหานคร"
],
"answer_start": [
67
],
"answer_end": [
99
]
} |
yLNFfyZEESIngjobD6Ba_001 | yLNFfyZEESIngjobD6Ba | สโมสรกีฬาราชประชา | สโมสรกีฬาราชประชา เป็นสโมสรฟุตบอล ในประเทศไทย มีสำนักงานตั้งอยู่ที่แขวงพญาไท เขตพญาไท กรุงเทพมหานคร ปัจจุบันลงแข่งขันในระดับ ไทยลีก 3 โซนตอนล่าง โดยก่อตั้งในนาม ทีมราชประชานุเคราะห์ดับเพลิง ซึ่ง พล.ต.ต.ม.ร.ว.เจตจันทร์ ประวิตร เป็นผู้ก่อตั้ง
สโมสรกีฬาราชประชา ถือเป็นหนึ่งในสโมสรฟุตบอลที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดในประเทศไทย โดยเป็นสโมสรฟุตบอลที่สามารถคว้าตำแหน่งชนะเลิศ ไทยเอฟเอคัพ ได้เป็นสโมสรแรก และเป็นสโมสรที่ชนะเลิศการแข่งขันนี้มากที่สุดคือ 5 สมัย รวมถึงชนะเลิศ ฟุตบอลชิงถ้วยพระราชทานประเภท ก. ได้ถึง 4 สมัย, ชนะเลิศ ฟุตบอลชิงถ้วยพระราชทานประเภท ข. 1 สมัย, ชนะเลิศ ถ้วยพระราชทานควีนส์คัพ 2 สมัย และ ชนะเลิศ ลีกภูมิภาค ดิวิชั่น 2 อีก 1 สมัย
นอกจากนี้ยังได้รับการยกย่องในด้านการสนับสนุนนักฟุตบอลระดับเยาวชน และถือเป็นสโมสรหนึ่งที่ผลิตนักฟุตบอลเข้าสู่สารระบบ ทีมชาติไทย มากที่สุดตลอดระยะเวลากว่า 40 ปี และยังได้รับการยกย่องว่าเป็นต้นแบบของฟุตบอลอาชีพในประเทศไทย เนื่องจากเป็นสโมสรฟุตบอลที่ไม่ได้มีต้นกำเนิดมาจากหน่วยงานราชการหรือห้างร้านเอกชนเป็นสโมสรแรกของประเทศ | สโมสรกีฬาราชประชา เคยได้รางวัลชนะเลิศฟุตบอลชิงถ้วยพระราชทานประเภท ก. กี่สมัย? | {
"text": [
"4 สมัย"
],
"answer_start": [
506
],
"answer_end": [
512
]
} |
yLNFfyZEESIngjobD6Ba_002 | yLNFfyZEESIngjobD6Ba | สโมสรกีฬาราชประชา | สโมสรกีฬาราชประชา เป็นสโมสรฟุตบอล ในประเทศไทย มีสำนักงานตั้งอยู่ที่แขวงพญาไท เขตพญาไท กรุงเทพมหานคร ปัจจุบันลงแข่งขันในระดับ ไทยลีก 3 โซนตอนล่าง โดยก่อตั้งในนาม ทีมราชประชานุเคราะห์ดับเพลิง ซึ่ง พล.ต.ต.ม.ร.ว.เจตจันทร์ ประวิตร เป็นผู้ก่อตั้ง
สโมสรกีฬาราชประชา ถือเป็นหนึ่งในสโมสรฟุตบอลที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดในประเทศไทย โดยเป็นสโมสรฟุตบอลที่สามารถคว้าตำแหน่งชนะเลิศ ไทยเอฟเอคัพ ได้เป็นสโมสรแรก และเป็นสโมสรที่ชนะเลิศการแข่งขันนี้มากที่สุดคือ 5 สมัย รวมถึงชนะเลิศ ฟุตบอลชิงถ้วยพระราชทานประเภท ก. ได้ถึง 4 สมัย, ชนะเลิศ ฟุตบอลชิงถ้วยพระราชทานประเภท ข. 1 สมัย, ชนะเลิศ ถ้วยพระราชทานควีนส์คัพ 2 สมัย และ ชนะเลิศ ลีกภูมิภาค ดิวิชั่น 2 อีก 1 สมัย
นอกจากนี้ยังได้รับการยกย่องในด้านการสนับสนุนนักฟุตบอลระดับเยาวชน และถือเป็นสโมสรหนึ่งที่ผลิตนักฟุตบอลเข้าสู่สารระบบ ทีมชาติไทย มากที่สุดตลอดระยะเวลากว่า 40 ปี และยังได้รับการยกย่องว่าเป็นต้นแบบของฟุตบอลอาชีพในประเทศไทย เนื่องจากเป็นสโมสรฟุตบอลที่ไม่ได้มีต้นกำเนิดมาจากหน่วยงานราชการหรือห้างร้านเอกชนเป็นสโมสรแรกของประเทศ | สโมสรกีฬาราชประชา เคยได้รางวัลชนะเลิศถ้วยพระราชทานควีนส์คัพกี่สมัย? | {
"text": [
"2 สมัย"
],
"answer_start": [
593
],
"answer_end": [
599
]
} |
yLfGJ35d5aLhD16TGNOV_000 | yLfGJ35d5aLhD16TGNOV | คนกับควาย | คนกับควาย เป็นเพลงเพื่อชีวิตที่มีชื่อเสียงของวงคาราวาน ขับร้องโดย สุรชัย จันทิมาธร จากทำนองเพลง "Master of War" ของ บ็อบ ไดแลน แต่งคำร้องภาษาไทยโดย สมคิด สิงสง
ได้ฟังเพลง Master of War และเพลงอื่นๆ ของบ็อบ ไดแลน เป็นครั้งแรกจากแผ่นเสียงที่บ้านของเสถียร จันทิมาธร และชื่นชอบทำนอง จนนำมาหัดเล่นอยู่เสมอ วันหนึ่งสมคิด สิงสง ที่พักอยู่ด้วยกันได้ยินเข้าจึงชักชวนให้แต่งคำร้องภาษาไทย โดยสมคิดเล่นไวโอลิน สุรชัยเล่นกีตาร์ ต่อมา วิสา คัญทัพ ได้ขอร่วมแต่งด้วย จนสำเร็จเป็นเพลงในที่สุด
เพลงคนกับควาย ได้แสดงสู่สาธารณะเป็นครั้งแรก โดยสุรชัย จันทิมาธร และวิสา คัญทัพ ในงานแต่งงานของวีระประวัติ วงศ์พัวพันธุ์ เพื่อนนักเขียนในกลุ่ม "พระจันทร์เสี้ยว" และเริ่มเป็นที่รู้จักในวงกว้าง จากการแสดงในงานนิทรรศการเพลงเพื่อชีวิต ที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ โดยสุรชัย และวีระศักดิ์ สุนทรศรี [1] ร่วมกันเล่นเพลง คนกับควาย เปิบข้าว และข้าวคอยฝน [2] และบันทึกเสียงเป็นครั้งแรกโดยคาราวานทั้งวง ที่ห้องอัด "คิงส์ซาวด์" เมื่อกลางปี พ.ศ. 2518 [3]
ภายหลังเหตุการณ์ 6 ตุลา ในปี พ.ศ. 2519 เทปมาสเตอร์ของอัลบัมคนกับควายถูกทำลายทิ้งทั้งหมด เพื่อความปลอดภัยของผู้ครอบครอง [3] ภายหลังจึงได้มีการทำมาสเตอร์ขึ้นมาใหม่ในปี พ.ศ. 2538 โดยใช้ต้นฉบับจากแผ่นเสียง
เพลงนี้ถูกแปลงเป็นเพลงลูกทุ่ง โดยสดใส รุ่งโพธิ์ทอง ชื่อเพลง "เราคนจน" และต่อมา ยอดรัก สลักใจ ได้นำมาร้องใหม่อีกครั้ง | คนกับควาย เป็นเพลงเพื่อชีวิตที่มีชื่อเสียงของวงอะไีร | {
"text": [
"วงคาราวาน"
],
"answer_start": [
45
],
"answer_end": [
54
]
} |
yLfGJ35d5aLhD16TGNOV_002 | yLfGJ35d5aLhD16TGNOV | คนกับควาย | คนกับควาย เป็นเพลงเพื่อชีวิตที่มีชื่อเสียงของวงคาราวาน ขับร้องโดย สุรชัย จันทิมาธร จากทำนองเพลง "Master of War" ของ บ็อบ ไดแลน แต่งคำร้องภาษาไทยโดย สมคิด สิงสง
ได้ฟังเพลง Master of War และเพลงอื่นๆ ของบ็อบ ไดแลน เป็นครั้งแรกจากแผ่นเสียงที่บ้านของเสถียร จันทิมาธร และชื่นชอบทำนอง จนนำมาหัดเล่นอยู่เสมอ วันหนึ่งสมคิด สิงสง ที่พักอยู่ด้วยกันได้ยินเข้าจึงชักชวนให้แต่งคำร้องภาษาไทย โดยสมคิดเล่นไวโอลิน สุรชัยเล่นกีตาร์ ต่อมา วิสา คัญทัพ ได้ขอร่วมแต่งด้วย จนสำเร็จเป็นเพลงในที่สุด
เพลงคนกับควาย ได้แสดงสู่สาธารณะเป็นครั้งแรก โดยสุรชัย จันทิมาธร และวิสา คัญทัพ ในงานแต่งงานของวีระประวัติ วงศ์พัวพันธุ์ เพื่อนนักเขียนในกลุ่ม "พระจันทร์เสี้ยว" และเริ่มเป็นที่รู้จักในวงกว้าง จากการแสดงในงานนิทรรศการเพลงเพื่อชีวิต ที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ โดยสุรชัย และวีระศักดิ์ สุนทรศรี [1] ร่วมกันเล่นเพลง คนกับควาย เปิบข้าว และข้าวคอยฝน [2] และบันทึกเสียงเป็นครั้งแรกโดยคาราวานทั้งวง ที่ห้องอัด "คิงส์ซาวด์" เมื่อกลางปี พ.ศ. 2518 [3]
ภายหลังเหตุการณ์ 6 ตุลา ในปี พ.ศ. 2519 เทปมาสเตอร์ของอัลบัมคนกับควายถูกทำลายทิ้งทั้งหมด เพื่อความปลอดภัยของผู้ครอบครอง [3] ภายหลังจึงได้มีการทำมาสเตอร์ขึ้นมาใหม่ในปี พ.ศ. 2538 โดยใช้ต้นฉบับจากแผ่นเสียง
เพลงนี้ถูกแปลงเป็นเพลงลูกทุ่ง โดยสดใส รุ่งโพธิ์ทอง ชื่อเพลง "เราคนจน" และต่อมา ยอดรัก สลักใจ ได้นำมาร้องใหม่อีกครั้ง | คนกับควาย ทำนองเพลงจากใคร | {
"text": [
"บ็อบ ไดแลน"
],
"answer_start": [
116
],
"answer_end": [
126
]
} |
yLfGJ35d5aLhD16TGNOV_003 | yLfGJ35d5aLhD16TGNOV | คนกับควาย | คนกับควาย เป็นเพลงเพื่อชีวิตที่มีชื่อเสียงของวงคาราวาน ขับร้องโดย สุรชัย จันทิมาธร จากทำนองเพลง "Master of War" ของ บ็อบ ไดแลน แต่งคำร้องภาษาไทยโดย สมคิด สิงสง
ได้ฟังเพลง Master of War และเพลงอื่นๆ ของบ็อบ ไดแลน เป็นครั้งแรกจากแผ่นเสียงที่บ้านของเสถียร จันทิมาธร และชื่นชอบทำนอง จนนำมาหัดเล่นอยู่เสมอ วันหนึ่งสมคิด สิงสง ที่พักอยู่ด้วยกันได้ยินเข้าจึงชักชวนให้แต่งคำร้องภาษาไทย โดยสมคิดเล่นไวโอลิน สุรชัยเล่นกีตาร์ ต่อมา วิสา คัญทัพ ได้ขอร่วมแต่งด้วย จนสำเร็จเป็นเพลงในที่สุด
เพลงคนกับควาย ได้แสดงสู่สาธารณะเป็นครั้งแรก โดยสุรชัย จันทิมาธร และวิสา คัญทัพ ในงานแต่งงานของวีระประวัติ วงศ์พัวพันธุ์ เพื่อนนักเขียนในกลุ่ม "พระจันทร์เสี้ยว" และเริ่มเป็นที่รู้จักในวงกว้าง จากการแสดงในงานนิทรรศการเพลงเพื่อชีวิต ที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ โดยสุรชัย และวีระศักดิ์ สุนทรศรี [1] ร่วมกันเล่นเพลง คนกับควาย เปิบข้าว และข้าวคอยฝน [2] และบันทึกเสียงเป็นครั้งแรกโดยคาราวานทั้งวง ที่ห้องอัด "คิงส์ซาวด์" เมื่อกลางปี พ.ศ. 2518 [3]
ภายหลังเหตุการณ์ 6 ตุลา ในปี พ.ศ. 2519 เทปมาสเตอร์ของอัลบัมคนกับควายถูกทำลายทิ้งทั้งหมด เพื่อความปลอดภัยของผู้ครอบครอง [3] ภายหลังจึงได้มีการทำมาสเตอร์ขึ้นมาใหม่ในปี พ.ศ. 2538 โดยใช้ต้นฉบับจากแผ่นเสียง
เพลงนี้ถูกแปลงเป็นเพลงลูกทุ่ง โดยสดใส รุ่งโพธิ์ทอง ชื่อเพลง "เราคนจน" และต่อมา ยอดรัก สลักใจ ได้นำมาร้องใหม่อีกครั้ง | คนกับควาย แต่งคำร้องภาษาไทยโดยใคร | {
"text": [
"สมคิด สิงสง"
],
"answer_start": [
148
],
"answer_end": [
159
]
} |
yMZNc6YJ3fzwiYUPYZUO_000 | yMZNc6YJ3fzwiYUPYZUO | แวมไพร์ ทไวไลท์ | แวมไพร์ ทไวไลท์ (อังกฤษ: Twilight) เป็นภาพยนตร์อเมริกันปี พ.ศ. 2551 ซึ่งในส่วนของนิยาย Twilight ภาษาไทยก็ใช้ชื่อว่า แรกรัตติกาล เป็นงานเขียนของสเตเฟนี เมเยอร์
เนื้อเรื่องว่าด้วย เบลล่า สวอน นางเอกของเรื่อง ที่ไม่เหมือนเด็กสาววัยรุ่นทั่วไป เธอไม่สนใจวัตถุนิยม ไม่ตามเทรนด์ ซึ่งพ่อแม่ได้หย่าร้างกัน โดยเธอได้อาศัยอยู่กับแม่ ต่อมา แม่ของเธอได้แต่งงานใหม่ เบลล่าคิดว่านี่จะเป็นการเปิดโอกาสให้กับแม่ของเธอ เธอจึงย้ายไปอยู่กับพ่อที่ฟอร์คส, สหรัฐอเมริกา ที่ฟอร์คสเป็นเมืองที่ฝนตกตลอดปี ไม่มีแดด มีต้นไม้เขียวชอุ่ม เธอจำใจย้ายมาอยู่ เพราะสามีใหม่ของแม่เป็นนักเบสบอลและต้องเดินทางบ่อย และแม่ต้องคอยดูแลเธออยู่ที่บ้าน เธอคิดว่ามันทำให้แม่ไม่มีความสุขนัก เมื่อวันแรกที่เธอได้ย้ายเข้ามาโรงเรียนไฮสคูลใหม่ เธอคิดว่ามันก็คงไม่ต่างอะไรจากโรงเรียนเก่าของเธอ แต่นั่นทำให้เธอได้พบกับนักเรียนชายผู้เพอร์เฟ็ค เขาทั้งรูปงาม แข็งแรง และฉลาดมากต่างจากนักเรียนชายทั่วๆไป เขามีนามว่า เอ็ดเวิร์ด คัลเลน ในตอนเช้า เธอเห็นเขาจ้องเธอตลอดอย่างไม่ละสายตา แต่เมื่อเธอและเขาต้องมานั่งใกล้กันตอนเรียนวิชาชีววิทยาเนื่องจากเหลือที่นั่งข้างเขาเพียงที่เดียว เขากลับไม่สนใจเธอแม้แต่น้อย และทำท่าทางเหมือนรังเกียจเธอ ภายหลัง เขาได้หายตัวไปเป็นเวลา 1 สัปดาห์ และกลับมาใหม่
เอ็ดเวิร์ดเคยช่วยชีวิตเบลล่าจากรถตู้ที่จะชนเธอด้วยการที่เขาหยุดมันด้วยมือเปล่า ทำให้เบลล่าตกตะลึงเป็นอย่างมาก และอีกหลายครั้งที่เขาช่วยเธอจากเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝัน เขาอ่านใจทุกคนได้ แต่มันใช้ไม่ได้กับเธอ ต่อมา เบลล่าได้รู้ว่าเอ็ดเวิร์ดเป็นแวมไพร์และครอบครัวของเขาต่างจากแวมไพร์ทั่วไป ครอบครัวเขาละเว้นการดื่มเลือดมนุษย์แต่ล่าสัตว์ใหญ่บนภูเขาสูงแทน ก่อนหน้านั้นเอ็ดเวิร์ดสงสัยในตัวเบลล่า จึงแอบเข้าไปที่ห้องนอนเธอในขณะที่เธอหลับ เขาได้ยินเธอพึมพำเรียกชื่อเขาออกมา เขาจึงได้รู้ว่าทั้งเธอและเขาต่างตกหลุมรักซึ่งกันและกัน แต่ทุกอย่างไม่ได้ดีเสมอไป เมื่อเจมส์, วิคตอเรีย และ ลอเรนท์ คู่ปรับของเอ็ดเวิร์ดได้เดินทางมาฟอร์คส พวกเขาคิดว่าการที่เอ็ดเวิร์ดสูญเสียคนรัก จะทำให้เขาต้องเจ็บปวดในชีวิตที่เป็นอมตะของตนเอง ความรัก ความเป็นอมตะ แวมไพร์ มนุษย์ นิรันดรกาล การสูญเสีย ยามแรกรัตติกาล จะทำให้เขาและเบลล่ารักกันได้หรือ | แวมไพร์ ทไวไลท์ (อังกฤษ: Twilight) เป็นภาพยนตร์อเมริกันปี พ.ศ. 2551 ซึ่งในส่วนของนิยาย Twilight ภาษาไทยก็ใช้ชื่อว่าอะไร ? | {
"text": [
"แรกรัตติกาล"
],
"answer_start": [
121
],
"answer_end": [
132
]
} |
yOFD5oSvSqstBbSEu1dU_000 | yOFD5oSvSqstBbSEu1dU | เส้นหมี่ | เส้นหมี่ หรือ หมี่ขาว คือเส้นก๋วยเตี๋ยวที่ทำจากข้าว มีลักษณะเป็นเส้นกลมสม่ำเสมอสีขาว เส้นเล็กและยาว คล้ายวุ้นเส้นแต่ไม่มีความใส เส้นหมี่ใช้เป็นส่วนประกอบในอาหารหลายชนิดในประเทศจีนและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ในประเทศไทยมักนำไปทำเป็น ก๋วยเตี๋ยว ราดหน้า ผัดซีอิ๊ว ผัดหมี่ เป็นต้น. จังหวัดทางภาคใต้ของประเทศไทยจะเรียกเส้นหมี่ว่า หมี่หุ้น | เส้นหมี่เรียกอีกอย่างหนึ่งว่าอะไร | {
"text": [
"หมี่ขาว"
],
"answer_start": [
14
],
"answer_end": [
21
]
} |
yOFD5oSvSqstBbSEu1dU_001 | yOFD5oSvSqstBbSEu1dU | เส้นหมี่ | เส้นหมี่ หรือ หมี่ขาว คือเส้นก๋วยเตี๋ยวที่ทำจากข้าว มีลักษณะเป็นเส้นกลมสม่ำเสมอสีขาว เส้นเล็กและยาว คล้ายวุ้นเส้นแต่ไม่มีความใส เส้นหมี่ใช้เป็นส่วนประกอบในอาหารหลายชนิดในประเทศจีนและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ในประเทศไทยมักนำไปทำเป็น ก๋วยเตี๋ยว ราดหน้า ผัดซีอิ๊ว ผัดหมี่ เป็นต้น. จังหวัดทางภาคใต้ของประเทศไทยจะเรียกเส้นหมี่ว่า หมี่หุ้น | เส้นหมี่คืออะไร | {
"text": [
"เส้นก๋วยเตี๋ยวที่ทำจากข้าว"
],
"answer_start": [
25
],
"answer_end": [
51
]
} |
yOFD5oSvSqstBbSEu1dU_002 | yOFD5oSvSqstBbSEu1dU | เส้นหมี่ | เส้นหมี่ หรือ หมี่ขาว คือเส้นก๋วยเตี๋ยวที่ทำจากข้าว มีลักษณะเป็นเส้นกลมสม่ำเสมอสีขาว เส้นเล็กและยาว คล้ายวุ้นเส้นแต่ไม่มีความใส เส้นหมี่ใช้เป็นส่วนประกอบในอาหารหลายชนิดในประเทศจีนและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ในประเทศไทยมักนำไปทำเป็น ก๋วยเตี๋ยว ราดหน้า ผัดซีอิ๊ว ผัดหมี่ เป็นต้น. จังหวัดทางภาคใต้ของประเทศไทยจะเรียกเส้นหมี่ว่า หมี่หุ้น | เส้นหมี่มีลักษณะอย่างไร | {
"text": [
"เส้นกลมสม่ำเสมอสีขาว เส้นเล็กและยาว คล้ายวุ้นเส้นแต่ไม่มีความใส"
],
"answer_start": [
64
],
"answer_end": [
127
]
} |
yOFD5oSvSqstBbSEu1dU_003 | yOFD5oSvSqstBbSEu1dU | เส้นหมี่ | เส้นหมี่ หรือ หมี่ขาว คือเส้นก๋วยเตี๋ยวที่ทำจากข้าว มีลักษณะเป็นเส้นกลมสม่ำเสมอสีขาว เส้นเล็กและยาว คล้ายวุ้นเส้นแต่ไม่มีความใส เส้นหมี่ใช้เป็นส่วนประกอบในอาหารหลายชนิดในประเทศจีนและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ในประเทศไทยมักนำไปทำเป็น ก๋วยเตี๋ยว ราดหน้า ผัดซีอิ๊ว ผัดหมี่ เป็นต้น. จังหวัดทางภาคใต้ของประเทศไทยจะเรียกเส้นหมี่ว่า หมี่หุ้น | เส้นหมี่ใช้ประกอบอาหารในประเทศอะไรบ้าง | {
"text": [
"ประเทศจีนและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ "
],
"answer_start": [
170
],
"answer_end": [
205
]
} |
yOFD5oSvSqstBbSEu1dU_004 | yOFD5oSvSqstBbSEu1dU | เส้นหมี่ | เส้นหมี่ หรือ หมี่ขาว คือเส้นก๋วยเตี๋ยวที่ทำจากข้าว มีลักษณะเป็นเส้นกลมสม่ำเสมอสีขาว เส้นเล็กและยาว คล้ายวุ้นเส้นแต่ไม่มีความใส เส้นหมี่ใช้เป็นส่วนประกอบในอาหารหลายชนิดในประเทศจีนและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ในประเทศไทยมักนำไปทำเป็น ก๋วยเตี๋ยว ราดหน้า ผัดซีอิ๊ว ผัดหมี่ เป็นต้น. จังหวัดทางภาคใต้ของประเทศไทยจะเรียกเส้นหมี่ว่า หมี่หุ้น | ภาคใต้เรียกเส้นหมี่ว่าอะไร | {
"text": [
"หมี่หุ้น"
],
"answer_start": [
323
],
"answer_end": [
331
]
} |
yRFhn9adzrYvLPv9K6Uz_000 | yRFhn9adzrYvLPv9K6Uz | องค์การบริหารส่วนตำบลโพพระ | ประวัติ
ตำบลโพพระเป็นตำบลที่ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของอำเภอเมืองเพชรบุรี สภาพโดยทั่วไปเป็นที่ลาดเอียงเล็กน้อย โดยลาดเอียงจากทิศตะวันตกไปทางทิศตะวันออก ลักษณะการตั้งบ้านเรื่อนโดยมากอยู่รวมกันเป็นกลุ่มใหญ่ ๆ และมีพื้นที่นาล้อมรอบ
สำหรับความเป็นมานั้นตามคำบอกเล่าต่อ ๆ กันมาว่า ในสมัยกรุงศรีอยุธยาตอนปลาย ได้มีพระธุดงค์รูปหนึ่งได้ธุดงค์มาทางทะเล แล้วประสบพายุใหญ่ไม่สามารถเดินธุดงค์ต่อไปได้ จึงขึ้นฝั่งที่พะเนิน ตำบลแหลมผักเบี้ย อำเภอบ้านแหลม จังหวัดเพชรบุรี โดยได้เดินบิณฑบาตและได้มาปักกลดอยู่โคนต้นโพธิ์ใหญ่ต้นหนึ่งชึ่งอยู่ในพื้นที่ของตำบลโพพระในปัจจุบัน แล้วยังแสดงธรรมเทศนาสั่งสอนชาวบ้านอย่างเนืองนิตย์ ชาวบ้านจึงเรียกพื้นที่นี้ว่า "โพธิ์พระ" และได้เป็นเป็นตำบลโพพระมาจนถึงปัจจุบัน | ตำบลโพพระเป็นตำบลที่ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของอำเภออะไร | {
"text": [
"อำเภอเมืองเพชรบุรี"
],
"answer_start": [
53
],
"answer_end": [
71
]
} |
yRFhn9adzrYvLPv9K6Uz_001 | yRFhn9adzrYvLPv9K6Uz | องค์การบริหารส่วนตำบลโพพระ | ประวัติ
ตำบลโพพระเป็นตำบลที่ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของอำเภอเมืองเพชรบุรี สภาพโดยทั่วไปเป็นที่ลาดเอียงเล็กน้อย โดยลาดเอียงจากทิศตะวันตกไปทางทิศตะวันออก ลักษณะการตั้งบ้านเรื่อนโดยมากอยู่รวมกันเป็นกลุ่มใหญ่ ๆ และมีพื้นที่นาล้อมรอบ
สำหรับความเป็นมานั้นตามคำบอกเล่าต่อ ๆ กันมาว่า ในสมัยกรุงศรีอยุธยาตอนปลาย ได้มีพระธุดงค์รูปหนึ่งได้ธุดงค์มาทางทะเล แล้วประสบพายุใหญ่ไม่สามารถเดินธุดงค์ต่อไปได้ จึงขึ้นฝั่งที่พะเนิน ตำบลแหลมผักเบี้ย อำเภอบ้านแหลม จังหวัดเพชรบุรี โดยได้เดินบิณฑบาตและได้มาปักกลดอยู่โคนต้นโพธิ์ใหญ่ต้นหนึ่งชึ่งอยู่ในพื้นที่ของตำบลโพพระในปัจจุบัน แล้วยังแสดงธรรมเทศนาสั่งสอนชาวบ้านอย่างเนืองนิตย์ ชาวบ้านจึงเรียกพื้นที่นี้ว่า "โพธิ์พระ" และได้เป็นเป็นตำบลโพพระมาจนถึงปัจจุบัน | องค์การบริหารส่วนตำบลโพพระ สภาพโดยทั่วไปเป็นอย่างไร | {
"text": [
"เป็นที่ลาดเอียงเล็กน้อย โดยลาดเอียงจากทิศตะวันตกไปทางทิศตะวันออก"
],
"answer_start": [
85
],
"answer_end": [
149
]
} |
yRFhn9adzrYvLPv9K6Uz_002 | yRFhn9adzrYvLPv9K6Uz | องค์การบริหารส่วนตำบลโพพระ | ประวัติ
ตำบลโพพระเป็นตำบลที่ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของอำเภอเมืองเพชรบุรี สภาพโดยทั่วไปเป็นที่ลาดเอียงเล็กน้อย โดยลาดเอียงจากทิศตะวันตกไปทางทิศตะวันออก ลักษณะการตั้งบ้านเรื่อนโดยมากอยู่รวมกันเป็นกลุ่มใหญ่ ๆ และมีพื้นที่นาล้อมรอบ
สำหรับความเป็นมานั้นตามคำบอกเล่าต่อ ๆ กันมาว่า ในสมัยกรุงศรีอยุธยาตอนปลาย ได้มีพระธุดงค์รูปหนึ่งได้ธุดงค์มาทางทะเล แล้วประสบพายุใหญ่ไม่สามารถเดินธุดงค์ต่อไปได้ จึงขึ้นฝั่งที่พะเนิน ตำบลแหลมผักเบี้ย อำเภอบ้านแหลม จังหวัดเพชรบุรี โดยได้เดินบิณฑบาตและได้มาปักกลดอยู่โคนต้นโพธิ์ใหญ่ต้นหนึ่งชึ่งอยู่ในพื้นที่ของตำบลโพพระในปัจจุบัน แล้วยังแสดงธรรมเทศนาสั่งสอนชาวบ้านอย่างเนืองนิตย์ ชาวบ้านจึงเรียกพื้นที่นี้ว่า "โพธิ์พระ" และได้เป็นเป็นตำบลโพพระมาจนถึงปัจจุบัน | องค์การบริหารส่วนตำบลโพพระ ลักษณะการตั้งเป็นอย่างไร | {
"text": [
"การตั้งบ้านเรื่อนโดยมากอยู่รวมกันเป็นกลุ่มใหญ่ ๆ และมีพื้นที่นาล้อมรอบ"
],
"answer_start": [
156
],
"answer_end": [
226
]
} |
yRFhn9adzrYvLPv9K6Uz_003 | yRFhn9adzrYvLPv9K6Uz | องค์การบริหารส่วนตำบลโพพระ | ประวัติ
ตำบลโพพระเป็นตำบลที่ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของอำเภอเมืองเพชรบุรี สภาพโดยทั่วไปเป็นที่ลาดเอียงเล็กน้อย โดยลาดเอียงจากทิศตะวันตกไปทางทิศตะวันออก ลักษณะการตั้งบ้านเรื่อนโดยมากอยู่รวมกันเป็นกลุ่มใหญ่ ๆ และมีพื้นที่นาล้อมรอบ
สำหรับความเป็นมานั้นตามคำบอกเล่าต่อ ๆ กันมาว่า ในสมัยกรุงศรีอยุธยาตอนปลาย ได้มีพระธุดงค์รูปหนึ่งได้ธุดงค์มาทางทะเล แล้วประสบพายุใหญ่ไม่สามารถเดินธุดงค์ต่อไปได้ จึงขึ้นฝั่งที่พะเนิน ตำบลแหลมผักเบี้ย อำเภอบ้านแหลม จังหวัดเพชรบุรี โดยได้เดินบิณฑบาตและได้มาปักกลดอยู่โคนต้นโพธิ์ใหญ่ต้นหนึ่งชึ่งอยู่ในพื้นที่ของตำบลโพพระในปัจจุบัน แล้วยังแสดงธรรมเทศนาสั่งสอนชาวบ้านอย่างเนืองนิตย์ ชาวบ้านจึงเรียกพื้นที่นี้ว่า "โพธิ์พระ" และได้เป็นเป็นตำบลโพพระมาจนถึงปัจจุบัน | องค์การบริหารส่วนตำบลโพพระ พบเจอในสมัยใด | {
"text": [
"สมัยกรุงศรีอยุธยาตอนปลาย"
],
"answer_start": [
277
],
"answer_end": [
301
]
} |
yRFhn9adzrYvLPv9K6Uz_004 | yRFhn9adzrYvLPv9K6Uz | องค์การบริหารส่วนตำบลโพพระ | ประวัติ
ตำบลโพพระเป็นตำบลที่ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของอำเภอเมืองเพชรบุรี สภาพโดยทั่วไปเป็นที่ลาดเอียงเล็กน้อย โดยลาดเอียงจากทิศตะวันตกไปทางทิศตะวันออก ลักษณะการตั้งบ้านเรื่อนโดยมากอยู่รวมกันเป็นกลุ่มใหญ่ ๆ และมีพื้นที่นาล้อมรอบ
สำหรับความเป็นมานั้นตามคำบอกเล่าต่อ ๆ กันมาว่า ในสมัยกรุงศรีอยุธยาตอนปลาย ได้มีพระธุดงค์รูปหนึ่งได้ธุดงค์มาทางทะเล แล้วประสบพายุใหญ่ไม่สามารถเดินธุดงค์ต่อไปได้ จึงขึ้นฝั่งที่พะเนิน ตำบลแหลมผักเบี้ย อำเภอบ้านแหลม จังหวัดเพชรบุรี โดยได้เดินบิณฑบาตและได้มาปักกลดอยู่โคนต้นโพธิ์ใหญ่ต้นหนึ่งชึ่งอยู่ในพื้นที่ของตำบลโพพระในปัจจุบัน แล้วยังแสดงธรรมเทศนาสั่งสอนชาวบ้านอย่างเนืองนิตย์ ชาวบ้านจึงเรียกพื้นที่นี้ว่า "โพธิ์พระ" และได้เป็นเป็นตำบลโพพระมาจนถึงปัจจุบัน | องค์การบริหารส่วนตำบลโพพระ พบเจอโดยใคร | {
"text": [
"พระธุดงค์รูปหนึ่งได้ธุดงค์มาทางทะเล"
],
"answer_start": [
307
],
"answer_end": [
342
]
} |
yRagTRIOSFmj5rd4JkOs_000 | yRagTRIOSFmj5rd4JkOs | โรงเรียนปัว | โรงเรียนปัว เป็นโรงเรียนมัธยมศึกษาขนาดใหญ่ ประเภทโรงเรียนประจำอำเภอ จัดการเรียนการสอนแบบสหศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 37 (แพร่-น่าน) ปัจจุบันตั้งอยู่เลขที่ 266 หมู่ 8 ถนนวรนคร ตำบลปัว อำเภอปัว จังหวัดน่าน เปิดทำการสอนตั้งแต่วันที่ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2507 เป็นโรงเรียนมาตราฐานสากล
ในปี พ.ศ. 2557 โรงเรียนปัว มีอายุครบรอบ 50 ปี
โรงเรียนปัว เป็นโรงเรียนมัธยมศึกษา แบบสหศึกษา ประจำอำเภอปัว ตั้งอยู่เลขที่ 266 หมู่ที่ 8 ตำบลปัว อำเภอปัว จังหวัดน่าน เปิดการสอนครั้งแรกเมื่อวันที่ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2507 โดยอาศัยอาคารเรียนของโรงเรียนบ้านปรางค์ปราสาท (โรงเรียนบ้านปรางค์ปัจจุบัน) ซึ่งเป็นโรงเรียนสังกัดสำนักงานการประถมศึกษาแห่งชาติ มีครู 2 คน นักการภารโรง 1 คน นักเรียน 35 คน ต่อมาจึงย้ายทำการเรียนการสอน ณ สถานที่ปัจจุบัน ซึ่งได้รับความอุปถัมภ์จากข้าราชการ พ่อค้า ประชาชน ในเขตอำเภอปัวร่วมกันซื้อที่ดินประมาณ 17 ไร่ และซื้อมาเพิ่มเติมต่อมา ปัจจุบันมีพื้นที่ทั้งหมด 67 ไร่ 2 งาน 54 ตารางวา[1]
เมื่อปี พ.ศ. 2515 โรงเรียนปัวได้ทำการเปิดสาขาพื้นที่การศึกษาที่ โรงเรียนประชาพัฒนา อำเภอเชียงกลาง จังหวัดน่าน จำนวน 2 ห้องเรียน เป็นเวลา 1 ปี หลังจากนั้น เมื่อวันที่ 21 มีนาคม พ.ศ. 2516 โรงเรียนประชาพัฒนา ได้รับการอนุมัติจากกรมสามัญศึกษา ให้เปิดเป็นโรงเรียนมัธยมศึกษาประจำอำเภอเชียงกลาง และเปลี่ยนชื่อเป็น โรงเรียนเชียงกลาง (ประชาพัฒนา) ในปัจจุบัน[2]
เมื่อปี พ.ศ. 2532 โรงเรียนปัวได้ทำการเปิดสาขาพื้นที่การศึกษาที่ โรงเรียนบ่อเกลือ อำเภอบ่อเกลือ จังหวัดน่าน ทำการสอนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 มีนักเรียนจำนวน 34 คน มีครูจากโรงเรียนปัวมาดูแลและทำการสอนจำนวน 1 คน คือ อาจารย์ประสิทธิ์ แข็งข้อ ตำแหน่งอาจารย์ 1 และนายพงษ์พัฒน์ ธีรประเทืองกุล ผู้อำนวยการโรงเรียนปัว ทำหน้าที่บริหารโรงเรียน เมื่อวันที่ 30 มิถุนายน พ.ศ. 2532 โรงเรียนบ่อเกลือ สาขาโรงเรียนปัว ได้รับการอนุมัติจากกรมสามัญศึกษา ให้เปิดเป็นโรงเรียนมัธยมศึกษาประจำอำเภอบ่อเกลือในปัจจุบัน[3]
เมื่อปี พ.ศ. 2534 โรงเรียนปัวได้รับผิดชอบดูแล โรงเรียนศรัทธาศิลาเพชรรังสรรค์ อำเภอปัว จังหวัดน่าน เมื่อวันที่ 29 มกราคม พ.ศ. 2534 โดยมีท่านผู้อำนวยการประพันธ์ พันธุปาล ผู้อำนวยการโรงเรียนปัว เป็นผู้ดูแลบริหารงานในภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2534 มีนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 จำนวน 167 คน จนถึงในภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2534 ทางกรมสามัญศึกษาจึงได้แต่งตั้งผู้บริหารและครูอาจารย์เข้ารับผิดชอบมาจนถึงปัจจุบัน[4]
โรงเรียนปัว เป็นโรงเรียนที่มีความอุดมสมบูรณ์ทางธรรมชาติ มีสภาพเป็นที่ราบด้านหน้าติดถนนวรนคร ส่วนพื้นที่ด้านหลังติดกับถนนน่าน-ทุ่งช้าง โดยมีสภาพเป็นเนินเขากับธรรมชาติที่เต็มไปด้วยป่าไม้ที่ต้องอนุรักษ์เพื่ออนุชนรุ่นหลังได้ศึกษาเล่าเรียนต่อไป | โรงเรียนปัวเป็นโรงเรียนแบบใด | {
"text": [
"เป็นโรงเรียนมัธยมศึกษาขนาดใหญ่ ประเภทโรงเรียนประจำอำเภอ จัดการเรียนการสอนแบบสหศึกษา "
],
"answer_start": [
12
],
"answer_end": [
96
]
} |
yRagTRIOSFmj5rd4JkOs_001 | yRagTRIOSFmj5rd4JkOs | โรงเรียนปัว | โรงเรียนปัว เป็นโรงเรียนมัธยมศึกษาขนาดใหญ่ ประเภทโรงเรียนประจำอำเภอ จัดการเรียนการสอนแบบสหศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 37 (แพร่-น่าน) ปัจจุบันตั้งอยู่เลขที่ 266 หมู่ 8 ถนนวรนคร ตำบลปัว อำเภอปัว จังหวัดน่าน เปิดทำการสอนตั้งแต่วันที่ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2507 เป็นโรงเรียนมาตราฐานสากล
ในปี พ.ศ. 2557 โรงเรียนปัว มีอายุครบรอบ 50 ปี
โรงเรียนปัว เป็นโรงเรียนมัธยมศึกษา แบบสหศึกษา ประจำอำเภอปัว ตั้งอยู่เลขที่ 266 หมู่ที่ 8 ตำบลปัว อำเภอปัว จังหวัดน่าน เปิดการสอนครั้งแรกเมื่อวันที่ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2507 โดยอาศัยอาคารเรียนของโรงเรียนบ้านปรางค์ปราสาท (โรงเรียนบ้านปรางค์ปัจจุบัน) ซึ่งเป็นโรงเรียนสังกัดสำนักงานการประถมศึกษาแห่งชาติ มีครู 2 คน นักการภารโรง 1 คน นักเรียน 35 คน ต่อมาจึงย้ายทำการเรียนการสอน ณ สถานที่ปัจจุบัน ซึ่งได้รับความอุปถัมภ์จากข้าราชการ พ่อค้า ประชาชน ในเขตอำเภอปัวร่วมกันซื้อที่ดินประมาณ 17 ไร่ และซื้อมาเพิ่มเติมต่อมา ปัจจุบันมีพื้นที่ทั้งหมด 67 ไร่ 2 งาน 54 ตารางวา[1]
เมื่อปี พ.ศ. 2515 โรงเรียนปัวได้ทำการเปิดสาขาพื้นที่การศึกษาที่ โรงเรียนประชาพัฒนา อำเภอเชียงกลาง จังหวัดน่าน จำนวน 2 ห้องเรียน เป็นเวลา 1 ปี หลังจากนั้น เมื่อวันที่ 21 มีนาคม พ.ศ. 2516 โรงเรียนประชาพัฒนา ได้รับการอนุมัติจากกรมสามัญศึกษา ให้เปิดเป็นโรงเรียนมัธยมศึกษาประจำอำเภอเชียงกลาง และเปลี่ยนชื่อเป็น โรงเรียนเชียงกลาง (ประชาพัฒนา) ในปัจจุบัน[2]
เมื่อปี พ.ศ. 2532 โรงเรียนปัวได้ทำการเปิดสาขาพื้นที่การศึกษาที่ โรงเรียนบ่อเกลือ อำเภอบ่อเกลือ จังหวัดน่าน ทำการสอนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 มีนักเรียนจำนวน 34 คน มีครูจากโรงเรียนปัวมาดูแลและทำการสอนจำนวน 1 คน คือ อาจารย์ประสิทธิ์ แข็งข้อ ตำแหน่งอาจารย์ 1 และนายพงษ์พัฒน์ ธีรประเทืองกุล ผู้อำนวยการโรงเรียนปัว ทำหน้าที่บริหารโรงเรียน เมื่อวันที่ 30 มิถุนายน พ.ศ. 2532 โรงเรียนบ่อเกลือ สาขาโรงเรียนปัว ได้รับการอนุมัติจากกรมสามัญศึกษา ให้เปิดเป็นโรงเรียนมัธยมศึกษาประจำอำเภอบ่อเกลือในปัจจุบัน[3]
เมื่อปี พ.ศ. 2534 โรงเรียนปัวได้รับผิดชอบดูแล โรงเรียนศรัทธาศิลาเพชรรังสรรค์ อำเภอปัว จังหวัดน่าน เมื่อวันที่ 29 มกราคม พ.ศ. 2534 โดยมีท่านผู้อำนวยการประพันธ์ พันธุปาล ผู้อำนวยการโรงเรียนปัว เป็นผู้ดูแลบริหารงานในภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2534 มีนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 จำนวน 167 คน จนถึงในภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2534 ทางกรมสามัญศึกษาจึงได้แต่งตั้งผู้บริหารและครูอาจารย์เข้ารับผิดชอบมาจนถึงปัจจุบัน[4]
โรงเรียนปัว เป็นโรงเรียนที่มีความอุดมสมบูรณ์ทางธรรมชาติ มีสภาพเป็นที่ราบด้านหน้าติดถนนวรนคร ส่วนพื้นที่ด้านหลังติดกับถนนน่าน-ทุ่งช้าง โดยมีสภาพเป็นเนินเขากับธรรมชาติที่เต็มไปด้วยป่าไม้ที่ต้องอนุรักษ์เพื่ออนุชนรุ่นหลังได้ศึกษาเล่าเรียนต่อไป | โรงเรียนปัวสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขตใด | {
"text": [
"เขต 37 (แพร่-น่าน)"
],
"answer_start": [
139
],
"answer_end": [
157
]
} |
yRagTRIOSFmj5rd4JkOs_002 | yRagTRIOSFmj5rd4JkOs | โรงเรียนปัว | โรงเรียนปัว เป็นโรงเรียนมัธยมศึกษาขนาดใหญ่ ประเภทโรงเรียนประจำอำเภอ จัดการเรียนการสอนแบบสหศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 37 (แพร่-น่าน) ปัจจุบันตั้งอยู่เลขที่ 266 หมู่ 8 ถนนวรนคร ตำบลปัว อำเภอปัว จังหวัดน่าน เปิดทำการสอนตั้งแต่วันที่ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2507 เป็นโรงเรียนมาตราฐานสากล
ในปี พ.ศ. 2557 โรงเรียนปัว มีอายุครบรอบ 50 ปี
โรงเรียนปัว เป็นโรงเรียนมัธยมศึกษา แบบสหศึกษา ประจำอำเภอปัว ตั้งอยู่เลขที่ 266 หมู่ที่ 8 ตำบลปัว อำเภอปัว จังหวัดน่าน เปิดการสอนครั้งแรกเมื่อวันที่ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2507 โดยอาศัยอาคารเรียนของโรงเรียนบ้านปรางค์ปราสาท (โรงเรียนบ้านปรางค์ปัจจุบัน) ซึ่งเป็นโรงเรียนสังกัดสำนักงานการประถมศึกษาแห่งชาติ มีครู 2 คน นักการภารโรง 1 คน นักเรียน 35 คน ต่อมาจึงย้ายทำการเรียนการสอน ณ สถานที่ปัจจุบัน ซึ่งได้รับความอุปถัมภ์จากข้าราชการ พ่อค้า ประชาชน ในเขตอำเภอปัวร่วมกันซื้อที่ดินประมาณ 17 ไร่ และซื้อมาเพิ่มเติมต่อมา ปัจจุบันมีพื้นที่ทั้งหมด 67 ไร่ 2 งาน 54 ตารางวา[1]
เมื่อปี พ.ศ. 2515 โรงเรียนปัวได้ทำการเปิดสาขาพื้นที่การศึกษาที่ โรงเรียนประชาพัฒนา อำเภอเชียงกลาง จังหวัดน่าน จำนวน 2 ห้องเรียน เป็นเวลา 1 ปี หลังจากนั้น เมื่อวันที่ 21 มีนาคม พ.ศ. 2516 โรงเรียนประชาพัฒนา ได้รับการอนุมัติจากกรมสามัญศึกษา ให้เปิดเป็นโรงเรียนมัธยมศึกษาประจำอำเภอเชียงกลาง และเปลี่ยนชื่อเป็น โรงเรียนเชียงกลาง (ประชาพัฒนา) ในปัจจุบัน[2]
เมื่อปี พ.ศ. 2532 โรงเรียนปัวได้ทำการเปิดสาขาพื้นที่การศึกษาที่ โรงเรียนบ่อเกลือ อำเภอบ่อเกลือ จังหวัดน่าน ทำการสอนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 มีนักเรียนจำนวน 34 คน มีครูจากโรงเรียนปัวมาดูแลและทำการสอนจำนวน 1 คน คือ อาจารย์ประสิทธิ์ แข็งข้อ ตำแหน่งอาจารย์ 1 และนายพงษ์พัฒน์ ธีรประเทืองกุล ผู้อำนวยการโรงเรียนปัว ทำหน้าที่บริหารโรงเรียน เมื่อวันที่ 30 มิถุนายน พ.ศ. 2532 โรงเรียนบ่อเกลือ สาขาโรงเรียนปัว ได้รับการอนุมัติจากกรมสามัญศึกษา ให้เปิดเป็นโรงเรียนมัธยมศึกษาประจำอำเภอบ่อเกลือในปัจจุบัน[3]
เมื่อปี พ.ศ. 2534 โรงเรียนปัวได้รับผิดชอบดูแล โรงเรียนศรัทธาศิลาเพชรรังสรรค์ อำเภอปัว จังหวัดน่าน เมื่อวันที่ 29 มกราคม พ.ศ. 2534 โดยมีท่านผู้อำนวยการประพันธ์ พันธุปาล ผู้อำนวยการโรงเรียนปัว เป็นผู้ดูแลบริหารงานในภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2534 มีนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 จำนวน 167 คน จนถึงในภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2534 ทางกรมสามัญศึกษาจึงได้แต่งตั้งผู้บริหารและครูอาจารย์เข้ารับผิดชอบมาจนถึงปัจจุบัน[4]
โรงเรียนปัว เป็นโรงเรียนที่มีความอุดมสมบูรณ์ทางธรรมชาติ มีสภาพเป็นที่ราบด้านหน้าติดถนนวรนคร ส่วนพื้นที่ด้านหลังติดกับถนนน่าน-ทุ่งช้าง โดยมีสภาพเป็นเนินเขากับธรรมชาติที่เต็มไปด้วยป่าไม้ที่ต้องอนุรักษ์เพื่ออนุชนรุ่นหลังได้ศึกษาเล่าเรียนต่อไป | โรงเรียนปัวตั้งอยู่ที่ใด | {
"text": [
"ลขที่ 266 หมู่ 8 ถนนวรนคร ตำบลปัว อำเภอปัว จังหวัดน่าน"
],
"answer_start": [
175
],
"answer_end": [
229
]
} |
yRagTRIOSFmj5rd4JkOs_003 | yRagTRIOSFmj5rd4JkOs | โรงเรียนปัว | โรงเรียนปัว เป็นโรงเรียนมัธยมศึกษาขนาดใหญ่ ประเภทโรงเรียนประจำอำเภอ จัดการเรียนการสอนแบบสหศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 37 (แพร่-น่าน) ปัจจุบันตั้งอยู่เลขที่ 266 หมู่ 8 ถนนวรนคร ตำบลปัว อำเภอปัว จังหวัดน่าน เปิดทำการสอนตั้งแต่วันที่ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2507 เป็นโรงเรียนมาตราฐานสากล
ในปี พ.ศ. 2557 โรงเรียนปัว มีอายุครบรอบ 50 ปี
โรงเรียนปัว เป็นโรงเรียนมัธยมศึกษา แบบสหศึกษา ประจำอำเภอปัว ตั้งอยู่เลขที่ 266 หมู่ที่ 8 ตำบลปัว อำเภอปัว จังหวัดน่าน เปิดการสอนครั้งแรกเมื่อวันที่ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2507 โดยอาศัยอาคารเรียนของโรงเรียนบ้านปรางค์ปราสาท (โรงเรียนบ้านปรางค์ปัจจุบัน) ซึ่งเป็นโรงเรียนสังกัดสำนักงานการประถมศึกษาแห่งชาติ มีครู 2 คน นักการภารโรง 1 คน นักเรียน 35 คน ต่อมาจึงย้ายทำการเรียนการสอน ณ สถานที่ปัจจุบัน ซึ่งได้รับความอุปถัมภ์จากข้าราชการ พ่อค้า ประชาชน ในเขตอำเภอปัวร่วมกันซื้อที่ดินประมาณ 17 ไร่ และซื้อมาเพิ่มเติมต่อมา ปัจจุบันมีพื้นที่ทั้งหมด 67 ไร่ 2 งาน 54 ตารางวา[1]
เมื่อปี พ.ศ. 2515 โรงเรียนปัวได้ทำการเปิดสาขาพื้นที่การศึกษาที่ โรงเรียนประชาพัฒนา อำเภอเชียงกลาง จังหวัดน่าน จำนวน 2 ห้องเรียน เป็นเวลา 1 ปี หลังจากนั้น เมื่อวันที่ 21 มีนาคม พ.ศ. 2516 โรงเรียนประชาพัฒนา ได้รับการอนุมัติจากกรมสามัญศึกษา ให้เปิดเป็นโรงเรียนมัธยมศึกษาประจำอำเภอเชียงกลาง และเปลี่ยนชื่อเป็น โรงเรียนเชียงกลาง (ประชาพัฒนา) ในปัจจุบัน[2]
เมื่อปี พ.ศ. 2532 โรงเรียนปัวได้ทำการเปิดสาขาพื้นที่การศึกษาที่ โรงเรียนบ่อเกลือ อำเภอบ่อเกลือ จังหวัดน่าน ทำการสอนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 มีนักเรียนจำนวน 34 คน มีครูจากโรงเรียนปัวมาดูแลและทำการสอนจำนวน 1 คน คือ อาจารย์ประสิทธิ์ แข็งข้อ ตำแหน่งอาจารย์ 1 และนายพงษ์พัฒน์ ธีรประเทืองกุล ผู้อำนวยการโรงเรียนปัว ทำหน้าที่บริหารโรงเรียน เมื่อวันที่ 30 มิถุนายน พ.ศ. 2532 โรงเรียนบ่อเกลือ สาขาโรงเรียนปัว ได้รับการอนุมัติจากกรมสามัญศึกษา ให้เปิดเป็นโรงเรียนมัธยมศึกษาประจำอำเภอบ่อเกลือในปัจจุบัน[3]
เมื่อปี พ.ศ. 2534 โรงเรียนปัวได้รับผิดชอบดูแล โรงเรียนศรัทธาศิลาเพชรรังสรรค์ อำเภอปัว จังหวัดน่าน เมื่อวันที่ 29 มกราคม พ.ศ. 2534 โดยมีท่านผู้อำนวยการประพันธ์ พันธุปาล ผู้อำนวยการโรงเรียนปัว เป็นผู้ดูแลบริหารงานในภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2534 มีนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 จำนวน 167 คน จนถึงในภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2534 ทางกรมสามัญศึกษาจึงได้แต่งตั้งผู้บริหารและครูอาจารย์เข้ารับผิดชอบมาจนถึงปัจจุบัน[4]
โรงเรียนปัว เป็นโรงเรียนที่มีความอุดมสมบูรณ์ทางธรรมชาติ มีสภาพเป็นที่ราบด้านหน้าติดถนนวรนคร ส่วนพื้นที่ด้านหลังติดกับถนนน่าน-ทุ่งช้าง โดยมีสภาพเป็นเนินเขากับธรรมชาติที่เต็มไปด้วยป่าไม้ที่ต้องอนุรักษ์เพื่ออนุชนรุ่นหลังได้ศึกษาเล่าเรียนต่อไป | โรงเรียนปัวเปิดการสอนตั้งแต่เมื่อใด | {
"text": [
"เปิดทำการสอนตั้งแต่วันที่ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2507 "
],
"answer_start": [
230
],
"answer_end": [
277
]
} |
yRagTRIOSFmj5rd4JkOs_004 | yRagTRIOSFmj5rd4JkOs | โรงเรียนปัว | โรงเรียนปัว เป็นโรงเรียนมัธยมศึกษาขนาดใหญ่ ประเภทโรงเรียนประจำอำเภอ จัดการเรียนการสอนแบบสหศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 37 (แพร่-น่าน) ปัจจุบันตั้งอยู่เลขที่ 266 หมู่ 8 ถนนวรนคร ตำบลปัว อำเภอปัว จังหวัดน่าน เปิดทำการสอนตั้งแต่วันที่ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2507 เป็นโรงเรียนมาตราฐานสากล
ในปี พ.ศ. 2557 โรงเรียนปัว มีอายุครบรอบ 50 ปี
โรงเรียนปัว เป็นโรงเรียนมัธยมศึกษา แบบสหศึกษา ประจำอำเภอปัว ตั้งอยู่เลขที่ 266 หมู่ที่ 8 ตำบลปัว อำเภอปัว จังหวัดน่าน เปิดการสอนครั้งแรกเมื่อวันที่ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2507 โดยอาศัยอาคารเรียนของโรงเรียนบ้านปรางค์ปราสาท (โรงเรียนบ้านปรางค์ปัจจุบัน) ซึ่งเป็นโรงเรียนสังกัดสำนักงานการประถมศึกษาแห่งชาติ มีครู 2 คน นักการภารโรง 1 คน นักเรียน 35 คน ต่อมาจึงย้ายทำการเรียนการสอน ณ สถานที่ปัจจุบัน ซึ่งได้รับความอุปถัมภ์จากข้าราชการ พ่อค้า ประชาชน ในเขตอำเภอปัวร่วมกันซื้อที่ดินประมาณ 17 ไร่ และซื้อมาเพิ่มเติมต่อมา ปัจจุบันมีพื้นที่ทั้งหมด 67 ไร่ 2 งาน 54 ตารางวา[1]
เมื่อปี พ.ศ. 2515 โรงเรียนปัวได้ทำการเปิดสาขาพื้นที่การศึกษาที่ โรงเรียนประชาพัฒนา อำเภอเชียงกลาง จังหวัดน่าน จำนวน 2 ห้องเรียน เป็นเวลา 1 ปี หลังจากนั้น เมื่อวันที่ 21 มีนาคม พ.ศ. 2516 โรงเรียนประชาพัฒนา ได้รับการอนุมัติจากกรมสามัญศึกษา ให้เปิดเป็นโรงเรียนมัธยมศึกษาประจำอำเภอเชียงกลาง และเปลี่ยนชื่อเป็น โรงเรียนเชียงกลาง (ประชาพัฒนา) ในปัจจุบัน[2]
เมื่อปี พ.ศ. 2532 โรงเรียนปัวได้ทำการเปิดสาขาพื้นที่การศึกษาที่ โรงเรียนบ่อเกลือ อำเภอบ่อเกลือ จังหวัดน่าน ทำการสอนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 มีนักเรียนจำนวน 34 คน มีครูจากโรงเรียนปัวมาดูแลและทำการสอนจำนวน 1 คน คือ อาจารย์ประสิทธิ์ แข็งข้อ ตำแหน่งอาจารย์ 1 และนายพงษ์พัฒน์ ธีรประเทืองกุล ผู้อำนวยการโรงเรียนปัว ทำหน้าที่บริหารโรงเรียน เมื่อวันที่ 30 มิถุนายน พ.ศ. 2532 โรงเรียนบ่อเกลือ สาขาโรงเรียนปัว ได้รับการอนุมัติจากกรมสามัญศึกษา ให้เปิดเป็นโรงเรียนมัธยมศึกษาประจำอำเภอบ่อเกลือในปัจจุบัน[3]
เมื่อปี พ.ศ. 2534 โรงเรียนปัวได้รับผิดชอบดูแล โรงเรียนศรัทธาศิลาเพชรรังสรรค์ อำเภอปัว จังหวัดน่าน เมื่อวันที่ 29 มกราคม พ.ศ. 2534 โดยมีท่านผู้อำนวยการประพันธ์ พันธุปาล ผู้อำนวยการโรงเรียนปัว เป็นผู้ดูแลบริหารงานในภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2534 มีนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 จำนวน 167 คน จนถึงในภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2534 ทางกรมสามัญศึกษาจึงได้แต่งตั้งผู้บริหารและครูอาจารย์เข้ารับผิดชอบมาจนถึงปัจจุบัน[4]
โรงเรียนปัว เป็นโรงเรียนที่มีความอุดมสมบูรณ์ทางธรรมชาติ มีสภาพเป็นที่ราบด้านหน้าติดถนนวรนคร ส่วนพื้นที่ด้านหลังติดกับถนนน่าน-ทุ่งช้าง โดยมีสภาพเป็นเนินเขากับธรรมชาติที่เต็มไปด้วยป่าไม้ที่ต้องอนุรักษ์เพื่ออนุชนรุ่นหลังได้ศึกษาเล่าเรียนต่อไป | ในปี พ.ศ. 2557 โรงเรียนปัวมีอายุครบกี่ปี | {
"text": [
"มีอายุครบรอบ 50 ปี"
],
"answer_start": [
330
],
"answer_end": [
348
]
} |
yRagTRIOSFmj5rd4JkOs_005 | yRagTRIOSFmj5rd4JkOs | โรงเรียนปัว | โรงเรียนปัว เป็นโรงเรียนมัธยมศึกษาขนาดใหญ่ ประเภทโรงเรียนประจำอำเภอ จัดการเรียนการสอนแบบสหศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 37 (แพร่-น่าน) ปัจจุบันตั้งอยู่เลขที่ 266 หมู่ 8 ถนนวรนคร ตำบลปัว อำเภอปัว จังหวัดน่าน เปิดทำการสอนตั้งแต่วันที่ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2507 เป็นโรงเรียนมาตราฐานสากล
ในปี พ.ศ. 2557 โรงเรียนปัว มีอายุครบรอบ 50 ปี
โรงเรียนปัว เป็นโรงเรียนมัธยมศึกษา แบบสหศึกษา ประจำอำเภอปัว ตั้งอยู่เลขที่ 266 หมู่ที่ 8 ตำบลปัว อำเภอปัว จังหวัดน่าน เปิดการสอนครั้งแรกเมื่อวันที่ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2507 โดยอาศัยอาคารเรียนของโรงเรียนบ้านปรางค์ปราสาท (โรงเรียนบ้านปรางค์ปัจจุบัน) ซึ่งเป็นโรงเรียนสังกัดสำนักงานการประถมศึกษาแห่งชาติ มีครู 2 คน นักการภารโรง 1 คน นักเรียน 35 คน ต่อมาจึงย้ายทำการเรียนการสอน ณ สถานที่ปัจจุบัน ซึ่งได้รับความอุปถัมภ์จากข้าราชการ พ่อค้า ประชาชน ในเขตอำเภอปัวร่วมกันซื้อที่ดินประมาณ 17 ไร่ และซื้อมาเพิ่มเติมต่อมา ปัจจุบันมีพื้นที่ทั้งหมด 67 ไร่ 2 งาน 54 ตารางวา[1]
เมื่อปี พ.ศ. 2515 โรงเรียนปัวได้ทำการเปิดสาขาพื้นที่การศึกษาที่ โรงเรียนประชาพัฒนา อำเภอเชียงกลาง จังหวัดน่าน จำนวน 2 ห้องเรียน เป็นเวลา 1 ปี หลังจากนั้น เมื่อวันที่ 21 มีนาคม พ.ศ. 2516 โรงเรียนประชาพัฒนา ได้รับการอนุมัติจากกรมสามัญศึกษา ให้เปิดเป็นโรงเรียนมัธยมศึกษาประจำอำเภอเชียงกลาง และเปลี่ยนชื่อเป็น โรงเรียนเชียงกลาง (ประชาพัฒนา) ในปัจจุบัน[2]
เมื่อปี พ.ศ. 2532 โรงเรียนปัวได้ทำการเปิดสาขาพื้นที่การศึกษาที่ โรงเรียนบ่อเกลือ อำเภอบ่อเกลือ จังหวัดน่าน ทำการสอนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 มีนักเรียนจำนวน 34 คน มีครูจากโรงเรียนปัวมาดูแลและทำการสอนจำนวน 1 คน คือ อาจารย์ประสิทธิ์ แข็งข้อ ตำแหน่งอาจารย์ 1 และนายพงษ์พัฒน์ ธีรประเทืองกุล ผู้อำนวยการโรงเรียนปัว ทำหน้าที่บริหารโรงเรียน เมื่อวันที่ 30 มิถุนายน พ.ศ. 2532 โรงเรียนบ่อเกลือ สาขาโรงเรียนปัว ได้รับการอนุมัติจากกรมสามัญศึกษา ให้เปิดเป็นโรงเรียนมัธยมศึกษาประจำอำเภอบ่อเกลือในปัจจุบัน[3]
เมื่อปี พ.ศ. 2534 โรงเรียนปัวได้รับผิดชอบดูแล โรงเรียนศรัทธาศิลาเพชรรังสรรค์ อำเภอปัว จังหวัดน่าน เมื่อวันที่ 29 มกราคม พ.ศ. 2534 โดยมีท่านผู้อำนวยการประพันธ์ พันธุปาล ผู้อำนวยการโรงเรียนปัว เป็นผู้ดูแลบริหารงานในภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2534 มีนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 จำนวน 167 คน จนถึงในภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2534 ทางกรมสามัญศึกษาจึงได้แต่งตั้งผู้บริหารและครูอาจารย์เข้ารับผิดชอบมาจนถึงปัจจุบัน[4]
โรงเรียนปัว เป็นโรงเรียนที่มีความอุดมสมบูรณ์ทางธรรมชาติ มีสภาพเป็นที่ราบด้านหน้าติดถนนวรนคร ส่วนพื้นที่ด้านหลังติดกับถนนน่าน-ทุ่งช้าง โดยมีสภาพเป็นเนินเขากับธรรมชาติที่เต็มไปด้วยป่าไม้ที่ต้องอนุรักษ์เพื่ออนุชนรุ่นหลังได้ศึกษาเล่าเรียนต่อไป | โรงเรียนปัวปัจจุบันมีพื้นที่เท่าใด | {
"text": [
"ปัจจุบันมีพื้นที่ทั้งหมด 67 ไร่ 2 งาน 54 ตารางวา"
],
"answer_start": [
855
],
"answer_end": [
903
]
} |
ySLhKDTUIoVmiCTaCTLy_000 | ySLhKDTUIoVmiCTaCTLy | เทิร์ฟมัวร์ | เทิร์ฟมัวร์ เป็นสนามเหย้าของสโมสรฟุตบอลเบิร์นลีย์ ในพรีเมียร์ลีก ก่อสร้างเมื่อปี 1833 ความจุ 22,546 คน | เทิร์ฟมัวร์ เป็นสนามอะไร | {
"text": [
"สนามเหย้า"
],
"answer_start": [
16
],
"answer_end": [
25
]
} |
ySLhKDTUIoVmiCTaCTLy_001 | ySLhKDTUIoVmiCTaCTLy | เทิร์ฟมัวร์ | เทิร์ฟมัวร์ เป็นสนามเหย้าของสโมสรฟุตบอลเบิร์นลีย์ ในพรีเมียร์ลีก ก่อสร้างเมื่อปี 1833 ความจุ 22,546 คน | เทิร์ฟมัวร์ เป็นสนามของอะไร | {
"text": [
"สโมสรฟุตบอล"
],
"answer_start": [
28
],
"answer_end": [
39
]
} |
ySLhKDTUIoVmiCTaCTLy_002 | ySLhKDTUIoVmiCTaCTLy | เทิร์ฟมัวร์ | เทิร์ฟมัวร์ เป็นสนามเหย้าของสโมสรฟุตบอลเบิร์นลีย์ ในพรีเมียร์ลีก ก่อสร้างเมื่อปี 1833 ความจุ 22,546 คน | เทิร์ฟมัวร์ เป็นสนามเหย้าของสโมสรฟุตบอลของทีมอะไร | {
"text": [
"เบิร์นลีย์"
],
"answer_start": [
39
],
"answer_end": [
49
]
} |
ySLhKDTUIoVmiCTaCTLy_003 | ySLhKDTUIoVmiCTaCTLy | เทิร์ฟมัวร์ | เทิร์ฟมัวร์ เป็นสนามเหย้าของสโมสรฟุตบอลเบิร์นลีย์ ในพรีเมียร์ลีก ก่อสร้างเมื่อปี 1833 ความจุ 22,546 คน | ทิร์ฟมัวร์ ก่อสร้างขึ้นปีอะไร | {
"text": [
"1833"
],
"answer_start": [
81
],
"answer_end": [
85
]
} |
ySLhKDTUIoVmiCTaCTLy_004 | ySLhKDTUIoVmiCTaCTLy | เทิร์ฟมัวร์ | เทิร์ฟมัวร์ เป็นสนามเหย้าของสโมสรฟุตบอลเบิร์นลีย์ ในพรีเมียร์ลีก ก่อสร้างเมื่อปี 1833 ความจุ 22,546 คน | ทิร์ฟมัวร์ ความจุเท่าไร | {
"text": [
"22,546 คน"
],
"answer_start": [
93
],
"answer_end": [
102
]
} |
ySklkYK3q8kCHt2mv6gt_000 | ySklkYK3q8kCHt2mv6gt | หมดชีวิต (ฉันให้เธอ) | "หมดชีวิต (ฉันให้เธอ)" เป็นซิงเกิลของวงซีล และบัวชมพู ฟอร์ด กับค่ายดั๊กบาร์ ในเครือจีเอ็มเอ็ม แกรมมี่ จากอัลบั้ม 4Real ประพันธ์เนื้อร้องโดย ด.ช.ฮ่องกง แต่งทำนองโดย ด.ญ.โตเกียว และเรียบเรียงโดย Zeal ออกจำหน่ายในปี พ.ศ. 2551 | หมดชีวิต (ฉันให้เธอ) คืออะไร | {
"text": [
"เป็นซิงเกิลของวงซีล และบัวชมพู ฟอร์ด "
],
"answer_start": [
23
],
"answer_end": [
60
]
} |
ySklkYK3q8kCHt2mv6gt_001 | ySklkYK3q8kCHt2mv6gt | หมดชีวิต (ฉันให้เธอ) | "หมดชีวิต (ฉันให้เธอ)" เป็นซิงเกิลของวงซีล และบัวชมพู ฟอร์ด กับค่ายดั๊กบาร์ ในเครือจีเอ็มเอ็ม แกรมมี่ จากอัลบั้ม 4Real ประพันธ์เนื้อร้องโดย ด.ช.ฮ่องกง แต่งทำนองโดย ด.ญ.โตเกียว และเรียบเรียงโดย Zeal ออกจำหน่ายในปี พ.ศ. 2551 | หมดชีวิต (ฉันให้เธอ) เป็นเพลงค่ายอะไร | {
"text": [
"ค่ายดั๊กบาร์"
],
"answer_start": [
63
],
"answer_end": [
75
]
} |
ySklkYK3q8kCHt2mv6gt_002 | ySklkYK3q8kCHt2mv6gt | หมดชีวิต (ฉันให้เธอ) | "หมดชีวิต (ฉันให้เธอ)" เป็นซิงเกิลของวงซีล และบัวชมพู ฟอร์ด กับค่ายดั๊กบาร์ ในเครือจีเอ็มเอ็ม แกรมมี่ จากอัลบั้ม 4Real ประพันธ์เนื้อร้องโดย ด.ช.ฮ่องกง แต่งทำนองโดย ด.ญ.โตเกียว และเรียบเรียงโดย Zeal ออกจำหน่ายในปี พ.ศ. 2551 | ค่ายดั๊กบาร์ อยู่ในเครือของอะไร | {
"text": [
"จีเอ็มเอ็ม แกรมมี่"
],
"answer_start": [
83
],
"answer_end": [
101
]
} |
ySklkYK3q8kCHt2mv6gt_003 | ySklkYK3q8kCHt2mv6gt | หมดชีวิต (ฉันให้เธอ) | "หมดชีวิต (ฉันให้เธอ)" เป็นซิงเกิลของวงซีล และบัวชมพู ฟอร์ด กับค่ายดั๊กบาร์ ในเครือจีเอ็มเอ็ม แกรมมี่ จากอัลบั้ม 4Real ประพันธ์เนื้อร้องโดย ด.ช.ฮ่องกง แต่งทำนองโดย ด.ญ.โตเกียว และเรียบเรียงโดย Zeal ออกจำหน่ายในปี พ.ศ. 2551 | หมดชีวิต (ฉันให้เธอ) อยู่ในอัลบั้มอะไร | {
"text": [
"4Real "
],
"answer_start": [
113
],
"answer_end": [
119
]
} |
ySklkYK3q8kCHt2mv6gt_004 | ySklkYK3q8kCHt2mv6gt | หมดชีวิต (ฉันให้เธอ) | "หมดชีวิต (ฉันให้เธอ)" เป็นซิงเกิลของวงซีล และบัวชมพู ฟอร์ด กับค่ายดั๊กบาร์ ในเครือจีเอ็มเอ็ม แกรมมี่ จากอัลบั้ม 4Real ประพันธ์เนื้อร้องโดย ด.ช.ฮ่องกง แต่งทำนองโดย ด.ญ.โตเกียว และเรียบเรียงโดย Zeal ออกจำหน่ายในปี พ.ศ. 2551 | หมดชีวิต (ฉันให้เธอ) ประพันธ์เนื้อร้องโดยใคร | {
"text": [
"ด.ช.ฮ่องกง"
],
"answer_start": [
140
],
"answer_end": [
150
]
} |
yTSISi9TR9jg2Mm15v1Q_000 | yTSISi9TR9jg2Mm15v1Q | ไอโซเมอร์เรขาคณิต | ไอโซเมอร์เรขาคณิต (อังกฤษ: geometric isomerism), ไอโซเมอริซึมซิส–ทรานส์ (อังกฤษ: cis-trans isomerism) หรือ configurational isomerism เป็นคำที่ใช้ในเคมีอินทรีย์ คำนำหน้า "ซิส" และ "ทรานส์" มาจากภาษาละติน แปลว่า "ด้านนี้ของ" และ "อีกด้านหนึ่งของ" ตามลำดับ ในทางเคมี ซิส ระบุว่าหมู่ฟังก์ชันอยู่ในด้านเดียวกันของห่วงโซ่คาร์บอน[1] ในขณะที่ ทรานส์ บอกว่าหมู่ฟังก์ชันอยู่ในด้านตรงข้ามของห่วงโซ่คาร์บอน ไอโซเมอร์ซิส-ทรานส์ เป็นสเตอริโอไอโซเมอร์ (stereoisomers) ซึ่งเป็นคู่ของโมเลกุลที่มีสูตรโมเลกุลเดียวกัน แต่มีกลุ่มฟังก์ชันที่ถูกหมุนไปในทิศทางที่ต่างกันบนพื้นที่สามมิติ ในทางกลับกัน E–Z isomerism คือคำอธิบายแบบคอนฟิกุเรชันแบบสมบูรณ์ (absolute configuration) ของสเตอริโอเคมี ที่ใช้เฉพาะกับแอลคีนเท่านั้น โดยทั่วไป สเตอริโอไอโซเมอร์ มีพันธะคู่ที่ไม่หมุนหรืออาจมีโครงสร้างวงแหวนซึ่งการหมุนของพันธะถูกจำกัด หรือป้องกันไม่ให้หมุน[2] ไอโซเมอร์ ซิส และ ทรานส์ เกิดขึ้นทั้งในโมเลกุลอินทรีย์และในสารเชิงซ้อนโคออร์ดิเนชั่นแบบอนินทรีย์ อย่างไรก็ตาม ซิส และ ทรานส์ descriptors ไม่ได้ถูกใช้สำหรับกรณีของคอนฟอร์เมชันนัลไอโซเมอริซึม (conformational isomerism) ซึ่งมีรูปแบบทางเรขาคณิตสองรูปที่สามารถเปลี่ยนรูปร่างได้ง่ายเช่น โครงสร้างแบบพันธะเดี่ยวที่ต่อกันเป็นโซ่เปิด จะใช้คำว่า "syn" และ "anti" แทน
สหภาพเคมีบริสุทธิ์และเคมีประยุกต์ระหว่างประเทศ (IUPAC) จัดให้คำว่า "ไอโซเมอร์เรขาคณิต" เป็นคำพ้องความหมายของ "ไอโซเมอริซึมซิส–ทรานส์" | ไอโซเมอร์เรขาคณิต คืออะไร | {
"text": [
"เป็นคำที่ใช้ในเคมีอินทรีย์ คำนำหน้า \"ซิส\" และ \"ทรานส์\""
],
"answer_start": [
133
],
"answer_end": [
187
]
} |
yTSISi9TR9jg2Mm15v1Q_001 | yTSISi9TR9jg2Mm15v1Q | ไอโซเมอร์เรขาคณิต | ไอโซเมอร์เรขาคณิต (อังกฤษ: geometric isomerism), ไอโซเมอริซึมซิส–ทรานส์ (อังกฤษ: cis-trans isomerism) หรือ configurational isomerism เป็นคำที่ใช้ในเคมีอินทรีย์ คำนำหน้า "ซิส" และ "ทรานส์" มาจากภาษาละติน แปลว่า "ด้านนี้ของ" และ "อีกด้านหนึ่งของ" ตามลำดับ ในทางเคมี ซิส ระบุว่าหมู่ฟังก์ชันอยู่ในด้านเดียวกันของห่วงโซ่คาร์บอน[1] ในขณะที่ ทรานส์ บอกว่าหมู่ฟังก์ชันอยู่ในด้านตรงข้ามของห่วงโซ่คาร์บอน ไอโซเมอร์ซิส-ทรานส์ เป็นสเตอริโอไอโซเมอร์ (stereoisomers) ซึ่งเป็นคู่ของโมเลกุลที่มีสูตรโมเลกุลเดียวกัน แต่มีกลุ่มฟังก์ชันที่ถูกหมุนไปในทิศทางที่ต่างกันบนพื้นที่สามมิติ ในทางกลับกัน E–Z isomerism คือคำอธิบายแบบคอนฟิกุเรชันแบบสมบูรณ์ (absolute configuration) ของสเตอริโอเคมี ที่ใช้เฉพาะกับแอลคีนเท่านั้น โดยทั่วไป สเตอริโอไอโซเมอร์ มีพันธะคู่ที่ไม่หมุนหรืออาจมีโครงสร้างวงแหวนซึ่งการหมุนของพันธะถูกจำกัด หรือป้องกันไม่ให้หมุน[2] ไอโซเมอร์ ซิส และ ทรานส์ เกิดขึ้นทั้งในโมเลกุลอินทรีย์และในสารเชิงซ้อนโคออร์ดิเนชั่นแบบอนินทรีย์ อย่างไรก็ตาม ซิส และ ทรานส์ descriptors ไม่ได้ถูกใช้สำหรับกรณีของคอนฟอร์เมชันนัลไอโซเมอริซึม (conformational isomerism) ซึ่งมีรูปแบบทางเรขาคณิตสองรูปที่สามารถเปลี่ยนรูปร่างได้ง่ายเช่น โครงสร้างแบบพันธะเดี่ยวที่ต่อกันเป็นโซ่เปิด จะใช้คำว่า "syn" และ "anti" แทน
สหภาพเคมีบริสุทธิ์และเคมีประยุกต์ระหว่างประเทศ (IUPAC) จัดให้คำว่า "ไอโซเมอร์เรขาคณิต" เป็นคำพ้องความหมายของ "ไอโซเมอริซึมซิส–ทรานส์" | "ซิส" และ "ทรานส์" แปลว่าอะไร | {
"text": [
"ด้านนี้ของ\" และ \"อีกด้านหนึ่งของ\" ตามลำดับ"
],
"answer_start": [
211
],
"answer_end": [
253
]
} |
yTSISi9TR9jg2Mm15v1Q_002 | yTSISi9TR9jg2Mm15v1Q | ไอโซเมอร์เรขาคณิต | ไอโซเมอร์เรขาคณิต (อังกฤษ: geometric isomerism), ไอโซเมอริซึมซิส–ทรานส์ (อังกฤษ: cis-trans isomerism) หรือ configurational isomerism เป็นคำที่ใช้ในเคมีอินทรีย์ คำนำหน้า "ซิส" และ "ทรานส์" มาจากภาษาละติน แปลว่า "ด้านนี้ของ" และ "อีกด้านหนึ่งของ" ตามลำดับ ในทางเคมี ซิส ระบุว่าหมู่ฟังก์ชันอยู่ในด้านเดียวกันของห่วงโซ่คาร์บอน[1] ในขณะที่ ทรานส์ บอกว่าหมู่ฟังก์ชันอยู่ในด้านตรงข้ามของห่วงโซ่คาร์บอน ไอโซเมอร์ซิส-ทรานส์ เป็นสเตอริโอไอโซเมอร์ (stereoisomers) ซึ่งเป็นคู่ของโมเลกุลที่มีสูตรโมเลกุลเดียวกัน แต่มีกลุ่มฟังก์ชันที่ถูกหมุนไปในทิศทางที่ต่างกันบนพื้นที่สามมิติ ในทางกลับกัน E–Z isomerism คือคำอธิบายแบบคอนฟิกุเรชันแบบสมบูรณ์ (absolute configuration) ของสเตอริโอเคมี ที่ใช้เฉพาะกับแอลคีนเท่านั้น โดยทั่วไป สเตอริโอไอโซเมอร์ มีพันธะคู่ที่ไม่หมุนหรืออาจมีโครงสร้างวงแหวนซึ่งการหมุนของพันธะถูกจำกัด หรือป้องกันไม่ให้หมุน[2] ไอโซเมอร์ ซิส และ ทรานส์ เกิดขึ้นทั้งในโมเลกุลอินทรีย์และในสารเชิงซ้อนโคออร์ดิเนชั่นแบบอนินทรีย์ อย่างไรก็ตาม ซิส และ ทรานส์ descriptors ไม่ได้ถูกใช้สำหรับกรณีของคอนฟอร์เมชันนัลไอโซเมอริซึม (conformational isomerism) ซึ่งมีรูปแบบทางเรขาคณิตสองรูปที่สามารถเปลี่ยนรูปร่างได้ง่ายเช่น โครงสร้างแบบพันธะเดี่ยวที่ต่อกันเป็นโซ่เปิด จะใช้คำว่า "syn" และ "anti" แทน
สหภาพเคมีบริสุทธิ์และเคมีประยุกต์ระหว่างประเทศ (IUPAC) จัดให้คำว่า "ไอโซเมอร์เรขาคณิต" เป็นคำพ้องความหมายของ "ไอโซเมอริซึมซิส–ทรานส์" | ในทางเคมี ซิส เป็นตัวระบุของสิ่งใด | {
"text": [
"หมู่ฟังก์ชันอยู่ในด้านเดียวกันของห่วงโซ่คาร์บอน"
],
"answer_start": [
275
],
"answer_end": [
322
]
} |
ydLxWI60ZmG7PVcLwoLf_000 | ydLxWI60ZmG7PVcLwoLf | ซ่งเซวีย | ซ่งเซวีย เป็นตัวละครในนิยายกำลังภายในเรื่องมังกรคู่สู้สิบทิศ แต่งโดยหวงอี้ เป็นผู้นำตระกูลซ่ง ซึ่งเป็นหนึ่งในตระกูลขุนนางชั้นสูงในยุคนั้น เคยได้รับอวยยศในสมัยราชวงศ์สุยเป็นพระยาปราบทักษิณ และไม่เคยถวายบังคมแก่ฮ่องแต้ราชวงศ์สุยเลยแม้สักครั้งเดียวแสดงให้เห็นถึงบารมีในตระกูลขุนนางชั้นสูงแซ่ซ่ง ในอดีตเป็นหนุ่มรูปงามแห่งยุค เคยมีความสัมพันธ์ฉันท์คนรักกับเจ้าเรือนฌานเมตไตรย ฝ่านชิงฮุ้ย แต่สุดท้ายด้วยความคิดแตกต่างจึงแยกทางกัน มีเพลงดาบเป็นเลิศในแดนตงง้วน เป็นพ่อตาของ โค่วจง เนื่องจากลูกคนเล็กของซ่งเซวีย คือซ่งอี้จื้อได้แต่งงานกันและยังเป็นผู้ที่สนับสนุนกองกำลังขุนพลน้อยอีกด้วย ซึ่งถือเป็นยอดยุทธ์ในดินแดนภาคกลางอีกคน ลือชื่อด้วยเพลงดาบ ฟ้าถาม 9 ดาบ เทียบชั้นระดับปรมาจารย์ทั้ง 3 แห่งยุค ซึ่งซ่งเชวียยังเป็นคนสอนวิทยายุทธ์ของโค่วจนก้าวล้ำหน้าจนเทียบชั้นปรมาจารย์ได้ | ซ่งเซวีย เป็นตัวละครในนิยายเรื่องใด | {
"text": [
"มังกรคู่สู้สิบทิศ "
],
"answer_start": [
43
],
"answer_end": [
61
]
} |
ydLxWI60ZmG7PVcLwoLf_001 | ydLxWI60ZmG7PVcLwoLf | ซ่งเซวีย | ซ่งเซวีย เป็นตัวละครในนิยายกำลังภายในเรื่องมังกรคู่สู้สิบทิศ แต่งโดยหวงอี้ เป็นผู้นำตระกูลซ่ง ซึ่งเป็นหนึ่งในตระกูลขุนนางชั้นสูงในยุคนั้น เคยได้รับอวยยศในสมัยราชวงศ์สุยเป็นพระยาปราบทักษิณ และไม่เคยถวายบังคมแก่ฮ่องแต้ราชวงศ์สุยเลยแม้สักครั้งเดียวแสดงให้เห็นถึงบารมีในตระกูลขุนนางชั้นสูงแซ่ซ่ง ในอดีตเป็นหนุ่มรูปงามแห่งยุค เคยมีความสัมพันธ์ฉันท์คนรักกับเจ้าเรือนฌานเมตไตรย ฝ่านชิงฮุ้ย แต่สุดท้ายด้วยความคิดแตกต่างจึงแยกทางกัน มีเพลงดาบเป็นเลิศในแดนตงง้วน เป็นพ่อตาของ โค่วจง เนื่องจากลูกคนเล็กของซ่งเซวีย คือซ่งอี้จื้อได้แต่งงานกันและยังเป็นผู้ที่สนับสนุนกองกำลังขุนพลน้อยอีกด้วย ซึ่งถือเป็นยอดยุทธ์ในดินแดนภาคกลางอีกคน ลือชื่อด้วยเพลงดาบ ฟ้าถาม 9 ดาบ เทียบชั้นระดับปรมาจารย์ทั้ง 3 แห่งยุค ซึ่งซ่งเชวียยังเป็นคนสอนวิทยายุทธ์ของโค่วจนก้าวล้ำหน้าจนเทียบชั้นปรมาจารย์ได้ | มังกรคู่สู้สิบทิศ เเต่งโดยใคร | {
"text": [
"หวงอี้"
],
"answer_start": [
68
],
"answer_end": [
74
]
} |
ydLxWI60ZmG7PVcLwoLf_002 | ydLxWI60ZmG7PVcLwoLf | ซ่งเซวีย | ซ่งเซวีย เป็นตัวละครในนิยายกำลังภายในเรื่องมังกรคู่สู้สิบทิศ แต่งโดยหวงอี้ เป็นผู้นำตระกูลซ่ง ซึ่งเป็นหนึ่งในตระกูลขุนนางชั้นสูงในยุคนั้น เคยได้รับอวยยศในสมัยราชวงศ์สุยเป็นพระยาปราบทักษิณ และไม่เคยถวายบังคมแก่ฮ่องแต้ราชวงศ์สุยเลยแม้สักครั้งเดียวแสดงให้เห็นถึงบารมีในตระกูลขุนนางชั้นสูงแซ่ซ่ง ในอดีตเป็นหนุ่มรูปงามแห่งยุค เคยมีความสัมพันธ์ฉันท์คนรักกับเจ้าเรือนฌานเมตไตรย ฝ่านชิงฮุ้ย แต่สุดท้ายด้วยความคิดแตกต่างจึงแยกทางกัน มีเพลงดาบเป็นเลิศในแดนตงง้วน เป็นพ่อตาของ โค่วจง เนื่องจากลูกคนเล็กของซ่งเซวีย คือซ่งอี้จื้อได้แต่งงานกันและยังเป็นผู้ที่สนับสนุนกองกำลังขุนพลน้อยอีกด้วย ซึ่งถือเป็นยอดยุทธ์ในดินแดนภาคกลางอีกคน ลือชื่อด้วยเพลงดาบ ฟ้าถาม 9 ดาบ เทียบชั้นระดับปรมาจารย์ทั้ง 3 แห่งยุค ซึ่งซ่งเชวียยังเป็นคนสอนวิทยายุทธ์ของโค่วจนก้าวล้ำหน้าจนเทียบชั้นปรมาจารย์ได้ | ซ่งเซวีย ได้รับอวยยศในสมัยราชวงศ์สุยเป็นยศใด | {
"text": [
"พระยาปราบทักษิณ"
],
"answer_start": [
172
],
"answer_end": [
187
]
} |
ydLxWI60ZmG7PVcLwoLf_003 | ydLxWI60ZmG7PVcLwoLf | ซ่งเซวีย | ซ่งเซวีย เป็นตัวละครในนิยายกำลังภายในเรื่องมังกรคู่สู้สิบทิศ แต่งโดยหวงอี้ เป็นผู้นำตระกูลซ่ง ซึ่งเป็นหนึ่งในตระกูลขุนนางชั้นสูงในยุคนั้น เคยได้รับอวยยศในสมัยราชวงศ์สุยเป็นพระยาปราบทักษิณ และไม่เคยถวายบังคมแก่ฮ่องแต้ราชวงศ์สุยเลยแม้สักครั้งเดียวแสดงให้เห็นถึงบารมีในตระกูลขุนนางชั้นสูงแซ่ซ่ง ในอดีตเป็นหนุ่มรูปงามแห่งยุค เคยมีความสัมพันธ์ฉันท์คนรักกับเจ้าเรือนฌานเมตไตรย ฝ่านชิงฮุ้ย แต่สุดท้ายด้วยความคิดแตกต่างจึงแยกทางกัน มีเพลงดาบเป็นเลิศในแดนตงง้วน เป็นพ่อตาของ โค่วจง เนื่องจากลูกคนเล็กของซ่งเซวีย คือซ่งอี้จื้อได้แต่งงานกันและยังเป็นผู้ที่สนับสนุนกองกำลังขุนพลน้อยอีกด้วย ซึ่งถือเป็นยอดยุทธ์ในดินแดนภาคกลางอีกคน ลือชื่อด้วยเพลงดาบ ฟ้าถาม 9 ดาบ เทียบชั้นระดับปรมาจารย์ทั้ง 3 แห่งยุค ซึ่งซ่งเชวียยังเป็นคนสอนวิทยายุทธ์ของโค่วจนก้าวล้ำหน้าจนเทียบชั้นปรมาจารย์ได้ | ซ่งเซวีย มีเพลงดาบ ที่ลือชื่อ คืออะไร | {
"text": [
"ฟ้าถาม 9 ดาบ"
],
"answer_start": [
637
],
"answer_end": [
649
]
} |
yeYqBBHVPT6YGlesixuu_000 | yeYqBBHVPT6YGlesixuu | อุทยานเบญจสิริ | อุทยานเบญจสิริ หรือ สวนเบญจสิริ เป็นสวนสาธารณะระดับชุมชนขนาดเล็กในกรุงเทพมหานครสร้างบนที่ดินเดิมเนื้อที่ 29 ไร่ของกรมอุตุนิยมวิทยาริมถนนสุขุมวิทที่ย้ายออกไปอยู่ที่ถนนสุขุมวิท เขตบางนา โดยด้านข้างของสวนสาธารณะแห่งนี้ติดกับโรงแรมอิมพีเรียลควีนส์พาร์ค ห้างสรรพสินค้าเอ็มโพเรี่ยม กรมธนารักษ์ กระทรวงการคลัง ในสมัยรัฐบาล ฯพณฯ พลเอกชาติชาย ชุณหะวัณ จัดสร้างขึ้นเนื่องในวโรกาสที่สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ มีพระชนมพรรษาครบ 60 พรรษาในปีพ.ศ. 2535 ได้รับการออกแบบภูมิทัศน์โดยศาสตราจารย์กิตติคุณ เดชา บุญค้ำ
ภายในสวนสาธารณะแห่งนี้มีประติมากรรมที่งดงาม และเป็นชิ้นงานสำคัญของศิลปินระดับชาติที่ร่วมใจกันถวายเป็นการเทิดพระเกียรติฯ ตั้งประดับอยู่เป็นการถาวรถึง 12 ชิ้นงาน [1]
ในวันที่ 21 ธันวาคม พ.ศ. 2550 อุทยานเบญจสิริได้ใช้เป็นที่ปราศรัยใหญ่ปิดการหาเสียงของพรรคประชาธิปัตย์ ในการเลือกตั้งในปลายปีเดียวกัน และในวันที่ 3 ตุลาคม พ.ศ. 2551 ใช้เป็นที่ปราศรัยใหญ่ปิดหาเสียงของนายอภิรักษ์ โกษะโยธิน ในการเลือกตั้งผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานคร พ.ศ. 2551 และเป็นที่เปิดตัวและปิดท้ายการปราศรัยใหญ่หาเสียงของ หม่อมราชวงศ์สุขุมพันธุ์ บริพัตร ในการเลือกตั้งผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานคร พ.ศ. 2552[2][3] และ พ.ศ. 2556 และในวันที่ 17 มิถุนายน พ.ศ. 2554 ใช้เป็นที่ปราศรัยใหญ่ของพรรคประชาธิปัตย์ ในการเลือกตั้งในกลางปีเดียวกัน[4] และใช้เป็นที่ปราศรัยใหญ่ปิดท้ายการหาเสียงเลือกตั้งผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานคร พ.ศ. 2556 ของ ม.ร.ว.สุขุมพันธุ์ บริพัตร ในวันที่ 1 มีนาคม ปีเดียวกัน[5] | อุทยานเบญจสิริมีเนื้อที่เท่าไหร่ | {
"text": [
"29 ไร่"
],
"answer_start": [
105
],
"answer_end": [
111
]
} |
yeYqBBHVPT6YGlesixuu_001 | yeYqBBHVPT6YGlesixuu | อุทยานเบญจสิริ | อุทยานเบญจสิริ หรือ สวนเบญจสิริ เป็นสวนสาธารณะระดับชุมชนขนาดเล็กในกรุงเทพมหานครสร้างบนที่ดินเดิมเนื้อที่ 29 ไร่ของกรมอุตุนิยมวิทยาริมถนนสุขุมวิทที่ย้ายออกไปอยู่ที่ถนนสุขุมวิท เขตบางนา โดยด้านข้างของสวนสาธารณะแห่งนี้ติดกับโรงแรมอิมพีเรียลควีนส์พาร์ค ห้างสรรพสินค้าเอ็มโพเรี่ยม กรมธนารักษ์ กระทรวงการคลัง ในสมัยรัฐบาล ฯพณฯ พลเอกชาติชาย ชุณหะวัณ จัดสร้างขึ้นเนื่องในวโรกาสที่สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ มีพระชนมพรรษาครบ 60 พรรษาในปีพ.ศ. 2535 ได้รับการออกแบบภูมิทัศน์โดยศาสตราจารย์กิตติคุณ เดชา บุญค้ำ
ภายในสวนสาธารณะแห่งนี้มีประติมากรรมที่งดงาม และเป็นชิ้นงานสำคัญของศิลปินระดับชาติที่ร่วมใจกันถวายเป็นการเทิดพระเกียรติฯ ตั้งประดับอยู่เป็นการถาวรถึง 12 ชิ้นงาน [1]
ในวันที่ 21 ธันวาคม พ.ศ. 2550 อุทยานเบญจสิริได้ใช้เป็นที่ปราศรัยใหญ่ปิดการหาเสียงของพรรคประชาธิปัตย์ ในการเลือกตั้งในปลายปีเดียวกัน และในวันที่ 3 ตุลาคม พ.ศ. 2551 ใช้เป็นที่ปราศรัยใหญ่ปิดหาเสียงของนายอภิรักษ์ โกษะโยธิน ในการเลือกตั้งผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานคร พ.ศ. 2551 และเป็นที่เปิดตัวและปิดท้ายการปราศรัยใหญ่หาเสียงของ หม่อมราชวงศ์สุขุมพันธุ์ บริพัตร ในการเลือกตั้งผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานคร พ.ศ. 2552[2][3] และ พ.ศ. 2556 และในวันที่ 17 มิถุนายน พ.ศ. 2554 ใช้เป็นที่ปราศรัยใหญ่ของพรรคประชาธิปัตย์ ในการเลือกตั้งในกลางปีเดียวกัน[4] และใช้เป็นที่ปราศรัยใหญ่ปิดท้ายการหาเสียงเลือกตั้งผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานคร พ.ศ. 2556 ของ ม.ร.ว.สุขุมพันธุ์ บริพัตร ในวันที่ 1 มีนาคม ปีเดียวกัน[5] | อุทยานเบญจสิริถูกสร้างขึ้นในสมัยของนายกรัฐมนตรีคนใด | {
"text": [
"พลเอกชาติชาย ชุณหะวัณ"
],
"answer_start": [
321
],
"answer_end": [
342
]
} |
yeYqBBHVPT6YGlesixuu_002 | yeYqBBHVPT6YGlesixuu | อุทยานเบญจสิริ | อุทยานเบญจสิริ หรือ สวนเบญจสิริ เป็นสวนสาธารณะระดับชุมชนขนาดเล็กในกรุงเทพมหานครสร้างบนที่ดินเดิมเนื้อที่ 29 ไร่ของกรมอุตุนิยมวิทยาริมถนนสุขุมวิทที่ย้ายออกไปอยู่ที่ถนนสุขุมวิท เขตบางนา โดยด้านข้างของสวนสาธารณะแห่งนี้ติดกับโรงแรมอิมพีเรียลควีนส์พาร์ค ห้างสรรพสินค้าเอ็มโพเรี่ยม กรมธนารักษ์ กระทรวงการคลัง ในสมัยรัฐบาล ฯพณฯ พลเอกชาติชาย ชุณหะวัณ จัดสร้างขึ้นเนื่องในวโรกาสที่สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ มีพระชนมพรรษาครบ 60 พรรษาในปีพ.ศ. 2535 ได้รับการออกแบบภูมิทัศน์โดยศาสตราจารย์กิตติคุณ เดชา บุญค้ำ
ภายในสวนสาธารณะแห่งนี้มีประติมากรรมที่งดงาม และเป็นชิ้นงานสำคัญของศิลปินระดับชาติที่ร่วมใจกันถวายเป็นการเทิดพระเกียรติฯ ตั้งประดับอยู่เป็นการถาวรถึง 12 ชิ้นงาน [1]
ในวันที่ 21 ธันวาคม พ.ศ. 2550 อุทยานเบญจสิริได้ใช้เป็นที่ปราศรัยใหญ่ปิดการหาเสียงของพรรคประชาธิปัตย์ ในการเลือกตั้งในปลายปีเดียวกัน และในวันที่ 3 ตุลาคม พ.ศ. 2551 ใช้เป็นที่ปราศรัยใหญ่ปิดหาเสียงของนายอภิรักษ์ โกษะโยธิน ในการเลือกตั้งผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานคร พ.ศ. 2551 และเป็นที่เปิดตัวและปิดท้ายการปราศรัยใหญ่หาเสียงของ หม่อมราชวงศ์สุขุมพันธุ์ บริพัตร ในการเลือกตั้งผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานคร พ.ศ. 2552[2][3] และ พ.ศ. 2556 และในวันที่ 17 มิถุนายน พ.ศ. 2554 ใช้เป็นที่ปราศรัยใหญ่ของพรรคประชาธิปัตย์ ในการเลือกตั้งในกลางปีเดียวกัน[4] และใช้เป็นที่ปราศรัยใหญ่ปิดท้ายการหาเสียงเลือกตั้งผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานคร พ.ศ. 2556 ของ ม.ร.ว.สุขุมพันธุ์ บริพัตร ในวันที่ 1 มีนาคม ปีเดียวกัน[5] | ใครเป็นผู้ออกแบบภูมิทัศน์ของอุทยานเบญจสิริ | {
"text": [
"ศาสตราจารย์กิตติคุณ เดชา บุญค้ำ"
],
"answer_start": [
480
],
"answer_end": [
511
]
} |