graf/WMT24-Test · Datasets at Hugging Face

lp stringclasses 11 values	src stringlengths 2 1.26k	tgt stringlengths 2 1.37k
en-is	Silence in the Halls	Það var þögn í sölum hallarinnar.
en-is	Tap, tap, tap was all you could hear from the farthest room on the left in the south wing of the eternally cold palace. The servants passing by always wondered what was in the room, scared of what was inside. Rumors danced around the halls by the maids. It was thought that the Ice King’s deceased wife, Eirwen, was in that room, waiting to be let out.	Frá herberginu lengst til vinstri í suðurálmu hinnar ætíð köldu hallar mátti heyra eilítið bank. Þjónustufólkið sem átti leið framhjá herberginu velti oft fyrir sér hvað væri að finna í þessu herbergi og fylltist ótta við tilhugsunina. Ýmsar sögusagnir voru á kreiki, haldið á lofti af þjónustustúlkunum. Því var haldið fram að inni í herberginu leyndist Eirwen, drottningin sáluga, og biði þess að sér yrði hleypt út.
en-is	They couldn’t be more wrong. Ivory thought, walking toward the south wing, as the help roamed the walls whispering to each other. They don’t know what’s in there at all.	Þau gætu ekki haft meira rangt fyrir sér, hugsaði Ivory á göngu sinni í átt að suðurálmunni, á meðan þjónustufólkið læddist með veggjum og hvíslaði hvert til annars. Þau hafa ekki hugmynd um hvað er að finna þarna inni.
en-is	The rumors, of course, also applied to them as they were the only person allowed to enter the room.	Orðrómurinn snerist auðvitað líka um Ivory, sem var eina manneskjan sem fékk að fara inn í herbergið.
en-is	Knock knock. “Lady Kari, are you in there?” Ivory whispered to the intricate door, which was laid in snowflakes and a crown, the symbol of the royal family.	Bank, bank. „Lafði Kari, ertu þarna?“ hvíslaði Ivory við útskorna hurðina, sem var skreytt með snjókornum og kórónu, merki konungsfjölskyldunnar.
en-is	They wondered if she would actually let them enter, unlike the previous times they went to ask. I still have a bruise from the last time. Ivory chuckled from the memory. Kari had thrown a book at their shoulder, but when she saw who it was, she apologized immediately.	Ivory velti fyrir sér hvort stúlkan myndi opna í þetta sinn, ólíkt því sem áður var. Ég er ennþá með marbletti frá því síðast, hugsaði Ivory og brosti við minninguna. Kari hafði hent bók sem hitti Ivory í öxlina, en hún hafði beðist afsökunar um leið og hún sá hver var þar á ferð.
en-is	A single tap came from inside, seeming to say that she was there, after all, there was nowhere to go.	Eitt lítið bank heyrðist hinum megin við hurðina og virtist segja að það væri svosem ekkert annað að fara.
en-is	“May I come in?” Ivory asked, remembering the time they went in without asking.	„Má ég koma inn?“ spurði Ivory, og rifjaði upp hvernig hafði farið þegar hán fór inn án þess að spyrja leyfis.
en-is	One tap came from inside. Yes, it seemed to say. Ivory shivered, from the cold and the sound. It felt kind of weird to Ivory hearing a noise coming from a presumably vacant room, even though they have been going into there for years.	Að innan barst annað bank sem virtist samþykkja það. Ivory skalf, bæði af kulda og út af hljóðinu. Háni þótti það einkennilegt að heyra þetta hljóð berast frá herbergi sem að orðinu til stóð autt, jafnvel þótt hán hefði oft heimsótt það í gegnum árin.
en-is	“I’m coming in.” Ivory said, slowly opening the door. The sight they saw in the room was unusual , by normal people’s standards , but not unexpected. Papers were everywhere. Books were scattered about, the desk was broken, and there were multiple ice sculptures scattered about. There were no windows and little to no light. It was also colder than the rest of the palace (which was saying a lot). The room looked like a snowstorm blew it all out of place.	„Ég ætla að koma inn,“ sagði Ivory og opnaði hurðina varlega. Við háni blasti óvenjuleg en þó ekki óvænt sýn. Það voru pappírar alls staðar. Bækur lágu út um allt og skrifborðið var brotið. Hér og þar í óreiðunni stóðu styttur gerðar úr ís. Það var enginn gluggi á herberginu og lítil sem engin birta. Herbergið var kaldara en restin af höllinni (sem varð að teljast ansi kalt). Herbergið leit út eins og það hefði orðið illa úti í snjóstormi.
en-is	The girl in the room was curled up onto her bed, currently wrapped in her comforter as she read one of her notebooks. A small lantern lighting up the space.	Stúlkan lá í hnipri á rúminu og las í einni af minnisbókunum sínum, þétt vafin inn í rúmteppið sitt. Lítill lampi lýsti upp rýmið.
en-is	“Which notebook is that?” Ivory asked, sitting down next to Kari on her bed.	„Hvaða minnisbók er þetta?“ spurði Ivory, og settist á rúmið við hlið Kari.
en-is	She flipped to a blank page and wrote the date on it. Under it, she wrote, “5/11/648 -12/13/648.”	Hún opnaði auða síðu og dagsetti hana. Þar fyrir neðan skrifaði hún „5.11.648 -12.13.648“.
en-is	“Reviewing old memories?” Ivory inquired, looking at the old notebook. Kari nodded. “Do you think that they will let you out for Christmas? It’s only a few days away.”	„Ertu að renna yfir gamlar minningar?“ spurði Ivory og leit á minnisbókina. Kari kinkaði kolli. „Heldurðu að þau eigi eftir að hleypa þér út um jólin, það eru bara nokkrir dagar í þau.“
en-is	Kari tapped twice on the lantern. No, as Ivory predicted. The Ice King never let Kari out, as she was seen as “a flaw” in his eyes. She was born mute and was the only girl in her family, as it was all made up of boys.	Kari bankaði tvisvar í luktina. Nei, sem var eins og Ivory hafði búist við. Ískonungurinn hleypti Kari aldrei út. Hann sá hana einungis sem feilspor. Hún var mállaus frá fæðingu og var eina stúlkan í fjölskyldunni, sem samanstóð annars einungis af strákum.
en-is	Ivory was too, in their own special way. When Ivory came out as nonbinary, it seemed like the world changed too. They were given the jobs that would make them spend time alone for most of the time, as a punishment for being different.	Á sinn eigin, sérstæða máta var Ivory annað feilspor í augum konungs. Það var líkt og heimurinn hefði breyst þegar Ivory kom út sem kynsegin. Í refsingarskyni fyrir að vera öðruvísi voru háni fólgin ýmis verk sem sáu til þess að hán eyddi sem mestum tíma einsamalt.
en-is	They were also forced to work as the princess’ servant. They didn’t mind it much thought, as they got a friend too.	Háni var einnig fengið það hlutverk að þjónusta prinsessuna. Ivory þótt það þó ekki svo slæmt þar sem hán fann í henni góðan vin.
en-is	“It’s your birthday soon, isn’t it?” Ivory asked, remembering that the princess’ birthday was in a few days. Kari nodded, a sad glint in her light blue eyes.	„Það styttist í afmælið þitt, er það ekki?“ spurði Ivory, vitandi að einungis nokkrir dagar voru til stefnu. Kari kinkaði kolli og það þyrmdi yfir ljósblá augu hennar.
en-is	“Do you want to celebrate?” They asked, reflecting on the last time she answered it.	„Viltu halda upp á það?“ spurði Ivory, og rifjaði upp svar hennar frá því síðast.
en-is	No. Kari tapped out. Ivory knew that it was a hard subject for her. It was the day that she was confined to her room and her mother was banished. Ivory was only a baby when it happened, but they remembered the outrage the servants and townspeople were in. They heard Queen Eirwen was a nice queen, but also weirdly predicted things that would happen.	Kari svaraði aftur með banki. Nei. Ivory vissi að hún átti erfitt með að hugsa um afmælið sitt. Það var dagurinn sem móðir hennar hafði verið tekin af lífi og hún læst inni í þessu herbergi. Ivory hafði verið barn þegar þetta átti sér stað, en hán mundi vel hneykslun þjónustufólksins og þorpsbúanna. Hán hafði heyrt að Eirwen drottning hefði verið góð drottning og hefði einnig verið fær um að spá fyrir um framtíðina.
en-is	“So… whatcha wanna do?” They asked. Kari looked up at them, teeming with excitement. She handed Ivory a paper. When they looked down at it however…	„Jæja… hvað eigum við að gera í dag?“ spurði hán. Kari leit upp, spennt á svipinn. Hún rétti Ivory blað. Hán leit niður og las …
en-is	6in x 6in painting canvas	6 x 6 tommu málverkastrigi
en-is	White, varying shades of blue paint	Hvít málning ásamt nokkrum mismunandi bláum litatónum
en-is	6 different sizes of paint brushes	6 penslar af mismunandi stærðum
en-is	Easel	Trönur
en-is	“You want me to get these things for you?” Ivory turned toward the silent princess, who was tapping a lot, pig tails swishing back and forth. “Yes?” They giggled slightly as they saw the normally withdrawn princess was passionate about something. It was the first time she had ever asked for something not related to books that was outside her room.	„Viltu að ég útvegi þessa hluti fyrir þig?“ Ivory sneri sér að þöglu prinsessunni, sem bankaði nokkrum sinnum til að svara og tíkarspenarnir hennar skókust af spenningi. „Er það rétt skilið“ Hán flissaði við að sjá prinsessuna, sem venjulega var svo mikið inni í sér, svona áhugasama um eitthvað. Þetta var í fyrsta sinn sem sem hún bað um að láta færa sér eitthvað sem sneri ekki að bókum.
en-is	“Okay! See ya later?” Ivory asked, standing up and weaving through the mess of papers and notebooks.	„Ókei! Sjáumst við á eftir?“ spurði Ivory og stóð upp og fetaði sig í gegnum stæðurnar af minnisbókum og pappírum.
en-is	Kari nodded, going back to reviewing her memories and curling up in her thick comforter.	Kari kinkaði kolli, hjúfraði sig þéttar inn í þykka sængina og sneri sér aftur að því að lesa gamlar minningar.
en-is	They exited the room, relieved that the princess was finally pushing out of her comfort zone and asking for things outside of her power, like paint.	Ivory yfirgaf herbergið og fann fyrir létti að prinsessan væri loksins að hætta sér út fyrir þægindaramma sinn og biðja um hluti sem hún kynni ekki að nota, eins og málningu.
en-is	They walked through the halls again, trying to tune out the whispers of the maids again.	Hán gekk aftur í gegnum gangana og reyndi aftur að leiða hjá sér pískrið í þjónustustúlkunum.
en-is	“ I heard that she’s getting possessed by Queen Eirwen, that’s why she’s always going to that room.”	„Ég heyrði að hún sé andsetin af Eirwen drottningu, þess vegna er hún alltaf að fara inn í þetta herbergi.“
en-is	“I heard that she eats children in that room.”	„Mér var sagt að hún borði börn inni í þessu herbergi.“
en-is	“ She looks like a man, isn’t that wrong?”	„Hún lítur út eins og karlmaður, það er eitthvað bogið við það.“
en-is	They covered their ears, as tuning them out wasn’t working. They made their way to the royal painter’s room, which was on the east wing, second door on the left.	Ivory hélt fyrir eyrun, ófært um að leggja ekki við hlustir. Hán hélt sem leið lá í átt að herbergi hins konunglega málara, sem var í austurálmunni á bak við aðra hurðina á vinstri hönd.
en-is	Ivory approached the door that was just as intricate as Kari’s. On it was the White Dragon, one of the 6 primordial dragons, who allegedly created Frostfell. It would make sense for the painter to have it on his door though, he liked history.	Ivory kom að hurð sem var alveg jafn íburðarmikil og hurðin hennar Kari. Á henni mátti sjá hvíta drekann, einn af hinum 6 fornu drekum sem höfðu samkvæmt sögunni skapað Frostfell. Auðvitað var málarinn með þennan dreka á hurðinni sinni. Hann var áhugamaður um sagnfræði.
en-is	They opened the door, expecting the normal sight. Paint splotches everywhere, pencils and papers scattered across the room, easels covering up every last inch of wall. Unexpectedly, there was a different sight to be found. It was all clean, and there was a red velvet background and a stool in front of it. On the stool was Crown Prince Aquilo, getting his portrait done.	Hán opnaði hurðina og bjóst við að finna þar allt eins og það átti að vera. Málningarslettur út um allt og pensla og pappír á víð og dreif um gólfið, allt veggplássið falið á bak við málaratrönur. En það var eitthvað allt annað sem tók á móti háni. Herbergið var snyrtilegt og búið var að hengja upp rauð flauelstjöld til að mynda bakgrunn. Fyrir framan tjöldin sat Aquillo krónprins á litlum kolli á meðan verið var að mála portrettmynd af honum.
en-is	“Ah, good morning, Ivory! Care to watch your future king get his portrait done?” Aquilo inquired, winking at Ivory.	„Halló! Góðan daginn, Ivory! Ertu mætt til að sjá þinn verðandi konung sitja fyrir?“ spurði Aquillo og blikkaði Ivory.
en-is	“Sorry, princey,” They said, partially ignoring him and searching for the things that their silent friend wanted. “I’m just here to get art supplies.”	„Því miður, prinsinn minn,“ svaraði hán, leiddi hann hjá sér og skimaði eftir hlutunum sem þögla vinkona háns hafði beðið um. „Ég er bara hér í leit að málningu og fleira dóti.“
en-is	“Aw baby girl’s gonna leave so soon?” Aquilo asked, “But I wanted to see you!”	„Æ, vina mín, ætlarðu strax að rjúka?“ spurði Aquillo. „Ég var svo glaður að sjá þig!“
en-is	“Well I didn’t.” Ivory found the art supplies on their list and put it in a crate that they found. “And I’m not a girl.”	„Ég get því miður ekki sagt það sama.“ Ivory fann til það sem var á lista prinsessunnar og raðaði því í tiltækan kassa. „Og ég er ekki stelpa.“
en-is	The prince didn’t think this though. “Aw baby, you know it’s just a phase! You’re going to grow out of it when you’re older!” He said, slurring his words.	Prinsinum þótti þetta hins vegar óhugsandi. „Æi, elskan. Þú veist að þetta er bara smá tímabil! Þú munt vaxa upp úr þessu þegar þú verður eldri!“ sagði hann, þvoglumæltur.
en-is	“I have to go.” They said, suddenly feeling uncomfortable when the prince said back. Remembering all the bad things people said about their gender identity. I really want to get away from him.	„Ég þarf að drífa mig,“ sagði Ivory, og fann snögglega fyrir óöryggi við orð prinsins, þegar hán hugsaði um allt sem fólk hafði látið út úr sér um kynvitund háns. Ég verð að koma mér í burtu frá honum.
en-is	“Leaving so soon?” The prince instantaneously appeared at the door, ignoring the cries of one royal painter.	„Ætlarðu að fara strax?“ Prinsinn var skyndilega kominn á fætur og stóð fyrir hurðinni. Hann lét mótmæli málarans sem vind um eyru þjóta.
en-is	“This isn’t the way a future king should act!” They demanded.	„Þetta er ekki hegðun sem er verðandi konungi sæmandi!“ sagði Ivory með þjósti.
en-is	“Nobody’s gonna know. The people won’t believe you and the painter won’t say anything if he values his life.” He looked back at the painter for a second, then leaned closer to Ivory. “Whatddya say about going on a date?” They shivered. Sure, they had heard multiple threats in the past, but it had never come from a prince, let alone the one next in line to be king.	„Enginn þarf að vita neitt. Pöpullinn mun ekki trúa þér og málarinn mun þegja ef honum er annt um eigið líf.“ Hann leit eitt augnablik á málarann, hallaði sér síðan nær Ivory. „Hvað segirðu um smá stefnumót?“ Hán fann hroll læðast niður bakið á sér. Auðvitað hafði hán heyrt ýmiss konar hótanir í gegnum tíðina, en aldrei frá prinsi. Hvað þá heldur frá honum sem var ætlað að taka við krúnunni eftir fráfall konungs.
en-is	“Do you even know what the word ‘no’ means?” They spat out, pushing the crown prince away from them.	„Skilurðu yfir höfuð hvað orðið „nei“ þýðir,“ hvæsti hán og ýtti prinsinum í burtu.
en-is	“Nope.” Aquilo answered back, smiling. Of course the crown prince who gets everything he wants doesn’t know what the word even means.	„Neibb,“ svaraði Aquillo og brosti. Auðvitað hafði krónprins sem gat fengið allt sem hann vildi ekki hugmynd um merkingu þess orðs.
en-is	Ivory rolled their eyes. “Why do you even want to go on a date with me of all people? You have like, I don’t know, 100 suitors?”	Ivory ranghvolfdi augunum. „Af hverju viltu yfirhöfuð fara á stefnumót með mér? Það eru örugglega alveg hundrað konur sem þér standa nú þegar til boða að giftast.“
en-is	He cut in, still smiling, “500 actually.” He threw his hair back, swishing it in the cold air.	Hann greip fram í fyrir henni með glotti. „500, reyndar.“ Hann reigði höfuðið svo að hárið flaksaði í köldu loftinu.
en-is	“See! Why me of all people? I’m the palace menace.” They hugged their arms.	„Einmitt! Svo af hverju ertu að eltast við mig. Ég er skömm hallarinnar.“ Hán krosslagði hendur.
en-is	“You’re the prettiest girl I’ve ever seen.” Aquilo puts one digit under their chin and forces Ivory to look up at him.	„Af því að þú ert fallegasta stúlka sem ég hef nokkurn tímann augum litið.“ Aquillo prins setur fingur undir höku Ivory og neyðir hán til að líta upp til hans.
en-is	Chapter 1	1. kafli
en-is	Cohren	Cohren
en-is	0430 Itania time. Cohren hated waking up this early. Mainly because it was his responsibility to wake everyone else up in his company. Silently stepping out of his bunk, he put on his combat fatigues, throwing on his assault vest, and packed up his belongings from his locker, being careful with a particular small box. He shoulded his rifle and put his helmet on a small hook connected to his belt. It had all its fixing, respirator, goggles, everything needed. After checking his ammo pouches, he quietly walked out of the barracks, mud and ice squelching under his boots.	0430 á Ítaníutíma. Cohren hataði að vakna svona snemma. Aðallega af því að það var á hans ábyrgð að vekja alla í undirfylkingunni. Hann laumaðist fram úr kojunni og klæddi sig í felulitagallann sinn og bardagavestið, pakkaði síðan saman föggunum sem var að finna í kistlinum hans og gætti sérstaklega að litlum kassa sem þar leyndist. Hann slengdi rifflinum á öxlina og hengdi hjálminn sinn á lítinn krók sem hékk við beltið. Hjálmurinn var til reiðu með öllu sínu áfasta dóti – öndunargrímunni, sjóngleraugunum, allt eins og vera bar. Hann gekk úr skugga um að skotfærin væru á sínum stað í réttum vösum og gekk síðan hljóðlega út úr skálanum. Drullan og snjórinn skvömpuðu undir stígvélunum hans.
en-is	He took a lighter from his jacket pocket and a cig from the other. Lighting it, he took a small drag before opening the door slightly. Over the last week he had to get creative when waking the men and women under his command. He stopped using the preset wake up alarm, half the time it never worked, when all that came from the speakers was a light hiss.	Hann veiddi kveikjara upp úr vasa og sígarettu upp úr öðrum, kveikti sér í og dró snögglega að sér reykinn áður en hann setti rifu á gættina. Undanfarnar vikur hafði hann prófað eitt og annað til að koma mönnunum og konunum sem hann hafði yfirráð yfir á fætur. Hann hafði gefist upp á stillanlega vekjaranum í kallkerfinu. Oftast virkaði það ekki einu sinni og það eina sem heyrðist úr hátölurunum var lágvært hviss.
en-is	“Waking them up” Cohren turned to see 2nd Lieutenant Nemic walking up.	„Á að fara að vekja þau?“ Cohren sneri sér við og sá Nemic, annan liðsforingja, rölta til sín.
en-is	“Yup” Cohren responded.	„Jamm,“ svaraði Cohren.
en-is	“What did you plan on using this time?”	„Hvernig ætlarðu að fara að þessu í þetta sinn?“
en-is	Before he could answer, the door opened and Harris, Craith, and a few others hurried out, already fully dressed and kitted out.	Áður en hann gat svarað opnuðust dyrnar og Harris, Craith og fleiri hröðuðu sér út, nú þegar fullklæddir og með allan sinn útbúnað.
en-is	“Morning,” Craith said.	„Daginn,“ sagði Craith.
en-is	“What woke you guys up?” Cohren asked.	„Hvað vakti ykkur?“ spurði Cohren.
en-is	“Well, One, we didn’t want to see what you had in mind for waking the company up today. Second, the first Shock Troops to get up get first pick of the morning chow” One of the men, Ravik, answered. “And you know for a fact how bad they can get”	„Ja, í fyrsta lagi höfðum við ekki áhuga á að komast að því hvernig þú ætlar þér að vekja alla í dag,“ svaraði einn mannanna, Ravik. „Og í öðru lagi þá eru það þeir leifturhermenn sem eru fyrstir á fætur sem næla sér í allt það besta sem í boði er í morgunverðinum. Og þú veist vel að þar er ekki úr miklu að moða.“
en-is	“You make a good point Specialist,” Cohren said. He reached in and flicked a switch. An alarm sounded inside of the barracks, loud and screeching. He heard muffled shouting inside and people stumbling about.	„Góður punktur, sérfræðingur,“ svaraði Cohren. Hann teygði sig inn í skálann og sló upp rofa. Há og skræk viðvörunarbjalla gall við inni í skálanum. Hann heyrði kæfðar mótbárur að innan og fólk staulast um.
en-is	“Jeez Valturi,” Nemic stated. “You’d think they would have learned by now to wake up when you did”	„Úff, Valturi,“ sagði Nemic. „Maður hefði haldið að þau væru búin að læra að vakna á sama tíma og þú.“
en-is	“Well my buddys from boot camp here did” Cohren motioned to Harris, Craith and Ravik. “But then again, their squad and platoon leader’s, they know to wake up before their units.	„Ja, félagar mínir úr æfingabúðunum hafa lært það.“ Cohren bandaði í átt að Harris, Craith og Ravik. „En þeir eru auðvitað í forsvari fyrir sína eigin flokksdeildir og sveitir. Þeir kunna þá list að vakna á undan sínu fólki.“
en-is	Seconds later the rest of the company came streaming out. They all had everything they needed, from personal items to needed gear. A few of the newer recruits look disoriented, others more annoyed.	Nokkrum sekúndum seinna streymdi restin af undirfylkingunni út um dyrnar. Þau voru öll fullbúin, með sínar persónulegu eigur og allan þann útbúnað sem þau þurftu. Nokkrir af grænjöxlunum litu ringlaðir út, aðrir virkuðu pirraðir.
en-is	“Morning everyone” Cohren said in a cheery voice.	„Góðan daginn, öllsömul,“ sagði Cohren bjartri röddu.
en-is	“With all respect sir, why do you have to wake us up like that?” One of the Shock Troopers, a corporal, asked.	„Með fullri virðingu, herra, af hverju þarftu að vekja okkur á þennan máta?“ spurði einn leifturhermaðurinn, undirliðþjálfi.
en-is	“Cause the regular alarms are shit. And because Daybreak doesn't sleep in” Cohren stated.	„Af því að venjulegi vekjarinn er drasl. Og af því að Dögun sefur ekki yfir sig,“ tilkynnti Cohren.
en-is	“Make sure you have all your personal belongings,” Cohren continued. As a 1st Lieutenant and Company XO, it was his responsibility to oversee and assist the company with the Company leader, Captain Boradin Shaw . “We won’t be returning. Sergeants and 2nd lieutenants, I'm giving you and your squads fifteen minutes to make final checks and grab rations for the day”	„Gætið að því að þið séuð með alla ykkar persónulegu muni,“ bætti Cohren við. Sem fyrsti liðsforingi og næstráðandi var það á hans ábyrgð að hafa umsjón með undirfylkingunni ásamt yfirmanni hennar, Boradin Shaw kapteini. „Við munum ekki koma hingað aftur. Liðþjálfar og aðrir liðsforingjar, ég gef ykkur og sveitum ykkar fimmtán mínútur til að framkvæma lokayfirferð og birgja ykkur upp fyrir daginn.“
en-is	The members of Exodus company quickly dispersed. They were a part of the 2nd Shocktrooper Division, 2nd Army. They were originally two separate companies, Cohort and Dagger, before being consolidated. They were a cracked company, and Cohren felt mixed feelings about being promoted to 1st Lieutenant, mainly due to the reasons.	Hermenn Exodus-undirfylkingar tvístruðust í allar áttir. Þeir voru hluti af annarri leifturherdeild annars hersins. Upprunalega var um tvær mismunandi undirfylkingar að ræða, Skor og Rýting, þar til þær runnu saman í eitt. Þetta var klofin undirfylking og einmitt vegna þess hafði Cohren sínar efasemdir um að hafa verið hækkaður í tign og settur í stöðu fyrsta liðsforingja.
en-is	Cohren and Nemic, the leader of 1st Platoon, walked together under the light of the FOB's many lights, powered by generators. Most were tinted red to help keep them hidden from enemy bombers. Daybreak had resorted to Wild Weasel attacks, both in the air and on the ground, to combat them.	Cohren og Nemic, foringi fyrstu flokksdeildar, gengu saman inn í ljóshjúpinn undir framvarðarbækistöðinni, sem var upplýst með fjöldamörgum perum sem voru knúnar með rafölum. Flestar perurnar voru með rauðleitum blæ til að reyna að fela staðsetningu bækistöðvarinnar fyrir óvinveittum sprengjuflugvélum. Dögun var farin að egna fyrir þeim með léttum flugvélum í von um að staðsetja loftvarnir þeirra, svo að hægt væri að ráðast gegn þeim annaðhvort úr lofti eða á landi.
en-is	“Another day, another task for Hell’s Frontrunners” Nemic started with a dry laugh. “Where are they sending us?”	„Nýr dagur og ný verkefni fyrir Framliðasveit helvítis,“ sagði Nemic og hló þurrlega. „Hvert er verið að senda okkur?“
en-is	“A FOB outside Ianlos. We are being sent to help support the ground assault” Cohren answered, taking a drag from his cigarette. Half of him blamed Craith for getting him into smoking, but a year of combat does a lot to you, so he didn’t say anything.	„Í framvarðarbækistöð fyrir utan Ianlos. Okkur er ætlað að styðja aðgerðir á jörðu niðri,“ svaraði Cohren og saug sígarettuna sína. Að hluta kenndi hann Craith um að hafa byrjað að reykja, en eitt ár af bardögum hafði sín áhrif, svo að hann sagði ekkert um það.
en-is	“Shit. Its getting bad on the front, '' Nemic muttered. “All the news leaving this place is ‘Support the war effort. Send aid to the Kurgan Front’ how about sending aid to the Howland Front”	„Andskotans. Ástandið er slæmt á víglínunni,“ tautaði Nemic. „Einu fréttirnar sem berast héðan er að fólk eigi að „styðja hernaðaraðgerðirnar og senda hjálpargögn á víglínuna í Kurgan“. Hvað með að senda einhver hjálpargögn á Howland-víglínuna?“
en-is	“Amen brother” Cohren said as he flicked the remains of the cigarette into the mud. “Anyway, we're heading out with the 1st armored platoon, so we don’t have to walk. Captain Shaw should be their”	„Amen, bróðir sæll,“ svaraði Cohren og skaut sígarettustubbnum sínum út í leðjuna. „Allavega, við verðum samferða fyrstu brynvörðu flokksdeildinni, svo að við þurfum ekki að labba. Shaw kapteinn ætti að vera þarna.“
en-is	“Shaw got us a ride?” Nemic asked, a little surprised.	„Reddaði Shaw okkur fari?“ spurði Nemic, eilítið hissa.
en-is	“Yup. Honestly, he isn’t as bad as I thought he was. I mean, he’s not great, but he isn’t unbearable”	„Jamm. Í sannleika sagt þá er hann ekki eins slæmur og ég hélt að hann væri. Ég meina, hann er ekki frábær, en hann er ekki óþolandi.“
en-is	Cohren lifted his thumb and index finger to his throat mic, shifting his pack on his back while he did. “All units in Exodus Company, meet at Motor Pool West when you're finished. We are heading out with the 1st Armored Platoon at 0500”	Cohren átti við hálsmíkrófóninn sinn með þumli og vísifingri og kom pokanum sínum betur fyrir á bakinu á sama tíma. „Allar einingar innan Exodus-undirfylkingar, þegar þið hafið lokið verkefnum ykkar er samkomustaður okkar hjá bækistöðvum vélaflotans til vesturs. Við leggjum af stað í samfloti með fyrstu brynvörðu flokksdeildinni klukkan 0500.“
en-is	Every few seconds he got a response from the squad leaders. Haris, Craith, and Ravik had all been low ranking NCO when they all got there. All four of them had been good friends since basic back on Earth. It felt so long ago now since Cohren had met them, even though it couldn’t have been two years ago. They were squad leaders, But Craith was now leading 2nd Platoon as of a week ago, after the previous leader had gotten medically discharged after catching a bullet from a Daybreak sniper.	Annað slagið bárust honum svör frá fyrirliðum sveitanna. Þeir Harris, Craith og Ravik höfðu allir verið lágt settir óbreyttir hermenn þegar þeir mættu hingað fyrst. Þeir höfðu verið góðir vinir alveg síðan í æfingabúðunum á jörðinni. Cohren fannst hann hafa þekkt þá svo lengi, en það gat samt ekki verið meira en tvö ár. Þeir voru allir komnir með eigin sveitir sem þeir voru í forystu fyrir, en Craith hafði þar að auki haft umsjón með annarri undirfylkingu í eina viku, eftir að fyrri fyrirliði hennar var leystur úr stöðu sinni eftir að hafa orðið fyrir kúlu frá einni af leyniskyttum Dögunar.
en-is	Walking up to the motor pool, Cohren and Nemic’s eye fell on a group of around eight Kronos Main Battle Tanks and four Strykers. Their crew milled about, making sure their war machines were ready to go. Cohren’s gaze soon found Captain Boradin Shaw, who was talking with the armored platoon’s commander. As they walked up, Shaw looked over and walked up, his usually cold face masking all emotions.	Þar sem þeir gengu í átt að vélaflotanum virtu Cohren og Nemic fyrir sér þyrpingu af átta Kronos-skriðdrekum og fjórum brynvörðum trukkum. Áhafnir þeirra voru á þvælingi í kringum farartækin, að gæta þess að stríðsvélarnar þeirra væru til í tuskið. Cohren kom skjótt auga á kaptein Boradin Shaw, sem var á tali við skipherra brynvörðu flokksdeildarinnar. Þegar þeir nálguðust sneri Shaw sér að þeim og eins og venjuleg var ekki hægt að lesa neitt í fálátum svip hans.
en-is	“Lieutenant Nemic…Lieutenant Valturi…” He said Cohren was slower, glancing at Cohren’s pistol holster before glancing up again. “I assume that the company is ready”	„Nemic liðsforingi … Valturi liðsforingi …“ Hann sagði nafn Cohrens hægar og leit sem snöggvast niður á byssuhulstrið við belti Cohrens áður en hann leit beint á hann. „Ég geri ráð fyrir að undirfylkingin sé reiðubúin.“
en-is	“Yes sir. There should be on their way now, we gave them time to grab rations from the mess” At 0500 sharp, Exodus company assembled at the motor pool. Shaw stepped onto a box and began to speak.	„Já, herra. Þau ættu að vera á leiðinni hingað, við gáfum þeim nægan tíma til að sækja sér birgðir úr matsalnum.“ Á slaginu klukkan 0500 kom Exodus-undirfylkingin saman hjá véladeildinni. Shaw steig upp á kassa og ávarpaði hersinguna.
en-is	“Where are moving out to FOB I-131, fifty miles outside of Ianlos. We are to support the ongoing siege and later attack of Ianlos to flush out the insurgency there. From there we will have a foothold and the base of the mountains” Shaw explained. “Get with your squads and mount up”	„Við erum á leiðinni í framvarðarbækistöðina I-131, fimmtíu mílur fyrir utan Ianlos. Þar munum við veita stuðning við umsátrið sem stendur þar yfir og síðan ráðast inn í Ianlos til að vinna bug á öllum uppreisnarmönnum sem þar er að finna. Þaðan munum við geta veitt viðspyrnu og erum vel staðsett hvað varðar fjalllendið,“ útskýrði Shaw. „Finnið sveitirnar ykkar og komið ykkur um borð.“
en-is	The company dispersed, joining together in their squads and their sergeants had them mount up on one of the tanks. Cohren pulled himself onto one of the tanks farther up on the convoy, joining Nemic, Craith, and two new recruits. Cohren remembered them arriving a few days ago, but didn’t know much about them. Sitting on the side, dangling his legs on the side, he adjusted his pack and radio set, which connected to his earpiece and throat mic.	Undirfylkingin skipti sér niður í sveitir og liðþjálfarnir sáu um að úthluta sveitunum skriðdrekum. Cohren hífði sig upp á skriðdreka framarlega í lestinni ásamt Nemic, Craith og tveimur grænjöxlum. Cohren mundi að þeir höfðu mætt á svæðið fyrir nokkrum dögum en vissi lítið um þá. Hann sat á brún skriðdrekans með danglandi fætur og kom pokanum sínum og talstöðinni sem tengd var við hálsmíkrófóninn og eyrnatólið betur fyrir.
en-is	“Hey Cohren, does Harris still have Snowball?” Nemic asks as they got settled in.	„Hæ, Cohren, er Harris ennþá með Snjóbolta með sér?“
en-is	“You mean his chicken he stole?” Cohren remembered the morning they had stolen him from a farm. “Yeah, i'm pretty sure”	„Áttu við kjúklinginn sem hann stal?“ Cohren mundi vel morguninn sem þeir höfðu nappað fuglinum af bónda einum. „Já, það held ég.“
en-is	Cohren glanced over to one of the other tanks and spotted Harris with his squad. From the back of his pack he could just make out the movement of a small chicken moving its head around, scanning the surroundings.	Cohren leit yfir á nálægan skriðdreka og kom auga á Harris ásamt sveitinni sinni. Hann gat rétt svo greint eilitla hreyfingu aftan úr bakpokanum hans, lítinn kjúkling sem hreyfði höfuðið til og frá og virti umhverfið fyrir sér.
en-is	“Yup, he still has him” Cohren answered as the tank's turret hatch clanked open and its commander came into view.	„Jamm, hann er ennþá með hann,“ svaraði Cohren í því að lúgan á skriðdrekanum opnaðist og höfuðið á skipherranum birtist upp um opið.
en-is	“All tanks were moving out” The commander started calmly but clearly into his headset. The engines of a platoon of tanks and Strykers roared to life as they started moving forward. The Kronos Cohren was on jolted as its break released and moved forward, getting into formation. The tanks took up a wedge formation as they moved across the Itania plains. The winter storms had frozen over the wetlands and forests, but the mud always remained.	„Allir skriðdrekar, við erum á útleið,“ sagði hann skýrt og yfirvegað í míkrófóninn á heyrnartólunum sínum. Vélarnar í öllum skriðdrekunum og brynvörðu trukkunum vöknuðu með orgi og hersingin skreið af stað. Kronos-skriðdrekinn sem Cohren sat á tók af stað með rykk þegar bremsunni var sleppt og kom sér á sinn stað í fylkingunni. Skriðdrekarnir röðuðu sér upp í fleyg þar sem þeir skröltu yfir Ítaniuslétturnar. Vetrarstormarnir höfðu klætt skógana og votlendið klakabrynju en leðjan var alltaf þar undir.
en-is	After around an hour, one of the new recruits, Cohren, remembered his name being Orson, spoke up. “Lieutenant, you’ve been here since the start of the war, right?”	Eftir um klukkustundarakstur sneri annar af grænjöxlunum, Cohren mundi að hann hét Orson, sér að honum og spurði: „Liðsforingi, þú hefur verið hérna síðan stríðið byrjaði, er það ekki?“
en-is	“Yup, Operation Firestorm,” Cohren answered. “We thought it would be over in a few weeks, but…we underestimate them”	„Jamm. Aðgerðin Eldur og brennisteinn,“ svaraði Cohren. „Við héldum að þetta myndi klárast á nokkrum vikum en … við vanmátum þá.“
en-is	“Underestimated is putting it lightly” Nemic joined in the conversation. “They had more weapons and manpower than we were prepared for. They were able to shoot down The UFS Revenant in the first two weeks, and just last month the Erebus. Hell, we should see it from the route were taking”	Nemic blandaði sér í samræðurnar. „Vanmátum er vægt til orða tekið. Þeir bjuggu að fleiri vopnum og meiri mannaforða en við áttum von á. Þeim tókst að skjóta niður herfarið Forynju innan fyrstu tveggja viknanna, og síðan Erebus í síðasta mánuði. Við ættum að geta séð flakið á leiðinni sem við förum.“
en-is	“Well, I’ll stand defiantly for the Federation” Orson said defiantly. “I’ll not let those terrorist scare me”	„Jæja, ég ætla allavega að standa mína plikt fyrir Bandalagið,“ sagði Orson keikur. „Ég mun ekki láta þessa hryðjuverkamenn skjóta mér skelk í bringu.“
en-is	“You say that now, but from what I have seen, most fresh eighteen year old recruits like yourself dive to cover as soon as you hear a gunshot” Craith stated.	„Þú segir það núna, en eftir því sem ég hef séð þá stökkva bólugrafnir átján ára nýgræðingar eins og þú í hvarf um leið og þeir heyra byssuskot,“ tilkynnti Craith honum.
en-is	“I guess we’ll find out,” Cohren said with a laugh. Orson didn’t continue the conversation.	„Ætli við komumst ekki að því hvort svo sé,“ sagði Cohren og hló. Orson lét málið niður falla.
en-is	“Exodus XO, Exodus CO” Cohrens radio crackled. “We're picking up heat signatures 350 yards out, 20 degrees right”	„Næstráðandi og yfirmaður Exodus-undirfylkingar,“ heyrðist sagt málmkenndri röddu í talstöð Cohrens. „Hitamyndavélin hefur numið mynstur í um 320 metra fjarlægð, 20 gráður til hægri.“
en-is	Cohren pulled himself up to the top of the tank and pushed his Optic Goggles. Switching them to Thermal, he could see heat signatures in the distance.	Cohren kom sér upp á hæsta punkt skriðdrekans og ýtti sjóngleraugunum sínum niður. Hann kveikti á varmastillingunni og sá móta fyrir hitamynstrunum framundan.
en-is	“Yup, I see them” Cohren responded, using his throat mic.	„Jamm, ég sé þau,“ svaraði Cohren í hálsmíkrófóninn.
en-is	“Enemy’s?” The other recruit, Natayla, asked.	„Óvinveittir?“ spurði hinn grænjaxlinn, Natayla.

en-is

Silence in the Halls

Það var þögn í sölum hallarinnar.

en-is

Tap, tap, tap was all you could hear from the farthest room on the left in the south wing of the eternally cold palace. The servants passing by always wondered what was in the room, scared of what was inside. Rumors danced around the halls by the maids. It was thought that the Ice King’s deceased wife, Eirwen, was in that room, waiting to be let out.

Frá herberginu lengst til vinstri í suðurálmu hinnar ætíð köldu hallar mátti heyra eilítið bank. Þjónustufólkið sem átti leið framhjá herberginu velti oft fyrir sér hvað væri að finna í þessu herbergi og fylltist ótta við tilhugsunina. Ýmsar sögusagnir voru á kreiki, haldið á lofti af þjónustustúlkunum. Því var haldið fram að inni í herberginu leyndist Eirwen, drottningin sáluga, og biði þess að sér yrði hleypt út.

en-is

They couldn’t be more wrong. Ivory thought, walking toward the south wing, as the help roamed the walls whispering to each other. They don’t know what’s in there at all.

Þau gætu ekki haft meira rangt fyrir sér, hugsaði Ivory á göngu sinni í átt að suðurálmunni, á meðan þjónustufólkið læddist með veggjum og hvíslaði hvert til annars. Þau hafa ekki hugmynd um hvað er að finna þarna inni.

en-is

The rumors, of course, also applied to them as they were the only person allowed to enter the room.

Orðrómurinn snerist auðvitað líka um Ivory, sem var eina manneskjan sem fékk að fara inn í herbergið.

en-is

Knock knock. “Lady Kari, are you in there?” Ivory whispered to the intricate door, which was laid in snowflakes and a crown, the symbol of the royal family.

Bank, bank. „Lafði Kari, ertu þarna?“ hvíslaði Ivory við útskorna hurðina, sem var skreytt með snjókornum og kórónu, merki konungsfjölskyldunnar.

en-is

They wondered if she would actually let them enter, unlike the previous times they went to ask. I still have a bruise from the last time. Ivory chuckled from the memory. Kari had thrown a book at their shoulder, but when she saw who it was, she apologized immediately.

Ivory velti fyrir sér hvort stúlkan myndi opna í þetta sinn, ólíkt því sem áður var. Ég er ennþá með marbletti frá því síðast, hugsaði Ivory og brosti við minninguna. Kari hafði hent bók sem hitti Ivory í öxlina, en hún hafði beðist afsökunar um leið og hún sá hver var þar á ferð.

en-is

A single tap came from inside, seeming to say that she was there, after all, there was nowhere to go.

Eitt lítið bank heyrðist hinum megin við hurðina og virtist segja að það væri svosem ekkert annað að fara.

en-is

“May I come in?” Ivory asked, remembering the time they went in without asking.

„Má ég koma inn?“ spurði Ivory, og rifjaði upp hvernig hafði farið þegar hán fór inn án þess að spyrja leyfis.

en-is

One tap came from inside. Yes, it seemed to say. Ivory shivered, from the cold and the sound. It felt kind of weird to Ivory hearing a noise coming from a presumably vacant room, even though they have been going into there for years.

Að innan barst annað bank sem virtist samþykkja það. Ivory skalf, bæði af kulda og út af hljóðinu. Háni þótti það einkennilegt að heyra þetta hljóð berast frá herbergi sem að orðinu til stóð autt, jafnvel þótt hán hefði oft heimsótt það í gegnum árin.

en-is

“I’m coming in.” Ivory said, slowly opening the door. The sight they saw in the room was unusual , by normal people’s standards , but not unexpected. Papers were everywhere. Books were scattered about, the desk was broken, and there were multiple ice sculptures scattered about. There were no windows and little to no light. It was also colder than the rest of the palace (which was saying a lot). The room looked like a snowstorm blew it all out of place.

„Ég ætla að koma inn,“ sagði Ivory og opnaði hurðina varlega. Við háni blasti óvenjuleg en þó ekki óvænt sýn. Það voru pappírar alls staðar. Bækur lágu út um allt og skrifborðið var brotið. Hér og þar í óreiðunni stóðu styttur gerðar úr ís. Það var enginn gluggi á herberginu og lítil sem engin birta. Herbergið var kaldara en restin af höllinni (sem varð að teljast ansi kalt). Herbergið leit út eins og það hefði orðið illa úti í snjóstormi.

en-is

The girl in the room was curled up onto her bed, currently wrapped in her comforter as she read one of her notebooks. A small lantern lighting up the space.

Stúlkan lá í hnipri á rúminu og las í einni af minnisbókunum sínum, þétt vafin inn í rúmteppið sitt. Lítill lampi lýsti upp rýmið.

en-is

“Which notebook is that?” Ivory asked, sitting down next to Kari on her bed.

„Hvaða minnisbók er þetta?“ spurði Ivory, og settist á rúmið við hlið Kari.

en-is

She flipped to a blank page and wrote the date on it. Under it, she wrote, “5/11/648 -12/13/648.”

Hún opnaði auða síðu og dagsetti hana. Þar fyrir neðan skrifaði hún „5.11.648 -12.13.648“.

en-is

“Reviewing old memories?” Ivory inquired, looking at the old notebook. Kari nodded. “Do you think that they will let you out for Christmas? It’s only a few days away.”

„Ertu að renna yfir gamlar minningar?“ spurði Ivory og leit á minnisbókina. Kari kinkaði kolli. „Heldurðu að þau eigi eftir að hleypa þér út um jólin, það eru bara nokkrir dagar í þau.“

en-is

Kari tapped twice on the lantern. No, as Ivory predicted. The Ice King never let Kari out, as she was seen as “a flaw” in his eyes. She was born mute and was the only girl in her family, as it was all made up of boys.

Kari bankaði tvisvar í luktina. Nei, sem var eins og Ivory hafði búist við. Ískonungurinn hleypti Kari aldrei út. Hann sá hana einungis sem feilspor. Hún var mállaus frá fæðingu og var eina stúlkan í fjölskyldunni, sem samanstóð annars einungis af strákum.

en-is

Ivory was too, in their own special way. When Ivory came out as nonbinary, it seemed like the world changed too. They were given the jobs that would make them spend time alone for most of the time, as a punishment for being different.

Á sinn eigin, sérstæða máta var Ivory annað feilspor í augum konungs. Það var líkt og heimurinn hefði breyst þegar Ivory kom út sem kynsegin. Í refsingarskyni fyrir að vera öðruvísi voru háni fólgin ýmis verk sem sáu til þess að hán eyddi sem mestum tíma einsamalt.

en-is

They were also forced to work as the princess’ servant. They didn’t mind it much thought, as they got a friend too.

Háni var einnig fengið það hlutverk að þjónusta prinsessuna. Ivory þótt það þó ekki svo slæmt þar sem hán fann í henni góðan vin.

en-is

“It’s your birthday soon, isn’t it?” Ivory asked, remembering that the princess’ birthday was in a few days. Kari nodded, a sad glint in her light blue eyes.

„Það styttist í afmælið þitt, er það ekki?“ spurði Ivory, vitandi að einungis nokkrir dagar voru til stefnu. Kari kinkaði kolli og það þyrmdi yfir ljósblá augu hennar.

en-is

“Do you want to celebrate?” They asked, reflecting on the last time she answered it.

„Viltu halda upp á það?“ spurði Ivory, og rifjaði upp svar hennar frá því síðast.

en-is

No. Kari tapped out. Ivory knew that it was a hard subject for her. It was the day that she was confined to her room and her mother was banished. Ivory was only a baby when it happened, but they remembered the outrage the servants and townspeople were in. They heard Queen Eirwen was a nice queen, but also weirdly predicted things that would happen.

Kari svaraði aftur með banki. Nei. Ivory vissi að hún átti erfitt með að hugsa um afmælið sitt. Það var dagurinn sem móðir hennar hafði verið tekin af lífi og hún læst inni í þessu herbergi. Ivory hafði verið barn þegar þetta átti sér stað, en hán mundi vel hneykslun þjónustufólksins og þorpsbúanna. Hán hafði heyrt að Eirwen drottning hefði verið góð drottning og hefði einnig verið fær um að spá fyrir um framtíðina.

en-is

“So… whatcha wanna do?” They asked. Kari looked up at them, teeming with excitement. She handed Ivory a paper. When they looked down at it however…

„Jæja… hvað eigum við að gera í dag?“ spurði hán. Kari leit upp, spennt á svipinn. Hún rétti Ivory blað. Hán leit niður og las …

en-is

6in x 6in painting canvas

6 x 6 tommu málverkastrigi

en-is

White, varying shades of blue paint

Hvít málning ásamt nokkrum mismunandi bláum litatónum

en-is

6 different sizes of paint brushes

6 penslar af mismunandi stærðum

en-is

Easel

Trönur

en-is

“You want me to get these things for you?” Ivory turned toward the silent princess, who was tapping a lot, pig tails swishing back and forth. “Yes?” They giggled slightly as they saw the normally withdrawn princess was passionate about something. It was the first time she had ever asked for something not related to books that was outside her room.

„Viltu að ég útvegi þessa hluti fyrir þig?“ Ivory sneri sér að þöglu prinsessunni, sem bankaði nokkrum sinnum til að svara og tíkarspenarnir hennar skókust af spenningi. „Er það rétt skilið“ Hán flissaði við að sjá prinsessuna, sem venjulega var svo mikið inni í sér, svona áhugasama um eitthvað. Þetta var í fyrsta sinn sem sem hún bað um að láta færa sér eitthvað sem sneri ekki að bókum.

en-is

“Okay! See ya later?” Ivory asked, standing up and weaving through the mess of papers and notebooks.

„Ókei! Sjáumst við á eftir?“ spurði Ivory og stóð upp og fetaði sig í gegnum stæðurnar af minnisbókum og pappírum.

en-is

Kari nodded, going back to reviewing her memories and curling up in her thick comforter.

Kari kinkaði kolli, hjúfraði sig þéttar inn í þykka sængina og sneri sér aftur að því að lesa gamlar minningar.

en-is

They exited the room, relieved that the princess was finally pushing out of her comfort zone and asking for things outside of her power, like paint.

Ivory yfirgaf herbergið og fann fyrir létti að prinsessan væri loksins að hætta sér út fyrir þægindaramma sinn og biðja um hluti sem hún kynni ekki að nota, eins og málningu.

en-is

They walked through the halls again, trying to tune out the whispers of the maids again.

Hán gekk aftur í gegnum gangana og reyndi aftur að leiða hjá sér pískrið í þjónustustúlkunum.

en-is

“ I heard that she’s getting possessed by Queen Eirwen, that’s why she’s always going to that room.”

„Ég heyrði að hún sé andsetin af Eirwen drottningu, þess vegna er hún alltaf að fara inn í þetta herbergi.“

en-is

“I heard that she eats children in that room.”

„Mér var sagt að hún borði börn inni í þessu herbergi.“

en-is

“ She looks like a man, isn’t that wrong?”

„Hún lítur út eins og karlmaður, það er eitthvað bogið við það.“

en-is

They covered their ears, as tuning them out wasn’t working. They made their way to the royal painter’s room, which was on the east wing, second door on the left.

Ivory hélt fyrir eyrun, ófært um að leggja ekki við hlustir. Hán hélt sem leið lá í átt að herbergi hins konunglega málara, sem var í austurálmunni á bak við aðra hurðina á vinstri hönd.

en-is

Ivory approached the door that was just as intricate as Kari’s. On it was the White Dragon, one of the 6 primordial dragons, who allegedly created Frostfell. It would make sense for the painter to have it on his door though, he liked history.

Ivory kom að hurð sem var alveg jafn íburðarmikil og hurðin hennar Kari. Á henni mátti sjá hvíta drekann, einn af hinum 6 fornu drekum sem höfðu samkvæmt sögunni skapað Frostfell. Auðvitað var málarinn með þennan dreka á hurðinni sinni. Hann var áhugamaður um sagnfræði.

en-is

They opened the door, expecting the normal sight. Paint splotches everywhere, pencils and papers scattered across the room, easels covering up every last inch of wall. Unexpectedly, there was a different sight to be found. It was all clean, and there was a red velvet background and a stool in front of it. On the stool was Crown Prince Aquilo, getting his portrait done.

Hán opnaði hurðina og bjóst við að finna þar allt eins og það átti að vera. Málningarslettur út um allt og pensla og pappír á víð og dreif um gólfið, allt veggplássið falið á bak við málaratrönur. En það var eitthvað allt annað sem tók á móti háni. Herbergið var snyrtilegt og búið var að hengja upp rauð flauelstjöld til að mynda bakgrunn. Fyrir framan tjöldin sat Aquillo krónprins á litlum kolli á meðan verið var að mála portrettmynd af honum.

en-is

“Ah, good morning, Ivory! Care to watch your future king get his portrait done?” Aquilo inquired, winking at Ivory.

„Halló! Góðan daginn, Ivory! Ertu mætt til að sjá þinn verðandi konung sitja fyrir?“ spurði Aquillo og blikkaði Ivory.

en-is

“Sorry, princey,” They said, partially ignoring him and searching for the things that their silent friend wanted. “I’m just here to get art supplies.”

„Því miður, prinsinn minn,“ svaraði hán, leiddi hann hjá sér og skimaði eftir hlutunum sem þögla vinkona háns hafði beðið um. „Ég er bara hér í leit að málningu og fleira dóti.“

en-is

“Aw baby girl’s gonna leave so soon?” Aquilo asked, “But I wanted to see you!”

„Æ, vina mín, ætlarðu strax að rjúka?“ spurði Aquillo. „Ég var svo glaður að sjá þig!“

en-is

“Well I didn’t.” Ivory found the art supplies on their list and put it in a crate that they found. “And I’m not a girl.”

„Ég get því miður ekki sagt það sama.“ Ivory fann til það sem var á lista prinsessunnar og raðaði því í tiltækan kassa. „Og ég er ekki stelpa.“

en-is

The prince didn’t think this though. “Aw baby, you know it’s just a phase! You’re going to grow out of it when you’re older!” He said, slurring his words.

Prinsinum þótti þetta hins vegar óhugsandi. „Æi, elskan. Þú veist að þetta er bara smá tímabil! Þú munt vaxa upp úr þessu þegar þú verður eldri!“ sagði hann, þvoglumæltur.

en-is

“I have to go.” They said, suddenly feeling uncomfortable when the prince said back. Remembering all the bad things people said about their gender identity. I really want to get away from him.

„Ég þarf að drífa mig,“ sagði Ivory, og fann snögglega fyrir óöryggi við orð prinsins, þegar hán hugsaði um allt sem fólk hafði látið út úr sér um kynvitund háns. Ég verð að koma mér í burtu frá honum.

en-is

“Leaving so soon?” The prince instantaneously appeared at the door, ignoring the cries of one royal painter.

„Ætlarðu að fara strax?“ Prinsinn var skyndilega kominn á fætur og stóð fyrir hurðinni. Hann lét mótmæli málarans sem vind um eyru þjóta.

en-is

“This isn’t the way a future king should act!” They demanded.

„Þetta er ekki hegðun sem er verðandi konungi sæmandi!“ sagði Ivory með þjósti.

en-is

“Nobody’s gonna know. The people won’t believe you and the painter won’t say anything if he values his life.” He looked back at the painter for a second, then leaned closer to Ivory. “Whatddya say about going on a date?” They shivered. Sure, they had heard multiple threats in the past, but it had never come from a prince, let alone the one next in line to be king.

„Enginn þarf að vita neitt. Pöpullinn mun ekki trúa þér og málarinn mun þegja ef honum er annt um eigið líf.“ Hann leit eitt augnablik á málarann, hallaði sér síðan nær Ivory. „Hvað segirðu um smá stefnumót?“ Hán fann hroll læðast niður bakið á sér. Auðvitað hafði hán heyrt ýmiss konar hótanir í gegnum tíðina, en aldrei frá prinsi. Hvað þá heldur frá honum sem var ætlað að taka við krúnunni eftir fráfall konungs.

en-is

“Do you even know what the word ‘no’ means?” They spat out, pushing the crown prince away from them.

„Skilurðu yfir höfuð hvað orðið „nei“ þýðir,“ hvæsti hán og ýtti prinsinum í burtu.

en-is

“Nope.” Aquilo answered back, smiling. Of course the crown prince who gets everything he wants doesn’t know what the word even means.

„Neibb,“ svaraði Aquillo og brosti. Auðvitað hafði krónprins sem gat fengið allt sem hann vildi ekki hugmynd um merkingu þess orðs.

en-is

Ivory rolled their eyes. “Why do you even want to go on a date with me of all people? You have like, I don’t know, 100 suitors?”

Ivory ranghvolfdi augunum. „Af hverju viltu yfirhöfuð fara á stefnumót með mér? Það eru örugglega alveg hundrað konur sem þér standa nú þegar til boða að giftast.“

en-is

He cut in, still smiling, “500 actually.” He threw his hair back, swishing it in the cold air.

Hann greip fram í fyrir henni með glotti. „500, reyndar.“ Hann reigði höfuðið svo að hárið flaksaði í köldu loftinu.

en-is

“See! Why me of all people? I’m the palace menace.” They hugged their arms.

„Einmitt! Svo af hverju ertu að eltast við mig. Ég er skömm hallarinnar.“ Hán krosslagði hendur.

en-is

“You’re the prettiest girl I’ve ever seen.” Aquilo puts one digit under their chin and forces Ivory to look up at him.

„Af því að þú ert fallegasta stúlka sem ég hef nokkurn tímann augum litið.“ Aquillo prins setur fingur undir höku Ivory og neyðir hán til að líta upp til hans.

en-is

Chapter 1

1. kafli

en-is

Cohren

en-is

0430 Itania time. Cohren hated waking up this early. Mainly because it was his responsibility to wake everyone else up in his company. Silently stepping out of his bunk, he put on his combat fatigues, throwing on his assault vest, and packed up his belongings from his locker, being careful with a particular small box. He shoulded his rifle and put his helmet on a small hook connected to his belt. It had all its fixing, respirator, goggles, everything needed. After checking his ammo pouches, he quietly walked out of the barracks, mud and ice squelching under his boots.

0430 á Ítaníutíma. Cohren hataði að vakna svona snemma. Aðallega af því að það var á hans ábyrgð að vekja alla í undirfylkingunni. Hann laumaðist fram úr kojunni og klæddi sig í felulitagallann sinn og bardagavestið, pakkaði síðan saman föggunum sem var að finna í kistlinum hans og gætti sérstaklega að litlum kassa sem þar leyndist. Hann slengdi rifflinum á öxlina og hengdi hjálminn sinn á lítinn krók sem hékk við beltið. Hjálmurinn var til reiðu með öllu sínu áfasta dóti – öndunargrímunni, sjóngleraugunum, allt eins og vera bar. Hann gekk úr skugga um að skotfærin væru á sínum stað í réttum vösum og gekk síðan hljóðlega út úr skálanum. Drullan og snjórinn skvömpuðu undir stígvélunum hans.

en-is

He took a lighter from his jacket pocket and a cig from the other. Lighting it, he took a small drag before opening the door slightly. Over the last week he had to get creative when waking the men and women under his command. He stopped using the preset wake up alarm, half the time it never worked, when all that came from the speakers was a light hiss.

Hann veiddi kveikjara upp úr vasa og sígarettu upp úr öðrum, kveikti sér í og dró snögglega að sér reykinn áður en hann setti rifu á gættina. Undanfarnar vikur hafði hann prófað eitt og annað til að koma mönnunum og konunum sem hann hafði yfirráð yfir á fætur. Hann hafði gefist upp á stillanlega vekjaranum í kallkerfinu. Oftast virkaði það ekki einu sinni og það eina sem heyrðist úr hátölurunum var lágvært hviss.

en-is

“Waking them up” Cohren turned to see 2nd Lieutenant Nemic walking up.

„Á að fara að vekja þau?“ Cohren sneri sér við og sá Nemic, annan liðsforingja, rölta til sín.

en-is

“Yup” Cohren responded.

„Jamm,“ svaraði Cohren.

en-is

“What did you plan on using this time?”

„Hvernig ætlarðu að fara að þessu í þetta sinn?“

en-is

Before he could answer, the door opened and Harris, Craith, and a few others hurried out, already fully dressed and kitted out.

Áður en hann gat svarað opnuðust dyrnar og Harris, Craith og fleiri hröðuðu sér út, nú þegar fullklæddir og með allan sinn útbúnað.

en-is

“Morning,” Craith said.

„Daginn,“ sagði Craith.

en-is

“What woke you guys up?” Cohren asked.

„Hvað vakti ykkur?“ spurði Cohren.

en-is

“Well, One, we didn’t want to see what you had in mind for waking the company up today. Second, the first Shock Troops to get up get first pick of the morning chow” One of the men, Ravik, answered. “And you know for a fact how bad they can get”

„Ja, í fyrsta lagi höfðum við ekki áhuga á að komast að því hvernig þú ætlar þér að vekja alla í dag,“ svaraði einn mannanna, Ravik. „Og í öðru lagi þá eru það þeir leifturhermenn sem eru fyrstir á fætur sem næla sér í allt það besta sem í boði er í morgunverðinum. Og þú veist vel að þar er ekki úr miklu að moða.“

en-is

“You make a good point Specialist,” Cohren said. He reached in and flicked a switch. An alarm sounded inside of the barracks, loud and screeching. He heard muffled shouting inside and people stumbling about.

„Góður punktur, sérfræðingur,“ svaraði Cohren. Hann teygði sig inn í skálann og sló upp rofa. Há og skræk viðvörunarbjalla gall við inni í skálanum. Hann heyrði kæfðar mótbárur að innan og fólk staulast um.

en-is

“Jeez Valturi,” Nemic stated. “You’d think they would have learned by now to wake up when you did”

„Úff, Valturi,“ sagði Nemic. „Maður hefði haldið að þau væru búin að læra að vakna á sama tíma og þú.“

en-is

“Well my buddys from boot camp here did” Cohren motioned to Harris, Craith and Ravik. “But then again, their squad and platoon leader’s, they know to wake up before their units.

„Ja, félagar mínir úr æfingabúðunum hafa lært það.“ Cohren bandaði í átt að Harris, Craith og Ravik. „En þeir eru auðvitað í forsvari fyrir sína eigin flokksdeildir og sveitir. Þeir kunna þá list að vakna á undan sínu fólki.“

en-is

Seconds later the rest of the company came streaming out. They all had everything they needed, from personal items to needed gear. A few of the newer recruits look disoriented, others more annoyed.

Nokkrum sekúndum seinna streymdi restin af undirfylkingunni út um dyrnar. Þau voru öll fullbúin, með sínar persónulegu eigur og allan þann útbúnað sem þau þurftu. Nokkrir af grænjöxlunum litu ringlaðir út, aðrir virkuðu pirraðir.

en-is

“Morning everyone” Cohren said in a cheery voice.

„Góðan daginn, öllsömul,“ sagði Cohren bjartri röddu.

en-is

“With all respect sir, why do you have to wake us up like that?” One of the Shock Troopers, a corporal, asked.

„Með fullri virðingu, herra, af hverju þarftu að vekja okkur á þennan máta?“ spurði einn leifturhermaðurinn, undirliðþjálfi.

en-is

“Cause the regular alarms are shit. And because Daybreak doesn't sleep in” Cohren stated.

„Af því að venjulegi vekjarinn er drasl. Og af því að Dögun sefur ekki yfir sig,“ tilkynnti Cohren.

en-is

“Make sure you have all your personal belongings,” Cohren continued. As a 1st Lieutenant and Company XO, it was his responsibility to oversee and assist the company with the Company leader, Captain Boradin Shaw . “We won’t be returning. Sergeants and 2nd lieutenants, I'm giving you and your squads fifteen minutes to make final checks and grab rations for the day”

„Gætið að því að þið séuð með alla ykkar persónulegu muni,“ bætti Cohren við. Sem fyrsti liðsforingi og næstráðandi var það á hans ábyrgð að hafa umsjón með undirfylkingunni ásamt yfirmanni hennar, Boradin Shaw kapteini. „Við munum ekki koma hingað aftur. Liðþjálfar og aðrir liðsforingjar, ég gef ykkur og sveitum ykkar fimmtán mínútur til að framkvæma lokayfirferð og birgja ykkur upp fyrir daginn.“

en-is

The members of Exodus company quickly dispersed. They were a part of the 2nd Shocktrooper Division, 2nd Army. They were originally two separate companies, Cohort and Dagger, before being consolidated. They were a cracked company, and Cohren felt mixed feelings about being promoted to 1st Lieutenant, mainly due to the reasons.

Hermenn Exodus-undirfylkingar tvístruðust í allar áttir. Þeir voru hluti af annarri leifturherdeild annars hersins. Upprunalega var um tvær mismunandi undirfylkingar að ræða, Skor og Rýting, þar til þær runnu saman í eitt. Þetta var klofin undirfylking og einmitt vegna þess hafði Cohren sínar efasemdir um að hafa verið hækkaður í tign og settur í stöðu fyrsta liðsforingja.

en-is

Cohren and Nemic, the leader of 1st Platoon, walked together under the light of the FOB's many lights, powered by generators. Most were tinted red to help keep them hidden from enemy bombers. Daybreak had resorted to Wild Weasel attacks, both in the air and on the ground, to combat them.

Cohren og Nemic, foringi fyrstu flokksdeildar, gengu saman inn í ljóshjúpinn undir framvarðarbækistöðinni, sem var upplýst með fjöldamörgum perum sem voru knúnar með rafölum. Flestar perurnar voru með rauðleitum blæ til að reyna að fela staðsetningu bækistöðvarinnar fyrir óvinveittum sprengjuflugvélum. Dögun var farin að egna fyrir þeim með léttum flugvélum í von um að staðsetja loftvarnir þeirra, svo að hægt væri að ráðast gegn þeim annaðhvort úr lofti eða á landi.

en-is

“Another day, another task for Hell’s Frontrunners” Nemic started with a dry laugh. “Where are they sending us?”

„Nýr dagur og ný verkefni fyrir Framliðasveit helvítis,“ sagði Nemic og hló þurrlega. „Hvert er verið að senda okkur?“

en-is

“A FOB outside Ianlos. We are being sent to help support the ground assault” Cohren answered, taking a drag from his cigarette. Half of him blamed Craith for getting him into smoking, but a year of combat does a lot to you, so he didn’t say anything.

„Í framvarðarbækistöð fyrir utan Ianlos. Okkur er ætlað að styðja aðgerðir á jörðu niðri,“ svaraði Cohren og saug sígarettuna sína. Að hluta kenndi hann Craith um að hafa byrjað að reykja, en eitt ár af bardögum hafði sín áhrif, svo að hann sagði ekkert um það.

en-is

“Shit. Its getting bad on the front, '' Nemic muttered. “All the news leaving this place is ‘Support the war effort. Send aid to the Kurgan Front’ how about sending aid to the Howland Front”

„Andskotans. Ástandið er slæmt á víglínunni,“ tautaði Nemic. „Einu fréttirnar sem berast héðan er að fólk eigi að „styðja hernaðaraðgerðirnar og senda hjálpargögn á víglínuna í Kurgan“. Hvað með að senda einhver hjálpargögn á Howland-víglínuna?“

en-is

“Amen brother” Cohren said as he flicked the remains of the cigarette into the mud. “Anyway, we're heading out with the 1st armored platoon, so we don’t have to walk. Captain Shaw should be their”

„Amen, bróðir sæll,“ svaraði Cohren og skaut sígarettustubbnum sínum út í leðjuna. „Allavega, við verðum samferða fyrstu brynvörðu flokksdeildinni, svo að við þurfum ekki að labba. Shaw kapteinn ætti að vera þarna.“

en-is

“Shaw got us a ride?” Nemic asked, a little surprised.

„Reddaði Shaw okkur fari?“ spurði Nemic, eilítið hissa.

en-is

“Yup. Honestly, he isn’t as bad as I thought he was. I mean, he’s not great, but he isn’t unbearable”

„Jamm. Í sannleika sagt þá er hann ekki eins slæmur og ég hélt að hann væri. Ég meina, hann er ekki frábær, en hann er ekki óþolandi.“

en-is

Cohren lifted his thumb and index finger to his throat mic, shifting his pack on his back while he did. “All units in Exodus Company, meet at Motor Pool West when you're finished. We are heading out with the 1st Armored Platoon at 0500”

Cohren átti við hálsmíkrófóninn sinn með þumli og vísifingri og kom pokanum sínum betur fyrir á bakinu á sama tíma. „Allar einingar innan Exodus-undirfylkingar, þegar þið hafið lokið verkefnum ykkar er samkomustaður okkar hjá bækistöðvum vélaflotans til vesturs. Við leggjum af stað í samfloti með fyrstu brynvörðu flokksdeildinni klukkan 0500.“

en-is

Every few seconds he got a response from the squad leaders. Haris, Craith, and Ravik had all been low ranking NCO when they all got there. All four of them had been good friends since basic back on Earth. It felt so long ago now since Cohren had met them, even though it couldn’t have been two years ago. They were squad leaders, But Craith was now leading 2nd Platoon as of a week ago, after the previous leader had gotten medically discharged after catching a bullet from a Daybreak sniper.

Annað slagið bárust honum svör frá fyrirliðum sveitanna. Þeir Harris, Craith og Ravik höfðu allir verið lágt settir óbreyttir hermenn þegar þeir mættu hingað fyrst. Þeir höfðu verið góðir vinir alveg síðan í æfingabúðunum á jörðinni. Cohren fannst hann hafa þekkt þá svo lengi, en það gat samt ekki verið meira en tvö ár. Þeir voru allir komnir með eigin sveitir sem þeir voru í forystu fyrir, en Craith hafði þar að auki haft umsjón með annarri undirfylkingu í eina viku, eftir að fyrri fyrirliði hennar var leystur úr stöðu sinni eftir að hafa orðið fyrir kúlu frá einni af leyniskyttum Dögunar.

en-is

Walking up to the motor pool, Cohren and Nemic’s eye fell on a group of around eight Kronos Main Battle Tanks and four Strykers. Their crew milled about, making sure their war machines were ready to go. Cohren’s gaze soon found Captain Boradin Shaw, who was talking with the armored platoon’s commander. As they walked up, Shaw looked over and walked up, his usually cold face masking all emotions.

Þar sem þeir gengu í átt að vélaflotanum virtu Cohren og Nemic fyrir sér þyrpingu af átta Kronos-skriðdrekum og fjórum brynvörðum trukkum. Áhafnir þeirra voru á þvælingi í kringum farartækin, að gæta þess að stríðsvélarnar þeirra væru til í tuskið. Cohren kom skjótt auga á kaptein Boradin Shaw, sem var á tali við skipherra brynvörðu flokksdeildarinnar. Þegar þeir nálguðust sneri Shaw sér að þeim og eins og venjuleg var ekki hægt að lesa neitt í fálátum svip hans.

en-is

“Lieutenant Nemic…Lieutenant Valturi…” He said Cohren was slower, glancing at Cohren’s pistol holster before glancing up again. “I assume that the company is ready”

„Nemic liðsforingi … Valturi liðsforingi …“ Hann sagði nafn Cohrens hægar og leit sem snöggvast niður á byssuhulstrið við belti Cohrens áður en hann leit beint á hann. „Ég geri ráð fyrir að undirfylkingin sé reiðubúin.“

en-is

“Yes sir. There should be on their way now, we gave them time to grab rations from the mess” At 0500 sharp, Exodus company assembled at the motor pool. Shaw stepped onto a box and began to speak.

„Já, herra. Þau ættu að vera á leiðinni hingað, við gáfum þeim nægan tíma til að sækja sér birgðir úr matsalnum.“ Á slaginu klukkan 0500 kom Exodus-undirfylkingin saman hjá véladeildinni. Shaw steig upp á kassa og ávarpaði hersinguna.

en-is

“Where are moving out to FOB I-131, fifty miles outside of Ianlos. We are to support the ongoing siege and later attack of Ianlos to flush out the insurgency there. From there we will have a foothold and the base of the mountains” Shaw explained. “Get with your squads and mount up”

„Við erum á leiðinni í framvarðarbækistöðina I-131, fimmtíu mílur fyrir utan Ianlos. Þar munum við veita stuðning við umsátrið sem stendur þar yfir og síðan ráðast inn í Ianlos til að vinna bug á öllum uppreisnarmönnum sem þar er að finna. Þaðan munum við geta veitt viðspyrnu og erum vel staðsett hvað varðar fjalllendið,“ útskýrði Shaw. „Finnið sveitirnar ykkar og komið ykkur um borð.“

en-is

The company dispersed, joining together in their squads and their sergeants had them mount up on one of the tanks. Cohren pulled himself onto one of the tanks farther up on the convoy, joining Nemic, Craith, and two new recruits. Cohren remembered them arriving a few days ago, but didn’t know much about them. Sitting on the side, dangling his legs on the side, he adjusted his pack and radio set, which connected to his earpiece and throat mic.

Undirfylkingin skipti sér niður í sveitir og liðþjálfarnir sáu um að úthluta sveitunum skriðdrekum. Cohren hífði sig upp á skriðdreka framarlega í lestinni ásamt Nemic, Craith og tveimur grænjöxlum. Cohren mundi að þeir höfðu mætt á svæðið fyrir nokkrum dögum en vissi lítið um þá. Hann sat á brún skriðdrekans með danglandi fætur og kom pokanum sínum og talstöðinni sem tengd var við hálsmíkrófóninn og eyrnatólið betur fyrir.

en-is

“Hey Cohren, does Harris still have Snowball?” Nemic asks as they got settled in.

„Hæ, Cohren, er Harris ennþá með Snjóbolta með sér?“

en-is

“You mean his chicken he stole?” Cohren remembered the morning they had stolen him from a farm. “Yeah, i'm pretty sure”

„Áttu við kjúklinginn sem hann stal?“ Cohren mundi vel morguninn sem þeir höfðu nappað fuglinum af bónda einum. „Já, það held ég.“

en-is

Cohren glanced over to one of the other tanks and spotted Harris with his squad. From the back of his pack he could just make out the movement of a small chicken moving its head around, scanning the surroundings.

Cohren leit yfir á nálægan skriðdreka og kom auga á Harris ásamt sveitinni sinni. Hann gat rétt svo greint eilitla hreyfingu aftan úr bakpokanum hans, lítinn kjúkling sem hreyfði höfuðið til og frá og virti umhverfið fyrir sér.

en-is

“Yup, he still has him” Cohren answered as the tank's turret hatch clanked open and its commander came into view.

„Jamm, hann er ennþá með hann,“ svaraði Cohren í því að lúgan á skriðdrekanum opnaðist og höfuðið á skipherranum birtist upp um opið.

en-is

“All tanks were moving out” The commander started calmly but clearly into his headset. The engines of a platoon of tanks and Strykers roared to life as they started moving forward. The Kronos Cohren was on jolted as its break released and moved forward, getting into formation. The tanks took up a wedge formation as they moved across the Itania plains. The winter storms had frozen over the wetlands and forests, but the mud always remained.

„Allir skriðdrekar, við erum á útleið,“ sagði hann skýrt og yfirvegað í míkrófóninn á heyrnartólunum sínum. Vélarnar í öllum skriðdrekunum og brynvörðu trukkunum vöknuðu með orgi og hersingin skreið af stað. Kronos-skriðdrekinn sem Cohren sat á tók af stað með rykk þegar bremsunni var sleppt og kom sér á sinn stað í fylkingunni. Skriðdrekarnir röðuðu sér upp í fleyg þar sem þeir skröltu yfir Ítaniuslétturnar. Vetrarstormarnir höfðu klætt skógana og votlendið klakabrynju en leðjan var alltaf þar undir.

en-is

After around an hour, one of the new recruits, Cohren, remembered his name being Orson, spoke up. “Lieutenant, you’ve been here since the start of the war, right?”

Eftir um klukkustundarakstur sneri annar af grænjöxlunum, Cohren mundi að hann hét Orson, sér að honum og spurði: „Liðsforingi, þú hefur verið hérna síðan stríðið byrjaði, er það ekki?“

en-is

“Yup, Operation Firestorm,” Cohren answered. “We thought it would be over in a few weeks, but…we underestimate them”

„Jamm. Aðgerðin Eldur og brennisteinn,“ svaraði Cohren. „Við héldum að þetta myndi klárast á nokkrum vikum en … við vanmátum þá.“

en-is

“Underestimated is putting it lightly” Nemic joined in the conversation. “They had more weapons and manpower than we were prepared for. They were able to shoot down The UFS Revenant in the first two weeks, and just last month the Erebus. Hell, we should see it from the route were taking”

Nemic blandaði sér í samræðurnar. „Vanmátum er vægt til orða tekið. Þeir bjuggu að fleiri vopnum og meiri mannaforða en við áttum von á. Þeim tókst að skjóta niður herfarið Forynju innan fyrstu tveggja viknanna, og síðan Erebus í síðasta mánuði. Við ættum að geta séð flakið á leiðinni sem við förum.“

en-is

“Well, I’ll stand defiantly for the Federation” Orson said defiantly. “I’ll not let those terrorist scare me”

„Jæja, ég ætla allavega að standa mína plikt fyrir Bandalagið,“ sagði Orson keikur. „Ég mun ekki láta þessa hryðjuverkamenn skjóta mér skelk í bringu.“

en-is

“You say that now, but from what I have seen, most fresh eighteen year old recruits like yourself dive to cover as soon as you hear a gunshot” Craith stated.

„Þú segir það núna, en eftir því sem ég hef séð þá stökkva bólugrafnir átján ára nýgræðingar eins og þú í hvarf um leið og þeir heyra byssuskot,“ tilkynnti Craith honum.

en-is

“I guess we’ll find out,” Cohren said with a laugh. Orson didn’t continue the conversation.

„Ætli við komumst ekki að því hvort svo sé,“ sagði Cohren og hló. Orson lét málið niður falla.

en-is

“Exodus XO, Exodus CO” Cohrens radio crackled. “We're picking up heat signatures 350 yards out, 20 degrees right”

„Næstráðandi og yfirmaður Exodus-undirfylkingar,“ heyrðist sagt málmkenndri röddu í talstöð Cohrens. „Hitamyndavélin hefur numið mynstur í um 320 metra fjarlægð, 20 gráður til hægri.“

en-is

Cohren pulled himself up to the top of the tank and pushed his Optic Goggles. Switching them to Thermal, he could see heat signatures in the distance.

Cohren kom sér upp á hæsta punkt skriðdrekans og ýtti sjóngleraugunum sínum niður. Hann kveikti á varmastillingunni og sá móta fyrir hitamynstrunum framundan.

en-is

“Yup, I see them” Cohren responded, using his throat mic.

„Jamm, ég sé þau,“ svaraði Cohren í hálsmíkrófóninn.

en-is

“Enemy’s?” The other recruit, Natayla, asked.

„Óvinveittir?“ spurði hinn grænjaxlinn, Natayla.