Dataset Viewer
word
stringlengths 1
62
| pos
stringclasses 47
values | pro
stringlengths 0
66
| definition
stringlengths 1
2.93k
| example
stringlengths 0
3.03k
|
---|---|---|---|---|
ក
|
ន.
|
[ក]
|
តួអក្សរទី១ក្នុងវគ្គទី១នៃអក្ខរក្រមព្យញ្ជនៈខ្មែរ។ តួអក្សរនេះមានឈ្មោះថា ក ហើយតាងឱ្យព្យញ្ជនៈ /ក/ មានអក្ខរសូរអន្តរជាតិ [k] ជាកណ្ឋជៈ មានសំឡេងក្នុងឋានបំពង់ក ជាសិថិល អឃោសៈ។
| |
ក
|
កិ.
|
[ក]
|
តាំងផ្ដើម, តាំងធ្វើ
|
កសាង, កកើត, កចេតិយ, កភូមិ។
|
ក
|
ន.
|
[ក]
|
អវយវៈដែលតពីក្បាលទៅស្មា ឬទៅខ្លួននៃមនុស្សសត្វ
|
កមនុស្ស, កមាន់។
|
ក៏
|
ឈ.
|
[ក]
|
ពាក្យជាសន្ធានមានសំឡេងកញ្ឆក់ខ្លីសម្រាប់និយាយតប្រយោគដោយឡែក
|
អ្នកក៏ទៅ, ខ្ញុំក៏ទៅ, ធ្វើដូច្នេះក៏បាន, របស់នេះរូបក៏ល្អ តម្លៃក៏ថោក។
|
កក
|
គុ.កិ., គុ.
|
[កក]
|
កុះករ, តាន់តាប់, ជុំជិត, កុញ, ត្រៀបត្រា
|
មើលទៅឃើញមនុស្សកក, ឈរកក។
|
កកកុញ
|
គុ.កិ.
|
[កក-កុញ]
|
ច្រើនត្រៀបត្រា ច្រើនកុះករ ណែនណាន់តាន់តាប់
|
ពិធីបុណ្យអុំទូកមានមនុស្សច្រើនកកកុញ។
|
កកស្ទះ
|
កិ.
|
[កក-ស្ទះ]
|
មិនអាចផ្លាស់ទី រំកិល ងាក កម្រើក ឬ ធ្វើចលនាបាន ដោយសារមានរបស់គរជាប់បន្តគ្នា ឬ មនុស្សច្រើនណែនណាន់តាន់តាប់
|
ចរាចរណ៍កកស្ទះ។
|
កក
|
កិ.
|
[កក]
|
ប្រែពីរាវទៅជាខន់ ឬទៅជារឹង
|
ទឹកផ្ដើមកកនៅសីតុណ្ហភាពក្រោមសូន្យអង្សា។
|
កក
|
គុ.
|
[កក]
|
ដែលត្រជាក់ មិនក្ដៅ (ចំណីអាហារ)
|
បាយកក។
|
កក់
|
កិ.
|
[កក់]
|
ជម្រះសក់ឱ្យស្អាត
|
កក់សក់។
|
កក់
|
កិ.
|
[កក់]
|
ធ្វើឱ្យទទឹកជោក
|
ភ្លៀងកក់។
|
កក់
|
កិ.
|
[កក់]
|
បញ្ចាំទុកមុន, ឱ្យមុនជាការបញ្ចាំចិត្ត
|
ខ្ញុំបានកក់ប្រាក់ឱ្យគេរួចហើយ។
|
កក់
|
ន.
|
[កក់]
|
ឈ្មោះស្មៅទឹកមួយពួក សម្រាប់ប្រើជាធ្វើកន្ទេល
|
កក់មានច្រើនប្រភេទ គឺ កក់មូល, កក់ជ្រុង, កក់ចែងម៉ែង។ល។
|
កក់
|
ន.
|
[កក់]
|
ឈ្មោះប្រដាប់ម្យ៉ាងមានសណ្ឋានដូចផ្លែឈូកសម្រាប់ងូតទឹក
|
ទឹកធ្លាក់ចេញពីកក់។
|
កក់ក្ដៅ
|
កិ.
|
[កក់-ក្ដៅ]
|
ក្ដៅល្មម ក្ដៅស្រួល
|
ភួយនេះកក់ក្ដៅណាស់។
|
កករ
|
ន.
|
[ក-ក]
|
ផង់ឬកម្ទេចល្អិត ដែលនៅក្នុងសភាវៈរាវ មានទឹក, សុរា, ប្រេងជាដើម
|
កករប្រេង, ចិត្តកករល្អក់។
|
កករចិត្ត
|
ន.
|
[ក-ក-ចិត]
|
ចិត្តសៅហ្មងហាក់ដូចជាមានកករ។
| |
កកាត
|
គុ.
|
[ក-កាត]
|
ដែលនៅសល់តិច, ដែលនៅសល់រលាបៗ
|
ទឹកសម្លនៅសល់កកាតនឹងបាតឆ្នាំង។
|
កកាយ
|
កិ.
|
[ក-កាយ]
|
កាយរឿយៗ; ជីកដីជារន្ធ, ជារូង, ជារង, ជារណ្ដៅដោយដៃ (មនុស្ស), ដោយជើង (សត្វ)
|
មនុស្សកកាយដី, មាន់កកាយដី, អណ្ដើកកកាយដី។
|
កកិចកកុច
|
គុ.
|
[ក-កិច-ក-កុច]
|
ដែលមានចិត្តវៀច, មានគំនិតគេចកែ
|
មនុស្សកកិចកកុច។
|
កកិត
|
កិ.
|
[ក-កិត]
|
ពាល់, ដដុស ឬប៉ះយ៉ាងស្រាល។
| |
កកិល
|
កិ.
|
[ក-កិល]
|
ទៅដោយគូទពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយទៀត
|
មនុស្សខ្វិនកកិលដូចកូនក្មេង។
|
កកូរ
|
កិ.
|
[ក-កូ]
|
កូរញយៗ
|
កកូរត្រុំ ឬ កកូរសម្ល។
|
កកូរកកាយ
|
កិ.
|
[ក-កូ-ក-កាយ]
|
សសោះជ្រាវរាវរកអ្វីមួយ
|
គាត់យកដែកកកូរកកាយរករបស់អេតចាយ។
|
កកេបកកាប
|
គុ., កិ.
|
[ក-កេប-ក-កាប]
|
ដែលកខ្វេសកខ្វាសដោយខំប្រឹងដើរ ឬប្រឹងឡើងឱ្យបានឆាប់
|
ខំឡើងដើមឈើកកេបកកាប។
|
កកេរ
|
កិ.
|
[ក-កេ]
|
ខាំរឿយៗ ដើម្បីឱ្យដាច់
|
កកេរពោត, កណ្ដុរកកេរទូ។
|
កកេះ
|
កិ.
|
[ក-កេះ]
|
កេះរឿយៗ ដោយក្រចកជាដើម។
| |
កកែកកកោក
|
គុ.កិ., ន.
|
[ក-កែក-ក-កោក]
|
សម្ដីនិយាយគ្នា ឮសូរកោកៗ ច្រើនដង។
| |
កកែកករ
|
គុ.កិ., ន.
|
[ក-កែ-ក-ក]
|
សម្ដីនិយាយមិនច្បាស់លាស់ យ៉ាងដូចក្មេងតូចដែលទើបចេះស្ដី
|
កូនប្រុសខ្ញុំបានចេះស្ដីកកែកករហើយ។
|
កកែងកកោង
|
គុ., ន.
|
[ក-កែង-ក-កោង]
|
កិរិយាពុំគប្បី, កោង, ព្រហើន, ឥតមានលំអុតលំឱន។
| |
កកែប
|
ន.
|
[ក-កែប]
|
អវយវៈសត្វចតុប្បាទពួកខ្លះ នៅត្រង់គន្លាក់កែងជើងខាងក្រោយគល់ក្រចកជាខាងក្រោមកែបទាំងគូ
|
កកែបគោ, កកែបក្របី។
|
កកោក
|
គុ.កិ., ឧ.
|
[ក-កោក]
|
សូរនិយាយខ្លាំងឥតក្រែងដែលឮកោកៗ
|
និយាយកកោក។
|
កកោស
|
កិ.
|
[ក-កោស]
|
កោសដោយធ្វេសប្រហែសឥតមានបំណងនឹងធ្វើឱ្យវត្ថុមួយនិងវត្ថុមួយរបករបោចខូចខាតឡើយ។
| |
កកោះ
|
ន.
|
[ក-កោះ]
|
ឈ្មោះឈើមួយប្រភេទ មានខ្លឹមពណ៌ក្រមៅ ប្រើការធ្វើសសរផ្ទះ, ក្ដារក្រាល ឬក្ដារងឿ។
| |
កក្កដ
|
ន.
|
[ក័ក-កៈ-ដៈ]
|
ឈ្មោះខែទី ៤ នៃសុរិយគតិ, មាន ៣១ ថ្ងៃ។ សព្វថ្ងៃប្រើជា កក្កដា ក៏រាប់ជាខែ ទី ៧ ដែរ។
| |
កក្កដា
|
ន.
|
[ក័ក-កៈ-ដា]
|
ឈ្មោះខែទី ៧ តាមសុរិយគតិ មាន ៣១ ថ្ងៃ និងរាសីរូបក្ដាម។
| |
កក្រិត
|
គុ.
|
[ក-ក្រិត]
|
ពាក្យសម្រាប់ញ៉ាំងពាក្យខ្មៅឱ្យប្លែកឡើង
|
មនុស្សនោះខ្មៅកក្រិត គឺខ្មៅឥតរសជាតិ។
|
កក្រើក
|
កិ.
|
[ក-ក្រើក]
|
កម្រើក, រញ្ជួយ, របើកឡើង។
| |
កក្រើកញាប់ញ័រ
|
កិ.
|
[ក-ក្រើក-ញាប់-ញ័រ]
|
កក្រើកញ័រយ៉ាងញាប់សព្វអន្លើ។
| |
កក្រើករំជួល
|
កិ.
|
[ក-ក្រើក-រំ-ជួល]
|
កក្រើករញ្ជួយជ្រួលច្របល់។
| |
កក្រើករំពើក
|
កិ.
|
[ក-ក្រើក-រំ-ពើក]
|
កក្រើកខ្លាំង, ជ្រួលច្របល់ខ្លាំង។
| |
កក្រោះ
|
គុ.
|
[ក-ក្រោះ]
|
ដែលឥតរសជាតិ
|
សោះកក្រោះ។
|
កក្លាក់
|
គុ.កិ.
|
[ក-ក្លាក់]
|
ច្រើននិយាយផ្សំជាមួយនឹងពាក្យ ហៀរ
|
ហៀរកក្លាក់។
|
កក្លូក
|
គុ.កិ.
|
[ក-ក្លូក]
|
ដែលរាវខ្លាំង, ដែលមានទឹកច្រើន
|
រាវកក្លូក។
|
កក្អាក
|
គុ.កិ.
|
[ក-ក្អាក]
|
ដែលឮសូរក្អាកៗ ច្រើនដង (សើច)
|
សើចកក្អាក។
|
កក្អាកកក្អាយ
|
គុ., គុ.កិ.
|
[ក-ក្អាក-ក-ក្អាយ]
|
ក្អាកក្អាយខ្លាំង, សប្បាយរីករាយខ្លាំង។
| |
កក្អាយ
|
ប.
|
[ក-ក្អាយ]
|
ពាក្យសម្រាប់និយាយផ្សំនឹងពាក្យ កក្អាក
|
សើចកក្អាកកក្អាយ។
|
កក្អិច
|
គុ.កិ.
|
[ក-ក្អិច]
|
ពាក្យសម្រាប់ចម្រើនពាក្យមាត់ឱ្យប្លែកឡើង (ត្រី)
|
ត្រីមាត់កក្អិច។
|
កក្អិច
|
ប.
|
[ក-ក្អិច]
|
ពាក្យសម្រាប់និយាយផ្សំនឹង កក្អៀក ថា កក្អិចកក្អៀក គឺ ឮសូរមាត់សើចច្រើនពុំដាច់សូរ
|
សើចលេងកក្អិចកក្អៀក។
|
កក្អិល
|
គុ.កិ., គុ.
|
[ក-ក្អិល]
|
ពាក្យសម្រាប់ចម្រើនកិរិយាដែលនៅមានកម្លាំងចិត្តឱ្យប្លែកឡើង
|
និយាយកក្អិល, សម្ដីកក្អិល។
|
កក្អឹក
|
គុ.កិ., គុ.
|
[ក-ក្អឹក]
|
ក្អឹកៗច្រើនដងមិនដាច់សូរ
|
សើចកក្អឹក។
|
កក្អៀក
|
គុ.កិ., ឧ.
|
[ក-ក្អៀក]
|
ក្អៀកៗច្រើនដងមិនដាច់សូរ
|
សើចកក្អៀក។
|
កក្អៀច
|
គុ.កិ.
|
[ក-ក្អៀច]
|
ពាក្យសម្រាប់ចម្រើនពាក្យចុះឱ្យប្លែកឱ្យច្រើនឡើង (ដង្កូវ)
|
ដង្កូវចុះកក្អៀច។
|
កខិកកខក់
|
កិ.
|
[ក-ខិក-ក-ខក់]
|
ឈ្លក់; រង្គោះ។
| |
កខិបកខុប
|
គុ.កិ., គុ.
|
[ក-ខិប-ក-ខុប]
|
ដែលមានចិត្តអរ ព្រោះបានរបស់ជាទីគាប់ចិត្ត
|
អរកខិបកខុប។
|
កខឹក
|
គុ.កិ., ឧ.
|
[ក-ខឹក]
|
ខឹកៗ ច្រើនដងមិនដាច់សូរ ហើយញាប់រន្ថាន់ (សើច)
|
សើចកខឹក។
|
កខុប
|
ន.
|
[ក-ខុប]
|
ឈ្មោះសត្វល្អិតមួយប្រភេទ រូបដូចកន្លាតតែនៅក្នុងទឹក។
| |
កខូស
|
ឧ.
|
[ក-ខូស]
|
(ម.ព. រខូស)។
| |
កខ្វក់
|
គុ.
|
[ក-ខ្វក់]
|
ដែលគគ្រិចមិនស្អាត, ដែលស្មោកគ្រោក។
| |
កខ្វិក
|
ប.
|
[ក-ខ្វិក]
|
សម្រាប់និយាយផ្សំជាមួយនឹងពាក្យ កខ្វក់
|
កខ្វិកកខ្វក់។
|
កខ្វេសកខ្វាស
|
គុ.កិ., គុ.
|
[ក-ខ្វេស-ក-ខ្វាស]
|
ដែលមានដំណើរខ្វេសខ្វាសរឿយៗ
|
វារកខ្វេសកខ្វាស។
|
កង
|
គុ.កិ., គុ.
|
[កង]
|
ដែលឮស៊ានរំពង, អឺងកង
|
ឮសូរកងរំពង, យំកងរំពង, ហ៊ោកងរំពង។
|
កង
|
កិ.
|
[កង]
|
ចាប់ត្រកង; ធ្វើឱ្យមូលជាវង់
|
កងចំបើងមួយកង, គោកងកន្ទុយ។
|
កង
|
ន.
|
[កង]
|
ពួក, ក្រុម, សង្កាត់, ចង្កោម
|
កងទ័ព, កងឃុំ, កងខេត្ត, កងធម៌។
|
កងកម្លាំង
|
ន.
|
[កង-កំ-ឡាំង]
|
ក្រុមមនុស្សដែលមានភារកិច្ចការពារសុវត្ថិភាព ឬសន្តិសុខ
|
កងកម្លាំងការពារព្រំដែន, កងកម្លាំងរក្សាសន្តិភាព។
|
កងកម្លាំងប្រដាប់អាវុធ
|
ន.
|
[កង-កំ-ឡាំង-ប្រ-ដាប់-អា-វុត]
|
បន្សំរវាងកងទ័ពជើងគោក ជើងទឹក និងជើងអាកាសរបស់ប្រជាជាតិមួយ
|
កងកម្លាំងប្រដាប់អាវុធកម្ពុជា។
|
កងកាំភ្លើងធំ
|
ន.
|
[កង-កាំ-ភ្លើង-ធំ]
|
ក្រុមទាហានដែលមានជំនាញ និងទទួលភារកិច្ចបញ្ជាកាំភ្លើងធំ
|
គាត់ជាមេបញ្ជាការកងកាំភ្លើងធំ។
|
កងទ្រនាប់
|
ន.
|
[កង-ទ្រ-នាប់]
|
កងទ្រនាប់ដាក់ចន្លោះក្បាលខ្ចៅសម្រាប់រឹតបន្តឹងខ្ចៅ
|
កងទ្រនាប់ខ្ចៅសង្កសីប្រក់ដំបូល, កងទ្រនាប់ខ្ចៅឡាន។
|
កងទ័ពជើងទឹក
|
ន.
|
[កង-ទាប់-ជើង-ទឹក]
|
អង្គភាពកងទ័ពដែលមានកាតព្វកិច្ចធ្វើប្រតិបត្តិការនៅលើដែនទឹក ដែនសមុទ្រជាដើម
|
មេបញ្ជាការកងទ័ពជើងទឹក។
|
កងនាវា
|
ន.
|
[កង-នា-វា]
|
អង្គភាពកងទ័ពដែលជាផ្នែកមួយនៃកងទ័ពជើងទឹក មានជំនាញខាងនាវាចរណ៍។
| |
កងរាជអាវុធហត្ថ
|
ន.
|
[កង-រាច-អា-វុត-ហ័ត]
|
ផ្នែកនៃកងយោធពលខេមរភូមិន្ទដែលមានស្វ័យភាពក្នុងកិច្ចអនុវត្តច្បាប់លើពលរដ្ឋស៊ីវិលនិងយោធា
|
កងរាជអាវុធហត្ថលើផ្ទៃប្រទេស, កងរាជអាវុធហត្ថខេត្ត។
|
កងរឹត
|
ន.
|
[កង-រឹត]
|
ប្រដាប់រឹតបន្តឹងសាច់ក្រណាត់ មានសណ្ឋានជារង្វង់ប្រើក្នុងការដេរប៉ាក់
|
កងរឹតប្រើខ្ចៅមួល។
|
កងអន្តរាគមន៍
|
ន.
|
[កង-អន់-តៈ-រ៉ា-គំ]
|
កងកម្លាំងដែលមានភារកិច្ចជួយសម្របសម្រួលក្នុងបញ្ហាសន្តិសុខឬគ្រោះអាសន្នណាមួយ
|
កងអន្តរាគមន៍ពិសេស, កងអន្តរាគមន៍រថពាសដែក, កងអន្តរាគមន៍ជើងទឹក។
|
កង
|
ន.
|
[កង]
|
ប្រដាប់មានវង់មូលសម្រាប់ពាក់ប្រហក
|
កងដៃ, កងជើង, កងក្រវិល។
|
កងក
|
ន.
|
[កង-ក]
|
គ្រឿងអលង្ការម៉្យាងសម្រាប់ពាក់នៅនឹងក មានសណ្ឋានជារង្វង់ធ្វើពីវត្ថុធាតុផ្សេងៗ
|
ខ្មែរបុរាណនិយមពាក់កងក។
|
កងទងឈូក
|
ន.
|
[កង-ទង-ឈូក]
|
គ្រឿងអលង្ការមួយប្រភេទធ្វើពីលោហៈដែលផ្នែកខាងចុងទាំងពីរខាងទល់មុខគ្នារចនាដូចផ្កាឈូកក្រពុំសម្រាប់ពាក់នៅកជើងនៃអ្នករបាំបុរាណខ្មែរ ហើយក៏មានពាក់នៅកដៃផងដែរ
|
កងទងឈូកក៏មានពាក់លម្អកជើងកូនក្រមុំក្នុងពិធីមង្គលការដែរ។
|
កងរាក់
|
ន.
|
[កង-រាក់]
|
កងដៃមួយប្រភេទ ដែលមានមុខកាត់បីជ្រុងរាងដូចទ្រនុងខ្នងសត្វពស់ដោយមានឆ្លាក់ក្បាច់ភ្ញី។
| |
កង
|
ន.
|
[កង]
|
ឈ្មោះនំមួយប្រភេទធ្វើពីម្សៅដំណើប លុញជារាងកងបង់ខ្លាញ់ រួចយកទៅជ្រលក់ទឹកស្ករត្នោតរំងាស់លាយល្ងសពីលើ។
| |
កង់
|
ន.
|
[កង់]
|
(ព.សា.) យានកង់ពីរដែលអាចប្រព្រឹត្តទៅមុខបានដោយសារឈ្នាន់, ច្រវាក់ថាសជាដើមដែលដាក់ទាក់ទងគ្នាជាមួយនឹងដុំនៃកង់ក្រោយនិងដុំកណ្ដាល; ទោចក្រយាន។
| |
កង់
|
ន.
|
[កង់]
|
ប្រដាប់រទេះមានវង់ព័ទ្ធជុំវិញចុងកាំ
|
កង់រទេះ។
|
កង់
|
ន.
|
[កង់]
|
អ្វីៗដែលកាត់ជាកំណាត់ជាដុំខ្លីៗ
|
ត្រីមួយកង់។
|
កង់
|
ន.
|
[កង់]
|
ឈ្មោះនំមួយប្រភេទមានសណ្ឋានដូចកង់
|
នំកង់។
|
កងៗ
|
ឧ.
|
[កង-កង]
|
(ម.ព. ឡងៗ)។
| |
កងកន់
|
ន.
|
[កង-កន់]
|
គ្រឿងប្រដាប់ដែលធ្វើពីមាស, ប្រាក់ ឬស្ពាន់ មានរង្វង់មូលសម្រាប់ស៊កបញ្ចូលត្រង់ដើមដៃឬកជើង
|
ស្ត្រីល្ខោនហ្លួងពាក់សង្វារកងកន់។
|
កងកេង
|
ន.
|
[កង-កេង]
|
(ម.ព. កេងកង ១)។
| |
កងគ្រាប់
|
ន.
|
[កង-គ្រាប់]
|
ផ្នែកមេកានិកសម្រាប់ទ្រទ្រង់ផ្នែកមួយទៀតដែលមានចលនារង្វិលជុំវិញអ័ក្ស ដើម្បីជួយសម្រួលចលនានិងកាត់បន្ថយការកកិត។
| |
កងចល័ត
|
ន.
|
[កង-ចៈ-ឡាត់]
|
ក្រុមយុវជននៅក្នុងសម័យខ្មែរក្រហមដែលអាចចល័តពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយសម្រាប់ការងារបង្កបង្កើនផល។
| |
កងចៅ
|
ន.
|
[កង-ចៅ]
|
ពួកស្ត្រីខ្ញុំរាជការក្នុងព្រះបរមរាជវាំង ធ្វើការពួកបាវ (ស្ត្រីទាំងនេះកាលពីបុរាណគេជ្រើសរើសយកតែកូនចៅពល ឬរបឹប)។
| |
កងឈ្លប
|
ន.
|
[កង-ឈ្លប]
|
ក្រុមស៊ើបការនៅក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម។
| |
កង់ឌុប
|
ន.
|
[កង់-ឌុប]
|
(ព.សា.) មធ្យោបាយដឹកជញ្ជូនដោយកង់យកថ្លៃឈ្នួល
|
របររត់កង់ឌុបមាននៅទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៨០។
|
កងទ័ព
|
ន.
|
[កង-ទាប់]
|
ក្រុមមនុស្សត្រៀមច្បាំងនឹងសត្រូវ, ឬសេនារេហ៍ពលដែលមានកាតព្វកិច្ចការពារជាតិ, មាតុភូមិ រកសន្តិសុខជូនប្រជាជន និងស្រុកទេស។
| |
កងទ័ពជើងគោក
|
ន.
|
[កង-ទាប់-ជើង-គោក]
|
អង្គភាពកងទ័ពដែលមានកាតព្វកិច្ចធ្វើប្រតិបត្តិការនៅលើដែនគោក
|
កងទ័ពជើងគោកនៃកងយោធពលខេមរភូមិន្ទបានបញ្ចប់ការហ្វឹកហ្វឺនជំនាញបោសសម្អាតមីន។
|
កងទ័ពអាកាស
|
ន.
|
[កង-ទាប់-អា-កាស]
|
អង្គភាពកងទ័ពដែលមានកាតព្វកិច្ចធ្វើប្រតិបត្តិការក្នុងដែនអាកាស។
| |
កង់ទីន
|
ន.
|
[កង់-ទីន]
|
(ម.ព. អាហារដ្ឋាន)។
| |
កង់បី
|
ន.
|
[កង់-បី]
|
(ព.សា.) មធ្យោបាយដឹកជញ្ជូនដោយរ៉ឺម៉កដែលអូសដោយម៉ូតូដឹកអ្នកដំណើរយកថ្លៃឈ្នួល។ ថ្វីបើចំនួនកង់មានដល់ទៅបួន តែគេនៅតែហៅថាកង់បីដដែល
|
ជិះកង់បី, សូមហៅកង់បីឱ្យខ្ញុំផង!។
|
កងព័ន្ធ
|
ន.
|
[កង-ពាន់]
|
ពិធីបុណ្យទ្វាទសមាសសំគាល់ដោយទង់ជ័យចងបោះនៅទូក ទូកនោះចងពួរបោះយុថ្កានៅកណ្ដាលស្នាមប្រណាំងទូក-ង ដើម្បីឱ្យទូក-ងដែលប្រណាំងគ្នា ១ អុំខាងក្នុង ១ អុំខាងក្រៅ។
| |
កងពល
|
ន.
|
[កង-ពល់]
|
អង្គភាពយោធាដែលមានរចនាសម្ព័ន្ធការងារតាមការកំណត់របស់ក្រសួងការពារជាតិ
|
កងពលតូច, កងពលធំ, កងពលធំអន្តរាគមន៍។
|
កងពលតូច
|
ន.
|
[កង-ពល់-តូច]
|
កងប្រដាប់អាវុធ ដែលមានឋានានុក្រមបន្ទាប់ក្រោមកងពលធំ។
| |
កងពលធំ
|
ន.
|
[កង-ពល់-ធំ]
|
កងប្រដាប់អាវុធដែលមានឋានានុក្រមខ្ពស់ជាងគេ។
| |
កងមាស
|
ន.
|
[កង-មាស]
|
ឈ្មោះស្រុកមួយឋិតនៅតាមទន្លេមេគង្គ រួមចូលក្នុងខែត្រកំពង់ចាម។
|
End of preview. Expand
in Data Studio
- Downloads last month
- 129