Split (1)

train · 1.66k rows

URL string	text string	source string
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-9-2024-03-14_NL.html	Bert-Jan Ruissen (ECR), "blauwe kaart"-vraag . – Voorzitter, collega Matić spreekt o.a. over vrouwenrechten. Ik zou hem eigenlijk een vraag willen stellen over kinderrechten. Mijn vraag luidt als volgt: bent u op de hoogte van het Verdrag van de rechten van het kind van de VN? Bent u zich ervan bewust dat in dat verdrag staat dat ieder kind recht heeft op zorg en dat dit zowel voor als na de geboorte geldt? Hoe kijkt u aan tegen die zorgplicht en hoe verhoudt zich dat tot uw standpunt over abortus? Hilde Vautmans (Renew). – Voorzitter, collega's, Europa is een baken van vrijheid en veiligheid, maar ook van liberale waarden. Het recht om te beslissen over ons eigen lichaam is essentieel voor onze vrouwen. De toegang tot abortus moet mogelijk zijn. Als ik hier vandaag het debat hoor, dan sterkt mij dat nog meer. Ik hoor hier conservatieve, reactionaire krachten die de tijd willen terugdraaien. Ik zeg u heel duidelijk: niet in mijn Europa! Als ik de EVP en de ECR hoor spreken, dan bevestigt het mij dat nog meer. We moeten die verworven rechten in het Handvest inschrijven, want anders zullen ze de klok terugdraaien. Aan de EPP: neen, het is geen verkiezingsstunt van president Macron. Hij heeft tenminste de ballen gehad om vrouwenrechten in de grondwet in te schrijven. Het is geen verkiezingsstunt, het is noodzakelijk voor alle vrouwen. Ik word hier met de minuut meer feminist en ik wil afsluiten met te zeggen: "There is a special place in hell for women who don't fight for women's rights" – Madeleine Albright. Bert-Jan Ruissen (ECR). – Voorzitter, wat Macron vorige week in Frankrijk voor elkaar heeft gekregen, probeert hij nu via zijn delegatie in het Europees Parlement ook in de rest van Europa te regelen, namelijk van abortus een grondrecht, een mensenrecht te maken. Aan al die collega's die hem daarin steunen en daarbij prat gaan op onze zogenaamde westerse beschaving, zou ik willen vragen: wat is een van de belangrijkste kenmerken van een beschaving? Is dat niet het beschermen van het kwetsbare en het weerloze? Dat zult u toch met mij eens zijn? En wat is er nu weerlozer en kwetsbaarder dan een ongeboren kindje in de moederschoot? In de beschaafde wereld past daarom geen abortus, maar zorg voor moeder en kind. Ieder mens is uniek, een godsgeschenk en dus beschermwaardig. Mevrouw Vautmans, dat u het debat over zo'n fundamentele kwestie in dit huis uit de weg gaat – geen blauwe kaart accepteert – vind ik een volksvertegenwoordiger onwaardig. Als we het gesprek hierover niet eens meer aan kunnen gaan, dan zijn we als Europa toch wel heel ver weggezonken. Hilde Vautmans (Renew). – Ja, Voorzitter, dat is omdat hij mij persoonlijk aanvalt, natuurlijk. Ik vind niet dat ik extreemrechts nog meer tijd moet geven om tegen vrouwenrechten te pleiten. Ik ben medevoorzitter van de Intergroep Kinderrechten, dus besef ik heel goed hoe waardevol het leven van een kind is. Vandaar ook dat we wetgeving willen om onveilige abortus tegen te gaan, mét een grens voor levensvatbaarheid. Dat is nu net cruciaal, en gezien de reactie van de PPE en de ECR denk ik dat de strijd om dit in het Handvest in te schrijven meer dan nodig is. Anja Hazekamp, namens de The Left-Fractie . – Voorzitter, waar zijn de beloofde wetten voor dieren? Waar is het verbod op de kooien in de veehouderij? Waar zijn de nieuwe regels voor dieren die worden opgesloten in stallen en na een kort en ellendig leven worden geslacht? Varkens hebben hun staartjes nodig. Kalfjes moeten kunnen opgroeien bij hun moeder. Eendjes moeten kunnen zwemmen in het water. De afgelopen tien jaar heeft de Partij voor de Dieren samen met tientallen organisaties hiervoor gestreden. Mijn hart breekt wanneer ik denk aan al die dieren die nu in de steek worden gelaten. Hoelang? Hoelang moeten de dieren nog wachten? Geen dag langer! Wij willen nog voor de Europese verkiezingen alle beloofde wetten voor dieren. Er is geen excuus! Henk Jan Ormel (PPE). – Voorzitter, commissaris, als eerste Nederlandse dierenarts in het Europees Parlement vind ik het een heel bijzonder voorrecht om in mijn tweede speech hier aandacht te vragen voor een dierenwelzijnsonderwerp dat mij bijzonder heeft geraakt. 23 jaar geleden, op 20 maart 2001, brak in Nederland mond- en klauwzeer uit. Sinds 1991 gold in de Europese Unie een vaccinatieverbod, waardoor bij deze uitbraak op grote schaal gezonde runderen, schapen, varkens en herten zijn gedood, afgevoerd en vernietigd. Ruim 300 000 dieren werden geruimd en tientallen boeren hebben zelfmoord gepleegd. Sinds 2003 is noodvaccinatie toegestaan en mogen gevaccineerde dieren in leven blijven. Maar vaccinatie mag pas worden ingezet als er al een uitbraak is en heeft tal van handelsbelemmeringen tot gevolg, waardoor er in de praktijk bij een volgende uitbraak waarschijnlijk toch weer tot ruimen zal worden besloten. Ik roep op tot een verdere herziening van het Europese non-vaccinatiebeleid! Written statements Written statements Agnes Jongerius, namens de S&D-Fractie . – Voorzitter, meer dan een miljoen mensen in Nederland leven in armoede en veel van hen werken voor onleefbaar lage lonen. De prijzen voor huur, energie en boodschappen zijn behoorlijk gestegen en veel bedrijven hebben van die inflatie geprofiteerd. De Europese richtlijn betreffende toereikende minimumlonen die vorig jaar dankzij het werk van commissaris Schmit en dit Parlement is aangenomen, biedt hoop. Maar dan moet de richtlijn wel zorgvuldig en juist worden ingevoerd. En laat ik zeggen: de klok tikt. Elke week die we langer dan noodzakelijk wachten op de aanpassing van het minimumloon, is een week waarin kinderen zonder ontbijt naar school gaan, waarin mensen niet naar een feestje durven te gaan omdat ze geen geld hebben voor een cadeautje of een week waarin ze aarzelen: betaal ik de huur of betaal ik de energierekening? Gelukkig zijn er landen die niet wachten tot de twee jaar voorbij zijn en ik ben blij dat de commissaris dit debat aangrijpt om een oproep te doen aan die andere groep. Namelijk: de beste manier om armoede te bestrijden is het verhogen van de lonen. Minister Van Gennip moet het goede voorbeeld volgen en niet toegeven aan werkgevers die steggelen over een extra verhoging van 1,2 %. Er is meer nodig om de armoede in Nederland tegen te gaan. De klok tikt. We hebben nog 247 dagen. Robert Roos (ECR). – Voorzitter, Europa verarmt. Hier in dit Parlement wordt net gedaan alsof dat een natuurfenomeen is, een soort orkaan die ons overkomt. Dat is niet zo. Slecht beleid is de oorzaak. Slecht beleid, vaak hier gemaakt. Ik zeg het hard: de gevestigde partijen – jullie – zijn daar verantwoordelijk voor – groenen, socialisten, liberalen, christendemocraten. Wat mensen thuis heel goed weten, weten politici gek genoeg niet: dat je een euro maar één keer kunt uitgeven. Iets kiezen betekent iets anders niet kiezen. Politici hier kozen ervoor om de grenzen open te zetten en om vervolgens niets te doen aan de massale toestroom van kansloze immigranten. Dus ging er geld naar hen, niet naar onze mensen. En politici kozen ervoor om onze betrouwbare energie af te danken. Het moest allemaal hernieuwbaar, het klimaat moest worden gered. Dus werd energie duurder, waardoor mensen minder overhouden. Twee doelbewuste beleidskeuzes: ze leiden tot onze verarming en tot het verlies van onze identiteit. Het goede nieuws is: dit is geen orkaan, het is geen natuurverschijnsel. Het kan anders, als we in juni maar voor verandering stemmen. Written statements Cindy Franssen (PPE), schriftelijk . – Meer en meer gezinnen hebben het moeilijk om de eindjes aan elkaar te knopen. De almaar stijgende kosten voor levensonderhoud nemen een steeds grotere hap uit het budget. Armoede treft vandaag nog steeds 95,6 miljoen mensen, of 21,7 % van de EU-bevolking. We hebben ons, in het kader van het actieplan voor de Europese pijler van sociale rechten, ertoe geëngageerd om tegen 2030 15 miljoen mensen uit de armoede te halen. We moeten dit engagement echt nakomen! We moeten ook kinderarmoede aanpakken en de intergenerationele armoedecyclus doorbreken. De Europese kindergarantie, waarmee we de toegang tot opvang, onderwijs, huisvesting, gezondheidszorg en gezonde voeding willen garanderen, is een belangrijk instrument. De lidstaten, de EU, maatschappelijke organisaties en de sociale partners moeten allemaal samenwerken om de strijd tegen armoede aan te gaan. Armoede onder werkenden is ook nog steeds te groot. In 2022 liep volgens Eurostat 8,5 % van de werknemers in de EU het risico op armoede op het werk. Adequate Europese minimumlonen zijn dan ook van het allergrootste belang om dit een halt toe te roepen. Met de goedkeuring van de richtlijn Europese minimumlonen in juni 2022 is hiertoe een belangrijke stap gezet. We moeten dit zeker van nabij blijven opvolgen zodat werken voor iedereen loont! Antonius Manders, namens de PPE-Fractie . – Voorzitter, commissaris, ontzettend jammer dat we hier geen resolutie over hebben kunnen schrijven, want ik denk dat dit een ontzettend belangrijk onderwerp is voor de toekomst van de Europese Unie en de toekomst van onze gezonde maatschappij. Maar tijdens uw bijdrage noemde u heel veel belangrijke onderwerpen waar wij iets aan kunnen doen door een gecoördineerde aanpak vanuit de Europese Unie. Iedere dag vanaf je geboorte word je een dag ouder. Ik ben op 14 maart 1956 geboren. Inmiddels ben ik 68 en gelukkig probeer ik op een gezonde manier nog ouder te worden. Dit debat gaat over het besparen, en het valt me op dat wij in de politiek veel liever geld uitgeven dan dat we nadenken over besparen. Ik noem u wat: 300 miljard kosten voor hart- en vaatziekten binnen de Europese Unie, een op de acht mensen lijdt aan obesitas, 80 % van alle zorgkosten komt voort uit welvaartsziekten, volgens de WHO. Covid heeft ons aangetoond dat gezonde mensen veel minder snel ziek worden. Dus als we nu de kosten gaan bekijken van de covidcrisis, als ik die 300 miljard noem, als we actief iets gaan doen met gezondelevensstijlinterventies, dan kunnen we van al die miljarden, volgens de WHO tenminste, 17 % besparen. Dan hebben we meteen geld genoeg om arme kinderen te helpen. Dan hebben we geld genoeg om gezonde steden te maken. Dan hebben we zelfs geld genoeg om de Europese Unie te verdedigen, aan de defensie bij te dragen. Waarom willen wij roken aanpakken? En waarom willen wij een teveel aan suikers, een teveel aan vetten en een teveel aan zouten in ons voedingspatroon niet aanpakken? Dat begrijp ik niet. Want roken levert in ieder geval voor de gezondheid schade op, maar voor de staatskassen heel veel geld aan belasting. Te veel suikers, te veel zout en te veel vetten kosten alleen maar geld omdat mensen daar ziek van worden. Door de reclames die elke dag over ons heen komen, met name in achterstandswijken, wordt het eten alleen maar ongezonder. Die kinderen hebben geen kans, want die worden door de media, door de reclamecampagnes, feitelijk al heel jong ziek gemaakt. En dan praat ik nog niet over de Nutri—Score. Ik wilde bijvoorbeeld vandaag mijn kleinzoon trakteren. Ik denk: "Ik koop een pizza." Die had Nutri—Score B, dus ik denk: "O, dat is wel een gezonde pizza." En wat bleek? Die wordt vergeleken met een veel ongezondere pizza. Dus stop met die Nutri—Scores en zet erop wat er wel in zit en wat goed is voor ons. Ik hoop dat de Commissie in het volgende werkprogramma wellicht een commissaris aanwijst voor gezonde levensstijl. Written statements	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-9-2024-04-10_NL.html	Filip, Koning der Belgen . – Mevrouw de Voorzitter, geachte Parlementsleden, hier, in Brussel, hebben de Europese instellingen van in het begin een thuis gevonden. En dit Paul Henri Spaakgebouw, zo genoemd als eerbetoon aan de historische Belgische voortrekker van het Europese project, is het kloppend hart van de Europese democratie. Hier komen de aspiraties, wensen, bezorgdheden en verzuchtingen van 450 miljoen Europese burgers tot uiting. Voor elke lidstaat is het roterend voorzitterschap van de Raad van de Unie een hoogtepunt in zijn deelname aan de Europese besluitvorming. Dat geldt uiteraard ook voor België. Het verheugt mij daarom zeer dat onder het Belgische voorzitterschap, samen met uw Assemblee, de voorbije maanden belangrijke wetgevende vooruitgang is geboekt. In de komende maanden zullen we ook fundamenteel nadenken over de toekomst van onze Unie. Ook inzake toetredingsbeleid liggen belangrijke uitdagingen voor ons. We zullen verder blijven werken met overtuiging en inzet, want het geloof in Europa zit in ons DNA. Die band met Europa voel ik ook persoonlijk heel sterk. Niet alleen als staatshoofd en als Belg, maar ook als mens. De stamboom van mijn familie getuigt van de historische kruisbestuiving tussen Europese naties. Voor alle Europeanen geldt dat de bonte erfenis van onze voorvaderen, en de ervaringen die we gaandeweg opdoen, ons maken tot wie we zijn. Die veelzijdige gelaagdheid en vervlechting van culturen zijn een enorme verrijking. Zij verbinden ons met het lot van anderen. Zij zetten ons ertoe aan om voor onze naasten én voor de volgende generaties een stabiele en welvarende leefwereld na te laten. Dames en heren, we stellen onze opdracht als Raadsvoorzitter in het teken van de hoop. In deze tijden van oorlog, onzekerheid en maatschappelijk onbehagen hebben Europa en de wereld hoop broodnodig. Hoop is geen droom, hij is op feiten gebaseerd. Hoop is de overtuiging dat we iets beters, iets hogers, kunnen bereiken, en dat onze bijdrage ertoe doet. Er wordt vaak over de verdeeldheid binnen de Unie gesproken. Maar met name in onze steun aan Oekraïne tonen wij dat wij eendrachtig sterke besluiten kunnen nemen. De strijd in Oekraïne is ook onze strijd. Het gaat hierbij om de verdediging van onze veiligheid, en van onze waarden. Wij ook voelen ons bedreigd. En terecht. Die eensgezindheid toonden we evenzeer na het brexitreferendum. Zo waren de lidstaten ook solidair in de strijd tegen de coronapandemie, met nooit eerder geziene initiatieven voor de gezamenlijke aankoop van vaccins, en het Europese economische herstelprogramma. Bij elke crisis, bij elk kantelmoment tonen we ons vereend en daadkrachtig. Maar in de Europese Unie gaat het om meer dan louter crisisbeheer. Een langetermijnvisie moet haar drijven. Jeroen Lenaers, namens de PPE-Fractie . – Voorzitter, vandaag stemmen we over een fundamentele herziening van het Europese asielbeleid. Negen jaar na de crisis in 2015 ligt er eindelijk een plan op tafel dat een einde maakt aan de chaos en het leed aan onze buitengrenzen. Dat plan behelst een strikte screening en opvang aan die buitengrenzen, waarbij een onderscheid wordt gemaakt tussen echte vluchtelingen en migranten uit veilige landen, met verplichte grensprocedures en terugkeer voor die laatste groep en meer solidariteit binnen Europa. Met andere woorden: met dit migratiepact krijgen we eindelijk grip op migratie. Eindelijk bepalen niet langer mensensmokkelaars maar de lidstaten wie er toegang krijgt tot de EU. Natuurlijk is een compromis als dit zelden perfect. Niet alle uitdagingen zullen als bij toverslag opgelost zijn. Maar het is een hele belangrijke eerste stap waarop we verder moeten bouwen. Laten we elkaar niks wijsmaken. Een stem tegen dit pact is geen stem voor een beter beleid. Nee, een tegenstem is een stem voor het behoud van de huidige situatie, voor nog jarenlang een hoge instroom aan illegale migratie, voor overvolle opvangcentra en een gebrek aan controle aan de buitengrenzen, voor het businessmodel van mensensmokkelaars en hun levensgevaarlijke routes. Een tegenstem vandaag is een stem voor de status quo. Dat is waar extreemlinks – en daar tel ik de Groenen bij – en extreemrechts elkaar vandaag in proberen te vinden. Hoefijzerpolitiek in optima forma. Een duistere coalitie tussen Frans Timmermans en Geert Wilders, terwijl mensen in heel Europa zich al jaren zorgen maken over migratie en terecht verwachten dat de Europese Unie optreedt. Dat is een gigantische verantwoordelijkheid voor ons allemaal hier vandaag in deze zaal. Laten wij die verantwoordelijkheid niet ontlopen. Malik Azmani, namens de Renew-Fractie . – Voorzitter, ik doe het in het Nederlands. Dat doe ik niet vaak, maar dat doe ik wel zeker op dit moment, want we staan hier voor een historisch moment. Ik wil allereerst de commissarissen Schinas en in het bijzonder ook Ylva Johansson bedanken voor al hun werk. Het is over een paar uur nu aan ons, het Europees Parlement. Dit is een historisch moment omdat we al lang proberen te werken aan Europese oplossingen als het gaat om migratie. Ik snap de verschillende deelbelangen. Ik snap de emoties, maar die blokkeren altijd de oplossingen. Dus het gaat om verantwoordelijkheid. Volgens mij hebben al diegenen die onderhandelden, hun verantwoordelijkheid laten zien. Maar alles hangt ook af van de mensen die misschien niet zo nauw betrokken waren bij de onderhandelingen over de wetgeving. Het is uw verantwoordelijkheid om te stemmen. Als u tegen stemt, stemt u voor behoud van de huidige situatie: een groot humanitair drama, geen grip op migratie. Dus alleen door samen te werken en uw stem te laten horen voor dit pact, zetten we een stap vooruit. Het is niet ideaal. Het kan in diverse opzichten altijd beter, maar we zetten een stap vooruit. Daarom doe ik een beroep op uw verantwoordelijkheid: laat vandaag niet alleen uw deelbelang of uw politieke belang gelden. Hilde Vautmans (Renew). – Voorzitter, commissaris, collega's, dit is misschien wel een van de belangrijkste debatten die we hier voeren op het einde van deze zittingsperiode. Laat u niks wijsmaken door extreemlinks of extreemrechts, die elkaar blijkbaar in een duivels pact gevonden hebben om dit noodzakelijke pact te kelderen. Acht jaar lang spreken we hier al over. Eindelijk zullen we straks met de stemming hopelijk de eerste noodzakelijke stappen zetten richting een Europees asiel- en migratiepact. Neen, collega's, niet alles is perfect. Als je zoekt, zul je altijd punten van kritiek vinden. Maar weet je wat goed is aan dit pact? Eindelijk komt er een Europese aanpak. Eindelijk komen er strengere controles aan de buitengrenzen. Eindelijk komt er meer solidariteit tussen de lidstaten. Is het perfect? Neen, er moet volgens ons, de liberalen van Renew Europe, nog veel meer gebeuren. Ja, er moet ook officiële arbeidsmigratie mogelijk gemaakt worden. Ja, ik wil een nog veel hardere aanpak van mensensmokkelaars. En ja, ik zou ook heel graag die verdwenen kinderen in migratie willen beschermen. Maar collega's, laten we nu eens eindelijk doen wat de burgers van ons verwachten. Keur dit pact goed, zorg voor een Europese aanpak en laat u niks wijsmaken door de populisten van extreemlinks of extreemrechts. Tom Vandendriessche (ID). – Voorzitter, collega's, wij worden overspoeld door miljoenen ongewenste asielbedriegers. Onze mensen hebben daar meer dan genoeg van. Maar wat doet de Europese Unie? Precies het omgekeerde. Met het EU-migratiepact wil ze ons kunnen verplichten nog meer asielzoekers op te nemen. Ze wil bovendien 4,5 miljoen niet-Europese vreemdelingen per jaar importeren. Het EU-migratiepact gaat helemaal niet over het verdedigen van onze grenzen tegen die asielinvasie. Het gaat over het doelbewust en georganiseerd vervangen van de Europese bevolking, de kolonisering van Europa, de zelfmoord van onze unieke Europese beschaving. Onze grenzen moeten dicht. Asiel moet per definitie in eigen regio, want onze mensen willen niet méér, maar vooral minder migratie. Dit EU-migratiepact is pure waanzin en daarvoor zal het volk jullie de rekening presenteren. ( De spreker aanvaardt een "blauwe kaart"-vraag te beantwoorden. ) Sophia in 't Veld (Renew), "blauwe kaart"-vraag . – Afgezien van het feit dat uw speech vol met fouten en leugens zit, zou ik graag even het volgende willen weten: hoor ik u nu net spreken over "vervanging" en bedoelt u daarmee "omvolking", die naziterm die u voortdurend gebruikt en waarvoor u al een reprimande heeft gekregen? Is dat wat u bedoelt? Tom Vandendriessche (ID), "blauwe kaart"-antwoord . – Wel, mevrouw in 't Veld, ik heb helemaal geen reprimande gekregen, want een reprimande is een officiële sanctie van het Europees Parlement. Ik vind het illustratief dat liberalen zoals u willen dat volksvertegenwoordigers woorden niet mogen gebruiken om te beschrijven wat exact de bedoeling is. Want het zijn de woorden van commissaris Johansson zelf. Er komen nu 3,5 miljoen niet-Europese vreemdelingen per jaar binnen en zij zegt: dit is te weinig. Er moet 1 miljoen extra binnenkomen, want de bevolking van Europa neemt af. Dus vervangen van de bevolking door migratie is omvolking, mevrouw. Of u dat nu graag hoort of niet. Dit is een perfect normale term om te beschrijven wat de Europese Unie van plan is. Assita Kanko (ECR). – Voorzitter, collega's, zou Alan Kurdi gered zijn met het pakket maatregelen waar we straks over gaan stemmen? Zouden al die duizenden verdrinkingsdoden in de Middellandse Zee zijn voorkomen? Ik vrees van niet. Het asiel- en migratiepact doet namelijk niks om ongecontroleerde toestroom met hulp van mensensmokkelaars tegen te gaan. Op dit punt krijgt het akkoord van mij dus een dikke onvoldoende. Zal de druk op onze samenleving minder zijn met deze maatregelen? Hier ben ik iets positiever. Ik verwacht dat het afhandelen van kansloze asielaanvragen direct aan de Europese buitengrenzen het aantal secundaire bewegingen zal doen afnemen. Ik denk ook dat de uitbreiding van twee databanken alle betrokken instanties zal helpen. Op deze onderdelen kan ik het pact dus steunen, op de andere niet. Tot slot moet dit mij van het hart: Vlaams Belang heeft heel stoer een paar amendementen ingediend, wetende dat die nu kansloos zijn. Er is acht jaar over deze maatregelen onderhandeld. Ik heb Vlaams Belang de afgelopen jaren nergens gezien tijdens de onderhandelingen. Beste kiezer, trap niet in de val. Vlaams Belang heeft in de migratiediscussie niks voor u bereikt. De N-VA wel, ook al blijft het verre van perfect. Wij doen ons parlementaire werk. Written statements Written statements Written statements Vera Tax, rapporteur . – Voorzitter, ik zal proberen het korter te doen. De Europese scheepvaart en onze havens zijn van groot strategisch belang. Op de eerste plaats voor onze energie- en voedselvoorziening, maar ook voor onze veiligheid, onze economische welvaart en onze handelspositie in de wereld. De stemming zo meteen over de havenstaatscontrole en de vlaggenstaatverplichtingen betekent een belangrijke update van de Europese maritieme wetgeving. De wetgeving reguleert immers de handhaving van de internationale maritieme verdragen voor de vlaggenstaten in de EU. Zij zorgt ervoor dat alle Europese landen aan hun verplichtingen zullen voldoen en dat de inspecties in alle Europese havens adequaat zijn. Deze wetgeving zorgt voor digitalisering. De Europese Commissie zal een databank opzetten waarin alle informatie rond inspecties online toegankelijk is voor vlaggenstaat- en havenstaatinspecteurs om zodoende hun werk te vergemakkelijken. Daarnaast zal het Europees Agentschap voor maritieme veiligheid (EMSA) de vlaggenstaten bijstaan voor meer harmonisatie tussen de lidstaten. Deze wetgeving houdt in dat alle EU-vlaggenstaten elk schip in hun vloot iedere vijf jaar moeten inspecteren. De milieuparameters zijn versterkt om vervuilende schepen aan te pakken en ook de werkomstandigheden aan boord zijn versterkt. Deze herziening is een belangrijke update en laat zien dat wij ons hier blijvend inzetten om de veiligheidsnormen voor schepen en hun bemanning te verhogen. Zij onderstreept onze toewijding aan het beschermen van levens op zee en het verbeteren van het algehele welzijn van onze Europese scheepvaartsector. Ik wil allen bedanken die hieraan hun bijdrage hebben geleverd en ik vertrouw erop dat dit Parlement ons werk zal steunen. Marcel de Graaff (NI). – Voorzitter, het leven van elk individu is heilig en onaantastbaar. Het huwelijk tussen man en vrouw is de heilige band van waaruit het nieuwe leven voortkomt. Geluk van mensen, van kinderen, hangt af van het traditionele gezin. Deze Europese Unie staat in alles voor aantasting van het leven. Door abortus, door vaccinaties, door aantasting van voedsel en water, van industrie en werk. Door belastingen die tot armoede leiden, door verheerlijking van perverse seksualiteit, door massa-immigratie die alle christelijke waarden en cultuur aantasten. En de ergste aantasting van het leven is het slagveld van de oorlog. De propaganda van de EU moet het volk overtuigen dat dit satanische beleid goed is, en elke kritiek op deze kwaadaardige politiek wordt gedemoniseerd. Elke afwijzing wordt via digitale controle afgestraft. Maar ik blijf elke dag strijden voor de overwinning van het goede op deze duivelse doodscultus van de globalistische elite die leidt tot dictatuur en slavernij. Ik zie uit naar hun nederlaag. Michael Gahler (PPE). – Collega De Graaff, u bent de laatste die van christelijke waarden mag spreken. Thijs Reuten, namens de S&D-Fractie . – Voorzitter, collega's, Commissie, Raad, Europa gaat een pijnlijk halfjaar tegemoet. In juli neemt Viktor Orbán het voorzitterschap van de Europese Unie op zich. Het is eigenlijk ongelooflijk dat het zo ver is gekomen. De Europese Unie is een democratische unie van democratische staten. Maar Hongarije is geen democratie meer. Viktor Orbáns regering onderdrukt lhbti'ers en snoert onafhankelijke rechters en journalisten de mond. De lidstaten hadden één taak, die zij verzuimden: echt werk maken van de artikel 7—procedure die de democratie in Hongarije beschermt. Dat Viktor Orbán nog steeds stemt in de Europese Raad, is eigenlijk een schande, gelet op de democratische afbraak. Net als het feit dat de Europese Commissie besloot miljarden vrij te geven aan Boedapest zonder dat daar aanleiding toe was. Een fout waarvoor wij de Commissie voor de rechter slepen. Tegen alle Hongaren zeg ik: wij staan naast jullie en dat zullen we blijven doen. Written statements Michiel Hoogeveen (ECR). – Voorzitter, de trommels van de oorlog donderen wederom. Terwijl de oorlog in Oekraïne voortborduurt, kunnen steeds minder Europese politici het hoofd koel houden. Zo wil de voorzitter van de Europese Raad, Charles Michel, net als de Franse en Italiaanse Eurocommissarissen overschakelen op een heuse oorlogseconomie, gefinancierd met gemeenschappelijke EU—schuld op conto van de Nederlanders, uiteraard. Maar wat houdt een oorlogseconomie nou precies in? Een oorlogseconomie betekent dat de gehele Europese economie, dus alles en iedereen, wordt aangepast om de militaire belangen te dienen. Dat is heel verregaand, zeker omdat wij ons formeel gezien helemaal niet in oorlog bevinden. Als landen Oekraïne economisch en met wapenleveranties willen steunen, zijn wij helemaal voor. Maar pleiten om onze economie volledig in te richten voor oorlog, zien wij vandaag alleen in Noord-Korea onder het Sŏn'gun—beleid en, jawel, in Rusland. Geopolitiek vraagt om weloverwogen besluiten en mensen die zelf blijven nadenken. Maar met de huidige hysterische politici vrees ik het ergste.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-9-2024-04-11_NL.html	Mohammed Chahim (S&D). – Voorzitter, moeten kiezen tussen het verwarmen van je huis of het voeden van je kinderen. Terwijl nog meer ouders afgelopen winter voor deze moeilijke keuze stonden, gingen energiebedrijven er met recordwinsten vandoor. Ze lieten mensen letterlijk in de kou staan. Energie is een basisbehoefte en die laten we niet aan de grillen van de markt over. Geen koude huizen, maar betaalbare warmte. Daar moet deze wet voor gaan zorgen. Zo houden we controle over de prijzen, beschermen we huishoudens en bieden we stabiliteit in een markt die alle kanten op kan schieten. Huizen kunnen niet langer van het net worden afgesloten. Zo voorkomen we dat mensen zonder stroom kunnen komen te zitten. Bedrijven krijgen langetermijncontracten. Zo voorkomen we buitensporige kosten in het geval van een nieuwe energiecrisis. We werken aan een groene energiemarkt, goed voor het milieu en goed voor onze portemonnee. Zodat volgende winter niemand hoeft te kiezen tussen koken of stoken.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-9-2024-04-22_NL.html	Mohammed Chahim, namens de S&D-Fractie . – Voorzitter, ik zie, ik zie wat jij niet ziet. En het zijn … microplastics. Onzichtbaar, maar ze zitten in je dagcrème, in ons water en ons eten. Hoe kleiner het deeltje, hoe groter het risico. Nu praten we over microplastics, maar we kunnen het net zo goed hebben over pfas of pesticiden. Een giftige cocktail van chemicaliën die op allerlei manieren op ons bord en in de natuur terechtkomen. Afzonderlijk vormen zij al een gevaar, maar ook het stapeleffect is zeer zorgwekkend. Helaas wegen voor sommige partijen in dit Parlement de economische belangen zwaarder dan gezondheidsrisico's. De lobby van de chemische industrie is in tegenstelling tot die van microplastics wel zichtbaar. Daar heb je geen vergrootglas voor nodig. Voor mij is het glashelder: belangen van de markt mogen nooit boven mens en milieu komen te staan. Met dit voorstel van mijn collega Albuquerque denk ik dat we in de goede richting gaan om zo min mogelijk microplastics en plastic pellets in de natuur te laten terechtkomen. Anja Haga (PPE). – Voorzitter, kunststofpellets, ook wel nurdles genoemd, zijn plastic korreltjes die gebruikt worden als basis voor plastic producten. Het probleem van dit product is dat het door containerschepen wordt vervoerd, er gaat een container overboord en je raadt al wat er met die korrels gebeurt: die belanden op de stranden. Vijf jaar geleden gebeurde dat bij mij in de buurt, in Noord—Friesland, op de Waddeneilanden. Ze waren bezaaid met al die plastic korrels. Verschrikkelijk, want die kan je niet meer opruimen. Ze blijven in het milieu liggen en ze vergaan tot microplastics. Daarom ben ik heel erg blij dat er nu een voorstel klaarligt om dit aan te pakken. Persoonlijk vind ik het voorstel niet ver genoeg gaan. We zouden gewoon helemaal af moeten van wegwerpplastic en waar we dan toch nog plastic producten nodig hebben, moeten ze gemaakt worden van biogebaseerde materialen. Ook die pellets moeten dus gemaakt worden van biogebaseerde materialen. Als die in het milieu terechtkomen, vergaan ze en zo voorkomen we dat er microplastics ontstaan, dat dieren ze opeten en erin stikken of verhongeren omdat hun maag vol zit met die korreltjes. Kortom, we moeten af van alle goedkope wegwerpplastics. Het verbod op pellets is een goed begin, maar ze worden nu alleen maar in grote hoeveelheden verboden. Dat is een mooie start, maar niet voldoende. Wat mij betreft, komt er een totaalverbod op wegwerpplastics en op kunststofpellets. Catharina Rinzema, namens de Renew-Fractie . – Voorzitter, wat doen wij in Europa? Plannen steunen die Europa veiliger, vrijer en welvarender maken. Die het leven gemakkelijker kunnen maken. Zoals deze richtlijn, het recht op reparatie. Producten kunnen hierdoor goedkoper en gemakkelijker gerepareerd worden. En als het goed is, wordt het daarmee ook beter voor onze aarde en de wereld om ons heen. Het is vooral belangrijk dat mensen in Nederland en Europa erop mogen vertrouwen dat wij hun leven makkelijker en veiliger maken en dat we goede wetten maken. Deze richtlijn is daar een voorbeeld van. Het is vooral belangrijk dat we altijd oog hebben voor de mensen, die willen dat ze op ons kunnen vertrouwen en dat we stappen zetten. Ik heb me daar de afgelopen tijd voor ingezet. Altijd met oog voor het leven van jou. En daarom, omdat dit mijn laatste speech is, wil ik iedereen bedanken. Mijn man, mijn familie, mijn team, mijn collega's en de mensen om me heen. Ik weet dat we in een moeilijke tijd leven die donker en verwarrend lijkt. Ik wil na dit mandaat daarom op zoek gaan naar lichtpunten om die lichtpunten voor jullie te bundelen en me in te zetten voor een veiliger en vrijer Europa. Sara Matthieu (Verts/ALE). – Voorzitter, beste collega's, morgen boekt de consument een ongelooflijke overwinning, want eindelijk voeren wij het recht op reparatie in. Dat is een doorbraak, want daarmee wordt het herstel van onze smartphones, onze wasmachines, betaalbaar voor iedereen. En daarmee maken we ook een einde aan het monopolie van de grote multinationals als Samsung, als iPhone. Want zij dwingen ons nu om steeds nieuwe toestellen te gaan kopen als de oude stuk gaan. En dat is compleet absurd, want het jaagt de mensen nodeloos op kosten en dat is natuurlijk ook een ramp voor onze afvalberg. Maar nu keren we die perverse logica om. We verplichten de producenten om die reparaties aan te bieden binnen een redelijke termijn en aan een redelijke prijs. En je krijgt ook nog een extra jaar garantie als je je toestel laat repareren. Kortom, we gaan bakken geld besparen, we verminderen onze afvalberg, we verminderen onze klimaatuitstoot. Dus ik zeg: leve het recht op reparatie. Bert-Jan Ruissen (ECR). – Voorzitter, altijd maar het nieuwste van het nieuwste willen hebben, dat is toch eigenlijk wel een heel naar trekje van onze wegwerpmaatschappij. Natuurlijk, soms zijn nieuwe spullen gewoon nodig, maar vaak ook helemaal niet. Ik rij zelf bijvoorbeeld op een fiets van dertig jaar oud en dat gaat nog gewoon prima. Ligt hier niet een belangrijke sleutel in het voorkomen van enorme afvalbergen? Namelijk: stoppen met alles zomaar weggooien en tevreden zijn met wat je hebt. Zo leven kan, maar dan moet je wel de mogelijkheid hebben om spullen die stuk gaan betaalbaar en eenvoudig te kunnen laten repareren. De deal over recht op reparatie bij elektronische producten juich ik daarom van harte toe. Hij kan enorm helpen om het laten repareren van onze telefoons, strijkijzers en ga zo maar door ook na de garantieperiode weer normaal te laten worden. Hier gaan gezond verstand en zorg voor het milieu hand in hand. Kim Van Sparrentak (Verts/ALE). – Voorzitter, moet je je telefoon rond de lunch alweer opladen? Zit er een barst in je scherm of kun je geen apps meer downloaden omdat je toestel na een aantal jaar geen updates meer toestaat? Ja, laten we dan gewoon maar weer eens een nieuwe telefoon kopen. Dat is zo ongeveer de enige optie die Apple of Samsung je nu geven. Telefoons en andere producten worden zo gemaakt dat ze moeilijk te herstellen zijn en als het al kan, is een nieuw toestel kopen vaak zelfs goedkoper dan het te laten repareren. Dat is natuurlijk te bizar voor woorden. Daarom hebben we als groenen het voortouw genomen om het recht op reparatie eindelijk in de wetgeving te krijgen. En met deze richtlijn zetten we een belangrijke stap om onze wegwerpsamenleving te repareren. Met deze richtlijn wordt reparatie de standaard. Multinationals zoals Apple bepalen niet langer de levensduur van onze producten, reserveonderdelen moeten makkelijk verkrijgbaar en betaalbaar zijn en ook klussers en onafhankelijke reparateurs moeten reparaties kunnen doen. Zo besparen we grondstoffen, zorgen we voor werkgelegenheid en wordt geld bespaard. De Green Deal kan zeker een win-winsituatie zijn. Written statements Tom Vandenkendelaere (PPE) , schriftelijk. – Deze richtlijn is een cruciale stap naar een circulaire maatschappij, waarin repareren de norm wordt. De richtlijn komt niet alleen op tijd, ze is ook nodig. De slinger van onze wegwerpmaatschappij is wat doorgeslagen. Wij vinden het meer en meer evident om goederen gewoon te vervangen, in plaats van voor herstelling te kiezen. Wanneer een smartphone of wasmachine kapotgaat of defect is, is vaak de gemakkelijkste of goedkoopste optie om een nieuw product te kopen, eerder dan het te laten repareren, zeker wanneer de wettelijke garantie is verstreken. Deze richtlijn zal daar verandering in brengen door de toegang tot reparatiediensten eenvoudiger en aantrekkelijker te maken en het zo voor consumenten gemakkelijker maken om goederen te laten repareren dan om ze te laten vervangen. Written statements Dorien Rookmaker (ECR). – Voorzitter, dank u wel, meneer Engerer, want uw punt is precies het punt dat ik wilde maken. Mensensmokkel is mensensmokkel en het maakt niet uit waarom je het doet, het is booming business en het is crimineel. Of het nu gaat over smokkelen van vluchtelingen, over smokkel voor adoptie of prostitutie of gedwongen huwelijken, criminelen verdienen er miljoenen aan en dat is verkeerd. Een oversteek van de Middellandse Zee kost gemiddeld 10 000 euro en op een bootje zitten gemiddeld 500 mensen. Tel uit je winst: 5 miljoen omzet per bootje. Daar kun je niet zomaar wat aan doen. Maar we moeten er iets aan doen. En wat gebeurt er nu? Eigenlijk niks. We maken het smokkelaars nog makkelijker om de dans te ontspringen, dat wel. Het aanvragen van een verblijfsstatus, dat zou voor iedereen buiten de grenzen van de EU moeten plaatsvinden. Op ambassades, zo dicht mogelijk bij de plaats van vertrek. Pas als de procedure met succes is doorlopen, mag men veilig afreizen. Zo tackel je de businesscase van mensensmokkelaars en daar moet je de aanpak op richten. Zolang we de oversteek van de EU-grens zonder geldige papieren blijven toestaan, gaat dit feest door. Bert-Jan Ruissen (ECR). – Voorzitter, beste collega's, mensenhandel is een veelkoppig monster waar we maar geen grip op krijgen. Wat daarbij zeker niet helpt, is dat veel landen prostitutie als een normaal beroep zijn gaan beschouwen, terwijl juist daar heel veel mensenhandel is. Dat we nu de richtlijn inzake de bestrijding van mensenhandel actualiseren, is een goede zaak. Maar er is meer nodig, met name bij de lidstaten: meer mensen en middelen voor opsporing en handhaving, betere informatie-uitwisseling tussen nationale instanties, maar ook meer uitstapprogramma's voor prostituees en het aanpakken van prostitutiebezoekers en exploitanten. Uitbuiting van draagmoeders zal nu ook onder de richtlijn vallen en dat is zeer terecht. Ik blijf echter van mening dat draagmoederschap in zijn geheel verboden zou moeten worden. En dat niet alleen vanwege de uitbuiting, maar ook omdat het ethisch gezien zeer discutabel is een kind na de geboorte bij de moeder weg te halen. Dorien Rookmaker (ECR). – Voorzitter, ik wil het vanavond graag hebben over de RRF. Het is een zak met geld op zoek naar een bestemming ‒ 750 miljard. Direct bij de start van het herstel- en veerkrachtplan heb ik gewaarschuwd dat dit weleens helemaal fout kon gaan. En ik was niet de enige. Ook de Rekenkamer waarschuwde. Nu al is er een fraudezaak van 600 miljoen aan het licht gekomen. Dat is sneller dan ik zelfs had verwacht. En de Rekenkamer stelt dat er nog veel meer fraude aan zit te komen. Dat is onverteerbaar voor mensen die hard werken en belasting afdragen. Het gebrek aan transparantie en verantwoording en, uiteraard, zulke fraudezaken ondermijnen onze samenleving en het vertrouwen in de EU. De Commissie, maar ook het Parlement en de Raad faciliteren diefstal. Dit had nooit mogen gebeuren en het mag ook niet nog een keer gebeuren. De schade is groot. Hoe gaan we dit herstellen? Ik weet het eerlijk gezegd niet. Henk Jan Ormel (PPE). – Voorzitter, mevrouw de commissaris, hoogpathogene vogelgriep is vastgesteld bij runderen in de Verenigde Staten. Het is zorgelijk dat het virus zich nu ook bij runderen en zelfs van koe naar koe lijkt te verspreiden. Steeds meer zoogdiersoorten raken besmet. Ook de mens is uiteindelijk een zoogdier. De WHO waarschuwt dan ook dat deze pandemie bij dieren ook op mensen kan overslaan. Ik roep de Commissie en de lidstaten op tot meer en spoedig onderzoek vanuit een "één gezondheid"-perspectief: komt het virus bijvoorbeeld al onder Europese koeien, geiten en varkens voor? Hoe verspreidt het zich? Ik vraag om meer aandacht voor vaccinontwikkeling voor mens en dier en er moeten zoveel als mogelijk onnodige belemmeringen weggenomen worden om tot vaccineren over te kunnen gaan. Het is nu dat we een volgende pandemie kunnen voorkomen. Michiel Hoogeveen (ECR). – Voorzitter, dit is het: onze laatste plenaire vergadering in Straatsburg. De Europese verkiezingen komen eraan. Op 6 juni gaan we naar de stembus en verandering hangt in de lucht. Onze ouders en grootouders tekenden ooit voor een gemeenschappelijke markt, maar kregen sluipenderwijs een overheersende politieke Unie met vlaggen, volksliederen, gemeenschappelijke schulden en nu zelfs richting een eigen leger, terwijl de kiezer daar nooit om heeft gevraagd of voor heeft gestemd. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de Europese verkiezingen in Nederland traditioneel de laagste opkomst kennen. Men vraagt zich ondertussen af: wat voor zin heeft het eigenlijk? Maar de geschiedenis leert ons één ding: politieke samenwerkingen zoals de Europese Unie overleven niet als ze star in een en dezelfde richting blijven bewegen. Ze moeten veranderen, zich aanpassen of ze sterven uit. In Europa is nu de tijd gekomen. De stroom van macht van de lidstaten naar Brussel moet worden omgekeerd. We moeten macht en middelen terug laten stromen. Terug van Brussel naar de lidstaten en ‒ nog belangrijker ‒ terug naar de Nederlanders.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-9-2024-04-23_NL.html	Tom Berendsen (PPE). – Voorzitter, beste collega's, we staan hier vandaag om de conclusies van de Raad te bespreken. En ik moet bekennen dat ik hier met een dubbel gevoel sta. Ik lees conclusies van onze regeringsleiders over het versterken van onze concurrentiekracht. Dat klinkt heel mooi en herkenbaar, want daar pleiten we als EVP onder leiding van Manfred Weber al jaren voor. Maar er is genoeg reden om kritisch te zijn voor onze regeringsleiders: De Raad concludeert dat we ruimschoots beschikbare en betaalbare energie willen hebben. Maar ondertussen zijn er landen in de Europese Unie die besluiten hun kerncentrales te sluiten in de grootste energiecrisis van de afgelopen decennia. De Raad concludeert dat we strategische afhankelijkheden willen afbouwen, maar ondertussen zien we landen in de Europese Unie groeiende Chinese invloed in onze havens, in onze kritieke infrastructuur, toestaan. De Raad concludeert dat we onze defensie—industrie willen versterken, maar levert ondertussen onvoldoende om de productie van bijvoorbeeld munitie daadwerkelijk naar het niveau van een oorlogseconomie te krijgen. Dus laten we in plaats van al die prachtige teksten op te schrijven, er nu echt werk van maken. De Europese Unie is de op een na grootste economische macht ter wereld. Nu we stevig worden uitgedaagd door andere grote machtsblokken, moeten we onze positie versterken. En we kunnen dat, als we de handen ineenslaan, als we de keuze maken om samen sterk te staan in de grote onderwerpen en daar ook echt werk van te maken, van oplossingen leveren zoals we dat de afgelopen jaren in Europa ook in moeilijke tijden gedaan hebben. Samenwerken waar dat ons sterker maakt en elkaar de ruimte geven waar nodig. Geert Bourgeois (ECR). – Voorzitter, vanaf dag één vroeg de N—VA van deze Commissie veel meer inzet op competitiviteit. Helaas, onze industriële activiteit zakt verder weg. Geen enkel Europees digitaal bedrijf staat in de top vijftien wereldwijd. Er is onvoldoende productiviteit. We zijn veel te sterk afhankelijk van China, mede door veel te weinig nieuwe handelsakkoorden. En de regeldruk is nog verstikkender geworden. De vergunningen voor investeringen laten ellenlang op zich wachten. De interne markt is nog altijd niet voltooid, waardoor we 12 % groei missen. En dit terwijl de versoepelingen van de staatssteunregels het gelijke speelveld onderuithalen. Er is dus heel veel werk aan de winkel. Binnen honderd dagen na de start van de nieuwe Commissie moet er een alomvattend nieuw industrieel plan van aanpak komen en dit moet op een slimme manier gebeuren. Dit mag niet door de volgende generaties ‒ mijn kinderen, mijn kleinkinderen ‒ op te zadelen met nieuwe schulden. Dit mag niet met nieuwe EU—belastingen. Dit moet gebeuren door een verstandige shift in de begroting richting meer O&O, meer innovatie, meer inzet op veiligheid, meer inzet op de grensoverschrijdende infrastructuur. De EU moet vooral veel welvaart creëren en onze economie, onze mensen, onze vrijheden beschermen. Michiel Hoogeveen (ECR). – Voorzitter, Europa is hard op weg een tweederangseconomie te worden. Onze schulden lopen op, onze regel- en belastingdruk is een nachtmerrie. In de dagen van de vrije markt, met Europa als industriële topspeler, gaf de politiek burgers en bedrijven de vrijheid: de vrijheid om te ondernemen, handel te drijven en, jawel, geld te verdienen. Tegenwoordig neemt de Brusselse politiek die vrijheid af. De Europese Commissie bestaat uit 27 Eurocommissarissen en daaronder 50 verschillende departementen met 32 000 ambtenaren. En wat doen die de hele dag? Zij karnen de ene verstikkende verordening en groene richtlijn na de andere. Onze industriële topbedrijven worden het continent afgejaagd om plaats te maken voor een "groene" industriepolitiek, uitgetekend op de Brusselse poldertafel. Het gevolg? Ons concurrentievermogen holt achteruit en onze invloed op het wereldtoneel neemt af. Meer vrijhandel en deregulering ‒ bij gebrek aan een beter woord ‒ zijn goed. Goed voor onze welvaart, goed voor onze banen, verkrijgbare producten en toegang tot grondstoffen. Laat die vrijheid na 6 juni terugkeren. Johan Van Overtveldt, namens de ECR-Fractie . – Voorzitter, commissaris, collega's, begrotingsregels hebben als doel gezonde overheidsfinanciën na te streven in het belang van onze samenleving en onze economie. Ze moeten ervoor zorgen dat toekomstige generaties niet opgezadeld worden met de gevolgen van overmatige schuldopbouw. Bovendien ‒ en dit wordt vandaag vaak vergeten ‒ kan een monetaire unie simpelweg niet overleven zonder budgettaire discipline. De nieuwe begrotingsregels die nu voorliggen, bieden flexibiliteit, zodat belangrijke investeringen, in infrastructuur en defensie bijvoorbeeld, kunnen doorgaan. Tegelijkertijd leggen ze ook discipline op, maar dat zal enkel gebeuren als de Commissie bereid is om de stok achter de deur ook boven te halen als dat nodig is. Ik vrees dat dat onvoldoende zal gebeuren. Men moet op een geloofwaardige en effectieve manier kunnen ingrijpen als de begroting van een lidstaat ontspoort, zoals dat vandaag bijvoorbeeld heel duidelijk het geval is in mijn thuisbasis België. Opteren voor meer schuldopbouw op Europees niveau is een onverantwoorde vlucht vooruit. Nu steeds meer lidstaten qua begroting en schuld aan het einde van hun Latijn zijn, gaat men zo de schuldeconomie in een nieuwe en gevaarlijke fase brengen. Dat is onverantwoord. Als landen onvoldoende begrotingscapaciteit hebben, is het antwoord niet het opbouwen van schuld op Europees niveau, maar wel een doordachte sanering, gekoppeld aan groeistimulerende hervormingen. Neem Ierland: twaalf jaar geleden 120 % schuld-bbp, nu 40 %. Hoe? Door de begroting min of meer in evenwicht te brengen, te hervormen en groei te stimuleren. Zo simpel is het. Antonius Manders, Rapporteur . – Voorzitter, commissaris, voordat ik inga op deze richtlijn wil ik eerst Alice Kuhnke bedanken voor de samenwerking, alsook mijn medewerkers en de medewerkers en de adviseurs van de EVP-fractie. Want wij zijn er weer in geslaagd om een stukje vrij verkeer te verbeteren. In dit geval het vrij verkeer voor personen met een handicap. Iedere keer weer opnieuw boeken wij een kleine stap vooruitgang waarmee wij de waarden en normen van de Europese Unie verder kunnen uitbreiden. Vanmorgen hadden we een bijeenkomst met een aantal collega's en toen werd er gezegd: "Dit is eigenlijk maar een parkeerkaart voor toerisme en tijdelijk bezoek aan andere lidstaten." Maar ik heb geleerd in mijn tijd in dit Parlement dat hier iedere keer een hele kleine stap wordt gemaakt en in het volgende mandaat wordt die parkeerkaart veel groter. De grote winst nu is dat deze gehandicaptenparkeerkaart wordt erkend door alle lidstaten. Dat is een belangrijke zaak. Vervolgens is deze richtlijn ook heel belangrijk voor een inclusievere samenleving. We willen geen discriminatie op basis van een beperking. Globaal is de Europese Unie altijd degene die met het vingertje zwaait en andere continenten zegt dat wij heel graag willen dat ze de waarden en normen van mensenrechten, noem maar op, respecteren. Maar binnen de Europese Unie kan er nog heel veel verbeterd worden. En vandaag maken wij een kleine stap. Ook wordt deze parkeerkaart ingevoerd voor burgers uit derde landen en dat is voor ons ook heel belangrijk, want iedereen in Europa moet op dezelfde manier benaderd worden en moet het recht hebben om zich te kunnen verplaatsen. Deze gehandicaptenparkeerkaart is een goed voorbeeld van het versterken van de uitoefening van het recht op vrij verkeer van personen en dit is een fundamenteel Europees recht, dat Jacques Delors ooit heeft voorgesteld, een van de vier vrijheden. Dit is belangrijk voor het goed functioneren van de interne markt. In het Europees Parlement heb ik me al jaren voornamelijk gericht op het versterken van die interne markt, want daar verdienen we onze middelen, die we vervolgens kunnen besteden aan het verbeteren van de rechten voor iedereen. Ik heb altijd geprobeerd de politiek te verbinden met mensen. Het gaat niet alleen over grote dossiers. Dit is een klein dossier, maar wel een heel belangrijk dossier. Het gaat vaak over kleine, praktische dingen waar we het hier in huis vaak over hebben en daar halen we de pers niet mee. Er zijn een hele hoop praktische dingen waarvan ik vind dat er meer aandacht voor moet komen. Ik noem bijvoorbeeld deze Europese gehandicaptenkaart en de Europese parkeerkaart voor personen met een handicap. Ik noem de universele oplader, de IBAN-naamcheck, de pincode op creditcards, de opleidingsvergoeding voor beroepsvoetballers, et cetera. Vaak worden grote dossiers in de media groot uitgelicht, maar ik denk dat wij nieuwe wegen moeten vinden om de burgers te laten horen, te laten zien en ervan te overtuigen dat er in Europa heel veel goede dingen worden gedaan die betrekking hebben op het dagelijks leven van mensen. In dit geval hebben we het over het verbeteren van de situatie voor mensen met een handicap, maar er zijn veel meer zaken. Ik wil ook nog even de aandacht vestigen op wat bredere zaken die van belang zijn. Ik heb, behalve aan deze richtlijn, gewerkt aan milieucriminaliteit, de batterijverordening, betere bescherming rond videogames en de betalingsachterstand, waar we vandaag nog over gestemd hebben. We moeten zoeken naar nieuwe wegen om Europa in een positieve zin bekender te maken bij de burgers. We hebben binnenkort verkiezingen en ik merk dat wij er onvoldoende in slagen om bijvoorbeeld zo'n kleine stap zoals deze voldoende kenbaar te maken naar de burgers toe en te tonen dat wij goede dingen doen waar we trots op kunnen zijn. Antonius Manders, Rapporteur . – Voorzitter, ik dank iedereen ontzettend hartelijk voor het feit dat de richtlijn voor de gehandicaptenparkeerkaart voor Europeanen en niet—ingezetenen van harte en breed wordt ondersteund. Ik heb geen enkele wanklank kunnen horen en dat doet mij deugd en daar ben ik trots op, want Europa staat voor onze waarden en normen. Aangezien dit mijn laatste toespraak is in deze plenaire zaal ‒ want ik zet vanaf juli een punt achter mijn werk als Europarlementariër ‒ is het aan de volgende generatie om te bouwen aan een betere Europese Unie. Ik wil graag een boodschap meegeven aan de opvolgende collega's: blijf omkijken naar mensen die moeite hebben om aan te sluiten. Blijf kijken naar de oudere generatie die de huidige EU heeft opgebouwd. Een hele belangrijke boodschap ‒ en die wil ik ook meegeven aan commissaris Dalli: probeer een gezondheidsunie op te bouwen waar een gezonde leefstijl en actief ouder worden belangrijk zijn om welvaartsziekten te voorkomen. Welvaartsziekten zijn onze toekomstige dreiging in de Europese Unie. Laten we strijden voor een Europa waar jong en oud nog meer van elkaar kunnen leren, een Europa waar we trots op zijn. Ik ben niet alleen een trotse Brabander of een trotse Nederlander, nee, ik ben ook een trotse Europeaan. In 1989 zei Jacques Delors: "Van de interne markt kun je niet houden". Nou, ik ben vijftig jaar samen met mijn vrouw Jacqueline. Niet alleen omdat ik een economisch samenwerkingsverband heb, maar we houden ook van elkaar. Dus je moet wel proberen om die emotie en identiteit ook uit te dragen. Europeanen moeten meer gaan houden van Europa en trotser zijn om Europeaan te zijn. Om die reden roep ik de Commissie en ook mijn collega's van het nieuwe Parlement op: investeer in Europese emotie en identiteit, waardoor we ons veel meer verbonden gaan voelen met de Unie waar we in leven. Ik ben dankbaar voor de mooie twintig jaar in dit huis waarin we met veel collega's samen hebben kunnen werken en heel veel hebben kunnen bereiken. Bovenal wil ik mijn familie, mijn vrouw, kinderen en vrienden bedanken voor de prachtige jaren en voor alle steun die ik van hen heb mogen krijgen. We moeten niet achteruitkijken, maar vooruit. En laten we niet vergeten dat deze Unie over vrede gaat, over waarden en normen en natuurlijk ook over een sterke Europese interne markt. Hier staat een trotse Europeaan en ik dank jullie allemaal hartelijk. Hilde Vautmans, namens de Renew-Fractie . – Voorzitter, mijnheer Borrell, collega's, al maanden krijgen we de meest afschuwelijke berichten vanuit Gaza. Beseffen we eigenlijk wel hoe ernstig het is? Meer dan een miljoen Palestijnen zijn ondervoed, onder wie honderdduizenden kinderen. Er dreigt een massale hongersnood met duizenden doden tot gevolg. En dat in 2024. Hallucinant. Er komt nog steeds veel te weinig humanitaire hulp en voedsel Gaza binnen en de mensen die Gaza binnengeraken om hulp te verlenen, worden vermoord ‒ al meer dan 200. Hulpverleners, journalisten en burgers mogen nooit een doelwit zijn. Israël moet het internationaal recht respecteren. Ook oorlog heeft zijn regels. Mijnheer Borrell, niet alleen wij als Europees Parlement zeggen dit, maar ook de VN—Veiligheidsraad en het Internationaal Gerechtshof. Wij vragen al weken om een permanent staakt-het-vuren en het vrijlaten van alle gijzelaars door Hamas. Dat is de enige manier om verder leed te voorkomen. Ik hoop, mijnheer Borrell, dat u Israël zo snel mogelijk namens de hele Europese Unie duidelijk maakt dat als het zich niets blijft aantrekken van deze oproep en van de internationale gemeenschap, onze relatie op het spel staat. Tineke Strik (Verts/ALE). – Voorzitter, hoge vertegenwoordiger, elke dag worden burgers, journalisten en humanitaire werkers in Gaza vermoord. Honger wordt ingezet als wapen, ziekenhuizen worden aangevallen, vele massagraven worden gevonden. Nooit meer oorlog en genocide: dat is het fundament van onze Europese samenwerking. En toch staan we al maandenlang oogluikend toe dat Israël een aanvalsoorlog voert tegen Gaza, waarover het hoogste hof van de VN heeft geoordeeld dat er een plausibel risico bestaat op genocide. Het is hoog tijd voor maximale druk op Israël, voor een permanent staakt-het-vuren, humanitaire hulp en volledige naleving van de uitspraak van het Gerechtshof en van de VN-resolutie. Dat vereist minimaal een stop op wapenleveranties, mogelijke opschorting van de associatieovereenkomst en zeker ook erkenning van de staat Palestina. Want de belofte "nooit meer oorlog en genocide" is niks waard als we dat wel toestaan in Gaza. Kathleen Van Brempt (S&D). – Voorzitter, collega's, 34 000 levens heeft de gruwelijke oorlog in Gaza al opgeëist, waaronder 12 000 kinderen, en er dreigen nog duizenden kinderen te sterven door honger omdat Israël humanitaire hulp blijft blokkeren. En de gruwel gaat maar door. Het gebrek aan actie, ook vanuit Europa, is onaanvaardbaar. Welk signaal geven we aan de families van de ruim 280 doden die afgelopen weekend werden gevonden in een massagraf, aan het jonge meisje dat water moet drinken aan een regenpijp of aan de families van de hulpverleners en de journalisten die het leven lieten terwijl ze probeerden mensenlevens te redden? Wat zeggen we tegen die mensen? We moeten actievoeren. En dat betekent uiteraard een onmiddellijk, permanent en onvoorwaardelijk staakt-het-vuren. Maar we hebben nog iets anders dat we kunnen gebruiken: onze economische macht. Het wordt hoog tijd dat we de associatieovereenkomst op de tafel leggen, ze opschorten en ervoor zorgen dat ze echt een hefboom wordt om Israël te forceren om te doen wat het moet doen: stoppen met deze oorlog. Samira Rafaela (Renew). – Voorzitter, meer dan zes maanden ‒ we zijn al een heel eind ‒ en ik zie nog steeds geen significante ontwikkelingen in positieve zin. Ik zie nog steeds niet dat het geweld is gestopt en ik zie nog steeds niet dat kinderen en onschuldige mensen niet het slachtoffer zijn van deze verschrikkelijke oorlog. Integendeel, ik zie het tegenovergestelde. Verschillende verslagen zijn naar buiten gekomen, verschillende analyses zijn gemaakt en alsnog komen er geen positieve resultaten. Ik ga het nu maar voor de eerste keer publiekelijk zeggen: wat ik aanschouw, wat ik zie, is dat er een genocide gaande is. Het is ongelooflijk hoe mensen aan het uitsterven zijn, hoe mensen aan het lijden zijn. De internationale gemeenschap slaagt er maar niet in om dit te stoppen. Het kan zo echt niet verder. En wat betreft UNRWA: nog steeds is er geen bewijs. Onacceptabel. Kom dan een keer met bewijs, is de oproep aan de Israëlische regering, want je kan niet met dit soort aantijgingen blijven komen terwijl er maar geen bewijs is. Dus ook hier moeten we eisen: of er komt bewijs, of het klopt gewoon niet. Hilde Vautmans (Renew). – Voorzitter, collega's, mijnheer Borrell, u zei het zelf: de oorlog duurt al langer dan twee jaar. Al twee jaar discussiëren we hier over het gebruik van die Russische tegoeden voor Oekraïne ‒ tijd die de Oekraïense burgers niet hebben. Maandenlang vragen we ons af: hoe ver kunnen we gaan volgens het internationaal recht? En intussen trekt het dictatoriale regime van Poetin zich niks aan van welk recht dan ook. Het Russische leger bombardeert elke dag burgerinfrastructuur, energiecentrales, wooncomplexen … Dit debat maakt het duidelijk: natuurlijk moeten we het geld van Rusland gaan gebruiken voor de wederopbouw, maar ook voor de leveringen van wapens en munitie. De Russische oligarchen, die medeverantwoordelijk zijn, moeten meebetalen. Maar de topprioriteit, mijnheer Borrell ‒ ik richt mij toch echt tot u ‒ is volgens mij dat die luchtafweer nu geleverd moet worden. Ik weet dat mijn collega Guy Verhofstadt meermaals met u contact heeft gehad. Wanneer kunnen we nu eindelijk overgaan tot de leveringen van die noodzakelijke luchtafweer? (De spreker weigert een "blauwe kaart"-vraag van Miapetra Kumpula-Natri) Johan Van Overtveldt (ECR). – Voorzitter, hoge vertegenwoordiger, collega's, de VS hebben vorige week een militair steunpakket van 57 miljard euro voor Oekraïne bekrachtigd. Zelfs Winston Churchill wist het al: " You can always count on the Americans to do the right thing ‒ after they have exhausted all the other options. " Ik herhaal mijn oproep: we moeten ook vanuit Europa al het mogelijke doen ‒ en dat is meer dan we vandaag doen ‒ om Oekraïne te steunen in die strijd voor vrijheid en tegen de Russische agressie. Wat de Russische tegoeden betreft, heb ik maanden geleden al het voorstel gedaan om die tegoeden te gebruiken als onderpand voor een langlopende en omvangrijke lening aan Oekraïne. Dat is niet confisqueren. Laat Rusland de steun aan Oekraïne maar meebetalen. Trouwens, vanochtend heeft Poetin laten horen dat dit toch wel gevoelig ligt. Ik zou zeggen: goed zo. Vergis u niet: het gaat in Oekraïne over veel meer dan enkel de oorlog ter plaatse. China, Iran en Noord-Korea steunen de agressie van Poetin actief, zowel financieel, economisch als militair. Als Poetin zou winnen, zou dat neerkomen op een geweldige, maar desastreuze overwinning van de toonaangevende dictaturen in de wereld. We moeten er alles aan doen om dat te voorkomen. Kathleen Van Brempt (S&D). – Voorzitter, mevrouw de commissaris, toen ik in het begin van deze legislatuur het Energiehandvestverdrag onder ogen kreeg in de Commissie internationale handel, was mijn verbazing redelijk groot. Hoe kon het dat we lid waren van zo'n club met oude methodes zoals ISDS, waarvan we toch duidelijk hadden gezegd: "Dat soort private geschillenbemiddeling willen we niet meer." Maar nog erger eigenlijk: het was begin van de legislatuur van de Green Deal. Er was één weg voorwaarts. Dat was zorgen dat we emissievrij zouden zijn tegen 2050 en dat in de energiesector alles zou worden gezet op hernieuwbare energie, energie—efficiëntie enzoverder. Dit akkoord stond en staat daar helemaal haaks op. Ik vond toen al dat we er moesten uitstappen, maar we hebben de Commissie laten werken aan een mogelijke modernisering. Dat heeft tot niets geleid, dus ben ik bijzonder tevreden dat we op het einde van deze legislatuur morgen die belangrijke stemming hebben. En dan ga ik ervan uit dat de Raad er heel snel werk van maakt om ook uit dat Energiehandvestverdrag te stappen. Want dat hangt als een zwaard van Damocles boven ons, de lidstaten en onze energiesector. Laten we hier nu maar snel werk van maken. Bert-Jan Ruissen, namens de ECR-Fractie . – Voorzitter, beste collega's, goed en gezond uitgangsmateriaal is de basis voor een goede teelt. Dat vereist een goed werkend systeem dat garanties geeft. Dat hebben we en dat functioneert prima. Kijk naar het resultaat: uitgangsmateriaal van zeer hoge kwaliteit. Ik leg daar zo de nadruk op, omdat ik me grote zorgen maak over de voorstellen die nu op tafel liggen. Voorstellen die het goed functionerende systeem dreigen te ondermijnen. Zo worden er verregaande uitzonderingen voorgesteld. Op de verspreiding van uitgangsmateriaal via informele netwerken of gebruikers onderling is er bijvoorbeeld in geen enkele controle voorzien. Met alle risico's van dien voor de verspreiding van plantenziekten. Dergelijke uitzonderingen maken het bovendien wel erg gemakkelijk voor kwaadwillenden om parallelle markten te starten. En dan willen verschillende fracties ook nog eens ongecontroleerde import toestaan vanuit buurlanden zoals Belarus of Turkije. Ik zie hier grote fytosanitaire risico's. Niet doen dus. Wat betreft het cultuur— en gebruikswaardeonderzoek voor groenten en fruit zet het Parlement wel een juiste stap, namelijk door te kiezen voor vrijwilligheid. Maar met voorstellen die het huidige solide systeem ondergraven, kan ik onmogelijk instemmen. Alleen als we de hoge kwaliteit en gezondheid van het uitgangsmateriaal blijven garanderen, kan de Europese land— en tuinbouw blijven excelleren. Dorien Rookmaker, namens de ECR-Fractie . – Voorzitter, geachte commissaris, ieder jaar wordt over de Balkanlanden een enorme voortgang gerapporteerd, maar van toetreding is geen sprake. Hoe kan dat nou? We hebben maatstaven, de Kopenhagencriteria, maar we hebben geen duidelijke normen. En dus blijven de Balkanlanden in de wachtkamer hangen. Moeten de Balkanlanden allemaal tienen scoren op alle onderdelen of mogen er ook onvoldoendes staan in het rijtje van de te beoordelen onderdelen? Misschien ‒ en dit is maar een gedachte ‒ moeten we de toetredingscriteria eens gaan herzien. Misschien vervangen we ze of vullen we ze aan met een impactanalyse. De impact van grote landen als Turkije of Oekraïne is immers veel groter dan die van landen als Albanië. Deze landen zijn qua risico niet te vergelijken. Een land met drie miljoen inwoners zou niet dezelfde normen moeten hoeven halen op de Kopenhagencriteria als een land met dertig miljoen inwoners. Dat stel ik gewoon. De extra steun die de Europese Commissie van plan is te geven aan de Westelijke Balkanlanden baart me ook zorgen. Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat deze steun deels wordt gegeven ter compensatie van het lange verblijf in de wachtkamer van de EU. Maar grote sommen geld kunnen corrumperend werken en bovendien kunnen interne spanningen tot een kookpunt raken bij grote kapitaalinjecties zonder duidelijk doel. Wil men de Westelijke Balkanlanden toch financieel steunen, dan bij voorkeur in de vorm van infrastructurele en tastbare projecten, zodat voor iedereen duidelijk is waar het geld aan wordt besteed en zodat het nuttig wordt besteed en niet ‒ zoals in het verleden ‒ aan megalomane beelden of andere onnutte zaken. Ten slotte merk ik op dat een snelle toetreding van de Balkanlanden zal bijdragen aan vrede en voorspoed in de EU en daarbuiten.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-9-2024-04-24_NL.html	Bart Groothuis, namens de Renew-Fractie . – Voorzitter, commissaris, collega's, dat Rusland, China en Iran samen op weg zijn om een blok te vormen tegen het onze wordt ondertussen breed onderkend en het is dé kwestie van onze tijd. Vandaag is het de beurt aan Iran. Ik wil de corapporteurs bedanken voor de eensgezindheid waarmee dit huis gisteravond in de onderhandelingen opriep tot het plaatsen van de Revolutionaire Garde op de EU—terreurlijst. Wanneer je op Europees grondgebied dertig jaar lang terreur zaait, dan heeft dat consequenties. Maar ook met betrekking tot de unanieme oproep om het Iraanse vrijheidslievende volk in Europa beter te beschermen ‒ ook digitaal ‒ is er veel werk aan de winkel. In wezen, mijnheer Borrell, rekent dit Parlement af met uw beleid. Veel van wat in deze resolutie staat, had allang gebeurd moeten zijn. Een wijs Chinees spreekwoord luidt: het beste moment om een boom te planten is dertig jaar geleden. Het een—na—beste moment is vandaag. Zet dus vandaag nog de Islamitische Revolutionaire Garde op de EU—terrorismelijst. Stop de export van hightechmiddelen die in wapens tegen Oekraïne en Israël hun weg vinden. Straf mensenrechtenschenders. Maak een vuist voor het Iraanse volk, tegen autocraten. Assita Kanko (ECR). – Voorzitter, hoeveel in de EU geproduceerde componenten werden gebruikt voor de bouw van de raketten die verleden week op Israël werden afgevuurd? Het heeft van november vorig jaar tot deze week geduurd voordat jullie tot actie zijn gekomen wat betreft het verbod op de levering aan Iran van componenten voor de bouw van ballistische raketten. Het bleef altijd bij intenties, maar die intenties beschermen niemand en maken de EU irrelevant. De steun van Iran aan Hamas was blijkbaar niet alarmerend genoeg. Wat moest Iran nog doen opdat de EU op tijd in actie zou schieten en meer zou doen dan praten? Samenwerken met Noord—Korea bleek ook niet dreigend genoeg. De bedreiging van de vrije doorvaart in de Rode Zee en de gijzeling van bemanningsleden bleken ook niet genoeg. Zware mensenrechtenschendingen met alleen al in 2023 achthonderd executies evenmin. Voor mij is het allang duidelijk wat had moeten gebeuren. De overeengekomen bijkomende sancties zijn welgekomen, maar rijkelijk laat en onvoldoende. Kwalificeer de Iraanse Revolutionaire Garde als terreurorganisatie. Anders is het alsof je zelf drones aan Rusland had geleverd of die raketten zelf op Israël had afgevuurd. Bert-Jan Ruissen (ECR). – Voorzitter, beste collega's, Iran is dé grote destabilisator van het Midden—Oosten. Dat is al jaren zo. Met de recente grote aanval op Israël is dat beeld nog eens bevestigd. Hun hoofddoel is ook duidelijk: Israël van de kaart vegen, met gebruikmaking van terreurgroepen als Hamas en Hezbollah en dubieuze bondgenootschappen met landen als Rusland, Pakistan, China, Noord—Korea, waarmee Iran dus niet alleen een bedreiging is voor Israël, maar feitelijk voor de hele internationale gemeenschap. De lange arm van de Iraanse Revolutionaire Garde reikt zelfs tot in Europa. Maar de Garde op de Europese terreurlijst plaatsen? Daar zou volgens de Raad en volgens de heer Borrell geen rechtsgrond voor zijn. Onzin natuurlijk, dit is pure politieke onwil. De Revolutionaire Garde moet zo snel mogelijk op de terreurlijst en het sanctiepakket richting Iran moet worden uitgebreid. Het roer moet om, meneer Borrell. Israël mag er niet alleen voor staan. Marcel de Graaff (NI). – Voorzitter, Israël bombardeert de Iraanse ambassade in Syrië. Als reactie bombardeert Iran twee afgelegen militaire vliegvelden in Israël en plotseling is heel de EU tegen Iran en schenden ze daar alle mensenrechten. Onzin. Iran moet blijkbaar gestraft worden voor zijn steun aan Rusland. Daarom zeg ik aan alle burgers in de EU: dit doen uw leiders in de EU: ze prijzen onze vrijheid, maar dwingen mensen tot vaccinatie; ze prijzen onze democratie, maar censureren en demoniseren de oppositie; ze prijzen onze welvaart, maar pakken ons geld af en vervangen dat door digitale spaarpunten; ze verkondigen vrede, maar onze zonen moeten straks in Oekraïne vechten en sterven voor multimiljardairs in Amerika, want na een half miljoen doden en invaliden zijn de soldaten daar op. Maar o ja, de EU discrimineert niet: ook de kinderen van immigranten mogen sterven in de hel van Oekraïne. Dus tijdens de komende verkiezingen: stem tegen de EU. Lara Wolters, Rapporteur . – Voorzitter, collega's, het is vandaag elf jaar geleden dat Rana Plaza instortte. En als wij zo meteen op het rode of op het groene knopje drukken, maken wij een fundamentele keuze. Accepteren wij dat mensen aan de andere kant van de wereld onder onveilige omstandigheden en voor een paar euro per dag onze T—shirts maken? Accepteren wij dat grote oliebedrijven mensen van hun land zetten en natuurgebieden vernietigen? Vergis je niet, daar gaat het vandaag over. Kiezen we voor mens en milieu en voor een duurzame economie of laten we megabedrijven wegkijken van het onrecht waar zij financieel van profiteren? Het is tijd om paal en perk te stellen aan cowboybedrijven en als Parlement hebben wij de macht om dat nu hier samen te doen. Door de jaren heen ben ik dit de anti—wegkijkwet gaan noemen en ik hoop dat jullie nu ‒ nu het erop aankomt ‒ niet wegkijken. Laat ons besluit van vandaag een eerbetoon zijn aan alle mensen die worden uitgebuit en aan de slachtoffers van Rana Plaza. Mohammed Chahim, namens de S&D-Fractie . – Voorzitter, radicaal rechts verkondigt graag met enig gevoel voor drama dat we aan de vooravond staan van een ingrijpende groene revolutie. Maar we zitten daar al middenin. Overheden en bedrijven investeren volop in wind— en zonneparken en in allerlei groene technologieën om juist de industrie te helpen vergroenen. Ik was de afgelopen week in het gebied Puertollano en je ziet daar gewoon de toekomst. Je ziet hoe Spaanse en Nederlandse bedrijven investeren in groene ammoniak en groene waterstof, juist om de industrie te vergroenen. Ook China en de VS staan niet stil. Waar we misschien vijf jaar geleden ambitieus waren, lopen we nu zelfs achter als het gaat om groene investeringen. Rechts kan zijn neus ophalen voor de klimaatcrisis, maar een meerderheid in Nederland en Europa neemt die crisis heel erg serieus. En ze moet wel. Vraag het aan de inwoners van La Roche, waar onlangs een overstroming was. Vraag het aan de inwoners van Limburg, waar een aantal jaar geleden ook een overstroming was. Vraag het aan de boeren in Zuid—Frankrijk, die te maken krijgen met droge grond die wegschroeit voor hun ogen. Vraag het aan de boswachters in de Maasduinen in Limburg, die in een paar uur tijd vijf hectare grond zagen opgaan in brand. Rechtse politici kunnen het klimaatbeleid proberen te shredden zoveel ze willen, maar daar helpen ze niemand mee en zeker niet hun kleinkinderen. Wij moeten nu de basis leggen voor groen industriebeleid, gecoördineerd met alle lidstaten, om een vuist te maken en onze industrie toekomstbestendig te maken. Agnes Jongerius, namens de S&D-Fractie . – Voorzitter, ik wil beginnen met een dichtregel. En die luidt: "De zachte krachten zullen zeker winnen in het eind." Sta mij toe een beetje nostalgisch te zijn in mijn laatste speech hier als Europarlementariër in de plenaire. Want we zijn van ver gekomen. Van Göteborg naar Porto en vorige week naar Terhulpen. Ik heb de afgelopen tien jaar de eer gehad te mogen knokken voor een socialer Europa, voor gelijk loon voor gelijk werk op dezelfde werkplek, toereikende minimumlonen, regels rond loontransparantie, om de loonkloof te sluiten, en betere bescherming van platformwerkers. Maar we zijn er nog niet. Want helaas, werkgevers zijn als een Rupsje Nooitgenoeg. Net als water zoeken ze altijd het laagste punt, maar dan om zo goedkoop mogelijk te produceren en zelf een zo hoog mogelijke winst te pakken. We moeten de dijken dus goed stutten, wat de Verklaring van Terhulpen ook doet. Daarin staat: publiek geld moet naar fatsoenlijk werk, gedekt met een cao. Publiek geld dient ten gunste van de samenleving, niet ten koste van de samenleving te gaan. Nu er regels zijn tegen uitbuiting van Europese werknemers, zie je dat werkgevers de kansen grijpen om mensen van buiten voor hun karretje te spannen. Daarom moet de Europese Arbeidsautoriteit niet alleen uitbuiting van Europese werknemers aanpakken, maar ook die van werknemers van buiten Europa. Om werknemers en vakbondsrechten te waarborgen, hebben we wetgeving nodig voor AI op de werkplek. De werkplek verandert heel veel door de digitale en door de groene revolutie. De toezegging dat de sociale partners actief betrokken en geconsulteerd worden, is essentieel. En ja, eerlijk is eerlijk, mijn handen jeuken. Maar ik moet ook zeggen: ik heb groot vertrouwen in onze Eurocommissaris en spitzenkandidaat Nicolas Schmit en mijn geweldige collega's van de S&D en de rest van de coördinatoren om ook de volgende strijd te gaan leveren. Want de zachte krachten zullen winnen in het eind. Het was me een groot genoegen. Sara Matthieu, namens de Verts/ALE-Fractie . – Voorzitter, collega's, er wordt dezer dagen heel hard gefocust op competitiviteit. En dat is belangrijk, want dat gaat over onze welvaart en over onze jobs. Maar laat mij tegelijkertijd toch ook waarschuwen: je bouwt geen competitieve economie op een sociaal kerkhof. In de verklaring van Terhulpen belooft Europa sociale vooruitgang aan al haar burgers en dat is dringend nodig, want een op de vijf Europeanen leeft vandaag in armoede en heeft moeite om de rekeningen te betalen. Nochtans heeft iedereen het recht om een waardig inkomen te hebben om van te leven, om van te eten, om je woning mee te kunnen betalen, om je kinderen te kunnen opvoeden. Deze week heeft onze sociale agenda een grote klap gekregen. De nieuwe begrotingsregels riskeren erop in te hakken. In ons onderwijs, in onze zorg, in onze kinderopvang. Blind besparen, dat gaat het de mensen die vandaag al moeilijk rondkomen alleen maar moeilijker maken. Laat mij dus heel duidelijk zijn: zonder afdwingbare wetten, zonder voldoende middelen riskeert onze mooie sociale verklaring alleen maar op papier te bestaan. Dus, laat ons samen blijven vechten voor een echt sociaal Europa. Marc Botenga (The Left). – Voorzitter, waar mensen echt allergisch voor zijn, is als politici een ding beloven en dan het tegenovergestelde doen. En dat riskeert hier dus weer te gebeuren. Want inderdaad, enerzijds komen er vanuit het kasteel in Terhulpen mooie beloftes ‒ betere lonen, betere pensioenen ‒ en anderzijds wordt er dan terzelfdertijd voor besparingsdoelstellingen gestemd die ervoor zorgen dat er straks aanvallen komen op onze lonen, op onze loonindexering, op onze pensioenen. Dat gaat niet, mensen zijn niet onnozel. Daarom moeten we hier in de maatregelen die we nemen wat meer luisteren naar de werkende mens ‒ daarom ben ik trouwens ook trots dat we hier straks met de PVDA proberen voor het eerst een werkmens, een vakbondsmens vanuit Vlaanderen naar het Europees Parlement te sturen, mijn kameraad Rudi Kennes. Anja Haga, namens de PPE-Fractie . – Voorzitter, doctor Gubad Ibadoghlu en Ilhamiz Guliyev zijn op politieke gronden vastgezet in Azerbeidzjan, net als heel veel Armeense krijgsgevangenen. Nu hebben we afgelopen maandag gehoord dat doctor Ibadoghlu is vrijgelaten, net nadat de resolutie die wij vanavond bespreken op de agenda kwam. Politieke druk helpt dus. Alleen mag hij maar tijdelijk naar huis, voor een maand. Dat is onvoldoende. En die andere politieke gevangenen zitten nog steeds vast. Daarom wil ik vanavond twee zaken benadrukken. In de eerste plaats: doctor Ibadoghlu heeft heel urgent medische hulp nodig. Hij moet naar Duitsland voor een operatie aan zijn aorta. Dat kan niet in Azerbeidzjan, maar hij heeft een reisverbod. Ik doe een dringend beroep op de EDEO en ambassades van lidstaten om in gesprek te gaan met Azerbeidzjan. Niet over een week, maar morgenochtend, want hij zal echt snel geopereerd moeten worden. Het is een kwestie van leven of dood. In de tweede plaats: stop de energiesamenwerking met Azerbeidzjan. Stop met het aanpappen met het regime in Bakoe. Er is geen respect voor mensenrechten. Politieke gevangenen ‒ krijgsgevangenen uit Armenië ‒ zitten daar onder slechte omstandigheden. Dat kan niet. Dat moet echt onderwerp van gesprek zijn met Azerbeidzjan. Want vergeet niet: Azerbeidzjan is het land dat continu agressie laat zien richting Armenië. Daarom heb ik deze sjaal bij me. Ik sta pal achter Armenië, ik ben daar trots op en ik vind dat ook de EU pal achter Armenië moet staan en zich moet uitspreken tegen Azerbeidzjan. Assita Kanko, Rapporteur . – Voorzitter, ik wil de collega's bedanken voor hun bijdrage. Het is duidelijk dat we een solide meerderheid hebben voor deze verordening. Ik ben blij dat we samen deze constructieve meerderheid hebben kunnen bouwen, vanaf het begin van dit proces. Ik bedank alle collega's die bij deze meerderheid horen en ik zie uit naar de stemming over mijn verslag. Dit is mijn laatste speech in het Parlement vóór de Europese verkiezingen van 9 juni en ik wil graag een paar gedachten met u delen: allereerst ben ik diep dankbaar dat de Vlamingen me vijf jaar geleden hebben gevraagd om hen te vertegenwoordigen in het Europees Parlement. Ik heb hier keihard gewerkt en ik hoop dat ik hun vertrouwen heb bevestigd. Ten tweede zijn we het vaak met elkaar oneens in dit Parlement, maar ik heb ook gezien dat we samen oplossingen kunnen vinden voor belangrijke wetgeving, zoals deze verordening voor de verzameling en de doorgifte van passagiersgegevens. Wetgeving die het leven van onze burgers veiliger en beter kan maken. Ik ben dankbaar dat ik meermaals gevraagd ben om namens het Parlement hoofdonderhandelaar te zijn voor verschillende wetgevingsstukken en ik ben trots dat we iedere keer een meerderheid konden vormen rond de idealen waar ik altijd voor vecht. Tot slot: nu we de verkiezingscampagne ingaan, hoop ik dat we het debat kunnen voeren over echte problemen en echte oplossingen. Oplossingen om asiel en migratie eindelijk onder controle te krijgen. Veiligheid voor iedereen, en zeker ook voor vrouwen. Een stop op het excessief reguleren van onze bedrijven, zeker ook voor de keihard werkende middenstand en nog veel meer. Zo'n debat is namelijk wat u, de burger, verdient. Beste collega's, daar zorgen wij samen voor.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-9-2024-04-25_NL.html	Tom Vandenkendelaere, rapporteur voor advies van de Commissie interne markt en consumentenbescherming . – Voorzitter, collega's, commissaris, het doet deugd om mijn allerlaatste tussenkomst in de plenaire te kunnen brengen over de verordening voor een nettonulindustrie ‒ een dossier waar ik samen met collega Christian Ehler hard aan heb gewerkt. Voor mij vat dit dossier de essentie van de Europese Unie vandaag samen: de groene transitie is duidelijk ingezet, maar we doen dat niet onbezonnen, we doen dat niet naïef, we doen dat met de focus op competitiviteit en werkgelegenheid. Sinds ik in 2014 Europees parlementslid werd, is de wereld gigantisch veranderd. Ja, we moeten als continent de groene en de digitale transitie omarmen. Maar dat kan enkel op een verstandige manier gebeuren, met de blik op de toekomst en met de nodige durf als Europese Unie. Deze verordening voor een nettonulindustrie durft eindelijk op lange termijn te kijken, zal de nodige investeringen op gang brengen en maakt ons weerbaarder in een wereld waar wij als Europeanen onze tanden zullen moeten tonen om overeind te blijven. Mohammed Chahim (S&D). – Voorzitter, beste mensen, vijf jaar geleden begonnen we met heel veel ambities, maar vandaag moeten we inzien dat we zijn ingehaald door China en door de Verenigde Staten. Als we kijken naar het voorstel dat hier voorligt, dan moeten we eerlijk toegeven dat het iets te breed is en er geen geld is. Bedrijfsketens eindigen niet aan de grens. De benadering vanuit de lidstaten gaat ons niet helpen om een goed industrieel beleid te maken. We zijn als Nederland het voorland van Duitsland, of Duitsland is ons achterland. Hetzelfde geldt voor België of Polen of Spanje. Alle bedrijven zijn met elkaar verbonden. Investeringen hier zijn goed voor daar en investeringen daar helpen onze industrie hier. We mogen ons industriebeleid niet alleen aan lidstaten overlaten, want dat brengt de interne markt in gevaar. We zien dat nu al met de scheefgroei aan staatssteun als je gaat kijken naar de verschillende lidstaten: de ene is verantwoordelijk voor 50 %, de andere voor 25 % en alle andere 25 lidstaten voor maar 25 %. Vormt dit voorstel dan een antwoord op wat er in China en de VS gaande is? Het is een start, maar het is nog geen volledig antwoord. Daarvoor moeten we met elkaar werken aan een echt Europees industriebeleid. Liever vandaag dan morgen.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2024-07-17_NL.html	Written statements President. – The vote is open. The vote is open.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2024-07-18_NL.html	(Applaudissements) (Applaudissements) (Applaudissements) ( Applaudissements ) Written statements	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2024-09-16_NL.html	Barbara Bonte (PfE). – Voorzitter, gisteren vierden we in Vlaanderen de Dag van de Landbouw. Zo veel viel er echter niet te vieren. Onze landbouwsector wordt kapotgemaakt. Ik ben er nog niet uit of dit doelbewust is of het gevolg is van grenzeloze naïviteit. Het Green Deal-beleid heeft de Europese landbouwsector naar de rand van de afgrond gebracht. Deze innovatieve sector is door dogmatische klimaatregels gereduceerd tot een sector die gedoemd is te verdwijnen. De rechtszekerheid en voedselzekerheid worden ondermijnd, waardoor we onze voedselsoevereiniteit dreigen kwijt te raken. Dit is de erfenis van het groene beleid van de Commissie en niets wijst op een beleidswijziging. Deze situatie mag niet verder escaleren. Stop met het vernielen van de Europese landbouwsector en maak er een strategische sector van. Luister daarbij vooral naar het gezond verstand van de boeren. Anja Hazekamp (The Left). – Voorzitter, als we binnen de grenzen van de planeet willen blijven, moet er in de landbouwsector dringend actie worden ondernomen. Dit staat tevens in het advies. Een drastische vermindering van het aantal dieren in de veehouderij en een omschakeling naar een plantaardige toekomst zijn daarbij onvermijdelijk. Het is schandalig dat mevrouw Von der Leyen broodnodige wetten heeft uitgesteld, afgezwakt of helemaal van tafel heeft geveegd, zoals de in 2020 aangekondigde wetgeving inzake dierenwelzijn. Miljarden dieren lijden als gevolg van verouderde wetgeving, die bovendien niet wordt gehandhaafd. Voorts worden nog altijd meer dan driehonderd miljoen dieren in kooien gehouden. In het advies staat bovendien dat er nieuwe dierenwetgeving nodig is, met inbegrip van een verbod op kooien. Verder uitstel wordt niet getolereerd. De ontbrekende voorstellen moeten niet in 2026, maar voor het einde van dit jaar worden voorgelegd. De dieren hebben lang genoeg gewacht. Het is tijd voor verandering. Bert-Jan Ruissen (ECR). – Voorzitter, er is eindelijk serieus gesproken met boeren en belanghebbenden. Dit is wellicht de belangrijkste meerwaarde van deze strategische dialoog. Nu is het aan de Europese Commissie om bij de opvolging van dit advies te laten dat ze daadwerkelijk luistert en de zorgen van boeren serieus neemt. In het verslag wordt terecht gewezen op het strategisch belang van onze voedselproductie. Daarnaast worden hierin goede aanbevelingen gedaan om de positie van jonge boeren te versterken en boeren eerlijke prijzen te bieden. Daarbij moet met name de regeldruk worden verminderd. Veel boeren willen namelijk wel degelijk verduurzamen, maar worden vaak door onredelijke eisen op zeer hoge kosten gejaagd. We moeten niet alles door middel van regelgeving willen regelen, maar juist ruimte bieden voor goed en duurzaam ondernemerschap. Jessika Van Leeuwen (PPE). – Voorzitter, iedereen heeft vandaag iets kunnen eten dankzij een boer. Voedsel is de brug tussen boer en consument. Vanochtend reed ik door de landbouwgronden van Oost-Nederland, Duitsland en Frankrijk: het meest efficiënte landbouwgebied ter wereld. Nergens anders wordt namelijk met zo weinig input en vervuiling zoveel voedsel geproduceerd. Het is dan ook een gemiste kans dat het verslag juist voedsel aangrijpt om de Europese burger het onrealistische gedachtegoed van de Green Deal door de strot te duwen. Vlees, vis, zuivel en eieren uit Europa zijn en blijven een gezonde bron van eiwitten. Geef onze boeren de kans om dierlijke eiwitten voor Europa en de groeiende wereldbevolking te blijven produceren. In het verslag wordt waardering getoond voor voedselzekerheid, jonge boeren en innovatie, maar dit zal de verdringing van agrarische familiebedrijven op het platteland niet oplossen. We kunnen de huidige crisis enkel te lijf gaan met een centrumrechtse koerswijziging in Europa, waarbij gezond verstand regeert, niet doorgeslagen groen idealisme. (De spreker stemt ermee in om te antwoorden op een "blauwe kaart"-vraag) Wouter Beke (PPE). – Voorzitter, gisteren was het in België de Dag van de Landbouw. Ik zag jonge ondernemers in de landbouw die willen innoveren en die vooruit willen gaan en keihard willen werken. Ik zag echter ook jonge landbouwers die door Europa voor veel problemen worden gesteld, waaronder de habitatrichtlijn, de Natura 2000-wetgeving en de verordening natuurherstel, waarover onlangs is gestemd. In mijn regio heeft slechts 13 % van de landbouwers van vijftig jaar en ouder een opvolger. Dit probleem doet zich niet alleen daar, maar in heel Europa voor. Landbouwers willen rechtszekerheid en geen administratieve rompslomp. Ze zijn bereid te verduurzamen en te innoveren, omdat ze weten dat dit nodig is. Hiervoor hebben zij echter Europa nodig. Morgen wordt het verslag van Mario Draghi over innovatie, de toekomst van onze industrie en strategische autonomie gepresenteerd. Die strategische autonomie is juist nodig in de landbouw. Het verslag biedt goede aanzetten om de Europese landbouw flexibiliteit, innovatiekracht en een echte toekomstvisie te geven. We moeten onze landbouwers bevrijden van de huidige, verstikkende regelgeving en hun de kans geven te ondernemen. Jeroen Lenaers (PPE). – Voorzitter, er wordt van ons verwacht dat we grip krijgen op migratie. Er zijn reeds grote stappen gezet op dit vlak: het nieuwe migratiepact vormt een historische stap en zal verandering teweegbrengen. Het pact moet zo snel mogelijk door de lidstaten worden uitgevoerd, want de gevolgen van het uitblijven van doeltreffend Europees beleid zijn te zien: landen trekken zich terug achter hun eigen grenzen om zichzelf het gevoel te geven dat ze de controle hebben. De EU als geheel komt hier echter niet veel verder mee. De snelle uitvoering van het pact is slechts een eerste stap. Als het aan de linkse fracties had gelegen, hadden we geen afspraken gemaakt met Tunesië. De resultaten van deze afspraken spreken echter voor zich: het aantal illegale aankomsten is dit jaar flink afgenomen. Er moeten meer van dit soort afspraken worden gemaakt. Voorts hebben de Europese leiders reeds in 2018 gevraagd om plannen om mensen die op zee worden gered ook in andere landen te kunnen opvangen. Sindsdien is het vanwege de politieke onwil echter stil geweest. Dit is niet langer houdbaar. Het thema moet snel weer op de agenda worden gezet. Ten slotte is geen enkel asielsysteem houdbaar zonder doeltreffende terugkeervoorzieningen. Dit is een grote uitdaging. In 2018 is een voorstel voor een nieuwe terugkeerrichtlijn opgesteld. De onderhandelingen daarover blijven echter vastlopen, omdat de linkse fracties, onder leiding van de Groenen, deze wet continu proberen zoveel mogelijk uit te kleden. We moeten dit voorstel terugtrekken en met een nieuw, ambitieus voorstel en een doeltreffende terugkeerwet komen. Raquel García Hermida-Van Der Walle (Renew). – Voorzitter, ik ben opgegroeid in Madrid. Terreur en wrede aanvallen van verschillende soorten zijn mij dus niet vreemd. De angst en pijn die mensen in Duitsland en elders in Europa voelen zijn mij niet vreemd. Wat alle terroristen verbindt, is hun wens om ons te verdelen. Ze willen dat wij onze manier van leven veranderen, onze waarden en zwaarbevochten vrijheden opgeven en ons leven leiden in angst voor anderen. Ze willen dat we minder tolerant worden. In dit debat wordt de suggestie gewekt dat minder migratie de enige weg is naar minder terreur. De commissaris onderschrijft deze insteek. Is irreguliere migratie de hoofdoorzaak van terreur? Marieke Ehlers (PfE). – Voorzitter, eerst Mannheim, nu Solingen. Negen jaar geleden zei Angela Merkel: "Wir schaffen das", en zette zij de grenzen wagenwijd open voor miljoenen gelukszoekers. Hier ondervinden we nu de gevolgen van, niet alleen in Duitsland, maar in heel Europa. Denk aan Samuel Paty, die vier jaar geleden door een Tsjetsjeense vluchteling werd onthoofd, en aan de Zweedse voetbalsupporters die vorig jaar in Brussel werden doodgeschoten door een Tunesiër die illegaal in het land verbleef. Duizenden mensen zaten urenlang vast in een voetbalstadion, onder wie mijn eigen man en kinderen. Zo zijn er tientallen voorbeelden. Neemt de Commissie de verantwoordelijkheid voor het islamitisch terrorisme en het antisemitisme in Europa, die het gevolg zijn van een laks migratiebeleid? Het moet anders. Het moet beter. De instroom moet onmiddellijk en drastisch omlaag en we moeten ons richten op een efficiënt terugkeerbeleid. Nederland zal in Europa vooroplopen om ervoor te zorgen dat uitgeprocedeerde asielzoekers daadwerkelijk terugkeren. Het kan anders. Het kan beter. Sebastiaan Stöteler, namens de PfE-Fractie . – Voorzitter, het is bijna een jaar geleden dat Hamasterroristen op 7 oktober 2023 Israël binnenvielen en honderden jonge bezoekers van een muziekfestival vermoordden. Ze slachtten onschuldige burgers in omliggende dorpen af en namen veel gijzelaars, onder wie vrouwen en kinderen. Het was de grootste slachting van Joden sinds de Holocaust. Terwijl de brute aanvallen nog bezig waren, zagen we in het Westen al mensen juichen voor Hamas, met Palestijnse vlaggen en Hamas-, taliban- en IS-vlaggen. Dit is niet pro-Palestina, maar pro-terrorisme. Sindsdien zien we geen solidariteit en empathie voor de Israëliërs, maar demonstraties waarbij Joden worden bedreigd en verdreven. We horen genocidale slogans zoals " From the river to the sea ", oproepen tot intifada's en een nieuwe Kristallnacht en succesvolle oproepen tot het boycotten van Israëlische producten, bedrijven en universiteiten. Afgelopen zaterdag was in Nederland langs de A12 de volgende slogan te zien: " We are not only fighting for climate, but also against the Jews" . Als dit geen antisemitisme is, wat dan wel? "Nooit meer" kan dus blijkbaar toch gebeuren. Voor veel Israëliërs en Joodse gemeenschappen wereldwijd voelt elke dag sinds die zevende van oktober als 8 oktober: hun leven staat stil terwijl ze van begrafenis naar begrafenis gaan. Zij verdienen onze steun bij het terughalen van hun familieleden en vrienden. Wij zijn hun stem. Bring them home. Bert-Jan Ruissen, namens de ECR-Fractie . – Voorzitter, het is triest dat we het opnieuw moeten hebben over antisemitisme, maar we kunnen er niet omheen. Wat tegenwoordig te horen en te zien is op onze straten, pleinen en universiteiten is huiveringwekkend: oproepen tot jihad en verdrijving van Joden uit hun eigen land, vlaggen van terroristische organisaties en hakenkruizen. Op enkele positieve uitzonderingen na laat de overheid dit gewoon gebeuren en wordt nauwelijks opgetreden tegen de modderstroom van antisemitisme die over Europa spoelt. We moeten ervoor zorgen dat de Joodse gemeenschap zich weer veilig kan voelen. We moeten antisemitische protesten verbieden en het goede voorbeeld van de Duitse rechter volgen die de leus " From the river to the sea" als strafbaar heeft aangemerkt. Bert-Jan Ruissen (ECR). – Voorzitter, deze week ontvang ik een vrijwilliger die vanuit Nederland op de fiets naar Straatsburg komt om aandacht te vragen voor vervolgde christenen, en in het bijzonder voor christenen in Nigeria. Als ik de verhalen van vervolgde christenen hoor, valt mij telkens weer op hoe zij, ondanks de vele beproevingen, vaak veel innerlijke vrede ervaren en uitstralen, omdat ze weten dat God hen draagt. Dit ontslaat ons niet van onze plicht er alles aan te doen om hen te helpen. We moeten van geloofsvrijheid een topprioriteit maken, de post van de speciaal gezant voor de bevordering van de vrijheid van godsdienst versterken en, in het geval van Nigeria, islamitisch geweld streng veroordelen en bij de Nigeriaanse autoriteiten aandringen op een betere bescherming van christelijke dorpen. Ik hoop velen van jullie woensdagmiddag welkom te mogen heten bij het evenement over Nigeria.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2024-09-17_NL.html	Kathleen Van Brempt (S&D). – Voorzitter, iedereen herinnert zich vast nog als de dag van gisteren hoe verslagen en vol afschuw we waren op donderdagochtend 24 februari 2022, toen er opnieuw oorlog uitbrak op Europese bodem. In de nasleep van die dag zijn we eendrachtig en verenigd achter Oekraïne gaan en blijven staan. We zullen nooit aanvaarden dat een volk kiest voor vrijheid en democratie en dat deze hun zomaar worden afgenomen. Dit tolereren we in Europa niet. Onze aanhoudende steun aan Oekraïne is dan ook van essentieel belang. We moeten Poetin het signaal blijven geven dat doorvechten zinloos is. In dit verband is militaire, infrastructurele en humanitaire hulp aan Oekraïne cruciaal. In mijn woorden zit veel overtuiging, maar ook onzekerheid. Het ziet er namelijk steeds meer naar uit dat we richting een bevroren conflict gaan. Is Europa er klaar voor om ook echt om te gaan met een dergelijke langdurige veiligheidsdreiging aan de Europese grenzen en in Oekraïne? Bovendien moeten we ons de vraag stellen of we er, ook in een worstcasescenario, klaar voor zijn om de steun aan Oekraïne voort te zetten en te verhogen, bijvoorbeeld indien Trump wordt verkozen tot president van de Verenigde Staten. De discussie over de bevroren Russische tegoeden is in dit verband van essentieel belang. We moeten onze verbintenissen ten aanzien van Oekraïne nakomen. Deze zullen immers broodnodig zijn om het gat te vullen indien de Amerikaanse steun wegvalt. Dit vereist niet alleen eenheid, maar ook een duidelijke strategie. In het Frans bestaat het gezegde " les extrêmes se touchent" . In het Parlement staan extreemrechts en extreemlinks verenigd achter Poetin. De eenheid in het Parlement wordt bedreigd en daar moeten we iets aan doen. Tegen een strategie die ons elk jaar opnieuw veroordeelt tot de chantage en het politiek gepoker van Orbán en zijn consorten, daartegen … ( de Voorzitter onderbreekt de spreker ) … zeggen we duidelijk nee. " United, we stand and divided, we will fall" . (De spreker stemt ermee in om te antwoorden op een "blauwe kaart"-vraag) Marc Botenga (The Left). – Voorzitter, ik wil allereerst reageren op de woorden van Kathleen Van Brempt, die beweert dat wij Poetin zouden steunen. Mevrouw Van Brempt weet dat dit absoluut niet waar is en dat wij de oorlog van meet af aan sterk veroordeeld hebben. Ze zou zich moeten schamen om dit soort leugens te vertellen. Johan Van Overtveldt (ECR). – Voorzitter, we hebben reeds meermaals gedebatteerd over de steun aan Oekraïne. Ik heb er telkens voor gepleit de steun te blijven verlenen en evalueren en na te gaan hoe we deze efficiënter kunnen maken. Ik ben voorts van mening dat adequate controle op het gebruik van de verleende middelen meer dan ooit noodzakelijk is en blijft. Verder is de tijd gekomen om de aanwending van de bevroren Russische tegoeden te evalueren. We moeten creatiever en moediger zijn om er het maximale uit te halen in het belang van de Oekraïense samenleving, en bij uitbreiding ook in het belang van de waarden en vrijheden die wij met Oekraïne delen en waarvoor gestreden wordt. Ten slotte moeten we meer aandacht durven besteden aan het feit dat landen zoals Iran, Noord-Korea en met name China de Russische agressie zeer actief steunen. De rol die deze landen spelen in het conflict moet tastbaarder en rechtstreekser terugkomen in het beleid dat wij ten aanzien van deze landen voeren. Hilde Vautmans (Renew). – Voorzitter, sinds 24 februari 2022 zijn de schendingen van het humanitair recht door Rusland in Oekraïne ontelbaar geworden, met aanvallen op ziekenhuizen, duizenden doden, executies en folteringen. Wat we echter dreigen te vergeten, is dat deze oorlog al ruim twee jaar als een donkere wolk boven onze economie hangt. Er is sprake van een immense dreiging en onzekerheid met betrekking tot de gas- en energieprijzen en steeds meer Europese banen komen in het gedrang. Deze zaken zijn niet met elkaar te vergelijken, maar we moeten evenwel stoppen met ons "stop-and-go-beleid" ten aanzien van Oekraïne, waarbij we eerst gas geven en vervolgens remmen. Laten we onze voet van het rempedaal halen. We moeten Oekraïne onverwijld toestaan Europese wapens op Russisch grondgebied in te zetten. België, Denemarken en Nederland hebben eindelijk de gevraagde F-16's geleverd en zouden nu zeggen dat ze niet gebruikt mogen worden. Dit is geen manier van doen. Ten slotte moeten de volgende Europese Commissie en de Raad alles in het werk stellen om een echte Europese defensie-unie tot stand brengen. Wouter Beke (PPE). – Voorzitter, vorige week ontmoette ik Andri Siromacha, een voormalig Oekraïens soldaat van 23 jaar. Andri is zijn rechterarm en rechterbeen kwijtgeraakt en heeft zijn ruggengraat gebroken. Hij zal voor de rest van zijn leven in een rolstoel zitten. Op de vraag wat zijn ultieme droom was, antwoordde hij: "Ooit president worden van een vrij Oekraïne". Gisteren hoorden we in het nieuws dat Vladimir Poetin zijn leger met nog eens 180 000 extra troepen wil vergroten. We moeten Oekraïne daarom zowel op financieel als op militair gebied blijven ondersteunen. Een cruciaal onderdeel van deze steun is de voorgestelde G7-lening van vijftig miljard Amerikaanse dollar, die eind dit jaar rond moet zijn. We moeten als Europa aan één lijn trekken en snel handelen. Alleen zo kunnen we samen met de G7 vastberadenheid tonen in de strijd tegen de Russische agressie en laten zien dat we onverminderd achter Oekraïne staan. Sinds het begin van de oorlog zijn aanzienlijke stappen gezet, bijvoorbeeld in de vorm van steunpakketten en de onlangs overeengekomen faciliteit voor Oekraïne. Deze pakketten moeten we blijven aanvullen. Niettemin moet meer actie worden ondernomen. Militaire steun is immers even essentieel. Deze steun kunnen we echter enkel blijven verlenen als we onze eigen defensiecapaciteit en -industrie weten te versterken. Door te investeren in onze eigen industrie kunnen we Oekraïne blijven voorzien van het nodige materieel en tegelijkertijd ook onze eigen veiligheid garanderen. Kortom, financiële en militaire steun gaan hand in hand. Mijnheer Orbán, met een verenigde, snelle aanpak kunnen we beide versterken. Oekraïne rekent op ons. Laten we het Oekraïense volk niet in de steek laten. We mogen Andri Siromacha en de zovele anderen niet in de steek laten. Ingeborg Ter Laak (PPE). – Voorzitter, wie vrede wil, moet zich voorbereiden op oorlog: si vis pacem, para bellum . Als wij daadwerkelijk voor vrede in Europa staan, moeten we samen achter Oekraïne blijven staan en verenigd zijn in onze steun aan het land en in onze toezeggingen en verplichtingen om Oekraïne in staat te stellen zijn soevereiniteit te verdedigen. Europa draagt financieel bij en stuurt wapens. Dit lijkt Rusland echter onvoldoende af te schrikken. We moeten het verbod op het gebruik van wapens op Russisch grondgebied daarom gezamenlijk opheffen. Alleen als wij verenigd zijn, kan Oekraïne zichzelf effectief verdedigen en kunnen we Rusland laten zien dat het niets in Oekraïne te zoeken heeft. Alleen zo zal er vrede ontstaan. Sebastian Kruis (PfE). – Voorzitter, Elon Musk heeft op zijn socialmediaplatform, X, een interview afgenomen met president Trump. Frans Eurocommunist Breton zag in de aankondiging van vorige maand aanleiding om in de pen te klimmen en de heer Musk een brief te sturen, waarin hij dreigde allerlei maatregelen te nemen als het interview niet aan het gewenste linkse wereldbeeld zou voldoen. Op dat moment was nog niets uitgezonden of online geplaatst. Er is niets verkeerds aan om een platform te geven aan een presidentskandidaat, van welke politieke kleur dan ook. Zo gaat links echter te werk: vrijheid van meningsuiting totdat men het er niet meer mee eens is. Dan word je verdacht gemaakt, gediskwalificeerd en weggezet door Brusselse eurocraten – of erger nog, vermoord door islamitische terroristen. De leider van de grootste partij in Nederland, Geert Wilders, wordt al twintig jaar 24 uur per dag zwaar beveiligd tegen islamitische terroristen die hem vanwege zijn mening willen vermoorden. De vrijheid van meningsuiting is de enige vrijheid die hij nog heeft. Het kan niet zo zijn dat de Europese Commissie aan de kant staat van degenen die de vrijheid van meningsuiting de nek om willen draaien. Ze zou juist aan de kant moeten staan van degenen die deze vrijheid verdedigen. Tom Vandendriessche (PfE). – Voorzitter, hetgeen waarvoor ik twee jaar geleden waarschuwde, is werkelijkheid geworden: de Europese Unie bedreigt de vrijheid van meningsuiting op sociale media en ondermijnt daarmee het fundament van onze democratie. De digitaledienstenverordening werd gepresenteerd als bescherming en zogenaamde veiligheid. De daadwerkelijke agenda blijkt echter censuur en controle te zijn. De beleidsmakers van de Europese Unie willen bepalen wat de waarheid is en wat burgers nog mogen zeggen en te horen krijgen. Wie kritiek heeft op hun geforceerde massamigratie, criminaliseren ze als haatzaaier. Wie hun klimaatreligie niet gelooft, zetten ze weg als klimaatnegationist. Met de digitaledienstenverordening trachten ze de oppositie tegen hun waanzinnige beleid monddood te maken. Machthebbers worden nu eenmaal niet graag tegengesproken en willen altijd aan de macht blijven. In een democratie moeten alle stemmen kunnen worden geuit en gehoord, omdat niemand de waarheid in pacht heeft en burgers vrij zijn. Welke democraat is immers bang voor andere meningen? Het Vlaams Belang is dan ook van oordeel dat de vrijheid van meningsuiting zo ruim mogelijk moet zijn en dat zaken die offline legaal zijn, dat online ook moeten zijn. Mohammed Chahim (S&D). – Voorzitter, de heer Draghi zei dat investeringen nodig zijn om onze bestaande ambities en plannen na te streven. Het gaat dus niet om nieuw geld. Dit vind ik een heel interessante boodschap. We moeten niet denken dat we het allemaal alleen kunnen en dat de lidstaten alleen voldoende concurrentie kunnen bieden als we niet echt samenwerken. Nederlandse, Belgische en Duitse bedrijven leveren aan zeer veel bedrijven in Europa, en andere Europese bedrijven leveren weer aan bedrijven in Nederland, België en Duitsland. We vormen samen één keten, die sterker wordt als we de volledige keten versterken. Doen we dat niet, dan zijn we zo sterk als de zwakste schakel. Om de Nederlandse, Belgische en Duitse industrie te steunen en toekomstbestendig te maken, moeten we groen industriebeleid voeren. Dit vereist investeringen en ondernemerschap van de overheid. We moeten Europeanen als overheid de kansrijke technologieën laten zien waarin wij vertrouwen hebben. Deze investeringen en innovaties moeten voor vergroening zorgen, nieuwe, duurzame banen tot stand brengen en onze productiviteit verbeteren. Dit maakt ons aantrekkelijker en verbetert ons concurrentievermogen. Geen enkele lidstaat kan dit alleen, ook Frankrijk of Duitsland niet. Alleen kunnen de lidstaten niet concurreren met investeringen en innovaties uit China. We doen het samen of niet. Tom Berendsen (PPE). – Voorzitter, de analyse uit het verslag van de heer Draghi is glashelder: Europa is te lang naïef geweest en is als gevolg hiervan voor zijn veiligheid afhankelijk geworden van de Verenigde Staten, voor zijn energie van Rusland en voor zijn spullen van China. Hier moet verandering in komen. Laten we ons bij het debat over de voorstellen richten op de inhoud en laten we onze blik gericht houden op toekomstige generaties. We mogen enerzijds niet blijven hangen in het aloude idee dat Europa de oplossing is voor alles, maar anderzijds ook niet denken dat dit alles niets mag kosten. Fatsoenlijke politiek betekent evenwichtige keuzes maken over wat nodig is. We moeten investeren in de generaties van de toekomst en tegelijkertijd voorkomen dat we deze generaties opzadelen met een onverantwoorde schuld. We moeten in de spiegel kijken. In het verslag van de heer Draghi wordt bovendien duidelijk gesteld dat de regeldruk te hoog is en het gebruik van subsidiariteit te groot. De Europese Commissie en delen van het Parlement moeten af van de gedachte dat gedetailleerde Europese wetgeving de oplossing is voor elk probleem. Laten we echter vooral ook hoopvol zijn. Het verslag laat zien dat we de uitdaging aankunnen als we deze samen aangaan. We moeten onze samenwerking op het gebied van defensie, energie en innovatie verbeteren. Auke Zijlstra (PfE). – Voorzitter, de Europese Commissie – de hele EU – hurkt op de resten van vervallen fundamenten. Wat ooit begon als vrijhandel is nu een onontwarbaar kluwen van regelgeving. Deze regelgeving vermoordt iedere vorm van innovatie en vrij ondernemerschap, zo leren wij uit het verslag van Mario Draghi. De conclusie moet dan ook zijn dat we van al die onderdrukkende regelgeving af moeten. Helaas schrijft de heer Draghi, die de juiste diagnose stelde, nu de verkeerde medicijnen voor: nog meer schulden, regelgeving en bemoeienis met het vrije ondernemerschap. Een journalist belde mij vorige week met de vraag: "Wat hopen jullie dat er in het verslag zal staan?" Mijn antwoord was dat het een Europees verslag is en dat ik, met de jaren wijs geworden, geen hoop heb, slechts vrees. Terecht, blijkt nu, want dit verslag is hier een mooi voorbeeld van. Johan Van Overtveldt (ECR). – Voorzitter, het verslag van Mario Draghi levert een aantal interessante inzichten op en objectiveert knelpunten waarvan we eigenlijk al wisten dat ze ons parten spelen. Een van de meest opvallende en zeker ook problematische vaststellingen is dat de Europese Unie gemiddeld viermaal meer regels bedenkt en oplegt dan de Verenigde Staten. Dat is pure waanzin. Deze regeldruk en de rapportageverplichtingen halen het investeringsklimaat compleet onderuit. Steeds meer – met name grote – ondernemingen schrappen de EU uit hun investeringsplannen. Dat is uiteraard niet goed. De regeldruk en de rapportageverplichtingen moeten niet alleen drastisch naar beneden, maar er moet ook veel meer rekening worden gehouden met de pure rentabiliteit van particuliere investeringen. Als deze rentabiliteit niet gevoelig wordt verhoogd, zal de investeringsboom waar de heer Draghi op aandringt er nooit komen, wat wij als Europese instellingen ook beslissen. Ook de individuele lidstaten dragen in dit verband een aanzienlijke verantwoordelijkheid. Barbara Bonte (PfE). – Voorzitter, voor de gewone burger is de energierekening simpelweg onbetaalbaar geworden. Onze industrie kreunt onder gasprijzen die nog altijd drie tot zes keer hoger liggen dan in de Verenigde Staten. Onze welvaart staat op het spel. De Europese Commissie slaagt er niet in de echte problemen van de mensen aan te pakken. De verplichte omschakeling naar hernieuwbare energie is een totaal onrealistische en onhaalbare droom van Brusselse bureaucraten die de realiteit volledig uit het oog zijn verloren. In 2022 haalde de EU ongeveer 23 % van haar energie uit hernieuwbare bronnen. De EU wil echter dat dit percentage voor eind 2030 tot 42,5 % stijgt. Dit houdt in dat het jaarlijks met maar liefst 8 % zou moeten stijgen, terwijl er in de afgelopen tien jaar slechts 0,7 % per jaar is bijgekomen. De Europese doelen zijn dus totaal onhaalbaar. Zelfs als we de volledige Vlaamse kust vol zetten met windmolens en iedereen dwingen zonnepanelen op zijn dak te plaatsen, komen we er niet. Waarom houdt de EU vast aan deze onhaalbare doelen? Daarnaast ligt de focus van de Commissie te sterk op het verminderen van het energieverbruik. De burger zit niet te wachten op onbetaalbare renovatieverplichtingen. Europese bedrijven hebben niet minder, maar juist meer energie nodig om te kunnen groeien, onze economie draaiende te houden en welvaart te creëren. Laten we dus investeren in betaalbare en betrouwbare energie in de vorm van innovatieve technologieën. Hierbij denk ik in de eerste plaats aan kernenergie, die kan worden aangevuld met bijvoorbeeld geothermie of, waar dit verstandig is, met wind- of zonne-energie. Onze burgers, bedrijven en industrie willen duidelijk betaalbare energie. We mogen onze burgers niet laten verarmen en onze industrie niet laten vertrekken als gevolg van de groene waanbeelden van de Commissie en de klimaatlobby. Laten we kiezen voor onze mensen en onze bedrijven. Sebastiaan Stöteler, namens de PfE-Fractie . – Voorzitter, op 7 oktober 2023 werd Israël binnengevallen door terroristen uit Gaza. Hierbij werden 1 200 Israëliërs op brute wijze afgeslacht en 255 Israëliërs naar Gaza ontvoerd, onder wie 35 kinderen, van wie 19 onder de twaalf jaar. Het doel van Hamas was om Israël in zijn hart te raken en de internationale gemeenschap tegen het land op te zetten. De terroristen wisten dat het voor Israël nagenoeg onmogelijk zou zijn om de gijzelaars terug te halen. " All Eyes on Gaza " was overduidelijk het doel en Hamas heeft dit duidelijk bereikt. De daadwerkelijke onderdrukker is echter niet Israël, maar de terreurorganisaties die gesteund worden door Iran. Deze organisaties eigenen zich namelijk internationale hulpmiddelen toe, waardoor hun leiders schatrijk zijn geworden. Ze hebben misbruik gemaakt van de ontwikkelingshulp en met al deze internationale steun militaire infrastructuur aangelegd in Gaza. Daarnaast biedt de corrupte Palestijnse Autoriteit terroristen en hun families financiële steun uit haar martelarenfonds. Dit was voor veel landen de reden om de ontwikkelingshulp aan de Palestijnse Autoriteit stop te zetten, maar niet voor de Europese Commissie. De Commissie antwoordde op vragen van leden van de PPE-Fractie dat het geld dat zij aan de Palestijnse Autoriteit overmaakt niet wordt gebruikt voor het martelarenfonds. In plaats van de fractie echter gelijk te geven en de steun stop te zetten, verhoogt de Commissie juist de bedragen. Deze steun wordt vervolgens door de Palestijnse Autoriteit gebruikt als martelarenfonds, waaruit zelfs de families worden beloond van de terroristen die betrokken waren bij de aanslag van 7 oktober 2023. Geen wonder dat twee derde van de Palestijnen nog altijd achter de terreurdaden staat. Israël heeft het recht om zich tegen deze agressie te verdedigen. Elk menselijk leed is verschrikkelijk, maar Israël is dit conflict niet begonnen en heeft het volste recht zijn gijzelaars terug te halen. De oorlog kan vandaag nog worden beëindigd en er kan meteen een staakt-het-vuren worden bereikt mits Hamas de 101 gijzelaars vrijlaat die nog altijd worden vastgehouden. Laten we ons daar hard voor maken en daarna pas praten over vrede. Hilde Vautmans, namens de Renew-Fractie . – Voorzitter, de cijfers liegen er niet om. Sinds 7 oktober 2023 zijn meer dan veertigduizend mensen gedood in Gaza. Een derde van hen bestond uit kinderen en baby's. Niettemin weigert de meerderheid van het Parlement akkoord te gaan met het benoemen van deze schrijnende feiten en het oproepen tot de stopzetting van het geweld. Er moet onverwijld een permanent staakt‑het‑vuren komen om het geweld in de hele regio te de-escaleren. We zouden niet de eersten zijn die daartoe oproepen: op 12 december 2023 riep een overweldigende meerderheid van de VN‑lidstaten op tot een onmiddellijk staakt‑het‑vuren in Gaza. Deze boodschap is nadien in verschillende VN‑resoluties herhaald. Belangrijker nog: op 19 februari 2024 publiceerde de Europese Raad een gezamenlijke verklaring met dezelfde boodschap. Ook het Parlement heeft hiertoe opgeroepen, na emotionele debatten en lange onderhandelingen. Laten we vandaag dus samen oproepen tot een onmiddellijk, permanent staakt‑het‑vuren en de vrijlating van alle gijzelaars. Bert-Jan Ruissen (ECR). – Voorzitter, gisteren spraken we over de toekomst van de Joodse gemeenschap in Europa, in het licht van het toenemend antisemitisme. Vandaag hebben we het over de toekomst van de Joden in hun eigen land, die op het spel staat. Iran, Hezbollah, Hamas, de Houthi's en de Islamitische Jihad willen Israël van de kaart vegen. We zouden ons dus niet moeten afvragen aan welke kant we moeten staan van dit conflict. We moeten pal staan voor het voortbestaan van de staat Israël en voor het recht van Israël op zelfverdediging. Hamas heeft al driemaal een staakt‑het‑vuren verworpen en denkt er duidelijk nog niet aan om de strijd op te geven. De organisatie blijft burgers inzetten als menselijk schild en deinst er niet voor terug ziekenhuizen en scholen te gebruiken voor haar terroristische activiteiten. Antony Blinken doet zijn uiterste best om tot een deal te komen en zijn inzet is prijzenswaardig. De vrijlating van alle gijzelaars en veiligheidsgaranties voor Israël zijn naar mijn oordeel echter twee harde voorwaarden waaraan moet worden voldaan. Ondertussen staat Europa buitenspel. Verrassend is dat niet gezien de Europese houding. Josep Borrell stuurde deze zomer nota bene nog een officiële afvaardiging naar de inauguratie van de Iraanse president en legitimeerde daarmee dit destabiliserende regime. Dat moet echt anders. (De spreker stemt ermee in om te antwoorden op verschillende "blauwe kaart"-vragen) Bert-Jan Ruissen (ECR), "blauwe kaart"-antwoord . – Voorzitter, het lijkt me glashelder dat we de staat Israël horen te beschermen. Met het oog op de toekomst van de hele regio is het van cruciaal belang dat we opnieuw een proces van onderhandelingen starten, waarbij ook gesproken wordt over de toekomst van de Palestijnse gebieden. Als harde voorwaarde geldt daarbij wel dat de terreur eerst moet stoppen. Als er weer ruimte ontstaat voor onderhandelingen, zie ik perspectief. Ik vind het echter een verkeerde voorstelling van de zaken om voortdurend te spreken van bezette gebieden. In mijn beleving moeten we spreken van betwiste gebieden, omdat Israël historisch en ook juridisch gezien wel degelijk claims kan leggen op de desbetreffende gebieden. Bert-Jan Ruissen (ECR), "blauwe kaart"-antwoord . – Voorzitter, ik ontken niet dat er sprake is van een humanitaire crisis in Gaza. Ik weet uiteraard dat er bombardementen zijn en dat de situatie in het gebied moeilijk is. Daarom heb ik in mijn toespraak ook de hoop uitgesproken dat het uiteindelijk lukt om tot een deal te komen. Dit moet echter wel onder twee zeer duidelijke voorwaarden gebeuren: Hamas moet alle gijzelaars vrijlaten en Israël moet duidelijke veiligheidsgaranties krijgen. Het beeld dat u schetst door te zeggen dat er geen humanitaire hulp naar binnen zou kunnen, is volstrekt onwaar. Er gaan wel degelijk hulptransporten die kant op. Het is vaak een kwestie van distributie van … ( de Voorzitter onderbreekt de spreker ) … voedsel dat door Hamas … ( de Voorzitter onderbreekt de spreker ) … wordt geconfisqueerd. Kathleen Van Brempt (S&D). – Voorzitter, bijna de helft van ons heeft zeer terecht de cijfers nog eens in herinnering gebracht: veertigduizend onschuldige slachtoffers, van wie meer dan dertigduizend kinderen, jongeren en vrouwen. Achter deze anonieme cijfers zitten mensenlevens en families. Sinds het begin van het conflict heeft een grote meerderheid van het Parlement zich altijd achter deze onschuldige slachtoffers geschaard, aan beide kanten. Dit blijven we doen met onze oproep tot een onmiddellijk, onvoorwaardelijk, permanent staakt‑het‑vuren en ons pleidooi voor snellere leveringen van humanitaire hulp. Er moet echter ook actie worden ondernomen. We zeggen altijd dat we niet met twee maten en twee gewichten werken. Ik hoop dat de Commissie het daarmee eens is. We hebben vanochtend een debat gehad over Oekraïne en zijn best trots op de aanzienlijke eenheid die we zowel in het Parlement als in de Raad aan de dag leggen als het om Oekraïne gaat. Een jaar na de illegale inval in Oekraïne liggen er terecht tien sanctiepakketten van de Europese Unie klaar. Binnenkort bestaat ook dit conflict een jaar. Tegen de extreemrechtse regering‑Netanyahu is echter geen enkel sanctiepakket vastgesteld. Het is dus hoog tijd dat we de daad bij het woord voegen en de mensenrechtenclausule van het associatieverdrag inroepen om dit verdrag onmiddellijk op te schorten en over te gaan tot de vaststelling van meerdere sanctiepakketten. Laten we stoppen met het leveren van wapens aan een regime dat deze op onschuldige mensen richt. Laten we eindelijk actie ondernemen en onze tanden laten zien. Marit Maij (S&D). – Voorzitter, commissaris, collega's, meer dan 700 miljoen mensen leven wereldwijd in extreme armoede en na decennia van succesvolle strijd tegen extreme armoede neemt die nu weer toe. In een tijd waarin de Europese Unie en lidstaten zoals Nederland beknibbelen op relaties met andere landen, toont het voorzitterschap van Brazilië van de G20 hoe het wel moet. Het is goed en nodig dat Brazilië van het terugdringen van armoede, het behalen van de duurzameontwikkelingsdoelstellingen en het creëren van gelijke kansen weer de kern maakt van de ontwikkelingssamenwerking van de G20. En dat terwijl we hier in de Europese Unie vooral met onszelf bezig lijken te zijn. Maar alleen met gelijkwaardige partnerschappen en betrokkenheid van maatschappelijke organisaties kunnen we extreme armoede aanpakken. De lidstaten en de nieuwe Commissie doen er goed aan te erkennen dat investeren in mensen en in duurzame ontwikkeling de noodzakelijke basis is voor internationale samenwerking en internationale handel en daarmee voor een sociaal, solidair en sterk Europa.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2024-09-18_NL.html	Sara Matthieu (Verts/ALE). – Voorzitter, collega's, huizen staan onder water, de stroom valt uit en onze wegen veranderen in woeste rivieren. Wordt dit extreme weer ten gevolge van klimaatopwarming het nieuwe normaal voor onze burgers? We mogen het oplopende aantal doden en ontheemden nooit aanvaarden. Ook de economische schade loopt op in de miljarden. Na de dodelijke overstromingen die we in België hebben gezien, zijn nu Oostenrijk, Tsjechië, Polen en Roemenië aan de beurt. De harde waarheid is dat Europa hierop onvoldoende voorbereid is. De extreme regens, de hitte en de droogte zullen alleen maar toenemen. Gelukkig kunnen we daar wel degelijk iets aan doen. Natuurherstel is een van de beste oplossingen om ons te wapenen tegen extreem weer. Maar helaas zijn er in dit Parlement nog altijd collega's die niet bereid zijn om te kiezen voor de meest logische en goedkope oplossing. Hoe leggen zij dit dan uit aan de mensen wie het water nu letterlijk aan de lippen staat? Er is dringend nood aan sterke klimaatdoelstellingen, een update van de huidige Europese klimaatwet en een bindend kader voor klimaatadaptatie. Helaas hebben de mensen die vandaag in de ellende zitten daar weinig aan. Ons hart gaat natuurlijk uit naar al die slachtoffers. De Europese Unie moet daarom alles op alles zetten om de getroffen lidstaten en burgers te gaan ondersteunen, zowel bij de evacuatie en de hulp als bij de heropbouw. (De spreker stemt ermee in om te antwoorden op een "blauwe kaart"-vraag) Jeannette Baljeu (Renew). – Voorzitter, commissaris, collega's, het is een ernstig onderwerp waarover ik vandaag mijn maidenspeech houd. De overstromingen in Centraal- en Oost-Europa hebben levens gekost en gemeenschappen verwoest. Mijn gedachten gaan uit naar de slachtoffers, onder inwoners en hulpverleners, en hun families. Deze ramp, net als de overstromingen in onder andere Nederland in 2021 en de vele bosbranden in Zuid-Europa, herinnert er ons pijnlijk aan hoe klimaatverandering de frequentie en de hevigheid van natuurrampen vergroot. Mijn oproep vandaag is tweeledig. Ik vraag de Commissie om het EU-mechanisme voor civiele bescherming waar nodig te versterken. Europese samenwerking is essentieel in het voorkomen van en het omgaan met natuurrampen. Laten we ook vastberadenheid tonen in de strijd tegen de klimaatverandering. Daar hoort ook een gedegen klimaatadaptatiestrategie bij. De jarenlange Nederlandse ervaring in de strijd tegen water laat zien dat we onszelf kunnen beschermen door gericht te investeren in waterbeheer en investeringen te doen. Klimaatadaptatie en -innovatie, laten we daarop inzetten. Assita Kanko (ECR). – Voorzitter, commissaris, ik wil eerst benadrukken dat we, zowel in Vlaanderen als in Nederland, vaststellen dat de drugsproblematiek niet alleen op papier bestaat, maar zich ook in de straten en in de realiteit afspeelt. Je hoort regelmatig dat er iets gebeurd is: een ontploffing, iemand die werd doodgeschoten of een container die ergens ongecontroleerd arriveerde. We spreken er heel vaak over, maar tot nu toe is er heel weinig resultaat op Europees niveau. Ik stel wel vast dat er vooruitgang is geboekt bij de samenwerking tussen de havens van Rotterdam, Antwerpen en Hamburg. Men heeft systemen geïmplementeerd om de drugsproblematiek aan te pakken. Vandaag de dag kunnen drugs heel gemakkelijk circuleren in Europa. Zo zijn er in Nederland boerderijen waar synthetische drugs kunnen worden geproduceerd. Doordat de politie niet voldoende samenwerkt — niet omdat ze dat niet wil, integendeel, maar omdat er te weinig samenwerking bestaat, informatie tekortschiet of niet tijdig wordt uitgewisseld — kunnen drugsproducenten en ‑verkopers hen altijd een stap voor zijn. Dat helpt natuurlijk niet. Europa moet de regie dan ook terug in handen nemen en heeft dringend meer slagkracht nodig. We hebben tijdens de vorige legislatuur beslist over een nieuw agentschap. Nu moeten we overgaan tot de implementatie ervan. In die zin moet er dringend werk van worden gemaakt om havennetwerken beter te controleren en politionele en justitiële samenwerking te bevorderen. Daarbij moeten we zeker ook luisteren naar onze lokale burgemeesters opdat we hier samen werk van kunnen maken. Johan Van Overtveldt, voorzitter van de commissie BUDG . – Voorzitter, commissaris, staatssecretaris, collega's, de rapporteurs zijn al vrij gedetailleerd ingegaan op de verschillende onderdelen van de begroting voor het komende jaar en hebben ook een eerste beoordeling van het standpunt van de Raad gegeven, dus ik ga daar niet verder op in. Het is nu aan ons om verantwoordelijkheid op te nemen met een verantwoorde begroting die bewijst dat gerichte Europese uitgaven wel degelijk een toegevoegde waarde hebben in functie van onze burgers en hun welvaart. Ik vertel u niets nieuws wanneer ik zeg dat de omgeving waarin we zitten helaas is wat ze is en eerder verder dreigt te verslechteren dan te verbeteren. We kunnen uiteraard niet voorbijgaan aan het Draghi-verslag, dat een imposante competitiviteitsagenda oplegt en spreekt over investeringsnoden op jaarbasis van 700 tot 800 miljard, en dit voor de verdere uitrol van de reeds overeengekomen EU‑doelstellingen. Iedereen die de budgettaire toestand van de lidstaten een beetje kent en weet hoe Europese compromissen tot stand komen, weet dat een dergelijke inspanning niet meteen zal kunnen geleverd worden. Ik daag u daarom allemaal uit om de fixatie op deze cijfers even achterwege te laten en te kijken naar wat we meteen kunnen doen om de kwaliteit van de huidige regelgeving en van de uitgavenstroom te verbeteren. Een van de meest opvallende passages in het Draghi‑verslag is die waar hij vaststelt dat Europa vier keer zoveel reglementeringen uitvaardigt als de Verenigde Staten. Dat is natuurlijk pure waanzin. Die regeldruk en de daarmee gepaard gaande rapporteringsverplichtingen halen het investeringsklimaat compleet onderuit. Ik hoop dat we er allemaal van overtuigd raken dat wat wij hier binnen de Europese instellingen — Commissie, Raad en Parlement — ook beslissen of doen, het nooit zal lukken om die investeringsstroom tot stand te brengen zolang we er niet in slagen om private investeringen los te weken. We zullen dus onze verantwoordelijkheid moeten nemen op budgettair niveau en de rentabiliteit van private investeringen moeten optrekken. Dat betekent ook een aanzienlijke verantwoordelijkheid voor de individuele lidstaten, want een aantal verantwoordelijkheden zit nog altijd daar. Maar als we het echt menen met ernstige begrotingen en vooruitgang voor onze burgers, dan kunnen we daar niet omheen. Ik sluit af: wat de Europese Unie op dit moment moet doen, is stabiliteit trachten te garanderen over de beleidsdomeinen heen, gaande van het beschermen van de koopkracht tot het aantrekken en het vasthouden van, zoals reeds gezegd, investeringen. Malik Azmani (Renew). – Voorzitter, commissaris, minister, collega's, Orbán speelt met de veiligheid van Europa. Hongarije verleent werkvisa aan Russen en Wit-Russen. Dit geeft hen vrije toegang tot ons grondgebied. Orbán zet hiermee de deur wagenwijd open voor Russische spionnen. Hij geeft Poetin een oorlogswapen en dat is een grote bedreiging voor onze veiligheid. Orbán laat hiermee weer zien aan welke kant hij staat in de strijd van Poetin versus het vrije Westen. De spelregels van Schengen zijn voor iedereen helder. Daarom zijn er nu strengere grenscontroles nodig tussen Hongarije en de rest van Europa. Sterker nog, een lidstaat die onze veiligheid actief ondermijnt, mag niet in het Schengengebied blijven. Beste commissaris, doe daarom een voorstel aan de Raad tot schorsing van Hongarije uit het Schengengebied. Al doet u dat maar om druk te zetten, want helaas is dat de enige taal die Orbán verstaat. Ingeborg Ter Laak (PPE). – Voorzitter, commissaris, collega's, we dragen in dit huis samen een belangrijke verantwoordelijkheid en ik ben er trots op bij te dragen aan een discussie die de kernwaarden van Europa weerspiegelt. Solidariteit, omzien naar de ander en actie. Op die waarden wordt vandaag een beroep gedaan. De Wereldgezondheidsorganisatie heeft recent verklaard dat de mpox-uitbraak in de Democratische Republiek Congo een internationale noodsituatie is op het gebied van volksgezondheid. Meer dan 22 000 besmettingen en 700 sterfgevallen dit jaar bevestigen de ernst van de situatie. In tijden als deze moet onze solidariteit verder reiken dan onze Europese grenzen. Dit is niet alleen een morele plicht, maar ook een strategische noodzaak. We moeten immers de uitbraak bij de bron aanpakken om verdere verspreiding te voorkomen. Dus hebben kwetsbare bevolkingsgroepen in de getroffen regio toegang nodig tot vaccins. Een gecoördineerde aanpak is cruciaal om de verspreiding van mpox te stoppen. De EU coördineert al de aanschaf van vaccins. Maar we zullen meer moeten doen. Iedere lidstaat moet zijn steentje bijdragen om vaccins te doneren en samen te werken met de Afrikaanse gezondheidsorganisaties. Alleen samen kunnen we voorkomen dat deze uitbraak uitgroeit tot een wereldwijde bedreiging. En laten we niet vergeten dat gelijke toegang tot de gezondheidszorg behoort tot de kernwaarden van Europa. Marit Maij (S&D). – Voorzitter, commissaris, collega's, de Democratische Republiek Congo, maar ook Burundi, Rwanda en Kenia worden zwaar getroffen door het mpox-virus. Alleen al dit jaar zijn er meer dan zevenhonderd mensen overleden in vijftien landen door dat virus, voor het overgrote deel kinderen. De Wereldgezondheidsorganisatie noemt de uitbraak een internationale gezondheidscrisis en roept op tot internationale solidariteit. Van de tien miljoen vaccins die naar schatting dit jaar nodig zijn, stuurt de EU er zo'n vijfhonderdduizend. Dat is mooi, maar zeker niet genoeg. Japan bijvoorbeeld heeft al drie miljoen vaccins toegezegd. Tijdens de coronapandemie hebben we gezien wat de gevolgen zijn van een gezondheidsbeleid dat te lang naar binnen gekeerd is, waarbij landen op vaccins zitten die ze zelf niet gebruiken. En toch is dat precies wat een aantal rechtse regeringen in Europa en ook de Nederlandse minister Agema nu met het mpox-virus weer het liefste zouden doen. Ik roep de Commissie dan ook op om samen met de lidstaten snel grotere inspanningen te leveren om deze getroffen landen te ondersteunen, om verdere verspreiding van het virus en menselijk leed te voorkomen, en om een geloofwaardige en solidaire internationale partner te zijn. Dirk Gotink (PPE). – Voorzitter, als nieuw lid van dit Parlement is het een eer om precies over dit onderwerp voor het eerst hier te spreken, over het gruwelijke lot van vrouwen en meisjes in Afghanistan. Vrouwen hun stem ontnemen is de essentie van het kwaad. Het druist in tegen alles waar we in geloven en ik heb moeite om een ergere schending van de waardigheid van een persoon te bedenken. 21 miljoen vrouwen moeten uit het straatbeeld verdwijnen. Ik kan niet anders dan diep medeleven voelen voor alle jonge meisjes die niet naar school mogen in Afghanistan. De leden die hier vandaag Amerika en Europa de schuld van gegeven hebben, stellen me diep teleur, want zij miskennen daarmee ook de offers die gebracht zijn door — onder andere ook Nederlandse — militairen voor de vrijheid in Afghanistan. We mogen onze ogen nooit sluiten voor deze religieuze intolerantie, of het nu de radicale islam is of welke radicale vorm van religie dan ook, omdat deze zich niets aantrekt van de landsgrenzen. Ook hier in Europa staan vrouwenrechten onder druk, moeten meisjes volledig bedekt over straat, worden meisjes uitgehuwelijkt of worden ze vermoord omdat ze vrij willen zijn. Laten we dit virus van de vrouwenhaat bevechten en de vrouwen helpen, hier in Europa en zeker ook in Afghanistan.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2024-09-19_NL.html	Bert-Jan Ruissen (ECR). – Voorzitter, commissaris, collega's, de grotere extremen die we zien in het weer, stellen de landbouw voor grote uitdagingen. Wat is nodig? Ik noem twee hoofdlijnen: De eerste hoofdlijn is versterken van de weerbaarheid door plantenveredeling, met behulp van NGT's bijvoorbeeld, door het bodemleven te bevorderen en door goede keuzes te maken in het bouwplan en de teeltmethoden. De tweede hoofdlijn is zorgen dat boeren kunnen ingrijpen, mocht dat nodig zijn. Denk aan gewasbeschermingsmiddelen voor ziektebestrijding, bij voorkeur zo gericht mogelijk via precisielandbouw en met laagrisicomiddelen. Maar we hebben die middelen wel nodig. Zelfs in de biologische sector kan men niet helemaal zonder. Kijk maar naar het gebruik van koper tegen phytophthora in een aantal landen. Eén ding is ondertussen duidelijk: kalenderlandbouw werkt niet. Het is toch dwaas dat de overheid voorschrijft wanneer een gewas uiterlijk geoogst moet zijn, wetend dat ieder groeiseizoen weer anders is. Ook hiervoor geldt: geef de boer de ruimte ondernemer te zijn en eigen keuzes te maken. Jessika Van Leeuwen (PPE). – Voorzitter, kent u het verhaal van Hansje Brinker die de Nederlanden van een overstroming redde door zijn duim in een dijk te steken? Dat is natuurlijk niet echt gebeurd, maar het tekent wel de lange strijd van Nederland tegen het water. Wat betreft het effect van extreem weer op de landbouw zijn er twee zaken van cruciaal belang: kalenderlandbouw en watermanagement. Voor de nitraatrichtlijn hebben we afspraken gemaakt over de zogenaamde kalenderlandbouw, maar het is waanzin dat Brussel beslist wanneer een boer kan zaaien, oogsten en mest mag uitrijden zonder rekening te houden met de weersomstandigheden. Dankzij het extreem natte voorjaar zijn diverse gewassen veel later gepoot of gezaaid dan normaal, maar onze boeren verplichten we wel om te oogsten voor 1 oktober. Goed watermanagement houdt in: het vasthouden van water in droge tijden en het zo snel mogelijk afvoeren van water in natte tijden. De afgelopen jaren zijn er vele dammen en waterkeringen in Europa verwijderd om de natuur zijn gang te laten gaan. In Nederland zijn onze waterschappen gelukkig een stuk voorzichtiger. Wij weten immers uit ervaring dat als je waterkeringen weghaalt, je het risico op natte voeten vergroot. Ondanks de recordneerslag in 2023 hebben we dat in Nederland in goede kanalen weten te leiden. Volgens experts zullen de weersomstandigheden de komende jaren alleen nog maar onvoorspelbaarder worden. Laten we dus nu de juiste keuzes maken. Bij verantwoordelijk omgaan met water gaat wat mij betreft veiligheid boven wensdenken. Hetzelfde geldt voor de kalenderlandbouw, waarbij onze boeren het vertrouwen verdienen om hun productiekalender aan te kunnen passen aan de onvoorspelbare weersomstandigheden. Jeannette Baljeu (Renew). – Voorzitter, commissaris, collega's, de effecten van klimaatverandering zijn in heel Europa voelbaar. Dat zien we ook nu weer met de tragische gebeurtenissen in Midden-Europa. Europese inwoners worden steeds vaker geconfronteerd met droogtes, zeespiegelstijging en overstromingen. Ook de landbouw wordt hard geraakt. Overal, in het zuiden van Europa, maar ook bijvoorbeeld in Nederland, resulteert droogte in zoetwatertekorten voor onder andere de landbouw, maar ook in verdere verzilting van de bodem, waar gewassen niet tegen bestand zijn. Beide situaties raken onze voedselvoorziening. Daarom roep ik de Europese Commissie op om haar aangekondigde waterweerbaarheidsstrategie te publiceren. Burgers, boeren en bedrijven hebben zo snel mogelijk een gecoördineerd plan nodig, ook om beter om te gaan met droogte. Om onze voedselzekerheid te garanderen, moeten op korte termijn innovaties worden toegelaten die bijdragen aan klimaatbestendige gewassen, waaronder nieuwe veredelingstechnieken, de zogenaamde NGT's. Hoe kijkt de commissaris daarnaar? Wordt hier snel werk van gemaakt? Dirk Gotink (PPE). – Voorzitter, bijna tien jaar geleden noemde Tim Cook, de CEO van Apple, het besluit van de Commissie over staatssteun totale politieke onzin. " Total political crap ", noemde hij het. Ik denk dat commissaris Vestager — jammer genoeg is zij hier niet vandaag — zich geen beter afscheidscadeau kan wensen, want na de ups en downs die ze de afgelopen jaren bij het Hof heeft gezien, eindigt ze in ieder geval op een hoogtepunt. Wat sommigen dus politieke onzin noemen, is precies wat we moesten doen. In een tijd waarin zelfs de grootste Europese landen te klein zijn om op hetzelfde niveau te onderhandelen met de grootste bedrijven ter wereld, moeten we er in Europa voor zorgen dat we sterke mededingingsautoriteiten hebben en dat we ook staatssteun aanpakken om de publieke goederen en de bestaanszekerheid in Europa te borgen. En niet alleen in Europa, want als iemand baat heeft bij een meer gecoördineerde aanpak tegen agressieve belastingregimes, dan zijn het wel ontwikkelingslanden. Waar het op neerkomt is dat we de oneerlijke race naar de bodem van belastingen en de regelconcurrentie tussen landen en vooral in de EU moeten aanpakken en moeten vermijden. In de week waarin het Draghi-verslag hier is gepresenteerd, is toch echt wel de vraag: willen we dat bedrijven naar Europa komen omdat wij de laagste belastingen hebben of omdat wij de beste werknemers hebben? Of omdat we het beste politieke klimaat hebben? Of de beste regelgeving? Daar schort het aan. Deze uitspraak is een duidelijke waarschuwing voor iedereen die zich laat verleiden tot een door staatssteun gedreven economische heropleving van Europa. Wees voorzichtig met wat je hoopt.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2024-10-07_NL.html	Bert-Jan Ruissen, namens de ECR-Fractie . – Voorzitter, beste collega's, vanavond herdenken we de slachtoffers van de vreselijke 7‑oktober‑aanslagen van precies één jaar geleden. En we betuigen onze steun aan de families en roepen opnieuw op tot een onmiddellijke vrijlating van alle gijzelaars. Ondertussen kijken we met ontzetting naar de verwoestingen in Gaza en nu ook in Libanon. Maar ik stel ook vast dat Israël geen andere keuze heeft, gelet op de halsstarrige houding van Hamas, de voortdurende rakettenregen van Hezbollah en de permanente dreiging van Iran. Israël voert strijd tegen terreur en doet er – anders dan Hamas – alles aan wat in zijn vermogen ligt om burgerslachtoffers te voorkomen. Velen spreken over de noodzaak van de‑escalatie en wijzen daarbij steeds met een beschuldigende vinger naar Israël. Dat laatste is niet op zijn plaats, want de sleutels voor de‑escalatie liggen niet in Jeruzalem, maar liggen in de donkere tunnels onder Gaza. Als Hamas vandaag de gijzelaars vrijlaat, kan er morgen een staakt‑het‑vuren zijn. Hilde Vautmans, namens de Renew-Fractie . – Voorzitter, collega's, meneer Borrell, 7 oktober is het "9/11" voor Israël. Het is hier al een paar keer gezegd en ik wil vandaag heel graag de woorden van Maoz Inon met u delen. Maoz verloor op de ochtend van 7 oktober zijn beide ouders: Ik denk dat vandaag, een jaar na de aanval, de situatie schrikwekkend is. De vrede is verder weg dan ooit. Meer dan 40 000 doden en ondertussen is Gaza een echt kinderkerkhof geworden. Het geweld is niet op 7 oktober begonnen, dat weten we allemaal. Het woedt al decennia en het breidt zich nu uit over de hele regio. Meneer Borrell, de internationale gemeenschap draagt een verantwoordelijkheid. Ik wil dit moment, één jaar na die vreselijke aanvallen, gebruiken om opnieuw de volgende punten aan te kaarten: 1) zorg alstublieft voor een onmiddellijk staakt‑het‑vuren; 2) de gijzelaars moeten vrijgelaten worden, en 3) dringende humanitaire hulp moet het land binnengeraken. Dan pas kunnen we werken aan die noodzakelijke politieke oplossing. U heeft alvast onze steun en ik hoop dat de collega's hier, in alle groepen en alle fracties, dit standpunt zullen delen. Sebastiaan Stöteler (PfE). – Voorzitter, vandaag herdenken we de slachtoffers van de brute terroristische aanval van Hamas, precies een jaar geleden. Vandaag eren we de onschuldige burgers, afgeslacht door een islamitische terreurgroep in de grootste aanval op Joden sinds de Holocaust. Maar dat herdenken, dat eren, is niet vrijblijvend. Dat mag niet vrijblijvend zijn. Het eren van de slachtoffers van deze terreur heeft pas waarde, meneer Borrell, als Israël volmondig wordt gesteund in zijn existentiële strijd tegen het islamitisch barbarisme en in zijn quest voor het terughalen van de gegijzelden. Ik wijs meneer Borrell op het verschil tussen de partijen in dit conflict. Aan de ene kant heb je de fundamentalistische doodscult die drijft op haat en bereid is de eigen kinderen te offeren om zo veel mogelijk Joden en ongelovigen te vermoorden. En aan de andere kant heb je een democratische beschaving van vrije mensen die niets dan geluk, voorspoed, welvaart en vrede nastreven. De democratische staat Israël heeft miljarden geïnvesteerd in het meest geavanceerde luchtverdedigingssysteem op aarde om zijn bevolking te beschermen, terwijl de terroristen van Hamas miljarden hebben geïnvesteerd in raketten, lanceerinstallaties en tunnels onder huizen en moskeeën om zijn bevolking als menselijk schild te gebruiken. Er is in deze strijd maar één goede kant, meneer Borrell: die van beschaving, die van vrijheid, die van Israël. Wouter Beke (PPE). – Voorzitter, meneer de hoge vertegenwoordiger voor buitenlandse zaken, vandaag herdenken we 1 200 slachtoffers die precies een jaar geleden gevallen zijn, 100 gijzelaars die nog altijd worden gegijzeld, maar ook 40 000 slachtoffers die hadden vermeden kunnen worden wanneer we alles hadden ingezet op het vrijlaten van de gijzelaars. We moeten vaststellen dat de reactie van Israël niet geleid heeft tot het vrijlaten van die 100 gijzelaars. Ik heb u goed beluisterd, meneer de hoge vertegenwoordiger, en uw woorden geven eigenlijk heel veel onmacht weer. Onmacht vanuit Europa. Ja, we zijn de grootste donateur op het vlak van hulpverlening, en dat is een goede zaak. En we hebben de grootste diplomatieke korpsen ter wereld. Maar we slagen er niet in om dit vreselijke conflict langs de twee kanten op te lossen. We slagen er als Europa niet in. Dat is iets om beschaamd over te zijn. We weten wat de oplossing moet zijn: de tweestatenoplossing. En toch slagen we er niet in. Ik was een paar jaar geleden in het Holocaustmuseum Yad Vashem en daar stond aan de muur: En op dit ogenblik tolereren we op een of andere manier ook als Europa dit conflict. Sander Smit (PPE). – Voorzitter, hoge vertegenwoordiger, vandaag herdenken we de gruwelen die Hamas op 7 oktober in Israël aanrichtte. Mannen, vrouwen, kinderen, baby's en bejaarden werden in koelen bloede vermoord of werden ontvoerd. De vreselijke humanitaire situatie in Gaza, op de Westelijke Jordaanoever en in Libanon is mede een gevolg van dit bloedbad. Dit jaar zagen we het oude spook van antisemitisme opnieuw in Europa opflakkeren. Op dit moment vinden er weer anti‑Israëlische demonstraties plaats, alsook verstoringen van herdenkingen in Europese straten en op Europese stations. Dit is volledig ongepast op een dag waarop wij deze pogrom moeten herdenken. Mede daarom mag er geen EU‑geld meer vloeien naar organisaties die antisemitisme en haat in de hand werken. Nog steeds bevinden zich vele Israëlische gijzelaars in de handen van terroristen. Wie in dit halfrond de-escalatie en vrede wil, moet allereerst oproepen tot nultolerantie voor antisemitisme en tot onmiddellijke vrijlating van alle Israëlische gijzelaars. Breng ze nu thuis! Tom Vandendriessche (PfE). – Voorzitter, collega's, voor de verkiezingen beweerden ze dat het programma van het Vlaams Belang onrealistisch, onhaalbaar en onwettelijk was. Dat was natuurlijk een pure leugen. Want wat blijkt? Steeds meer landen voeren ons programma gewoon uit. Zelfs Duitsland voert nu al opnieuw grenscontroles in en stuurt Afghaanse criminelen terug naar hun thuisland. Dit omdat de bevolking de ongewenste migratie, de illegaliteit en de criminaliteit kotsbeu is. Steeds meer lidstaten kunnen de asielchaos, waarvoor de Europese Unie verantwoordelijk is, niet meer uitgelegd krijgen aan hun bevolking en daarom nemen ze de controle terug. Want deze Europese Unie biedt helemaal geen oplossingen. Wat ooit onmogelijk, onhaalbaar of onwettelijk werd genoemd, is nu onvermijdelijk geworden. Net zoals Denemarken moet elke lidstaat met een opt‑out de controle over zijn asiel‑ en migratiebeleid kunnen terugnemen. Kris Van Dijck (ECR). – Voorzitter, collega's, ik richt mij in het bijzonder tot de Commissie. Het vinden van een onuitputtelijke, natuurvriendelijke energiebron is volgens mij de grote uitdaging voor de mensheid. De JET-reactor, de Joint European Torus in het Britse Culham, gestart als een Europees project, is van groot belang voor de ontwikkeling van kernfusie. Dat experiment is hoopgevend. Het is echter zo dat het Verenigd Koninkrijk na de Brexit eigenaar geworden is van de JET-reactor en onlangs besliste om die stop te zetten. Zo dreigen heel wat knowhow en heel wat investeringen verloren te gaan. Bovendien dreigen we essentiële kennis te verliezen die nodig is voor het nieuwe project dat we binnen Europa kennen als het ITER-project in Cadarache. Hierbij wens ik expliciet de Commissie op te roepen om dringend in overleg te gaan met het Verenigd Koninkrijk om ervoor te zorgen dat het JET-project niet stopgezet wordt.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2024-10-08_NL.html	Kris Van Dijck (ECR). – Voorzitter, mijnheer de minister, mijnheer de commissaris, het gaat niet goed met onze industrie: afvloeiingen, bedrijfssluitingen en grote ondernemingen die aankondigen niet langer in Europa te investeren. De energiekost en de veelheid aan regels zijn de alom gekende boosdoeners. De poten van welvaart worden onder onze stoel weggezaagd. Ik hoorde hier een roep om daden. Welnu, hierbij een oproep aan onze Europese Raad met een handvol concrete acties: Eén: verminder de regeldruk en de daaraan gebonden rapporteringsverplichting. Dat kost niks. Integendeel, het ontlast onze ondernemingen en geeft ze ademruimte om te innoveren en te investeren. Hanteer de norm van haalbaarheid en betaalbaarheid bij wetgeving voor burgers en bedrijven. Versterk onze interne markt, onder andere in transport, energie en diensten. Zorg voor een gelijk speelveld binnen de interne markt en stop met het versoepelen van staatssteun, wat nefast is voor kleine landen. Ten slotte: herontdek de nucleaire mogelijkheden. Want naast het bestaande nucleaire park bieden ook daar nieuwe evoluties perspectief voor duurzaamheid, betaalbaarheid en zekerheid. Het is vijf voor twaalf. Wouter Beke (PPE). – Voorzitter, beste leden van de Commissie, ik wil van de gelegenheid gebruikmaken om de aandacht te vragen voor de situatie in Oekraïne, ook bij de voorbereiding van deze Europese Raad. Het gaat niet goed in Oekraïne. De Donbas staat onder druk en ook voor het Oekraïense volk komen er moeilijke tijden aan. De winter komt eraan. Rusland is erin geslaagd om twee derde van de energie‑opwekkende capaciteit in Oekraïne te vernietigen. Tachtig procent van de thermische capaciteit is vernietigd door het Russische leger. Energie die de Oekraïense bevolking nodig heeft om letterlijk te kunnen overleven. Zeventien gigawatt is er nodig de komende maanden. Europa kan daar iets aan doen. Er is op de G7 beslist om een lening van 45 miljard toe te kennen aan Oekraïne. Die lening is van levensbelang voor de komende maanden. Daarom zou ik uw aandacht willen vragen om daar een akkoord over te bereiken en deze middelen heel snel vrij te maken. Want als de lamp niet blijft branden in Oekraïne, dan zal er in heel Europa een duistere situatie optreden. En dan is er maar één man die daarvan zal genieten, en dat is Poetin. Dat kunnen we hem niet gunnen. Sebastiaan Stöteler, namens de PfE-Fractie . – Voorzitter, Israël is verwikkeld in een strijd tegen een vijand die niet alleen Israël, maar het hele Joodse volk van de aardbodem wil vegen. De Israëlische actie in Libanon is niet tegen de Libanese bevolking gericht, maar tegen terreurbeweging Hezbollah, die delen van Libanon in haar greep houdt. Hezbollah heeft het zuiden van Libanon bezet, dicht bij de Israëlische grens, en raketinstallaties in slaapkamers van kinderen geplaatst, met als enige doel om eenzelfde massamoord te plegen als die door Hamas op 7 oktober. 60 000 Israëliërs zijn op de vlucht geslagen. Israël strijdt tegen dezelfde vijand als de extremistische doodscultus van Hamas. Terreurgroep Hezbollah is een andere proxy van de schurkenstaat Iran. Deze vijand wil een wereldwijd islamitisch kalifaat waar de sharia geldt en waar na de vernietiging van Israël ook wij aan onderworpen moeten worden. Deze vijand is ook onze vijand. Israëls strijd is ook onze strijd. Maandag was het exact één jaar geleden dat Hamas langs de grens met Gaza een gruwelijke moordpartij aanrichtte met honderden onschuldige burgers, onder wie mannen, vrouwen, kinderen en zelfs baby's — velen van hen met een Europese nationaliteit. Denk aan de 22‑jarige Duitse Shani Louk. Haar halfnaakte lichaam werd door de straten van Gaza geparadeerd terwijl omstanders haar bespuwden en " Allahu Akbar" schreeuwden. Toen de internationale strijd tegen Al Qaida en ISIS plaatsvond, moesten zij compleet van de aardbodem worden geveegd. Toen waren er geen oproepen voor een staakt‑het‑vuren. Toen Rusland Oekraïne binnenviel, verscheen de voorzitter van de Europese Commissie hier in dit Parlement gekleed in de Oekraïense kleuren. De Europese Raad heeft herhaaldelijk en ondubbelzinnig zijn steun aan Oekraïne uitgesproken. Israël verdient minstens evenveel steun. En Hamas en Hezbollah verdienen eenzelfde behandeling als Al Qaida en IS. Neutraliteit in de strijd tegen het kwaad is zelf een kwaad. Hilde Vautmans, namens de Renew-Fractie . – Voorzitter, mijnheer Borrell, collega's, we hebben het hier al gehoord: er is zo veel leed en verdriet, in elke hoek van de regio. En onthoud: er mag nooit gewenning of berusting optreden bij conflicten of leed. Ik ben heel erg bezorgd over wat er nu in Libanon gebeurt. Mijnheer Borrell, u heeft het gezegd: 20 % ontheemden, beide partijen schieten duizenden raketten heen en weer, er zijn al meer dan vijfhonderd doden aan Libanese zijde en ondertussen stuurt Israël meer troepen naar het noorden. Een nieuw front is daar aan het ontstaan. Daar komen ook nog de Iraanse aanvallen op Israël bij en op de vergelding daarvoor is het nog wachten. Het gaat van kwaad naar erger. We hebben het gisteren ook in dit debat hier gehoord: eigenlijk vragen wij hier in het Parlement dat Europa probeert een grotere rol te spelen, hoe moeilijk het ook is. In de eerste plaats: nu kan en móét Europa een rol spelen in het repatriëren van de Europese burgers. Morgen vertrekt er een vlucht uit België. Die zal ook andere Europeanen meebrengen. Daar moet Europa nu op inzetten. Twee: een onmiddellijk staakt‑het‑vuren. Drie: de gijzelaars vrijlaten — ik zie straks familieleden. Vier — misschien het allerbelangrijkste: meer humanitaire hulp. Doe die grenzen open, laat die hulp binnenkomen. Laten we nu vanuit Europa voor eens en voor altijd die vuist maken en doen wat Europa moet doen. U heeft onze steun. Ingeborg Ter Laak (PPE). – Voorzitter, het conflict in het Midden-Oosten en de situatie in Libanon hebben ook hun weerslag in onze steden. Gewelddadige demonstraties, polarisering over en weer en een groeiend antisemitisme. Het is aan ons om onrecht aan te pakken. Het is aan ons om de verbinding te blijven zoeken. Ook ik worstel met mijn houding ten opzichte van het conflict. Dit conflict is zeer complex, kent een lange voorgeschiedenis en nuance is zo belangrijk. Op 7 oktober zijn onschuldige mensen bruut vermoord, verkracht en ontvoerd. Maar dat is nog geen vrijbrief om nog grotere aantallen onschuldige mensen slachtoffer te laten worden. Het humanitair oorlogsrecht moet de basis blijven vormen. Israël heeft het recht om zich te verdedigen, maar dat recht is niet onbegrensd. Alle landen en partijen die bij dit conflict betrokken zijn, moeten alles doen om erger te voorkomen, zorgen dat de gegijzelden terugkomen en humanitaire hulp toelaten. Uiteindelijk wil iedereen leven in vrijheid. Vrijheid is ons grootste goed. Sander Smit (PPE). – Voorzitter, 7 oktober 2023 was het 11 september van Israël. Israël was nog niet eens begonnen met het begraven van de slachtoffers van deze pogrom of Hezbollah viel vanuit Libanon het noorden van Galilea aan. Tienduizenden Israëlische burgers zijn al een jaar lang ontheemd. Ieder land heeft het recht zich te verdedigen wanneer het wordt aangevallen, ook Israël. Proportioneel, volgens het oorlogsrecht. De raketaanvallen van Hezbollah vormen de aanleiding tot de Israëlische bombardementen. De raketaanvallen vanuit Iran zelf voeden de zorgen over escalatie van dit conflict, dat vreselijke humanitaire gevolgen heeft voor Libanese en Palestijnse burgers. BBB pleit voor een vreedzame en diplomatieke oplossing voor dit conflict. Dit kan niet zonder de onmiddellijke vrijlating van de Israëlische gijzelaars door Hamas. Een wapenstilstand in Libanon conform VN-resolutie 1701 blijft nodig, evenals de ontwapening van militanten in het zuiden. Daartoe dienen internationale partners het reguliere Libanese leger voldoende te versterken. Alleen zo kunnen mensen in de regio in vrede en veiligheid samenleven. Rudi Kennes, namens de The Left-Fractie . – Voorzitter, collega's, Audi Vorst in Brussel heeft aanzienlijk veel overheidssteun gekregen om elektrische auto's te bouwen, maar heeft ervoor gekozen om hiermee een duur luxemodel te bouwen dat ontoegankelijk is voor de gewone consument. Hierdoor vallen de verkoopcijfers tegen. Audi overweegt nu om de fabriek gewoon te sluiten, waardoor duizenden jobs op de helling staan. Wij veroordelen vooral de politiek van Audi. Audi weigert niet alleen om in overleg te gaan met de vakbonden, maar ook met overheden. Dit is voor ons onaanvaardbaar. Hoe kan een bedrijf dat zoveel gekregen heeft van de gemeenschap, zich vandaag afsluiten en weigeren om in dialoog te gaan met diezelfde gemeenschap? Dit probleem overstijgt Brussel en België. In heel Europa staan automobielfabrieken onder druk. Audi Vorst zou wel eens het eerste dominosteentje kunnen zijn dat valt. Daarom moet de Europese Commissie nu meteen ingrijpen. De nood is hoog voor een plan en dat plan is er. Ons plan bevat concrete maatregelen zoals een Europees moratorium op de sluiting van dit soort bedrijven. We gaan dit soort bedrijven broodnodig hebben om morgen de noodzakelijke transitie te kunnen realiseren. Er is een wettelijke verplichting nodig voor automobielfabrikanten om bestaande jobs in de sector te behouden en vooral de verplichting voor Europese fabrikanten om betaalbare elektrische auto's te produceren. Wij stellen dit plan voor omdat het een schande zou zijn dat vandaag de werkende klasse opnieuw moet betalen voor het falen van de zogenaamde vrijemarkteconomie. De situatie vraagt dus om onmiddellijke actie en wij hebben een plan. Waar blijft uw plan, mevrouw Von der Leyen? Barbara Bonte (PfE). – Voorzitter, commissaris, de Europese auto-industrie gaat door een heel zware storm. De rode cijfers stapelen zich op en fabrieken zoals Audi Brussels in mijn land staan op de rand van sluiting. Als we niet ingrijpen, komt er een point of no return en worden we op een dag wakker op een economisch kerkhof. Dit mogen we niet laten gebeuren. De grootste schuldige voor deze crisis is de EU zelf. Want wie heeft de Green Deal ingevoerd? Wie heeft de regelgeving ingevoerd waarbij vanaf 2035 alleen maar nieuwe auto's verkocht mogen worden die volledig uitstootvrij zijn? Veel autobouwers zijn door deze regels in snelheid gepakt, waardoor ze de focus hebben verlegd naar de productie van elektrische auto's, terwijl ze in feite nog volop bezig waren met het verbeteren en verschonen van verbrandingsmotoren. Bovendien volgt de consument ook niet. Die wil helemaal niet gedwongen worden om een elektrische wagen te kopen, die wil zelf kunnen kiezen. Het is duidelijk dat de overgang naar uitstootvrije wagens te kort en te bruusk is. Geef de autobouwer en de consument terug de vrije keuze, schrap het verbod op brandstofmotoren onmiddellijk en versoepel de CO 2‑ uitstootregels. Want enkel op die manier kunnen we de Europese auto-industrie redden. Johan Van Overtveldt (ECR). – Voorzitter, commissaris, collega's, de crisis in onze automobielsector is eigenlijk de kanarie in de kolenmijn. De gehele Europese maakindustrie, die toch een onmisbare pijler van onze welvaart blijft, dreigt in zwaar onweer terecht te komen. Wat kunnen we daaraan doen? Ik zie vier lijnen: 1) eerst en vooral, laat ons stoppen met die dirigistische industrieplannen die we financieren met alsmaar meer schulden. Laat ons een kader creëren binnen hetwelk innovatie en private investeringen kunnen worden aangewakkerd; 2) vereenvoudig reglementering en maak ze meer marktconform. Snoei in de rapporteringsverplichtingen; 3) kies voor een verstandige amendering van de Green Deal door het sociaal-economisch plaatje er meer nadrukkelijk bij te betrekken; en 4) last but not least , stop de oneerlijke concurrentie uit China. Importtarieven kunnen daarbij zinvol zijn, maar minstens even zinvol is het inzetten op strengere kwaliteits- en veiligheidsnormen. Tom Berendsen (PPE). – Voorzitter, beste collega's, in dit dossier komt heel veel samen en het stelt ons voor een heel moeilijke afweging waarbij de ene kant van dit huis kiest om alle regels van tafel te vegen en de andere kant van het huis kiest om met oogkleppen op gewoon maar door te gaan. Ik kan u vertellen: geen van beide is de oplossing. Vooropgesteld, we hebben onze kinderen beloofd om te werken aan een klimaatneutraal Europa. Die belofte staat. Daarvoor zijn schone auto's nodig en in tegenstelling tot in heel veel andere sectoren is de technologie er ook, namelijk batterijen. Tegelijkertijd zien we oneerlijke concurrentie vanuit China, dat dankzij enorme staatssteun en eenvoudige toegang tot grondstoffen veel goedkoper produceert. Het eerlijke verhaal is ook dat we klimaatneutraal willen worden, maar dat we er tegelijkertijd ook voor moeten zorgen dat onze economie dat overleeft. Wij pleiten al jaren voor strategisch industriebeleid en dat moet er nu versneld komen. Op korte termijn moeten we ervoor zorgen dat de Europese autosector dit overleeft, door investeringen, bescherming tegen oneerlijke concurrentie uit China en een kritische blik op de eventuele boetes. Op middellange termijn zijn innovatie en automatisering belangrijk en moeten we ervoor zorgen dat de Europese consument, met leasemaatschappijen en autoverhuurders voorop, gestimuleerd wordt om Europese auto's te kopen. Op de lange termijn is één ding volstrekt helder: we hebben het nu over de autosector, maar dit staat ons ook in andere sectoren te wachten. Dit is de strategie van China: een sector kiezen, met heel veel staatssteun produceren en de Europese markt overspoelen. Nu zijn het auto's en elektrische bussen, maar we gaan hetzelfde zien in de chemie, in de machinebouw, bij vliegtuigen en staal, bij alles. Stop dus met naar elkaar te wijzen en laten we de handen ineenslaan. Marit Maij (S&D). – Voorzitter, commissaris, de industrie heeft duidelijkheid nodig. De auto-industrie heeft ook duidelijkheid nodig. Verduurzaming is de duidelijke richting die we moeten inslaan. Zwabberbeleid of weer teruggaan zoals sommigen hier voorstellen, is geen goede richting en biedt geen zekerheid. Niet voor de industrie en al helemaal niet voor de werknemers die in die industrie werken. Want de auto-industrie staat onder druk door de concurrentiestrijd met China en doordat we te langzaam zijn met die verduurzaming. Dat heeft ook consequenties voor de werknemers die daarin werken. Ik heb het zelf gezien in de autofabriek bij Brussel, waar bijna 3 000 medewerkers hun baan kwijt gaan raken, terwijl ze zelf al jaren hebben aangegeven dat veranderingen broodnodig zijn. Dus als we werken aan die rechtvaardige transitie die zo nodig is, moet het wel een eerlijke transitie zijn waarbij we de ogen ook openhouden voor wat er nodig is voor de werknemers en de oren om te luisteren naar wat werknemers vragen. Kortom, als we een beleid hebben voor de auto-industrie en voor die eerlijke transitie, laten we in dat actieplan dan ook ruimte houden voor de stem van werknemers. Want zij weten heel goed wat er nodig is in hun eigen fabrieken en in hun eigen industrie. Sebastian Kruis (PfE). – Voorzitter, we hebben het vandaag over de Europese auto-industrie die in crisis verkeert. Vrijdag werd bekend dat er importheffingen komen op goedkope Chinese elektrische auto's. Laat ik één ding vooropstellen: oneerlijke concurrentie moeten we tegengaan. Van welk land dan ook. Maar hoe heeft het eigenlijk zover kunnen komen dat niet alleen de Europese auto‑industrie, maar eigenlijk al onze Europese industrieën in verval zijn? Dat we onze concurrentiepositie dagelijks zien verslechteren? Dat we als Europa wereldwijd worden uitgelachen? Dat komt door een enorme stortvloed aan regels en een onbetaalbare groene agenda die van hieruit is opgelegd. Automatische remsystemen, snelheidsbegrenzers, strengere uitstootregels en ga zo maar door. De motor van de Europese regelmachine draait op volle toeren. Iedereen moet elektrisch gaan rijden, maar elektrische auto's zijn daardoor voor een normaal mens niet te betalen. Dus stort onze auto-industrie in elkaar. Wie had dat nou gedacht? Er wordt gewezen naar de rode communisten uit China, maar het zijn de groene communisten hier in de zaal die volledig in hun eigen CO 2- bubbel leven en met hun deugsnavels de Europese bedrijven om zeep helpen. Laten we daarom niet alleen oneerlijke concurrentie vanuit China tegengaan, maar tegelijkertijd ook werk maken van minder regels voor al onze Europese bedrijven. En laten we voor de automakers in het bijzonder de CO 2- regels in Europa zo snel mogelijk versoepelen. Wouter Beke (PPE). – Voorzitter, mijnheer de vicevoorzitter van de Europese Commissie, Audi Brussel gaat dicht. Ik was zeven tot acht jaar geleden betrokken bij de toekomst, de nieuwe ontdekking van Audi Brussel. Toen zouden we in Brussel een autofabriek bouwen die de meest performante zou zijn, de meest toekomstgerichte. Het eerste volledig elektrische Audi‑model zou daar gebouwd worden. Vandaag gaat Audi dicht. Dat is de paradox, want net daar zijn de eerste elektrische wagens van Audi gebouwd. De strenge CO 2 -doelstellingen die we moeten halen in 2025, naderen snel en vele autobouwers dreigen die niet te halen. Dat vraagt om ondersteuning. Dat vraagt niet om sanctionering. En dat is wat we vandaag dreigen te doen: miljarden aan sancties opleggen aan autobedrijven die die transitie moeten maken. Ik behoor niet tot degenen die zeggen dat we die transitie niet moeten maken. Ik behoor wel tot degenen die zeggen dat we die transitie moeten maken, maar dat we ook de bedrijven moeten klaarstomen om ze te kunnen maken. En dat is vandaag de dag niet het geval. Wat moeten we doen? We moeten inzetten op de betaalbaarheid van elektrische voertuigen, we moeten inzetten op oplaadinfrastructuur, die nog ondermaats is, en we moeten inzetten op de diversificatie van toeleveringsketens. Maar er zijn ook hoopvolle tekenen, zoals nieuwe batterijen. In België is er in Leuven, dicht bij Brussel, een nieuwe batterij door Imec ontwikkeld. Een batterij van de toekomst. We kunnen die toekomst samen waarmaken. Maar dat doen we niet door te sanctioneren, wel door te enthousiasmeren. Ingeborg Ter Laak (PPE). – Voorzitter, collega's, seks in ruil voor eten: het is de realiteit van veel Sudanese vrouwen. Een realiteit die wij ons niet voor kunnen stellen. Maar we mogen er ook niet voor wegkijken. Wanneer de toegang tot humanitaire hulp en tot levensmiddelen niet vanzelfsprekend is, is dit de enige uitweg om je kinderen te kunnen voeden in Sudan. Al anderhalf jaar is het burgeroorlog. Grove mensenrechtenschendingen zijn aan de orde van de dag. Zowel het regeringsleger als de RSF blokkeert en plundert humanitaire hulp. Tien miljoen mensen zijn uit hun huizen verdreven en nog eens vijfentwintig miljoen mensen hebben dagelijks honger. Voordat de oorlog uitbrak, was de VN nog een gesprekspartner en bemiddelaar tussen beide partijen om toegang voor hulporganisaties te bewerkstelligen. Bij de vredesonderhandelingen onder leiding van de Verenigde Staten in augustus kwamen beide partijen niet eens opdagen. Een staakt‑het‑vuren verdwijnt steeds verder uit het zicht. Het is belangrijk dat Europa zich richt op toegang tot humanitaire hulp voor alle Sudanezen. Dit gebeurt aan de rand van ons continent. Het gebeurt aan de rand van Europa. We moeten voorkomen dat miljoenen mensen overlijden door een gebrek aan schoon drinkwater, voedsel en medische hulp. Marit Maij (S&D). – Voorzitter, mevrouw de commissaris, collega's, een van de grootste mensenrechtenschendingen van deze tijd heeft nu plaats in Sudan. Vele, vele Sudanezen zijn slachtoffer van misdaden tegen de menselijkheid. Kinderen kunnen niet naar school gaan. Seksueel geweld tegen vrouwen en meisjes is endemisch en miljoenen mensen lopen het risico om te sterven van de honger. Er is onvoldoende internationale hulp en — zoals u ook al aangaf — een deel van die hulp wordt ook nog geblokkeerd. Dat er geen woorden zijn om het onmenselijk leed van de Sudanese gemeenschap te beschrijven, kan en mag niet betekenen dat de internationale gemeenschap niets doet. Sudanezen voelen zich door de internationale gemeenschap in de steek gelaten in deze — zo lijkt het — vergeten oorlog. We mogen niet wegkijken, we moeten een vuist maken tegen dit geweld. De lidstaten en de Europese Commissie kunnen drie dingen doen: 1) Ervoor zorgen dat de blokkades voor humanitaire hulp worden opgeheven en er voldoende hulp is daar waar mensen afhankelijk zijn van die hulp om te kunnen overleven. 2) De sancties moeten worden uitgebreid, onder andere tegen die specifieke organisaties en personen die verantwoordelijk zijn voor deze mensenrechtenschendingen. 3) De hoge vertegenwoordiger heeft gezegd dat de EU niet zal wegkijken en niet getuige zal zijn van nóg een genocide. Ik hoop dan ook dat hij tijdens de komende top tussen de Europese Unie en de Golfstaten zich uitspreekt tegen de landen in die regio die deze oorlog faciliteren en financieren. Dat zou ook een goede stap zijn om de oorlog te kunnen stoppen.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2024-10-09_NL.html	Tom Vandendriessche (PfE). – Voorzitter, collega's, de Europese Unie is ooit begonnen als een positief project voor vrede, welvaart en veiligheid. Maar dat is al lang niet meer het geval. In de plaats daarvan wil de EU alles uniformeren, centraliseren en bureaucratiseren. Wie niet in de pas loopt, die dreigt ze af met politieke intimidatie en financiële chantage. Deze Europese Unie is helemaal aan het ontsporen. De klimaatwaanzin van de Green Deal leidt naar collectieve verarming. De asielchaos van het EU‑migratiepact leidt tot nog meer migratie, illegaliteit en criminaliteit. Bovendien sleurt de EU ons in het moeras van eindeloze oorlogen waarvan niemand nog een idee heeft hoe we daar ooit weer uitraken. We moeten dringend van koers veranderen en terugkeren naar datgene waar de Europese samenwerking ooit voor bedoeld was. Het is hoog tijd dat de politiek van het gezond verstand terugkeert. De tijd van de technocraten van de Europese Unie is voorbij, want de Patriotten voor Europa komen eraan. Lara Wolters (S&D). – Voorzitter, het is veel makkelijker om geld te verdienen met geld dan met gewoon eerlijk werken. En rechtse en populistische regeringen vinden dat wel prima. Overal ter wereld zien we politici die beweren achter gewone werkende mensen te staan, om dan vervolgens hard te bezuinigen op zorg, onderwijs en openbaar vervoer, of als een soort omgekeerde Robin Hood belastingverlagingen aan rijken en aandeelhouders uit te delen. Het moet stoppen. Groeiende ongelijkheid knaagt aan onze samenlevingen, aan saamhorigheid. Welvaart en welzijn moeten iedereen bereiken. Dat is hoe een samenleving floreert. Je zou denken dat een wereldwijde belasting op de allerrijksten een kwestie van gezond verstand is, van eerlijkheid. De realiteit is dat landen elkaar beconcurreren op het laagste belastingtarief voor die allerrijksten. Daarom ben ik nu zo blij met dit initiatief van de G20, dat Europa uiteraard moet steunen. Alle grote veranderingen beginnen met één eerste stapje en dit initiatief is dat eerste stapje. Liesbet Sommen, namens de PPE-Fractie . – Voorzitter, commissaris, collega's, de voorbije jaren hebben wij moeten vaststellen dat steeds meer gezinnen moeite hebben om rond te komen en dat de kosten voor huisvesting steeds een belangrijker deel van het gezinsbudget in beslag nemen. Voor vele gezinnen, of het nu tweeverdieners of alleenstaande ouders zijn, maar zeker ook voor jongeren, is het vaak gewoon niet meer mogelijk om een eigen woning te kopen. Wij hebben dus ook op Europees niveau een duidelijke visie nodig op hoe we huisvesting degelijk en betaalbaar kunnen maken. Wij zullen nog veel meer dan vandaag moeten inzetten op sociale huisvesting en op publiek-private samenwerking om in voldoende betaalbare en sociale woningen te kunnen voorzien. De aangekondigde herziening van de Europese staatssteunregels kan hierin een heel belangrijke katalysator zijn om zo voldoende betaalbare en sociale woningen te ontwikkelen. We hebben op die manier zeker nood aan betaalbare, energie-efficiënte en sociale woningen. Zoals ook door de commissaris al is gezegd, zal de uitrol van het Sociaal Klimaatfonds hierin essentieel zijn. Daarnaast wil ik vandaag ook extra aandacht vragen voor de meest kwetsbaren, de mensen die dakloos zijn. Zij mogen niet door de mazen van het net vallen. We moeten de situatie van daklozen meenemen in alle initiatieven die we op Europees niveau nemen voor degelijk en betaalbaar wonen. Want specifieke noden vragen om specifieke oplossingen. Wij gaan dit zeker onder de aandacht blijven brengen van de nieuwe Europese commissaris voor Wonen om ervoor te zorgen dat dakloosheid een prominente plaats krijgt in het Europees initiatief voor betaalbare huisvesting. Brigitte van den Berg, namens de Renew-Fractie . – Voorzitter, dagelijks spreek ik mensen wiens jonge leven op pauze staat omdat ze niet kunnen wonen waar ze werken of studeren, omdat ze niet kunnen gaan samenwonen met de partner die ze hebben gevonden of omdat ze niet kunnen beginnen met het stichten van een gezin. Het niet hebben van een goede woning zet je leven op slot. De EU heeft natuurlijk beperkte bevoegdheden als het gaat om huisvesting, maar we kunnen wel een aantal slimme maatregelen nemen. Daarom vind ik het heel goed dat Europa heeft gezegd: "Als het belangrijk is voor Europeanen, is het belangrijk voor ons en gaan we ermee aan de slag." Laten we er dus voor zorgen dat het makkelijker wordt voor overheden om subsidies of leningen te verlenen om woningbouw mogelijk te maken. Laten we ervoor zorgen dat we hiervoor geld uit Europese fondsen bestemmen. En laten we investeren in de vakmensen die we nodig hebben om die woningen te bouwen. Want elke nieuwe generatie verdient het om op eigen benen te gaan staan. Maar wij ontnemen dat deze generatie. En ondertussen vliegt hun jeugd voorbij. Ik wil de Commissie daarom echt vragen om haast te maken en onze jongeren niet langer te laten wachten op hun eigen leven. Dirk Gotink (PPE). – Voorzitter, ondervoorzitter, als je je ouderlijk huis niet kunt verlaten om een ander leven te beginnen, om samen te gaan wonen, om te trouwen, om kinderen te krijgen, omdat woningen onbetaalbaar of onbereikbaar zijn, dan verlies je het vertrouwen in de toekomst. Dat is precies wat er met honderdduizenden jongeren en ook families in Europa aan het gebeuren is: ze verliezen het vertrouwen in de toekomst. Ze verliezen ook het vertrouwen in de democratie en zelfs in de EU. Want wat doet die politiek nog voor ons, vraagt men zich af? Huisvesting is geen bevoegdheid van de EU, maar het is wel een gedeelde ervaring van heel veel mensen in Europa. Het is een gedeeld leed van de lagere en de middenklasse in Europa. Nieuw Sociaal Contract, mijn partij, heeft hiervan in Nederland een speerpunt gemaakt omdat het essentieel is voor de bestaanszekerheid van mensen, die zwaar onder druk staat. En niet alleen in Nederland, ook in andere Europese landen. In de eerste plaats is er dringend behoefte aan een heropleving van de woningbouw. We moeten meer woningen bouwen. Ik zal dan ook constructief met de commissie en met de nieuwe commissaris voor Wonen meedenken om dit probleem aan te pakken. Hoe kunnen we dit bereiken? We moeten de bureaucratie bestrijden. Het is een Europese ziekte die onze economie verstikt. Vergunningsprocedures, aanbestedingsprocedures … Ze worden onmogelijk gemaakt door een complexiteit waar de gemiddelde investeerder, maar ook overheden, gewoon niet meer doorheen kunnen zien. Ten tweede, het vrijmaken van investeringen door woningbouwcorporaties zodat ze ook in het middensegment kunnen investeren, en het herzien van Europese regelgeving. Voorzitter, laten we hoop teruggeven aan de volgende generaties voordat ze een verloren generatie worden. Marieke Ehlers (PfE). – Voorzitter, commissaris, de kracht van een land ligt in het vermogen om zijn burgers te beschermen. Dat begint bij het bewaken van de grenzen. Het recht om te bepalen wie het grondgebied van een staat mag betreden is de hoeksteen van soevereiniteit. Maar deze soevereiniteit staat onder druk omdat de Europese buitengrenzen zo lek zijn als een mandje en eenmaal binnen wordt er gretig gebruikgemaakt van Schengen. De migratiecrisis, veroorzaakt door jaren van wanbestuur, moet worden beëindigd en de enige echte oplossing is dan ook om de instroom drastisch te beperken. Kortom: grenzen dicht. Mijn vraag aan de Commissie is daarom de volgende: "Wanneer gaat de Commissie eindelijk investeren in het versterken van onze buitengrenzen en het oprichten van fysieke barrières?" Want in plaats van de buitengrenzen te beschermen en de veiligheid van onze burgers te waarborgen, richt de Commissie zich liever op het creëren van meer legale migratieroutes. Dat lost het probleem niet op. Het verergert het juist. Wij kunnen niet langer toestaan dat onze burgers worden geconfronteerd met woningtekorten, culturele conflicten, terroristische aanslagen en stijgende misdaadcijfers. Het is onze verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat onze burgers zich veilig voelen in hun eigen land. En als de EU niet bereid of in staat is dit probleem op te lossen, dan doen we het zelf wel op nationaal niveau. Malik Azmani (Renew). – Voorzitter, commissaris Schinas, om de migratie-instroom te verlagen, hebben we Europese maatregelen nodig. Dat kan Nederland niet alleen. Dat kan een lidstaat niet alleen. Sterker nog, daarvoor moeten we ook samenwerken met landen buiten Europa. We kunnen muren bouwen op onze buitengrenzen, zoals sommigen hier misschien claimen, maar met 44 000 kilometer aan buitengrens is dit een schijnoplossing. Ook 30 000 nieuwe grensbewakers bij Frontex zullen niet afdoende zijn. De Europese Unie zal meer migratiedeals moeten sluiten met derde landen, zodat we de druk op onze buitengrenzen verlichten en samen kunnen werken aan terugkeer. Als ik naar de samenstelling kijk van de nieuwe Europese Commissie, zie ik helaas dat dit weinig politieke prioriteit lijkt te hebben. We hebben bijvoorbeeld geen vicevoorzitter die hiervoor verantwoordelijk is. De mensen thuis willen dat de Europese Unie problemen voor ze oplost. Geachte Eurocommissaris Schinas, ik wil u danken voor al uw werkzaamheden en ik weet dat u mijn mening hierover deelt, dus stel ik aan u de vraag: wie gaat dit in de nieuwe Europese Commissie aanpakken – het sluiten van deze deals? Sander Smit (PPE). – Voorzitter, commissaris, we hebben geen grip op de huidige migratiestroom. In 2023 werden meer dan 1 miljoen asielaanvragen in de Europese Unie ingediend. Open grenzen, zachte procedures en falend terugkeerbeleid hebben gemaakt dat Europa te aantrekkelijk is geworden. Daardoor hebben zovelen die gevaarlijke oversteek gemaakt en zijn velen omgekomen. De chaos aan onze binnengrenzen in de Schengenzone is het directe gevolg van lekke Europese buitengrenzen. Frontex moet worden versterkt, niet alleen door het uitbreiden van manschappen, maar vooral in bevoegdheden. Frontex moet een coördinerende rol gaan spelen in de uitzetting en terugkeer, in externe grensbarrières. Maar dit alleen zal de migratiecrisis niet oplossen. BBB pleit voor verdere aanscherping van het asielbeleid. Verplaats de asielprocedure en opvang naar veilige derde landen buiten de Europese Unie. Alleen zo verminderen we instroom en slachtoffers van de gevaarlijke overtocht naar Europa. Voorzitter, streng bewaakte buitengrenzen, duidelijkheid en migratiedeals, die redden levens. Geen woorden, maar meer en snellere actie. Ton Diepeveen (PfE). – Voorzitter, ik heb geconstateerd dat mevrouw Von der Leyen de laatste maanden niet naar rechts kan kijken, maar ik beloof u dat ik vandaag ook naar links ga kijken. De internationale drugscriminaliteit is een groeiend probleem en volgens Europol wordt er in de EU jaarlijks voor meer dan 31 miljard euro aan illegale drugs verhandeld. Ruim 70 % van de cocaïne die Europa binnenkomt, gaat via de havens van Antwerpen en Rotterdam. Vorig jaar alleen al werd in Nederland maar liefst zestig ton cocaïne in beslag genomen. In Rotterdam werd de grootste afzonderlijke drugsvangst ooit gedaan: acht ton cocaïne met een straatwaarde van 600 miljoen euro, verstopt in een container. In de EU zijn volgens Europol 821 bedreigende, gevaarlijke georganiseerde misdaadnetwerken actief. De straatwaarde van cocaïne stijgt jaar in jaar uit. Misdaad loont en dat is de kern van het probleem. We moeten drugscriminelen en hun netwerken keihard aanpakken. We moeten beter samenwerken met de politie in de bronlanden in Zuid-Amerika en sneller verdachten arresteren, alsook sneller beslag leggen op hun goederen. Want de drugscriminaliteit is ook een rechtstreeks gevolg van het opengrenzenbeleid van de EU. Ingeborg Ter Laak, auteur . – Voorzitter, als je negen jaar oud bent, hoor je niet in een bruidsjurk te staan, maar op school te zitten. Met de aanpassing van de wet inzake het personenrecht in Irak zal worden toegestaan dat meisjes vanaf negen jaar en jongens vanaf vijftien jaar mogen trouwen. Laat dat eens op u inwerken: negen jaar voor meisjes, vijftien jaar voor jongens! Een geforceerd kindhuwelijk waarbij de vrouw, of eigenlijk het meisje, nog eens extra wordt benadeeld. Deze wetswijziging staat niet op zichzelf, maar volgt na het uithollen van de vrouwenrechten, het criminaliseren van homoseksualiteit en het vertragen van een wet tegen huiselijk geweld. En het houdt hierbij niet op. Ongeregistreerde huwelijken, vaak kindhuwelijken, worden gelegaliseerd. Hierdoor bepaalt niet de wet, maar een willekeurige religieus leider wanneer een meisje oud genoeg is om te trouwen. In 2021 was dit één op de vijf. Tot 20 % van de huwelijken was een kindhuwelijk ‒ een kindhuwelijk is met een meisje van onder de veertien jaar. In 2023 was dit al 30 %. Een op de drie van de meisjes onder de veertien jaar was getrouwd en dit zal alleen maar toenemen. Een ongeregistreerd huwelijk zorgt voor beperkte toegang tot medische zorg, beperkte toegang tot de overheid en vaak is het onmogelijk voor deze meisjes om hun kinderen te registreren. Deze vicieuze cirkel plaatst steeds meer meisjes buiten de wet, buiten de gezondheidszorg, buiten de bescherming die juist zij zo hard nodig hebben. Het geloof van je man bepaalt je toekomst, terwijl je op school hoort te zitten, hoort te spelen met je vriendinnen. Straks ligt het leven van een negenjarig meisje al vast. Je weet niet: "Kun je scheiden? Kom je op straat te staan als je weg wil gaan bij je man? Kun je land of bezit erven?" Het geloof van de religieus leider bepaalt je toekomst. Kinderen horen in veiligheid te kunnen opgroeien, te worden beschermd door ons, te worden beschermd door de wet. Helaas is dit niet het geval. Irak dreigt steeds minder oog te hebben voor deze bescherming voor vrouwen, meisjes en kinderen. De aanpassing op de wet inzake het personenrecht in Irak holt de rechten van vrouwen, meisjes en kinderen uit. Geweld tegen vrouwen en kinderen zal toenemen. Ook de first lady van Irak heeft zich uitgesproken tegen deze aanpassing en wij zouden haar oproep moeten ondersteunen. Wij zouden de oproep van mensenrechtenorganisaties moeten ondersteunen. Na jaren van oorlog in Irak klimt het land langzaam weer uit het dal. En er zijn mensen die vechten voor hun rechten. Zij komen van ver. Laten wij hen steunen. Dirk Gotink (PPE). – Voorzitter, geachte commissaris, uit artikelen van Die Welt en Le Journal du Dimanche blijkt dat de Europese Commissie warme banden heeft met de Universiteit van Gaziantep in Turkije. Zo zou de universiteit 2,5 ton gekregen hebben en mag ze ook meedoen aan het prachtige Solidariteitskorps dat we hebben. U zult dan wel denken dat het hier gaat om een modeluniversiteit, een universiteit waar de Europese levenswijze beschermd wordt. Niets is minder waar. De rector van de universiteit steunt de terroristische organisatie Hamas, verheerlijkt terrorisme en roept op tot geweld tegen Israël. Ik kan niet begrijpen hoe dit programma ooit geld heeft gekregen. En ik denk ook dat het van groot belang is dat de Commissie onderzoekt hoe het heeft kunnen gebeuren dat dit contract überhaupt begonnen is. Ik heb er niks over gehoord van de commissaris in zijn eerste termijn. Ik hoop in de tweede zittingsperiode wel te horen hoe het precies zit. Zeker ook omdat journalisten al twee weken lang vragen stellen over de details van deze zaak en geen antwoord gekregen hebben. Commissaris, het robuuste raamwerk waar u het over had, heeft gefaald. We moeten ervoor zorgen dat dit raamwerk de volgende keer wel werkt en voorkomen dat zelfs het minste beetje geld bij dit soort organisaties terechtkomt.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2024-10-10_NL.html	Marieke Ehlers, namens de PfE-Fractie . – Voorzitter, Nederland staat al lang bekend als een van de meest tolerante landen ter wereld. En toch kunnen we er niet omheen dat het antisemitisme de afgelopen jaren ook in ons land is toegenomen. Als we spreken over de groeiende religieuze intolerantie in Europa, moeten we de feiten durven benoemen zoals ze zijn. Deze intolerantie komt niet van christenen, joden of hindoes. We zien geen beelden uit Frankrijk, Duitsland of Nederland van christenen die ongelovigen met messen achterna zitten. Het probleem lijkt zich vooral te concentreren rond één specifieke religie. Aanhangers van de radicale islam richten zich tegen niet-moslims, christenen, vrouwen, homoseksuelen en in het bijzonder tegen joden. Anti‑joodse uitspraken zijn aan de orde van de dag. Er zijn delen van onze steden waar homoseksuele koppels niet hand in hand over straat durven lopen. Vrouwen worden in hun eigen woonbuurten geïntimideerd. Het probleem groeit met de dag, voornamelijk door de instroom van radicale islamitische migranten die niet of nauwelijks integreren. Is de Commissie het ermee eens dat wanneer vluchtelingen of andere migranten zich schuldig maken aan antisemitische uitspraken of geweld, dit gevolgen zou moeten hebben voor hun verblijf of de mogelijkheid tot naturalisatie? Voor mij is het antwoord in ieder geval duidelijk: voor haatpredikers is hier geen plaats! Bert-Jan Ruissen (ECR). – Voorzitter, collega's, commissaris, Europa is eeuwenlang gestempeld geweest door het christendom. Wijlen bondskanselier Helmut Kohl zei daarover: "Europa eindigt waar de kerktorens eindigen." Inmiddels staan heel veel kerken leeg, worden ze omgebouwd tot fitnesscentra of erger nog, gesloopt. Dat is heel erg verdrietig. Niet alleen vanwege het cultureel erfgoed dat hiermee verloren gaat, maar vooral omdat hiermee de stem van de Kerk over hele wezenlijke zaken teloor gaat. Over rechtvaardigheid. Over oog hebben voor de naaste. Over zonde. Over genade te vinden in het kruis van Christus. Ik zou daarom vandaag willen oproepen niet alleen tolerant te zijn ten opzichte van de kerken, maar vooral om de Kerk weer de waardering te geven die ze verdient. En over lege kerken gesproken. De oplossing hiervoor is eigenlijk heel erg eenvoudig. Gewoon met zijn allen weer vaker naar de kerk gaan. Ik kan het u van harte aanbevelen. Anja Hazekamp, namens de The Left-Fractie . – Voorzitter, Zuid-Amerika staat in lichterlaaie, met recordbranden die zelfs in de vochtige ecosystemen zoals het Amazonewoud woeden: de ergste in twintig jaar. Ook de savannes van de Cerrado zijn ernstig getroffen, net als de Pantanal, een van de grootste tropische moerassen ter wereld. Met het verbranden van deze unieke en koolstofrijke ecosystemen komen niet alleen planten, dieren en mensen in de knel. Er komen ook enorme hoeveelheden broeikasgassen vrij, die de klimaatverandering nog verder versnellen. Een coalitie van 15 000 wetenschappers waarschuwt deze week voor een onomkeerbare klimaatramp. De wereld staat voor een kritieke en onvoorspelbare nieuwe fase in de klimaatcrisis. Wij, hier in Europa, zijn medeplichtig aan deze enorme vernietiging van de kwetsbare en essentiële bossen, savannes en moerassen. De belangrijkste oorzaak van deze branden is de voortdurende ontbossing. Bossen die worden verwoest om plaats te maken voor nog meer vee en voor nog meer veevoer. Voor vlees dat uiteindelijk hier op ons bord belandt. En wat doet de Commissie hieraan? Die maakt het nog erger door de ontbossingsverordening uit te stellen. Daardoor blijven we nog één jaar langer producten importeren waarvoor bossen zijn verwoest. Dat is onaanvaardbaar! Ik roep de Commissie op: "Stop nu met het importeren van producten die ontbossing en bosbranden in de hand werken. Het uitstellen van de ontbossingsverordening is duidelijk ook bedoeld om de omstreden handelsovereenkomst met de Mercosur-landen te beklinken. Een handelsovereenkomst die zal zorgen voor nog meer import van rundvlees en veevoer. Een handelsovereenkomst die de ontbossing nog verder opdrijft. Deze as is afkomstig uit de Pantanal, waar 70 % van het gebied van de inheemse bevolking alleen al dit jaar is afgebrand. Dat heeft Europa mede op zijn geweten. Wat gaat de Commissie doen om niet alleen de Amazone, maar ook de Pantanal en de Cerrado te beschermen? Ik heb alvast drie oplossingen voor de Commissie: maak meteen een einde aan de import van ontbossingsgerelateerde producten, maak een einde aan de onderhandelingen over Mercosur en maak een einde aan de vee-industrie.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2024-10-21_NL.html	Liesbet Sommen, namens de PPE-Fractie . – Voorzitter, collega's, 17 oktober was de Internationale Dag ter uitbanning van armoede. Zo'n dag is natuurlijk heel belangrijk. Nog belangrijker is dat wij elke dag aandacht hebben voor mensen in armoede. Armoede mag nooit een taboe zijn. De cijfers over armoede in de Europese Unie zijn echt verontrustend. Ik ben daarom blij met de EU-strategie tegen armoede die is aangekondigd door de voorzitter van de Commissie. Wij gaan die strategie uitvoeren met het brede sociale middenveld. Wij moeten inzetten op preventie van armoede met een echt sociaal Europa dat werkt aan kwaliteitsvolle jobs en een echte Europese gezondheidsunie. Ook met de Europese kindergarantie hebben wij een belangrijk instrument in handen. Ook dakloosheid moet een voorname plaats krijgen, niet alleen in de Europese strategie tegen armoede, maar ook in het plan voor betaalbaar wonen op Europees niveau. Dit alles in samenwerking met het Europees Platform ter bestrijding van dakloosheid. Alleen samen en met een alomvattende strategie kunnen wij armoede echt uit de wereld helpen. Johan Van Overtveldt, namens de ECR-Fractie . – Voorzitter, commissaris, collega's, de interne markt is niet zomaar een economische constructie. Het is de ruggengraat van onze Europese samenwerking en stelt ons in staat om vrij te handelen, te investeren en te innoveren. Die interne markt moeten we verder integreren en versterken om economische groei en werkgelegenheid te bevorderen. De eengemaakte markt moet zich ook aanpassen aan moderne uitdagingen: de klimaatuitdaging, de digitalisering en de nieuwe defensieproblematiek. Die uitdagingen zijn op zich al niet klein, maar er duiken ook nieuwe hindernissen op. Met name wanneer lidstaten weer hun grenzen gaan bewaken en hierdoor onvermijdelijk het vrije verkeer van goederen en diensten in het gedrang dreigt te komen. Om te voorkomen dat we inzake die zo belangrijke interne markt op een hellend vlak terechtkomen, moet er daarom ook gewerkt worden aan een efficiënt asiel- en migratiebeleid met strenge goedkeuringscriteria en een rigoureus terugkeerbeleid. Mohammed Chahim (S&D). – Voorzitter, de heer Letta is vrij helder in zijn analyse, net zoals de heer Draghi kort daarna. Het gaat echt ergens over, namelijk hoe kunnen we onze interne markt versterken? Hoe kunnen we de eenheid van Europa versterken? Hoe zorgen we ervoor dat we een sterke concurrentie krijgen binnen Europa, maar vooral ook met de rest van de wereld? En dit gebaseerd op een gelijk speelveld, op innovatie en op vergroening? Simpel gezegd zijn er twee stromingen in Europa: enerzijds conservatief rechts, dat de ontwikkelingen buiten de EU negeert, blind is voor de massale groene investeringen in de VS en wegkijkt van de modernisering van de Chinese economie; anderzijds een stroming die deze ontwikkelingen wil inhalen door meer – en niet minder – op Europese schaal samen te werken, te investeren in groene technologieën en ons niet te blijven blindstaren, zoals Draghi zei, op onze deels verouderde industrie. De keuze is simpel. Kiezen we voor modernisering en vergroening en dus voor vooruitgang? Of kiezen we voor nostalgie en stilstand? (De spreker stemt ermee in om te antwoorden op een "blauwe kaart"-vraag) Mohammed Chahim (S&D), "blauwe kaart"-antwoord . – Je kunt heel moeilijk een wet de schuld geven die nog niet volledig geïmplementeerd is. Wij kunnen met z'n allen een gezamenlijk project starten, net zoals we in het verleden hebben gedaan, om met elkaar onze economie te versterken. Dat heeft een prijs. Je moet eerst investeren voordat je uiteindelijk weer concurrerend kunt zijn. Dat hebben we in het verleden ook gedaan. Denk bijvoorbeeld maar aan hoe we met Airbus de concurrentie met Boeing zijn aangegaan. Ik geloof in Europese gezamenlijke projecten die we dan ook gezamenlijk moeten financieren. Zo wordt Europa weer concurrerend en kan het weer met twee vuisten in de wereld staan. Ik geloof dat we dit kunnen in Europa. Wouter Beke (PPE). – Voorzitter, premier Letta, 33 biljoen euro (jawel, 33 000 miljard euro), zoveel spaargeld is er in de Europese Unie. Een ongelooflijk groot bedrag, zeker als je bedenkt dat er zoveel start-ups en scale-ups, zoveel bedrijven en kmo's zijn die willen investeren in de digitale transitie, de groene transitie, defensie, de technologische sector en de landbouw. Binnenkort bespreken we hier de begroting van Europa voor 2027. Het activeren van dat spaargeld is echter minstens zo essentieel als die begroting. In uw verslag staat dat er jaarlijks 300 miljard euro naar de Verenigde Staten vloeit. 300 miljard is bijna twee keer de begroting van Europa. Het is dat kapitaal dat we moeten investeren. Daarvoor is die kapitaalmarktunie van zo cruciaal belang. Laten we daar een prioriteit van maken. Dirk Gotink (PPE). – Voorzitter, Europa heeft een China-probleem, want we worden overspoeld door miljarden goedkope pakketjes. Als je deze pakketjes opstapelt en achter elkaar zet, dan kun je bijna – denk ik – een nieuwe Chinese muur bouwen. Deze muur staat symbool voor een exportmodel dat alle mogelijke sectoren in de Europese economie zal raken. Het is een model dat prijzen kan aanbieden die honderden procenten onder onze prijsniveaus liggen. De spullen die niet bevallen, worden niet teruggestuurd maar blijven hier en de kosten zijn voor ons. Iedere ondernemer weet het: er is geen gelijk speelveld met China en toch spelen we op hetzelfde veld. Het consumentenvoordeel op de korte termijn zal tegen ons werken als ons midden- en kleinbedrijf niet meer kan concurreren en er banen verloren gaan. Dat betekent dus dat we onze controlecapaciteit van douanes en inspecties moeten versterken. Herziening van de Europese douaneregels, waar wij aan gaan werken de komende tijd, moet er dan ook snel komen. We manen het Hongaarse voorzitterschap dan ook tot tempo. Nadat we de btw-vrijstelling in 2021 hebben ingetrokken, moet ook de vrijstelling voor importtarieven onder 150 euro geschrapt worden en liefst zo snel mogelijk. Deze douaneherziening is slechts een klein deel van het antwoord op de vraag hoe onze relatie met China moet zijn. De commissaris had het ook al even over de DSA en het consumentenrecht en het belang daarvan. Daarom verzoeken wij de volgende Commissie ambitieus en daadkrachtig op te treden om te voorkomen dat Europa echt de dump store van de wereld wordt. Jeannette Baljeu (Renew). – Voorzitter, commissaris, dagelijks worden er door Europeanen talloze bestellingen gedaan op buitenlandse e-commerceplatforms. De douane in Nederland alleen al verwerkt 3,5 miljoen pakketjes per dag, veertig per seconde. Laten we er duidelijk over zijn: het overgrote deel van deze pakketjes komt uit China. Chinese bedrijven overspoelen onze markt met producten, zoals speelgoedartikelen, die niet voldoen aan onze Europese normen en veiligheidsvoorschriften. Uit recent onderzoek blijkt dat het merendeel van het kinderspeelgoed afkomstig van Chinese bedrijven en onlineplatforms absoluut niet veilig is. Maar denk ook aan de enorme hoeveelheid ultrafast fashion van websites zoals Shein en Temu, die er heel andere productie- en duurzaamheidsstandaarden op nahouden. Wat mij betreft is dat volstrekt onacceptabel. Daarom is mijn verzoek aan de Commissie en aan de collega's hier: zorg voor gelijke regels voor Europese en niet-Europese bedrijven. Onze douane kan niet alles oplossen en niet ieder pakketje controleren. Daarom moeten Chinese bedrijven streng verantwoordelijk worden gehouden voor de goederen die ze in de EU binnenbrengen en ervoor zorgen dat de spullen die bij onze consumenten op hun thuisadres worden geleverd, veilig zijn. Sara Matthieu (Verts/ALE). – Voorzitter, onze markt wordt overspoeld met goedkope troep uit Chinese webshops, zoals Temu, zoals Shein, zoals AliExpress. Het gaat om miljoenen pakjes: T‑shirts voor twee euro, een voetbal voor een halve euro. Deze zijn niet duurzaam en allesbehalve veilig. Als mama van een kleuter maakt mij dat bang. Want uit een steekproef blijkt dat achttien van de negentien stuks speelgoed op Temu ronduit onveilig zijn. Die Chinese webshops maken winst ten koste van de gezondheid van onze kinderen. Ondertussen kunnen onze Europese bedrijven die wel de regels volgen niet meer opboksen tegen dumpingprijzen en tegen oneerlijke concurrentie. Het is tijd dat we de consument en onze bedrijven beschermen tegen die goedkope rommel die de Chinese webshops op onze markt blijven dumpen. Duurzaamheid en goede werkomstandigheden: dat moet de standaard worden. En dat kan, met betere en gerichtere controles, met een strengere aanpak bij overtredingen en met een aanscherping van de huidige regels. Beste Commissie, maak daar werk van.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2024-10-22_NL.html	Johan Van Overtveldt (ECR). – Voorzitter, commissaris, collega's, de Russische invasie bedreigt niet alleen de soevereiniteit van Oekraïne, maar ook de fundamenten van onze Europese waarden. Laten we er geen doekjes om winden: denk aan de recente onthullingen over de samenwerking tussen Rusland en Noord-Korea. Noord-Koreaanse troepen zouden de facto de intrede van China in dit conflict betekenen. Onze voortdurende steun is absoluut noodzakelijk. We moeten Oekraïne niet alleen voorzien van humanitaire en financiële hulp, maar ook de Oekraïense defensie-industrie ondersteunen, zoals Denemarken recentelijk actief deed. Door deze sector te versterken, kunnen we Oekraïne helpen zichzelf te verdedigen en onze gezamenlijke veiligheid te waarborgen. Investeren in de Oekraïense defensie-industrie zou meer betekenen dan alleen maar wapens en materieel. Het zou uiteraard de economie stimuleren, de tewerkstelling bevorderen en ook aanleiding geven tot innovaties die ook voor de Europese markt interessant zouden zijn. Bovendien vermindert het de afhankelijkheid van externe leveranciers. Door Oekraïne te ondersteunen, verdedigen we niet alleen hun vrijheid, maar ook de onze. Wouter Beke (PPE). – Voorzitter, commissaris, hoge vertegenwoordiger, collega's, vorige week stond in de media dat de steun van Europa aan Oekraïne een kwestie is van veel woorden maar weinig daden. Veel blablabla, maar weinig boemboem. Vandaag bewijzen wij het tegendeel en dat is broodnodig. Vorige week was de Oekraïense minister van Defensie op bezoek in dit Europees Parlement en hij sprak van te weinig leveringen van wapens, munitie en ook F16's. Vandaag zetten we wél een belangrijke stap in de steun aan Oekraïne. Met de lening van 35 miljard nemen we het voortouw in onze gezamenlijke steun van de G7. België speelt een belangrijke rol, want het grootste deel van de Russische goederen zijn bevroren bij ons. De Europese Unie trekt aan de kar en dat is logisch, maar ook noodzakelijk. Op die manier moeten we druk zetten op de hele G7. De levering van Noord-Koreaanse troepen aan Rusland toont aan dat dit niet alleen een regionaal conflict is, niet alleen een zaak is van Europa, maar van de hele wereld en ook van de hele wereldvrede. Daarom is deze steun zo noodzakelijk. Sebastiaan Stöteler (PfE). – Voorzitter, sinds Resolutie 1701 van 2006 was het de bedoeling dat de blauwhelmen van Unifil de grensstreek van Libanon en Israël zouden monitoren, de zogeheten blauwe zone. Unifil had erop toe moeten zien dat daar geen militaire activiteiten werden ontplooid. Niet door Israël, niet door Hezbollah of welke andere club dan ook. Maar wat gebeurde er? We zagen recente beelden van raketlanceringen door Hezbollah in de richting van Israël, onder de neus van Unifil-basissen. We zagen beelden van Hezbollah-tunnels en wapenopslagplaatsen in de zogeheten blauwe zone, de zone waar Unifil had moeten controleren, de zone waar Unifil de baas had moeten zijn. In werkelijkheid was niet Unifil de baas, maar Hezbollah. Unifil heeft vreselijk gefaald en nu staat heel Libanon letterlijk en figuurlijk in brand. Het is vreselijk, maar Israël moet orde op zaken kunnen stellen. Unifil zou zich terug moeten trekken, want anders worden de blauwhelmen "blauwschilden" voor Hezbollah. Bert-Jan Ruissen (ECR). – Voorzitter, commissaris, collega's, de VN heeft gefaald in Libanon. Volgens VN-resolutie 1701 moest Zuid-Libanon vrij blijven van Hezbollah-strijders. Hezbollah trok zich daar echter niets van aan en legerde er een enorme troepenmacht. Unifil stond erbij, keek ernaar en deed niets. Israël moest daarom wel militair ingrijpen, zeker gelet op de dagelijkse beschietingen sinds 7 oktober. Nu dit de realiteit is, moeten conflicten met Unifil uiteraard worden vermeden. Maar Unifil moet zich ook één ding heel goed realiseren: de burgerbevolking verdient bescherming, Hezbollah niet. Op het moment dat Unifil in de weg gaat lopen in de strijd tegen Hezbollah gaat er dus fundamenteel iets fout. Unifil zou – in lijn met Resolutie 1701 – eigenlijk moeten helpen Hezbollah uit het gebied te krijgen. Bijvoorbeeld door erop toe te zien dat de wapenleveranties vanuit Iran stoppen. De VN zou zowel de Libanese als de Israëlische bevolking daar een geweldige dienst mee bewijzen. Hilde Vautmans (Renew). – Voorzitter, collega's, Europa heeft deze maand 30 miljoen euro aan noodhulp aan Libanon gegeven. Sinds 2011 hebben we in totaal bijna 1 miljard euro gespendeerd. Maar structureel verandert er niets. Het land is enkel nog verder afgegleden. Zolang Europa zich beperkt tot het geven van geld en wij ons niet verder politiek engageren, zal er ook niets veranderen. Sorry als ik mij wat cru uitdruk: een zak geld geven kan iedereen, maar waar is onze strategie om Libanon weer op de rails te krijgen? Waar is onze steun in het gevecht tegen corruptie? Tegen de Iraanse invloed? Waar zijn onze inspanningen om het land te stabiliseren? Laten we er nu in de eerste plaats voor zorgen dat de Unifil-missie versterkt wordt. Zeker niet Unifil terugtrekken en zeker niet de blauwhelmen verzwakken. Zijn jullie het drama in Rwanda vergeten? Tien Belgische blauwhelmen gedood! Unamir dat zich terugtrok en een hele genocide die zich voltrok. Laten we er nu alles aan doen om de blauwhelmen te versterken en te beschermen. Dat is nodig om vrede daar te krijgen en ook hier bij ons. Hilde Vautmans, rapporteur voor advies van de commissie AFET . – Voorzitter, collega's, vanuit de Commissie buitenlandse zaken hebben we deze begroting bijgestuurd, want we zien allemaal dat de wereld in enkele jaren tijd een stuk vijandiger is geworden. Ons nabuurschap staat letterlijk en figuurlijk in brand. Met deze begroting wordt dan voor mij ook een eerste voorzichtige poging gedaan om tegemoet te komen aan die uitdagingen. Extra inspanning in humanitaire hulp, een verdubbeling van de begroting voor vredesopbouw en – heel belangrijk – extra middelen voor defensie en in het bijzonder voor de militaire mobiliteit tussen de lidstaten. Ik steun die verhogingen volmondig, zolang we maar beseffen dat we niet meer doen dan wat tijd kopen. Want als morgen Trump opnieuw verkozen wordt, zal blijken dat dit allemaal zwaar onvoldoende is. We moeten beseffen dat met Joe Biden de laatste Amerikaanse president vertrekt die Europa in zijn DNA heeft. In het post-Bidentijdperk zullen we veel meer moeten doen dan wat begrotingsverhoginkjes links en rechts. We gaan antwoorden moeten vinden op de volgende vragen: hoe integreren we onze nationale legers? Hoe zorgen we ervoor dat we niet alleen Amerikaanse wapens kopen, maar ook zorg dragen voor onze eigen Europese defensie-industrie? In afwachting van meer en beter steun ik de voorliggende begrotingsverhogingen. Rudi Kennes (The Left). – Voorzitter, collega's, de werknemers in Europa krijgen hun facturen niet meer betaald. Maar hier worden gewoon lonen uitbetaald tot veertienduizend euro. De voorzitter en haar Europese Commissie ontvangen zelfs salarissen tussen de twintig- à dertigduizend euro per maand. Als het kassaticket van de supermarkt ontploft en energie- of brandstofprijzen de hoogte inschieten, is dat voor de gewone mens een nachtmerrie. Hier daarentegen voelt men daar weinig of niks van en daarom wordt er ook niets aan gedaan. Erger nog, vanuit de ivoren Commissietoren komt men ons vandaag vertellen dat we allemaal onze broekriem een beetje moeten aantrekken. Dat er geen geld meer is voor pensioenen, scholen, onderwijs, ziekenhuizen of ander sociaal beleid. Daarom is en blijft ons jaarlijks voorstel van de PVDA even klaar als duidelijk. Doe iets aan die privileges en verlaag deze duizelingwekkende salarissen. Zo krijgt men hier tenminste een idee van de impact van de beslissingen die hier genomen worden. We hebben nieuwe normen en waarden nodig voor onze politieke leiders in Europa. Wij zijn hier allemaal om het volk te dienen, niet onszelf. Anouk Van Brug (Renew). – Voorzitter, het is tijd om onze ogen te openen voor de harde realiteit. Onze veiligheid staat onder druk en economische voorspoed is niet meer vanzelfsprekend. Dit vraagt om een begroting die klaar is voor de toekomst. We kunnen niet langer tweederde van onze begroting uitgeven aan landbouw en cohesie. We moeten stevig investeren in defensie, grip krijgen op migratie en innovatie stimuleren. Dit zijn de echte uitdagingen van vandaag. Laten we samen een begroting maken die niet alleen ons continent veilig houdt, maar ook zorgt voor groene groei en een sterke positie in de wereld. Samen kunnen we bouwen aan een betere toekomst. Hilde Vautmans (Renew). – Voorzitter, ik denk dat al heel wat collega's het gezegd hebben: we staan voor een ongekende situatie van sanitaire crisis in de landbouw. Ik wil namens België één groot punt voorleggen, namelijk blauwtong. Onze minister van Landbouw heeft de crisis in de sector al erkend. Wat mij echter vooral opvalt, is dat er toch een gebrek is aan Europese coördinatie voor de aanpak van deze crisis. Ik denk dat we echt moeten kijken hoe we het vaccinbeleid gaan organiseren. Collega's hebben het al gezegd: er zijn lidstaten waar het verplicht is, waar het ondersteund is, en andere lidstaten waar dat niet zo is, terwijl we natuurlijk een eengemaakte markt hebben. Dat betekent dus oneerlijke concurrentie. Ten eerste: wat gaan we doen aan die eengemaakte markt en natuurlijk het vaccinbeleid rond blauwtong? Ten tweede: de chaos rond dierentransport moet echt wel stoppen. Ook hier zie je dat lidstaten de grenzen sluiten terwijl zij nog wel exporteren. Hoe gaat Europa daarmee om? En last but not least: een hele grote shout out: ik vind dat we landbouwers meer moeten ondersteunen die getroffen worden door deze crisis. België heeft het al gevraagd: laten we de landbouwreserves activeren en de getroffen landbouwers financieel ondersteunen. Hoe staat u daar tegenover, commissaris? Hilde Vautmans (Renew). – Toch heel kort één reactie rond de vaccinstrategie. Ik denk dat collega's er al toe hebben opgeroepen. We hebben een eengemaakte interne economische markt, dus zouden we ook rond vaccins een eengemaakt Europees vaccinatiebeleid moeten ondersteunen. Op mijn laatste vraag heb ik helaas geen antwoord gekregen. Ik zou echt wel een pleidooi willen houden. Er zijn in België meer dan 500 boerderijen getroffen. Bij die landbouwers staat het water aan de lippen. Waar blijft de financiële ondersteuning voor de getroffen landbouwers? Anja Hazekamp (The Left). – Commisaris, de vraag is: hoe kunnen we gezondheidscrisissen door de landbouw voorkomen? Er is eigenlijk maar één mogelijk antwoord: veel en veel minder dieren houden in de vee-industrie. Ik hoop dat u dat met mij eens bent. Deze dieren zitten op elkaar gepropt, nog steeds in kooien of in megastallen en worden ook nog eens door heel Europa gesleept. Dat leidt ons van crisis naar crisis. Q-koorts, mond- en klauwzeer, varkenspest, vogelgriep en veel recenter covid. Deze ziektes zijn funest voor dieren en een tikkende tijdbom voor mensen. Waarom is er nog steeds niets veranderd? Niet in de vee-industrie en ook niet in de bontindustrie. Want ook daar worden dieren in kooien gehouden. Ze worden gemarteld voor bontjassen en kragen en fungeren als een mengvat voor virussen. 1 miljoen mensen hebben gevraagd om een bontvrij Europa. Het ene na het andere land sluit de bontindustrie; vandaag Roemenië nog. Waarom heeft u nog geen einde gemaakt aan de bontindustrie in Europa? Jessika Van Leeuwen (PPE). – Voorzitter, het debat van vandaag gaat over het voorkomen van crisissen met dierziekten in de landbouw. Vaak worden er dierwelzijnsnormen bedacht die juist het tegengestelde bereiken. Het verdwijnen van kooien, wat zojuist een aantal keer is genoemd, heeft in veel gevallen een verslechtering van de sanitaire status opgeleverd, dus deze oproepen voegen vandaag niks toe aan de discussie die we hier hebben over hoe we dierziektecrisissen kunnen voorkomen in Europa. Wat echter wel een groot probleem is, is dat we geen Europese harmonisatie hebben op het gebied van beheersmaatregelen en bioveiligheid, wat het tegengaan van de verspreiding van dierziekten tussen lidstaten erg bemoeilijkt. Ik wil dan ook de Commissie verzoeken om zich met spoed te gaan richten op de uniformering van de beheersmaatregelen en een EU‑brede standaard voor bioveiligheid in het leven te roepen. Hierbij zal er ook geld moeten gaan naar en geïnvesteerd moeten worden in het opzetten van diagnostische infrastructuur om in elke lidstaat snel en effectief een diagnose vast te kunnen stellen. Alleen als er in de hele EU uniform gehandeld wordt, kunnen we daadwerkelijk spreken over een "één gezondheid"-benadering. Rudi Kennes, namens de The Left-Fractie . – Voorzitter, we praten heel veel over een sociaal Europa. De Europese Unie legt België echter deregulering op, wil het indexmechanisme afschaffen, dringt flexibiliteit op zonder deftige lonen, wil slechtere pensioenen en een hogere pensioenleeftijd. De Europese Unie doet niets om de toeleveranciers aan te pakken die werknemers in onzekere banen dwingen en zelfs een commissaris voor Werkgelegenheid en Sociale Zaken is er niet meer. We moeten ons verzetten tegen de terugkerende bezuinigingen die in heel de EU verwoestingen hebben aangericht: jongeren die soms 2 tot 3 nepjobs moeten combineren, gepensioneerden die moeten kiezen tussen verwarming of eten, vrouwen die moeten stoppen omdat er geen zorg meer is. De door het Parlement voorgestelde ideeën gaan weliswaar een stuk in de goede richting, maar de vraag is wat er in de praktijk van gaat komen wanneer de EU pertinent enkel de belangen van de werkgevers blijft vertegenwoordigen. De Europese arbeidersklasse zal krijgen wat ze nodig heeft als ze verenigd is. Daarom roep ik alle Europese werknemer op zich aan te sluiten bij een vakbond zodat ze de goedbetaalde banen krijgen die ze verdienen. Marit Maij (S&D). – Voorzitter, commissaris, als we het hebben over onze arbeidsmarkt en over werkgelegenheid, dan gaat het opvallend vaak alleen over concurrentievermogen, vaardigheden en ook over hoe bedrijven met zo min mogelijk mensen in dienst zoveel mogelijk winst kunnen maken. Van die winst zou iedereen moeten profiteren. Toch blijkt dat vooral bedrijven, werkgevers en hun aandeelhouders ervan profiteren. We moeten af van dit frame. Het frame dat werk er alleen maar is om te zorgen voor winst. Want werk, dat is ook zingeving voor mensen en een manier om een boterham te verdienen. Werk is ook een manier om in een sociale omgeving terecht te komen en dat moeten we beschermen met goede lonen, goede arbeidsvoorwaarden en goede ontwikkelingsmogelijkheden. Ik hoop dat dit ook een prioriteit zal zijn bij de Europese Commissie, de lidstaten en de bedrijven zelf. Want werk is echt heel veel meer dan alleen maar een winstmachine. Bert-Jan Ruissen (ECR). – Voorzitter, vorig jaar bezocht ik de Lachin-corridor, waar ik onder andere sprak met Armeniërs uit Nagorno-Karabach. Eén keer raden hoe de ambassadeur van Azerbeidzjan reageerde? Hij plaatste een afbeelding van een geweer op X, inclusief de dreigende boodschap dat ik me daar niet nog een keer moest laten zien. Dit ontoelaatbare incident valt natuurlijk in het niet bij wat de mensen uit Nagorno-Karabach moeten ervaren: verbanning uit hun regio, vernietiging van hun religieus erfgoed en blijvende militaire aspiraties van Aliyev richting Armenië. En dan de bevolking van Azerbeidzjan zelf. Zij worden ernstig beperkt in hun rechten. Ik denk bijvoorbeeld aan Gubad Ibadoghlu. Ondertussen blijven de Raad en de Commissie Azerbeidzjan beschouwen als een betrouwbare partner. Ik vind dat onbegrijpelijk. Het wordt de hoogste tijd voor een andere koers, Te beginnen met de instelling van sancties tegen personen die de mensenrechten schenden en de soevereiniteit van Armenië bedreigen. Bert-Jan Ruissen (ECR). – Voorzitter, november vorig jaar werd in Madrid Vidal Qadras, oud-ondervoorzitter van het Europees Parlement, op straat neergeschoten. Hij overleefde de aanslag ternauwernood. Enkele maanden later volgde een aanslag in Londen op een Iraanse journalist en in juni een verijdelde aanslag op een Iraanse activist in Nederland. Wie zit hier toch achter? Alles wijst erop dat we naar Teheran moeten kijken. Iran blijkt niet alleen een bedreiging te zijn voor Israël, maar ook voor Europa. Ik roep de Commissie en de Raad er daarom toe op: 1) diepgaande onderzoeken in te stellen naar de manier waarop Iran, onder andere via bestaande criminele netwerken, infiltreert in Europa, 2) intensieve samenwerking aan te moedigen tussen de nationale veiligheidsdiensten onderling en met de Israëlische Mossad om de Iraanse dreiging op Europees grondgebied te neutraliseren, en 3) de Islamitische Revolutionaire Garde nu eindelijk op de lijst van terroristische organisaties te plaatsen.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2024-10-23_NL.html	Marieke Ehlers (PfE). – Voorzitter, commissaris, het migratiebeleid van de Europese Unie heeft te lang de rechten van migranten vooropgesteld, terwijl de veiligheid en de rechten van Europese burgers schaamteloos zijn verwaarloosd. Vorige week schreef Die Welt dat het veelgeprezen migratiepact verre van voldoende is. Het zal niet leiden tot een noemenswaardige vermindering van het aantal migranten in Europa. Een EU‑topdiplomaat zei treffend: "Dat is voor ons allen duidelijk." Alleen door de instroom te beperken en de terugkeer van illegale migranten te bevorderen, kunnen lidstaten voldoen aan hun grondwettelijke verplichtingen, namelijk het garanderen van huisvesting, gezondheidszorg, onderwijs en de veiligheid van hun burgers. Het migratiedebat is sinds de Europese verkiezingen dankzij onze kiezers drastisch veranderd. We vertrouwen erop dat de Commissie deze winden van verandering zal omarmen voor een zo strikt mogelijk asiel‑ en migratiebeleid. Dit omvat onder andere het moderniseren van het Vluchtelingenverdrag, de mogelijkheid tot een opt‑out inzake asiel en migratie, een strenge terugkeerrichtlijn, het identificeren van veilige derde landen en het verminderen van de aanzuigende factoren voor migranten. Nederland zal zich samen met andere Europese landen keihard inzetten voor het drastisch beperken van migratie naar Europa, Want er is een koerswijziging nodig. Het is nu of nooit. Malik Azmani (Renew). – Voorzitter, allereerst moet mij van het hart dat de Raad bij dit belangrijke debat vandaag kennelijk niet vertegenwoordigd is. Hoe blij ik ook ben dat commissaris Dalli hier aanwezig is, is het natuurlijk ook een beetje minachting dat de migratiecommissarissen, die er verantwoordelijk voor zijn, of de voorzitter van de Commissie hier vandaag niet zijn, want voor ons – Renew Europe – is dit een belangrijk debat. Het is niet voor niks een debat van prioritair belang voor dit parlement. We hebben grote stappen gezet, ook in dit parlement, als het gaat om het migratiepact. Volgens mij is het enige wat nog moet worden meegegeven: implementatie, implementatie en implementatie van het migratiepact. We hoeven daar geen twee jaar over te doen. Liever vandaag dan morgen. Maar waar we nog stappen moeten zetten, is op het terugkeerbeleid. Want wanneer asielzoekers zijn afgewezen in een Europees land, wil ik niet dat ze het in een ander land opnieuw proberen. Door goede Europese samenwerking kunnen we voorkomen dat asielzoekers gaan rondzwerven door Europa. Voor mij is het heel logisch: het terugkeerbesluit dat in één land wordt uitgevaardigd, zal moeten gelden voor de hele Europese Unie. We hebben juist Europese maatregelen nodig om de asielinstroom, ook naar Nederland, te verlagen. We zien dat een dergelijke samenwerking haar vruchten afwerpt. Mede door het migratieakkoord met Tunesië zijn de aankomsten via de Middellandse Zeeroute met meer dan zestig procent gedaald. Daarom moeten we ook de politieke durf hebben om het terugkeerbeleid Europees te regelen door ook samen op te treden tegen derde landen die weigeren om mee te werken aan de terugname van afgewezen asielzoekers. Want als lidstaten dit op eigen houtje doen, dan gaat het ons niet lukken. Zolang lidstaten hun eigen belang blijven verkiezen boven Europese samenwerking, komen we nergens. Dus alleen samen kunnen we deze fundamentele oplossingen bieden. Tom Vandendriessche (PfE). – Voorzitter, tijdens dit debat komen er opnieuw honderddertig asielzoekers bij in Europa. Elk uur van elke dag van elke maand. Meer dan drieduizend asielzoekers per dag. De helft van hen zijn bovendien asielbedriegers. Ze misbruiken asielrecht om te migreren en vier van de vijf van deze gelukzoekers keren bovendien helemaal niet meer terug. Tijdens het debat komen er dus vijftig illegalen bij in Europa. De Europese Unie observeert, debatteert, overweegt, palavert en delibereert, maar weigert tot actie over te gaan. Nochtans is de oplossing evident. Illegalen moeten we actief opsporen en terugsturen. Landen die hun illegalen niet willen terugnemen, mogen geen euro aan ontwikkelingshulp meer ontvangen. We kunnen hen economisch boycotten, visumsancties opleggen en financiële stromen stoppen, totdat ze meewerken. De Europese Unie kan hier haar meerwaarde bewijzen. Waarom gebeurt dat eigenlijk niet? Hilde Vautmans (Renew). – Voorzitter, een correcte aanpak van migratie is cruciaal voor Europa. Wij pleiten voor een streng maar rechtvaardig migratiebeleid. Wij moeten bepalen wie Europa binnenkomt, niet de mensensmokkelaars. We weten ook wat we daarvoor moeten doen: versterk de buitengrenzen – die zijn nu een kaas met gaten –, voer het migratiepact uit en werk een Europees terugkeerbeleid uit, menselijk en humaan. Dat is wat er moet gebeuren. Dan hebben we geen interne grenscontroles nodig. Dan hebben we vrij verkeer van goederen en personen, waaraan wij Europeanen zo gehecht zijn. Dat is cruciaal voor onze economie. Want, collega's, jullie weten toch: met die interne controles vangen we geen enkele illegaal, maar dwarsbomen we onze economie. Dan hebben we ook geen onzalige ideeën van surrogaatgevangenissen nodig. De rechterzijde wil ik één ding heel graag zeggen: vergeet niet, collega's, dat jullie het geluk hebben geboren te zijn in een land in vrede. Rudi Kennes (The Left). – Voorzitter, de Europese staalindustrie wankelt en het is tijd voor actie. Staal is de ruggengraat van de bouw, de transportsector en eigenlijk heel de industrie. Met driehonderdduizend directe en twee miljoen indirecte banen is de staalindustrie van enorm belang. Toch dreigt ArcelorMittal, de grootste staalproducent in Europa, zijn productie te verplaatsen naar buiten Europa, voornamelijk vanwege de hoge energieprijzen. Daarom moeten we nu ingrijpen. Stabiele en goedkope hernieuwbare energie is cruciaal voor de toekomst van de industrie en voor de noodzakelijke industriële transitie. Hiervoor zijn massaal publieke investeringen nodig. Maar we moeten ook naar de winst durven te kijken. In de afgelopen drie jaar is er voor tien miljard euro operationele winst gemaakt. De vraag is vooral: wat gebeurde daarmee? In plaats van te investeren, dreigt het bedrijf nu te vertrekken. Dat mogen we absoluut niet aanvaarden. Die winsten moeten terug naar de samenleving gaan, zodat de banen hier blijven, en vooral naar de mensen die het bedrijf succesvol hebben gemaakt. Ik sta dan ook aan de kant van de vakbonden en alle mensen die deze plannen proberen te verhinderen. Tom Berendsen (PPE). – Voorzitter, staal is van groot belang voor onze economie, maar onze Europese staalindustrie wordt weggeconcurreerd, hoofdzakelijk vanwege drie oorzaken. Ten eerste heeft China een enorme overproductie. Dat staaloverschot wordt nu spotgoedkoop op de wereldmarkt gedumpt en daar kan de Europese industrie niet tegenop. Ten tweede ligt de energieprijs in Europa twee tot drie keer hoger dan in de VS en China. Het is dus duurder om in Europa staal te maken. Ten derde eisen we dat de Europese staalindustrie schoon wordt, en terecht. Maar dat vergt wel grote investeringen in de sector. Kortom, onze industrie moet schoon en concurrerend zijn, maar is in het proces om dat te worden met één hand op de rug gebonden. Daarom moeten we nu durf tonen en echt industriebeleid voeren, onze industrie beschermen tegen oneerlijke concurrentie en voluit inzetten op energie‑infrastructuur, betaalbare waterstof en elektriciteit, CO 2 ‑afvang en ‑opslag en nieuwe productieprocessen zodat onze industrie ook kan verduurzamen. Ook moeten we het kopen van het duurdere schone staal "made in Europe" stimuleren. Alleen dan voorkomen we dat we steeds meer afhankelijk worden van andere delen van de wereld die ook nog eens vervuilender produceren. Tom Berendsen (PPE). – Voorzitter, een van de belangrijkste bijdragen die wij als politici kunnen leveren voor concurrentiekracht en ondernemerschap, is het aanpakken van de regeldruk. Ik wil dit parlement graag een spiegel voorhouden. Want ondanks al onze goede bedoelingen om de wereld een stukje beter te maken, slaan we als parlement regelmatig de plank mis. Niet iedere uitdaging vraagt om een gedetailleerde Europese wet als oplossing. Toch is dat wat hier vaak gebeurt. Het vinden van een compromis is echt niet alleen mogelijk door alle wensen van de aan tafel zittende partijen achter elkaar in een wet te zetten. Toch is dat vaak de oplossing die hier gekozen wordt. De werkelijkheid vormt zich echt niet naar wat wij tot zes cijfers achter de komma in een wet vastleggen. Toch wordt er hier te vaak geloofd in die maakbaarheid van de samenleving. Dit moet echt veranderen. En dat kan. Niet denken in gedetailleerde regels en rapportageverplichtingen, maar verantwoordelijkheid neerleggen waar deze thuishoort: in de samenleving. Zodat we ook de kracht van die samenleving veel beter kunnen benutten. En ja, als je als overheid die verantwoordelijkheid neerlegt in de samenleving, en haar vertrouwen geeft, dan gaat er soms iets mis. Misbruik moet je aanpakken, maar fouten moeten we kunnen accepteren. Om echt werk te maken van vermindering van regeldruk is niet alleen een vermindering van bestaande regels nodig, maar juist ook een beperking van nieuwe regels. Laten we dus als parlement in de spiegel kijken. Ja, duidelijke ambities en doelen stellen, maar vervolgens ook vertrouwen en ruimte geven aan ondernemers, industrie, boeren, het maatschappelijke middenveld – kortom: de samenleving – om die doelen te bereiken. Barbara Bonte (PfE). – Voorzitter, de Europese Volkspartij roept ertoe op de bijl te zetten in de overmatige regelgeving, iets waar ik alleen maar achter kan staan. Maar wie leidt de Europese Unie al decennia? Juist: de Europese Volkspartij zelf. Mevrouw Von der Leyen stelt dat de rapportageverplichtingen met een kwart moeten worden verminderd, maar wie heeft die absurde verplichtingen ingevoerd? Precies: de Commissie onder leiding van mevrouw Von der Leyen van de Europese Volkspartij. Ik heb het gevoel dat de pyromaan nu brandweerman komt spelen. De overregulering is diepgeworteld in het DNA van de Europese Commissie. We hebben dus radicale veranderingen nodig om de macht van die bureaucraten te breken en de regeldrift te stoppen. Ten eerste: geef nationale parlementen een vetorecht op de EU‑wetgeving – geen dictaten van bovenaf meer. Ten tweede: neem de Commissie het initiatiefrecht af en geef het aan de Raad. Ten derde: hou grote schoonmaak in de bestaande regelgeving en draai vooral de Green Deal terug. Het is meer dan tijd om de controle terug te nemen en de overregulering uit te roeien. " ¡Afuera! " Dirk Gotink (PPE). – Voorzitter, correcte uitgaven van de Unie zijn nodig om het vertrouwen van onze burgers te borgen, zodat zij weten dat hun belastinggeld goed wordt uitgegeven. Dit vertrouwen komt te voet en gaat te paard. Dat geldt voor alle bestuursniveaus, maar zeker voor de Europese, die verder weg staan van de Europese burger en die ook relatief weinig uitgaven doen die het leven van burgers echt direct raken. Logisch ook. De lidstaten geven samen 8 300 miljard euro per jaar uit. De Europese begroting was in 2023 goed voor 239 miljard euro, als we alles bij elkaar optellen. De Rekenkamer verdient een compliment voor het verslag van dit jaar. Het is kraakhelder: het gaat niet goed en het wordt waarschijnlijk erger. Er zitten flink meer fouten in de uitgaven dan het jaar ervoor. De lidstaten hebben grote moeite om het beschikbare geld überhaupt uit te geven, terwijl zij juist nu onder stoom en kokend water het beschikbare coronageld gaan uitgeven omdat het herstelinstrument over twee jaar afloopt. Een van de lessen die ik trek, is dat de Commissie structureel risico's en kosten onderschat en de absorptiecapaciteit van de lidstaten overschat. Dit zorgt voor heel veel problemen. Zelfs nu hebben we nog steeds geen afbetalingsplan voor de Europese schulden, die een groot risico vormen voor de financierbaarheid van de toekomst. Nieuw sociaal contract maakt zich hier grote zorgen over. We willen dan ook dat er een betere en nog scherpere controle op de uitgaven komt. Er moet een afbetalingsplan voor die schulden komen en meer realisme in het begrotingsbeleid. Commissie, stop met het ontkennen en neem deze problemen serieus. Hilde Vautmans (Renew), "blauwe kaart"-vraag . – Collega, ik heb uw betoog hier gehoord en vind het eigenlijk een echte schande. Het is duidelijk dat u een man bent. U zegt hier dat het beleid in Polen een voorbeeld is voor heel Europa. Daar ben ik het niet mee eens. Ik zou u één ding willen zeggen: stel dat u een vrouw bent, u wordt brutaal verkracht en u moet dan negen maanden een kind dragen, baren en in liefde opvoeden. Hoe gaat u dat doen? Ik vind uw betoog hier een echte schande voor Europa. Mohammed Chahim, namens de S&D-Fractie . – Voorzitter, in de regio en in de stad maak je vaak voor het eerst kennis met de EU, met Europa. Meestal ongemerkt. Want wat doet de Europese samenwerking nou voor jou? Zoals Johan Cruijff ooit zei: "Je gaat het pas zien, als je het doorhebt." Budgetten, fondsen en subsidiepotjes zeggen mensen niet zoveel. Maar wat er met het geld wordt gedaan natuurlijk wel. Ik moet dan denken aan het fietspad tussen Tilburg en Turnhout, waarop veel mensen dagelijks de grens oversteken voor werk, studie of familiebezoek. Of aan de jobcoaches in Rotterdam die leerlingen aan een vaste baan helpen en daarom cruciaal zijn voor die stad. Maar ik denk ook aan een windmolenpark in Flevoland dat vierhonderdduizend huishoudens voorziet van groene stroom. Dit zijn allemaal voorbeelden van projecten die mede mogelijk gemaakt zijn door Europa, door de EU. Projecten in de stad, in de regio, dicht bij jouw huis. Daar merk je wat van. Daar zie je wat Europa voor jou doet. Terwijl sommigen in dit parlement de geldkraan willen dichtdraaien, willen wij juist meer aandacht voor de stad en de regio. De steden weten wat nodig is in de wijken, in de buurten en in onze straten. De regio zorgt ervoor dat mensen in de dorpen ook worden gehoord. Zij weten wat nodig is om onze plannen, die we hier maken, tot een succes te maken. En ze zijn onmisbaar voor de uitvoering. Daarom hebben we juist meer budget nodig en niet minder. Ik snap echt de bewegingen van sommigen in dit parlement niet. De steden en regio's geven Europa een gezicht en je gaat het pas zien als je het doorhebt. Raquel García Hermida-Van Der Walle (Renew). – Voorzitter, hier staat vandaag een Spaanse van geboorte, een Nederlandse en Friezin door keuze, en een Europeaan uit overtuiging. Want dankzij de Europese Unie mocht ik de liefde volgen, werken, studeren en mijn gezin stichten. Van de hoofdstad Madrid tot het Friese dorp Gorredijk: ik heb alle kansen kunnen pakken die Europa te bieden heeft. Mijn dochters gun ik diezelfde vrijheid. De vrijheid om te kunnen kiezen om weg te vliegen, maar vooral ook om te kiezen om dicht bij de plek te blijven waar ze zich thuis voelen. Dat ze dan kunnen genieten van een schone Waddenzee en een bloeiende, kansrijke regio, die door middel van de Lelylijn verbonden is met de rest van Europa. En van laagdrempelige toegang tot Europese programma's, waaronder ter bescherming van hun taal, het Fries. En dat ze op de vraag "Is Europa er voor ons?" nuchter kunnen antwoorden: " Ja, sa is it, en net oars. " Thijs Reuten, namens de S&D-Fractie . – Voorzitter, commissaris, de afgelopen maanden voer olietanker Reus ongehinderd langs de Europese kusten, met aan boord zevenhonderdduizend vaten olie. Een oude verroeste tanker, helemaal vol met Russische olie. Het risico op een enorme milieuramp is groot, terwijl Poetins olie blijft vloeien, die zijn agressieoorlog financiert. Ondanks alles wat er wél is gebeurd, ontbreekt de urgentie om Rusland echt te verlammen. Waar blijven de maatregelen om deze schepen van zee te halen, als ze onze havens aandoen voor bevoorrading en gevaar veroorzaken? Poetin bouwde zijn schaduwvloot al op vóór de sancties en het olieprijsplafond, en inmiddels varen er honderden tankers. Sommige lidstaten leggen schepen aan de ketting voor een kleinigheid. Waarom kan dat niet bij de varende rampen van Poetin? Update lijsten elke dag met foto's. Handhaaf op uitgeschakelde signalering, op overschilderen en op overpompen. Laat ze maar klagen als we ze van zee halen. We moeten Poetin te slim af zijn, onze zeeën beschermen en alles doen om Oekraïne te steunen. Tom Berendsen (PPE). – Voorzitter, stelt u zich eens voor: een stormachtige dag, flinke golven en dichte mist. Een oud en slecht onderhouden schip vaart over de Noordzee. Aan boord 100 miljoen liter olie. Het schip is niet of nauwelijks verzekerd en vaart onder de vlag van een land als Liberia of Sierra Leone, waar de controles op veiligheid te wensen overlaten. De bemanning is slecht opgeleid en spreekt geen Engels. Dit is geen scène uit een actiefilm, dit is de dagelijkse praktijk. Deze varende schroothopen zijn onderdeel van de Russische schaduwvloot, een vloot waarmee Rusland onze sancties omzeilt. Tientallen van deze schepen varen wekelijks door Europees water. Kustwacht merken dit op, instanties maken melding, maar niemand grijpt in. Want wie is aansprakelijk? De eigenaar van het schip bevindt zich via een schimmige constructie in Dubai of op de Seychellen. De opdrachtgever is onbekend en het schip wisselt onderweg van eigenaar, vlag, lading of bestemming. De scheepvaart lijkt op dit gebied soms op het Wilde Westen en als we effectief sancties willen opleggen, moeten we ze ook effectief handhaven. Dat moet beter. Maar er is meer. Onderzoeksjournalisten uit Nederland vonden uit dat tankers uit de schaduwvloot bij onze Nederlandse kust tanken, bunkeren. Ik vind het onacceptabel dat bedrijven hieraan meewerken. Een excuus zoals "Ik weet niet precies wie de eigenaar is", is echt onacceptabel. Bij twijfel trek je aan de bel en ga je niet voor het snelle geld over de rug van Oekraïense burgerslachtoffers. Als we de Russische oorlogskas echt pijn willen doen, moeten we allemaal onze verantwoordelijkheid nemen: politiek, instanties en de bedrijven die nu nog meewerken.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2024-10-24_NL.html	Liesbet Sommen, namens de PPE-Fractie . – Voorzitter, commissaris, de groene transitie en artificiële intelligentie: dat maakt onze mensen en bedrijven soms bezorgd. Dat is ook begrijpelijk. Het is aan ons, het beleid, om duidelijkheid en zekerheid te bieden. Want wij staan als Europese Unie op een kruispunt. Wij hebben terecht de meest ambitieuze klimaatwetgeving ter wereld, maar onze economie hinkt achterop omdat wij te weinig ruimte bieden aan technologische vooruitgang. Werknemers en landbouwers zijn daardoor soms bang om hun baan en toekomst te verliezen. Maar het goede nieuws is: wij zijn in staat om deze transities om te buigen naar kansen. Dat gaan we doen door in te zetten op grotere vaardigheden van onze mensen, via onderwijs en opleiding. Want menselijk kapitaal is wat onze Europese bedrijven sterk maakt. Laat ons trots zijn op ons Europese sociale model. De VS en China hebben slechts een volgende rol. We hebben echt behoefte aan een allesomvattende Europese financieringsstrategie voor onderwijs en opleiding. De focus moet liggen op STEM‑sectoren, wiskunde en wetenschap. Want het zijn die opleidingen die de beroepen naar de arbeidsmarkt brengen die onze bedrijven en onze landbouw in staat zullen stellen om te verduurzamen en te digitaliseren. Met sterker onderwijs en opleiding voor ons Europeanen gaan we er niet alleen in slagen om het klimaat en onze Europese economie te redden, maar ook om onze mensen te versterken. En inderdaad, dat zal ervoor gaan zorgen dat Europa haar leiderschapspositie van weleer opnieuw kan innemen. Europa staat op een kruispunt. Het is aan ons om de juiste weg in te slaan. Brigitte van den Berg, namens de Renew-Fractie . – Voorzitter, wie hebben we nodig nu de samenleving gigantisch aan het veranderen is door de energietransitie? Wie gaan al onze inwoners en alle bedrijven adviseren over al die duurzame maatregelen? Wie gaan al die zonnepanelen installeren, windmolens onderhouden, warmtenetten aanleggen en de kabels en leidingen ingraven? Het antwoord is: vakmensen. Wij moeten ervoor zorgen dat de nieuwe generatie kan dromen van mooie nieuwe beroepen. Dat je met trots en een goed salaris monteur kan worden van een elektrische auto, of specialist kan worden van gerecycled plastic of waterstof. Laten we daarom nu de kans grijpen om een fout te herstellen die we al iets te lang maken. Namelijk dat we beleid en regels voor mensen maken, terwijl we niet met de mensen praten die weten wat er in de praktijk echt nodig is. Laten we kappen met onnodige papieren en protocollen die mensen het plezier in het vak ontnemen. Laten we vertrouwen op vakmanschap. Als de Commissie aan de slag is, wil ik graag als eerste in gesprek met de commissaris over hoe we zorgen dat we de mensen aan tafel krijgen die in de praktijk weten wat er moet gebeuren – voordat we beleid gaan maken. Want alleen samen kunnen we plannen maken die echt werken. Plannen die werken voor de energietransitie en voor de mensen die die gaan realiseren. Sara Matthieu (Verts/ALE). – Voorzitter, als fabrieken in oude en vervuilende industrieën sluiten, zijn de werknemers daar de eerste slachtoffers van. In het verleden verliep dit ronduit chaotisch. Werknemers werden genegeerd en gemeenschappen werden verwoest, zoals het geval was bij de steenkoolmijnen in België. Maar nu moet het anders zodat werknemers de winnaars van de transitie worden. Er komen talloze nieuwe banen op onze markt. Bijvoorbeeld installateurs van laadpalen of onderhoudsmonteurs van windmolens. Geef die werknemers zekerheid door middel van goede lonen en goede werkomstandigheden. Dat kan, want de fabrieken smeken vandaag de dag om arbeidskrachten met de juiste vaardigheden. Maar we zien dat werknemers onvoldoende worden voorbereid op het werk van morgen. Dat zet onze welvaart onder druk. Daarom leg ik een richtlijn voor een eerlijke transitie op tafel. Veranker het recht op opleiding onder werktijd en laat werkgevers en werknemers samen aan tafel gaan om die transitie in goede banen te leiden. Kris Van Dijck (ECR). – Voorzitter, commissaris, ik kom uit een land dat geen grondstoffen heeft, maar wel hersenen. Dat is het beste menselijk kapitaal. Wat voor Vlaanderen geldt, geldt in hoge mate voor heel Europa. Echter, PISA-resultaten tonen ons keer op keer dat de studieresultaten van onze jongeren er niet op vooruit gaan. Integendeel. We moeten dus onze lidstaten oproepen – niet in hun plaats treden, maar oproepen en ondersteunen – om de kwaliteit van ons onderwijs fundamenteel te verbeteren en op topniveau te brengen. Daarvoor moeten we streven naar uitmuntende prestaties, met aandacht voor kennisoverdracht bij kinderen en scholieren. We moeten leerkrachten en docenten de ruimte geven om hun werk te doen: lesgeven. We moeten gebruikmaken van moderne digitale technieken in alle opleidingen. We moeten universiteiten laten samenwerken en uitwisselen, bijvoorbeeld met het Erasmus+‑programma, over de grenzen heen. We moeten technische opleidingen en kunstopleidingen elkaar laten bevruchten. We moeten onderzoekers en wetenschappers in de EU de nodige omkadering en infrastructuur bieden, zodat ze niet vertrekken. We moeten projecten waarin we veel geld hebben gestoken niet laten doodbloeden zolang er resultaten zijn, zoals nu met de fusiereactor JET dreigt te gebeuren. Goed onderwijs is de basis voor een sterk Europa. Marit Maij (S&D). – Voorzitter, Commissie, "skills, skills, skills", dat is het mantra dat we bij de nieuwe Commissie zien. Het woord "skills" staat zelfs in de titel van de nieuwe commissaris die eigenlijk over sociale rechten en sociaal beleid zou moeten gaan, terwijl de termen "sociale rechten" en "sociaal beleid" uit haar titel zijn verdwenen. Omscholing en bijscholing van werknemers om zich zo goed mogelijk voor te bereiden op de groene en digitale transitie is belangrijk. We moeten ervoor zorgen dat mensen de juiste vaardigheden hebben om in de toekomst ook te kunnen werken. Maar het betekent ook: luisteren naar werknemers en vragen wat zij nodig hebben; samen een plan maken voor de toekomst en werknemers beschermen als hun baan verloren dreigt te gaan. Want zonder werknemers kunnen we nog zoveel transities willen, maar die komen er dan niet. De heer Draghi schrijft het zelf in zijn rapport: we kunnen ons concurrentievermogen alleen vergroten als we het sociaal beleid niet vergeten. Kim Van Sparrentak, namens de Verts/ALE-Fractie . – Voorzitter, loop een gemiddelde schoolklas in en de meeste jongens hebben online wel wat content van manfluencers gezien, en zij zijn daarvan ook nog onder de indruk. Ook komen de tradwives online steeds meer op, en die verheerlijken natuurlijk een wereldbeeld waarin vrouwen ondergeschikt zijn aan mannen. We zien ook dat de acceptatie van de lhbti‑gemeenschap drastisch gedaald is. Is dit toeval of is het onze eigen schuld? De algoritmen van sociale media schotelen mensen steeds extremere berichten voor. Want op ophef wordt het vaakst geklikt en daar verdienen de platformen het meeste geld aan. En de antigenderbeweging en andere antidemocratische krachten weten dit precies zo te bespelen dat mensen op een gepersonaliseerde manier naar extreme content worden geleid. De techmiljardairs worden alleen maar rijker. We moeten nu stevig en concreet ingrijpen in de aanbevelingsalgoritmen die gebaseerd zijn op tracking, kliks en interactie. Als wij blijven toestaan dat big tech haatdragende narratieven rondpompt voor winst, staan ons publieke debat, onze veiligheid en, uiteindelijk, onze democratie op het spel. Gerolf Annemans (PfE). – Voorzitter, de liberale fractie vindt dat de progressie en de vooruitgang van de nieuwe technologieën een gevaar vormen, omdat ze gebruikt kunnen worden om jongeren – ik citeer – "te manipuleren en te radicaliseren door middel van haatzaaiende uitlatingen en antidemocratische taal" – einde citaat. Met dit Mickey‑Mouse-taaltje van de politieke correctheid wordt de toon gezet en een ernstig debat meteen uitgesloten. Het regime dat voorlopig hier in de Europese Unie nog aan de macht is, trekt hier een oud blik wollige newspeak open, om op basis van vage begrippen maatregelen te eisen tegen het vrije verkeer van informatie via de mediakanalen van de moderne samenleving. Commissaris Breton, die een mislukte poging deed om vanuit Europa Elon Musk te intimideren toen deze Donald Trump ging interviewen, is al verdwenen. Met commissaris Jourová lijken we terecht te komen in het sprookje van de boze wolf of in een aflevering van Harry Potter. Een quasireligieuze vorm van fanatisme lijkt het wel, als we haar in alle ernst over Elon Musk horen spreken als een "promoter of evil with monstrous powers in his hands" en wanneer ze zegt dat "she is really scared by digital platforms in bad hands" . Met zo'n Europese Commissie hebben we natuurlijk geen communisme meer nodig. Het heeft niet veel zin om de opstand van het Hongaarse volk tegen de Russische tanks in 1956 hier gisteren te herdenken als we de vrijheid inmiddels in handen geven van een Europese Unie die inzake vrijheid geen haar beter is dan de Sovjet‑Unie. Sebastian Kruis (PfE). – Voorzitter, de vrijheid van meningsuiting ligt onder vuur. De wet op de artificiële intelligentie, de digitaledienstenverordening en nu een EU-voorstel om haatzaaiende uitlatingen te criminaliseren. Links heeft een heel arsenaal uit de kast getrokken om onwelgevallige meningen aan flarden te schieten en hun eigen mening als enige waarheid op te leggen aan de mensen thuis. Want dat lukt ze niet meer met argumenten. Kiezers rennen overal in Europa gillend weg bij linkse partijen, en niet zonder reden. Dus de volgende stap is andere meningen diskwalificeren en classificeren als desinformatie, haatzaaiende uitlatingen of antidemocratisch. Maar juist het inperken van de vrijheid van meningsuiting is het meest antidemocratische dat er bestaat. De vrijheid van meningsuiting is de basis waarop onze democratie is gebouwd en elke beperking daarvan is het meest antidemocratische wat er bestaat. Dus mijn oproep aan links is: stop met het tornen aan onze vrijheid en het afbreken van onze democratie, want censuur is niet de oplossing voor jullie ondergang. Een volk zonder stem is een volk zonder vrijheid. Dat zullen wij nooit accepteren.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2024-11-13_NL.html	Rudi Kennes (The Left). – Voorzitter, ik wilde inderdaad tussenkomen op basis van artikel 136, maar u heeft ondertussen al verwezen naar de reden waarom de voorzitter van de Europese Raad hier niet is. Ik had een en ander willen vragen in verband met de bijeenkomsten van de Europese Raad die voorbij zijn, maar ik kan mijn vraag dus niet stellen. Ik stel vast dat het niet alleen vandaag is dat er blijkbaar een structureel probleem is bij meneer Michel. Hij is hier dit jaar amper één keer geweest en dat is dus een structureel probleem. Ik denk dat we meneer Michel toch wel genoeg betalen om tenminste een beetje respect te kunnen tonen voor dit Parlement. Daarom vind ik dat het Parlement zou moeten eisen dat hij naar hier komt. Waarom betalen we hem eigenlijk zoveel als hij toch geen verantwoording komt afleggen in dit Parlement? En binnenkort krijgt hij voor al dat moois nog een win for life, iets waar gewone Europeanen enkel maar van kunnen dromen. Mevrouw de Voorzitter, dat is echt niet oké. Assita Kanko (ECR). – Voorzitter, kunnen wij vandaag eerlijk zijn over dit onderwerp, de Amerikaanse verkiezingen en onze relatie met de VS? Tot nu toe heeft Trump Europa niet vernietigd: dat hebben wij zelf gedaan. De chaos in Amsterdam met "jodenjacht" tot gevolg: dat hebben wij gedaan, omdat wij keer op keer multiculturalisme boven burgerschap hebben gekozen. De bureaucratie die onze bedrijven verstikt: dat hebben wij zelf gedaan, omdat we graag overreguleren en in het stenen tijdperk blijven vertoeven wat overheidsfinanciën en overheidsefficiëntie betreft. Wat doen de Amerikanen? Zij nemen actie. Wij moeten onze mindset in Europa veranderen en stoppen met de Amerikaanse kiezer te betuttelen. Of we Trump nu aardig of vies vinden, wij hebben geen stemrecht in Amerika en moeten de mensen daar respecteren. Waarom vergeten wij enkele simpele feiten? Mensen die werken, moeten hun facturen kunnen betalen, veilig op straat kunnen lopen, weten dat hun kinderen veilig zijn en hun welvaart beschermd. Dat is dezelfde ambitie en aspiratie of je nu zwart of blank bent. Daar hebben links en een deel van de pers het punt compleet gemist, door de legitieme zorgen van de bevolking als een detail te beschouwen. En daarom heeft Trump gewonnen. Wij moeten ons herpakken. Tom Vandendriessche (PfE). – Voorzitter, collega's, het Amerikaanse volk heeft gekozen en heeft gewonnen. De massale stem op Donald Trump is een historische overwinning van het volk op de elite. Het is de overwinning van het nationalisme op het globalisme. De Amerikanen hebben hun land teruggenomen. Wij zijn echter geen Amerikanen, maar Vlamingen en Europeanen. Onze belangen zijn niet per definitie gelijklopend met die van hen. Maar ook wij moeten kiezen voor de politiek van het gezond verstand. Stop daarom met die klimaatwaanzin van de Green Deal die onze koopkracht vernietigt en kies voor klimaatrealisme. Stop met die opengrenzenpolitiek die leidt naar onveiligheid en omvolking. Sluit uiteindelijk onze grenzen en stuur die illegalen eindelijk terug. Stop de censuur op sociale media en herstel onze burgerlijke rechten en vrijheden. Ook in Europa moeten onze mensen opnieuw op de eerste plaats komen. Make Europe great again! Ingeborg Ter Laak (PPE). – Voorzitter, collega's, klimaatverandering is niet de toekomst, maar dagelijkse realiteit. Ondraaglijke hitte in de zomer, lange periodes van droogte en steeds vaker extreme regen. Het centrale thema van deze top is klimaatfinanciering: geld om de schade die al is ontstaan te repareren en ook om ons voor te bereiden op de toekomst. We zien dat landen die het minst uitstoten of vervuilen het hardst worden getroffen. Dat verlies zal eerlijk moeten worden verdeeld. We kunnen niet blijven afwachten terwijl grote vervuilers hun verantwoordelijkheid ontwijken. We zien dat consumenten, boeren en ondernemers willen bijdragen, maar ze hebben daarbij steun nodig: duidelijke en haalbare doelen, maar ook zekerheid vanuit Europa, zonder bureaucratische obstakels en met een langetermijnvisie om echte verandering teweeg te brengen. Tot slot ben ik blij met de aandacht die we in deze resolutie geven aan water. We moeten aan de slag met een waterstrategie. In simpele woorden: ervoor zorgen dat iedereen toegang heeft tot schoon en veilig water zonder bang te zijn voor overstromingen. Samen zijn we verantwoordelijk voor onze toekomst. Sander Smit (PPE). – Voorzitter, commissaris, realisme alstublieft. De realiteit is dat de uitstoot van de EU nog slechts 6 % van de wereldwijde uitstoot bedraagt. De realiteit is dat onze energieprijzen twee tot drie keer zo hoog zijn als in de VS en China. De realiteit is dat we ondanks onze ambities te afhankelijk zijn geworden, ook bij hernieuwbare energievormen. De realiteit is dat wij kernenergie, groen gas en restwarmte nodig hebben, geen klimaatnoodtoestand noch ondoordachte verboden op aardgas en verbrandingsmotoren. Regeringsleiders ontbreken in Bakoe. De overwinning van president Trump dwingt ons tot een fundamentele realiteitscheck van ons Europees en mondiale klimaatbeleid. Realisme. Thijs Reuten, namens de S&D-Fractie . – Voorzitter, laat ik beginnen met de scherpst mogelijke veroordeling van het geweld in Amsterdam vorige week. Helemaal niets rechtvaardigt het georganiseerd achtervolgen van Maccabi-fans of andere Israëlische bezoekers. Wat bezielt deze mensen? Maar ook het intimideren van Amsterdammers, het verwijderen van Palestijnse vlaggen, mishandeling van een taxichauffeur en haatdragende racistische spreekkoren zijn onacceptabel. Wat bezielt deze hooligans op bezoek in Amsterdam? Wie zich schuldig maakt aan geweld, antisemitisme, haatzaaien of bedreiging moet worden vervolgd en bestraft. Iedereen. Bij dit soort hevige polarisatie moeten politici bruggen bouwen en geen olie op het vuur gooien. Burgemeester Halsema en de Amsterdamse politie verdienen dan steun. De voedingsbodem voor alle vormen van haat en discriminatie moet worden weggenomen. Maar hoe? Antisemitisme bestrijd je niet met islamofobie of door mensen als groep aan te spreken op hun achtergrond. Dat gebeurt wél, door duidelijk tegen moslims gerichte retoriek van rechtse en extreemrechtse politici in Nederland. Zo moet het dus niet, zeg ik tegen hen. Samenleven en elkaar allereerst als individu zien, werkt niet als bij elk incident condities worden gesteld aan je burgerschap. Elke kritiek op Israël en boosheid over Gaza en het Midden-Oosten als antisemitisme bestempelen, werkt polarisatie en haat juist in de hand en werkt ook niet. Het vergroot spanningen en maakt niemand veiliger. Mijn strijd tegen antisemitisme — onze strijd tegen antisemitisme — bestaat naast mijn diepe afkeer van Netanyahu's wangedrag. Daar is geen tegenstelling tussen. Wij moeten de-escaleren, antisemitisme en discriminatie tegengaan met elke vezel in ons lijf, maar niet de fout maken te denken dat we haat met haat kunnen bestrijden. We moeten een coalitie smeden van mensen van goede wil, moed putten uit wat fout ging om het morgen beter te doen en ons hart zacht te houden, in Nederland, overal. Bert-Jan Ruissen, namens de ECR-Fractie . – Voorzitter, commissaris, collega's, wat er vorige week gebeurd is in Amsterdam is onaanvaardbaar: Joden die moesten rennen voor hun leven vanwege bruut georganiseerd antisemitisch geweld. Deze gebeurtenissen staan niet op zichzelf. Ze passen helaas in het patroon van toenemende Jodenhaat, sterk gevoed door moslimextremisten en linkse activisten, een merkwaardige coalitie van groeperingen en mensen die samen een bijzonder explosief antisemitisch klimaat hebben gecreëerd. Dat men ook nu weer probeert om de schuld voor de gebeurtenissen bij de Joden te leggen, laat zien hoe antisemitisch het klimaat in Europa is geworden. Voorzitter, dit moet stoppen. Wij mogen niet lijdzaam toezien hoe de Joodse gemeenschap in Europa steeds meer in de hoek wordt gezet. Daarom ook mijn oproep aan de lidstaten om organisaties die sympathiseren met Hamas, zoals Samidoun, op de Europese lijst van terroristische organisaties te plaatsen en om alle demonstraties met serieuze risico's op antisemitische uitingen te verbieden. Vergeet ook niet het aanpakken van antisemitisme online. Laten we ook aan onze grenzen bij de immigratie heel duidelijk zijn: in Europa is geen plaats voor antisemitisme. Wil je een verblijfsvergunning, dan zul je op zijn minst moeten laten zien dat je ook op dat punt onze waarden onderschrijft. Malik Azmani, namens de Renew-Fractie . – Voorzitter, anno 2024 wordt er jacht gemaakt op Joodse mensen in Amsterdam, de stad van Anne Frank. Ordinair voetbalgeweld ontaardde in een "Jodenjacht", iets dat we onszelf hadden beloofd nooit meer te laten gebeuren. We zijn te tolerant voor intolerantie en ik vind de gevolgen afschuwelijk. Het probleem zit ook diep. Het conflict in het Midden-Oosten is een katalysator van diepgeworteld antisemitisme en legt falende integratie van delen van onze samenleving bloot. Het is een groeiende intolerantie tegenover onze Europese vrijheden. Deze intolerantie is mede het gevolg van ongewenste buitenlandse beïnvloeding. Dit heeft geen plek, niet in mijn Nederland, niet in mijn Europa. We zullen moeten samenwerken om onze vrije Europese waarden te beschermen, en het moment om in te grijpen is nu. Om te beginnen, zoals mijn voorganger ook aangegeven heeft, door Samidoun op de Europese terreurlijst te plaatsen. Deze gevaarlijke organisatie zet mensen aan tot haat en verspreidt antisemitische boodschappen. Ik eis Europese actie en verwacht ook een antwoord. Tineke Strik, namens de Verts/ALE-Fractie . – Voorzitter, commissaris, in Nederland moet iedereen veilig zijn, maar de onveiligheid wordt breed gevoeld. Door agressieve Maccabi-hooligans die de vernietiging van Gaza toejuichten. Door de groepen mensen die gericht Joodse mensen aanvielen en bedreigden. En nu ook door de nasleep, waarbij politici die aan de macht zijn ophitsen, onversneden racisme bedrijven en hele bevolkingsgroepen tegen elkaar opzetten, puur voor hun eigen politieke agenda. Dit onverantwoorde gedrag geeft steeds meer mensen het gevoel niet thuis te zijn in hun eigen land en dat hun bestaansrecht in Nederland steeds ter discussie kan staan, puur vanwege hun etnische of religieuze achtergrond. Laten we de samenleving heel houden, laten we elkaar opzoeken in plaats van olie op het vuur gooien, opstaan tegen elke vorm van haat en geweld, elke dubbele standaard vermijden, in onze eigen samenleving, maar ook op het internationale niveau. Anja Hazekamp, namens de The Left-Fractie . – Voorzitter, vorige week is een voetbalwedstrijd gebruikt als gelegenheid om het afschuwelijke geweld in Gaza te importeren naar Amsterdam. Dat mogen we nooit tolereren. We kunnen niet aanvaarden dat verschillende groepen tegen elkaar worden opgezet door relschoppers. Of zelfs door politici die politieke munt willen slaan uit het leed van de slachtoffers. Daar wordt iedereen de dupe van. De Partij voor de Dieren maakt zich grote zorgen om de honderdduizenden burgers die slachtoffer zijn van de onvoorstelbare escalatie van geweld in Palestina en Israël. We maken ons ook grote zorgen over toenemend antisemitisme en geweld tegen Joden. En we maken ons zorgen om de toenemende haat en wat dat met ons allemaal doet. Er is geen enkele rechtvaardiging voor geweld, haat en intimidatie. De genocide in Gaza is geen rechtvaardiging voor antisemitisch geweld in Amsterdam. De rellen in Amsterdam zijn geen enkele rechtvaardiging voor moslimhaat, ook niet in het Europees Parlement. Laten we allemaal ons hoofd helder houden en ons hart zacht. Sander Smit (PPE). – Voorzitter, commissaris, "Jodenjacht": het staat op mijn netvlies en in mijn gehoor gebrand. Nee, we staan hier vandaag niet vanwege voetbalsupporters, niet vanwege politieke kritiek op Israël. Scheldpartijen bij de opening van het Holocaustmuseum, bij herdenkingen van 7 oktober, en nu een georganiseerde jacht op Joden in Amsterdam. Ook uit Antwerpen en andere Europese steden horen we over bedreiging en geweld tegen onze Joodse medeburgers. Het "ja maar", het "ja, maar Israël", geeft bij dit antisemitisme geen pas. Er is geen enkele verontschuldiging voor bedreigingen of geweld tegen Joodse instellingen in Europa. Met de daders en pleitbezorgers van dit geweld mogen we in Europa geen thee drinken. We moeten hen overal in Europa met de volle kracht van de wet bestraffen en toekomstige uitbarstingen preventief de kop indrukken. Voorzitter, we moeten de feiten benoemen. De bedreigde en bekladde Joodse winkels, synagoges en scholen zijn niets minder dan uitingen van antisemitisme, in de straten van Europa, in 2024. Het moet ons allen met diepe schaamte vervullen. Daarom, nu meer dan ooit, volle solidariteit en meer bescherming voor onze Joodse medeburgers. Bert-Jan Ruissen (ECR), "blauwe kaart"-vraag . – Wat mij opvalt in uw betoog is dat u het gedrag van de supporters op gelijke voet plaatst met de hit-and-runacties. Ik zou u toch willen vragen om daarop te reflecteren. Bent u het met me eens dat mensen opjagen, de grachten in jagen, zodat mensen moeten vluchten voor hun leven, dat dat een veel dramatischer, erger iets is dan het scanderen van leuzen en het van de muur weghalen van een vlag? Gerben-Jan Gerbrandy (Renew). – Voorzitter, meneer de commissaris, collega's, in Amsterdam is de vlam in de pan geslagen nadat voetbalhooligans met racistische spreekkoren vernielingen en mishandelingen verrichtten in de historische binnenstad. Dit gebeurt helaas vaker. Wat echter anders was, was de klopjacht op Israëlische Joden die volgde. Er zijn geen excuses mogelijk voor geweld van deze aard, hoe ernstig de misdragingen van de hooligans ook waren. Er zijn echter ook geen excuses voor politieke brandstichting. Zonder alle feiten te kennen, hebben politici hele bevolkingsgroepen over één kam geschoren. Honderdduizenden mensen werden op de korrel genomen voor politiek gewin. Laten we liever luisteren naar de stemmen die verbinding hebben gezocht — Joodse stemmen ook —, die ondanks de angst kozen voor gemeenschap in plaats van verdeling, die zich niet uit elkaar lieten spelen, omdat ze een stad delen en niet willen verdelen. Tom Berendsen (PPE). – Voorzitter, wat vorige week in Amsterdam gebeurd is, is verwerpelijk en verschrikkelijk. Mensen die worden opgejaagd en in elkaar worden geslagen omdat ze Joods zijn, of die door tuig worden gedwongen om hun paspoort te laten zien: het zijn beelden die we in Nederland en in Europa nooit meer wilden zien, maar die nu weer op ons netvlies gebrand staan. Dat de Joodse gemeenschap zich uitgerekend in Amsterdam niet veilig voelt, is een schande. Het gif van antisemitisme is niet uit onze samenleving verdwenen. Integendeel, het groeit. Het overgrote deel van Nederlanders met een migratieachtergrond doet mee en draagt bij aan onze samenleving. Maar we zien ook dat er jongeren met een migratieachtergrond zijn die zich verzetten tegen onze waarden, tegen onze rechtsstaat en tegen het gezag. En dat mogen we niet accepteren. Actie is nodig. Alle mensen van goede wil die met elkaar een fatsoenlijke samenleving willen bouwen, moeten nu de handen ineenslaan. Lukas Sieper (NI). – Voorzitter, beste medemensen, voor mij als Duitser zijn de gebeurtenissen in Amsterdam een schande. We zijn allemaal mensen. Natuurlijk is het zonde als mensen de dood van andere mensen vieren in een voetbalstadion, maar het is een nog grotere schande als dit leidt tot massale aanvallen op mensen vanwege hun geloof of nationaliteit. We zijn allemaal mensen. Mijn land heeft het wrede gezicht van onmenselijkheid aan de hele wereld onthuld. Niemand mag de lessen uit het nazitijdperk vergeten, ongeacht het geloof of de nationaliteit. We zijn allemaal mensen, wees eens lief voor elkaar. Bert-Jan Ruissen (ECR). – Voorzitter, vorige week in de hoorzitting met de heer Várhelyi gebeurde er iets heel merkwaardigs. Veel collega's dwongen hem zich uit te spreken voor abortus, terwijl de Europese Unie daar helemaal niet over gaat. Het is illustratief voor de manier waarop de Europese Unie met het onderwerp omgaat. Ze heeft er niets over te zeggen en toch probeert ze de hele wereld een ruime abortuswetgeving op te leggen. Via internationale verdragen bijvoorbeeld, maar ook door ngo's te subsidiëren die actief lobbyen voor een nog ruimere abortuswetgeving in de lidstaten en elders. Over deze financiële steun, mevrouw de commissaris, heb ik deze week schriftelijke vragen gesteld. Mijn oproep is: Commissie, stop met deze proabortuslobby, want de Europese Unie gaat er niet over. En twee: we hebben het hier over het ongeboren leven, door God gegeven kwetsbaar leven, dat onze bescherming verdient. Marit Maij (S&D). – Voorzitter, terwijl het aantal mensen dat in extreme armoede leeft alleen maar toeneemt — met miljoenen — kondigde de Nederlandse minister voor Ontwikkelingssamenwerking van de PVV, mevrouw Klever, een halvering van het budget aan: 2,4 miljard euro zal er in totaal bezuinigd worden. Deze kille miljardenbezuiniging in Nederland staat niet op zichzelf. Ook bijvoorbeeld aankomend president Trump zet met zijn Project 2025 het mes in ontwikkelingssamenwerking en de afspraak om 0,7 % van je bnp aan ontwikkelingssamenwerking uit te geven, wordt door veel Europese landen al jaren niet meer gehaald. Het tekortschieten van de EU op dit vlak schaadt niet alleen mensen en gemeenschappen in nood, maar ook de EU zelf. Buitenlandbeleid is geen eenrichtingsverkeer. Internationale solidariteit is een van de belangrijke pijlers van het Europees buitenlandbeleid. Als je er zo in snijdt, snijd je ook in je eigen slagkracht. En dat terwijl we juist nu sterke internationale partnerschappen nodig hebben, gebaseerd op Europese waarden van rechtvaardigheid en solidariteit. Ook voor onze eigen economie en ook voor onze eigen veiligheid.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2024-11-25_NL.html	Sebastian Kruis (PfE). – Voorzitter, ik hoop dat alles inmiddels goed gaat met de vrouw die voor me sprak. Ik moet wel een beetje gniffelen om al die linkse vrouwen die voor mij hebben gesproken vandaag. Allemaal geprivilegieerde meisjes van de internationale school die zijn opgegroeid in een linkse bubbel en nog nooit een echte uitdaging in hun leven hebben meegemaakt. Met hun collectivisme en hun morele verhevenheid strijden ze vooral tegen alles wat mannelijk is. Want als je gewend bent aan privilege, dan voelt gelijkheid als onderdrukking. Maar hun woke-agenda botst steeds vaker met de realiteit. Gendergedram biedt geen oplossing voor problemen in de wereld. In plaats van een vuist te maken tegen geweld, zijn ze vaak juist zelf de vuist van geweld in het gezicht van veel vrouwen die te maken hebben met geweld. Want ze associëren zich met de islam, terwijl dat wereldwijd de nummer één oorzaak is van geweld tegen vrouwen. En voor velen helaas ook een doodsoorzaak. Dat ik dat hier vandaag, als man, moet mansplainen aan een stel prinsesjes, is een grove, grove schande. Want juist vandaag, op de Internationale Dag voor de Uitbanning van Geweld tegen Vrouwen, is het moment om stil te staan bij het feit dat we massaal, en ik herhaal, massaal vrouwenhaat hebben geïmporteerd. Onze grote steden zijn veiligheidsrisicogebieden voor vrouwen, zowel binnen de islam als daarbuiten. Daar moeten we ons met hand en tand tegen verzetten in plaats van het te normaliseren. Want wie voor vrouwen is, is tegen de islam. (De spreker stemt ermee in om te antwoorden op een "blauwe kaart"-vraag) Sebastian Kruis (PfE), "blauwe kaart"-antwoord . – Het is niet zo dat als je zo'n toon tegen me aanslaat, dat je dan meer gelijk krijgt. Laat me dat als eerste opmerken. Het andere punt is: kijk gewoon naar wat er gebeurt in de grote steden van onze westerse democratieën. Kijk wat daar gebeurt met vrouwen. Hoe in hele steden, met tienduizenden tegelijk, vrouwen allemaal ingepakt lopen, omdat het moet van hun man. En dan komt zo iemand, hier vandaag, mij de maat nemen vanwege het feit dat ik hier opkom voor vrouwen en zeg dat we daar wat moeten aan doen. De vrouwenonderdrukking zit geïmplementeerd binnen de islam. En dan zo'n toon tegen mij aanslaan, hier vandaag, op deze dag van geweld tegen vrouwen. Ik vind het een grove schande en daarmee laat u vrouwen ook in de kou staan. Marit Maij (S&D). – Voorzitter, iedere vrouw kent wel een vrouw die geweld heeft meegemaakt, een andere vrouw of ze heeft het zelf meegemaakt. Een op de drie vrouwen in Europa maakt geweld tegen vrouwen en seksueel geweld mee. En dat zijn 75 miljoen vrouwen. Maar slechts een op de acht doet daar aangifte van. Waarom is dat? Dat tekent ook de manier waarop wij in de samenleving daarmee omgaan. Want we stellen vrouwen de vraag: "Heb je nee gezegd? Waarom ging je niet eerder weg? Heb je er niet zelf aanleiding toe gegeven?" En daarmee verplaatsen we de verantwoordelijkheid naar het slachtoffer en niet naar de dader. Als we willen dat geweld tegen vrouwen in Europa wordt uitgebannen, dan moeten we daar wat aan doen! We moeten luisteren naar de meisjes en de vrouwen die het meemaken. We moeten ervoor zorgen dat in onze wetgeving consent de basis wordt voor de wettelijke definitie van seksueel geweld. We moeten organisaties die vrouwen helpen en steunen, blijven ondersteunen om te zorgen dat we hier ons over kunnen blijven uitspreken en er een einde komt aan geweld tegen vrouwen. Barbara Bonte, namens de PfE-Fractie . – Voorzitter, boeren hebben belang bij biodiversiteit, maar de huidige biodiversiteitsstrategie van de Europese Unie dreigt onze landbouwers ernstig te treffen. Dit wil ik in het licht van de biodiversiteitsconferentie toch nog eens benadrukken. Het verplicht herstellen van 20 % van de Europese natuurgebieden raakt vooral onze boeren. Zij dreigen een groot deel van hun land te verliezen aan nieuwe natuurprojecten. Voor veel landbouwers betekent dit niet alleen minder beschikbare landbouwgrond, dit betekent ook strengere regels voor het gebruik van hun eigen land. Dit kan leiden tot aanzienlijke beperkingen in gewasproductie, tot zelfs de onteigening van grond. Hiermee gaan veel kosten en grote onzekerheden gepaard en deze maken het bijna onmogelijk voor veel boeren om hun bedrijf voort te zetten. En dit terwijl de landbouwsector al kampt met stijgende kosten en een toenemende druk om duurzamer te gaan produceren. Boeren voelen zich in de steek gelaten door een beleid dat van bovenaf wordt opgelegd, zonder hun inspanningen en hun kennis serieus te nemen. Boeren zijn de beste beheerders en bewaarders van de natuur. Daarom mogen we boeren niet wegpesten met allerlei ondoordachte maatregelen. Als we de biodiversiteit willen beschermen, maar moeten we hen juist ondersteunen. Laat de landbouwers dus niet de prijs betalen voor een strategie die beter uitgevoerd kan worden met hen in plaats van tegen hen. Sander Smit (PPE). – Voorzitter, de VN-biodiversiteitsconferentie werd op zaterdag 2 november afgesloten zonder overeenstemming. Een vroege uittocht van afgevaardigden liet deze VN-conferentie achter zonder quorum voor besluitvorming. De erkenning van inheemse volkeren en traditionele milieukennis bij toekomstige beslissingen over internationaal natuurbehoud, dat allemaal verdient steun. De erkenning van de grote waarde van biodiversiteit voor innovatie op het gebied van biotechnologie en medicijnen, geheel terecht. Waar echter in dit halfrond niet over gesproken wordt, is het verlies aan biodiversiteit en natuur in derde landen buiten de Europese Unie: in de regenwouden van Zuid-Amerika, in Azië en in Afrika. Juist door het verjagen van onze productieve Nederlandse en Europese boeren en tuinders door een onuitvoerbaar groen, Europees en nog bijkomend nationaal beleid. Ontbossing en verlies van biodiversiteit in de genoemde continenten zijn het hier verzwegen gevolg. Voorzitter, commissaris, we hebben voor het behoud van de wereldwijde biodiversiteit meer voedselproductie op het Europese platteland, meer jonge boeren en tuinders, meer inzet van onze bestaande Europese landbouwgrond voor duurzame voedselproductie nodig. Niet minder, maar meer voedselproductie. Geen doorgeschoten Green Deal op ons Europese platteland, maar een Europese Farmers Deal. Sander Smit (PPE). – Voorzitter, "Biodiversiteit, jacht en platteland". Dat is de naam van een van de oudste en waardevolste intergroepen in ons Parlement, die al sinds 1985 bestaat. We moeten ons de komende vijf jaar harder gaan maken voor een beter Europees beleid op het gebied van biodiversiteit, jacht en platteland. Platteland, goed wildbeheer en behoud van natuur staan hoog op de agenda van burgers. Tot die burgers behoren ook boeren, jagers, grondbezitters, bewoners van landgoederen en inwoners van ons platteland. Het tijdiger dan de andere Europese instellingen signaleren van de wolvenproblematiek, de onrust op het platteland en de kansen en knelpunten van het Europees landbouwbeleid, dat was een belangrijk punt van de intergroep. Boeren, jagers, tuinders, landgoederen, landeigenaren en bosbeheerders hebben een cruciale rol voor het platteland in Nederland en in Europa. Biodiversiteit, jacht en platteland, ze horen bij elkaar. Houden wij ze bij elkaar in de komende vijf jaar? Steun deze intergroep en ook die voor het behoud van onze duurzame Europese veehouderij.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2024-11-26_NL.html	Hilde Vautmans (Renew). – Voorzitter, Poetin heeft vandaag meer vrienden dan voor de oorlog. Echte vrienden: Noord-Koreaanse troepen, Chinese technologie, Iraanse drones en steun vanuit Turkije en India. En wij? Wij zijn hier op onze kousenvoeten aan het praten over of, hoe en wanneer Oekraïners onze wapens mogen gebruiken. Ik weet dat in Zweden en Finland de mensen worden voorbereid op een uitslaande oorlog. Ik begrijp die strategie, aangezien ze vlak naast Rusland liggen. Besef echter dat al die doemverhalen over die Derde Wereldoorlog worden verspreid door Rusland, met maar één doel voor ogen, namelijk Oekraïne doen toegeven. Het is trouwens niet alleen Rusland dat zoiets verspreidt. Ook hier heb ik collega's het vandaag horen zeggen: die dreiging van de Derde Wereldoorlog. Wel, dat wordt verspreid met maar één doel: Oekraïne doen toegeven. Dat is wel het laatste wat wij hier mogen doen. Wij moeten ervoor zorgen dat als er morgen onderhandeld wordt, Oekraïne dit doet vanuit een positie van sterkte. Er is een Vlaams gezegde dat u, collega en commissaris, moet kennen: "Wie handelt uit schrik, die krijgt slaag". Dat mogen wij niet toelaten! Johan Van Overtveldt (ECR). – Voorzitter, commissaris, collega's, de Russische invasie bedreigt niet alleen de soevereiniteit van Oekraïne, maar ook de fundamenten van onze Europese waarden. Bovendien betekent de samenwerking tussen Rusland en Noord-Korea de facto de intrede van China in het conflict. Onze volgehouden steun is absoluut noodzakelijk. De opbouw van militaire industriële capaciteit, en daarmee bedoel ik echt wel massaproductie, is daarbij van essentieel belang. Om die te kunnen ontwikkelen, moeten drie hefbomen in werking gesteld worden. Ten eerste, verdere verschuivingen in het Europese budget. Ten tweede, meer armslag en meer initiatiefrecht voor de Europese Investeringsbank. Ten derde, gecoördineerde actie op het niveau van de lidstaten. Door Oekraïne te ondersteunen, verdedigen we niet alleen hun vrijheid, maar ook die van ons allemaal. Die verantwoordelijkheid mogen we op geen enkele manier onderschatten noch ontlopen. Wouter Beke (PPE). – Voorzitter, commissaris, collega's, geen duizend dagen, maar al vierduizend dagen is Oekraïne in oorlog met Rusland. Rusland krijgt hiervoor steun: steun van China, steun van Noord-Korea, steun van India, steun van Iran en steun van de Houthi-rebellen. Ik kom net terug van de Parlementaire Assemblee van de NAVO, waar experten meldden dat Rusland meer steun krijgt dan Oekraïne van het Westen. Wij kloppen ons op de borst met alle steun die gegeven wordt, maar Rusland krijgt internationaal meer steun. Dat is de harde realiteit. Intussen manipuleert Rusland verkiezingen in Georgië en in Roemenië om pro-Russische stemmen ook in Europa aan het woord te krijgen. De steun aan Oekraïne is een steun aan onze westerse democratie, aan onze westerse waarden tegenover autoritaire dictaturen en regimes. Ik heb eigenlijk één heel concrete vraag: geef Oekraïne de mogelijkheden om met langeafstandswapens Russische lanceerplatformen plat te leggen. Het is vanuit die lanceerplatformen dat de Oekraïners elke dag opnieuw worden aangevallen. Geef hun die mogelijkheden, dan kunnen die aanvallen stoppen. (De spreker stemt ermee in om te antwoorden op een "blauwe kaart"-vraag) Wouter Beke (PPE), "blauwe kaart"-antwoord . – Mijn pleidooi is niet alleen om die wapens te leveren, maar er ook voor te zorgen dat ze doeltreffender kunnen worden ingezet. Europa heeft nu gezegd dat het wapens wil leveren, dat het langeafstandsraketten ter beschikking wil stellen, maar op een heel beperkte manier. Stel ze breder ter beschikking, dan kunnen die lanceerplatformen – en Oekraïne weet waar die lanceerplatformen zijn – onmiddellijk ontmanteld worden en dan wordt het niet elke dag opnieuw aangevallen door raketten. Dat is heel concreet mijn voorstel. Ingeborg Ter Laak (PPE). – Voorzitter, Oekraïne vecht al duizend dagen, niet alleen voor zijn vrijheid, maar ook voor onze vrijheid en onze manier van leven. Het is belangrijk dat wij Oekraïne in deze strijd blijven steunen, vanuit Europa en vanuit de individuele lidstaten. Vrede en veiligheid zijn helaas niet meer vanzelfsprekend. Wij kunnen dat ook niet meer zo ervaren, niet in Europa en niet in Nederland. De inzet van Noord-Koreaanse soldaten in het Russische leger bewijst eens te meer dat Rusland niet bereid is om in te leveren. Om Rusland aan de onderhandelingstafel te krijgen, zijn langeafstandswapens helaas nodig. De oorlog moet eerlijk en rechtvaardig beëindigd worden. En zoals Zelensky in dit Parlement zei: "Dit moet het jaar van de vrede gaan worden. Slava Ukraini." Sebastian Kruis (PfE). – Voorzitter, ik vraag dit punt van orde aan uit hoofde van artikel 202 uit het Reglement. In de vorige Straatsburgweek maakte de heer Sieper een punt van orde over de vaststelling dat veel collega's, voornamelijk aan de linkerzijde van de zaal, punten van orde gebruiken voor het maken van politieke statements. In zijn punt van orde vroeg hij om daar iets aan te doen. Daar kwam toen geen reactie op. Een dag later maakte hij weer een punt van orde over het feit dat hij een dag eerder een punt van orde had gemaakt, waar geen reactie op was gekomen. Op dat punt van orde kwam ook weer geen reactie. Mijn punt van orde van vandaag gaat over het gegeven dat collega's telkens een punt van orde maken voor het maken van een politiek statement. Als daar een punt van orde over wordt gemaakt, volgt er geen reactie. Als je daar een punt van orde over maakt, volgt er ook geen reactie. Mijn punt van orde is de vraag waarom je punten van orde mag maken als daar toch geen gevolg aan wordt gegeven. Dus graag een reactie op dit punt van orde. Johan Van Overtveldt, voorzitter van de commissie BUDG . – Voorzitter, commissaris, collega's, het begrotingsakkoord dat vandaag voor ons ligt, is het resultaat van intensieve inspanningen, in het bijzonder van beide rapporteurs, waarvoor mijn dank. De omstandigheden waarin deze begroting tot stand is gekomen, verschillen fundamenteel van die waarin we de meerjarenbegroting in 2020 hebben vastgelegd. Sindsdien is het geopolitieke landschap ingrijpend gewijzigd door gebeurtenissen die velen op dat moment voor onmogelijk hielden, maar wel grote gevolgen hebben voor ons continent. In deze begroting is, waar mogelijk, rekening gehouden met urgente uitdagingen, zoals de Russische agressie en de oorlog in Oekraïne, de aanhoudende migratiedruk, de escalerende crisis in het Midden-Oosten, de impact van natuurrampen en vooral, niet te vergeten, de concurrentiekracht van onze economieën. Als antwoord op deze uitdagingen heeft het Parlement in de onderhandelingen bijkomende middelen bepleit en ook verkregen in verschillende domeinen. Het gaat dan onder meer om uitgaven op het vlak van onderzoek en ontwikkeling, maar ook ter bescherming van onze burgers en ter versteviging van de buitengrenzen. Dit akkoord sluit aan bij de herziening van het meerjarenkader eerder dit jaar en weerspiegelt de noodzaak om adequaat te reageren op nieuwe realiteiten. Deze begroting is de vijfde in het huidige meerjarenkader. Hoewel een meerjarenkader natuurlijk stabiliteit en discipline biedt, komt het soms wel ten koste van wendbaarheid. Flexibiliteit zal naar de toekomst toe echter steeds belangrijker worden. Ik kijk daarom uit naar het voorstel voor het volgende meerjarenkader dat de Commissie nog deze zomer zal presenteren. Dat voorstel moet ons niet alleen voorbereiden op de periode na 2028, maar ook voorzien in de veerkracht die de Unie nodig heeft om zich aan te passen aan een snel veranderende wereld. De Europese Unie kan niet blijven stilstaan. In een tijd waarin de wereld om ons heen razendsnel verandert, moeten we vooruitgang boeken en handelen in het belang van onze burgers. Alleen zo blijven we relevant, effectief en klaar voor de noden van vandaag, maar ook voor die van morgen. Auke Zijlstra (PfE). – Voorzitter, ik was schaduwrapporteur namens de Patriots, de derde partij in dit Parlement. Dat was een interessante ervaring. De rapporteur gooide ongelezen mijn zorgvuldig opgestelde amendementen in de prullenbak en beweerde later bij de stemming in de Begrotingscommissie dat hij met alle partijen succesvol had overlegd. Dat succes bleek vervolgens niet uit de uitslag op de plenaire vergadering, waar de resolutie juist werd weggestemd. Een verdeeld Parlement. In de discussie met de Raad en de Commissie werd een sterk gegroeide begroting vastgesteld, bijna 200 miljard. In de Raad onthielden vijf landen zich vervolgens van stemming en stemde Zweden zelfs tegen. Ook een verdeelde Raad dus. Vervolgens wordt het eindresultaat hier als een overwinning gevierd. Zoals de rapporteur zelf stelde: het Parlement heeft de traditie en de plicht om begrotingen altijd te verhogen. Dat dit ten koste gaat van de belastingbetalers is geen onderdeel van de discussie. Dat de Europese Commissie geen rekening had gehouden met het feit dat geld lenen geld kost, is ook belachelijk. En ook die rekening gaat nu naar de belastingbetaler. De Raad wilde graag prudent begroten en dat is duidelijk niet gelukt. De Europese Commissie plant nu zelfs 3 miljard aan boetes in om de kosten te dekken. Boetes die nog helemaal niet bestaan! Volgend jaar start het overleg over de nieuwe meerjarenbegroting, met een verdeelde Raad en een verdeeld Parlement en een Commissie die niet met schulden kan omgaan. Dat is een treurig beeld. Bijna zo treurig als de economische vooruitzichten van de Europese Unie, die met deze begroting niet zullen veranderen. Als de rapporteur de uitgangspunten van de Raad had gevolgd, zouden wij voor hebben gestemd. U begrijpt dat wij nu tegen zullen stemmen. Anouk Van Brug (Renew). – Voorzitter, het leven is de afgelopen tijd flink duurder geworden. Dit merken onze inwoners dagelijks als zij hun boodschappen doen, wanneer zij hun energierekening moeten betalen of wanneer zij aan de pomp staan. Ook onze lidstaten merken dit wanneer zij hun begroting opstellen. Geld kun je immers maar één keer uitgeven. Om een sluitende begroting te krijgen, moeten er pijnlijke keuzes gemaakt worden waar landen hun geld wel en vooral ook niet aan uitgeven. Wij kunnen als Europa niet achterblijven. Het roer moet om. De uitdagingen van vandaag vragen om stevige investeringen in defensie en innovatie. Om geld hiervoor vrij te maken, moeten we andere prioriteiten stellen en bezuinigen als dat nodig is. Laten we samen gezond verstand en realisme terugbrengen in onze begroting. Een begroting die zorgt voor onze veiligheid, die onze welvaart vergroot en waarmee we klaarstaan voor de toekomst. Bert-Jan Ruissen (ECR). – Voorzitter, vier jaar geleden besloten de regeringsleiders, in antwoord op de coronacrisis, van de Europese Unie een schuldenunie te maken. Daar plukken we nu de wrange vruchten van. Kijk naar de verwachte rentelasten voor volgend jaar: meer dan 7 miljard. Deze zullen de komende jaren alleen nog maar verder stijgen. Daarom zeg ik vandaag: alstublieft, geen nieuwe leningen meer! Ze kosten de belastingbetaler veel te veel geld. Een andere belangrijke post op de begroting is die voor de cohesiefondsen: 78 miljard EUR. Ook hier is, wat mij betreft, een grondige bezinning nodig. Deze fondsen zijn immers bedoeld als een tijdelijke maatregel om achtergebleven gebieden een welvaartsimpuls te geven. Nu meerdere van die regio's zich richting het Europese gemiddelde begeven, moeten we het dus ook gaan hebben over verlaging van deze fondsen. Dat lijkt mij niet meer dan logisch! Ziedaar, twee belangrijke aandachtspunten voor de komende jaren. Johan Van Overtveldt, voorzitter van de commissie BUDG . – Voorzitter, commissaris, collega's, de begroting voor 2025 is de best mogelijke budgettaire oefening onder de huidige omstandigheden. Omstandigheden die ons dwingen tot aanpassingen, zoals ook de lidstaten dat moeten doen. In ieder geval kan het niet verder zoals we nu bezig zijn. De EU-begroting is te veel gebonden aan langetermijnplanning, waar nieuwe initiatieven niet op kunnen aansluiten en waarbij we onvoldoende kunnen beantwoorden aan de verwachtingen van onze burgers en bedrijven. De oefening voor de komende meerjarenbegroting, die vanaf 2028 zal starten, moet daarom meteen op gang getrokken worden. Wanneer de Commissie straks groen licht krijgt, moet dit bovenaan de prioriteiten staan. Geld uitgeven kan helpen, op voorwaarde dat er geld is en wanneer de kwaliteit van de investeringen kan worden gewaarborgd en er dus echte toegevoegde waarde is. Naast het bestemmen van uitgaven moeten we echter veel meer doen en dat hoeft niet eens altijd geld te kosten. Het grote pijnpunt blijft de immense regeldruk als gevolg van Europese wetgeving. Onze burgers en ondernemingen roepen om vereenvoudiging, vragen om meer flexibiliteit en om drastische vermindering van de regeldruk en bovenal van de rapporteringsverplichtingen. Als we onze burgers en bedrijven willen steunen in hun groei, om hen te laten innoveren en onze welvaart veilig te stellen, is dit de weg voorwaarts. Het gaat hier bij dit alles niet eens om een links/rechts-tegenstelling. Het gaat hier om vertrouwen geven aan onze burgers en ondernemingen en om hen te steunen in wat ze graag willen doen en om het hoofd te bieden aan deze onzekere tijden. In de Raad wordt gesproken over een revolutie om alles te vereenvoudigen, en mevrouw Von der Leyen heeft ook de consolidatie aangekondigd van de groene rapporteringsverplichtingen. Ik zou zeggen: doe het gewoon en doe het meteen. Tot slot rest mij verder nog de rapporteurs en alle medewerkers te bedanken voor het geleverde werk. Bert-Jan Ruissen, namens de ECR-Fractie . – Voorzitter, dat de humanitaire situatie in Gaza uitermate zorgelijk is en dat we er daarom alles aan moeten doen om de hulp ter plekke te krijgen, ik denk dat we het daar vandaag snel over eens zijn. Als dat echter onze belangrijkste zorg is, dan begrijp ik niet waarom de Commissie en sommige collega's alleen maar naar UNRWA kijken. Alsof dat de enige instantie is die zou kunnen helpen. Dat is namelijk niet zo. Er zijn wel degelijk alternatieven. Denk aan UNOCHA, UNHCR, het World Food Programme. Instanties die erop zijn ingericht om op heel korte termijn noodhulp te bieden in crisisgebieden. Zeker nu Israël UNRWA terecht in de ban doet vanwege de banden met Hamas, moeten we wel andere instanties gaan inzetten. Laten we bij dat alles ook de gijzelaars inderdaad niet vergeten. Ook vandaag zeggen we: Hamas, laat ze gaan! Tegen lidstaten die zich nu blind achter het ICC scharen en zeggen bereid te zijn Netanyahu te arresteren, zeg ik: u vergist zich! Landen hebben hierin namelijk ook een eigen verantwoordelijkheid en hebben op zijn minst de plicht na te gaan of de onderbouwing van het arrestatiebevel wel deugt. Daar zijn namelijk hele grote vraagtekens bij te zetten. Hilde Vautmans, namens de Renew-Fractie . – Voorzitter, het wordt moeilijk om me met mijn speech aan mijn blad te houden na zulke uitlatingen van collega Ruissen, maar ik ga het toch maar doen. De oorlog in Israël en Palestina houdt Europa een fameuze spiegel voor. Wij hebben hier, collega Ruissen, altijd de mond vol over het internationaal recht wanneer het over China of Rusland gaat. Nu echter die westerse bondgenoot geconfronteerd wordt met datzelfde internationaal recht, horen we een oorverdovende stilte, en zelfs protest en ontkenning hier op de banken. Als het arrestatiebevel van het Internationaal Strafhof genegeerd wordt, is het internationaal strafrecht niets meer waard. Wat me minstens evenveel zorgen baart, is de dramatische humanitaire situatie daar. Het is onwaarschijnlijk wat daar gebeurt. Vóór de aanslagen 500 vrachtwagens per maand, nu nog 37. Ik heb hier heel veel analyses gehoord. Ik heb twee heel concrete vragen. Ten eerste: Hoe gaat Europa ervoor zorgen dat het Internationaal Strafhof en de uitspraken gerespecteerd worden door alle Europese lidstaten? En ten tweede: Hoe gaat u ervoor zorgen dat UNRWA nu, onmiddellijk toegang krijgt? Er is, collega Ruissen, geen alternatief … (De Voorzitter ontneemt de spreker het woord) Wouter Beke (PPE). – Voorzitter, een moorddadige aanslag op 8 oktober in Israël. De beelden uit het Midden-Oosten: tienduizenden burgerslachtoffers, waaronder veel kinderen, ook in de Gaza. Onafgebroken Israëlische bombardementen in Libanon. Om nog maar te zwijgen van de gruweldaden van Hamas en Hezbollah die hele samenlevingen ontwrichten, vaak gesteund door het Iraanse regime. Er is geen goede kant aan dit verhaal. Er is maar één kant waar we achter moeten staan en dat is die van het internationaal recht. Als vredesproject, par excellence, moet Europa meer doen, zowel in de humanitaire ondersteuning van slachtoffers als rond sancties tegen daders van zulk geweld. Meer dan ooit moet er een duurzame oplossing gevonden worden in het Midden-Oosten, te beginnen met een tijdelijk en een gedragen vredesbestand. Daarvan is vandaag sprake. Een tijdelijk bestand van zestig dagen kan een eerste stap zijn. Het kan het begin zijn. Waar is Europa om dat mede mogelijk te maken? Ingeborg Ter Laak (PPE). – Voorzitter, ik vraag u om even stil te staan: 90 % van de bewoners in Gaza hebben geen huis meer. Van alle doden: vier op de tien doden zijn kinderen, de meesten tussen de vijf en negen jaar, en toegang tot humanitaire hulp is nul. Wij mogen niet wegkijken. Momenteel is de hele regio instabiel, met meerdere fronten waar gevechten plaatsvinden. Daarom zijn humanitaire organisaties zoals UNRWA nodig om humanitaire hulp te verlenen en meer slachtoffers te voorkomen. Wij moeten blijven werken aan een vreedzame en duurzame oplossing voor het complexe conflict. De onderhandelingen over een staakt-het-vuren en de onderhandelingen over het vrijlaten van alle gijzelaars moeten daarom doorgaan. Want alleen samen, met alle partijen, kan er een oplossing worden gevonden voor dit conflict. Thijs Reuten (S&D). – Voorzitter, de geweldspiraal in het Midden-Oosten draait door. Dag in, dag uit. We gaan het normaal vinden: enorme aantallen slachtoffers verdwijnen naar pagina zes en zeven, terwijl we wegkijken en de vernietiging van Gaza, de Palestijnse bevolking en dorpen/wijken in Libanon op haar beloop laten. De struisvogelpolitiek moet stoppen! Er is geen rechtvaardiging voor het onvoorstelbare aantal burgerslachtoffers door geweld, maar ook door honger en verdrijving als wapen. De EU moet het internationaal recht strikt naleven. De arrestatiebevelen van het ICC zijn gerechtvaardigd en simpelweg bindend. Netanyahu's barbaarse en disproportionele moordcampagne ondermijnt duurzame vrede en de vrijlating van de gijzelaars, want Netanyahu heeft de gijzelaars vanaf het begin in de steek gelaten. Geen enkele hoeveelheid humanitaire hulp van de EU verbloemt het gênante gebrek aan concrete actie richting Israël. Schort het associatieverdrag op. Stop de levering van wapens en stop het goedpraten van oorlogsmisdaden. Een mensenleven is een mensenleven. Recht op leven zou niet af moeten hangen van je nationaliteit of afkomst. En de reactie van de EU evenmin. Mohammed Chahim, namens de S&D-Fractie . – Voorzitter, laat ik eens positief beginnen. We hebben onze ambities gelukkig niet teruggedraaid, maar stilstand is, wat mij betreft, ook achteruitgang. Het is niet gelukt om tijdens deze klimaattop COP29 het hoofdstuk klimaatfinanciering af te sluiten, wat echt nodig is om van andere landen meer ambitie te vragen. Voor eilandstaten als de Malediven en Samoa is klimaatverandering elk jaar een stukje meer verdwijnen in de oceaan. De vraag is hoeveel van die eilandstaten er dan nog bestaan. De dialoog rond klimaatverandering blijft gelukkig, maar hebben we een goede uitgangspositie voor volgend jaar? De vraag stellen is hem beantwoorden. Eén ding staat vast: we hebben veel werk te verzetten, niet alleen voor de financiering voor klimaat, maar ook om de ambities op te trekken. Want klimaatactie wacht niet op het juiste podium. Ingeborg Ter Laak (PPE). – Voorzitter, je bent de puinhoop nog aan het opruimen en daar komt de volgende overstroming alweer aan. Het is nu letterlijk dweilen met de kraan open voor eilanden in de Stille Oceaan. Dit gebeurt nu daar, maar het staat Europa ook te wachten. De boodschap op de klimaattop was duidelijk: geef meer geld! De meest kwetsbare mensen worden het hardst geraakt. Het is aan ons om te zorgen dat niemand achterblijft. De kosten van nietsdoen zijn vele malen groter. Gelukkig is er uiteindelijk een akkoord gekomen, maar dit is niet het punt waarop wij kunnen stoppen. Volgend jaar op de klimaattop in Brazilië zullen wij gezamenlijk doelen voor 2035 vaststellen. Deze doelen zijn belangrijk, maar nog veel belangrijker is het dat wij en andere landen deze doelen gaan naleven. Marieke Ehlers (PfE). – Voorzitter, we staan aan de vooravond van de volledige toetreding van Bulgarije en Roemenië tot het Schengengebied. De Schengenketting wordt daardoor nog iets langer, maar zoals we weten, is een ketting zo sterk als de zwakste schakel. Recent heeft de linkse regering in Spanje ervoor gekozen om de immigratieregels te versoepelen. Zelfs afgewezen asielzoekers, die dus illegaal in Spanje verblijven, komen in aanmerking voor een verblijfsvergunning. Dankzij het vrije verkeer binnen Schengen kunnen deze gelukszoekers, eenmaal in het bezit van een verblijfsvergunning, ongehinderd naar Nederland doorreizen. En hoewel we ieder jaar wel heel blij zijn met de komst van Sinterklaas en zijn Pieten uit Spanje, keren zij tenminste wel weer terug. Illegale migranten doen dat niet, want ons terugkeerbeleid faalt keer op keer. Schengen is simpelweg niet bestand tegen de enorme toestroom van migranten. Zolang we de buitengrenzen niet goed kunnen beschermen, is het onze plicht de binnengrenzen te controleren.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2024-11-27_NL.html	Bert-Jan Ruissen (ECR). – Voorzitter, collega's, de hele gang van zaken rond de benoeming van de nieuwe Commissie verdient voorwaar geen schoonheidsprijs. Het hele proces werd gedomineerd door partijpolitieke overwegingen, terwijl we de nieuwe commissarissen toch primair op hun bekwaamheden moeten beoordelen. We zagen dat heel duidelijk in de hoorzitting met de heer Várhelyi. Hij liet zien dat hij zijn dossiers uitstekend kende, maar omdat hij zich niet expliciet uitsprak voor abortus, heeft het Parlement nu een deel van zijn portefeuille afgepakt. Triest, dieptriest: een ander woord heb ik daar niet voor. Als je laat doorschemeren dat je ruimte wilt laten voor de lidstaten om het kwetsbare ongeboren leven in de moederschoot te beschermen, dan word je door dit parlement – en mevrouw von der Leyen accepteert de hele gang van zaken – in de verdachtenbank gezet. Dergelijke dubieuze deals die de bescherming van het ongeboren leven ondermijnen, kan ik onmogelijk steunen. Voor mij is dat een van de redenen waarom ik niet met de benoeming van deze Commissie kan instemmen. Tom Vandendriessche (PfE). – Voorzitter, het signaal van de kiezer was overduidelijk. Onze mensen willen meer koopkracht en minder migratie. Maar die politieke elite, die doet gewoon verder alsof er helemaal niets gebeurd is. Deze Commissie‑Von der Leyen is dan ook gewoon meer van hetzelfde. Meer migratie en meer klimaatwaanzin. Deze Commissie is niet alleen volledig losgekomen van de bevolking, maar ook van de realiteit. De rest van de wereld gaat immers helemaal niet mee in die Green Deal, die opengrenzenpolitiek of die krankzinnige oorlogsretoriek van Ursula von der Leyen. Nog voor ze gestart is, behoort deze Commissie daarom nu al tot het verleden. Want overal kiest het volk voor een andere weg: die van vrede, die van welvaart en die van het gezond verstand. En dat is de weg van de nationalisten. En daarom zijn wij de eersten van morgen en is deze Commissie‑Von der Leyen de laatste van gisteren. Hilde Vautmans (Renew). – Voorzitter, voor u staat een overtuigde liberale Europeaan die vandaag toch heel gelukkig is, mevrouw von der Leyen. U heeft twee klemtonen gelegd waar wij al heel lang naar vragen. Eén: u heeft de focus gelegd op jobs en economie, en er de nadruk op gelegd om de jobs in Europa te houden. Twee: de focus op veiligheid. Eindelijk een Europese commissaris voor Defensie en een ongelooflijk sterke vrouw als onze hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid. Daar zijn wij als liberalen heel erg blij mee. Alleen moet ik u eerlijk zeggen: u heeft u hier getoond – en daar ben ik ook blij mee – als een echte Europese leider, een leidster. U zocht naar een breed draagvlak. U zorgt dat Europa verenigd is. En dat gaan we moeten zijn. Als we kijken naar de dreigingen die op ons afkomen, is er misschien één klein minpuntje: u heeft niet gesproken over een Europees leger. U weet, ik zal dat hier blijven herhalen tot we daar naartoe kunnen werken. Ik denk wel dat u zich bewust bent van de urgentie. Zorg nu ook dat die woorden daden worden. U heeft onze steun. Assita Kanko, namens de ECR-Fractie . – Voorzitter, "Wat we vooral willen, is vrijheid, en niet gebukt gaan onder oneindige belastingen", schrijft Guillaume op Facebook. "Hoe kan mijn bedrijf overleven als Europa zo doorgaat?", zucht een CEO. "Ik wil gehoord worden", fluistert een vrouw die verkracht werd en nooit gerechtigheid kreeg. "Waarom word ik anders behandeld?" Wij Europeanen moeten voor onze waarden en normen durven kiezen, geen shariapraktijken toestaan en geen geld geven aan organisaties die ons kapot willen maken. Ook ik heb mijn twijfels bij een aantal van de nieuwe commissarissen, maar het is genoeg geweest met de koehandel en het moddergevecht. Er moet nu voor de burger worden gewerkt. En we weten allemaal dat dit zonder nieuwe Commissie niet kan. Anders kunnen we niet aan de slag en betaalt de burger voor het tijdverlies. Hij krijgt hier genoeg van. Beste collega's, laten we eerlijk zijn en stoppen met geheime deals en geheime relaties. We kunnen niet van anderen verwachten dat ze transparant zijn, als wij ons op die manier gedragen. Want er is maar één persoon van wie wij het vertrouwen moeten winnen, en dat is de kiezer. Ze willen dat we ons migratiebeleid op orde brengen en dat we werken aan goede terugkeerwetten die worden aangenomen en geïmplementeerd. Ze willen dat we antisemitisme bestrijden; dat Joodse kinderen niet naar scholen gaan die beveiligd moeten worden, maar naar scholen gaan die veilig zijn. Ze willen dat we onze rechtsstaat durven te beschermen; dat we de politiële en justitiële samenwerking verbeteren; dat we de georganiseerde misdaad aanpakken en dat we onze havens beschermen tegen drugscriminaliteit. Ze willen dat we ervoor zorgen dat geen enkel seksueel misdrijf onbestraft blijft; dat de economie gerepareerd wordt; dat onze industrie niet vernietigd wordt door de gekke plannen van de groenen en van de communisten. Ze willen dat we eindelijk een EU zijn waarop zij kunnen rekenen. Door u vandaag mijn stem te geven, doe ik iets dat ik heel serieus neem, mevrouw von der Leyen. Ik vertrouw de vrouw in de cockpit en de capaciteit van dit parlement om zich te herpakken. We laten de kiezer niet in de steek. We moeten aan de slag. Kris Van Dijck (ECR). – Voorzitter, minister, commissaris, collega's, wij hebben met zijn allen een verpletterende verantwoordelijkheid om ons concurrentievermogen te vergroten. De problemen zijn gekend. En laat ons eerlijk zijn: de oplossingen ook. We moeten dringend de regeldruk met overdreven rapporteringsverplichtingen terugschroeven. We moeten haast maken met een Industrial Deal die er al samen met de Green Deal had moeten zijn. We moeten meer en gerichter investeren in onderzoek en ontwikkeling en we moeten dus slimmer omspringen met de begroting van de EU. We moeten de interne markt voltooien met een eengemaakte kapitaalmarkt – die enorme kansen biedt. Maar ik wil ook waarschuwen, want meer investeren staat voor mij niet gelijk aan Europese belastingen. Ik kom immers uit een land met maar liefst vijftig procent overheidsbeslag. En genoeg is genoeg. Activeer wel het geld van de Europese spaarder. Laat die euro's hier in Europa renderen. De EU moet niet alleen de brain drain tegengaan, maar ook de money drain , naar onder andere de Verenigde Staten. Zo bouwen we op eigen kracht aan een welvarend Europa. Ton Diepeveen (PfE). – Voorzitter, de jeugdcriminaliteit is een groot en ernstig probleem. In 2023 werden in Nederland ruim zestienduizend minderjarigen in de leeftijd van 12 tot 18 jaar als verdachte van een misdrijf geregistreerd. In de leeftijd van 18 tot 23 jaar waren dat er nog eens ruim drieëntwintigduizend. Minderjarigen worden dan ook steeds vaker gebruikt door internationaal opererende bendes voor de uitvoering van hun criminele activiteiten. Wat deze bendes daarbij helpt, is het vrije verkeer van personen binnen de EU. Zo worden minderjarigen door hen gebruikt voor het uithalen van drugs uit containers in de havens van Rotterdam en Antwerpen, en in de andere havens binnen de EU. Maar ook zwaardere misdrijven, waaronder het plegen van aanslagen met explosieven zoals Cobra‑vuurwerk, worden meer en meer door minderjarigen uitgevoerd. Het is van groot belang dat we als samenleving duidelijk maken dat criminaliteit niet wordt getolereerd, ongeacht de leeftijd. Jongeren die zich schuldig maken aan misdrijven, moeten verantwoordelijk worden gehouden voor hun daden. Dit betekent dat we striktere maatregelen moeten nemen tegen jeugdige delinquenten en hun ouders, bij wie de opvoedkundige verantwoordelijkheid ligt. In ieder geval dient het jeugdstrafrecht te worden versterkt, waarbij de lidstaten de handen ineen moeten slaan. Mohammed Chahim, namens de S&D-Fractie . – Voorzitter, koken of stoken? Zo zou ik de titel van het debat in goed Nederlands willen vertalen. Afgelopen jaar stonden één op de tien Europeanen voor die keuze. De energieprijzen vandaag de dag zijn drie keer zo hoog als drie jaar terug. En helaas is energiearmoede een begrip geworden. En niet alleen de energieprijzen zijn hoger. Ook de boodschappen, een woning, of je die nu koopt of huurt, maar ook een dagje uit: het leven is duurder geworden. Terwijl het aantal mensen in de energiearmoede de afgelopen jaren meer dan verdubbeld is, groeide het vermogen van de 1 % rijksten. Zij konden meer dan 30 % bijschrijven. Hoe scheef willen we het hebben? Terwijl velen voor de keuze staan tussen koken en stoken , kan deze groep blijven dineren en profiteren , want zij betalen naar verhouding minder belasting dan de rest. En waarom is die belasting voor de allerrijksten zo lastig bespreekbaar? Waar is de politieke wil? Hoe eerlijk is dit? De stijgende energieprijzen komen niet door groene energie, zoals sommigen hier beweren. Eerder het tegenovergestelde: het komt door fossiele brandstoffen, die dan niet alleen prijsopdrijvend zijn, maar ons ook afhankelijk maken van autocraten. Er is een route naar lagere prijzen. We moeten vol inzetten op investeringen in onze onafhankelijkheid, zelfvoorzienend worden, zelfstandig zijn en de lasten eerlijker verdelen. Mensen helpen hun woning te verduurzamen en zorgen voor goedkoop vervoer van A, naar B. Alleen zo zorgen we voor een eerlijke transitie en maken we van energiearmoede een begrip uit het verleden. Sara Matthieu, namens de Verts/ALE-Fractie . – Voorzitter, één op de tien Europeanen kan zijn woning deze winter niet verwarmen. En het zijn de mensen die wonen in koude en tochtige huizen die het meest het slachtoffer zijn van die hoge energieprijzen. Europa moet de strijd tegen die energiearmoede dringend opschroeven. En we moeten dat doen door mensen te helpen hun huizen te renoveren en door over te schakelen op hernieuwbare energie, want de goedkoopste energie is de energie die je niet gebruikt. We moeten zorgen dat mensen het beter krijgen dankzij Europees beleid. Het Sociaal Klimaatfonds moet mensen financieel ondersteunen om hun woningen te gaan renoveren. Maar het bedrag daarvan volstaat echt niet en moet minstens verdubbeld worden. Wijk per wijk moeten we mensen helpen met een collectieve aanpak om die huizen te gaan renoveren, zodat de energierekening daalt en mensen een warme thuis kunnen hebben. Een Europa dat levert voor de mensen, zodat iedereen beter wordt van de energietransitie, daar blijf ik voor vechten. Let's get it on. Rudi Kennes (The Left). – Voorzitter, commissaris, de energieprijzen schieten weer eens omhoog. En weten jullie wat dat betekent voor de gewone mensen in Europa? Dat betekent dat meer en meer mensen de keuze moeten maken tussen een warme maaltijd of het verwarmen van hun huis. Dit is een ramp voor gewone gezinnen, die telkens opnieuw angsten uitstaan wanneer ze hun energierekening verwachten. Maar het is ook een ramp voor de industrie. Slechts de allergrootste multinationals kunnen vandaag de dag nog min of meer langdurige contracten afsluiten. Maar de gewone mensen en de kmo's zijn afhankelijk van de grillen van de door jullie zo bejubelde vrije markt. Er dreigt een tsunami aan bedrijfssluitingen, die grotendeels het gevolg zijn van de huidige hoge energieprijzen in Europa. Het is zeer belangrijk om voor die energie, en dus voor de prijzen, opnieuw te zorgen voor publieke controle, zodat we iedereen lagere en stabielere energieprijzen kunnen aanbieden. Want dat is goed voor de mensen, dat is goed voor de gezinnen, maar het is ook goed voor de industrie. Hier in de Europese bubbel is het natuurlijk lekker warm. Maar hierbuiten is het een heel ander verhaal. Wat gaan jullie daaraan doen? Dirk Gotink (PPE). – Voorzitter, de cijfers over energiearmoede in Europa zijn schokkend en ook onacceptabel. In 2022 durfden meer dan zeshonderdduizend huishoudens in Nederland de kachel amper aan te zetten. Eén op de tien Europeanen – we hoorden het al vaak in dit debat – voelt aan den lijve hoe energieprijzen de woonlasten omhoogdrijven en onhoudbaar worden. Het is kiezen tussen een warme woning en andere basisbehoeften. En de overheid laat ondernemers in de steek, door een gebrek aan netcapaciteit. Deze onzekerheden zijn niet alleen een obstakel voor de energietransitie, maar ondermijnen ook ons vertrouwen in de overheid. Dit betekent dat we de huishoudens en ondernemers weer meer energiezekerheid moeten bieden. Dit moeten we doen door te investeren in innovatieve oplossingen voor een betrouwbare energie‑infrastructuur en het bouwen van energie‑efficiënte woningen, met meer energie van eigen bodem. We moeten de bestaanszekerheid van huishoudens centraal stellen en zorgen voor een energietransitie die betaalbaar is en die onze samenleving bij elkaar houdt. Liesbet Sommen (PPE). – Voorzitter, de verwerpelijke en kwetsende uitspraken van extreemrechts hier in dit plenum onderstrepen het jammer genoeg nog maar eens: wij hebben moeten zien dat de rechten van personen uit de lgbtqi‑gemeenschap de laatste jaren zeker worden teruggeschroefd, ook hier in Europa. Het lijkt wel alsof de klok wordt teruggedraaid. Onder het mom van "neutraal onderwijs" en de "bescherming van traditionele waarden" worden boeken verboden, regenboogvlaggen verwijderd en mensen monddood gemaakt. Het is totaal onacceptabel. Dergelijke wetgeving staat haaks op waar de Europese Unie op gebaseerd is. Het zijn onze waarden. Mensen uit de lgbtqi‑gemeenschap ervaren nu meer discriminatie dan vijf jaar geleden en hetzelfde geldt voor betrokken middenveldorganisaties in hun contacten met bepaalde EU‑lidstaten. Wij mogen nooit opgeven. We moeten ons blijven uitspreken tegen homofobie en tegen haatzaaiende retoriek. In de Europese Unie gaan wij uit van tolerantie, respect en verdraagzaamheid, ongeacht iemands seksuele identiteit of genderidentiteit. Sebastiaan Stöteler, auteur . – Voorzitter, beste vrouwen in Iran, jullie hebben het zwaar en jullie kunnen rekenen op de steun van The Patriots for Europe in jullie strijd voor vrijheid. Hoewel andere partijen het cordon sanitaire belangrijker vonden dan een eensgezinde verklaring van dit parlement ter ondersteuning van jullie penibele situatie, hebben de Patriots gewoon mee onderhandeld over de tekst en zijn onze suggesties ook gewoon overgenomen. Voorzitter, ik citeer: "O Profeet, zeg tegen jouw vrouwen en dochters en tegen de vrouwen van de gelovigen dat zij een deel van hun bovenkleding over zich heen laten hangen. En zeg tegen de gelovige vrouwen dat zij hun blikken neerslaan en hun kuisheid bewaren. De mannen zijn de toezichthouders van de vrouwen, omdat Allah de één boven de ander bevoorrecht heeft en omdat zij van hun eigendommen uitgeven aan de vrouwen. En wat betreft de vrouwen waarvan jullie ongehoorzaamheid vrezen: vermaant hen, negeert hen en slaat hen." In soera 4, aya 11, staat over de verdeling van erfenissen dat de man recht heeft op een nalatenschap voor een deel dat twee keer zo groot is als dat van een vrouw. En soera 2, aya 282, schrijft met betrekking tot het strafrecht voor dat de getuigenis van een man evenveel waard is als die van twee vrouwen. En dan hebben we het nog niet eens over de onterechte en neerbuigende aantijgingen over het gebrek aan intelligentie van vrouwen, zoals die in verschillende islamitische rechtsbronnen te lezen staat. En nu zitten we hier met deze verschrikkelijke situatie van de vrouwen in Iran en is het wachten op een blauwe kaart van een van mijn collega's hier, om mij te vertellen dat die verschrikkelijke situatie van de vrouwen in Iran niets met de islam te maken heeft. Ik kan wachten, beste collega's. Ingeborg Ter Laak (PPE). – Voorzitter, in elkaar geslagen, gemarteld en zelfs verkracht worden, puur en alleen omdat je als veertienjarig meisje je hoofddoek afdoet. Dat is de realiteit voor meisjes in Iran als ze opgepakt worden door de moraalpolitie. Sinds de protesten van twee jaar geleden en de dood van Mahsa Amini is de situatie voor vrouwen en demonstranten alleen maar slechter geworden. In Iran ben je als vrouw een tweederangsburger. Wil je geen hidjab dragen? Wil je zelf je kleding kiezen? Dan loop je het risico om in elkaar geslagen te worden, in de gevangenis te belanden of zelfs de doodstraf te krijgen. Alleen dit jaar al zijn 27 vrouwen geëxecuteerd om hun kledingkeuze. En de daders, de verkrachters, de mishandelaars, de onderdrukkers? Zij gaan vrijuit. Het geweld is geïnstitutionaliseerd. Vrouwen zijn in Iran tweederangsburgers. We moeten dit blijven aankaarten, want zolang vrouwen worden onderdrukt, is het onze plicht om te blijven strijden voor hun rechten, waar dan ook ter wereld. Women. Life. Freedom. Ingeborg Ter Laak (PPE). – Voorzitter, commissaris, een rookvrije generatie in 2040, daar gaan we voor. Maar het gaat niet vanzelf. En we weten: zien roken, doet roken – zien vapen, doet vapen. Deze resolutie, als onderdeel van het kankerbestrijdingsplan, helpt ons aan die rookvrije generatie. En als voormalig wethouder in Nederland heb ik strengere maatregelen, zoals deze, ingevoerd en gezien dat ze ook echt werken. Het zou goed zijn als we op Europees niveau zouden samenwerken. Dat geldt ook voor de prijs van sigaretten. Op dit moment zijn de sigaretten in Polen zo goedkoop dat een weekendje ernaartoe vliegen om ze daar te kopen, voordeliger is dan deze sigaretten in Nederland te kopen. Het zou goed zijn als heel Europa zou samenwerken wat betreft de prijs. Laten we samen werken aan die rookvrije en vapevrije toekomst. Alle jongeren in Europa verdienen dezelfde bescherming. Liesbet Sommen (PPE), schriftelijk . – Roken is een dodelijke gewoonte. Ieder jaar kunnen er in de EU maar liefst 700 000 sterfgevallen gelinkt worden aan roken. Dit is een verwoestende realiteit die we niet langer kunnen negeren. We moeten tabaksgebruik dus terugdringen. Dat staat als een paal boven water. Maar het gevaar van roken stopt echter niet bij de roker zelf. Ook tweedehandsrook heeft een enorme impact op de volksgezondheid, zeker bij kwetsbare burgers of kinderen. Daarom moeten we streven naar veilige binnen- en buitenzones waar kinderen, ouderen, zwangere vrouwen, zieken en personen met een handicap beschermd zijn tegen tweedehandsrook, of die nu van sigaretten of vapes komt. Dit niet alleen om zeker te zijn dat ze geen schadelijke stoffen inademen, het gaat tegelijk ook om een cultureel en pedagogisch aspect naar onze kinderen toe. Zien roken, doet immers roken. Als we onze kinderen echt willen beschermen en niet in de val van de tabakslobby willen lopen, moeten we daarnaast ook een einde maken aan de wildgroei van smaakjes in elektronische sigaretten. Om te stoppen met roken heb je geen appel- of chocoladesmaakje nodig. Laten we daarom samenwerken aan een tabaksvrije generatie tegen 2040, en ambitieuze rookvrije zones zijn daar een belangrijk onderdeel van.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2024-11-28_NL.html	Barbara Bonte (PfE). – Voorzitter, commissaris, voor mij begint het kinderrechtenbeleid met het beschermen van de fundamentele rechten van kinderen: een degelijke opvoeding, toegang tot excellent onderwijs zonder linkse indoctrinatie en een veilige en geborgen thuissituatie. Kinderen moeten in een warme en stimulerende omgeving kunnen opgroeien tot sterke en vrije individuen. We moeten daarom traditionele gezinnen en lokale gemeenschappen koesteren en versterken, want daar ligt de sleutel tot het welzijn van elk kind. Onderzoek toont aan dat kinderen die voldoende tijd doorbrengen met hun ouders emotioneel sterker en gelukkiger zijn. Tegelijkertijd laten bedrijven met tevreden werknemers zien dat ze productiever en succesvoller zijn. Het creëren van een evenwichtige omgeving waarin werk en gezin elkaar aanvullen in plaats van tegenwerken, is dus geen luxe, maar een noodzaak. Het hoeft dus geen of‑of‑verhaal te zijn, het kan perfect een en‑en‑verhaal zijn. Een gezonde balans tussen werk en gezin komt dus iedereen ten goede. En het is aan ons om hiervoor te ijveren. Laat kinderen opgroeien in optimale omstandigheden en genieten van het best mogelijke onderwijs. Dat is de beste garantie voor een bloeiende toekomst voor ons volk.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2024-12-16_NL.html	Mohammed Chahim (S&D). – Voorzitter, wat ben ik blij dat we in Europa een ombudsman hebben! Zeker wanneer we te maken hebben met overheden die de grenzen van de rechtstaat opzoeken, mensen willens en wetens apart zetten en onze vrijheden en rechten niet als vanzelfsprekend zien. Gelukkig hebben wij het instituut "Ombudsman" dat ons beschermt en ons tegelijkertijd een spiegel kan voorhouden. Een voorbeeld hiervan is migratie, waar het debat steeds feller en feller wordt. Je zou bijna vergeten dat het om mensen gaat en dat die mensen gewoon rechten hebben. Terecht dat de Ombudsman daarom de afgelopen jaren verslag deed van Frontex en de Europese grenspolitie en hen opriep om de fundamentele rechten van migranten beter te beschermen. Precies daarom hebben wij een ombudsman nodig. Iemand die los staat van de publieke opinie en oog houdt voor wat echt telt: mensenrechten, transparantie en vooral een eerlijke overheid. Ik hoop echt dat wij dat instituut nog meer waarde gaan toedragen en waardigheid gaan geven. Want het is belangrijk om een onafhankelijk iemand te hebben die opkomt voor mensen en ons af en toe een spiegel voorhoudt. Marit Maij (S&D). – Voorzitter, rapporteurs, dank voor uw bijdrage. Voorzitter, 2024 heeft de twijfelachtige eer om misschien wel weer een jaar van natuurrampen te kunnen worden. We hebben het net ook weer gezien in Mayotte en alle steun voor de bevolking daar en aan de slachtoffers. De gevolgen van klimaatverandering worden steeds duidelijker. We zien ze ook hier in Europa. De vreselijke overstromingen kortgeleden in Valencia, maar ook in andere landen in Europa, zoals in Tsjechië, Duitsland, Roemenië, Polen en Slowakije. En dat terwijl klimaatsceptici maar blijven ontkennen dat die gevolgen hier zijn. Die gevolgen zijn onmiskenbaar hier in alle lidstaten. We moeten daar wat aan doen! Daarom is het goed dat we nu geld vrijmaken om de slachtoffers, de mensen die bij de rampen zijn betrokken en de lidstaten te helpen. Die fondsen komen uit de cohesiefondsen en uit het Europees Sociaal Fonds. Het is echter ook belangrijk dat deze fondsen hun primaire doel blijven dienen. Daarom is het zo belangrijk dat, in tijden van crisis, de Europese Unie geld kan vrijmaken en bij voorkeur vanuit een separaat fonds. Zo kunnen enerzijds de cohesiefondsen blijven doen wat ze moeten doen, namelijk de mensen bereiken met het beleid waarvoor het is gemaakt, en anderzijds de effecten van de natuurrampen, die niet meer op zichzelf staan en die heel vaak voorkomen, mitigeren en mensen, slachtoffers en de lidstaten daarbij helpen. Sander Smit (PPE). – Voorzitter, drinkwater is van levensbelang voor elke burger. Drinkwater vereist een goede kwaliteit van drinkwaterbronnen, in de grond en aan de oppervlakte. Laten we de historische en huidige vervuilingsbronnen stroomopwaarts en in delta's eerlijk benoemen. Iedereen moet zijn steentje bijdragen. Zeer zorgwekkende stoffen moeten worden voorkomen, evenals de toename van humane medicijnresten. Waar blijft de EU-steun voor pilotprojecten? De EU moet leren van koplopers. Investeren in waterzuiveringstechnologie. Ruimte voor inzet van meer dierlijke organische mest, verbonden met zoveel mogelijk blijvend grasland, is essentieel voor de waterkwaliteit, voor het voorkomen van uitspoeling, voor de vastlegging van koolstof en voor de bodemkwaliteit. Dit feit moet leidend zijn in het EU-beleid. Geen hetze tegen veehouderij. Geef groene kunstmestvervangers en precisiebemesting in heel Europa de ruimte. Problemen met overschrijdingen van rioolwaterzuivering in stedelijk gebied of natuurlijke kwel van fosfaat mogen niet onterecht worden verweten aan het platteland. Meten is weten. Meer innoveren en filtreren. Dat zorgt voor schoon drinkwater. Mohammed Chahim (S&D). – Voorzitter, vroeger kenden we dat alleen van de camping in Zuid-Europa: zuinig doen met het water in de zomer. Nu is het bijna elke zomer ook in Nederland raak. Vier landen hebben nu meer last van waterstress, zoals dat heet, een jaarlijks tekort aan water. Vier Europese landen en ik ben echt bang dat dat aantal alleen maar gaat stijgen. Het laat zich raden waarom. Waar ik me ook zorgen om maak is de stijgende pfas-waarde in onze rivieren door chemisch afval. Wanneer komen we eigenlijk met een pfas-verbod? Waarom plaatsen we steeds de belangen van vervuilende bedrijven boven die van mensen, boven onze gezondheid? Bedrijven, die een carte blanche krijgen, terwijl onze waterbedrijven meer moeten investeren om hún troep op te ruimen. Uiteindelijk komt er een moment dat het te laat is. Het grondpeil daalt al. Boeren kampen met droogte en microplastics zijn al gewoon een deel geworden van ons dagelijks dieet, naast de gezonde portie pesticiden en pfas. Voorzitter, hoe lang gaat dit nog duren? Ingeborg Ter Laak (PPE). – Voorzitter, je draait je kraan 's ochtends open en er komt bruin water uit. Toegang tot schoon drinkwater is een fundamenteel recht. Toch is vervuild drinkwater de realiteit voor meer dan 14 miljoen Europeanen. Flessenwater is niet altijd te verkrijgen, is niet duurzaam en is veelal duur. Je zou denken dat we in een waterrijk land als Nederland dit probleem niet kennen. Echter, niets is minder waar. Ook in Nederland kennen we steeds meer periodes van droogte en in de delta van Nederland is het schoonhouden van ons drinkwater bijzonder moeilijk. Door vervuiling kost het zuiveren van het water steeds meer energie. Wat wij moeten doen is het echt aanpakken aan de bron. Duidelijke en strenge regels stellen voor vervuiling van ons drinkwater. Alleen zo houden we ons drinkwater schoon, voor nu en in de toekomst.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2024-12-17_NL.html	Ingeborg Ter Laak (PPE). – Voorzitter, collega's, commissaris, wij kunnen ons geen voorstelling maken van de gruwelijkheden die in Syrië hebben plaatsgevonden. Meer dan vijftig jaar dictatorschap en er blijft een zwaar getraumatiseerd land achter, dat nog steeds zeer verdeeld is. De minderheid heeft jarenlang over de meerderheid geregeerd. Dit brengt veel onzekerheid en onvoorspelbaarheid met zich mee. Wij weten niet hoe het nieuwe regime zich zal gaan ontwikkelen, maar we moeten hoopvol zijn en het een kans geven om deze rechtvaardige staat te ontwikkelen. Voor het nieuwe Syrië moet er een grondwet komen die de verschillende Syriërs rechten geeft: vrouwen en etnische en religieuze minderheden. De Europese Unie moet zich inzetten om op basis van een rechtsstaat deze steun te bieden. Onderdeel hiervan zou moeten zijn om de diplomatieke banden aan te halen, zoals Frankrijk op dit moment doet om de ambassades in Syrië op termijn te heropenen. Dit is het moment waarop Europa er bovenop moet zitten. Zeker nu al die verschillende landen met minder goede intenties zich in het conflict mengen. Nu is de tijd voor verandering. Wij moeten als Europa diplomatieke banden aanhalen, zorgen voor stabiliteit in de regio en daar waar dat nodig is ondersteuning bieden. Tom Vandendriessche (PfE). – Voorzitter, collega's, Syrië heeft dringend nood aan zijn dokters en ingenieurs die de voorbije jaren naar Europa kwamen. Asielrecht mag immers nooit een migratiekanaal zijn dat leidt naar een permanent verblijf. Het is en blijft een tijdelijke maatregel voor mensen in nood. Daarbij hoort de duidelijke afspraak terug te keren naar huis zodra de situatie opgeklaard is. Voor de Syrische asielzoekers is dat moment nu aangebroken. De nieuwe Syrische regering vraagt zelf ook dat die asielzoekers terugkeren. Ze zijn immers noodzakelijk om hun land weer op te bouwen. Tienduizenden vluchtelingen die opgevangen werden in de regio van herkomst doen dat ook en keren nu al spontaan terug. Zij die naar Europa kwamen, blijken echter door onze sociale systemen minder geneigd hetzelfde te doen. Deze asielzoekers moeten goed begrijpen wat hun rol is in de heropbouw van Syrië. Die is essentieel. Terugkeer is niet alleen onze verwachting. Het is vooral hun morele plicht. Daarom moeten we alle lopende asielaanvragen, gezinsherenigingen en naturalisatieprocedures onmiddellijk opschorten. De bestaande asielzoekers moeten we voorbereiden op en ondersteunen bij hun terugkeer. Remigratie is verplicht, verwacht en noodzakelijk. Geen discussies, geen excuses, geen uitzonderingen. Malik Azmani (Renew). – Voorzitter, de val van het Assad-regime brengt zowel opluchting als onzekerheid voor Syriërs. De grote vraag is: komt Syrië opnieuw in een periode van instabiliteit of is dit het begin van wederopbouw en stabiliteit en met perspectief voor gevluchte Syriërs om ook veilig terug te keren? Het nieuwe Syrië heeft één voordeel: het kan zich losmaken van de invloed van Iran en Rusland, die alles deden om Assad aan de macht te houden en hun invloed in de regio te versterken. Vorige week riep de Europese Unie op tot een vreedzame machtsoverdracht. Terecht, maar ondertussen zitten landen als Turkije, Israël, het VK en de VS niet stil en voert ook Rusland weer gesprekken met de rebellen die het regime omverwierpen. Landen als Rusland of Iran mogen de toekomst van Syrië niet bepalen. De EU moet daarom ook haar verantwoordelijkheid nemen om ook zelf in gesprek te gaan en dialoog te voeren met Syrië, zodat de periode van wederopbouw kan beginnen. Niet alleen voor de veiligheid en stabiliteit van Syrië, niet alleen voor de veiligheid en stabiliteit van de regio, maar ook voor de veiligheid en stabiliteit van Europa. Bert-Jan Ruissen (ECR). – Voorzitter, collega's, wat gunnen we het veelgeplaagde volk van Syrië een hoopvolle toekomst. De grote vraag is echter: gaan de nieuwe machthebbers daarvoor zorgen? De rebellen van HTS beloven dan wel de rechten van minderheden te zullen beschermen, maar tegelijkertijd willen ze ook de sharia invoeren. Zeer tegenstrijdig allemaal en moeilijk met elkaar te verzoenen. De sharia kent doorgaans immers weinig genade voor andersdenkenden. De christenen in Syrië zijn daarom bang, heel erg bang. De situatie is zeker voor hen uiterst onzeker. De zorg voor minderheden moet dan ook de hoogste prioriteit krijgen in onze bejegening van de machthebbers. Ik ben blij dat de hoge vertegenwoordiger daar inderdaad ook oog voor heeft. Hoop voor Syrië is er alleen als er ruimte blijft voor de kerk om de blijde boodschap te blijven uitdragen. De boodschap van kerst, namelijk dat God zijn zoon zond naar de aarde tot vergeving van de zonden. Wouter Beke (PPE). – Voorzitter, mevrouw de hoge commissaris, u was één week in functie en alvast één autoritair regime is gevallen. We kunnen alleen maar blij zijn met de val van Assad. Wie twijfelt of dat we daar blij mee moeten zijn, moet maar eens kijken naar de beelden van de Sednayagevangenis of luisteren naar de getuigenissen. Een menselijke gevangenis, een menselijk slachthuis, het slachthuis van Assad. Dit is een nieuwe kans. Ja, het is misschien ook een nieuwe bedreiging want we moeten zorgen dat het niet wordt zoals Irak na de val van Saddam Hussein. Of Libië na de val van Kadhafi, of het nieuwe Afghanistan. Dat wil zeggen dat Europa en dat u, mevrouw, in eerste instantie, de leiding moet nemen. Zorgen dat regimes zoals Turkije, Iran en Rusland niet van het vacuüm gebruik maken om hun invloed uit te breiden. We hebben nood aan een plan voor Syrië, maar ook met Syrië. Er zijn 13 tot 15 miljoen Syriërs in de diaspora. Zij kijken ook met grote bekommernis naar dat land. Europa moet zorgen voor stabiliteit en moet met hen in dialoog gaan. Niet door hen vandaag terug te sturen, maar wel door samen een toekomstplan uit te denken. Daarvoor rekenen we op u, mevrouw! Sander Smit (PPE), "blauwe kaart"-vraag . – Voorzitter, ik zou mevrouw Ballarín Cereza willen vragen wat ze eigenlijk vindt van het feit dat nu aan het licht is gekomen dat de Europese Commissie zelf, gericht op basis van politiek en geloof en onder schending van de bestaande wetgeving, een gerichte beïnvloedingscampagne heeft uitgevoerd in Nederland, op Nederlandse burgers, voor eigen wetsvoorstellen. Quod licet iovi, non licet bovi. Vindt u het niet erg dat de Commissie in Nederland, in mijn lidstaat, zelf heeft gedaan waar men anderen van beschuldigt en wat volgens de wet niet mag? Moeten we ons niet allereerst ook in deze instellingen zelf aan deze wetgeving houden, voordat u roept om verdere aanscherping in censuur of andere partijen beschuldigt? Sander Smit (PPE), "blauwe kaart"-vraag . – Voorzitter, ik ben eigenlijk wel geschokt. Ik heb hier van de linkse en de groene fracties eisen gehoord om social media uit te schakelen. Dat is de verkeerde weg! Er werd net gewezen op het gebrek aan digitale en sociale platforms uit Europa. Dat komt door onze wetgeving, de AVG-wetgeving. En dan hebben we tegelijkertijd een Europese Commissie die richting burgers van mijn land gerichte beïnvloedingscampagnes heeft gelanceerd. Laten we ons eerst aan de eigen wetgeving houden voordat we gaan wijzen naar Amerika, naar Donald Trump en naar de sociale media. In heel veel landen zijn die sociale media het laatste vrije middel voor burgers om zich te kunnen uiten. Denken we daar ook voldoende aan in dit huis? Hoe denkt u daarover? De heer Smith maakte gewag van één stupide, domme actie van de Europese Commissie om de opinie te beïnvloeden in Nederland. Daar vindt hij mij aan zijn zijde. Hij stelt het echter gelijk aan de miljoenen pogingen waarvoor president Poetin miljarden betaalt om onze democratie onderuit te halen. Dat kan nooit gebeuren. Sebastian Kruis (PfE). – Voorzitter, daar staan we weer. De linkse maffia gaat steeds een stapje verder om concurrenten uit de weg te ruimen. Niet alleen moeten social media nog verder worden gecensureerd, ook democratische verkiezingen moeten nu opnieuw, als de uitslag niet bevalt, zoals in Roemenië. Het zijn de partijen die over elkaar heen struikelen om landen als Hongarije, Polen, Nederland en andere landen de maat te nemen over democratie en rechtsstaat, bijvoorbeeld als het gaat om de aanpak van illegale immigratie, die nu wel staan te juichen toen de uitslag van de democratisch verlopen verkiezingen in Roemenië ongedaan werd gemaakt. Hypocrisie om duizelig van te worden. Natuurlijk maak ik mij ook zorgen over Russische inmenging in Europa, maar ook over hoe makkelijk links de democratie opzij zet als het even tegenzit. Want dit schept natuurlijk een precedent. Nu is het Roemenië, maar volgende keer vindt een andere partij in Europa een paardenkop in zijn bed. Want blijkbaar geldt de bescherming van de rechtsstaat alleen als je van de juiste politieke kleur bent. Anders wordt de rechtsstaat als wapen tegen je ingezet. Zoals tegen Geert Wilders. Matteo Salvini of Marine Le Pen. Voor de uitslag in Roemenië zal het waarschijnlijk niet zoveel uitmaken. Maar wat ik al vaker heb gezegd tegen links: censuur is niet de oplossing om jullie ondergang te voorkomen. Je kunt verkiezingen honderd keer opnieuw doen, de opmars van patriottische partijen is niet te stoppen. Wouter Beke (PPE). – Voorzitter, collega's, commissaris, onze westerse democratie, die valt of staat met het vertrouwen van verkiezingen en in verkiezingen. Objectieve, eerlijke, onpartijdige verkiezingen vormen het absolute fundament van een westerse democratische samenleving. Zoals Nelson Mandela ooit terecht zei: "een vrije pers, vrije mening". Vrije media is essentieel voor het functioneren van onze democratie. Voor velen van ons is die pers vandaag ook sociale media. Het is dan ook onacceptabel dat sociale mediaplatformen die cruciale rol niet vervullen. Het feit dat ze zich laten misbruiken door figuren als Vladimir Poetin is simpelweg onaanvaardbaar. Voor de invoering van de Digital Service Act kon de Commissie zich nog verschuilen achter een gebrek aan instrumenten, een gebrek aan tools om op te treden. Vandaag kan ze dit niet meer. Daarom roep ik de Commissie op om deze kwestie tot op het bot uit te zoeken. De verantwoordelijkheid van platformen zoals TikTok in de beïnvloeding van de Roemeense verkiezingen moet duidelijk in kaart gebracht worden en vervolgens moeten er sancties komen, juiste sancties en maatregelen. Wie toelaat dat een autocraat, een oorlogsmisdadiger, zich mengt in verkiezingen in Europa, die kan net zo goed de democratie en de vrije verkiezingen opdoeken. Laten we er samen voor zorgen dat onze verkiezingen vrij en eerlijk blijven, en beschermd tegen buitenlandse inmenging en misbruiken van sociale mediaplatformen. Onze democratie, die verdient niets minder. Ingeborg Ter Laak, namens de PPE-Fractie . – Voorzitter, collega's, beste commissaris, wat als verkrachting in een conflict normaal is en je geen enkele mogelijkheid hebt om je ertegen te wapenen? Bovendien, als je slachtoffer wordt, kan je ook niet over je pijn en verdriet vertellen. Als je dat doet, loop je het risico om afgewezen te worden, om uitgesloten te worden uit je eigen gemeenschap. Dit is wat meisjes en vrouwen in Congo en Soedan overkomt. Meisjes, kinderen, zij zijn soms nog maar negen jaar oud. Ik heb dit met eigen ogen gezien, twintig jaar geleden in Congo en helaas is het vandaag de dag nog steeds de realiteit. Seksueel geweld is een effectief en betrouwbaar wapen om een hele bevolking te vernederen en hele gemeenschappen te ontwrichten. Dit wapen is voor militaire groeperingen altijd gratis voorhanden en het wordt dan ook vaak ingezet. Seksueel geweld veroorzaakt niet alleen een levenslange mentale schade, maar ook bijna altijd een enorme fysieke schade. Zo maakte de VN recent bekend dat een meisje van elf overleed aan de verwondingen die ze opliep door verkrachting. Een vrouw is meer dan 35 dagen vastgehouden en verkracht door groepen mannen. Vrouwen zouden nooit het tactisch wapen mogen zijn van een tegenstander, om de ander te vernederen en te controleren in oorlog. En laten we er bij het ontstaan van vredesinitiatieven voor zorgen dat vrouwen altijd aan de onderhandelingstafel zitten en zorgen dat seksueel geweld een onderwerp is van het gesprek, zodat de daders ter verantwoording worden geroepen en de slachtoffers gesteund. Marit Maij, namens de S&D-Fractie . – Voorzitter, mevrouw de hoge vertegenwoordiger, collega's, seksueel geweld tegen vrouwen, verkrachting, wordt ingezet als een middel in de oorlog. Vrouwen en meisjes worden ingezet als middel in oorlogsvoering. Met die vrouwen en meisjes worden hele gemeenschappen gestraft, vernederd en ontwricht. Seksueel geweld in conflict is een oorlogsmisdaad en vrouwen en meisjes worden disproportioneel geraakt. 95% van de geregistreerde zaken betreft vrouwen en meisjes. Het veroorzaakt fysieke, emotionele en psychologische littekens bij de betrokkenen, maar ook in hun gemeenschappen. Slachtoffers en hun familieleden lopen het risico om geïsoleerd te raken, om buiten hun gemeenschap geplaatst te worden. We hebben het vandaag over de DRC en Soedan. Maar laten we eerlijk zijn, dit gebeurt in alle situaties waar oorlog is, ook op andere continenten op dit moment. Het gaat om verkrachting, om groepsverkrachting, seksueel misbruik, seksuele slavernij, gedwongen prostitutie. De strijdkrachten maken zich daaraan schuldig in de DRC en in Congo, aan beide zijden. Het is belangrijk dat de EU aan de slag gaat om vrouwen en meisjes, maar ook de mannen en jongens die hier slachtoffer van zijn, te beschermen, om internationaal recht te beschermen. Zero tolerance als het gaat om seksueel geweld. Obstakels voor humanitaire hulp wegnemen. Ik vraag daarom aan de EU om samen met de lidstaten te zorgen voor meer humanitaire hulp om te zorgen dat er gerichte hulp is voor de slachtoffers, om te zorgen dat er gerichte sancties zijn tegen de commandanten van de strijdkrachten die dit mogelijk maken, maar ook om ervoor te zorgen dat deze vrouwen en meisjes niet alleen beschermd worden, maar een plek krijgen aan de tafel. Dat zij geen middel zijn voor oorlogsvoering, maar dat zij bijdragen aan de vrede. Want dat is de belangrijkste taak die vrouwen en meisjes goed kunnen oppakken. Ingeborg Ter Laak (PPE). – Voorzitter, commissaris, collega's, de anti-EU en de anti-Oekraïense propagandamachine draait in Rusland op volle toeren om de oorlog in Oekraïne goed te praten. Poetin zet alles op alles om de moraal van Oekraïne te breken. Oekraïne zou niet mogen bestaan. Het zou geen legitiem land zijn. De waarheid is echter anders: 92 % van de Oekraïners wilde onafhankelijk worden. 92 % van de Oekraïners wil ook geen bezet land aan Rusland overdragen. Een oorlog die al bijna elf jaar woedt, met de illegale inname van de Krim. Een oorlog tussen een dictator en een inmiddels democratisch land. De verschillen tussen deze twee landen zouden niet groter kunnen zijn. Oekraïne is geen Rusland. Oekraïne is een democratisch land. Een land met een Europese geschiedenis die vele jaren teruggaat. Poetin stopt niet bij Oekraïne. Laten wij niet naïef zijn. Slava Ukraini!	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2024-12-18_NL.html	Hilde Vautmans (Renew). – Voorzitter, we moeten eerlijk durven zeggen dat we zitten met een leiderschapscrisis in Europa. Niet bij u, de Commissie, maar wel bij de Raad. Zoals ook collega Gerbrandy al zei. En onze Europese burgers zitten vandaag met reële angsten: over de militaire zwakte van Europa, over een mogelijke nucleaire aanval en over hun spaargeld. Of dat wel veilig is bij onze banken. En wat komt er voor een advies van de lidstaten? In Nederland roept men de mensen op om contant geld van de bank te halen. In Zweden drukt men oorlogsbrochures en in België roept de minister van Binnenlandse Zaken op om een zaklamp in huis te halen. Het is heel goed, collega's, dat men mensen wil voorbereiden op een mogelijke oorlog. Maar zaklampen zijn geen voorbereiding. Brochures zijn geen voorbereiding. Dat zijn onnozele rariteiten. Ik vraag en ik vertrouw Ursula von der Leyen – Ik hoop dat u haar deze boodschap geeft – dat zij de Raad gaat overtuigen om de volgende acties te nemen: 1. zekerheid dat het geld van onze burgers bij de banken veilig is; 2. een versneld plan voor die Europese defensie-unie en voor dat Europese leger. Eerlijk gezegd, collega's, is mijn wens onder de kerstboom een daadkrachtig Europa met een Europese defensie-unie en een Europees leger. Dat zal onze burgers beschermen. Marieke Ehlers (PfE). – Voorzitter, migratie staat opnieuw op de agenda van de Europese Raad. En vandaag, op de zogenaamde Dag van de Migrant, moet ik constateren dat echte oplossingen uitblijven. De onwil of het onvermogen van de EU om ongecontroleerde migratie naar onze prachtige landen daadwerkelijk aan te pakken, heeft ertoe geleid dat velen van ons zich vreemdelingen voelen in onze eigen dorpen en steden. De EU doet alsof migratie iets onvermijdelijks is. Dat is onzin. Er zijn effectieve en realistische maatregelen mogelijk en het is niet zo ingewikkeld als ons vaak wordt voorgehouden. Dat laten wij in Nederland nu zien. Wij bepalen zelf wie in onze landen mag blijven en wie moet vertrekken. We hebben geen migratie nodig. Wat we wel nodig hebben is een pro-gezinsbeleid. We moeten ervoor zorgen dat onze eigen bevolking een stabiele basis heeft. Zoals een huis en een goed inkomen. Zodat mensen een gezin kunnen stichten. En we moeten onze kinderen ervan overtuigen dat technische vaardigheden minstens zo waardevol, zo niet waardevoller zijn dan academische vaardigheden. Ik weiger te accepteren dat we in Europa afhankelijk zouden zijn van artsen, apothekers of astronauten uit Afghanistan, Jemen of Malawi. Ik weiger te accepteren dat ongecontroleerde migratie een onvermijdelijke kracht is waar we niets aan kunnen doen. En ik weiger te accepteren dat onze kinderen vreemdelingen worden in hun eigen land. Tom Berendsen (PPE). – Voorzitter, beste collega's, het jaar 2024: oorlog op ons continent, terwijl we voor onze veiligheid afhankelijk zijn van de Verenigde Staten; hoge Europese energieprijzen en tegelijkertijd een steeds grotere afhankelijkheid van China voor onze grondstoffen; onze industrie, ons concurrentievermogen en onze werkgelegenheid die onder druk kwamen te staan. Voor gezinnen stijgen de prijzen en de rekeningen. Aan de keukentafel vraagt men zich af: Komt er oorlog? Heb ik straks nog een baan? Hoe ziet de toekomst van mijn kinderen eruit? Onze positie als Europese Unie in een snel veranderende wereld is terecht het thema van de vergadering van de Raad deze week. Tegen de Raad en de lidstaten zeg ik: Durf te kiezen. Energie, defensie, innovatie – dat heeft in Europa prioriteit. Zet daar de mankracht en het budget op. Wees terughoudend op veel andere onderwerpen en help mee om wetgeving te vereenvoudigen. De kersttijd is een mooi moment voor reflectie en een blik op de toekomst. Een terugblik op 2024 stemt wellicht niet meteen hoopvol, maar er is genoeg om hoopvol over te zijn. Als Europa samenwerkt, als we onze krachten bundelen, als we het gemeenschappelijk belang en de lange termijn voorop stellen in de politiek, kunnen we een inhaalslag maken. Laat 2025 het jaar van samenwerking zijn. Laten we verschillen overbruggen, want we hebben elkaar hard nodig. Juist nu. Wouter Beke (PPE). – Voorzitter, commissaris, Merry Christmas en een Happy New Year . Dat is wat we elkaar deze dagen allemaal toewensen. Maar dat is het niet aan onze buitengrenzen. Er is de oorlog in Oekraïne, en Poetin, die elektriciteitsinfrastructuur vernietigt en op die manier figuurlijk en letterlijk de Oekraïners in de kou laat staan. We hebben hier vanmorgen de Georgische president ontvangen, die moedig de protesten tegen de Russische beïnvloeding aanmoedigt. We hebben Moldavië, waar 100 miljoen geïnvesteerd door Rusland om de verkiezingen te manipuleren. En aan de grenzen van Polen worden asielzoekers gebruikt in de hybride oorlogsvoering. It is not quiet on the Eastern front . Europa heeft nood aan een ring of friends , maar op dit moment hebben we alleen een ring of fire . Gisteren heb ik hier gepleit voor een krachtig antwoord op het onderzoek naar TikTok in Roemenië en de Europese Commissie heeft daartoe gisteren ook beslist: zeer goed! Die daadkracht hebben we de volgende momenten ook nodig. De vraag is niet óf Rusland in oorlog is en wannéér. Rusland ís vandaag in oorlog, op een hybride manier en op sociale media. En dat verdient alleen afkeuring van dit hele Parlement. Mohammed Chahim, namens de S&D-Fractie . – Voorzitter, niet ver van mijn huis staat de oude Philipsfabriek, het bedrijf dat zijn groei te danken heeft aan de opkomst van de gloeilamp. Het succes van Philips laat zien dat het omarmen van innovatie zorgt voor groei, banen en nieuwe uitvindingen, nieuwe innovatie. De gloeilamp die Philips zoveel succes heeft gebracht is niet uitgevonden door het efficiënter maken van een kaars. Waarom hebben we dan nog wel die tunnelvisie in Europa als het aankomt op onze auto-industrie? We houden wanhopig vast aan een oude technologie. We houden wanhopig vast aan die kaars. We hebben, in plaats van te kiezen voor investeren in waardeketens voor de elektrische auto, gekeken naar kleinere motoren die efficiënter zijn, en kijk wat er gebeurt. China en de VS zetten wel in op die gloeilamp, want vasthouden aan de oude techniek beschermt onze banen niet en zorgt al helemaal niet voor nieuwe banen. Het probleem is de markt, die juist gecreëerd wordt door groene wetgeving, door een gelijk speelveld. Zo creëer je vraag en creëer je groei. Dus mijn vraag vandaag is: Wanneer gaat bij u dat lampje branden? Wanneer gaan wij dat licht zien? Anja Hazekamp, namens de The Left-Fractie . – Voorzitter, de desastreuze gevolgen van de klimaatverandering worden steeds zichtbaarder en kosten ook steeds meer mensenlevens. Dier- en plantensoorten sterven uit in een ongekend tempo, en vervuiling van bodem, lucht en water treft de basis van ons bestaan. Iedere dag uitstel brengt ons dichter bij een onomkeerbare verwoesting van onze planeet. Niets doen gaat gepaard met torenhoge kosten. En wat doet de Commissie? En een groot deel van dit Parlement? Die luisteren liever naar de industrie, naar Big Agro en naar populisten die deze waarheden moedwillig ontkennen, die stuk voor stuk onze toekomst op willen offeren voor economisch gewin op korte termijn. Commissaris Ribera, u heeft het nu voor het zeggen. Maar wat gaat u doen? Hoe gaat u het gevecht aan met nepnieuws van extreem rechts? Ook hier in dit Parlement? En u zegt dat uw ambities ten aanzien van de Green Deal niet zijn veranderd. Maar wat is dan de tijdlijn? Wanneer presenteert u de ontbrekende voorstellen van de Green Deal? Barbara Bonte (PfE). – Voorzitter, effectbeoordelingen kunnen inderdaad heel nuttig zijn om te weten wat het effect van een bepaald beleid is. Maar we hadden die vijf jaar geleden nodig. Nu is het te laat. Want vandaag is het resultaat van de Green Deal overduidelijk. Onze industrie, die ooit symbool stond voor vooruitgang, werkgelegenheid en welvaart, kraakt onder onbetaalbare energieprijzen, loodzware regelgeving en onrealistische doelstellingen. Investeringsbeslissingen worden uitgesteld en er dreigen massaal veel ontslagen. De Green Deal maakt onze industrie volledig kapot. Wat we nodig hebben is een industriële renaissance. En we mogen onze ambities gerust hoog genoeg leggen. Europa moet terug leider worden in technologische innovatie, hoogwaardige productie en economische groei. Voor minder mogen we echt niet gaan. Om dit te bereiken moeten er zeker drie zaken gebeuren. Ten eerste, energie. Energie moet in de eerste plaats betrouwbaar, betaalbaar en beschikbaar zijn voor onze bedrijven. Ten tweede mogen ondernemers niet worden verstikt door allerhande regeltjes en rapporteringsverplichtingen. Hoe meer van deze regeltjes worden geschrapt, hoe beter. En last but not least moet de focus weer komen te liggen op het creëren van jobs en welvaart en niet op het najagen van groene dogma's. Tom Berendsen (PPE). – Voorzitter, de Europese Unie is de op een na grootste economische macht ter wereld. Nu we stevig worden uitgedaagd door andere grote machtsblokken, ligt er een enorme opdracht voor ons: onze concurrentiekracht behouden, onze economie verduurzamen, onze manier van leven beschermen. En dat allemaal tegelijk. Dat is verre van eenvoudig. We hebben een oorlog op ons continent, grote afhankelijkheden op het gebied van energie, defensie, en grondstoffen, en innovatieachterstand op de VS en China. Collega's, ik snap dat de zorgen groot zijn. Dat betekent dat er nu leiderschap nodig is. Tegen de partijen rechts van ons zeg ik: Veeg de Green Deal niet van tafel, want de belofte aan onze kinderen van een schone, concurrerende economie moeten we waarmaken. Tegen de partijen links van ons zeg ik: Blijf niet met oogkleppen op op dezelfde weg doorgaan, want we verliezen onze industrie en worden alleen maar meer afhankelijk van anderen. Ik houd hier vandaag een pleidooi voor verstandige politiek vanuit het midden. Pak Europees de beschikbaarheid en de betaalbaarheid van schone energie aan. Bescherm onze industrie tegen oneerlijke concurrentie vanuit andere delen van de wereld en werk aan vereenvoudiging van wetgeving. Zet in op innovatie, energie, infrastructuur en schone technologie. Kortom, bied zekerheid door ambitieus en realistisch klimaatbeleid te koppelen aan strategische en groene industriepolitiek. Kris Van Dijck (ECR). – Voorzitter, meneer de minister, mevrouw de commissaris. Klimaatbeleid op zich is de boosdoener niet. Wel het gebrek aan aandacht voor de gevolgen ervan voor de concurrentiekracht, de industrie en het transport. De kost van overregulering is enorm. Graydon berekende dat 30% van onze bedrijven wordt bedreigd door de rapportageverplichtingen van de ESG-criteria. De Europese wetgeving is te gedetailleerd, te dwingend en vaak ook nog eens incoherent. We discussiëren vandaag over de impact van de Green Deal. Maar hadden we dat niet beter in het begin wat grondiger en evenwichtiger aangepakt? Laat het in ieder geval een les zijn voor de toekomst. En daarom, mevrouw de commissaris, moet deze commissie veel betere effectbeoordelingen maken vooraleer een wetsvoorstel wordt gelanceerd, die beoordelingen ook doorvoeren tot op lidstaat- en deelstaatniveau, en ten derde rekening houden met de opeenstapelende impact van al die wetgeving. Tot slot roep ik op om het beleid te baseren op wetenschappelijke kennis, niet op ideologie, zoals bijvoorbeeld bij kernenergie. Dan hebt u in ons een bondgenoot. Rachel Blom (PfE). – Geachte Voorzitter, geachte commissaris, de Green Deal, Fit for 55, het ETS, de verordening voor een nettonulindustrie: regel op regel en de één nog strenger dan de ander. De EU creëert een moeras van juridische onzekerheid waar onze bedrijven in vastlopen. En ondertussen zien we de VS dereguleren en steunt China zijn bedrijven volop. Hier in Europa zijn wij kampioen regels stapelen zonder dat van tevoren goed is onderzocht of deze regels in de praktijk wel haalbaar, uitvoerbaar en betaalbaar zijn. In het kader van "beter laat dan nooit" steunen wij de oproep voor een effectbeoordeling, waarbij ook de effecten op de werkgelegenheid, de economie en de concurrentiekracht moeten worden meegenomen. We zijn hier om beleid te maken waar onze burgers en bedrijven beter van worden. Daarom is het tijd dat de EU leert van haar fouten, stopt met het opdringen van regels gebaseerd op idealen, luistert naar de sectoren zelf en gaat acteren op basis van feiten. Alleen zo zorgen we voor een sterk ondernemingsklimaat en laten we onze bedrijven en de burgers niet in de kou staan. Jeannette Baljeu (Renew). – Voorzitter, geachte commissaris. Ik hoor steeds meer berichten over het verminderen van investeringen in onze Europese industrie. Op veel plekken wordt gevreesd dat de verduurzaming vertraagt. Ook in het cluster Rotterdam, Antwerpen en het Ruhrgebied. De Green Deal is een noodzakelijke stap in de richting van een schone economie en daar wil ik ook aan vasthouden. Maar stabiliteit is nodig voor een sterk ondernemingsklimaat. We mogen deze noodkreet niet negeren. Europa moet zijn concurrentiekracht herstellen. Daarom hebben we effectbeoordelingen van het Green Deal-programma nodig. In het bijzonder moeten we de effecten op de grote industriële clusters toetsen. Ook de gevolgen voor de hele keten moeten we daarin meenemen. Want zonder oplossingen verliezen we niet alleen de Europese industrie, maar ook de waardeketens. En daar zijn we er dan nog niet mee. Want de industrie zet in op duurzaamheid. Maar er is onvoldoende vraag naar schone producten, die ze kunnen en willen maken. Ik roep de Commissie dan ook op om ook aan de slag te gaan met het creëren van een echte Europese markt voor schone industriële producten. Een vraagontwikkeling is van belang. Marit Maij (S&D). – Voorzitter, commissaris, een cao, een collectieve arbeidsovereenkomst beschermt werknemers. Werknemers weten wat hun salaris is. Ze weten wat de werktijden zijn. Ze weten hoeveel het pensioen is dat ze opbouwen. Maar die wettelijke bescherming kan in onstuimige tijden, met veel druk van rechts – wat we hier al gehoord hebben – afgebrokkeld worden. En dat terwijl de minimumloonrichtlijn juist eist dat we in alle Europese lidstaten 70 %, sorry 80 % van onze werknemers onder die cao laten vallen. In Nederland is dat nu 70 %. Ook de Nederlandse overheid moet aan de bak. En de sociale dialoog is daarbij belangrijk. Maar als werkgevers en vakbonden het niet met elkaar eens zijn, dan is daar het recht op staken. En dat stakingsrecht is ook belangrijk, want we zien nu ook dat onder druk, onder rechtse druk, bijvoorbeeld het demonstratierecht kan worden ingeperkt. En dat kan ook met het stakingsrecht gaan gebeuren. Daarom, Voorzitter en mevrouw de commissaris, is het zo belangrijk dat dit recht, dat opgenomen is in het Europees Sociaal Handvest, ook echt beschermd wordt en beschermd blijft. Rudi Kennes (The Left). – Voorzitter, ik maak mij grote zorgen over het grote aantal Europese politici dat de rechten van werknemers op staking en collectieve overeenkomsten probeert in te perken. Net nu we met ongeziene hebzucht van bedrijven te maken krijgen en met directe aanvallen op de rechten van werknemers. Kijk naar de Arizona-coalitie in België bijvoorbeeld. Ze zitten nog niet eens in de regering en toch hebben ze het al over het beperken van het stakingsrecht en aanvallen op de vakbonden. Bovendien willen ze de bescherming van vakbondsafgevaardigden afzwakken. Ten slotte willen ze individuele onderhandelingen promoten om de arbeidersklasse te verdelen. En in Europa is het niet veel beter. Overal waar rechts en zeker extreemrechts aan de macht komt, zien we aanvallen op de rechten van werknemers. Het zijn de vijanden van de arbeiders, ondanks wat ze tijdens de verkiezingen allemaal vertellen. Alle progressieve krachten moeten samen vechten tegen deze autoritaire aanvallen en blijven opkomen voor het recht op protest, collectieve arbeidsonderhandelingen en democratie op het werk. We mogen nooit vergeten dat de vakbonden altijd het eerste doel waren van fascisten. We laten dat nooit meer gebeuren. No pasará . Sara Matthieu, namens de Verts/ALE-Fractie . – Voorzitter, drie jaar geleden stortte een school in aanbouw in Antwerpen in en de gevolgen waren verschrikkelijk. Vijf doden, negen zwaargewonden onder de arbeiders. Het was een gitzwarte dag voor de Belgische bouwsector. En die arbeiders kwamen uit alle hoeken van Europa en in onderaanneming, steeds door andere bedrijven. De slachtoffers die het konden navertellen, spraken over zwartwerk, over onveilige werkomstandigheden, over schijnzelfstandigheid, over uitbuiting. En we kennen de oorzaken. Want die bedrijven werken telkens met andere onderaannemers, die het niet zo nauw nemen met onze sociale bescherming en de regels telkens omzeilen. Sociale dumping is een schande, dames en heren, en tegelijkertijd zorgt die voor oneerlijke concurrentie voor de bedrijven die wel de regels volgen. Daarom, beste Commissie, vraag ik nogmaals om duidelijke wetgeving die de ketens van onderaanneming beperkt en die bedrijven echt aansprakelijk maakt voor de hele keten. Laten we moderne slavernij in het hart van Europa eindelijk een halt toeroepen. Rudi Kennes, namens de The Left-Fractie . – Voorzitter, in Antwerpen hebben we de gevolgen van onderaanneming reeds gezien bij Borealis en PostNL. Een wirwar van onderaanneming waar een kat haar jongen niet meer kan vinden. Onlangs toonde een universitaire studie aan dat er gemiddeld zestien onderaannemers zijn met tot zeven verschillende lagen van onderaanneming. De arbitraire besparingsregels van de Europese Unie dwingen lidstaten en lokale overheden om overheidsopdrachten toe te kennen aan het goedkoopste bod. Dat zorgt voor een hele keten aan onderaannemers die zich niets aantrekken van collectieve arbeidsovereenkomsten. Het resultaat? Werknemers komen in precaire jobs met slechte loon- en werkomstandigheden. De EU moet dringend de bezuinigingsregels en de richtlijn inzake overheidsopdrachten herzien en wetgeving opstellen over onderaanneming. Uitbesteding en onderaanneming moeten we echt zoveel mogelijk beperken. Wat we nodig hebben is een zwarte lijst van bedrijven die weigeren om zich aan collectieve arbeidsovereenkomsten te houden. Daarnaast moeten we ook meer geld vrijmaken voor arbeidsinspecties. We kunnen niet toestaan dat de zogenaamde vrije markt de rechten van onze werknemers of onze openbare diensten kapotmaakt. Gelijke rechten voor alle werknemers nu. Marit Maij (S&D). – Voorzitter, mevrouw de commissaris. In Nederland zijn 9000 distributiecentra verspreid over 40 miljoen vierkante meter. En in die distributiecentra worden nu kerstpakketjes gesorteerd. Dat klinkt heel mooi. En dat zou ook mooi zijn als de bedrijven die daarachter zitten zich niet verschuilen achter ketens van onderaanneming en bezuinigen op arbeidsomstandigheden en het salaris van de werknemers die daar werken, vaak arbeidsmigranten. Het is werk dat Nederlanders niet willen doen omdat het loon te laag is, er te veel onregelmatige uren moet worden gewerkt en de werknemers te afhankelijk zijn van bijvoorbeeld uitzendbureaus. We moeten deze groep beschermen, ook op Europees niveau, mensen die werken in de distributiecentra, in de vleesindustrie, in de glas- en tuinbouw of op de bouwplaatsen, door te kijken naar een maximum aantal lagen van onderaanneming, een maximum aantal keer uitzenden en daarna gewoon vast in dienst. En meer geld en menskracht bij de inspectie, zodat we dit ook echt kunnen gaan controleren. (De spreker stemt ermee in om te antwoorden op een "blauwe kaart"-vraag) Marit Maij (S&D), "blauwe kaart"-antwoord . – Voorzitter, dat is een heel goed punt, want je ziet dat heel veel werknemers die bijvoorbeeld werken in de industrieën die ik net benoemde, uit Oost-Europese of Centraal-Europese landen onder valse voorwendsels naar Nederland worden gehaald door uitzendbureaus die ze van alles en nog wat voorspiegelen wat niet waar is, en dat zij vervolgens werken onder arbeidsomstandigheden en met salarissen die echt onvoldoende zijn en ook nog onder de Nederlandse cao's. Dus ja, er gaat een hoop goed, maar er gaat ook heel veel mis en daar moeten we heel hard aan werken. Bert-Jan Ruissen (ECR). – Voorzitter, geachte commissaris, beste collega's, vandaag spreken we over de uitdagingen voor de Europese boeren en leggen we met name de vinger bij het feit dat heel veel boeren te kampen hebben met heel serieuze mentale klachten. Hoe komt dat toch en wat kunnen we eraan doen? Een recente peiling onder boeren in mijn land wees als belangrijkste oorzaak knellende regelgeving aan. Gevolgd door een onzeker toekomstperspectief, onvoldoende waardering vanuit de markt en financiële zorgen. De lasten van toenemende regeldruk en een ontbrekend verdienmodel drukken zwaar op de schouders. Het water staat veel boeren aan de lippen. Ik roep de Commissie daarom op alsnog te komen met een gedegen effectbeoordeling van de Green Deal en snel werk te maken van het verminderen van de regeldruk. Het welbevinden van onze boeren moet hoger op het prioriteitenlijstje komen te staan. Anja Hazekamp (The Left). – Voorzitter, goh, wat hebben de zelfverklaarde belangenbehartigers van de boeren het weer druk. Ik hoor hier vooral dat we meer naar boeren moeten luisteren en dat we ze vooral meer financieel moeten steunen. Ondertussen loopt de landbouwlobby de deur plat bij de Commissie en het Parlement om nog meer geld binnen te halen voor de allergrootste bedrijven. En als klap op de vuurpijl steunden deze hardroepende Europarlementariërs, en zelfs de Eurocommissaris, de desastreuze Mercosur-handelsovereenkomst. Hiermee steken ze Europese boeren een dolk in de rug. De enigen die garen spinnen bij Mercosur zijn de industriële boeren, veevoerproducenten en giffabrikanten. Er zal nóg meer gesleept worden met dieren, nóg meer bos gekapt worden voor de productie van veevoer en biobrandstoffen en nóg meer landbouwgif worden gebruikt. De verliezers, dat zijn de kleine en duurzame boeren, dat zijn de bewoners van de Amazone en dat zijn de dieren die letterlijk uitgemolken worden. Er is maar één antwoord mogelijk als u de boeren wil helpen: Zeg nee tegen Mercosur. Barbara Bonte (PfE). – Voorzitter, het Green Deal-beleid heeft onze Europese landbouwsector kapotgemaakt en de Mercosur-overeenkomst zal onze boeren volledig naar de rand van de afgrond brengen. De Europese Unie heeft jarenlang gepleit voor een duurzaam landbouwmodel. Boeren moesten geknot worden onder strenge regels, hun hele verdienmodel aanpassen. Velen werden gedwongen te stoppen. Dit is een vernietiging van levenswerken. Enkele jaren erna hebben we nu de Mercosur-overeenkomst, een vrijhandelsverdrag dat goedkope dumping van landbouwproducten uit Zuid-Amerika zal toelaten op onze Europese markt. Dumping uit landen met gebrekkige milieunormen waar dierenwelzijn niet bestaat en klimaatregels slechts symbolisch zijn. En dit terwijl onze Europese boeren produceren met inachtneming van de hoogste standaarden van de hele wereld. En dan zegt de Europese Commissie nu bekommerd te zijn om het mentale welzijn van onze boeren. Je moet het maar durven. Beste Commissie, de Europese boeren hebben uw sympathie niet nodig. Hun boodschap is duidelijk: geen Green Deal, geen Mercosur. Wouter Beke (PPE). – Voorzitter, commissaris, landbouwers ervaren meer stress en druk op het mentale welzijn dan andere beroepsgroepen. Het Vlaams Instituut voor Landbouw-, Visserij- en Voedingsonderzoek ILVO identificeerde maar liefst zeven stressfactoren, waaronder beroepsrisico's, een gebrek aan waardering en werkdruk. Maar de kern van het probleem bij veel landbouwers ligt hier in het Europees beleid. Een onzeker toekomstperspectief en een volatiel regelgevend kader verhinderen vandaag boeren om vooruit te plannen. Vorige week hielden we met de Europese Volkspartij een jongeboerencongres. Ik sprak met heel wat jonge boeren en die zeiden mij: We vragen niet zozeer een lagere doelstelling, maar we vragen wel zekerheid, perspectief. Een van hen zei tegen mij: Jullie politici denken in termen van vijf jaar. Wij moeten denken in termen van twintig jaar. Als wij naar een bank gaan, dan moeten wij leningen aangaan voor twintig jaar. Dat is een totaal ander perspectief. En het is dat perspectief dat wij voor ogen moeten houden. Laten we samen streven naar stabiele, voorspelbare regels, voldoende ondersteuning voor onze landbouwers, onze boeren. Die verdienen ons volle engagement. Niet alleen vandaag met woorden, maar ook de komende maanden bij het opstellen van specifieke wetgeving en concrete budgetten. Het is tijd om de noodzakelijke veranderingen door te voeren en onze landbouwers de zekerheid te geven die zij zo hard nodig hebben. Laat ons daar werk van maken. Bert-Jan Ruissen, auteur . – Voorzitter, alle ogen waren onlangs gericht op de VN-klimaatconferentie in Bakoe. Sommigen zagen daarin een mooie gelegenheid om Azerbeidzjan aan te zetten tot een betere naleving van de mensenrechten. Maar helaas, het tegenovergestelde gebeurde. Bakoe gebruikte de conferentie vooral als afleidingsmanoeuvre om dissidenten te arresteren. En die arrestaties gaan maar door: mensenrechtenactivisten, journalisten. Ze verdwijnen een voor een achter de tralies. En over mensenrechten gesproken: Wat te denken van de massale verdrijving van Armeniërs uit Nagorno-Karabach? Ondertussen ziet de Europese Unie Azerbeidzjan nog gewoon als een waardevolle en betrouwbare samenwerkingspartner. Ik begrijp dat niet. Het wordt echt tijd, geachte commissaris, voor een andere benadering. Ik denk concreet aan het opschorten van de energiedeal. Ik denk concreet aan het opleggen van individuele sancties. We mogen niet langer werkeloos toezien hoe mensen als Gubad Ibadoghlu wegkwijnen onder huisarrest of ergens anders in de donkere gevangenissen van dit wrede regime. Gerben-Jan Gerbrandy, namens de Renew-Fractie . – Voorzitter, wij mensen achten ons superieur aan al het andere leven op aarde, en vooral in intelligentie. Maar die intelligente mens is wel de enige soort die de eigen leefomgeving totaal verwoest en daarmee het eigen voortbestaan in gevaar brengt. Tot zover de homo sapiens. Gisteren kwam het Intergouvernementeel Platform voor Biodiversiteit en Ecosysteemdiensten van de Verenigde Naties met een rapport waar drie jaar aan gewerkt is. En de resultaten zijn schrikbarend. Eén: de biodiversiteit gaat overal, op alle niveaus achteruit, van wereldwijd tot lokaal. Twee: de helft van het totale wereldwijde bnp, $ 50 biljoen dollar – dat is trillion in het Engels – is gemiddeld tot zeer afhankelijk van de natuur. En drie: de onbetaalde kosten voor de natuur van onze economische activiteiten worden geschat op 10 tot 25 biljoen dollar per jaar. Het is duidelijk dat dit onhoudbaar is. Laten we dus ook als mens op dit gebied onze hoge intelligentie tonen en met zijn allen ervoor zorgen dat het behoud van onze natuur werkelijk topprioriteit wordt. En niet alleen in woorden op een avond als deze, maar vooral in daden als het er echt op neerkomt.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2024-12-19_NL.html	Raquel García Hermida-Van Der Walle (Renew). – Voorzitter, commissaris Lahbib, wie van de aanwezigen is nog nooit de weg kwijtgeraakt, hier in het Europees Parlement? Probeer je te verbeelden hoe dat zou zijn als je de borden niet zou kunnen lezen, omdat deze niet in braille zijn. Kijk maar rond in dit gebouw. Anno 2024 kunnen mensen met een beperking in Europa, zo ook in Nederland, zich vaak nog steeds niet vrij bewegen, onderwijs volgen, sporten of werken. Vrijblijvende programma's, routekaarten en verbetertrajecten hebben de afgelopen jaren te weinig resultaat opgeleverd en het geduld is op. Harde regels zijn nodig. Mensen met een beperking moeten verplicht actief betrokken zijn bij het opstellen, het uitvoeren en het evalueren van beleid, nationaal en Europees. Ambtenaren, ook hier, moeten structureel getraind worden op hun rechten. En het VN‑verdrag moet volledig geïmplementeerd worden. Geen excuses meer. Het is tijd voor actie. Sebastian Kruis (PfE). – Voorzitter, we hebben het vandaag over de prioriteiten van de EU voor de aankomende VN-vergadering over de Status van de Vrouw. En eens te meer blijkt dat dit Parlement zijn prioriteiten totaal niet op orde heeft. Er wordt gepleit voor meer geld voor genderbeleid, genderbudgetten op alle beleidsterreinen, meer genderwetgeving en zelfs meer aandacht voor de effecten van klimaatverandering op vrouwen. Want blijkbaar regent het op een manier die alleen vrouwen nat maakt. En met het feit dat Saoedi-Arabië voorzitter is van deze vrouwenrechtenclub is eigenlijk alles gezegd. Het lijkt wel een tragische komedie van Shakespeare. Niet Hamlet, maar woke en de madness . Ondertussen worden de echte problemen waar vrouwen wereldwijd mee te maken hebben compleet genegeerd. Niets over eerwraak, niets over meisjesbesnijdenis, niets over opgedrongen kledingvoorschriften of gedwongen huwelijken in islamitische landen. Niets van dat alles. Het lijkt hier in dit Parlement soms wel alsof de grootste bedreiging voor vrouwen een verkeerde aanspreekvorm is. Daarom heb ik op al deze punten amendementen ingediend, en ook amendementen om de betekenis van de vrouw als biologische realiteit vast te stellen en omgebouwde mannen te weren uit de vrouwensport. Genoeg is genoeg met al het gendergedram. Met symboolpolitiek kun je misschien een applaus krijgen van mevrouw Van der Walle van D66, maar daar red je natuurlijk geen levens mee. Het is tijd voor gezond verstand, moed en prioriteiten die werkelijk het verschil kunnen maken. Raquel García Hermida-Van Der Walle (Renew). – Voorzitter, het is wel jammer dat de heer Kraus meteen de zaal uit is gelopen, want ik had hem dan een kans gegeven om mijn naam correct uit te spreken met een blauwe kaart.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2025-01-20_NL.html	Sebastiaan Stöteler, namens de PfE-Fractie . – Voorzitter, gisteren was de grote dag voor Romi Gonen, Emily Damari en Doron Steinbrecher en hun families. Gisteren was een grote dag voor Israël en iedereen die Israël en de Israëli's een warm hart toedraagt. Gisteren was de eerste dag van ten minste vier lange maanden, waarin Hamas nog gijzelaars vasthoudt, waarin een staakt-het-vuren geldt en waarin wekelijks een handjevol gijzelaars door Hamas wordt vrijgelaten in ruil voor honderden Palestijnse gevangenen, vaak terroristen met Israëlisch bloed aan hun handen. En natuurlijk is het fantastisch en geweldig dat er eindelijk weer onschuldige Israëlische burgers uit handen van die verschrikkelijke beesten komen. De bereidheid van Israël om in ruil daarvoor zoveel te geven, toont aan hoe groot de wil van Israël en het Israëlische volk is, om hun mensen weer terug te halen uit handen van die terroristen. Maar wrang is het wel. Wrang is het, dat die terroristen op klaarlichte dag, temidden van een "Allahoe Akbar" schreeuwende menigte die in staat leek om die gijzelaars ter plekke nog te lynchen, de gijzelaars konden overdragen aan de Uber-dienst van het Rode Kruis. In andere tijden zou een terreurorganisatie niet kunnen onderhandelen. In andere tijden werden terreurorganisaties van de aardbodem geveegd (zie ISIS, zie Al-Qaida). Het goede nieuws van de dag is wel dat er straks, in de toekomstige regering van Gaza, geen rol meer is weggelegd voor Hamas. De vraag is echter of de Europese Commissie dat ook zo ziet en of wij erop mogen rekenen dat de Eurocommissaris er alles aan doet om Hamas uit Gaza te laten verdwijnen. Dat betekent harde sancties tegen landen, organisaties en individuen die Hamas nog steunen. Ik noem Iran, Turkije en Qatar. Dat betekent ook druk op hen uitoefenen, om ervoor te zorgen dat humanitaire hulp en gezondheidszorg de gijzelaars in de tussentijd kan bereiken. Want onthoud: een staakt-het-vuren is nog geen vrede. "Bring them home now". Bert-Jan Ruissen, namens de ECR-Fractie . – Voorzitter, hoop en vrees: dat zijn de twee woorden die bij me opkomen als ik naar de "deal" kijk. We zien bij de familieleden van de gijzelaars nieuwe hoop dat ook zij binnenkort hun dierbaren weer in de armen kunnen sluiten. We zien bij de mensen in Gaza nieuwe hoop dat de bombardementen stoppen en dat ze aan wederopbouw kunnen gaan denken. Maar ondertussen blijven de zorgen groot. En ook de vrees. Er zijn grote zorgen over het lot van de gijzelaars. Hoe zijn ze eraan toe? Hoeveel zijn er nog in leven en zullen ze nu wél allemaal vrijkomen? Maar er zijn ook zorgen over langetermijngevolgen van deze "deal". Hamas is weliswaar verzwakt, maar niet verslagen. Honderden terroristen komen nu vrij. Welke gevolgen heeft dat? En zullen we Hamas nu weer de vrije hand geven om zich te herbewapenen, zodat zij een tweede "7 oktober" kunnen voorbereiden en tunnels kunnen bouwen, in plaats van te zorgen voor hun eigen bevolking? Dat kan toch niet de bedoeling zijn? Dat er nu een deal is, is positief, maar deze deal vraagt wel om heel concrete vervolgstappen, zeker ook van ons. We moeten niet alleen de wederopbouw steunen, maar ook en vooral Israël steunen in de strijd tegen terrorisme en bij het treffen van maatregelen om de herbewapening van Hamas te voorkomen. We mogen bijvoorbeeld niet van Israël verlangen dat het de Philadelphicorridor verlaat zonder harde garanties dat er geen enkel geweer meer het gebied binnenkomt. Want alleen zo kan de vrees voor een herhaling van 7 oktober plaatsmaken voor hoop op een duurzame vrede. Hilde Vautmans, namens de Renew-Fractie . – Voorzitter, collega's, na 471 dagen van afgrijselijk geweld is het akkoord eindelijk een stap in de goede richting. Maar het is maar een eerste kleine stap en je voelt langs alle kanten dat premier Netanyahu weer naar geweld zal grijpen zodra hij kan. Hij gaf het gisteren zelfs met zoveel woorden toe. Het is dus niet het moment voor Europa om achterover te leunen en vanaf de zijlijn te zeggen "we verwelkomen het staakt-het-vuren. We danken de VS, Egypte en Qatar". Het is nu het moment om de druk verder op te voeren. Ik hoor in de wandelgangen dat Europa al beloftes zou hebben gedaan over het versterken van het associatieakkoord met Israël. Kloppen deze geruchten, collega's? Ik hoop van ganser harte van niet, want dat zou de druk enorm verlagen. Wij rekenen op de hoge vertegenwoordiger om hier krachtig en helder op te reageren. Ik weet wel dat de Commissie hier vandaag niet is, maar ik heb toch drie heel concrete verzoeken voor de Commissie: Ten eerste, stuur Europese waarnemers. Beide partijen, collega's, moeten zich houden aan het akkoord. Ten tweede, zorg ervoor dat alle Europese landen de internationale aanhoudingsbevelen uitvoeren, en ten derde, zorg dus ook dat het "EU blocking" statuut geactiveerd wordt, zodat Europeanen immuun zijn voor eventuele aanvallen van Trump. Collega's, Trump legt op dit moment zijn eed af. Hij heeft maar één belang voor ogen: dat van Amerika. Wij moeten het Europees belang voorop zetten. In dit geval betekent dat de tweestatenoplossing. Rudi Kennes (The Left). – Voorzitter, collega's, eindelijk een wapenstilstand, na vijftien maanden en meer dan 50.000 doden, waarvan 70 % vrouwen en kinderen. Eindelijk kunnen de mensen in Gaza ademhalen en komt er humanitaire hulp Gaza binnen. De Europese Unie is blij met het staakt-het-vuren, maar de EU heeft niets gedaan om dit staakt-het-vuren tot stand te brengen. De EU heeft niets gedaan om het moorden te stoppen. En laten we eerlijk zijn, een staakt-het-vuren is nog altijd geen vrede. Dit staakt-het-vuren werd bereikt dankzij de wereldwijde mobilisatie voor solidariteit met Palestina, zonder welke dit Parlement het bestaan van de voortdurende genocide allang vergeten zou zijn. En zal de EU deze keer wel iets doen om de oorlog te beëindigen? In dat geval moet de Europese Unie nu sancties opleggen aan Israël en het associatieverdrag opzeggen. In dat geval moet de EU stoppen met de wapenleveringen en meehelpen om de heer Netanyahu en de andere oorlogsmisdadigers voor het gerecht te brengen. De illegale nederzettingen moeten ontmanteld worden en de bezetting gestopt. Waar wachten jullie eigenlijk op? Wouter Beke (PPE). – Voorzitter, na meer dan 471 dagen zwijgen de wapens in Gaza. Dat is geen dag te vroeg. Hoe broos het bestand voorlopig ook mag zijn, het stelt ons hopelijk in staat om één van de donkerste pagina's in de geschiedenis van het Midden-Oosten om te slaan, zowel voor de Palestijnen als voor de Israëli's. Als we even uitzoomen, dan zien we dat er verschillende positieve signalen zijn in de regio: de val van Assad in Syrië, de nieuwe president en premier in Libanon, en de afnemende invloed van Rusland en Iran in dit akkoord. Dat zijn allemaal lichtpuntjes, met het oog op vrede en veiligheid. Dit alles gebeurde echter zonder sterke betrokkenheid van Europa. Waar is Europa in dit verhaal? Laat ons daarom van deze broze vrede gebruikmaken om de weg naar een duurzame vrede, een duurzame samenwerking met de Palestijnse Autoriteit en Israël, maar ook in Libanon én in Syrië, tot stand te brengen. Het is aan ons als waardengemeenschap bij uitstek om tot oplossingen te komen, opdat terreur en extremisme deze regio nooit meer zouden gijzelen. Mohammed Chahim, namens de S&D-Fractie . – Voorzitter, het is altijd wel grappig: we moeten klimaatverandering aanpakken, maar met minder bureaucratie. Dat is heel belangrijk. Ik zal even een kleine voorspelling doen: ik denk echt dat het niet de laatste keer is dat we debat voeren over het heetste jaar ooit. Klimaatverandering is een feit. Wegkijken is gevaarlijk en eigenlijk ook gewoon dom. Het is gevaarlijk voor onze kwetsbare gemeenschappen, voor mensen die wonen in de buurt van rivieren, aan de kust of in bosrijk gebied. Kijk maar naar de branden in de VS. Kijk naar de overstromingen en de bosbranden in Europa tijdens het afgelopen jaar. Onze boeren verliezen steeds meer oogsten door hevige regenval of juist door enorme droogte. De urgentie om dit probleem aan te pakken, lijkt er niet te zijn. Er is daarentegen wel een drang naar minder bureaucratie. Ik kwam laatst een briljante speech tegen van fysicus Carl Sagan. Hij vertelde hoeveel Amerika uitgaf aan Defensie tijdens de Koude Oorlog. Dat was 13 biljoen dollar. Een getal met twaalf nullen, een bizar groot bedrag. En tegelijkertijd was er niemand die zich afvroeg of het terecht was. Dat bedrag komt overeen met 25 biljoen euro vandaag, oftewel een kwart van wat we met z'n allen verdienen. En dat terwijl er maar een kleine kans was dat de Russen zouden ingrijpen. Toch vonden we het terecht, want we moesten ons beschermen tegen de Sovjet. Net zoals we ons vandaag moeten beschermen tegen Poetin. Met een fractie van dat bedrag, nl. ongeveer 2 % tot 3 % van wat we met z'n allen verdienen, zouden we de klimaatverandering kunnen aanpakken. Het probleem wordt alsmaar erger. Het verschil is dat klimaatverandering een sluipmoordenaar is, die je niet alleen kunt volgen met satellieten of met spionage. Maar de consequenties daarvan, die zien we wel. We denken dat dit ons niet zal raken totdat er weer een ramp is en er heel veel speeches komen waarin wordt verklaard dat we dit nooit meer mogen laten gebeuren; we moeten het tegenhouden. Het beste moment om in te grijpen was gisteren. Het allerbeste moment is nu, vandaag. Sara Matthieu, namens de Verts/ALE-Fractie . – Voorzitter, collega's. President Trump legde zojuist de eed af in Washington. Een van de eerste dingen die hij zal doen, is uit het klimaatakkoord van Parijs stappen. Dat akkoord moet de CO 2- uitstoot van elk land, en vooral van de grootste vervuilers, zoveel mogelijk beperken. Trumps onverantwoord gedrag heeft gigantische gevolgen voor ons milieu, voor onze gezondheid en voor onze planeet. Daarom moet Europa juist nu het goede voorbeeld geven, door op koers te blijven voor onze 2030-klimaatdoelen en door een ambitieuze doelstelling voor 2040 neer te leggen. Ik vraag dan ook aan de Commissie om zo snel mogelijk met Europese hefbomen te komen, om ervoor te zorgen dat de wereldwijde klimaatambities op peil blijven. 2024 was het warmste jaar ooit. We moeten ons dan ook voorbereiden op de gevolgen van die opwarming, met een wetgevend initiatief rond klimaatadaptatie. We moeten leiderschap tonen op de volgende klimaattop in Brazilië. Barbara Bonte (PfE). – Voorzitter, Commissaris, collega's, overregulering en groen-linkse dogma's maken vele Europese lidstaten vandaag kwetsbaar in hun energievoorziening. Daarom moet Europa vandaag durven kiezen voor een onafhankelijke en duurzame energie-infrastructuur, een infrastructuur die gebaseerd is op innovatie in kernenergie en op de versnelde ontwikkeling van kernfusie. Kernfusie is een veelbelovende maar nog complexe energiebron die nog veel onderzoek en ontwikkeling vereist voordat deze daadwerkelijk stroom kan leveren aan gezinnen en industrie. Kernfusie kan de lidstaten evenwel onafhankelijk maken van schaarse grondstoffen en geopolitiek kwetsbare toeleveringsketens. Kernfusie biedt de kans om honderdduizenden hoogwaardige banen in technologie, wetenschap en innovatie te creëren. De verankering van ons talent is hierbij cruciaal. Het gaat over onze soevereiniteit, over onze veiligheid en onze strategische positie in een wereld die steeds competitiever wordt. Fusie-energie is daarom geen droom, maar een noodzakelijke ambitie. Kris Van Dijck (ECR). – Voorzitter, Commissaris, de EU heeft dringend behoefte aan een fusiebeleid gebaseerd op feiten en wetenschap in plaats van dogma's, waar ons beleid nu vaak onder lijdt. Een beleid met realiteitszin, aangepast aan de geopolitieke context van vandaag, met essentiële drijvers zoals energieveiligheid, -zekerheid en -betaalbaarheid. Laat het duidelijk zijn: kernfusie is van een totaal andere orde dan kernsplijting. Kernfusie vergt minder brandstof en produceert minder afval. Daarom roep ik de Commissie op om, ten eerste, de ontmanteling van de JET-tokamak in Culham stop te zetten. Het is de meest performante reactor en hij staat op het Europese continent. Hij is dé sleutel tot het succes van de ITER in Cadarache. Ten tweede roep ik de Commissie op om fusie-onderzoek te stimuleren en te financieren, zelfs breder dan ITER, en te zorgen voor een stabiel kader dat privé-investeringen aantrekt. De EU mag de fusietrein, waarvan wij de locomotief zijn, absoluut niet missen. Ik hamer er dan ook op dat onze wetenschappers op Europese bodem aan onderzoek en ontwikkeling kunnen doen. We mogen jarenlange investeringen niet verloren laten gaan en we mogen niet langer vasthouden aan achterhaalde opvattingen. Laat daarbij eindelijk de naïviteit varen. Een robuust fusiebeleid naast een herpositionering van kernsplijtstof voor elektriciteitsproductie op korte termijn is geen keuze, maar een noodzaak. Raquel García Hermida-Van Der Walle (Renew). – Voorzitter, collega´s, allereerst de beste wensen voor dit nieuwe jaar. Mogen jullie en jullie geliefden veel geluk kennen en een goede gezondheid genieten. Helaas zal dat niet het geval zijn voor de duizenden slachtoffers van vuurwerk tijdens de jaarwisseling. Twee Nederlanders verloren het leven, waaronder een kind. In Duitsland ging het om vijf mensen. Elk jaar zien we slachtoffers van heel zwaar vuurwerk, dat in de ene lidstaat legaal uit de fabriek komt en in de andere lidstaat illegaal wordt verkocht of ingevoerd. Kinderen spelen met vuurwerk met de explosiekracht van een handgranaat. Onze straten veranderen in een oorlogsgebied. En dit gebeurt niet alleen met de jaarwisseling maar het hele jaar door. Criminelen gebruiken dit vuurwerk voor hun aanslagen overal in Europa en dit is een falen van de interne markt, waarvoor een te hoge prijs wordt betaald. Onze politiemensen, hulpverleners en lokale bestuurders hebben er genoeg van. Basta! Het is nu de tijd om Europees in te grijpen... (De Voorzitter ontneemt de spreker het woord) Rudi Kennes (The Left). – Voorzitter, het Zwitserse farmabedrijf Novartis maakte vorige week bekend dat het 170 banen wil schrappen in zijn vestiging in het Belgische Puurs, waar meer dan 1000 werknemers werken. Geen gelukkig nieuwjaar voor de werknemers en hun gezinnen. Zij worden geconfronteerd met onzekerheid. Novartis is een van de grootste farmabedrijven ter wereld en is erg winstgevend. Het is nog maar pas geleden dat de werknemers in de farmasector als essentieel werden beschouwd tijdens de COVID-crisis en dat er flexibiliteit werd gevraagd om snel vaccins te bezorgen. Maar als de verkoop een beetje stagneert, als de miljardenwinst niet naar verwachting is, dan is het personeel het eerste waarop wordt bespaard. Er waren garanties gegeven voor het behoud van de tewerkstelling. Regeringen zorgden voor een fiscaal gunstig regime. Maar het blijkt vandaag allemaal niks waard. Voor deze multinationals is de winst nooit hoog genoeg. Het is onaanvaardbaar dat zulke winstgevende bedrijven de hakbijl zetten in de tewerkstelling. We vragen opnieuw een moratorium op ontslagen bij winstgevende bedrijven. Al mijn steun aan de vakbonden, arbeiders, bedienden en hun families voor het behoud van hun baan.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2025-01-21_NL.html	Tom Vandendriessche (PfE). – Voorzitter, de Europese Unie leest de hele wereld graag de les op het vlak van mensenrechten en democratie, maar in werkelijkheid is zij zelf een toonbeeld van censuur en totalitaire controle geworden. Met de Digital Services Act beweren ze de sociale media tegen zogenaamde desinformatie en haatspraak te beschermen, maar in werkelijkheid willen ze de machthebbers beschermen tegen het democratisch protest van hun burgers. Toen Elon Musk een interview deed met Alice Weidel van de Alternative für Deutschland, schakelde de Europese Unie maar liefst 150 ambtenaren in om te controleren of er mogelijk iets verkeerd zou zijn gezegd. Voormalig Europees Commissaris Thierry Breton deed er nog een schepje bovenop. Mochten de verkiezingen in Duitsland niet het gewenste resultaat opleveren, dan, verklaarde hij, zouden ze deze met de Digital Services Act gewoon kunnen annuleren, zoals eerder ook al in Roemenië gebeurde. Wat zij haatspraak noemen, is eigenlijk gewoon tegenspraak. Wat zij desinformatie noemen, is eigenlijk gewoon een andere mening hebben. En dat willen de machthebbers duidelijk niet, omdat ze altijd aan de macht willen blijven, ongeacht wat de burger over hun waanzinnig beleid denkt. Vrije meningsuiting is geen gunst van de Europese Unie, maar is een fundamenteel recht, dat we ons niet mogen laten afnemen. (De spreker stemt ermee in om te antwoorden op een "blauwe kaart"-vraag) Tom Vandendriessche (PfE), "blauwe kaart"-antwoord . – Het zal u misschien verbazen, collega, maar een waarheid die beschermd moet worden door censuur, die heeft een naam. Dat is een leugen. Dat is een waarheid die geen stand kan houden. Als u spreekt over het beïnvloeden van verkiezingen door buitenlandse actoren of techplatformen, dan kan ik alleen maar zeggen: laat de markt van vrije ideeën bloeien. Laat duizend bloemen bloeien, zoals Mao zei — misschien een van uw inspiratoren om tot deze conclusie te komen. En dan denk ik gewoon dat we vertrouwen moeten hebben in de mening van onze burgers. Laat het debat gevoerd worden. Laat iedereen zijn mening zeggen en iedereen ook het recht hebben om een andere mening te ontvangen. Want dat is waar nergens over gesproken wordt: shadow bending. Het heimelijk verhinderen van het ontvangen van boodschappen is een dagelijkse praktijk op sociale media. Ik denk dat we het moeten verhinderen. Sebastian Kruis (PfE). – Voorzitter, Ja, links is aan het verliezen. De macht glipt uit hun handen en hetzelfde geldt voor hun spreekbuis, de traditionele media. Daarom zijn ze in paniek en daarom hebben we vandaag voor de derde keer in drie maanden tijd ditzelfde debat. Jarenlang beïnvloedden lieden zoals Bill Gates of George Soros de politiek in Europa en ver daarbuiten. Nooit heeft iemand in deze zaal er ook maar iets over gezegd. Maar nu gaat het om iemand met een andere mening, die hij verspreidt op sociale media. En dan staat opeens hier iedereen op zijn achterste benen. Want Elon Musk is fout. Net als Donald Trump. Net als Geert Wilders. Net als mijn partij en net als iedereen met wie links het niet eens is. Maar de mensen thuis, die zijn wel wakker. Dankzij sociale media zijn zij niet meer afhankelijk van het links-liberale orkest van ellende, dat dagelijks op hun televisie verschijnt. Daarom heeft links hier vandaag een heel arsenaal uit de kast getrokken om onwelgevallige meningen aan flarden te schieten en hun eigen mening als enige waarheid op te leggen aan de mensen thuis. Maar elke inperking van de vrijheid van meningsuiting is een inperking van de democratie. Dus daarom mijn oproep aan links: stop met het tornen aan onze vrijheid en het afbreken van onze democratie! Want censuur is niet de oplossing voor jullie ondergang. (De spreker stemt ermee in om te antwoorden op een "blauwe kaart"-vraag) Reinier Van Lanschot (Verts/ALE), "blauwe kaart"-vraag . – U heeft het over censuur. En ik vraag me echt af of u überhaupt deze wet heeft gelezen? Kunt u één artikel noemen waarin daadwerkelijk censuur wordt opgelegd? Want in deze wet wordt alleen bepaald dat wat offline illegaal is ook online illegaal is. Heeft u het überhaupt gelezen? Sebastian Kruis (PfE), "blauwe kaart"-antwoord . – Ja, ik wacht even het karige applaus af. Het punt is dat alles wat we hier vandaag proberen te regelen in deze Digital Surveillance Act ook kan worden geregeld in de nationale wetgeving. En u weet dat de grootste Nederlandse delegatie, de Partij voor de Vrijheid, ijvert voor het terughalen van macht van Europa naar nationale lidstaten. Ik weet dat de meneer van Volt gruwt van de begrippen "nationale lidstaten" en "soevereiniteit", maar wij willen dus meer soevereiniteit voor Nederland en voor alle andere landen binnen de Europese Unie. En daarom zijn we dus tegen onnodige regelgeving vanuit het Europees Parlement, die er uiteindelijk voor zal zorgen dat er meer censuur wordt opgelegd, terwijl vrijheid van meningsuiting zou moeten gloriëren. En dat boegeroep stimuleert me alleen maar. Kathleen Van Brempt, namens de S&D-Fractie . – Voorzitter, commissaris, collega's, Het spreekt voor zich dat de tweede termijn van Donald Trump de trans‑Atlantische relaties stevig onder druk zal zetten. De impact op onze economie, op de internationale handel en de geopolitiek zal enorm zijn. Maar het heeft geen zin om ons blind te staren op Trump of op Elon Musk. We mogen niet de fout maken ons handelen louter te laten afhangen van hun acties. We moeten meer dan ooit op eigen benen staan, investeren in onze eigen veiligheid, achter Oekraïne blijven staan en investeren in onze economie, onze industrie en onze welvaart. Maar niet door ons af te sluiten van de rest van de wereld. Integendeel. Waar Trump en Poetin kiezen voor confrontatie, moeten wij meer dan ooit durven kiezen voor samenwerking. Bijvoorbeeld met Zuid-Amerika en de landen van de Indo‑Pacific, via diplomatie, dialoog en internationale handel. Want meer dan ooit moeten we uitgaan van onze eigen waarden, onze eigen sterkte. En dat betekent samenwerken waar het kan, maar ook duidelijke grenzen trekken waar het moet. Denk maar aan de verschrikkelijke claim die nu gelegd wordt op Groenland – ¡No pasarán!, moeten wij zeggen –, de strijd tegen fake news of importtarieven. Dat is voor ons een rode lijn, want, en waarschijnlijk tot grote spijt van extreem rechts in dit halfrond, de toekomst van Europa is niet Amerikaans, niet Russisch en ook niet Chinees. De toekomst van Europa is Europees en het is het beste dat we dat lot in eigen handen nemen. Hilde Vautmans (Renew). – Voorzitter, collega's, Het gaat hier nu al dagen en weken over Trump, maar gisteren heeft Trump met geen woord over Europa gerept. En dat is geen goed teken. We weten wat hij van plan is. Eén: hij gaat nieuwe invoerheffingen treffen, zogezegd om de Amerikaanse economie te beschermen, maar die onze bedrijven zullen treffen. Twee: hij zal ons, zijn Europese NAVO-bondgenoten, laten stikken. Drie: hij zal natuurlijk deals maken met zoveel mogelijk autocraten, te beginnen met Poetin. En houd u vast als hij een deal met China maakt, tegen Europa. Alle drie tegen ons, tegen Europa gericht. En wat is onze strategie? Wel, ik zal u zeggen wat wij moeten doen. Eén: onze alliantie met democratieën versterken; een blok maken tegen de "bullies". Twee: een eigen Europese defensie optuigen, samen met de NAVO als het kan, tegen Trump als het moet. Onze competitieve wetgeving tanden geven. Zorgen dat we terugbijten als ze invoerheffingen opleggen. Trump toont een enorme vechtlust voor Amerika. Laten wij nu eens dezelfde vechtlust tonen voor Europa. Voorzitter, Amerika is — geloof het of niet — gelukkig meer dan alleen Trump. Een aantal jaren geleden, toen Amerika uit het Akkoord van Parijs stapte, besloten bedrijven en ook heel veel staten om er gewoon mee door te gaan. De wil van Trump lijkt echter steeds meer wet; te veel mensen volgen blind, ook hier. We hebben belang bij een sterke relatie met de VS en dat belang moet ons blijven leiden. Maar "America first" betekent nog niet dat Europa "second" is. Hooguit als we de belangen van Trump en zijn techgiganten dienen. Het roekeloze beleid van Trump brengt onzekerheid met zich mee. Komen er tarieven? Blijft er vraag naar onze producten? Kunnen onze afnemers nog wel zakendoen in de VS? Delen we onze grondstoffen of gaan we erom vechten? De prijskaartjes in onze schappen zullen in ieder geval stijgen door Trumps tarieventumult, en de inflatie zal stijgen. Ik hoop dat het meevalt, maar er is reden genoeg om minder afhankelijk te zijn en ons sterker te verenigen dan ooit. Dat is het antwoord op Trump, want "America first" mag en kan niet betekenen dat de rest van ons gaat stikken. Gerolf Annemans (PfE). – Voorzitter, Ik zou wensen dat ik de vele panikerende linkse en links-liberale en de vele mondialistische en multilateralistische collega's hier in het halfrond enigszins zou kunnen troosten. Met het aantreden van Donald Trump in Washington komt er geen einde aan de democratie. Integendeel: het is een viering, zeg maar een feest, van de democratie. Wat wel een probleem is, is de reputatie van de Europese Unie in het Washington van vandaag. Mijns inziens terecht wordt de Europese Unie bij de machthebbers in de Verenigde Staten beschouwd als een centralistisch geleide planeconomie met veel te veel regels, veel te veel rigiditeit, te weinig marge voor deal making en negotiating . En bovenop dat alles nog eens een enorm dwangmatige linkse neiging tot inperking van de vrijheid van meningsuiting. De Europese Unie van vandaag staat haaks op de nieuwe tijd die gisteren aan de andere kant van de Atlantische Oceaan van start is gegaan. Een nieuwe tijd waarin de multilateralistische Europese Unie in grote mate een handicap zal zijn voor de performante lidstaten in Europa. Wij, Patriotten voor Europa, willen aansluiten bij die nieuwe tijd. Een nieuwe patriottische tijd, waarvan wij hopen dat die snel in de komende jaren ook hier in Europa, lidstaat na lidstaat, verkiezing na verkiezing, zal arriveren. De dag van gisteren is dus een dag van hoop. Rudi Kennes (The Left). – Voorzitter, collega's, Donald Trump heeft ooit gezegd dat het woord tarieven het mooiste woord was in het woordenboek. Hij kondigt al aan dat hij dit beleid zal voortzetten met extra tarieven tegen Canada, Mexico en China. Hij roept dat dit Amerika sterker maakt, maar laten we eerlijk zijn: het is gewoon een aanval op werkende mensen wereldwijd. Want wie betaalt de prijs? Niet de miljardairs en zijn kabinet, maar de gewone mens, door hogere prijzen en meer onzekerheid. Trump voert een agressieve strijd en sleept de rest van de wereld mee in zijn koude oorlog. Zijn tarieven raken niet alleen Chinese en Canadese goederen, maar ook de Europese industrie. Onze toekomst staat hiermee op het spel. Dit is geen economische bescherming. Dit zijn de laatste stuiptrekkingen van een systeem in verval, het kapitalisme. Maar verandering ligt gelukkig in onze handen. De wereld verandert en het is aan ons om te vechten voor fair trade, een eerlijker socialistisch perspectief. Dus geen Trump‑tarieven, geen economische chantage. Samen en vastberaden zeggen wij keihard: No way, we won't pay! Wouter Beke (PPE). – Voorzitter, commissaris, collega's, In de eerste toespraak van Trump als 47ste president was Europa geen woord in zijn toespraak waard. Dat kan goed nieuws zijn. Misschien was Europa geen target. Het kan ook slecht nieuws zijn. Misschien was het gewoon niet de moeite voor hem om erover te spreken. De onvoorspelbaarheid van Trump is groot. In zijn eerste termijn brak hij meer dan de helft van zijn kiesbeloften en nam hij 30 000 keer een loopje met de waarheid. Wat er op ons afkomt, weten we dus niet. Wat we wél weten, is dat we misschien kunnen hopen op het beste, maar voorbereid moeten zijn op het slechtste. En dus moeten we met één stem spreken. Trump probeert nu al Europa te verdelen. Dat mogen we niet laten gebeuren en dat zal van ons hier afhangen. Ten tweede moeten we onze eigen verantwoordelijkheid nemen voor onze eigen veiligheid. Morgen komt Donald Tusk hier naartoe. Het adagium van het Poolse voorzitterschap is "Security Europe". Dat moeten we doen. Ten derde moeten we een einde maken aan economische naïviteit. We mogen geen speelbal worden in een handelsoorlog tussen China en de Verenigde Staten. Het is aan ons om die eenheid uit te stralen. (De spreker stemt ermee in om te antwoorden op een "blauwe kaart"-vraag) Wouter Beke (PPE), "blauwe kaart"-antwoord . – ( begin van de redevoering naast de microfoon ) ... betwist dat Donald Trump legaal verkozen is. Hij is een verkozen president van de Verenigde Staten en we zullen het er dus moeten mee doen. Maar de manier waarop dat we het ermee moeten doen, hangt van ons af. En dus moeten we ons voorbereiden. We mogen ons niet laten intimideren; we moeten ons voorbereiden. Dat betekent: meer Europa en een sterker Europa. Dat is helemaal in tegenspraak met datgene waarvoor uw fractie, uw groep staat. Een sterker Europa is een beter Europa en een veiliger Europa voor onze welvaart en voor onze burgers. Ingeborg Ter Laak (PPE). – Voorzitter, De komst van Trump zorgt voor discussie over hoe wij met Amerika moeten omgaan. Na de inauguratie is de eerste stapel decreten van Trump al ondertekend. Deze hebben internationaal gevolgen, zoals terugtrekking uit het klimaatverdrag van Parijs, terugtrekking uit de WHO en de herziening van de handel met Europa. Dit zijn ontwikkelingen waar ik me ernstig zorgen over maak. Aan de andere kant: we zullen het ermee moeten doen. Het is ontzettend belangrijk voor Europa om in goed contact te blijven staan met Amerika en deze gespreksonderwerpen niet uit de weg te gaan. Amerika is en blijft onze belangrijkste bondgenoot. Tegelijkertijd maakt de nieuwe regering‑Trump Europa tot een doelwit. Ik verwacht van onze Europese leiders eensgezindheid en dat ze pal zullen blijven staan voor onze regels, onze waarden en onze democratieën. Wouter Beke (PPE). – Voorzitter, commissaris, collega's, We weten al langer dan vandaag dat Rusland zijn oorlog tegen Oekraïne niet alleen aan het front uitvecht. In de afgelopen twee jaar zijn er verschillende incidenten geweest in heel Europa. Sabotage. Sabotage met als doel onze samenleving te ontwrichten, chaos te veroorzaken. Er is eigenlijk maar één woord voor en dat is "terreur". Een duidelijk voorbeeld daarvan was de inzet van civiele schepen. Met die zogenaamde schaduwvloot tracht Rusland niet alleen economische sancties te treffen of te omzeilen. Het gaat ook actief over tot sabotage van onze nutsvoorzieningen. Het is dan ook niet meer dan logisch dat wij hiertegen actie ondernemen. Preventief en reactief. De samenwerking met de NAVO in de Baltische Zee is daarom ook noodzakelijk. Ook het vijftiende sanctiepakket is een goede stap. Maar er moet meer gebeuren. Laat ons niet terugdeinzen voor de druk van buitenaf. En dan kijk ik ook naar mijn Hongaarse collega's. Het is aan ons om Oekraïne en onszelf te beschermen tegen de Russische terreur, ter land, ter zee en in de lucht. Tom Berendsen (PPE). – Voorzitter, collega's, Wij kunnen niet accepteren dat een paar kilometer voor onze kust onze eigen belangrijke infrastructuur gesaboteerd wordt. Onze kabels voor data en elektriciteit op de bodem van de zee zijn onzichtbare snelwegen voor onze energie en communicatie. Veel Europeanen zien misschien niet het belang van deze infrastructuur in. Rusland en China doen dat overduidelijk wel. De Russische schaduwvloot vaart dagelijks over onze infrastructuur op zee. Dat doen ze niet voor niets. In China is een patent goedgekeurd op technologie om deze kabels sneller te kunnen doorknippen. Wij moeten beter samenwerken om onze infrastructuur te beschermen. Dat betekent meer aanwezigheid van de Marine op zee, meer inzet van technologie, zoals drones, sensoren en data, en meer capaciteit om heel snel eventuele schade te kunnen herstellen. En nee, commissaris, dat hoeft niet allemaal in gedetailleerde Europese wetten. Geef steun aan de landen aan zee die nu een kopgroep vormen. Ze werken samen in het belang van ons allemaal. Marit Maij, namens de S&D-Fractie . – Voorzitter, de situatie in Soedan verslechtert snel. 3,5 miljoen mensen zijn het land uit gevlucht en 11,5 miljoen mensen zijn ontheemd in het land zelf. Dat is een half miljoen meer dan drie maanden geleden, toen wij ook over Soedan spraken. De helft van het land loopt het risico op acute honger. Honger wordt, zoals de commissaris al zei, gebruikt als oorlogswapen, evenals seksueel geweld, met name in de vorm van de verkrachting van meisjes en vrouwen. De Verenigde Staten hebben twee van de leiders die verantwoordelijk zijn voor deze mensenrechtenschendingen gesanctioneerd: de leider van de Rapid Support Forces, Mohammed Hamdan Dagalo, en de leider van de Sudanese Armed Forces, Abdel Fattah al‑Burhan. De Europese Unie moet ook de sancties uitbreiden naar die personen, die verantwoordelijk zijn voor deze mensenrechtenschendingen. Laten we meer hulp brengen aan slachtoffers van seksueel geweld en organisaties zoals vrouwenorganisaties financieren. Laten we de blokkade voor humanitaire hulp opheffen en de landen aanspreken die ervoor zorgen dat deze oorlog kan doorgaan. Er worden namelijk externe inputs geleverd om deze oorlog vast te houden.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2025-01-22_NL.html	Hilde Vautmans, namens de Renew-Fractie . – Voorzitter, in maart komt de Commissie met een witboek voor defensie. Ik heb er alle vertrouwen in dat de Commissie daarbij zeer goed en ambitieus te werk gaat. In de Raad en de lidstaten heb ik echter minder vertrouwen, vanwege hun eerder vertoonde kortzichtigheid. De lidstaten hebben sinds de vaststelling van het eerste Europese defensieplan in 1954 niets anders gedaan dan dwarsliggen. Er wordt al ruim zeventig jaar gesproken over Europese defensie. Als we deze nu niet tot stand brengen, wanneer dan wel? We moeten strijden voor onze collectieve veiligheid. We kunnen niet langer op de Amerikanen rekenen om ons te hulp te schieten. Dit zal niet zomaar overwaaien: president Trump is een symptoom van een veranderende Amerikaanse samenleving. Onze burgers verwachten dat we investeren in defensie en veiligheid en hun belastinggeld efficiënt besteden. We moeten werkgelegenheid scheppen en aan de industrie werken. Ik hoop dan ook dat het plan van de Commissie zeer ambitieus is en een Europees leger omvat. Met het besteden van meer middelen op dezelfde manier komen we namelijk nergens. De Commissie moet bij de lidstaten lobbyen en ervoor zorgen dat ze samen meer dan alleen hun eigen 5 % uitgeven en deze middelen bovendien anders besteden. Het is nu of nooit voor het voortbestaan van ons continent. Wouter Beke (PPE). – Voorzitter, volgens Donald Tusk moeten we niet vragen wat Amerika voor onze veiligheid kan doen, maar moeten we onszelf vragen wat wij voor onze veiligheid kunnen doen. In deze tijd van geopolitieke spanningen kunnen we niet blind vertrouwen op de Amerikaanse veiligheidsparaplu. Trump is tot president verkozen. Poetin zaait chaos, zowel aan onze grenzen als in het hart van onze democratie. Hybride aanvallen en cyberaanvallen zijn schering en inslag. We moeten meer dan ooit onze rug rechten. Dit kunnen we alleen als we samenwerken; niet alleen in Europa, maar ook daarbuiten, om stabiele regio's aan onze grenzen tot stand te brengen. Daartoe moeten we niet alleen onze defensie-industrie en militaire uitgaven versterken, die noodzakelijk zijn, maar moeten we ook assertiever en daadkrachtiger zijn. In 1991 stelde voormalig premier Mark Eyskens schamper dat Europa een economische reus, een politieke dwerg en een militaire worm is. Laten we ervoor zorgen dat die militaire worm tot het verleden behoort. Raquel García Hermida-Van Der Walle (Renew). – Voorzitter, als we onze kinderen het recht gunnen in hun eigen regio te blijven, moeten we anderen ook het recht gunnen om hiernaartoe te komen. Veel Europeanen willen in hun eigen dorp kunnen blijven wonen. Daartoe moeten er huizen zijn, moet het ziekenhuis in de regio openblijven, moet er een school zijn op loopafstand en moet het dorpshuis niet kopje onder gaan als gevolg van hoge energiekosten. Dit betekent dat we vakmensen nodig hebben, van binnen en van buiten Europa: meer dokters en verpleegkundigen, meer leraren voor de klas en meer mensen die zonnepanelen kunnen plaatsen op de daken. Alleen zo kunnen Europeanen in onze regio's opgroeien en oud worden. In plaats van te investeren in de regio en vooruitgang mogelijk te maken, trappen populisten echter keihard op de rem en slaan ze de deur dicht voor goede vakmensen. We hebben geen populisme maar optimisme nodig: met de blik naar buiten in plaats van de kop in het zand. Marieke Ehlers (PfE). – Voorzitter, Nederland is bomvol. De wegen, het openbaar vervoer, de scholen, de huizenmarkt, onze zorg: overal is het druk en alles loopt vast. Het land barst uit zijn voegen. De Commissie wil de arbeidstekorten en vergrijzing niettemin aanpakken door meer migranten binnen te halen. Dit is niet alleen kortzichtig, maar simpelweg absurd. Ook migranten vergrijzen immers en migratie legt een enorme druk op onze welvaartsstaat. Het importeren van arbeidskrachten lost niets op en maakt ons alleen maar afhankelijk van externe bevolkingsgroei. Dat is geen strategie, maar een valkuil; een soort piramidespel dat wordt gespeeld ten koste van onze welvaartsstaat, onze veiligheid en onze cultuur. De oplossing ligt dus niet in het binnenhalen van meer migranten, maar in het versterken van onze eigen samenleving door onze welvaart en grenzen te beschermen en te investeren in innovatie. Liesbet Sommen, namens de PPE-Fractie . – Voorzitter, onze oceanen worden verstikt door microplastics en onze rivieren zitten verstopt met plastic afval. Ook in ons voedsel zitten schadelijke chemicaliën die gelinkt kunnen worden aan plastic. Als we op de ingeslagen weg doorgaan, gaan we volgens de OESO richting onomkeerbare milieuschade. De cijfers zijn onthutsend: tegen 2040 zouden we 60 % meer plastic produceren en zou het plastic afval in onze oceanen zijn verdubbeld of zelfs verdriedubbeld. Dit zou een ware catastrofe zijn. Niets doen is geen optie. Internationale problemen vergen internationale oplossingen. Toch blijft een beperkt aantal landen bij klimaatconferenties moeilijk doen en stokken in de wielen steken. Het gaat daarbij vaak om landen die olie produceren en op zoek zijn naar alternatieve inkomstenbronnen. Hier mag Europa zich niet bij neerleggen. We moeten duidelijk meer recyclen en minder plastic produceren. We hebben dringend bindende afspraken nodig, als onderdeel van een internationaal akkoord. Daarnaast moeten we werken aan schadelijke stoffen, die geen plaats kunnen hebben in plastic consumptieproducten die een impact hebben op ons voedsel en onze gezondheid. Als we er niet in slagen bindende internationale afspraken te maken, moet Europa er niet voor terugdeinzen om zelf actie te ondernemen. Wij moeten in Europa te allen tijde onze natuur, onze biodiversiteit en onze gezondheid beschermen, los van internationale initiatieven. De commissaris heeft aangegeven dat er al meer dan honderd landen zijn overtuigd om deze internationale ambitie te delen. Laten we ook de laatste twijfelaars overtuigen. Barbara Bonte, namens de PfE-Fractie . – Voorzitter, dit is waarom de EU in de hele wereld bekendstaat: een plastic flesje met een vastgemaakte dop. Terwijl andere landen hun tijd investeren in innovatieve ruimtevaart, artificiële intelligentie en de ontwikkeling van halfgeleiders, is dit waarmee de EU zich bezighoudt. Het is de enige garantie die de EU nog kan bieden: alles kapot reguleren tot in de kleinste details. De EU wil zoals altijd op alle gebieden de morele leider zijn. Ondertussen wordt onze industrie vernietigd en blijft het wereldwijde afvalprobleem bestaan. In Europa wordt de afvalberg al een tijd geleidelijk afgebouwd (nog voor deze maatregelen waren getroffen), maar elders groeit de berg nog altijd. Deze landen mogen naar believen vervuilen en ook onze industrieën overnemen. Voor de Europese Commissie is dit allemaal geen probleem, zolang het dopje maar aan de fles blijft. Het is tijd om de Europese industrie van deze betutteling te verlossen en dringend werk te maken van een reguleringsstop. Ingeborg Ter Laak (PPE). – Voorzitter, in Italië spoelt een potvis aan met twintig kilo plastic in zijn maag, waaronder boodschappentassen, visnetten en aanstekers. Ook wij krijgen jaarlijks duizenden microplastics binnen via ons drinkwater en eten. Plasticvervuiling schaadt de gezondheid van mens en natuur. De VN-top in Busan, Zuid-Korea, had een baanbrekend internationaal verdrag tegen vervuiling door microplastics moeten opleveren. Het is diep teleurstellend dat dit niet is gelukt. Als we nu niets doen, zal de productie van plastic tegen 2060 verdrievoudigen. De gevolgen voor onze gezondheid en die van toekomstige generaties zijn simpelweg te groot. We moeten drastisch minder plastic gaan gebruiken door producten slimmer te ontwerpen en betere alternatieven te ontwikkelen. Producten moeten langer meegaan en recyclen en repareren moeten een gewoonte worden om zoveel mogelijk te voorkomen dat er plastic in ons afval terechtkomt. Voorts moet wat we produceren maximaal worden hergebruikt. Momenteel wordt minder dan een vijfde van het plastic gerecycled. Het plastic moet in de keten blijven. We moeten blijven werken aan handhaafbare en uitvoerbare regels voor een efficiënter afvalbeheer. De uitdagingen zijn weliswaar groot, maar samen kunnen we de stap zetten naar een circulaire economie, die goed is voor mens en milieu, en voor onze toekomst. Laat Europa een leidend voorbeeld blijven voor de rest van de wereld. Hopelijk blijven we andere landen inspireren. Ton Diepeveen (PfE). – Voorzitter, commissaris Bruner, het meest recente VN-verslag over mensensmokkel schetst een bedroevend beeld. De mensensmokkel blijft toenemen en wordt aangestuurd door wereldwijd opererende criminele organisaties. Illegale migranten die naar Europa worden gelokt door het Europese opengrenzenbeleid en onze gastvrije verzorgingsstaten zijn voor dit soort criminelen een makkelijke prooi. Deze criminelen zijn nietsontziend en zijn de directe oorzaak dat deze illegale migranten in de drugshandel, de organiseerde criminaliteit dan wel in de prostitutie terechtkomen of slachtoffer worden van arbeidsuitbuiting. We moeten deze criminele netwerken keihard aanpakken door de Europese buitengrenzen te sluiten. Als illegale migranten geen kans meer hebben om Europa binnen te dringen, halen we het hele bedrijfsmodel van mensensmokkelaars onderuit. Voorts moeten we ook de mensensmokkelaars keihard aanpakken door niet alleen op nationaal niveau, maar vooral ook op internationaal niveau intensief met elkaar samen te werken op dit gebied. (De spreker stemt ermee in om te antwoorden op een "blauwe kaart"-vraag) Sander Smit (PPE), "blauwe kaart"-vraag . – Mijnheer Diepeveen, ik onderschrijf uw betoog volledig. Er zijn veel polariserende uitspraken gedaan, ook door uw fractie. We zijn elkaar steeds de vlooien aan het afvangen. Kunnen we deze problematiek oplossen door elkaar de hand te reiken en samen te werken aan innovatieve oplossingen, waaronder het concept van veilige derde landen, om dit soort illegale migratie en mensensmokkel tegen te gaan? Ton Diepeveen (PfE), "blauwe kaart"-antwoord . – Mijnheer Smit, ik kijk uit naar uw voorstel. Ik heb reeds een aantal oplossingen aangedragen, maar we zijn altijd bereid tot constructief overleg. Ik ga daarom graag in op uw uitnodiging en ben zeer benieuwd naar uw voorstellen. Ik zal bij die gelegenheid ook onze visie toelichten. Als u goed heeft geluisterd, is die echter meer dan duidelijk. Mohammed Chahim, namens de S&D-Fractie . – Voorzitter, als de Commissie opdracht geeft om iets richting parlementariërs te doen, moeten we dat tot op de bodem uitzoeken. Tegen de rechterkant van dit huis wil ik zeggen dat je er in een pluriforme samenleving voor zorgt dat er verschillende geluiden te horen zijn, ook als er iets wordt gezegd dat je niet zint. Zo gaat dat in een democratie. Dit geldt zeker voor maatschappelijke organisaties. De hypocrisie die ik hier waarneem… Als je naar het LIFE-programma kijkt, zijn er genoeg vervoers- en pesticide-organisaties die financiering ontvangen terwijl ze een standpunt hebben ingenomen waarmee de Commissie niet blij is. Met deze organisaties zijn dezelfde afspraken gemaakt, zodat we kunnen controleren en enigszins kunnen weten wat er met het belastinggeld gebeurt. Het zou schandalig zijn als alleen grote, rijke multinationals hier de deur plat zouden kunnen lopen en ons zouden kunnen beïnvloeden, zonder enige transparantie. Ik kan willekeurig nummers kiezen en zien of u online uw transparantieregister heeft ingevuld en met wie u gesproken heeft. Links van dit veld doet het wat dat betreft beter rechts. Onze kiezers hebben het recht te weten met wie, waar en waarover wij spreken. Dat hoort bij een democratie; mensen censureren niet. (De Voorzitter ontneemt de spreker het woord) Gerben-Jan Gerbrandy (Renew), "blauwe kaart"-vraag . – De heer Gotink trekt het breed en daarvoor wil ik hem bedanken. Volgens mij is hij benieuwd of nog meer organisaties op deze wijze geld krijgen, via een soort contract. Het verbaast me dat hij zich in de media louter heeft gericht op milieu- en natuurorganisaties, terwijl ook hij niet weet of deze financiering zich daartoe beperkt. Dit geeft de kwestie wel een bepaalde kleuring. Is de heer Gotink principieel tegen dit soort financiering? Er worden namelijk ook veel organisaties gefinancierd die wij het allemaal zeer gunnen dat ze hun werk kunnen doen, bijvoorbeeld de organisatie "Waardig Herstel", die zich inzet voor de belangen van de slachtoffers van de "toeslagenaffaire", een zaak die ook met publiek geld is gefinancierd. Dirk Gotink (PPE), "blauwe kaart"-antwoord . – Ik ben niet principieel tegen de financiering van het maatschappelijk middenveld. De christendemocratie is immers ook opgebouwd uit het maatschappelijk middenveld. Houd dus op met deze framing en zet ons niet tegenover de ngo's. De eerste ngo's in Europa waren christendemocratische ngo's. Ik ben er voor dat ze geld krijgen, maar niet dat ze vervolgens gaan lobbyen voor de voorstellen van de Europese Commissie. Dit ondermijnt namelijk wat wij doen. We hebben het vandaag over LIFE, omdat we daar informatie over hebben. We moeten informatie boven tafel krijgen over de rest, waarover we nog niets weten. Bert-Jan Ruissen (ECR). – Voorzitter, wij wensen niet belobbyd te worden met Europees geld. Wat met het LIFE-programma is gebeurd, is onaanvaardbaar. Ik trek de discussie echter breder. De Commissie kan niet zomaar elke ngo subsidiëren. Artikel 183 van het Financieel Reglement is daar helder over: onderwerpen waarvoor geen Europees beleid bestaat en waar de EU geen zeggenschap over heeft, komen niet in aanmerking voor subsidie. Denk daarbij aan huwelijk en gezin, en ethische kwesties zoals abortus en euthanasie. De Commissie geeft niettemin geld uit voor de promotie van abortus en genderideologie via ngo's, wat haaks staat op artikel 183 van het Financieel Reglement. We waarderen ngo's en het maatschappelijke middenveld, maar moeten alle steun aan ngo's evenwel aan een kritisch onderzoek onderwerpen, op basis van meerdere aspecten. Het gaat inmiddels immers over ruim 4 000 ngo's in honderdvijftig landen. Sander Smit (PPE). – Voorzitter, de Europese Commissie blijkt jarenlang milieuactivisten met belastinggeld te hebben gespekt. Via geheime subsidieclausules moest een groene lobby het Europees Parlement beïnvloeden om de Green Deal van de heer Timmermans te steunen. De onderste steen moet boven worden gekeerd in dit groenelobbyschandaal. Het democratische wetgevingsproces van het Parlement is namelijk mogelijk op onoorbare wijze beïnvloed door de vorige Commissie met behulp van subsidieclausules, met belastinggeld. Het is in een democratie onaanvaardbaar dat de uitvoerende macht de controlerende macht laat beïnvloeden en manipuleren. Geloven wij – gelooft de Commissie – in de scheiding der machten, de "trias politica"? Er is veelvuldig gesproken over de rechtsstaat. Laten we deze dan ook eerbiedigen en dit schandaal tot op de bodem uitzoeken en aanpakken. Wouter Beke, auteur . – Voorzitter, al ruim acht maanden zit de Belgisch-Congolese Jean‑Jacques Wondo in een Congolese cel, waar hij wordt gemarteld en waar hem alle medische zorg wordt onthouden. Hij is ter dood veroordeeld zonder grote bewijslast, omdat hij betrokken zou zijn geweest bij een couppoging. Niet enkel hem, maar nog 36 anderen hangt de doodstraf boven het hoofd. De doodstraf wordt namelijk sinds kort weer uitgevoerd in Congo, na een jarenlang moratorium. De medische toestand van de heer Wondo gaat dagelijks achteruit en hij krijgt geen noemenswaardige medische hulp. Laten we samen stilstaan bij dit leed en een duidelijk signaal afgeven tegen de doodstraf, marteling en oneerlijke processen en voor de vrijlating van deze gevangenen tenzij er geloofwaardige bewijzen opduiken. Het gaat immers niet alleen over Jean‑Jacques Wondo, maar over de fundamentele waarden van universele rechtvaardigheid en de mensenrechten, die wij verdedigen. Een eerlijk proces en medische zorg zijn geen gunsten maar rechten die iedereen zou moeten hebben. De herinvoering van de doodstraf druist daar volledig tegenin. Marit Maij, namens de S&D-Fractie . – Voorzitter, er is gesproken over de zaak van Jean‑Jacques Wondo, die geen eerlijk proces heeft gekregen en, samen met 36 anderen, ter dood is veroordeeld. Het Europees Parlement moet zich hiertegen uitspreken en pleiten voor de snelle vrijlating van deze Belgische Congolees/Congolese Belg. Het Parlement moet zich er hard voor maken dat mensenrechtenactivisten, journalisten en andere deskundigen het vrije woord hebben en overal kunnen spreken en kunnen zeggen wat zij willen. Als ze bedreigd worden, moeten wij hen ondersteunen. Het Parlement moet, samen met de Europese Commissie, de vrijheid van meningsuiting garanderen voor deze mensen, hen ondersteunen en de Congolese overheid laten weten dat het steun zoekt en wil dat deze mensen zo snel mogelijk worden vrijgelaten. Anja Hazekamp (The Left). – Voorzitter, de jacht op walvissen is gruwelijk. Walvissen worden afgeslacht met harpoenen die explosieven bevatten. Gemiddeld kost het twee uur en meerdere harpoenen om een walvis te doden. Dit is vreselijk. Gelukkig geldt er al bijna veertig jaar een wereldwijd verbod op de walvisjacht. Enkele landen, waaronder IJsland, houden zich echter niet aan dit verbod. Na in de afgelopen decennia vijftienhonderd walvissen te hebben gedood, besloot IJsland twee jaar geleden eindelijk te stoppen met de walvisjacht, mede dankzij de oproepen van het Europees Parlement. Het land heeft onlangs niettemin toch weer een vergunning afgegeven om honderden walvissen af te slachten. Tegelijkertijd vraagt IJsland ons om gunstigere handelstarieven voor zijn visserijproducten. Hiervan kan geen sprake zijn zolang de gruwelijke IJslandse walvisjacht niet definitief is gestopt. We moeten "nee" zeggen tegen de handel met walvisjagers en de walvisjacht stoppen.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2025-02-10_NL.html	Anouk Van Brug, rapporteur . – Voorzitter, mevrouw Lagarde, Europa was ooit een continent van stabiliteit, waar hard werken werd beloond, waar je spaargeld groeide en waar je plannen kon maken voor de toekomst. Je kon iedere maand een deel van je salaris opzijzetten voor een groter doel — een huis, een pensioen of een welverdiende vakantie. Dankzij een fatsoenlijke rente kwam dat doel stap voor stap dichterbij. Maar die zekerheid is verdwenen. Steeds meer mensen kunnen niet meer rondkomen. Niet omdat ze niet hard werken, maar omdat het leven onbetaalbaar wordt. Sparen voelt als luxe, terwijl het voorheen een vanzelfsprekendheid was. Geld dat opzij werd gezet, verdampt. Want terwijl lonen achterblijven, stijgen de prijzen van boodschappen, energie en woningen tot onhoudbare hoogten. De Europese Centrale Bank had als belangrijkste taak de prijsstabiliteit te bewaken. Maar toch werden we de afgelopen jaren verrast door torenhoge inflaties. Hoe kon dit gebeuren? Wat ging er mis? Ja, de Russische invasie in Oekraïne heeft een grote rol gespeeld. Opeens werden energieprijzen onvoorspelbaar, raakten toeleveringsketens verstoord en schoten voedselprijzen omhoog. Maar deze crisis was niet de eerste schok voor onze economie. En zij zal ook niet de laatste zijn. Ik zeg niet dat de ECB stil heeft gezeten, maar de vraag is: waren we wel voorbereid? Terwijl de ECB druk bezig was met het onderzoek naar klimaat en duurzaamheid — belangrijke thema's, zonder twijfel — werden andere risico's onderschat, vooral geopolitiek. Oorlog en conflict. Mevrouw Lagarde, waarom had de ECB geen scenario's klaarliggen voor een geopolitieke schok als deze? Waarom stonden we niet paraat om de gevolgen voor de inflatie en de economie te verzachten? Dit is namelijk geen hypothetische discussie. Vandaag is het de oorlog in Oekraïne die de economie onder druk zet. Maar wat is het morgen? Morgen kan het zomaar iets anders zijn. Want wat als de spanningen rond Taiwan escaleren en de wereldwijde chipleveranties opdrogen? Of wat als de Verenigde Staten binnenkort nieuwe handelsbeperkingen opleggen aan Europese bedrijven? Wat als de energieprijzen opnieuw omhoogschieten door geopolitieke instabiliteit in het Midden‑Oosten? De ECB moet niet alleen reageren op crises, maar moet ze voor zijn. We kunnen het ons niet veroorloven om keer op keer verrast te worden, terwijl de inflatie opnieuw door het dak schiet en miljoenen Europeanen daar de prijs voor betalen. Want laten we niet vergeten wie de uiteindelijke rekening betaalt. Dat zijn de gewone mensen thuis: de hardwerkende Nederlander, de jonge Europeanen die hun eerste huis proberen te kopen of de gepensioneerden die hun spaargeld langzaam zien verdampen. Zij verwachten leiderschap. Zij verwachten dat wij, als beleidsmakers, en u, vanuit de ECB, vooruitdenken en niet achter de feiten aan lopen. Dus ik vraag u, mevrouw Lagarde, om geopolitieke risico's net zo serieus te nemen als klimaatverandering, om scenario's te ontwikkelen, om voorbereid te zijn op de volgende economische schok, zodat we niet opnieuw verrast worden, zodat we niet opnieuw onze koopkracht laten wegslippen. Want uiteindelijk gaat dit niet over cijfers, rentepercentages of inflaties. Dit gaat over mensen, dit gaat over hun dromen en dit gaat over hun toekomst. Europa moet weer een continent worden waar mensen vol vertrouwen vooruit kunnen kijken, waar hard werken weer loont, waar sparen opnieuw mogelijk is en waar je plannen kunt maken en die ook echt kunt waarmaken. Dat is de opdracht. Dat is de verantwoordelijkheid, en de tijd om die verantwoordelijkheid te nemen, die is nu. Sebastiaan Stöteler, namens de PfE-Fractie . – Voorzitter, mevrouw Lagarde, ik spreek vandaag ten behoeve van mijn delegatiegenoot Zijlstra, die schaduwrapporteur op dit dossier was en helaas vandaag wegens ziekte niet kan spreken. Toen de Europese Centrale Bank op 1 juni 1998 door Wim Duisenberg boven het doopvont van het Verdrag van Maastricht werd gehouden, dachten we allemaal dat we een centrale bank zouden hebben die tot doel had het prijspeil stabiel te houden. Zo staat het ook nog steeds in het mandaat. Bijna dertig jaar later blijkt daar echter weinig van over te zijn. Volgens cijfers van het CBS bedraagt de Nederlandse inflatie sinds 2020 ongeveer 20 %. Gevolg: bijna nergens in de EU is alles zo snel zo duur geworden als in Nederland. De mensen komen steeds moeilijker rond. Door de hoge inflatie van afgelopen jaren verdampte ongeveer 30 miljard EUR aan Nederlands spaargeld, maar konden failliete eurolanden wel hun staatsschuld weginflateren. Dit perverse systeem moet gestopt worden. De Nederlandse spaarder, gepensioneerde en ondernemer worden belazerd door een centrale bank die enkel oog heeft voor de belangen van ministers die hun overheden onverantwoord geleid hebben en begrotingen niet op orde krijgen. Het wordt tijd dat de Europese Centrale Bank de mensen die sparen, werken en ondernemen weer in het vizier heeft en niet langer straft, maar beloont. Dat zo'n koerswijziging wellicht het faillissement van een of meerdere eurolanden betekent, is een spijtige zaak, maar het mag geen argument zijn om de Nederlander verder financieel uit te roken. Dirk Gotink (PPE). – Voorzitter, president, commissaris, de afgelopen jaren hebben mensen in heel Europa koopkracht ingeleverd door de ongekende inflatie. Covid, de Russische invasie, het hakt er allemaal heel hard in, in het spaargeld, de pensioenen en in de algemene bestaanszekerheid. Dat merken mensen iedere dag door de hoge energieprijzen en de voedselprijzen. Deze inflatie in de eurozone is hardnekkig. Tegelijkertijd zie ik een Europese economie die niet vooruit te branden is door een tekort aan innovatie en een overschot aan detailwetgeving. U noemde het al: de barrières op de interne markt zijn nog veel te groot. Denk aan de territoriale leveringsbeperkingen waardoor onze boodschappen iedere dag te duur zijn in de supermarkten. Daarbij komt vergrijzing. Hoe gaan wij de zorgkosten en pensioenen financieren in de komende jaren, zeker in landen waar de pensioenen worden betaald uit de lopende begroting? Hoe houdbaar is dat op de lange termijn? En als klap op de vuurpijl hebben we Trump die op het punt staat om een waanzinnige handelsoorlog te ontketenen waardoor het dagelijks leven van honderden miljoenen mensen duurder kan worden. Dat zijn gewoon ordinaire Trump‑belastingen. In deze cocktail van onzekerheid heeft de ECB een sleutelrol om de inflatie te beteugelen en de randvoorwaarden te scheppen voor stabiele economische groei. Dat is haar oorspronkelijke mandaat. Ik zou dan ook de ECB en ook de Commissie willen oproepen om aan dat oorspronkelijke mandaat te hechten. Ook wil ik graag collega van Brug complimenteren voor het degelijke verslag dat zij hierover heeft geschreven. Anouk Van Brug, rapporteur . – Voorzitter, vandaag spreekt de Europese politiek met een duidelijke stem. De ECB toont een sterke ambitie op het gebied van klimaatverandering, maar lijkt de impact van geopolitieke spanningen op inflatie te onderschatten. Wij roepen u daarom op: neem geopolitiek serieus. De wereld verandert snel. Oorlog en conflict hebben de afgelopen jaren keer op keer laten zien hoe ze inflatie kunnen aanwakkeren en onze economie kunnen ontwrichten. De energiecrisis die volgde op de Russische invasie in Oekraïne was geen incident, maar een waarschuwing. Geopolitieke instabiliteit zal de komende jaren een grote rol blijven spelen in de economie. Daarom is het essentieel dat de ECB scenario's ontwikkelt en voorbereid is op toekomstige crises. Want wanneer je hard werkt in Nederland, moet je leuk kunnen leven en je geen zorgen hoeven maken over een nieuwe rekening of een wasmachine die kapotgaat. Het is tijd om de geldzorgen van de mensen thuis serieus te nemen. Dit is mogelijk wanneer de ECB geopolitieke risico's serieus neemt, maar ook haar eigen rol scherp bewaakt. Echte onafhankelijkheid betekent: geen politiek bedrijven. De ECB heeft één taak: prijsstabiliteit handhaven. Dit vereist strikt marktneutraal beleid zonder dat de ECB politieke keuzes maakt in haar opkoopprogramma's en andere instrumenten. De ECB mag zich niet laten leiden door politieke druk of ideologische agenda's — dat ondermijnt haar geloofwaardigheid en effectiviteit. Wij vragen u dan ook: behoud de neutrale rol van de ECB. Laat de financiële markten functioneren zonder onnodige verstoringen en zorg ervoor dat de ECB onafhankelijk blijft in daden, niet alleen in naam. Alleen zo kunnen we inflatie effectief bestrijden en de koopkracht van ons allemaal beschermen.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2025-02-11_NL.html	Dirk Gotink (PPE). – Voorzitter, Trump trekt de lijn van vorige Amerikaanse presidenten door. Het is "America First" en dat is niet eigen aan Trump. De Inflation Reduction Act heeft met allerlei fiscale voordelen ook massaal bedrijven weggelokt uit Europa, naar de Verenigde Staten. Zij kiezen voor re-industrialisering en koopkrachtherstel. Ook in Europa zijn we hiermee begonnen; we moeten hiermee doorgaan, ten voordele van de Europese industrie en bestaanszekerheid. De VS zijn onze allerbelangrijkste partner ter wereld, maar onredelijke en oneerlijke acties kunnen we natuurlijk niet onbeantwoord laten. Daarom moeten we slim zijn. Verregaande, sectorbrede tegentarieven zijn riskant en kunnen onze eigen economie schaden. Zeker als dit verder escaleert tot een handelsoorlog. Dat moeten we voorkomen. Onze burgers en bedrijven floreren dankzij de internationale handel, die essentieel is voor ons welzijn, onze bestaanszekerheid en onze groei. Het belangrijkste is dat we echt werk maken van onze concurrentiekracht. We moeten zorgen dat we weerbaarder worden. Verlaag de regeldruk, investeer in de economie en versterk onze industrie. Kathleen Van Brempt (S&D). – Voorzitter, het is bijna onvoorstelbaar, maar het zijn inderdaad drie jaren. Drie jaren van onafgebroken Russische agressie tegen Oekraïne. Drie jaren van doelbewuste aanvallen op steden en dorpen en cruciale infrastructuur, met minstens 12 000 burgerslachtoffers en 20 000 gekidnapte en gedeporteerde kinderen. De cijfers zijn verschrikkelijk. Maar gelukkig zijn het ook drie jaren van eensgezindheid en een sterk Europees antwoord, een sterke Europese veroordeling van deze illegale en brutale oorlog. Drie jaren van Europese solidariteit en steun aan Oekraïne en — hierover heerst grote eensgezindheid in dit Parlement — deze steun zullen we blijven geven, as long as it takes . De toekomst van Oekraïne is Europees, zoveel is duidelijk. En dus moeten we na drie jaar oorlog beginnen te denken aan de wederopbouw en versterking van de democratie in Oekraïne, ook al is de oorlog nog niet gedaan. Eerlijke en vrije verkiezingen zijn waarschijnlijk nog niet voor morgen, maar we moeten ze wel voorbereiden, zodat we na de oorlog ook echt klaar zijn om van Oekraïne een vrij, open en progressief land te maken, een Oekraïne met sterke democratische instellingen en een sterke rechtsstaat, en klaarstaan met onze hulp, zodat Oekraïne de weg vindt naar het Europese lidmaatschap. Hilde Vautmans (Renew). – Voorzitter, velen hebben het hier al gezegd: vandaag is het drie jaar geleden dat die afschuwelijke oorlog van Rusland tegen Oekraïne begon. We hebben Oekraïne drie jaar lang gesteund. Eensgezind, gelukkig maar. Maar laten we eerlijk zijn: halfslachtig en met de voet op de rem. We hebben Rusland gesanctioneerd. Eensgezind, maar ook halfslachtig. We zitten inmiddels aan het vijftiende sanctiepakket. Daarmee hebben we niet alleen de miserie van de Oekraïners gerekt, maar ook onze eigen pijn. Vandaag staat de gasprijs op zijn hoogste peil in twee jaar. Wij betalen het gelag. De oorlog duurt veel te lang. Laten we vandaag afspreken dat deze oorlog dit jaar ten einde komt. Er zijn drie manieren om vrede te bereiken: 2. Voer sancties in tegen iedereen. Brigitte van den Berg (Renew). – Voorzitter, als je kind voor het eerst ziek wordt, vertrouw je het aan de betrouwbare handen van een dokter toe. Als je als ouder niet meer voor jezelf kan zorgen, vertrouw je de wijkverpleegkundige om je te helpen. En als je zelf ziek wordt, geef je je blind over aan de vakmensen in de zorg. Het is een heel groot goed dat wij een zorgstelsel hebben waar we op kunnen vertrouwen. Iedereen in deze zaal vertrouwt die zorgmedewerkers met zijn of haar eigen leven als het erop aankomt. Maar waarom vertrouwen we de mensen in de zorg dan niet als we het beleid opstellen? We verdrinken onze medewerkers in administratie, we onderbetalen onze vakmensen en we negeren klachten over de hoge werkdruk. In Nederland besteden zorgverleners veertig procent van hun tijd aan administratie, omdat wij beleidsmakers bang zijn dat de kwaliteit van de zorg anders niet goed genoeg is. In 2030 komen we naar verwachting 4,1 miljoen mensen tekort in de zorg. Lidstaten, we moeten nu gaan zorgen voor onze zorg. We moeten weer vertrouwen op vakmensen. We moeten de administratie verminderen en we moeten de sector de moderne tools geven die we nodig hebben. Maak het vak weer aantrekkelijk. Alleen dan kunnen we ervoor zorgen dat ook de volgende generatie kan rekenen op betrouwbare zorg. Liesbet Sommen (PPE). – Voorzitter, commissaris, iedereen heeft recht op de best mogelijke en de meest nabije zorg. Maar daar heb je natuurlijk wel een zorgverlener voor nodig. En daar knelt vandaag absoluut het schoentje. De cijfers zijn redelijk dramatisch. Meer dan een miljoen dokters, verpleegkundigen en vroedvrouwen komen wij tekort en tegen 2030 gaat maar liefst een op de drie van hen op pensioen. Tegelijkertijd zit het aantal zorgbehoevende patiënten in de lift. Dat is een tikkende tijdbom. Het is niet alleen een numeriek probleem, het is echt een systeemcrisis. De zorgverleners en de patiënt verdienen beter. Want zorgverleners verdienen respect en waardering voor het werk dat ze doen, een beter loon, een betere balans tussen arbeid en gezin, maar ook meer mentaal welzijn en autonomie op de werkvloer. Wij moeten ook werken aan die concentratie van gespecialiseerde zorg. Want die zorgt voor een efficiëntere inzet van zorgverleners, voor kortere wachttijden voor de patiënt en bovenal: hierdoor worden levens gered. Hier in de EU moeten wij samenwerken aan die gemeenschappelijke erkenning van diploma's. Want arbeidsmigratie is misschien niet altijd zaligmakend — we moeten echt inzetten op opleidingen voor taalkennis —, maar het blijft wel een enorme opportuniteit die we moeten blijven aanboren. Dit is níét uitsluitend een nationaal probleem. De grote meerderheid van onze lidstaten wordt hiermee geconfronteerd. Dit vergt dus Europese oplossingen en Europese acties. Marit Maij (S&D). – Voorzitter, commissaris, in Nederland is het tekort aan mensen in de zorg het afgelopen jaar opgelopen tot vijftigduizend. Over tien jaar zullen dat er 190 000 zijn. Voor de Amsterdammers onder ons, voor de Nederlanders onder ons: dat is vier keer een volle Amsterdam ArenA. Dat heeft gevolgen voor de kwaliteit van de zorg en voor de werknemers in de zorg. De druk voor de werknemers is veel te hoog. Deze mensen doen hun werk met passie en het resultaat is vaak een burn-out. Werknemers in de zorg zijn bescheiden, maar ze zijn onmisbaar. Tegelijkertijd zien we dat mensen andere oplossingen zoeken, zoals mantelzorg, regelingen binnen families, met buren of vrienden die de zorgtaken op zich nemen. Dat gebeurt met liefde, maar dat is niet de ideale oplossing en ook niet de beste zorgoplossing. We moeten de tekorten in de zorg oplossen door de banen aantrekkelijker te maken en niet te aarzelen om echte maatregelen te treffen en meer te investeren. Dat verbetert niet alleen het leven van de mensen die de zorg nodig hebben, maar ook dat van de werknemers in de zorg. Rudi Kennes (The Left). – Voorzitter, commissaris, we krijgen steeds te horen dat het tekort aan arbeidskrachten in de gezondheidszorg te wijten zou zijn aan werknemers die hoge lonen eisen en kieskeurig en lui zijn. Maar de waarheid is dat duizenden werknemers deze sector verlaten als gevolg van bezuinigingen in de gezondheidszorg en de door de Europese Unie opgelegde privatisering. De gevolgen zijn duidelijk: slechte arbeidsomstandigheden, ondraaglijke werkdruk, kortlopende contracten, lage lonen, lange werkdagen, hoge uitval, krimpende arbeidskrachten en steeds duurder wordende opleidingen en trainingen. Fundamentele jobs in de gezondheidszorgsector worden gezien als banen voor laaggeschoolden. Zonder deze werknemers, die overigens vaak migranten zijn, zou echter niemand voor onze familieleden zorgen. Er zijn zoveel gepassioneerde verzorgers, verpleegkundigen en jonge artsen die heel graag in de gezondheidszorgsector zouden willen blijven werken, maar de omstandigheden duwen hen weg. De EU heeft geen fatsoenlijk beleid om het tekort aan arbeidskrachten aan te pakken. Dit schaadt werknemers en patiënten. Gezondheidszorg is een basisrecht, geen privilege. De gezondheidszorg moet in publieke handen blijven en de werknemers in de gezondheidszorg moeten met respect worden behandeld. Hilde Vautmans, namens de Renew-Fractie . – Voorzitter, Europa moet zijn verantwoordelijkheid nemen in dit conflict. In 1948 kreeg het Joodse volk — terecht — een eigen staat. Maar vandaag wordt het Palestijnse volk met uitroeien bedreigd. In Gaza dreigt een genocide. Honderdduizenden mensen worden verdreven. Dit is geen oorlog tegen Hamas meer, dit is etnische zuivering. Nu spreekt Trump zelfs over "Gaza kopen". Alsof Palestijnen geen mensen zijn, maar een probleem dat je met geld oplost. Constructies gefinancierd door Europa, door ons, worden vernield. Waar zijn wij? Europa kan niet aan de zijlijn blijven staan. We moeten waken over de uitvoering van het akkoord en de vrijlating van alle gijzelaars. De handel met de illegaal bezette gebieden moet daadwerkelijk worden stopgezet. We moeten het associatieakkoord met Israël herbekijken. De aanhoudingsbevelen tegen Hamas en tegen de Israëlische leiders moeten worden gerespecteerd en uitgevoerd. We moeten ervoor zorgen dat de noodzakelijke humanitaire hulp echt naar binnen kan. Toon wat Europa en onze principes waard zijn! Ingeborg Ter Laak (PPE). – Voorzitter, Gaza, Israël, Libanon, Iran, Irak, Afghanistan, Syrië: het Midden‑Oosten staat op zijn kop. Oorlog, conflict, spanningen. Dat bedreigt het leven van miljoenen mensen. Al die verschrikkelijke beelden raken ons als mens, terwijl de gevolgen ons raken als maatschappij in haar geheel. Ben je voor de een of juist tegen de ander? Want ook in Europa staan mensen lijnrecht tegenover elkaar. En alsof het nog niet erg genoeg is, praat Donald Trump over het Midden‑Oosten alsof hij bezig is met het ontwikkelen van het volgende golfresort voor multinationals. Oorlog in het Midden‑Oosten raakt ons hier. De aanvallen op schepen in de Rode Zee, grote groepen mensen op de vlucht, op zoek naar voedsel en onderdak. Vrede, veiligheid en handel staan onder druk. De Europese Unie heeft een strategie voor het Midden‑Oosten nodig, net zoals het Midden‑Oosten Europa nodig heeft. Ik vraag de Commissie om hier zo snel mogelijk werk van te maken. Wouter Beke (PPE). – Voorzitter, commissaris, er gaat geen week voorbij zonder een nieuw bizar voorstel van president Trump. Zijn laatste plan om de Gazastrook op te kopen en om te bouwen was niet alleen bizar, het was gek en gevaarlijk voor de hele regio. Het toont eens te meer aan dat Europa aan tafel moet gaan zitten om mee te praten over de toekomst van het Midden-Oosten. Niet alleen om de Palestijnse en Israëlische burgers de vrede te geven die ze verdienen, maar ook in ons eigen strategisch belang. Een stabiele vrede in het Midden-Oosten betekent immers minder vluchtelingenstromen — de helft van de Palestijnse vluchtelingen komt op dit ogenblik naar België. Een stabiele vrede zorgt voor minder radicalisering en meer samenwerking tegen de allianties van Iran, Rusland en Noord-Korea, die in de hele regio alleen maar schade willen aanrichten. Het is dan ook van groot belang dat wij zelf een plan voor het Midden-Oosten uitwerken. Ik roep u op om ervoor te zorgen dat we op die manier vrede, stabiliteit en perspectief in de hele regio kunnen brengen. Ingeborg Ter Laak, namens de PPE-Fractie . – Voorzitter, commissaris, een stad van meer dan een miljoen mensen wordt binnengevallen en in de fik gestoken. Mannen worden vermoord, vrouwen verkracht en kinderen tot soldaat gedwongen. De meeste mensen hebben echter nog nooit van deze stad gehoord. Het is het tragische lot van de mensen in Goma, een stad in Congo, aan de grens met Oeganda en Rwanda. En dit is de harde realiteit van de situatie in Congo. Rusland zou de Congolese overheid hebben gesteund in de strijd tegen M23. Rwanda zou met hulp van de rebellen minerale smokkelen uit Congolese mijnen. En de rest van de wereld kijkt toe. Iedereen heeft oog voor het eigen belang, maar vergeet waar het om gaat: mensenlevens. Massa's mensen zijn op de vlucht en er is te weinig humanitaire hulp. En de hulp die er is, komt niet aan. Organisaties die hulp willen bieden, vrezen voor het leven van hun eigen medewerkers. We moeten ervoor zorgen dat hulporganisaties mensen kunnen bereiken en dat de rust in het land terugkeert. Dat lukt alleen als andere landen stoppen met het financieren van militaire organisaties voor hun eigen belang en als we daadwerkelijk oog krijgen voor het leed van honderdduizenden mensen. Marit Maij, namens de S&D-Fractie . – Voorzitter, commissaris, minister, een maand geleden viel Goma. We hebben hierover al gesproken: meer dan drieduizend mensen in de stad zijn vermoord. Vijfhonderdduizend mensen zijn op de vlucht, vijfhonderdduizend mensen boven op de zeven miljoen mensen die in Goma al op de vlucht zijn. En seksueel geweld wordt weer grof ingezet als wapen in oorlogsvoering. Dit alles omdat M23, gesteund door de Rwandese regering, Goma is binnengevallen. We weten dat M23 zijn acties ook financiert met mineralen die ze illegaal in handen krijgen uit Kivu, uit de regio rondom Goma. We weten ook dat de Europese Unie investeert in Rwanda. Meer dan negenhonderd miljoen vanuit de Global Gateway om kritische mineralen, ook uit die regio, te krijgen. Wij vragen de Commissie om zich uit te spreken tegen M23, om te pleiten voor een humanitaire corridor, voor meer humanitaire hulp vanuit de Europese Unie en verbeterde zorg voor slachtoffers van seksueel geweld. Wij vragen ook om te reflecteren op onze eigen rol, de rol van de Europese Unie. Dat betekent het opschorten van de deal voor kritieke grondstoffen, het memorandum van overeenstemming met Rwanda, en geen militaire steun meer voor landen die dit conflict financieren en voeden. Wouter Beke (PPE). – Voorzitter, commissaris, we kunnen niet langer zwijgen over de situatie in Oost‑Congo. De feiten zijn duidelijk: duizenden Rwandese troepen op Congolees grondgebied, een oprukkende rebellengroep — M23 — die richting Kinshasa wil marcheren, miljoenen aan gesmokkelde grondstoffen en duizenden slachtoffers, waaronder ook VN‑blauwhelmen. Dat alles tegen een achtergrond van seksueel misbruik als wapen en miljoenen intern ontheemden. Alle rapporten zijn duidelijk. Dit moet stoppen. De bijkomende humanitaire ondersteuning van zestig miljoen voor de burgerslachtoffers in Oost‑Congo is een goede eerste stap. Er zal bijvoorbeeld ook meer moeten worden ingezet op de hervormingen van het veiligheidsapparaat in Congo om dergelijke wantoestanden te vermijden. Het uitgangspunt blijft de strategie die in 2023 is uitgezet. Nu moet de diepgaande implementatie volgen. Ik wil collega's oproepen om samen met de Verenigde Naties te tonen dat Europa nog steeds een belangrijke rol kan spelen in het Grote Merengebied. We mogen de regio niet ten prooi laten vallen aan Rusland of China, maar ook niet uit elkaar laten vallen door onderlinge twisten. Morgen zal er over een resolutie worden gestemd om een halt toe te roepen aan het geweld in de regio. Het is tijd voor een duidelijk signaal vanuit Europa dat wantoestanden in de regio en de Rwandese inmenging niet zonder gevolgen kunnen blijven. Ik hoop op uw steun. Wouter Beke, namens de PPE-Fractie . – Voorzitter, commissaris, de voorbije weken zagen we hoe de Verenigde Staten onder Trump zich steeds verder wagen aan geopolitiek en economische conflicten, waarbij sancties en handelsbeperkingen elkaar in snel tempo opvolgen. Maar de exportbeperkingen op AI-microchips naar China dateren van voor Trump en zijn door de regering-Biden opgelegd aan 17 Europese lidstaten. Dit maakt één ding voor ons heel duidelijk: wie er ook aan het roer staat aan de andere kant van de Atlantische oceaan, wij als Europese Unie moeten onze eigen koers varen. Dat betekent het versterken van onze strategische autonomie en minder afhankelijk worden van vreemde mogendheden op het gebied van technologie, defensie en grondstoffen. Het betekent dat we ons eigen ecosysteem van microchips grondig moeten versterken, niet alleen met woorden, maar ook met concrete investeringen. En het betekent ten slotte ook dat we assertief moeten zijn en met één stem moeten spreken, met één echte geopolitieke strategie. Europa mag in deze strijd geen speelbal worden van grootmachten die hun eigen belangen nastreven. Het kan niet zo zijn dat wij slechts reageren op wat Washington of Peking besluiten. Wij moeten een speler zijn, geen speelveld, een schaker, geen pion. Een sterke Europese Unie, economisch, diplomatiek en militair. Dat is de enige weg vooruit. Laten we daar met zijn allen werk van maken! Kris Van Dijck, namens de ECR-Fractie . – Voorzitter, commissaris, het heeft ons een pandemie gekost om te beseffen hoe cruciaal de continuïteit van de chiptoevoer is. Met de Europese chipverordening hebben we ingezet op onderzoek en ontwikkeling, iets wat cruciaal is voor een kennisregio en open economie als Vlaanderen, waar ik vandaan kom. Maar na de maatregelen die de Amerikanen hebben genomen, moeten we hun allereerst duidelijk maken dat onze interne markt één en ondeelbaar is, zoals de hunne, en dat wij die van ons als gezamenlijke kracht presenteren. Laten we daarom de Handels- en Technologieraad, die we in 2021 samen hebben opgericht, benutten als forum om ons trans-Atlantisch partnerschap te versterken en gezamenlijk de AI-normen te bepalen. Anderzijds is dit voor ons opnieuw een wake-upcall om te blijven investeren in technologisch leiderschap. Dit betekent het versterken van de kapitaalmarkt en het opnemen van een onmisbare rol in de waardeketen. Voorbeelden als Imec in Vlaanderen en ASML in Nederland bewijzen dat we dat kunnen. Barbara Bonte (PfE). – Voorzitter, commissaris, Europa is op het gebied van artificiële intelligentie vrijwel volledig afhankelijk van buitenlandse technologie, wat ons natuurlijk erg kwetsbaar maakt voor verstoringen in de toeleveringsketen. Maar waarom zijn we zo sterk afhankelijk geworden? Een belangrijke reden is dat bedrijven in de Verenigde Staten en in Azië veel sneller nieuwe fabrieken kunnen opzetten, terwijl in Europa de bouw van chipfabrieken wordt vertraagd door overregulering en bureaucratie. De Europese Commissie heeft vandaag aangekondigd 200 miljard EUR te investeren in artificiële intelligentie. Dat is natuurlijk veel geld, maar als we geen einde maken aan de verstikkende bureaucratie en overregulering, zal het zelfs met zoveel geld nooit lukken. Laat deze laatste verstrenging van de exportbeperkingen van de VS een alarmbel voor ons zijn. Wij moeten in Europa zelf AI-chips kunnen produceren, vooral in een wereld die de komende jaren gedomineerd zal worden door artificiële intelligentie. Strategische onafhankelijkheid in AI-chips en halfgeleiders is daarom een absolute noodzaak.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2025-02-12_NL.html	Sebastiaan Stöteler (PfE). – Voorzitter, het werkprogramma van de Commissie is opnieuw een schoolvoorbeeld van Brusselse bemoeizucht en ideologische blindheid. Wij staan voor een sterk Europa, maar niet voor een Europa dat onze nationale soevereiniteit ondermijnt en onze economieën kapot reguleert. De obsessie met klimaatneutraliteit tegen 2050 blijkt keer op keer volslagen onrealistisch en bovendien schadelijk. Onze industrieën, van boeren tot transportbedrijven, worden opgezadeld met torenhoge lasten. De concurrentiekracht van de ondernemingen waar onze economieën op draaien, wordt opgeofferd. Daardoor gaat onze economie kapot. Dit is geen rechtvaardige transitie; dit is zelfs helemaal geen transitie. Dit is regelrechte economische zelfmoord. Het feit dat er überhaupt een oproep nodig is om de Green Deal op te schorten of in te trekken, is onvoorstelbaar. De Commissie, die altijd spreekt over het terugdringen van politieke bemoeienis, heimelijke beïnvloeding en het beschermen van democratische processen, vindt het terecht om in zulke gevallen verkiezingen ongeldig te verklaren. Toch mengde zij zich zelf heimelijk in het politieke proces. En nu ze dat zelf doet, komt de Commissie niet verder dan "ja, dat was een beetje ongepast". U kunt wel vingerwijzen vanaf uw morele hoogvlakte, maar u bent zelf geen haar beter. Dit werkprogramma is een recept voor meer centralisatie, minder vrijheid, meer economische achteruitgang en minder sociale cohesie. Dit moet anders. De Commissie zou er moeten zijn voor onze burgers. Brussel moet dienen, niet dicteren. (De spreker stemt ermee in om te antwoorden op een "blauwe kaart"-vraag) Gerben-Jan Gerbrandy (Renew), "blauwe kaart"-vraag . – Voorzitter, zoals vaker heb ik met verbazing geluisterd naar de wartaal van de heer Stöteler. Als we kijken naar defensiekracht, dan zien we dat Europa 2,5 keer meer uitgeeft aan defensie dan Rusland. Toch zijn wij niet in staat om tegenover Rusland te staan, omdat we niet gezamenlijk optreden. Wat is hierop uw antwoord? Sebastiaan Stöteler (PfE), "blauwe kaart"-antwoord . – De Europese Unie heeft in het verleden op het gebied van de Europese defensie-industrie geen enkele regulering of coördinatie gehad. Mijn partij en mijn fractie steunen echter volledig de Europese samenwerking op defensiegebied, vooral als het gaat om de industrie. Het is belangrijk om deze samenwerking te versterken, zodat we beter kunnen afstemmen wat de behoeften zijn, wat er geproduceerd moet worden, waar het geleverd moet worden en dergelijke. Dit zullen we de komende tijd behandelen in de SEDE-commissie, waar ik deel van uitmaak. Net als op andere domeinen zullen we ook hier een constructieve bijdrage leveren. Gerben-Jan Gerbrandy (Renew). – Voorzitter, Europa is zonder twijfel de beste plek op de wereld om te leven. Nergens ter wereld hebben we een hoger niveau van vrijheid, democratie, welvaart en welzijn. De "Europese levenswijze" is zo belangrijk dat we er zelfs een speciale commissaris voor hadden. Maar we moeten ons sterk inspannen om deze positie te behouden, want we worden bedreigd. We worden van binnenuit bedreigd door nationalisme en van buitenaf door geopolitieke en economische bedreigingen, schaarste en hoge energieprijzen. Het werkprogramma van de Commissie richt zich op de juiste zaken: de interne marktstrategie, het doel om tegen 2040 90 % minder CO 2 uit te stoten, de ontwikkeling van een Europese defensie-industrie en de vereenvoudiging van de regels. Maar dit alles vraagt om een sterker, centralistischer Europa, met een veel hogere begroting en meer eigen inkomsten. Daar moeten we aan werken. Niet onbelangrijk, sterker nog, misschien wel het allerbelangrijkste: de lidstaten zullen eensgezind in die richting moeten bewegen. Daarom ben ik zo teleurgesteld dat er geen verdragswijzigingen komen. Een "krachtiger, eenvoudiger en sneller Europe" is alleen mogelijk als we de veto's in de Raad afschaffen. Maar ook het Parlement zal deze agenda moeten volgen. Dat kan alleen maar met een sterke pro-Europese coalitie in het midden. Wanneer ik naar dit debat luister, zie ik opnieuw dat extreemrechts noch extreemlinks oplossingen bieden voor de Europese problemen. We kunnen niet terug naar het verleden. Als ik een collega van de ECR hoor zeggen dat we terug moeten naar kolen, besef ik dat zelfs Donald Trump niet meer durft te suggereren dat we die kant op moeten gaan. (De spreker stemt ermee in om te antwoorden op een "blauwe kaart"-vraag) Sander Smit (PPE), "blauwe kaart"-vraag . – Meneer Gerbrandy, u sprak net over bedreigingen en een gebrek aan realisme. Ik denk dat er grote bedreigingen uitgaan van het feit dat sommige partijen, waaronder de uwe, niet terug willen komen op de ingeslagen dwaalweg. Wie een kompas nodig heeft voor concurrentievermogen, die was de weg kwijt. Hoe gaat u het verkopen dat we vanaf 2030 1570 miljard euro per jaar moeten gaan uitgeven om het CO 2 ‑doel voor 2040 te halen en de uitstoot met negentig procent terug te dringen? Hoe gaat u dat uitleggen, als liberale partij? U staat toch voor de belastingbetaler? U levert de belastingbetaler alleen nog maar meer druk en regeldruk op. Gerben-Jan Gerbrandy (Renew), "blauwe kaart"-antwoord . – Meneer Smit, deze vraag verbaast me niet. Als er iemand dwaalt in dit parlement, bent u het wel. U woont, net als ik, in een land waarvan het grootste deel zich onder de zeespiegel bevindt. Wat denkt u dat het kost als de zeespiegel verder stijgt? Hoeveel denkt u dat wij moeten investeren om ons land onder de zeespiegel veilig te houden? Het duizend-, zo niet het miljoenvoudige van wat het kost om via de Green Deal en al ons goede beleid te zorgen voor een schonere en leefbaardere wereld. Dat willen we tenslotte allemaal, want dat maakt Europa de beste plek op de wereld om te leven. Kathleen Van Brempt (S&D). – Voorzitter, commissaris, we weten het eigenlijk allemaal al heel lang. We zijn te lang afhankelijk en naïef geweest. Afhankelijk van geïmporteerde grondstoffen, geïmporteerd gas en olie uit onder meer Rusland en geïmporteerde veiligheid. We zijn ook naïef — naïef geweest, hoop ik — door te denken dat we ons konden veroorloven om afhankelijk te zijn en te blijven. Die tijd is vandaag meer dan ooit voorbij. We moeten op eigen benen staan. Die ambitie moet te zien zijn in het werkprogramma en de initiatieven van de Commissie. Internationale handel — daar bent u voor bevoegd — is daartoe een heel sterke hefboom. Dus ja, we staan open voor handel, maar die moet wat ons betreft gebaseerd zijn op mensenrechten, op rechten van werknemers en op duurzaamheid. Dat alles moet ook afdwingbaar zijn. Dat is voor ons de benchmark. We moeten ook armoede uitroeien, zowel binnen de Europese Unie met het sociale kompas, als uiteraard ook in de rest van de wereld. We zullen een strategie moeten ontwikkelen om het gat dat USAID laat vallen, effectief in te vullen. Helaas is de Global Gateway te veel een zwarte doos. Wij verwachten van de Commissie veel meer parlementaire controle en transparantie. Tot slot iets over uitbreiding. We moeten ons herenigen met de landen van de Westelijke Balkan, Moldavië en op termijn uiteraard ook Oekraïne. U kunt rekenen op een sterke S&D‑Fractie die gaat voor de noodzakelijke hervormingen om ook aan die uitbreiding te werken. Hilde Vautmans (Renew). – Voorzitter, commissaris, we hebben hier de hele ochtend gedebatteerd over de lange to‑do‑lijst van de Europese Commissie. Ik wil stilstaan bij vier dingen die de burgers van ons verwachten. Ten eerste natuurlijk veiligheid. Zonder veiligheid doen we niks. Ten tweede lagere energiekosten. Ten derde minder papierwerk en ten slotte makkelijker kapitaal, zodat jonge ondernemers ook in Europa hun ondernemingen kunnen opstarten. Commissaris, voor mij is het van vitaal belang dat we daarvan heel snel werk maken. Ik denk dat iedereen het hier gezegd heeft: de tijd dringt. De Europeanen willen niet langer toeschouwer zijn, maar spelen. Daarom wil ik er echt bij u op aandringen: zorg dat die snelheid er komt. Collega Gerbrandy heeft het heel duidelijk gezegd. Zorg ook dat je de Unie hervormt, dat we vooruit kunnen gaan op het tempo van de snelste en niet op het tempo van de Patriots en van anderen die altijd op de rem gaan staan als Europa vooruit wil. Bert-Jan Ruissen (ECR). – Voorzitter, in haar werkprogramma legt de Commissie terecht de nadruk op versterking van de concurrentiekracht. De vraag is echter of we het zullen redden met het pakket dat nu voorligt. Ik ben bang van niet. De Commissie gaat namelijk voorbij aan de kern van het probleem: de Green Deal. De Green Deal jaagt het bedrijfsleven op enorme kosten. Bovendien is het huidige tijdpad niet haalbaar, zeker niet met die reductiedoelstelling van 90 % in 2040. Het energienetwerk in Nederland geraakt verzadigd, waardoor bedrijven die willen verduurzamen dat niet eens kunnen. Als we het bedrijfsleven in Europa willen behouden, dan moeten we vereenvoudigen. Denk aan de duurzaamheidsrapportages. We moeten ook innovatie stimuleren. maar we zullen zeker ook iets aan de Green Deal moeten doen. Liesbet Sommen (PPE), schriftelijk . – Het werkprogramma 2025 van de Europese Commissie is ambitieus en doordacht. Het combineert economische slagkracht met sociale verantwoordelijkheid en houdt rekening met de impact op de portemonnee van de Europese burger. Drie grote prioriteiten springen in het oog: het versterken van de Europese concurrentiekracht, het vereenvoudigen van EU-wetgeving en de uitbouw van een sterkere Europese defensie. Na een zittingsperiode waarin de Green Deal centraal stond, zien we nu een verschuiving: niet richting minder ambitie, maar naar een balans tussen duurzaamheid en economische weerbaarheid. De klimaatdoelstellingen blijven overeind, en de Clean Industrial Deal, die de Commissie eind februari voorstelt, zal de lijm zijn die beide elementen met elkaar verbindt. Bovenal heeft dit werkprogramma oog voor mensen. Kijk naar de concrete initiatieven: een "actieplan voor betaalbare energie en huisvesting", de versterking van de "Europese pijler van sociale rechten" en het "plan voor een vaardigheidsunie". Dit zijn geen randzaken, maar fundamenten van een sterk en inclusief Europa. Concurrentiekracht en sociale bescherming zijn geen tegenpolen, maar versterken elkaar. Bedrijven bloeien alleen als er voldoende geschoolde mensen zijn om jobs in te vullen. Dat de Commissie dit erkent, toont hoe sterk de sociale reflex verankerd is. Een sterk Europa laat niemand achter. Mohammed Chahim (S&D). – Voorzitter, we zijn in een tijd beland waarin realiteit ondergeschikt is aan ideologie. Je moet je toch even achter de oren krabben als je ziet dat rechts een grotere focus heeft op olie dan Saoedi-Arabië, dat momenteel de grootste waterstoffabriek ter wereld aan het bouwen is. Zelfs daar ziet men in dat fossiele brandstof een doodlopende weg is. Terwijl China de meeste hernieuwbare energie produceert en meer dan 40 % van zijn economische groei te danken heeft aan zonnepanelen, windmolens, warmtepompen en elektrische auto's, wil rechts vooral concurreren met fossiele brandstoffen. Ik begrijp het niet. De vernieuwing van onze economie betekent juist dat we aan de Green Deal moeten vasthouden en onze industrie moeten helpen. Als je dat niet begrijpt, dan heb je de spreekwoordelijke boot gemist, misschien zelfs de hele vloot. Rechts en extreemrechts laten ons concurrentievermogen liever over aan de grillen van Poetin, Trump of Mohammad bin Salman. Ze doen alsof ze opkomen voor onze burgers, maar ze verzwakken onze economie en de Europese positie. Assita Kanko (ECR). – Voorzitter, dit debat slaat nergens op. Wat onze welvaart vernietigt, is het pamperbeleid van links. We weten allemaal heel goed dat dit pamperbeleid de levensverzekering van de linkse partijen is, met een nieuwkomer als eeuwig slachtoffer dat nooit zelf verantwoordelijk is, maar altijd hulp nodig heeft. Dit is niet alleen racistisch en paternalistisch, maar ook duidelijk een groot verlies aan inkomsten voor de hele samenleving. Want het potentieel van de nieuwkomer blijft altijd onontgonnen. Links ziet ze liever zo lang mogelijk met een uitkering, niet met een baan. Wat migratiebeleid betreft, wil links liever verder met de huidige chaos. Elke poging tot oplossing wordt gezien als racisme of fascisme. Maar zo vernietig je Schengen en de interne markt. Zo bevorder je armoede, geen concurrentievermogen. Het is uit wanhoop dat zovelen onder onze burgers voor extremisten stemmen. Maar oplossingen hebben zij niet, alleen geroep. Het antwoord op de problemen ligt duidelijk bij centrumrechts. Dit parlement moet daarmee aan de slag. Mohammed Chahim, namens de S&D-Fractie . – Voorzitter, misschien is dit wel het probleem met de christendemocraten in dit parlement. Ze denken dat we ineens veel winstgevender kunnen worden door hier en daar wat regeltjes te schrappen. Ze denken dat als we alle lidstaten afzonderlijk laten opereren, we op die manier een vuist kunnen maken tegen geopolitieke krachten zoals China en de Verenigde Staten. Ik begrijp werkelijk niet dat we niet inzien dat we waardeketens moeten versterken over de grenzen heen. Je kunt proberen de auto-industrie in Duitsland te redden, maar als je de metaalindustrie in Nederland niet versterkt, dan bereik je niet het gewenste resultaat. Wat betreft de vergroening en onze industriële concurrentiekracht — ons kompas voor het concurrentievermogen — is de richting duidelijk. Maar beschikken we wel over de juiste middelen om die koers te volgen? Zullen we voldoende Europees geld mobiliseren om bedrijven te ondersteunen bij investeringen in groene technologieën? Zullen we besluiten nemen die markten creëren voor producten die nu misschien te duur zijn? Zullen we bedrijven die belastingvoordelen genieten voor bijvoorbeeld leaseauto's, vragen om voor Europese producten te kiezen, zoals elektrische auto's van Europese makelij? En als ze daarnaast ook groen staal kopen, dat in Europa wordt geproduceerd, dan creëren we een situatie die voor iedereen voordelig is. Alleen regeltjes veranderen, volstaat niet. We moeten een gedurfd fonds oprichten waarmee we onze industrie daadwerkelijk kunnen helpen vergroenen. Als we dat beseffen, heb ik veel vertrouwen in de toekomst van onze Europese industrie. Tom Vandendriessche, namens de PfE-Fractie . – Voorzitter, met de Green Deal introduceerde de Europese Unie klimaatreguleringen, klimaatverplichtingen en klimaattaksen. Daarmee zou Europa de economie van de toekomst worden en tegelijkertijd de wereld redden. Dit dogmatische klimaatbeleid zorgt er echter voor dat Europa wereldwijd wordt ingehaald door de Verenigde Staten en China, die zich niets van deze maatregelen aantrekken. Terwijl Europa plastic rietjes verbiedt en doppen aan flessen vastmaakt, verbluft China de wereld met artificiële intelligentie en zijn de energieprijzen in de Verenigde Staten twee tot drie keer goedkoper. Omdat zelfs de Commissie de werkelijkheid niet langer kan negeren, wordt nu het kompas voor het concurrentievermogen voorgesteld. Tenminste erkent men het probleem nu. Maar wat is de oplossing van de Commissie? Nog meer Green Deal, waarbij men miljardensubsidies gebruikt om een falend en ronduit desastreus beleid overeind te houden. Hoezeer de bureaucraten in de Sovjet-Unie destijds ook regelgeving bedachten, plannen opstelden en rapporten schreven, de planeconomie werkte niet. Zo ook zal het klimaatcommunisme van de Green Deal simpelweg niet werken. Niet door regulering en subsidies, maar met ondernemerschap en innovatie bouwen wij de economie van de toekomst. Wij pleiten daarom voor de volledige afschaffing van de Green Deal en een terugkeer naar de politiek van het gezond verstand. Dit is een eerste en noodzakelijke stap naar het herstel van ons concurrentievermogen. Johan Van Overtveldt, namens de ECR-Fractie . – Voorzitter, Europa staat op een kruispunt. De filosofie achter de Green Deal was verdedigbaar, maar de uitvoering ervan heeft ons in de problemen gebracht. Onze productiviteit stagneert en onze concurrentiekracht erodeert. De Commissie erkent dit nu eindelijk. Maar goede bedoelingen zullen niet volstaan. Er wordt in Europa inderdaad geïnvesteerd in onderzoek en ontwikkeling, maar dit gebeurt te versnipperd en te inefficiënt. Onze bedrijven lopen achter wat betreft investeringen in hightechinnovatie, en start-ups krijgen onvoldoende ondersteuning, terwijl bureaucratie en rigide arbeidsmarkten vernieuwing belemmeren. Zonder ruimte voor zogenaamde "creatieve destructie" zullen we achterblijven. Een Fonds voor concurrentievermogen klinkt mooi, maar geld alleen is niet de oplossing. Laten we voorkomen dat enkel de gevestigde belangen en lobbygroepen hiervan profiteren. Laten we de focus houden op innovatief ondernemerschap in een dynamische, concurrerende markt. Rudi Kennes (The Left). – Voorzitter, de Commissie stelt haar Kompas voor het concurrentievermogen voor als een plan voor groei. Maar in werkelijkheid is het een aanval op de sociale rechten en de bescherming van werknemers. Terwijl lonen stagneren, pensioenen onder druk staan en energiekosten blijven stijgen, schrapt de Commissie regels voor bedrijven en pompt zij publieke middelen in de wapenindustrie. De Commissie belooft innovatie, maar weigert te breken met het model dat bedrijven vrij spel geeft. Zij spreekt over klimaat, maar alleen wanneer het kan bijdragen aan het maximaliseren van bedrijfswinsten. Zij verlaagt de drempels voor bedrijven en verhoogt de lasten voor werknemers. Europa heeft geen race to the bottom nodig, maar een koers naar sociale rechtvaardigheid. Wat ons sterker maakt, is investeren in zorg, onderwijs en eerlijke lonen, niet het weggeven van belastinggeld om nog grotere winsten voor multinationals te ondersteunen. Een Europa dat mensen boven winst stelt, dat is de toekomst waarvoor wij strijden. Sebastian Kruis (PfE). – Voorzitter, door overregulering raken we steeds verder achter op China en de VS. Europa is volledig de weg kwijt. Daarom is er nu het Kompas voor het concurrentievermogen. De Commissie heeft bedacht dat het invoeren van een lawine aan nieuwe regels de beste manier is om weer concurrerend te worden op het wereldtoneel. Als we alleen al naar dit jaar kijken, komen er weer tientallen nieuwe EU-regels bij, zoals de digitalenetwerkenverordening, de pakketreizenrichtlijn, de EU-wetgevingshandeling inzake cloud- en AI-ontwikkeling, het raamwerk voor afvang en opslag van kooldioxide, de wetgevingshandeling inzake innovatie, het EU-actieplan voor netwerken en de Clean Industrial Deal. Dit is slechts een kleine greep uit de maatregelen die komend jaar over onze bedrijven worden uitgestort. Of we nu spreken van een kompas, een zonnewijzer, een verrekijker, een kaart of een gids, het maakt niet uit. De Europese Unie navigeert zonder richtingsgevoel de verkeerde kant op. Op deze manier komen we nooit meer thuis. Als we weer sterk en concurrerend willen worden, moeten we stoppen met het stapelen van nieuwe regels en verplichtingen die onze bedrijven belemmeren. Jeannette Baljeu (Renew). – Voorzitter, commissaris, een sterke interne markt is het fundament voor groei en vooruitgang en het middel om in de aankomende handelsoorlog te overleven. Want alleen als we echt als één blok, één interne markt opereren, staan we sterk. Het onlangs gepresenteerde Kompas voor het concurrentievermogen moet hieraan bijdragen. Het biedt een duidelijke routekaart, maar de urgentie is groot en snelheid is nodig voor onze industrie. U noemde de chemie, daar was ik blij mee. Maar we moeten wel echt de Clean Industrial Deal uitvoeren. Wat kan de Europese Commissie doen om het tempo met de lidstaten te verhogen, en dan niet alleen Duitsland en Frankrijk, zoals ik net een collega hier in de zaal hoorde zeggen. Ook het drastisch reduceren van regeldruk is cruciaal, zeker voor het mkb. Denk eerst aan het mkb als we naar regelgeving kijken, want het merendeel van de ondernemers in onze landen is mkb. Het is daarom van belang, commissaris Séjourné, wat u daarmee gaat doen. Hoe kijkt u daarnaar? Europa moet weer de plek worden voor innovatie, voor duurzame producten en technologieën. We moeten floreren. Alleen dan redden we het tegen onze concurrentie. Tom Berendsen (PPE). – Voorzitter, de problemen waar onze economie voor staat zijn overduidelijk. Betaalbare energie is een probleem. Oneerlijke concurrentie vanuit met name China is een probleem. Afhankelijkheid van grondstoffen en halffabrikaten uit andere delen van de wereld is een probleem. Op belangrijke technologie staan we als Europa op achterstand en veel bedrijven lopen tegen een muur van wet- en regelgeving aan. Het is dus uitstekend dat de Commissie in dat verband nu actie wil ondernemen. Er is strategisch industriebeleid nodig. We moeten samen met bedrijven de toekomst vormgeven. Daarvoor moeten we werken aan onze concurrentiekracht, maar — en ik hoop dat de middenpartijen elkaar daar kunnen vinden — concurrentiekracht is natuurlijk geen doel op zich. Een sterke economie is een voorwaarde om een fatsoenlijke samenleving te kunnen bouwen, om te bouwen aan een economie waar mensen centraal staan, waar de lange termijn geldt, waar economische groei, bestaanszekerheid en verduurzaming hand in hand kunnen gaan. Daar heb je een sterke economie voor nodig. Dat Europese model, gebaseerd op onze waarden, staat onder druk doordat er te veel oog is geweest voor een papieren werkelijkheid, maar te weinig oog voor het daadwerkelijk kunnen halen van onze ambitieuze doelen, doordat onze afhankelijkheden tegen ons gebruikt worden, doordat grote machtsblokken de EU uit elkaar willen spelen. Juist nu moeten we samen sterk staan, en dat betekent ook keuzes maken. We zijn ontzettend goed in het stellen van nieuwe prioriteiten, maar heel slecht in het loslaten van oude prioriteiten. Nu keuzes maken. Dat is waar het op aankomt. Gerolf Annemans (PfE). – Voorzitter, we gaan hier toch niet iedere maand debatten organiseren en urenlang staan jammeren over iedere actie die nu in de Verenigde Staten wordt ondernomen om de nieuwe tijd van start te laten gaan? We zouden beter onze energie steken in het aanvaarden van deze nieuwe tijd. Want de tijden van het multilateralisme, de tijden van de morele superioriteit van internationale organisaties en de tijden van buitenlandse inmenging door onbeperkte subsidies en manipulaties vanwege het Soros‑web zijn voorbij. De linkse en globalistische tijden zijn voorbij en het vertrappelen van de nationale identiteit en van de natiestaten is voorbij. Identiteit en vrijheid zullen opnieuw de motoren worden van industriële en technologische ontwikkeling. De tijden van de actuele meerderheid in het Europees Parlement zouden voorbij moeten zijn en zouden snel plaats moeten maken voor de nieuwe tijd. We moeten voorkomen dat de huidige wankele meerderheid hier in dit Europees Parlement Europa in achterlijkheid dompelt en in een migratiepact en een Green Deal‑religie die ons alleen maar zal verarmen. Marieke Ehlers (PfE). – Voorzitter, commissaris, de reorganisatie van de Amerikaanse overheid door president Trump en Elon Musk is een nachtmerrie voor de links‑liberale elite. Er wordt eindelijk bezuinigd op een van hun lievelingsprojecten, USAID. Maar onze burgers hebben ook nachtmerries, omdat ze niet meer rond kunnen komen, mede door het doorgeslagen EU‑beleid dat hen de afgelopen jaren is opgelegd. Dure en kortzichtige projecten waarvoor zij moeten betalen. Ontwikkelingshulp is een van deze verschrikkelijke hobbyprojecten, omdat de belastingen van arme mensen in rijke landen worden gebruikt om de zakken van rijke mensen in arme landen te vullen. We zouden de Musk‑aanpak in Brussel met open armen moeten ontvangen, want ook in de EU worden miljarden euro's verspild. Het beleid van Trump herinnert ons eraan dat het vooropstellen van de belastingbetaler niet radicaal is. Het is gewoon gezond verstand. Trump zet de Amerikanen op de eerste plaats. Het is de hoogste tijd dat wij onze burgers ook weer op één zetten. (De spreker stemt ermee in om te antwoorden op een "blauwe kaart"-vraag) Sander Smit (PPE). – Voorzitter, commissaris, de Verenigde Staten hebben zich teruggetrokken uit de Overeenkomst van Parijs. Ondertussen wil de Europese Commissie een tussentijdse CO 2 ‑doelstelling van negentig procent voor 2040 vaststellen, een ideologisch luchtkasteel. Vanaf 2030 zijn daarvoor elk jaar maar liefst 1 570 miljard euro aan uitgaven nodig, bijna tien procent van ons Europees bbp voor een temperatuurverlaging van 0,00135 graad. Wie draagt de lasten? Boeren, burgers en bedrijven. De doorgeschoten Green Deal blijkt telkens geen deal. Het star vasthouden aan verstikkende groene wetten, zoals het absurde verbod op de verbrandingsmotor, ondermijnt onze Europese concurrentiekracht en remt innovatie. In plaats van lessen te trekken, zitten politici hier lessen te geven aan de Amerikaanse regering. Terwijl de VS groeien, vergaat onze concurrentiekracht. Europa maakt regelgeving over kunstmatige intelligentie. De VS en China bouwen bedrijven die de wereld veranderen. Europa maakt groene regels, zij miljardenbedrijven. We moeten zelf bijsturen, niet enkel cosmetisch uitstel, maar een fundamentele herziening. (De spreker stemt ermee in om te antwoorden op een "blauwe kaart"-vraag) Anna Strolenberg (Verts/ALE), "blauwe kaart"-vraag . – Meneer Smit, u zegt dat we te veel geld uitgeven aan klimaatbeleid, maar wie zijn de mensen aan de frontlinie die het effect van klimaatbeleid ervaren? Dat zijn de boeren. Zij ervaren de droogte en mislukte oogsten als eerste. Dat zijn heel grote effecten. Wat zegt u tegen deze mensen die de effecten ervaren? Moeten we daar geen geld aan besteden? Sander Smit (PPE), "blauwe kaart"-antwoord . – Mevrouw Strolenberg, wij moeten ons herbezinnen. Ik heb het zojuist gezegd: 1 570 miljard euro aan uitgaven voor een gemodelleerde temperatuurverlaging van 0,00135 graden. Een dergelijk verschil merken boeren niet. Sebastiaan Stöteler, auteur . – Voorzitter, de afzetting van democratisch gekozen burgemeesters in Turkije is opnieuw een schandalige aanval op de democratie en een zoveelste bewijs van de autoritaire koers van president Erdoğan. Deze burgemeesters, gekozen door het volk, zijn vervangen door door de staat aangestelde functionarissen. Dit is een zoveelste symptoom van dezelfde ziekte — de islamisering van Turkije — en het steeds verder teruglopen van democratische waarden. Turkije noemt zichzelf nog steeds een democratie, maar natuurlijk is dat een façade. Turkije is een land waar de rechtsstaat steeds verder wordt uitgehold, waar persvrijheid niet bestaat en waar de oppositie wordt gecriminaliseerd. Wij moeten onze ogen niet sluiten voor dictatoriaal gedrag in nota bene een kandidaat‑lidstaat. Stop dus met het eindeloos overmaken van geld naar Turkije en stop met het maken van deals. De EU moet stoppen met het pamperen van Erdoğan. Geen concessies meer, geen zwakke verklaringen. We moeten een harde lijn trekken en Turkije per direct schrappen van de EU‑kandidatenlijst. Bert-Jan Ruissen, auteur . – Voorzitter, commissaris, beste collega's, iets lelijks zeggen over God of over iemand die heilig is voor een ander, is natuurlijk niet goed. Maar hoe er in landen als Nigeria en Afghanistan met blasfemie wordt omgegaan, kan natuurlijk ook niet. Alleen al door het zingen van een liedje kun je in Nigeria in de dodencel belanden. Alleen al door een beschuldiging van blasfemie, terwijl daar helemaal geen sprake van was, kan je een heel volksgericht tegen je krijgen. Hoeveel christenen in moslimlanden zijn daar al niet het slachtoffer van geweest? Vandaag roepen we op tot onmiddellijke vrijlating van Yahaya Sharif-Aminu, tot meer actie van de Commissie om alle problemen rond blasfemiewetten wereldwijd aan de kaak te stellen, en tot meer aandacht voor geloofsvervolging, en christenvervolging in het bijzonder. Daarom ook vanuit onze kant deze hele concrete vraag aan de Commissie: waar blijft de nieuwe EU‑gezant voor de godsdienstvrijheid? Kim Van Sparrentak (Verts/ALE). – Voorzitter, commissaris, depressie, angsten, stress, slaapproblemen, een laag zelfbeeld, eenzaamheid, slechtere emotieregulering, zelfbeschadiging, suïcidale gedachten, overprikkeling, burn‑out, aandachtsstoornissen, impulsiviteit, een slechter geheugen en zelfs impact op de ontwikkeling van je ogen. Als je als jongere kenmerken hebt van een smartphoneverslaving of overmatig schermgebruik, zijn dit de mogelijke gevolgen. In de EU betreft dit één op de vier jongeren. Door niets te doen, storten we iedere dag weer meer jongeren en kinderen in een mentale gezondheidscrisis. Al meer dan een jaar geleden eiste het Europees Parlement regels tegen verslavend ontwerp. Maar de Commissie is blijkbaar te druk met het mogelijk dereguleren van de techsector. Het is totaal absurd. De Commissie laat de oren hangen naar techmiljardairs en zet ondertussen — door niks te doen — de gezondheid en veiligheid van volledige generaties op het spel. Dit kan niet langer. Commissie kom dit jaar nog met regels tegen verslavend ontwerp en verbied de meest schadelijke ontwerpfuncties, zoals eindeloos scrollen en het automatisch afspelen van filmpjes.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2025-02-13_NL.html	Kris Van Dijck (ECR). – Voorzitter, commissaris, ik verwelkom het akkoord met Mercosur met open armen, want het is niet alleen het grootste handelsakkoord dat de EU ooit gesloten heeft, maar is ook belangrijk om drie redenen. Op een moment dat de Amerikaanse president Trump tarieven oplegt aan ons staal en ons aluminium, is het de hoogste tijd om nieuwe markten aan te boren en bovendien dat terrein niet alleen over te laten aan China. Ten tweede bevestigt het ons geloof in vrije, op regels gebaseerde handel en geeft het zuurstof aan onze bedrijven. Ten slotte biedt het akkoord wel degelijk kansen op een verbetering van de arbeidsomstandigheden en wat betreft de strijd tegen de klimaatverandering. Maar ik begrijp ook de bezorgdheid van onze landbouwers wanneer het gaat over mogelijke toenemende concurrentie. Voor ons is het dan ook helder dat er daarvoor afspraken moeten zijn, dat er een voortdurende monitoring moet zijn, dat de Europese veiligheids- en gezondheidsnormen ook voor hun producten van tel moeten zijn en, finaal, dat er een steunpakket kan zijn indien dat nodig is. Op die manier geloven wij in dit akkoord met Mercosur. Anja Hazekamp (The Left). – Voorzitter, commissaris, elk jaar importeert Europa miljoenen kilo's fout paardenvlees uit Argentinië en Uruguay. Vlees van ernstig mishandelde paarden die bovendien nog eens met hormonen en medicijnen worden behandeld. Dat wordt hier verwerkt in bitterballen en andere snacks. Maar in plaats van deze import te stoppen, maakt Europa de handel in fout paardenvlees alleen nog maar makkelijker met de overeenkomst met Mercosur. Dat is slechts één van de vele desastreuze gevolgen van deze handelsovereenkomst. Er zal nog meer ontbost worden voor de productie van veevoer en biobrandstoffen. Hoe halen we dan de klimaat- en biodiversiteitsdoelen nog? Zuid‑Amerikaanse boeren gebruiken pesticiden die hier in Europa verboden zijn. Met Mercosur is niet meer te voorkomen dat dit landbouwgif op ons bord belandt. Tot slot wil ik graag een toezegging van de commissaris dat levende dieren niet meer op transport worden gezet vanuit Mercosur-landen en op gigantische schepen hiernaartoe worden gebracht. (De spreker stemt ermee in om te antwoorden op een "blauwe kaart"-vraag) Anja Hazekamp (The Left), "blauwe kaart"-antwoord . – Ik deel uw zorgen. De "van boer tot bord"-strategie was heel duidelijk: meer biologische landbouw, minder gebruik van landbouwgif, meer dierenwelzijn, en meer consumptie van groenten en fruit in plaats van vlees en zuivel. We zien echter dat de overeenkomst tussen de EU en Mercosur precies het tegenovergestelde doet. Die zal ertoe leiden dat we weer gevaarlijk landbouwgif mogen exporteren en dat de normen voor landbouwgif dat hier verboden is, worden verlaagd. Dat zien we nu al gebeuren. Er zal meer vlees en zuivel deze kant op komen, er zal meer ontbossing plaatsvinden, nog meer import van veevoer, enz. Kortom, onze boeren en ons milieu zijn niet gediend met de overeenkomst met Mercosur. Ton Diepeveen (PfE). – Voorzitter, de overeenkomst tussen de EU en Mercosur biedt kansen, maar brengt ook vooral risico's met zich mee. Onze boeren worden uitgeknepen en geconfronteerd met strenge regels, terwijl goedkope import uit Zuid-Amerika zonder problemen binnenkomt. Wat de voedselveiligheid betreft, blijkt uit het rapport van de Commissie dat Brazilië gebruik maakt van verboden groeihormonen. Toch blijft de Commissie beweren dat alles onder controle is. Dit vormt een gevaar voor de consument en is een dolksteek in de rug van onze boeren. Wat krijgen wij hiervoor terug? In Nederland een schamele 0,03 % economische groei, terwijl onze veehouders voor de bus worden gegooid. Als klap op de vuurpijl pompt Brussel ook 1,8 miljard EUR belastinggeld in Mercosur, waarvan een deel naar boeren in Brazilië gaat, terwijl onze eigen boeren in de kou staan. Er is geen gelijk speelveld, geen eerlijke handel, maar wel nog meer bureaucratie en import uit landen die lak hebben aan onze regels. Dit is waanzin. Schrap dit akkoord. Schroef de Green Deal terug, zodat onze boeren eindelijk uit dit moeras van klimaatwaanzin kunnen ontsnappen. Barbara Bonte (PfE). – Voorzitter, het Mercosur-akkoord zal onze Europese boeren recht in het hart treffen. Na alles wat onze boeren al hebben moeten incasseren met de Green Deal, die doorgevoerd werd onder druk van door de Commissie gesubsidieerde groene ngo's, is dit de zoveelste aanslag op alles wat boeren generaties lang hebben opgebouwd. De Green Deal heeft landbouwbedrijven al gedwongen om hun verdienmodel aan te passen. Vele landbouwbedrijven hebben dan ook noodgedwongen de deuren gesloten. Dit Mercosur-akkoord dreigt voor onze boeren de doodsteek te worden. Waarom moet onze markt overspoeld worden door goedkoop rundvlees, gevogelte en zuivel uit Zuid-Amerika, terwijl we in Europa het beste voedsel produceren dat aan de hoogste normen voldoet? Waarom moet de toekomst van 9 miljoen landbouwbedrijven op het spel worden gezet? Het is nu al duidelijk dat dit akkoord de markt zal ontwrichten. Het zal de prijzen die landbouwers voor hun producten ontvangen, verder onder druk zetten. Het zal de kleinere landbouwbedrijven definitief de nek omwringen. Stop deze zelfvernietiging. Stop dit Mercosur-akkoord. Voorzitter, de positie van BBB is bekend. Wij kunnen dit handelsakkoord met Mercosur niet steunen. Onze bezwaren betreffen het ongelijke speelveld. De EU dwingt onze boeren om aan veel hogere standaarden te voldoen dan wat in Mercosur de norm is. Als dierwetenschapper heb ik jaren in Zuid-Amerika gewerkt; ik weet dat het handhaven van afspraken op het gebied van productiemethoden en dierenwelzijn onmogelijk is. Dit akkoord gaat in tegen de wens van bijna 90 % van de EU-burgers: zij hebben aangegeven dat zij veilig en eerlijk voedsel op hun bord willen. Voor BBB is voedselzekerheid een strategische prioriteit. Wij zijn van mening dat dit handelsakkoord daar onvoldoende rekening mee houdt.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2025-03-10_NL.html	Jeannette Baljeu (Renew). – Voorzitter, Europa moet ondernemender worden, niet bureaucratischer. Ondernemers willen innoveren en groeien. Vergeet niet: het merendeel van de ondernemers in Europa is midden- en kleinbedrijf. Zij raken verstrikt in een woud aan rapportageverplichtingen. Wat mij betreft, moeten we het MKB als uitgangspunt nemen. Dus daarom deze vraag: kan de Commissie zich standaard committeren aan het "think small (business) first"-principe in de Europese wetgeving? Daarnaast ben ik geen voorstander van dubbele afspraken, zoals de CSRD en de CSDDD. Daarnaast bestaan de OESO-richtlijnen al jaren, inclusief een handhavingsinstrument via nationale contactpunten. Wat denkt de Commissie ervan om bestaande internationale afspraken, zoals de OESO-richtlijnen, te hanteren als uitgangspunt? Het Omnibus-voorstel is een goede eerste stap, maar er is nog veel werk aan de winkel. Minder rapportages zijn nodig, want het gaat uiteindelijk om vertrouwen in de ondernemers, om innovatie en concurrentiekracht. Sebastian Kruis (PfE). – Voorzitter, we hebben het vandaag over de eerste Omnibus-voorstellen: de vereenvoudiging van regels oftewel – in Brusselse termen – "cutting red tape". Dat klinkt hoopgevend, maar wie zich er een beetje in verdiept, komt tot een bedroevende conclusie. Terwijl een handjevol wetten onder de loep ligt, worden dit jaar alleen al vijftig nieuwe wetten en regels van kracht. Het hele Europese systeem dat hier is opgetuigd, is maar gericht op één ding: meer wetten en meer regels. En dat gebeurt dan ook. Wat heeft het dan voor zin om de "rode tape" te verwijderen als tegelijkertijd ons hele huis wordt dichtgetimmerd door een Europees leger van 60 000 superbureaucraten? Voor onze bedrijven schiet het helemaal niet op. Zij zinken steeds verder weg in een oceaan van regels, formulieren en verplichtingen. Wat we echt nodig hebben, is niet een "omnibus", maar een kettingzaag. Massale deregulering, het afschaffen van overbodige EU-agentschappen, het mes in de ambtenarij: niet pappen en nat houden en procedures, maar snijden, schrappen en slopen. Sara Matthieu (Verts/ALE). – Voorzitter, het is een absolute illusie dat de hakbijl zetten in onze duurzaamheidswetten de structurele problemen van onze industrie zal oplossen. Toch wil de Commissie nu snijden in wat ik beschouw als essentiële bescherming van onze natuur en de rechten van onze arbeiders. Waarom? Omdat de Commissie denkt dat dit bedrijven competitiever zal maken. Dat is absolute onzin. Deregulering zorgt niet voor broodnodige investeringen in innovatieve, groene, in Europa vervaardigde producten en creëert al helemaal geen banen in Europa. Wie dat gesnoei in wetgeving zomaar toejuicht, kijkt niet vooruit maar achteruit, naar een tijd waar multinationals straffeloos het milieu, de werknemersrechten en de mensenrechten om zeep hielpen. Denk maar aan Rana Plaza, waar duizenden arbeiders het leven lieten door de nalatigheid van de "fast fashion"-industrie. Laat ons koers houden. Administratieve lasten verminderen waar mogelijk? Ja. Maar laten we vooral innovatie en duurzame investeringen stimuleren in plaats van onze duurzaamheidswetten verder uit te kleden. Bert-Jan Ruissen (ECR). – Voorzitter. In de discussie over CSRD en CSDDD heeft de ECR altijd gezegd: houd het uitvoerbaar en ontzie het MKB. Precies daar gaat het om in deze Omnibus. Wij zien dit dan ook als een noodzakelijke correctie op doorgeslagen beleid, waarbij regeldruk exorbitante proporties aannam. Maar er zijn ook best wel vragen te stellen bij deze voorstellen. Hoe denkt de Commissie bijvoorbeeld misstanden als kinderarbeid en slavernij te bestrijden als bedrijven niet langer verder hoeven te kijken dan hun directe zakenrelaties? We willen graag een verduidelijking van dit specifieke punt. Ondertussen roep ik de Commissie op om ook andere wetgeving onder handen te nemen. Denk aan de eveneens doorgeslagen natuurherstelwet en de sterk verouderde nitraatrichtlijn: wetgeving die met name het agrarisch bedrijfsleven heel wat hoofdbrekens kost. Deze vereenvoudigingsoperatie mag niet beperkt blijven tot de voorstellen die nu voorliggen. Dirk Gotink (PPE). – Voorzitter, we staan op een keerpunt in Europa. Oude vrienden keren ons de rug toe en oude vijanden worden steeds sterker. Vooral als Europa de leiding neemt op het vlak van bijvoorbeeld klimaat, volgen andere werelddelen ons niet meer. We zijn geen "market makers" meer. Met name tegen de collega's van de S&D wil ik graag zeggen dat de wereld echt is veranderd. We zijn niet meer de baas. De kracht van onze economie en de concurrentiekracht van onze bedrijven zijn nu essentieel om ons te beschermen en relevant te blijven in de wereld. En dat gaat niet goed. Het afgelopen mandaat was dit Huis massaproducent van meer wetten en regelgeving, met meer complexiteit: taxonomie, CSRD en CSDDD zijn daar heel goede voorbeelden van. Het is veelzeggend dat er nu wetgeving wordt aangepast die nog niet eens is ingegaan. Als we onze bedrijven en vooral het MKB niet ontzien, kunnen ze hun positie op de wereldmarkt wel vergeten. Dat is al gebeurd met de staal-, chemie- en cementsector. We moeten vereenvoudigen om concurrerend te blijven. Maar laten we ook eens beginnen met onze bedrijven gewoon te vertrouwen en te verwachten dat ze hun werk goed willen doen. Uit onderzoek blijkt dat de complexiteit van de regelgeving een van de belangrijkste redenen is voor ondernemers om hun activiteiten stop te zetten. Daarom is deze eerste Omnibus een stap in de goede richting. Ik hoop op een hele serie van Omnibussen. Ons verzet tegen de complexiteit van de regelgeving moet langdurig en vasthoudend zijn, op alle niveaus. Dit is nodig voor onze bestaanzekerheid en om het vertrouwen van ondernemers in het Europese project te herstellen. Sander Smit (PPE). – Voorzitter, het is positief dat de Commissie eindelijk langzaam aan inziet dat we met de Green Deal in sommige elementen zijn doorgeschoten, dat er te veel regeldruk is ontstaan en dat onze concurrentiekracht hieronder lijdt. Maar laten we niet vergeten dat dit voorstel slechts een eerste stap kan zijn. Zojuist werd ook door andere collega's benadrukt dat we verder moeten gaan. We zullen moeten herzien. Er is een herziening nodig van de natuurherstelverordening en niet alleen van de CSRD, maar ook van andere wetgeving die onze boeren, tuinders, vissers, maar vooral ook ons MKB belemmeren. Ik roep de Commissie dan ook op om de komende tijd meer ambitie te tonen. Dit is een heel goed voorstel, maar het gaat nog niet ver genoeg. U bevindt zich op een betere weg. Zoals we in Nederland zeggen: "Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald". Ik wens u daarbij heel veel succes. Auke Zijlstra, namens de PfE-Fractie . – Voorzitter, Moldavië wil snelle toetreding tot de Unie. En dat is geen sinecure, want er zijn forse problemen. De economie, de rechtsstaat, mensenrechtenschendingen — ook bij vrouwen en minderheden —, de staat van de gevangenissen, de kwaliteit van het bestuur en het feit dat een fors deel van de arbeidsbevolking al is vertrokken naar de EU. De discussie ging echter niet over deze kwesties, maar voortdurend over Oekraïne, waarbij Moldavië zelfs als frontlinie werd aangeduid. Daar kunnen ze zelf toch ook niet blij mee zijn. Er is al forse financiële steun gekoppeld aan het toetredingsproces, maar er is nog meer hulp nodig: twee miljard aan leningen en giften. De Europese Commissie heeft tegen de regels in geen risico‑inschatting gemaakt. De wensen van de Commissie begrotingscontrole, waaronder een onafhankelijke rekenkamer en transparantie inzake de bestedingen, werden afgewezen. Het gaat om heel veel geld, meer dan 10 % van het bnp, dus kan een land dat überhaupt verwerken? Ik heb tegengestemd. Niet alleen vanwege het ontbreken van een analyse vooraf, het ontbreken van controle tijdens het proces en achteraf en het ontbreken van een overzicht van wie uiteindelijk het geld krijgt, maar omdat ik vind dat je voortgang in het toetredingsproces niet kunt kopen. Je onderschat de menselijke factor als je denkt met subsidies corruptie te bestrijden of het gevangeniswezen humaner te maken of de 45 % tegenstemmers in Moldavië ook enthousiast te maken voor de Unie. Straks zijn op papier alle maatregelen doorgevoerd, maar is er praktisch niets veranderd, behalve dan dat het land lid is. Marit Maij, rapporteur . – Voorzitter, elke nacht hebben meer dan 900 mensen in de Europese Unie geen dak boven het hoofd: zij slapen op straat of in opvangcentra. 15 % van de jongeren is werkloos. Te veel vrouwen komen in armoede terecht, vaak na een scheiding. Maar liefst één op de vier kinderen in de Europese Unie groeit op in armoede. Armoede bij kinderen neemt niet af, maar neemt toe. Te veel mensen komen niet mee en hebben geen perspectief. Sociale uitsluiting heeft verschrikkelijke gevolgen en kan leiden tot sociaal isolement of erger. Deze problematiek moeten we samen, op Europees niveau, aanpakken. Morgen stemmen we over de toekomst van het Europees Sociaal Fonds, dat sinds het Verdrag van Rome bestaat. Het is een van de oudste programma's van de Europese Unie en een fonds waar we trots op mogen zijn, omdat het juist opkomt voor de mensen in kwetsbare omstandigheden. Het is bedoeld voor iedereen in Europa: voor mensen met een basisbaan in Groningen, voor gevluchte Oekraïners in Polen, voor vrouwen die slachtoffer zijn van geweld en voor arbeidsmigranten die soms moeilijk meekomen in onze samenleving. Laten we ook niet vergeten dat sociaal beleid bijdraagt aan sociale samenhang en daarmee aan veiligheid. Dit is het moment om als Parlement onze prioriteiten duidelijk te maken. In een tijd waarin vooral gesproken wordt over hoe bedrijven nog concurrerender kunnen worden, zeggen wij: vergeet mensen in kwetsbare situaties niet. Daarom stellen we voor dat minstens 25 % van het fonds naar sociale inclusie gaat, zodat iedereen kan meedoen in de samenleving. Het fonds moet een rol gaan spelen in het tegengaan van dakloosheid en jeugdwerkloosheid en er moet speciale aandacht uitgaan naar vluchtelingen, ongeacht hun status. Het fonds moet zich richten op de bestrijding van armoede bij kinderen. Nu de Commissie onder het mom van vereenvoudiging het mes zet in veel sociale en progressieve wetten, is het ook ontzettend belangrijk dat het Europees Sociaal Fonds een zelfstandig fonds blijft, dat niet wordt samengevoegd met andere fondsen die andere doelen nastreven. Zo niet, zullen de focus en de prioriteiten vervagen indien er een groot paraplufonds komt voor het volgende financiële kader. Onze boodschap is duidelijk: houd het Europees Sociaal Fonds buiten deze plannen en zorg ervoor dat het geld aan de juiste doelen wordt besteed. Dat is nu bij uitstek zorgen dat kinderen niet in armoede opgroeien. Daarom maken wij heel duidelijk dat er minstens 20 miljard euro moet worden vrijgemaakt voor het tegengaan van kinderarmoede via de kindgarantie. De EVP-Fractie probeert dit nu via amendementen uit het verslag te verwijderen. Dit is onbegrijpelijk, vooral omdat zoveel kinderen in armoede opgroeien en armoede en ongelijkheid alleen maar toenemen. Dit is bovendien gevaarlijk. Veiligheid in Europa kunnen we alleen bereiken als we sociale inclusie bewerkstelligen en kinderen perspectief bieden. We zijn het aan de huidige en toekomstige kinderen verplicht om een bedrag te koppelen aan deze ambities. Niet alleen woorden, maar ook daden. Boter bij de vis, zodat we kunnen garanderen dat het geld hiervoor ook beschikbaar komt en om duidelijk te maken dat we onze prioriteiten op dit vlak serieus nemen. Morgen moeten we dus stemmen voor het ESF, inclusief de kindgarantie en de benodigde financiële middelen. Ik reken op de steun van iedereen.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2025-03-11_NL.html	Marc Botenga (The Left). – Voorzitter, 800 miljard euro: niet om de salarissen of pensioenen te verhogen, niet om de wachtlijsten in de gezondheidszorg weg te werken, en ook niet om in elk dorp eindelijk stipte bussen en treinen te garanderen. Nee, voor wapens. Laat me even wat cijfers voorleggen. We geven nu al 2 tot 3 keer meer uit aan oorlog dan Rusland. Deze week verklaarde de Duitse pers dat we over vier keer zo veel oorlogsschepen, drie keer zo veel gevechtstanks, drie keer zo veel artillerie en twee keer zo veel gevechtsvliegtuigen beschikken als Rusland. Ondertussen slaagt Rusland er gelukkig niet eens in om een kwart van Oekraïne te bezetten. De Russische tanks zullen dus niet meteen op de Grote Markt van Brussel staan. Aan al wie vandaag zegt dat we meer wapens en meer soldaten nodig hebben, wil ik de vraag stellen – en aan mevrouw Van der Leyen – wie zal straks zijn zonen en kinderen naar het front sturen? Hou op met die oorlogskoorts en onzin. We hebben meer investeringen nodig in diplomatie. We moeten meer coördineren, niet meer wapens financieren. Kathleen Van Brempt (S&D). – Voorzitter, Europa was, is en zal altijd een vredesproject zijn. Maar kiezen voor vrede en vrijheid betekent dat we onze veiligheid in eigen handen moeten nemen. Daarom zijn de voorstellen van de Commissie en de Raad een eerste belangrijke stap. Een nieuwe Europese vredesarchitectuur omvat echter veel meer 27 lidstaten die extra investeren. Het vereist ook coördinatie en strategie. Veiligheid is ook zoveel meer dan kogels en tanks alleen. Het gaat ook om infrastructuur, technologie en het afbouwen van onze afhankelijkheid. Denk aan energie, grondstoffen aar bijvoorbeeld ook medicijnen. Veiligheid betekent ook niet bezuinigen maar juist verder investeren. Ja, in defensie, maar ook in duurzaamheid, infrastructuur en sociaal beleid. Ons sociaal model is immers uniek in de wereld en dat is wat Europa zo anders maakt dan waar Poetin en Trump voor staan. Dit is waar de Oekraïners voor vechten: vrede, vrijheid en veiligheid. Dat is wat we nu, meer dan ooit, moeten beschermen. Hilde Vautmans (Renew). – Voorzitter, mevrouw Ursula von der Leyen heeft haar job gedaan. Ze heeft op korte termijn gezorgd voor 800 miljard euro aan extra budgetten en de lidstaten hebben het goedgekeurd en gingen naar huis. Maar ik richt mij nu tot u, want nu begint het echte werk. Ik wil u ertoe oproepen om niet gewoon meer van hetzelfde te doen. We zullen het anders moeten doen. Ik reken erop dat u een "coalition of the buying" aangaat. Koop samen aan. We weten wat er nodig is: een Europees luchtafweersysteem en een Europese nucleaire paraplu. Ik heb de heren Merz en Macron gehoord. Frankrijk en Duitsland doen mee en als zij meedoen, dan zullen andere landen sowieso mee instappen. Doe dit gewoon. Neem ook de Noren en de Britten mee aan tafel. We weten allemaal waarom. Laat ons niet gewoon meer van hetzelfde doen, alleen maar een "coalition of the willing" vormen. Er is nog één grote stap die u samen met de Commissie moet zetten – en ik heb dit vandaag maar een paar keer gehoord – nl. de stap naar een Europees leger. Dat is wat we nodig hebben. Raquel García Hermida-Van Der Walle (Renew). – Voorzitter, condooms, de pil, spiraaltjes en de morning-afterpil: ik heb ze allemaal gebruikt. Ik ben altijd vrij geweest om te bepalen wanneer en met wie ik kinderen zou krijgen. In Europa zou dit de norm moeten zijn. Helaas staat deze vrijheid stevig onder druk. Ultraconservatieve bewegingen investeren honderden miljoenen euro's om deze rechten in heel Europa in te perken. Ze maken voorbehoedsmiddelen moeilijk verkrijgbaar en onbetaalbaar. Ze promoten kansloze, natuurlijke contraceptie en criminaliseren abortus. Vrouwen met een gewenste zwangerschap die een late miskraam krijgen, worden naar huis gestuurd om te wachten totdat hun foetus vanzelf sterft, omdat artsen anders een gevangenisstraf riskeren. De Europese Unie heeft de plicht om vrouwen te steunen wanneer hun overheden ze in de steek laten, zodat zij, net als ik en mijn drie dochters, baas in eigen buik kunnen blijven. Sebastian Kruis (PfE). – Voorzitter, we hebben het vandaag over de "Roadmap for Women's Rights", maar als ik de linkse vrouwen in deze zaal beluister, voelt het meer als een "highway to hell": genderwaanzin, abortus, klimaatverandering en subsidies is wat de klok slaat. Dit zijn allemaal "first world problems", terwijl de grootste bedreiging voor vrouwen in Europa de import van een derdewereldwoestijnideologie is. Vrouwenbesnijdenis, geweld, sluiers, eerwraak en gedwongen huwelijken zijn inmiddels een bittere realiteit geworden voor veel vrouwen in Europese steden. Met de komst van de islam hebben we massaal vrouwenhaat geïmporteerd. Onze vrouwen worden bespuugd, uitgescholden en verkracht. Ze zijn soms bang om überhaupt nog over straat te gaan. Eén op de drie vrouwen in Europa heeft inmiddels te maken gehad met seksueel of fysiek geweld. Waar minaretten rijzen, verdwijnen vrouwenrechten. Deze roadmap zou moeten gaan over het verzet daartegen, omdat dit de enige manier is om recht te doen aan tientallen jaren vrouwenemancipatie in Europa. Wie voor vrouwen is, is tegen de islam. (De spreker stemt ermee in om te antwoorden op een "blauwe kaart"-vraag) Sebastian Kruis (PfE), "blauwe kaart"-antwoord . – Voorzitter, deze vraag toont aan dat vrouwen en meisjes overal in Europa "vol in de wind staan" en zich niet meer beschermd voelen door politici die massaal wegkijken voor de import van vrouwenhaat. Als deze mevrouw mij onderbreekt en zegt dat de islam een soort baken van vrouwelijke emancipatie is, dan antwoord ik natuurlijk dat dit absoluut niet waar is. Noem mij één land in de islamitische wereld waar vrouwen dezelfde rechten hebben als mannen. Die zijn er simpelweg niet. Kijk hoe vrouwen door het leven moeten gaan in de straten van Kabul, om maar een voorbeeld te noemen. Als ik een dochter zou hebben, dan zou ik alvast een helmpje gaan kopen om haar te beschermen, want op deze manier worden vrouwen volledig in de steek gelaten door politici zoals u. Helaas. Marit Maij (S&D). – Voorzitter, commissaris, we vieren Internationale Vrouwendag dit jaar, terwijl we zien dat vrouwenrechten en gendergelijkheid achteruitgaan. Jonge mannen vinden geweld tegen vrouwen tegenwoordig vaker prima dan oudere generaties. Er zijn in de EU meer vrouwen onnodig overleden vanwege inperkingen van de abortusmogelijkheden. Vrouwen verdienen nog steeds 13 % minder dan mannen, voor hetzelfde werk. Ook vindt één op de tien mannen het prima als een man af en toe zijn vrouw of vriendin slaat. Dit jaar is het dertig jaar na de Beijing‑verklaring en nog altijd is dat de meest vooruitstrevende en omvangrijke mondiale agenda voor gendergelijkheid. En veel van de rechten uit die verklaring staan tegenwoordig op het hakblok. Dit jaar voelde ik op de Dam, bij de demonstratie op de Feminist March, samen met twintigduizend anderen, de urgentie, omdat we na decennia weer achteruitgaan. De routekaart van de Commissie moet ons terugbrengen op het pad van gendergelijkheid, voor meisjes en voor vrouwen wereldwijd en in Europa. Want vrouwenrechten zijn mensenrechten. Liesbet Sommen (PPE). – Voorzitter, commissaris, elke dag opnieuw zien wij dat de wereldorde verschuift en dat internationale samenwerking steeds moeilijker wordt. Als EU zullen wij voor strategische sectoren sterk moeten zijn en onze eigen boontjes moeten doppen. Zo ook voor de farmaceutische industrie. Want elke dag opnieuw ervaren zorgverleners en patiënten tekorten aan geneesmiddelen. Dat is een groot probleem. De geopolitieke instabiliteit, gecombineerd met onze afhankelijkheid van China en India op het vlak van geneesmiddelen, maakt ons kwetsbaar. Zeker in tijden van hybride oorlogsvoering. Want één geopolitiek evenement, één zotte beslissing van een bepaalde beleidsmaker of één probleem in een fabriek hier ver vandaan kan ons in een ongeziene gezondheidscrisis storten. Dat is een groot probleem. Geneesmiddelentekorten kunnen mensenlevens kosten. Reden te meer om dit in Europa samen aan te pakken met de volle impact van onze interne markt. Marieke Ehlers, namens de PfE-Fractie . – Voorzitter, ook dank aan de commissaris voor het presenteren van de nieuwe terugkeerverordening. Dit voorstel komt geen moment te vroeg en ik ben voorzichtig positief. Het migratiebeleid van de afgelopen jaren is een regelrechte ramp en de geldende terugkeerrichtlijn is daar geen uitzondering op. Het huidige beleid zorgt namelijk niet voor terugkeer en het is een goudmijn voor asieladvocaten. Elk jaar krijgen een half miljoen mensen in de EU een uitzetbevel, Maar het falende EU‑beleid zorgt ervoor dat meer dan 80 % van de illegalen niet wordt uitgezet. Het is een totaal uit de hand gelopen logeerfeestje geworden. Ze zijn de woonkamer aan het afbreken en de ouders weigeren ze op te halen. Wie hier illegaal aanwezig is, moet per direct vertrekken. Dat is niet radicaal, dat is gewoon gezond verstand. Het migratiepact wordt gebracht als een soort wondermiddel om de asielellende op te lossen. Maar we kunnen hier nog tien migratiepacten aannemen — als de terugkeercijfers niet fors omhooggaan, blijft het dweilen met de kraan open. Daarom hebben we een robuust terugkeerbeleid nodig. Eerlijk tegenover migranten, maar vooral eerlijk tegenover onze eigen burgers. Ik wil automatische sancties voor landen die hun onderdanen niet terugnemen. Geen terugname betekent geen ontwikkelingshulp, geen visumregelingen en geen andere privileges. Want Europa is te lang de gekke Henkie van de wereld geweest. We moeten ook onze interne procedures versimpelen. Wie is afgewezen, moet vertrekken en mag niet eindeloos doorprocederen. We moeten ervoor zorgen dat afgewezen asielzoekers ook naar andere landen en zogenaamde "return hubs" buiten de EU gestuurd kunnen worden. Als schaduwrapporteur voor de PfE‑Fractie ben ik vastberaden om constructief samen te werken met de andere fracties. Zonder de PfE‑Fractie is er geen meerderheid voor een streng terugkeerbeleid en wordt het linkse wanbeleid voortgezet en gaat het van kwaad tot erger. Laten we werken aan wetgeving die effectief is en de veiligheid van onze burgers op één zet. Assita Kanko, namens de ECR-Fractie . – Voorzitter, commissaris, dit is historisch. We zitten hier al zo lang op te wachten. Burgers willen moed en daadkracht zien en elk immigratiesysteem dat 80 % van de uitgeprocedeerde asielzoekers niet kan uitzetten, is ongeloofwaardig. We kunnen dan eindeloos doorpraten over zes weken of twaalf weken voor dit of dat procedurele stapje, of over twee of drie kansen op een herziening van het besluit bij de rechter. Maar het is gewoon niet geloofwaardig. Daarom is dit Commissievoorstel het belangrijkste voorstel op migratiegebied dat we in tien jaar hebben gezien. Ik ga hier maximaal constructief mee aan de gang en ik roep al mijn collega's op hetzelfde te doen. We moeten toe naar een situatie waarin we de beslissingen van onze immigratiediensten effectief kunnen uitvoeren. Dat zijn we aan onze burgers verplicht. Concreet ben ik van mening dat de "obligation to co-operate" zal helpen bij handhaving. Het Europese terugkeerbevel is een logische aanvulling op nationale instrumenten en goed ingebed in onze Schengenstructuur. De "return hubs" in de derde landen met grondrechtenwaarborging is al lang noodzakelijk. Op ons kunt u rekenen. Jeroen Lenaers (PPE). – Voorzitter, Europa is een veilige haven voor mensen die vluchten voor oorlog en vervolging. En dat moet zo blijven. Maar dat kan alleen als we ook duidelijk zijn naar de mensen die niet mogen blijven, mensen die veilig zijn in hun eigen land. Op dit moment keert slechts 20 % van de uitgeprocedeerde asielzoekers terug naar het land van herkomst. Honderdduizenden mensen per jaar negeren onze wetten en regels en blijven gewoon. Dat knaagt aan ons gevoel van rechtvaardigheid en het gaat ten koste van het draagvlak in de samenleving om de mensen te helpen die onze hulp echt nodig hebben. Zonder effectieve terugkeer zal geen enkel Europees asielbeleid houdbaar zijn en daarom is het cruciaal dat de Commissie nu met dit ambitieuze voorstel komt. Ik ben blij dat commissaris Brunner naar onze oproep geluisterd heeft en deze nieuwe terugkeerverordening al in de eerste honderd dagen van deze Commissie presenteert. Daarmee laten we vandaag duidelijk zien dat het een van de belangrijkste prioriteiten van dit mandaat is en dat we de boodschap van de kiezer gehoord hebben. Die boodschap zie ik ook terug in de inhoud van dit voorstel: één Europees systeem om eindeloze stapeling van procedures te voorkomen; strengere regels om medewerking met procedures af te dwingen; duidelijke regels voor gedwongen terugkeer en een no-nonsensebeleid tegen hen die een veiligheidsrisico vormen; meer instrumenten om te voorkomen dat mensen in de illegaliteit verdwijnen. En ja, ook innovatieve oplossingen zoals terugkeer. Dit ligt nu allemaal gelukkig op tafel en dit Parlement heeft nu een belangrijke verantwoordelijkheid om te leveren. We kunnen niet nog eens zes jaar lang oeverloos discussiëren. We moeten aan de slag. Tom Vandendriessche (PfE). – Voorzitter, de Europese Unie faalt totaal in haar migratiebeleid. Onze grenzen staan wagenwijd open. Illegale migratie blijft bijgevolg maar toenemen, terwijl terugkeerprocedures inefficiënt, traag en laks zijn. Amper één op de vijf van die asielbedriegers wordt daadwerkelijk teruggestuurd. De landen van herkomst ontvangen tegelijkertijd miljarden van de Europese Unie, maar weigeren hun illegalen terug te nemen. Dit beleid is absurd, naïef en onhoudbaar. Wat Europa nodig heeft, is een massale terugkeerstrategie, verplichte terugname door de landen van herkomst, grootschalige uitzettingen en een einde aan het misbruik van de beroepsprocedures. Landen die hun illegalen niet terugnemen, moeten daar ook de gevolgen van dragen. Geen geld, geen visa, geen handel. Europa moet eindelijk durven kiezen voor een daadkrachtig remigratiebeleid dat onze grenzen, onze welvaart en onze veiligheid beschermt. Maar dat is helaas niet de bedoeling van de Europese Unie. Sander Smit (PPE). – Voorzitter, eindelijk pakt Europa de controle over zijn grenzen deels terug. Strengere terugkeermogelijkheden en de optie van uitzetcentra buiten de EU zijn stappen in de juiste richting. Maar laten we eerlijk zijn: dit is slechts het begin. Het verdient nog aanscherping. Wat we nodig hebben, is een daadkrachtig en effectief terugkeersysteem dat niet vertraagt, maar daadwerkelijk zorgt voor terugkeer. Dat betekent betere samenwerking met herkomstlanden. Wie weigert mee te werken aan terugkeer, moet dat voelen in de portemonnee. Een verplichte erkenning van terugkeerbesluiten door alle EU-landen. Dit mag geen vrijblijvendheid zijn, maar moet een harde afspraak zijn. Wettelijke ondubbelzinnige regeling van asielopvang in veilige derde landen. Dat debat is al te lang blijven liggen, terwijl andere landen laten zien dat het werkt. Commissaris, ik wens u daarbij heel veel succes. Grenzen stellen is essentieel om draagvlak te behouden. Hilde Vautmans (Renew). – Voorzitter, het is een heel belangrijk voorstel waarover we hier vanmiddag gedebatteerd hebben. U heeft het zelf gezegd: het is eigenlijk het sluitstuk. Dit ontbrak nog. De nationale terugkeersystemen zijn te gefragmenteerd en u heeft het aangekaart: we moeten ervoor zorgen dat als iemand in een Europees land wordt uitgewezen, hij wel degelijk de Unie verlaat en het niet elders gaat proberen. Dus dat vind ik een absoluut noodzakelijke stap. Wij als liberalen zijn voorstander van een streng maar rechtvaardig asielbeleid en daar hoort snelle uitwijzing bij. Maar het moet me toch van het hart: de onzin, de leugens, de stigmatisering van extreemrechts hier in dit halfrond tarten alle verbeelding. Ik ga vragen aan die zijde. Één: kijk eens in de spiegel. Als jullie geboren worden in een land in oorlog en chemisch gebombardeerd worden, ga je niet vluchten? En twee: u mag van geluk spreken dat u geboren bent in Europa, in een land in vrede. Hilde Vautmans (Renew). – Voorzitter, commissaris Kubilius, dit is het belangrijkste debat van de geschiedenis, want op dit ogenblik hebben we 27 legers, 27 defensiebudgetten en 27 verschillende aankoopstrategieën. Nu zeggen we hier allemaal samen dat we meer gaan uitgeven aan defensie. Ik zeg dat hier al tien jaar. Dus zeg ik: ja, meer uitgeven, maar niet méér van hetzelfde. Het zal anders moeten, het zal samen moeten en het zal Europees moeten. Ten tweede, commissaris, maakt u gebruik van artikel 122 van het Verdrag om het Parlement buitenspel te zetten. Van mij mag het, maar dat gaat de kwaliteit niet verbeteren. Een goed Europees defensiebeleid voer je niet in achterkamertjes. Ten derde, commissaris, komt u volgende week met een witboek. Ik hoop dat het duidelijker en concreter is dan u vandaag bent geweest. Er moeten echt grote Europese programma's in staan en een routekaart voor een Europees leger. Ook dit zeg ik hier al tien jaar. U wilt de geschiedenis ingaan? Wel, commissaris, maak die routekaart voor dat Europees leger, of u mist de afspraak met de geschiedenis. Wouter Beke (PPE). – Voorzitter, who will defend Europe ? Dat is niet alleen de titel van een boek. Dat is ook de cruciale vraag die hier vandaag voorligt. Who will defend Europe? En toen de commissaris aangetreden is, heeft hij gezegd: we hebben een big bang nodig. 800 miljard ligt er op tafel, mijnheer de commissaris. Maar gisteren had u het op Bloomberg TV zelfs over de noodzaak van duizend vijfhonderd miljard om ons te beschermen. Nu, geld is één zaak. De manier waarop we het moeten inzetten is een andere zaak. Laat ons van deze crisis gebruikmaken, deze kans benutten, om het geld efficiënt in te zetten, om het Europees in te zetten. Better together European . Dat moet het adagium zijn, anders is het een missed opportunity . We moeten het samen kunnen doen. De laatste Eurobarometer is duidelijk: de grootste zorg van de Europeanen is hun bescherming, is hun veiligheid. U heeft dus een stevig mandaat, niet alleen geld, maar u heeft een stevig mandaat om samen te werken aan die Europese defensie. Doe het nu. U heeft onze steun. Mohammed Chahim, namens de S&D-Fractie . – Voorzitter, groen industriebeleid valt of staat met het creëren van vraag. Vraag naar groene producten zoals elektrische auto's en bijvoorbeeld gerecycled plastic. Want wanneer we vraag creëren, zullen bedrijven innoveren en investeren. En dat is hoe wij in Europa het verschil kunnen maken. Zonder vraag geen ontwikkeling en dus ook geen groei. Die vraag moeten we zelf ook creëren. Overheden, lokaal, nationaal en Europees, moeten het goede voorbeeld geven door groen in te kopen, door Europees in te kopen en ook aan te besteden. We moeten overheidssteun slim en gericht inzetten, zodat producten als waterstof, warmtepompen, maar ook batterijen een sluitende businesscase krijgen en daarmee betaalbaar zijn, zodat bedrijven kunnen opschalen en hun productiekosten kunnen verlagen. Dat vraagt ook om keuzes. Kiezen waarin we willen excelleren en waar we onze koppositie willen behouden. Het vraagt ook om besluiten die onze autonomie versterken, en om strategische partnerschappen die daarvoor nodig zijn. Buiten Europa staat men niet stil. Een land als China investeert volop in de kampioenen van morgen. Laat ons hetzelfde doen. Anja Hazekamp (The Left). – Voorzitter, de desastreuze gevolgen van klimaatverandering worden steeds zichtbaarder en kosten ook steeds meer mensenlevens. Dier- en plantensoorten sterven in een ongekend tempo uit. Vervuiling van bodem, water en lucht bedreigt de basis van ons bestaan. Maar terwijl we nog maar één generatie de tijd hebben om onze planeet leefbaar te houden, komt de Europese Commissie met een agenda van greenwashing en clean washing. Mooie woorden lossen het klimaatprobleem niet op. Een blanco cheque aan vervuilende industrie stopt biodiversiteitsverlies niet en uitstel en versoepeling van milieuregels zijn geen antwoord op de voortgaande vervuiling van onze planeet. Onder het motto van versimpeling wordt onze toekomst opgeofferd voor het blinde winstbejag van het bedrijfsleven. Hoe kortzichtig kunt u zijn, commissaris? Zelfs als u vindt dat geld het hoogste goed is, hoe gaat u dat dan verdienen op een uitgewoonde planeet? Barbara Bonte (PfE). – Voorzitter, commissaris, collega's, kent u de definitie van waanzin? Dat is steeds weer hetzelfde doen, maar toch een ander resultaat verwachten. Het is exact hetgeen wat de Europese Commissie nu aan het doen is met de Clean Industrial Deal. Het is niet meer dan wat lapwerk om de desastreuze gevolgen van de Green Deal op te vangen. Het is gewoon meer van hetzelfde. Dit plan gaat onze industrie niet redden, maar verder vernietigen. Brussel beweert dat deze deal de Europese industrie moet versterken. Maar tegelijk worden bedrijven verplicht tot peperdure CO 2- reducties, extra regelgeving en torenhoge energiekosten. De oplossing is niet nog een Europees plan, maar het afschaffen van de Green Deal. We moeten daarom inzetten op drie zaken: ten eerste betaalbare energie door kernenergie, ten tweede bescherming van onze industrie tegen oneerlijke concurrentie, en ten derde minder EU-bemoeienis en minder bureaucratie. Want enkel op die manier heeft de industrie weer toekomst in Europa. Marc Botenga (The Left). – Voorzitter, de Commissie komt met haar Clean Industrial Deal en beweert dan dat de oplossing is voor alles. Laten we naar drie cruciale factoren kijken: ten eerste de energieprijzen. De energieprijzen blijven hoog en u komt niet met een mechanisme dat garandeert dat er voor alle bedrijven een stabiele, lage prijs zal zijn. U komt niet met een massaal publiek investeringspakket waarvan we zeggen "we nemen dat in eigen handen en de controle over de energieprijzen wordt weer publiek". Ten tweede is er een ander probleem van het industriebeleid. Dat is dat we de laatste jaren heel veel publiek geld, belastinggeld, hebben gegeven aan bedrijven die dat in hun eigen zakken hebben gestoken, aan de aandeelhouders hebben gegeven zonder banen te garanderen in Europa. Ook op dat vlak schiet de Commissie tekort. Welke garanties zijn er voor de arbeiders, voor de werknemers? Ten derde wilt u nu ook nog eens de sociale en ecologische verantwoordelijkheid van multinationals afzwakken wat betreft ruwe grondstoffen. Dat wil zeggen dat we meer plunderingen zullen zien in Oost-Congo, dat we Rwanda nog meer zullen aanmoedigen om daar de oorlog op te stoken. Dat is niet de oplossing. Wij hebben een publiek industriebeleid nodig. Sander Smit (PPE). – Voorzitter, commissaris, de Commissie erkent eindelijk de problemen van onze noodlijdende industrie. De Clean Industrial Deal mag echter geen "clean out deal" worden voor onze industrie. Peperdure innovatieve plannen, maar zonder pragmatische oplossingen in deze onconventionele tijden. Een 90 % CO 2- reductiedoelstelling voor 2040 tegen 1 600 miljard euro per jaar is geen groene groei, dat is economische zelfvernietiging. Europese energieprijzen zullen op deze manier niet dalen, maar verder stijgen. De industriële ruggengraat van Europa, van onze familiebedrijven wordt gebogen onder bureaucratische en prijsballast. Voorzitter, technologieneutraliteit. De verbrandingsmotor verdient eerherstel. Het is tijd voor een fundamentele herziening van de Green Deal. Niet de realiteit moet zich aanpassen aan Brussel, maar Brussel moet zich aanpassen aan de gewijzigde realiteit. Ingeborg Ter Laak, namens de PPE-Fractie . – Voorzitter, commissaris, collega's, de val van Assad biedt hoop aan vele Syriërs die ik spreek. Het is lastig om de nieuwe de facto overheid te vertrouwen, ook gezien de geschiedenis en het oplaaiend geweld van afgelopen weekend. We moeten ons realiseren dat stabiliteit in Syrië de stabiliteit in de hele regio vergroot. Het liefst wil je dat Syriërs zelf aan zet zijn voor de wederopbouw. Hiervoor is ruimte nodig, mogelijkheden om te investeren en internationale samenwerking. Daarom moeten wij pragmatisch kijken naar het schorsen van de sancties. Ook zullen wij openstaan om diplomatieke posten te heropenen in Syrië. De Syrische de facto overheid zal moeten laten zien dat ze alle bevolkingsgroepen, alle etnische minderheden vertegenwoordigt, waaronder ook religieuze minderheden, vrouwen en kinderen. Geweldsuitbarstingen zoals die van afgelopen week, waarbij meer dan duizend mensen het leven lieten in gerichte aanvallen op bevolkingsgroepen, zullen wij niet en kunnen wij als EU niet accepteren. Syrië heeft een lange weg te gaan. Zo zullen er democratische verkiezingen georganiseerd moeten worden, zal er hulp op gang moeten komen en zal er toegang moeten zijn tot zorg, onderwijs en schoon water als basisvoorzieningen voor iedereen in Syrië. Het is nu aan de EU om te kijken op welke gebieden wij kunnen samenwerken met Syrië en onder welke voorwaarden. Sander Smit (PPE). – Voorzitter, commissaris, duizenden alawieten zijn vermoord door jihadistische milities, gelieerd aan de nieuwe machthebbers in Syrië. Vrouwen en kinderen zijn de bergen in gejaagd. Hele gezinnen zijn afgeslacht, ook christenen. Toch nodigt de Europese Unie dit nieuwe Syrische regime voor maandag uit alsof er niets is gebeurd. Dat is, net zoals de persverklaring van de Europese buitenlandse diplomatieke dienst afgelopen weekend, schandalig. Terwijl wij de verantwoordelijken uitnodigen, kan Rusland zich neerzetten als een humanitaire opvanglocatie op zijn legerbasis Khmeimim. Dit is moreel failliet beleid. Een nieuwe vluchtelingenstroom dreigt. Zolang de islamistische machthebbers in Damascus dit sektarische en genocidale geweld tegen niet-soennieten niet stoppen en daders niet bestraffen, mogen geen sancties worden opgeheven, noch donaties worden gedaan. Europa mag geen cynische politiek bedrijven die alawieten, sjiieten, Armenen, Aramese christenen, Koerden, druzen en jezidi's opoffert. Sebastiaan Stöteler, namens de PfE-Fractie . – Voorzitter, 7 oktober 2023 zal voor altijd in ons geheugen gegrift staan. De barbaarse slachting die de terreurgroepen uit Gaza pleegden onder leiding van Hamas was de zwaarste klap voor Israël sinds de Holocaust. Pas 471 dagen later werden Romi, Emily en Doron als eerste vrijgelaten en die weken daarna waren weken van hoop. Hoop voor de families van de gegijzelden en hoop voor Israël. Israël heeft 1 904 gevangenen vrijgelaten, onder wie terroristen met veroordelingen voor meervoudige moord, terreuraanslagen, ontvoering, seksueel geweld en marteling. In ruil daarvoor kreeg Israël dertig gijzelaars vrij die nog, godzijdank, in leven waren, zij het amper, en acht lichamen, waaronder dat van de negen maanden oude baby Kfir Bibas. Mogen zij rusten in vrede. Hamas houdt vandaag de dag nog 59 gijzelaars vast, waarvan wordt vermoed dat er nog slechts 24 in leven zijn. Al die 59 moeten worden vrijgelaten. Dat is prioriteit nummer één, commissaris. Bring them home now . Bert-Jan Ruissen, namens de ECR-Fractie . – Voorzitter, in de discussie over Gaza hoor ik heel vaak dat de situatie volstrekt uitzichtloos is. En zo voelt dat inderdaad. Toch zijn de bouwstenen voor de aanpak om uit deze misère te komen, volstrekt helder, namelijk onmiddellijke vrijlating van alle gijzelaars en harde veiligheidsgaranties, zodat 7 oktober zich nooit meer kan herhalen. Zodra aan deze voorwaarden is voldaan, zal er ook van Israëlische kant weer heel veel mogelijk worden. Maar dat betekent wel dat er in het toekomstige bestuur van Gaza geen plek is voor Hamas. Ik ben het eens met de heldere stellingname van de hoge vertegenwoordiger op dat punt. Maar het vraagt ook om actie van de EU nu: namelijk om vervanging van de humanitaire steun via UNRWA door steun via instanties die niet met Hamas samenwerken, en om een EU-verbod op ons eigen grondgebied voor organisaties met duidelijke banden met Hamas.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2025-03-12_NL.html	Dirk Gotink (PPE). – Voorzitter, ik maak mij grote zorgen. Lage economische groei, een escalerend handelsconflict. De economische vooruitzichten zijn somber. Een echte test voor de nieuwe regels. En nu praten we in de EU vooral over meer uitgaven voor defensie en hoe we dat gaan betalen. En geloof me, ik ben de eerste die zegt dat Europa voor zijn eigen veiligheid moet gaan betalen. Dat zal een opdracht van decennia zijn, niet van jaren. Tegelijkertijd hebben we een aantal landen met een schrikbarend hoge staatsschuld en heel veel druk op de financierbaarheid van die schuld. Het maakt voor deze landen niet uit als uitgaven uitgezonderd worden. De financiële markten kijken naar echte risico's, niet naar de papieren werkelijkheid van een stabiliteits- en groeipact. Dat vraagt dus vooral verantwoordelijkheid van lidstaten en een stevig toezicht van de Europese Commissie. Daar roep ik dan ook echt toe op. Als we de schulden en tekorten verder laten oplopen, dan zullen we binnen de kortste keren tegen een muur oplopen. Dan dreigt het ReArm-plan een financieel kamikazeplan te worden. Want een nieuwe schuldencrisis is niet ondenkbaar. Iedere euro moet effectief worden uitgegeven met een duidelijke toegevoegde waarde. Dat betekent meer samenwerking op defensie, meer samen plannen maken ook, maar niet meteen meer samen schulden maken. Ik roep de Commissie dan ook op om hier streng op te zijn. Werk aan schuld en houdbaarheid, voorkom een diepere crisis en zadel onze kinderen niet met een onbetaalbare schuld op. Alleen zo zorgen we voor een blijvende en stabiele bestaanszekerheid. Gerben-Jan Gerbrandy, namens de Renew-Fractie . – Voorzitter, commissaris, de Europese auto-industrie zit in een perfecte storm. De markt in China is ingestort, terwijl daar de grootste winsten gemaakt werden. De Chinezen en Tesla hebben een technologische voorsprong. Zij maken gewoon betere en goedkopere auto's. De Europese stimuleringsmaatregelen worden afgebouwd, de laadinfrastructuur loopt achter, de Europese batterijfabriek is net failliet gegaan en nu komen daar ook nog de Amerikaanse heffingen bovenop. Het basisprobleem is dat de Europese auto-industrie veel te laat is overgestapt op elektrische voertuigen. We weten allemaal dat te lang vasthouden aan verouderde technologie een industriële doodzonde is. Experts verwachten dat elektrische auto's in 2028 al goedkoper zullen zijn in aanschaf en gebruik dan auto's met een verbrandingsmotor. Daarom moeten we nu gezamenlijk, publiek en privaat, ervoor zorgen dat Europa zo snel mogelijk betere en goedkopere elektrische auto's produceert, op basis van een overeenkomst tussen de Commissie en de industrie. Dit moet een brede overeenkomst zijn, die investeringen en innovatie inhoudt. De industrie moet dan wel ophouden te vertragen, zoals ze nu weer achter de rug van de Commissie om de voorstellen proberen uit te stellen. Als we nu niet versnellen richting elektrische voertuigen, kan over enkele jaren het licht in werkelijk elke Europese autofabriek uitgedaan worden. Johan Van Overtveldt (ECR). – Voorzitter, de eerste honderd dagen van de Commissie moeten uiteraard een moment van reflectie zijn, maar meer nog een moment van urgentie. De volgende honderd dagen zijn immers nog belangrijker. Een oorlog aan onze grenzen, disrupties in de internationale handel en een nieuwe technologiewedloop. Meer dan genoeg redenen om onszelf minder afhankelijk te maken van externe machten. Maar dat vergt een fundamentele koerswijziging. De afgelopen jaren werden we verlamd door een dogmatische groene agenda die de economische realiteit te veel negeerde. Onze concurrentiekracht moet aangescherpt worden. Er bestaat bovendien een directe link tussen competitiviteit en de dringend noodzakelijke wederopbouw van defensiecapaciteit. Om de hiervoor benodigde private investeringen te genereren, zullen we inderdaad een forse aanscherping van ons concurrentievermogen moeten nastreven. Het is ook van belang dat de Commissie inzake die defensie-inspanningen al het nodige doet om de nodige coördinatie tussen de lidstaten te waarborgen. Anders wordt deze operatie, deze inhaaloperatie, een slag in het water. Hilde Vautmans (Renew). – Voorzitter, mijnheer de minister, commissaris, van de eerste honderd dagen kunnen we inderdaad zeggen dat Europa goed uit de startblokken is geschoten. Maar eerlijk gezegd, als de Commissie met 100 kilometer per uur vooruitgaat, dan is de wereldpolitiek met 200 kilometer per uur vooruitgegaan. Wat mij betreft, hebben Trump en Poetin opnieuw een voorsprong genomen. Wat mij nu vooral interesseert, zijn de volgende honderd dagen. Daarover ga ik een oproep doen aan de Raad, de Commissie, aan onszelf. Laten we het tempo verhogen. Twee heel duidelijke dingen: tempo verhogen en radicaal genoeg zijn in de keuzes die we maken. Radicaal op vier gebieden: 1) Vervolledig de interne markt, gooi die helemaal open. Geen remmen meer. 2) Deregulering. Veel minder regels, meer vrijheid voor de ondernemers. 3) Radicaal gaan voor die roadmap, voor die Europese defensie en dat Europese leger. 4) Radicaal pro-Europa. Keer je af van extreem-rechts, dat Europa te allen tijde zal vernietigen. Focus u op degenen die vooruit willen gaan. En alsjeblieft, zorg dat Orbán ons niet langer kan chanteren. Marit Maij (S&D). – Voorzitter, commissaris, ze isoleren onze huizen, ze bouwen onze windmolens, ze verzorgen onze mensen, ze repareren onze treinen en leggen onze wegen aan. Ze helpen ons in onze winkels. Mensen met praktische vaardigheden zijn onmisbaar. Het zijn essentiële beroepen en toch schatten we ze vaak niet op waarde. Een student van het middelbaar beroepsonderwijs krijgt een bos bloemen of een boekenbon bij een – onbetaalde – stage. Daar kan je natuurlijk de huur niet van betalen. Ook voor mbo-studenten is een stagevergoeding noodzakelijk. Mbo-studenten kunnen vaak niet naar een studentenkroeg en kunnen geen gebruik maken van een studentenverzekering. Ongelooflijk! Geen wonder dat velen van hen afhaken. Ook in de Europese instellingen is geen plaats voor mbo-studenten. Hun kennis en hun vaardigheden zijn van grote waarde, maar zij kunnen hier geen stage lopen, en dat moet echt anders. Mbo-studenten geven vorm aan het Europa van de toekomst. Zij verzorgen het Europa van de toekomst en bouwen het op. Laten we deze studenten de erkenning geven en de kansen geven die zij verdienen. Marit Maij (S&D). – Voorzitter, commissaris, de industrie in de Europese Unie verkeert in zwaar weer. Fabrieken sluiten, en dit wordt dagelijks in het nieuws gemeld. Een recent voorbeeld is de sluiting van de Audi-fabriek in Brussel twee weken geleden, die we bezochten. Daar spraken we met werknemers die goede ideeën hadden over de toekomst van de fabriek. Maar vaak wordt er niet naar geluisterd. In Europa staan miljoenen banen onder druk, wat enorme onzekerheid met zich meebrengt voor de betrokken werknemers. We moeten nadenken over de industrie van de toekomst, maar dat kunnen we alleen doen met vakmensen. Voor die transitie hebben we vakmensen nodig. We moeten nadenken over wat zij nodig hebben. We moeten hen laten meebeslissen over veranderingen binnen bedrijven. We moeten omscholing en direct nieuw werk bieden. Daarnaast is het van belang om onze werknemers en industrie te beschermen tegen goedkope import en oneerlijke concurrentie. We hebben behoefte aan garanties voor vaste banen, eerlijke lonen en veilige arbeidsomstandigheden. De transitie naar de industrie van de toekomst moet recht doen aan de mensen die erin werken. Laten we er vooral voor zorgen dat niemand achterblijft. Johan Van Overtveldt, namens de ECR-Fractie . – Voorzitter, commissaris, collega's, de brute aanval van Rusland op Oekraïne kan uiteraard niet onbestraft blijven. Het is onze plicht om de frozen assets doordacht en strategisch te gebruiken om de druk op Poetin maximaal op te voeren. Wat we echter niet kunnen en niet mogen doen is regelrechte confiscatie. En dit om minstens twee redenen. Ten eerste, als we dat doen, verliezen we een cruciale onderhandelingshefboom om Poetin tot concessies te dwingen. Ten tweede, en belangrijker, deze middelen zonder meer in beslag nemen is in alle opzichten een complexe operatie met veel onzekerheden. Bijvoorbeeld wat betreft de ware herkomst van de bevroren middelen. Ook zijn er vele neveneffecten. Een dergelijke ingreep, een regelrechte confiscatie, zou bijvoorbeeld Euroclear in een juridisch moeras kunnen trekken, met, geloof me, rampzalige gevolgen voor onze economische en financiële stabiliteit. Laat ons niet in die val trappen. Strategische wijsheid is net zo belangrijk als kracht en volharding. Marit Maij, namens de S&D-Fractie . – Voorzitter, de rijke geschiedenis van Sudan en de rijke bodem van Sudan vormen een schril contrast met de situatie van de Sudanezen zelf. Er valt in Sudan ook wat te halen, zoals goud. Ook voor ónze telefoons, voor ónze sieraden, voor ónze apparaten. Landen, bijvoorbeeld in het Midden-Oosten, maar óók in de Europese Unie, hebben baat bij de grondstoffen uit Sudan en blijven zo het conflict faciliteren en financieren. De Sudanese gemeenschap is daar het slachtoffer van. Miljoenen gevlucht, losgerukt van hun huis, tienduizenden vermoord. Vrouwen en kinderen worden seksueel misbruikt met als doel gemeenschappen te ontwrichten. Verkrachting als oorlogswapen. Het is de vierde keer in zes maanden dat we hier aandacht vragen voor Sudan en over de situatie in het land debatteren, nu met een resolutie. De Commissie en de lidstaten moeten meer humanitaire hulp bieden nu USAID is weggevallen. Vooral vrouwenorganisaties direct financieren, landen verantwoordelijk houden die het conflict in stand houden, grip krijgen op de herkomst van onze grondstoffen, vooral ook goud dat onze markt binnenkomt en sancties opleggen aan de personen die verantwoordelijk zijn voor deze vreselijke mensenrechtenschendingen.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2025-03-13_NL.html	Bert-Jan Ruissen (ECR). – Voorzitter, commissaris, de landbouw weer aantrekkelijk maken voor toekomstige generaties. Dat is de missie die u hier neerlegt. Een missie die ik van harte ondersteun. Want als je ziet dat inderdaad slechts 12 % van de boeren jonger is dan 40 jaar, dan is onmiddellijk duidelijk dat hier een heel grote opgave ligt. We lossen dat niet op met wat marginale veranderingen in het gemeenschappelijk landbouwbeleid. Er is een brede aanpak nodig. Mooi om te zien, commissaris, dat u zich daar bewust van bent. Ik licht er één thema uit, namelijk de nitraatrichtlijn, die u ook noemt in de visie, met de bekende norm van maximaal 170 kilogram stikstof dierlijke mest per hectare. Een norm die ertoe leidt dat de boeren worden gedwongen dierlijke mest af te voeren en vervolgens ter compensatie kunstmest aan te voeren. Dat is totaal niet duurzaam, totaal niet circulair en we jagen de boeren er alleen maar mee op hoge kosten. De oplossing is dus eenvoudig: schrap die norm! Barbara Bonte (PfE). – Voorzitter, commissaris, de landbouwsector is de ruggengraat van onze samenleving. Zonder landbouw hebben we geen voedsel en zonder voedsel kunnen we als mens niet overleven. Het is van het grootste belang dat we in Europa in ons eigen voedsel voorzien, zodat we niet aan de leiband van andere landen lopen. U verwees hier al terecht naar, commissaris, maar ik heb de indruk dat dit besef toch niet helemaal tot u doordringt. Zo blijft men bijvoorbeeld hardnekkig vasthouden aan de Green Deal. Deze ondermijnt de landbouwsector met onrealistische regels en kosten, met alle gevolgen van dien. Boeren stoppen, de productie daalt en we verliezen grip op onze eigen voedselproductie. Als klap op de vuurpijl wil deze Europese Unie ook nog eens het Mercosur-akkoord erdoor jagen, wat de sector helemaal dreigt te vernietigen en ons afhankelijk zal maken van buitenlandse productie. Daarom vraag ik drie dingen om de landbouwsector te redden: afschaffing van de Green Deal, geen Mercosur-akkoord en meer respect voor de boer en zijn werk. Want zonder boeren is er geen voedsel en geen toekomst. Jessika Van Leeuwen (PPE). – Voorzitter, commissaris, dit is een meer op maat gemaakte en realistische benadering van de Europese landbouw. Maar het is nog veel meer dan dat. In deze geopolitiek onzekere tijden is voedselzekerheid de belangrijkste stabiele factor om een Europese eenheid te garanderen. Voedseltekorten staan immers met regelmaat aan de wieg van hoogoplopende spanningen. Ik verwelkom het afscheid van de one size fits all approach en verwacht dan ook maatwerk voor de nitraatrichtlijn. Want juist nu moeten we maatregelen aanpassen aan de specifieke omstandigheden van onze lidstaten, zodat onze boeren die voedselzekerheid kunnen waarborgen. Het is nu niet het moment om af te schalen of te extensiveren, maar juist om vol in te zetten op innovatie, om efficiënte voedselproductie hand in hand te laten gaan met de klimaatdoelstellingen en wensen op het gebied van dierenwelzijn. Een specifieke aandacht voor het stimuleren van jonge boeren om het voor hen gemakkelijker te maken een bedrijf over te nemen of juist voort te zetten, draagt bij aan de continuïteit van onze voedselproductie. Het is heel goed dat u alternatieve gewasbeschermingsmiddelen sneller wilt toelaten, maar wij roepen u ook op om kritisch te kijken naar recent verboden middelen en sommige van deze verboden terug te draaien … (De Voorzitter ontneemt de spreker het woord) Ton Diepeveen (PfE). – Voorzitter, commissaris, collega's, na jarenlang regel op regel op te leggen — de ene strenger dan de andere — na jaren waarin de landbouwsector onder druk is gezet met groene doelstellingen, vaak gepusht door groene lobbygroepen, spreekt de Europese Commissie eindelijk over vereenvoudiging. Het gemeenschappelijk landbouwbeleid is compleet ontspoord en staat inmiddels ver van de realiteit van onze boeren af. Hoog tijd om terug te keren naar de kern, naar boeren die voedsel produceren en niet papieren produceren. Minder regels, minder bemoeienis vanuit Brussel is wat onze boeren echt nodig hebben. Investeren in technologische vooruitgang en slimme innovaties, daar zit de echte duurzaamheid. Maar het duurt allemaal veel te lang. De innovatie in landbouw en visserij loopt vast in procedures, regels, vergunningen. Nieuwe technieken blijven daardoor te lang op de plank liggen. Dit moet en kan anders. Brussel moet niet op de rem staan, maar juist op het gaspedaal drukken om onze boeren en vissers snelle toegang te geven tot innovatie. Alleen dan blijft onze landbouw- en visserijsector concurrerend. Alleen dan zijn we toekomstbestendig. En alleen dan kunnen we het hebben over handelsakkoorden waarin onze boeren een gelijk speelveld hebben. Kris Van Dijck (ECR). – Voorzitter, commissaris, de energiekosten in de EU zijn te hoog en daar lijden dus de burgers en onze ondernemingen onder. De vraag is dus: "hoe maken we die energie goedkoper, terwijl we ook steeds meer elektriciteit nodig hebben?" Ik volg de Commissie als het gaat om de realisatie van de energie-unie en onder andere het beter connecteren van het Europese net. Maar wat mis ik toch wel in deze nota? Dat is de plaats van, ook op korte termijn, kernenergie, die zeker betaalbaar, efficiënt en schoon is. De elektriciteitsprijs wordt bepaald door de duurste productie. Die moet vervangen worden en dat doe je dus niet door het sluiten van kerncentrales. Ik geef een voorbeeld: in februari betaalden een Belgisch gezin en een Belgische kmo 50 % meer voor elektriciteit dan een Frans gezin of een Franse kmo. En ja, waar zit het verschil, denk je? Ik vraag dus, mijnheer de commissaris, met aandrang om de ideologische vooringenomenheid die de Europeanen veel geld kost, te stoppen en naar de volledige systeemkosten van elke technologie te kijken. Bruno Tobback (S&D). – Voorzitter, commissaris, collega's, nog erger dan een half miljard Europeanen te laten gijzelen door Vladimir Poetin is om een half miljard Europeanen laten gijzelen door Donald Trump én Vladimir Poetin. De beste manier om daaraan te ontkomen, is aan onze welvaart te bouwen met de energie die we zelf produceren en controleren. Dat is ook de basis van uw actieplan. Laat ons nu zorgen voor actie. De Europese energie-unie moet meer zijn dan een verzameling van 27 aparte energiemarkten met te hoge prijzen, waar burgers niet alleen moeten betalen voor dure stroom omdat we die met gas moeten produceren, maar zelfs moeten betalen wanneer ze zelf groene stroom produceren en gratis leveren, omdat onze netten niet in staat zijn om die te brengen naar de bedrijven die erom smeken. In een markt die schreeuwt om goedkope energie is het absurd dat honderden projecten waarmee goedkope stroom kan worden geproduceerd, vandaag wachten op een aansluiting. Commissaris, iedere politicus droomt ervan om te verbinden. Enfin, misschien niet iedereen in dit halfrond, maar toch velen. Verbindingen vermenigvuldigen is vandaag de beste garantie voor lagere energieprijzen voor onze gezinnen en voor onze bedrijven. Laat die kans niet liggen.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2025-03-31_NL.html	Anouk Van Brug, namens de Renew-Fractie . – Voorzitter, we horen dagelijks de zorgen van onze ondernemers en bedrijven aan. Zij willen graag innoveren en groeien in Europa, maar daarvoor is geld nodig. Dit durfkapitaal is momenteel echter nog te weinig aanwezig in Europa. Daarom vertrekken bedrijven nog altijd te vaak en kunnen we steeds minder goed concurreren met de Verenigde Staten en China. Al ruim tien jaar worden in het Europees Parlement vele mooie woorden gesproken over onze kapitaalmarkten. Niettemin gebeurt er te weinig. We blijven hangen in dikke verslagen en goede voornemens. Woorden laten bedrijven echter niet groeien en helpen innovatieve start-ups niet aan geld. Woorden helpen onze ondernemers niet concurrerend te blijven. Hiervoor zijn daden nodig. Laten we nu de handen uit de mouwen steken en ervoor zorgen dat onze bedrijven makkelijker aan geld kunnen komen. Het kan namelijk niet zo zijn dat succesvolle bedrijven naar het buitenland moeten vertrekken, omdat het financiële gras daar groener is. We weten wat er nodig is en moeten onverwijld actie ondernemen, want de ondernemers en investeerders wachten niet. We zijn er klaar voor. Laten we aan de slag gaan. Wouter Beke, namens de PPE-Fractie . – Voorzitter, "alles dat werkelijk groots en inspirerend is, is gecreëerd door individuen die in alle vrijheid kunnen werken," aldus Albert Einstein. Albert Einstein, en met hem vele anderen, onder wie de denkers van de Frankfurter Schule en Hannah Arendt, ontvluchtten in de jaren dertig het nazisme en fascisme in nazi-Duitsland en trokken naar de Verenigde Staten om daar in alle vrijheid en ruimte hun academische ideeën te kunnen ontwikkelen. Vandaag de dag zien we het omgekeerde: de regering-Trump hakt fors in op de financiering van onderzoek. Zij perkt bovendien de academische vrijheid in en verzwakt het maatschappelijk debat. Als gevolg hiervan gaan steeds meer Amerikaanse onderzoekers op zoek naar nieuwe toevluchtsoorden. Dit biedt voor de Europese Unie een unieke kans om zich te profileren als vrijhaven voor internationaal talent en de innovatiekloof te dichten. Om de achterstand op dit gebied te overbruggen, moeten we de basis van innovatie versterken met de wetgevingshandeling inzake de Europese onderzoeksruimte, die voorziet in betere toegang tot onderzoeksinfrastructuur en een strategie voor het wegnemen van belemmeringen voor start-ups en scale-ups. Door de onderzoeksmiddelen te verdubbelen en de Clean Industrial Deal aan te nemen, kunnen we ambitieuze wetenschappers aantrekken om hier de technologieën van de toekomst te komen ontwikkelen. De huidige bezuinigingen en het klimaat van onverdraagzaamheid in de Verenigde Staten bieden voor Europa een gouden kans. Laten we investeren in onderzoek, onderwijs en aantrekkelijke loopbanen, zodat de Europese Unie opnieuw een baken wordt voor de wetenschappers van morgen. Marit Maij (S&D). – Voorzitter, op onze Europese wegen rijden 3 miljoen mensen in een cabine dag en nacht vracht rond te brengen. Truckers doen hun werk met liefde. Het is ook een prachtig beroep, maar ook een beroep met risico's, waar cowboybedrijven regels aan hun laars lappen ten koste van vrachtwagenchauffeurs. Ik was vrijdag in Venlo, waar vier dappere chauffeurs uit Centraal-Azië protesteerden tegen onmenselijke arbeidsomstandigheden. Hun werkgevers uit Litouwen betalen nauwelijks en nemen identiteitspapieren af. Ze worden verplicht om fraude te plegen, om te liegen tegen de politie over hun rij- en rusttijden. Er worden zelfs knokploegen gestuurd om ze te intimideren. Dit is moderne slavernij en het speelt zich hier af, in Europa en in Nederland. Ik roep op om de handhaving op Europese regelgeving op te schroeven met een Europese arbeidsinspectie die tanden heeft om een einde te maken aan de eindeloze ketens van onderaannemingen, waardoor niemand verantwoordelijkheid neemt en de uitbuiting blijft voortduren. Voorzitter, het is tijd om te handelen! Bert-Jan Ruissen (ECR). – Voorzitter, deze week vindt de allereerste top EU-Centraal-Azië plaats. Leiders van Europa, Oezbekistan, Kazachstan, Kirgizië, Tadzjikistan en Turkmenistan bespreken er tal van onderwerpen. In de persaankondiging van de Raad ontbrak er echter één heel belangrijk onderwerp, namelijk de massale schendingen van mensenrechten in deze landen. Dat kan natuurlijk niet, want iedereen die een beetje ingevoerd is, weet dat het daar met de mensenrechten niet best gesteld is. In het bijzonder denk ik aan de benarde positie van christenen die gebukt gaan onder de autoritaire regimes van deze landen. Mijn oproep aan de Commissie en aan de Raad is dan ook: stel deze week in Oezbekistan de toenemende christenvervolging in deze landen aan de orde. Maak deze landen duidelijk dat zolang de situatie van christenen er niet verbetert, er geen sprake kan zijn van nauwere economische samenwerking met de Europese Unie.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2025-04-01_NL.html	Hilde Vautmans (Renew). – Voorzitter, collega's, het is de zoveelste week dat Europa als een konijn naar de Trump-lichtbak kijkt. Mijn boodschap aan de Raad en aan de Commissie is dan ook klaar en duidelijk: kijk weg van die Amerikaanse lichtbak! Maak werk van een versnelde ontkoppeling van Amerika. Bouw op onze eigen Europese sterktes, want die dreigen we in al het pessimisme soms te vergeten. We hebben enorm potentieel in huis. Gebruik onze Europese industrie als springplank naar dat Europese leger. Verplicht die nationale legers om Europees te kopen. Maak werk van de digitale euro zodat we niet financieel afhankelijk zijn van Amerikaanse bedrijven als Visa en Mastercard. Laat Trump alsjeblieft doen wat hij denkt te moeten doen. Laat Trump vooral in zijn eigen voet schieten. Wij van onze kant moeten het Europees tempo opdrijven door onze ondernemers te steunen. Laat ons morgen vol overtuiging op die pauzeknop drukken en dat zo lang als nodig is. Elke wederopstanding begint met het geloof in het eigen kunnen, met vertrouwen in Europa. Tom Berendsen (PPE). – Voorzitter, als ik tien jaar geleden, op deze dag, tegen iemand gezegd had dat we vandaag oorlog op ons continent zouden hebben, dat de Verenigde Staten ons in de steek zouden laten en dat de Europese industrie in zwaar weer zou verkeren, dan had die persoon op de kalender gekeken en het als een slechte eenaprilgrap beoordeeld. Het is echter de harde realiteit. Europese landen zijn extreem naïef geweest. We hebben vanuit onze luie stoel gekeken hoe de Verenigde Staten onze veiligheid zijn gaan waarborgen, hoe Rusland ons van energie is gaan voorzien en hoe China onze spullen is gaan maken en onze grondstoffen is gaan leveren. Het zijn precies die landen die werken aan een wereld waar niet democratie en rechtsstaat voorop staan, maar wel de gedachte van machtsblokken en invloedssferen. Kortom, een wereld waar deze afhankelijkheden als wapen tegen ons gebruikt worden. Dat is de wereld waar zij aan werken. Mijnheer Costa, er rust een grote verantwoordelijkheid op uw schouders, op de schouders van nationale regeringen, op al onze schouders, om ervoor te zorgen dat we hier sterker uitkomen. Er is geen nationale boekhoudersmentaliteit nodig, maar leiderschap en daadkracht. We kunnen dit, met duidelijke keuzes: als we kiezen voor veiligheid, energie en innovatie als duidelijke prioriteiten, voor een Europese begroting waar deze prioriteiten ook de ruimte krijgen. En als we duidelijk kiezen voor Europese samenwerking, opdat we met 27 landen, en zo'n 450 miljoen mensen, onze positie in de wereld kunnen beschermen. Johan Van Overtveldt (ECR). – Voorzitter, commissaris, collega's, tijdens de besprekingen in de Europese Raad stonden defensie en concurrentiekracht centraal. Als afzonderlijke thema's, alhoewel ze eigenlijk onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Zonder veiligheid, geen gezonde economie. Het omgekeerde geldt echter ook: zonder een gezonde economie is een echte uitbouw van defensie die die naam waardig is, onmogelijk. Een sterke economie is geen doel op zich. Het is een voorwaarde voor welvaart en veiligheid. Om de broodnodige private investeringen voor defensie te genereren, moet de concurrentiekracht van de Europese bedrijven aangescherpt worden. Dit kan gebeuren via, zoals ook door de Raad aangeduid, drastische vereenvoudiging van regelgeving, verlaging van de energiekosten, versterking van de interne markt, digitalisering en het bevorderen van investeringen en innovatie. Ik voeg daar graag aan toe dat een aantal lasten, in het algemeen en specifiek wat betreft privé-investeringen in defensie, het best verlaagd worden. Die privé-investeringen zijn absoluut noodzakelijk om een noodlottige ontsporing van publieke financiën in een aantal Europese landen te vermijden. Hilde Vautmans (Renew). – Voorzitter, collega's, hoge vertegenwoordiger, alle brandhaarden in de wereld hebben één iets gemeenschappelijk: Europa zit niet mee aan tafel als er over vrede wordt gesproken. Europa speelt niet mee, niet in Oekraïne, niet in het Midden-Oosten. Wat de Europese buitenlandmachine nu nodig heeft, is een geopolitieke motor. Hoe moet die motor er dan uitzien? Wel, drie dingen: eerst en vooral moet onze voet van de rempedaal af. Schaf de unanimiteitsregel af. Ten tweede: creëer die eengemaakte defensiemarkt. Verplicht mensen om te investeren in Europese goederen, los van Amerika. Ten derde: integreer onze Europese diplomatie in die Europese defensie, zodat onze soft power steunt op geloofwaardige afschrikking. Het debat over wat ons Europees buitenlands beleid nodig heeft, gaat niet over thema's, noch over regels. Het moet gaan over het systeem, over het oplossen van de systeemfouten die veto's belonen en actie voorkomen. Eigenlijk is het heel eenvoudig. In de jaren negentig hebben we één gemeenschappelijke markt gecreëerd voor goederen, personen en diensten. Laten we vandaag ook één veiligheids- en defensiebeleid in Europa tot stand brengen. Malik Azmani, namens de Renew-Fractie . – Voorzitter, commissaris Brunner, collega's, de wereld om ons heen wordt steeds harder. En zoals de oorlog in Oekraïne laat zien: onze veiligheid wordt bedreigd van buitenaf. Daarom is het ook goed dat er nu een strategie ligt waarbij we snel en gezamenlijk kunnen reageren op hybride dreigingen. Maar terwijl we naar deze dreigingen kijken, wil ik benadrukken dat we ook alert moeten blijven op wat er bínnen onze grenzen gebeurt. Want georganiseerde misdaad en ondermijning nemen zowel in Nederland als in de Europese Unie toe. Dit legt een enorme druk op onze manier van leven. Criminele netwerken worden steeds brutaler, gewelddadiger en internationaler. Een Europese aanpak is nodig, ook op drugs, want strengere controles in één haven zorgen voor meer smokkel in de andere. Graag hoor ik van de Eurocommissaris hoe hij denkt dit te bewerkstelligen. Het uitrollen van een uitgebreidere Europese havenstrategie lijkt mij keihard nodig! Ik bedank de commissaris en ben gemotiveerd, samen met mijn collega's hier, om samen met hem te werken aan een veiliger Europa en daarmee ook een veilig Nederland. Thijs Reuten (S&D). – Voorzitter, collega's, commissaris Brunner, defensie en afschrikking, waar we terecht miljarden voor vrijmaken, zijn niet hetzelfde als interne veiligheid in brede zin. Maar ze zijn wel verbonden met zwakke plekken. In die interne veiligheid heb je dus geen waterdichte verdediging. Het is jammer dat we de vernieuwde strategie voor interne veiligheid nog niet kennen terwijl we hier met u spreken. Maar één ding is zeker: zwakke plekken zijn er. Buitenlandse inmenging in verkiezingen is geen theoretisch voorbeeld. Europese burgers worden dagelijks geïntimideerd door autocratische regimes. Cyberaanvallen kunnen in één klap de vitale infrastructuur platleggen. En georganiseerde misdaad is soms zelfs verweven met diezelfde buitenlandse actoren. We worden voortdurend getest. Het soepele functioneren van onze samenleving wordt actief ondermijnd om ons verdeeld, afhankelijk en kwetsbaar te maken. De interne samenhang, zoals u, commissaris, terecht zei, staat op het spel. Maar als de focus op veiligheid allesoverheersend wordt en mensen raakt die niets kwaads in de zin hebben, dan schiet deze ook zijn doel voorbij en verzwakt die ons ook. Sterke defensie en weerbare burgers die we niet onnodig bang maken, maar het vertrouwen geven dat we dit kunnen met een robuuste veiligheidsstrategie — dat is een dijk die ons beschermt en veilig houdt. Marieke Ehlers (PfE). – Voorzitter, commissaris, collega's, we leven in een tijd waarin de dreigingen niet alleen van buitenaf komen, maar ook van binnenuit. Veiligheid is meer dan een strategie. Het garandeert het recht om je thuis te voelen in je eigen land, in je eigen stad en in je eigen straat. De Amerikaanse vicepresident heeft gelijk: elke veiligheidsstrategie, of deze nu intern of extern is, zal pas slagen als we niet alleen weten waartegen we ons beschermen, maar ook wat we beschermen. Het is op dit punt dat we de weg kwijt zijn geraakt. We hebben onze sociale cohesie verloren, de warmte van goed nabuurschap, het vertrouwen om je deur open te laten en je toch veilig te voelen. Het gevoel van zorg voor elkaar is langzaam vervaagd en het wordt tijd dat we dat weer terugvinden. Want ik wil weer leven in een land waar mijn kinderen veilig buiten kunnen spelen, waar ze opgroeien in een samenleving die hen beschermt, begeleidt en trots maakt op wie ze zijn. Zonder dat fundament kunnen we nog zoveel politieke of veiligheidsstrategieën bedenken, ze blijven gedoemd om te falen. Barbara Bonte (PfE). – Voorzitter, mevrouw de commissaris, collega's, we hebben allemaal ongetwijfeld de video gezien waarin commissaris Lahbib enkele dagen geleden haar paraatheidstrategie presenteerde. Van de bedreigingen waar de burgers al jarenlang wakker van liggen, heeft de Commissie blijkbaar geen flauw benul. De burgers worden namelijk elke dag geconfronteerd met de negatieve gevolgen van de massamigratie, onder andere toenemende onveiligheid en sociale spanningen. Aanslagen, geweerschoten en zelfs granaatontploffingen zijn al vele jaren een realiteit in vele Europese steden. Maar volgens mevrouw de commissaris betekent paraatheid in Brussel een handtas met daarin een kaartspel en een radio. Het enige wat nog ontbreekt is toiletpapier. Wat een wereldvreemdheid! Als ik als vrouw over straat loop in Brussel of daar de metro neem en ik voor de zoveelste keer belaagd en geïntimideerd word, gaat dit mij alvast niet helpen. Mevrouw Lahbib, het wordt tijd dat u stopt met weg te kijken van de realiteit en oog heeft voor de echte problemen. Raquel García Hermida-Van Der Walle (Renew). – Voorzitter, commissaris, Europa moet fundamenteel veranderen. Maar laten we het fundament van Europa niet met het badwater weggooien. Dat fundament is onze solidariteit. De wetenschap dat we zo sterk zijn als onze zwakste schakel en zo rijk als onze armste regio. Dat is een ijzersterke logica, zoals ook onderschreven door Draghi en Letta. In onze armste regio's is de steun voor Europa het laagst en juist daar proberen Rusland en China hun invloed te kopen. Het cohesiebeleid is dus van cruciaal belang voor onze democratie en onze veiligheid. Het kan ook nog meer bijdragen aan andere strategische doelen. Dit gaat echter niet lukken wanneer we de tussentijdse evaluatie aangrijpen om geld te verslepen van de arme naar de rijke regio's. Dat is wat, naar ik vrees, gaat gebeuren met dit voorstel, of dat het risico lopen we toch. Daar maak ik me zorgen om. Bouwen aan een sterk Europa willen we allemaal, maar dat kan alleen als heel Europa meedoet. Bert-Jan Ruissen, namens de ECR-Fractie . – Voorzitter, beste collega's, eindelijk waren ze daar: protesten in Gaza tegen het terroristenbewind van Hamas. Maar helaas, het was maar een kleine minderheid. Het overgrote deel van de Palestijnen staat nog steeds vierkant achter Hamas. Wij zullen daarom, als we willen werken aan een duurzame vrede in de regio, niet alleen moeten inzetten op een staakt-het-vuren en vrijlating van de gijzelaars, maar zeker ook op deradicalisering. Als belangrijke donor van de Palestijnen heeft de Europese Unie daar ook de tools voor. Wij kunnen president Abbas bijvoorbeeld dwingen de schoolboeken, die doordrenkt zijn van Jodenhaat, grondig aan te passen. Wetend dat ze ook in Gaza het curriculum van de Palestijnse Autoriteit volgen, zou dat een enorme verandering teweeg kunnen brengen. Commissie, mevrouw de hoge vertegenwoordiger, maak hier alsjeblieft werk van. Want echt hoor, deradicalisering begint in het onderwijs. Ik weet zeker dat we daar de vredesbetogers en Gaza een enorme dienst mee zullen bewijzen. Hilde Vautmans, namens de Renew-Fractie . – Voorzitter, collega's, mevrouw de hoge vertegenwoordiger, afgelopen week was er alweer een nieuw dieptepunt in de gruwel die Gaza heet. Een massagraf met humanitaire medewerkers van het Rode Kruis. Laat mij mijn steun en medeleven betuigen aan de families van deze hulpverleners. Dat je zo laf kan zijn om mensen te doden die daar zijn om te helpen. Het is niet te begrijpen! Voor mij is het duidelijk: dit zijn oorlogsmisdaden. Mevrouw Kallas, we hebben nu nood aan een eensgezinde Europese aanpak. Orbán ontving net Netanyahu, tegen wie een internationaal aanhoudingsbevel loopt, en Europa blijft oorverdovend stil. Daarom vraag ik opnieuw om de druk op te voeren. Eis alsjeblieft van Hongarije dat het het internationaal recht respecteert en zet artikel 7 eindelijk in tegen Orbán, zoals Merz het vraagt. Zorg ervoor dat beide partijen een wapenstilstand respecteren. Alle gijzelaars moeten onmiddellijk en onvoorwaardelijk worden vrijgelaten. Humanitaire hulp moet nu Gaza binnenkomen. Marit Maij, namens de S&D-Fractie . – Voorzitter, collega's, hoge vertegenwoordiger, de nood in de Democratische Republiek Congo blijft onverminderd hoog. In het conflict vallen nog steeds enorm veel slachtoffers, veel burgerslachtoffers, waaronder ook religieuze gemeenschappen. Zoals in veel landen in de regio is de Congolese bevolking vooral slachtoffer van de strijd om een rijke bodem. Van de mineralen en de grondstoffen wil iedereen meeprofiteren. Groepen zoals M23 en andere rebellen maken daarbij gebruik van grof geweld. Seksueel geweld wordt ingezet als wapen in oorlogsvoering om gemeenschappen uit elkaar te rukken. De EU moet meer humanitaire hulp bieden en met name aan de slachtoffers, vrouwen en kinderen, van seksueel geweld. België is niet stil gebleven en ondervindt nu de repercussies van Rwanda. Wij moeten als lidstaten ons blijven uitspreken en we moeten ook de landen die dit doen, steunen. Tot slot moeten wij ook naar onszelf kijken, hoge vertegenwoordiger, want we moeten onze relatie met Rwanda herzien, daar waar het gaat om het handelen in die kritieke mineralen. Want die mineralen en het geld dat deze opleveren, worden gebruikt om dit conflict te financieren en te faciliteren. Wouter Beke (PPE). – Voorzitter, collega's, commissaris, amper zeven weken geleden werd er in dit halfrond met een hele grote meerderheid een strenge resolutie aangenomen tegen het geweld in Oost-Congo door Rwanda en de rebellengroep M23. Vandaag is de situatie helaas nog steeds onveranderd. Kigali verbiedt nu zelfs alle ontwikkelingssamenwerking vanuit België ten nadele van zijn eigen bevolking. Met duizenden doden en een veelvoud hiervan aan interne ontheemden woedt in de regio een van de bloedigste conflicten in de wereld. Mijn boodschap is dan ook duidelijk: stop die gruwel nu! Hoewel we moeilijke regionale vredesprocessen alle kansen moeten geven, is het ook tijd voor actie vanuit Europa. Na het talmen van de Raad na onze vorige resolutie, moeten we nu echt wel in actie schieten. Ten eerste, door duidelijke sancties te nemen tegen de illegale smokkel van grondstoffen door Rwanda. Ten tweede, door bijkomende individuele sancties tegen oorlogsmisdadigers te treffen. Ten slotte, door een onmiddellijk staakt-het-vuren af te dwingen, waarbij de M23 het Congolese grondgebied verlaat en Kinshasa zelf de controle opnieuw overneemt, samen met de internationale actoren. Ik reken op u, mevrouw. Ingeborg Ter Laak (PPE). – Voorzitter, beste collega's, geachte hoge vertegenwoordiger, de humanitaire crisis in Congo blijft duren. In minder dan drie maanden zijn meer dan honderdduizend Congolezen gevlucht naar hun buurlanden door het aanhoudend geweld. Opvanglocaties waar mensen verbleven, zijn volledig verwoest. Humanitaire hulp komt er maar beperkt aan, ook door het gebrek aan financiering. Er voltrekt zich een stille ramp. Conflictmineralen, zoals coltan, worden ondertussen nog steeds gewonnen. Niet alleen door Congolezen, maar ook door Russen, Chinezen én Rwandezen. Mensen werken in gevaarlijke omstandigheden met het risico van conflict en gevechten die op ieder moment uit kunnen breken. Als gewapende groeperingen dorpen binnenvallen, is het doel meestal vernietigen en het systematisch inzetten van seksueel geweld en het werven van kindsoldaten. De rijkdom van Congo — de grondstoffen — zorgt voor een totale ontwrichting. De illegale handel en de illegale exploitatie van de mijnen moeten echt stoppen. Wij zouden ons als Europese Unie in moeten zetten om die kritieke grondstoffen te beschermen en humanitaire organisaties draaiende te houden. Dit conflict moet stoppen. Bert-Jan Ruissen (ECR). – Voorzitter, collega's, het conflict in Oost-Congo kent verschillende dimensies: verschillende rebellengroepen die actief zijn, strijd om de grondstoffen. Maar vandaag leggen we als Europees Parlement met onze resolutie nadrukkelijk ook de vinger bij het feit dat het conflict zeker ook een religieuze dimensie heeft. En dan hebben we het met name over de jihadistische groepering ADF, die dood en verderf in de regio zaait en het daarbij vooral op christenen gemunt heeft en hun kerken vernielt. Dat we dit als Europees Parlement benoemen en erkennen is een hele belangrijke stap. Maar laten we nu ook alles doen wat in ons vermogen ligt om dit geweld daadwerkelijk te stoppen door Congo en Oeganda te steunen in hun strijd tegen de jihadisten, sancties op te leggen aan de verantwoordelijken en steun te geven aan de getroffenen. Het overgrote deel van de bevolking in Congo is christelijk, maar ze worden nu ernstig bedreigd door extremisten en dat mogen we niet laten gebeuren.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2025-04-02_NL.html	Rudi Kennes (The Left). – Voorzitter, ArcelorMittal draaide vorig jaar een winst van 1,2 miljard euro. In januari 2024 kreeg de onderneming 850 miljoen euro om haar productie koolstofarmer te maken. In november 2024 kondigde de onderneming aan voornemens te zijn twee fabrieken te sluiten en banen naar buiten Europa te verplaatsen. Vlaanderen gaf ArcelorMittal 600 miljoen euro voor de productie van groen staal, maar deze inspanning wordt nu uitgesteld wegens energieonzekerheid. Hierdoor zullen naar verwachting veel banen verloren gaan in Gent en Charleroi. Moeten we ArcelorMittal echt nog meer geld geven, wetende dat de onderneming ermee zal doen wat zij wil? Het ontslaan van werknemers is een keuze. Bedrijven verkiezen altijd winst boven mensen. Dit is kapitalisme. De privatisering van strategische sectoren heeft al miljoenen banen gekost. Deze door de EU opgelegde hervormingen hebben niet gewerkt. De energie‑, auto‑ en staalsector zijn aan elkaar verbonden. Er moet een industriebeleid komen waarin publiek eigendom en werknemers centraal worden gesteld. Bedrijven, niet mensen, moeten de transitie betalen door middel van belastingen. We moeten eisen dat multinationals hun winsten herinvesteren om een rechtvaardige transitie te waarborgen. Bruno Tobback (S&D). – Voorzitter, de Commissie legt in haar actieplan voor de staalsector de vinger op de wond, maar echte actie blijft voorlopig uit. Schroot in de EU houden om te recyclen is een terechte ambitie, maar de uitvoering ervan zal afhangen van de wetgeving inzake de circulaire economie, die we ten vroegste eind volgend jaar kunnen verwachten. Elektrificatie wordt terecht naar voren geschoven als de enige weg naar concurrerende energieprijzen. De commissaris voor Klimaat, Nettonul en Schone Groei komt echter niet met heldere ideeën voor het verlagen van de energieprijzen, bijvoorbeeld door de impact van de gasprijs op elektriciteit te verminderen of de infrastructuur uit te bouwen om de beperking van hernieuwbare energie te vermijden, maar kiest in plaats daarvan juist dit moment uit om een volkomen nutteloos en technisch tegenstrijdig debat te lanceren over het verlagen van de klimaatdoelstellingen. We moeten nu meer dan ooit duidelijk zijn voor onszelf. Met één oog vooruitkijken en met het andere naar het verleden zal niet ons helpen om investeerders in deze zwaar belaagde sectoren op een geloofwaardig pad naar de toekomst te brengen. Duidelijkheid, snelheid en vooral echte actie is wat we nu nodig hebben. Brigitte van den Berg (Renew). – Voorzitter, ik wil de commissaris voor Klimaat, Nettonul en Schone Groei hartelijk danken voor zijn plan. Ik begrijp dat hij werkt met de middelen die hij heeft, maar is dat genoeg? Is het niet tijd om te pleiten voor een echte, geïntegreerde Europese energiemarkt? Is het niet tijd om alle staalfabrieken te vragen om een specifiek plan voor de toekomst van elke staalregio en om te bepalen waar we willen investeren in groen staal, de defensie‑industrie en schone technologie? Wat heeft de commissaris nodig om de lidstaten ertoe te verleiden echt voor een Europese aanpak te kiezen? Wij horen dit graag, want wij willen hierbij helpen. Ook willen we weten waarop de plannen vastlopen. Wouter Beke, namens de PPE-Fractie . – Voorzitter, we hebben twee keuzen: onze kop in het zand steken, niet naar de signalen van onze industrieën luisteren en de energie-intensieve sectoren laten vertrekken uit Europa, of naar de noodkreten van deze sectoren luisteren, onze nek uitsteken en ervoor zorgen dat de tienduizenden banen die verloren zouden gaan, in Europa blijven. De alarmsignalen zijn overduidelijk. Tien jaar geleden voerde de Europese Unie nog 15 miljoen ton staal uit. Vandaag de dag voert zij 10 miljoen ton staal in. BASF, ArcelorMittal en andere grote bedrijven hebben hun investeringen opgeschort. Dit vormt een groot risico voor de verankering van deze industrie in Europa, alsook voor de groene transitie. De haven van Antwerpen is de belangrijkste hub van chemische industrie in Europa. De chemische productie staat echter op het laagste peil sinds de jaren tachtig. Alleen al in België zijn er afgelopen jaar bijna tienduizend banen geschrapt in deze energie-intensieve sectoren. Als we geen actie ondernemen, verliezen we niet alleen onze banen, maar ook onze economische slagkracht en autonomie, en zullen we, zeer paradoxaal, producten moeten invoeren met een hogere CO 2 ‑voetafdruk dan de producten die wij zelf in Europa kunnen produceren. We weten dus wat ons te doen staat om het hoofd te bieden aan de torenhoge energieprijzen, de stijgende CO 2 ‑kosten en de oneerlijke concurrentie. Laten we werk maken van het plan, dat voorziet in optreden, versnelde vergunningsprocedures, lagere energiekosten, een mechanisme voor koolstofgrenscorrectie als echt wapen tegen CO 2 ‑lekkage, toegang tot kritieke materialen en bescherming van onze bedrijven tegen oneerlijke concurrentie. Er is geen tijd te verliezen. Brigitte van den Berg, namens de Renew-Fractie . – Voorzitter, ik stond een paar weken geleden op het plein naast het Europees Parlement met een grote groep staalmedewerkers uit heel Europa, ook uit mijn regio. Uit mijn regio stond er een groep jongens en meiden van nog geen twintig jaar die in opleiding zijn om vakmensen te worden bij de Hoogovens in IJmuiden. Zij stonden daar voor hun toekomst en ik sta hier voor hun toekomst. Zij moeten namelijk kunnen werken in een fabriek waar geen vuil uit de schoorsteen komt, waar groen staal wordt gemaakt en waar je naast kunt wonen zonder ziek te worden. We moeten er groen staal produceren voor windmolens, auto's en batterijen, zodat onze vakmensen deze van ons staal kunnen maken. Zij moeten trots kunnen zijn op wat ze maken, zonder te hoeven vrezen voor wat de toekomst brengt. Hetzelfde geldt voor gerecycled plastic en voor schone ovens voor glas en keramiek. De mensen die in deze sectoren werken, willen dolgraag bijdragen aan de energietransitie. Zij willen zekerheid over wat de toekomst brengt, voor hen en voor de bedrijven waar ze werken. Wij moeten nu in actie komen om deze toekomst mogelijk te maken. Onze bedrijven kunnen niet meer concurreren met vervuilende invoer en lage energieprijzen. Hier moeten wij iets aan doen. Ik ben trots op de resolutie die wij hierover hebben opgesteld. De mensen die in de zware industrie werken, zijn echter nog niet gerustgesteld. Het voorstel van de Commissie biedt namelijk nog onvoldoende zekerheid. Laten we er daarom voor zorgen dat er voor elke grote fabriek een plan komt dat duidelijkheid biedt over de toekomst van de fabriek, haar werknemers en de regio waarin deze staat. Pas als we deze vragen hebben beantwoord, kan ik tevreden naar huis. Mijn regio en onze jongeren verdienen duidelijkheid. Kris Van Dijck (ECR). – Voorzitter, onze industrie verliest de concurrentieslag. De tekst die wij voor ons hebben, volstaat daarom niet. Too little , maar hopelijk niet too late . We moeten doorpakken en realistisch zijn. De uitfasering van de gratis CO 2 ‑uitstootrechten voor de Europese industrie is momenteel een te groot risico dat we ons niet kunnen veroorloven zonder een goed werkend systeem voor het belasten van wat van buiten de EU komt. Voorts moet het beginsel van technologieneutraliteit niet alleen in woorden, maar ook in daden worden gehandhaafd. We moeten afstappen van ideologie en marktgedreven innovatie alle kansen geven. Daarnaast zijn er beschermingsmaatregelen nodig, maar moet geen verplichte "koop Europees"‑clausule worden toegevoegd. Deze zou immers leiden tot torenhoge kosten voor consumenten en bedrijven. Ten slotte moet worden gewaakt over het gelijke speelveld op de interne markt. Doen we dit niet, dan is dit funest voor de kleine lidstaten. Laten we samen alle zeilen bijzetten voor onze industrie. Barbara Bonte (PfE). – Voorzitter, onze industrie staat op de rand van de afgrond. De desastreuze Green Deal duwt bedrijven richting sluiting of verplaatsing naar het buitenland. Bedrijven kampen met torenhoge energieprijzen, een speculatieve CO 2 ‑markt en een mechanisme voor koolstofgrenscorrectie dat in zijn huidige vorm eerder straft dan beschermt. Neem bijvoorbeeld de farmaceutische sector in Vlaanderen: een wereldspeler, die echter sterk afhankelijk is van stabiele en betaalbare energie. We kunnen niet toelaten dat deze productie naar buiten de Europese Unie wordt verplaatst, puur omwille van klimaatdogma's, en dat we afhankelijk worden van anderen. Daarom pleit ik voor een stabiel, voorspelbaar industrieel beleid. Dit houdt in: herziening of afschaffing van de voorbijgestreefde Green Deal, deregulering en vereenvoudiging, en erkenning van aardgas als essentieel onderdeel van de energiemix. Sommige processen kunnen momenteel immers simpelweg niet zonder. Laten we niet vergeten dat er zonder een sterke industrie geen welvaart kan zijn. Marc Botenga (The Left). – Voorzitter, de commissaris moet de voetjes op de grond houden. In België zijn, zowel door ArcelorMittal als door BASF, groene investeringen voor de toekomst van onze industrie opgeschort. Een van de belangrijkste redenen daarvoor zijn en blijven de energieprijzen, die nog altijd de pan uit swingen. Niettemin is de Europese Commissie nog steeds niet met echte oplossingen gekomen voor de hoge prijzen. De oplossingen worden opnieuw gezocht bij en in de privésector, maar de energiemultinationals zullen alleen investeringen doen waar en wanneer dit voldoende opbrengt, en niet omdat het van essentieel belang is voor de toekomst van onze industrie of ons klimaat. De productie verschuift hierdoor naar regio's waar energie wel betaalbaar is, terwijl hier banen verdwijnen en fabrieken sluiten. Dit is geen onvermijdelijkheid, maar politiek falen. Om de motor van onze industrie weer op gang te brengen, moeten we massaal overheidsinvesteringen doen en de publieke controle over onze energiesector terugnemen. Tom Berendsen (PPE). – Voorzitter, overal in de Europese Unie sluiten fabrieken, wordt de productie afgeschaald en blijven investeringen uit, omdat Europa te duur is geworden om te produceren. Dit terwijl we de basisindustrie hard nodig hebben. Staal, chemie en schonere brandstoffen zijn essentieel voor onze economie en onze veiligheid. Hiervoor mogen we niet afhankelijk worden van anderen. We hebben in Europa de kennis, de technologie en de infrastructuur. Schone industrie is de toekomst. We kunnen dit, maar moeten de weg ernaartoe veel verstandiger vormgeven. Als rapporteur in het Europees Parlement voor de eerste reactie op de Clean Industrial Deal sta ik achter de commissaris om deze deal zo snel mogelijk te vertalen in concrete actie. De oplossing ligt echter niet alleen in Europa; ook de lidstaten moeten aan de slag. In Nederland, bijvoorbeeld, wordt de industrie verder op achterstand gezet door nationale keuzen. Dit moet ophouden. Marit Maij (S&D). – Voorzitter, Europa en sociaal beleid worden niet vaak met elkaar in verband gebracht, ondanks het feit dat veel rechten die wij voor lief nemen, uit Europees beleid zijn voortgekomen. Denk daarbij aan gezinsverlof, het maximumaantal werkuren en het minimumaantal vakantiedagen, loontransparantie, anti-discriminatiewetten en het stakingsrecht. We hebben al veel bereikt, maar zijn er nog niet. Stilstand is achteruitgang. Rechts is op een ramkoers wat betreft sociaal beleid en wil terugdraaien wat we hebben bereikt. Dit mogen we niet laten gebeuren. Ik blijf vechten voor de bescherming van werknemers en arbeidsmigranten door mij in te zetten voor minder uitzendmogelijkheden en minder mogelijkheden voor onderaanneming, die leiden tot schimmige constructies en uitbuiting. Gerben-Jan Gerbrandy, namens de Renew-Fractie . – Voorzitter, het is fantastisch nieuws dat in Rome een akkoord is bereikt. Dit is niet alleen goed nieuws voor de financiering van de natuur, maar ook een overwinning voor het multilateralisme in deze tijd van polarisatie en nationalisme. Het betekent echter wel dat we nu onze eigen verantwoordelijkheid moeten nemen als Europese Unie, met name wat betreft het laaghangend fruit rondom de financiering van natuur en biodiversiteit. Om te beginnen zouden we de 30 tot 50 miljard euro aan natuurvernietigende subsidies kunnen stopzetten die we in Europa jaarlijks uitdelen. Het heeft immers geen nut om geld te investeren in herstel als we tegelijkertijd miljarden euro's besteden aan verwoesting. In het kader van het mondiale biodiversiteitskader van Montreal-Kunming hebben we afgesproken deze subsidies in 2025 in kaart te brengen en vervolgens uit te faseren. Mijn vraag aan de Commissie is dan ook: wanneer kunnen wij dit overzicht verwachten en wanneer wordt er een actieplan vastgesteld om eindelijk af te rekenen met deze natuurverwoestende subsidies?	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2025-04-03_NL.html	Bert-Jan Ruissen (ECR). – Voorzitter, het leed dat de Armeniërs is aangedaan door het Ottomaanse Rijk is onbeschrijflijk. Als Europees Parlement hebben we Turkije meermaals opgeroepen om de historische feiten onder ogen te zien. En ook vandaag, bij deze herdenking, roepen we Turkije op de Armeense genocide te erkennen. Bij mijn bezoek aan Jerevan enkele jaren geleden heb ik gezien dat de pijn van de genocide nog steeds intens wordt gevoeld. Ondertussen zijn de grenzen tussen Armenië en Turkije hermetisch gesloten en van normale diplomatieke contacten tussen beide landen is al helemaal geen sprake. Wij dringen al langer aan, bij beide landen, op een traject van verzoening. Maar van verzoening kan alleen sprake zijn als er ook sprake is van erkenning — erkenning van het leed dat de Armeniërs is aangedaan. Het wordt tijd dat Turkije ook dat gaat inzien. Sander Smit (PPE). – Voorzitter, commissaris, 110 jaar geleden vond de Armeense genocide plaats. 1,5 miljoen Armeniërs werden vermoord vanwege hun identiteit en geloof. Ook Arameeërs, Pontische Grieken, Chaldeeën. Dit is geen voltooid verleden tijd. Ook vandaag nog worden christenen, alawieten, jezidi's en andere minderheden in het Midden‑Oosten verdreven en afgeslacht. In Nagorno‑Karabach wordt ook nu nog, net als in de afgelopen jaren, Armeens christelijk erfgoed systematisch verwoest. Na 1915 zweeg de wereld. Daders bleven ongestraft en nieuwe genocides volgden. Juist, ook hier in Europa. "Nooit meer" is een opdracht, geen slogan. De EU moet minderheden beschermen en vervolging actiever veroordelen. Dat begint bij erkenning van de genocide door alle lidstaten en door Turkije. Zonder erkenning geen gerechtigheid, zonder gerechtigheid geen vrede en geen verzoening. "Nooit meer" is nu.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2025-05-05_NL.html	Kris Van Dijck, namens de ECR-Fractie . – Voorzitter, ik blijf een sterke voorstander van nauwe, pragmatische en op wederzijds respect gebaseerde betrekkingen tussen de Europese Unie en het Verenigd Koninkrijk. Mijn delegatie heeft zich in het verleden altijd consequent verzet tegen elke vorm van strafmaatregel jegens het Verenigd Koninkrijk, nadat het land de soevereine keuze maakte om de EU te verlaten. We betreuren evenwel de Brexit. Ik verwelkom het aangekondigde streven van de Britse regering naar een reset van de relatie met de EU. Hoewel ik het jammer vind dat het Verenigd Koninkrijk hierdoor niet naar onze interne markt of naar onze douane-unie zal terugkeren, geloof ik dat het van cruciaal belang is om onze samenwerking te versterken en enkele struikelblokken weg te werken. Ik pleit specifiek voor een nieuwe veiligheidsovereenkomst waarmee onze samenwerking op het gebied van defensie, cyberveiligheid en het delen van inlichtingen wordt versterkt. Ten tweede moeten we een overeenkomst sluiten om de sanitaire en fytosanitaire controles aan de grenzen efficiënter te maken. Dit zou een concrete win-winsituatie opleveren voor onze landbouwers, bedrijven en consumenten. Ten derde hoop ik dat het Verenigd Koninkrijk zich opnieuw bij het Erasmusprogramma zal aansluiten. Ten vierde moet het positieve momentum worden benut om de samenwerking op het gebied van energie, visserij en kernfusieonderzoek te versterken. Dit geldt ook voor mijn eerdere pleidooi om de JET-kernfusiereactor ( Joint European Torus ) te behouden. Tot slot moeten we de mobiliteit van artiesten en inwoners van beide regio's vergemakkelijken. Het is van groot belang dat onze burgers, jongeren maar ook ouderen, weer gemakkelijk kunnen reizen. Laat deze top het begin zijn van een volwassen partnerschap tussen twee gelijkwaardige bondgenoten, gebaseerd op gedeelde belangen, wederzijds vertrouwen en een gezamenlijk engagement voor vrijheid en veiligheid. Barbara Bonte (PfE). – Voorzitter, bij de voorbereiding van de top tussen het Verenigd Koninkrijk en de Europese Unie is de Overeenkomst inzake sanitaire en fytosanitaire maatregelen (SPS-Overeenkomst) over voedselveiligheid en grenscontroles op levensmiddelen een van de belangrijkste dossiers. Mijn land Vlaanderen voert jaarlijks voor 4,8 miljard EUR aan landbouwproducten uit naar het Verenigd Koninkrijk. Deze handel wordt echter vertraagd door omslachtige procedures, extra controles en uiteenlopende regels, met alle gevolgen van dien. Onze boeren en bedrijven verdienen geen onzekerheid, maar duidelijke afspraken. Daarom vraag ik: stop met treuzelen, stop met eindeloos uitstellen. We hebben een werkbaar akkoord nodig dat handel mogelijk maakt, zonder extra lasten en zonder toegevingen op het gebied van kwaliteit. We hebben behoefte aan minder bureaucratie, meer voorspelbaarheid en meer handel. Onze boeren hebben recht op een vlotte export en eerlijke toegang tot de markt. Bert-Jan Ruissen (ECR). – Voorzitter, "Beter een goede buur dan een verre vriend" – dat is de benadering die we moeten volgen in onze betrekkingen met het Verenigd Koninkrijk. De top van 19 mei biedt een mooie kans om hier invulling aan te geven. Het is belangrijk om het "chagrijn" over de Brexit achter ons te laten. Laten we investeren in onze onderlinge relaties, de handel bevorderen en gezamenlijk inspanningen leveren rond defensie. Dit is absoluut geen luxe in deze tijden van geopolitieke spanningen. Een belangrijk aandachtspunt is het gezamenlijk beheer van de visbestanden, met name in de Noordzee. Voor onze vissers is het daarbij van cruciaal belang om ook na 2026 de toegang tot de Britse wateren te behouden. We moeten voorkomen dat zij opnieuw quota moeten inleveren. Dit onderwerp verdient alle aandacht, ook tijdens de komende top. Als goede buren moeten we toch in staat zijn om hier goede afspraken over te maken. Rudi Kennes, namens de The Left-Fractie . – Voorzitter, het vertrouwen in de Europese Unie heeft een dieptepunt bereikt. Het is onze verantwoordelijkheid ervoor te zorgen dat overheidsgeld niet wordt verspild of verduisterd. Het verslag benadrukt hoe veel er nog moet gebeuren om de capaciteit van de fraudebestrijdingsarchitectuur te versterken. De opsporing en de melding van fraude blijven ontoereikend, hoewel er aanzienlijke aantallen onregelmatigheden zijn gemeld. We moeten de rol van ngo's en journalisten erkennen bij het blootleggen van misbruik van EU-middelen; we moeten respect opbrengen voor hun werk en hun moed. Digitalisering is van cruciaal belang om de besteding van overheidsgeld te kunnen volgen; de systemen en het personeel voor grensoverschrijdende onderzoeken moeten toereikend zijn. Wanneer criminelen zich geld toe‑eigenen, moet dat geld snel worden teruggevonden. Een belangrijk deel van het verslag houdt ook verband met sancties. Persoonlijk vind ik het verkeerd om hele bevolkingsgroepen sancties op te leggen. Ten eerste werken sancties niet. Ten tweede zijn sancties enkel nadelig voor de gewone mensen. Tot slot stel ik met teleurstelling de gebruikelijke dubbele standaarden vast bij het aan de kaak stellen van corruptie, crimineel gedrag en schendingen van de mensenrechten. Ik zou willen dat de Europese Unie zich met evenveel toewijding voor de rechtsstaat in het Midden-Oosten inzet als ze dat voor Oekraïne doet. Rudi Kennes, namens de The Left-Fractie . – Voorzitter, de Europese Investeringsbank (EIB) werkt op basis van een non-profitmandaat, met als doel projecten te financieren die ten goede komen aan gewone mensen in de Europese Unie en daarbuiten. In werkelijkheid heeft de EIB echter vooral bijgedragen aan het verhogen van bedrijfswinsten met belastinggeld. Miljarden euro's aan overheidsleningen zijn toegekend aan zeer winstgevende bedrijven die hun projecten perfect zonder overheidssubsidies hadden kunnen financieren. Tussen 2020 en 2023 ontvingen zeven zakelijke EIB-klanten – Iberdrola, Stellantis, Intesa San Paolo, Leonardo, Orange, Nordfolk en Gavi (the Vaccine) Alliance – meer dan 11 miljard EUR aan EIB-leningen. In dezelfde periode boekten deze bedrijven samen 100 miljard EUR winst, keerden zij 38,7 miljard EUR aan dividend uit, besteedden zij €11,9 miljard EUR aan aandeleninkoop en betaalden zij hun CEO's maar liefst meer dan 146 miljoen EUR. Sommige van deze bedrijven liggen bovendien onder vuur vanwege betrokkenheid bij sociale onregelmatigheden en milieumisstanden, corruptie en het leveren van wapens aan landen die het internationale recht schenden. Dit moet veranderen. De EIB moet prioriteit geven aan publieke partnerschappen en onze publieke diensten financieren. Zij moet hoge sociale en milieunormen hanteren voor alle projecten, strenge voorwaarden stellen aan bedrijfsleningen en nauwer samenwerken met de EU en nationale publieke financiële instellingen om de positieve impact van overheidsinstellingen te maximaliseren. Kris Van Dijck (ECR). – Voorzitter, de Iraans-Zweedse professor Ahmadreza Djalali zit al negen jaar onterecht vast in Iran. Hij is na een oneerlijk proces veroordeeld tot de doodstraf. Hij is gefolterd, ondervoed en mentaal gebroken. Luister naar de getuigenissen van hemzelf en van zijn echtgenote. Dit moet je echt doen. Wij zijn hun enige hoop. De Europese Unie spreekt graag over mensenrechten. Maar waar blijft onze daadkracht? Djalali is geen abstract geval. Hij is één van ons. Hij doceerde in Brussel en werkte aan de universiteit van Novara in Italië. Iran is duidelijk een staat die geen respect heeft voor het leven van mensen, laat staan zijn eigen burgers. Ik roep dan ook de Commissie, de lidstaten en dit Parlement op en spreek met één stem: gebruik onze diplomatieke hefbomen en laat Iran weten dat Europa niet wegkijkt. Laat Djalali nu vrij!	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2025-05-06_NL.html	Sebastian Kruis (PfE). – Voorzitter, allereerst wil ik commissaris Šefčovič bedanken voor zijn inzet om de handelsrelaties tussen de Europese Unie en de Verenigde Staten te verbeteren. Ik ben ook blij dat hij mijn voorstel om te streven naar wederzijdse 0 %-tarieven heeft overgenomen. Toch zien we dat, terwijl de commissaris probeert de plooien glad te strijken in onze handelsrelaties, er elders zand in de machine wordt gegooid. Zo legde Brussel vorige week opnieuw boetes op aan Amerikaanse techbedrijven, deze keer aan Meta en Apple. De Verenigde Staten hebben al eerder aangegeven dat zij dergelijke boetes beschouwen als economische barrières, die net zo schadelijk zijn als tarieven. Mijn vraag is dan ook: is het niet contraproductief dat Brussel met de ene hand onderhandelt over het afschaffen van tarieven en met de andere boetes uitdeelt die Washington als nieuwe tarieven beschouwt? Hoe denkt de commissaris dat dit kan bijdragen aan het sluiten van een goede deal? Laten we stoppen met het laten gijzelen van ons handelsbeleid door linkse partijen die, na hun herhaalde verlies bij de verkiezingen, plotseling een obsessie lijken te hebben ontwikkeld voor het straffen van grote techbedrijven. Handelsakkoorden bouw je immers met bruggen, niet met boetes. Laten we dus kiezen voor groei in plaats van ideologische vendetta's. Kris Van Dijck (ECR). – Voorzitter, de aankondiging van de Amerikaanse president over de nieuwe handelstarieven heeft wereldwijd onmiskenbaar een grote schokgolf veroorzaakt, ook hier in de EU. We zijn in korte tijd geëvolueerd van een op regels gebaseerd handelsbeleid naar een handelsbeleid dat gebaseerd is op macht en dat schaamteloos wordt gebruikt als pressiemiddel. Ik roep de Commissie op om vooral het hoofd koel te houden en constructief en zelfverzekerd te onderhandelen. Zoals reeds aangehaald, zijn een nul-voor-nultarief op industriële goederen en een snelle douaneafhandeling een win-win voor beide partijen. Bovenal mogen we ons als EU niet uit elkaar laten spelen of zelf ondoordacht te hoge muren optrekken. Laat ons één zaak niet vergeten: zowel vanuit historisch als economisch oogpunt komen hoge handelstarieven altijd als een boemerang terug naar afzender. Laat ons dat voorkomen. Ingeborg Ter Laak (PPE). – Voorzitter, sinds de installatie van Trump zijn de termen "importheffing" en "handelstarief" nog nooit zo populair geweest. Zijn protectionisme en onvoorspelbare beleid hebben de wereldeconomie op scherp gezet. De Verenigde Staten onder Trump zijn niet langer de stabiele partner die Europa gewend was. We moeten eerlijk zijn: Trump is onvoorspelbaar en dat zal zo blijven. Zijn tarievenpolitiek heeft geen afschrikkend effect, maar is inmiddels de standaard geworden. Waarom zouden we dan blijven hangen aan een onbetrouwbare partner? We hebben zekerheid en stabiliteit nodig. Het is aan ons, aan de politiek, om betrouwbaar en voorspelbaar te zijn. Zo niet, dan zullen bedrijven niet kunnen of willen investeren, terwijl dit juist broodnodig is voor ons concurrentievermogen en de klimaatinvesteringen. Europa en Nederland moeten hun handelsstrategie herzien. We moeten verder kijken naar andere markten, zoals Oekraïne, India, Afrika en Zuid-Amerika. Deze regio's bieden kansen voor nieuwe handelsovereenkomsten. Dit is geen luxe, maar een noodzaak. Als we toegang willen houden tot kritische grondstoffen, als we onze welvaart op peil willen houden, dan moeten we breder denken. De toekomst van onze economie hangt niet af van één onbetrouwbare president, maar van stabiele strategische allianties wereldwijd. Hilde Vautmans (Renew). – Voorzitter, ik heb het debat deze ochtend gevolgd en ik zie een heel duidelijke lijn. Dit is geen technisch debat. We willen niet escaleren. Dat heb ik heel goed begrepen. Maar we willen ook niet met ons laten sollen. We moeten heel duidelijk zijn naar de "bully" toe. We moeten vasthouden aan ons beste bod: een nultarief aan beide zijden. Laat president Trump ons maar aangeven wanneer hij bereid is tot onderhandelingen. Ondertussen zullen wij akkoorden sluiten met Canada, Japan en andere landen. We zullen akkoorden over handelstarieven sluiten waar beide partijen beter van worden, niet slechter. Ik denk dat dit de lijn moet zijn. Europa is tot veel bereid, maar we zijn geen dommeriken: we willen onze burgers en bedrijven beschermen. Hilde Vautmans, rapporteur voor advies van de commissie AFET . – Voorzitter, dit debat kon eigenlijk op geen beter moment komen, want deze week herdenken we dat de Tweede Wereldoorlog tachtig jaar geleden ten einde kwam. In die tachtig jaar is Europa waanzinnig veel rijker geworden. Een project van 450 miljoen vrije Europeanen is een ongekende tour de force . Alleen zijn we vergeten dat Europa te verdedigen. Dat hebben we uitbesteed aan de Amerikanen. Europeanen voelen zich vandaag terecht bezorgd en zelfs bang. Iedereen weet immers dat we niet opgewassen zijn tegen een Trump, die dreigt met geweld tegen Groenland of Denemarken en tegen een Poetin, die zowat al zijn buurlanden is binnengevallen. Daarom moet de komende zeven jaar voor mij de prioriteit zijn: veiligheid, veiligheid en veiligheid. Dat betekent investeren in de Europese defensie-industrie, de Europese Veiligheidsraad versterken en een Europees leger opzetten. En eerlijk gezegd, collega's, wie vandaag nog beweert dat dit niet haalbaar is, heeft het niet begrepen. Er is meer leiderschap in de kleine teen van elke Europeaan dan bij sommige leiders die nog altijd een sterker verenigd Europa tegenhouden. Zonder veiligheid geen welvaart. Dirk Gotink, rapporteur voor advies van de commissie CONT . – Voorzitter, ik sta hier namens de Commissie begrotingscontrole, en dit is bij hoge uitzondering een commissie die niet zoveel geld kost, maar geld moet opleveren. Ik meen dat dit een speciale situatie is. Er valt echter nog wat te doen en ieder MFK biedt kansen voor verbetering op het gebied van uitgaven in de lidstaten en de manier waarop we dit Parlement kunnen versterken om de uitgaven te controleren. We hebben rond andere thema's reeds vaak gesproken over transparantie en toegang tot bepaalde informatie over uitgaven. Ik denk dat er nog zaken voor verbetering vatbaar zijn. We mogen niet de fouten herhalen die we in het coronaherstelfonds hebben gemaakt. U weet hoe belangrijk de eindgebruikers zijn voor de Commissie begrotingscontrole en dit Parlement. Tot slot zijn we nu bezig met de herziening van de antifraudestructuur. Ik denk dat we daar ook belangrijke stappen kunnen zetten in de richting van meer efficiëntie en minder kosten. Johan Van Overtveldt (ECR). – Voorzitter, we zitten volop in de aanloop naar het nieuwe MFK en dit mag uiteraard niet de zoveelste louter technische oefening zijn. Het betreft een fundamentele keuze over de koers die Europa wil varen, waarbij de status quo echt geen optie is. De Europese Unie is budgettair nog te sterk gebonden aan beleidskeuzes uit het verleden, aan verouderde budgetlijnen die een hypotheek leggen op de toekomst. Tegelijkertijd vereisen de uitdagingen van vandaag en morgen dringend actie. Willen we ruimte maken voor nieuwe prioriteiten, dan moeten we keuzes maken voor slanke, efficiënte instrumenten en gerichte investeringen die meerwaarde bieden. Vanzelfsprekend steunen wij de reeds aangekondigde klemtonen op hervormingen, investeringen in concurrentievermogen en een striktere focus van het externe beleid, maar dit mag geen excuus zijn voor een alsmaar uitdijende begroting. We kijken dus hoopvol richting modernisering van de begrotingsstructuur, meer flexibiliteit en crisisbestendigheid en dus ook naar de budgettaire vertaling van een overtuigend geopolitiek beleid. Wat onze burgers en bedrijven verwachten is duidelijk : eenvoud, efficiëntie, zekerheid en ademruimte. Het nieuwe MFK is onze kans om die omslag te maken. Laat ons die kans alsjeblief grijpen. Anouk Van Brug (Renew). – Voorzitter, als we willen dat Europa sterker uit deze tijd komt, dan moeten we slim en doelgericht durven investeren. Een sterke Europese Unie begint met veiligheid. Dat betekent meer investeren in onze eigen defensie, zodat we niet langer afhankelijk zijn van de Verenigde Staten maar zelf onze veiligheid kunnen garanderen. Het betekent ook inzetten op innovatie en industrie, zodat we op technologisch vlak weer koploper worden. Zo kunnen we onze banen en welvaart hier in Europa beter beschermen. Maar dat vraagt om keuzes, want niet elk Europees project draagt bij aan die kracht. Het antwoord kan niet steeds zijn: dan maar een grotere begroting. Het zijn immers de mensen thuis die de rekening betalen. Daarom moeten we herprioriteren. Haal middelen weg waar ze geen verschil meer maken en investeer ze daar waar ze ons nu vooruithelpen: in onze veiligheid, innovatie en economische slagkracht. Laten we kiezen voor een Europese begroting die niet alles een beetje doet, maar het juiste echt goed doet, een begroting die vooruitkijkt en Europa weerbaar en welvarend maakt. Bert-Jan Ruissen (ECR). – Voorzitter, bij deze kwijtingsprocedure lopen we opnieuw aan tegen grote tekortkomingen. We zien onder andere een afkeurend oordeel van de Europese Rekenkamer over de wettigheid en rechtmatigheid van de uitgaven. We zien een historisch hoog foutenpercentage bij de cohesiefondsen en royale steun voor de Palestijnse Autoriteit ondanks betalingen aan terroristen en Jodenhaat in de schoolboeken. De grote vraag is nu: Wat gaat de Commissie doen? Wij gaan de regels vereenvoudigen, zegt de Commissie. Maar dat is natuurlijk volstrekt onvoldoende. Ook het financieel beheer zelf moet beter, bijvoorbeeld door financiële nettocorrecties op te leggen aan de lidstaten. Wat de steun aan de Palestijnse Autoriteit betreft: Waarom stelt u daar niet veel strengere voorwaarden aan? Zo zijn er nog meer punten van zorg, zoals het gebrek aan transparantie bij de ngo's en bij de herstel- en veerkrachtfaciliteit. Ik kan al met al daarom onmogelijk instemmen met de kwijtingverlening. Daarvoor zijn de verbeterplannen van de Commissie mij veel te mager. Marit Maij (S&D). – Voorzitter, in dit debat had ik willen spreken over de afspraken die we als shadows ook tijdens de onderhandelingen maakten, bijvoorbeeld naar aanleiding van de verslagen over de arbeidsomstandigheden en de contracten van schoonmakers bij de Europese agentschappen, afspraken over gendergelijkheid in het personeelsbeleid en in de uitvoering daarvan of trainingen tegen grensoverschrijdend gedrag. Maar ik ga mijn spreektijd gebruiken om juist in dit debat over transparantie en ordentelijk gebruik van het geld van de Europese belastingbetalers – één van onze Europese waarden – te spreken over een andere essentiële Europese waarde, namelijk de kracht van de maatschappelijke organisaties. De Commissie financiert en subsidieert bedrijven en maatschappelijke organisaties in lidstaten, van allerlei pluimage: links, rechts, conservatief, progressief. Zij vormen samen het weefsel van onze samenleving. Juist daarom is het zo kwalijk dat leden van dit Parlement dit proberen te ondermijnen met halve waarheden en regelrechte leugens. Zo wordt er beweerd dat de Commissie ngo's alleen financiert op voorwaarde dat zij het Parlement belobbyen. Uiteraard bleek het niet waar. Dit is een voorbeeld van hoe iets wat recht is, krom wordt gepraat. Maar voor de populisten in dit Parlement – zelfs bij de EVP – maakt het niet uit of iets waar is, als het maar lekker klinkt. Dat ondermijnt het weefsel van onze samenleving en tast onze belangrijke Europese waarden aan. Laten we in deze onzekere tijden Europa in al haar diversiteit sterker maken en niet ondermijnen. Ingeborg Ter Laak (PPE). – Voorzitter, als iemand heel rijk is, zeggen we in Nederland: "hij of zij heeft geld als water". Maar is dat omdat we zoveel water hebben? Of omdat schoon water steeds zeldzamer wordt? Is schoon water in Europa er straks nog voor de happy few of voor iedereen? Klimaatverandering leidt steeds vaker tot problemen met ons water: te veel, te weinig, te vervuild. Het is een groeiend probleem, van Griekenland tot Groningen. Ik ben blij met onze oproep aan de Commissie voor een Europese strategie voor waterweerbaarheid, want dit probleem raakt iedereen. Gezinnen rekenen op schoon drinkwater. Boeren rekenen op schoon water voor een goede oogst en onze bedrijven zijn op zoek naar slimme oplossingen voor het hergebruik van water. Ik roep de Commissie op om waterveiligheid echt als een topprioriteit te zien. Water is immers cruciale infrastructuur en zonder water werkt niets. Daarom ook is het essentieel om ons water te beveiligen tegen sabotage. We moeten wateroverschotten en -tekorten beter opvangen door dijken te versterken, sluizen te bouwen en water de ruimte te geven. Als iemand in Europa het water vervuilt met giftige stoffen zoals PFAS, dan moet die keihard worden aangepakt. Ons water veilig en schoon houden doen we samen. Want rivieren, regenbuien en overstromingen stoppen niet bij onze grens. Jeannette Baljeu (Renew). – Voorzitter, water is niet alleen vitaal voor mens en milieu, het is ook een strategische hulpbron. We kunnen niet zonder voldoende schoon water. Dan kunnen we geen voedselzekerheid garanderen, geen klimaatdoelen halen en geen innovatieve industrie ondersteunen. De meesten onder u denken waarschijnlijk dat Nederland voldoende water heeft, maar ook wij kennen aanhoudende droogte. Dat doet ons beseffen dat we niet immuun zijn voor waterschade. Het is daarom hoog tijd dat we ons water en onze infrastructuur beter beschermen tegen risico's, zoals droogte, overstromingen, vervuiling, maar ook cyberaanvallen. Die risico's kunnen niet alleen gedekt worden door wetgeving. Ik roep de EU dan ook op om te faciliteren door innovatie, samenwerking en investeringen mogelijk te maken, met name ook in de landbouw en industrie. Laat de boodschap van dit rapport helder zijn: Europa moet waterintelligent worden. Dat is geen luxe, maar een noodzaak voor onze gezondheid, welvaart en veiligheid. Sander Smit (PPE). – Voorzitter, water is leven. Zoetwaterberging en overstromingspreventie zijn onmisbaar. Maar ook stikstof, fosfor en kalium zijn levensnoodzakelijk als bouwstenen van planten. Europa is afhankelijk van import uit mijnbouw en CO 2- intensieve productie. Boeren willen zuiniger omgaan met deze nutriënten; zij willen de opname door gewassen verbeteren en verdere uitspoeling voorkomen door kringlopen te sluiten. De voorliggende strategie voor waterweerbaarheid noemt echter filtertechnieken en terugwinning uit stedelijk afvalwater, maar laat natuurlijke dierlijke mest onbesproken, terwijl dit zuivere bruine goud juist veel meer kansen biedt. Collega's, steun daarom de voorstellen van de commissie Landbouw, omarm dierlijke mest en groene kunstmestvervangers om uitspoeling te voorkomen, CO 2 vast te leggen in grasland, biogas te produceren voor duurzame energie-onafhankelijkheid en onnodige CO 2 -uitstoot te vermijden. De EU weigert al te lang RENURE te erkennen. Collega's, laten wij de gedeelde belangen van boeren, burgers, waterkwaliteit en klimaat zien. Wij hebben bruin goud in handen.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2025-05-07_NL.html	Tom Vandendriessche (PfE). – Voorzitter, de strategie van de Europese Unie tegenover de Russische agressie faalt totaal. Mevrouw Von der Leyen beweerde met sancties Rusland economisch op de knieën te krijgen. Dat is niet gebeurd. Mevrouw Von der Leyen beweerde met wapenleveringen Rusland te verslaan. Dat is niet gebeurd. Mevrouw Von der Leyen beweerde Rusland diplomatiek te isoleren. Ook dat is niet gebeurd. Wat wel gebeurd is, is dat we voor onze energievoorziening afhankelijk zijn geworden van radicaal‑islamitische regimes. In Moskou, Washington en Peking wordt nu boven onze hoofden beslist. De Verenigde Staten sluiten voor onze neus een mineralendeal met Oekraïne en tegelijkertijd wordt de factuur voor deze vreselijke oorlog steeds meer naar Europa doorgestuurd. Hoe kunnen we die niet in ontvangst nemen? Mevrouw Von der Leyen en de Europese Unie engageerden zich immers tot whatever it takes . Maar wat zal de volgende 350 miljard EUR aan steun oplossen, wat de vorige 350 miljard niet kon oplossen? De Europese Unie is de gevangene geworden van haar eigen strategie. Die leidt niet tot vrede en veiligheid, maar doet ons uiteindelijk zelf naar de loopgraven marcheren. Om dat te voorkomen, moeten we van strategie veranderen. Daarom moeten we elke diplomatieke inspanning ondersteunen om een einde te maken aan deze oorlog en een toekomst aan het moedige Oekraïense volk te geven. Ingeborg Ter Laak (PPE). – Voorzitter, commissaris, onder druk van Trump heeft Oekraïne al flinke concessies moeten doen om de steun van de Verenigde Staten te behouden. Een grondstoffendeal in ruil voor een gevoel van veiligheid, maar zonder echte garanties, daar komt het op neer. Een snelle weg naar vrede met Rusland is er niet, maar wij zullen moeten blijven werken aan een rechtvaardige vredesdeal voor Oekraïne. Opgeven is geen optie. Het is onze oorlog. Onze steun aan Oekraïne moet onverminderd worden voortgezet en daarnaast moeten wij Europa weerbaar maken tegen de toenemende dreigingen vanuit Rusland. Daar moeten we alert op zijn. Het zijn onzekere tijden en dit zal zeker niet snel veranderen. Nu de internationale rechtsorde onder druk staat, mogen wij als Europa niet zwichten of een onrechtvaardige vrede in Oekraïne steunen. Poetin zal niet stoppen na Oekraïne. Laten wij niet naïef zijn. Wouter Beke (PPE). – Voorzitter, hoe komen we tot een duurzame en allesomvattende vrede? Dat is het vraagstuk vandaag. En volgens de extreme nationalisten is het heel simpel: het Oekraïense volk moet zich onderwerpen aan Rusland. Paradoxaal. Maar er is een andere paradox. En die paradox is dat Rusland pas zal stoppen met zijn agressie als het de oorlog verliest en dat Rusland zal doorgaan met zijn agressie als het deze oorlog weet te winnen. Het Oekraïense volk en het Oekraïense leger vechten niet alleen voor hun territorium, maar vechten ook voor Europese waarden, voor vrijheid en voor democratie, en tegen autoritaire regimes. Het Oekraïense leger is vandaag het echte Europese leger. En ja, dat heeft een kostprijs. En die kostprijs is anderhalve euro per week. Dat kost het. Die solidariteit moet het Europese volk kunnen opbrengen voor het Oekraïense volk, want zij vechten voor de Europese manier van leven. Dirk Gotink (PPE). – Voorzitter, Europa moet concurrerender worden. We willen dat onze bedrijven groeien en hier investeren. Ze zijn de basis van onze bestaanszekerheid. Maar dit blijft bij woorden als we twee gigantische uitdagingen niet overwinnen. Want waarom is het makkelijker voor een start‑up om van Amsterdam naar San Diego te verhuizen in plaats van, bijvoorbeeld, van Amsterdam naar Milaan? Daar zit een gigantisch probleem. Bedrijven kunnen hier niet groeien als we de interne markt niet verdiepen. We hebben meer nodig dan de omnibuspakketten om de groeimotor van Europa aan te zetten. Want verschillen in regels staan gelijk aan een intern tarief van 45 % op goederen en wel 110 % op diensten. Daar kunnen we dus zelf iets aan doen. Een tweede uitdaging is het stoppen van oneerlijke concurrentie en machtsmisbruik op onze markt. Grote bedrijven gebruiken hun omvang en onze persoonlijke data om de markt naar hun hand te zetten. De Europese boetes nemen ze op de koop toe. De aanpassingen die we afdwingen zijn relatief klein en dat is precies hun businessmodel. Ik steun de Commissie van harte bij het aanpakken van deze bedrijven, maar de situatie is nu dat oneerlijke concurrentie bijna normaal is geworden op de markt, zowel voor diensten als voor goederen. We handhaven regels voor onze ondernemers en onze bedrijven, maar als je van buiten Europa komt, dan heb je bijna vrij spel. En dat is een gigantisch probleem waar we veel harder aan moeten werken. Dus, commissaris, pak oneerlijke concurrentie aan en verdiep de interne markt alsof het 1986 is. Bruno Tobback (S&D), schriftelijk . – We maken ons ernstige zorgen over de precaire toestand waarin de staalsector, en vele energie-intensieve industrieën, zich vandaag bevinden in Europa. Globale overcapaciteit, illegale staatsteun van China, de handelsoorlog van Trump en hoge energieprijzen, door onze afhankelijkheid van fossiele brandstoffen, maken het onze industrie erg moeilijk. We verwachten van de Commissie dat die snel komt met performante acties om een kader te creëren dat decarbonisatie en innovatie ondersteunt en waarin onze industrie haar concurrentiekracht kan terugwinnen. Dat is broodnodig. Voor onze economie, onze transitie en onze tewerkstelling. We hebben daarvoor een gepast beleidskader, wat we nog verder kunnen aansterken. En we moeten daarvoor, terecht, miljarden publiek geld investeren. We moeten dan echter ook verwachten van de bedrijven, die die miljarden ontvangen, dat ze deze effectief in Europa investeren. Om de duurzame transitie verder te zetten, lokale tewerkstelling te beschermen en de positie van Europa in de wereld te versterken. Aan staatssteun moeten voorwaarden verbonden worden. Het nationaliseren van de staalsector, of andere sectoren die op globaal niveau concurrentieel moeten en kunnen zijn, is echter niet de oplossing. Daarom heeft Vooruit zich onthouden bij het mondeling amendement op amendement 1. Marieke Ehlers (PfE). – Voorzitter, commissaris, de stijgende voedselprijzen maken het voor steeds meer burgers onmogelijk om rond te komen. Maar deze torenhoge voedselprijzen zijn geen natuurverschijnsel. Ze zijn het resultaat van een giftige cocktail van overregulering, groene dagdromerij en Brusselse betutteling. Door de resultaten van de Europese verkiezingen van vorig jaar verslikten de eurocraten zich bijna in hun matcha latte met eerlijke havermelk. En toen vonden ze een schijnoplossing. Eerst kwamen ze opdraven met het rapport-Draghi en daarna met het EU‑kompas voor concurrentievermogen. Hier een regeltje minder, daar een formuliertje afschaffen. Maar dit is verre van voldoende, want de Green Deal hangt als een strop om de hals van onze boeren en bedreigt onze voedselzekerheid, omdat Brussel besloten heeft dat boeren geen boeren meer mogen zijn, maar klimaatboekhouders in rubberlaarzen. De energietransitie jaagt de energiekosten de hoogte in. Terwijl de elite haar Japanse matcha importeert, eet de werkende burger peperduur droog brood. Het is dan ook de hoogste tijd dat de Commissie erkent dat het huidige beleid onhoudbaar is en dat er een echte koerswijziging nodig is. En daarvoor is er ook een rechtse meerderheid in dit huis. U moet alleen de moed tonen om met de Patriotten voor Europa samen te werken, want enkel met ons kan Europa de koopkracht van burgers beschermen. Mijn boodschap is helder. Schrap de regeldrift, bevrijd de boeren en stop de klimaatwaanzin, want voedsel is geen luxeproduct. Barbara Bonte (PfE). – Voorzitter, de voedselprijzen blijven een heel grote zorg voor veel gezinnen. Een winkelkar wordt steeds duurder en terwijl multinationals recordwinsten boeken, draait de gewone burger op voor de kosten. Dat is geen toeval, maar het directe gevolg van politiek falen. De achterhaalde Green Deal en de dwangmatige klimaatregels hebben onze landbouwers uitgeperst. Productiekosten zijn de hoogte ingejaagd, voedsel wordt schaarser en onze boeren haken af. En tegelijk laat de EU spotgoedkope import toe, vaak geproduceerd onder omstandigheden die hier verboden zijn. Dat is pure oneerlijke concurrentie en een globalistisch dumpingmodel dat onze eigen markt vernietigt. Daarom moet er dringend een eind worden gemaakt aan dit verouderde systeem. De Green Deal moet verdwijnen. Die ideologische en achterhaalde klimaatregels moeten weg. Wij kiezen voor gezond verstand, voor onze boeren en voor betaalbaar voedsel voor onze mensen. Marit Maij, auteur . – Voorzitter, commissaris, in Tanzania staat Tundu Lissu mogelijk de doodstraf te wachten. En wat is zijn misdaad? Oppositie tegen de Tanzaniaanse overheid. Er hangen hem aanklachten boven het hoofd voor het verspreiden van valse informatie en verraad. En op verraad staat de doodstraf in Tanzania. In oktober 2025 zijn er verkiezingen in een land waar oppositieleiders nu worden opgerold in een golf van willekeurige arrestaties. De EU en Tanzania zijn partners, partners in ontwikkeling, in handel en in duurzaamheid. Daarom is er een transparant en inclusief gesprek nodig, voor de vrijheid van meningsuiting, de vrijheid van onze collega‑politici en van mensenrechtenactivisten, journalisten en maatschappelijke organisaties. De EU moet zich harder uitspreken tegen de doodstraf in onze partnerlanden, ook in Tanzania. Mensenrechten, democratie en vrijheid van meningsuiting zijn geen vrijblijvende begrippen. Wij roepen de Commissie en de lidstaten op de zaak van Tundu Lissu te volgen en ervoor te zorgen dat hij een eerlijk proces krijgt en dat hij vrijkomt. Ingeborg Ter Laak (PPE). – Voorzitter, commissaris, stel je voor: je bent nog geen tien jaar oud en midden in de nacht word je uit je bed gehaald. Niet omdat je in veiligheid wordt gebracht, niet omdat er hulp onderweg is, maar omdat je wordt ontvoerd. Ver van huis, ver van je ouders, ver van alles wat vertrouwd is. Naar het land dat bommen liet vallen op jouw dorp, naar het land dat jouw ouders heeft vermoord. Dat is de harde realiteit van zo'n twintigduizend Oekraïense kinderen. Ontvoerd, gedeporteerd, illegaal geadopteerd. Niet alleen hun jeugd wordt gestolen, maar ook hun identiteit, hun taal, hun toekomst. Ze worden gedwongen te leven naar het ideaal van hun onderdrukker. Alsof hun verleden nooit heeft bestaan. Het is een aanval op de ziel van een volk. Wij mogen deze kinderen niet vergeten. De Europese Unie moet de daders blijven opsporen en aanpakken. Zolang deze kinderen gevangen zitten, is het onze morele plicht om hun stem te zijn, voor hun recht op jeugd, op thuis, op toekomst.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2025-05-08_NL.html	Bert-Jan Ruissen (ECR). – Voorzitter. Tachtig jaar vrijheid. Het kan ons zomaar een gevoel van triomfantelijkheid geven. Zo van: wij hebben onze zaakjes goed voor elkaar, wij vechten niet meer, wij in Europa, wij werken tenminste samen. Inmiddels weten we hoe riskant zo'n houding is. Het leidde tot naïviteit. Velen dachten: investeren in Defensie? Ach, dat hoeft niet meer. Dat is iets van vroeger. We zijn nu met een noodzakelijke inhaalslag bezig, maar deze komt wel heel erg laat. Tachtig jaar vrijheid vraagt om een andere houding, een houding van dankbaarheid en waakzaamheid. Dankbaarheid omdat vrijheid eerst en vooral een geschenk van boven is en waakzaamheid omdat wat er voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog gebeurde zomaar weer kan gebeuren. Kijk naar de zorgelijke toename van het antisemitisme. Het is zoals Winston Churchill het zei: "Wie niet leert van de geschiedenis, is gedoemd haar over te doen." Wouter Beke (PPE). – Voorzitter, vandaag herdenken we het einde van de Tweede Wereldoorlog. Tachtig jaar geleden, in de puinhopen van 1945, kozen visionaire leiders zoals Adenauer, Schuman en De Gasperi voor verzoening, verzoening boven wraak, samenwerking boven conflict, democratie boven dictatuur. Hun radicale antwoord legde de kiem van waar wij vandaag nog steeds de vruchten van plukken. Een Europese Unie van gedeelde soevereiniteit, democratie en menselijke waardigheid. Die keuze blijft brandend actueel, want extremen in Europa – we hebben het hier vandaag in het debat opnieuw gezien – willen onze rechtsstaat ondermijnen en proberen de banden te breken die ons juist samenhouden. En de agressie tegen Oekraïne dwingt ons tot een sterker defensiebeleid, juist om een nieuwe oorlog te voorkomen. Een slagkrachtiger Europa is niet de vijand van de subsidiariteit, maar het is juist de voorwaarde van subsidiariteit. Alleen via samenwerking kunnen we onze veiligheid, onze grondrechten en onze welvaart garanderen. Ik heb drie kinderen en ik hoop dat ze kunnen opgroeien in een Europa waarin vrijheid, democratie en menselijke waardigheid geen uitzondering zijn, maar de regel blijven. Laten we daarom vastberaden verder investeren in de Unie. Een Unie die uit deze puin verrezen is, want het is de beste garantie voor onze toekomst. Marieke Ehlers (PfE). – Voorzitter. Miljoenen mensen hebben de hoogste prijs betaald voor onze vrijheid. De meesten van ons weten niet wat oorlog is en laten we met zijn allen hopen dat we dat ook nooit te weten zullen komen. Nie wieder ist jetzt! Dit is geen wens, maar een belofte. Een belofte dat antisemitisme nooit meer voet aan grond zou krijgen in Europa. En toch is Jodenhaat weer in opmars. Niet in uniform, maar in slogans. Synagogen die beveiligd moeten worden, kinderen die een keppeltje afzetten uit angst. Eind vorig jaar ging een uitzinnige menigte actief op zoek naar Joden in de Amsterdamse binnenstad. Vorige maand werd een Joodse bakkerij in deze stad, in Straatsburg, belaagd en gevandaliseerd. Laat ons van deze tachtigjarige herdenking gebruikmaken om ons hierover te bezinnen. Kijk naar het straatbeeld van onze Europese steden en stel uzelf de vraag: Komen we onze belofte na?	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2025-05-21_NL.html	Assita Kanko (ECR). – Voorzitter, een Frans rapport, opgesteld op verzoek van minister Retailleau, onthult een diepgewortelde, goed georganiseerde beweging: de Moslimbroeders. Ze willen de sharia als wet invoeren. Ze gebruiken organisaties om onze scholen te infiltreren en onze kinderen te indoctrineren. Ze verspreiden radicale ideeën. Vrouwen worden daarbij systematisch als minderwaardig beschouwd: ze worden verdrongen en verstopt onder hoofddoeken die hun kracht en vrijheid afnemen. De beweging gebruikt een dubbel discours, legalisme en slachtofferschap als tactiek. Even de feiten op een rijtje: verbonden aan deze beweging zijn maar liefst 207 moskeeën en gebedsplaatsen met bijna honderdduizend gelovigen, 280 organisaties en 21 scholen met 4 200 leerlingen. Noem maar op. Deze beweging infiltreert doelbewust onze samenleving. De beweging wordt deels gefinancierd vanuit Qatar, Saudi-Arabië en ook via ons eigen belastinggeld. Op Europees niveau moet ook zo'n onderzoek plaatsvinden. We moeten wakker worden. Hilde Vautmans, namens de Renew-Fractie . – Voorzitter, dankuwel om dit emotioneel geladen debat met een sterke Belgische hand te leiden. Je voelt hier de geladenheid. In dat kader heeft de Raad gisteren beslist – ik moet ademhalen – dat hij gaat "onderzoeken" of Israël de mensenrechten schendt. Zelfs Donald Trump heeft toegegeven dat het lijden van de Palestijnse kinderen en baby's hem raakt. Wat doet onze Raad? Die vraagt zich af: "Is dit wel echt gebeurd?" "Is het erg genoeg om het verdrag met Israël op te schorten?" Het is bijna nepnieuws verspreiden. Het is eigenlijk de unanimiteit die leidt tot absurditeit en onmenselijkheid. Israël schiet nu zelfs op Europese, Belgische diplomaten. Als we dat laten passeren, dan hebben we alle gezag verloren. Collega's, het is de hoogste tijd om de druk op te voeren. De druk op Hamas opvoeren: alle gijzelaars moeten vrij, vandaag. De druk op Netanyahu opvoeren, zodat hij zijn wreedheden stopt en geen vijf maar 500 vrachtwagens per dag toelaat. Ik pleit voor een onmiddellijke en effectieve opschorting van het associatieverdrag met Israël. Bert-Jan Ruissen (ECR). – Voorzitter, collega's, iedere oorlog is vreselijk. Zo ook die in Gaza. Toch zou ik aan iedereen die zich nu verzet tegen het offensief van Israël, willen vragen: wat is dan uw alternatief? Hamas in het zadel houden en de vrije hand geven om zowel de eigen bevolking als Israël te blijven terroriseren? Want dat is wel de consequentie als Israël moet stoppen. De enige manier om Hamas weg te krijgen, vrees ik, is het gebied in te trekken en de terroristen tot overgave te dwingen. Zeker, Israël moet daarbij alles in het werk stellen om de burgerbevolking te beschermen. Daar horen evacuaties bij. Daar hoort ook het maximaal faciliteren van humanitaire hulp bij. Als de gijzelaars met een staakt-het-vuren teruggehaald kunnen worden, dan zeg ook ik: doen! Liever vandaag dan morgen. Maar zolang er op dat punt geen enkele beweging te zien is, mogen wij niet van Israël verlangen de strijd tegen terroristen op te geven. Commissaris, in uw bijdrage hebt u op geen enkele manier Hamas veroordeeld. U moet zich wat dat betreft diep, diep schamen. (De Voorzitter ontneemt de spreker het woord) (De spreker stemt ermee in om te antwoorden op een "blauwe kaart"-vraag) Raquel García Hermida-Van Der Walle (Renew), "blauwe kaart"-vraag . – Meneer Ruissen, u beroept zich vaak op de Bijbel als moreel kompas. Ook ik leer daar soms van. Bijvoorbeeld, de wijze les uit Spreuken 6 over zes dingen die de Heer haat, waaronder handen die onschuldig bloed vergieten. Mijn vraag aan u is heel simpel: kunt u uitleggen waarom u achter de massale slachting van kinderen in Gaza staat zolang het geen Israëlische kinderen zijn? Weet u welke verantwoordelijkheid Israël heeft? Israël heeft de verantwoordelijkheid om zijn eigen bevolking te beschermen. Weet u wat Israël nu doet? Israël is in een strijd verwikkeld met terroristen. En ja, ik weet dat er in Gaza hele erge dingen gebeuren en dat er ook vrouwen en kinderen bij betrokken zijn. Maar de inzet van Israël, daar ben ik van overtuigd, is erop gericht om terroristen te doden. Israël heeft niet de intentie om vrouwen en onschuldige kinderen te doden. Wouter Beke (PPE). – Voorzitter, eindelijk stelt de Commissie een onderzoek in naar de mensenrechtenschendingen in Gaza. Want wat gebeurt daar? Een georganiseerde hongersnood en het bombarderen van ziekenhuizen. Natuurlijk, er zijn de aanslagen op 7 oktober met meer dan duizend doden langs Israëlische kant. Intussen zijn er echter ook al vijftigduizend doden en meer dan honderdduizend gewonden in Gaza, waarvan het overgrote deel gewone burgers, vrouwen en kinderen zijn. Mensenrechtenschendingen bij de vleet. Er is maar één gepast antwoord dat daar geldt en dat is een snelle opschorting van de associatieovereenkomst met Israël. Vandaag, collega's, is er nog iets belangrijkers: laat de gijzelaars vrij, maar zorg ook, onmiddellijk en onvoorwaardelijk, voor humanitaire hulp in Gaza. Er zijn meer dan 14 000 baby's die binnen 48 uur dreigen te sterven. We moeten als Europa nu steun bieden. Elk uur telt, want elke mens telt en elke baby telt. Stop die waanzin. Laat de gijzelaars vrij. Geef humanitaire steun in Gaza en schort de associatieovereenkomst met Israël op. Ingeborg Ter Laak (PPE). – Voorzitter, collega's, commissaris, dit verslag is een prachtig voorbeeld van hoe klimaatbeleid en industriële versterking hand in hand kunnen gaan. Met deze vereenvoudiging van het CBAM zetten we een belangrijke stap richting een systeem dat eenvoudiger, eerlijker en innovatiever is. Zo worden de administratieve lasten voor onze bedrijven aanzienlijk verlicht. 91 % van de bedrijven hoeft straks geen aangifte meer te doen, terwijl 99 % van de uitgestoten CO 2 gewoon binnen het systeem blijft. Dat betekent minder bureaucratie, met name voor onze MKB'ers, zonder in te leveren op milieubescherming. Sterker nog, hiermee creëren we een gelijk speelveld en stimuleren we bedrijven om te investeren in een schonere en toekomstbestendigere productie. Laten we echter duidelijk zijn: dit is nog maar het begin. In de herziening van volgend jaar zullen we alle kansen aangrijpen om de resterende omissies te herstellen en het systeem echt robuust te maken. Niet over de hoofden van onze industrie heen, maar samen met bedrijven kiezen we voor duurzame innovatie. Mohammed Chahim (S&D). – Voorzitter, vorig jaar importeerde de EU voor 23 miljard euro aan Russische energie. Dat is meer dan we uitgaven aan de steun voor Oekraïne. Iedereen kan inzien hoe krom dat is. We kunnen niet wachten tot 2027 om te stoppen met Russische olie en gas. Dan blijven er jaarlijks nog miljarden naar Rusland stromen, terwijl de Europese en Oekraïense veiligheid eisen dat we nu stoppen. Want met elke windmolen en elk zonnepaneel krimpt de oorlogskas van Poetin. Beste commissaris, we kunnen vandaag al meer doen. Verlaag de maximale prijs van Russische olie naar 45 dollar per vat, inclusief alle bijkomende kosten, ook voor transport. Doe dat ook voor lng: een prijsplafond en een importquotum. Want elke euro die niet naar Poetin gaat, is een euro voor vrede en een euro die we uit zijn oorlogskas halen. Neem als Europese Commissie via de G7 een internationale leiderschapsrol op om dit nog deze week voor mekaar te krijgen. Want alle Europeanen en alle Oekraïners vragen maar één ding: vrede. Dus vandaag nog stoppen met olie en gas uit Rusland. Tom Berendsen (PPE). – Voorzitter, beste collega's, ruim drie jaar geleden viel Rusland Oekraïne binnen. Ruim drie jaar geleden stelden we hier terecht: stop met de oorlogskas van Poetin te spekken. Stop met de import van Russische olie en gas. Geen gemakkelijke opdracht, want onze afhankelijkheid was groot, maar we verlaagden de import. Het is pijnlijk om te zien dat we nu nog steeds 13 % van onze gasimport uit Rusland halen. Het is nog pijnlijker om te zien dat dit voor twee derde langetermijncontracten zijn, waar we blijkbaar ondanks de oorlog van vinden dat we er niet vanaf kunnen. Maar het meest pijnlijk om te zien is dat één derde van de import op de spotmarkt wordt ingekocht. Dagelijks wordt er dus door Europese partijen een nieuw besluit genomen: laten we maar in Rusland kopen. Wat mij betreft is dit moreel gezien onacceptabel. Ik ben dan ook blij met de voorstellen van de Europese Commissie om dit nu ook definitief te gaan beëindigen. Om niet van de Russische afhankelijkheid in een andere afhankelijkheid te belanden, is er echt meer Europese samenwerking en afstemming nodig. Het is tijd dat we in de EU afrekenen met postzegelbeleid en stoppen met de import uit Rusland. Liesbet Sommen (PPE), schriftelijk . – In de Europese Unie kampen naar schatting 84 miljoen mensen met mentale gezondheidsproblemen. Dit vormt een diepgaande bedreiging voor het welzijn van onze samenleving en de toekomst van Europa. De mentale gezondheid van onze burgers vraagt daarom om een krachtige en gecoördineerde aanpak door de Europese Commissie. Ook op de werkvloer is aandacht voor onze mentale gezondheid onmisbaar. Mentaal welzijn is niet alleen een bron van persoonlijke veerkracht, maar ook een drijvende kracht achter productiviteit en duurzame werkprestaties. In België zijn ongeveer 500.000 mensen langdurig ziek, en een aanzienlijk deel daarvan kampt met mentale problemen. Investeren in het mentale welzijn van onze burgers is daarom niet alleen een morele verplichting, maar ook essentieel voor een sterke economie, stabiele gezinnen en een weerbare, toekomstgerichte jeugd. Ik roep de Commissie op om mentaal welzijn systematisch te integreren in alle Europese strategieën en wetgeving. Verder pleit ik voor opname van mentale gezondheid als prioriteit in de 'Urban Agenda for the EU' en voor gerichte actieplannen voor verschillende kwetsbare groepen, zoals bijvoorbeeld landbouwers in rurale gebieden. Mentale gezondheid is een urgente uitdaging die om daadkracht en samenwerking vraagt. Alleen zo bouwen we een Europa waar niemand achterblijft. Marieke Ehlers (PfE). – Voorzitter, anderhalf jaar geleden overleefde Yuval Raphael de slachtpartij van Hamas tijdens het Supernova-muziekfestival. Het scheelde niet veel of deze jonge vrouw was ofwel gruwelijk vermoord, of zat nu nog gevangen in een donkere tunnel in Gaza. Afgelopen week stond ze op het Eurovisie-podium. Een sterke vrouw die een inspirerend lied van hoop zong. Ondanks de wekenlange negatieve campagne tegen haar en Israël eindigde Yuval op de tweede plaats. Niet dankzij de jury, maar dankzij het publiek, de mensen thuis. Want de elite volgt altijd een agenda, in dit geval een anti-Israël-agenda. Maar de uitslag liegt niet. Het volk sprak. De steun voor Israël is veel groter dan sommigen ons willen laten geloven. Eurovisie laat de groeiende kloof in Europa zien. Een luidruchtige minderheid tegenover een zwijgende meerderheid. Ook in dit parlement wordt het tijd dat we weer naar het volk gaan luisteren in plaats van naar de elite.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2025-05-22_NL.html	Kris Van Dijck (ECR). – Voorzitter, mevrouw de commissaris, ik ben blij dat het besef er is dat investeringen in onderzoek en innovatie een absolute noodzaak zijn voor ons concurrentievermogen. Ik ben ook trots dat Vlaanderen hierin een koploper is en zelfs de ambitie uitspreekt om van 3,5 % naar 5 % van het bbp te evolueren. Het gemiddelde in de Europese Unie ligt nu rond de 2,2 % en dat is ruim onvoldoende. Onze productiviteit lijdt hieronder. Zo kunnen we de wereldwijde concurrentie niet aangaan en dreigen we aan welvaart in te boeten. Dus goed dat de Commissie actie onderneemt. Maar sta me toe, mevrouw de commissaris, drie belangrijke kanttekeningen te maken: 1) laat fundamenteel onderzoek niet vallen. Dat brengt het Europese concurrentievermogen op lange termijn immers in gevaar; 2) behoud de zeer waardevolle bottom-upbenadering in het Marie Curie-programma. Hierin is politieke sturing niet wenselijk; 3) let op met het reguleren van academische vrijheid, want het enige kader ter bescherming van de academische vrijheid is net dat er geen kader is. Conclusie: kiezen voor onderzoek en innovatie is kiezen voor de toekomst.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2025-06-16_NL.html	Ingeborg Ter Laak (PPE). – Voorzitter, de schade van oorlog gaat veel verder dan gebouwen, verder dan infrastructuur. De echte littekens zitten in mensen. Mannen, vrouwen en kinderen in Oekraïne zijn slachtoffers van onvoorstelbaar geweld: verkrachtingen, gevangenneming, marteling, ontvoering. Het zijn mannen, vrouwen en kinderen die niets anders willen dan in vrede leven. Zij zien hun toekomst aan flarden worden weggeschoten. Toch mogen we, te midden van al deze horror, niet vergeten dat achter elk uniform, aan welke kant ook, een mens zit: een zoon, een dochter, een vader, een moeder. Aan Oekraïense zijde, maar ook aan Russische zijde. Ook zij hebben recht op bescherming. Ook zij hebben recht op een toekomst. Oorlogsgevangenen zijn geen pionnen op een schaakbord. Het zijn mensen, en mensenrechten gelden ook in tijden van oorlog. De uitruil van krijgsgevangenen en lichamen tussen Oekraïne en Rusland — recent nog — toont aan dat die rechten niet vanzelfsprekend worden gerespecteerd, en dat is onaanvaardbaar. Europa mag niet zwijgen. Wij moeten staan voor menselijke waardigheid, overal en altijd. Rudi Kennes (The Left). – Voorzitter, collega's, ik weet niet hoe jullie je voelen, maar ik schaam mij in ieder geval heel diep. We zijn blijkbaar alle slachtoffers al vergeten, evenals alle offers die onze ouders en grootouders hebben gebracht om na de chaos, de haat en de meer dan 80 miljoen doden tijdens de twee wereldoorlogen een Europa van vrede en gerechtigheid op te bouwen. Ik dacht dat we klaar waren met kolonialisme, met blanke suprematie, met martelingen, met verspilling van miljarden aan wapens. En toch zijn we vandaag hier en kijken we gewoon op onze gsm's naar kinderen en patiënten die levend worden verbrand, gehandicapte burgers die worden verscheurd door door het leger getrainde honden, baby's die in couveuses worden achtergelaten om te sterven, artsen die worden gemarteld, ziekenhuizen en scholen die worden gebombardeerd, journalisten die worden vermoord en gevangenen en die worden verkracht, keizersneden die moeten worden toegediend zonder verdoving. Collega's, ik doe een beroep op jullie gevoel voor ethiek. We kunnen en mogen niet toestaan dat onze leiders ons medeplichtig maken aan dat alles. We mogen de wereld niet opnieuw overlaten aan psychopaten. Onze vertegenwoordigers moeten zich inzetten voor een wereld van vrede en welvaart, en niet van dood en vernietiging.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2025-06-17_NL.html	Assita Kanko, namens de ECR-Fractie . – Voorzitter, vandaag zetten wij een belangrijke stap in de strijd tegen een van de meest gruwelijke vormen van misdaad: het seksueel misbruik van kinderen. Elke dag dat wij aarzelen, blijven kinderen lijden. Deze richtlijn gaat niet over papieren compromissen of politieke kleuren. Ze gaat over onze kinderen, over hun stem, over het feit dat misbruik vandaag niet alleen achter gesloten deuren gebeurt, maar in de pixelhitte van livestreams, deepfakes en onlinenetwerken die sneller groeien dan ons wetboek kan volgen. Dus neen, we hebben geen tijd meer voor semantiek of symbolen. Wat we nodig hebben, is daadkracht. Als ECR-schaduwrapporteur ben ik trots op onze bijdrage aan deze tekst, en ik dank rapporteur Lenaers, alle collega's en onze medewerkers voor de constructieve samenwerking. Wat vandaag op tafel ligt, is geen technische aanpassing van een richtlijn. Het is een noodzakelijke koerswijziging, want het systeem zoals het nu is, faalt en laat onze kinderen in de steek. Daders verschuilen zich achter verouderde wetgeving en slachtoffers blijven achter met trauma's, zonder erkenning of recht. Daarom moet de verjaringstermijn verlengd worden, zodat slachtoffers de tijd krijgen om te spreken wanneer zij daartoe klaar zijn, niet wanneer de klok het gebiedt. Het internet moet veiliger worden, internationale samenwerking moet beter worden, straffen zwaarder. Slachtoffers moeten kunnen rekenen op structurele steun, psychologisch, juridisch, menselijk. Zij dragen de littekens een leven lang en hebben recht op hulp, niet op schaamte. De tekst die we vandaag voorleggen, is niet perfect. Er zijn bepalingen waarover we verdeeld zijn, maar laat ons niet vergeten waarom we hier zijn: om kinderen te beschermen. Ik roep dus op om het mandaat van het Parlement goed te keuren, om recht te doen aan slachtoffers en om te tonen dat dit Parlement, ongeacht partijpolitieke grenzen of ideologie, eensgezind kan staan voor de meest fundamentele waarden: de veiligheid en waardigheid van elk kind. Bert-Jan Ruissen, namens de ECR-Fractie . – Voorzitter, commissaris, hoe kunnen we onze oceanen gezond houden en aangetaste mariene ecosystemen zoals in de Oostzee weer herstellen? Een brede, integrale aanpak is daarbij nodig, waarbij alle gebruikers van de zee hun verantwoordelijkheid nemen. Daar draait het in de kern om in het oceaanpact, en ik vind dat een aansprekende benadering. Ik noem echter wel een aantal aandachtspunten. Allereerst de oproep: zet niet in op nog meer beperkingen voor de visserij en sluiting van gebieden. Laten we perspectief bieden voor de visserij door duurzame methoden te bevorderen: zuinigere motoren en selectiever vistuig bijvoorbeeld. Daar moet de Europese Unie dan ook voldoende budget voor vrijmaken. In de tweede plaats zou ik willen oproepen tot meer maatwerk. In sommige gebieden moet je voorzichtig zijn met bodemberoering bijvoorbeeld, maar in andere gebieden is dat veel minder een probleem. Ik ben blij dat de Commissie dat ook onderkent, maar waarom wordt er in de bijlage dan nog wel over uitfasering van bodemberoering in alle beschermde gebieden gesproken? Dat moet haast wel een vergissing zijn. Tot slot zou ik willen oproepen tot een breder onderzoek naar de effecten van windmolenparken op het ecosysteem. Dat is wat mij betreft een onderbelicht thema in het oceaanpact. Bij de noodzakelijke integrale benadering moet Europa hier naar durven kijken. Gerben-Jan Gerbrandy (Renew). – Voorzitter, het enorme belang van de oceanen voor zowel de mens als de natuur is intussen wel duidelijk, dankzij de wetenschap, en nu ook voor het grote publiek dankzij de prachtige film Ocean van David Attenborough. Maar ondanks dat waanzinnig grote belang gaat er toch heel erg veel mis. Neem de Oostzee, waar we dode zones hebben, waar door enorme hoeveelheden pesticiden, Russische chemicaliën — noem maar op — hele gebieden zijn waar helemaal niks meer leeft. Sleepnetvisserij, die de bodem sloopt — de kraamkamers van de zee. In Nederland is zelfs in 70 % van de beschermde gebieden nog sleepnetvisserij toegestaan. Ik ben blij dat de Europese Commissie de diepzeemijnbouw op pauze wil zetten. Daar ben ik een groot voorstander van en ik hoop dat we dat internationaal door kunnen zetten. En tot slot: we moeten aan de slag met z'n allen. De natuur heeft ons een heel mooi cadeau gegeven, namelijk het herstelvermogen. Nergens is het herstelvermogen zo groot als in de oceanen, dus als we handelen, zien we ogenblikkelijk effect. Sander Smit (PPE). – Voorzitter, commissaris, niet alleen de oceaan bevindt zich op een kruispunt: dat geldt ook voor onze visserij. Het oceaanpact moet visserij en aquacultuur erkennen als hoekstenen van de blauwe economie. Deze sectoren zijn van essentieel belang voor voedselzekerheid, voedselsoevereiniteit en de veerkracht van de Europese Unie. We moeten ervoor zorgen dat visserij niet verder wordt verdrongen door offshorewindenergie. Eerlijke maritieme ruimtelijke ordening is cruciaal om toegang tot traditionele visgronden te behouden. Voldoende financiering voor innovatie en modernisering van schepen is essentieel voor energie‑efficiënte, emissiearme vaartuigen en de duurzame overgang naar AI‑ondersteund en selectief vistuig op een technologieneutrale wijze. Dat wil ik de collega's meegeven. Ook voor moderne schepen van gezinsbedrijven van meer dan 24 meter. Goede woorden alleen volstaan niet. We hebben concrete actie nodig, zodat onze vissers overleven in onze kustregio's, waarvan ze het kloppend sociaal en maatschappelijk hart vormen. Ingeborg Ter Laak (PPE). – Voorzitter, commissaris, onze oceaan is de blauwe long van onze planeet. Oceanen geven ons meer dan 50 % van onze zuurstof en nemen een kwart van onze CO 2 op. Deze oceanen dragen bij aan biodiversiteit, voedsel- en energiezekerheid én het klimaat. Het oceaanpact moet meer zijn dan mooie woorden. De zee geeft ons zo veel, het is alleen maar terecht dat we daar verantwoordelijk mee omgaan. Minder vervuiling, minder illegale activiteiten en meer ruimte voor innovatie voor een goed gebruik van deze oceaan. Geen overregulering die lokale ondernemers klem zet, maar ook geen vrijbrief om te vervuilen. Daarom zijn internationale afspraken over hoe we omgaan met de industrialisatie van de oceaan van cruciaal belang. Denk aan windparken, datacenters, maar ook diepzeemijnbouw. Europa kan en moet hierin het voortouw nemen, met duidelijke regels, fatsoenlijke wetenschappelijke onderbouwing en internationale samenwerking. Want een gezonde oceaan is van levensbelang. Dirk Gotink (PPE). – Voorzitter, gaat u met mij mee terug naar het jaar 2020, een jaar waarin een strijd werd gestreden over het aangaan van gezamenlijke leningen, ofwel eurobonds. Sommige lidstaten, zoals Nederland, maakten zich daar zorgen over. We hadden zorgen over het opbouwen van een heel grote schuldenberg, maar ook over de vraag of de hervormingen daadwerkelijk resultaten zouden opleveren. We zijn nu vijf jaar verder en we kunnen de rekening opmaken. Eerlijk gezegd ziet het er niet goed uit. De Europese Rekenkamer was vernietigend. Die kwam tot de conclusie dat onduidelijk is wat belastingbetalers terugkrijgen voor hun geld. We weten niet waar het uiteindelijk terechtkomt, wat de resultaten zijn of wat de toegevoegde waarde is voor Europa. Wat de Europese burgers er wel voor terugkrijgen, is een heel grote schuldenberg. Nederland, bijvoorbeeld, kan maximaal 5 miljard euro ontvangen uit het fonds. Tot 2058 gaat Nederland meer dan 35 miljard euro betalen. Deze schuldenberg zal dus nog lang op de Europese en nationale begrotingen drukken. Het eerlijke verhaal is dat dit ook ten koste zal moeten gaan van Europese uitgaven en dat dit niet met nieuwe Europese inkomsten kan worden opgevangen. Het coronaherstelfonds en de gebrekkige uitvoering ervan schaden het vertrouwen in Europa, want dit is niet hoe je met belastinggeld van burgers omgaat. Wat betreft eurobonds zeg ik dan ook: eens, maar nooit weer. Marieke Ehlers (PfE). – Voorzitter, commissaris, de rechtsstaat is het fundament van onze democratieën. Maar wat betekent de term eigenlijk? Rule of law , Rechtsstaat , l'état de droit — elk land vult dit anders in en dat is prima. United in diversity , weet u nog? Toch gebruikt de Commissie haar eigen opvatting van wat de rechtsstaat moet inhouden. En ze gebruikt deze opvatting ook als stok om mee te slaan. Selectief, maar vooral politiek. Neem Polen als voorbeeld: jarenlang bekritiseerd vanwege vermeende schendingen van de rechtsstaat. En nu, sinds de machtswisseling, zouden die zorgen plotseling verdwenen zijn. Het lijkt wel magie. Over de rechtsstaat mag je van alles zeggen, behalve als het over de EU zelf gaat. En dat is nou juist waar het wel over zou moeten gaan. Neem het Timmermans‑schandaal. Miljarden euro's gingen naar groene ngo's om bedrijven aan te klagen en parlementsleden onder druk te zetten. Een flagrante schending van de machtenscheiding, maar daar wordt vrijwel niets over gezegd. We moeten ons afvragen: is de Commissie de rechtsstaat aan het beschermen of juist aan het ondermijnen? Who guards the guardians? Barbara Bonte (PfE). – Voorzitter, stel u voor: uw vlucht is vertraagd. U moet urenlang wachten op de luchthaven. Uw aansluitende vlucht haalt u niet meer en al uw plannen vallen in duigen. Normaal gezien kan u dan een compensatie aanvragen indien uw vlucht meer dan drie uur vertraagd is. Nu ligt er na twaalf jaar een voorstel op tafel dat het recht op compensatie aanzienlijk wil inperken door de minimumtijd te verhogen naar vier uur. Essentiële consumentenrechten dreigen hierdoor ondermijnd te worden onder het mom van vereenvoudiging, en passagiers gaan nu in werkelijkheid veel minder bescherming krijgen. Bovendien is de huidige procedure tot aanvraag van compensatie ook erg ingewikkeld, waardoor maar liefst twee op de drie reizigers die recht hebben op een compensatie deze in werkelijkheid niet krijgen. In plaats van de rechten van de burger te verdedigen, lijkt de EU hier vooral oren te hebben naar de wensen van de luchtvaartmaatschappijen. De rechten van de reiziger moeten beschermd worden, en niet uitgehold, want elke getroffen passagier moet krijgen waar hij of zij recht op heeft. Bert-Jan Ruissen, namens de ECR-Fractie . – Voorzitter, beste collega's, de waarschuwing van het Internationaal Atoomenergieagentschap vorige week was glashelder: Iran, dat Israël van de kaart wil vegen, zou binnen enkele weken een kernbom klaar kunnen hebben. En dat ondanks alle sancties en diplomatie van de afgelopen jaren. En ja, dan komt Israël op een punt dat militaire precisieaanvallen onvermijdelijk worden. Zoals Israël wel moest reageren op de slachtpartij van 7 oktober. Een democratische bondgenoot die strijdt tegen het kwaad, verdient onze steun. Helaas lijkt Europa vooral bezig te zijn met het boycotten van Israël. Universiteiten verbreken banden. De associatieovereenkomst staat ter discussie en zelfs het nieuwe distributiesysteem voor humanitaire hulp voor Gaza krijgt geen steun. Mijn oproep vandaag is: stop met deze boycotacties. Je mag bondgenoten best op fouten wijzen, maar niet in de steek laten. Zeker niet in het heetst van de strijd. Kathleen Van Brempt (S&D). – Voorzitter, mevrouw de hoge vertegenwoordiger, collega's, de escalatie van het conflict in het Midden-Oosten is desastreus voor de stabiliteit in de regio en de rest van de wereld. Maar zoals altijd zijn het gewone burgers die de prijs betalen voor dit brute geweld. Tegelijkertijd gaat het gruwelijke en genocidaire offensief tegen de Palestijnen in Gaza en de Westelijke Jordaanoever gewoon verder. De vraag hier is: aan welke kant staat Europa? Blijkbaar niet aan die van de slachtoffers. Blijkbaar niet aan de kant van het internationaal recht en de mensenrechten. En blijkbaar niet aan de kant van de 250.000 Europeanen die dit weekend in België en Nederland de straat op trokken. Ik weet niet of u dat gezien hebt, mevrouw de hoge vertegenwoordiger. Zij krijgen vandaag van de Commissie stilzwijgen, terwijl Netanyahu van de voorzitter van de Commissie schouderklopjes krijgt. Dat is niet enkel schandalig. Het maakt Europa medeplichtig. Europese leiders verstoppen zich vandaag achter elkaar en de Commissie verstopt zich achter de unanimiteit in de Raad. Maar u hebt niet altijd unanimiteit nodig om te ageren. U kunt initiatief nemen, bijvoorbeeld om delen van het associatieverdrag op te zeggen. Ik denk aan culturele samenwerking, onderzoek en ontwikkeling, samenwerking met universiteiten en samenwerking op het vlak van gezondheid. De Commissie kan dat initiatief nemen. It's time to act. Wouter Beke (PPE). – Voorzitter, hoge vertegenwoordiger, collega's, wat Israël vandaag in Gaza aanricht, is onaanvaardbaar: tienduizenden doden, beschietingen op voedselposten, hongersnood als oorlogswapen. Natuurlijk mocht Israël zich na 7 oktober verdedigen. Maar wat het nu doet, is disproportioneel, is illegaal en zijn oorlogsmisdaden. Dat kunnen wij niet langer tolereren. Wie zegt dat het internationaal recht moet worden verdedigd, moet ook de moed tonen, mevrouw de hoge vertegenwoordiger, om het te handhaven. Schort de associatieovereenkomst met Israël onmiddellijk op. Artikel twee daarvan is glashelder. Respect voor de mensenrechten is geen optie maar een basisvoorwaarde. Zo staat het er. Rode lijn na rode lijn wordt overschreden, ook al probeert premier Netanyahu nu de aandacht te verleggen naar Iran. Mevrouw Kallas, Europa moet kiezen voor zijn principes. Europa moet kiezen voor het internationaal recht, zonder uitzondering.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2025-06-18_NL.html	Bert-Jan Ruissen (ECR). – Voorzitter, wat hebben we de afgelopen decennia in Europa veel naïviteit gezien! Na de Koude Oorlog meenden velen dat de dreiging aan de Europese grenzen definitief voorbij zou zijn. Lidstaten verwaarloosden hun defensie en sukkelden langzaam maar zeker in slaap, tot Europa abrupt wakker werd geschud door de Russische inval in Oekraïne. Opeens stond de NAVO als hoeksteen van ons veiligheidsbeleid weer volop in de belangstelling. De verdragsorganisatie was al die jaren weliswaar aanwezig, maar was in Europa helaas erg ondergewaardeerd geraakt. De toegenomen dreiging vereist een goede krijgsmacht. Dit standpunt brengt mijn partij al jarenlang naar voren. We zijn ons ervan bewust dat er een gedegen langetermijnstrategie nodig is om de opgebouwde achterstanden weg te werken. Ik roep de lidstaten daarom op om tijdens de komende NAVO-top een krachtig engagement te tonen voor het versterken van onze defensie. De defensiebudgetten moeten fors worden verhoogd. Maar laten we ons niet blindstaren op het 5 %-doel. We moeten kiezen voor een strategische aanpak, met het NAVO-programma voor defensieplanning als leidraad. Daarnaast moeten de landen helder in kaart brengen welke militaire capaciteiten nodig zijn, en moet de capaciteitsopbouw vervolgens goed worden verdeeld over de lidstaten. Dit vereist een robuuste financiële dekking via de nationale begrotingen en niet via risicovolle Europese leningen. Wouter Beke (PPE). – Voorzitter, mevrouw de hoge vertegenwoordiger, we kunnen hier een heel debat voeren over de NAVO-top en dat is bijzonder belangrijk. Maar eigenlijk is de vraag: wat kunnen wij als Europa intussen zelf doen? Wij moeten slim en Europees investeren. Dat wil zeggen: geen zeventien tanksystemen maar één tanksysteem. Dat wil zeggen: meer standaardiseren, één strategie en onder een Europese paraplu. De top vindt plaats in Den Haag, waar Winston Churchill in 1948 opriep om te komen tot een Europees leger. De meest efficiënte manier om onze veiligheid te garanderen, is om die woorden van Churchill in de praktijk te brengen. Johan Van Overtveldt (ECR). – Voorzitter, commissaris, te midden van een alsmaar chaotischer en dreigender wereld staan we op een kantelpunt. De Europese Unie en haar lidstaten hebben een keuze te maken: ofwel versterken we onze defensie, onze veiligheid en onze weerbaarheid, ofwel zullen onze democratie en vrijheden ondermijnd worden. Wie dat minimaliseert, bewijst de Europese waarden absoluut geen dienst en geeft wind in de zeilen aan de antidemocratische krachten, zowel binnen als buiten onze grenzen. Het mag daarbij echter niet alleen om meer uitgaven gaan. We hebben slimme, gerichte investeringen in defensie, innovatie en strategische autonomie nodig. Daarbij is een stevige, structurele rol van de privésector van het grootste belang. Zo maken we de verhoogde defensie-inspanning ook tot een sociaal-economisch succesverhaal. Deze investeringen zijn ook absoluut noodzakelijk om te voorkomen dat verhoogde defensie-uitgaven zich vooral gaan vertalen in alleen maar prijsverhogingen doorgevoerd door de bestaande defensiebedrijven. Laten we dit moment dus aangrijpen om de Europese Unie op het vlak van defensie, veiligheid en weerbaarheid te verbeteren en sterker te maken, in plaats van er alleen maar geld tegenaan te gooien. Bruno Tobback, namens de S&D-Fractie . – Voorzitter, commissaris, onze burgers zien tegelijk negatieve stroomprijzen en hoge energiefacturen. Lidstaten leggen stroomproductie stil omdat ze niet op het net kan, terwijl in andere de energieprijzen onredelijk hoog zijn. Bedrijven die willen investeren staan op wachtlijsten omdat ze geen aansluiting kunnen krijgen en in sommige straten kan je een auto niet meer opladen omdat iemand anders net een warmtepomp heeft gekocht. Die toestand schaadt onze welvaart, onze veiligheid en onze toekomst. Sterkere, slimmere, beter geconnecteerde stroomnetten zijn dus de meest noodzakelijke en de meest rendabele publieke investering die Europa vandaag kan doen. We kunnen investeren in kabels, made in Europe, die stroom transporteren, made in Europe, en energie leveren aan burgers en bedrijven die hier produceren. m ade in Europe . Of we kunnen voor 100 miljard EUR per jaar fossiele energie blijven importeren en anderen rijk maken. De totstandkoming van dit verslag toont aan dat er in dit parlement een brede coalitie is die de juiste investeringen wil doen: die in een gemeenschappelijke Europese welvaart. Ik wil dan ook de collega's bedanken met wie we die coalitie hebben gebouwd en de Commissie oproepen om samen met ons daar werk van te maken. Mohammed Chahim (S&D). – Voorzitter, onze energiemarkt kan veel Europeser. De prijsverschillen zijn groot en de capaciteit is niet overal gelijk. Ik droom van een Europa met een verbeterde connectiviteit tussen de stroomnetten van verschillende landen, waarbij bijvoorbeeld windenergie uit de Noordzee in Spanje kan worden gebruikt en wij 's winters kunnen koken op zonne-energie uit Portugal. Ons stroomnet zit vol, bomvol. Dat betekent meer risico op storingen, maar ook dat mensen uit bijvoorbeeld Utrecht, Gelderland en Flevoland soms tot 2030 moeten wachten voordat er nieuwe huizen kunnen worden gebouwd en aangesloten op het net. En wat te denken van al die bedrijven en mensen die dolgraag willen investeren in duurzaamheid? Die willen investeren in zonnepanelen of laadpalen? Niets is zo frustrerend en demotiverend dan te horen dat het net vol zit. Als we die problemen serieus nemen, dan moeten we ervoor zorgen dat het elektriciteitsnet geen obstakel is, maar een versneller. Dat kunnen we vandaag samen doen. Wouter Beke (PPE). – Voorzitter, commissaris, collega's, ons elektriciteitsnet is het meest geïntegreerde van de hele wereld. En toch stellen we vandaag pijnlijk vast dat het niet aangepast is aan de realiteit van de 21e eeuw. Ooit is het gebouwd op fossiele grondstoffen en gecentraliseerde productie. Maar vandaag bevinden we ons in een nieuw tijdperk: dat van wind- en zonne-energie naast nucleaire energie. Dat van elektrische voertuigen tot waterpompen en digitalisering. Doen we niets, dan missen we niet alleen onze klimaatdoelstellingen, maar stellen we ons ook bloot aan nieuwe energiecrisissen. Zo ondergraven we onze economische groei van morgen. De nood is hoog. Burgers en bedrijven vragen betaalbare, betrouwbare en schone stroom. Lokale gemeenschappen willen bijdragen aan projecten rond hernieuwbare energie. Daarom moeten we dringend drie dingen doen: 1. Investeer grootschalig in het elektriciteitsnet met voldoende steun voor grensoverschrijdende projecten. 2. Versnel de vergunningsprocedures en zorg ervoor dat Europese milieuregels de energietransitie steunen in plaats van blokkeren. 3. Stimuleer stabiliteit en flexibiliteit en beloon burgers en bedrijven die investeren in hernieuwbare energie. Collega's, het elektriciteitsnet is geen bijzaak. Het is de ruggengraat van onze toekomst. Investeer nu of we lopen het risico om grandioos achteruit te geraken. Marit Maij, namens de S&D-Fractie . – Voorzitter, commissaris, Zuid-Sudan is een vruchtbaar land, rijk aan bodemschatten. En toch is het een van de armste landen ter wereld. Al vele decennia, en zeker sinds de onafhankelijkheid, wordt Zuid-Sudan geteisterd door oorlog en conflicten. Burgerdorpen worden gebombardeerd. Meisjes en vrouwen worden verkracht. Seksueel geweld wordt ingezet als wapen en politieke tegenstanders worden opgesloten zonder proces. Meer dan 2 miljoen mensen zijn ontheemd en ruim 9 miljoen Zuid-Sudanezen zijn afhankelijk van humanitaire hulp. Toch worden zelfs medische posten aangevallen, waaronder recent een kliniek van Artsen zonder Grenzen. Buitenlandse machten en corrupte leiders hebben baat bij deze instabiele situatie, omdat deze hen gemakkelijk toegang geeft tot de bodemschatten van Zuid-Sudan. De Europese Unie moet inderdaad humanitaire hulp en toegang daartoe veilig stellen. Zij moet vrouwenorganisaties ter plaatse steunen, de diplomatieke druk op de leiders opvoeren en zich inzetten om het vredesakkoord van 2018 nieuw leven in te blazen. Zuid-Sudanezen verdienen geen stilte. Zij verdienen solidariteit en gerechtigheid. Ingeborg Ter Laak (PPE). – Voorzitter, commissaris, gekidnapt, misbruikt en voor dood achtergelaten worden... Dit is het verhaal van heel veel kindsoldaten in Sudan. In de hoop de dood van een familielid te wreken of toch wat eten te krijgen, komen ze terecht bij gewapende groeperingen. Eenmaal binnen worden ze als seksobject of menselijk schild gebruikt of worden ze bewapend als soldaat. Al deze kinderen zijn beschadigd voor de rest van hun leven. De mensenrechtensituatie in Sudan is ronduit verschrikkelijk. Burgers en ziekenhuizen worden aangevallen en er wordt geplunderd. Meer dan 2 miljoen mensen zijn op de vlucht geslagen. Mensen worden verkracht en vermoord. Tegelijkertijd blijven de voedselprijzen explosief stijgen, wat mensen tot wanhoop drijft. Het gevolg is dat bijna 8 miljoen mensen kampen met ernstige voedseltekorten. 2,3 miljoen mensen verkeren zelfs in een acute voedselcrisis en zijn echt ondervoed. Europa moet hiertegen in actie komen. De oorzaak van dit alles is de strijd om grondstoffen en olie en de inmenging van buitenlandse actoren. Er moet worden gebouwd aan vrede, samen met vrouwen en mannen uit de verschillende Sudanese gemeenschappen. Sebastiaan Stöteler, auteur . – Voorzitter, het dictatoriale terreurregime van de Islamitische Revolutionaire Garde houdt de heer Djalali al ruim negen jaar vast. Hij werd tijdens een werkbezoek opgepakt en zit sindsdien in de Evin-gevangenis in Teheran. De heer Djalali, die een permanente verblijfsvergunning had in Zweden, werd in 2016 gearresteerd op verdenking van spionage en in 2017 ter dood veroordeeld. In 2018 kreeg hij de Zweedse nationaliteit. Zijn gezondheid is er volgens recente berichten sterk op achteruitgegaan door een gebrek aan medische zorg. Zweden heeft mede daarom geprobeerd om hem vrij te krijgen, maar het terreurregime van de ayatollah erkent naar verluidt zijn Zweedse nationaliteit niet en weigert daarom te onderhandelen over zijn vrijlating. Misschien is er licht aan het einde van de tunnel, nu het ayatollah-regime dankzij Israël vleugellam en bijna gevallen is. Intussen vormt deze resolutie in het Parlement een belangrijke steun in de rug voor degenen die zich actief inzetten voor zijn vrijlating. Gerolf Annemans, namens de PfE-Fractie . – Voorzitter, waar op dit ogenblik een regen van ballistische raketten de realiteit van de dag schijnt te zullen worden, lijkt het lot van één man wellicht futiel. Maar het lot van Djalali is genoegzaam bekend. Hij is onschuldig ter dood veroordeeld en zit nu meer dan negen jaar opgesloten, in een steeds zorgwekkender medische toestand. Zijn lot kan twee kanten uit. Een regime op de knieën kan fel uithalen. De allerzwaksten zijn dan het eerste slachtoffer: de burgerbevolking, maar ook de mensen in handen van het regime, dissidenten, politieke gevangenen en gijzelaars. Zo werden eergisteren in de verwarring nog tien gevangenen neergeschoten. Het kan ook een andere kant uit. Het Iraanse regime heeft wel andere besognes dan één iemand vast te houden. Indien er nucleaire en andere deals worden gesloten, wanneer het wapengekletter gaat liggen, mag de internationale gemeenschap het lot van deze en andere westerse gijzelaars niet uit het oog verliezen. Daarom hier en nu mijn oproep: het is tijd om Djalali naar huis te laten gaan. Hilde Vautmans, namens de Renew-Fractie . – Voorzitter, negen jaar. Zo lang houdt het Iraanse regime dokter Djalali, onze VUB‑professor, al gegijzeld. Een Europees burger, gemarteld, zonder medische zorg, ter dood veroordeeld na een schijnproces. Nu, met de toenemende spanningen, is zijn leven nog meer in gevaar. Iran gebruikt hem als pasmunt. En wij? Wij kijken toe. Dit is geen individueel dossier meer. Dit is voor mij de lakmoesproef voor Europa. Zijn we in staat onze Europese onderdanen te beschermen? Zijn we in staat onze Europese onderdanen — en Djalali is de langst vastzittende Europese burger in Iran — nu vrij te krijgen? Voor mij is het nu echt het moment. Voor mij moet Djalali nu onmiddellijk en onvoorwaardelijk vrijgelaten worden. Als er onderhandeld wordt, is dit een conditio sine qua non . Geef Djalali terug aan zijn vrouw Vida en haar kinderen. Free Jalali, free Jalali, now. Wouter Beke (PPE). – Voorzitter, commissaris, "Europese beleidsmakers zullen mee verantwoordelijk zijn voor mijn dood". Dat zei de heer Djalali in april, exact negen jaar na zijn arrestatie in Iran. Toen hij gearresteerd werd, was zijn zoon vier jaar oud. Vandaag is hij dertien jaar. De heer Djalali zit al negen jaar opgesloten in de Evin-gevangenis. Negen jaar. Negen jaar zonder zijn familie. Negen jaar van foltering, ziektes, hartfalen, ondervoeding. Negen jaar zonder medische zorg. Negen jaar van gemiste kansen op vrijlating. Elke dag kan de laatste zijn. Als Iran hem niet executeert, dan sterft hij aan de gevolgen van ontbering. En wij? Wij kijken toe. Wanneer stopt Europa met wegkijken? Wanneer grijpt Europa echt in om deze onschuldige man vrij te krijgen? Het is geen vijf voor twaalf meer; het is geen twaalf uur meer. Het is half een. Hij moet vrijkomen. Nu. Onmiddellijk. Ingeborg Ter Laak, namens de PPE-Fractie . – Voorzitter, de veiligheidssituatie in Mali gaat er sterk op achteruit. De gevechten tussen de Malinese autoriteiten, rebellen en jihadisten nemen in hevigheid toe. Daarbij worden grove schendingen van de mensenrechten vastgesteld. Alle oppositiepartijen en tegenstanders van het regime worden uitgeschakeld. Democratische verkiezingen lijken verder weg dan ooit. De politieke rechten moeten worden hersteld en er moeten verkiezingen worden uitgeschreven. Rusland heeft dit momentum aangewend om zijn invloed in Mali uit te breiden. Zo is Mali begonnen met de bouw van een door Rusland gesteunde goudraffinaderij en er worden "games" verspreid waarin wordt gevochten tegen het neokolonialisme van Europa en Amerika. Er is ook proactieve pro-Russische propaganda, die zich razendsnel verspreidt. Maar het gaat veel verder dan dat. Er zijn naar schatting duizend vijfhonderd Russische soldaten, die zich schuldig maken aan grootschalige schendingen van de mensenrechten: zij executeren Malinezen en intimideren de bevolking. Dit geweld moet stoppen.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2025-06-19_NL.html	Marieke Ehlers (PfE). – Voorzitter, opnieuw klinkt de roep om méér Europese Unie. Meer landen, meer bureaucratie, maar minder inspraak voor de landen die deze Unie hebben opgebouwd. De eurocraten bestempelen uitbreiding als een noodzaak en zien het vetorecht als een hinderpaal. Terwijl het systeem kraakt in zijn voegen, stormt Brussel vooruit, alsof uitbreiding een morele plicht is en geen politieke keuze. De EU verder uitbreiden is als het toelaten van passagiers op een zinkend schip. Wat ons te wachten staat, is een versnelde weg richting een transferunie, omdat nieuwe lidstaten vrijwel zonder uitzondering netto-ontvanger zullen zijn. En wie draait op voor de kosten? Nettobetalers zoals Nederland. Als we dan ook nog het vetorecht afschaffen, creëren we een systeem waarin nettobetalers steeds meer betalen, maar steeds minder te zeggen hebben. Dit is niet het Europa waar wij voor gekozen hebben. Het is de hoogste tijd dat we het roer terugpakken, vóór onze belangen definitief overboord gaan.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2025-07-07_NL.html	Barbara Bonte (PfE). – Voorzitter, ik baseer mij op artikel 25 van het Reglement. Op 1 maart is in mijn thuisstad Gent in Vlaanderen nipt een ramp vermeden. Niet door een ongeval, maar door klimaatactivisten die zich bezighielden met levensgevaarlijke sabotage: servers vernield, doorgeknipte kabels en explosiegevaar bij onder meer ArcelorMittal. Volgens een rapport van de Belgische overheid is er sprake van verregaande radicalisering bij de klimaatbeweging die het kapotmaken van pijpleidingen als legitieme actietactiek beschouwt. Dit is geen activisme meer. Dit is ronduit klimaatterrorisme. Wanneer kritieke infrastructuur in Europa het doelwit is van terroristen, moeten alle alarmbellen afgaan. Intussen blijft deze EU wel een geo subsidiëren die deze bewegingen ondersteunen. Mijn oproep is eenvoudig: stop met het subsidiëren van klimaatextremisten en stop met het geven van een forum aan dergelijke sujetten in dit parlement! Anouk Van Brug (Renew). – Voorzitter, commissaris, vicevoorzitter, defensie, wapens en munitie dragen direct bij aan onze veiligheid in een steeds onveiliger wordende wereld. Echter rust er nog steeds een stigma op en dat zorgt ervoor dat onze gezamenlijke veiligheid wordt belemmerd. Dat stigma moet er af. We hebben niet langer de luxe om wapens en munitie links te laten liggen. De Europese Investeringsbank heeft al mooie stappen gezet in het versterken van onze veiligheid. Steeds vaker draagt de EIB bij aan essentiële projecten die onze burgers beschermen. En ik ben blij dat onze vicevoorzitter, Robert de Groot, zich daarvoor inspant. Toch is er nog een laatste noodzakelijke stap te zetten: het verwijderen van wapens en munitie van de ontsluitingslijst. Dus laten we de EIB verder versterken als hoeksteen van onze veiligheid. Het is tijd om het taboe te doorbreken en met vertrouwen te investeren in onze defensiecapaciteit. Zo beschermen we niet alleen Europa, maar ook onze toekomst. Dirk Gotink (PPE). – Voorzitter, Europa moet investeren en lef tonen om relevant te blijven in de wereld. Dat is echter makkelijker gezegd dan gedaan, want we lopen op meerdere vlakken ver achter. De Amerikaanse economie groeide de afgelopen jaren 30% meer dan de Europese en de nieuwste technologie komt tegenwoordig uit China. We staan praktisch stil en worden links en rechts ingehaald. Dit mandaat moet gaan over het versterken van onze concurrentiekracht en onze economie. Het goede nieuws is dat de EIB daar een positieve rol bij speelt door te investeren in industrie, modernisering, het inzetten op schone technologie, microchips en kunstmatige intelligentie. We weten allemaal wat we moeten doen en het gaat er nu om om het ook echt te gaan doen. Grote stappen zijn nodig als het gaat over ons energienetwerk en om onze energie-onafhankelijkheid omlaag te krijgen. De torenhoge energieprijzen drukken als een betonblok op onze industrie alsook op de inkomens van onze huishoudens. Onze defensie-industrie moet versterkt worden en er moet in geïnvesteerd worden. Want als wij de drones niet zelf maken, worden ze ergens anders gemaakt en zijn wij afhankelijk van een externe partij. Het is duidelijk: we hebben gigantische investeringen nodig. De EIB heeft de ruimte om dat te gaan doen. Tegelijkertijd deel ik ook de opvatting van collega's dat bij een groter mandaat meer geld hoort, maar ook meer controle en een sterkere rol van dit parlement, om ook toe te zien op wat er in de EIB gebeurt.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2025-07-08_NL.html	Hilde Vautmans (Renew). – Voorzitter, collega's, we hebben het hier vandaag al meermaals gehoord: de Chinese exportbeperkingen op onze grondstoffen zijn een van de grootste bedreigingen voor onze Europese industrie. Daarom moeten we ook nu een grens durven stellen aan China. China zal dat niet leuk vinden en zal terugslaan. Het zou echter veel erger zijn om nu te blijven doorgaan alsof er niets aan de hand is, want dat zou ons op termijn nog veel meer kosten. Dan dreigt echt wel het scenario van het Russisch gas. Deze resolutie, met dank aan het harde werk van collega Bart Groothuis, is dan ook een heel duidelijk signaal aan jullie van de Europese Commissie. Ga voor strategische autonomie, creëer nieuwe toevoerlijnen met onze bondgenoten, binnen en buiten Europa en wees creatief. Bekijk wat mogelijk is inzake delving op zee en in de ruimte. Collega's, de wereld is groter dan China en de VS. Er zijn hele continenten die op Europa zitten te wachten. Niet het minst Afrika, dat erg naar Europa kijkt, maar door ons stiefmoederlijk behandeld wordt. Dus, beste Commissie, ik hoop van harte dat jullie een sterke top gaan hebben. Stroop je mouwen op en ga de wereld in. Wouter Beke (PPE). – Voorzitter, leden van de Commissie, collega's, wij spreken hier in dit halfrond vaak over strategische autonomie als het gaat over onze defensie, als het gaat over onze voeding, als het gaat over onze medicijnen. Telkens is de boodschap: we moeten de touwtjes meer in eigen handen kunnen nemen om onze burgers in de toekomst te kunnen beschermen. Dat geldt ook voor kritische grondstoffen. Zonder soms goed en wel te beseffen, zijn zij de onzichtbare motor geworden van onze samenleving. Want zonder kritische grondstoffen, geen smartphones, geen elektrische wagens, geen windmolens. Net voor die kritische grondstoffen zijn we ongelooflijk afhankelijk van China: 90 %. We spreken dus eigenlijk niet over een louter handelsonevenwicht. Nee, het gaat over een strategische zwakte, die China gebruikt. Want China bepaalt of en op welke manier kritische grondstoffen gebruikt kunnen worden en mogen worden in Europa. Wel, dit is onaanvaardbaar. Tijdens de aankomende EU-China-top kan het geen business as usual zijn. Europa mag niet de speelbal worden van Beijing en moet daarom, wat de kritische materialen betreft, op tafel kloppen, zoals u net gedaan heeft, mevrouw de Voorzitter. Assita Kanko, rapporteur . – Waarom hebben wij het Entry/Exit System (EES) nodig? Wij hebben EES nodig om paspoortcontroles van burgers van derde landen accurater en efficiënter te kunnen uitvoeren. We hebben EES nodig om op elk moment te kunnen zien welke onderdanen van derde landen zich in de EU bevinden en of zij zich nog aan de termijnen van hun verblijf houden. We hebben EES nodig omdat het de hoeksteen is van de Europese grensarchitectuur en omdat in de toekomst andere belangrijke veiligheidssystemen op EES gebouwd gaan worden. We hebben EES nodig omdat het een stukje is van de puzzel om onze burgers veilig te houden. Enkel door de Schengenbuitengrenzen streng te bewaken, zullen wij de binnengrenzen open kunnen houden. Dat is van cruciaal belang voor onze burgers en bedrijven. Collega's, ik ben blij dat we vandaag kunnen stemmen over het Entry/Exit System. Het is alweer van het jaar 2017 geleden, na de aanslagen in Brussel en Parijs, dat dit systeem door Raad en Parlement is goedgekeurd. Acht jaar later wachten wij nog altijd op de invoering. Als we de aanpassingen aan het systeem vandaag goedkeuren, kunnen de lidstaten dit najaar echt van start gaan. Zij hebben dit nu ook voor het eerst unaniem toegezegd. Ik roep u dus allemaal op om hier nu voor te stemmen. Ik dank onze medewerkers, de Commissie, het Poolse Raadsvoorzitterschap en alle schaduwrapporteurs voor hun constructieve houding. Ik zie nu uit naar een positieve stemming die ons harde werken van de afgelopen maanden bevestigt en Schengen versterkt. Gerolf Annemans, namens de PfE-Fractie . – Voorzitter! Zou Big Brother van George Orwell ook een Big Sister hebben kunnen zijn? We kennen inmiddels het antwoord: ja, natuurlijk! Emily O'Reilly, de vorige ombudsvrouw van de Europese Unie, heeft het fenomeen beschreven. Een oppermachtige, onverkozen en ontransparante bedrijfscultuur aan de top van de Europese Commissie maakt de ondoorzichtigheid steeds erger. Ik was steeds, zegt ze, op mijn ongemak met de "machtige consiglieri" uit het kabinet van de voorzitster van de Commissie (een woord waarmee men maffia-adviseurs omschrijft). Alles komt van boven, topdown. Informatie wordt achtergehouden op bevel van boven. Dàt is de cultuur: dat achterhouden en de terughoudendheid bij het overhandigen van informatie is, ik citeer nog altijd, verontrustend. We weten dus dat er een Big Sister, omringd door "powerful consiglieri", aan het hoofd staat van een Europa dat al lang geen samenwerking meer is, maar een imperium, een Big Sister imperium naar het model van Orwell. Vandaag voegen wij daar andermaal een afschuwwekkend hoofdstuk aan toe: de Verordening 1083. De oprichting van een zogenaamde Europese Raad voor Mediadiensten. De centralisering van de macht over de media is Orwell copy paste. Dit wordt 100% zeker het toekomstige Ministerie van de Waarheid. Met onduidelijke definities en bevoegdheden die erop gericht zijn de oppositie te neutraliseren. Bovenaan staat werkelijk een sublieme versie van de typisch Orwelliaanse leugen. De verordening is gericht op, ik citeer, de bescherming van de vrijheid en de pluriformiteit van de media. Ik concludeer, deze Europese Unie verwordt tot een totalitair regime. Moge onze kleinkinderen ons vergeven dat we het zo uit de hand hebben laten lopen. Mohammed Chahim, namens de S&D-Fractie . – Voorzitter, toen eind 19e eeuw het nieuwe Philips naar een nieuwe thuisbasis zocht, kwamen ze in Helmond terecht. Een stad, mijn stad, met heel veel economische activiteit. Het innovatieve Philips stond te popelen om hun gloeilampen vanuit Helmond aan de man te brengen. Er was echter een probleem: de gevestigde bedrijven in Helmond zagen Philips niet zitten. Zij overtuigden het stadsbestuur dat zo'n nieuwkomer alleen maar onrust zou veroorzaken. Ze beloofden zekerheid, werkgelegenheid en wilden geen verandering. En Philips? Die vertrok naar Eindhoven. Bijna tachtig jaar later kreeg het stadsbestuur een keiharde reality-check. De industrie in Helmond was grotendeels vertrokken, terwijl Philips in Eindhoven maar bleef groeien en uitbreiden. Om de Helmondse werkloosheidscrisis tegen te gaan, vroeg het stadsbestuur Philips alsnog een fabriek te openen in Helmond. En de dominante industrie uit het verleden? Daar blijft maar weinig van over. Die lieten de stad en heel veel Helmonders achter. Helmond had helaas de boot gemist en eigenlijk is er niks zo speculatiefs als denken dat de grote spelers van vandaag er over vijftig jaar weer zijn. De geschiedenis bewijst dat keer op keer. Dus laten wij als Europa die fout voorkomen, zodat we niet jaren later er alsnog alles aan moeten doen om de bedrijven hiernaartoe te halen. Dat kan nu. Door ons te richten op de toekomst en niet op bepaalde of enkele belangen. Dat betekent een lagere energierekening, de deuren niet langer openhouden voor fossiel, betere investeringscapaciteit, maar vooral een blik op de toekomst. Een blik naar voren. Brigitte van den Berg (Renew). – Voorzitter, in de regio waar ik vandaan kom, zijn hele mooie nieuwe bedrijven gestart. Bijvoorbeeld een bedrijf dat eerst pijpen maakte voor olie en gas. Of een bedrijf dat eerst normaal afval weggooide en daar nu nieuwe grondstoffen van maakt. En bijvoorbeeld een bedrijf dat van zeewier groene meststof maakt en een bedrijf dat van pijpen die eerst voor olie en gas waren, nu pijpen maakt voor waterstof. Allemaal van het Just Transition Fund waar Europa in geïnvesteerd heeft. Dus daarmee wil ik Europa complimenteren. Van al die bedrijven krijg ik echter ook te horen: wat was het een ontzettend ingewikkeld proces en wat staan de regels ons nog vaak in de weg. Bijvoorbeeld, wat staat een pragmatische definitie van waterstof ons in de weg om massaal groene waterstof te gaan produceren. Of wat staan de regels voor einde-afvalstatus ons in de weg om echt die circulaire toekomst te bouwen. Of wat staan boeren veel regels in de weg om te gaan innoveren en groenere meststoffen te gebruiken. Dus laten wij, Voorzitter, commissaris, niet het Europa zijn van de gevestigde belangen, maar het Europa van de innovatie, waar ideeën de ruimte krijgen, waar vernieuwing de ruimte krijgt. Niet per se met minder regels, maar wel met toekomstgerichte regels... (De Voorzitter ontneemt de spreker het woord) Marc Botenga (The Left). – Voorzitter, commissaris, het contrast met wat u vertelt en de buitenwereld is af en toe toch wel groot. U spreekt hier over een leidende rol van de Europese Unie voor de groene industrie. Nadat we echter Audi in Brussel een CO 2- neutrale fabriek hebben zien sluiten, dreigt ArcelorMittal nu in Gent hun Steelanolfabriek op te geven. En dat ondanks steun van de Europese Investeringsbank: een Europese subsidie van naar ik meen 262 miljoen euro. Als we zo verder gaan, zitten we straks in Europa zonder groene industrie, zonder industrie, zonder jobs, zonder knowhow. Terwijl Europa industrieel wegzinkt in een moeras, blijft u eigenlijk vasthangen aan een marktlogica die onze industrie in feite al jarenlang ondermijnt. Wat zie ik? Nog altijd geen verplichting voor multinationals om hun winsten te herinvesteren, geen moratorium op fabrieksluitingen, geen bindende regels over wat en hoe te produceren en geen stem voor de mensen die daar effectief werken, vakbonden, arbeiders, burgers. We hebben een andere aanpak nodig. Neem dat publiek in handen. Kris Van Dijck (ECR). – Voorzitter, commissaris, vandaag gaat ons beleid nog te veel de mist in. Ik betreur dat. Ten eerste moeten we beseffen dat een transitie die noodzakelijk is, zich niet van vandaag op morgen voltrekt. Ook Kopenhagen is niet op één dag gebouwd. Maar laat "best" niet in de weg staan van "beter". Fnuik, bijvoorbeeld, de business case voor blauwe waterstof niet door beperkende regulering die enkel groene waterstof omarmt. Ten tweede, omarm technologieneutraliteit. De industrie smeekt erom. Ik herhaal ook mijn oproep voor een stabiel beleidskader voor kernenergie. Investeerders willen hierin duidelijkheid. Ten derde, bewaak het gelijke speelveld op de interne markt. De versoepeling van staatssteunregels zijn nefast voor de kleine lidstaten. Tot slot, heel wat investeringen in decarbonisatie worden nu door het strikt regelgevend kader uitgesteld. Ik hoor het dagelijks en het kost bovendien niks. Tegemoetkomen, commissaris, aan deze vier punten zullen een investering in schone technologie ondersteunen. Mohammed Chahim (S&D). – Voorzitter, uit onderzoek blijkt dat bijna alle Nederlanders te veel PFAS in hun bloed hebben. Ik vrees dat dat ook voor heel veel Europeanen geldt. Vorig jaar heb ik zelf ook zo'n test gedaan en de resultaten waren zorgwekkend. Want zeg je chemie, dan zeg je PFAS, dan zeg je pesticiden en microplastics. Tweederde van de Nederlanders wil dat de overheid met strengere wetgeving komt. Ik hoop dat de Commissie echt gaat luisteren en niet zoals vandaag met een rapport of met een voorstel komt om rapportageverplichtingen van bijvoorbeeld make-up-bedrijven te schrappen. In feite maakt de Commissie het nog makkelijker om giftige stoffen te gebruiken. Gelooft u echt dat dát is wat de mensen willen? Winst ten koste van gezondheid? Willen we de chemiesector in Europa helpen, dan moeten we af van onze energie-afhankelijkheid. Waar de bedrijven echt tegenaan lopen is een vol elektriciteitsnet. Investeringen in het net, dat is wat de industrie vraagt. Een Europese investeringsagenda voor de chemie om te vergroenen. Toegang tot groene moleculen. Want chemie kan dus ook waterstof, biologisch afbreekbaar plastic of chemische recycling zijn. Allemaal cruciaal voor onze industriële toekomst. Wat losse ideeën op papier, een nietje er doorheen, dat is niet wat wij een actieplan noemen. Daar redden we het niet mee. Een actieplan, zonder de benodigde investeringen, is voor de chemiesector wat een lege reageerbuis is voor een onderzoeker: je kan ernaar blijven kijken, maar er gebeurt niets. Kathleen Van Brempt (S&D). – Voorzitter, collega's, duizend. Minstens. Dat is het aantal slachtoffers in Gaza, sinds 26 juni 2025, de dag waarop de Commissie en de Raad het conflict in het Midden-Oosten bespraken. Duizend levens en het merendeel daarvan vrouwen en kinderen. Met duizenden en duizenden levens die vandaag verder op het spel staan door de honger en ontbering die de regering Netanyahu bewust creëert en organiseert. In Europa ligt er een rapport dat ons toelaat om druk uit te oefenen, om sancties te nemen en het geweld te doen stoppen. Maar er kwam niets. Wel, het is te zeggen, een brief van de regeringsleiders om vriendelijk te vragen humanitaire hulp toe te laten. Nog geen dag later, nog geen dag later, stopt Netanyahu de voedselbedeling in Noord-Gaza. Het gebrek aan actie vanuit Europa is niet alleen intriest, het is een schandvlek. Het is onverklaarbaar, onverdedigbaar en onverantwoord. Hoe lang nog, Commissie? Nog duizend doden? Tweeduizend misschien?	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2025-07-09_NL.html	Johan Van Overtveldt (ECR). – Voorzitter, commissaris, collega's, we staan voor een omvangrijke oefening, want het is duidelijk dat het huidige MFK-kader geen oplossingen biedt voor hedendaagse noden en uitdagingen. We kijken dan ook uit naar de voorstellen die de Commissie volgende week gaat neerleggen. Zoals Mario Draghi glashelder heeft toegelicht: gemeenschappelijke schulden zijn niet de eerste prioriteit. Wat Europa wel dringend nodig heeft, zijn structurele hervormingen met als prioriteit een volwaardige kapitaalmarktenunie en krachtige stimulansen voor innovatie en ondernemerschap. Het is een illusie dat al onze structurele problemen op te lossen zijn door er simpelweg geld tegenaan te gooien. Integendeel, deze filosofie vergroot vaak juist nog de problemen. Meer middelen zonder hervormingen leiden tot stagnatie, niet tot vooruitgang. Wat onze burgers vandaag het meeste bezighoudt en waar de Europese Unie zonder twijfel een grote meerwaarde kan bieden, zijn defensie en migratie. Het zijn dan ook twee domeinen die in het nieuwe MFK centraal dienen te staan en dit vereist een grondige, kritische evaluatie van het volledige gamma aan bestaande programma's. We hebben investeringen nodig, maar vooral investeringen uit de private sector. Het is dan ook onze taak om de voorwaarden te scheppen om die investeringen uit te lokken. Tot slot ˗ en dit wordt ook in het verslag-Draghi zeer benadrukt - hebben we nood aan doordachte deregulering. Dat is wat we nodig hebben om terug te kunnen groeien. Anouk Van Brug (Renew). – Voorzitter, commissaris, minister, met de nieuwe meerjarenbegroting hebben we de kans om te bouwen aan een sterk Europa. Dan moeten we echter die kans wel grijpen. Dat doen we door fors te investeren in onze defensie, door samen wapens te produceren, onze infrastructuur te versterken en onze digitale veiligheid te vergroten. Ook door onze bedrijven en economie te laten groeien met meer ruimte voor innovatie, schone technologieën en een sterke maakindustrie. Door te bouwen aan technologische onafhankelijkheid van Amerika en China op het gebied van chips en AI, zodat Europa weer voorop loopt. Willen we dit betaalbaar houden, moeten we keuzes maken binnen de huidige begroting. Niet kiezen voor wat we altijd gedaan hebben, maar kiezen voor een meerjarenbegroting die vooruitkijkt naar een veilig en welvarend Europa. De keuzes zijn helder. Nu is het aan ons om lef te tonen en te kiezen voor de toekomst. Tom Vandendriessche (PfE). – Voorzitter, collega's, waar zouden homoseksuelen eigenlijk het veiligst over straat kunnen lopen? Is dat in Molenbeek of is dat in Boedapest? Toch zien we helemaal geen Europese parlementsleden in Molenbeek rondparaderen. Waar we hen ook nooit zien deugdpronken is in Riyad, Teheran of Islamabad. Deze hypocrisie bewijst dat het helemaal niet over gelijke rechten voor homoseksuelen gaat, maar wel over het propageren van een genderideologie. Dat lijkt wel de staatsreligie van deze Europese Unie geworden, met dogma's waar men niet aan mag twijfelen. Met rituelen, vlaggen, zoals we daarnet zagen, en pastoors om de kudde in de pas te laten lopen. Met rechtbanken om elke tegenspraak te criminaliseren. Dit is een liberale sharia die een totalitair eenheidsdenken wil opleggen en de lidstaten het recht wil ontnemen om eigen keuzes te maken. Laat iedereen toch leven zoals hij of zij dat wil. Stop met het opdringen van die genderideologie die de natuurlijke realiteit ontkent dat er enkel mannen en vrouwen zijn en helemaal geen 116 verschillende zogenaamde genders. Terwijl dit parlement over ideologische absurditeiten debatteert, worden we overspoeld door illegale migratie, desindustrialiseert Europa en staat de wereld in brand. De Europese Unie zou zich beter bezighouden met hetgeen voor onze burgers wel belangrijk is: veiligheid, vrede en welvaart. Hilde Vautmans (Renew). – Voorzitter, commissaris, collega's, ja, ik ben een van die 200 000 mensen die hebben meegelopen in de Pride in Boedapest. De Pride die Orbán met man en macht heeft proberen te verbieden door ons angst in te boezemen met boetes, gezichtsherkenning en arrestaties. Eigenlijk zijn dit toch praktijken die we niet mogen aanvaarden in een vrij Europa anno 2025. Gelukkig kreeg Orbán echter het omgekeerde van wat hij wou. Hij kreeg de grootste Pride aller tijden. Ik heb oma's en opa's mee zien marcheren met de hele, dappere lhbtqi-gemeenschap uit Hongarije. Samen hebben we – sorry, voor het woordgebruik – heel duidelijk gezegd: " Fuck off, Orbán″. Dat hebben wij daar gezegd in de straten van Boedapest. Samen droegen we de regenboogvlaggen met trots. Wat ik echter niet gezien heb, collega McGrath, is een moedige reactie van de Commissie. Commissaris Lahbib was daar. Ik heb u daar gemist. Ik had u daar gehoopt te zien, samen met Ursula, samen met vele anderen. Ik had echt gehoopt dat jullie een krachtig signaal zouden geven. We weten wat we moeten doen. We moeten Orbán zijn stemrecht ontnemen in de Raad. We moeten stoppen met hem te financieren en we moeten doen wat collega Wilmès heeft gezegd: een semester voor de rechtsstaat installeren voor alle landen. Wouter Beke (PPE). – Voorzitter, commissaris, collega's, tariefverhogingen zijn politieke placebo's. Dat zei professor Richard Baldwin. Economische nonsens die een politiek doel moet dienen. In tegenstelling tot president Trump geloven wij beter niet in deze placebo's. De focus van Europa moet zijn: het beschermen van onze welvaart, van onze jobs en het inkomen van onze mensen. Europa is niet gebaat bij escalatie. Een deal kan de schade voor onze bedrijven, kmo's en talloze jobs misschien ook beperken. Neem deze verantwoordelijkheid, commissaris, maar niet ten koste van één sector. Verdeel de lasten over de sectoren en over de lidstaten. Maar ook met een deal moeten wij als Europa volop investeren in onze economie, onze onafhankelijkheid en onze concurrentiekracht. Het IMF berekende dat de Europese handelsbelemmeringen ons jaarlijks 1 700 miljard EUR kosten. Het wegwerken daarvan kan 3 800 EUR per Europeaan opbrengen. Dus, commissaris, deal of geen deal? Europa moet onze jobs, onze welvaart en het inkomen van onze mensen beschermen. Ingeborg Ter Laak (PPE). – Voorzitter, commissaris, collega's, gisteren is de deadline voor het handelsakkoord met de EU verschoven naar 1 augustus. Uitstel geeft aan dat er hoop is op een deal. Deze extra onderhandelingen zijn belangrijk om er samen uit te komen. Als dit één ding aangeeft, dan is het wel dat we als Europa zo snel mogelijk op eigen benen moeten staan. De VS kan niet zonder ons en wij kunnen niet zonder hen. Wij zijn een markt waar de VS vele afhankelijkheden heeft. Daarom moeten wij niet over ons heen laten lopen en tegenmaatregelen voorbereiden. Wij moeten bereid zijn om even onze tanden te laten zien. Wij willen geen handelsoorlog, dat creëert alleen maar verliezers en geeft China en Rusland alleen maar meer speling op veiligheidsgebied. Dat is net wat zij willen: een zwakke trans-Atlantische band. Dat laten wij ons niet gebeuren. Liesbet Sommen (PPE). – Voorzitter, commissaris, collega's, gezondheid is een basisrecht en wij spreken al maanden over paraatheid tegen de militaire dreiging op onze oostflank en de economische dreiging op onze westflank. Natuurlijk meer dan terecht, want defensie en economische onafhankelijkheid zijn twee essentiële pijlers van onze Unie en die verdienen heel veel aandacht en middelen. Gezondheid verdient dat echter ook, want daarom komt deze strategie geen dag te vroeg: medisch materiaal, geneesmiddelen samen aankopen en opslaan. Dat is een kwestie van logica en een kwestie van efficiëntie. Wij moeten echt die ingeslagen weg, die paradigmashift die de EU heeft gedaan sinds corona, volgen. We moeten daar blijven op inzetten en we moeten dringend werk maken van een sterk Europa op het vlak van gezondheid. Voorraden aanleggen voor noodgevallen, dat is één ding. Beschikbare en betaalbare geneesmiddelen voor alle Europeanen, is echter het volgende. Op dat punt ligt er nog heel veel werk op de plank. Ingeborg Ter Laak, namens de PPE-Fractie . – Voorzitter, commissaris, collega's, de vredesdeal van Congo en Rwanda leidt hopelijk tot het verminderen van de gevechten in de DRC, waar inmiddels duizenden mensen vermoord zijn en nog eens honderdduizenden gevlucht. Deze gevechten moeten echt stoppen. Binnen de vredesdeal is er ruimte voor plannen om Congolese mineralen te gaan verhandelen, mogelijk met de VS als investeerder. Deze mijnen zouden komen naast de mijnen van bijvoorbeeld al de Chinezen en de Russen die daar ook actief zijn. Het belangrijkste met deze metalen is dat de economische welvaart terugkomt bij de Congolezen zelf. Het land moet niet leeggeroofd worden door buitenlandse inmenging. De EU lijkt aan de zijkant te hebben gestaan bij het maken van deze deal. Daarbij is het belangrijk dat de EU nu de situatie blijft monitoren en kijkt hoe Europa met Congo als rechtmatige eigenaar van de kritieke materialen, een partnerschap kan afsluiten met voordelen voor zowel Congo als Europa. Marit Maij, namens de S&D-Fractie . – Voorzitter, ik ontmoette haar vorige maand in Congo, een meisje van vijftien. Thuis verkrachtte een bendelid haar zo bruut dat ze in het ziekenhuis geholpen en gehecht moest worden. Ze wilde graag zo snel mogelijk terug naar huis om weer naar school te gaan. Want wiskunde, dat vindt ze het leukst. Maar ze durft niet meer naar huis. Ze vraagt mij of ik kinderen heb. Ja, ik heb twee kinderen. Zij wil later geen kinderen meer, want ze vertrouwt mannen niet. Ze weet niet of ze hen ooit nog kan vertrouwen. Seksueel geweld tekent voor het leven. Toch rept dit vredesakkoord met geen woord over rechtvaardigheid en restitutie voor slachtoffers in het conflict. Dat er een vredesakkoord ligt, is een belangrijke stap, maar het richt zich niet op de oorzaken van het conflict: de economische ongelijkheid, de illegale mijnbouw en ook de verantwoordelijkheid van M23. Er moet meer humanitaire hulp komen, vooral voor de slachtoffers van het seksueel geweld. De internationale gemeenschap moet zich ook richten op de oorzaken van het conflict en de daders van oorlogsmisdaden vervolgen en berechten. Wouter Beke (PPE). – Voorzitter, commissaris, collega's, begin dit jaar geleden laaide het geweld in Oost-Congo opnieuw gruwelijk op. We zagen de gruwelijke beelden op televisie. Maar eigenlijk zien we al dertig jaar deze gruwelijke beelden op televisie. Nu is er een vredesdeal getekend. Dat is op zich een goede stap, maar toch ook een stap met een aantal vragen. De eerste vraag, mijnheer de commissaris, was: waar is Europa in dit conflict? Waar zaten wij? Was dit een vredesdeal of was dit een mineralendeal en zal op het eind van de rit alleen nog de mineralendeal overblijven en zal de vredesdeal opnieuw verdwijnen? Ik denk dat dat een cruciale vraag is. Een vraag die wij als Europa misschien nog in de juiste richting kunnen duwen door ervoor te zorgen dat we in de toekomst wel mee aan die tafel gaan zitten. Want daar is wel een vrede getekend, maar een aantal cruciale spelers, collega's, geven niet thuis. De rebellengroep M23 zegt: wij voelen ons niet gehouden en gebonden aan deze vredesdeal. Terwijl dat dan natuurlijk wel de essentie van de zaak is. Voorzitter, commissaris, collega's, ik roep iedereen op en ik roep u ook op. Ik roep de Europese Unie op. Ik roep de hoge commissaris, de hoge vertegenwoordiger op om samen meer aandacht te besteden aan dit conflict. Een conflict dat al decennialang woedt, een conflict dat al miljoenen doden heeft gevraagd, een conflict - u heeft dat zelf al aangehaald - dat 2,5 miljoen intern verplaatsten, alleen al in die regio, met zich meebrengt. Er is vandaag een vredesdeal. Dat kan positief uitpakken. Zorg ervoor dat het geen mineralendeal wordt zoals in Oekraïne. Dat kunnen we alleen maar doen door zelf als Europa mee aan tafel te zitten, omdat het in ons belang is. Marit Maij, namens de S&D-Fractie . – Voorzitter, commissaris, mevrouw de minister, vorige week gold code rood in het zuiden van Europa vanwege het warme weer. Maar voor meer dan honderd landen, die in vlammende schulden leven, is het al heel lang code rood. Wij waren in het hete Sevilla voor de internationale conferentie over ontwikkelingsfinanciering. Zonder standpunt van het Europees Parlement wel te verstaan, omdat de rechterflank hier in het Parlement het verslag eerst verzwakte en daarna ook nog wegstemde. En dan vervolgens ook applaudisseerde, terwijl in werkelijkheid miljoenen mensen overlijden omdat er minder hulp naar ontwikkelingslanden gaat, meer dan 700 miljoen mensen in extreme armoede leven en dat aantal al decennia toeneemt. Honderd landen betalen meer aan schulden en rente dan zij beschikbaar hebben in hun begroting voor sociaal beleid, gezondheid en infrastructuur bij elkaar. Het systeem is stuk. In 2025 zijn er wereldwijd een recordaantal van meer dan 3 000 miljardairs. Dit systeem produceert elke keer meer miljardairs, terwijl er mensen ook sterven van de honger. Dit systeem is moreel corrupt en daarom is het zo pijnlijk dat dit Parlement geen standpunt heeft ingenomen en dat de Europese Commissie ook een sterretje heeft geplaatst bij de paragrafen over internationale schuldenverlichting en de hervorming van het internationale financiële systeem. De volgende stap is nu aan de slag te gaan met de uitvoering van het slotdocument van de conferentie over ontwikkelingsfinanciering, en het internationale systeem, dat stuk is, te gaan repareren. Want we hebben nog steeds de kans om het te repareren en die kans moeten we niet laten lopen. Wouter Beke, auteur . – Voorzitter, commissaris, collega's, al meer dan een jaar wordt onze landgenoot Joseph Figueira Martin onterecht vastgehouden in de Centraal-Afrikaanse Republiek. Al 411 dagen, 411 nachten worden hij, zijn familie, zijn vrienden gekweld door onzekerheid. Al die tijd wordt hij gefolterd, geïsoleerd, met de dood bedreigd, zonder enig toekomstperspectief. Het spreekt voor zich dat zijn fysieke en mentale gezondheid met rasse schreden achteruitgaat. En waarom? Wel, Joseph Figueira Martin kwam zich voor een humanitaire organisatie inzetten om de lokale bevolking te ondersteunen op het vlak van gezondheidszorg en onderwijs. Zoals steeds in zijn professionele loopbaan, met een passie voor de regio en het geloof in een betere toekomst voor gewone mensen. Maar dat was buiten de Wagnergroep gerekend. Collega's, we kennen allemaal de verhalen van deze paramilitaire organisatie die vanuit Rusland heel wat gruwelen in de wereld wist te verspreiden. Ook Joseph Figueira Martin werd ontvoerd door de Wagnergroep en onterecht beschuldigd van spionage en terrorisme. Deze beschuldigingen werden overgenomen door de Centraal-Afrikaanse autoriteiten zonder enig bewijs. Al 411 dagen lang zonder reden, zonder bewijs, opgesloten, gemarteld. Dat moeten wij een halt toeroepen. Daarnaast is ook de Russische invloed in de Centraal-Afrikaanse Republiek zorgwekkend en teistert die niet alleen Joseph Figueira Martin, maar ook tal van anderen. Het gaat niet alleen om hardhandige repressie via de Wagnergroep, maar ook om uitgebreide desinformatiecampagnes met als doel Europa te verzwakken. Net nu we onze steun herbevestigen om de veiligheidsdiensten in het land daar te ondersteunen. Collega's, er is al heel veel werk aan de winkel in de Centraal-Afrikaanse Republiek en dat zal stap voor stap moeten gebeuren. Een eerste stap is de vrijlating van deze onschuldige Europese staatsburger, die enkel met de meest nobele bedoelingen zijn expertise kwam delen in het land. Ik vraag jullie morgen allemaal massaal deze resolutie te ondersteunen, zodat Joseph Figueira Martin na meer dan een jaar onterechte opsluiting terug naar huis kan. Zijn familie en hijzelf zullen u danken. Kathleen Van Brempt, namens de S&D-Fractie . – Voorzitter, collega's, al meer dan een jaar zit Joseph Figueira Martin vast in de Centraal-Afrikaanse Republiek, gekidnapt door de Wagnergroep, vastgehouden, gefolterd, bedreigd met de dood. En hij zit daar nog steeds. Hij riskeert een levenslange celstraf op basis van valse beschuldigingen, zonder proces, zonder rechtvaardigheid. Collega's, dit is meer dan een persoonlijke tragedie. Het is een aanval op een Europese burger en een aanval op het internationaal recht en de mensenrechten. We roepen de autoriteiten van de Centraal-Afrikaanse Republiek op om Joseph onmiddellijk vrij te laten en hem ook dringende medische hulp te geven. Collega's, het is tijd om Joseph naar huis te brengen. Bert-Jan Ruissen, auteur . – Voorzitter, beste collega's, de christenen in Syrië zijn bang, heel erg bang. En dat geldt ook voor andere bevolkingsgroepen, zoals de alawieten en de druzen. Al-Julani, die zich tegenwoordig al-Sharaa laat noemen, mag dan inmiddels keurige pakken dragen en door veel westerse leiders als een held worden ontvangen, dat maakt van Syrië nog geen land waar het voor minderheden goed toeven is. De gruwelijke aanslag op de Mar Elias-kerk in Damascus en het geweld tegen de alawieten en de druzen bewijzen het tegendeel. Wat moet Europa nu doen? In elk geval niet langer genoegen nemen met vage beloftes, maar eisen dat alle daders worden opgepakt en berecht en het jihadistisch geweld stopt en dat minderheden worden beschermd en gelijke rechten krijgen. Ik denk aan grondwettelijke erkenning van het Aramese volk, de Aramese taal en bescherming van het Aramees als cultureel erfgoed. En natuurlijk ook zo snel mogelijk vrije en eerlijke verkiezingen. Maakt al-Sharaa hier onvoldoende werk van, dan moeten wij de sancties maar opnieuw opschorten en de toegezegde steun ook opschorten. Ik bedoel: de sancties weer opnieuw instellen. Want al-Sharaa moet nu laten zien dat hij de angst die er is onder christenen en anderen, serieus neemt en daadwerkelijk wil investeren in een vreedzame samenleving.	European Parliament Verbatim Report
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-10-2025-07-10_NL.html	Bert-Jan Ruissen (ECR). – Voorzitter, geachte commissaris, beste collega's, bij een debat als vandaag is het goed om ons te realiseren dat de landbouw een unieke sector is. Ze werkt immers in en met de natuur en we weten allemaal hoe grillig die natuur kan zijn. En ze zorgt voor ons dagelijks voedsel. De grondleggers van de Europese Unie realiseerden zich dat heel goed en namen daarom niet voor niets een apart artikel op over de landbouw in het Verdrag. Wat is nu nodig om de belangrijke rol van de landbouw veilig te stellen voor de toekomst? Ik noem drie punten. Allereerst zorgen voor een robuuste en geoormerkte landbouwbegroting. Ten tweede, zorgen voor een gelijk speelveld en ten derde, zorgen voor werkbare regels. Ik denk aan de noodzaak om de nitraatrichtlijn te herzien. Het Parlement heeft zich daar al over uitgesproken. En ik denk ook aan de noodzaak om te snijden in rapportageverplichtingen. We hebben immers van boeren te veel boekhouders gemaakt. Een boer moet gewoon boer kunnen zijn. Ton Diepeveen (PfE). – Voorzitter, commissaris, collega's, de Europese landbouw zit klem. De Green Deal heeft de sector op slot gezet. En wat boeren nodig hebben is niet méér ideologie, maar ruimte voor voedselzekerheid, verdienvermogen en de vrijheid om te boeren. Het idee van één groot landbouwfonds met meer centralisatie is geen oplossing. Wat nodig is, is het terugdringen van de overregulering die innovatie blokkeert en ondernemerschap verstikt. Innovatie, dat is de sleutel, ook binnen de landbouw. Of het nu gaat om renure, precisielandbouw en NGT's of om technieken die nog ontwikkeld moeten worden, we moeten ruimte geven. We moeten niet gaan remmen. Ik reken op de Commissie om bestaande wetgeving snel aan te passen, zodat innovatie mogelijk wordt, vandaag en morgen. Wat boeren nodig hebben is geen politieke labyrint, maar een duidelijk en werkbaar regelgevend kader. Alleen als we deze wijzigingen doorvoeren, versterken we hun concurrentiekracht, want zonder een duidelijk toekomstperspectief komt er geen nieuwe generatie boeren. Ik wens u succes, commissaris. Barbara Bonte (PfE). – Voorzitter, beste commissaris, beste collega's. Het Gemeenschappelijk Landbouwbeleid moet de boer centraal stellen en niet de bureaucratie. Onze landbouwers eisen minder dogmatische regels, minder onnodig papierwerk en meer vertrouwen. Laat onze boeren focussen op hun kerntaak: ons de beste producten van de hoogste kwaliteit bezorgen. Wij pleiten voor echte steun aan innovatie. Technieken zoals renure en vooral nieuwe genomische technieken, de zogenaamde NGT's, moeten volop ontwikkeld en toegepast kunnen worden, want zij maken de landbouw duurzamer en efficiënter. Daarnaast is ook eerlijke concurrentie essentieel. Producten van buiten de EU moeten aan dezelfde normen voldoen als die van onze boeren. Wederkerigheid in handelsbeleid is essentieel. Ook mogen gewasbeschermingsmiddelen niet zomaar verboden worden zonder haalbare en betaalbare alternatieven, want dat is onwerkbaar en oneerlijk. Tot slot moet de Green Deal weg. Groene ideologie mag onze landbouw niet ondergraven. Boeren verdienen rechtszekerheid en een eerlijk toekomstperspectief. Raquel García Hermida-Van Der Walle, namens de Renew-Fractie . – Voorzitter, commissaris, als Spanjaard van geboorte heb ik de transformerende kracht van het cohesiebeleid van onze Unie gezien en ervaren. Investeren in elke regio, zodat elke Europeaan een eerlijke kans heeft op een beter leven. Als Friezin door eigen keuze heb ik het belang ingezien van minderheidstalen voor je identiteit, voor je "mienskip". Als overtuigd Europeaan ben ik ervan overtuigd dat we voor beide meer kunnen doen, dat we ons cohesiebeleid kunnen versterken, zodat Europeanen naast het recht om te verhuizen ook het recht krijgen om te blijven daar waar zij zich thuis voelen, en dat we de kwestie van minderheidstalen kunnen integreren in de wetgeving van de Europese Unie. Lidstaten zouden niet langer de aanbevelingen van de Raad van Europa kunnen negeren als we de minderhedenverdragen in de Europese wetgeving zouden integreren. Dit initiatief laat zien dat onze burgers geven om cohesie en om de rechten van minderheden. Daarom roep ik de Commissie op om onze burgers serieus te nemen.	European Parliament Verbatim Report

Subsets and Splits

No community queries yet

The top public SQL queries from the community will appear here once available.