text
string | id
string | dump
string | url
string | date
string | file_path
string | license_abbr
string | license_version
string | license_location
string | license_in_head
bool | license_in_footer
bool | potential_licenses
dict | license_parse_error
bool | license_disagreement
bool | language_script
string | language
string | language_score
float64 | found_in_fw
bool |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Hierdie kategorie bevat die volgende 2 subkategorië, uit 'n totaal van 2.
Hierdie kategorie bevat slegs die volgende bladsy. | <urn:uuid:f111fd53-9b9b-484f-be04-e5d878d347fe> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.m.wikipedia.org/wiki/Kategorie:1847 | 2019-07-18T09:39:07Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525587.2/warc/CC-MAIN-20190718083839-20190718105839-00200.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.999958 | false |
konsentreer
Jump to navigation
Jump to search
Inhoud
Tydvorm | Persoon | Woordvorm |
---|---|---|
Teenwoordige Tyd | ek | konsentreer |
Verlede Tyd | ek | het gekonsentreer |
- kon•sen•treer
- (chemie) Sterker maak; oortollig oplosmiddel van 'n oplossing onttrek.
- Aandag aan iets toewy en jou daarby bepaal; jouself op 'n saak toespits.
- Sentraliseer; op een plek byeenbring.
- Die oplossing word deur verdamping met versigtige verhitting gekonsentreer.
- As jy konsentreer sal jy beter doen op skool.
- Alle owerheidsdienste word in een stad gekonsentreer.
Vertalings: konsentreer | |||
---|---|---|---| | <urn:uuid:00aa2baa-bb61-4599-8fed-6eda6b54a22f> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wiktionary.org/wiki/konsentreer | 2019-07-18T08:49:39Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525587.2/warc/CC-MAIN-20190718083839-20190718105839-00200.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.999958 | false |
Hulp
Bladsye wat na "Bernoulli-beginsel" skakel
←
Bernoulli-beginsel
Jump to navigation
Jump to search
Skakels hierheen
Bladsy:
Naamruimte:
alle
(Hoof)
Bespreking
Gebruiker
Gebruikerbespreking
Wikipedia
Wikipediabespreking
Lêer
Lêerbespreking
MediaWiki
MediaWikibespreking
Sjabloon
Sjabloonbespreking
Hulp
Hulpbespreking
Kategorie
Kategoriebespreking
Portaal
Portaalbespreking
Module
Module talk
Gadget
Gadget talk
Gadget definition
Gadget definition talk
Omgekeerde seleksie
Filters
Versteek
insluitings |
Versteek
skakels |
Versteek
aansture
Die volgende bladsye skakel na
Bernoulli-beginsel
:
Wys (vorige 50 | volgende 50) (
20
50
100
250
500
).
Vergasser
(
← skakels
wysig
)
Sentrifugale pomp
(
← skakels
wysig
)
Bernoulli se beginsel
(aanstuurblad)
(
← skakels
wysig
)
Kavitasie
(
← skakels
wysig
)
Gebruiker:RAM/Artikels
(
← skakels
wysig
)
Magnuseffek
(
← skakels
wysig
)
Vlerk (lugvaart)
(
← skakels
wysig
)
Vloeimeetskyf
(
← skakels
wysig
)
NPSH
(
← skakels
wysig
)
Gaskompressor
(
← skakels
wysig
)
Pitotbuis
(
← skakels
wysig
)
Annubar
(
← skakels
wysig
)
Spuitstuk
(
← skakels
wysig
)
Bernoulli beginsel
(aanstuurblad)
(
← skakels
wysig
)
Bespreking:Bernoulli-beginsel
(
← skakels
wysig
)
Wys (vorige 50 | volgende 50) (
20
50
100
250
500
).
Ontsluit van "
https://af.wikipedia.org/wiki/Spesiaal:Skakels_hierheen/Bernoulli-beginsel
"
Navigasie-keuseskerm
Persoonlike gereedskap
Nie ingeteken nie
Bespreking
Bydraes
Skep gebruiker
Meld aan
Naamruimtes
Bladsy
Bespreking
Variante
Weergawes
Lees
Wysig
Wysig bron
Wys geskiedenis
Meer
Soek
Navigasie
Tuisblad
Gebruikersportaal
Geselshoekie
Onlangse wysigings
Lukrake bladsy
Hulp
Sandput
Skenkings
Gereedskap
Spesiale bladsye
Drukbare weergawe
Ander tale
Privaatheidsbeleid
Inligting oor Wikipedia
Vrywaring
Ontwikkelaars
Koekieverklaring
Selfoonweergawe | <urn:uuid:c39edf01-46a6-4ec2-b4cb-f71d1d4c7265> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Spesiaal:Skakels_hierheen/Bernoulli-beginsel | 2019-07-20T20:05:53Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195526670.1/warc/CC-MAIN-20190720194009-20190720220009-00520.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.998171 | false |
Ferromagnetisme
Ferromagnetisme is 'n vorm van magnetisme waarby die magetiese momente binne 'n materiaal so gekoppel is dat daar 'n langafstandsorde bestaan wat die momente parallel rig.
Hierdie materiale kan onder hul oorgangstemperatuur -wat die Curie-temperatuur Tc genoem word- spontane magnetisasie hê. Hierbo lyk die gedrag soos paramagnetisme, maar die Curie-Weiss-wet besit 'n ekstra term in die noemer:
Histerese[wysig | wysig bron]
Indien 'n ferromagnetiese materiaal van bo die ordeningstemperatuur afgekoel word na onder hierdie temperatuur sal die materiaal aanvanklik geen makroskopiese magnetisasie vertoon nie, hoewel in die materiaal klein gebiedjies (die Weiss-domeine) gevorm word waarbinne die spins ewewydig georden is. Die rigting van hierdie ordening is egter lukraak en daardeur is die totale magnetisasie steeds nul. Indien die materiaal egter aan 'n uitwendige veld H blootgestel word sal die gebiedjies in die rigting van hierdie veld getrek word en kry die materiaal 'n eie magnetisasie. By groot waardes van H tree versadiging op omrede alle gebiedjies nou reeds in dieselfde rigting getrek is en die inwendige veld B sal 'n S-kurwe volg. Die materiaal sal nou self 'n magneet wees. Indien die uitwendige veld verwyder word sal dit self 'n veld Bo veroorsaak.
Indien die uitwendige veld in die teenoorgestelde rigting aangelê word sal hierdie magnetisasie van die materiaal dit aanvanklik teenstaan. Die materiaal se inwendige veld B sal nie dieselfde kurwe volg as wat dit eerder gevolg het nie, maar uiteindlik word alle Weiss-gebiedjies omgetrek in die ander rigting en volg B in S-kurwe in die teenoorgestelde rigting wat egter nie deur die nulpunt gaan nie. Hierdie ompoling kan herhaal word maar die S-kurwes in die een rigting val nie saam met die een in die ander rigting nie. Hierdie verskynsel word histerese genoem. [2] Die vorm van die histeresekurwe hang van die materiaal en die koppeling tussen die spins af. Indien die twee S-kurwes weinig verskil word dit 'n sagte magneet genoem en indien hulle baie verskil 'n harde magneet. In die laaste geval moet baie magnetiese werk verrig word om die magneet om te pool. Die oppervlak tussen die S-kurwes gee hierdie hoeveelheid werk wat verrig word en hitte omgesit.
Oorgangstemperatuur[wysig | wysig bron]
Indien 'n ferromagneet se temperatuur verhoog word sal die toenemende temperatuurbeweging van die spins begin die ordening teen te staan. Aanvanklik verminder dit die magnetisasie net 'n bietjie, maar as die termiese energie kBT naby die Curietemperatuur die energie van die spinkoppeling J bereik, stort die ordening in.
Die magnetisasie M kan volgens Brillouin as funksie van die temperatuur T beskryf word met 'n funksie:
Waar die funksie F(J,y') die Brillouinfunksie is:
J staan vir die ferromagnetiese koppeling tussen die spins g is Lande se g-waarde van die magnetiese ioon, en μB is die Bohrmagnetonkonstante. N is die getal katione per gram, en y' word gegee deur
Hierin is T die absolute temperatuur kB is die konstante van Boltzmann en γ is Weiss se molekulêreveldkoëffisiënt. Merk op dat die funksie 'n implesiete funksie is omrede M opnuut binne die funksie optree. Hierdie funksie verklaar die waargenome kurwes taamlik goed, maar daar is korreksies moontlik wat dit beter doen pas.[3] | <urn:uuid:227e1f77-649e-4c93-85f8-6c3a06dadc5a> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Ferromagnetisme | 2019-07-22T03:35:27Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195527474.85/warc/CC-MAIN-20190722030952-20190722052952-00120.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 1.000001 | false |
Gereformeerde kerk Lyttelton
Gereformeerde Kerk Lyttelton | ||
Vorige naam | Pretoria-Suid (tot 1966) | |
Sluit in | Doringkloof Hennopspark Bronberrik Swartkops Centurion-stad Pierre van Ryneveld Olifantsfontein | |
Klassis | Pretoria-Suidwes | |
Huidige predikant(e) | Christo Swanepoel | |
Belydende lidmate | 338 | |
Dooplidmate | 66 | |
Adres | H.v. Stasiestraat en Monumentlaan, Lyttelton | |
Geskiedenis | ||
Stigtingsdatum | 7 Maart 1953 | |
Afgestig van | Pretoria | |
Eerste predikant | P.J. de Wet (1954–1956) |
Die Gereformeerde kerk Lyttelton is die tweede oudste gemeente in die Gereformeerde Kerke in Suid-Afrika se Klassis Pretoria-Suidwes en beslaan voorstede van Pretoria soos Doringkloof, Lyttelton, Hennopspark, Bronberik, Centurion-stad, Pierre van Ryneveld en Olifantsfontein. Die kerkgebou is geleë op die hoek van Stasiestraat en Monumentlaan, Lyttelton.
Die gebied suid van Pretoria tot sover as Kempton Park het tot 1950 deel uitgemaak van die Gereformeerde kerk Pretoria. Op 14 April 1950 het die Pretoriase kerkraad ’n kommissie aangewys wat saam met kerkraadslede van die wyke Lyttelton en Voortrekkerhoogte ondersoek moes instel na die wenslikheid om óf ’n saal in Lyttelton te bou óf die gebiede suid van die hoofstad af te stig as afsonderlike gemeente. Eindelik is besluit op afstigting.
Op 7 Maart 1953 het 165 belydende lidmate van Lyttelton en 78 van Voortrekkerhoogte van die moedergemeente afgestig onder die naam Pretoria-Suid. Die nuwe gemeente het as bruidskat twee erwe in Lyttelton asook £3 000 ontvang.
Skaars vier jaar later, op 23 Januarie 1957, het die kerkraad van Pretoria-Suid besluit om ’n kerk met sitplek vir 300 kerkgangers te bou. Tot in daardie stadium het die sowat 300 belydende en 200 dooplidmate vir eredienste bymekaargekom in ’n skoolsaal in Pretoriuslaan, Lyttelton. Die argitek Johan de Ridder, self ’n lidmaat van die Gereformeerde Kerk, is aangestel en versoek om volgens ’n begroting te bou wat later effens aangepas is om voorsiening te maak vir nog 50 kerkgangers. Nog in 1957 het die gemeente Voortrekkerhoogte afgestig en het net 128 belydende lidmate in Pretoria-Suid se Lyttelton-wyke agtergebly. Volgens die Almanak van die Gereformeerde Kerk vir die jaar 1958 het Pretoria-Suid einde 1957 aangegroei tot 115 doop- en 162 belydende lidmate en Voortrekkerhoogte tot 106 doop- en 163 belydende lidmate.
’n Dag ná die vyfde verjaardag van Pretoria-Suid is die hoeksteen van die kerkgebou op 8 Maart 1958 gelê en op 26 Julie dieselfde jaar is die kerkgebou in die tentstyl, wat so kenmerkend van De Ridder se ontwerpe was, ingewy. Oor dié kerk het De Ridder in 1993 geskryf: "Die grondidee van die ontwerp van die dakkerk, soos Paryskerk, is in die Lytteltonkerk verder gevoer om die kerkruimte en konsistorie in een geheel saam te bind onder een dak met venstermure regom. Soos in baie ander ontwerpe is simboliek, gegrond op ‘n Bybelse waarheid, in hierdie ontwerp verweef. Dit is die simboliek van die tent as simbool van ‘n kerk op trek deur die woestyn van hierdie verganklike bedeling op pad na die Ewigheid. Die dak oor die staal kappe herinner aan die tentdoek wat oor toue gespan is." Sy vader, Dries de Ridder, wat oorlede is op 29 Desember 1960 op 62-jarige ouderdom nadat hy nog die middag gholf gespeel het, was die eerste persoon wat uit die Gereformeerde kerk Pretoria-Suid begrawe is.
In 1966 is die gemeente se naam verander na Lyttelton, nes die geval was met die NG gemeente Pretoria-Suid wat in ’n stadium Lyttelton geword het.
Die Gereformeerde kerk Voortrekkerhoogte het, as gevolg van Voortrekkerhoogte se bevolkingsamestelling wat ingrypend verander het ná 1994, in 1997 ontbind. Die jaar daarna het Lyttelton 224 doop- en 590 belydende lidmate gehad, maar teen einde 2014 het dit teruggesak na onderskeidelik 335 en 62. Die huidige (2015) leraar is ds. C.B. Swanepoel.
Predikante[wysig | wysig bron]
- De Wet, Petrus Johannes, 1954–1956
- Van der Walt, Dirk Jacobus, veldprediker 1955, Voortrekkerhoogte-kapelaan 1956–1979
- Pelser, Andries Johannes, 1957–1985 (aanvaar sy emeritaat)
- Krüger, Hendrik Johannes Jakob, 1986–2009
- Erasmus, Marthinus Johannes Jacobus, 2000–2003
- Swanepoel, Christoffel Bernardus, 2009–hede
Bronne[wysig | wysig bron]
- ( Harris, C.T., ) Noëth, J.G., Sarkady, N.G., Schutte, F.M. en Van Tonder, J.M. 2010. Van seringboom tot kerkgebou: die argitektoniese erfenis van die Gereformeerde Kerke. Potchefstroom: Administratiewe Buro.
- ( Van der Walt, dr. S.J. (voorsitter: deputate almanak). 1997. Die Almanak van die Gereformeerde Kerke in Suid-Afrika vir die jaar 1998. Potchefstroom: Administratiewe Buro. )
- ( ) Venter, ds. A.A. 1957. Almanak van die Gereformeerde Kerk in Suid-Afrika vir die jaar 1958. Potchefstroom: Administratiewe Buro.
- ( Vogel, Willem (red.). 2014. Die Almanak van die Gereformeerde Kerke in Suid-Afrika vir die jaar 2015. Potchefstroom: Administratiewe Buro. ) | <urn:uuid:087871eb-1603-415d-a5d1-1b2d843337c8> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Gereformeerde_kerk_Lyttelton | 2019-07-22T03:46:58Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195527474.85/warc/CC-MAIN-20190722030952-20190722052952-00120.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.99993 | false |
Hulp
Kategorie:Suid-Afrika-saadjies
in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Jump to navigation
Jump to search
Bladsye in kategorie "Suid-Afrika-saadjies"
Die volgende 2 bladsye is in hierdie kategorie, uit 'n totaal van 2.
L
Lys van myne in Suid-Afrika
S
SANAE
Ontsluit van "
https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Kategorie:Suid-Afrika-saadjies&oldid=1936764
"
Kategorie
:
Suid-Afrika-verwante saadjies
Navigasie-keuseskerm
Persoonlike gereedskap
Nie ingeteken nie
Bespreking
Bydraes
Skep gebruiker
Meld aan
Naamruimtes
Kategorie
Bespreking
Variante
Weergawes
Lees
Wysig
Wysig bron
Wys geskiedenis
Meer
Soek
Navigasie
Tuisblad
Gebruikersportaal
Geselshoekie
Onlangse wysigings
Lukrake bladsy
Hulp
Sandput
Skenkings
Druk/eksporteer
Skep boek
Laai af as PDF
Drukbare weergawe
Gereedskap
Skakels hierheen
Verwante veranderings
Spesiale bladsye
Permanente skakel
Bladinligting
Wikidata-item
Ander tale
العربية
Azərbaycanca
Беларуская
Български
Cymraeg
Dansk
English
Esperanto
فارسی
Français
Հայերեն
Bahasa Indonesia
Ilokano
Italiano
日本語
ქართული
한국어
Lietuvių
Latviešu
Македонски
Nederlands
Norsk
Ирон
Português
Română
Русский
Svenska
Tagalog
Türkçe
Українська
اردو
中文
Wysig skakels
Die bladsy is laas op 21 Februarie 2019 om 09:53 bygewerk.
Die teks is beskikbaar onder die lisensie
Creative Commons Erkenning-Insgelyks Deel
. Aanvullende voorwaardes kan moontlik ook van toepassing wees. Sien die
Algemene Voorwaardes
vir meer inligting.
Privaatheidsbeleid
Inligting oor Wikipedia
Vrywaring
Ontwikkelaars
Koekieverklaring
Selfoonweergawe | <urn:uuid:5344503d-47de-4488-8483-40bfbd89e8f0> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Kategorie:Suid-Afrika-saadjies | 2019-07-22T03:36:58Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195527474.85/warc/CC-MAIN-20190722030952-20190722052952-00120.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.997876 | false |
Kategorie:Wikipedia-artikels met SELIBR-identifiseerders
Jump to navigation
Jump to search
(vorige bladsy) (volgende bladsy)
Vir meer inligting, sien Wikipedia:Gesagbeheer.
Hierdie is 'n versteekte kategorie Dit kategoriseer bladsye vir administratiewe doeleindes. Dit vorm nie deel van die ensiklopedie nie. |
Bladsye in kategorie "Wikipedia-artikels met SELIBR-identifiseerders"
Die volgende 200 bladsye is in hierdie kategorie, uit 'n totaal van 2 526.
(vorige bladsy) (volgende bladsy)L
- Lobet Gott in seinen Reichen, BWV 11
- John Locke
- Lodewyk IX van Frankryk
- Lodewyk XIII van Frankryk
- Lodewyk XIV van Frankryk
- Lodewyk die Vrome
- Lodewyk II van Italië
- Lodewyk XVI van Frankryk
- Joeri Loezjkof
- Petrus Lombardus
- Michail Lomonosof
- Jack London
- Adolf Loos
- Mary Loos
- Pilar Lorengar
- Lotarius I
- Louis Andriessen
- Louvre
- Bessie Love
- Courtney Love
- Ada Lovelace
- Linda Lovelace
- Myrna Loy
- Lu Xun
- Cywia Lubetkin
- George Lucas
- Matt Lucas
- Luciano Berio
- Lucius Annaeus Seneca
- Lucretius
- Luiz Inácio Lula da Silva
- Patrice Lumumba
- Lusaka
- Martin Luther
- Albert Luthuli
- Witold Lutosławski
- Luxemburg
- Rosa Luxemburg
- John Lydon
- David Lynch
- Jean-François Lyotard
- Léo Delibes
M
- George Macartney
- Ernst Mach
- Niccolò Machiavelli
- Fritz Machlup
- Charles Rennie Mackintosh
- Shirley MacLaine
- Harold Macmillan
- Madagaskar
- Madonna
- Madrid
- Ferdinand Magellaan
- Veronica Maggio
- Albertus Magnus
- Magnus Magnusson
- Naguib Mahfouz
- Gustav Mahler
- Maimonides
- Wladimir Majakofski
- William Makepeace Thackeray
- Maksim Gorki
- Maksimiliaan I
- Maksimiliaan I van Meksiko
- Malcolm (Henry) Arnold
- Maleagi
- Maleisië
- Julius Malema
- Mali
- Malta
- Manchester United
- Nelson Mandela
- Benoît Mandelbrot
- Mando Diao
- Édouard Manet
- Manetho
- Henning Mankell
- Golo Mann
- Thomas Mann
- Karl Mannheim
- Jayne Mansfield
- Andrea Mantegna
- Saadat Hasan Manto
- Mao Zedong
- Diego Maradona
- Guglielmo Marconi
- Marcus Annaeus Seneca
- Margaret Bourke-White
- Margaret Mitchell
- Margrethe I van Denemarke
- Margrethe II van Denemarke
- Maria
- Maria I van Engeland
- Maria I van Skotland
- Maria II van Engeland
- Maria van Boergondië
- Marita van der Vyver
- Markus Aurelius
- Bob Marley
- Marokko
- Daniel Marot
- Abbas Maroufi
- Martialis
- Dean Martin
- George R. R. Martin
- Steve Martin
- Lee Marvin
- Groucho Marx
- Harpo Marx
- Karl Marx
- Mary Renault
- Maryland
- Maseru
- Léonide Massine
- Henri Matisse
- Matsuo Basho
- Matthias (HRR)
- Matthias Claudius
- Guy de Maupassant
- Maurice Ravel
- Mauricius van Bisantium
- Mauritius
- Johan Maurits
- Valerius Maximus
- Maxwell Anderson
- James Clerk Maxwell
- Karl May
- Govan Mbeki
- Thabo Mbeki
- John McCain
- Cormac McCarthy
- Ian McEwan
- Colin McGinn
- Phil McGraw
- Steve McQueen
- Lorenzo de' Medici
- Nikolai Medtner
- Dmitri Medwedef
- Meester Eckhart
- Mehmet II
- Dmitri Mendelejef
- Felix Mendelssohn
- Moses Mendelssohn
- Mengzi
- Yehudi Menuhin
- Freddie Mercury
- Maria Sibylla Merian
- Angela Merkel
- Marin Mersenne
- Mesopotamië
- Metallica
- Metropolitan Museum of Art
- Deon Meyer
- Karl E. Meyer
- Gustav Meyrink
- Michael Jackson
- George Michael
- Groothertog Michail Aleksandrowitsj van Rusland
- Michail van Rusland
- Adam Mickiewicz
- Microsoft
- Middellandse See
- Bette Midler
- Ludwig Mies van der Rohe
- Miga
- John Stuart Mill
- Arthur Miller
- Norma Miller
- Czesław Miłosz
- John Milton
- Liza Minnelli
- Minnie Muis
- Minsk
- Octave Mirbeau
- Miriam Makeba
- Joan Miró
- Helen Mirren
- Ludwig von Mises
- Yukio Mishima
- Mississippirivier
- Frédéric Mistral
- Edgar Mitchell
- Joni Mitchell
- John Mitchum
- Robert Mitchum
- Margarete Mitscherlich
- François Mitterrand
- Hayao Miyazaki
- Moctezuma II
- Modest Moessorgski
- Moeammar al-Ghaddafi
- Moeder Teresa
- Anna Moffo
- Mohammad Reza Pahlavi
- Mohammed
- Peter Mokaba
- Moldowa
- Molière
- Theodor Mommsen
- Piet Mondriaan | <urn:uuid:2d1ab9d6-b529-498e-af46-633ace180dbd> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Kategorie:Wikipedia-artikels_met_SELIBR-identifiseerders?from=Lk | 2019-07-22T03:44:57Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195527474.85/warc/CC-MAIN-20190722030952-20190722052952-00120.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.657284 | false |
Maak hoofkeuseskerm oop
Soek
Wysigings
← Ouer wysiging
Nuwer wysiging →
Wetenskaplike klassifikasie
(wysig)
Wysiging soos op 07:42, 25 Mei 2012
33 grepe verwyder
,
7 jaar gelede
k
r2.7.2) (robot Verwyder:
si:Scientific classification
[[scn:Classificazzioni scintìfica]]
[[sh:Taksonomske kategorije]]
[[si:Scientific classification]]
[[simple:Biological classification]]
[[sk:Vedecká klasifikácia]]
TjBot
4 138
wysigings
Ontsluit van "
https://af.wikipedia.org/wiki/Spesiaal:MobileDiff/959017
" | <urn:uuid:e80dc11a-a954-430c-bb7d-44916711bae4> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.m.wikipedia.org/wiki/Spesiaal:MobileDiff/959017 | 2019-07-23T09:14:35Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195529175.83/warc/CC-MAIN-20190723085031-20190723111031-00280.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.841616 | false |
Sjanghai
上海市 (Shànghǎi Shì) Sjanghai-munisipaliteit | |
---|---|
Ligging in die Volksrepubliek China | |
Basiese inligting | |
Oorsprong van die naam: | 上 shàng - aan, op 海 hǎi - see "aan die see" |
Afkorting: | 申 Shēn |
Oppervlakte: | 7 037 km² |
Bevolking (2015): | 24 152 700 (munisipaliteit) |
Bevolkingsdigtheid (2015): | 3 800/km² (munisipaliteit) |
BBP (2015): - per kapita |
VS$400.83 miljard (12de) VS$16,553 (3de) |
Stadsblom: | Yulan magnolia |
Hoogte bo seespieël: | 4 m |
Poskode: | 200000 - 2021000 |
Areakode: | +86/21 |
Nommerplaat-identifikasie : | 沪A, B, D, E, F, G 沪C (buite die stadsgebied) |
Tydsone : | UTC+8 |
Webwerf : | www.shanghai.gov.cn |
Regering | |
Administratiewe tipe: | Munisipaliteit |
CPC Sjanghai Komiteesekretaris: |
Li Qiang |
Burgemeester: | Ying Yong |
Sjanghai (Chinees: 上海;) is 'n stad in die ooste van China en is die grootste stad van die Volksrepubliek China. Sjanghai is een van die munisipaliteite van die Volksrepubliek China, wat gelykstaande is aan 'n provinsie in China se administratiewe struktuur. Die Sjanghai-munisipaliteit grens aan die Jiangsuprovinsie in die noorde en weste, Zhejiangprovinsie in die weste en suide, en die Oos-Chinese See in die ooste.
Sjanghai is 'n hoofvervoersentrum, met dosyne spoorlyne, paaie en hoofweë en alle rigtings. Sjanghai vorm die finansiële en kommersiële sentrum van die Volksrepubliek China. Sjanghai is ook een van die vier groot geskiedkundige hoofstede van China.
GeskiedenisWysig
Voordat die stad Sjanghai gestig is, was dit 'n dorpie Huating (華亭 鎮), deel van Songjiang, wat deur die Suzhou-prefektuur beheer is. Onder die Tang-dinastie het dit 'n onafhanklike prefektuur geword, wat van die Song-dinastie Sjanghai genoem word.
'n Stadsmuur is in 1553 gebou, wat algemeen gesien word as die begin van die stad Sjanghai. Tydens die eerste Opiumoorlog in die vroeë 19de eeu het Engelse troepe Sjanghai oorgeneem. Toe die oorlog in 1842 met die Verdrag van Nanking geëindig het, is sommige hawestede oopgemaak vir internasionale handel, insluitend die hawe van Sjanghai.
In 1850 het die Taiping-opstand begin en in 1853 was Sjanghai beset deur 'n triades rebelle wat hulself genoem het die Klein Swaard Genootskap. Die baie gevegte het die plattelandse gebiede rondom die stad vernietig, maar die buitelandse nedersettings is alleen gelaat. Baie Chinese, vir wie dit voorheen verbied was om buitelandse nedersettings te betree, het hierheen gevlug. In 1854 is nuwe regulasies uitgereik wat meer grond aan die Chinese inwoners beskikbaar gestel het. In dieselfde jaar is ook die eerste jaarlikse vergadering van die stadsraad van Sjanghai gehou om buitelandse nedersettings te bestuur. In 1863 is die Britse en Amerikaanse nedersettings saamgesmelt in die Internasionale Konsessie. Tussen 1850 en 1900 het die bevolking van die stad gestyg van ongeveer 250 000 tot ongeveer 650 000.
Die Eerste Sino-Japannese Oorlog (1894-1895) vir mag in Korea is afgesluit met die Verdrag van Shimonoseki. In hierdie verdrag is China genoodsaak om Korea se onafhanklikheid te erken en sekere gebiede (insluitende Taiwan) aan Japan af te staan. Dit het ook die opkoms van Japan as 'n bykomende buitelandse mag in Sjanghai beteken. Japan het die eerste fabrieke in Sjanghai gebou en hierdie voorbeeld is vinnig gevolg deur die ander buitelandse magte wat teenwoordig was. Dit was die begin van die industrialisering van Sjanghai.
Sjanghai was nou die belangrikste finansiële stad in die Verre Ooste. Onder die heerskappy van die Republiek van China is die stad in 1927 'n "spesiale stad" verklaar en in 1930 na 'n provinsie verhef.
Op 28 Januarie 1932 het die Japannese vloot tydens die voorval in Sjanghai die stad gebombardeer in 'n poging om studentemonstrasies te onderdruk wat begin het as gevolg van die Manchuria-voorval en die daaropvolgende besetting van Manchuria. Sjanghai is in 1937 deur Japan tydens die Slag van Sjanghai verower en bly onder Japanese besetting tot die oorgawe van Japan in 1945. Tydens die Tweede Wêreldoorlog was Sjanghai 'n streeksentrum vir vlugtelinge uit Europa. Teen daardie tyd was dit ook die enigste stad in die wêreld wat sonder voorwaardes vir Jode oop was.
In die eerste dekades van die 20ste eeu het die bevolking van die stad fenomenale groei getoon. Die bevolking was in 1900 ongeveer 650 000, maar in 1918 is die 1 miljoen punt reeds bereik. In 1940 het die bevolking ontplof tot 3,6 miljoen. Behuisingskonstruksie het nie tred gehou met hierdie groei nie, so die lewensomstandighede van die meerderheid van die bevolking was miserabel.
Op 27 Mei 1949 het Sjanghai onder die beheer van die Kommunistiese Party van China gekom. Sjanghai en Beijing was die enigste stede wat onafhanklik was in die Republiek van China, wat daardie onafhanklike status behou het. Ander stede het weer onder beheer van die plaaslike provinsies gekom. In die volgende dekade is die grense van die distrikte en provinsies in Sjanghai gereeld aangepas.
Na 1949 het die meeste buitelandse maatskappye hul kantore na Hongkong verskuif weens die kommunistiese regering wat nou aan bewind gekom het. In die 1950's en 1960's het Sjanghai 'n industriële sentrum en 'n linkse revolusionêre vesting geword. Ten spyte hiervan het Sjanghai daarin geslaag om hoë produktiwiteit en sosiale stabiliteit gedurende hierdie tyd te handhaaf. Sjanghai het in die geskiedenis van die Volksrepubliek van China byna altyd die grootste bydrae tot staatsbelasting gemaak. In die vroeë 1980's het 70-80% van die nasionale belastinginkomste uit Sjanghai gekom. Dit het egter verreikende gevolge vir die Sjanghai-ekonomie gehad omdat die hoë belastinglas ten koste van kapitaalbou- en instandhoudings- en infrastruktuurbeleggings was. Grootskaalse hervormings is gedurende die 1980's in die suidelike provinsie Guangdong uitgevoer. As gevolg van China se hoë finansiële afhanklikheid van Sjanghai, is hervormings nie in Sjanghai tot 1991 begin nie.
Vir 'n lang tyd is Sjanghai gesien as 'n intreepunt vir posisies binne die sentrale regering van die Volksrepubliek van China. In die 1990's is die "Sjanghai Kliek" dikwels gebruik, waaronder die president van die Volksrepubliek van China, Jiang Zemin, en premier Zhu Rongji. Jiang en Zhu was beide burgemeesters en party sekretaresses van Sjanghai in die laat 1980's. Sedert 1992 het Jiang Zemin begin met die hervorming van die Sjanghai-belastingbeleid. Die skerp verminderde belastinglas het baie plaaslike en buitelandse maatskappye na die stad gelok en Sjanghai 'n sterk ekonomiese sentrum in Oos-Asië gemaak. Sedertdien het die stad 'n ekonomiese groei van 9-15% per jaar beleef.
Van 2 tot 11 Oktober 2007 het die Spesiale Olimpiese Spele Wêreld Somerspele in die stad plaasgevind. 7000 atlete met 'n verstandelike gestremdheid het deelgeneem. In 2008 het Sjanghai besig om die infrastruktuur op allerhande punte te verbeter, soos 'n ekstra ringpad, die bou van 'n uitgebreide metro netwerk en verbeterings aan die spoorweë en hawens. Baie aandag was ook gegee aan die voorbereidings vir die Expo 2010 wat in Sjanghai plaasgevind het.
In die konteks van stedelike uitbreiding is daar ook besluit om nege satellietstede in die One City, Nine Towns-projek op te stel. | <urn:uuid:e2d11236-3ae2-4904-ab58-1ba77187f941> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.m.wikipedia.org/wiki/Sjanghai | 2019-07-15T22:15:27Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195524254.28/warc/CC-MAIN-20190715215144-20190716001144-00464.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.999934 | false |
hebben
Jump to navigation
Jump to search
Stamtye | ||
---|---|---|
hebben | had | gehad |
- IPA: onbepaalde wys: [ˈɦɛbən, ˈɦɛbə]; presens: 1. persoon enkelvoud: [ɦɛp], 2. persoon enkelvoud: [ɦɛpt], 3. persoon enkelvoud: [ɦeːft]; onvoltooid verlede tyd: [ɦɑt]; verlede deelwoord: [γ̊əˈɦɑt]; gebiedende wys: [ɦɛp]
- Hê.
- .
- hebben. Die voltooide deelwoord word nie attributief gebruik nie. sonder lydende vorme. Die hulpwerkwoord van die voltooide tye is
- . | <urn:uuid:e9e29833-bcf7-44f2-94f8-858958c07082> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wiktionary.org/wiki/hebben | 2019-07-17T05:20:07Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525046.5/warc/CC-MAIN-20190717041500-20190717063500-00064.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.948847 | false |
1817
jaar
1817 |
◄ | 18de eeu | ◄19de eeu► | 20ste eeu | ► |
Dae | Eeue | Geskiedenis | Geskiedenisportaal |
Sien ook: Kategorie:1817 |
Kalenders | |
Die heilige Justa en Rufina van Francesco Goya 1817 | |
Die jaar 1817 was 'n gewone jaar wat volgens die Gregoriaanse kalender op 'n Woensdag begin het. Dit was die 17de jaar van die 19de eeu n.C. Soos ander gewone jare het die jaar 12 maande, 52 weke en 365 dae gehad.
GebeureWysig
- Die element Litium word ontdek deur Johann Arfvedson.
- 22 April – Onder leiding van die profeet-stamhoof Makana val die Xhosas Grahamstad aan.
- 28 Julie – Pous Pius VII stel drie nuwe kardinale aan, waaronder Alexandre-Angélique de Talleyrand-Périgord, voormalige aartsbiskop van Reims, Frankryk.
- 1 Oktober – Pous Pius VII stel Agostino Rivarola, prefek van die Apostoliese Paleis aan as kardinaal.
- 10 Desember – Mississippi word die 20ste deelstaat van die Verenigde State.
GeboortesWysig
- 8 Januarie – Sir Theophilus Shepstone, Suid-Afrikaanse staatsman († 1893).
- 8 Julie – Jan Bantjes, 'n Voortrekker († 1887).
- 7 September – Louise van Hesse-Kassel, Koningin van Denemarke († 1898).
- 30 November – Theodor Mommsen, Duitse politikus, skrywer en ontvanger van die Nobelprys vir Letterkunde, 1902 († 1903). | <urn:uuid:6935b864-ebd5-4fa7-9f9d-d5b729985133> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.m.wikipedia.org/wiki/1817 | 2019-07-19T14:52:23Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195526254.26/warc/CC-MAIN-20190719140355-20190719162355-00384.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.99927 | false |
Bespreking:Blutengel
in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Jump to navigation
Jump to search
Hierdie artikel val onder die wikiprojek
Musikale kunstenaars
.
Vir meer inligting oor hoe om artikels oor musikale kunstenaars te skryf of te verbeter, volg of bespreek die riglyne genoem op bg. skakel.
Vir alle bladsye wat tans deur hierdie projek gedek word, sien
Kategorie:Wikiprojek Musikale kunstenaars
.
Om 'n artikel tot hierdie projek te voeg, plaas {{Musikale kunstenaar-artikel}} heel bo-aan die besprekingsbladsy van die betrokke artikel.
Ontsluit van "
https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Bespreking:Blutengel&oldid=820943
"
Kategorie
:
Wikiprojek Musikale kunstenaars
Navigasie-keuseskerm
Persoonlike gereedskap
Nie ingeteken nie
Bespreking
Bydraes
Skep gebruiker
Meld aan
Naamruimtes
Bladsy
Bespreking
Variante
Weergawes
Lees
Wysig bron
Nuwe onderwerp
Wys geskiedenis
Meer
Soek
Navigasie
Tuisblad
Gebruikersportaal
Geselshoekie
Onlangse wysigings
Lukrake bladsy
Hulp
Sandput
Skenkings
Druk/eksporteer
Skep boek
Laai af as PDF
Drukbare weergawe
Gereedskap
Skakels hierheen
Verwante veranderings
Spesiale bladsye
Permanente skakel
Bladinligting
Ander tale
Die bladsy is laas op 20 Augustus 2011 om 16:05 bygewerk.
Die teks is beskikbaar onder die lisensie
Creative Commons Erkenning-Insgelyks Deel
. Aanvullende voorwaardes kan moontlik ook van toepassing wees. Sien die
Algemene Voorwaardes
vir meer inligting.
Privaatheidsbeleid
Inligting oor Wikipedia
Vrywaring
Ontwikkelaars
Koekieverklaring
Selfoonweergawe | <urn:uuid:c350f90b-a7cb-457d-8a08-8d359ee93906> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Bespreking:Blutengel | 2019-07-20T20:35:37Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195526670.1/warc/CC-MAIN-20190720194009-20190720220009-00544.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.999741 | false |
Steve Barton
Jump to navigation
Jump to search
Steve Barton | |
Nasionaliteit | Amerikaans |
---|---|
Kinders | Edward |
Beroep(e) | Akteur |
Internet-rolprentdatabasis-profiel |
Steve Barton (26 Junie 1954 – 21 Julie 2001) was 'n Amerikaanse akteur. Hy was bekend vir sy rolle in die televisiereekse Another World (1964) en Tatort (1970).
Filmografie[wysig | wysig bron]
Televisiereekse[wysig | wysig bron]
- 1964: Another World
- 1970: Tatort
Televisierolprente[wysig | wysig bron]
- 1997: Dracula: The True Story | <urn:uuid:6245bdca-ade5-406a-ba9a-7d288974642f> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Steve_Barton | 2019-07-20T20:27:39Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195526670.1/warc/CC-MAIN-20190720194009-20190720220009-00544.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.995147 | false |
Garmisch-Partenkirchen
Kaart | Wapen |
Vlag | |
Land | Duitsland |
Deelstaat | Beiere |
Koördinate | |
Stigting | Voor 802 |
Oppervlakte: | |
- Totaal | 205,66 vk km |
Hoogte bo seevlak | 708 m |
Bevolking: | |
- Totaal (31 Desember 2013) | 26 102 |
- Bevolkingsdigtheid | 126,9/vk km |
Tydsone | UTC +1 (MET) |
- Somertyd | UTC +2 |
Burgemeester | Sigrid Meierhofer (SPD) |
Amptelike Webwerf | GAP |
Garmisch-Partenkirchen is 'n markdorp en die administratiewe sentrum van die gelyknamige distrik in die Suid-Duitse deelstaat Beiere. Garmisch-Partenkirchen, wat amptelik as herstellingsoord erken is, is daarnaas ook die belangrikste nedersetting in die streek Werdenfelserland. Ondanks sy bevolking van meer as 26 000 het Garmisch-Partenkirchen nie Duitse stadstatus nie.
Garmisch en Partenkirchen was oorspronklik twee onafhanklike nedersettings wat saamgesmelt het nadat die Nasionaal-Sosialistiese Duitse Werkersparty (NSdAP) druk op hulle geplaas het om gemeenskaplik as die gasheerdorp van die IVde Olimpiese Winterspele van die jaar 1936 op te tree.
Partenkirchen het sy oorsprong in die Romeinse padstasie Partanum wat langs 'n ou handelsroete geleë was. Die eerste verwysing na Garmisch as nedersetting dateer van 802. In die hoë middeleeue was Partenkirchen vir die Fuggers en Welsers, twee vooraanstaande families van handelaars en koopmanne, 'n belangrike tussenstasie op die handelsroete na Italië tussen Augsburg en Venesië. Garmisch het sy ekonomiese welvaart in dié tyd aan vlotvaarders te danke gehad wat die Loisach-rivier as waterweg gebruik het. Eers in die tyd van die Dertigjarige Oorlog het vir die twee nedersettings 'n periode van ekonomiese agteruitgang begin.
Vandag is Garmisch-Partenkirchen 'n gewilde toeristeoord, veral vanweë sy natuurskoon en die nabygeleë bergpiek Zugspitze, die hoogste punt van Duitsland op 2 962 meter bo seevlak. Argitektoniese besienswaardighede sluit historiese huisfasades met kleurryke muurskilderye (Lüftlmalereien), die Romaans-Gotiese Alte Kirche (Ou Kerkgebou) uit die 13de eeu en die Barokstylkerk St. Martin in Garmisch en die Werdenfelser Heimatmuseum, die middeleeuse Altes Haus en ander historiese geboue in Partenkirchen in. | <urn:uuid:f6a07328-1346-4fc4-b30e-867db921c5f7> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.m.wikipedia.org/wiki/Garmisch-Partenkirchen | 2019-07-22T03:59:50Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195527474.85/warc/CC-MAIN-20190722030952-20190722052952-00144.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.99983 | false |
[[Lêer:Op de Bergenstraat, Fairview.jpg|duimnael|links|Op de Bergenstraat, Jeppestown, met die [[NG gemeente Jeppestown|NG kerkgebou]] regs op die foto.]]
[[Lêer:Jeppestown vroeg 1900's.jpg|duimnael|links|'n Uitsig uit die brandweertoring in Fairview op onder meer die Jeppestownse NG kerk omstreeks 1912.]]
[[Lêer:Jeppe Boys High.jpg|duimnael|links|Die [[Hoër Seunskool Jeppe]] se hoofgebou, afgeneem omstreeks 1910. Dis sedert 1986 'n nasionale gedenkwaardigheid.]]
Jeppestown is aangelê omstreeks of kort ná 1886 deur C.E.G. Julius Jeppe, wat die Ford and Jeppe Estate Company saam met sy seun, ook Julius, en L.P. Ford opgerig het. In 1893 is die Vrymesselaarstempel voltooi. In 1894 is Jeppestown beskryf as bestaande uit 421 geboue, twee kerke, ’n Vrymesselaarstempel, die Sint Maria-kollege vir Meisies en ’n biblioteek. In 1894 het die voorstad 5 647 inwoners gehad. Die Sint Michael-skool vir Seuns, wat intussen hernoem is tot die [[Hoër Seunskool Jeppe]], is in 1890 opgerig en is vandag die oudste staatskool in die Goudstad,<ref>{{en}} [http://www.jeppeboys.co.za/ Besonderhede oor die skool se stigting op sy webtuiste]. URL besoek op 24 November 2014.</ref> en die oop stuk grond, genaamd Julius Jeppe Oval, is omstreeks dieselfde jaar in ’n park omskep. Uit die seunskool het die Hoër Meisieskool Jeppe ontstaan. Die oostelike deel van Jeppestown het later as Belgravia bekendgestaan. | <urn:uuid:129ffd09-67f8-4590-a683-8e44b7e1f415> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.m.wikipedia.org/wiki/Spesiaal:MobileDiff/1603425 | 2019-07-22T04:16:38Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195527474.85/warc/CC-MAIN-20190722030952-20190722052952-00144.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.999874 | false |
Hierdie kategorie bevat die volgende 2 subkategorië, uit 'n totaal van 2.
Hierdie kategorie bevat slegs die volgende bladsy. | <urn:uuid:90b0953f-5676-4aaa-86eb-8296a938818e> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Kategorie:2003 | 2019-07-22T03:36:34Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195527474.85/warc/CC-MAIN-20190722030952-20190722052952-00144.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.999958 | false |
Sjabloon:Gebruiker it-3
Vanuit Wiktionary, die vrye woordeboek.
Jump to navigation
Jump to search
it
-3
Questo utente può contribuire con un
italiano
di livello
avanzato
.
Ontsluit van "
https://af.wiktionary.org/w/index.php?title=Sjabloon:Gebruiker_it-3&oldid=189739
"
Kategorieë
:
Gebruiker it
Gebruiker it-3
Navigasie-keuseskerm
Persoonlike gereedskap
Nie ingeteken nie
Bespreking
Bydraes
Skep gebruiker
Meld aan
Naamruimtes
Sjabloon
Bespreking
Variante
Weergawes
Lees
Wysig
Wys geskiedenis
Meer
Soek
Navigasie
Tuisblad
Onlangse wysigings
Lukrake woord
Lukrake Afr. woord
Woord begin met...
Kategorieë
Inligting
Geselshoekie
Huidige gebeure
Hulp
Skenkings
Ander projekte
Wikimedia Commons
Wikipedia
Print/export
Download as PDF
Gereedskap
Skakels hierheen
Verwante veranderings
Laai lêer
Spesiale bladsye
Permanente skakel
Bladinligting
Wikidata-item
Ander tale
Aragonés
العربية
Azərbaycanca
Corsu
Dansk
Deutsch
Ελληνικά
English
فارسی
Frysk
Galego
Magyar
Interlingua
Interlingue
한국어
Kurdî
Latina
Norsk
Occitan
Sicilianu
Slovenščina
SiSwati
Тоҷикӣ
Türkmençe
Українська
Oʻzbekcha/ўзбекча
Walon
Wysig skakels
Die bladsy is laas op 17 Februarie 2018 om 07:33 bygewerk.
Die teks is beskikbaar onder die lisensie
Creative Commons Erkenning-Insgelyks Deel
. Aanvullende voorwaardes kan moontlik ook van toepassing wees. Sien die
Algemene Voorwaardes
vir meer inligting.
Privaatheidsbeleid
Inligting oor Wiktionary
Vrywaring
Ontwikkelaars
Koekieverklaring
Selfoonweergawe | <urn:uuid:0fb61a01-f79b-4785-92e0-062ad9e3fb7e> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wiktionary.org/wiki/Sjabloon:Gebruiker_it-3 | 2019-07-22T03:22:21Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195527474.85/warc/CC-MAIN-20190722030952-20190722052952-00144.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.989664 | false |
Kategorie:Gebruiker hr
Jump to navigation
Jump to search
Subkategorieë
Hierdie kategorie bevat die volgende 5 subkategorië, uit 'n totaal van 5.
Hierdie kategorie bevat die volgende 5 subkategorië, uit 'n totaal van 5. | <urn:uuid:d1675f9c-7272-4dd0-a796-66d5a46655aa> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wiktionary.org/wiki/Kategorie:Gebruiker_hr | 2019-07-17T05:12:26Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525046.5/warc/CC-MAIN-20190717041500-20190717063500-00088.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.989313 | false |
wit
Jump to navigation
Jump to search
Inhoud
Byvoeglike naamwoord | ||||
---|---|---|---|---|
Trap | Predikatief | Attributief | Partitief | |
Stellend | wit | witte | wittes | |
Vergrotend | witter | witteres | ||
Oortreffend | witste |
- Die ligtste kleur.
- Wit is in werklikheid nie 'n kleur nie, wit lig bestaan uit al die kleure saam.
Vertalings: wit | |||
---|---|---|---|
- Sien Wikipedia vir meer inligting oor wit. | <urn:uuid:c00e611c-0484-4ffa-87c0-8ecdc0df8520> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wiktionary.org/wiki/wit | 2019-07-17T04:36:52Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525046.5/warc/CC-MAIN-20190717041500-20190717063500-00088.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.991187 | false |
Chaetodontidae
Vlindervisse Tydperk: 72–0 m. jaar gelede | ||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Verskeie voorbeelde van vlindervisse | ||||||||||||||||||||||||||||
Wetenskaplike klassifikasie | ||||||||||||||||||||||||||||
Genera | ||||||||||||||||||||||||||||
Omtrent 10, sien teks. | ||||||||||||||||||||||||||||
Sinonieme | ||||||||||||||||||||||||||||
Chaetodontinae |
Die Vlindervisse (Chaetodontidae) is 'n vis-familie wat tot die orde Perciformes behoort. Daar is 11 genera (met minstens 124 spesies) in hierdie familie. Twintig van die soorte kom aan die Suid-Afrikaanse kus voor.
Vlindervisse[wysig | wysig bron]
Die visse wat onder hierdie familie ressorteer, word tussen 10 tot 47 cm lank. Hulle word meestal op riwwe aangetref, in water van 1 tot 250 m diep. Vele van die soorte is beperk tot koraalriwwe. Hulle eet klein ongewerweldes soos wurms en slakke, alge en plankton. Hulle bly gewoonlik in pare saam, partykeer alleen en vorm soms groot skole. Hulle is daglewend en hulle helder kleure maak dit maklik vir skubaduikers om hulle op te spoor. Gedurende die nag verander hulle kleur en hulle kruip dan weg in grotte en gate. Hulle is wêreldwyd verspreid in tropiese en warm oseaanwaters.
Genera en spesies[wysig | wysig bron]
Die volgende genera en gepaardgaande spesies kom aan die Suider-Afrikaanse kus voor:
- Amphichaetodon
- Chaetodon
- Chaetodon auriga - Draadvinvlindervis
- Chaetodon bennetti - Boogskutter-vlindervis
- Chaetodon blackburnii - Bruinburnie
- Chaetodon dolosus - Swartrand-vlindervis
- Chaetodon falcula - Saal-vlindervis
- Chaetodon guttatissimus - Mooigussie
- Chaetodon interruptus - Eenkolvlindervis
- Chaetodon kleinii - Kleinvlindervis
- Chaetodon lineolatus - Gestreepte vlindervis
- Chaetodon lunula - Halfmaanvlindervis
- Chaetodon madagaskariensis - Pêrel-vlindervis
- Chaetodon marleyi - Dubbelbandvlindervis
- Chaetodon melannotus - Swartrug-vlindervis
- Chaetodon meyeri - Meiboom-vlindervis
- Chaetodon mitratus - Indiese vlindervis
- Chaetodon trifascialis - Reghoekige vlindervis
- Chaetodon trifasciatus - Pers vlindervis
- Chaetodon vagabundus - Swerwer-vlindervis
- Chaetodon xanthocephalus - Geelkop-vlindervis
- Chaetodon zanzibarensis - Zanzibar-vlindervis
- Chelmon
- Chelmonops
- Coradion
- Forcipiger
- Forcipiger flavissimus - Langneus-vlindervis
- Hemitaurichthys
- Hemitaurichthys zoster - Borseltand-vlindervis
- Heniochus
- Johnrandallia
- Prognathodes
Sien ook[wysig | wysig bron]
- Alfabetiese lys van visse
- Lys van Suider-Afrikaanse visse volgens wetenskaplike name
- Lys van varswater visfamilies
- Lys van visfamilies
Bron[wysig | wysig bron]
- Coastal Fishes of Southern Africa. Phil & Elaine Heemstra. 2004. ISBN 1-920033-01-7 | <urn:uuid:68a3ae73-97b2-487f-ad2b-5559e22a4292> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Chaetodontidae | 2019-07-18T09:35:58Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525587.2/warc/CC-MAIN-20190718083839-20190718105839-00248.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.969929 | false |
Verwante veranderings
Jump to navigation
Jump to search
Tik 'n bladsynaam om veranderinge aan bladsye te sien wat daarvan of daarheen skakel. (Om inskrywings van 'n kategorie te sien, tik Kategorie:Naam van kategorie). Veranderinge aan bladsye op u dophoulys word in vetdruk aangedui.
Lys van afkortings:
- N
- Met die wysiging is 'n nuwe bladsy geskep. (sien ook die lys van nuwe bladsye)
- k
- Hierdie is 'n klein wysiging
- b
- Hierdie wysiging is deur 'n bot gemaak
- D
- Wikidata-wysiging
- (±123)
- Bladsy is met die aantal grepe gewysig
17 Julie 2019
- Australië; 19:30 +182 SpesBona →Sport: Bygewerk
- Litaue; 18:00 +169 SpesBona Statistieke hersien
16 Julie 2019
- Module:Citation/CS1; 20:38 -23 768 K175 Wysigings deur K175 teruggerol na laaste weergawe deur Fluxbot Etiket: Terugrol k
- Module:Citation/CS1; 20:37 +23 768 K175 Sinchroniseer vanaf en:Module:Citation/CS1 | <urn:uuid:7d901152-cee1-4ea2-b456-33abceff0c80> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Spesiaal:OnlangseVeranderingsMetSkakels/Pole_(volk) | 2019-07-18T09:18:10Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525587.2/warc/CC-MAIN-20190718083839-20190718105839-00248.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.999788 | false |
1820
jaar
1820 |
◄ | 18de eeu | ◄19de eeu► | 20ste eeu | ► |
Dae | Eeue | Geskiedenis | Geskiedenisportaal |
Sien ook: Kategorie:1820 |
Kalenders | |
1820 Johann Adam Schlesinger | |
Die jaar 1820 was 'n skrikkeljaar wat volgens die Gregoriaanse kalender op 'n Saterdag begin het. Dit was die 20ste jaar van die 19de eeu n.C. In teenstelling met gewone jare het die jaar 366 dae en 'n 29 Februarie gehad.
GebeureWysig
- Aankoms van die Britse 1820-Setlaars in die Oos-Kaap.
- Stigting van die dorp Worcester in die Wes-Kaap.
- Heinrich Wilhelm Olbers skryf sy dokument Olbers se Paradoks.
- Die konstruksie van ´n pad oor die St. Gotthardpas in Switserland begin.
- 1 Januarie – Staatsgreep in Spanje; die land word in 'n konstitusionele monargie omgeskep.
- 15 Maart – Maine word die 23ste deelstaat van die Verenigde State.
- 12 Mei – Annibale Sermattei della Genga (later Pous Leo XII) word vikaris generaal van Rome.
- 23 Augustus – Die South African Bible Society, voorloper van die Bybelgenootskap van Suid-Afrika word onder die leierskap van Rufane Donkin gestig.
GeboortesWysig
- 17 Januarie – Anne Brontë, Engelse skryfster (* 1849).
- 15 Februarie – Susan B. Anthony, was 'n Amerikaanse vroueregte-aktivis († 1906).
- 27 April – Herbert Spencer, Engelse filosoof († 1903).
- 12 Mei – Florence Nightingale, bekend as die Dame met die lamp († 1910).
- 27 November – John Thomas Baines, was 'n Engelse kunstenaar en ontdekkingsreisiger van die Britse kolonies van Suider-Afrika en Australië († 1875). | <urn:uuid:91458c23-472c-4369-8c2d-c2eef032e800> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.m.wikipedia.org/wiki/1820 | 2019-07-19T15:12:59Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195526254.26/warc/CC-MAIN-20190719140355-20190719162355-00408.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.999889 | false |
Alexandre Dumas
Dumas Davy de la Pailleterie (Frans: [dyma davi də la pajətʁi]), beter bekend as Alexandre Dumas père ([alɛksɑ̃dʁ dyma]; Villers-Cotterêts (Aisne), 24 Julie 1802 – Puys (naby Dieppe, Seine-Maritime), 5 Desember 1870) was 'n Franse dramaturg en skrywer van hoofsaaklik historiese romans. Hy het ook artikels vir koerante en tydskrifte geskryf en uitgebreide korrespondensie gelaat.
Alexandre Dumas | |
Alexandre Dumas in 1855
Geboortenaam | Dumas Davy de la Pailleterie |
---|---|
Gebore | 24 Julie 1802 Villers-Cotterêts, Aisne, Frankryk |
Oorlede | 5 Desember 1870 (op 68) Puys, naby Dieppe, Seine-Maritime, Frankryk |
Nasionaliteit | Frankryk |
Ouers | Thomas Alexandre Dumas (vader) Marie-Césette Dumas (moeder) |
Beroep | Romanskrywer, dramaturg |
Bekend vir | Die drie musketiers (1844) Die graaf van Monte Cristo (1844–1845) |
Familie | Marie-Cessette Dumas (pa-ouma) Alexandre Dumas fils (seun) Alexandre Lippmann (agterkleinseun) |
Handtekening |
Hy is die vader van Alexandre Dumas fils, wat ook skrywer was, onder andere van die bekende werk La Dame aux camélias.
Inhoud
LeweWysig
AfkomsWysig
Alexandre Dumas was 'n afstammeling van 'n Normandiese adelike familie. Sy pa, die Franse generaal Thomas Alexandre Dumas (1762–1806), was die seun van Antoine Alexandre Davy, Marquis de La Pailleterie. Dumas se oupa het die Franse regering as Algemene Kommissaris in die Franse kolonie San Domingo (hedendaagse Haïti) gedien. Daar het hy getrou met 'n swart slaaf, Marie-Césette Dumas, wat in 1762 aan Dumas se pa geboorte skenk het en in 1772 oorlede is.
In 1780 het die Markies en sy agtienjarige seun teruggekeer na Normandië. Vanweë sy gemengde oorsprong het Dumas se pa 'n moeilike tyd gehad om homself as 'n gekleurde in 'n samelewing waar slawerny nog bestaan het, te handhaaf. Thomas Alexandre was gefassineer deur die jag en die oorlog en, in teenstelling met die wense van sy pa, het in 1786 in militêre diens gegaan. Om die reputasie van sy pa se gesin te behou, het hy onder sy ma se nooiensvan aangesluit. Met die uitbreek van die Franse Rewolusie, waarin die Markies sy eiendomme en status verloor het, was Thomas Alexandre net 'n gewone soldaat, maar hy het vinnig in die geledere opgestaan en in 1793 die generaalsskap verwerf. Hy het die revolusie en die opkoms van Napoleon Bonaparte en sy oorlogvoering gesien. Thomas Alexandre het spoedig in konflik gekom met die nuwe keiser as gevolg van sy republikeinse simpatie en moes gedwing word om te bedank. Hy het afgetree in die provinsie Villers-Cotterêts (Aisne) om van sy beleggings te lewe. Hy het getroud met Marie-Louise-Elisabeth Labouret, wat op 24 Julie 1802 aan Alexandre Dumas geboorte gegee het. Nie lank daarna, in 1806, het Thomas Alexandre Dumas aan 'n maagprobleem gesterf.
JeugWysig
Na die dood van sy pa het Alexandre Dumas grootgeword in swak omstandighede. Sy ma kon hom nie veel van 'n opvoeding bied nie. Die enigste – redelik rudimentêre opleiding wat hy ontvang het, was van 'n priester. Nietemin het die jong Dumas 'n vinnige en skerp verstand getoon en alles vinnig geabsorbeer. Hy het ook sy kennis uitgebrei deur boeke te lees, wat hy as verslind het. Dumas was 'n geesdriftige jeugdige, met 'n lewendige verbeelding, gevoed deur die stories wat sy ma vertel het van sy pa se heldhaftige militêre dade. Alhoewel Dumas se familie verarm was, het sy steeds die reputasie van die vader en sy aristokratiese verbintenisse.
Dumas het aanvanklik as 'n derde klerk by 'n plaaslike notaris gewerk, maar het gedroom van Parys. In 1822 het hy na die Franse hoofstad gegaan met slegs 'n paar sent in sy sak. Tydens hierdie wegbreek het hy selfs in kontak gekom met die groot akteur Talma in die Theâtre-Français. Na hierdie uitstappie het hy teruggekeer na die huis. Die Parys se avontuur het hom egter sterk beïnvloed. Die provinsiale lewe het ondraaglik geword en hy het besluit om met sy werkgewer te breek om sy geluk in Parys te probeer. Gewapen met aanbevelingsbriewe van sy ma, het hy hulp gesoek van sy pa se kennisse, wat hom 'n pos laat kry as skrywer by die sekretariaat van die Hertog van Orléans.
Literêre debuutWysig
Kort ná sy aankoms in Parys het Dumas 'n verhouding met 'n jong, geskeide linnemaker van Rouen, Marie-Cathérine Labay begin, met wie hy in 1824 'n seun sou hê, Alexandre Dumas-fils, wat ook skrywer sou word. Dumas het egter eers in 1831 sy seun erken en toesig oor sy seun bekom ná 'n regsgeding. Dumas se ma het ook gedurende die tydperk by haar seun ingetrek en by hom gebly tot met haar dood in 1868.
Sy literêre werk het hoofsaaklik bestaan uit vaudeville-stukke en melodramas, wat hy in samewerking met sy vriend Adolphe de Leuven, die seun van 'n verbanne Sweedse edelman, geskryf het. Hul eerste stuk, La Chasse et l'Amour, word in 1825 opgevoer. Hy het ook 'n aandeel in 'n ander vaudevillestuk getiteld La noce et l'enterrement. Aanvanklik het Dumas nie baie sukses behaal nie. Sy eerste groot sukses was in 1829 met die toneelstuk Henri III et sa cour, wat beskou kan word as die eerste groot sukses van die romantiese drama. As gevolg van die stuk, word Dumas ook opgemerk deur die groottes van die romantiese beweging soos Victor Hugo en Alfred de Vigny. Die hertog van Orléans, wat die toneelstuk bygewoon het, was ook beïndruk en het Dumas as bibliotekaris by die Palais Royal aangestel.
Dumas se eerste sukses is gevolg deur nog 'n suksesvolle toneelstuk, Christine (1830), oor Christina van Swede. Die stuk het van voor Henri III et sa cour gedateer, maar Dumas het besluit om tydens die repetisies nie die stuk op te voer nie weens allerhande probleme, onder meer met die aktrise Mlle Mars. As gevolg van hierdie suksesse was dit moontlik dat Dumas skyf voltyds kon opneem en het hy sy werk opgee.
Die suksesvolle dramaturgWysig
Dumas het 'n aktiewe rol gespeel in die revolusie van 1830, wat sy voormalige werkgewer, die Hertog van Orleans, op die troon geplaas het as die Burgerkoning Lodewyk Fillip I. Die rewolusie het veroorsaak dat Dumas die literêre verhoog vir 'n tyd verlaat. So is hy deur La Fayette gestuur op verskeie missies, o.a. na Soissons en na de Vendée. As gevolg van 'n swak advies aan die koning en die feit dat hy tydens die rewolusie verskeie kere sy republiekeinse oortuiginge geuiter het, het Dumas al hoe meer vervreem van die regering geword. Hy het selfs gesê dat dit goed sal wees vir hom om Frankryk 'n rukkie te verlaat, wat hy gedoen het deur 'n toer na Switserland te onderneem. Die breek sou egter nie permanent wees nie en Dumas het 'n noue verhouding met die Hertog van Orleans tot sy dood in 1850 behou.
Dumas het gedurende hierdie tydperk baie suksesse behaal, insluitende die stukke Antony (1831), wat honderd en dertig keer herhaal word, en La Tour de Nesle (1832). Sukses het ook 'n verandering van lewenstyl vir die jong skrywer beteken. Hy het reeds die ma van sy seun, Cathérine Labay, vir ander avonture verlaat. Hy het luukse ietems aangeskaf, homself eksentriek geklee en baie reise onderneem. In 1840 is hy getroud met die aktrise Ida Ferrier, wat gesê word op aansporing van die Hertog van Orleans of deur finansiële manipulasie. Die huwelik het egter nie op enige manier 'n verandering in Dumas se lewenstyl beteken nie. Die nuwe mev Dumas woon selfs ver weg van haar man, in Italië.
Die romanskrywerWysig
Dumas was egter nie tevrede met toneelkuns nie. Sy ongebreidelde verbeelding en veggees het hom aangemoedig om ook op die roman te fokus. Dumas het egter aanvanklik nie op die roman gefokus nie, maar op die historiografie. Dumas het ook sy vaardighede in hierdie dissipline bewys en het daarin geslaag om die hart van dinge deur te dring.
Een van Dumas se eerste pogings tot 'n roman was Le Capitaine Paul (1838), 'n hersiening van een van sy toneelstukke, wat hy as 'n reeks in 'n koerant gepubliseer het. In die tydperk 1839–1841 werk Dumas saam met 'n paar vriende aan 'n agt-deelige versameling essays oor bekende misdadigers en misdade uit die Europese geskiedenis. Dit bevat opstelle oor Cesare en Lucrezia Borgia, maar ook meer onlangse mense soos Karl Ludwig Sand.
Die aandag aan die geskiedenis vind mens ruimskoots in Dumas se bekendste romans. Deur sy vriend, die digter Gerard de Nerval, het Dumas in 1839 kennis gemaak met die geskiedenisdosent Auguste Maquet (1813-1888). Albei mans het 'n ooreenkoms aangegaan om saam te werk, waarin Maquet die nodige materiaal vir die romans sou verskaf, en Dumas sou die feite in die vorm van 'n roman op 'n kragtige manier aanbied. Die eerste produk van die samewerking was die groot roman Les Trois Mousquetaires (8 volumes, 1844), gebaseer op die memoirs van d'Artagnan geskryf deur Gatien de Courtilz de Sandras. Die roman vertel die avonture van d'Artagnan, Athos, Porthos en Aramis, wat saam vir Anna van Oostenryk teen Kardinaal de Richelieu optree. Die bewonderaars van hierdie roman was verheug oor twee opvolg verhale, Vingt Ans Après in 1845 (Twintig jaar later) en Le Vicomte de Bragelonne of Dix ans plus tard uit 1848 (die Burggraaf van Bragelonne tien jaar later), waarvan die derde en laaste deel Die Man in die Yster Masker is die bekendste. Die sukses van Die drie musketiers was oorweldigend, soveel dat Dumas ook gevra word om dit ook vir die verhoog te verwerk. Dumas was aanvanklik onwillig om te doen weens die verskeie skouspelagtige mislukkings wat hy beleef het met toneelstukke. Uiteindelik gee hy toe, hoofsaaklik onder die impuls van finansiële voordeel.
Onmiddellik na Die drie musketiers, in 1844–45, het Dumas nog 'n suksesvolle werk gepubliseer: Le Comte de Monte-Cristo (ook Monte-Christo gespel). Terwyl hy hierdie roman geskryf het, het Dumas 'n nuwe obsessie gehad: hy moes 'n kasteel hê wat die naam Monte-Cristo sou dra. So het dit gebeur: die kasteel is bekom in Le Port-Marly (departement Yvelines).
Amper so goed bekend is die romans wat aan die Valois-siklus behoort. Dit sluit in La Reine Margot (Koningin Margot) (6 volumes, 1845), La Dame de Monsoreau (8 dele, 1846) en Les Quarante-cinq (10 dele, 1847-48). Die meeste van Dumas se romans het in verskeie episodes in die Paryse koerante verskyn, met die doel om so groot as moontlik gehoor te bereik. Dumas was saam met Eugène Sue een van die meesters van die feuilleton verhaal.
Die samewerking tussen Dumas en Maquet was ongetwyfeld 'n baie suksesvolle vennootskap, waarin Maquet se historiese navorsingswerk die basis vir Dumas se verhalende kuns gevorm het. Dumas was 'n onvermoeide werker en gevolglik het die boeke in 'n baie kort tydperk op mekaar gevolg. Die gewildheid van Dumas het baie afguns veroorsaak. Hy is gekritiseer in die werk Alexandre Dumas et Compagnie, Fabrique de Romans, geskryf deur J. Jacquot onder die skuilnaam Eugène de Mirecourt. Dumas is daarin afgebeeld as 'n reklameman, wat geld verdien ten koste van ander hardwerkende skrywers. Daardeur het die skrywer groot onreg gedoen aan die kreatiewe insette van Dumas, wat van groot belang was vir die finale stories. Die hooflyne van die stories is deur Maquet of ander skrywers verskaf, maar dit was Dumas wat lewe in die verhale geplas het deur die besonderhede en dialoë by te voeg.
Dumas se omvangryke produksie gedurende hierdie tydperk kan grootliks verklaar word deur sy buitensporige lewenstyl. Hy het baie minnares gehad en het uitspattig gelewe. Die konstruksie van sy kasteel, die Château de Monte-Cristo, was ook 'n duur onderneming. Daarbenewens het Dumas die kasteel gevul met 'n groot groep mense wat net voordeel wou trek uit Dumas en sy geld. Hierdie roekelose duur manier van lewe het hom uiteindelik beroerd agtergelaat. Sy eie teater, Theâtre Historique, moes ook sy deure sluit.
Dumas en die politiekWysig
Dumas het ook 'n paar buitelandse reise onderneem, gekamoefleer as regeringsopdragte, wat 'n bietjie van 'n ophef in die pers veroorsaak het. Hy reis onder andere na Spanje, Algerië en Tunis. Hy het ook in 1849 met sy seun in Den Haag die inhuldiging van koning Willem III van Nederland bygewoon.
Dumas was baie ambisieus en het erkenning gekry op verskeie terreine. Hy het gretig na 'n plek in die Académie française gegaan en na 'n setel in die Assemblee nasionale. In die revolusiejaar 1848 wou Dumas ook 'n rol speel in die politiek. Hy het die politieke en historiese tydskrif Mois gestig en verkiesingspraatjies gehou vir 'n setel in die kamer vir die departement van Yonne.
'n Jaar na die staatsgreep van 1851 het Dumas besluit om na die Belgiese hoofstad Brussel te trek, onder meer om sy skuldeisers te ontsnap, maar ook omdat hy nie as 'n republikein nie 'n voorstander van die nuwe keiser Napoleon III was nie. Hy bly egter nie lank in Brussel nie. Hy het einde 1853 na Parys teruggekeer en 'n koerant, Le Mousquetaire, gestig. Dumas het probeer om sy seun te oorreed om vir die koerant te skryf, maar hy het geweier. Dumas junior het gedurende hierdie tydperk weer by sy ma gewoon en hulle was eintlik twee verskillende mense, hoewel hulle goed oor die weg kom. Die jongman het reeds met La Dame aux Camélias roem gewen en beplan om sonder die hulp van sy pa sy eie pad te maak. Le Mousquetaire het tot 1857 oorleef, deels omdat Dumas hom weer omring het met 'n individue uit op winsbejag wat min bygedra het tot die blad.
Dumas se reise en einde van sy leweWysig
In 1858 het Dumas gevlug uit Parys en die terugslae wat hy gely het en hy het verskeie reise onderneem, insluitende na Rusland en Finland. Hy het ook na Italië gereis om deel te neem aan die onafhanklikheidstryd van Giuseppe Garibaldi. Hy het selfs sy fortuin aan die Italiaanse onafhanklikheidsvegter beskikbaar gestel om wapens te koop. As beloning het Garibaldi hom benoem as museumdirekteur in Napels. Na sy vier jaar verblyf in Napels, Dumas terug na Parys.
Daarna het Dumas liggaamlik verswak en het sy sukses ook getaan. Sy toneelstukke en romans se aantrekkingskrag neem af, onder andere vanweë die destydse heersende realisme. Hy het probeer om vas te hou aan sy vervaagde roem deur allerhande nuwe aksies, maar het uiteindelik in 'n soort van teruggetrokke berusting gesink. Hy is in 1870 in Puys in sy seun se huis dood.
Werke deur DumasWysig
- Henri III et sa cour (1829)
- Antony (1831)
- La Tour de Nesle (1832)
- Kean ou Désordre et génie (1835)
- Le Capitaine Paul (1838)
- Excursions sur les bords du Rhin (1841–1842)
- Les Trois Mousquetaires (Die drie musketiers) (1844)
- Histoire d'un casse-noisette Die Neutkraker, 'n verwerking van die verhaal van Hoffmann, later gebruik deur Pjotr Tsjaikofski in 'n ballet
- Le comte de Monte-Cristo (Die graaf van Monte Cristo) (1844–1845)
- Vingt Ans après (1845)
- La Reine Margot (1845)
- Le Chevalier de Maison-Rouge (1845)
- Une Fille du Régent (1845)
- Marie Antoinette (1845)
- La Dame de Monsoreau (1846)
- Joseph Balsamo (1846-1848)
- De Paris à Cadix (1846–1848)
- Le Vicomte de Bragelonne ou Dix Ans plus tard (1848–1850)
- Les Quarante-cinq (1847–1848)
- La Tulipe noire (Die swart tulp) (1850)
- Mémoires (1852–1854)
- Le Grand Dictionnaire de Cuisine (postuum 1873)
LiteratuurWysig
- A. Maurois, Les Trois Dumas (in die tydskrif L’Arc, 71)
- A. Adler, Dumas und die böse Mutter. Über zehn historische Romane von Dumas.
- F.W.J. Hemmings, The king of romance.
- G. Henry, Monte-Cristo, ou Les aventures des ancêtres d’A. Dumas.
- R. Hamel, Dumas insolite.
BronWysig
- Hierdie artikel is vertaal vanuit die Nederlansdse Wikipedia | <urn:uuid:e9b3b7ed-6a4e-49eb-9359-ae0354679582> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.m.wikipedia.org/wiki/Alexandre_Dumas | 2019-07-19T14:12:05Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195526254.26/warc/CC-MAIN-20190719140355-20190719162355-00408.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.999995 | false |
Original Research
Die betroubaarheid van saamgestelde tellings
Submitted: 20 June 1993 | Published: 20 June 1993
About the author(s)
J. M. Schepers, Randse Afrikaanse Universiteit, South AfricaFull Text:
PDF (2MB)Abstract
Opsomming
'n Formule om die betroubaarheid van saamgestelde tellings te beraam, is aan die hand van die formele definisie van betroubaarheid ontwikkel. Hierdie formule is minder beperkend as Cronbach se alfa-koeffisient en Spearman en Brown se vooruitskattingsformule. Dit stem ooreen met Mosier se Formule 18, dog gebruik minder inligting. Die toepassing van die formule word aan die hand van werklike toetsdata geillustreer.
Keywords
Metrics
Total abstract views: 2162Total article views: 2179 | <urn:uuid:ace2fde6-6832-49e4-a9b4-7b0562c8042a> | CC-MAIN-2019-30 | https://sajip.co.za/index.php/sajip/article/view/559 | 2019-07-19T14:46:44Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195526254.26/warc/CC-MAIN-20190719140355-20190719162355-00408.warc.gz | by | 4.0 | a_tag | false | true | {
"abbr": [
"by",
"by"
],
"in_footer": [
true,
false
],
"in_head": [
false,
false
],
"location": [
"a_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"4.0",
"4.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.98973 | false |
Original Research
Value-sensitive clinical accompaniment in community nursing science
Submitted: 17 August 2009 | Published: 05 November 2010
About the author(s)
Sonya Beukes, Nursing Department, University of Johannesburg, South AfricaAnna G.W. Nolte, Nursing Department, University of Johannesburg, South Africa
Ebin Arries, Nursing Department, University of Johannesburg, South Africa
Abstract
The goal of this study was to explore and describe the experiences of students with regard to value-sensitive clinical accompaniment in the community nursing environment. An exploratory, descriptive and contextual design was used. Interactions between community nurses and students during clinical accompaniment were explored for value sensitivity by means of video recordings,participant observation and focus group interviews. Data were collected by means of video recordings, participant observation and focus group interviews. The data were analysed and coded by the researcher and the external coder, using an inductive descriptive method to identify important segments of the regularity of behaviour. The focus group interviews were transcribed, analysed and coded by the researcher and the external coder, using Tesch’s steps of analysis (Creswell 1994:155–156).Lincoln and Guba’s criteria (1985:290) for trustworthiness were applied to the study.
The general findings indicate that clinical accompaniment in community nursing is not value sensitive and, as a result, guidelines for value-sensitive clinical accompaniment need to be developed for undergraduate students in the community nursing environment. The following values (values for which guidelines need to be developed) were identified: respect during clinical accompaniment,value-sensitive communication and sensitivity to the quality of clinical accompaniment.
Opsomming
Kliniese gemeenskapsgesondheidsfasiliteite waar voorgraadse studente geplaas word vir gemeenskapsverpleegkundepraktika is dinamies en het groot veranderinge oor die laaste paar jare ondergaan. In die kliniese veld verteenwoordig gemeenskapsverpleegkundiges en voorgraadse studente verskillende rasse en taal- en etniese groepe in die Suid-Afrikaanse bevolking, elkeen met verskillende waardes. Albei partye – studente en gemeenskapsverpleegkundiges – het gerapporteer dat waardekonflik weens verskillende kulture en waardes tydens kliniese begeleiding ervaar word,wat kliniese leer op sy beurt in gemeenskapsverpleegkunde negatief beïnvloed.
Die doel van die studie was om die belewenis van studente met betrekking tot waardesensitiewe kliniese begeleiding in gemeenskapsverpleegkunde te verken en te beskryf. ’n Verkennende, beskrywende en kontekstuele ontwerp is gebruik. Die interaksie wat tussen die gemeenskapsverpleegkundiges en studente tydens kliniese begeleiding plaasgevind het, is vir waardesensitiwiteit deur middel van video opnames, deelnemerobservasie en fokusgroeponderhoude verken. Die data wat deur middel van video-opnames en deelnemerobservasie ingesamel is, is deur die navorser en ’n eksterne kodeerder ontleed en gekodeer.’n Induktiewe beskrywende metode is gebruik om belangrike segmente van die gereeldheid van gedrag te identifiseer en beskryf. Fokusgroeponderhoude is deur die navorsers en ’n eksterne kodeerder getranskribeer, ontleed en gekodeer deur gebruik te maak van Tesch se stappe van analise (Creswell 1994:155–156). Lincoln en Guba (1985:290) se kriteria vir geloofwaardigheid is in die studie gebruik.
Die algemene bevindinge dui daarop dat kliniese begeleiding in gemeenskapsverpleegkunde nie waarde-sensitief is nie. Gevolglik moet riglyne vir waarde-sensitiewe kliniese begeleiding vir voorgraadse studente in gemeenskapsverpleegkunde ontwikkel word. Die volgende waardes(waardes waarvoor riglyne ontwikkel moet word) is geïdentifiseer, naamlik respek tydens kliniese begeleiding, waarde-sensitiewe kommunikasie en sensitiwiteit vir gehalte van kliniese begeleiding.
Keywords
Metrics
Total abstract views: 3323Total article views: 10564
Crossref Citations
1. Discourses and practices in institutionalised nursing in South Africa: Challenges for care
Kate Joyner, Tamara Shefer, Estian Smit
South African Review of Sociology vol: 45 issue: 3 first page: 34 year: 2014
doi: 10.1080/21528586.2014.945948 | <urn:uuid:0448e643-8423-4309-b48b-19e6a89c4128> | CC-MAIN-2019-30 | https://hsag.co.za/index.php/hsag/article/view/485 | 2019-07-20T21:57:07Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195526714.15/warc/CC-MAIN-20190720214645-20190721000645-00008.warc.gz | by | 4.0 | a_tag | false | true | {
"abbr": [
"by",
"by"
],
"in_footer": [
true,
false
],
"in_head": [
false,
false
],
"location": [
"a_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"4.0",
"4.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.952928 | false |
Hulp
Kategorie:Skotse politici
in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Jump to navigation
Jump to search
Skotte
Britse politici
}
→
Skotse politici
Wikimedia Commons bevat media in verband met
Politicans from Scotland
.
Bladsye in kategorie "Skotse politici"
Die volgende 5 bladsye is in hierdie kategorie, uit 'n totaal van 5.
B
Tony Blair
Gordon Brown
M
Ramsay MacDonald
S
Alex Salmond
Nicola Sturgeon
Ontsluit van "
https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Kategorie:Skotse_politici&oldid=1851047
"
Kategorieë
:
Skotte
Britse politici
Versteekte kategorie:
Commons-kategorie met plaaslike skakel anders as op Wikidata
Navigasie-keuseskerm
Persoonlike gereedskap
Nie ingeteken nie
Bespreking
Bydraes
Skep gebruiker
Meld aan
Naamruimtes
Kategorie
Bespreking
Variante
Weergawes
Lees
Wysig
Wysig bron
Wys geskiedenis
Meer
Soek
Navigasie
Tuisblad
Gebruikersportaal
Geselshoekie
Onlangse wysigings
Lukrake bladsy
Hulp
Sandput
Skenkings
Ander projekte
Wikimedia Commons
Druk/eksporteer
Skep boek
Laai af as PDF
Drukbare weergawe
Gereedskap
Skakels hierheen
Verwante veranderings
Spesiale bladsye
Permanente skakel
Bladinligting
Wikidata-item
Ander tale
Aragonés
العربية
Azərbaycanca
Boarisch
Беларуская
Беларуская (тарашкевіца)
Български
Brezhoneg
Català
Čeština
Cymraeg
Dansk
Deutsch
Ελληνικά
English
Esperanto
Español
Euskara
فارسی
Suomi
Français
Frysk
Gaeilge
Galego
עברית
Magyar
Հայերեն
Bahasa Indonesia
Íslenska
Italiano
日本語
한국어
Latina
Latviešu
मराठी
Nederlands
Norsk nynorsk
Norsk
Polski
Português
Runa Simi
Română
Русский
Scots
Srpskohrvatski / српскохрватски
Simple English
Slovenščina
Svenska
Kiswahili
Türkçe
Українська
中文
Wysig skakels
Die bladsy is laas op 5 November 2018 om 13:41 bygewerk.
Die teks is beskikbaar onder die lisensie
Creative Commons Erkenning-Insgelyks Deel
. Aanvullende voorwaardes kan moontlik ook van toepassing wees. Sien die
Algemene Voorwaardes
vir meer inligting.
Privaatheidsbeleid
Inligting oor Wikipedia
Vrywaring
Ontwikkelaars
Koekieverklaring
Selfoonweergawe | <urn:uuid:1b36262c-4c00-474c-a018-04e995973bae> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Kategorie:Skotse_politici | 2019-07-22T04:25:43Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195527474.85/warc/CC-MAIN-20190722030952-20190722052952-00168.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.984964 | false |
Magellaanpikkewyn
Magellaanpikkewyn | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Bewaringstatus | ||||||||||||||||
Wetenskaplike klassifikasie | ||||||||||||||||
Binomiale naam | ||||||||||||||||
Spheniscus magellanicus (Forster, 1781) | ||||||||||||||||
Rooi area dui verspreiding aan.
Die Magellaanpikkewyn (Spheniscus magellanicus) is 'n seevoël wat redelik seldsaam is aan die kus van Suid-Afrika. Dit is effens groter as die Brilpikkewyn. Die voël is 70 – 76 cm groot en weeg 3 - 5.2 kg. In Engels staan die voël bekend as Magellanic penguin. Dit is sleg eenkeer aangeteken in Suid-Afrika.
Fotogalery[wysig | wysig bron]
Sien ook[wysig | wysig bron]
Wikimedia Commons bevat media in verband met Spheniscus magellanicus. |
- Alfabetiese lys van Suid-Afrikaanse voëls
- Lys van Suid-Afrikaanse voëls (Groepeer)
- Lys van Suider-Afrikaanse voëls volgens wetenskaplike name
Bron[wysig | wysig bron]
Verwysings[wysig | wysig bron]
- BirdLife International (2012). "Spheniscus magellanicus". IUCN Rooilys van Bedreigde Spesies. Weergawe 2012.1. Internasionale Unie vir die Bewaring van die Natuur. Besoek op 16 Julie 2012. | <urn:uuid:641a9696-20e6-413f-ae42-66360841a3d6> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Magellaanpikkewyn | 2019-07-22T03:35:38Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195527474.85/warc/CC-MAIN-20190722030952-20190722052952-00168.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.994622 | false |
Hulp
Kategorie:Mere in Malawi
in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Jump to navigation
Jump to search
Wikimedia Commons bevat media in verband met
Lakes of Malawi
.
Bladsye in kategorie "Mere in Malawi"
Die volgende 3 bladsye is in hierdie kategorie, uit 'n totaal van 3.
C
Chilwameer
M
Malawimeer
Malombemeer
Ontsluit van "
https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Kategorie:Mere_in_Malawi&oldid=1439635
"
Kategorieë
:
Geografie van Malawi
Mere in Afrika
Mere volgens lande
Navigasie-keuseskerm
Persoonlike gereedskap
Nie ingeteken nie
Bespreking
Bydraes
Skep gebruiker
Meld aan
Naamruimtes
Kategorie
Bespreking
Variante
Weergawes
Lees
Wysig
Wysig bron
Wys geskiedenis
Meer
Soek
Navigasie
Tuisblad
Gebruikersportaal
Geselshoekie
Onlangse wysigings
Lukrake bladsy
Hulp
Sandput
Skenkings
Ander projekte
Wikimedia Commons
Druk/eksporteer
Skep boek
Laai af as PDF
Drukbare weergawe
Gereedskap
Skakels hierheen
Verwante veranderings
Spesiale bladsye
Permanente skakel
Bladinligting
Wikidata-item
Ander tale
Aragonés
العربية
Azərbaycanca
Беларуская
Bosanski
Cebuano
Čeština
Deutsch
English
Esperanto
Español
فارسی
Suomi
Français
Hornjoserbsce
Magyar
Հայերեն
Italiano
日本語
ქართული
한국어
Lietuvių
Latviešu
Македонски
Nederlands
Norsk
Polski
پنجابی
Português
Română
Русский
Slovenčina
Svenska
Kiswahili
Türkçe
Українська
اردو
中文
Wysig skakels
Die bladsy is laas op 29 Maart 2016 om 15:59 bygewerk.
Die teks is beskikbaar onder die lisensie
Creative Commons Erkenning-Insgelyks Deel
. Aanvullende voorwaardes kan moontlik ook van toepassing wees. Sien die
Algemene Voorwaardes
vir meer inligting.
Privaatheidsbeleid
Inligting oor Wikipedia
Vrywaring
Ontwikkelaars
Koekieverklaring
Selfoonweergawe | <urn:uuid:c459a9d9-1ed2-454f-b96c-b77ea34d3299> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Kategorie:Mere_in_Malawi | 2019-07-15T22:22:16Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195524254.28/warc/CC-MAIN-20190715215144-20190716001144-00512.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.993995 | false |
Nasionale Dag van Swede
Volgens 'n verordening uit die jaar 1983 is die datum van 6 Junie as Swede se Nasionale Dag (Sweeds: Sveriges nationaldag) en Dag van die Sweedse Vlag (Sweeds: Svenska flaggans dag) vasgestel. Die vlagdag is reeds vanaf die jaar 1916 gevier, terwyl die Nasionale Dag in 2005 tot openbare vakansiedag verklaar is. Tegelykertyd het die Tweede Pinksterdag (Sweeds: Annandag pingst) sy status as openbare vakansiedag verloor. Volgens 'n verordening uit die jaar 1996 is die Nasionale Dag tot een van ses nasionale saluutdae verklaar.
Historiese agtergrond[wysig | wysig bron]
In teenstelling met baie ander lande is Swede in die 19de en 20ste eeu nie deur oorloë, rewolusies of ander gebeurtenisse geraak wat nasionale gevoelens sou opgesweep het en met 'n spesifieke datum verbind kon word nie. Nogtans was daar ná die vinnige nywerheidsomwenteling in die tweede helfte van die 19de eeu en die vroeë 20ste eeu stemme wat vir 'n nasionale vlagdag gepleit het. Veral aanhangers van nasionaal-romantiese stromings het hulle vir die bewaring van die ou tradisies van die landelike Sweedse samelewing beywer en hulle in nasionale verenigings saamgesluit. In 1915 is 'n kommissie van ondersoek aangestel om 'n geskikte datum vir 'n nasionale vlagdag vas te stel.
Die komitee, wat uit 'n groothandelaar en drie offisiere bestaan het, het 6 Junie as die mees geskikte datum vasgestel: Op hierdie dag is in 1523 Gustav Wasa, die stigter van die Sweedse eenheidstaat, as koning bekroon. Op dieselfde dag is in 1809 die eerste moderne grondwet van Swede onderteken, en op 6 Junie 1974 het die Sweedse parlement, die Ryksdag, die omvattende hervorming van die Sweedse regerings- en parlementêre stelsel, wat van die land 'n grondwetlike monargie gemaak het en onder meer die afskaffing van die hoërhuis behels en 'n eenkamerstelsel ingevoer het, goedgekeur.
Die eerste nasionale feesvierings op 6 Junie het reeds in 1916 plaasgevind. In die Stockholmse Olimpiese Stadion, wat vir die Olimpiese Spele van die jaar 1912 opgerig is, is 'n parade van soldate en skoolkinders ter ere van die Sweedse vlag gehou, terwyl die koning 'n toespraak gehou het. Baie Swede het hierdie soort feesvierings as té formeel beskou, en in die vroeë 1960's is die besluit geneem om nie met die feesvierings voort te gaan nie.
Konserwatiewe kringe het nogtans aangehou om oor 'n nasionale dag te debatteer, en in 1983 het die Ryksdag besluit om 6 Junie amptelik tot Nasionale Dag van Swede te verklaar. Die feesvierings is sedertdien in Skansen, 'n groot opelugmuseum in Stockholm, gehou, maar in plaas van 'n formele plegtigheid is 'n soort volksfees met Sweedse volksmusiek, kinders in nasionale kleredrag en 'n ligte, vrolike atmosfeer gehou. Die koningspaar het die fees nog steeds bygewoon, en vir die koningin is selfs 'n tradisionele blou-geel kostuum ontwerp wat ter geleentheid van die nasionale feesviering gedra word.
Nogtans word daar in Swede minder vrolik en vreugdevol gevier as byvoorbeeld in die buurland Noorweë, waar ter geleentheid van die Nasionale Dag van Noorweë dwarsdeur die land parades gehou word. Net soos in Noorweë word die feesvierings in Swede regstreeks deur die nasionale uitsaaikorporasie SVT gedek, maar lok minder deelnemers en toeskouers aangesien die dag dekades lank 'n gewone werkdag was en eers vanaf 6 Junie 2005 as openbare vakansiedag gevier is. Immigrante, aan wie gedurende die jaar die Sweedse burgerskap toegeken is, word na 'n plegtigheid in die Stockholmse Raadsaal genooi. Orals in Swede word op 6 Junie vlae gehys, en in baie stede en dorpe word 'n jaarlikse feesprogram saamgestel.
Bronne[wysig | wysig bron]
Wikimedia Commons bevat media in verband met Category:National Day of Sweden. | | <urn:uuid:bf21bf72-4709-49a9-a6c1-3ae684568397> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Nasionale_Dag_van_Swede | 2019-07-15T22:28:29Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195524254.28/warc/CC-MAIN-20190715215144-20190716001144-00512.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 1.000004 | false |
Justina Machado
Jump to navigation
Jump to search
Justina Machado | |
Geboorte | 6 September 1972 |
---|---|
Nasionaliteit | Amerikaans |
Beroep(e) | Aktrise |
Internet-rolprentdatabasis-profiel |
Justina Machado (gebore 6 September 1972) is 'n Amerikaanse aktrise. Sy is bekend vir haar rolle in die rolprente Torque (2004) en The Purge: Anarchy (2014), en in die televisiereekse Six Feet Under (2001) en One Day at a Time (2017).
Inhoud
Filmografie[wysig | wysig bron]
Rolprente[wysig | wysig bron]
- 1998: The Week That Girl Died
- 2001: Sticks
- 2004: Torque
- 2008: The Accidental Husband
- 2008: Pedro
- 2014: The Purge: Anarchy
Televisiereekse[wysig | wysig bron]
- 1998: Oh Baby
- 2001: Six Feet Under
- 2003: 1-800-Missing
- 2009: Three Rivers
- 2013: Murder Police
- 2013: Welcome to the Family
- 2017: One Day at a Time
- 2018: Glitterbomb
Televisierolprente[wysig | wysig bron]
- 2006: Fatal Contact: Bird Flu in America
- 2008: Man of Your Dreams
- 2014: Warriors
Video's[wysig | wysig bron]
- 2003: TLC: Damaged | <urn:uuid:a5629a3e-f1d2-48f9-8902-1df9a663f426> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Justina_Machado | 2019-07-18T09:19:23Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525587.2/warc/CC-MAIN-20190718083839-20190718105839-00272.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.93909 | false |
Hulp
Bladsye wat na "SpVgg Unterhaching" skakel
←
SpVgg Unterhaching
Jump to navigation
Jump to search
Skakels hierheen
Bladsy:
Naamruimte:
alle
(Hoof)
Bespreking
Gebruiker
Gebruikerbespreking
Wikipedia
Wikipediabespreking
Lêer
Lêerbespreking
MediaWiki
MediaWikibespreking
Sjabloon
Sjabloonbespreking
Hulp
Hulpbespreking
Kategorie
Kategoriebespreking
Portaal
Portaalbespreking
Module
Module talk
Gadget
Gadget talk
Gadget definition
Gadget definition talk
Omgekeerde seleksie
Filters
Versteek
insluitings |
Versteek
skakels |
Versteek
aansture
Die volgende bladsye skakel na
SpVgg Unterhaching
:
Wys (vorige 50 | volgende 50) (
20
50
100
250
500
).
Bundesliga
(
← skakels
wysig
)
2. Bundesliga
(
← skakels
wysig
)
Eintracht Brunswyk
(
← skakels
wysig
)
FC Carl Zeiss Jena
(
← skakels
wysig
)
FC Hansa Rostock
(
← skakels
wysig
)
Kickers Offenbach
(
← skakels
wysig
)
TuS Koblenz
(
← skakels
wysig
)
SV Wacker Burghausen
(
← skakels
wysig
)
VfR Aalen
(
← skakels
wysig
)
Rooiwit Ahlen
(
← skakels
wysig
)
Dynamo Dresden
(
← skakels
wysig
)
FC Rooiwit Erfurt
(
← skakels
wysig
)
SSV Reutlingen 05
(
← skakels
wysig
)
1. FC Saarbrücken
(
← skakels
wysig
)
SV Wehen
(
← skakels
wysig
)
SV Babelsberg 03
(
← skakels
wysig
)
SSV Jahn Regensburg
(
← skakels
wysig
)
SpVgg Beiere Hof
(
← skakels
wysig
)
Oberliga
(
← skakels
wysig
)
3. Liga
(
← skakels
wysig
)
SpVgg Bayreuth
(
← skakels
wysig
)
SV Sandhausen
(
← skakels
wysig
)
Würzburger FV
(
← skakels
wysig
)
1. SC Feucht
(
← skakels
wysig
)
FSV Oggersheim
(
← skakels
wysig
)
1. FC Eintracht Bamberg
(
← skakels
wysig
)
SC Fürstenfeldbruck
(
← skakels
wysig
)
VfL Frohnlach
(
← skakels
wysig
)
1. FC Heidenheim 1846
(
← skakels
wysig
)
TSV Aindling
(
← skakels
wysig
)
SV Heimstetten
(
← skakels
wysig
)
1. FC Bad Kötzting
(
← skakels
wysig
)
FC Ismaning
(
← skakels
wysig
)
TSV Großbardorf
(
← skakels
wysig
)
SpVgg Ansbach 09
(
← skakels
wysig
)
FC Kempten
(
← skakels
wysig
)
1. FC Schweinfurt 05
(
← skakels
wysig
)
TSG Thannhausen
(
← skakels
wysig
)
SV Memmelsdorf
(
← skakels
wysig
)
TSV 1860 Rosenheim
(
← skakels
wysig
)
SV Seligenporten
(
← skakels
wysig
)
SV Schalding-Heining
(
← skakels
wysig
)
TSV 1896 Rain
(
← skakels
wysig
)
Bespreking:SpVgg Unterhaching
(
← skakels
wysig
)
Wys (vorige 50 | volgende 50) (
20
50
100
250
500
).
Ontsluit van "
https://af.wikipedia.org/wiki/Spesiaal:Skakels_hierheen/SpVgg_Unterhaching
"
Navigasie-keuseskerm
Persoonlike gereedskap
Nie ingeteken nie
Bespreking
Bydraes
Skep gebruiker
Meld aan
Naamruimtes
Bladsy
Bespreking
Variante
Weergawes
Lees
Wysig
Wysig bron
Wys geskiedenis
Meer
Soek
Navigasie
Tuisblad
Gebruikersportaal
Geselshoekie
Onlangse wysigings
Lukrake bladsy
Hulp
Sandput
Skenkings
Gereedskap
Spesiale bladsye
Drukbare weergawe
Ander tale
Privaatheidsbeleid
Inligting oor Wikipedia
Vrywaring
Ontwikkelaars
Koekieverklaring
Selfoonweergawe | <urn:uuid:578aebc5-a329-4d94-b2d7-31eca1340a4d> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Spesiaal:Skakels_hierheen/SpVgg_Unterhaching | 2019-07-18T09:21:08Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525587.2/warc/CC-MAIN-20190718083839-20190718105839-00272.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.989521 | false |
Original Research
Needs and preferences for nutrition education of type 2 diabetic adults in a resource-limited setting in South Africa
Submitted: 21 July 2011 | Published: 18 October 2012
About the author(s)
Jane W. Muchiri, Department Human Nutrition, University of Pretoria, South AfricaGerda J. Gericke, Department Human Nutrition, University of Pretoria, South Africa
Paul Rheeder, School of Health Systems and Public Health, University of Pretoria, South Africa
Abstract
Onderrig in die selfbestuur van diabetes is essensieel in diabetessorg. Onderrig wat spesifiek ooreenkomstig die behoeftes van die pasiënt aangepas is, word die mees doeltreffend in die verbetering van gesondheiduitkomste geag. Dieet, ’n kritiese element in diabetesbehandeling, word deur pasiënte en gesondheidpraktisyns as die moeilikste beskou om na te volg. Spesifiek beplande voedingonderrig kan tot voordeel van lae sosio-ekonomiese diabete wees wat deel van diegene wat swak gesondheiduitkomste toon, uitmaak. Die doel van hierdie kwalitatiewe interpreterende fenomologiese studie was om die voedingonderrigbehoeftes van volwassenes met tipe 2 diabetes mellitus te ondersoek en te beskryf ten einde die ontwikkeling van ’n voedingonderrigprogram wat op hulpbrondbeperkte omgewings afgestem is, te rig. Een en dertig nie-insulien afhanklike tipe 2 diabetes pasiënte (geriefsteekproef) en 10 gesondheidpraktisyns was evalueer. Fokusgroepbesprekings deur gebruikmaking van semi-gestruktureerde vrae, is met die diabete gehou. Self-geadministreerde oop-eindigende vraelyste is deur die gesondheidpraktisyns voltooi. Data-analise is volgens Krueger se raamwerkbenadering gedoen. Siekteverwante kennisgapings en ontoepaslike self-gerapporteerde dieetpraktyke, insluitend ongebalanseerde maaltye, probleme met porsiekontrole en ontoereikende inname van groente en vrugte is gerapporteer. Aanbevelings vir die voedingonderrigprogram het onderwerpe verwant aan die siekte en die dieet ingesluit. Die pasiënte het groeponderrig by die kliniek, ’n bevoegde onderrigpraktisyn en omvattende onderrig verkies. Die pasiënte en die gesondheidpraktisyns het gesinsdeelname en die beskikbaarstelling van pamflette aanbeveel. Struikelblokke wat negatief op die voedingonderrigprogram kon inwerk, het finansiële beperkinge, voedselinsekuriteit, konflik met gesinsmaaltydreëlings en toegang tot geskikte voedsels ingesluit. Ondersteuning van die gesin en gesondheidpraktisyns, sowel as bemagtiging deur kennis is as fasiliteerders ter bevordering van die navolging van dieetaanbevelings deur beide groepe deelnemers geïdentifiseer. Tekortkominge in kennis, ontoepaslike dieetpraktyke en struikelblokke is aspekte wat in ’n voedingonderrigprogram aangespreek behoort te word. Voorstelle wat vir die voedingonderrigprogram en fasiliteerders gemaak is vir dieetnavolging, behoort in die program ingesluit te word.
Keywords
Metrics
Total abstract views: 3610Total article views: 9277
Crossref Citations
1. Self-Management Support Needs of Patients with Chronic Diseases in a South African Township: A Qualitative Study
Loveness Dube, Kirstie Rendall-Mkosi, Stephan Van den Broucke, Anne-Marie Bergh, Nokuthula G. Mafutha
Journal of Community Health Nursing vol: 34 issue: 1 first page: 21 year: 2017
doi: 10.1080/07370016.2017.1260983
2. Stakeholders’ perceptions of dietary and related self-management challenges and education programme preferences for type 2 diabetes adults
JW Muchiri, GJ Gericke, P Rheeder
Journal of Endocrinology, Metabolism and Diabetes of South Africa vol: 24 issue: 1 first page: 1 year: 2019
doi: 10.1080/16089677.2018.1541211 | <urn:uuid:22f5b93c-a228-4d86-b4d6-b84d5ba38d5d> | CC-MAIN-2019-30 | https://hsag.co.za/index.php/hsag/article/view/614 | 2019-07-20T22:20:25Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195526714.15/warc/CC-MAIN-20190720214645-20190721000645-00032.warc.gz | by | 4.0 | a_tag | false | true | {
"abbr": [
"by",
"by"
],
"in_footer": [
true,
false
],
"in_head": [
false,
false
],
"location": [
"a_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"4.0",
"4.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.996394 | false |
Pandjabi
Pandjabi (Gurmukhi: ਪੰਜਾਬੀ, pãjābī; Sjahmukhi: پنجابی, paṉjābī, [pʌnˈdʒɑːbi])[5] is 'n Indo-Ariese taal wat deur sowat 100 miljoen mense in die historiese distrik Pandjab in Indië en Pakistan gepraat word.
Pandjabi ਪੰਜਾਬੀ pãjābī پنجابی paṉjābī | ||
---|---|---|
Uitspraak: | [pʌnˈdʒɑːbi] | |
Gepraat in: | Indië Pakistan | |
Gebied: | Suid-Asië | |
Totale sprekers: | 129 miljoen[1][2][3] | |
Rang: | 10 | |
Taalfamilie: | Indo-Europees Indo-Irannees Indo-Aries Noordwes-Indo-Aries Pandjabi | |
Skrifstelsel: | Gurmukhi-alfabet, Shahmukhi-alfabet | |
Amptelike status | ||
Amptelike taal in: | Indië[4] | |
Gereguleer deur: | geen | |
Taalkodes | ||
ISO 639-1: | pa | |
ISO 639-2: | pan | |
ISO 639-3: | pan | |
Nota: Hierdie bladsy kan IFA fonetiese simbole in Unicode bevat. |
Pandjabi is een van die amptelike tale van Indië naas Engels en Hindi en van die Indiese deelstaat Pandjab. In Pakistan is Pandjabi nie 'n amptelike taal nie, maar wel 'n streektaal in Pandjab en ’n nog belangriker taal as die amptelike taal, Oerdoe. Dit is wêreldwyd die tiende belangrikste taal. Pandjabi bestaan uit 'n oostelike en 'n westelike dialek. Dit is die naaste verwant aan Dogri en Sindhi.
Die Sikhs gebruik Pandjabi as seremoniële taal in die Gurmukhi-alfabet, terwyl Hindoes die Devanagari-alfabet gebruik en Pakistani's die Shahmukhi-alfabet. In die Sikhisme is Pandjabi onder meer die taal van die heilige skrifte Adi Granth.
Sien ookWysig
VerwysingsWysig
- ( ) "Ethnologue: Languages of the World, Seventeenth edition, Punjabi, Eastern". Ethnologue. Besoek op 25 Augustus 2018.
- ( ) "Ethnologue: Languages of the World, Seventeenth edition, Punjabi, Western". Ethnologue. Besoek op 25 Augustus 2018.
- ( Skatting vir 2001 volgens George Cardona en Dhanesh Jain: General Introduction. In: George Cardona en Dhanesh Jain (uitgewer): The Indo-Aryan Languages. Routledge, London 2003. bl. 2. )
- ( ) "The Constitution of India" (PDF). Regering van Indië, Departement van Reg en Justisie. 1 Desember 2007 [1950]. Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 9 September 2014.
- ( Kachru, Braj B.; Kachru, Yamuna; Sridhar, S. N. (27 Maart 2008). ) Language in South Asia. Cambridge University Press. p. 128. ISBN 978-1-139-46550-2. Besoek op 7 Junie 2015.
Sikhs often write Punjabi in Gurmukhi, Hindus in Devanagari, and Muslims in Perso-Arabic. | <urn:uuid:fd1e111f-d19e-47dc-90b9-0cec1538b8a2> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.m.wikipedia.org/wiki/Panjabi | 2019-07-18T09:46:06Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525587.2/warc/CC-MAIN-20190718083839-20190718105839-00296.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.988259 | false |
Maak hoofkeuseskerm oop
Soek
Wysigings
← Ouer wysiging
Nuwer wysiging →
17 Maart
(wysig)
Wysiging soos op 13:05, 4 Oktober 2013
2 grepe bygevoeg
,
5 jaar gelede
→Sterftes
:
Verbeter
== Sterftes ==
* [[180]] – [[Markus Aurelius]], Romeinse keiser (* [[121]]).
* [[1957]]
-
–
[[Ramon Magsaysay]], [[Filippyne|Filippynse]] politikus en president (* [[1907]]).
== Vakansies, vierings, en waarnemingsdae ==
Oesjaar
Administrateurs
102 895
wysigings
Ontsluit van "
https://af.wikipedia.org/wiki/Spesiaal:MobileDiff/1207076
" | <urn:uuid:199fabb8-4f45-4c15-b87c-52fd9fc3528a> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.m.wikipedia.org/wiki/Spesiaal:MobileDiff/1207076 | 2019-07-18T09:24:48Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525587.2/warc/CC-MAIN-20190718083839-20190718105839-00296.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.990775 | false |
Stereo-isomeer
Stereo-isomere is stowwe met dieselfde atomiese samestelling en met dieselfde bindings, wat egter in hul driedimensionale struktuur verskil. Daar is twee tipes: cis-trans-isomere en chirale stereo-isomere.[1]
Inhoud
Cis-transisomerieWysig
'n Enkele C-C-binding is vrylik draaibaar, maar vir 'n dubbele binding is dit nie die geval nie. Dit wil sê dat die molekuul H3C-HC=CH-CH3 (2-buteen) in twee weergawes voorkom, wat (effens) verskillende eienskappe het. Hierdie tipe isomerie is belangrik in biologie en selfs vir gesondheid. Onversadigde vetsure kom in die natuur gewoonlik in die cis-vorm voor. Industriële bewerking soos hidrogenasie kan die een vorm egter omskakel na die ander een, en trans-vette is skadelik vir die gesondheid van die mens.[2]
Cis-transisomerie kom ook by metaalkomplekse voor en kan met Kurnakov se reaksie onderskei word.
Chirale stereo-isomerieWysig
EnantiomereWysig
'n Goeie voorbeeld van hierdie tipe isomerie uit die daaglikse lewe is 'n paar skoene. Hul het dieselfde samestelling uit dieselfde materiale, maar die een is die spieëlbeeld van die ander. Indien 'n molekuul nie self die simmetrie van 'n spieëlvlak besit nie, is daar ook 'n linker- en 'n regterweergawe van die molekuul. 'n Goeie voorbeeld is die molekuul CFClBrH. Dit het 'n tetraëdriese struktuur maar die vier hoeke (die ligande) word beset deur vier verskillende atome. Die molekuul bestaan in twee stereo-isomere wat mekaar se spieëlbeelde is. Die verskynsel word chiraliteit genoemne die twee isomere word enantiomere van mekaar genoem.
Dit is in teenstelling met 'n molekuul soos CF2ClBr met slegs drie verskillende ligande. So 'n molekuul het wel 'n inwendige spieëlvlak en kom slegs in een weergawe voor. (Die spieëlvlak loop deur die Cl-C-Br atome en spieël die een fluooratoom af op die ander een.)
Die ontdekking van chirale stereo-isomereWysig
'n 50/50 mengsel van albei stereo-isomere word 'n rasemiese mengsel genoem. Indien die stereo-isomere van 'n rasemiese mengsel kristalliseer, pak hulle soms saam in aparte kristalle wat dan dikwels ook spieëlbeeldige vorme aanneem. Wynsteensuur is 'n beroemde voorbeeld daarvan wat eintlik tot die ontdekking van chiraliteit gelei het.
Optiese aktiwiteitWysig
Indien 'n bundel lig wat linêer gepolariseerd is deur 'n vloeistof soos water gestuur word, sal gewoonlik die polarisasierigting dieselfde blyf, maar indien dit byvoorbeeld 'n oplossing van suiker betref, sal die polarisasierigting draai. Die hoek waaroor die rigting verdraai raak, hang van die padlengte, die suikerkonsnsentrasie en die golflengte van die lig af. Hierdie effek word optiese aktiwiteit genoem en dit word in die suikernywerheid gebruik om suikerkonsentrasies te meet.
In 1844 het 'n Duitse chemicus, Eilhard Mitscherlich, ontdek dat 'n rasemiese oplossing van natriumammoniumtartraat, 'n sout van wynsteensuur, nie die rigting van gepolariseerde lig beïnvoed nie, maar dat 'n oplossing met net een stereo-isomeer dit wel doen. Optiese aktiwiteit word dus deur die teenwoordigheid van net een enantiomeer veroorsaak. Mitscherlich het nogtans geen verskille in samestelling of molêre massa gevind nie en het hy dit nie verstaan nie. Vier jaar later het Louis Pasteur opnuut hierdie probleem nagevors. Hy het die voordeel van Jean-Bapiste Biot se werk gehad wat optiese aktiwiteit verder ondersoek het, en wat opgemerk het dat dit moeilik te verstane was hoe molekules met verskillende eienskappe geen verskillende struktuur of vorm sou hê nie. Pasteur het die kristalle van die rasemiese tartraat opnuut onder die mikroskoop gelê en gesien dat ook die kristalle 'n linkse en 'n regse vorm gehad het. Die kristalle is dihedraal, wat wil sê dat hulle 'n klein vlak aan een kant van hul bokant het. Pasteur het gesien dat die posisie van die klein vlakkie verskillend was. Pasteur het toe gepoog om kristalle uit te pik en só op moeisame wyse te skei. 'n Oplossing van die geskeide kristalle vertoon optiese aktiwiteit, en wel in teenoorgestelde rigtings vir die twee stereo-isomere.[3]
VerwysingsWysig
- Frederick Bettelheim et al. Introduction to General, Organic and Biochemistry, 2013, 2016, ISBN 978-1-285-86975-9 Hoofstuk 15: Chirality
- Robert DeMaria, Laura A. Meyer Dr. Bob's Trans Fat Survival Guide, 2005, ISBN 0-9728907-2-6
- Seymour Mauskopf "A history of chirality" in Chiral Analysis, 2006, ISBN 978-0-444-51669-5 | <urn:uuid:d654fdc7-9003-47a7-b2d6-433a3b8222d5> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.m.wikipedia.org/wiki/Stereo-isomeer | 2019-07-18T08:56:00Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525587.2/warc/CC-MAIN-20190718083839-20190718105839-00296.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.999956 | false |
Lae Lande
Die Lae Lande, die historiese gebied de Nederlanden, is die lande geleë om die laagliggende grondgebied om die delta van die Ryn-, Schelde-, en Maasriviere (Frans: Rhin, Escaut en Meuse). Die gebied wat deur die huidige state Nederland, België en Luxemburg beslaan word, stem byna met die gebied ooreen. Sedert die Tweede Wêreldoorlog word 'n nuwe naam, die Beneluxlande, vir die gebied gebruik.
Voor moderne nasiebou begin het, het die Lae Lande verwys na 'n uitgebreide gebied van noordelike Europa wat rofweg van Duinkerken in die weste tot by Sleeswyk-Holstein in die noordooste gestrek het, en van die riviermond van die Schelde in die suide tot Friesland in die noorde. Die Lae Lande was die stelling van vroeë noordelike dorpe wat van nuuts af gebou is eerder as wat dit van antieke sentra ontwikkel is en daarmee die herontwaking van Europa in die 12de eeu aandui.
Die lae lande wat eerder 'n versameling van verskeie gebiede was as een homogene gebied, het wel almal 'n groot aantal ooreenkomste vertoon:
- Meeste was kusgebiede aan die Noordsee of die Engelse Kanaal. Die lande wat nie toegang tot die see gehad het nie, het hulleself polities en ekonomies aan die wat wel toegang gehad het verbind om een unie van hawe en hinterland te vorm. 'n Poëtiese beskrywing van die gebied is "die Lae Lande by die See"
- Meeste het Middel-Nederlands gepraat waaruit Nederlands (en Afrikaans), later ontwikkel het. Sommige van die gebiede soos die Prinsbisdom Luik of gebiede in die omgewing van Duinkerken, Cambrai, Lille, Bergen (Mons) en Namen (Namur), waar Frans die dominante taal was, word ook as deel van die Lae Lande gesien.
- Meeste van hulle was slegs in naam van 'n graaf of hertog afhanklik, die stede is prakties deur gildes en rade regeer, en alhoewel teoreties deel van 'n koninkryk is hulle omgang met hulle heersers deur 'n stel streng vryhede gereguleer wat beskryf het wat laasgenoemde kon doen en wat van hulle verwag is.
- Almal was afhanklik van handel en vervaardiging en het die vrye vloei van goedere en ambagsmanne aangemoedig.
Die vervaardiging en handel in wolmateriaal was besonder belangrik vir die stede, Europa se eerste nywerheid. Stede wat deur die handel gegroei het sluit in Brugge, Damme, Sluis, Ieper, Gent, Luik, Leuven, Mechelen, Antwerpen, Brussel, en Utrecht.
In 1477 het die Boergondiese besittings in die gebied, die Boergondiese Nederlande, deur 'n erfgenaam Maria van Boergonje na die Habsburgers oorgegaan. In die eeu daarna het die "Lae Lande" rofweg ooreengekom met die Sewentien Provinsies wat onder die Pragmatieke Sanksie van 1549 van die Heilige Romeinse Keiser Karel V die provinsies vrygestel het van hulle argïese feodale verpligtinge. Na die Sewentien Provinsies hulle onafhanklikheid van Habsburgs Spanje verklaar het is die provinsies van die Suidelike Nederlande herower (1581) en word dit soms die Spaanse Nederlande genoem.
In 1713, onder die Vrede van Utrecht na die Spaanse Opvolgingsoorlog, is die deel van die Spaanse Nederlande wat oorgebly het aan Oostenryk oorgedra en het dit dus die Oostenrykse Nederlande geword. Die Verenigde Koninkryk der Nederlanden (1815-1830) het die Lae Lande vir 'n kort rukkie weer verenig. | <urn:uuid:4d18c35c-74ac-40e1-8b79-47f5f8cbdddf> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.m.wikipedia.org/wiki/Lae_Lande | 2019-07-19T14:24:23Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195526254.26/warc/CC-MAIN-20190719140355-20190719162355-00456.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.999975 | false |
Switserland
Nasionale leuse: Unus pro omnibus, omnes pro uno ( ) "Einer für alle, alle für einen" ( ) "Un pour tous, tous pour un" ( ) "Uno per tutti, tutti per uno" ( ) "In per tuts, tuts per in" ( ) (Afrikaans: "Een vir almal, almal vir een") | |||||
Volkslied: Switserse Psalm | |||||
Hoofstad | Geen (de jure) Bern (de facto)[1] | ||||
Grootste stad | Zürich | ||||
Amptelike tale | Duits (63,5%) Frans (22,5%) Italiaans (8,1%) Romansch (0,5%) | ||||
Regering • • Federale Kanselier
Federale multi-partye republiek met deeglike elemente van direkte demokrasie Ueli Maurer (President) Simonetta Sommaruga (Adjunkpresident) Viola Amherd Alain Berset Karin Keller-Sutter Guy Parmelin Ignazio Cassis Walter Thurnherr | ||||
Onafhanklikheid • Stigtingsdatum
• Verdrag van Basel • Vrede van Westfalen • Restaurasie • Bondstaat |
Federale Verdrag ca. 1300, gevier op 1 Augustus 1291 22 September 1499 24 Oktober 1648 7 Augustus 1815 12 September 1848 | ||||
Oppervlakte - Totaal - Water (%) |
41 285[2] km2 (135ste) 15 940 myl2 4,2 | ||||
Bevolking - 2018-skatting - 2015-sensus - Digtheid |
8 508 898[3] (100ste) 8 327 126[4] 202 / km2 (63ste) 523,2 / myl2 | ||||
BBP (KKP) - Totaal - Per capita |
2019-skatting | ||||
BBP (nominaal) - Totaal - Per capita |
2019-skatting | ||||
MOI (2017) | 0,944[6] (2de) – baie hoog | ||||
Gini (2015) | 32,3[7](19de) – laag | ||||
Geldeenheid | Frank (CHF )
Tydsone - Somertyd |
MET (UTC+1) MEST (UTC+2) | ||||
Internet-TLD | .ch | ||||
Skakelkode | +41 |
Switserland (Duits: Schweiz; Frans: Suisse, [sɥis(ə)]; Italiaans: Svizzera, [ˈzviːtːsera]; Romansch: Svizra, [ˈʒviːtsrɐ] of [ˈʒviːtsʁɐ], ), amptelik die Switserse Konfederasie (Duits: Schweizerische Eidgenossenschaft; Frans: Confédération suisse; Italiaans: Confederazione Svizzera; Romansch: Confederaziun svizra, ), is 'n klein landingeslote, federale staat in Sentraal-Europa, met Duitsland, Frankryk, Italië, Oostenryk en Liechtenstein as aangrensende lande. Die land het 'n lang tradisie van politieke en militêre neutraliteit, maar word dikwels vereenselwig met internasionale samewerking aangesien dit die tuiste is van baie internasionale organisasies.
Confoederatio Helvetica (CH), die Latynse weergawe van die amptelike naam, vermy 'n keuse tussen die vier amptelike tale. Die afkorting word op soortgelyke manier gebruik – onder meer as Switserland se Internet-topvlakdomein, .ch.
Die bevolking van Switserland vorm geen etniese, taalkundige of godsdienstige eenheid nie. Hul identiteit word gevorm deur hul gemeenskaplike geskiedenis, die gemeenskaplike mites, die gemeenskaplike politieke oortuigings en beginsels (wat onder meer die federalisme, direkte demokrasie en neutraliteit insluit), die geografie en klein oppervlakte en ook die oortuiging dat hulle 'n uitsondering in Europa vorm.
Inhoud
- 1 Geskiedenis
- 2 Geografie
- 3 Klimaat
- 4 Etimologie
- 5 Ekonomie
- 6 Vervoer
- 7 Politiek
- 8 Betrekkinge met Suid-Afrika
- 9 Administratiewe verdeling
- 10 Demografie
- 11 Mediabedryf
- 12 Poswese
- 13 Kultuur
- 14 Verwysings
- 15 Bronne
- 16 Eksterne skakels
Geskiedenis[wysig | wysig bron]
Vroeë geskiedenis[wysig | wysig bron]
Die vroegste menslike nedersettings in die gebied van die huidige Switserland dateer uit die vroeë Steentydperk. Maar eers na die laaste ystydperk het groter getalle mense hulle in Sentraal-Switserland gevestig, veral in die gebiede rondom mere waar nedersettings met paalhuise ontstaan het. Danksy die meer gematigde klimaat was die landskappe van Switserland deur gemengde bosse, mere en moeraslande in die sentrale dele en witdenneboom-bosse in die Alpegebied gekenmerk. Die bosse het as natuurlike habitat vir rooi wild, bere, wolwe, wilde perde en baie spesies van klein soogdiere gedien.
Vanuit die Geneefse Meer het die sogenaamde Megaliet-beskawing van Wes-Europa ook na die sentrale gebiede van Switserland uitgebrei. Hierdie kultuur is na die groot steenblokke of megaliete vernoem wat vir die bou van tafelvormige grafkamers (sogenaamde dolmens of menhirs) gebruik is. Voorbeelde hiervan het in Petit Chasseur, kanton Valais en in Auvernier in die kanton Neuchâtel bewaar gebly. 'n Tweede groep immigrante, lede van 'n agrariese beskawing, het vanuit Suid-Duitsland na Oos-Switserland gemigreer.
In die Bronstydperk (vanaf omstreeks 1800 v.C.) is koper in Valais en Groubunderland ontgin. Vanaf 1100 v.C. het talle nedersettings, wat meestal beperk was tot kleiner stamgroepe, langs die oewers van mere bestaan. Argeologiese opgrawings het duisende artefakte opgelewer waarvan talle blykbaar uit ander dele van Europa ingevoer is. Daarnaas het nedersettings ook in heuwellande en in die Alpebergreeks ontstaan.[8]
In die vroeë Ystertydperk (vanaf omstreeks 800 v.C.) het Keltiese setlaars na hierdie gebied gemigreer. Danksy belangrike argeologiese vondse naby La Tène in die kanton Neuchâtel is 'n hele periode van die Jong-Ystertydperk na daardie nedersetting vernoem. Die Keltiese bewoners het uitgebreide handelsbande met ander Europese gebiede, waaronder Griekeland, gevestig. In hierdie geskiedkundige periode het op Switserse gebied vroeë voorlopers van 'n skrifstelsel voorgekom wat egter nog geen alfabetiese karakter gehad het nie.
Keltiese en Alemanniese immigrasie[wysig | wysig bron]
Die Keltiese Helvetiërs wat hulle omstreeks 100 v.C. in die gebied tussen Jura en Alpe gevestig het, was die naamgewers van Helvetia wat in 58 v.C. deur Gaius Iulius Caesar verower en by die Romeinse Ryk ingelyf is. In 15 v.C. het ook die Raetiërs wat die Oos-Alpegebied bewoon het, onder Romeinse bewind gekom.
In die tydperk tussen die 3de en 6de eeu n.C. het Germaanse stamme hulle in die gebied gevestig. Die Boergondiërs het omtrent 445 vanuit die suidweste van die land uitgebrei en naas Wallis 'n gebied verower wat tot by die Aare-rivier gestrek het. Hulle is deur die inheemse bevolking geassimileer. Ook gebiede soos Ticino en Groubunderland is nie deur die Germaanse migrasie geraak nie, terwyl die res van die land uiteindelik deur Alemanniese stamme verower is en sedertdien by die Germaanse taalgebied behoort. Die huidige taalgrense het min of meer in hierdie vroeë periode ontstaan.
Die Middeleeue[wysig | wysig bron]
In die 6de eeu is die huidige staatsgebied by die Frankiese Ryk ingesluit. In 843 is die oostelike Switserland by die Heilige Romeinse Ryk ingelyf, in die 11de eeu ook die weste van die land. Desondanks het 'n aantal selfregerende geweste begin ontwikkel, terwyl twee gebiede – Uri en Schwyz – saam met enkele stedelike nedersettings die status van Ryksvryheid verwerf het.
Die legendariese stigting van die Switserse Federasie – aanvanklik 'n koalisie van drie kantons wat hulle teen die bewind van die Huis Habsburg verset het – het op 1 Augustus 1291 op die Rütli-weiveld plaasgevind, en Switserland pronk dus met 'n demokratiese regeringstelsel wat meer as 700 jaar oud is. Die eerste dag in Augustus word nog steeds as die Nasionale Dag van Switserland (Duits: Bundesfeier, Frans: Fête nationale) herdenk.
Vroeë moderne tyd[wysig | wysig bron]
Die Switserse Konfederasie het tydens die 15de eeu tot 'n eersterangse militêre moondheid ontwikkel, wat Aargau, Thurgau en die valleie van Ticino by sy magsgebied ingelyf het. Die Switsers het in 1476 en 1477 ook militêre oorwinnings teen Karel die Stoute van Boergondië en oor keiser Maksimiliaan I behaal. Die laasgenoemde het aan Switserland 'n groot mate van selfregering verleen.
Die Konfederasie is in 1513 deur die toelating van die kantons Appenzell, Basel, Fribourg, Schaffhausen en Solothurn aansienlik vergroot. Tot en met 1798 het die Konfederasie dus uit dertien kantons bestaan. Bern het in 1536 Vaud van Savoie verower, terwyl nou politieke bande met Groubunderland, Genève, St. Gallen en ander gebiede en stede gesmee is. Met die Franse oorwinning in die Slag van Marignano gedurende die Italiaanse Oorloë het Switserland egter sy rol as beduidende faktor in die Europese politiek grotendeels ingeboet. 'n "Ewigdurende alliansie" met Frankryk en politieke neutraliteit het nou as ankerpunte van Switserland se internasionale optrede gedien. Switserse huursoldate het egter nog sowat drie eeue lank in buitelandse diens gestaan.
Reformasie en onafhanklikheid[wysig | wysig bron]
Switserland was danksy Johannes Calvyn in Genève en Ulrich Zwingli in Zürich een van die sentrums van die Reformasie, wat die konfederasie in godsdienstige opsig verdeel en 'n periode van politieke en godsdienstige konflikte ingelui het. Die Switserse Katolieke het onder die leiding van die Vier Woudkantons 'n Protestantse leër verslaan, en die Rooms-Katolieke godsdiens van die kantons Fribourg, Luzern, Schwyz, Solothurn, Unterwalden, Uri en Zug is in die Verdrag van Kappel in 1531 erken. Ten spyte van sy godsdienstige verdeling het Switserland gedurende die Dertigjarige Oorlog sy neutraliteit bewaar. Terwyl Duitsland verwoes was, het Konfederasie 'n welvarende gebly en met die Vrede van Münster (Wesfale) in 1648 ook volle onafhanklikheid van die Heilige Romeinse Ryk verkry.
Gedurende die Franse Rewolusie het Switserland enkele jare onder Franse bewind gekom en het in 1798 'n nuwe politieke bedeling onder die naam Helvetiese Republiek gekry. Die Kongres van Wene het in 1848 Switserland se onafhanklikheid erken en sy neutraliteit gewaarborg.
Demokratiese bewegings[wysig | wysig bron]
Reeds sedert 1838 het die demokratiese beweging van Switserland, wat hom vir 'n wysiging van die kantonale grondwette beywer het, steeds meer stukrag gekry. Die land was 'n toevlugsoord vir politieke vlugtelinge uit ander Europese lande. Vanaf 1830 is die grondwette in tien kantons, wat baie voorregte aan adellikes verleen het, deur nuwe demokratiese bedelings vervang wat voorsiening vir 'n indirekte algemene stemreg gemaak het. Republikeinse opstande in die Prinsdom van Neuchâtel was nogtans kortstondig en is maklik neergeslaan.
Terwyl 'n aantal kantons intussen ten gunste van 'n federale eenheidsstaat was, het die konserwatiewe Rooms-Katolieke kantons die voorkeur aan 'n losse konfederasie met vrywillige ooreenkomste tussen die verskillende kantons gegee. Die konflik het tot 'n aantal skermutselings en in November 1847 selfs tot 'n kortstondige burgeroorlog tussen die konserwatiewe Rooms-Katolieke (Sonderbund) en progressiewe Protestantse kantons gelei.
Die huidige Switserse bondstaat met Bern as sy administratiewe setel is ná die nederlaag van die konserwatiewe Sonderbund-kantons in 1848 gestig en bestaan tans uit 26 kantons. Die Switserse grondwet van 1848 is in baie opsigte op die model van dié van die Verenigde State geskoei – met 'n tweekamer-parlement as "Federale Vergadering" (Bundesversammlung of Assemblée fédérale) wat uit 'n Huis van Afgevaardigdes (Nationalrat of Conseil National) en 'n Raad van State (Ständerat of Conseil des États as verteenwoordiging van die kantons) bestaan. Die Federale Vergadering as wetgewende gesag verkies die Federale Raad (Bundesrat of Conseil fédéral) met sewe lede as uitvoerende gesag. 'n Federale hof het die laaste sê oor regeringsbesluite.
Switserland het sy neutraliteit in die Eerste en Tweede Wêreldoorlog bewaar en ook nie by die Europese Unie aangesluit nie. Dit het wél in 1960 'n lidstaat van die Europese Vryehandelsooreenkoms (EFTA) geword en in 2002 by die Verenigde Nasies aangesluit.
Geografie[wysig | wysig bron]
Switserland word in vyf geografiese gebiede verdeel wat onder meer ten opsigte van klimaattoestande duidelik van mekaar verskil: Die Jura, die Middelland, die Vooralpe, die Alpe en die gebied suid van die Alpe.
Die Middelland beslaan die gebied tussen Jura en Alpe of sowat 30 persent van Switserland se oppervlakte. Dit strek oor 'n afstand van 300 kilometer van die Meer van Genève tot by die Bodenmeer, met 'n wydte van tussen 40 kilometer in die weste en 70 kilometer in die ooste. Die hoogste bergspitse is die Napf op 1 408 meter bo seevlak.
Danksy die matige klimaat en die groot getal riviere en mere het die Middelland steeds een van die mees digbevolkte gebiede van Switserland gevorm, waar die grootste stede van die land lê. In 1990 was twee derdes van die Switserse bevolking hier saamgetrek. Met die vinnige motorisering ná die Tweede Wêreldoorlog het die grootste stede in die Middelland tot uitgestrekte metropolitaanse gebiede ontwikkel, waaronder Montreux-Lausanne-Genève in die weste, en Bern-Thun en Winterthur-Zürich-Olten in die ooste.
In politieke, ekonomiese, kulturele en godsdienstige opsig het die Middelland egter nooit 'n eenheid gevorm nie. Die Middelland maak dus deel uit van die Romaanse taalgebied in die weste, sowel as die Germaanse in die ooste.
14 813 vierkante kilometer (of 38 persent) van Switserland se oppervlak is landbougebiede, 12 522 vierkante kilometer (30,4 persent) is woudgebiede, 2 418 vierkante kilometer is bebou en 10 531 vierkante kilometer (25,5 persent) is onproduktiewe gebiede, veral in die berge.
Switserland strek maksimaal 220 kilometer in noord-suidelike en 348 kilometer in wes-oostelike rigting.
Geologie[wysig | wysig bron]
Die geologiese struktuur van Switserland is oor baie miljoene jare deur die botsing van die vastelande van Europa en Afrika gevorm. In geologiese opsig is daar vyf gebiede: Die kern van die Alpe word deur graniet gevorm, terwyl die Jura 'n jonger bergreeks uit kalksteen is. Tussen die Alpe lê die vlaktes en heuwellandskappe van die Middelland. In die uiterste suide van Switserland lê die Mendrisiotto in die kanton Ticino wat deel uitmaak van die Po-vlakte, terwyl die stad Basel in die noordweste in die Bo-Rynse vlakte lê.
Berge[wysig | wysig bron]
Daar is 74 berge op 'n hoogte van meer as 4 000 meter bo seevlak. Hiervan lê 55 binne die landsgrense en 19 in die Switsers-Italiaanse grensgebied. Die twaalf hoogste berge van Switserland lê almal in die kanton Valais (Wallis). Die Dufour-bergpiek in die Monte-Rosa-massief is die hoogste punt in Switserland op 4 634 meter, alhoewel dit gedeeltelik op Italiaanse gebied lê. Die berge van Valais spog met 'n aantal ander superlatiewe soos die grootste gletsers en die berg Weisshorn, wat vanweë sy piramidevormige bergpiek as een van die mooiste in die Alpe beskou word.
Die hoogste berg wat volledig in Switserland lê, is die Dom tussen Zermatt en Saas-Fee op 'n hoogte van 4 545 meter. Die bekendste berg van Switserland is nogtans die Matterhorn suid van Zermatt op 'n hoogte van 4 478 meter bo seevlak.
Die bergpieke van die Eigner (3 970 meter), Mönch ("Monnik", 4 107 meter) en Jungfrau ("Jonkvrou", 4 158 meter) vorm 'n bekende groep in die Berner Oberland. Die hoogste piek in die kanton Bern is die Finsteraarhorn (4 274 meter).
Die bekendste berge in die oostelike Switserland is die Piz Bernina (4 049 meter), die mees oostelike van alle Alpe-bergpieke met 'n hoogte van meer as 4 000 meter, en Piz Palü (3 901 meter).
Die bergpieke in die Vooralpe-gebied is duidelik laer, nogtans is daar bekendes soos die Pilatus in Luzern (2 132 meter), die Titlis (3 238 meter), die Rigi (1 797 meter) in die kanton Schwyz en die Säntis (2 502 meter) in Oos-Switserland.
Sowat 'n derde van die Frans-Switserse Jura-bergreeks met sy oppervlak van 14 000 vierkante kilometer maak deel uit van Switserland. Die hoogste bergpiek in die Jura-massief, die Crêt de la Neige op 'n hoogte van 1 720 meter, lê in Frankryk; die hoogste Switserse berge in die Jura is Mont Tendre (1 679 meter). Ander bekende bergpieke is Chasseral (1 607 meter), La Dôle (1 677 meter), Chasseron (1 607 meter) en Suchet (1 588 meter).
Mere[wysig | wysig bron]
Danksy die topografiese struktuur en as gevolg van gletservorming tydens die Ystydperke beskik Switserland oor 'n groot aantal mere. Baie van hulle is klein bergmere.
Die grootste meer van Switserland is die Meer van Genève aan die Frans-Switserse grens (580,03 vierkante kilometer, waarvan sestig persent in Switserland lê). Die tweede grootste meer is die Bodenmeer wat aan Duitsland en Oostenryk grens (536 vierkante kilometer). 23,73 persent van sy oewerlyn is Switserse gebied. Die Lago Maggiore aan die Switsers-Italiaanse grens vorm met 'n hoogte van 193 meter bo seevlak die laagste punt van Switserland. 19,28 persent van sy oppervlak lê in Switserland.
Die bekendste mere wat uitsluitlik in Switserland geleë is, is die Meer van Neuchâtel (215,2 vierkante kilometer), die Vierwoudstrekemeer (Duits: Vierwaldstättersee) (113,72 vierkante kilometer) en die Zürichmeer (88,17 vierkante kilometer).
Riviere[wysig | wysig bron]
Twee groot riviere van Europa, die Ryn en Rhône, het hulle oorsprong in die Switserse Gotthard-bergmassief. Met die uitsondering van die riviere in Engadin en Ticino mond die meeste Switserse riviere in die Ryn, Rhône of Donau. Die Ticinorivier mond in die Italiaanse Po uit.
Die Ryn loop deur die Rynvallei, waar hy ook die grenslyn met Liechtenstein en die Oostenrykse deelstaat Vorarlberg tot by die Bodenmeer vorm. Naby die Duitse stad Konstanz verlaat die rivier die meer en vorm die Duits-Switserse grens – met uitsondering van die kantons Schaffhausen en Basel-Stadt, wat albei gedeeltelik ten noorde van die Ryn lê. Die Rynval (Duits: Rheinfall) in Schaffhausen is die grootste waterval in Middel-Europa. Die Switserse loop van die Ryn het 'n totale lengte van 375 kilometer.
Die Rhône ontspring digby die Rhônegletser aan die westelike kant van die Gotthardmassief en loop deur die kanton Valais/Wallis tot by die Meer van Genève. Die Rhône verlaat die meer in die weste en loop deur die stad Genève en verder deur Frankryk, waar hy in die Middellandse See uitmond. Die Switserse loop van die Rhône het 'n lengte van 264 kilometer.
Klimaat[wysig | wysig bron]
Die Switserse gebiede noord van die Alpe word deur 'n gematigde Middel-Europese klimaat gekenmerk, terwyl die gebiede suid van die Alpe tot die Mediterreense klimaatsone behoort. As gevolg van die geografiese ligging en die hoogte bo seevlak is daar verskillende klimaatsones. Switserland word ten opsigte van die klimaat gewoonlik in vier sones verdeel:
- die Juragebied met die gelyknamige bergreeks en Noordwes-Switserland,
- die Middelland tussen Jura en die Vooralpe,
- die Vooralpe en Alpe (die bergagtige gebiede suid van die Middelland) en
- Suid-Switserland met alle gebiede suid van die Alpe (Valais/Wallis, Ticino, Engadin en die valleie van Suid-Groubunderland).
Die gemiddelde temperature is veral afhanklik van die hoogte bo seevlak; gewoonlik is die westelike gebiede effens warmer (sowat 1 °C) as die ooste. In die laer geleë gebiede is die gemiddelde temperatuur in Januarie -1 °C tot 1 °C en in Julie 16 tot 19 °C, met 'n gemiddelde jaarlikse temperatuur van 7 tot 9 °C. Die gemiddelde temperature is 1 tot 3 °C hoër in die Rhônevallei, in die omgewing van Basel en in die vlaktes van Ticino, en sowat 10 °C laer in die hoër geleë Alpevalleie in Engadin.
Die gemiddelde jaarlikse reënval is tussen 550 millimeter in die Rhônevallei (Valais/Wallis) en sowat 2 000 millimeter in Sentraal-Switserland, in die Alpe en in Ticino. Sneeuvalle kom in die Alpe gereeld voor, terwyl die gebiede van Genève, Basel en Ticino dikwels sneeuvry bly in die winter.
Mis tree veral gedurende die lente en herfs in die Middelland op. Tipiese winde is die Bise ('n koue noord-oostelike wind) en die Föhn ('n warm valwind).
Etimologie[wysig | wysig bron]
Die naam Schwyz is moontlik afgelei van Suito, 'n Alemanniese stamhoof of leërvoerder, wat hom volgens ou legendes aan die voet van die Mythenbergreeks gevestig het. Schweiz is die Nieuhoogduitse variant van die Alemanniese Schwyz.
Toe die troepe van die Switserse Konfederasie oorlog teen die Habsburgers gevoer het, het die troepe van die kanton Schwyz 'n besonder belangrike rol gespeel. Hulle het ook elders in Europa groot aftrek gekry as huursoldate. Ná die Slag van Sempach in die jaar 1386 het die naam Swiz of Sweiz legendaries geword, en die Duitse en Oostenrykse kroniekskrywers het begin om na alle inwoners van die Konfederasie as "Switsers" te verwys. Die eerste historiese bron is 'n regsdokument van koning Sigismund uit die jaar 1415 waarin na "Switsers" verwys word.
Die burgers van die Konfederasie het aanvanklik nie van hierdie naam gehou nie. In die Swabiese Oorlog van 1499 het die prentjie egter verander, en die Eedgenote het die skeldwoord "Switser" nou as 'n erenaam vir hulself gebruik, alhoewel in die amptelike taal nog steeds die voorkeur aan "Eedgenoot" gegee is.
In die 18de eeu begin die kroniekskrywer Johannes von Müller die term "Switserse Eedgenote" te gebruik, en hierdie naam is in die sogenaamde Mediasiegrondwet van die jaar 1803 vir die eerste keer ook amptelik gebruik. Die naam Helvetiese Republiek, wat deur Napoléon Bonaparte versin is, is vervang deur "Switserse Konfederasie".
Ekonomie[wysig | wysig bron]
Struktuur[wysig | wysig bron]
Met 'n nominale per capita-inkomste van 71 000 CHF in 2012 word Switserland by die welvarendste lande ter wêreld gereken,[9] terwyl die Switserse ekonomie met 'n bruto binnelandse produk (BBP) van 593 miljard CHF (482 miljard €) in 2012 die agste grootste in Europa was.[10]
Sy ekonomie het ook in 'n geglobaliseerde wêreld hoogs mededingend gebly – die Geneefse World Economic Forum (WEF) het Switserland in 2012 in sy jaarliks gepubliseerde Global Competitiveness Index weer in die eerste plek geplaas – nog voor Singapoer, Swede en Finland.[11] Switserland se werkloosheidsyfer was in Januarie 2013 met 3,4 persent een van die laagstes in Europa. Die inflasiekoers was negatief met -0,7 persent.
Switserland het sy ekonomiese welvaart aan sy veelsydige, uitvoergerigte nywerheid- en hoëtegnologiesektor asook sy toekomsgerigte dienstesektor te danke. Vier van die wêreld se honderd grootste multinasionale maatskappye het hulle hoofkwartiere in Switserland: die bank Credit Suisse, die voedselvervaardiger Nestlé, asook Novartis en Roche, twee bekende ondernemings uit die chemiese en farmaseutiese bedryf. Naas multinasionale maatskappye word die Switserse ekonomie deur innoverende klein- en middelgrootondernemings oorheers wat 90 persent van alle maatskappye en twee derdes van die Switserse mannekrag verteenwoordig.
Ondernemings uit sektore soos farmasie, chemie, geneeskundige tegnologie, masjienbou en elektronika, fynmeganika en horlosies bly die dryfkrag agter Switserland se ekonomiese groei. Die ondernemings van die finansiële bedryf wat in 2007 veertien persent van die BBP verteenwoordig het, het 'n suksesvolle strategie van internasionale bedrywighede en gehaltedienslewering toegepas.
Die belangrike toerismesektor gaan gebuk onder die hoë prysvlakke en dalende toeristetalle. Daarnaas is die bou- en eiendomsbedryf (10,2 persent van die BBP) net soos handel en logistiek (13,7 persent van die BBP) beduidende ekonomiese sektore van die plaaslike ekonomie.
Nywerhede[wysig | wysig bron]
Die sekondêre en tersiêre sektor lewer die grootste bydraes tot die bruto binnelandse produk. Die nywerheidsektor se waardeskepping het van 30 persent van die BBP in 1970 gedaal tot die huidige 20 persent. Die tekstielbedryf wat oorspronklik 'n oorheersende rol gespeel het, het intussen grotendeels verdwyn.
Daarenteen speel masjienbou en voedselverwerking steeds 'n sentrale rol, waarby ondernemings soos Asea Brown Boveri (ABB) en Nestlé tot multinasionale maatskappye gegroei het. In 2008 het die industriële waardeskepping van Switserland persentasiegewys dieselfde vlak as dié van Duitsland bereik en intussen by dié van Japan verbygesteek. Hierdie prestasie is aan die grootskaalse vervaardiging van hoëwaardegoedere soos geneeskundige tegnologie, farmaseutiese produkte, presisie-meetinstrumente of luukse-horlosies te danke.
Switserland se industriële produksie is met 'n jaarlikse waarde van sowat VSA$100 miljard aansienlik groter as dié van België, Noorweë of Swede en vergelyk goed met dié van die Republiek China (Taiwan) en Nederland. Per capita is dit selfs die hoogste ter wêreld met sowat VSA$12 000, nog voor Japan met $8 600 en Duitsland met $7 700.[12]
Landbou en natuurlike hulpbronne[wysig | wysig bron]
Slegs 3,7 persent van die ekonomies aktiewe bevolking is tans nog in die landbousektor werksaam. Hierdie sektor word deur die federale regering met subsidies en doelgerigte regstreekse betalings bevorder. Die ongunstige strukture van die landboubedryf met sy relatief groot aantal klein boerderye, dikwels ongunstige topografiese toestande, hoë loonvlakke en streng voorskrifte wat onder meer vir veeteelt en omgewingsbewaring geld, het nadelige uitwerkings op die internasionale mededingendheid. Die toenemende liberalisering van die landboumark as gevolg van internasionale ooreenkomste plaas steeds meer druk op Switserse boere.
Die landbousektor is tans aan strukturele veranderings onderhewig wat onder meer 'n verskuiwing van klein boerderye in berg- Vooralpegebiede na 'n kleiner aantal groot boerderye in die vlaktes van die Mittelland van die noordelike Sentraal-Switserland behels. Die aantal voltydse werknemers in die landbousektor het in die periode tussen 1990 en 2000 met 24,7 persent of 32 000 gedaal, terwyl ook die aantal boerderye met 24 persent afgeneem het. Die totale grond wat vir landboudoeleindes gebruik word, het daarenteen onveranderd gebly.
Boerderye in bergagtige gebiede spits hulle oorwegend op veeteelt en melkproduksie toe, terwyl boere in die Mittelland veral graan, aartappels en suikerbeet verbou. Die vrugtebedryf is in Oos-Switserland en Wallis (Valais) gekonsentreer, terwyl wynbou in die Romandie 'n belangrike rol speel. Die Switserse landbousektor word tans nog deur geïntegreerde (konvensionele) landboumetodes oorheers, tog het die ekologiese landbou in die afgelope dekades steeds belangriker geword en verteenwoordig dit nege persent van die Switserse landbouopbrengs. Genetiesveranderde gewasse word – behalwe vir navorsingsdoeleindes – nie in Switserland verbou nie.
Die land beskik nie oor noemenswaardige natuurlike hulpbronne nie, en mynbou is beperk tot die ontginning van kies, kalk, klei, graniet en sout. Waterkrag is 'n beduidende bron van hernubare energie – meer as 500 waterkragsentrales voorsien in sowat twee derdes van Switserland se elektrisiteitsbehoefte.
Vervoer[wysig | wysig bron]
Spoorweë[wysig | wysig bron]
Spoorweë het as vervoermiddel 'n sentrale rol by die ontwikkeling van Switserland tot 'n moderne nywerheidsland en dienste-ekonomie gespeel. Talle tegniese en ekonomiese prestasies word met die bou van spoorweë in die dikwels moeilike Switserse bergterrein verbind, terwyl die maatskaplike ontwikkelinge wat daaruit voortgespruit het die moderne Switserse samelewing gevorm het. Om ekologiese redes neem spoorweë ook in die huidige vervoerbeleid van Switserland 'n sentrale plek in.[13]
Tradisioneel word daar 'n onderskeiding gemaak tussen openbare spoorweë wat 'n vaste skedule moet volg (soos die Federale Switserse Spoorweë SBB/CFF), privaat spoorweë en bergspoorweë asook stedelike sneltreine vir pendelaars aan die een kant, en nie-openbare industriële, werksterrein- en bouspoorweë aan die ander kant. Stedelike trems vorm 'n eie kategorie. Switserland beskik oor een van die digste openbare spoorwegnetwerke ter wêreld.
In die vroeë 21ste eeu word sowel die voormalige staatsonderneming SBB/CFF asook privaat bestuurde taklyne, wat as konsessies bedryf word, in die regsvorm van aandelemaatskappye bedryf. Die infrastruktuur, waaronder veral die spoorwegnetwerk, word deur die federale regering met belastinggeld gefinansier, terwyl SBB/CFF geld vir die lewering van vervoerdienste aan die publiek ontvang. SBB/CFF betaal 'n bydrae vir die gebruik van die spoorwegnetwerk en moet bedryfskoste uit hul inkomste finansier.
Privaat spoorweë word eweneens finansieel deur die federale regering gesteun mits ook die kantons tot die koste bydra. Tak- en privaat spoorweë wat in die Vereniging van Switserse Vervoerondernemings saamgesluit is, dek tans ongeveer veertig persent van die totale spoorwegnetwerk en word in koöperasie met SBB/CFF se netwerk bedryf.
Politiek[wysig | wysig bron]
Die politieke stelsel van Switserland[wysig | wysig bron]
Switserland is 'n konfederasie van kantons wat net soos die federale regering wetgewende en uitvoerende bevoegdhede uitoefen.
Die politieke verskil in sekere opsigte van dié van ander state, aangesien dit
- elemente van direkte demokrasie bevat: Die Switserse volk kan deur middel van inisiatiewe en referendums die beleid van die regering beïnvloed. Die oorspronklike direkte demokrasie met sy kenmerkende Landsgemeinde ('n vergadering van alle burgers van 'n kanton wat politieke besluite neem) word nog steeds in die kantons Appenzell-Innerrhoden en Glarus bewaar.
- dewolusie van mag of federalisme as sy grondslag het: Naas die volk is die kantons konstituerende instellings, en alle aangeleenthede wat volgens die grondwet nie eksplisiet aan die federale regering opgedra word nie, val binne die bevoegdheid van die kantons.
- in wese 'n konkordansie-demokrasie is en
- ten opsigte van sy buitelandse beleid 'n selfverklaarde neutraliteit behou.
Magskeiding[wysig | wysig bron]
- Die Switserse Parlement (Nasionale Vergadering) is die wetgewende gesag. Switserland se tweekamerstelsel bestaan uit die Nasionale Raad met 200 lede wat deur die burgers gekies word, en die Raad van State met 46 lede wat die Switserse kantons verteenwoordig.
- Die Federale Raad is die uitvoerende gesag met sewe lede wat deur die parlement gekies word en gelyke regte het. Hulle is ook die hoofde van die Switserse departemente. Een van die sewe lede word deur die Nasionale Vergadering vir 'n ampstermyn van een jaar as Federale President gekies. Die Federale President fungeer as voorsitter van die Federale Raad en verteenwoordig die regering in die binne- en buiteland, alhoewel hy geen bepaalde voorregte het nie.
- Die regterlike gesag is verdeel in die Switserse Federale Geregshof in Lausanne, die Konfederale Versekeringshof in Luzern, die Federale Strafhof in Bellinzona en die Federale Administratiewe Geregshof in St. Gallen. Die twee laasgenoemde howe is onlangs geskep. Switserland beskik nie oor 'n Konstitusionele Hof nie, aangesien die ander howe uitspraak mag lewer oor grondwetlike sake en kwessies.
Internasionale organisasies[wysig | wysig bron]
Switserland is 'n lidstaat van 'n groot aantal internasionale organisasies. Dit was in 2002 een van die laaste lande wat by die Verenigde Nasies (VN) aangesluit het, maar ook die eerste staat waar die VN-lidmaatskap deur die bevolking in 'n referendum goedgekeur is.
Switserland is tans ook 'n lid van die Organisasie vir Veiligheid en Samewerking in Europa (OVSE) en die Raad van Europa en het ook die Europese Vryehandelsooreenkoms (EVA) en die Kyoto-protokol onderteken. Die land beywer hom ook vir die menseregte, onder meer deur sy lidmaatskap in die VN se Menseregteraad.
Switserland het nie by die Europese Unie (EU) aangesluit nie, alhoewel daar 'n aantal tweesydige ooreenkomste met die EU bestaan. Daar is baie samewerking op die gebied van navorsing, en Switserland is een van die stigterslede van die CERN, die Europese Organisasie vir Kernnavorsing wat navorsing in verband met elementêre deeltjies doen. Genève huisves die CERN se navorsingsentrum.
As gevolg van sy neutraliteitsbeleid is Switserland tans geen lid van enige militêre verdragsorganisasie nie.
Betrekkinge met Suid-Afrika[wysig | wysig bron]
Vroeë immigrasie, politieke en handelsbande[wysig | wysig bron]
Vanaf 1658 het enkele Switsers in diens van die Nederlandse Verenigde Oos-Indiese Kompanjie (VOIK) 'n tyd lank in die Kaapkolonie vertoef, terwyl ander hulle later as boere aan die Kaap gevestig het. Jean Pierre Pury wat in 1713 'n besoek aan die Kaap gebring het, het 'n groot bydrae tot die vestiging van die Suid-Afrikaanse wynboubedryf gelewer.
In die 19de eeu het Switserse koop- en ambagsmanne, kroegbase en ingenieurs, wat onder meer by die bou van spoorweë betrokke was, hulle in Suid-Afrika gevestig. Die ontdekking van diamante- en goudvelde het meer Switserse immigrante na die Kaap gelok. Arnold Theiler het saam met enkele landgenote 'n waardevolle bydrae tot veeartsenykundige navorsing in Suid-Afrika gelewer.
Gedurende die Tweede Vryheidsoorlog (1899–1902) het ook Switsers by die Boeremagte aangesluit. Die Britse oorlogvoering het in Switserland baie kritiek uitgelok en politieke betrekkinge met Londen vertroebel. Die Switserse Rooi Kruis en enkele gereformeerde kerke het humanitêre hulp aan Afrikaners verskaf. Nadat Afrikanermagte 'n nederlaag gely het, het die president van die Zuid-Afrikaansche Republiek (Transvaal), Paul Kruger, hom as balling in Switserland gevestig. Hy is hier in 1904 in Clarens, 'n stadsdeel van Montreux, oorlede.
Sendingwerk[wysig | wysig bron]
Gereformeerde Switserse Christene het reeds vanaf 1831 as sendelinge van die Paryse en Baselse Sendinggenootskap na Suid-Afrika gereis. Switserse sendingwerk is vanaf 1875 deur die Vrykerk van die kanton Vaud en geloofsgenote uit Genève en Neuchâtel (Neuenburg) gedoen. In landelike gebiede het die Switsers vanaf 1879 hospitale en vanaf 1906 ook skole gestig. Soortgelyke instellings vir mynwerkers in Pretoria en Johannesburg het vanaf respektiewelik 1897 en 1904 ontstaan.
Immigrasie[wysig | wysig bron]
Switserse immigrante het merendeels oor dubbele burgerskap beskik. Die Switserse gemeenskap aan die Kaap het bestendig gegroei van 570 in 1918, meer as 1 000 in 1947, meer as 2 000 in 1956, meer as 5 000 in 1966 en omstreeks 9 000 sedert 1977. Die eerste Switserse verenigings in Suid-Afrika is in 1891 gestig. Terwyl die meeste Switserse immigrante hulle in die 19de eeu nog in Noord-Afrika gevestig het, was Suid-Afrika vanaf die 1950's die belangrikste bestemming in Afrika.
Tegelykertyd het ook Suid-Afrikaners hulle in Switserland kom vestig. Tussen 1960 en 1990 het die getal Suid-Afrikaansgebore inwoners van 161 tot 500 gegroei. In 2009 was daar 1 806 inwoners met Suid-Afrikaanse burgerskap. Suid-Afrikaanse ondernemings het filiale in Switserse stede soos Zürich, Zug en Luzern gevestig, terwyl die lugvervoerooreenkoms wat in 1959 tussen die twee lande gesluit is, bande verder verstewig het. Vanaf 1975 het jaarliks meer as 10 000 Switserse toeriste 'n besoek aan Suid-Afrika gebring.
Diplomatieke en handelsbetrekkinge[wysig | wysig bron]
Switserse diplomatieke sendings is in Pretoria (1887–1895 konsulaat, vanaf 1952 sending, sedert 1960 ambassade), Johannesburg (konsulaat vanaf 1895, 1899–1918 verteenwoordiging deur die Duitse konsul, 1925–1952 en sedert 1959 konsulaat-generaal) en Kaapstad (konsulaat sedert 1916) geopen.
Vanaf 1938 het die diplomatieke korps nou saamgewerk met die Sentrale Kantoor vir Handelsbevordering sodat handelsbande tussen Switserland en Suid-Afrika verstewig het. Switserland het hoofsaaklik masjiene en chemikalieë na Suid-Afrika uitgevoer, terwyl mynbou- en landbouprodukte ingevoer is. Handel met Suid-Afrika het omstreeks een persent van Switserland se handelsvolume beslaan, alhoewel goudinvoere nie by dié syfer ingesluit is nie.
Een van die eerste Switserse ondernemings wat aanlegte in Suid-Afrika geopen het, was Bally wat vanaf 1921 skoene plaaslik vervaardig het. Later het maatskappye soos Nestlé gevolg. Nestlé se kondensmelkfabriek was die grootste in Suid-Afrika. In 1931 is ook 'n sjokoladefabriek gebou, en in 2006 het Nestlé se Suid-Afrikaanse dogtermaatskappy reeds werk aan meer as 4 000 Suid-Afrikaners verskaf. 'n Ander Switserse sjokoladeprodusent, Suchard, het tussen 1949 en 1960 'n kleiner aanleg in die land bedryf.
Holderbank, 'n Switserse sement- en boumateriaalvervaardiger, het in 1938 tot die Suid-Afrikaanse mark toegetree. Met 4 300 werknemers het dié maatskappy in die 1980's reeds meer as 'n derde van die Suid-Afrikaanse sementproduksie opgelewer. Ook die plaaslike eternietmark is deur Switserse vervaardigers oorheers, met ondernemings soos Everite (gestig in 1942) en Anglo-Alpha. Ander belangrike Switserse ondernemings met filiale aan die Kaap was Alusuisse (aluminium), Brown Boveri (elektriese ingenieurswese), Ciba-Geigy, Roche, Sandoz (chemiese en farmaseutiese produkte), Schindler (hysbakke), Luwa (lugreëling en verwarming), Oerlikon-Bührle (masjienbou) en Sulzer (tekstielmasjiene en mynpompe). In 1988 het Switserse ondernemings altesaam 17 000 Suid-Afrikaanse werknemers in diens gehad.
In 1945 was Switserland die derde belangrikste buitelandse belegger in Suid-Afrika. Later is die Alperepubliek deur Duitsland en Japan verbygesteek. Tussen 1950 en 1990 is altesaam sowat 7,1 miljard Switserse frank in die land belê. Totale Switserse beleggings in Suid-Afrika het gegroei van 751 miljoen frank in 1956 tot meer as 4 miljard in 1978 en 5,7 miljard frank in 1990 (sowat 'n tiende van alle buitelandse beleggings). In 2008 het regstreekse beleggings 4,4 miljard frank beloop.
Die drie grootse bankmaatskappye in Switserland, Schweizerische Kreditanstalt, Schweizerischer Bankverein en Schweizerische Bankgesellschaft (SBG) het vanaf 1946 in Suid-Afrika sake gedoen. Suid-Afrikaanse staatsobligasies is reeds vanaf 1910 in Switserland uitgereik. In 1952 het Suid-Afrika se grootste diamanteprodusent die monopolie van Londense handelaars op diamantinvoere deurbreek en 'n ooreenkoms met SBG oor diamantuitvoere na Switserland gesluit. Die land het sodoende veral in die 1980's as 'n belangrike sentrum van die internasionale diamantehandel gefungeer. Die drie groot Switserse banke het in 1968 as goudinvoerders saamgesluit, en vervolgens is meer as die helfte van Suid-Afrika se goudproduksie na Switserland uitgevoer. Switserse banke se sakebedrywighede aan die Kaap het hul hoogtepunt in 1984 met 'n jaarlikse omset van meer as 4 miljard frank bereik.
Handel en politiek[wysig | wysig bron]
Handelsbetrekkinge met Suid-Afrika is verskeie kere as gevolg van internasionale ontwikkelinge verstewig. Toe Suid-Afrika vanaf 1933 Nasionaalsosialistiese Duitsland geboikot het, het Switserse uitvoere na Suid-Afrika gegroei. Vanaf die 1960's het die Verenigde Nasies pogings onderneem om Suid-Afrika weens sy beleid van rasseskeiding te isoleer, en alhoewel Switserland vanaf 1963 'n verbod op wapenuitvoere na Suid-Afrika geplaas en kritiek op die skending van menseregte in Suid-Afrika gelewer het, het die land nie deelgeneem aan die internasionale sanksieveldtog nie. Vanaf 1974 het die Federale Raad wél kapitaaluitvoere na Suid-Afrika beperk.
Reeds vanaf die 1970's is 'n vurige openbare debat oor die Switserse beleid teenoor Suid-Afrika gevoer. Kerke het net soos die Derde Wêreld- en Anti-apartheidbewegings hul kommer oor ekonomiese bande met wit Suid-Afrika uitgespreek, terwyl die sakewêreld en konserwatiewe partye die politieke onsydigheid van Switserland beklemtoon het. Hulle het na die negatiewe uitwerkings van ekonomiese sanksies vir swart Suid-Afrikaners en die politieke bande van opposisiegroepe verwys wat moontlik kommunistiese invloed in Suid-Afrika sou kon bevorder. Eers vanaf 1986 het die Switserse Federale Raad 'n meer aktiewe rol in Suid-Afrika se proses van demokratisering gespeel.
Administratiewe verdeling[wysig | wysig bron]
Kantons[wysig | wysig bron]
Die huidige 26 kantons vorm die deelstate van die bondstaat Switserland. Oorspronklik het elke kanton van die Switserse Federasie 'n selfregerende en onafhanklike politieke eenheid gevorm, wat oor sy eie geldeenheid en leër beskik het. Die huidige federale struktuur dateer uit die jaar 1848.
In die 16de eeu het die Switserse Konfederasie uit dertien selfregerende kantons bestaan: Ses sogenaamde woudkantons en sewe sogenaamde stedelike kantons. Hulle het formeel deel uitgemaak van die Heilige Romeinse Ryk van die Duitse Nasie, tog was hulle ná hul oorwinning oor die Duitse keiser Maximiliaan in 1499 feitlik onafhanklik.
Die ses woudkantons was demokratiese republieke, terwyl die sewe stedelike kantons, waaronder Zürich, Bern en Basel, deur stadsrade geregeer is. Hierdie stadsrade is egter deur klein oligargieë van welvarende burgers oorheers.
Elkeen van die kantons beskik oor sy eie grondwet, wetgewende mag, regering en howe. Die meeste kantonale parlemente is eenkamerstelsels met tussen 58 en 200 setels. 'n Klein aantal van parlemente word deur sogenaamde Landsgemeinden gevorm, dit wil sê 'n vergadering van alle burgers wat oor wetsake besluit neem. Vroue het in enkele kantons eers in 1971 stemreg by die vergaderings gekry.
Alle aangeleenthede wat volgens die Switserse grondwet nie uitdruklik onder die gesag van die konfederasie val nie, word deur die kantons gereël. Ook die graad van selfregering wat die munisipaliteite geniet, word deur die kantons bepaal en verskil dus grootliks. Daar is ook groot verskille wat die oppervlakke en bevolkingsyfers van die kantons betref: Oppervlakke variëer tussen 37 en 7 105 vierkante kilometer, terwyl die bevolkings tussen 14 900 en 1 244 400 beloop.
Direkte demokrasie in die vorm van algemene vergaderings word ten opsigte van kantonale sake tans nog slegs in die kantons Appenzell-Innerrhoden en Glarus toegepas. In alle ander kantons gaan burgers nou stembus toe om hulle demokratiese regte waar te neem.
Sedert die stigting van die Franssprekende kanton Jura in 1978 is daar geen nuwe kantons meer geskep nie. Volgens die grondwet van 1999 is daar amptelik 26 kantons. Die aantal state wat 'n rol speel by die verkiesing van die Eerste Kamer (Duits: Ständerat, Frans: Conseil des États) van die Switserse Konfederasie en die stemming by federale wetsontwerpe, beloop egter 23: Die kantons Unterwalden, Appenzell en Basel bestaan elkeen uit twee halfkantons. Unterwalden word verdeel in Obwalden en Nidwalden, Appenzell in Appenzell-Innerrhoden en Appenzell-Ausserrhoden en Basel in Basel-Stad en Basel-Landschaft.
Switserland bestaan uit die volgende kantons (en halfkantonne):
Demografie[wysig | wysig bron]
Sedert die begin van die 20ste eeu het die Switserse bevolking meer as verdubbel – van 3,3 miljoen in 1900 tot 8,05 miljoen in Maart 2013. Die hoogste bevolkingsgroei het in die twee dekades tussen 1950 en 1970 plaasgevind, terwyl dit in 2006 tot 0,6 persent verswak het.[14] Hierdie groei was in 2006 enersyds aan 'n geboorteoorskot van 13 100 (73 600 geboortes en 60 500 sterfgevalle) en andersyds aan 'n immigrasie-oorskot van 35 000 persone te danke. As gevolg van laer geboortesyfers het die persentasie inwoners wat minder as 20 jaar oud was tot 21,7 (2000: 23,1%) gedaal, terwyl 16,2 persent van die bevolking ouer as 64 jaar was. Die lewensverwagting van Switserse vroue by geboorte was in 2005 83,9, dié van mans 78,7 jaar.
'n Baie groot persentasie van die Switserse bevolking is van buitelandse herkoms – 22,4 persent of 1,815 miljoen in 2010. Hiervan behoort 1,48 miljoen tot die eerste generasie van immigrante. Die aantal buitelanders van die tweede generasie met tenminste een Switsers-gebore ouer het in 2006 126 000 beloop, terwyl daar 14 000 buitelanders van die derde generasie in Switserland gewoon het. Sowat 'n tiende van die huidige bevolking met 'n Switserse paspoort is ingeburgerde immigrante. Die aantal Duitsers in Switserland het in 2006 met 25 000 immigrante die vinnigste gegroei en beloop tans 172 600. Ander belangrike groepe buitelanders is Italianers (291 684 in 2006), Serwiërs (190 794), Portugese (173 477) en Turke (73 861). In 2011 was 28,2 persent van die ekonomies aktiewe bevolking van buitelandse herkoms.
Die aantal Switserse burgers wat in die buiteland bly, het in 2006 met 645 010 'n nuwe rekordvlak bereik. Hiervan het 460 065 dubbelburgerskap gehad. 60,5 persent van alle Switserse burgers in die buiteland was in lande van die Europese Unie woonagtig, waarvan 171 732 in Frankryk en 72 384 in Duitsland, 11,2 persent in die Verenigde State, 5,6 persent in Kanada en 3,3 persent in Australië.
Tale[wysig | wysig bron]
Duits, Frans en Italiaans is sedert die tydperk van die Helvetiese Republiek (1798–1803) die amptelike tale van Switserland, en hulle gelykstelling is ook deur die grondwet van 1848 bevestig.
Volgens artikel 4 van die federale grondwet van 1999 is daar vier landstale in Switserland – Duits, Frans, Italiaans en Romansch. Artikel 704 bepaal verder dat Duits, Frans en Italiaans die ampstale van die federale regering is. In die geval van amptelike federale kommunikasie met burgers wat Romansch as huistaal het word ook hierdie taal as federale ampstaal erken.
Alhoewel die Switserse grondwet vier landstale erken, kan 'n mens die land nie as viertalig beskou nie. Slegs die federale regering as 'n instelling gebruik al vier landstale, terwyl die kantons en munisipaliteite meesal slegs een ampstaal erken. Burgers uit anderstalige dele van Switserland het geen wetlike aanspraak daarop om met die plaaslike owerhede in hul eie taal te kommunikeer nie.
Sowat 63,5 persent van die bevolking is Duitssprekend. Switsers besig gewoonlik die plaaslike Alemanniese dialek – selfs in die media en in parlementêre debatte. Hoogduits dien as skryftaal; dit word as spreektaal veral by sekere plegtighede of die hoofbulletin van die radio- en televisienuus gebruik.
22,5 persent van die Switserse bevolking (of 21 persent van die burgers met Switserse nasionaliteit en 18 persent van die buitelanders) is Franstalig, veral in die westelike gebiede van die land, die sogenaamde Suisse romande (Romaanse Switserland of Romandie). Switserse Frans verskil nouliks van Frankryk se Standaardfrans. Italiaans is die taal van die kanton Ticino en vier suidelike valleie van Groubunderland, met sowat 8,1 persent van die bevolking.
Romansch wat in Desember 1938 amptelik as vierde landstaal erken is, word deur 0,6 persent van die Switsers gepraat, veral in die kanton Groubunderland. Feitlik alle Romanschtalige Switsers het Duits as hulle tweede taal. Sodoende word Romansch geleidelik deur Duits verdring – sedert 1860 het 51 oorspronklik Romanschsprekende munisipaliteite in Groubunderland deel van die Duitse taalgebied geword.
Nege persent van die Switserse bevolking is van buitelandse afkoms en praat ander tale; die belangrikste immigrantetaal is Serwies-Bosnies-Kroaties met 1,5 persent.
Die meeste Switserse burgers praat naas hul moedertaal 'n tweede landstaal en Engels as vreemde tale. Frans is nog steeds die belangrikste vreemde taal op skool vir Nie-Franstaliges, alhoewel owerhede in Oos-Switserland nou eerder Engels as skoolvak wil bevorder. Engels het in die skooljaar 2001/2002 die eerste vreemde taal in skole van die kanton Appenzell-Innerrhoden en in 2005/2006 ook van die kanton Zürich geword.
Godsdiens[wysig | wysig bron]
Van die inheemse Switserse bevolking was in 2010 38,8 persent Rooms-Katolieke, 30,9 persent Gereformeerdes, 4,5 persent was aanhangers van Islamitiese gemeenskappe, en 20,1 persent was ongebonde. Van die buitelanders was 44 persent Rooms-Katoliek, 5 persent Gereformeerdes, 17 persent aanhangers van Ortodokse kerke, 18 persent Moslems en 2 persent ongebonde.
Die kantons bepaal of 'n bepaalde godsdiens of kerk amptelike status mag geniet. In die meeste kantons word die Rooms-Katolieke en die Evangelies-Gereformeerde Kerk amptelik erken, in enkele kantons geniet daarnaas ook die Christkatolieke Kerk van Switserland amptelike erkenning. Van die Franstalige kantons in Wes-Switserland het geen amptelike kerk nie, aangesien kerk en staat hier volledig van mekaar geskei is.
Nog teen die begin van die 19de eeu was die bevolking van die kantons Zürich, Bern, Basel, Schaffhausen, Genève, Vaud en Appenzell-Ausserrhoden byna uitsluitlik gereformeerd, terwyl die kantons Fribourg (Freiburg), Valais (Wallis), Jura, Solothurn, Luzern, Ob- en Nidwalden, Uri, Schwyz, Zug, Appenzell-Innerrhoden en Ticino (Tessin) oorwegend Rooms-Katoliek was. Net die kantons Glarus, Aargau, St. Gallen en Groubunderland was gemeng ten opsigte van godsdiens.
Hierdie verdeling was die resultaat van die godsdienstige oorloë in die 16de eeu, waarvolgens die godsdiens van die plaaslike bevolking deur die owerhede bepaal is (cuius regio, eius religio – "die heerser se godsdiens" is ook aan sy onderdane opgedwing). Pariteit, dit wil sê die gelyktydige voorkoms van die Protestantse en Rooms-Katolieke geloof in een kanton, was 'n uitsondering en het net in Toggenburg, in deelgebiede wat aan die Konfederasie onderdanig was (Aargau, Thurgau en Echallens) en in 'n aantal dorpe in Grisons en Glarus voorgekom.
Die Christkatolieke of Oud-Katolieke Kerk is meesal beperk tot Noordwes-Switserland. 0,33 persent van die Switserse bevolking is Boeddhiste – een van die grootste persentasies in Europa.
Mediabedryf[wysig | wysig bron]
Televisie[wysig | wysig bron]
Die nasionale uitsaaikorporasie van Switserland, SRG SSR idée suisse, saai tans ses televisiekanale uit, waarvan twee elk vir die Duitse (SF 1 en SF zwei), Franse (Télévision Suisse Romande, TSR1 en TSR2) en Italiaanse (TSI 1 en TSI 2) taalgebied. In die Duitse taalgebied word 'n bykomende nuuskanaal (SF info) uitgesaai. Alle ses televisiekanale kan ook via die satelliet Hotbird opgevang word.
Ter bevordering van die Retoromaanse taal bied die eerste kanaal van die Duitssprekende taalgebied daagliks twee kort programme van Televisium Rumantscha aan. 'n Bykomende kanaal, HD suisse, saai sedert 2007 programme in HDTV (hoë resolusie met 720p) uit.
Alle televisiekanale van SRG SSR idée suisse word deur middel van lisensiegelde en advertensies gefinansieer.
Privaat televisiekanale wat orals in Switserland opgevang kan word, sluit Star TV, U1 TV en 3+ in. Die musiektelevisiekanaal VIVA word in byna alle kabeltelevisie-netwerke van die Duitssprekende landsdeel aangebied. Daarnaas word 'n aantal plaaslike televisiekanalekanale uitgesaai, maar ook programme uit die buurlande word via kabeltelevisie versprei. Met die uitsondering van streekkanale kan byna alle Duitse en Oostenrykse televisiekanale ook in Switserland opgevang word.
Privaat Duitse televisiekanale soos RTL Television, Sat.1, kabel eins en ProSieben saai hul programme in die Duitssprekende gebied met Switserse advertensies en 'n klein aantal programme wat vir die Switserse mark geproduseer word (soos byvoorbeeld Switserse sokker), uit.
Radio[wysig | wysig bron]
SRG SSR bedryf as openbare uitsaaier ses radiostasies met programme in Duits, asook vier Franse, drie Italiaanse en een Retoromaanse stasie. Daarnaas word 'n aantal radioprogramme vir spesiale teikengroepe per satelliet en op die internet versprei. Alle programme word deur lisensiegelde gefinansieer, terwyl radioadvertensies nie toegelaat word nie.
Streeksgebonde privaat radiostasies saai kommersiële programme uit. Maar daar is ook 'n verskeidenheid privaat uitsaaiers wat hulle op kultuur en musiek buite die hoofstroom toespits. Hierdie stasies het hul eie vereniging, die Union nicht-kommerzorientierter Lokalradios (UNIKOM), in die lewe geroep.
Rolprente[wysig | wysig bron]
Die Switserse rolprentbedryf het in vergelyking met ander Europese lande betreklik laat begin ontwikkel. Eers vanaf die 1930's kon daar sprake wees van 'n selfstandige Switserse filmkuns, veral danksy die immigrasie van toegewyde kunstenaars en ondernemers. Sleutelfigure in die vroeë tydperk van klankfilms tot omstreeks 1950 was die Oostenryks-gebore Lazar Wechsler wat die rolprentmaatskappy Praesens-Film gestig het – destyds die enigste noemenswaardige rolprentvervaardiger, en Leopold Lindtberg, sy produktiefste en suksesvolste regisseur. Aan Praesens-Film is altesaam vier Academy Awards (Oscars) asook pryse op alle belangrike internasionale filmfeeste toegeken.
Tans is Switserse rolprentvervaardigers, net soos hul eweknieë elders in Europa, op staatsubsidies aangewese. Vanweë die beperkte omvang van hierdie subsidies word jaarliks slegs 'n klein getal Switserse rolprente vervaardig waarvan net enkeles ook in die buiteland bekendheid verwerf. Die swak mededinging van Switserse produksies lei daartoe dat Amerikaans-vervaardigde flieks en televisieprogramme in alle vier taalgebiede van Switserland 'n sterk markposisie het. So word in Switserse rolprentteaters meestal Amerikaanse rolprente vertoon. Toegangsgelde is van die hoogstes in Europa.
Een van die bekendste Switserse rolprente is Die Schweizermacher, 'n ironiese komedie oor Switserse amptenare wat by die inburgeringprosedure van buitelandse immigrante betrokke is, en die toegewyde pogings van buitelanders om by die Switserse leefstyl en dialek aan te pas. Ander suksesvolle komedies wat plaaslik vervaardig is, sluit Daniel Schmid se Beresina oder Die letzten Tage der Schweiz en Urs Odermatt se Gekauftes Glück in.
Daarenteen skets Fredi M. Murer se werk Höhenfeuer 'n meer ernstige agtergrond – insestuese verhoudings in afgeleë berggebiede. Ook Yves Yersin se film Kleine Fluchten speel teen 'n landelike agtergrond af.
In 1991 is Xavier Koller se rolprent Reise der Hoffnung, waarin 'n Koerdiese vlugtelinggesin 'n beter heenkome in Switserland probeer vind, met 'n Academy Award bekroon. Ook ander produksies, waarby Switsers betrokke was, het internasionale sukses behaal. So het Halle Berry wat die hoofrol in die Switserse regisseur Marc Forster se rolprent Monster's Ball vertolk het, 'n Academy Award as beste aktrise ontvang. Meer onlangse rolprente wat kommersieel suksesvol was, sluit Achtung, fertig, Charlie, Mein Name ist Eugen en Grounding – Die letzten Tage der Swissair in.
Die rolprentvervaardiger Arthur Cohn is tans die suksesvolste Switser in die internasionale rolprentbedryf. Cohn is al vier keer vir 'n Academy Award genomineer en het drie Awards in die kategorie "Beste doklumentêr" ingepalm.
Die Switserse Filmprys word jaarliks in laat Januarie tydens die filmfees Solothurner Filmtage toegeken. Die bekendste internasionale filmfees in Switserland word jaarliks in Augustus in Locarno in die kanton Ticino gehou. Sedert 2005 het ook Zürich sy eie filmfees, die Zurich Film Festival.
Poswese[wysig | wysig bron]
In 1964 was Switserland die derde land ná Duitsland en die Verenigde State wat 'n poskodestelsel ingestel het. Poskantore word in hierdie stelsel in vier syfers aangedui en sluit ook die aangrensende onafhanklike Vorstedom Liechtenstein in (94XX).
Kultuur[wysig | wysig bron]
Literatuur[wysig | wysig bron]
Nasionale literatuur[wysig | wysig bron]
Die konsep van 'n nasionale literatuur, wat die ontstaan van 'n positiewe nasionale identiteit bevorder, is in Europa vanaf die laat 18de eeu ontwikkel en het ook in Switserland 'n sentrale rol in die literêre debatte van intellektueles gespeel, veral in die nasionalistiese tydperk. Voorstanders van dié konsep was wél bewus daarvan dat dit in 'n meertalige land soos Switserland nie na 'n gemeenskaplike taal nie, maar slegs na die gemeenskaplike onderwerpe van al vier landstale soos die Alpe, die natuur en die leefstyl van boere of diskoersiewe genres soos essays kon verwys. So het die skrywer Philippe-Sirice Bridel (1757–1845) die beskrywing van landskappe en tradisies as die spesifieke kenmerk van 'n nasionale Switserse poësie beskou.
Ander literêre figure soos Gottfried Keller (1819–1890), een van die beduidendste 19de eeuse Duitssprekende skrywers, het dié soort stellings summier verwerp en die werke van Duits-, Frans- en Italiaanssprekende Switserse skrywers en digters as deel van die groter Duitse, Franse en Italiaanse literatuur geïnterpreteer. Sodoende kon net die Retoromaanse literatuur aanspraak daarop maak om as "nasionale literatuur" gekategoriseer te word.
Op die vooraand van die Eerste Wêreldoorlog was daar 'n behoefte aan 'n nuwe nasionale konsensus oor die taalgrense heen. Rossel en Henri Ernest Jenny se werk Geschichte der schweizerischen Literatur wat in 1910 in twee boekdele gepubliseer is, het die literêre eenheid van Switserland en die gemeenskaplike gees en ideale van die verskillende taalgebiede beklemtoon – 'n sienswyse waarna as "literêre Helvetisme" verwys is en wat kritiek deur sommige deskundiges uitgelok het. So het die essayis en literêre kritikus Edmond Gilliard (1875–1969) taal as die fundamentele en belangrikste kriterium beskou en die gedagte van 'n selfstandige Franstalige literatuur in Vaud bevorder (Du pouvoir des Vaudois, 1926). Die publisis en professor in Italiaanse letterkunde Arminio Janner (1886–1949) het daarna verwys dat daar wél skrywers in Ticino is, maar dat daar geen sprake kan wees van die "literatuur van Italiaanssprekende Switserland".
Die opkoms van totalitêre ideologieë in Europa het in die 1930's binne die bestek van "geestelike landsverdediging" weer eens die gedagte van 'n nasionale Switserse literatuur laat ontstaan. In die vroeë 21ste eeu word die kulturele waarde van meertaligheid in Switserland algemeen erken, maar nogtans 'n onderskeiding gemaak tussen nasionale en literêre identiteit.[15]
Duitstalige literatuur[wysig | wysig bron]
Die literatuur in die Duitssprekende deel van Switserland staan van oudsher in wisselwerking met die literatuur van die hele Duitse taalgebied. Veral ten opsigte van Middeleeuse werke is dit dikwels moeilik om die presiese herkoms van digters te bepaal. Die literatuur van Duitse skrywers het tot in die laat 19de eeu as voorbeeld vir Switserse outeurs gedien wat min neiging getoon het om in hul werke op enige manier na hul nasionale voorlopers te verwys. Eers vanaf die 20ste eeu het sekere politieke en sosiale ontwikkelinge by Switserse skrywers tenminste tydelik 'n nasionale bewussyn geskep.
Min is bekend oor die Middeleeuse digkuns in Duitssprekende Switserland aangesien literêre werke in die tyd voor die uitvinding van die boekdruktegniek omstreeks 1450 slegs as handgeskrewe manuskripte versprei is. Daarnaas het ook mondelinge oorlewerings 'n belangrike rol gespeel. Gehore, opdraggewers en bevorderaars was, net soos die digters self, uit die adel, geestelikheid of burgery afkomstig.
Die middeleeuse digkuns word volgens taalhistoriese kriteria in drie literêre tydperke verdeel. Aan die beginpunt van die Oudhoogduitse en Vroeg-Nieuhoogduitse periode tussen omstreeks 700 en 1150 staan 'n reeks glosse, woordeboeke, teologiese werke, vertalings en Bybeluitgawes en -bewerkings in Oudhoogduits wat tussen 750 en 900 deur monnike in die klooster van St. Gallen geskep is. Die enigste skrywer wat in hierdie vroeë periode met volksliteratuur verbind word, was Notker die Duitser wat sy werke omstreeks 1000 geskryf het. Min ander werke van belang het in Oudhoogduits ontstaan. Naas die heldegedigte, wat deel van die mondelingse literêre tradisie uitgemaak het, is slegs een werk in Latyn oorgelewer. In Waltharius wat heel waarskynlik in die klooster van St. Gallen ontstaan het, is motiewe uit die Germaanse epiek vir geleerde gehore bewerk.
Die periode tussen 1050 en 1150 was in die Duitse taalgebied 'n vrugbare tydperk vir geestelike werke wat by die Vroeg-Nieuhoogduitse literatuur gereken word. Tekste uit hierdie tyd, wat hoofsaaklik Bybelse en natuurkundige stowwe (met 'n teologiese inslag) behandel, is gewoonlik anoniem oorgelewer en word meestal met geestelike instellings verbind. Duitssprekende Switserland het blykbaar geen noemenswaardige rol hierby gespeel nie, behalwe vir enkele werke wat as handgeskrewe manuskripte oorgelewer is.
Die tweede literêre periode van Middeleeuse Duitstalige literatuur (omstreeks 1150 tot 1350) word onderverdeel in die sogenaamde bloeitydperk (omstreeks 1190 tot omstreeks 1220) en 'n laat periode tussen omstreeks 1220 en 1350. Veral liriek en epiek het onder die invloed van die hoofse kultuur gefloreer, waarby in die tweede helfte van die 12de eeu 'n verskeidenheid nuwe literêre genres uit die Romaanse wêreld ingang tot die Duitstalige digkuns vind. In die lieddigkuns het die minnesang sentraal gestaan wat in Switserland veral danksy die liedere van graaf Rudolf von Neuenburg gewild geraak het. Die latere periode is deur 'n groter aantal lirici en sangdigters oorheers. Hul werke is onder meer in sangbundels soos die Manessiese Handskrif (Codex Manesse) versamel en oorgelewer.
Die epiese digkuns het 'n nuwe hoogtepunt met omvangryke versromans bereik, 'n genre wat verder onderverdeel kan word in die liedere van rondtrekkende sangdigters, pseudo-historiese heldedigte, romans wat in die antieke wêreld afspeel (waaronder verskillende weergawes van die sogenaamde "Alexanderlied") en sages en legendes. Vroeë epiese werke, waarin die Tristan-stof verwerk is, word by die genre van liefdesromans gereken.
Die hoofse epiek omstreeks 1200 is deur drie groot literêre persoonlikhede oorheers – Hartmann von Aue, Wolfram von Eschenbach en Gottfried von Strassburg. Hulle is vandag steeds bekend as bewerkers van Artus- en liefdesromans, maar ook as digters van werke wat op legendes baseer het, asook liriese gedigte. Ander belangrke werke is deur Ulrich von Zatzikhoven, Konrad Fleck, Rudolf von Ems en Konrad von Würzburg geskep. Die outeur van een beroemde werk, Reinfried von Braunschweig, is onbekend. Die oudste sogenaamde paasspel, 'n belangrike geestelike literêre genre, het in die tweede helfte van die 12de eeu met die "Paasspel van Muri" ontstaan.
Terwyl bestaande literêre genres in die laat Middeleeue verder ontwikkel is, het nuwe genres soos allegoriese leergedigte (soos dié van Konrad von Ammenhausen), die bîspel (kort verhale wat as voorbeeld vir 'n wye verskeidenheid onderwerpe gebruik is), didaktiese werke, verskillende vorme van vakliteratuur en talle geestelike tekste soos Walter von Rheinau en Wernher se "Lewe van Maria" (Marienleben) en Konrad von Helmsdorf se Duitse vertaling van die Speculum humanae salvationis ("Spieël van menslike verlossing"). Die eerste Hoog-Duitse bewerking van Aesopus se fabels is in die eerste helfte van die 14de eeu deur Ulrich Boner as Edelstein gepubliseer.
Kookkuns[wysig | wysig bron]
Die huidige Switserse kookkuns word deur 'n vermenging van Duitse, Franse en Noord-Italiaanse invloede gekenmerk. Daar is egter baie streeksvariante wat sterk van mekaar verskil en dikwels met die taalgebiede ooreenstem. Baie geregte het egter ook dwarsoor Switserland gewild geraak.
Tipiese Switserse spesialiteite is kaas-fondue, raclette, Älplermagronen ('n soort bredie van onder meer makkaroni, aartappels, kaas, uie, room of melk, wat dikwels saam met appelmoes geniet word) en Rösti. Birchermüesli is 'n gewilde graankos wat omtrent 1900 deur 'n Switserse arts in Zürich ontwikkel is en nou internasionaal gewild geraak het.
Ander gewilde Switserse voedselprodukte is Switserse kaas en Switserse sjokolade. Plaaslike spesialiteite uit die Switserse kantons sluit Basler Läckerli, Vermicelles, Appenzeller Biber, Aargauer Rüeblitorte (worteltjieskoek uit Aargau) en Zuger Kirschtorte (kersieskoek uit Zug) in.
Sport[wysig | wysig bron]
Die bergagtige topografie van Switserland het 'n beduidende invloed op die vryetydsbesteding van sy inwoners uitgeoefen. So het skisport in die laat 19de en vroeë 20ste eeu gewild geraak. Die opkoms van bergtoerisme en vinnige groei van toeristeoorde, waarby Britse toeriste 'n belangrike rol gespeel het, het van Switsers 'n geesdriftige wintersportnasie gemaak wat aktief by die tegniese ontwikkeling van sportdissiplines betrokke geraak het. Alpynse ski, waaronder sportsoorte soos langafstandski, en deesdae ook sneeuplankry, word deur baie Switsers beoefen. Daarnaas is somersport ook deur die geografie beïnvloed, in so 'n mate dat staptoere, voetslaansport en bergklim algemeen beoefen word. Motorsport en fietsry het as sportdissiplines uit die industriële ontwikkeling van Switserland voortgespruit.[16]
Fietsry as sport is aanvanklik veral deur welgestelde burgers beoefen wat belang gestel het in nuwe tegnologie. Die massavervaardiging van fietse het hierdie sport gaandeweg vir die breë publiek aantreklik gemaak, terwyl fietse in die vroeë 20ste eeu ook die belangrikste vervoermiddel in stedelike nedersettings geword het. Sogenaamde veloklubs (fietse word in Switserse Duits velo genoem) het orals in die land fietstoere begin organiseer en sodoende ook binnelandse toerisme bevorder. Danksy die groot belangstelling in fietswedrenne is hierdie sportsoort ook georganiseerd en op 'n professionele vlak beoefen.
Wat georganiseerde sport betref, raak die meeste Switsers by gimnastiek betrokke. Daar is tenminste een gimnastiekvereniging in elke Switserse dorp.
Tipies inheemse sportsoorte is schwingen, 'n variant van stoei wat steeds orals in die land beoefen word, en hornussen wat in Suid-Afrika as "Switserse gholf" bekend staan, maar tans nog nouliks gespeel word. Dieselfde geld vir skietsport wat vroeër deur die Switserse leër bevorder is.
Gewilde spansporte met baie aktiewe deelnemers sluit sokker, handbal, vlugbal en uni-hokkie in, terwyl sokker en yshokkie die belangrikste professionele spansporte is. Die Switserse Nasionale A-Liga (National League A) kompeteer op 'n internasionale vlak.
'n Groot getal internasionale sportbeheerliggame, waaronder die Internasionale Yshokkie-federasie (IIHF), die FIFA, die Fédération Internationale de Ski (FIS), die Internasionbale Ysskaatsunie (ISU) en die Internasionale Fietsryvereniging (UCI) het hulle hoofkantore in Switserland. Lausanne beklee 'n besondere posisie as setel van die Internasionale Olimpiese Komitee en die Internasionale Sporthof. Na dié stad word dikwels as "die wêreld se sporthoofstad" verwys. Daarnaas is die Europese Sokkervereniging UEFA se hoofkantoor in Nyon gesetel.
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ( Holenstein, André (2012). “ ) Die Hauptstadt existiert nicht” (PDF) (152: Sonderfall Hauptstatdtregion): 16–19. doi:10.7892/boris.41280. Besoek op 1 Januarie 2019.
- ( 4 128 491 ha ( ) Bundesamt für Statistik – Bodennutzung, -bedeckung > Tabellen)
- ( ) ( ) ( ) ( ) ( ) "Bevölkerungsbestand am Ende des 2. Quartals 2018" (XLS) (official statistics). Neuchâtel, Switserland: Swiss Federal Statistical Office (FSO), Swiss Confederation. 20 September 2018. 1155–1500. Besoek op 1 Januarie 2019.
- ( ) ( ) ( ) ( ) ( Jacqueline Kucera, Athena Krummenacher (22 November 2016). ) "Switzerland's population 2015" (PDF) (official report). Swiss Statistics. Neuchâtel, Switserland: Swiss Federal Statistical Office (FSO), Swiss Confederation. Besoek op 1 Januarie 2019.
- ( ) "5. Report for Selected Countries and Subjects: Switzerland". Washington, D.C., VSA: Internasionale Monetêre Fonds. Besoek op 1 Januarie 2019.
- ( ) "2018 Human Development Report" (PDF). United Nations Development Programme. 2018. Besoek op 1 Januarie 2019.
- ( ) "Switzerland". Wêreldbank. Besoek op 1 Januarie 2019.
- ( ) Schweizer Geschichte
- ( ) Duitse Departement van Buitelandse Sake: Ekonomie van Switserland – Oorsig
- ( ) Duitse Departement van Buitelandse Sake: Switserland – Ekonomie
- ( ) World Economic Forum: The Global Competitiveness Report 2011–2012
- ( Gerhard Schwarz: Industriemacht Schweiz. Der Mythos der De-Industrialisierung. In: Neue Zürcher Zeitung, 28 Julie 2012, bl. 35 )
- ( ) Historisches Lexikon der Schweiz: Eisenbahnen
- ( Der Fischer Weltalmanach 2008. Zahlen, Daten, Fakten. Frankfurt am Main: Fischer Taschenbuch Verlag 2007, bl. 420 )
- ( ) Historisches Lexikon der Schweiz: Nationalliteratur
- ( ) Historisches Lexikon der Schweiz: Sport
Bronne[wysig | wysig bron]
- Betrekkinge met Suid-Afrika
Eksterne skakels[wysig | wysig bron]
Wikimedia Commons bevat media in verband met Switserland. |
- ( ) ( ) ( ) ( ) ( ) Amptelike webwerf van die Switserse regering
- ( Toerisme-inligting oor ) Switserland op Wikivoyage
- Switserse nuus | <urn:uuid:00fc0a90-e9b4-4adc-b6a8-9374a5e98a96> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Switserland | 2019-07-22T03:42:15Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195527474.85/warc/CC-MAIN-20190722030952-20190722052952-00216.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.999902 | false |
Wikipedia:Uitgesoekte herdenkings/1 April
Jump to navigation
Jump to search
- 527 – Die Bisantynse keiser Justinus I benoem Justinianus I as medeheerser en opvolger.
- 1826 – Die binnebrandmotor word deur Samuel Morey gepatenteer.
- 1945 – Tweede Wêreldoorlog: Die Slag van Okinawa, die grootste amfibiese aanval in die Stille Oseaan-oorlog, begin in Okinawa, Japan.
- 1979 – Iran word uitgeroep as Islamitiese republiek, 'n teokrasie gelei deur ajatolla Ruhollah Khomeini as die opperleier van Iran.
- 2009 – Albanië en Kroasië sluit by die Noord-Atlantiese Verdragsorganisasie (Navo) aan. | <urn:uuid:15b17ed7-7072-4239-810e-27cd629c8d18> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Wikipedia:Uitgesoekte_herdenkings/1_April | 2019-07-22T04:23:19Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195527474.85/warc/CC-MAIN-20190722030952-20190722052952-00216.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.999398 | false |
Jacques Villeneuve
Jacques Joseph Charles Villeneuve (Saint-Jean-sur-Richelieu (Quebec, Kanada), 9 April 1971) is 'n afgetrede Kanadese motorrenjaer, wat in 1997 wêreldkampioen in Formule Een geword het. Jacques is die seun van Gilles Villeneuve, 'n renjaer wat in 1982 tydens kwalifisering op die Zolder-renbaan (België) verongeluk het.
Loopbaan[wysig | wysig bron]
Villeneuve het in Monaco groot geword, waar hy onder mentorskap van Craig Pollock vordering getoon in verskeie Formule 3-kampioenskappe. In 1994 skuif hy oor na die IndyCar-klas.
Ná hy in 1995 as kampioen in die IndyCar-reeks gekroon is, teken Villeneuve 'n kontrak vir 1996 met die Formule 1-span van Williams. In sy eerste ren beklee hy reeds die voorste wegspringplek, maar weens 'n tegniese probleem eindig Villeneuve toe tweede. In sy vierde ren behaal hy sy eerste Grand Prix-oorwinning. Hy moes ongelukkig die wêreldtitel aan Damon Hill afstaan, en Villeneuve eindig dié seisoen tweede met elf keer op die podium en 'n totaal van 78 punte. In 1997 wen Villeneuve die wêreldkampioenskap op die Jerez-renbaan, ná 'n omstrede botsing met Michael Schumacher.
In 1998 is daar 'n nuwe enjinleweransier vir Frank Williams se span. Uiteindelik blyk dit dat die Mecachrome-enjin nie kragtig genoeg is nie. Dit word 'n teleurstellende jaar vir Villeneuve sonder 'n Grand Prix-oorwinning. Na dié seisoen teken Villeneuve by die nuwe span van British American Racing. Villeneuve kon daar ook maar min regkry en in 2003 maak die span bekend dat hulle hom nie meer in 2004 sal benodig nie.
In 2005 eindig Villeneuve op 'n teleurstellende 14de plek in die wêreldkampioenskap tydens sy eerste seisoen by Sauber. Toe hy in 2006 in die Duitse Grand Prix vir 'n ongeluk beskuldig word, besluit Villeneuve om uit die span te bedank, omdat BMW die jaer Robert Kubica vir drie renne wou toets. Vroeg in 2007 maak hy bekend dat hy vir Peugeot in die Le Mans 24-uur sal jaag.
In Februarie 2007 maak Villeneuve bekend dat hy permanent na sy geboorteland, Kanada, gaan terugkeer.
Villeneuve neem op 8 Oktober 2007 aan sy eerste NASCAR-ren op die Talladega-baan deel in 'n UNICEF geborgde Toyota. Hy spring laaste weg al het hy beter gekwalifiseer, om nie in die weg te staan van die ervare jaers nie. Desondanks eindig hy 21ste van die 43 jaers.
In 2015 keer Villeneuve terug na 'n volledige kampioenskap, toe hy in Formule E vir die span "Venturi Grand Prix" jaag. | <urn:uuid:2e743fb4-27a5-49c1-a7d2-29f6c32b25a0> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Jacques_Villeneuve | 2019-07-18T09:16:37Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525587.2/warc/CC-MAIN-20190718083839-20190718105839-00320.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.999885 | false |
Hulp
Kategorie:Nedersettings in Slowakye
in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Jump to navigation
Jump to search
Wikimedia Commons bevat media in verband met
Nedersettings in Slowakye
.
Bladsye in kategorie "Nedersettings in Slowakye"
Die volgende 7 bladsye is in hierdie kategorie, uit 'n totaal van 7.
B
Banská Bystrica
Bratislava
K
Košice
M
Mošovce
P
Prešov
S
Špania Dolina
Ž
Žilina
Ontsluit van "
https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Kategorie:Nedersettings_in_Slowakye&oldid=1169923
"
Kategorieë
:
Geografie van Slowakye
Nedersettings
Versteekte kategorie:
Commons-kategorie met plaaslike skakel anders as op Wikidata
Navigasie-keuseskerm
Persoonlike gereedskap
Nie ingeteken nie
Bespreking
Bydraes
Skep gebruiker
Meld aan
Naamruimtes
Kategorie
Bespreking
Variante
Weergawes
Lees
Wysig
Wysig bron
Wys geskiedenis
Meer
Soek
Navigasie
Tuisblad
Gebruikersportaal
Geselshoekie
Onlangse wysigings
Lukrake bladsy
Hulp
Sandput
Skenkings
Ander projekte
Wikimedia Commons
Druk/eksporteer
Skep boek
Laai af as PDF
Drukbare weergawe
Gereedskap
Skakels hierheen
Verwante veranderings
Spesiale bladsye
Permanente skakel
Bladinligting
Wikidata-item
Ander tale
Alemannisch
Aragonés
العربية
Azərbaycanca
Башҡортса
Boarisch
Беларуская
Беларуская (тарашкевіца)
Български
Čeština
Deutsch
Dolnoserbski
English
Esperanto
Español
Eesti
فارسی
Frysk
Gaelg
Hrvatski
Hornjoserbsce
Հայերեն
Italiano
Қазақша
Latina
Македонски
Монгол
Nederlands
Polski
Português
Română
Русский
Русиньскый
Scots
Srpskohrvatski / српскохрватски
Simple English
Slovenčina
Српски / srpski
Svenska
Türkçe
Українська
اردو
Vepsän kel’
Winaray
Wysig skakels
Die bladsy is laas op 22 Mei 2013 om 00:15 bygewerk.
Die teks is beskikbaar onder die lisensie
Creative Commons Erkenning-Insgelyks Deel
. Aanvullende voorwaardes kan moontlik ook van toepassing wees. Sien die
Algemene Voorwaardes
vir meer inligting.
Privaatheidsbeleid
Inligting oor Wikipedia
Vrywaring
Ontwikkelaars
Koekieverklaring
Selfoonweergawe | <urn:uuid:9abb56ec-8e47-418d-b8fa-006ad6342568> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Kategorie:Nedersettings_in_Slowakye | 2019-07-18T09:25:12Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525587.2/warc/CC-MAIN-20190718083839-20190718105839-00320.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.988952 | false |
Hulp
Bladsye wat na "Vader" skakel
←
Vader
Jump to navigation
Jump to search
Skakels hierheen
Bladsy:
Naamruimte:
alle
(Hoof)
Bespreking
Gebruiker
Gebruikerbespreking
Wikipedia
Wikipediabespreking
Lêer
Lêerbespreking
MediaWiki
MediaWikibespreking
Sjabloon
Sjabloonbespreking
Hulp
Hulpbespreking
Kategorie
Kategoriebespreking
Portaal
Portaalbespreking
Module
Module talk
Gadget
Gadget talk
Gadget definition
Gadget definition talk
Omgekeerde seleksie
Filters
Versteek
insluitings |
Versteek
skakels |
Versteek
aansture
Die volgende bladsye skakel na
Vader
:
Wys (vorige 50 | volgende 50) (
20
50
100
250
500
).
Christene
(
← skakels
wysig
)
Moeder
(
← skakels
wysig
)
Geskiedenis van kindermishandeling
(
← skakels
wysig
)
Vadersdag
(
← skakels
wysig
)
Pa
(aanstuurblad)
(
← skakels
wysig
)
Kind
(
← skakels
wysig
)
Pappa
(aanstuurblad)
(
← skakels
wysig
)
Voorouer
(
← skakels
wysig
)
Portaal:Inhoud/Mense en individualiteit
(
← skakels
wysig
)
Portaal:Inhoud/Samelewing en sosiale wetenskappe
(
← skakels
wysig
)
Portaal:Inhoudsopgawe/Oorsigte
(
← skakels
wysig
)
Portaal:Inhoudsopgawe/Oorsigte/Mense en individualiteit
(
← skakels
wysig
)
Portaal:Inhoudsopgawe/Oorsigte/Samelewing en sosiale wetenskappe
(
← skakels
wysig
)
Mitochondriale Eva
(
← skakels
wysig
)
Y-chromosomale Adam
(
← skakels
wysig
)
Lucius Annaeus Seneca
(
← skakels
wysig
)
Patriargie
(
← skakels
wysig
)
Bespreking:Vader
(
← skakels
wysig
)
Mitraïsme
(
← skakels
wysig
)
Wys (vorige 50 | volgende 50) (
20
50
100
250
500
).
Ontsluit van "
https://af.wikipedia.org/wiki/Spesiaal:Skakels_hierheen/Vader
"
Navigasie-keuseskerm
Persoonlike gereedskap
Nie ingeteken nie
Bespreking
Bydraes
Skep gebruiker
Meld aan
Naamruimtes
Bladsy
Bespreking
Variante
Weergawes
Lees
Wysig
Wysig bron
Wys geskiedenis
Meer
Soek
Navigasie
Tuisblad
Gebruikersportaal
Geselshoekie
Onlangse wysigings
Lukrake bladsy
Hulp
Sandput
Skenkings
Gereedskap
Spesiale bladsye
Drukbare weergawe
Ander tale
Privaatheidsbeleid
Inligting oor Wikipedia
Vrywaring
Ontwikkelaars
Koekieverklaring
Selfoonweergawe | <urn:uuid:a8c03efa-2f68-495d-8671-898a8cfe1dc5> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Spesiaal:Skakels_hierheen/Vader | 2019-07-17T05:15:21Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525046.5/warc/CC-MAIN-20190717041500-20190717063500-00184.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.999052 | false |
Bespreking:Cederberg Plaaslike Munisipaliteit
Jump to navigation
Jump to search
Hierdie bladsy is 'n besprekingsbladsy waar verbeteringe tot die Cederberg Plaaslike Munisipaliteit-artikel bespreek word. Hierdie bladsy is nie 'n forum vir 'n algemene bespreking van die artikel se onderwerp nie. |
Artikelriglyne
Daaglikse bladtrekke | |
| <urn:uuid:3039dcfc-d460-4e48-b585-b6db5b927456> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Bespreking:Cederberg_Plaaslike_Munisipaliteit | 2019-07-18T09:16:33Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525587.2/warc/CC-MAIN-20190718083839-20190718105839-00344.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.999967 | false |
Daily Voice
Daily Voice is 'n ponieformaat-dagblad wat sedert Maart 2005 in Kaapstad deur Independent News & Media uitgegee word as teenvoeter vir Media24, die Naspers-filiaal, se hoogs geslaagde Die Son en Cape Son. Die koerant maak gebruik van 'n mengeltaal wat uit Kaapse Afrikaans en Engels bestaan, hoewel daar afsonderlike Afrikaanse en Engelse uitgawes is. Die Son het 'n dagblad geword kort na die verskyning van Daily Voice. | <urn:uuid:e3ac4292-c9fb-401a-8708-d77942508e11> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Daily_Voice | 2019-07-22T03:40:26Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195527474.85/warc/CC-MAIN-20190722030952-20190722052952-00264.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.999958 | false |
Kew-paleis
Kew-paleis (Engels: Kew Palace) is ’n Britse paleis in die Kew- Botaniese Tuin aan die oewer van die Teemsrivier in Londen. Daar het minstens drie paleise gestaan, waarvan die laaste twee definitief as Kew-paleis bekend was. Geen rekord van die eerste paleis het behoue gebly nie. Die huidige Kew-paleis is die tweede paleis wat gebou is; dit is oop vir die publiek. Dit word versorg deur ’n onafhanklike welsynorganisasie wat geld kry van die regering en die koningin.[1]
Die drie paleise[wysig | wysig bron]
Nie veel is van die eerste paleis bekend nie, behalwe dat koningin Elizabeth I dit aan Robert Dudley, haar kindertydvriend en gunsteling, gegee het.
Die tweede paleis, die sogenaamde Ou Paleis of Hollandse Huis, is in 1631 deur Samuel Fortrey laat bou. Dit het die eiendom geword van Samuel Molyneux, die sekretaris van koning George II. Die koningsgesin het dit van 1734 af gehuur[2] en koning George III het dit in 1781 van die destydse eienaars gekoop.[3][4]
Die derde paleis is deels deur George III ontwerp, en die res deur James Wyatt. Bouwerk aan die "Nuwe Paleis" het in 1802 begin, naby die Kew-paleis. Die styl het nie baie lof ontlok nie en het nie in die smaak van George IV, destyds die kroonprins, geval nie. In 1828 het die parlement gelas dat die gebou gesloop word en sommige dele is in ander koninklike wonings aangebring.[5]
Restorasie van die Kew-paleis[wysig | wysig bron]
Die tweede gebou is die een wat vandag nog bestaan. Ondanks sy naam is dit eerder die grootte van ’n herehuis. Dit is in 2006 weer aan die publiek oopgestel ná ’n 10 jaar lange restourasie.
Verwysings[wysig | wysig bron]
- "Who We Are". Historic Royal Palaces. Besoek op 20 April 2013.
- Moonan, Wendy (2 Julie 2004). "Antiques: A Regal Dollhouse Fit for a Princess". New York Times. Besoek op 6 September 2013.
- The Royal Botanic Gardens, Kew: Historical and Descriptive, William Jackson Bean, 1908
- The Home Counties Magazine: Devoted to the Topography of London, Middlesex, Essex, Herts, Bucks, Berks, Surrey and Kent, W. Paley Baildon (ed.), Vol. X, Reynell & Son, Londen, 1908
- Williams, Neville (2006). Royal Homes. Londen: Lutterworth Press. p. 107. ISBN 0-7188-0803-7.
Eksterne skakels[wysig | wysig bron]
- Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Kew-paleis.
- Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia | <urn:uuid:62fa22f4-e845-4fca-818b-4f7d83b98204> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Kew-paleis | 2019-07-22T03:46:51Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195527474.85/warc/CC-MAIN-20190722030952-20190722052952-00264.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.999806 | false |
Sjabloon:Spoor op op Wikidata
in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Jump to navigation
Jump to search
Hierdie sjabloon
spoor op
volgens die
Wikidata
-eienskap:
Sjabloondokumentasie
[
skep
]
Redigeerders kan eksperimenteer in hierdie sjabloon se sandput
(
skep
spieël
)
en toetsgevalle
(
skep
)
blaaie.
Plaas asseblief kategorieë op die
/doc
-subbladsy.
Subbladsye vir die sjabloon
.
Ontsluit van "
https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Sjabloon:Spoor_op_op_Wikidata&oldid=1572728
"
Navigasie-keuseskerm
Persoonlike gereedskap
Nie ingeteken nie
Bespreking
Bydraes
Skep gebruiker
Meld aan
Naamruimtes
Sjabloon
Bespreking
Variante
Weergawes
Lees
Wysig bron
Wys geskiedenis
Meer
Soek
Navigasie
Tuisblad
Gebruikersportaal
Geselshoekie
Onlangse wysigings
Lukrake bladsy
Hulp
Sandput
Skenkings
Ander projekte
Wikispesies
Print/export
Download as PDF
Gereedskap
Skakels hierheen
Verwante veranderings
Spesiale bladsye
Permanente skakel
Bladinligting
Wikidata-item
Ander tale
العربية
অসমীয়া
تۆرکجه
भोजपुरी
বাংলা
Cymraeg
Dansk
English
فارسی
Føroyskt
Galego
ગુજરાતી
हिन्दी
Bahasa Indonesia
日本語
ქართული
한국어
Latviešu
मैथिली
Македонски
मराठी
Bahasa Melayu
မြန်မာဘာသာ
ଓଡ଼ିଆ
پښتو
Português
Scots
Slovenščina
Shqip
Српски / srpski
Українська
اردو
Tiếng Việt
中文
Bân-lâm-gú
Wysig skakels
Die bladsy is laas op 15 Julie 2017 om 19:39 bygewerk.
Die teks is beskikbaar onder die lisensie
Creative Commons Erkenning-Insgelyks Deel
. Aanvullende voorwaardes kan moontlik ook van toepassing wees. Sien die
Algemene Voorwaardes
vir meer inligting.
Privaatheidsbeleid
Inligting oor Wikipedia
Vrywaring
Ontwikkelaars
Koekieverklaring
Selfoonweergawe | <urn:uuid:94ddfbcd-96f9-44db-833d-95391f837626> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Sjabloon:Spoor_op_op_Wikidata | 2019-07-18T09:13:01Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525587.2/warc/CC-MAIN-20190718083839-20190718105839-00368.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.996962 | false |
About the Author(s)
F.P. Malan
Department of Chemistry, University van Pretoria, South Africa
E. Singleton
Department of Chemistry, University van Pretoria, South Africa
M. Landman
Department of Chemistry, University van Pretoria, South Africa
P.H. van Rooyen
Department of Chemistry, University van Pretoria, South Africa
J. Conradie
Department of Chemistry, University of the Free State, South Africa
Citation
Malan, F.P., Singleton, E., Landman, M., Van Rooyen, P.H. & Conradie, J., 2016, ‘Die sintese, karakterisering, elektrochemiese eienskappe en katalitiese toepassing van nuwe [CpNiBr(NHK)]-komplekse’, Suid-Afrikaanse Tydskrif vir Natuurwetenskap en Tegnologie 35(1), a1423. http://dx.doi.org/10.4102/satnt.v35i1.1423
Note: A selection of conference proceedings: Student Symposium in Science, 29–30 October 2015, University of the Free State, South Africa. Organising committee: Mr Rudi Pretorius and Ms Andrea Lombard (Department of Geography, University of South Africa); Dr Hertzog Bisset (South African Nuclear Energy Corporation (NECSA); Dr Ernie Langner and Prof Jeanet Conradie (Department of Chemistry, University of the Free State).
Referaatopsomming
Die sintese, karakterisering, elektrochemiese eienskappe en katalitiese toepassing van nuwe [CpNiBr(NHK)]-komplekse
F.P. Malan, E. Singleton, M. Landman, P.H. van Rooyen, J. Conradie
Copyright: © 2016. The Author(s). Licensee: AOSIS.
This is an Open Access article distributed under the terms of the Creative Commons Attribution License, which permits unrestricted use, distribution,
and reproduction in any medium, provided the original work is properly cited.
Abstract
The synthesis, characterisation, electrochemistry, and the catalytic application of new [CpNiBr(NHC)] complexes. A range of symmetric and asymmetric aliphatic-arene NHC ligands has been synthesised and reacted with NiCp2 to form [CpNiBr(NHC)] complexes in high yield (> 72%). A direct relationship between their electrochemical properties derived from cyclic voltametry and their catalytic activity in the Suzuki-Miyaura coupling reaction has been found.
Die afgelope twee dekades het sogenaamde N-heterosikliese karbene (NHK) radikaal ontwikkel vir gebruik as doeltreffende sintetiese uitgangstowwe, biologies aktiewe verbindings, asook hoogs aktiewe katalisators vir unieke organiese transformasies (Budagumpi & Endud 2013; Prakhasham & Gosh 2015). Hierdie NHK-ligande bevat gesogte eienskappe wat deur sterk metaal-karbeenbindings stabiliteit aan oorgangsmetale verleen, asook maklike hantering en versoenbaarheid met ’n wye reeks hoë- en lae-oksidasietoestandmetale (Budagumpi & Endud 2013).
Ons ondersoek tans nuwe direkte roetes na nuwe groep 6–10 oorgangsmetaal-NHK-komplekse wat stabiliteit in oplossing toon, maar terselfdertyd katalities aktief is. Verskeie simmetriese en asimmetriese alifatiese-areen-NHK-ligande is gesintetiseer, en is verder gereageer met Ni(Cp)2 (Cp = siklopentadiëniel) om ’n reeks van nege nuwe [CpNiBr(NHK)]-komplekse in hoë opbrengs (> 72%) te lewer. Die ligande bevat sowel elektron-onttrekkings- as elektron-donorgroepe om sodoende ’n reeks van elektronies diverse Ni(II)-NHK-komplekse te sintetiseer waar die elektroniese aard van die R-groepe van die stikstofatome van mekaar verskil. Die elektrochemiese eienskappe van die [CpNiBr(NHK)]-komplekse is met behulp van sikliese voltametrie ondersoek. Die E0’-potensiaal van die Ni(I)/Ni(II) oksidasie en/of reduksie-koppel, en hoe hierdie waarde verander met die onderskeie Ni-komplekse namate die R-groep van die NHK-ligande verander word, is van belang. Ons het gevind dat die E0’-potensiaal oor die algemeen effens verhoog met die meer elektronontrekkende-R-groepe van die NHK-ligandbevattende nikkelkomplekse.
Die gebruik van homogene katalisators in verskeie selektiewe organiese transformasies verg bonkige ligande en metale wat gewoonlik duur en sensitief is vir beide lug en lig. Hierdie eienskappe van die katalisators beperk die skaal en toepassing vir industriële gebruik. Nikkel as oorgangsmetaal bevind hom tans in ’n belangrike posisie in organiese sintese en homogene katalise, aangesien verskeie transformasiereaksies en organiese verbindings wat in die verlede slegs met duur palladiummetaalkatalisators haalbaar was, nou moontlik is danksy die goedkoper en minder giftige nikkelmetaalkatalisators. Die katalitiese aktiwiteit van die Ni(II)-komplekse in die bekende Suzuki-Miyaura-reaksie is ondersoek, waarby ’n gegewe arielhalied aan ’n fenielring van fenielboorsuur gekoppel word om sogenaamde gefunksionaliseerde bifenielverbindings te vorm. Oor die algemeen is ’n hoë tot matige aktiwiteit (53%–79%) onder die nikkelkomplekse in die spesifieke koppeling van 4-chlorokarboksaldehied en fenielboorsuur waargeneem. Ons het ook – selfs onder optimale reaksiekondisies – ’n konstante kompetisie tussen die vorming van bifenielkarboksaldehied en die ongewenste byproduk bifeniel (13%– 30%) waargeneem.
Hierdie katalitiese resultate sluit direk aan by die elektrochemiese resultate waar die vermoë van ‘n Ni(II)-NHK-kompleks om aan ’n redoksproses deel te neem, op ’n katalisator met ’n hoë C-C-koppelingaktiwiteit dui. ’n Interessante liniêre verband tussen die C-C-koppelingsopbrengs (%) en die E0-potensiaal (V) is verkry, wat verder op die direkte verwantskap dui. Berekeningschemie word op hierdie reeks van [CpNiBr(NHK)]-komplekse beoog om verdere bevestiging van verhoudings tussen die komplekse se stabiliteit, elektrochemiese eienskappe en katalitiese aktiwiteit te verkry.
Literatuurverwysings
Budagumpi, S. & Endud, S., 2013, Organometallics 32(6), 1537–1562. http://dx.doi.org/10.1021/om301091p
Prakhasham, A.P. & Gosh, P., 2015, Inorganica Chimica Acta 431, 61–100. http://dx.doi.org/10.1016/j.ica.2014.11.005
| <urn:uuid:d4d19320-419d-42d0-b7da-50da34c6759d> | CC-MAIN-2019-30 | https://journals.satnt.aosis.co.za/index.php/satnt/article/view/1423/3109 | 2019-07-19T16:56:09Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195526324.57/warc/CC-MAIN-20190719161034-20190719183034-00016.warc.gz | by | 4.0 | a_tag | false | true | {
"abbr": [
"by",
"by"
],
"in_footer": [
true,
false
],
"in_head": [
false,
false
],
"location": [
"a_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"4.0",
"2.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.990804 | false |
Irene
Irene | |
Irene se ligging in Gauteng
Koördinate: Koördinate: | |
Land | Suid-Afrika |
---|---|
Provinsie | Gauteng |
Munisipaliteit | Stad Tshwane |
Oppervlak[1] | |
- Voorstad | 1,74 km² (0,7 vk m) |
Bevolking (2011)[1] | |
- Voorstad | 2 684 |
- Digtheid | 1 543/km² (3 996,4/myl2) |
Rasverdeling (2011)[1] | |
• Blank | 76.8% |
• Indiër/Asiër | 0.9% |
• Kleurling | 1.5% |
• Swart | 19.8% |
• Ander | 1.0% |
Taal (2011)[1] | |
• Engels | 55.4% |
• Afrikaans | 32.5% |
• Noord-Sotho | 2.9% |
• Zoeloe | 1.8% |
• Ander | 7.4% |
Poskode (strate) | 0157 |
Poskode (posbusse) | 0062 |
Inhoud
GeskiedenisWysig
Pylpunte van steen en ander gereedskap wat in die Hennopsrivier se bedding ontdek is, en verskeie jare terugdateer, dien as bewys dat mense al baie lank in die gebied woonagtig is.
Die vroegste geskiedkundige skrywes oor die gebied noem dat die Bakwenastam, ook bekend as die krokodil-mense, in die vroeë 1800's in die gebied gewoon het. Die Mzilikazi (wat se mense bekend geraak het as die Matabele) het in 1825 na die gebied gekom en baie van die Krokodil-mense doodgemaak en die res weggedryf.
'n Voortrekker, Daniel Elardus Erasmus, wat die Kaapkolonie in die 1830's verlaat het op soek na ekonomiese en politieke onafhanklikheid in die hinterland, vestig hom op 'n plaas wat as Doornkloof bekend sou word. Doornkloof word ook bekend as die kerkplaas van die distrik. Daniel is in 1875 oorlede en laat die plaas aan sy drie seuns na.
Veertien jaar later koop Alois Hugo Nellmapius twee derdes van die plaas. Nellmapius was 'n sakeman wat 'n vervoer-onderneming tussen Lourenço Marques en Pelgrimsrus bedryf het, asook 'n gin-en-whiskyfabriek, die eerste buskruitfabriek in Suid-Afrika, en die Irene-kalkaanleg bedryf het. Nellmapius het gereeld spoggerig op sy plaas onthaal en die Transvaalse president Paul Kruger was 'n gereelde gas.
Nellmapius neem kundiges in diens op sy plaas. Een van hulle was sir Arnold Theiler wat later die Onderstepoort-navorsings- en veeartsenykunde-kollege gestig het. 'n Ander was ene Fuchs, wat die tuin by die plaashuis uitgelê het.
Die Irene-konsentrasiekamp word in 1901 deur die Britte op die plaas opgerig. Die kamp het Boervroue en -kinders gehuisves wie se huise tydens die Tweede Vryheidsoorlog verwoes is. Die Irene Primary School word ook later in die kamp gestig.
Irene was in 1902 tot dorp geproklameer toe Johannes Albertus van der Byl, beter bekend as Bertie, 337 erwe op die plaas uitgelê het (hy het die landgoed reeds in 1896 gekoop). Die Doornkloof plaas was hernoem na Irene deur Nellmapius ter ere van sy dogter, Irene. Die Van der Byl familie het die plaas opgebou tot melkboerdery (die huidige Irene melkplaas) en het honderde bome geplant.
Genl. Jan Christian Smuts koop 'n derde van die oorspronklike Doornkloof in 1908. Omdat hy 'n huis nodig gehad het vir sy groeiende gesin, koop hy die hout-en-ystergebou wat as offisierskwartiere vir die Britse magte tydens die Tweede Vryheidsoorlog in Middelburg gebruik is teen £300, en bring dit na Doornkloof. Met sy dood is generaal Jan Christiaan Smuts se as op Smutskoppie naby sy huis gestrooi. Die Smuts-huismuseum beeld die lewenswyse en veelsydige loopbaan van een van die grootste Suid-Afrikaners uit.
Geografiese liggingWysig
Sien ookWysig
Eksterne skakelsWysig
VerwysingsWysig
- "Subplek Irene". Sensus 2011. | <urn:uuid:63ae2341-c470-4985-9845-6118e259518c> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.m.wikipedia.org/wiki/Irene | 2019-07-23T09:03:18Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195529175.83/warc/CC-MAIN-20190723085031-20190723111031-00496.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.999959 | false |
Hulp
Kategorie:Sokker in Rusland
in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Jump to navigation
Jump to search
Wikimedia Commons bevat media in verband met
Association football in Russia
.
Subkategorieë
Hierdie kategorie bevat die volgende 2 subkategorië, uit 'n totaal van 2.
K
►
Sokkerkompetisies in Rusland
(3 B)
S
►
Russiese sokkerklubs
(3 B)
Ontsluit van "
https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Kategorie:Sokker_in_Rusland&oldid=1562922
"
Kategorieë
:
Sport in Rusland
Sokker volgens lande
Navigasie-keuseskerm
Persoonlike gereedskap
Nie ingeteken nie
Bespreking
Bydraes
Skep gebruiker
Meld aan
Naamruimtes
Kategorie
Bespreking
Variante
Weergawes
Lees
Wysig
Wysig bron
Wys geskiedenis
Meer
Soek
Navigasie
Tuisblad
Gebruikersportaal
Geselshoekie
Onlangse wysigings
Lukrake bladsy
Hulp
Sandput
Skenkings
Ander projekte
Wikimedia Commons
Druk/eksporteer
Skep boek
Laai af as PDF
Drukbare weergawe
Gereedskap
Skakels hierheen
Verwante veranderings
Spesiale bladsye
Permanente skakel
Bladinligting
Wikidata-item
Ander tale
Aragonés
العربية
Azərbaycanca
Башҡортса
Беларуская
Беларуская (тарашкевіца)
Български
Bosanski
Català
کوردی
Čeština
Cymraeg
Dansk
Deutsch
Ελληνικά
English
Esperanto
Español
Eesti
Euskara
فارسی
Suomi
Français
Galego
עברית
Hrvatski
Magyar
Bahasa Indonesia
Italiano
日本語
ქართული
Қазақша
한국어
Lëtzebuergesch
Лезги
Lietuvių
Latviešu
Македонски
Монгол
Malti
မြန်မာဘာသာ
Nederlands
Norsk nynorsk
Norsk
Polski
Português
Română
Русский
Scots
Srpskohrvatski / српскохрватски
Simple English
Slovenčina
Slovenščina
Српски / srpski
Svenska
ไทย
Türkmençe
Türkçe
Татарча/tatarça
Українська
اردو
Tiếng Việt
West-Vlams
中文
粵語
Wysig skakels
Die bladsy is laas op 20 Junie 2017 om 18:00 bygewerk.
Die teks is beskikbaar onder die lisensie
Creative Commons Erkenning-Insgelyks Deel
. Aanvullende voorwaardes kan moontlik ook van toepassing wees. Sien die
Algemene Voorwaardes
vir meer inligting.
Privaatheidsbeleid
Inligting oor Wikipedia
Vrywaring
Ontwikkelaars
Koekieverklaring
Selfoonweergawe | <urn:uuid:c9d3c5a2-fb37-4958-85fa-d4d7c624fff9> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Kategorie:Sokker_in_Rusland | 2019-07-19T17:00:25Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195526324.57/warc/CC-MAIN-20190719161034-20190719183034-00040.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.981178 | false |
'n Parasiet is 'n organisme wat op of binne 'n ander organisme, die gasheer, lewe. Gewoonlik is die verhouding nadelig vir die gasheer. | <urn:uuid:7c79ee2b-bf26-4ffe-bd0f-88ed9b80da31> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.m.wikipedia.org/wiki/Parasiet | 2019-07-23T10:03:01Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195529175.83/warc/CC-MAIN-20190723085031-20190723111031-00520.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.999977 | false |
Bespreking:Bhambatha
Jump to navigation
Jump to search
Hierdie bladsy is 'n besprekingsbladsy waar verbeteringe tot die Bhambatha-artikel bespreek word. Hierdie bladsy is nie 'n forum vir 'n algemene bespreking van die artikel se onderwerp nie. |
Artikelriglyne
Daaglikse bladtrekke | |
| <urn:uuid:c1fb45e3-2074-4d6b-873b-89e3a03e84d1> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Bespreking:Bhambatha | 2019-07-16T00:58:20Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195524290.60/warc/CC-MAIN-20190715235156-20190716021156-00144.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.999973 | false |
Hulp
Bladsye wat na "Polo" skakel
←
Polo
Jump to navigation
Jump to search
Skakels hierheen
Bladsy:
Naamruimte:
alle
(Hoof)
Bespreking
Gebruiker
Gebruikerbespreking
Wikipedia
Wikipediabespreking
Lêer
Lêerbespreking
MediaWiki
MediaWikibespreking
Sjabloon
Sjabloonbespreking
Hulp
Hulpbespreking
Kategorie
Kategoriebespreking
Portaal
Portaalbespreking
Module
Module talk
Gadget
Gadget talk
Gadget definition
Gadget definition talk
Omgekeerde seleksie
Filters
Versteek
insluitings |
Versteek
skakels |
Versteek
aansture
Die volgende bladsye skakel na
Polo
:
Wys (vorige 50 |
volgende 50
) (
20
50
100
250
500
).
Chili
(
← skakels
wysig
)
Rugby
(
← skakels
wysig
)
Atletiek
(
← skakels
wysig
)
Gholf
(
← skakels
wysig
)
Olimpiese Somerspele 1924
(
← skakels
wysig
)
Krieket
(
← skakels
wysig
)
Buenos Aires
(
← skakels
wysig
)
Argentinië
(
← skakels
wysig
)
Iran
(
← skakels
wysig
)
Meksiko
(
← skakels
wysig
)
Sokker
(
← skakels
wysig
)
Nottingham Road
(
← skakels
wysig
)
Tennis
(
← skakels
wysig
)
Gimnastiek
(
← skakels
wysig
)
Swem
(
← skakels
wysig
)
Jeu de paume
(
← skakels
wysig
)
Baskiese pelote
(
← skakels
wysig
)
Veldhokkie
(
← skakels
wysig
)
Georgië
(
← skakels
wysig
)
Olimpiese Somerspele 1900
(
← skakels
wysig
)
Olimpiese Somerspele 1908
(
← skakels
wysig
)
Olimpiese Somerspele 1920
(
← skakels
wysig
)
Olimpiese Somerspele 1936
(
← skakels
wysig
)
Tafeltennis
(
← skakels
wysig
)
Judo
(
← skakels
wysig
)
Taekwondo
(
← skakels
wysig
)
Pluimbal
(
← skakels
wysig
)
Handbal
(
← skakels
wysig
)
Waterpolo
(
← skakels
wysig
)
Boks
(
← skakels
wysig
)
Boogskiet
(
← skakels
wysig
)
Basketbal
(
← skakels
wysig
)
Gewigoptel
(
← skakels
wysig
)
Kanovaart
(
← skakels
wysig
)
Skyfskiet
(
← skakels
wysig
)
Bofbal
(
← skakels
wysig
)
Sagtebal
(
← skakels
wysig
)
Sierduik
(
← skakels
wysig
)
Vlugbal
(
← skakels
wysig
)
Gesinchroniseerde swem
(
← skakels
wysig
)
Skermsport
(
← skakels
wysig
)
Fietsry
(
← skakels
wysig
)
Stoei
(
← skakels
wysig
)
Moderne vyfkamp
(
← skakels
wysig
)
Driekamp
(
← skakels
wysig
)
Roei
(
← skakels
wysig
)
Ruitersport
(
← skakels
wysig
)
Prins Philip, Hertog van Edinburg
(
← skakels
wysig
)
Seiljagwedvaart
(
← skakels
wysig
)
Van Riebeeck-fees
(
← skakels
wysig
)
Wys (vorige 50 |
volgende 50
) (
20
50
100
250
500
).
Ontsluit van "
https://af.wikipedia.org/wiki/Spesiaal:Skakels_hierheen/Polo
"
Navigasie-keuseskerm
Persoonlike gereedskap
Nie ingeteken nie
Bespreking
Bydraes
Skep gebruiker
Meld aan
Naamruimtes
Bladsy
Bespreking
Variante
Weergawes
Lees
Wysig
Wysig bron
Wys geskiedenis
Meer
Soek
Navigasie
Tuisblad
Gebruikersportaal
Geselshoekie
Onlangse wysigings
Lukrake bladsy
Hulp
Sandput
Skenkings
Gereedskap
Spesiale bladsye
Drukbare weergawe
Ander tale
Privaatheidsbeleid
Inligting oor Wikipedia
Vrywaring
Ontwikkelaars
Koekieverklaring
Selfoonweergawe | <urn:uuid:5b9fae5f-90ca-455b-b8ee-2b20e08a9215> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Spesiaal:Skakels_hierheen/Polo | 2019-07-16T00:26:58Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195524290.60/warc/CC-MAIN-20190715235156-20190716021156-00144.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.999423 | false |
mercurdie
Vanuit Wiktionary, die vrye woordeboek.
Jump to navigation
Jump to search
Inhoud
1
Interlingue (ie)
1.1
Uitspraak
1.2
Selfstandige naamwoord
1.2.1
Betekenisse
Interlingue (ie)
Enkelvoud
Meervoud
mercurdie
mercurdies
Uitspraak
IPA
: [
mɛrˈkʊrdie
],
meervoud
:
[
mɛrˈkʊrdiɛs
]
Selfstandige naamwoord
Betekenisse
Woensdag
Die sewe
dae
van die
week
lundie
mardie
mercurdie
jovdie
venerdie
saturdie
soldie
Ontsluit van "
https://af.wiktionary.org/w/index.php?title=mercurdie&oldid=155161
"
Kategorie
:
Woorde in Interlingue
Navigasie-keuseskerm
Persoonlike gereedskap
Nie ingeteken nie
Bespreking
Bydraes
Skep gebruiker
Meld aan
Naamruimtes
Bladsy
Bespreking
Variante
Weergawes
Lees
Wysig
Wys geskiedenis
Meer
Soek
Navigasie
Tuisblad
Onlangse wysigings
Lukrake woord
Lukrake Afr. woord
Woord begin met...
Kategorieë
Inligting
Geselshoekie
Huidige gebeure
Hulp
Skenkings
Druk/eksporteer
Skep boek
Laai af as PDF
Drukbare weergawe
Gereedskap
Skakels hierheen
Verwante veranderings
Laai lêer
Spesiale bladsye
Permanente skakel
Bladinligting
Haal dié blad aan
Ander tale
Die bladsy is laas op 12 November 2017 om 20:12 bygewerk.
Die teks is beskikbaar onder die lisensie
Creative Commons Erkenning-Insgelyks Deel
. Aanvullende voorwaardes kan moontlik ook van toepassing wees. Sien die
Algemene Voorwaardes
vir meer inligting.
Privaatheidsbeleid
Inligting oor Wiktionary
Vrywaring
Ontwikkelaars
Koekieverklaring
Selfoonweergawe | <urn:uuid:db86e140-8e56-4d6a-a646-628f861f8a61> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wiktionary.org/wiki/mercurdie | 2019-07-17T04:24:55Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525046.5/warc/CC-MAIN-20190717041500-20190717063500-00304.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.999154 | false |
Daniël
Daniël is die 27ste boek in die kanon van Hebreeuse Geskrifte wat as die Ou Testament in die Bybel opgeneem is. In hierdie boek bemoedig Daniël die volk, wat oor hulle geloof vervolg is, om selfs tot die dood te volhard. Die eerste ses hoofstukke handel oor Daniël en ander gelowiges in die tyd van die Babiloniese koning Nebukadneser en ander konings na hom.
Die tweede gedeelte van die boek bevat veral visioene oor die wrede vervolging van die verbondsvolk in die tyd van die Siriese koning Antiogos Epifanes. Die visioene handel oor die stryd en opeenvolging van die wêreldryke en terselfdertyd oor die eindtyd. Die menslike ryke word in die visioene as diere voorgestel. Die Here oefen volle heerskappy uit oor alles; ook oor die magtige en korrupte wêreldmagte.
Inhoud
Apokriewe boekeWysig
In die Septuagint is daar drie toevoegings tot hierdie boek naamlik: Susanna, Asarja se gebed en Die Lied van die drie jong manne en Bel en die draak. Hierdie drie toevoegings is deel van die Apokriewe boeke.
BronWysig
- Die Bybel: Nuwe vertaling (Bybelgenootskap van Suid-Afrika) | <urn:uuid:dc5e76b6-a35c-425b-a14a-e3db10114ded> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.m.wikipedia.org/wiki/Dani%C3%ABl | 2019-07-22T03:11:52Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195527474.85/warc/CC-MAIN-20190722030952-20190722052952-00384.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 1.000009 | false |
Suid-Afrika is een van die mees etnies diverse lande in Afrika. Die land het meer Europese immigrante ontvang as enige ander land in Afrika en het die hoogste bevolking van Europese, Indiese en gemengde afkoms. Rasse- en etniese stryd was nog altyd 'n groot deel van die geskiedenis en politiek van die land. 'n Ander belangrike faktor in die ontwikkeling van die land is die ryk mineraalbronne waaroor die land beskik. Die land se ekonomie is een van die grootste en mees ontwikkelde in die kontinent met moderne infrastruktuur in die hele land.
Van Riebeeck word groot in Schiedam as die seun van 'n dokter en trou daar met Maria de la Quellerie op 28 Maart1649. Sy sterf in Malakka op 11 Februarie1665.
Van Riebeeck vul al vanaf 1639 'n aantal poste by die VOC: eerste vertoef hy in Batavia as dokters-assistent, waarna hy Japan besoek. Sy belangrikste pos was as hoof van die handelspos in Tonkin, Viëtnam, maar hy word teruggeroep nadat dit aan die lig kom dat hy homself aan private handel skuldig gemaak het. In 1651 word hy uitgestuur om 'n verversingstasie in te rig by die Kaap die Goeie Hoop aan die suidpunt van Afrika. | <urn:uuid:23ec23e0-9d12-42a8-8aa9-318572af68e8> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.m.wikipedia.org/wiki/Portaal:Suid-Afrika | 2019-07-23T08:59:15Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195529175.83/warc/CC-MAIN-20190723085031-20190723111031-00544.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.9999 | false |
Dwarskloofpas is 'n bergpas wat ten suide van Greyton op 'n grondpad wat die R406 en die N2 nasionale pad verbind lê.
Koördinate: 34°06′00.7″S 19°36′52.9″O / 34.100194°S 19.614694°O / -34.100194; 19.614694 | <urn:uuid:c79a08a8-3999-490e-a542-c5d95a3ce454> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Dwarskloofpas | 2019-07-16T00:26:23Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195524290.60/warc/CC-MAIN-20190715235156-20190716021156-00168.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.995119 | false |
Nissan Stanza
Die tweede geslag Violet is verdeel in twee bykomende lyne in 1977, bekend as die Nissan Auster en die Nissan Stanza. Al drie toon die A10-reeks identifiseerder, en is in Japan gebou by Hiratsuka en Oppama. Die Stanza was eksklusief aan die Japannese Nissan-handelaars genaamd "Nissan Satio Store" as 'n groter metgesel van die kleiner Nissan Sunny en die Auster-drieling was eksklusief aan die "Nissan Prince Store" as 'n groter metgesel van die Nissan Langley.
'n Nuwe derde geslag voorwielaangedrewe model is in 1981 van stapel gestuur, die reeks se naam is weer verander na T11, en het dieselfde platform as die kompakte MPV Nissan Prairie/Multi/Stanza Wa. Ten slotte is die laaste eenhede verkoop as hernoemde weergawes van die Nissan Bluebirdreeks, vir 'n paar internasionale markte. In die meeste uitvoermarkte was die motor oorspronklik verkoop as die Datsun 140J of 160J afhangende van die enjingrootte. Hierdie naam is toe geleidelik verander na Nissan Stanza in die meeste markte.
Verwysings[wysig | wysig bron]
Huidige modelle in Europa:
Cube ·
Datsun Go ·
GT-R ·
Juke ·
Leaf ·
Micra ·
Murano ·
Navara ·
Note ·
NV200 ·
NV400 ·
Pathfinder ·
Pixo ·
Primastar ·
Qashqai ·
X-Trail |
Wysig hierdie sjabloon | | <urn:uuid:5037ddb1-65da-4ed9-a24b-ae98ba069105> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Nissan_Stanza | 2019-07-18T09:13:28Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525587.2/warc/CC-MAIN-20190718083839-20190718105839-00488.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.999278 | false |
Ingrid Jonker
Ingrid Jonker (1933–1965) was 'n Afrikaanse skryfster en digteres. Belangstelling in Jonker se werke, en veral ook in haar kort en tragiese lewe, was ná haar dood veel groter as toe sy geleef het. Net drie digbundels van haar is ooit gepubliseer: Ontvlugting (1956), Rook en oker (1963), en Kantelson (1966). Dit is veral die kort en suiwer liriese gedigte van verlange en verlatenheid in Rook en oker wat aan haar roem besorg het.[1] In haar nadoodse Kantelson was dit 'n doodsverlange wat tot lesers gespreek het en daartoe gelei het dat bekende musici haar gedigte getoonset en opgeneem het. Sy het op 19 Julie 1965 selfmoord gepleeg deur in Drieankerbaai (Kaapstad) in die see te loop.
Ingrid Jonker | |
Ingrid Jonker in 1956
Gebore | 19 September 1933 Douglas, Kaapkolonie |
---|---|
Oorlede | 19 Julie 1965 (op 31) Kaapstad, Suid-Afrika |
Nasionaliteit | Suid-Afrika |
Ouers | Abraham Jonker en Beatrice Cilliers |
Beroep | Skrywer en digter |
Huweliksmaat | Pieter Venter |
Kind(ers) | Simone |
Inhoud
Lewe en werkWysig
Vroeë lewe en herkomsWysig
Ingrid Jonker, dogter van die skrywer en Nasionale Party politikus Abraham H. Jonker en Beatrice Cilliers, is op 19 September 1933 op ’n plaas naby Douglas, 'n dorp naby die hoofstad van die Noord-Kaapse provinsie, in die huis van haar oupa en ouma aan moederskant, Swart Fanie (Stephanus) Cilliers en Annie (Anna) Retief, gebore. Haar oupa is in hierdie tyd reeds geruime tyd verlam in sy bed. Ingrid het ’n ouer suster, Anna.
Nog voordat Ingrid gebore word, verbrokkel die huwelik tussen haar ouers wanneer haar vader sy ouerskap van die ongebore baba bevraagteken en haar ma dan verlaat. Haar suster en sy en haar ma woon in Douglas tot 1937, waarna hulle saam met die grootouers na Durbanville naby Kaapstad verhuis. In 1938 het Ingrid ’n noue ontkoming wanneer sy amper in die Bergrivier verdrink. Haar oupa is in hierdie jaar oorlede. Ouma Cilliers, Beatrice, Anna en Ingrid verhuis dan in 1940 na die Strand, waar Ingrid vanaf Julie in die kindertuinklas van die Laerskool Die Strand begin skoolgaan en haar eerste kinderverse skryf. Hulle verander dikwels van blyplek op soek na ’n meer bekostigbare woning en trek van huis na woonstel na kamer na losieshuis in die Strand, daarna na Gordonsbaai en in 1941 weer na die Strand.
OpleidingWysig
Ingrid begin haar laerskoolopleiding aan die Laerskool Die Strand. Haar ma is ’n senulyer en word verskeie kere in inrigtings opgeneem, onder andere ’n hospitaal in Somerset-Wes en die Valkenburg-kliniek en is slegs in die Gordonsbaai-periode voltyds by die huis. Daarna word sy gehospitaliseer en bring twee jare in verskillende verpleeginrigtings deur, waaronder die Somerset-Wes, Groote Schuur en Conradiehospitale.
Op 6 Augustus 1944 is sy aan kanker oorlede. In die Strand woon die ouma en kinders in armoede in ’n losieshuis, onderhou slegs deur die ouma se ouderdomspensioen, bydraes van ouma se twee seuns (onder wie professor A.C. Cilliers van Stellenbosch) en ’n karige toelaag van haar vader. Na die dood van haar ma kom haar pa vir Ingrid en Anna teen die einde van 1944 haal. Hy is in 1941 weer getroud, hierdie keer met die skryfster Lulu Brewis.
Omdat die huis wat Abraham in Rondebosch gehad het, te klein was vir die hele familie, loseer Ingrid en Anna aanvanklik privaat in Oranjezicht in Kaapstad. Ingrid is vanaf Januarie 1945 ’n leerling aan die Laerskool Jan van Riebeeck in Tuine in Kaapstad. In Julie 1945 trek die gesin na Plumstead en Ingrid sit haar skoolopleiding in Engels voort aan die Wynberg Girls High School. Sy slaag standerd vyf aan die einde van 1946.
Nadat sy aan die einde van 1951 matrikuleer (met onderskeiding in Afrikaans), verlaat sy haar vader se huis om in ’n woonstel in Kaapstad se middestad te bly en ’n jaarlange handelskursus in tik en snelskrif te volg.
Begin van loopbaanWysig
Sy werk vanaf ongeveer Oktober 1952 by die uitgewery Kennis in Kaapstad. In die volgende vier en ’n half jaar is sy proefleser, redigeerder en sekretaresse van die hoofbestuurder van Citadel Press (die Heilsleër se drukkery) en vul sy betrekkings by HAUM, die Uitgewery Culemborg en Nasionale Boekhandel. Sy wen in Augustus 1953 ’n tweede prys vir voordrag in die afdeling Poësie Ope op die Afrikaanse Eisteddfod in Kaapstad. In 1956 trek sy na ’n woonstel in Vredehoek en aanvaar ’n betrekking by die Uitgewery Culemborg van Aat Kaptein, waar haar debuutbundel, Ontvlugting, in Junie verskyn. Sy besoek Johannesburg vir die eerste keer in Oktober 1955 op ’n reis saam met Pieter Venter (digter van die digbundel Die blomblaar is requiem). Op 15 Desember 1956 trou sy en Pieter en die egpaar trek in April 1957 na ’n woonstel in Seepunt (Chamonix 2 in Friareweg). Haar dogter, Simone, word op 1 Desember 1957 gebore.
Vriendskap met ander SestigersWysig
In hierdie tyd raak sy bevriend met Kaapse kunstenaars en skrywers soos Jan Rabie, Marjorie Wallace, die skilder Eric Laubscher, Uys Krige, Jack Cope, Breyten Breytenbach, Richard Rive, Peter Clarke en P.J. Philander. Onder invloed van hierdie groep begin sy wyer lees en raak bekend met die werk van kontemporêre digters uit Frankryk, Spanje, Suid-Amerika, Nederland, Engeland en die Verenigde State, waardeur haar eie digkuns verryk en verdiep word. In 1958 werk sy by HAUM.
In Mei 1959 word Pieter Venter na Johannesburg verplaas en die egpaar vestig hulle eers in ’n rondawel in Illovo en vanaf Julie 1959 in ’n gemeubileerde huis in Emmarentia. Hier woon Breyten Breytenbach ’n ruk by hulle in voordat hy na die buiteland vertrek. In Johannesburg ontmoet sy vir Bartho Smit (wat later haar digbundel Rook en oker sou uitgee) en sy vrou Kita Redelinghuys. Sy vertrek teen die einde van Julie 1959 sonder Simone per trein terug na Kaapstad, maar word weer deur Pieter Venter gehaal en terug geneem na Johannesburg. In Desember 1959 trek hulle na ’n woonstel in Hillbrow.
Stormagtige jareWysig
In Januarie 1960 verlaat Ingrid vir Pieter Venter en keer met Simone terug na Kaapstad, waar sy ’n betrekking by Nasionale Boekhandel in Elsiesrivier aanvaar en later vir Nasionale Pers werk en ook vryskutwerk doen. By Nasionale Pers is sy vir ’n kort rukkie Louis Hiemstra se assistente terwyl hy hersiening doen aan die Tweetalige Woordeboek. Haar en Pieter Venter se huwelik is op die rotse en hulle is op 30 Januarie 1962 formeel geskei.
Sy het hierna verskeie ernstige verhoudings, onder andere met die Engelse skrywer Jack Cope en André P. Brink, maar nie een van hulle is bereid om met haar te trou nie. Reeds vanaf April 1961 is sy in ’n ernstige verhouding met Jack Cope. Wanneer sy later hierdie jaar Cope se kind verwag, ondergaan sy ’n aborsie. In Julie 1961 word sy vir die eerste keer opgeneem in ’n psigiatriese hospitaal in Kaapstad, een van vele sodanige opnames in die daaropvolgende jare. Sy ontmoet vir André P. Brink in April 1963, wanneer hulle verhouding begin.
Met die prysgeld van die A.P.B.-prys wat sy in 1964 vir Rook en oker verower en ’n toelaag van die Anglo American Corporation vertrek sy op 27 Maart 1964 met die skip Windsor Castle na Engeland. Sy ontmoet die skrywer Laurens van der Post aan boord die skip en hulle het daarna gereelde kontak. April en Mei van daardie jaar bring sy om die beurt in Engeland en Nederland deur, waar sy veral in Londen en Amsterdam vertoef. Sy besoek ook Duitsland en Switserland. Op 20 Junie 1964 sluit André P. Brink in Amsterdam by haar aan en hulle vertrek saam na Parys, waar hulle gereelde kontak het met Breyten Breytenbach en sy vrou. Later dieselfde maand gaan hulle ook na Barcelona in Spanje. Hierdie besoek eindig rampspoedig wanneer haar en Brink se verhouding vertroebel en sy weens depressie in ’n Paryse hospitaal, die Saint-Anne, opgeneem word.
By haar terugkeer na Suid-Afrika in Julie 1964 is sy eers werksaam by die Kaapse Afdelingsraad en vanaf Maart 1965 by die uitgewer John Malherbe. Sy doen ook vryskutwerk. In Desember 1964 hervat sy en Brink weer hulle verhouding, maar is kort daarna weer uitmekaar, wat ’n soort patroon word. Op 28 April 1965 beëindig Brink finaal die verhouding met haar.
Sy het in hierdie tyd tot met haar dood verskeie minnaars. Sy ontmoet die jong Vlaamse skilder, Herman van Nazareth, op 7 Februarie 1965 en hy is een van die laastes. In die maande voor haar dood verswak haar gesondheid en geestestoestand en leef sy onder mediese toesig. Sy is ook in ’n motorongeluk betrokke waarin sy haar voet breek en dit is in gips tot ’n week voor haar dood. Sy sou op 1 Julie 1965 by Die Burger begin werk, maar stel as gevolg van die ongeluk die datum uit tot 19 Julie 1965. In hierdie tyd het sy ook ernstige finansiële probleme. Sy het nie meer ’n telefoon nie en kan ook nie haar woonstelhuur betaal nie. In ’n brief gedateer 16 Julie 1965 vra sy Bartho Smit of hy nie die kopiereg van Rook en oker by haar wil koop nie, omdat sy die geld nodig het. Op hierdie dag verneem sy ook die nuus van André P. Brink se verlowing aan Salomi Louw.
Verhouding met haar paWysig
Haar verhouding met haar pa en die verwerping wat sy hier ervaar word allerweë beskou as een van die sterkste faktore in haar sielkundige ontwikkeling. Reeds voor haar geboorte is sy ongegronde aantyging dat hy nie seker is of Ingrid sy kind is nie een van die vernaamste faktore in die verbrokkeling van sy huwelik met haar ma. Wanneer hy haar en haar suster terugneem in die huis, is dit sonder om die liefde en sekuriteit te gee wat sy op daardie stadium van haar ontwikkeling nodig het.
Die feit dat hy intussen getroud is met ’n vrou wat nie vir Ingrid en haar suster Anna werklik aanvaar nie, dra baie tot hierdie negatiewe atmosfeer by. Ingrid dra haar eerste digbundel aan haar pa op, maar sy reaksie is om te sê dat hy later sal lees “om te kyk hoe jy my in die skande gesteek het”.[2] Vroeg reeds is sy gekant teen die Regering se apartheidsbeleid en haar politieke uitlatings (en gedigte soos Die kind) dryf ’n verdere wig tussen haar en haar vader, wat Volksraadslid vir die Nasionale Party is. Hy verwerp haar uitsprake in die openbaar in die Parlement.
Abraham is ook Voorsitter van die Parlementêre Komitee wat die instelling van Sensuur moet ondersoek en verantwoordelik vir die eerste Sensuurwetgewing, waarteen Ingrid en baie ander skrywers ’n versetskrif onderteken. Wanneer sy die APB-prys vir Rook en oker wen, bied sy aan om Abraham se reiskoste te betaal sodat hy die plegtigheid saam met haar kan bywoon, maar hy wys die aanbod van die hand.
SelfdoodWysig
Op Maandagoggend 19 Julie 1965 word haar lyk in die see by Drieankerbaai in Kaapstad gevind, nadat sy vermoedelik in die loop van die nag selfdood is deur doelbewus te verdrink. Sy was slegs 32 jaar oud.[3] Sy word op Donderdag 22 Julie 1965 in Maitland se begraafplaas begrawe onder reëlings van haar pa, met veiligheidspolisiemanne wat die kis dra en ’n predikant wat die diens hou wat haar glad nie geken het nie en nie eens bewus was dat sy ’n digter was nie.
Haar skrywersvriende hou dan die Sondag na haar dood (25 Julie 1965) ’n tweede begrafnisdiens, waar hulle van haar gedigte voorlees, Uys Krige ’n huldeblyk lewer en Jan Rabie die daarstelling van die Ingrid Jonker-prys bekend maak.[4] ’n Geregtelike ondersoek na haar dood word op 21 Oktober 1965 gehou, met die regter wat beslis dat die beskikbare feite daarop dui dat sy selfdood is. Skaars ses maande na haar dood is haar vader, Abraham H. Jonker, op 10 Januarie 1966 oorlede. Hy het in die maande na haar dood oormatig begin drink.
SkryfwerkWysig
PoësieWysig
Reeds op ses jaar word haar versies in skoolblaaie gepubliseer en sy lewer verskeie versies tot Die Jongspan. Haar ouma lees gereeld haar gediggies voor aan die Kleurling gemeenskap in die Strand, waar sy evangelisasiewerk gedoen het. Haar eerste gepubliseerde gedig, Die baba, verskyn in 1946 in die Wynberg Girls High School Magazine en in 1947 verskyn kortverhale in Die Jongspan, naamlik Petrus en Nag. Verdere gedigte in die skooljaarblad volg (Lag met die wêreld in 1948 en Drome in 1949) en op sestienjarige ouderdom lê sy in 1949 haar eerste bundel Na die somer aan ’n uitgewer voor. Dit word afgekeur, maar die keurder, D.J. Opperman, is beïndruk deur haar talent en word in die daaropvolgende jare ’n soort mentorfiguur wat haar tot voor haar debuut aanmoedig en help.
Ook Uys Krige help haar baie, veral na haar debuut. In 1954 verskyn haar gedigte Opdrag en Windliedjie in Naweekpos en Ek het gedink in Die Huisgenoot. Van haar gedigte verskyn hierna gereeld in verskeie publikasies soos Die Huisgenoot, Rooi Rose en Naweekpos (waar Berta Smit redakteur was) en later ook in Contrast, Inset, Sestiger en die Nederlandse Podium en De Nieuwe Stem. Hoewel sy verskeie kere gedigte aan Standpunte stuur, word geeneen ooit vir publikasie aanvaar nie. Die tema van verwerping deur die vaderfiguur en deur geliefdes en die behoefte aan 'n moederfiguur vind deurlopend neerslag in haar lewe en werk.
In Ontvlugting se titelgedig word ontvlugting as ontsnapping uit hierdie beklemmende wêreld en lewe gesien, waar eindelik slegs die smart volmaak kan wees. Hierdie debuutdigbundel word louwarm ontvang weens die tegniese beperktheid wat blyk uit die diktaat van metrum en rym en die steeds grootliks adolessente liefdes en ander gevoelens en ervarings daarin verwoord, maar maak tog indruk met sensitiwiteit en verskeie oorspronklike sienings en beeldings. Hoewel die tematiek streng persoonlik is en ook grootliks adolessent, slaag sy hier reeds daarin om tot die wese van dinge onder die skyn deur te dring.
Die titelgedig word later bekend veral weens die versreël “My lyk lê uitgespoel in wier en gras”, wat ’n somber voorspelling van haar latere dood is. Haar kinderlikheid, wat sy nooit verloor het nie, is aanwesig regdeur die bundel. Dubbelspel is agterna beskou ’n sleutelgedig in haar oeuvre, aangesien sy hier reeds die wisselwerking tussen spel en dodelike erns aan die bod bring en die mens as dubbelwese (man en vrou maar ook in die self verdeeld) uitbeeld. Die gedigte Ontnugtering (waarin die kind uitgroei tot volwassene en digter), Lied van die lappop (waarin die pop vermenslik word en dan afhanklik is van die toegeneentheid van die eienaar), Man en vrou (met sy mooi beelding van die eenheid tussen twee mense, ten spyte van verwydering), Puberteit (met die aangrypende beelding van die kind wat binne die mens vermoor word) en Die blommeverkoopster (met haar onmoontlike droom van ontvlugting uit haar benarde omstandighede, wat futiel blyk te wees) toon reeds, ten spyte van gebreke, tekens van haar baie groot belofte.
Windliedjie beeld die wind in die dennebome uit, met opeenvolgende strofes wat die spreker se verlange na die geliefde, die onrus oor die welstand van die geliefde en laastens die vooruitsig om deur die winter eindelik lente en sekerheid te verkry oor die geliefde, verwoord. By die Goodwood-tentoonstelling maak gebruik van die dier (’n skaap) as dramatiese spreker, wat ’n verfrissende afwisseling is op die oorwegend selfgesentreerde verse. In hierdie gedig word roem, kunsmatigheid en gevangeskap gestel teenoor anonimiteit, natuurlikheid en vryheid.[5][6]
In 1960 en weer in 1961 lê sy ’n bundel gedigte onder die titel Ukulele aan Nasionale Boekhandel vir publikasie voor, wat D.J. Opperman in beide gevalle afkeur vir publikasie, met die opdrag dat daar verder aan die bundel geskaaf moet word. Sy wend haar hierna na die uitgewer Afrikaanse Pers-Boekhandel. Die uiteindelike publikasie van Rook en oker (opgedra aan Uys Krige en Jack Cope) is in alle opsigte ’n vooruitgang op haar debuut en sy skryf hierin ’n vrye vers met verrassende assosiasies en ritmes, wat veral oor die liefde en oor die kind handel. Die titel kontrasteer reeds die konkrete met die nie-tasbare en hierdie kontras word regdeur die bundel as motief gebruik, waar die nie-tasbare konkreet word en ook andersom.
Opwindend vir die eietydse Afrikaanse poësie is die trefseker aanwending van die vrye vers en suggestie, met verskeie verse wat eksperimenteer met tegnieke soos die surrealisme en die impak van herhaling. Die bundel is ’n belangrike toevoeging tot veral die sensitiewe liefdesvers in Afrikaans, waarin meermale ’n afwesige geliefde treffend aangespreek word. Verrassend is die beeld- en klankassosiasies, waardeur die digter haar sensitiewe waarnemingsvermoë en verbeelding illustreer, wat telkens ook bekoorlike trekke van kinderlikheid bevat. Jonker vind met baie van die gedigte emosionele aanklank by lesers, wat aan haar ’n leserspubliek besorg lank na haar dood en wat ook invloed uitoefen op baie digters na haar. Die bundel word in vyf afdelings verdeel, met slegs die tweede wat ’n titel bevat. Die eerste afdeling is liefdesverse. In ’n gedig soos Op alle gesigte blyk die behoefte aan liefde en die soeke daarna in die harde werklikheid. Die afwesige geliefde is in bykans alles aanwesig, maar nooit op tasbare wyse nie. Ek herhaal jou reduseer die verhouding tussen die ek en die geliefde tot die enigste werklikheid, sodat die omringende wêreld en mense hierteen slegs ’n illusie word. Die geliefde se koms gaan soms gepaard met ’n warm gevoel van genoegdoening, soos in Verlore stad (wat die bundeltitel bevat) en Herfsoggend.
Die afdeling Intieme gesprek bevat kort eenvoudige verse waarin direk met die minnaar gepraat word. Die gedigte maak gebruik van besondere beelding om die ekstase van die liefde te bewoord. Die derde afdeling beskryf die eensaamheid, wat veral beklemtoon word in Ek wil nie meer besoek ontvang nie. Hierdie eensaamheid word gevoel selfs in die teenwoordigheid van ander. Hierdie gedig gee ook blyke van die digter se besondere slag met beelde. Madeliefies in Namakwaland is ’n subtiele en ontroerende gedig geïnspireer deur apartheid en die menslike toestand. Die vierde afdeling bevat verse oor die kind, waaronder die belangrike gedig Die kind, waarin hulde gebring word aan ’n jong swart kind wat tydens politieke onluste in Langa naby Kaapstad in 1960 doodgeskiet is. Die kind se sterfte word egter simbool van ’n gehele vryheidstryd wat algaande onkeerbare momentum verkry. My pop val stukkend is vir sy tyd ’n besonder moderne gedig, waaruit die spreker se wanhoop en veelvuldigheid van gewaarwordings en gevoelens blyk in die surrealistiese uitbeelding van die pop se aftakeling. Korreltjie sand omvat ’n ironiese beskrywing van die spreker se hele lewe wat sy sien as ’n nietigheid, telkens geaksentueer met die verkleinwoord en verkleining van selfs kosmiese verskynsels en gelykstelling daarvan aan haar eie nietigheidsgevoel.
Die gedig sluit af met die ontroerende “korreltjie klein is my woord/ korreltjie niks is my dood”, met die implikasie dat die spreker nie in staat was om die wêreld so te verklein dat sy daarin kon woon en met liefde te vul nie, sodat slegs die dood oorbly. Kabouterliefde (opgedra aan haar dogter Simone) bevat ’n kinderlike ekstase in sy uitbeelding van ’n sprokiesagtige milieu en ’n kabouter se liefdesverklaring. Die gedig met sy dartelende gang is ’n vreugdevolle voorstelling van liefdesgenot. Die reeds klassiek geworde Toemaar die donker man bevat vertroosting teen die naderende nag, waar die donker man benewens die nag ook die dood uitbeeld. Weens sy musikaliteit is laasgenoemde gedig vele kere getoonset en deur bekende sangers opgeneem. In Begin somer word ’n pragtige somersdag by die see vanuit die kind se perspektief gegee en word alles tot speelding gereduseer.
Die vyfde afdeling bevat verse oor liefdesteleurstelling. In Bitterbessie dagbreek word die droefheid van liefdesteleurstelling treffend in ’n volksliedagtige vers verwoord, met die spreker wat vergeefs na liefde soek maar slegs die eggo’s van die minnaar se woorde hoor, soos ook gesimboliseer deur die beeld van die papegaai. Jy’t my gekierang beeld ’n man uit wat hom tot sy verlore geliefde rig met die verwyt van liefdesbedrog en ten spyte van reaksie en advies van naasbestaandes nie van sy ongeluk kan vergeet nie. L’art poetique gee uiting aan die wens van die spreker om haar in vele dinge weg te bêre, wat ’n strewe na ontvlugting maar ook verewiging suggereer. Rook en oker word in 1963 met die Afrikaanse Persboekhandel-prys bekroon.[7][8]
Kantelson is ’n bundel met nagelate gedigte, wat beide voor en na die publikasie van Rook en oker ontstaan het. Dit is ’n ongelyke bundel, maar bevat tog ’n aantal sterk gedigte. Die grootste aantal gedigte handel steeds oor liefde, veral verbygegane liefde, met ’n paar verse wat die Suid-Afrikaanse aktualiteit, die eie toestand en eie dood aanspreek. Die liefdesverlatenheid en gepaardgaande disintegrasie van die self is van die aangrypendste gedigte oor hierdie onderwerp in Afrikaans. Ek dryf in die wind is ’n uiting van volslae vreemdelingskap en eensaamheid, waar die spreker los geraak het van familie, vriende en haar volk. As jy weer skryf word opgedra aan Jack (Cope) en is ’n versoek aan die afwesige minnaar om in sy aantekeninge in sy dagboek gedeelde momente uit hulle liefdesverhouding te onthou. In Mamma loop die konfrontasie met die self uit op vervreemding van die self, terwyl die spreker haar in Op die pad na die dood vereenselwig met Judas Iskariot in sy bespotting. Waterval van mos en son se visuele aanbod tref, terwyl Daar is net een vir altyd die somerlandskap en die minnaar se liggaam met mekaar verbind.[9]
VersamelbundelsWysig
Haar gedigte word opgeneem in alle belangrike versamelbundels oor die Afrikaanse poësie, insluitende Groot verseboek en Die Afrikaanse poësie in ’n duisend en enkele gedigte. Dit word ook in ander versamelbundels opgeneem, soos Nuwe klein verseboek, Die dye trek die dye aan, ’n Rooie met ratte, Pa, Kraaines, Digters en digkuns, Woordpaljas, Voorspraak, Die goue vreugde en Die mooiste Afrikaanse liefdesgedigte.
In 1993 vertaal Jerzy Koch van Pole 32 van haar gedigte in Pools en dit word onder die titel Tesknota za Kapsztadem (Heimwee na Kaapstad) gepubliseer.
Gerrit Komrij vertaal van haar gedigte in Nederlands wat in 2000 as Ik herhaal je gepubliseer word, saam met ’n aangrypende lewenskets van Ingrid deur Henk van Woerden onder die titel De dag kent een smalle schaduw. Hierdie bundel word in 2011 reeds vir die elfde keer herdruk.[10] Sy word as 'n soort kultusfiguur in Nederland beskou.[11]
Een van haar vertaalde gedigte verskyn in die Duitse bloemlesing Glut in Afrika, wat saamgestel is deur Peter Sulzer.
Van haar gedigte is ook in Hindi, Frans en Zoeloe vertaal en sommige word in die buiteland voorgedra en oor Europese radiosenders (die BBC en Radio Wêreldomroep in Amsterdam) uitgesaai. Sy self vertaal ’n bundel Nederlandse kinderverse van Ilse-Margret Vogel, Moenie skrik nie, wat in 1964 gepubliseer word en in 29 Junie 1966 in Die Taalgenoot verskyn.
ProsaWysig
In haar Versamelde werke word benewens haar gedigte ook opgeneem die kortverhaal Die bok, wat voorheen in 1964 in die versamelbundel Windroos verskyn het en later deur Abraham H. de Vries opgeneem word in Die Afrikaanse kortverhaalboek en deur Merwe Scholtz in Vertellers 2. In hierdie verhaal is Susan ’n jong vrou wat veel jonger is as haar man en ontevrede met die lewe. Sy verwag ’n kind, wat haar en haar man aan mekaar moes bind, maar nou beskou sy dit as net haar kind. Haar frustrasies vind uiting in ’n bok, wat simbool word van haar man en ’n soort sondebok. Sy sny die bok los waar hy wag vir slagting, maar ondervind geen vryheid nie, slegs aanvaarding van haar situasie. Die versamelde werke bevat ook kort outobiografiese sketse en die kortverhaal ’n Daad van geloof. Laasgenoemde verhaal word ook in Halfeeu (waarin P.G. du Plessis hoogtepunte uit die kortverhale van die eerste vyftig jaar van Die Huisgenoot saambundel), die versamelbundel Herinnering se wei, Vertellers van Merwe Scholtz en Koos Human se Willekeur opgeneem. Dit gaan oor die verhouding tussen die verteller en haar ouma. Weens armoede dien die ouma se handsak as haar boeksak. Sy vertel dan vir haar ouma dat sy haar gedigte gaan verkoop om ’n boeksak te kan koop. Ouma se reaksie dui daarop dat sy graag die boeksak vir haar sou wou koop, maar nie kan nie en in stede daarvan gee sy iets beters: geloof in gebed. Hierdie kortverhaal is kort na haar dood in Die Huisgenoot gepubliseer en later ook onder die titel Dit was ’n oggend opgeneem in die versamelbundel Dames 17 onder redaksie van C.J.M. Nienaber[14][15][16][17][18][19].
Ingrid is nie net bydraer tot die letterkundige tydskrif Contrast nie, maar help ook met die redaksionele werk, waar sy beïndruk met haar kritiese en analitiese vermoëns in die proefleeswerk wat sy doen. Sy vertaal Lea Timmermans se Verloren Zomerdag in Afrikaans, maar dit word nie gepubliseer nie.
Haar briefwisseling met die skrywer André P. Brink word na Brink se dood deur Francis Galloway geredigeer en onder die titel Vlam in die sneeu gepubliseer.[20] Brink het Jonker se oorspronklike briewe aan hom en afskrifte van sy briewe aan haar vanaf die sestigerjare bewaar. Die titel van die boek suggereer reeds die onstuimige en veranderende aard van die liefdesverhouding tussen die briefskrywers. Die briewe gee ook insig in die politieke en literêre landskap van die vroeë sestigerjare. Hierdie boek word ook in Nederlands vertaal.[21][22]
DramaWysig
Die eenbedryf ’n Seun na my hart word ook in haar Versamelde werke opgeneem. Hierdie drama is reeds in 1959 geskryf en is voorheen deur Dalro gepubliseer, waarna dit in 1970 deur Gerhard J. Beukes in sterk gesensureerde vorm in die versamelbundel Iewers langs die pad opgeneem word. Anna en Maria is hierin twee gefrustreerde ou vroue. Maria het ’n maagd gebly, met haar onvervulde hunkering na ’n seun, terwyl Anna ’n moeder is met ’n seun wat in die oorlog óf gedood óf vermink is (dit is nooit duidelik wat presies gebeur het nie). Hulle droomseun is dieselfde duidelik omlynde karakter, wat in die stuk as Simon figureer. Die drama tref met sy uitbeelding van die ironie, waar beide moeder en seun die werklikheid op hulle eie irrasionele manier probeer ontvlug. Illusie en werklikheid word moeiteloos met mekaar verbind en skep ’n magiese droomsfeer. Dit is ’n eksperimentele stuk wat in sy benadering besonder vars aandoen. Daar is nie ’n konvensionele storielyn waarin alles sin maak nie, eerder suggesties van verskillende moontlikhede wat almal tegelykertyd bestaan of gedroom word, net soos verskillende interpretasies van dieselfde gegewe gelyktydig bestaan. Die drama word onder andere in 1970 in die Johannesburgse Stadskouburg en in 1976 in The Centre in Kaapstad opgevoer.
Nalatenskap en eerbewyseWysig
Na haar dood word die Ingrid Jonker-prys in haar gedagtenis ingestel om jaarliks om die beurt belowende jong digters in Afrikaans en Engels aan te moedig.
Vyf jaar na haar dood, in 1970, word die program Jy’t my gekierang, Dollie by die Stadskouburg in Johannesburg opgevoer. Die program bestaan uit drie dele, ’n huldeblyk aan die skrywer se lewe en voorlesing uit haar gedigte, dan ’n voorstelling van haar kortverhaal Die bok en laastens ’n opvoering van haar eenbedryf, ’n Seun na my hart.
In 1979 word van haar gedigte op die program Klankpaljas van die Suid-Afrikaanse Uitsaaikorporasie voorgelees en die Afrikaanse Skrywersgilde reël ’n spesiale huldigingsprogram in 1983 om, wat haar vyftigste verjaarsdag sou wees, te herdenk. Die choreograaf Esther Nasser stel in dieselfde jaar ’n dansdrama van tien minute saam met musiek gekomponeer deur Danie Fourie, wat sy Jonker’s fragments noem en waarin sy poog om die dichotomie tussen gees en vlees te beskryf.
In 1984 stel Marga van Rooy ’n program onder die naam Ek is Simon saam wat in die Nico Malan-Arena in Kaapstad opgevoer word. Die program in twee dele bestaan uit voordragte van haar gedigte en ’n opvoering van haar eenbedryf, ’n Seun na my hart.[23]
Jannie Botes stel ’n hoorbeeld oor haar lewe en werk saam wat oor die radio uitgesaai word.
Haar werk lok opnuut belangstelling wanneer President Nelson Mandela[24] by die opening van die eerste parlement van ’n volle demokratiese Suid-Afrika in 1994 haar gedig Die kind voorlees en aan haar as digteres en as mens hulde bring.[3][25] Die gedig word in meer as agt tale vertaal, insluitende Zoeloe en Hindi.
’n Dokumentêre rolprent oor haar werk en lewe onder die regie van Helena Noguiera, wat vyf jaar geneem het om te maak, Ingrid Jonker: The Marilyn Monroe of South African Literature, word in 2001 by die Grahamstadse kunstefees vertoon. In ietwat gewysigde vorm word dit in 2007 op die kommersiële kringloop vrygestel as Ingrid Jonker: her lives and time,[26] nadat dit op die Cannes-rolprentfees in Frankryk en die eerste Suid-Afrikaanse rolprentfees in Londen vertoon is.
Saartjie Botha skryf die drama oor haar lewe, Altyd Jonker, wat in 2006 by die Klein Karoo Nasionale Kunstefees en die Aardklop Kunstefees opgevoer word en die Fleur du Cap-prys vir beste nuwe inheemse stuk en beste regisseur verower.
Haar gedigte word gereeld getoonset en Chris Chameleon stel in 2006 ’n CD vry, Ek herhaal jou, wat uitsluitlik bestaan uit liedjies van haar gedigte. In 2011 volg hy hierdie CD op met verdere toonsettings van haar werk wat op die CD As jy weer skryf vrygestel word.[27] Ander sangers wat haar werk opneem sluit in Herman van den Berg, Laurika Rauch, Laurinda Hofmeyr, Renette Bouwer, Annelie van Rooyen, Jennifer Ferguson en Anna Davel. Die Nederlandse sangeres en komponis, Niki Romijn, besoek Suid-Afrika in 2008 met haar toonsettings van Ingrid se gedigte, wat sy onder die titel Roos van jou mond opvoer. Niel van der Watt toonset haar gedig Bitterbessie dagbreek en dit word in Augustus 2012 saam met ander getoonsette gedigte van ander digters in die Centurion-teater opgevoer. Haar dogter Simone ontwikkel sedert 2010 saam met ander soos Riana Wiechers en Anneke Villet ’n artistieke huldeblyk aan haar ma onder die vaandel van die Ingrid Jonker multikulturele musiekprojek, wat bestaan uit twee CD’s, ’n boek en ’n rolprent.
In 2004 word sy postuum deur die Staatspresident vereer met die Orde van Ikhamanga (Silwer), Suid-Afrika se hoogste toekenning vir prestasie in die skeppende en uitvoerende kunste, ter erkenning van haar letterkundige bydrae in Afrikaans. Sy ontvang die toekenning op dieselfde geleentheid as Elsa Joubert en hulle is na Karel Schoeman in 1998 die eerste Afrikaanse skrywers wat so vereer word.
In Oktober 2009 open die Nederlandse kunstenaar Paul Hendrikse ’n Ingrid Jonker-uitstalling onder die titel Hauntology of smoke and ochre in Amsterdam, waarin hy die proses ondersoek waardeur die media en die publiek haar tot legendariese status verhef het. Verskeie biografiese boeke oor haar word gepubliseer, waaronder Petrovna Metelerkamp se Ingrid Jonker:Beeld van 'n digterslewe in 2003[28][29][30] en L.M. van der Merwe se Gesprekke oor Ingrid Jonker in 2006.
In die Jacana Pocket Series verskyn die Engelstalige Ingrid Jonker deur Louise Viljoen, waarin haar lewe en werk aan ’n internasionale gehoor bekend gestel word.
Ook in Nederland kry haar nalatenskap en persoon baie aandag. Gerrit Komrij is samesteller van die huldigingsbundel Ingrid Jonker: Ik herhaal je, wat in 2000 verskyn.
’n Nederlandse huldigingsrolprent deur Saskia van Schaik en Henk van Woerden, Korreltjie niks is my dood, word in 2001 vrygestel[31] en op die Montreux-fees met die Zilveren Roos-toekenning bekroon.[32]
In 2011 word die Nederlandse Black Butterflies op die kommersiële rolprentkringloop in Nederland en wêreldwyd vrygestel. Dit is nie ’n dokumentêre film nie, maar ’n uitbeelding van haar lewe met die middelpunt haar soeke na liefde, haar worsteling met apartheid en konfrontasie met haar pa. Die prent word vervaardig deur Paula van der Oest en Arry Voorsmit, op grond van ’n draaiboek deur die Suid-Afrikaner Greg Latter. Hierdie rolprent word onder andere gekeur om vertoon te word op die Tribeca-rolprentfees in New York.[33][34]
PublikasiesWysig
- Ontvlugting, 1956
- Rook en oker, 1963
- Kantelson, 1966
- ’n Seun na my hart, 1968
- Versamelde werke, 1975
- Vlam in die sneeu, 2015
VertalingWysig
- Moenie skrik nie – Ilse-Margret Vogel, 1964
Eksterne skakelsWysig
Wikimedia Commons bevat media in verband met Ingrid Jonker. |
- Suid-Afrikaanse Nasionale Orde vir Meriete toegeken aan Ingrid Jonker 2004
- Sunday Times Heritage Project: Troubled Poet – Stanzas from the Ingrid Jonker archive
- Muurgedig Die Kind in Leiden (Nederland)
Multimedia: VideoWysig
BronnelysWysig
BoekeWysig
- Antonissen, Rob. Die Afrikaanse letterkunde van aanvang tot hede. Nasou Beperk Derde hersiene uitgawe Tweede druk Elsiesrivier 1964
- Antonissen, Rob. Kern en tooi. Nasou Beperk Eerste uitgawe Eerste druk Elsiesrivier 1963
- Antonissen, Rob. Spitsberaad. Nasou Beperk Elsiesrivier Eerste uitgawe Eerste druk 1966
- Antonissen, Rob. Verkenning en kritiek. H.A.U.M. Pretoria Eerste uitgawe Eerste druk 1979
- Askes, H. en Landman, J.N. (samestellers) Voorspraak. Tafelberg-Uitgewers Beperk Kaapstad Eerste uitgawe Tiende druk 1994
- Aucamp, Hennie. Kort voor lank. Tafelberg-Uitgewers Bpk. Kaapstad Eerste uitgawe, Tweede druk1980
- Beukes, Gerhard J. Iewers langs die pad. J.L. van Schaik Bpk. Pretoria Eerste uitgawe Tweede druk 1972
- Beukes, W.D. (red.) Boekewêreld: Die Nasionale Pers in die uitgewersbedryf tot 1990. Nasionale Boekhandel Bpk. Kaapstad Eerste uitgawe eerste druk 1992
- Brink, André P. Aspekte van die nuwe drama. Academica Pretoria en Kaapstad Tweede hersiene uitgawe 1986
- Brink, André P. ’n Vurk in die pad. Human & Rousseau Kaapstad en Pretoria Eerste uitgawe 2009
- Cloete, T.T. (red.) Die Afrikaanse literatuur sedert sestig. Nasou Beperk Eerste uitgawe 1980
- De Vries, Abraham H. Kortom. Academica Pretoria, Kaapstad en Johannesburg Eerste uitgawe 1983
- De Vries, Abraham H. Kortom 2. Human & Rousseau Kaapstad en Pretoria Eerste uitgawe 1989
- Grové, A.P. Letterkundige sakwoordeboek vir Afrikaans. Nasou Beperk Vyfde uitgawe Eerste druk 1988
- Jonker, Ingrid. Versamelde werke. Perskor-Uitgewery Johannesburg Eerste uitgawe Eerste druk 1975
- Jonker, Ingrid. ’n Daad van geloof, in Herinnering se wei. Perskor-uitgewery Johannesburg Tweede uitgawe Eerste druk 1977
- Kannemeyer, J.C. Geskiedenis van die Afrikaanse literatuur 2. Academica, Pretoria, Kaapstad en Johannesburg Eerste uitgawe Eerste druk 1983
- Kannemeyer, J.C. D.J. Opperman: ’n Biografie. Human & Rousseau Kaapstad en Pretoria Eerste uitgawe 1986
- Kannemeyer, J.C. (red.) Kraaines. Human & Rousseau Kaapstad en Johannesburg Eerste uitgawe 1988
- Kannemeyer, J.C. Verse vir die vraestel. Tafelberg-Uitgewers Beperk Eerste uitgawe 1998
- Kannemeyer, J.C. Jan Rabie. Tafelberg-Uitgewers Beperk Kaapstad Eerste uitgawe 2004
- Kannemeyer, J.C. Die Afrikaanse literatuur 1652–2004. Human & Rousseau Kaapstad en Pretoria Eerste uitgawe 2005
- Krige, Uys. Die naamlose muse. Protea Boekhuis Pretoria, Eerste uitgawe 2002
- Lindenberg, E. (red.) Inleiding tot die Afrikaanse letterkunde. Academica Pretoria en Kaapstad Vierde uitgawe Eerste druk 1973
- Nienaber, P.J., Roodt, P.H. en Snyman, N.J. (samestellers) Digters en digkuns. Perskor-Uitgewers Kaapstad Vyfde uitgawe Sewende druk 2007
- Nienaber, P.J,; Senekal, J.H en Bothma, T.C. Mylpale in die geskiedenis van die Afrikaanse letterkunde. Afrikaanse Pers-Boekhandel Tweede hersiene uitgawe 1963
- Nienaber, P.J. et al. Perspektief en Profiel. Afrikaanse Pers-Boekhandel Johannesburg Derde hersiene uitgawe 1969
- Pheiffer, R.H. Woordpaljas. Human & Rousseau Kaapstad en Johannesburg Derde uitgawe Derde druk 1993
- Rabie, Jan (red.) In memoriam Ingrid Jonker. Human & Rousseau Kaapstad en Pretoria 1966
- Van Coller, H.P. (red.) Perspektief en Profiel Deel I. J.L. van Schaik-Uitgewers Pretoria Eerste uitgawe 1998
- Van Coller, H.P. (red.) Perspektief en Profiel Deel 2. J.L. van Schaik-Uitgewers Pretoria Eerste uitgawe 1999
- Van Zuydam, S.W. Ingrid Jonker (1933–1965), in Van Coller, H.P. (red.) Perspektief en Profiel Deel I. J.L. van Schaik-Uitgewers Pretoria Eerste uitgawe 1998
Tydskrifte en koeranteWysig
- Anoniem. Uys Krige en Ingrid Jonker. Zuid-Afrika, Maart 2002
- Boekkooi, Paul. Helena laat Ingrid lewe. Rapport, 29 April 2007
- Bosch, Erna. ’n Seun na my hart’ in sy historiese kader. Standpunte. Nuwe reeks 170, April 1984
- Botha, Amanda. Twee Afrikaanse skrywers vereer. Beeld, 26 Oktober 2004
- Britz, Etienne. Plath, Jonker albei deur pa verwond. Beeld, 31 Januarie 2003
- Burger, Karin. Fliek oor Ingrid Jonker begin wys in Amsterdam. Rapport, 20 Maart 2011
- Chameleon, Chris en Kannemeyer, J.C. Ingrid Jonker, gefolterde genie of oorskatte digter? Rapport, 5 Julie 2009
- Cloete, T.T. Bespreking van sewe gedigte. Tydskrif vir Letterkunde, Nuwe reeks 19 no. 4, November 1981
- De Lange, Johann. Toe dit nog nie mode was nie, was Ingrid volledig Afrikaan. Die Burger, 28 Mei 1994
- De Vries, Fred. Spoke van rook en oker. Rapport, 7 Februarie 2010
- Du Toit, Steyn. Huldeblyk aan Ingrid. Rapport, 2 Desember 2012
- Engelbrecht, Theunis. Ingrid Jonker leef in prent. Rapport, 3 Oktober 2004
- Fourie, Elkarien. Oor Ingrid Jonker bly ons wonder. Rapport, 6 Mei 2007
- Jonker, Anna. Want elkeen het sy Gordonsbaai: Herinneringe aan Ingrid Jonker se kinderdae. Tydskrif vir Letterkunde, Nuwe reeks 17 no. 1, Februarie 1979
- Joubert, Herman. Wat het Ingrif oor Brink geskryf? Die Burger, 2 Junie 1994
- Keyser, Gawie. Word Ingrid Jonker van ons weggesteel? Boekewêreld, November 2001
- Kloppers, Jacolette. Jonker se gedigte bekoor in Tilburg. Beeld, 25 November 2005
- Kunsredaksie. Ingrid Jonker se werk in Kaap uitgegee. Die Burger, 7 Julie 1994
- Metelerkamp, Petrovna. Ingrid se ‘Kind’ kry ’n nuwe naam. Die Burger, 22 September 1994
- Metelerkamp, Petrovna. Sien jouself in Ingrid. Insig, Mei 2003
- Nieuwoudt, Stephanie. Onsterflike elf. Beeld, 2 Julie 2003
- Pople, Laetitia. Jonker ‘is nou in goeie geselskap’. Plus, 8 Junie 2001
- Rautenbach, Elmari. Ingrid het my vertrou. Rapport, 15 November 2015
- Schutte, H.J. Gedig-ontledings. Tydskrif vir Letterkunde, Nuwe reeks 20 no. 4, November 1982
- Slabber, Coenie. Só bly Ingrid Jonker leef. Rapport, 24 Julie 1983
- Toffoli, Hilary Prendini. Die vrou wat Ingrid Jonker se dogter grootgemaak het” “Insig” Julie 2004
- Van Bart, Martiens. Sir Laurens wou Ingrid keer van die dood. Die Burger, 11 Junie 1994
- Van der Merwe, Catrien. Voorgeskrewe boeke vir matriek. Tydskrif vir Letterkunde. Jaargang 29 no. 3, Augustus 1991
- Van Eeden, Dirk. Poet’s ex-lover fires back in ‘lost letters’ war. Sunday Times, 5 Junie 1994
- Van Greunen, Augusta. Liefdesdriehoek het haar alleen, beangs gelos. Rapport, 5 Junie 1994
- Van Niekerk, Annemarié. Ingrid Jonker: Ons herhaal jou (weer). Rapport, 1 Mei 2011
- Van Rensburg, Cas. Jonker as mens – nie net digter, ikoon of selfmoordenaar. Rapport, 25 Februarie 2007
- Van Rensburg, Pieter en Chrisna. Op die spoor van Ingrid Jonker. Kakkerlak, Uitgawe 3, 2005
- Van Zyl, Johan. Jonker-geskrifte in troebel water. Boekewêreld, Junie 2001
- Van Zyl, Wium. Misverstande, booswig sorg vir digdebakel. Beeld, 28 Maart 2001
- Vosloo, Johan. Briewe lig sluier oor Jonker se liefdes. Rapport, 18 Mei 2003
- Vosloo, Johan. Ingrid Jonker en die poppe. Rapport, 14 September 2003
- Williamson, Eagan. Ingrid Jonker ‘sou vandag só trots gewees het’. Beeld, 30 Oktober 2004
InternetWysig
- Die Burger: http://22.214.171.124/argief/berigte/dieburger/2008/08/18/SK/8/Nikiromijn.html
- Coetzee, Gert Die Burger: http://126.96.36.199/argief/berigte/dieburger/2001/05/29/11/13.html
- De Lange, Johann Die Burger: http://188.8.131.52/argief/berigte/dieburger/1994/05/28/11/14.html
- Engelbrecht, Theunis Die Burger: http://184.108.40.206/argief/berigte/dieburger/2005/10/29/BY/11/JONKERDEPRES.html
- Grundling, Erns Die Burger: http://220.127.116.11/argief/berigte/dieburger/2001/07/02/1/2.html
- Hambidge, Joan Beeld: http://18.104.22.168/argief/berigte/beeld/1994/11/24/8/6.html
- Hambidge, Joan Beeld: http://22.214.171.124/argief/berigte/beeld/2002/05/04/4/1.html
- Joubert, Herman Die Burger: http://126.96.36.199/argief/berigte/dieburger/1994/05/25/1/4.html
- Kannemeyer, J.C. Beeld: http://188.8.131.52/argief/berigte/beeld/1992/03/19/2/1.html
- Metelerkamp, Petrovna Die Burger: http://184.108.40.206/argief/berigte/dieburger/1994/09/22/4/6.html
- Nieman, Nols Volksblad: http://220.127.116.11/argief/berigte/volksblad/2006/06/28/VB/3/ARINGRID0.html
- Nieuwoudt, Stephanie Beeld: http://18.104.22.168/argief/berigte/beeld/2003/07/02/B1/11/02.html
- Pople, Laetitia Die Burger: http://22.214.171.124/argief/berigte/dieburger/2007/04/27/SK/8/FLiekingridjonker.html
- Pretorius, William Beeld: http://126.96.36.199/argief/berigte/beeld/2007/05/01/KA/3/27helen.html
- Smith, Charles Die Burger: http://188.8.131.52/argief/berigte/dieburger/2001/12/28/9/2.html
- Van Rensburg, Cas Rapport: http://184.108.40.206/argief/berigte/rapport/2007/02/23/RU/4/ingrid.html
- Van Zyl, Johan Die Burger: http://220.127.116.11/argief/berigte/dieburger/2001/06/27/1/21.html
- Van Zyl, Wium Die Burger: http://18.104.22.168/argief/berigte/dieburger/2000/12/02/1/62.html
- Vosloo, Johan Rapport: http://22.214.171.124/argief/berigte/rapport/2003/09/14/R1/20/01.html
- Williamson, Eagan Die Burger: http://126.96.36.199/argief/berigte/dieburger/2004/10/30/BS/2LDN/07.html
VerwysingsWysig
- SA History: http://www.sahistory.org.za/people/ingrid-jonker
- Metelerkamp, Petrovna (samesteller) Ingrid Jonker – Beeld van ’n digterslewe.Hemel en See-Uitgewers Vermont Eerste uitgawe Eerste druk 2003
- Esaach: http://www.esaach.org.za/index.php?title=Jonker,_Ingrid
- Metelerkamp, Petrovna. Op die ou end is Ingrid twee keer begrawe. Insig, Julie 1994
- Antonissen, Rob. Standpunte. Nuwe reeks 17 en 18, Mei-Desember 1957
- Antonissen, Rob. Kern en tooi. Nasou Beperk Eerste uitgawe Eerste druk Elsiesrivier 1963
- Antonissen, Rob. Standpunte. Nuwe reeks 50, Desember 1963
- Antonissen, Rob. Spitsberaad. Nasou Beperk Elsiesrivier Eerste uitgawe Eerste druk 1966
- Antonissen, Rob. Spitsberaad. Nasou Beperk Elsiesrivier Eerste uitgawe Eerste druk 1966
- Keyser, Gawie. Boekewêreld. 14 Junie 2000
- Keyser, Gawie Oulitnet: http://www.oulitnet.co.za/neerlandi/12ingrid.asp
- Nel. Jo. Beeld, 8 Oktober 2001
- Human, Thys. Beeld, 17 Desember 2007
- Brink, André P. Rapport, 29 Februarie 1976
- Cloete, T.T. Tydskrif vir Letterkunde. Nuwe reeks 15 no. 1, Februarie 1977
- Cloete, T.T. Tydskrif vir Geesteswetenskappe. Jaargang 17 no.2, Junie 1977
- De Vries, Abraham. Beeld, 29 Maart 1976
- Hambidge, Joan “Tydskrif vir Letterkunde” Jaargang 33 no. 2, Mei 1995
- Hambidge, Joan. Die Burger, 9 November 1994
- De Vries, Willem. Aangrypende briewe gepubliseer. Beeld, 5 Augustus 2015
- Breytenbach, Kerneels. Rapport, 6 Desember 2015
- Hambidge, Joan. Beeld, 16 November 2015
- Breytenbach, Kerneels. Die Burger, 7 Januarie 1984
- Parlementêre redaksie. Mandela bring hulde aan Ingrid Jonker – die Suid-Afrikaner, die digter, die mens. Die Burger, 25 Mei 1994
- Joubert, Herman. ‘Poetic justice’ vir Ingrid Jonker toe President gedig lees. Die Burger, 25 Mei 1994
- Anoniem. Nuwe dokumentêr oor Ingrid Jonker open in Rosebank. Beeld, 8 Februarie 2007
- Bouwer, Anna-Retha. Nog Jonker vir Chameleon. Beeld, 29 Maart 2011
- Van Vuuren, Helize. Kakkerlak, Uitgawe 3, 2005
- Olivier, Fanie. Beeld, 4 Augustus 2003
- Parker, Elise. Sarie, November 2003
- Pople, Laetitia. Nederlanders maak prent oor Ingrid Jonker. Beeld, 1 September 2011
- Smith, Charles. Naweek-Beeld, 5 Januarie 2002
- Boekkooi, Paul. Beeld, 21 Oktober 2011
- Robinson, Marguerite “Rapport” 23 Oktober 2011 | <urn:uuid:5e479c2b-2502-4dc7-8b60-7b050ef8a0af> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.m.wikipedia.org/wiki/Ingrid_Jonker | 2019-07-18T08:43:11Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525587.2/warc/CC-MAIN-20190718083839-20190718105839-00512.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.999986 | false |
Hulp
Kategorie:Oligoseen
in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Jump to navigation
Jump to search
Wikimedia Commons bevat media in verband met
Oligoseen
.
Die hoofartikel vir hierdie kategorie is:
Oligoseen
.
Bladsye in kategorie "Oligoseen"
Die volgende 3 bladsye is in hierdie kategorie, uit 'n totaal van 3.
Oligoseen
C
Chattium
R
Rupelium
Ontsluit van "
https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Kategorie:Oligoseen&oldid=1683170
"
Kategorie
:
Epogge
Navigasie-keuseskerm
Persoonlike gereedskap
Nie ingeteken nie
Bespreking
Bydraes
Skep gebruiker
Meld aan
Naamruimtes
Kategorie
Bespreking
Variante
Weergawes
Lees
Wysig
Wysig bron
Wys geskiedenis
Meer
Soek
Navigasie
Tuisblad
Gebruikersportaal
Geselshoekie
Onlangse wysigings
Lukrake bladsy
Hulp
Sandput
Skenkings
Ander projekte
Wikimedia Commons
Druk/eksporteer
Skep boek
Laai af as PDF
Drukbare weergawe
Gereedskap
Skakels hierheen
Verwante veranderings
Spesiale bladsye
Permanente skakel
Bladinligting
Wikidata-item
Ander tale
العربية
Беларуская
Brezhoneg
Català
English
Español
Euskara
فارسی
Français
हिन्दी
Magyar
Bahasa Indonesia
Italiano
한국어
Latina
Македонски
Bahasa Melayu
Nederlands
Norsk nynorsk
Polski
Română
Русский
Slovenčina
Türkçe
Українська
Tiếng Việt
中文
Wysig skakels
Die bladsy is laas op 28 Junie 2018 om 11:57 bygewerk.
Die teks is beskikbaar onder die lisensie
Creative Commons Erkenning-Insgelyks Deel
. Aanvullende voorwaardes kan moontlik ook van toepassing wees. Sien die
Algemene Voorwaardes
vir meer inligting.
Privaatheidsbeleid
Inligting oor Wikipedia
Vrywaring
Ontwikkelaars
Koekieverklaring
Selfoonweergawe | <urn:uuid:3eadd478-4a94-4a9d-92bd-d2be76820291> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Kategorie:Oligoseen | 2019-07-18T09:11:23Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525587.2/warc/CC-MAIN-20190718083839-20190718105839-00512.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.997284 | false |
Verwante veranderings
Jump to navigation
Jump to search
Tik 'n bladsynaam om veranderinge aan bladsye te sien wat daarvan of daarheen skakel. (Om inskrywings van 'n kategorie te sien, tik Kategorie:Naam van kategorie). Veranderinge aan bladsye op u dophoulys word in vetdruk aangedui.
Lys van afkortings:
- N
- Met die wysiging is 'n nuwe bladsy geskep. (sien ook die lys van nuwe bladsye)
- k
- Hierdie is 'n klein wysiging
- b
- Hierdie wysiging is deur 'n bot gemaak
- D
- Wikidata-wysiging
- (±123)
- Bladsy is met die aantal grepe gewysig | <urn:uuid:a075af01-f6f9-4c07-b73d-904873b4d160> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Spesiaal:OnlangseVeranderingsMetSkakels/Kategorie:Sterftes_in_1988 | 2019-07-18T09:35:01Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525587.2/warc/CC-MAIN-20190718083839-20190718105839-00512.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.999999 | false |
Hier volg 'n lys van die vernaamste eilande in die Middellandse See:
A - B - C - D - E - F - G - H - I - J - K - L - M - N - O - P - Q - R - S - T - U - V - W - X - Y - Z - Sien ook | <urn:uuid:92f62a69-e0b4-4b9f-b721-5fc9c34e2f2c> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.m.wikipedia.org/wiki/Lys_van_eilande_van_die_Middellandse_See | 2019-07-22T03:35:04Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195527474.85/warc/CC-MAIN-20190722030952-20190722052952-00432.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.999236 | false |
Kabinet van Jacob Zuma, Mei 2014
Tweede Zuma-kabinet | |
President: Jacob Zuma Party: ANC | |
Periode: 2014 – 2018 Republiek van Suid-Afrika |
Kort daarna, op 25 Mei 2014, het hy sy nuwe kabinet aangekondig. Terwyl sommige ministers (elf) uit die vorige kabinet hul poste behou het, is die meeste van die kabinet óf nuwe aanstellings, óf vorige kabinetsministers wat verskuif is na nuwe portefeuljes. Daar was 'n totaal van 35 ministeriële portefeuljes in die kabinet.
Die tweede kabinet van Jacob Zuma[wysig | wysig bron]
- soos saamgestel op 25 Mei 2014:
Portfolio | Minister | Adjunkminister(s) |
---|---|---|
President van Suid-Afrika | Jacob Zuma | - |
Adjunkpresident van Suid-Afrika | Cyril Ramaphosa | - |
Minister in die Presidensie | Jeff Radebe | - |
Minister in die Presidensie vir Vroue | Susan Shabangu | - |
Arbeid | Mildred Oliphant | Inkosi Patekile Holomisa |
Basiese Onderwys | Angie Motshekga | Enver Surty |
Binnelandse Sake | Malusi Gigaba→Ayanda Dlodlo | Fatima Chohan |
Ekonomiese Ontwikkeling | Ebrahim Patel | Madala Masuku |
Energie | Tina Joemat-Pettersson →Mmamoloko Kubayi | Thembi Majola |
Finansies | Nhlanhla Nene → Des van Rooyen → Pravin Gordhan (2de termyn)→ Malusi Gigaba |
Mcebisi Jonas→Sfiso Buthelezi |
Gesondheid | Aaron Motsoaledi | Joe Phaahla |
Handel en Nywerheid | Rob Davies | Mzwandile Masina |
Hoër Onderwys en Opleiding | Blade Nzimande→Hlengiwe Mkhize | Mduduzi Manana |
Internasionale Betrekkinge en Samewerking | Maite Nkoana-Mashabane | Noma-India Mfeketho, Lluwelyn Landers |
Justisie en Korrektiewe Dienste | Michael Masutha | John Jeffery, Thabang Makwetla |
Kleinsake ontwikkeling | Lindiwe Zulu | Elizabeth Thabethe |
Kommunikasie | Faith Muthambi→Ayanda Dlodlo→Mmamoloko Kubayi | Stella Ndabeni-Abrahams |
Kuns en Kultuur | Nathi Mthethwa | Rejoice Mabudafhasi |
Landbou, Bosbou en Visserye | Senzeni Zokwana | Bheki Cele |
Landelike ontwikkeling en grondhervorming | Gugile Nkwinti | Mcebisi Skwatsha, Candith Mashego-Dlamini |
Maatskaplike ontwikkeling | Bathabile Dlamini | Henrietta Bogopane-Zulu |
Menslike nedersettings (voormalige Behuising) | Lindiwe Sisulu | Zoe Kota-Hendricks |
Minerale bronne | Ngoako Ramathlodi→Mosebenzi Zwan | Godfrey Oliphant |
Omgewingsake | Edna Molewa | Barbara Thomson |
Openbare Ondernemings | Lynne Brown | Gratitude Magwanishe |
Openbare Werke | Thulas Nxesi | Jeremy Cronin→afgetree |
Polisie | Nkosinathi Nhleko→Fikile Mbalula | Maggie Soty |
Samewerkende regering en Tradisionele aangeleenthede | Pravin Gordhan → Des van Rooyen | Andries Nel, Obed Bapela |
Sport en Ontspanning | Fikile Mbalula→Thembelani Nxesi | Gert Oosthuizen |
Staatsdiens en Administrasie | Collins Chabane | Ayanda Dlodlo |
Staatsveiligheid | David Mahlobo→ | Ellen Molekane |
Telekommunikasie en Posdiens | Siyabonga Cwele | Hlengiwe Mkhize |
Toerisme | Derek Hanekom | Thokozile Xasa |
Verdediging en Militêre Veterane | Nosiviwe Mapisa-Nqakula | Kebby Maphatsoe |
Vervoer | Dipuo Peters | Sindiswe Chikunga |
Water en Sanitasie | Nomvula Mokonyane | Pam Tshwete |
Wetenskap en Tegnologie | Naledi Pandor | Zanele kaMagwaza-Msibi |
Partye[wysig | wysig bron]
Party | Aantal ministers | Aantal adjunkministers |
---|---|---|
African National Congress (ANC) | 35 | 36 |
Skommelinge[wysig | wysig bron]
- Finansies: 10 Desember 2015 – Nhlanhla Nene uit, David van Rooyen in. 3 dae later: Van Rooyen uit, Pravin Gordhan in.
- Samewerkende regering en Tradisionele aangeleenthede: 13 Desember 2015 – Pravin Gordhan uit, David van Rooyen in.
- Staatsdiens en Administrasie: 15 Maart 2015 – Collins Chabane uit (oorlede), Nathi Mthethwa in (waarnemend).
- 17 Oktober 2017 – Blade Nzimande afgedank as Minister van Hoër Onderwys en Opleiding. Verskeie ander portefeuljeverskuiwings.
Sien ook[wysig | wysig bron]
- Kabinet van Cyril Ramaphosa, Feb 2018
- Kabinet van Jacob Zuma, Mei 2009
- Jacob Zuma
- ANC
- Suid-Afrikaanse Kommunistiese Party
Bron[wysig | wysig bron]
- S.A. Kabinetsministers URL besoek op 23 November 2015
vorige: |
Kabinet van Jacob Zuma Mei 2014 – Februarie 2018 |
volgende: | | <urn:uuid:55cec261-afa9-47c8-b676-431fe64518ef> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Kabinet_van_Jacob_Zuma,_Mei_2014 | 2019-07-22T03:41:13Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195527474.85/warc/CC-MAIN-20190722030952-20190722052952-00432.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.967486 | false |
Kategorie:Liedartikels sonder liedskrywers
Hierdie is 'n versteekte kategorie Dit kategoriseer bladsye vir administratiewe doeleindes. Dit vorm nie deel van die ensiklopedie nie. |
This category is for articles about songs where the article is missing the songwriters, because it has not been researched, noted in the relevant article, or available in a reliable source. If the songwriter is never likely to be known (e.g. for historical works), please use Category:Songwriter unknown.
Hierdie kategorie bevat geen bladsye of media nie. | <urn:uuid:43064824-c3d3-4cb4-80b0-03889cbe8f52> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Kategorie:Liedartikels_sonder_liedskrywers?from=Cb | 2019-07-22T03:53:25Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195527474.85/warc/CC-MAIN-20190722030952-20190722052952-00432.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.909397 | false |
Verwante veranderings
Jump to navigation
Jump to search
Tik 'n bladsynaam om veranderinge aan bladsye te sien wat daarvan of daarheen skakel. (Om inskrywings van 'n kategorie te sien, tik Kategorie:Naam van kategorie). Veranderinge aan bladsye op u dophoulys word in vetdruk aangedui.
Lys van afkortings:
- N
- Met die wysiging is 'n nuwe bladsy geskep. (sien ook die lys van nuwe bladsye)
- k
- Hierdie is 'n klein wysiging
- b
- Hierdie wysiging is deur 'n bot gemaak
- D
- Wikidata-wysiging
- (±123)
- Bladsy is met die aantal grepe gewysig
14 Julie 2019
- McLaren; 17:12 +39 Aliwal2012 →Uitslae in 2007–2019
- Renault F1; 17:11 +39 Aliwal2012 →Uitslae van 2007 tot 2019
- Scuderia Ferrari; 17:04 +12 Aliwal2012 →Renuitslae (2009-2019)
- Scuderia Ferrari; 17:02 +39 Aliwal2012 →Renuitslae (2009-2019): Vettel se swakste resultaat in 4 jaar!
- Mercedes AMG Petronas F1-span; 16:57 +49 Aliwal2012 →Uitslae sedert 2010
- Lewis Hamilton; 16:23 +70 Aliwal2012 | <urn:uuid:7e0a0ee5-8181-4b00-b0b1-eda5de025c4a> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Spesiaal:OnlangseVeranderingsMetSkakels/Bahreinse_Grand_Prix | 2019-07-16T00:28:40Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195524290.60/warc/CC-MAIN-20190715235156-20190716021156-00216.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.998917 | false |
ano
Vanuit Wiktionary, die vrye woordeboek.
Jump to navigation
Jump to search
Inhoud
1
Tsjeggies (cs)
1.1
Bywoord
1.2
Uitspraak
1.2.1
Betekenisse
Tsjeggies (cs)
Woord
ano
Bywoord
Uitspraak
IPA
: [
ˈanɔ
]
Betekenisse
Ja
Ontsluit van "
https://af.wiktionary.org/w/index.php?title=ano&oldid=184766
"
Kategorie
:
Woorde in Tsjeggies
Navigasie-keuseskerm
Persoonlike gereedskap
Nie ingeteken nie
Bespreking
Bydraes
Skep gebruiker
Meld aan
Naamruimtes
Bladsy
Bespreking
Variante
Weergawes
Lees
Wysig
Wys geskiedenis
Meer
Soek
Navigasie
Tuisblad
Onlangse wysigings
Lukrake woord
Lukrake Afr. woord
Woord begin met...
Kategorieë
Inligting
Geselshoekie
Huidige gebeure
Hulp
Skenkings
Druk/eksporteer
Skep boek
Laai af as PDF
Drukbare weergawe
Gereedskap
Skakels hierheen
Verwante veranderings
Laai lêer
Spesiale bladsye
Permanente skakel
Bladinligting
Haal dié blad aan
Ander tale
Asturianu
Azərbaycanca
Brezhoneg
Català
ᏣᎳᎩ
Corsu
Čeština
Dansk
Deutsch
Ελληνικά
English
Esperanto
Español
Eesti
Euskara
Suomi
Na Vosa Vakaviti
Français
Galego
Hrvatski
Magyar
Հայերեն
Bahasa Indonesia
Iñupiak
Ido
Italiano
日本語
ქართული
한국어
Kurdî
Кыргызча
Lëtzebuergesch
Limburgs
ລາວ
Lietuvių
Latviešu
Malagasy
Монгол
Nederlands
Norsk nynorsk
Polski
Português
Runa Simi
Русский
Sicilianu
Srpskohrvatski / српскохрватски
Soomaaliga
Српски / srpski
Sesotho
Svenska
Kiswahili
தமிழ்
Тоҷикӣ
Tagalog
Türkçe
Oʻzbekcha/ўзбекча
Vèneto
Volapük
Walon
中文
Bân-lâm-gú
Die bladsy is laas op 17 Februarie 2018 om 05:33 bygewerk.
Die teks is beskikbaar onder die lisensie
Creative Commons Erkenning-Insgelyks Deel
. Aanvullende voorwaardes kan moontlik ook van toepassing wees. Sien die
Algemene Voorwaardes
vir meer inligting.
Privaatheidsbeleid
Inligting oor Wiktionary
Vrywaring
Ontwikkelaars
Koekieverklaring
Selfoonweergawe | <urn:uuid:948f79da-8397-4681-87c0-b9984cf7c80a> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wiktionary.org/wiki/ano | 2019-07-17T05:35:13Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525046.5/warc/CC-MAIN-20190717041500-20190717063500-00376.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.988362 | false |
Bladsye wat na "Kategorie:IUBN Rooilys spesies uitgestorwe in die wildernis" skakel
Jump to navigation
Jump to search
Die volgende bladsye skakel na Kategorie:IUBN Rooilys spesies uitgestorwe in die wildernis:
Wys (vorige 50 | volgende 50) (20 | 50 | 100 | 250 | 500). Wys (vorige 50 | volgende 50) (20 | 50 | 100 | 250 | 500). | <urn:uuid:d6602e26-5615-434e-a9fe-d9085dca1c2c> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Spesiaal:Skakels_hierheen/Kategorie:IUBN_Rooilys_spesies_uitgestorwe_in_die_wildernis | 2019-07-18T09:27:11Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525587.2/warc/CC-MAIN-20190718083839-20190718105839-00536.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.998104 | false |
Titus Andronicus
Titus Andronicus, of The Most Lamentable Romaine Tragedie of Titus Andronicus is 'n vroeë tragedie in vyf bedrywe van William Shakespeare. Die toneelstuk is in die periode tussen 1589 en 1594 geskrywe, en die eerste gedrukte uitgawe het in 1594 verskyn.
Die historiese agtergrond en inhoud[wysig | wysig bron]
Die tipiese tragedie van die Elisabethaanse tydperk het gewoonlik historiese stof hanteer. Titus Andronicus speel hom af in die 4de eeuse Rome, maar sy verhaal en karakters is fiktief. Shakespeare is moontlik deur Seneca se antieke tragedies geïnspireer om hierdie toneelstuk te skryf; die Romeinse tragedies is gewoonlik in die pouses van gladiatore-wedstryde opgevoer en was dus gemik op bloeddorstige gehore.
Aangesien die stof van Titus Andronicus ook in die 18de eeuse versies van 'n ballade en 'n populêre boek voorkom, wat moontlik op vroeëre originele teruggaan, is dit nie duidelik of Shakespeare die sentrale motief self geskep het nie. Maar selfs al het Shakespeare die motief uit 'n vroeër werk oorgeneem, was hy tog die skepper van die toneelstuk. Terwyl die mees dramatiese elemente van Titus Andronicus ooreenkomste met Senecaanse toneelstukke toon, verwys die gees en styl waarin Shakespeare die stuk geskryf het na een van die gewildste werke van die klassieke antieke letterkunde, Ovidius Naso se Metamorfose en die verkragting van Philomela.
Wraak en weerwraak is die hoofmotiewe in Titus Andronicus. Tamora, koningin van die Gote, is deur die Romeinse generaal Titus Andronicus gevange geneem en wil nou wraak op hom neem vir die rituele moord op haar seun Alarbus. Toe haar ander seuns, Chiron en Demetrius, Titus se dogter Lavinia verkrag en vermink, het sy haar doel bereik.
Vergelding is nou ook hoog op Titus se agenda. Saturninus, die Romeinse keiser met wie Tamora getrou het, word deur haar Swart minnaar, die slaaf Aaron, belieg en glo dat die lewens van sy seuns gespaar sou word indien hy sy eie hand laat afsny.
Titus is al tot op die rand van waansin gepynig, maar hy slaag nogtans daarin om met sy broer Marcus en sy oorlewende seun Lucius spektakulêre wraak op Tamora en Saturninus te neem. Hy sny eers die kele van Tamora se seuns af, kook hulle vleis in 'n pastei, wat aan Tamora voorgesit word, vermoor sy dogter Lavinia sodat sy nie skande en skaamte moet dra nie en steek Tamora dood.
Die handeling versnel nou dramaties. Titus word deur Saturninus vermoor, en Lucius maak Saturninus dood. Lucius word die nuwe Romeinse keiser, begrawe saam met Marcus die dooies en straf Aaron.
Alhoewel die moorde en geweldpleging in Titus Andronicus vir moderne gehore 'n bietjie belaglik lyk (die stuk is al in die Victoriaanse tydperk nouliks opgevoer), slaag Shakespeare op 'n meesterlike manier daarin om uitdrukking te verleen aan leed en geweld wat hand uit ruk. Die geweldpleging en brutaliteit in Titus Andronicus kontrasteer met sy kunsvolle ryme.
Verwysings[wysig | wysig bron]
Wells, Stanley en Taylor, Gary (uitgewers): The Complete Oxford Shakespeare. Boekdeel III: Tragedies. Oxford: Oxford University Press 1987 | <urn:uuid:d9b5077e-1b5c-40a0-9084-463c634cd345> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Titus_Andronicus | 2019-07-18T09:27:36Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525587.2/warc/CC-MAIN-20190718083839-20190718105839-00536.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.999993 | false |
Rote Insel
Die Rote Insel (Duits: "Rooi Eiland", ook Schöneberger Insel genoem) is 'n kwartier in die Berlynse stadsdeel Schöneberg wat sedert die administratiewe hervorming van 2001 deel uitmaak van die distrik Tempelhof-Schöneberg. Die Rote Insel vorm self geen administratiewe eenheid nie.
Die kwartier se naam is afgelei van sy ligging tussen die spoorlyne van die Berlynse stadstreinstelsel en die tradisionele linkse politieke oriëntering van sy arbeidersbevolking. Mense het hulle hier in die 1930's en 1940's nog steeds verset teen die Nasionaal-Sosialistiese bewind. In boukundige opsig pronk die kwartier met die Koningin-Luise-Gedagteniskerk van 1912 en die historiese gasometer wat as 'n nywerheidsmonument oor die kwartier toring.
Die geboortehuis van die bekende aktrise en sangeres Marlene Dietrich lê in die Rote Insel se Leberstraße. Alfred Lion, medestigter van die befaamde Amerikaanse jazz-etiket Blue Note, is eweneens in die kwartier gebore. Ook sy geboortehuis in Gotenstraße 7 staan steeds.
Inhoud
Ligging[wysig | wysig bron]
Die kwartier lê teen die suidwestelike rand van die Berlynse middestad binne 'n skerphoekige driehoek, wat deur die spoorlyne van die Wannseebahn in die weste, die Dresdener en Anhalter Bahn in die ooste en die Ringbahn in die suide gevorm word. Die driehoek se buitehoeke word deur die treinstasies Schöneberg, Südkreuz en Yorckstraße gevorm.
In die weste grens die voormalige middestad van Schöneberg met die Kaiser-Wilhelm-plein en die Hauptstraße (Hoofstraat) aan die Rote Insel, in die suidooste lê die stadsbuurt Kreuzberg, en in die ooste en suidooste grens die "eiland" aan die woon- en nywerheidsgebiede van die stadsbuurt Tempelhof.
Twee hoofstrate loop in wes-oostelike rigting deur die Rote Insel, die Monumenten- en die Kolonnen-straat, wat tot by die 1980's ook as die buurt se belangrikste winkelstraat gedien het. Die vyf strate suid van Kolonne- en wes van Naumann-straat, wat parallel in noord-suidelike rigting loop, vorm die kerngebied van die buurt: Cherusker-, Goten-, Leber-, Gustav-Müller- en Naumann-straat. Daar is 'n klein aantal dwarsstrate soos Leuthener, Torgauer en Roßbach-straat.
Die strate, wat buite hierdie kerngebied geleë is, is tot by die einde van die Tweede Wêreldoorlog net in 'n beperkte mate by die Rote Insel-buurt gereken. Die statige geboue van Czeminski- (vroeër Siegfried-) of Hohenfriedberg-straat het egter dikwels die klein kantore van militêre of ander staatsinstellings of woonstelle vir militêre personeel gehuisves. Die noordelike deel van die Rote Insel het net oor 'n klein bevolking beskik, wat aansienlik gefluktueer het en nie deur sterk sosiale bande gekenmerk was soos die suidelike deel nie.
Schöneberg se East End[wysig | wysig bron]
Die begraafplaas Alter St. Matthäus-Kirchhof in die noordelike buitehoek verduidelik met sy terrein, wat in die rigting van die Spree-vallei saggies afdaal, verduidelik die Rote Insel se geologiese ligging op die Teltow-plato. Die begraafplaas lê as 'n uitloper van die Insel teen die Teltow-helling wat - soos op die kaart uit die jaar 1885 links-aan maklik gesien kan word - in die ooste tot by die heuwel Kreuzberg en die Hasenheide loop. Die spore wat die Insel-driehoek vorm word op die historiese kaart reeds byna volledig getoon. Die gebied van die Rote Insel - wat by die posisie van die voorsetsel "Alt" van "Alt-Schöneberg" geleë is - het destyds nog uit onbeboude persele bestaan.
Die ingewikkelde topografie van die moderne Berlyn versluier die historiese redes waarom die Rote Insel-buurt presies hier ontstaan het. Schöneberg, wat gedurende die 19de eeu vinnig van 'n plattelandse dorpie tot 'n selfstandige stad digby Berlyn gegroei het, verduidelik immers 'n fenomeen wat destyds kenmerkend vir baie Europese stede was.
Vanuit die historiese dorpskern van Schöneberg is omtrent 1900 twee woongebiede ontwikkel wat duidelik van mekaar verskil het: Die pragtige Bayerische Viertel ("Beierse Kwartier" - die naam is afgelei van die plaaslike straatname wat na Beierse stede verwys) met sy uitgestrekte ontspanningsgebiede soos die aangrensende Rudolph-Wilde-park in die weste van Schöneberg, en in die ooste die toekomstige arbeiderskwartiere tussen plase, nywerhede en die twee spoorlyne met hulle geraas en lugbesoedeling, wat aan die stoomlokomotiewe te danke was.
In Europa se vroeë nywerheidsstede was die woonkwartiere van die werkersklas byna steeds in die oostelike dele van die stadsgebied geleë - vanweë die oorheersende winde uit westelike rigting, die geraas en grootskaalse lugbesoedeling deur rook - wat na die ooste gewaai is - het hulle hier veral mense gevestig wat geen woonstelle in die "gesonde" en rustige kwartiere van die westelike stadsgebiede kon bekostig nie. Hierdie fenomeen, wat aanvanklik veral in Engelse stede soos Londen, Manchester en Birmingham opgetree het, het dan ook as die East End-fenomeen bekend gestaan.
Die oorsprong van die naam[wysig | wysig bron]
Insel (eiland)[wysig | wysig bron]
Die kwartier se ligging tussen spoorlyne het sy ontwikkeling sowel in historiese asook sosiologiese opsig bepaal. Toe die grootskaalse boubedrywighede van die periode tussen 1870 en 1890 hier 'n aanvang geneem het, het die spore, wat in die tweede derde van die 19de eeu gebou is, die oprigting van woonkwartiere reeds duidelik belemmer.
Eers in die laat Keisertyd tussen die eeuwisseling en die Eerste Wêreldoorlog is toereikende straat- en brugverbindings met Alt-Schöneberg en Berlyn aangelê. Hierdie ontwikkeling is veral deur die vinnige uitbreiding van die hoofstad Berlyn na die omliggende gebiede en die behoeftes van die Pruisiese weermag in die noordelike en oostelike dele van die Insel bevorder.
Sedert die vroeë 20ste eeu verbind altesaam vier brûe die Insel met die res van die stad: Die Julius-Leber-brug (vroeër Sedan-brug) en Langenscheidt-brug (vroeër Siegfrieds-brug) in die weste en Monumenten- und Kolonnen-brug in die ooste.
„Rot (rooi)“[wysig | wysig bron]
Alhoewel die volgende vertelling trekke van 'n moderne mite dra, verklaar dit nogtans hoekom die kwartier die politieke bynaam "rooi" gekry het:
- „Keiser Wilhelm I het in 1878 – die Sosiaal-Demokratiese Party van Duitsland was destyds nog onwettig - ná twee sluipmoordpogings en 'n kuur, wat enkele maande geduur het, na Berlyn teruggekeer, en die stad het in patriotiese sentimente en 'n see van swart-wit-rooie landsvlae versink. Net die bierhandelaar Bäcker in die Schönebergse Sedan-straat het gedurf om 'n rooi vlag by die venster uit te hang. Vanweë hierdie ongekende daad is hy uit die land verban. Die Sedan-kwartier is sedertdien die Rote Insel genoem.“ (Wenzel, 1983).
Van die begin af was die Insel 'n woonkwartier vir armer bevolkingsgroepe. Ná die herroeping van die sogenaamde "Sosialiste-wette" in 1890 het die Sosiaal-Demokratiese Party hier by verkiesings 'n buitengewoon groot persentasie van die uitgebragte stemme op hom verenig - 'n merkwaardige prestasie teen die agtergrond van die destydse Pruisiese drie-klasse-stemreg, wat aan welvarende burgers en belastingbetalers groter stemregte verleen het as aan armer inwoners.
Die Insel-bevolking is swaar deur die na-oorlogse inflasie getref en het gedurende die Weimarse Republiek (1918-1933) veral die linkse partye SPD, USPD en KPD ondersteun, terwyl die offisiere van die spoorweg-regiment vir Duits-Nasionale partye gestem het.
Die plaaslike bevolking was regstreeks betrokke by die regsgesinde Kapp-staatsgreep van 1920 en het 'n groot rol by die gevegte rondom die Schönebergse Raadsaal op Kaiser-Wilhelm-plein gespeel. Die Raadsaal is tydens die Tweede Wêreldoorlog deur 'n bomaanval vernietig, maar 'n gedenktafel herinner vandag nog aan die staatsgreep en die slagoffers wat die jong demokrasie hier kom verdedig het.
In dieselfde jaar is Schöneberg by Berlyn ingelyf. Schöneberg was in vergelyking met die uitgestrekte arbeiderskwartiere van die "Rooi Wedding", Neukölln of Berlyn-Friedrichshain eerder 'n klein welaf buurt met voorstadkarakter. Nogtans het Hitler se SA-troepe die Rote Insel, wat deur aanhangers van linkse partye oorheers was, net swaar gewapend tydens skielike strooptogte aangedurf.
Julius Leber (1891–1945), een van die belangrikste figure in die weerstandsbeweging van 20 Julie 1944, het tydens die oorlog by 'n plaaslike koolhandelaar naby die hoek van Torgauer en Goten-straat gewerk. Hy is op 5 Januarie 1945 deur die NS-bewind tereggestel. Die voormalige Sedan-brug en -straat is tans na hom vernoem.
Sedert die vroeë 1980's is die Rote Insel in politieke opsig 'n bolwerk van groen-alternatiewe en linkse partye. Die Groen Party het hier dikwels duidelik meer as twintig persent van die uitgebragte stemme op hom verenig.
Argitektuur[wysig | wysig bron]
Die gasometer[wysig | wysig bron]
Die reusagtige gasometer (tegnies korrek is dit 'n laedruk-gashouer), wat tussen 1908 en 1910 opgerig is en destyds een van die drie grootstes van sy soort in Europa was,[1] is die mees kenmerkende gebou van die Rote Insel. Dit was oorspronklik 78 meter hoog met 'n deursnee van 61 meter en kon in sy teleskoophouer tot by 160 000 kubieke meter steenkoolgas (ook stadsgas genoem) stoor, wat destyds die belangrikste energiebron vir straatbeligting, verwarming en kookdoeleindes was.
Die Britse Imperial International Continental Gas Association, wat die gasometer beheer het, is in 1916 onteien - die Duitse owerhede het die gasbedryf tydens die Eerste Wêreldoorlog as strategies belangrik beskou en dus seker gemaak dat die onderneming uitsluitlik deur Duitsers besit is. Die gasometer is in 1993, toe Berlyn na aardgas omgeskakel het, buite bedryf gestel en tot historiese monument verklaar.
Die staalkonstruksie is vandag 'n duidelik sigbare baken wat baie kilometer ver waargeneem kan word. Daar is al beplan om die gasometer tot 'n kulturele sentrum te ontwikkel, maar weens 'n tekort aan fondse is hierdie planne nog nie verwesenlik nie. Einde Mei 2007 het 'n privaat belegger, wat die perseel in Maart van dieselfde jaar gekoop het, sy planne bekend gestel.[2]
Die treinstasie Berlin-Südkreuz[wysig | wysig bron]
Die treinstasie Berlin-Südkreuz is in 1901 onder die oorspronklike naam Papestraße geopen. Alhoewel hier belangrike stadstrein-spoorlyne gekruis het, het die stasie baie dekades lank bloot 'n ondergeskikte rol in Berlyn se openbare vervoerstelsel gespeel.
Ná die ontwikkeling van 'n nuwe konsep is die stasie aansienlik vergroot en op 28 Mei 2006 as een van vyf nuwe treinstasies vir sowel stadstreine asook nasionale spoorverbindings, waaronder ook InterCityExpress-hoësnelheidstreine, in bedryf gestel. Die stasie vorm tans die suidoostelike eindpunt van die Rote Insel.
Kerke en openbare geboue[wysig | wysig bron]
Die belangrikste kerkgeboue in die Rote Insel is die
- Sint Elisabeth-kerk (Rooms-Katoliek, gewy in 1911) en die
- Koningin-Luise-Gedagteniskerk (Duits: Königin-Luise-Gedächtniskirche; Evangelies-Lutheraans, 1912).
Dit was algemene praktyk gedurende die Duitse Keisertyd om aan die Evangeliese kerkgemeentes 'n prominente plek vir die oprigting van nuwe kerkgeboue toe te wys, en die Koningin-Luise-Gedagteniskerk het dan ook as 'n vrystaande ronde saalkerk op die Gustav-Müller-plein ontstaan. Die indrukwekkende gebou oorheers met sy koepel nog steeds die plein.
Die Rote Insel se Rooms-Katolieke kerkgemeente het met sy meer as 5 000 gelowiges byna twintig persent van die totale plaaslike bevolking verteenwoordig en bevestig die vermoede dat 'n groot aantal mense uit ander gebiede van Pruise en die Duitse Ryk hulle hier gevestig het. Die gemeente se St. Elisabeth-kerk is nogtans as 'n minder opvallende gebou by 'n ry huise in die noordelike deel van die Kolonnen-straat gevoeg.
Die Insel beskik oor twee klein historiese begraafplase, die Zwölf-Apostel- ("Twaalf-Apostels-") en die meer bekende Alter St. Matthäus-kerkhof. Hulle hoort albei nie by plaaslike kerkgemeentes, die laasgenoemde selfs nie by 'n Schönebergse gemeente nie: Die gemeente St. Matthäus beskik oor 'n kerkgebou in die suide van die vroeëre distrik Tiergarten, maar sy begraafplaas is aan die Großgörschen-straat geleë. Hier lê die grafte van bekende burgers soos Jacob en Wilhelm Grimm, Rudolf Virchow en Max Bruch.
Gedurende die Tweede Wêreldoorlog het net soos op meer as veertig ander Berlynse begraafplase ook op die Zwölf-Apostel-kerkhof dwangarbeiders uit die Sowjetunie gewerk, wat onder onmenslike omstandighede in 'n kamp aan die Neuköllnse Hermann-straat geïnterneer was.
Toe die bevolking van die Insel teen die begin van die 20ste eeu tot byna 30 000 mense toegeneem het, het die Pruisiese staat en die stad Schöneberg die plaaslike infrastruktuur begin uitbou. Tussen 1892 en 1908 is op 'n perseel aan die Kolonnen-straat vier stedelike skole opgerig. Twee van die geboue het bewaar gebly en huisves tans die Hoërskool Robert Blum (Duits: Robert-Blum-Oberschule).
Verwysings[wysig | wysig bron]
- Hierdie artikel, of gedeeltes daarvan, is uit die volgende Wikipedia-artikel vertaal: Rote Insel. Met erkenning aan Rainer Lewalter (Berlyn).
Bronne[wysig | wysig bron]
- Berliner Geschichtswerkstatt (red.): Die Rote Insel Berlin-Schöneberg. Bruchstücke zu einer Stadtgeschichte. Berlyn: Dirk Nishen Verlag 1987. ISBN 3-88940-131-7
- Winz, Helmut: Es war in Schöneberg. Aus 700 Jahren Schöneberger Geschichte. Berlin 1964
- Mailänder, Ulf en Ulrich Zander: Das kleine West-Berlin Lexikon. Berlyn: Schwarzkopf & Schwarzkopf 2003. ISBN 3-89602-518-X
- Wenze, Giselal: Die Rote Insel. In: Spurensicherung in Schöneberg 1933. Uitgegee deur Berliner Geschichtswerkstatt, Berlyn 1983 | <urn:uuid:88627a0b-3d4f-4d2e-8a22-8214fbb7c776> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Rote_Insel | 2019-07-19T16:41:17Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195526324.57/warc/CC-MAIN-20190719161034-20190719183034-00136.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.999958 | false |
ISBN
Vanuit Wiktionary, die vrye woordeboek.
Jump to navigation
Jump to search
Inhoud
1
Afrikaans (af)
1.1
Afkorting
1.1.1
Betekenisse
1.2
Meer inligting
Afrikaans (af)
Afkorting
ISBN
Afkorting
Betekenisse
Afkorting vir Internasionale Standaardboeknommer.
Meer inligting
Sien
Wikipedia
vir meer inligting oor ISBN.
Ontsluit van "
https://af.wiktionary.org/w/index.php?title=ISBN&oldid=202833
"
Kategorieë
:
Woorde in Afrikaans van lengte 4
Woorde in Afrikaans
Afkortings in Afrikaans
Navigasie-keuseskerm
Persoonlike gereedskap
Nie ingeteken nie
Bespreking
Bydraes
Skep gebruiker
Meld aan
Naamruimtes
Bladsy
Bespreking
Variante
Weergawes
Lees
Wysig
Wys geskiedenis
Meer
Soek
Navigasie
Tuisblad
Onlangse wysigings
Lukrake woord
Lukrake Afr. woord
Woord begin met...
Kategorieë
Inligting
Geselshoekie
Huidige gebeure
Hulp
Skenkings
Druk/eksporteer
Skep boek
Laai af as PDF
Drukbare weergawe
Gereedskap
Skakels hierheen
Verwante veranderings
Laai lêer
Spesiale bladsye
Permanente skakel
Bladinligting
Haal dié blad aan
Ander tale
العربية
Čeština
Deutsch
Ελληνικά
English
Español
Eesti
Suomi
Français
עברית
Magyar
Italiano
日本語
한국어
မြန်မာဘာသာ
Nederlands
Polski
Svenska
Türkçe
Die bladsy is laas op 21 Maart 2018 om 10:20 bygewerk.
Die teks is beskikbaar onder die lisensie
Creative Commons Erkenning-Insgelyks Deel
. Aanvullende voorwaardes kan moontlik ook van toepassing wees. Sien die
Algemene Voorwaardes
vir meer inligting.
Privaatheidsbeleid
Inligting oor Wiktionary
Vrywaring
Ontwikkelaars
Koekieverklaring
Selfoonweergawe | <urn:uuid:3820448a-6636-40e2-8eea-aca7ddc150b3> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wiktionary.org/wiki/ISBN | 2019-07-17T04:53:38Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525046.5/warc/CC-MAIN-20190717041500-20190717063500-00400.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.998758 | false |
Anne Ramsey
Jump to navigation
Jump to search
Anne Ramsey | |
Geboortenaam | Angelina Mobley |
---|---|
Geboorte | 27 Maart 1929 |
Nasionaliteit | Amerikaans |
Sterfte | 11 Augustus 1988 (op 59) |
Beroep(e) | Aktrise |
Aktiewe jare | 1952–1988 |
Internet-rolprentdatabasis-profiel |
Anne Ramsey (27 Maart 1929 – 11 Augustus 1988) was 'n Amerikaanse aktrise. Sy was bekend vir haar rolle in die rolprente The Goonies (1985), Deadly Friend (1986), Throw Momma from the Train (1987), en Scrooged (1988).
Inhoud
Filmografie[wysig | wysig bron]
Rolprente[wysig | wysig bron]
- 1985: The Goonies
- 1986: Deadly Friend
- 1987: Throw Momma from the Train
- 1988: Scrooged
Televisiereekse[wysig | wysig bron]
- 2014: No Small Parts
Televisierolprente[wysig | wysig bron]
- 1983: Herndon
Video's[wysig | wysig bron]
- 2007: Crafting a Dark Comedy Classic | <urn:uuid:b249cede-616c-43c1-9a8c-1bf4f5f23468> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Anne_Ramsey | 2019-07-18T11:48:35Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525627.38/warc/CC-MAIN-20190718104512-20190718130512-00000.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.989107 | false |
Hulp
Bladsye wat na "Gereformeerde kerk Middelburg, Kaap" skakel
←
Gereformeerde kerk Middelburg, Kaap
Jump to navigation
Jump to search
Skakels hierheen
Bladsy:
Naamruimte:
alle
(Hoof)
Bespreking
Gebruiker
Gebruikerbespreking
Wikipedia
Wikipediabespreking
Lêer
Lêerbespreking
MediaWiki
MediaWikibespreking
Sjabloon
Sjabloonbespreking
Hulp
Hulpbespreking
Kategorie
Kategoriebespreking
Portaal
Portaalbespreking
Module
Module talk
Gadget
Gadget talk
Gadget definition
Gadget definition talk
Omgekeerde seleksie
Filters
Versteek
insluitings |
Versteek
skakels |
Versteek
aansture
Die volgende bladsye skakel na
Gereformeerde kerk Middelburg, Kaap
:
Wys (vorige 50 |
volgende 50
) (
20
50
100
250
500
).
Gebruiker:Morne
(
← skakels
wysig
)
Middelburg, Oos-Kaap
(
← skakels
wysig
)
Ferdinand Postma
(
← skakels
wysig
)
Gereformeerde Kerke in Suid-Afrika
(
← skakels
wysig
)
Skrifberyming
(
← skakels
wysig
)
Sterkstroom
(
← skakels
wysig
)
Steynsburg
(
← skakels
wysig
)
NG gemeente Middelburg, Kaap
(
← skakels
wysig
)
Colin McKenzie Fraser
(
← skakels
wysig
)
Dirk Postma
(
← skakels
wysig
)
Hilda Postma
(
← skakels
wysig
)
Martinus Postma
(
← skakels
wysig
)
Stephanus Postma
(
← skakels
wysig
)
Willem Postma
(
← skakels
wysig
)
Wikipedia:Statistiek
(
← skakels
wysig
)
Normaalskool, Steynsburg
(
← skakels
wysig
)
NG gemeente Noupoort
(
← skakels
wysig
)
NG gemeente Philippolis
(
← skakels
wysig
)
Afrikaanse kerkbou in die Karoo
(
← skakels
wysig
)
Gereformeerde kerk Burgersdorp
(
← skakels
wysig
)
Gereformeerde kerk Oos-Londen
(
← skakels
wysig
)
Lêer:Gereformeerde kerkraad Middelburg, Kaap 1890.jpg
(
← skakels
wysig
)
Lêer:Gereformeerde kerkraad Middelburg, Kaap 1897.jpg
(
← skakels
wysig
)
Lêer:Gereformeerde kerk Middelburg, Kaap.jpg
(
← skakels
wysig
)
Lêer:Plaashuis Grootfontein Middelburg, Kaap.jpg
(
← skakels
wysig
)
Lêer:Ds en mev JGH van der Walt.jpg
(
← skakels
wysig
)
Lêer:Ds en mev BJ de Klerk.jpg
(
← skakels
wysig
)
Lêer:Ds en mev W Venter.jpg
(
← skakels
wysig
)
Johan van Ryssen
(
← skakels
wysig
)
Teologiese Skool Burgersdorp
(
← skakels
wysig
)
Gereformeerde kerk Eldoret
(
← skakels
wysig
)
Gereformeerde kerk Johannesburg
(
← skakels
wysig
)
Gereformeerde kerk Steynsburg
(
← skakels
wysig
)
Gereformeerde kerk Sterkstroom
(
← skakels
wysig
)
Lêer:Ds MPA Coetsee sr..jpg
(
← skakels
wysig
)
Gereformeerde kerk Bothaville
(
← skakels
wysig
)
Gereformeerde kerk Bethal
(
← skakels
wysig
)
Alida Postma
(
← skakels
wysig
)
Louis Vorster
(
← skakels
wysig
)
Gereformeerde kerk Vereeniging
(
← skakels
wysig
)
Gereformeerde kerk Dordrecht
(
← skakels
wysig
)
Gereformeerde kerk Barkly-Oos
(
← skakels
wysig
)
Gereformeerde kerk Humpata
(
← skakels
wysig
)
Gereformeerde Kerke onder die Kruis
(
← skakels
wysig
)
Gereformeerde Kerke in Namibië
(
← skakels
wysig
)
Gereformeerde kerk Otjiwarongo
(
← skakels
wysig
)
Gereformeerde kerk Strydenburg
(
← skakels
wysig
)
Nederduitse Gereformeerde Kerk van Transvaal
(
← skakels
wysig
)
Lêer:Gereformeerde kerk Middelburg, Kaap, 1917.jpg
(
← skakels
wysig
)
Gereformeerde kerk Aliwal-Noord
(
← skakels
wysig
)
Wys (vorige 50 |
volgende 50
) (
20
50
100
250
500
).
Ontsluit van "
https://af.wikipedia.org/wiki/Spesiaal:Skakels_hierheen/Gereformeerde_kerk_Middelburg,_Kaap
"
Navigasie-keuseskerm
Persoonlike gereedskap
Nie ingeteken nie
Bespreking
Bydraes
Skep gebruiker
Meld aan
Naamruimtes
Bladsy
Bespreking
Variante
Weergawes
Lees
Wysig
Wysig bron
Wys geskiedenis
Meer
Soek
Navigasie
Tuisblad
Gebruikersportaal
Geselshoekie
Onlangse wysigings
Lukrake bladsy
Hulp
Sandput
Skenkings
Gereedskap
Spesiale bladsye
Drukbare weergawe
Ander tale
Privaatheidsbeleid
Inligting oor Wikipedia
Vrywaring
Ontwikkelaars
Koekieverklaring
Selfoonweergawe | <urn:uuid:6e586680-1638-4fa2-94d7-bceb010091cc> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Spesiaal:Skakels_hierheen/Gereformeerde_kerk_Middelburg,_Kaap | 2019-07-22T03:49:06Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195527474.85/warc/CC-MAIN-20190722030952-20190722052952-00480.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.999525 | false |
Bespreking:Patologie
Jump to navigation
Jump to search
Hierdie bladsy is 'n besprekingsbladsy waar verbeteringe tot die Patologie-artikel bespreek word. Hierdie bladsy is nie 'n forum vir 'n algemene bespreking van die artikel se onderwerp nie. |
Artikelriglyne
Daaglikse bladtrekke | |
| <urn:uuid:d9e7fd35-f609-4200-ad10-aa335f5febd7> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Bespreking:Patologie | 2019-07-17T04:45:26Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525046.5/warc/CC-MAIN-20190717041500-20190717063500-00424.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.999975 | false |
Kategorie:Wikipedia-artikels met ULAN-identifiseerders
Jump to navigation
Jump to search
(vorige bladsy) (volgende bladsy)
Vir meer inligting, sien Wikipedia:Gesagbeheer.
Hierdie is 'n versteekte kategorie Dit kategoriseer bladsye vir administratiewe doeleindes. Dit vorm nie deel van die ensiklopedie nie. |
Bladsye in kategorie "Wikipedia-artikels met ULAN-identifiseerders"
Die volgende 200 bladsye is in hierdie kategorie, uit 'n totaal van 1 018.
(vorige bladsy) (volgende bladsy)C
- Santiago Calatrava
- Caligula
- James Callaghan
- Maria Callas
- Johannes Calvyn
- Francesc Cambó
- Marjorie Cameron
- Naomi Campbell
- Robert Capa
- Truman Capote
- Caracalla
- Pierre Cardin
- Carl Jung
- Carlo Goldoni
- Rudolf Carnap
- Henry Howard Molyneux Herbert, 4de Graaf van Carnarvon
- Andrew Carnegie
- Carolus-Duran
- Lewis Carroll
- Rachel Carson
- Howard Carter
- Jimmy Carter
- Henri Cartier-Bresson
- Enrico Caruso
- Giacomo Casanova
- Ernst Cassirer
- William Caxton
- Jonathan Cecil
- Pous Celestinus IV
- Miguel de Cervantes
- Paul Cézanne
- François Chabot
- Marc Chagall
- Coco Chanel
- Charlie Chaplin
- Karelsuniversiteit
- Charles, Prins van Wallis
- Charlotte Brontë
- François-René de Chateaubriand
- Bruce Chatwin
- Geoffrey Chaucer
- G.K. Chesterton
- Noam Chomsky
- Michael Chow (restauranteienaar)
- Christiaan IV van Denemarke
- Christiaan VII van Denemarke
- Winston Churchill
- Cicero
- Kenneth Clark
- Claudius
- Jean Cocteau
- Christo Coetzee
- Samuel Taylor Coleridge
- Colette
- Christophorus Columbus
- Commodus
- Auguste Comte
- John Constable
- Jack Conway (rolprentvervaardiger)
- James Cook
- Hernán Cortés
- Lucio Costa
- Noël Coward
- Lucas Cranach die Ouere
- Joan Crawford
- Lorenzo di Credi
- Benedetto Croce
- Croesus
- Oliver Cromwell
- Tony Curtis
- Georges Cuvier
D
- Louis Daguerre
- Roald Dahl
- Samuel Daniell
- Dareios I van Persië
- Bella Darvi
- Charles Darwin
- Jacques-Louis David
- Brad Davis (akteur)
- Miles Davis
- Tinus de Jongh
- Robert de Niro
- Kardinaal de Richelieu
- Elsie de Wolfe
- Guy Debord
- Claude Debussy
- John Deere (persoon)
- Gilles Deleuze
- Jacques Derrida
- René Descartes
- Diana, Prinses van Wallis
- Philip K. Dick
- Denis Diderot
- Marlene Dietrich
- Diocletianus
- Dionysiou-klooster
- Dirck van Santvoort
- Domitianus
- Donatello
- J. P. Donleavy
- Fjodor Dostojefski
- Marcel Duchamp
- Raoul Dufy
- Alexandre Dumas
- Marlene Dumas
- Faye Dunaway
- Isadora Duncan
- Cheryl Dunye
- Bob Dylan
E
- George Eastman
- Marie von Ebner-Eschenbach
- Umberto Eco
- Edi Rama
- Eduard die Belyer
- Eduard I van Engeland
- Eduard II van Engeland
- Eduard IV van Engeland
- Eduard VI van Engeland
- Edward VII van die Verenigde Koninkryk
- Edward VIII van die Verenigde Koninkryk
- Heinrich Egersdörfer
- Ethyl Eichelberger
- Egon Eiermann
- Alexandre Gustave Eiffel
- Dwight D. Eisenhower
- Sergei Eisenstein
- Ekumeniese Patriargaat van Konstantinopel
- El Greco
- Edward Elgar
- T.S. Eliot
- Elisabeth van Oostenryk-Hongarye
- Elizabeth Bowes-Lyon
- Elizabeth I van Engeland
- Elizabeth II van die Verenigde Koninkryk
- Emanuel Swedenborg
- Emily Brontë
- Emma Sandys
- Empedokles
- Friedrich Engels
- Brian Eno
- James Ensor
- Epikurus
- Desiderius Erasmus
- Ernst Ludwig, Groothertog van Hesse
- M.C. Escher
- Walker Evans
F
- Nicolas-Claude Fabri de Peiresc
- Federico Fellini
- Ferdinand I van Oostenryk
- Gianfranco Ferré
- Paul Feyerabend
- Richard Feynman
- Fibonacci
- Johann Gottlieb Fichte
- Filips II van Spanje
- Toni Frissell
- Ella Fitzgerald
- Robert FitzRoy
- Robert J. Flaherty
- Gustave Flaubert
- Jane Fonda
- Theodor Fontane
- Jay Forrester
- Georg Forster
- Bob Fosse
- Norman Foster
- Léon Foucault
- Michel Foucault
- Franciskus van Assisi
- Anne Frank
- Benjamin Franklin
- Frans I van Frankryk
- Frans II
- Frans Josef I van Oostenryk
- Franz Liszt
- Frederik I (Barbarossa)
- Frederik II van Pruise
- Frederik IV van Denemarke
- Frederik V van Denemarke
- Fredric Jameson
- Sigmund Freud
- Friedrich Hölderlin
- Friedrich III van Duitsland
- Friedrich Schleiermacher
- Caspar David Friedrich
- Robert Frost
- Robert Fulton | <urn:uuid:51222503-c272-43e1-805f-49ae6ac6dfb4> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Kategorie:Wikipedia-artikels_met_ULAN-identifiseerders?from=Bv | 2019-07-17T04:56:08Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525046.5/warc/CC-MAIN-20190717041500-20190717063500-00424.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.733181 | false |
Kategoriebespreking:Wenners van die Nobelprys vir Vrede
Jump to navigation
Jump to search
Kan ’n mens nie eerder die kategorie maak “Nobelprys vir Vrede-wenners”, “Wenners van die Nobel Vredesprys“ of “Wenners van die Nobelprys vir Vrede” nie? Iets lyk nie vir my reg soos hy nie is nie. Puvircho (kontak) 20:38, 8 November 2012 (UTC)
- Ek stem saam. Hier ontbreek 'n koppelteken êrens. @Gebruiker:Suidpunt 🚨 K175 (kontak) 08:43, 16 November 2017 (UTC)
- Trieeeeeeeng. Die Nederlanders praat van Winnaar van de Nobelprijs voor de Vrede. Ek is seker 'n ou bokkom, maar hou dit maar “Wenners van die Nobelprys vir Vrede”. Toemaar, die volgende probleem besorg my net hoofbrekens: "Inrigting op die derde klas van die Titanic" of "Inrigting van die derde klas op die Titanic" fr:Installations de troisième classe du Titanic... Suidpunt (kontak) 13:45, 16 November 2017 (UTC) | <urn:uuid:3c68b5d3-529f-402f-81f3-718a1126ed31> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Kategoriebespreking:Wenners_van_die_Nobelprys_vir_Vrede | 2019-07-17T04:45:18Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525046.5/warc/CC-MAIN-20190717041500-20190717063500-00424.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.999278 | false |
Verwante veranderings
Jump to navigation
Jump to search
Tik 'n bladsynaam om veranderinge aan bladsye te sien wat daarvan of daarheen skakel. (Om inskrywings van 'n kategorie te sien, tik Kategorie:Naam van kategorie). Veranderinge aan bladsye op u dophoulys word in vetdruk aangedui.
Lys van afkortings:
- N
- Met die wysiging is 'n nuwe bladsy geskep. (sien ook die lys van nuwe bladsye)
- k
- Hierdie is 'n klein wysiging
- b
- Hierdie wysiging is deur 'n bot gemaak
- D
- Wikidata-wysiging
- (±123)
- Bladsy is met die aantal grepe gewysig
16 Julie 2019
- 1953; 18:00 +15 Oesjaar →Geboortes: Verbeter
- Gereformeerde kerk Krugersdorp; 10:27 +244 Morne Etiket: PHP7
- Gereformeerde kerk Pretoria-Annlin; 09:56 -3 18.104.22.168
15 Julie 2019
- Gereformeerde kerk Postmasburg; 12:32 0 Morne →Galery Etiket: PHP7
- Gereformeerde kerk Pretoria; 10:04 +19 Morne →Predikante Etiket: PHP7
- Gereformeerde kerk Postmasburg; 10:04 +53 Morne →Predikante Etiket: PHP7
14 Julie 2019
- Gereformeerde kerk Daspoort; 13:08 -5 Morne
- Gereformeerde kerk Daspoort; 13:08 +127 Morne
- Gereformeerde kerk Daspoort; 13:02 +47 Morne
- Gereformeerde kerk Wapadrant; 07:45 -23 22.214.171.124 Korreksie Etikette: Selfoonbydrae, Wysiging op selfoonwerf | <urn:uuid:878508ea-c156-494d-8c85-ec9e407db00b> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Spesiaal:OnlangseVeranderingsMetSkakels/Gereformeerde_kerk_Rustenburg-Noordoos | 2019-07-17T04:46:34Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525046.5/warc/CC-MAIN-20190717041500-20190717063500-00424.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.999066 | false |
Hulp
Bladsye wat na "Dalmaties" skakel
←
Dalmaties
Jump to navigation
Jump to search
Skakels hierheen
Bladsy:
Naamruimte:
alle
(Hoof)
Bespreking
Gebruiker
Gebruikerbespreking
Wikipedia
Wikipediabespreking
Lêer
Lêerbespreking
MediaWiki
MediaWikibespreking
Sjabloon
Sjabloonbespreking
Hulp
Hulpbespreking
Kategorie
Kategoriebespreking
Portaal
Portaalbespreking
Module
Module talk
Gadget
Gadget talk
Gadget definition
Gadget definition talk
Omgekeerde seleksie
Filters
Versteek
insluitings |
Versteek
skakels |
Versteek
aansture
Die volgende bladsye skakel na
Dalmaties
:
Wys (vorige 50 |
volgende 50
) (
20
50
100
250
500
).
Romaanse tale
(
← skakels
wysig
)
Roemeens
(
← skakels
wysig
)
Latyn
(
← skakels
wysig
)
Wikipedia:Uitgesoekte herdenkings/Junie
(
← skakels
wysig
)
Oksitaans
(
← skakels
wysig
)
Frans
(
← skakels
wysig
)
Italiese tale
(
← skakels
wysig
)
Wikipedia:Uitgesoekte herdenkings/10 Junie
(
← skakels
wysig
)
Romansch
(
← skakels
wysig
)
Sjabloon:Romaans
(
← skakels
wysig
)
Aranees
(
← skakels
wysig
)
Aroemeens
(
← skakels
wysig
)
Asturies
(
← skakels
wysig
)
Katalaans
(
← skakels
wysig
)
Korsikaans
(
← skakels
wysig
)
Galicies
(
← skakels
wysig
)
Italiaans
(
← skakels
wysig
)
Ladino
(
← skakels
wysig
)
Napolitaans
(
← skakels
wysig
)
Portugees
(
← skakels
wysig
)
Sardies
(
← skakels
wysig
)
Friulaans
(
← skakels
wysig
)
Ladinies
(
← skakels
wysig
)
Sjabloonbespreking:Romaans
(
← skakels
wysig
)
Retoromaans
(
← skakels
wysig
)
Oskies
(
← skakels
wysig
)
Spaans
(
← skakels
wysig
)
Jèrriais
(
← skakels
wysig
)
Gebruiker:Laurens
(
← skakels
wysig
)
Gallo
(
← skakels
wysig
)
Piëmontees
(
← skakels
wysig
)
Monegaskies
(
← skakels
wysig
)
Arpitaans
(
← skakels
wysig
)
Pikardies
(
← skakels
wysig
)
Lingua Franca Nova
(
← skakels
wysig
)
Lorreins
(
← skakels
wysig
)
Limousin (dialek)
(
← skakels
wysig
)
Auvergnat
(
← skakels
wysig
)
Languedokies
(
← skakels
wysig
)
Gaskons
(
← skakels
wysig
)
Waals
(
← skakels
wysig
)
Champenois
(
← skakels
wysig
)
Guernésiais
(
← skakels
wysig
)
Auregnais
(
← skakels
wysig
)
Sercquiais
(
← skakels
wysig
)
Umbries
(
← skakels
wysig
)
Faliskies
(
← skakels
wysig
)
Anglo-Normandies
(
← skakels
wysig
)
Galloromaans
(
← skakels
wysig
)
Interlingua
(
← skakels
wysig
)
Wys (vorige 50 |
volgende 50
) (
20
50
100
250
500
).
Ontsluit van "
https://af.wikipedia.org/wiki/Spesiaal:Skakels_hierheen/Dalmaties
"
Navigasie-keuseskerm
Persoonlike gereedskap
Nie ingeteken nie
Bespreking
Bydraes
Skep gebruiker
Meld aan
Naamruimtes
Bladsy
Bespreking
Variante
Weergawes
Lees
Wysig
Wysig bron
Wys geskiedenis
Meer
Soek
Navigasie
Tuisblad
Gebruikersportaal
Geselshoekie
Onlangse wysigings
Lukrake bladsy
Hulp
Sandput
Skenkings
Gereedskap
Spesiale bladsye
Drukbare weergawe
Ander tale
Privaatheidsbeleid
Inligting oor Wikipedia
Vrywaring
Ontwikkelaars
Koekieverklaring
Selfoonweergawe | <urn:uuid:043ab26c-5a7d-4d00-a8c7-630292ae5183> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Spesiaal:Skakels_hierheen/Dalmaties | 2019-07-17T04:43:24Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525046.5/warc/CC-MAIN-20190717041500-20190717063500-00424.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.999139 | false |
Huis van Trencavel
Die Trencavels was 'n belangrike adellike familie in Languedoc gedurende die tydperk vanaf die 10de tot die 13de eeue. Die naam "Trencavel," oorspronklik 'n bynaam en later 'n familienaam, is moontlik afkomstig van die Oksitaanse woorde vir "neutekraker" (trenca avelana). Die naam is tradisioneel beperk tot dié familielede genaamd Raymond, maar die laaste Trencavel burggraaf, Raymond II, het die van bo sy eie gegewe naam verkies en dit vir sy verdrae aangeneem.[1]
Die eerste bekende lid van die familie was Ato I, Burggraaf van Albi in die vroeë 10de eeu. Hy is gevolg deur vyf generasies Burggrawe van of Albi in direkte vader na seun afkoms. In hierdie tydperk het die familie die episkopaat van Languedoc begin domineer. Elkeen van die burggrawe van Ato II af het 'n jonger broer genaamd Frotarius (of Frothaire) wat 'n biskop was, of van Albi, Cahors, of Nîmes.
In 1069 het die drie dogters van Pieter II van Carcassonne hulle regte tot die Graafskappe van Carcassonne en Razès en die Burggraafskappe van Béziers en Agde aan Raymond Berengar I van Barcelona vir 4 000 mancusos verkoop. Deur sy huwelik met Ermengard, dogter van Pieter II het Raymond Bernard, seun van Bernard Ato III burggraaf van Carcassonne geword nadat hy Nîmes reeds bekom het. Teen 1070 was hy ook burggraaf van Béziers. Sy seun Bernard Ato IV was burggraaf van Albi, Béziers, Carcassonne, Nîmes, en Razès. Hy het dus al die lande van die grawe van Carcassonne gehou, maar hy het nooit die graaflike titel aangeneem nie. Bernard Ato is formeel as burggraaf verklaar na die dood van sy moder in 1101.
Die seuns van Bernard Aton IV Trencavel het hulle erflating verdeel. Die oudste, Rogier I, het Albi, Carcassonne, en Razès geneem, maar hy het geen kinders gehad nie.[2] Die tweede, Raymond I het Béziers en Agde geneem.[2] Die jongste, Bernard Ato V, het Nîmes geërf en met Guilhelma, dogter van Willem VI van Montpellier getrou. In 1132 het Rogier en Raymond ooreengekom dat met Rogier se afsterwe sonder erfgename Carcassonne na Raymond sou oorgaan.[2] In 1150 het Rogier gesterf en het sy drie burggraafskappe na Raymond oorgegaan. Ná 'n reeks geskille is die burgraafskap van Agde tussen Raymond en Bernard Ato verdeel, met laasgenoemde wat die titel hou.[2] Die ouer tak van Béziers-Albi-Carcassonne-Razès en die jonger van Nîmes-Agde sou apart bly vir die res van die familie se bestaan. Die hoofstad van die ouer tak was Béziers.
In die tydperk was daar heelwat stedelike onrus soos die groeiende stede hulle onafhanklikheid wou vestig. Raymond I is tydens een van die opstande in Béziers dood gemaak. Daar was ook opstande in Carcassonne in 1107 en 1120–1124, vier jaar waartydens die Trencavels uit die stad verban is.
Hulle gesamentlike gebiede in die middel van Languedoc het die Trencavels aansienlike mag besorg in die 11de eeu en 12de eeu. Die Grawe van Barcelona en Toulouse het beide groot gebiede ten ooste en weste gehad en het potensieel waardevolle alliansies verteenwoordig vir 'n familie wat hulle tussen hierdie gebiede bevind het. Die Trencavels het hulle meestal saam met Barcelona teen Toulouse geskaar. Maar as gevolg van die Albigensiese Kruistog het die laaste Trencavels hulle grond en titels verloor.
Rogier II, seun van Raymond I, het sy vader se vier burggraafskap geërf. Sy seun, Raymond Rogier het ook die gebiede gehou en is gevangene geneem toe Carcassonne aan die kruisvaarders geval het. Hy het in gevangenskap gesterf aan die einde van 1209, 'n waterskeiding vir die Languedoc. Intussen het, Bernard Ato VI, seun van Bernard Ato V, sy regte as burggraaf van Nîmes en Agde aan die kruistogleier, Simon de Montfort opgesê in 1214. Raymond Rogier se seun, Raymond II, het sy titels in 1210 formeel opgesê. Hy het Carcassonne egter in 1224 weer opgeëis net om dit aan Lodewyk VIII van Frankryk te verloor in 1226. Hy het homself steeds burggraaf genoem tot 1247, toe hy formeel sy regte opgesê het, hierdie keer aan Lodewyk IX, en simbolies sy burggraaflike seëls gebreek, na verskeie pogings om sy erfenis te herwin. Hy en sy seuns was die laaste wat as Trencavels bekend gestaan het en het uiteindelik slegs die kasteel van Limoux beheer.
Verwysings[wysig | wysig bron]
- Graham-Leigh, 147.
- Graham-Leigh, 42. | <urn:uuid:1af8c2b5-6dca-4491-8b24-7c453298e4a2> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Huis_van_Trencavel | 2019-07-18T11:12:41Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525627.38/warc/CC-MAIN-20190718104512-20190718130512-00024.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.999974 | false |
Hulp
Bladsye wat na "Horingdraers" skakel
←
Horingdraers
Jump to navigation
Jump to search
Skakels hierheen
Bladsy:
Naamruimte:
alle
(Hoof)
Bespreking
Gebruiker
Gebruikerbespreking
Wikipedia
Wikipediabespreking
Lêer
Lêerbespreking
MediaWiki
MediaWikibespreking
Sjabloon
Sjabloonbespreking
Hulp
Hulpbespreking
Kategorie
Kategoriebespreking
Portaal
Portaalbespreking
Module
Module talk
Gadget
Gadget talk
Gadget definition
Gadget definition talk
Omgekeerde seleksie
Filters
Versteek
insluitings |
Versteek
skakels |
Versteek
aansture
Die volgende bladsye skakel na
Horingdraers
:
Wys (vorige 50 | volgende 50) (
20
50
100
250
500
).
Kenia
(
← skakels
wysig
)
Wetenskaplike klassifikasie
(
← skakels
wysig
)
Wildsbok
(
← skakels
wysig
)
Swartwitpens
(
← skakels
wysig
)
Mioseen
(
← skakels
wysig
)
Wildebees
(
← skakels
wysig
)
Alcelaphus
(
← skakels
wysig
)
Bovidae
(aanstuurblad)
(
← skakels
wysig
)
Afrikanerbees
(
← skakels
wysig
)
Springbok
(
← skakels
wysig
)
Bastergemsbok
(
← skakels
wysig
)
Rooibok
(
← skakels
wysig
)
Buffel
(
← skakels
wysig
)
Suider-Afrikaanse soogdiere en hul ordes
(
← skakels
wysig
)
Wildsbok
(
← skakels
wysig
)
Bok
(
← skakels
wysig
)
Bok (dubbelsinnig)
(
← skakels
wysig
)
Eland
(
← skakels
wysig
)
Waterbok
(
← skakels
wysig
)
Blouwildebees
(
← skakels
wysig
)
Steenbok
(
← skakels
wysig
)
Rooiduiker
(
← skakels
wysig
)
Blouduiker
(
← skakels
wysig
)
Gewone duiker
(
← skakels
wysig
)
Kaapse grysbok
(
← skakels
wysig
)
Tropiese grysbok
(
← skakels
wysig
)
Oorbietjie
(
← skakels
wysig
)
Soenie
(
← skakels
wysig
)
Klipspringer
(
← skakels
wysig
)
Vaalribbok
(
← skakels
wysig
)
Gemsbok
(
← skakels
wysig
)
Seboe
(
← skakels
wysig
)
Rooiribbok
(
← skakels
wysig
)
Rietbok
(
← skakels
wysig
)
Swartwitpens
(
← skakels
wysig
)
Basterhartbees
(
← skakels
wysig
)
Blesbok
(
← skakels
wysig
)
Swartwildebees
(
← skakels
wysig
)
Bosbok
(
← skakels
wysig
)
Njala
(
← skakels
wysig
)
Altaïese argali
(
← skakels
wysig
)
Bloubok
(
← skakels
wysig
)
Skaap
(
← skakels
wysig
)
Rooihartbees
(
← skakels
wysig
)
Koedoe
(
← skakels
wysig
)
Waterkoedoe
(
← skakels
wysig
)
Rooilechwe
(
← skakels
wysig
)
Poekoe
(
← skakels
wysig
)
Damara-dik-dik
(
← skakels
wysig
)
Bontebok
(
← skakels
wysig
)
Mofhartbees
(
← skakels
wysig
)
Swartneusrooibok
(
← skakels
wysig
)
Wikipedia:Voorbladartikels 2012
(
← skakels
wysig
)
Bees
(
← skakels
wysig
)
Wikipedia:Voorbladartikel week 46 2012
(
← skakels
wysig
)
Geskiedenis van die Aarde
(
← skakels
wysig
)
Wildebees
(
← skakels
wysig
)
Coke se hartbees
(
← skakels
wysig
)
Alcelaphus
(
← skakels
wysig
)
Ewehoewiges
(
← skakels
wysig
)
Alcelaphinae
(
← skakels
wysig
)
Hippotragus
(
← skakels
wysig
)
Perdagtige wildsbokke
(
← skakels
wysig
)
Oryx
(
← skakels
wysig
)
Wikipedia:Statistiek/2014
(
← skakels
wysig
)
Lys van dierebenamings volgens geslag en generasie
(
← skakels
wysig
)
Steppewisent
(
← skakels
wysig
)
Muskusos
(
← skakels
wysig
)
Damaliscus
(
← skakels
wysig
)
Ovis
(
← skakels
wysig
)
Amerikaanse bison
(
← skakels
wysig
)
Hirola
(
← skakels
wysig
)
Wikipedia:Voorbladartikels 2017
(
← skakels
wysig
)
Gedomestikeerde jak
(
← skakels
wysig
)
Wikipedia:Voorbladartikel week 45 2017
(
← skakels
wysig
)
Beesagtiges
(
← skakels
wysig
)
Runderagtige
(
← skakels
wysig
)
Ewehoewiges
(
← skakels
wysig
)
Alcelaphinae
(
← skakels
wysig
)
Hippotragus
(
← skakels
wysig
)
Perdagtige wildsbokke
(
← skakels
wysig
)
Holhoringes
(aanstuurblad)
(
← skakels
wysig
)
Damaliscus
(
← skakels
wysig
)
Ovis
(
← skakels
wysig
)
Preorbitaalklier
(
← skakels
wysig
)
Gedomestikeerde jak
(
← skakels
wysig
)
Bespreking:Horingdraers
(
← skakels
wysig
)
Wys (vorige 50 | volgende 50) (
20
50
100
250
500
).
Ontsluit van "
https://af.wikipedia.org/wiki/Spesiaal:Skakels_hierheen/Horingdraers
"
Navigasie-keuseskerm
Persoonlike gereedskap
Nie ingeteken nie
Bespreking
Bydraes
Skep gebruiker
Meld aan
Naamruimtes
Bladsy
Bespreking
Variante
Weergawes
Lees
Wysig
Wysig bron
Wys geskiedenis
Meer
Soek
Navigasie
Tuisblad
Gebruikersportaal
Geselshoekie
Onlangse wysigings
Lukrake bladsy
Hulp
Sandput
Skenkings
Gereedskap
Spesiale bladsye
Drukbare weergawe
Ander tale
Privaatheidsbeleid
Inligting oor Wikipedia
Vrywaring
Ontwikkelaars
Koekieverklaring
Selfoonweergawe | <urn:uuid:945a4be2-31ea-4189-b7c2-4d9f26fd5094> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Spesiaal:Skakels_hierheen/Horingdraers | 2019-07-19T16:41:06Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195526324.57/warc/CC-MAIN-20190719161034-20190719183034-00184.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.999188 | false |
Henry Howard Molyneux Herbert, 4de Graaf van Carnarvon
Henry Howard Molyneux Herbert, 4de Graaf van Carnarvon, PC, DL, FRS, FSA (24 Junie 1831 - 29 Junie 1890), bekend as Viscount Porchester van 1833 tot 1849, wat 'n Britse politikus en 'n leier in die Konserwatiewe Party van Brittanje.
Hy het in 1849 die vierde graaf van Carnarvon geword, en in 1866 is hy as die Britse minister van buitelandse sake vir kolonies aangestel. Aangevuur deur die suksesvolle federasie van Kanada wat in 1867 plaasgevind het, wou hy dieselfde federasieskema op Suid-Afrika van toepassing maak. Hy was vasbeslote om die Boererepublieke ook by 'n Britse federasie te betrek.
In die uitvoering van sy beleid het hy die republieke geleidelik deur Britse gebiede laat omring en in 1877 aan sir Theophilus Shepstone opdrag gegee om Transvaal te annekseer. Hy het geglo dat die Vrystaat dan vanself en uit vrye wil by 'n Britse federasie sou aansluit. Die anneksasie van Transvaal het Carnarvon egter in onguns by die Britse regering gebring en groot bitterheid teenoor Brittanje in Suid-Afrika laat ontstaan. In 1878 het hy bedank. Die dorp Carnarvon in die Noord-Kaap is na hom vernoem.
Bron[wysig | wysig bron]
- Wereldspektrum, 1982, ISBN 0908409451
Politieke poste | ||
---|---|---|
Voorafgegaan deur Chichester Fortescue |
Staatssekretaris van Buitelandse Sake vir die Kolonies 1858–1859 |
Opgevolg deur Chichester Fortescue |
Voorafgegaan deur Edward Cardwell |
Minister van Buitelandse Sake vir die Kolonies 1866–1867 |
Opgevolg deur Die Duke van Buckingham en Chandos |
Voorafgegaan deur Die Earl van Kimberley |
Minister van Buitelandse Sake vir die Kolonies 1874–1878 |
Opgevolg deur Sir Michael Hicks-Beach, Bt |
Voorafgegaan deur Die Earl van Spencer |
Lord Lieutenant van Ierland 1885–1886 |
Opgevolg deur Die Earl van Aberdeen |
Eretitels | ||
Voorafgegaan deur Die Marquess van Winchester |
Lord Lieutenant van Hampshire 1887–1890 |
Opgevolg deur Die Earl van Northbrook |
Peerage van Groot-Brittanje | ||
Voorafgegaan deur Henry John Herbert |
Earl van Carnarvon 1849–1890 |
Opgevolg deur George Herbert | | <urn:uuid:1e0ab886-6ab6-4f8c-afbb-119c48c78b06> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Henry_Howard_Molyneux_Herbert,_4de_Graaf_van_Carnarvon | 2019-07-20T22:53:44Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195526714.15/warc/CC-MAIN-20190720214645-20190721000645-00344.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.999764 | false |
Maak hoofkeuseskerm oop
Soek
Wysigings
← Ouer wysiging
Nuwer wysiging →
Sierduik
(wysig)
Wysiging soos op 23:56, 7 Julie 2011
6 grepe verwyder
,
8 jaar gelede
k
r2.7.2) (robot Verander:
bg:Скок във вода
[[ar:غطس]]
[[bg:
Скокове
Скок
във вода]]
[[ca:Salts]]
[[cs:Skoky do vody]]
Xqbot
47 517
wysigings
Ontsluit van "
https://af.wikipedia.org/wiki/Spesiaal:MobileDiff/800782
" | <urn:uuid:65b695ad-2394-44b7-9061-49f121b1764b> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.m.wikipedia.org/wiki/Spesiaal:MobileDiff/800782 | 2019-07-22T03:18:59Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195527474.85/warc/CC-MAIN-20190722030952-20190722052952-00504.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa",
"by-sa"
],
"in_footer": [
false,
true
],
"in_head": [
true,
false
],
"location": [
"link_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"3.0",
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.987409 | false |
Kategorie:Sjoa
Jump to navigation
Jump to search
Wikimedia Commons bevat media in verband met Sjoa. |
Subkategorieë
Hierdie kategorie bevat die volgende 2 subkategorië, uit 'n totaal van 2.
Bladsye in kategorie "Sjoa"
Die volgende 13 bladsye is in hierdie kategorie, uit 'n totaal van 13. | <urn:uuid:bac5818e-f677-4393-954a-95a67d55b420> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Kategorie:Sjoa | 2019-07-22T03:44:32Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195527474.85/warc/CC-MAIN-20190722030952-20190722052952-00504.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.989001 | false |
Padre nuestro en Africano (Sud África)
Ons Vader Ons Vader wat in die hemel is,laat u Naam geheilig word;laat u koninkryk kom;laat u wil ook op die aarde geskied,net soos in die hemel.Gee ons vandagons daaglikse brood;en vergeef ons ons oortredingssoos ons ook dié vergewewat teen ons oortree;en laat ons nie in die versoeking kom niemaar verlos ons van die Bose. | <urn:uuid:29393c45-1b9a-4d00-8e5a-a322b3081ae4> | CC-MAIN-2019-30 | https://www.angelosfm.com/2009/06/mes-de-junio_12.html | 2019-07-20T22:55:12Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195526714.15/warc/CC-MAIN-20190720214645-20190721000645-00368.warc.gz | by-nc-nd | 3.0 | a_tag | false | false | {
"abbr": [
"by-nc-nd"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
false
],
"location": [
"a_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.999938 | false |
Pachycephalosauria
Pachycephalosauria Tydperk: Laat Kryt 90–66 m. jaar gelede | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
’n Afdruk van die skedel van ’n Pachycephalosaurus wyomingensis (Oxford University Museum of Natural History). | ||||||||||||||
Wetenskaplike klassifikasie | ||||||||||||||
Tipe-spesie | ||||||||||||||
Tyrannosaurus | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Kladistiese klassifikasie | ||||||||||||
Pachycephalosauria (van die Griekse παχυκέφαλοσαυρος vir "dikkop-akkedisse") is ’n klade Ornithischia-dinosourusse. Bekende genera sluit in Pachycephalosaurus, Stegoceras, Stygimoloch en Dracorex. Die meeste het tydens die Laat Kryt-periode voorgekom in wat nou Noord-Amerika en Asië is. Hulle was tweepotige, plantvretende/vleisvretende diere met dik skedels. Die rede vir hul koepelvormige skedels is onseker; die gewilde teorie is dat hulle dit gebruik het om mekaar soos sekere boksoorte met die kop te stamp.
Taksonomie[wysig | wysig bron]
- Familie Pachycephalosauridae
- Acrotholus
- Alaskacephale
- Amtocephale
- Colepiocephale
- Goyocephale
- Gravitholus
- Hanssuesia
- Homalocephale – dalk ’n jong Prenocephale
- Prenocephale
- Sphaerotholus
- Stegoceras (insl. Ornatotholus)
- Texacephale
- Tylocephale
- Wannanosaurus
- Tribe Pachycephalosaurini
- Dracorex – dalk jong Pachycephalosaurus
- Pachycephalosaurus
- Stygimoloch – dalk jong Pachycephalosaurus
- Nomina dubia (name onseker)
- Ferganocephale
- Heishansaurus (dalk ’n ankilosourus)
- “Stegoceras” bexelli | <urn:uuid:f7444a1b-8834-46f2-95ce-1652e24af796> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Pachisefalosouri%C3%ABr | 2019-07-22T03:51:33Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195527474.85/warc/CC-MAIN-20190722030952-20190722052952-00528.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.93079 | false |
Abstract
In this article the contribution of professor Frans J. van Zyl (1913–2008) will be scrutinised as to determine the influence his thoughts had on the theology of the Netherdutch Reformed Church. As Van Zyl was seen as a follower of the theology of Karl Barth, his greatest influence centered around the ideas of Barth. Here, particular reference will be made to his view of the Bible and the Dialectical theology. The article also addresses the problem of the existence of so-called churchly theology and investigates the role Reformed theology played in the Netherdutch Reformed Church. The contribution Van Zyl made to Reformed theology is measured in terms of his contribution to (1) an understanding of God, (2) to a view on scripture and (3) his emphasis on the importance of mission work. Further, (4) his way of unselfishly serving in the church becomes a theological testimony to his character and example to the church. Lastly, (5) his condonation of white-only membership of the Netherdutch Reformed Church is not seen as a blemish to his name, but rather interpreted here as a continuation of the Reformed heritage in the sense that the nature of man is flawed by sin.
Inleiding
Die kerk is groter as enige mens. Soms kan kennis en insigte van individue die kerk beïnvloed, hetsy tot die verryking van die kerk of tot die nadeel van die kerk. Dalk is dit juis God wat deur sy Gees gewone mense met gawes toebedeel om die kerk te lei en te stuur. So ’n profeet en leraar was professor Frans J. van Zyl vir die Hervormde Kerk.
Hierdie artikel wil allermins deelneem aan ’n vrome mensverheerliking of posthume vingerwysing, maar tog ondersoek hierdie artikel die bydrae wat die persoon Frans van Zyl tot die ontwikkeling van teologie binne die Hervormde kerk gemaak het. Alvorens so ondersoek gedoen word, is ’n begripsverduideliking nodig.
Hierdie artikel pretendeer dat daar wel so iets soos kerklike teologie bestaan en dat daar inderdaad iets genaamd Hervormde teologie is. Dit sou eers nodig wees om te verduidelik wat onder hierdie begrippe verstaan word.
Teologie kan met ’n verskeidenheid adjektiewe nader omskryf word. Teologie kan liberaal, bevrydend, dialekties, eties, westers, Reformatories, Bybels en vele meer wees. Dalk kan ’n paar van die etikette tegelyktydig op vorme van teologie beteken word. Etikette het die funksie om identiteit toe te ken. Identiteit bevorder eksklusiwiteit en stel strakke grense, soms tussen antisidente. Tog wil teologie teologie bly: spreke oor God soos wat God Homself openbaar (vgl Pannenberg 1973:266, 299).1 Juis hierin skuil die kruks: Solank as wat mense gedagtes oor God postuleer, sal verskeidenhede van teologieë bestaan. As God toegelaat word om oor Homself te praat, en die hoorder in eie woorde net napraat wat God sê, dan word teologie (Theos + Logos), logos-Theou [woorde van God]. Die logos is dan nie meer werkwoord gerig op ’n objek nie, maar die genetief dui aan dat dit woorde van God (oor Homself) is. Van hierdie tweegesprek tussen God en mens het Van Zyl die Hervormde Kerk kom bewus maak.
Van Zyl (1999) se evaluering van die aard van die Hervormde Kerk se teologie, lees soos volg:
Daarom moet teologie altyd nader bepaal word as kerklik, of Christelik, of Bybels-Reformatories. Ook ons teologie is ’n ernstige poging om dit in die Bybels-Reformatoriese tradisie te beoefen, want ’n Christelike kerk kan nie ’n amptelike, offisiële teologie hê, sonder dat vryheid van ondersoek ernstig aan bande gelê word nie. (bl. 406)
Om hier reg te laat geskied aan die historiese figuur van professor Frans van Zyl, word eerstens ’n bondige biografiese oorsig van sy lewe gebied. Die inhoud hiervan stem grotendeels ooreen met die kronologie wat P.J. van der Merwe in ’n bydrae tot ’n huldigingsbundel in 1989 oor Van Zyl opgestel het. Vir biografiese gegewens wat nie deur Van der Merwe gemeld word nie, word die relevante bron gemeld. Sien ook die bydrae van Van der Merwe (1989:245–251) vir ’n omvattende lys van al die publikasies van Van Zyl.
Biografiese gegewens
Francois Jacobus van Zyl is gebore op 06 Mei 1913 op ’n plaas in die Marico distrik in die noord-weste van Suid-Afrika. Hy matrikuleer aan die Hoërskool Zeerust (Oberholzer 2010:70). Gedurende die 1930’s studeer hy teologie aan die Universiteit van Pretoria. Hy voltooi sy teologiese studies in 1938 as enigste finalejaarstudent van die Hervormde Kerk in daardie jaar. Hy word georden op 28 Mei 1939 in die kerkgebou van Cottesloe as medeleraar in die gemeente Johannesburg. Hier dien hy tot 1941 waarna hy ’n beroep aanvaar na gemeente Standerton. Van 1948 tot 1949 arbei hy in gemeente Lydenburg en aanvaar dan ’n beroep na gemeente Springs. In Springs gemeente arbei hy tot in 1957 waarna hy ’n beroep na gemeente Wonderboompoort in Pretoria aanvaar. Gedurende 1949–1957 werk hy aan sy doktorale studies. Hy promoveer ‘met lof’ in 1959 in Godsdiensfilosofie met ’n tesis getiteld ‘Analogia entis: ’n Godsdiensfilosofiese ondersoek’ met professor H.P. Wolmarans as studieleier (Oberholzer 2010:70). In 1960 word hy benoem as hoogleraar in die Departement Godsdiens- en Sendingwetenskap (Afd A) waarvan hy ook hoof word met die aftrede van professor H.P. Wolmarans in 1959. Na agttien jaar diens tree Van Zyl in 1978 af as hoogleraar maar dien steeds in gemeentes as predikant en selfs op kerklike strukture en rade tot en met 1982. Hy aanvaar ’n beroep na die gemeente Potchefstroom-Noord en arbei daar totdat hy die ouderdom (sewentig jaar) vir verpligte emeritaat in 1983 bereik waarna hy na Pretoria verhuis (Van der Merwe 1989:234). Hy sterf in 2008 en word te Pretoria begrawe.
Dit is opmerklik dat Van der Merwe (1989) weinig aandag gee aan die teologiese konteks asook internasionale formatiewe invloede op die teologie van Van Zyl. Hierdie artikel wil juis hierdie onbeskrewe geskiedenis uitwys en die teologiese konteks omskryf wat invloed op Van Zyl en gevolglik op die Hervormde teologie gehad het.
Voorbereidende gesprek
Hierdie artikel ondersoek die invloed wat Van Zyl op die teologie wat in die Hervormde Kerk beoefen word, gehad het. Dit veronderstel dat daar iets soos kerklike, asook Hervormde teologie, bestaan. So paar kantopmerkings is nodig alvorens na die invloed van Van Zyl gekyk word.
Kerklike teologie
Teologiese tradisie word bepaal deur dogmatiese, kerkregtelike en belydenismatige uitsprake (Dreyer 2003:1046). Die kerklike praktyke sou egter as manifestering van die teologie kon dien, alhoewel die praktyke dalk eerder die spiritualiteit reflekteer. ’n Onderskeid tussen inhoud en vorm is dus nodig. Soortgelyke inhoud kan in ’n verskeidenheid vorme aangebied word. Binne die Hervormde tradisie het die kerklike etos nog in ’n groot mate die eenvormige verpakking van die teologiese inhoud bepaal. Eers nou in die onlangse verlede het vrymoedigheid ontstaan om die teologiese inhoud in verskillende vorme voor te hou (vergelyk in dié verband die loop-nagmaal).
Binne ’n Reformatoriese tradisie sou as riglyne vir ’n kerklike teologie dien die suiwer Woordverkondiging en sakramentsbediening asook die handhawing van kerklike dissipline, soos wat Nel die Nederlandse Geloofsbelydenis in hierdie verband opsom (2015:3). Dit veronderstel egter nog net die parameters waarbinne die teologiese tradisie ingeklee word. Die teologiese inhoud word fundeer op die teologiese arbied wat wetenskaplik verantwoord word. Vergelyk in hierdie verband Beyers (2016:8) wat aandui hoe teologie slegs wetenskap kan bly as dit ’n streng verbintenis met geloofsgemeenskappe behou. Kerklike teologie verwys na die eindpunt van teologie beoefening. Teologie as wetenskaplike refleksie mond uit in die vorming van geloof en geloofspraktyke in die kerk. Die wetenskaplike beoefening van teologie aan ʼn universiteit is ten dienste van die geloofsgemeenskappe (kerke). Woltersdorff (1996:96) stel as voorwaarde vir verantwoordelike teologie beoefening dat teologie nie los van geloofsgemeenskappe beoefen kan word nie.
Teologie adviseer die kerk en die kerk konsulteer die teologie wat deur wetenskaplikes beoefen word. Op die manier is daar voortdurende interaksie tussen kerk en teologie as wetenskaplike aktiwiteit. Die Hervormde Kerk het nog altyd waarde daaraan geheg dat teologie vanuit die wetenskap, wat aan ’n universiteit in ’n fakulteit Teologie beoefen word, die kerklike teologie en bediening bepaal. Van Zyl as hoogleraar aan die Fakulteit Teologie, Universiteit van Pretoria, is ’n tekenende voorbeeld van die klem binne die Hervormde Kerk op wetenskaplik verantwoordbare teologiese opleiding en beoefening aan ’n universiteit.
Hervormde teologie
Hervormde teologie dui die trajek van teologiese refleksie aan wat deur die Reformatoriese denke gelê is. Die Hervormde Kerk se teologie kan as Bybels-Reformatories getipeer word (Van Eck 2011:2). Die Reformatoriese beginsels van sola Scriptura, sola fide en sola gratia vorm die basis van die Hervormde teologie. Van Zyl (1999:411) oordeel juis dat die solus Christus die basis van die Reformasie asook die basis van die versoeningsleer van Barth is. Die vertrekpunt, die bron waaruit teologie geput word, kan niks anders as die Bybel wees nie. Oor Bybelse teologie, stel Van Zyl (1999):
Die Bybelse adjektief is belangrik omdat dit die enigste outentieke getuienis is van die menswording van God in Jesus Christus … Die Reformatoriese adjektief is belangrik omdat dit getuig van die wyse waarop die Reformatore die Bybel verstaan het, naamlik as die skynbaar teenstrydige, onbegryplike werklikheid en waarheid dat die oppermagtige God ’n mens kan word sonder om God se soewereiniteit prys te gee, dat God tot ons mense kan praat deur die mensewoorde van hulle wat van God getuig in die woorde van die Bybel, deur die krag en verligting deur die Heilige Gees. (bl. 406)
Die prominensie van die Bybel is omdat ‘dit die Boek is waardeur God Hom aan die mens openbaar’, soos wat Geyser (1989:255) verwys na Van Zyl se eie woorde oor die saak. In hierdie opsig het Van Zyl ook die Hervormde Kerk met insig bedien oor hoe die Bybel hanteer moet word. Mense skryf die Bybel in hulle eie taal en idioom en tog is die Bybel meer as ’n menslike boek. Die Bybel is tegelyk die Woord van God (Van Zyl 1944c). Die Skrifbeskouing wat Van Zyl voorgehou het, sou vir baie lank die Hervormde Kerk leiding gee oor hoe om met die Bybel om te gaan. Vergelyk in hierdie verband die bespreking deur Geyser (1989) van Van Zyl se bydrae spesifiek tot die Skrifbeskouing van die Hervormde Kerk.
Gebaseer op die beskouing dat die Bybel die Woord van God is, vind die Hervormde Kerk aansluiting by die Reformatoriese tradisie. Reformatoriese teologie het as hart die regverdigingsleer (Van Wyk 2011:2). Hierdie regverdigingsleer word gebaseer op die Lutherse onderskeid tussen Wet en Evangelie (Van Wyk 2011:3). Op grond van die feit dat die mens in Christus deur God regverdig verklaar word, doen die mens nou goeie dade. Dit is nie deur die doen van goeie dade dat die mens regverdig word nie (Van Wyk 2011:4). Weens die feit dat die mens deur die genade van God regverdig verklaar is, is die mens nou vry om goed te doen. Uit dankbaarheid vir die versoening met God deur die verdienstelike dood van Christus, leef die mens gehoorsaam aan die wil van God.
Binne die Reformatoriese tradisie het die Hervormde teologie ook ’n bepaalde verstaan van die waarheid. Koekemoer (1995:877) is van mening dat Hervormde teologie die begrip waarheid as ontmoeting verstaan. Teologie is geen esoteriese bedryf nie, maar is denkarbeid ten dienste van die kerklike verkondiging (Koekemoer 1995:878). Van Zyl het ’n groot gewag gemaak van die ontmoetingsgebeure met God wanneer die mens met die Woord van God besig is (Geyser 1989:259). Van Zyl se verstaan van waarheid as ontmoetingsgebeure kan teruggevoer word na sy verstaan van Brunner. Vergelyk in dié verband Geyser (1989:260) se evaluering van ʼn artikel wat Van Zyl (1944a, b, c, d, e) oor die Bybel gemaak het.
Die geskil in kerklike kringe is die vraag ‘wat lê aan die wortel van Hervormde teologie?’ Vir Buitendag (1992:1) is die groeibodem vir Hervormde teologie die Etiese teologie wat gedurende die negentiende eeu in Nederland bo-toon gevoer het. Met Etiese teologie word verwys na ’n beweging in Nederland tydens ongeveer die periode 1850–1920 wat as die Etiese (of etici) bekendgestaan het. Die woord is afkomstig uit die Grieks en verwys na ’n poging van lede van hierdie beweging om so na as moontlik aan die wese van die waarheid te kom (Loader 1996:578). Hierdie teologiese rigting het voorgehou dat die wese van die waarheid skuil in die ontmoeting met God en is nie te vinde in leerstellings nie. Loader (1989:432) stel dit onomwonde dat die Etiese teologie groot invloed op die Hervormde teologie, met die totstandkoming van ’n eie teologiese opleiding in Pretoria, uitgeoefen het. Al was daar later jare teenkanting, is die teologie van die Hervormde Kerk deur die etiese teoloë (soos onder andere H.P. Wolmarans, voorganger en promotor van F.J. van Zyl) bepaal.
Die teenparty word egter verteenwoordig deur stemme soos vroeër by Pont (1992) en later meer getemper by Dreyer (2015:303) wat aandui dat dit nie so eenvoudig is om die Etiese teologie as deurslaggewend vir die Hervormde teologie te beskou nie. As alternatief vir die Etiese teologie sou die standpunt van die Ortodoksie of Konfessionaliste wees wat voorhou dat God te vinde is in die sisteem van waarhede; in die leer. Daaruit word die verstaan van God dan georden (vgl Loader 1996:579). Kortom wil die etiese standpunt iets oor God sê in die ontmoeting met God en nie iets oor God terugskouend sê na die ontmoeting met God nie (Loader 1996:580). Alhoewel daar teenstemme binne die Hervormde Kerk was (vergelyk Loader wat Pont in die verband identifiseer (1996:580)), en sekerlik nog is, is dit duidelik dat die Etiese teologie via die Dialektiese teologie groot invloed op die Hervormde teologie uitgeoefen het. Die dialektiek maak ruimte om ten spyte van die voorlopige spreke oor God steeds in geloof vas te hou aan die belydenis. Die Konfessionalisme beklemtoon die ewig-vasstaande belydenis as onbetwisbare spreke oor God.
Dit hou implikasie in vir die hantering van die Skrif in die geloofsoeke na antwoorde vir lewenskwessies. Navolgers van die Dialektiese teologie het die Hervormde Kerk geleer om versigtig uitsprake vanuit die Skrif te maak. Die Skrif word nie hanteer as ’n Boek met ewig-geldende waarhede nie, maar as mense se spreke en denke vanuit ’n ontmoeting met God en hoe dit hulle lewe affekteer. Hierdie menslike denke en spreke moet telkens oorweeg word in elke nuwe lewensomstandigheid.
Hervormde teologie het ook missionale tendense. Sommige sou hierdie as ’n laat ontwikkeling in die Hervormde Kerk aandui en tog is die verstaan van sending as essensie van kerk wees lank reeds deel van die teologiese mondering van die Hervormde Kerk. Van Wyk (1989) dui aan watter rol Van Zyl as sendingteoloog binne die Hervormde Kerk gespeel het om die belang van sending in die Hervormde Kerk te vestig. Alhoewel Van Zyl dalk nooit die term missionaal gebruik het nie, was sy nadenke oor sending waardevol om die kerk voor te berei en te begelei om sending as essensie van kerk wees te verstaan (vgl Van Wyk 1989:268). Van Zyl was deel van die stemme wat daartoe bygedra het dat die Algemene Kerkvergadering van die Hervormde Kerk in 1945 die besluit geneem het om nie langer die sendingverantwoordelikheid te ontduik nie (Notule Algemene Kerkvergadering Beskrywingspunt 17 1945:59, 62). By die vergadering word ds F.J. van Zyl tot die Kommissie vir Evangelisasie verkies. Die belang van sending het tot vandag toe invloed op die Hervormde Kerk se verstaan uitgeoefen. Die belang van sending is sigbaar in die hernude verbintenis tot missionale kerk wees (Notule van die Algemene Kerkvergadering Beskrywingspunt 21 2016:140).
Vir Van Zyl is sending slegs gefundeer in die Skrif, en wel die hele Skrif (Van Wyk 1989:268). Volgens van Zyl weerklink binne die Ou sowel as die Nuwe Testament die getuienis en opdrag om die bekendmaking van die heerskappy van Christus oor al die nasies, aan te kondig (Van Wyk 1989:267).
Die teologiese konteks waarbinne Van Zyl geleef en gewerk het, het sy sendingteologie en gevolglik die teologie van die Hervormde Kerk beïnvloed. Van Zyl het binne die konteks van sy tyd klem geplaas op die kultuur-eie sending. Elke kultuur moet in hulle eie taal die evangelie hoor en kerk wees in eie omgewing (vergelyk Van der Merwe 1989:242). Om hierdie roeping uit te leef het die Hervormde Kerk doelbewus gekies vir die gestalte van die volkskerk (Van Wyk 1989:276). Vir Van Zyl was die klem egter nooit op die volk as ‘eienaar’ van die kerk nie, maar eerder die volk as objek van die prediking en pastorale sorg van die kerk. Sommige binne die Hervormde Kerk het die teologiese trajek wat deur die apartheidsdenke gevestig is, gevolg om die Hervormde Kerk eksklusief ’n blanke kerk te maak. Vir Van Zyl was die hoofsaak egter dat die evangelie aan al die nasies bekendgemaak word (Van Wyk 1989:267).
Tog is teen die grein van sy gedagtes, Van Zyl se bydrae tot die opstel van die Herderlike Skrywe van 1973 wat die bestaansreg van Artikel III, wat lidmaatskap van die Hervormde Kerk tot blankes bepaal het, sigbaar (Van der Merwe 1989:239). Ten spyte van sy oortuiging dat die evangelie aan alle volke gebring moet word, het Van Zyl die eksklusiwiteit van die Hervormde Kerk verdedig. Was sy verdediging van Artikel III gebaseer op ’n verstaan van ’n skeppingsorde waar volke hierargies bestaan, of was dit die blinde napraat van ’n Afrikaner ideologie? Hierdie vraag is moeilik te beantwoord aangesien Van Zyl telkemale die verkondiging van die evangelie aan alle nasies sou bepleit en nie net die beperking van die evangelie tot die Afrikanervolk nie (Van Wyk 1989:276). Vergelyk in hierdie verband Van Zyl se bespreking in die Almanak van 1942 van die kerk se verantwoordelikheid teenoor die volk: ‘Die taak van ons kerk is ’n sendingtaak’.
Hervormde teologie kan dus soos volg tipeer word: Bybels-Reformatories, wetenskaplik, eties-dialekties en missionaal. Op al drie hierdie terreine is Van Zyl se invloed op die Hervormde Kerk sigbaar.
Teologie beoefening
Volstrekte Barthiaan
Van der Merwe en Van Wyk (1992:383) maak die stelling dat Van Zyl waarskynlik die eerste Hervormde teoloog was wat intensief kennis geneem het van die teologie van Karl Barth. Van Zyl (1992:367) self dui egter aan dat die Hervormde teoloog wat die Hervormde Kerk aan die Dialektiese teologie van Karl Barth blootgestel het, sy voorganger, professor H.P. Wolmarans was. Die indruk word geskep dat Wolmarans die eerste treë nader aan die Dialektiese teologie gegee het met Van Zyl wat hom opvolg en die Hervormde Kerk begelei tot die konsolidasie en begrip van die implikasies van die Dialektiese teologie. Die blootstelling binne die Hervormde Kerk aan Dialektiese teologie het egter op ’n veel wyer front plaasgevind. Dosente aan die Fakulteit Teologie (Afd A) by die Universiteit van Pretoria, soos professor B.J. Engelbrecht, het reeds gebruik gemaak van die dogmatiek handboeke van Van Niftrik en Heitjema wat volgelinge van die teologie van Barth was. Wolmarans, en later Van Zyl en B.J. Engelbrecht, het predikante in die Hervormde Kerk opgelei binne hulle verstaan van die tradisie van die Dialektiese teologie.
Daar is vroeër in die biografiese afdeling van hierdie artikel reeds verwys na die merkwaardige dat daar tydens die periode van isolasie in Suid-Afrika soveel kontak met teologiese ontwikkeling in Europa was dat Van Zyl (en selfs Wolmarans) nie net kennis geneem het van die Dialektiese teologie nie, maar selfs op hoogte was van die inhoud daarvan. Dit was grootliks te danke aan die beskikbaarheid van die Nederlands theologisch tijdschrift in Suid-Afrika waarin die nuutste publikasies in teologie in Europa aangekondig is. Dit het geleentheid aan teoloë gebied om kennis van die nuutste boeke in teologie te neem. Individue soos B.J. Engelbrecht, P.S. Dreyer en S.P. Engelbrecht het studies in Nederland onderneem wat weer ’n kanaal geskep het om inligting oor die nuutste teologiese tendense in Europa na Suid-Afrika te bring.
Wat die bewus wees van Dialektiese teologie so merkwaardig maak, is juis die feit dat Van Zyl sy doktorale studies afhandel binne ’n konteks van isolasie van Suid-Afrika. Sedert die 1940–1960’s betree Suid-Afrika toenemend ’n era van pariah status op grond van die apartheidsbeleid van die regering. Ekonomies, polities asook akademies het Suid-Afrika verval in ’n era van isolasie. Min kontak met oorsese akademici was moontlik. Dit bly dus merkwaardig dat Van Zyl en ander teoloë van Suid-Afrika gedurende hierdie periode op hoogte kon kom en bly van teologiese ontwikkelinge in Europa. Dit is juis die tydperk waarin die Dialektiese teologie beslag in Europa onder Karl Barth vind.
Ten spyte van sy kennis van Barth, was Van Zyl ook beïnvloed deur die denke van Emil Brunner en Hendrik Kraemer (Van der Merwe & Van Wyk 1992:384). Kraemer moet ook as Barthiaanse teoloog gereken word. Wolmarans was geneig om meer van die teologie van Brunner te maak en het op so ’n wyse Van Zyl ook aan Brunner blootgestel. Van Zyl het meer klem op die teologie van Barth geplaas. Van Zyl het Godsdiensfilosofies gesproke nader aan Brunner as aan Barth gestaan (Van der Merwe et al. 1992:384).
Van Zyl is in sy teologiese denke ’n geswore Barthiaan. Tog is Van Zyl krities oor Barth (1999:419) wanneer hy oordeel dat die invloed van die Dialektiese teologie in die Hervormde Kerk maar gering is. Van der Merwe (1989:235) dui aan hoe Van Zyl in opdrag van die kerk die skrifbeskouing van Barth bestudeer en die kerk daaroor onderrig het. Dit doen Van Zyl ondermeer in die volgende publikasies: Die Hervormer (verskeie uitgawes 1944–1945), in die Hervormde Teologiese Studies (1944:1/3) en ʼn publikasie getiteld Die Boek van alle boeke: Ons Bybel in 1948. Barthiaanse teologie begin met die uitwys van die menslike onvermoë om oor God te praat. Op die vraag wie God is, antwoord Barth dat Hy die Onbeskryflike is wat slegs kenbaar is deur sy openbaring in die Woord deur Jesus (Bromiley 1979:14). Wat hier van belang is, is die prominensie van die Woord en die trinititeit. Die skrifbeskouing is dus belangrik. Die mens ken God slegs in Christus soos geopenbaar in die Skrif. Op die openbaring reageer die mens met geloof. God is egter nie ’n objek nie (Bultmann 1984:53). God is deel van die metafisiese werklikheid wat die mens probeer verstaan. Die mens se verstaan van God loop uit op geloof. Geloof is volgens Barth, ’n subjektiewe menslike reaksie, ’n reaksie uit gehoorsaamheid (in Pannenberg 1973:274).
Wat het die mens dan met God te maak? Om oor God te praat moet ’n mens oor die mens praat, en om oor die mens te praat, moet ’n mens oor God praat. Die mens bly skepsel van God (Bromiley 1979:124). Om die mens te verstaan, moet ’n mens eers die mens Jesus verstaan. In Jesus ontdek die mens die eie identiteit voor God. Barth se vertrekpunt is die kennis van God in Jesus Christus. Die belang van Christus hang af van die sondeleer. Dit is egter ’n antropologiese vertrekpunt. In die mens se soeke en ontmoeting met God, ontdek die mens die self as ongehoorsaam aan die heilige God, die mens in verset teen God, die ‘mens-van-sonde’ (Van Zyl 1993:5).
Die Dialektiese teologie het eie aan die Hervormde Kerk geword juis omdat dit as die voortsetting van die Reformatoriese tradisie beleef is. Van Zyl was instrumenteel in die konsolidasie van hierdie teologie in die Hervormde Kerk. Tog het die Barthiaanse teologie leemtes wat vandag ook in die Hervormde teologie te bespeur is.
Barth se Christo-sentrisme laat die teologie met ’n leemte. Deur net te fokus op die implikasie van die Christus-gebeure vir die sondaar mens, mis die teologie uit op ander teologiese klemtone, byvoorbeeld die teologiese belang van ekologie en sosiale opheffing. Eers in die onlangse verlede het die Hervormde Kerk kennis geneem van die ekologiese verantwoordelikheid en klem op sosiale opheffing in die Suid-Afrikaanse konteks. Die eerste teoloog in die Hervormde Kerk om die kerk bewus te maak van die eko-teologie is professor J.H. Buitendag (vgl Buitendag 1985).
Hierdie artikel het nie ten doel om die Dialektiese teologie te evalueer in die effektiwiteit of kwaliteit wat dit het nie. Hier is die doel om aan te dui hoe Van Zyl die Dialektiese teologie binne die Hervormde teologie laat posvat het.
Godsdienswetenskap en teologie
Van Zyl as promovendus in Godsdiensfilosofie, lewer ’n bydrae tot die teologie beoefening binne die Hervormde Kerk deur die teologiese ensiklopedie te orden. Godsdienswetenskap en Godsdiensfilosofie is twee aparte dissiplines vir Van Zyl (Van der Merwe 1989:236). Godsdiensfilosofie wat as vertrekpunt die natuurlike teologie het, het nie bestaansreg binne teologie nie. So ook het fundamentele Godsdienswetenskap, wat Van Zyl ‘fenomenologie van die godsdiens’ (1973:150) noem, wel bestaansreg, maar kwalifiseer nie as teologie nie. Dit konsentreer te veel op die kulturele verskynsel van godsdiens en hoort tuis binne die geesteswetenskappe. Selfs filosofiese godsdiensfilosofie het bestaansreg maar kwalifiseer nog nie om teologie te wees nie (Van Zyl 1973:150). Van Zyl voel homself tuis in die godsdiensfilosofie soos Emil Brunner dit verstaan (Van Zyl 1973:153). Godsdiensfilosofie behoort die ruimte te wees waarbinne teologie besin oor die verskynsel godsdiens (theologia religionis) en tegelykertyd filosofie as gespreksgenoot het (Van der Merwe 1989:237).
Dreyer (2015:51) omskryf Van Zyl se verstaan van Godsdienswetenskap wanneer hy stel dat die eerste doelstelling van Godsdienswetenskap is die daarstel van ʼn theologia religionis wat ’n verstaan van wat godsdiens is, vergemaklik; ‘nie … in die fenomenologiese sin nie, maar in teologiese sin, dit wil sê in die lig van die openbaring’. Die theologia religionis is dan die hoogtepunt van die Godsdienswetenskap ten dienste van teologie (Van der Merwe 1989:237).
Van Zyl is egter ook Barthiaans in sy nadenke oor die aard van godsdiens. Godsdiens is ’n kulturele en menslike verskynsel. In dié opsig stem Van Zyl saam met Barth se stelling dat teologie nie op godsdiens gefundeer kan word nie, aangesien godsdiens in die mens gesetel is (Van Zyl 1973:151). Van Zyl bevestig dat Brunner egter godsdiensfilosofie vir die teologie gered het deur godsdiensfilosofie in die teologie te fundeer (Van Zyl 1973:151). Van Zyl eggo wat Calvyn reeds in die eerste hoofstukke van sy dogmatiek aangedui het: godsdiens is menslike pogings om uit te reik na die goddelike. Tipies Barthiaans, behou Van Zyl ook ’n onderskeid tussen geloof en godsdiens (Van Zyl 1973:151, 154). Geloof is die gehoorsame menslike reaksie op die openbaring van God in Christus. Die wyse waarop hierdie geloofsverhouding tussen God en mens gestalte en uitdrukking vind, is godsdiens.
Die implikasie hiervan vir die kerk is dat die kerk opnuut moet ontdek dat die wese van die kerk nie daarin skuil om net ’n godsdienstige gemeenskap te wees nie, maar dat die kerk se wese in der waarheid daarin skuil dat die kerk ’n geloofsgemeenskap is (Van der Merwe 1989:241). Onder nuwe en veranderende omstandighede moet die kerk nuwe vorme van bestaan bedink hoe die kerk geloofsgemeenskap, getrou en gehoorsaam aan die evangelie, kan wees.
Teologiese belang vir die Hervormde Kerk
Die invloed wat Van Zyl op die teologiese denke in die Hervormde Kerk uitgeoefen het, is onbetwisbaar. Van Wyk (1989) verwoord dit soos volg:
Deur sy artikels in kerklike publikasies en voordragte tydens vergaderings, het prof Van Zyl ook op die wyere teologiese denke en ontwikkeling in die Nederduitsch Hervormde Kerk sterk invloed uitgeoefen. Sy voordragte, in die klas en voor vergaderings, het daarvan getuig dat die waarhede van die evangelie vir hom deurleefde werklikheid is wat aangryp en ontroer. (bl. 277)
Die bydrae wat Van Zyl tot die teologie beoefening binne die Hervormde Kerk gemaak het, kan op verskeie terreine aangedui word.
Godsbegrip
Vanuit die Dialektiese teologie het Van Zyl beklemtoon dat spreke oor God is nederige en geweegde woorde. Die onbeskryflike God laat die mens net toe om oor Hom te praat in terme van dit wat Hy oor Homself aan die mens openbaar. Vergelyk in dié verband Van Zyl (1944e:134): ‘Dis alleen genade dat ons deur die geloof God in die Skrif kan ken’. God openbaar Hom deur sy Woord in Jesus Christus. God se verhouding met die mens kom tot stand deur God se werking in Jesus aan die kruis. Ontmoeting met God roep die mens op tot geloof. Uitdrukking van geloof vind plaas in menslik, kultuur-gedrewe vorme en staan bekend as godsdiens.
Die mens het opdrag om oor God se genade in Christus te getuig. Hierdie verkondiging vind slegs plaas deur die verkondiging van die Woord. Vir Van Zyl is sending niks anders as verkondiging nie (Van Zyl 1972:178). Binne die Hervormde Kerk staan Woordverkondiging sentraal in die kerklike bedieningsstrukture. Kennis van God kom slegs deur Woordverkondiging (Van Zyl 1972:178).
Skrifbeskouing
Van Zyl het die Hervormde Kerk kom leer van ’n nugtere Skrifbeskouing. Die Bybel is mense woorde oor God (Geyser 1989:255); menslike getuienis oor die Openbaring (Geyser 1989:257). Die waarheid van die Skrif word nie begrond op die onfeilbaarheid van die Skrif nie. Ons ontdek die waarheid nie in ’n onfeilbare Skrif nie, maar in ontmoeting met Jesus (Geyser 1989:260). Die stelling dat die Bybel God se Woord in mensetaal is, is die basiese Skrifbeskouing van die Hervormde Kerk. Hierdie Hervormde teologiese formulering van Skrifbeskouing kan terug gevoer word na Barth via Van Zyl (Dreyer 2015:48). Barth stel dit in KD1/II: ‘In the Bible we meet with human words in human speech, and in these words, and therefore by means of them, we hear the lordship of the triune God …’ (Barth 1970:463).
Die Etiese teologie se bydrae tot die Barthiaanse Skrifbeskouing is duidelik. Die etiese opvatting is dat die openbaring van God juis nie in begrippe vasgevang is nie, maar te vinde is in Christus (Loader 1996:583).
Die nugtere Skrifbeskouing waartoe Van Zyl bygedra het, word soos volg geformuleer:
In ’n tyd toe ’n pre-kritiese fundamentalistiese Skrifgebruik algemeen gangbaar was in die Afrikaanse kerke en teologie (veertigerjare), stel Van Zyl ’n Skrifbeskouing wat die moderne Bybelwetenskap in ’n groot mate geantisipeer en verdiskonteer het. (Van der Merwe 1989:242)
Sendingbewussyn
Deur sy publikasies het Van Zyl ’n reuse bydrae gelewer om ’n nuwe gesindheid binne die Hervormde Kerk teenoor sending te kweek (Van der Merwe 1989:242). Van Zyl se teologiese arbeid op die gebied van sendingwetenskap word deur Van Wyk (1989:278) beoordeel dat Van Zyl moes hom sendingteologies afgrens teen die rewolusionêre ontwikkeling in die ekumeniese sendingteologie na die Tweede Wêreldoorlog. Die resultaat van die strydvoering was dat hy nie veel impak met sy sendingteologie kon maak nie. Tog, op kerklike terrein kon Van Zyl die Hervormde Kerk voortdurend herinner aan die realiteit van kerk wees met ’n sendingopdrag. Vir Van Zyl was dit duidelik dat die Hervormde Kerk se sending aktiwiteite ‘… lê dus meer in die bydrae wat hy lewer om die bestaande kerk op te bou en te laat groei na Christus toe …’ (Van Zyl 1972:181). Die doel van sending is om die wêreldheerskappy van Christus te proklameer (Van Zyl 1972:7).
Sy voortgesette pogings om sending op die agenda van die Hervormde Kerk te hou, het daartoe gelei dat voortdurende debat oor sending in die Hervormde Kerk gevoer is.
Etiek van werk
Van Zyl het nie net in sy talle voordragte en artikels ’n bydrae tot die Hervormde Kerk se teologie gemaak nie. Sy lewe en arbeid binne die kerk was ’n toonbeeld van harde werk. Van sy studente dae af is dit duidelik dat sy lewe gekenmerk is deur ’n eerbare werksetiek. Ten spyte van struikelblokke om studiemateriaal te bekom en moeite om op hoogte van teologiese ontwikkelinge te bly, het hy steeds volgehou met harde akademiese werk. Die lang rits van publikasies (vergelyk die volledige lys van publikasies van Van Zyl in Van der Merwe 1989:245–251) is ’n aanduiding van sy vrugbare akademiese loopbaan. Die onbaatsugtige wyse waarop hy in diens van die kerk gedien het, as predikant, hoogleraar en lid van verskeie kommissies en rade, dien tot voorbeeld vir ampsdraers in die Hervormde Kerk. Van der Merwe beklemtoon juis die feit dat Van Zyl as ‘kerkman’ (Van der Merwe 1989:233) gereken moet word. Sy akademiese arbeid het hom nooit van die kerklike praktyk vervreem nie. Selfs na sy aftrede as hoogleraar het hy kans gesien om in ’n gemeente ten dienste van die kerk te werk. Sy lewe as toegewyde kerkman het die werksetiek van predikante van die kerk beïnvloed.
Menslike feilbaarheid
Die kerk is groter as enige mens. Van Zyl, ten spyte van al sy positiewe karaktereienskappe en onbetwisbare bydrae tot Hervormde teologie, was ’n mens uitgelewer aan die indrukke en invloede van sy tyd. Sy deelname aan die opstel van die Herderlike Skrywe 1973, staan onuitwisbaar in terme van sy ondersteuning van ’n saak soos blanke lidmaatskap van die Hervormde Kerk soos verwoord in Artikel III van die Kerkorde. Ten spyte van herhaalde uitsprake dat die hele evangelie deur die hele kerk aan alle nasies gebring moet word, staan Van Zyl steeds uit as Afrikaner nasionalis wat die grense van die volk van God soms laat oorvleuel met die grense van die Afrikaner volk:
Wanneer die eerste en hoogste verlange van elke lid van die volk is dat die hele volk van God mag wees, dan eers word die ware, Christelike, geheiligde nasionalisme gebore. (Van Zyl 1942)
Selfs sy nalatenskap aan die teologiese erfenis van die Hervormde Kerk bevestig die dialektiese aard van sy teologiese denke. Dit kan in die kerk nooit oor mense gaan nie. Mense is feilbaar, selfs in hulle beste pogings om God en die koninkryk te dien.
Konklusie
Frans van Zyl se bydrae tot die teologie in die Hervormde Kerk is van onskatbare waarde. Sy refleksie op die dialektiese teologie het die Hervormde Kerk in ’n bepaalde teologiese rigting gestuur en sy Skrifbeskouing het as instrument gedien hoe om die roetekaart te lees. Deur die gesprek oor sending op die agenda van die Hervormde Kerk te hou, is die kerk voortdurend herinner aan die evangeliese opdrag om die evangelie aan almal te bring.
Erkenning
Mededingende belange
Die outeur verklaar dat hy geen finansiële of persoonlike verbintenis het met enige party wat hom nadelig kon beïnvloed het in die skryf van hierdie artikel nie.
Literatuurverwysings
Barth, K., 1970, Church dogmatics Vol 1/II, G.W. Bromiley & T.F. Torrance, T.F. (reds.), T&T Clark, Edinburgh.
Beyers, J., 2016, ‘Theology and higher education: The place of a Faculty of Theology at a South African university’, HTS Teologiese Studies/ Theological Studies 72(4), a3450. https://doi.org/10.4102/hts.v72i4.3450
Bromiley, G.W., 1979, An introduction to the theology of Karl Barth, William B. Eerdmans Publishing Company, Grand Rapids, MI.
Buitendag, J., 1985, ‘Skepping en Ekologie. ’n Sistematiese ondersoek na die teologiese verstaan van die werklikheid’, Ongepubliseerde DD proefskrif, Universitiet van Pretoria.
Buitendag, J., 1992, Die etos van die Nederduitsch Hervormde Kerk, ongepubliseerde memorandum in Handelinge van die TKK, Argief van die Nederduitsch Hervormde Kerk, Pretoria.
Bultmann, R., 1984, Theology as science (1941) in R. Bultmann (ed.), New Testament and Mythology: And other basic writings, pp. 44–76, Selected, edited and transl S.M. Ogden, SCM Press, London.
Dreyer, T.F.J., 2003, ‘Statistieke vertel ’n storie: ’n Visie vir die Hervormde Kerk op pad na 2010’, HTS Teologiese Studies/Theological Studies 59(4), 1045–1062. https://doi.org/10.4102/hts.v59i4.685
Dreyer, W.A., jnr, 2015, ‘Die interpretasie van die Dialektiese teologie deur Hervormde teoloë’, ongepubliseerde MDiv skripsie, Universiteit vn Pretoria.
Geyser, P.A., 1989, ‘Prof dr FJ van Zyl se Skrifbeskouing’, HTS Theological Studies 45(2), 253–262. https://doi.org/10.4102/hts.v45i2.2254
Herderlike Skrywe, 1973, Argief van die Nederduitsch Hervormde Kerk, Kital:Pretoria.
Koekemoer, J.H., 1995, ‘Die etos van die Nederduitsch Hervormde Kerk’, HTS Teologiese Studies/Theological Studies 51(3), 876–880. https://doi.org/10.4102/hts.v51i3.1447
Loader, J.A., 1989, ‘Ontstaan en eerste periode van die Hervormde teologiese Opleiding aan die Universiteit van Pretoria’, HTS Teologiese Studies/Theological Studies 45(2), 412–437. https://doi.org/10.4102/hts.v45i2.2284
Loader, J.A., 1996, ‘’n Hervormde tradisie as heelmiddel’, HTS Teologiese Studies/Theological Studies 52(4), 566–589. https://doi.org/10.4102/hts.v52i4.1543
Nederduitsch Hervormde Kerk van Afrika, 1945, Notule, Algemene Kerkvergadering, Argief van die Nederduitsch Hervormde Kerk, Pretoria.
Nel, J., 2015, ‘Die etos van die Hervormde Kerk in die derde Millenium’, HTS Teologiese Studies/Theological Studies 71(3), Art #3064, 1–7. https://doi.org/10.4102/hts.v71i3.3064
Nederduitsch Hervormde Kerk van Afrika, 2016, Notule, Algemene Kerkvergadering, Argief van die Nederduitsch Hervormde Kerk, Pretoria.
Oberholzer, J.P., 2010, ‘Politieke spanning en ekumeniese druk 1954–1960’, in ‘Honderd Jaar Kerk en Teologiese Opleiding: ‘n Kroniek van die Hervormde Kerk’, HTS Teologiese Studies/Theological Studies 66(3 Suppl 9), Art. #920, 1–10. https://doi.org/10.4102/hts.v66i3.920
Pannenberg, W., 1973, Wissenschaftstheorie und Theologie, Suhrkamp Verlag, Frankfurt am Main.
Pont, A.D., 1992, ‘Kerkgeskiedenis in ons teologiese opleiding: 1917–1956’, HTS Teologiese Studies/Theological Studies 48(1 en 2), 253–272.
Van der Merwe, P.J., 1989, ‘Prof dr FJ van Zyl as mens, kerkman en godsdiensfilosoof’, HTS Teologiese Studies/Theological Studies 45(2), 231–252. https://doi.org/10.4102/hts.v45i2.2253
Van der Merwe, P.J. & Van Wyk, D.J.C., 1992, ‘Francois Jacobus Van Zyl, hooglereaar 1960–1978’, HTS Teologiese Studies/Theological Studies 48(1&2), 381–405.
Van Eck, E., 2011, ‘Redaksioneel tot die T.F.J. Dreyer Huldigingsbundel’, HTS Teologiese Studies/Theological Studies 67(3), Art. #1124, 1–6. https://doi.org/10.4102/hts.v67i3.1124
Van Wyk, D.J.C., 1989, ‘Prof dr FJ van Zyl as sendingteoloog’, HTS Teologeise Studies/Theological Studies 45(2), 263–279.
Van Wyk, I.W.C., 2011, ‘Wat is reformatoriese teologie?: Nadenke na aanleiding van ’n kerklike beswaarskrif’, HTS Teologiese Studies/Theological Studies 67(3), Art. #1156, 1–11. https://doi.org/10.4102/hts.v67i3.1156
Van Zyl, F.J., 1942, ‘Ons kerk en ons volk’, Almanak 36, 58–62.
Van Zyl, F.J., 1944a, ‘Die Boek van alle boeke: Ons Bybel: Inleiding’, Die Hervormer 35(2), 6.
Van Zyl, F.J., 1944b, ‘Die Boek van alle boeke: Ons Bybel: Die inhoud van die Bybel’, Die Hervormer 35(3), 13.
Van Zyl, F.J., 1944c, ‘Die Boek van alle boeke: Ons Bybel: Mensewoord en Gods Woord’, Die Hervormer 35(4), 7–8.
Van Zyl, F.J., 1944d, ‘Die Boek van alle boeke: Ons Bybel: Die Eenheid van die Bybel’, Die Hervormer 35(5), 4–5.
Van Zyl, F.J., 1944e, ‘Skrifbeskouing van Karl Barth’, HTS Theological Studies 1(3), 124–135. https://doi.org/10.4102/hts.v1i3.3320
Van Zyl, F.J., 1945, ‘Die Boek van alle boeke: Ons Bybel: Die Bybel en die verkondiging’, Die Hervormer 35(11), 6–7.
Van Zyl, F.J., 1948, Die Boek van alle boeke: Ons Bybel, HAUM/De Bussy, Kaapstad.
Van Zyl, F.J., 1972, ‘Die sendingtaak van die kerk: ’n Prinsipiële behandeling’, HTS Teologiese Studies/Theological Studies 28(5), 173–182.
Van Zyl, F.J., 1973, ‘Godsdienswetenskap en godsdiensfilosofie’, in I. Eybers (red.), Inleiding in die teologie, pp. 143–156, NG Kerk Boekhandel, Pretoria.
Van Zyl, F.J., 1992, ‘Die lewe en werk van HP Wolmarans, teologiese dosent 1935–1959’, HTS Teologiese Studies/Theogical Studies 48(1&2), 363–379.
Van Zyl, F.J., 1993, Die mens as sondaar: Karl Barth se beskouing, Kital, Pretoria.
Van Zyl, F.J., 1999, ‘Aktualiteit en neerslag van Karl Barth se versoeningsleer in ons teologie’, in D.J.C. van Wyk (red.), 20ste eeu Hervormde teologie, pp. 406–419, Sentik, Pretoria.
Woltersdorff, N., 1996, ‘Die Mühsal der Theologie in der modernen Universität’, in C. Krieg, T. Kucharz & M. Volf (eds.), Die Theologie auf dem Weg in das dritte Jahrtausend: Festschrift für Jürgen Moltmann zum 70. Geburtstag, pp. 35–46, Gütersloher Verlagshaus, Gütersloh.
Footnote
1. Hierdie verwysing na Pannenberg het nie ten doel om Hervormde teologie te verduidelik nie, maar dien as omskrywing van die aard van teologie.
| <urn:uuid:88c097cc-7ace-41da-afd3-1b01980d89e7> | CC-MAIN-2019-30 | https://hts.org.za/index.php/hts/article/view/4604/10144 | 2019-07-16T01:09:21Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195524290.60/warc/CC-MAIN-20190715235156-20190716021156-00312.warc.gz | by | 4.0 | a_tag | false | true | {
"abbr": [
"by",
"by"
],
"in_footer": [
true,
false
],
"in_head": [
false,
false
],
"location": [
"a_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"4.0",
"4.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.999946 | false |
Wittgenstein se staaf
Wittgenstein se staaf is 'n meetkundige probleem wat deur die 20ste-eeuse filosoof Ludwig Wittgenstein bespreek word.
'n Staaf gaan deur 'n hulsel, waarin dit glad kan gly. Die hulsel is aan 'n muur geheg om 'n spil te vorm. Een punt van die staaf word in 'n sirkel beweeg. Watter vorm word deur die ander punt van die staaf beskryf? | <urn:uuid:bdc6620f-1f30-404a-93f9-c51791115eca> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Wittgenstein_se_staaf | 2019-07-18T11:34:44Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525627.38/warc/CC-MAIN-20190718104512-20190718130512-00072.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 1.000007 | false |
Demokrate 66
Democraten 66 | |
D66 | |
Leier | ... |
---|---|
Gestig | 14 Oktober 1966 |
Hoofkwartier | Partijbureau D66, Hoge Nieuwstraat 30, Den Haag |
Jeugvleuel | Jonge Democraten |
Ideologie | Liberalisme, Sosiale liberalisme |
Internasionale affiliasie | Liberal International |
Webblad | d66.nl |
Die Demokrate 66 (Nederlands: (Politieke Partij) Democraten 66, D66) is 'n Nederlandse regs-liberale, progressiewe politieke party met enkele sosialisties-demokratiese standpunte, onder ander oor kultuur, emansipasie en omgewingsake. As dit gaan om ekonomiese en sosio-ekonomiese sake, het hierdie party sterk regs-liberale opvattings. Die D66-party is gestig in 1966 deur Hans van Mierlo. | <urn:uuid:55cda162-410d-4d23-8f2b-a35e41446997> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/D66 | 2019-07-18T11:22:31Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525627.38/warc/CC-MAIN-20190718104512-20190718130512-00096.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.988669 | false |
Stephen Booth
Stephen Booth | |
Gebore | 1952 Burnley, Lancashire |
---|---|
Nasionaliteit | Verenigde Koninkryk |
Ouers | Jim en Edna Booth |
Beroep | Misdaadskrywer |
Webblad | www.stephen-booth.com |
Lewe[wysig | wysig bron]
Booth is as seun van Jim en Edna Booth in Burnley, Lancashire gebore. Op tweejarige leeftyd het hy met sy ouers na Blackpool verhuis waar hy later by Arnold School skoolgegaan het. Tans woon hy met sy vrou naby Retford in Nottinghamshire.
Loopbaan[wysig | wysig bron]
Booth was 27 jaar lank as joernalis vir 'n verskeidenheid dagblaaie, tydskrifte en radiostasies werksaam, waaronder die Wilmslow Advertiser, Huddersfield Examiner, en die Worksop Guardian, en het in hierdie tyd reeds 'n aantal kortverhale gepubliseer. In 2001 het hy joernalisme laat vaar en hom as voltydse skrywer bekwaam.
Bibliografie[wysig | wysig bron]
Booth se romans handel oor twee jong polisiemanne in Derbyshire, Ben Cooper en Diane Fry, wat moorde probeer oplos. Die Cooper-en-Fry-reeks van romans bestaan uit (in chronologiese volgorde):
- Black Dog (2000)
- Dancing with the Virgins (2001)
- Blood on the Tongue (2002)
- Blind to the Bones (2003)
- One Last Breath (2004)
- The Dead Place (2005)
- Scared to Live (2006)
- Dying to Sin (2007)
- The Kill Call (2009)
- Lost River (2010)
- The Devil's Edge (2011)
- Dead and Buried (2012)
- Already Dead (2013)
- The Corpse Bridge (2014)
- The Murder Road (2015)
Literêre pryse en nominasies[wysig | wysig bron]
- 2001 - Barry Award vir die beste Britse misdaadroman: Black Dog
- 2001 - Die Crime Writers' Association se Gold Dagger vir die beste misdaadroman van die jaar: Dancing with the Virgins
- 2002 - Barry Award vir die beste Britse misdaadroman: Dancing With the Virgins
- 2003 - Dagger in the Library
- 2006 - Theakston's Old Peculier Crime Novel of the Year Award: One Last Breath
- 2007 - Theakston's Old Peculier Crime Novel of the Year Award: The Dead Place | <urn:uuid:ab29c928-2fca-4542-9924-088aeb46f76b> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Stephen_Booth | 2019-07-19T16:40:06Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195526324.57/warc/CC-MAIN-20190719161034-20190719183034-00280.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.996306 | false |
Bloukleintand-jobvis
Bloukleintand-jobvis | ||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Bewaringstatus | ||||||||||||||||||||||||||||||
Wetenskaplike klassifikasie | ||||||||||||||||||||||||||||||
Binomiale naam | ||||||||||||||||||||||||||||||
Aphareus furca (Lacepède, 1801) |
Die Bloukleintand-jobvis (Aphareus furca) is 'n vis wat voorkom in die Stille Oseaan, die Indiese Oseaan; meer spesifiek die Rooisee en aan die ooskus van Afrika suidwaarts tot by die noorde van KwaZulu-Natal. In Engels staan die vis bekend as die Blue smalltooth jobfish.
Identifikasie[wysig | wysig bron]
Die vis word tot 40 cm lank, sy lyf is lank en die stertvin is diep gevurk. Die rug en bo-sykante is persbruin en die laersykante is staalblou. Die vis het 'n groot bek. Die rante van die kieudeksels en die stert is donker. Gedurende paartyd mag die mannetjie se voorkop geel word. Die vis leef in die middelwatersone bo of naby aflandige riwwe en tropiese strandmere in water wat tot 120 m diep is. Hulle is gewoonlik alleenlopers maar kan ook in klein groepies voorkom en vreet klein vissies en skaaldiere.
Sien ook[wysig | wysig bron]
- Alfabetiese lys van visse
- Lys van Suider-Afrikaanse visse volgens wetenskaplike name
- Lys van varswater visfamilies
- Lys van visfamilies
Bron[wysig | wysig bron]
- The Reef Guide: Fishes, corals, nudibranchs & other invertebrates: East & South Coasts of Southern Africa. Dennis King & Valda Fraser. Struik Nature. 2014 ISBN 978-1-77584-018-3
Verwysings[wysig | wysig bron]
- Cuvier, G. & A. Valenciennes 1830. Historie naturelle des poissons. Tome Sixième. Livre sixième. Partie I. Des Sparoïdes; Partie II. Des Ménides. Hist. Nat. Poiss. v. 6: i-xxiv + 6 pp. + 1-559, Pls. 141-169. | <urn:uuid:07780a60-95ef-462d-9dd3-196f7fb20b13> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Bloukleintand-jobvis | 2019-07-23T11:25:42Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195529276.65/warc/CC-MAIN-20190723105707-20190723131707-00200.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.983069 | true |
Paul McCrane
Jump to navigation
Jump to search
Paul McCrane | |
Geboortenaam | Paul David McCrane |
---|---|
Geboorte | 19 Januarie 1961 |
Nasionaliteit | Amerikaans |
Kinders | 2 |
Beroep(e) | Akteur en regisseur |
Aktiewe jare | 1979–nou |
Internet-rolprentdatabasis-profiel |
Paul McCrane (gebore 19 Januarie 1961) is 'n Amerikaanse akteur en regisseur. Hy is bekend vir sy rolle in die rolprente Fame (1980), RoboCop (1987), en The Blob (1988), en in die televisiereeks ER (1994).
Filmografie[wysig | wysig bron]
Rolprente[wysig | wysig bron]
- 1980: Fame
- 1984: The Hotel New Hampshire
- 1987: RoboCop
- 1988: The Blob
Televisiereekse[wysig | wysig bron]
- 1994: ER
- 1994: Under Suspicion
- 1996: Champs
Televisierolprente[wysig | wysig bron]
- 1993: The Portrait | <urn:uuid:112544a4-207f-4583-ac6b-3b5da4068900> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Paul_McCrane | 2019-07-16T00:45:02Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195524290.60/warc/CC-MAIN-20190715235156-20190716021156-00384.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.991842 | false |
Hierdie is 'n dokumentasie / toetsbladsy vir Sjabloon:Landdata Uruguay. Dit word outomaties gegenereer deur Sjabloon:Land vertoondata (edit talk links history) te roep
Sjabloon:Landdata Uruguay is bloot 'n datahouer wat nie bedoel is om direk geroep te word nie. Dit word indirek gebruik deur sjablone soos sjabloon:vlagikoon, sjabloon:vlagland en so aan. Kyk en:Wikipedia:WikiProject Flag Template (die dokumentasie/besprekingsblad op die Engelse wikipedia waar die vlagsjabloon stelsel in groter besonderhede bespreek word).
Maak asb die kas skoon nadat veranderinge aan die sjabloon gemaak is.
{{vlag|alias}}
{{vlagland|alias}} | <urn:uuid:0b5516bb-5054-4957-b439-2c65e1979833> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Sjabloon:Landdata_Uruguay | 2019-07-18T11:32:39Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525627.38/warc/CC-MAIN-20190718104512-20190718130512-00144.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.999585 | false |
Original Research
Patient-perceived factors contributing to low tuberculosis cure rate at Greater Giyani healthcare facilities
Submitted: 01 February 2013 | Published: 03 April 2014
About the author(s)
Nandzumuni V. Maswanganyi, Limpopo Department of Health, Mopani District TB Directorate, South AfricaRachel T. Lebese, Department of Advanced Nursing, University of Venda, South Africa
Ntsieni S. Mashau, Department of Advanced Nursing, University of Venda, South Africa
Lunic B. Khoza, Department of Advanced Nursing, University of Venda, South Africa
Abstract
Objectives: The purpose of the study was to explore and describe the factors contributing to low TB cure rates in Greater Giyani Municipality, as viewed by patients.
Method: The study was conducted in the Greater Giyani Municipality in Limpopo Province which had a TB cure rate ranging from 14% to 94%. The research design in this study was qualitative, exploratory, descriptive and contextual in nature. The population consisted of all TB patients diagnosed and referred for treatment and care in Primary Health Care (PHC) facilities. Non-probability purposive sampling was used to select TB patients and health facilities which had a cure rate lower than the national target of 85%. One patient was sampled from each PHC facility. An in-depth face-to-face interview was used to collect data using an interview guide.
Results: The findings showed that most of the TB patients come from poor families, which makes it difficult for them to obtain financial and food security. The health facilities often run out of food supplements and TB medicine. Cultural beliefs about TB also lead to TB patients seeking assistance from traditional health practitioners and faith-based healers.
Conclusion: There is a need to have a policy regarding how discharged tuberculosis patients on treatment are supervised when at home. Healthcare facilities should also ensure that there is enough medication for these patients as lack of medication can lead them to default.
Agtergrond: Dit is onmoontlik om te bepaal of pasiënte by hulle tuberkulosebehandeling gaan hou. Die meeste pasiënte hou nie daarby nie omdat hulle nie die belangrikheid daarvan insien nie.
Doelwitte: Die doel van die studie was om die faktore wat in die Groter Giyani Munisipaliteit tot lae genesingskoerse onder TB-pasiënte lei, te ondersoek en te beskryf, soos deur pasiënte gesien.
Metode: Die studie is in die Groter Giyani Munisipaliteit in die Limpopo Provinsie gehou, waar die genesingskoers vir TB tussen 14% en 94% is. Die navorsing in hierdie studie was kwalitatief, verkennend, beskrywend en kontekstueel van aard. Die populasie het bestaan uit alle gediagnoseerde TB-pasiënte wat vir behandeling en sorg na primêre gesondheidsorgfasiliteite verwys is. Nie-waarskynlikheid, doelgerigte steekproefneming is gebruik om TB-pasiënte en gesondheidsfasiliteite te kies wat ’n laer genesingskoers as die nasionale doelwit van 85% het. Een pasiënt uit elke primêre gesondheidsorgfasiliteit is by die steekproef ingesluit. ‘n Diepgaande persoonlike onderhoud is gebruik om data met behulp van ‘n onderhoudgids in te samel.
Resultate: Die bevindinge toon dat die meeste van die TB-pasiënte uit arm gesinne kom, wat dit vir hulle moeilik maak om finansiële en voedselsekerheid te hê. Die gesondheidsfasiliteite se voedselaanvullings en TB-medisyne raak dikwels op. Kulturele oortuigings oor TB lei ook daartoe dat TB-pasiënte by tradisionele gesondheidsorgpraktisyns en geloofsgebaseerde genesers hulp soek.
Gevolgtrekking: Dit is nodig dat ‘n beleid oor toesig oor die behandeling van ontslaande TB-pasiënte wat tuis aansterk, opgestel word. Gesondheidsorgfasiliteite behoort ook seker te maak dat daar genoeg medisyne vir hierdie pasiënte is, aangesien ‘n gebrek aan medisyne daartoe kan lei dat die pasiënte ophou om hulle medikasie te gebruik.
Keywords
Metrics
Total abstract views: 2747Total article views: 10537 | <urn:uuid:98b31346-7bab-4d96-b674-fa14e90d579b> | CC-MAIN-2019-30 | https://hsag.co.za/index.php/hsag/article/view/724 | 2019-07-20T22:40:16Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195526714.15/warc/CC-MAIN-20190720214645-20190721000645-00464.warc.gz | by | 4.0 | a_tag | false | true | {
"abbr": [
"by",
"by"
],
"in_footer": [
true,
false
],
"in_head": [
false,
false
],
"location": [
"a_tag",
"a_tag"
],
"version": [
"4.0",
"4.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.971521 | false |
Kaapse kapokvoël
Kaapse kapokvoël | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Bewaringstatus | ||||||||||||||||
Wetenskaplike klassifikasie | ||||||||||||||||
Binomiale naam | ||||||||||||||||
Anthoscopus minutus (Shaw & Nodder, 1812) |
Die Kaapse kapokvoël (Anthoscopus minutus) is 'n amper-endemiese en algemene standvoël in fynbos, Karoobossieveld, halfwoestyn en dorre savanne. Hulle kom gewoonlik in groepies voor. Die voël is 8– 10 cm groot en weeg 7 - 9 gram. In Engels staan die voël bekend as die Cape Tit
Sien ook[wysig | wysig bron]
- Alfabetiese lys van Suid-Afrikaanse voëls
- Lys van Suid-Afrikaanse voëls (Groepeer)
- Lys van Suider-Afrikaanse voëls volgens wetenskaplike name
Bron[wysig | wysig bron]
Verwysings[wysig | wysig bron]
- BirdLife International (2012). "Anthoscopus minutus". IUCN Rooilys van Bedreigde Spesies. Weergawe 2012.1. Internasionale Unie vir die Bewaring van die Natuur. Besoek op 16 Julie 2012. | <urn:uuid:e5ae97eb-daf7-4c6f-89ed-0957cee52276> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Kaapse_kapokvo%C3%ABl | 2019-07-23T11:42:34Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195529276.65/warc/CC-MAIN-20190723105707-20190723131707-00224.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.997999 | false |
Thomas-Morse S-4
Thomas-Morse S-4 | |
---|---|
Tipe | Vegvliegtuig |
Vervaardiger | Thomas-Morse Aircraft Corporation |
Ontwerp deur | B.D. Thomas |
Nooiensvlug | Junie 1917 |
Hoofgebruiker | Amerikaanse Weermag |
Die Thomas-Morse S-4 was 'n Amerikaanse, enkelsitplek, dubbeldekker opleidingsvliegtuig wat eers in Junie 1917 sy nooiensvlug voltooi het.
Die Thomas-Morse Aircraft Corporation is gestig in Januarie 1917 deur die Engels gebore Thomas-broers met die ondersteuning van Morse-Chain Co. Die vliegtuig was ontwerp deur B.D. Thomas (geen verwantskap met die eienaar nie). Na voltooiing van die nooiensvlug was dit aanvaar deur Amerikaanse Weermag as die S-4B onderhewig aan verskeie veranderinge; die romp was onder andere verkort met 0.94 meter.
In Oktober 1917 het die Sein Korps 'n 100 van die vliegtuig bestel om te gebruik vir gevorderde opleiding. Die hantering van die vliegtuig was goed, die enigste swakheid was dat dit stertswaar was. Die 100 perdekrag Gnome Monosoupape motor was nie betroubaar nie; dit het onder andere olielekke ontwikkel.
Daarna het hulle 400 S-4C's bestel met die 80 perdekrag Le Rhône motor; die eerste vyftig was afgelewer met die Monosoupape motor. 'n Ander verbetering was dat die twee vlerke meer in lyn was oor mekaar. Daar was ook voorsiening gemaak vir 'n 0.30 duim Marlinmasjiengeweer voor op die kajuit aan die stuurboord kant. Dit kon vervang word met 'n kamera. In Augustus en Oktober was bestellings geplaas vir 'n verdere 150 S-4C's maar na die vredesluting op 11 November was die kontrak gekanselleer nadat slegs 79 eenhede voltooi was.
Alhoewel die Amerikaanse Weermag die meeste van die vliegtuie bestel het, was tien S-4B's en S-4C's en ses vlotter S-5's verskaf aan die vloot. 'n Prototipe S-4E was ook ontwikkel; die vlerke was korter en meer gespits.
Post Eerste Wêreldoorlog[wysig | wysig bron]
Na die Vredesluiting was baie Thomas-Morse S-4's kommersieël beskikbaar en het in privaat besit beland en was ook gebruik vir wedrenne. Baie se motors was vervang met die 110 perdekrag Le Rhônes of 90 perdekrag Curtiss OX-5s motors. Die S-4 was ook deur Hollywood gebruik vir rolprente soos Hell's Angels
Thomas-Morse Aircraft Corporation het ook verdere ontwikkeling gedoen: die S-6, S-7 en S-9 is bekend gestel. Die eerste twee het in Januarie 1919 verskyn. Die S-6 het oor twee sitplekke in tandem beskik en die S-7 oor twee sitplekke langs mekaar. Die S-9 was 'n tandem tweesitplek vliegtuig wat toegerus was met 'n 200 perdekrag Wright J-3 stermotor.
Tegniese besonderhede[wysig | wysig bron]
Item | Statistiek |
---|---|
Aantal motors | 1 |
Tipe motor | Skroef |
Vervaardiger | Le Rhône 9 C |
Kraglewering per motor | 80 perdekrag |
Vlerkspan | 8,08 m |
Lengte | 6,05 m |
Hoogte | 2,46 m |
Vlerkoppervlakte | 21,74 m2 |
Maksimum opstygmassa | 603 kg |
Maksimum snelheid | 156 km/h op seevlak |
Operasionele hoogte | 4 572 m |
Uithouvermoë | 2.0 ure en 30 minute |
Klimvermoë | Onbekend |
Bewapening | Een 0.30 Marlinmasjiengeweer. |
Sien ook[wysig | wysig bron]
Bron[wysig | wysig bron]
- Fighters 1914-1919: Attack and Training Aircraft, Kenneth Munson, 2004, ISBN 978-0-753721-73-5 | <urn:uuid:3b82a86d-8cfa-474e-9624-18642f5ed92b> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Thomas-Morse_S-4 | 2019-07-16T00:38:15Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195524290.60/warc/CC-MAIN-20190715235156-20190716021156-00408.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.999931 | false |
Josh Dallas
Jump to navigation
Jump to search
Josh Dallas | |
Geboortenaam | Joshua Paul Dallas |
---|---|
Geboorte | 18 Desember 1978 |
Nasionaliteit | Amerikaans |
Kinders | 2 |
Beroep(e) | Akteur |
Internet-rolprentdatabasis-profiel |
Josh Dallas (gebore 18 Desember 1978) is 'n Amerikaanse akteur. Hy is bekend vir sy rolle in die rolprente Thor (2011), Red Tails (2012), en Zootopia (2016), en in die televisiereeks Once Upon a Time (2011).
Filmografie[wysig | wysig bron]
Rolprente[wysig | wysig bron]
- 2008: 80 Minutes
- 2011: Thor
- 2012: Red Tails
- 2016: Zootopia
Televisiereekse[wysig | wysig bron]
- 2011: Once Upon a Time
- 2012: Trigger Point
- 2018: Manifest
Televisierolprente[wysig | wysig bron]
- 2014: Once Upon a Time: Wicked Is Coming
- 2017: Once Upon a Time: The Final Battle Begins | <urn:uuid:ad86985c-8fef-4eb5-8066-9175c9767b3f> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Josh_Dallas | 2019-07-18T11:21:19Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525627.38/warc/CC-MAIN-20190718104512-20190718130512-00192.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.990291 | false |
Alle openbare logboeke
Jump to navigation
Jump to search
Vertoon 'n samestelling van alle boekstawings van Wikipedia. U kan die resultate vernou deur 'n boekstaaftipe, gebruikersnaam (kas-sensitief) of spesifieke blad (ook kas-sensitief) te kies.
- 19:06, 16 April 2008 とある白い猫 het bladsy Gebruikerbespreking:Cool Cat na Gebruikerbespreking:White Cat geskuif (m)
- 19:06, 16 April 2008 とある白い猫 het bladsy Gebruiker:Cool Cat na Gebruiker:White Cat geskuif (m)
- 10:45, 27 Maart 2008 Gebruiker タチコマ robot is deur とある白い猫 geskep
- 23:34, 11 September 2006 Gebruiker とある白い猫 is geskep | <urn:uuid:7ed5fae7-2263-48c1-ae40-c02f9e9687ec> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Spesiaal:Logboek/%E3%81%A8%E3%81%82%E3%82%8B%E7%99%BD%E3%81%84%E7%8C%AB | 2019-07-18T11:28:48Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195525627.38/warc/CC-MAIN-20190718104512-20190718130512-00192.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.994354 | false |
Boekbronne
Jump to navigation
Jump to search
Biblioteke
Suid-Afrika:
- Soek die boek in die Nasionale Biblioteek van Suid-Afrika se katalogus
- Soek die boek in die SEALS Konsortium se biblioteek
- Soek die boek in die Universiteit van Suid-Afrika se biblioteek
- Soek die boek in die Universiteit van die Witwatersrand se biblioteek
- Soek die boek in die Kaapse Hoër Onderwys Konsortium se biblioteek
Wêreldwyd:
- Soek die boek deur WorldCat in jou plaaslike biblioteek se katalogus
Boekwinkels
Suid-Afrika:
Ander lande: | <urn:uuid:b54485a1-5482-43e8-bdd6-2b56c3930df5> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Spesiaal:Boekbronne/9780226143347 | 2019-07-16T00:24:05Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195524290.60/warc/CC-MAIN-20190715235156-20190716021156-00456.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.999935 | false |
Bespreking:Hoëtrou-klank
Jump to navigation
Jump to search
Hierdie bladsy is 'n besprekingsbladsy waar verbeteringe tot die Hoëtrou-klank-artikel bespreek word. Hierdie bladsy is nie 'n forum vir 'n algemene bespreking van die artikel se onderwerp nie. |
Artikelriglyne
Daaglikse bladtrekke | |
| <urn:uuid:61e40753-c3b7-40cb-bcc9-28c1b912930f> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Bespreking:Ho%C3%ABtrou-klank | 2019-07-19T16:57:38Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195526324.57/warc/CC-MAIN-20190719161034-20190719183034-00376.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.999975 | false |
Ella Hall
Jump to navigation
Jump to search
Ella Hall | |
Geboorte | 17 Maart 1896 |
---|---|
Nasionaliteit | Amerikaans |
Sterfte | 3 September 1981 (op 85) |
Beroep(e) | Aktrise en vervaardiger |
Internet-rolprentdatabasis-profiel |
Ella Hall (17 Maart 1896 – 3 September 1981) was 'n Amerikaanse aktrise en vervaardiger. Sy was bekend vir haar rolle in die rolprente The Master Key (1914), The Bugler of Algiers (1916), Little Eve Edgarton (1916), en New Love for Old (1918).
Filmografie[wysig | wysig bron]
Rolprente[wysig | wysig bron]
- 1914: The Master Key
- 1914: The Spy
- 1915: Heritage
- 1915: Jewel
- 1915: The Silent Command
- 1915: Christmas Memories
- 1916: The Bugler of Algiers
- 1916: Little Eve Edgarton
- 1916: The Crippled Hand
- 1916: The Love Girl
- 1917: The Charmer
- 1917: Her Soul's Inspiration
- 1917: A Jewel in Pawn
- 1917: The Little Orphan
- 1917: My Little Boy
- 1917: Polly Redhead
- 1917: The Spotted Lily
- 1918: New Love for Old
- 1918: Beauty in Chains
- 1918: A Mother's Secret
- 1918: Which Woman?
- 1918: The Heart of Rachael
- 1919: Under the Top
- 1921: The Great Reward
- 1922: The Third Alarm
- 1923: The Flying Dutchman
- 1923: The West~Bound Limited | <urn:uuid:77fb3771-d54b-459f-ba44-a22fef856b68> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Ella_Hall | 2019-07-19T16:39:12Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195526324.57/warc/CC-MAIN-20190719161034-20190719183034-00376.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.826561 | false |
Hulp
Kategorie:Juncaceae
in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Jump to navigation
Jump to search
Bladsye in kategorie "Juncaceae"
Hierdie kategorie bevat slegs die volgende bladsy.
J
Juncus kraussii
Ontsluit van "
https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Kategorie:Juncaceae&oldid=1521431
"
Kategorie
:
Poales
Navigasie-keuseskerm
Persoonlike gereedskap
Nie ingeteken nie
Bespreking
Bydraes
Skep gebruiker
Meld aan
Naamruimtes
Kategorie
Bespreking
Variante
Weergawes
Lees
Wysig
Wysig bron
Wys geskiedenis
Meer
Soek
Navigasie
Tuisblad
Gebruikersportaal
Geselshoekie
Onlangse wysigings
Lukrake bladsy
Hulp
Sandput
Skenkings
Ander projekte
Wikimedia Commons
Druk/eksporteer
Skep boek
Laai af as PDF
Drukbare weergawe
Gereedskap
Skakels hierheen
Verwante veranderings
Spesiale bladsye
Permanente skakel
Bladinligting
Wikidata-item
Ander tale
العربية
Azərbaycanca
Беларуская
Cebuano
Corsu
Čeština
Cymraeg
Deutsch
English
Esperanto
Español
Eesti
Euskara
فارسی
Suomi
Français
Nordfriisk
Galego
Magyar
Bahasa Indonesia
Ido
Íslenska
Italiano
日本語
ქართული
Қазақша
한국어
Lietuvių
Македонски
Nederlands
Polski
Português
Română
Русский
Scots
Svenska
Українська
Tiếng Việt
Winaray
中文
Wysig skakels
Die bladsy is laas op 30 Desember 2016 om 00:53 bygewerk.
Die teks is beskikbaar onder die lisensie
Creative Commons Erkenning-Insgelyks Deel
. Aanvullende voorwaardes kan moontlik ook van toepassing wees. Sien die
Algemene Voorwaardes
vir meer inligting.
Privaatheidsbeleid
Inligting oor Wikipedia
Vrywaring
Ontwikkelaars
Koekieverklaring
Selfoonweergawe | <urn:uuid:b3338ff6-0e23-4c06-a71e-c87d344f070b> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Kategorie:Juncaceae | 2019-07-19T16:34:47Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195526324.57/warc/CC-MAIN-20190719161034-20190719183034-00376.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.992921 | false |
Sjabloon:Liggingkaart Pakistan
in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Jump to navigation
Jump to search
←
Sjabloon:Liggingkaart
Liggingkaart Pakistan
Naam
Pakistan
Koördinate
37.3
60.5
←↕→
80.5
23.4
Beeld
Pakistan adm location map.svg
Middelpunt van kaart
30.35, 70.5
Ontsluit van "
https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Sjabloon:Liggingkaart_Pakistan&oldid=1446644
"
Kategorie
:
Karteringsjablone
Navigasie-keuseskerm
Persoonlike gereedskap
Nie ingeteken nie
Bespreking
Bydraes
Skep gebruiker
Meld aan
Naamruimtes
Sjabloon
Bespreking
Variante
Weergawes
Lees
Wysig bron
Wys geskiedenis
Meer
Soek
Navigasie
Tuisblad
Gebruikersportaal
Geselshoekie
Onlangse wysigings
Lukrake bladsy
Hulp
Sandput
Skenkings
Print/export
Download as PDF
Gereedskap
Skakels hierheen
Verwante veranderings
Spesiale bladsye
Permanente skakel
Bladinligting
Wikidata-item
Ander tale
Alemannisch
አማርኛ
العربية
مصرى
Azərbaycanca
Башҡортса
Беларуская
Беларуская (тарашкевіца)
Български
বাংলা
Bosanski
Català
Нохчийн
Cebuano
کوردی
Čeština
Dansk
Deutsch
Ελληνικά
Esperanto
Español
Eesti
Euskara
فارسی
Suomi
Føroyskt
Français
Nordfriisk
Galego
ગુજરાતી
עברית
Fiji Hindi
Hrvatski
Hornjoserbsce
Magyar
Հայերեն
Bahasa Indonesia
Íslenska
Italiano
日本語
Jawa
ქართული
Адыгэбзэ
Қазақша
ಕನ್ನಡ
한국어
Kurdî
Lietuvių
Latviešu
मैथिली
Македонски
മലയാളം
मराठी
Bahasa Melayu
မြန်မာဘာသာ
Napulitano
नेपाली
Nederlands
ଓଡ଼ିଆ
Ирон
ਪੰਜਾਬੀ
Polski
پنجابی
Português
Română
Русский
Саха тыла
Scots
Srpskohrvatski / српскохрватски
Slovenčina
Slovenščina
Shqip
Српски / srpski
Svenska
Ślůnski
தமிழ்
ไทย
Tagalog
Türkçe
Українська
اردو
Vèneto
Tiếng Việt
Yorùbá
中文
Bân-lâm-gú
Wysig skakels
Die bladsy is laas op 17 April 2016 om 21:05 bygewerk.
Die teks is beskikbaar onder die lisensie
Creative Commons Erkenning-Insgelyks Deel
. Aanvullende voorwaardes kan moontlik ook van toepassing wees. Sien die
Algemene Voorwaardes
vir meer inligting.
Privaatheidsbeleid
Inligting oor Wikipedia
Vrywaring
Ontwikkelaars
Koekieverklaring
Selfoonweergawe | <urn:uuid:45835ba4-2387-4d5f-80a6-0a1b5cca55e8> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Sjabloon:Liggingkaart_Pakistan | 2019-07-19T16:40:32Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195526324.57/warc/CC-MAIN-20190719161034-20190719183034-00376.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.936557 | false |
Verwante veranderings
Jump to navigation
Jump to search
Tik 'n bladsynaam om veranderinge aan bladsye te sien wat daarvan of daarheen skakel. (Om inskrywings van 'n kategorie te sien, tik Kategorie:Naam van kategorie). Veranderinge aan bladsye op u dophoulys word in vetdruk aangedui.
Lys van afkortings:
- N
- Met die wysiging is 'n nuwe bladsy geskep. (sien ook die lys van nuwe bladsye)
- k
- Hierdie is 'n klein wysiging
- b
- Hierdie wysiging is deur 'n bot gemaak
- D
- Wikidata-wysiging
- (±123)
- Bladsy is met die aantal grepe gewysig
16 Julie 2019
- Module:Citation/CS1; 20:38 -23 768 K175 Wysigings deur K175 teruggerol na laaste weergawe deur Fluxbot Etiket: Terugrol k
- Module:Citation/CS1; 20:37 +23 768 K175 Sinchroniseer vanaf en:Module:Citation/CS1
- Vega; 11:59 +28 Burgert Behr Etiket: PHP7 k | <urn:uuid:f527127e-d881-4a60-9c4a-e0807875a3c9> | CC-MAIN-2019-30 | https://af.wikipedia.org/wiki/Spesiaal:OnlangseVeranderingsMetSkakels/Magnitude | 2019-07-19T17:08:49Z | s3://commoncrawl/crawl-data/CC-MAIN-2019-30/segments/1563195526324.57/warc/CC-MAIN-20190719161034-20190719183034-00376.warc.gz | by-sa | 3.0 | link_tag | true | false | {
"abbr": [
"by-sa"
],
"in_footer": [
false
],
"in_head": [
true
],
"location": [
"link_tag"
],
"version": [
"3.0"
]
} | false | false | Latn | afr | 0.99984 | false |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.