text
stringlengths
1
162
poet
stringclasses
35 values
د گران ارواښاد ملگري نامتو نفسياتي ماهر به انسان او دروند پښتون
abbasinYousuf
ډاکتر انیس الرحمان په نوم دا نظم ډالی کووم
abbasinYousuf
د پرهر د زړه ټکور کلی کښـ
abbasinYousuf
لبونيه خاني دي نور کلي کښي
abbasinYousuf
د غربت وباء راغلي خلق زغلي
abbasinYousuf
بیا ځوانان یو دوه څلور کلي کښې
abbasinYousuf
هر سړی د خپل وجود خولو کښې ډوب دے
abbasinYousuf
د غمژنو څوک غمخور کلي کښې نشته
abbasinYousuf
ماشومان سیپارې نه وائي جومات کښي
abbasinYousuf
د چڼچڼو شور ماشور کلي کښې نشته
abbasinYousuf
مخلوقات ئې په دیدن پسې رانده شو
abbasinYousuf
څوک د قام د سترګو تور کلي کښې نشته
abbasinYousuf
د هندوانو غوندې هر خوا خان ځانلے دے
abbasinYousuf
خانک مات شولو او شكور كلي کښي
abbasinYousuf
هر يو تن په خپل کندر کښې له يخنۍ مري
abbasinYousuf
ايرې ډېرې دي خو اور کلي کښې نشته
abbasinYousuf
چې عالم ئې راښکودو د
abbasinYousuf
راښکودو د ښاريو نه
abbasinYousuf
اوس هغه د مينې زور کلي کښې
abbasinYousuf
علي ربي
abbasinYousuf
چې د سپینې سپوږمۍ خور کلي
abbasinYousuf
اباسين ئي هم په کور کلي
abbasinYousuf
زما قام
abbasinYousuf
زما قام که په قامونو کښې غمے دے
abbasinYousuf
خو د علم پکښې لږ شاني کمے دے
abbasinYousuf
د اخلاص نه ئې وطن رڼا رڼا دے
abbasinYousuf
جهالت پرې راخور کرے ماښامے دے
abbasinYousuf
په يو چم کښـې پـه ديـــدن بـــاندې بندېز
abbasinYousuf
رلی او د شرابو نـــــــــه پـرهـــــــــر
abbasinYousuf
له روانه مې د اور بشـري خـــي
abbasinYousuf
محبت راله اعصاب کل رېز مربــــز
abbasinYousuf
راوړي نوي پرهرونه هره ورځ
abbasinYousuf
چې جانان مې پـــه نـصــــيـب شــــولـو نـوخـــــز
abbasinYousuf
لېونتوب مې کړمه خلاص لــــه بــــربادی
abbasinYousuf
چې د خلقـــــونـــــه ئې کړمه په ګرېز
abbasinYousuf
دل دوبي مي شول بندونه د برداشت
abbasinYousuf
اباسین د عشق را خلاص شولو سر تبز
abbasinYousuf
د غربت سوي خواني
abbasinYousuf
لكه زمکه باران
abbasinYousuf
زما زور زما ځواني
abbasinYousuf
تا پـــــه حســـــن قـربانـــــي
abbasinYousuf
داد میـ
abbasinYousuf
زمـــا بـــــــرخـه اســـــــماني
abbasinYousuf
عقل تل په ټپو ړوند
abbasinYousuf
عشق رانجه سلېماني
abbasinYousuf
داد سرو کلو موس
abbasinYousuf
دا بې کچـ
abbasinYousuf
کچه ځان ځان
abbasinYousuf
، زړګي یوری پیتاؤ
abbasinYousuf
د يو ښکلي ارمان
abbasinYousuf
صوفي كرخــــي پــــه بــــراق
abbasinYousuf
ملا ناست دے پیزواني
abbasinYousuf
دا د ويرې نه سجدې
abbasinYousuf
دا د ډب مســــ
abbasinYousuf
ــتا د حســـــــن تـــــــرانـي
abbasinYousuf
د دولت هریو انبار
abbasinYousuf
نہ دے فضل رباني
abbasinYousuf
په هر طاخ کښې دي پراته
abbasinYousuf
ستا خطونه پخوانی
abbasinYousuf
محبت څه دی اشنا
abbasinYousuf
لطاني ده سلطاني
abbasinYousuf
پېښور کښې ملنګ
abbasinYousuf
او په کلي کښــــې خـانــــي
abbasinYousuf
چې پیدا شومه پښتون
abbasinYousuf
ربه ستا مهرباني
abbasinYousuf
چې ورتلې په اباسين اوس کوه پهلواني
abbasinYousuf
منتر مې چف کړو د وختونو پاړوگان گورمه
abbasinYousuf
بیم غږوومه په ټول کلي کښې ماران گورمه
abbasinYousuf
ما د لمبو څادر په ولی په خندا ایښی دے
abbasinYousuf
زة لېونی کله د مينې سود او زیان گورمه
abbasinYousuf
د ګل په مينه کښې مې داسې لېونتوب کړے دے
abbasinYousuf
چې هر ازغي کښې مې تارونه د ګرېوان گورمه
abbasinYousuf
زمونږه زړونه لکه تمبل په يو تال غږيږي
abbasinYousuf
روحونه يو دې هغه ځان ګوري زۀ ځان ګورمه
abbasinYousuf
د وینو رنګ مې گلابی جامی اغوستې ورته
abbasinYousuf
زه خپل تخلیق ته په نشه کښې د یزدان گورمه
abbasinYousuf
د سوداګرو لاس ته لاړې د وختونو واګې
abbasinYousuf
اوس به په مینه پسې هم چرته دکان گورمه
abbasinYousuf
زما پټ مخ هدو
abbasinYousuf
هد و شته نه
abbasinYousuf
بغاوت پېژني
abbasinYousuf
زه لکه زمکه یم په هر لوري آسمان کورمه
abbasinYousuf
داباسین لاري نيول تشي خبري نه دي
abbasinYousuf
شرع ظاهر گوري دا ګز او دا میدان گورمه
abbasinYousuf
په اباسین کښې خو به راز د کائنات ښکاره شي
abbasinYousuf
زه په یوه قطره کښې زمکه او اسمان گورمه
abbasinYousuf
څنګه نظام دی هم مې وژني هم ژوندون راکوي
abbasinYousuf
هم مې په اور سبزي او هم راله سکون راکوی
abbasinYousuf
دوه جاهلان د یو عالم نه په کنډه درنېږي
abbasinYousuf
جمهوریت راله د وخت دغه مضمون راکوي
abbasinYousuf
تله میزان
abbasinYousuf
اورونه بل دي، خولې ،ارزاني طبيبان نیشته، زخمونه ډېر دي
abbasinYousuf
سپوږمۍ چې ځينو جانان ته وایه لاوزگار نه یم کارونه ډېر دي
abbasinYousuf
وار خطا نه یم د ژوند مزل ،ته ژوندون بلها دے، غمونه ډېر دي
abbasinYousuf
له خدايه بل څوک منم نه ګنې په سر مې لاسونه ډېر دي
abbasinYousuf
زة بي
abbasinYousuf
د چمن ،سترګې درپسې سرې دي، یو ځلې راشه په زړو لارو
abbasinYousuf
سپرلے سمسور دے ، د حسن زور دے مارغان چغیږي، ګلونه ډېر دي
abbasinYousuf
تاریخ گواہ دی زما جلال ،ته خوږو ته خون ،یم ترخو ته تریخ یم
abbasinYousuf
شمله زما ده میدان زما دی که په نړۍ کښې، قامونه ډېر دي
abbasinYousuf