id
int64 1
12.6k
| class_label
stringclasses 634
values | wiki_id
stringlengths 2
7
| wiki_url
stringlengths 32
160
| wiki_title
stringlengths 1
102
| wiki_full_text
stringlengths 62
295k
| context_paragraph
stringlengths 5
17.4k
⌀ | keyword_count
int64 0
21
| keywords_used
stringlengths 14
77
|
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
365 | OrganizeAction | 1259716 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Matthew%20Festing | Matthew Festing | Matthew Festing OBE, (Londen, 30 november 1949 – Valletta, 12 november 2021) was de 79e grootmeester van de Soevereine Militaire Hospitaalorde van Sint-Jan van Jeruzalem, Rhodos en Malta. Hij trad aan in 2008 en nam begin 2017 ontslag.
Grootmeester
Na zijn gelofte als ridder van Gratie en Devotie te hebben afgelegd werd hij "Fra' Matthew Festing" genoemd. Hij volgde op 11 maart 2008 zijn overleden landgenoot Fra' Andrew Bertie als grootmeester op. Hij verwierf daarmee de rang van prins en staatshoofd, ook al bezit de orde geen grondgebied meer. Hij werd voortaan als "Uwe Eminente Hoogheid" aangesproken. Ook de formule "Meest Nederige Dienaar van de Armen van Jezus Christus" maakte deel uit van zijn titel, een verwijzing naar de in de orde heersende gewoonte om van "onze heren de armen en zieken" te spreken.
Festing werd door de Complete Staatsraad van de orde gekozen en legde in de handen van de kardinaal-patroon van de orde, kardinaal Pio Laghi, de eed af. Hij was de tweede Brit op deze hoge post en werd in de pers een verrassende keuze genoemd. De meeste van zijn voorgangers waren Spaanse en Italiaanse edellieden uit oude grafelijke families.
Festing was sinds 1993 de grootprior van de Engelse Grootpriorij van de Orde van Malta en had veel ervaring met het organiseren en leiden van humanitaire missies. Hij nam persoonlijk de leiding op zich van missies in het door oorlog en terreur geteisterde Kosovo, Servië en Kroatië. De vrome katholiek leidde ook bedevaarten van zieken en gehandicapten naar Lourdes.
Levensloop
Festing komt uit een oude katholieke familie. Zijn vader was veldmaarschalk Francis Festing en zijn moeder, Mary Cecilia Festing, geboren Riddell, komt uit een van de oude anglokatholieke families die eeuwen van achterstelling hebben getrotseerd. Hij stamt af van de zalig verklaarde katholieke martelaar Sir Adrian Fortescue, ook een ridder van Malta, die in 1539 vanwege zijn trouw aan de paus werd geëxecuteerd.
Festing groeide op in Egypte en Singapore en was net als zijn vader beroepsofficier, hij diende in het exclusieve garderegiment van de Grenadier Guards en bereikte de rang van kolonel. Hij studeerde kunstgeschiedenis aan het St John's College in Cambridge en werkte jarenlang als expert bij het veilinghuis Sotheby's. Hij werd benoemd tot plaatsvervangend lord lieutenant van Northumberland en werd met de rang van officier in de Orde van het Britse Rijk opgenomen.
In 1977 werd de niet-adellijke Mathew Festing een ridder van Magistrale Gratie in de Orde van Malta. In 1988 werd hij bevorderd tot rechtsridder. In 1991 legde hij de geloften van kuisheid en gehoorzaamheid, de zogenaamde lagere wijdingen, af en werd hij een van de ridders van Obediëntie, de ruggengraat van de Orde van Malta. Hij was bekend om zijn encyclopedische kennis van de geschiedenis van de Orde van Malta en om zijn organisatievermogen. Zijn verkiezing kwam op een moment dat de orde, die tijdens de regering van zijn voorganger sterk aan belang had gewonnen in de islamitische wereld, in diskrediet werd gebracht door moslimfundamentalisten die de caritatieve orde met de kruistochten en complotten tegen de islam in verband brachten. Al Qaida riep zelfs op tot terreuraanslagen tegen deze caritatieve orde.
Ontslag
Op 24 januari 2017 nam Festing, op verzoek van paus Franciscus, ontslag als grootmeester van de Orde van Malta. Dit was het gevolg van een conflict dat begon nadat bekend was geworden dat in 2005, onder verantwoordelijkheid van de grootkanselier van de orde, Albrecht Freiherr von Boeselager, in zijn vorige functie van verantwoordelijke voor de medische hulpactiviteiten van de orde, condooms waren verstrekt door hulporganisaties, ten behoeve van prostituees en seksslaven in Myanmar.
Von Boeselager werd door grootmeester Festing gevraagd om af te treden, hetgeen hij weigerde. Ook na een formeel bevel om op te stappen, op basis van de gelofte van gehoorzaamheid, weigerde Von Boeselager opnieuw. Daarop werd een procedure in gang gezet om Von Boeselager het lidmaatschap van de orde te ontnemen, wat tegelijk het verlies van zijn ambt zou betekenen.
Grootmeester Festing liet echter noteren dat de kwestie van de condooms al een hele tijd was uitgeklaard en geklasseerd. Er zouden dus mogelijk andere redenen spelen en in de media werden de volgende punten genoemd:
een interne ontevredenheid tegenover de grootmeester die, naast het officieel bestuursorgaan van de orde, een eigen groep medewerkers zou hebben opgericht, met wie hij de orde op autoritaire wijze bestuurde; tijdens de persconferentie gehouden op 2 februari 2017, geleid door Von Boeselager, gaf deze dit element aan als een belangrijke factor van dispuut tussen de grootmeester en leden van de soevereine raad;
een strijd tussen 'conservatieven' (gesterkt door de benoeming als hun patroon van kardinaal Raymond Leo Burke) en een groep 'progressisten' ondersteund door de staatssecretarie binnen het Vaticaan;
een inwendige strijd, waarbij de Duitse afdeling van de orde poogde grotere macht te verwerven ten nadele van de Engelstaligen;
een geheimzinnige strijd rond een bedrag van 120 miljoen Zwitserse franken die op een rekening in Liechtenstein of Zwitserland zou staan, waarvan de Orde van Malta een deel voor zich zou opeisen; op de persconferentie van 2 februari werd verklaard dat de orde met deze rekening niets te maken had; dit belet niet dat op 1 maart de grootkanselier berichtte dat een akkoord was bereikt met de houdster van de trust en 30 miljoen Zwitserse frank over een periode van zeven jaar aan de orde zou worden overgemaakt;
een peripetie in de strijd tussen paus Franciscus en de patroon van de Orde van Malta, kardinaal Raymond Leo Burke;
de zogenaamde Trio-affaire, waarbij in Frankrijk en België leden of vrienden van de Orde zouden betrokken zijn.
Grootkanselier Von Boeselager wendde zich tot paus Franciscus, omdat hij meende ten onrechte ontslagen te worden. Hij betoogde dat hij conform het beleid van de paus barmhartigheid had willen betrachten jegens mensen die niet geheel in staat zijn om volledig volgens de katholieke leer te leven. De paus zou daar kennelijk in zijn meegegaan en benoemde op 21 december 2016 een commissie om het ontslag van Von Boeselager te onderzoeken.
De paus liep hiermee voorbij aan de grootmeester en aan de geestelijke patroon van de orde, de conservatieve kardinaal Raymond Leo Burke, zijn grootste tegenstander binnen het Vaticaan. Het hoofdbestuur van de Maltezer Orde liet weten dat zij niet met deze commissie wilde meewerken, aangezien het ontslag een interne aangelegenheid van de soevereine orde betrof. De onpartijdigheid van de leden van de onderzoekscommissie werd in vraag gesteld, en de suggestie werd gemaakt dat het allemaal vrienden waren van de afgezette grootkanselier. De diensten van de staatssecretarie veroordeelden deze insinuaties.
Daarop besloot paus Franciscus dat grootmeester Festing dan maar moest opstappen en vroeg hem zijn ontslag in te dienen. Wat hij deed, tijdens een onderhoud met de paus op 24 januari 2017.
Na de aanvaarding van het ontslag van de grootmeester door de soevereine raad, werd het ad interim onmiddellijk waargenomen door de tweede in bevel, de groot-commandeur, de tachtigjarige Oostenrijker Ludwig Hoffmann von Rumerstein.
Een persbericht van het Vaticaan deelde ondertussen mee dat de paus een pauselijk afgevaardigde zou benoemen die de leiding van de Orde zou nemen en hervormingen zou doorvoeren. Het bericht deelde ook mee dat alle beslissingen die door de grootmeester en de algemene vergadering waren genomen vanaf 6 december 2016, als ongeldig werden beschouwd door het Vaticaan.
In een brief van 27 januari gericht aan de orde, bevestigde paus Franciscus dat hij een legaat zou aanstellen die de religieuze aspecten van de orde zou onderzoeken, terwijl hij bevestigde dat voor het overige de orde zijn soevereiniteit en zelfstandigheid behield.
Op 28 januari 2017 aanvaardde de soevereine raad van de orde bij meerderheid het ontslag van de grootmeester en bevestigde de grootcommandeur Ludwig Hoffmann von Rumerstein als luitenant-grootmeester. Vervolgens bevestigde de raad de nietigverklaring van de beslissingen genomen door de grootmeester sinds 6 december en herstelde von Boeselaer, met onmiddellijke ingang, in zijn vroegere functie. Enkele dagen later werd de verkiezing van een nieuwe grootmeester vastgesteld op 29 april 2017.
In maart 2017 gaf Festing in een interview te kennen dat het mogelijk was dat hij zou herverkozen worden en dat hij in dit geval de herverkiezing zou aanvaarden.
Half april liet het Vaticaan, bij monde van aartsbisschop Becciu aan Festing het bevel geworden om niet aan de algemene vergadering van 29 april deel te nemen. Festing legde dit bevel naast zich neer en vertrok op 27 april naar Rome. Om het gezichtsverlies minimaal te houden, herriep het Vaticaan het opgelegde verbod. Festing nam op 29 april deel aan de algemene vergadering en aan de verkiezing waarbij een luitenant-grootmeester werd verkozen.
Overlijden
Op 4 november 2021 was Festing aanwezig bij een dienst in de Sint-Janscokathedraal van Valletta. Enkele uren later werd hij ziek en werd hij overgebracht naar het ziekenhuis en aldaar overleed hij acht dagen later.
Zie ook
De Lijst van grootmeesters van de Maltezer Orde
Literatuur
Christof BOUWERAERTS, Tussen paus en grootmeester, in: Kerk en Leven, 18 januari 2017.
Engels geestelijke
Grootmeester van de Orde van Malta | Festing was sinds 1993 de grootprior van de Engelse Grootpriorij van de Orde van Malta en had veel ervaring met het organiseren en leiden van humanitaire missies. Hij nam persoonlijk de leiding op zich van missies in het door oorlog en terreur geteisterde Kosovo, Servië en Kroatië. De vrome katholiek leidde ook bedevaarten van zieken en gehandicapten naar Lourdes. | 1 | organiseren, beheren, superviseren |
11,251 | Attorney | 799560 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Claude%20Eerdekens | Claude Eerdekens | Claude Eerdekens (Ougrée, 13 mei 1948) is een Belgisch politicus en minister voor de PS.
Levensloop
Als doctor in de rechten aan de Universiteit van Luik, schreef hij zich als advocaat in bij het Bureau van Hoei. Vervolgens installeerde Eerdekens zijn advocatenkantoor in Seilles.
Als socialistisch militant werd hij in oktober 1970 tijdens zijn studies verkozen tot gemeenteraadslid van Seilles en werd onmiddellijk schepen. In 1972 werd hij burgemeester van Seilles en was daarmee toen de jongste burgemeester van België. Bij de gemeentelijke fusies van 1976 fuseerde Seilles met Andenne. Van deze gemeente is Eerdekens sinds 1977 burgemeester.
Van 1974 tot 1977 was hij provincieraadslid van Luik en vanaf 1985 zetelde hij als lid van de Kamer van volksvertegenwoordigers in het arrondissement Namen en ook in de Waalse Gewestraad en in de Raad van de Franse Gemeenschap. In deze laatste twee parlementen zetelde hij tot in 1995. Als lid van de Waalse Gewestraad was hij medeondertekenaar van het decreet om van Namen de hoofdstad van het Waalse Gewest en van de Waalse Regering te maken en hij keurde de staatshervormingen van 1988-1989 en van 1992-1993 mee goed. Tevens was hij zonder onderbreking van februari 1989 tot juni 2004 PS-fractieleider in de Kamer.
In juni 2004 werd Eerdekens benoemd tot minister van Openbaar Onderwijs en Sport in de Franse Gemeenschapsregering onder leiding van Marie Arena, waardoor hij ontslag moest nemen als volksvertegenwoordiger. In juni 2007 keerde hij terug naar de Kamer, waardoor hij moest stoppen als Franse Gemeenschapsminister en van 2008 tot 2009 was hij er quaestor. In juni 2009 verliet hij de Kamer alweer nadat hij Éliane Tillieux opvolgde in het Waals Parlement en in het Parlement van de Franse Gemeenschap. Bij de verkiezingen van mei 2014 was hij geen kandidaat meer om zich volledig om zijn burgemeesterschap te focussen.
Externe link
Fiche Eerdekens op connaitrelawallonie.be.
PS-politicus (België)
Belgisch volksvertegenwoordiger
Minister in de Franse Gemeenschapsregering
Burgemeester van Andenne
Burgemeester van Seilles
Luiks schepen (provincie)
Waals Parlementslid
Volksvertegenwoordiger van de Franse Gemeenschap | Levensloop
Als doctor in de rechten aan de Universiteit van Luik, schreef hij zich als advocaat in bij het Bureau van Hoei. Vervolgens installeerde Eerdekens zijn advocatenkantoor in Seilles. | 1 | advocaat, juridisch adviseur, rechtskundig vertegenwoordiger |
2,765 | ShoppingCenter | 509558 | https://nl.wikipedia.org/wiki/De%20Baarzen | De Baarzen | De Baarzen is een wijk in de Nederlandse gemeente Vught. Deze wijk is in de jaren zeventig gebouwd. Deze wijk heeft een eigen winkelcentrum met een supermarkt.
De Baarzen telt ongeveer 3300 inwoners en telt drie basisscholen en voorheen één middelbare school, het Maurick College voor het vmbo. Deze locatie van het Maurick is inmiddels opgeheven en de leerlingen zijn overgeplaatst naar de hoofdlocatie. De Openbare Jenaplan Basisschool De Lichtstraat werd in 1982 opgericht door een aantal ontevreden ouders in de wijk. Ze hadden kritiek op het Vughtse onderwijs en startten een speciale school (Jenaplan) op die speciale aandacht geeft voor de leerling. Daarnaast is er nog een RK basisschool De Baarzen en een SBO basisschool Hertog van Brabantschool.
De Baarzen staat in Vught bekend om zijn natuurpark De Kwebben. Dit park ligt midden in de wijk.
Externe links
Website gemeente Vught
Wijk in Vught | De Baarzen is een wijk in de Nederlandse gemeente Vught. Deze wijk is in de jaren zeventig gebouwd. Deze wijk heeft een eigen winkelcentrum met een supermarkt. | 1 | winkelcentrum, shoppingmall, koopcentrum |
10,963 | Notary | 254440 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Avenhorn | Avenhorn | Avenhorn (dialectische uitspraak ook wel Avehorre) is een dorp in de gemeente Koggenland, in de Nederlandse provincie Noord-Holland. Het dorp heeft ongeveer inwoners.
Geschiedenis
Avenhorn was tot 1 januari 1979 een zelfstandige gemeente. Tot die gemeente behoorden sinds 13 april 1854 ook de dorpen Grosthuizen en Scharwoude en verder behoorde Oostmijzen tot de gemeente. In 1979 fuseerde Avenhorn met Berkhout, Oudendijk en Ursem tot de gemeente Wester-Koggenland, die per 1 januari 2007 met Obdam fuseerde tot de gemeente Koggenland.
Avenhorn heette van oorsprong anders, in 1396 komt de plaatsnaam voor als Lutticdrecht. De huidige plaatsnaam komt een eeuw later pas voor het eerst voor, in 1494 werd het geschreven als Avenhoorn. Er wordt van uitgegaan dat Avenhorn hoek van Ave betekent.
Vanaf de jaren zeventig van de twintigste eeuw kent Avenhorn een gestage en vooral in de jaren negentig en begin 21e eeuw een sterke groei en zijn de dorpen De Goorn en Avenhorn geheel aan elkaar gegroeid. Avenhorn vormt dan ook samen met het dorp De Goorn de hoofdplaats van de gemeente Koggenland. Op de grens met De Goorn ligt tegenwoordig het winkelcentrum, Vijverhof genaamd. De voornaamste bron van inkomsten is tegenwoordig vooral administratieve en zakelijke dienstverlening waar het vroeger, rond en voor 1950, landbouw en veeteelt was. Avenhorn kende destijds dan ook een land- en tuinbouwveiling, die per boot te bereiken was. Van deze veiling is alleen de kade nog over, het oude centrum van het dorp. Hoewel de meeste winkels zijn verdwenen uit het centrum, zijn het West en het Hoog nog altijd het uitgaanscentrum en de hoofdstraat van Avenhorn. Sinds de jaren negentig van twintigste eeuw is bij dat centrum ook een groot deel van de buurtschap Kathoek betrokken. Aan het West bevindt zich ook de opvallende Groene Kerk. De oorspronkelijk groen gekleurde toren van de kerk dateert van 1642 maar moest in 1914 herbouwd worden.
Notarishuis
Een bijzonder gebouw is het Notarishuis in Avenhorn, gelegen aan de West 1. Zoals uit de gevelsteen blijkt, is de eerste steen gelegd op 18 juni 1852. Daarmee is het een van de oudere bouwwerken van deze plaats. Oorspronkelijk praktiseerde hier de notaris Joan Pan, geboren in Hoorn, die het pand liet bouwen. Het typische gebouw met balkon op de eerste verdieping was woon en praktijkpand.Achtereenvolgens waren er verschillende notarissen werkzaam. Dit is bijzonder, omdat het maar een kleine plaats is. Als laatste oefende notaris Kleuters de praktijk uit. Intussen veranderde de functie naar woonhuis maar is vrijwel ongeschonden de tijd doorgekomen.
Geboren
Jan Koopman (1919-1997), pater en anti-abortusactivist
Gerrit Koning (1933), schaatser
Sonja Bakker (1974), gewichtsconsulent
Martine de Jong (1975), schrijfster en columniste
Jetse Bol (1989), profwielrenner
Zie ook
Lijst van burgemeesters van Avenhorn
Lijst van rijksmonumenten in Avenhorn
Plaats in Noord-Holland
Voormalige gemeente in Noord-Holland
Geografie van Koggenland | Notarishuis
Een bijzonder gebouw is het Notarishuis in Avenhorn, gelegen aan de West 1. Zoals uit de gevelsteen blijkt, is de eerste steen gelegd op 18 juni 1852. Daarmee is het een van de oudere bouwwerken van deze plaats. Oorspronkelijk praktiseerde hier de notaris Joan Pan, geboren in Hoorn, die het pand liet bouwen. Het typische gebouw met balkon op de eerste verdieping was woon en praktijkpand.Achtereenvolgens waren er verschillende notarissen werkzaam. Dit is bijzonder, omdat het maar een kleine plaats is. Als laatste oefende notaris Kleuters de praktijk uit. Intussen veranderde de functie naar woonhuis maar is vrijwel ongeschonden de tijd doorgekomen. | 5 | notaris, notariskantoor, notariële diensten |
2,306 | WriteAction | 2114769 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Carl%20Sternheim | Carl Sternheim | William Adolf Carl Sternheim (Leipzig, 1 april 1878 - Elsene, 3 november 1942) was een Duits expressionistisch auteur en toneelschrijver die lange tijd actief was in de Belgische hoofdstad Brussel. Hij schreef op een satirische wijze over het leven van de Duitse burgerij tijdens het wilhelminisme. Hij introduceerde de term nieuwe zakelijkheid in 1926 in de literatuur door het schrijven van het blijspel Die Schule von Uznach oder Neue Sachlichkeit. Hij had een sobere, geconcentreerde schrijfstijl met een treffende typering van zijn hoofdfiguren.
Levensloop
Afkomst en studies
Sternheims vader was afkomstig uit een Joodse bankiersfamilie en was eigenaar van het Hannoversches Tageblatt, terwijl zijn moeder lid was van een protestantse drukkersfamilie. De jonge Sternheim groeide op in Hannover en Berlijn waar zijn oom het Belle-Alliance Theater bezat.
Tussen 1897 en 1902 studeerde Sternheim filosofie, psychologie, kunstgeschiedenis en rechten aan de universiteiten van München, Göttingen en Leipzig. Hij rondde geen van zijn studies af.
Begin
Vanaf 1900 begon hij op freelance-basis te schrijven in Weimar. Daar ontmoette hij Eugenie Hauth. Hij trouwde met haar in 1901. Het huwelijk, waarin een zoon Carlhans (1901-1944) werd geboren, hield niet lang stand. In 1906 volgde de scheiding en in 1907 hertrouwde Sternheim met de schrijfster Thea Bauer, afkomstig uit een zeer vermogende ondernemersfamilie. Zij hadden toen al een dochter Dorothea ('Mopsa') (1905-1954), later kregen ze een zoon Klaus (1908-1946). Het paar ging in de omgeving van München wonen en bouwde in het dorp Höllriegelskreuth het riante kasteel Bellemaison.
Hun woning werd een ontmoetingsplaats voor kunstenaars, onder wie Hugo von Hofmannsthal, Max Reinhardt en Frank Wedekind. In 1908 richtte Sternheim samen met de Oostenrijkse schrijver Franz Blei het expressionistische literaire tijdschrift Hyperion op, waarvan hij redacteur werd. Het tijdschrift genoot een zeker aanzien en publiceerde onder meer de eerste acht prozawerken van de toen nog onbekende Franz Kafka. Sternheim leverde ook bijdragen aan het literaire tijdschrift Die Aktion.
Sternheim onderhield ook goede contacten met personen uit de politieke en economische wereld, onder wie Walther Rathenau en Hugo Stinnes, een grootindustrieel actief in de steenkoolindustrie.
Vanaf 1911 begon hij te schrijven aan de toneelcyclus Aus dem bürgerlichen Heldenleben waarin hij een satirische kijk gaf het leven van de Duitse burgerij tijdens de regeerperiode van keizer Wilhelm II. De eerste twee toneelstukken Die Hose en Die Kassette waren een groot succes, maar zorgen ook voor een schandaalsfeer en controverse.
Verhuizing naar België
Sternheim verliet met zijn vrouw Duitsland in 1912 wegens de aanhoudende kritiek op zijn werk en wegens het faillissement van het Belle-Alliance Theater van Berlijn, waarbij ze betrokken partij waren. Het kasteel werd verkocht aan vorst Adolf II van Schaumburg-Lippe om de schulden te kunnen afbetalen. Omdat zijn vrouw Thea tijdens haar vorig huwelijk in Brussel gewoond had en de stad goed kende, trokken ze naar de omgeving van de Belgische hoofdstad. In Terhulpen richtten ze de villa Clairecolline in. Ook deze woning werd een ontmoetingsplaats voor de Duitse expressionisten, onder wie Gottfried Benn en Ernst Stadler, maar ook Belgische kunstenaars als Maurice Kufferath, directeur van de Koninklijke Muntschouwburg, en Emile Verhaeren. Sternheim schreef in België verder aan de toneelcyclus waaraan hij in 1911 begonnen was.
Tijdens en na de Eerste Wereldoorlog
Na de Duitse inval in België tijdens de Eerste Wereldoorlog in augustus 1914 slaagde het koppel er met hulp van Emile Verhaeren in de villa onder de bescherming te plaatsen van Ernest Solvay, die op het nabijgelegen kasteel verbleef. Het paar moest terug naar Duitsland vanwege de mobilisatie, maar Sternheim werd niet onder de wapens geroepen wegens zijn zwakke gezondheid. In Duitsland schreef hij verder aan zijn toneelcyclus. In 1915 won Sternheim de Fontaneprijs. Het geldbedrag dat daaraan verbonden was schonk hij aan Franz Kafka, van wiens werk hij een groot bewonderaar was.
Eind 1916 konden de Sternheims terugkeren naar België. Ze gingen daar samenwerken met de dadaïst Clément Pansaers, die redacteur was van het avant-gardetijdschrift Résurrection. Toen in 1918 de wapenstilstand werd gesloten, werd de villa onder sekwester van de Belgische overheid geplaatst en vertrok het koppel naar Zwitserland, waar ze in Sankt Moritz en Uttwil verbleven. Daar maakten ze kennis met Henry Van de Velde en met Frans Masereel, die een aantal werken van Sternheim (waaronder Fairfax) illustreerde. Na enige tijd keerden Carl en Thea Sternheim terug naar Duitsland. Sternheim begon met het schrijven van novellen, maar hij bleef ook toneelstukken schrijven. In 1926 introduceerde hij de term nieuwe zakelijkheid in de literatuur in het blijspel Die Schule von Uznach oder Neue Sachlichkeit. In 1927 strandde het huwelijk, nadat dit al langer onder druk had gestaan. Thea had genoeg van Sternheims overspelige gedrag, zijn waanvoorstellingen en de manier waarop hij haar fortuin verkwistte.
Tweede en definitieve verblijf in Brussel
Sternheim hertrouwde in 1930 met de toen 24-jarige actrice en zangeres Pamela Wedekind, een dochter van Frank Wedekind. Hij ging met haar weer in Brussel wonen. Het huwelijk strandde reeds na vier jaar, waarna hij met zijn huishoudster Henriette Carbonara ging samenwonen. Tijdens deze periode in Brussel kon Sternheim het literair peil van zijn beginjaren niet evenaren. Hij onderhield goede contacten met onder anderen Camille Huysmans en Franz Hellens met het oog op het verkrijgen van de Belgische nationaliteit. Dat lukte echter niet en Sternheim moest zich tevredenstellen met het statuut van vluchteling.
In 1936 schreef Sternheim zijn memoires met als titel: Vorkriegseuropa im Gleichnis meines Lebens. Tijdens het naziregime waren de werken van Sternheim verboden.
Hij stierf tijdens de Tweede Wereldoorlog aan een longontsteking en werd begraven op de begraafplaats van Elsene. In 2011 werd het lichaam van zijn vriend de kunstschilder Marcel Hastir bijgeplaatst in het graf van Sternheim.
Sternheims kinderen overleefden hun vader niet lang. Zoon Carlhans werd in 1944 door de nazi's terechtgesteld. Dochter 'Mopsa' moest haar deelname aan het verzet tegen de nazi's bekopen met een verblijf in het concentratiekamp Ravensbrück. Zij stierf in 1954 op 49-jarige leeftijd aan kanker na een leven van verslavingen. Zoon Klaus, ook drugsverslaafd, was 38 jaar toen hij in Mexico overleed.
Werken
Toneelstukken
Der Heiland, blijspel (1898)
Judas Ischariot, tragedie (1901)
Vom König und der Königin (1905)
Ulrich und Brigitte (1907)
Don Juan (2 delen, 1905 en 1909)
Aus dem bürgerlichen Heldenleben, satirische toneelcyclus (1911–25):
Die Hose (1911)
Die Kassette (1911)
Bürger Schippel (1913)
Der Kandidat (1914)
Der Snob (1914)
1913 (1915)
Tabula rasa (1916)
Das Fossil (1925)
Der Stänker (1917)
Die Marquise von Arcis (1919)
Der entfesselte Zeitgenosse (1920)
Manon Lescaut (1921)
Oskar Wilde. Sein Drama (1925)
Die Schule von Uznach oder Neue Sachlichkeit, blijspel (1926)
John Pierpont Morgan (1930)
Aut Caesar aut nihil (1932)
Proza
Chronik von des zwanzigsten Jahrhunderts Beginn, novellebundel (1918):
Busekow (1914)
Napoleon (1915)
Schuhlin (1916)
Meta (1916)
Ulrike (1918)
Kampf der Metapher, essay (1917)
Mädchen (1917)
Die deutsche Revolution (1919)
Europa, novelle in 2 delen(1919-1920)
Berlin oder Juste milieu (1920)
Fairfax (1921)
Libussa, des Kaisers Leibroß (1922)
Gauguin und Van Gogh, kunstenaarsroman (1924)
Lutetia (1926)
Vorkriegseuropa im Gleichnis meines Lebens, memoires (1936)
Dichtbundels
Fanale (1901)
Verzamelwerk
W. EMRICH, Carl Sternheims Gesamtwerk, 10 delen, Basel-Darmstadt, 1963-1976
Literatuur
H. KARASEK, Carl Sternheim, 1965
W. WENDLER, Carl Sternheim, Weltvorstellung und Kunstprinzipien, Frankfurt, Bonn, 1966
W.G. SEBALD, Carl Sternheim: Kritiker und Opfer der Wilhelminischen Ära, 1969
Hubert ROLAND, Carl Sternheim, in de Nouvelle Biographie Nationale, deel 5, p. 323-326, Brussel, 1999
G. BENN, Thea STERNHEIM: Briefwechsel und Aufzeichnungen. Mit Briefen und Tagebuchauszügen Mopsa Sternheims, heruitgave Wallstein, Göttingen, 2004
Thea STERNHEIM Tagebücher 1903–1971, 5 delen, heruitgave, Wallstein, Göttingen, 2011
Duits toneelschrijver
Expressionisme | Eind 1916 konden de Sternheims terugkeren naar België. Ze gingen daar samenwerken met de dadaïst Clément Pansaers, die redacteur was van het avant-gardetijdschrift Résurrection. Toen in 1918 de wapenstilstand werd gesloten, werd de villa onder sekwester van de Belgische overheid geplaatst en vertrok het koppel naar Zwitserland, waar ze in Sankt Moritz en Uttwil verbleven. Daar maakten ze kennis met Henry Van de Velde en met Frans Masereel, die een aantal werken van Sternheim (waaronder Fairfax) illustreerde. Na enige tijd keerden Carl en Thea Sternheim terug naar Duitsland. Sternheim begon met het schrijven van novellen, maar hij bleef ook toneelstukken schrijven. In 1926 introduceerde hij de term nieuwe zakelijkheid in de literatuur in het blijspel Die Schule von Uznach oder Neue Sachlichkeit. In 1927 strandde het huwelijk, nadat dit al langer onder druk had gestaan. Thea had genoeg van Sternheims overspelige gedrag, zijn waanvoorstellingen en de manier waarop hij haar fortuin verkwistte. | 2 | schrijven, auteurschap, creatieve inhoud |
9,975 | AboutPage | 1178966 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Microsoft%20Fingerprint%20Reader | Microsoft Fingerprint Reader | De Microsoft Fingerprint Reader is een vingerafdruklezer, die door Microsoft wordt verkocht en die normale wachtwoorden met een vingerafdruk van een gebruiker voor het gemak vergroot. Het apparaat is gelanceerd op 4 september 2004 en vereist Windows XP of Windows Vista. Voor de 64-bit versies van voorgenoemde Windows bestaan echter geen stuurprogramma's.
Volgens Microsoft is het apparaat niet bedoeld om gevoelige informatie mee te beveiligen, maar meer om het inlogproces voor onder meer websites te vereenvoudigen en het onthouden van wachtwoorden overbodig te maken. De communicatie tussen de computer en de lezer is dan ook niet versleuteld.
Externe link
Informatiepagina van Microsoft
Fingerprint Reader
Invoerapparaat | Externe link
Informatiepagina van Microsoft | 1 | over ons, informatiepagina, overpagina |
35 | Audience | 5511681 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Gecombineerde%20Leefstijl%20Interventie | Gecombineerde Leefstijl Interventie | Een Gecombineerde Leefstijl Interventie (GLI) of gecombineerde leefstijlinterventie is een programma ter verbetering van de leefstijl van mensen met overgewicht. Een GLI bestaat uit een behandelfase en een onderhoudsfase en duurt in totaal 2 jaar. Deelnemers krijgen informatie over, en coaching bij:
gezonde voeding en het aanleren van gezonde eetgewoontes
gezond en voldoende bewegen conform de Beweegrichtlijn en hoe dit in te passen in het dagelijkse bestaan
slaap en ontspanning en beter omgaan met stress
het realiseren van de gedragsverandering die nodig is om een gezonde leefstijl te verwerven en te behouden
Het doel van een Gecombineerde Leefstijl Interventie is duurzame verbetering van de leefstijl en gewichtsafname van de deelnemers om zo de gezondheid te verbeteren en gezondheidsschade te voorkomen. In Nederland wordt een erkend GLI-traject sinds 2019 vergoed vanuit de basisverzekering. Deelname aan een Gecombineerde Leefstijl Interventie is alleen mogelijk na doorverwijzing van de huisarts.
De oorsprong van de GLI ligt in Finland. Tijdens een onderzoek kregen mensen met overgewicht en risicofactoren voor diabetes twee jaar coaching om hun leefgewoonten te veranderen. Na vier jaar bleek hun kans op diabetes 58 procent lager dan in de controlegroep. Naar aanleiding van dit Finse onderzoek heeft de GLI zich gepositioneerd in Finland en sindsdien zijn andere landen gevolgd, waaronder Nederland.
Doelgroep
De GLI is bedoeld voor volwassenen vanaf een matig verhoogd risico op leefstijlgerelateerde aandoeningen. Dit zijn
volwassenen met overgewicht en minimaal een extra risicofactor
volwassenen met obesitas. Al dan niet met één of meerdere risicofactoren
Er is sprake van overgewicht bij een Body Mass Index (BMI) ≥ 25 kg/m2. Er is sprake van obesitas of ernstig overgewicht bij een BMI ≥ 30 kg/m2.
Bij een extra risicofactor gaat het om de aanwezigheid van risicofactoren voor hart- en vaatziekten (HVZ), Diabetes Mellitus Type 2 (DM2) of de aanwezigheid van slaapapneu of artrose.
In Nederland komen in principe 5 miljoen mensen voor de GLI in aanmerking. Door het tijdig inzetten van een Gecombineerde Leefstijl Interventie verbetert de gezondheid en kan latere gezondheidsschade worden voorkomen of verminderd.
Aanbieders
GLI's worden aangeboden door leefstijlcoaches. Zij mogen met deelnemers aan de slag na verwijzing door de huisarts. Ze werken alleen of in een multidisciplinaire setting. In een multidisciplinaire setting werken verschillende disciplines samen zoals fysiotherapeuten, oefentherapeuten en diëtisten.
In Nederland worden alleen door het RIVM erkende interventies met een minimale beoordeling op het niveau van effectiviteit vergoed door zorgverzekeraars. Begin 2021 zijn er in Nederland vier erkende Gecombineerde Leefstijl Interventies: Samen Sportief in Beweging(SSiB), de BeweegKuur, SLIMMER en CooL (Coaching op Leefstijl). Deze vier interventies worden vergoed vanuit de basisverzekering. Voor de deelname aan de GLI wordt er geen aanspraak gemaakt op het eigen risico.
Idealiter wordt een GLI niet op zich zelf aangeboden, maar als onderdeel van een breder pakket aan activiteiten en programma’s. Hiermee kan de best passende interventie aan de betreffende doelgroep worden aangeboden in een ketenaanpak overgewicht.
Rol van gemeente
De GLI vindt plaats in de eigen woonomgeving, om de drempel tot deelname te verminderen, om het groepsgevoel te versterken en om de duurzaamheid te vergroten. Het is daarom belangrijk dat de GLI aansluit bij de lokale mogelijkheden van sportverenigingen en bij het sociaal domein. Gemeentes zijn belangrijk bij de uitvoering van de GLI. Ze zijn betrokken bij het lokale beweegaanbod. Daarnaast geven sommige gemeenten financiële ondersteuning aan deelnemers die onvoldoende middelen hebben om aan het beweegaanbod deel te blijven nemen na afloop van de GLI.
Geneesmiddel
Het geneesmiddel liraglutide (onder andere verkocht onder de merknamen Victoza en Saxenda) wordt in Nederland alleen vergoed uit de zorgverzekering aan mensen met ernstig overgewicht als die daarnaast voldoen aan enkele voorwaarden. Een voorwaarde is dat ze minstens een jaar hebben deelgenomen aan een GLI-programma dat is erkend door het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM).
Zie ook
Preventieve gezondheidszorg
Externe links
Informatie over GLI op Loketgezondleven.nl
Informatie over GLI op Zorginstituutnederland.nl
Voeding
Volksgezondheid
Gezondheidszorg in Nederland | Doelgroep
De GLI is bedoeld voor volwassenen vanaf een matig verhoogd risico op leefstijlgerelateerde aandoeningen. Dit zijn
volwassenen met overgewicht en minimaal een extra risicofactor
volwassenen met obesitas. Al dan niet met één of meerdere risicofactoren | 1 | doelgroep, doelgroepomschrijving, geografisch publiek |
10,689 | Car | 5472023 | https://nl.wikipedia.org/wiki/CHAdeMO | CHAdeMO | CHAdeMO is de handelsnaam van een snelle oplaadmethode voor de accu van elektrische auto's tot 62,5 kW (500 V, 125 A gelijkstroom) via een speciale elektrische connector. Een herziene CHAdeMO 2.0-specificatie biedt maximaal 400 kW (1000 V, 400 A gelijkstroom). Het streven is te komen tot 900 kW in samenwerking met China Electricity Council (CEC) voor de volgende generatie oplaadstandaard met ultrahoog vermogen met de werknaam 'ChaoJi'.
CHAdeMO werd in 2010 voorgesteld als een wereldwijde industriestandaard door een gelijknamige vereniging gevormd door vijf grote Japanse autofabrikanten en opgenomen in de IEC61851-23, -24 (laadsysteem en communicatie) en de IEC 62196- norm als configuratie AA. Concurrerende standaarden zijn onder meer het Combined Charging System (CCS) - dat door de meeste Duitse en Amerikaanse autofabrikanten wordt gebruikt - en de Tesla Supercharger.
CHAdeMO is een afkorting van "CHArge de MOve", gelijk aan "move using charge" of "move by charge" of "charge 'n' go", een verwijzing naar het feit dat het een snellader is. De naam is afgeleid van de Japanse uitdrukking O cha demo ikaga desuka, die in het Nederlands vertaald wordt als "Wat dacht je van een kopje thee?", Verwijzend naar de tijd die het kost om een auto op te laden. CHAdeMO kan laag vermogenaccu's (25kWh bereik ca. 120 km) in minder dan een half uur laden.
CHAdeMO ondersteunt ook het zogeheten vehicle-to-grid (V2G) waarmee de accu van de auto energie aan het lichtnet kan leveren.
Geschiedenis
De CHAdeMO Association werd gevormd door de Tokyo Electric Power Company (TEPCO), Nissan, Mitsubishi en Fuji Heavy Industries (nu Subaru Corporation). Toyota trad later toe als vijfde uitvoerend lid, gevolgd door Hitachi, Honda en Panasonic. CHAdeMO Research and Development begon in 2005 met als doel een openbare infrastructuur van snelladers te ontwikkelen waarmee elektrische auto's gebruikt kunnen worden zonder zorgen over het bereik. De eerste commerciële CHAdeMO-laadinfrastructuur werd in 2009 in gebruik genomen en CHAdeMO werd in 2014 gepubliceerd onder IEC-normen (IEC 61851-23 voor het laadsysteem, 61851-24 voor de communicatie en IEC 62196-3 configuratie AA voor de connector). In hetzelfde jaar werd CHAdeMO gepubliceerd als EN-norm, gevolgd door de publicatie als IEEE-norm 2030.1.1TM-2015 in 2016.
In Europa heeft de Europese Commissie in 2013 een voorstel ingediend voor de Alternative Fuels Infrastructure Directive waarin de Combo2 ( IEC61296-3, configuratie FF ) wordt aangewezen als de Europese verplichte stekker voor DC-hoogvermogenladen. Terwijl het Europees Parlement een ontwerpverslag aannam waarin het CHAdeMO steunde om "tegen januari 2019 uit te schakelen", werd dit in de laatste fase van de wetgeving verworpen en de definitieve versie (EU-richtlijn 2014/94 / EU) verplicht alle openbaar toegankelijke laders in de EU "ten minste" worden uitgerust met Combo2-connectoren, waarbij in overweging 33 expliciet multistandard-opladen wordt bekrachtigd. Er is geen conflict met de Europese richtlijn 2014/94 / EU inzake barrières. Laadpalen met meerdere laadinterfaces zijn expliciet toegestaan.
In december 2015 had het CHAdeMO-netwerk 10.000 laadpunten wereldwijd bereikt in 50 landen: 5.974 in Azië, 2.755 in Europa en slechts 1400 in Noord-Amerika.
In juli 2017 meldde de website van de CHAdeMO Association dat het aantal was gegroeid tot meer dan 16.000 wereldwijd geïnstalleerde CHAdeMO-laders, nog steeds voornamelijk in Japan (≈7100 +). Europa had meer dan 4.600, Noord-Amerika meer dan 2.200 en 2000 waren elders gevestigd.
In 2018 overtrof het totale aantal laadpunten in Europa dat van Japan. Vanaf april 2019 waren er wereldwijd ongeveer 25.300 CHAdeMO-oplaadpunten, met het grootste aandeel, 9.200, in Europa, 7.600 in Japan, 3.200 in Noord-Amerika en meer dan 5.300 elders.
In juli 2020 onthulde Nissan de nieuwe 2021 Nissan Ariya op de Amerikaanse markt, en deze zal alleen een CCS-oplaadpoort hebben in plaats van de CHAdeMO-poort die de afgelopen tien jaar op de Nissan Leaf zat. Auto-analisten merkten op dat, met deze beslissing om CHAdeMO-opladen af te schaffen, dit de 'doodsteek' is voor CHAdeMO in de VS en Europa, aangezien alleen de Mitsubishi Outlander plug-in hybride overblijft als de enige nieuwe auto in de VS die CHAdeMO gebruikt. "De plug-oorlogen zijn voorbij. CCS heeft gewonnen. We zullen wat consolidatie zien."
Sneller opladen met gelijkstroom
De meeste elektrische auto's hebben een ingebouwde lader die een gelijkrichter gebruikt om wisselstroom van het elektriciteitsnet om te zetten in gelijkstroom (DC) die geschikt is voor het opladen van het batterijpakket. Tot ca. 18 kW is dit te realiseren met een aansluiting van 3 x 25A bij 240V. Kosten en thermische problemen beperken de hoeveel stroom die de gelijkrichter aankan; voor grotere vermogens is het beter om via een extern laadstation direct gelijkstroom aan de accu te leveren, en dat is waar CHAdeMO in beeld komt.
Voor sneller opladen kunnen hoogvermogenladers op permanente locaties worden gebouwd die zijn voorzien van hoogvermogenaansluitingen op het net. Dergelijke laders worden DCFC, DCQC (DC Fast/Quick Charge genoemd).
CHAdeMO is ontstaan uit het ontwerp van het oplaadsysteem van Tokyo Electric Power Co. TEPCO had tussen 2006 en 2009 talloze EV-infrastructuurprojecten uitgeprobeerd in samenwerking met onder meer Nissan, Mitsubishi en Subaru. Deze proeven resulteerden in de ontwikkeling van gepatenteerde technologie en een specificatie voor spanningen tot 500V / 125A snelladen met de DC-snellaadconnector van het Japan Automobile Research Institute (JARI) die de basis vormt voor het CHAdeMO-protocol. De connector werd gespecificeerd door de Japan Electric Vehicle Standard (JEVS) G105-1993 uit 1993 van de JARI.
Behalve het leveren van de laadstroom zorgt de connector ook voor een dataverbinding via het CAN-bus-protocol. Dit voert functies uit zoals een veiligheidsvergrendeling om te voorkomen dat de connector wordt bekrachtigd voordat deze veilig is (vergelijkbaar met SAE J1772 ), het verzenden van batterijgegevens naar het laadstation, inclusief wanneer het laden moet worden gestopt (hoogste batterijpercentage, meestal 80%), doelspanning en totale batterijcapaciteit, en tijdens het opladen hoe het station zijn uitgangsstroom moet variëren.
V2X
Er zijn een aantal situaties waarbij een elektrische auto energie kan terugleveren:
{|
|-
| V2L || Vehicle-to-load || auto levert energie voor gebruik onderweg
|-
| V2G || Vehicle-to-grid || auto levert energie terug aan het net
|-
| V2H || Vehicle-to-home || auto levert energie aan de huisinstallatie
|-
| VGI || Vehicle-grid-integratie || auto laadt of levert energie aan een huisinstallatie
|-
| V2X || Vehicle-to-X || Verzamelnaam voor de eerdere mogelijkheden.
|}
CHAdeMO heeft zijn V2X-protocol in 2014 gepubliceerd en vanaf augustus 2019 blijft CHAdeMO het enige gestandaardiseerde oplaadprotocol dat VGI/V2G definieert waarmee het accupack in auto's in staat is terug te kunnen leveren aan het lichtnet.
V2G technologie geeft de mogelijkheid de autobatterij te gebruiken als opslag van energie en kosten te besparen door het optimaliseren van het energieverbruik en het verstrekken van diensten aan het lichtnet. Sinds 2012 zijn er wereldwijd meerdere V2X-demoprojecten op basis van het CHAdeMO-protocol gaande. Enkele van de recente projecten omvatten UCSD INVENT in de Verenigde Staten, evenals Sciurus en e4Future in het Verenigd Koninkrijk, die worden ondersteund door Innovate UK.
Hoogvermogen opladen
CHAdeMO heeft in mei 2018 zijn protocol voor 400 kW 'ultrasnel' opladen gepubliceerd. Deze CHAdeMO 2.0 levert een 400 kW-vermogen, waardoor de standaard beter kon concurreren met de CCS “ultrasnelle” stations die over de hele wereld worden gebouwd als onderdeel van nieuwe netwerken zoals het IONITY-laadconsortium.
Gebruik
In laadstations
CHAdeMO-type snellaadstations zijn aanvankelijk in groten getale geïnstalleerd door het nutsbedrijf TEPCO in Japan, wat de aanleg van een extra stroomdistributienetwerk vereiste om deze stations van stroom te voorzien. Sindsdien heeft de CHAdeMO-laderinstallatie zijn geografische bereik vergroot en in april 2019 verklaarde de CHAdeMO Association dat er 25.300 CHAdeMO-laders waren geïnstalleerd in 71 landen. Deze omvatten 7600 laadstations in Japan, 9200 in Europa, 3200 in Noord-Amerika en 5310 elders.
West Coast Electric Highway
De West Coast Electric Highway (WCEH) is een uitgebreid netwerk van DC-snellaadstations voor elektrische voertuigen die elke 25 tot 50 mijl langs Interstate 5 en andere belangrijke wegen in de Pacific Northwest van de Verenigde Staten liggen.
De bouw van de WCEH begon in 2010 met de inzet van CHAdeMO en level 2 laadstations. Vanaf 2014 is een netwerk met duizenden laadstations van niveau 2 en tientallen snelladers op gelijkstroom, waaronder zowel het CCS als CHAdeMO beschikbaar gekomen.
Fabrikanten
Vanaf juli 2019 zijn in totaal 260 gecertificeerde CHAdeMO-laadmodellen geproduceerd door 50 bedrijven
In de begintijd heeft in de Verenigde Staten Aker Wade Power Technologies een licentieovereenkomst gesloten met TEPCO om DC-snelladers voor elektrische voertuigen te produceren en op de markt te brengen. Eaton Corporation heeft een CHAdeMO-compatibele DC-snellader gedemonstreerd waarmee Mitsubishi iMiEV-auto's kunnen worden opgeladen. ECOtality heeft de Blink DC Fast Charger, die is uitgerust met twee CHAdeMO-compatibele oplaadconnectoren voor elektrische voertuigen, in het Blink Network geïmplementeerd. AeroVironment biedt een breed assortiment DC-snelladers, waaronder twee CHAdeMO-gecertificeerde snelladers. De UL-gecertificeerde (2202 en 1741) bidirectionele CHAdeMO-snellader van Princeton Power Systems kan worden gebruikt voor laden en ontladen vanuit de Nissan LEAF, voor zowel netgekoppelde als back-up-stroommodi. De snelladers zijn verkrijgbaar in 10 kW, 15 kW en 30 kW. Fuji Electric Corporation of America heeft een 25 kW CHAdeMO-snellader geïntegreerd met het ChargePoint- netwerk van Coulomb Technologies. ABB produceert 50 kW en 20 kW CHAdeMO-modellen met UL-certificering voor de Amerikaanse markten.
Andromeda Power heeft een mobiele DC CHAdeMO 50 kW oplader.
In Europa waren Evtronic, Schneider-Electric, SGTE Power, CIRCONTROL, ABB, voorheen Epyon, GH EverDrive en Efacec de eerste Europese bedrijven die CHAdeMO-certificering snelladers maakten met het nieuwste CHAdeMO-communicatieprotocol.
Polar Power Inc. heeft mobiele elektrische generatoren ontwikkeld voor het opladen van elektrische auto's.
In Canada ontwerpen en produceren AddÉnergie Technologies en Elmec snellaadstations die zowel CHAdeMO als SAE ondersteunen.
In voertuigen
De optie voor snelladen van CHAdeMO werd gepromoot door Nissan-Renault en werd geaccepteerd bij Japanse autofabrikanten om hun elektrische auto's te laten profiteren van het CHAdeMO-laadnetwerk in Japan. Met meer dan 20 OEM's bleven CHAdeMO-laders in 2018 het grootste aandeel (44%) van de snellaadbare elektrische voertuigen op batterijen (BEV's) ter wereld bedienen. Modellen die CHAdeMO-opladen ondersteunen, zijn onder meer:
Arrival Van
Bollinger B1
BMW i3 (alleen Japan)
Citroën C-ZERO
Citroën Berlingo Electric / E-Berlingo Multispace
GLM Tommykaira ZZ EV
Honda Clarity PHEV (alleen Japans model)
Honda Fit EV
Hyundai Ioniq Electric (2016)
Kia Soul EV
LEVC Tx
Mazda Demio EV
Mitsubishi Fuso eCanter
Mitsubishi i MiEV
Mitsubishi MiEV-vrachtwagen
Mitsubishi Minicab MiEV
Mitsubishi Outlander P-HEV
Nissan LEAF
Nissan e-NV200
Peugeot iOn
Peugeot Partner EV
Peugeot Partner Tepee
Subaru Stella EV
Tesla Model 3 (adapter optioneel voor Noord-Amerikaanse, Koreaanse en Japanse modellen; niet ondersteund in auto's met geïntegreerde CCS-functionaliteit)
Tesla Model S (via meegeleverde adapter in Japan; adapter optioneel in andere landen)
Tesla Model X (via meegeleverde adapter in Japan; adapter optioneel in andere landen)
Tesla Model Y (adapter optioneel voor Noord-Amerikaanse, Koreaanse en Japanse modellen; niet ondersteund in auto's met geïntegreerde CCS-functionaliteit)
Toyota eQ
Toyota Prius Prime (alleen Japan)
Toyota RAV4 EV eerste generatie 2001-2003 (met aftermarket-add-on)
Toyota RAV4 EV tweede generatie 2012-2014 (met aftermarket-add-on)
Zero Motorcycles (via optionele inlaat)
Vectrix VX-1 Maxi-scooter (via optionele inlaat)
Quick Charge Power uit San Diego is van plan om vanaf 2015 CHAdeMO-retrofits aan te bieden voor de tweede generatie Toyota RAV4 EV en de Mercedes B-Klasse.
Afbeeldingen
Elektrische auto
Stekkerverbinding | V2X
Er zijn een aantal situaties waarbij een elektrische auto energie kan terugleveren:
{|
|-
| V2L || Vehicle-to-load || auto levert energie voor gebruik onderweg
|-
| V2G || Vehicle-to-grid || auto levert energie terug aan het net
|-
| V2H || Vehicle-to-home || auto levert energie aan de huisinstallatie
|-
| VGI || Vehicle-grid-integratie || auto laadt of levert energie aan een huisinstallatie
|-
| V2X || Vehicle-to-X || Verzamelnaam voor de eerdere mogelijkheden.
|}
CHAdeMO heeft zijn V2X-protocol in 2014 gepubliceerd en vanaf augustus 2019 blijft CHAdeMO het enige gestandaardiseerde oplaadprotocol dat VGI/V2G definieert waarmee het accupack in auto's in staat is terug te kunnen leveren aan het lichtnet. | 6 | auto, personenwagen, motorvoertuig |
459 | RoofingContractor | 4890327 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Nederlands%20dakpannenmuseum | Nederlands dakpannenmuseum | Het Nederlands dakpannenmuseum was tot 1 november 2020 gevestigd in de voormalige Hervormde kerk in het Gelderse Alem aan de Sint-Odradastraat. De aanduiding dakpannenmuseum wordt in de media gebruikt; de website gebruikt voornamelijk de naam Dakpannencollectie Mombers. In het kerkje was de Stichting Nederlands Dakpannenmuseum en Dakpannen Documentatie Centrum gevestigd, maar de collectie is de privéverzameling van Huub Mombers, die werkzaam is geweest bij Monumentenzorg en in 1983 met zijn verzameling begon.
Per 1 november 2020 werd de collectie overgedragen aan Vereniging Erfgoed Arsenaal Drenthe en deels naar Duitsland.
Het in 2005 geopende museum toonde dakpannen en gerelateerde voorwerpen van omstreeks 1300 tot tegenwoordig, waaronder vele uit het buitenland. Er waren allerlei bijzondere en decoratieve dakpannen te vinden, zoals geglazuurde, glazen en gietijzeren exemplaren. Verder waren er rietvorsten en andere keramische dakelementen te vinden en schoorsteenpotten, dakdekkersgerei en voorwerpen uit de dakpanindustrie. In totaal waren ongeveer 3000 verschillende objecten aanwezig.
Externe links
Website Dakpannencollectie Mombers
Historie en populariteit - Voormalig Nederlands Dakpannen Museum
Dakpannenmuseum
Rijksmonument in Maasdriel | Het in 2005 geopende museum toonde dakpannen en gerelateerde voorwerpen van omstreeks 1300 tot tegenwoordig, waaronder vele uit het buitenland. Er waren allerlei bijzondere en decoratieve dakpannen te vinden, zoals geglazuurde, glazen en gietijzeren exemplaren. Verder waren er rietvorsten en andere keramische dakelementen te vinden en schoorsteenpotten, dakdekkersgerei en voorwerpen uit de dakpanindustrie. In totaal waren ongeveer 3000 verschillende objecten aanwezig. | 1 | dakdekker, dakwerken, dakreparatie |
4,568 | AssessAction | 5488990 | https://nl.wikipedia.org/wiki/SvPO%20Hurdegaryp-Tjalling%20Koopmans%20College | SvPO Hurdegaryp-Tjalling Koopmans College | Pvo Hurdegaryp (voorheen: SvPO Hurdegaryp-Tjalling Koopmans College) is een middelbare school in Hardegarijp die valt onder de scholengemeenschap Scholen voor Persoonlijk VO (Pvo) (voorheen: SvPO, School voor Persoonlijk Onderwijs). De Scholen voor Persoonlijk VO vormt een Nederlands netwerk van kleinschalige middelbare scholen die onderwijs in kleine klassen aanbiedt. De school is vernoemd naar de Nederlands-Amerikaanse econoom en econometrist Tjalling Charles Koopmans.
Gebouw
In 2013 vestigde de Pvo Hurdegaryp zich met 80 leerlingen in Hardegarijp. De school nam zijn intrek in lokalen in een noodgebouw aan de Easter Omwei. Wegens groei van het leerlingental was er na een aantal jaar behoefte aan een groter gebouw. Pvo gaf bouwbedrijf de Vries opdracht om, naar een ontwerp van architectenbureau BA32, een nieuw gebouw te realiseren. Het nieuwe schoolgebouw kenmerkt zich door veel natuurlijke lichtinval en een sheddak dat neutraal noorderlicht van boven geeft. Pvo Hurdegaryp betrok het nieuwe gebouw in 2020 met 378 leerlingen. Het ontwerp dat gebruikt is voor het nieuwe schoolgebouw in Hardegarijp, is hetzelfde als het ontwerp dat voor Pvo Geldermalsen gebruikt wordt. Het nieuwe schoolgebouw in Hardegarijp telt 2000 m² vloeroppervlak, 2 gebruikslagen en 23 lokalen.
Groei en inschrijving
Pvo Hurdegaryp telt anno 2022 282 leerlingen. Ieder jaar worden er, net zoals bij de andere SvPO scholen, 80 nieuwe leerlingen aangenomen. Bij overschrijding van het maximumaantal leerlingen wordt ingeloot op de volgorde van reservering.
Kritiek
Friese taal
De Onderwijsinspectie constateerde tekortkomingen bij het vak Fries. Later zou de burgeractiegroep Sis Tsiis in protest komen tegen het gebrek aan lessen Fries.
Havo-licentie
In december 2014 besloten twee Friese scholenkoepels een brief te sturen aan de minister en staatssecretaris van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap over SvPO Hurdegaryp. Volgens deze scholenkoepels zou SvPO Hurdegaryp zich onttrekken aan collegiaal overleg en zonder licentie havo-onderwijs verzorgen. In juli 2021 werd via een Wob-verzoek deze brief geopenbaard, inclusief correspondentie tussen het ministerie, Onderwijsinspectie en Dienst Uitvoering Onderwijs.
Bijzonderheden
In april 2021 werd een docent na 'een aantal incidenten' met onmiddellijke ingang ontslagen.
In juni 2021 berichtte Omrop Fryslân dat meer dan twintig docenten de school zouden verlaten. Eén van de docenten omschreef de school tegenover de omroep (op anonieme basis) als "een dictatoriale malafide organisatie en de leerlingen zijn de gijzelaars." Volgens de directrice lag het probleem bij de vertrekkende docenten, die een verkeerde invulling gaven aan het SvPO-concept. Ze gaf aan het vertrek van de docenten toe te juichen. De docent die onder eigen naam zijn zorgen en kritiek uitte via Omrop Fryslân werd op non-actief gesteld. De verhoudingen tussen het schoolbestuur/-leiding en de docenten, ouders en leerlingen raakten hierdoor ernstig verziekt. De op non-actief gestelde docent gaf in een interview aan dat hij als hoogopgeleide professional verwachtte ook mee te kunnen praten over de gang van zaken. "Dat was absoluut niet de bedoeling", aldus de docent.
Leerlingen kwamen in actie om de docent te behouden en spraken zich uit over de 'angstcultuur'. Ook spraken ze de hoop uit dat het schoolbestuur voortaan beter zou communiceren met de docenten. Een aantal leerlingen was zelfs van mening dat de school moest sluiten indien er niets zou veranderen aan de houding van het schoolbestuur. De Algemene Onderwijsbond (AOb) vocht het non-actief stellen met succes aan: de schorsing moest worden teruggedraaid. Indien het SvPO-bestuur de docent niet opnieuw zou toelaten, zou er een dwangsom worden opgelegd van 1.000 euro per dag. Er kon volgens de rechter niet worden aangetoond dat de docent de uitspraak "een dictatoriale malafide organisatie en de leerlingen zijn de gijzelaars" had gedaan. De laatste werkdagen verliepen niet zonder slag of stoot voor de teruggekeerde docent. Zo moest hij van de schoolleiding in een andere ruimte pauze houden dan de leerlingen. Het totaal aantal vertrokken docenten zou daarnaast zijn opgelopen tot 30 van de 43.
De ontstane situatie vormde aanleiding tot Kamervragen van zowel SP, D66 als VVD. De Onderwijsinspectie besloot naar aanleiding van de onrust een bezoek te brengen aan de vestiging en in gesprek te gaan met het schoolbestuur.
School in Friesland | Leerlingen kwamen in actie om de docent te behouden en spraken zich uit over de 'angstcultuur'. Ook spraken ze de hoop uit dat het schoolbestuur voortaan beter zou communiceren met de docenten. Een aantal leerlingen was zelfs van mening dat de school moest sluiten indien er niets zou veranderen aan de houding van het schoolbestuur. De Algemene Onderwijsbond (AOb) vocht het non-actief stellen met succes aan: de schorsing moest worden teruggedraaid. Indien het SvPO-bestuur de docent niet opnieuw zou toelaten, zou er een dwangsom worden opgelegd van 1.000 euro per dag. Er kon volgens de rechter niet worden aangetoond dat de docent de uitspraak "een dictatoriale malafide organisatie en de leerlingen zijn de gijzelaars" had gedaan. De laatste werkdagen verliepen niet zonder slag of stoot voor de teruggekeerde docent. Zo moest hij van de schoolleiding in een andere ruimte pauze houden dan de leerlingen. Het totaal aantal vertrokken docenten zou daarnaast zijn opgelopen tot 30 van de 43. | 1 | beoordeling, evaluatie, mening |
4,408 | Reservation | 5047679 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Verenigd%20Koninkrijk%20%28Epcot%29 | Verenigd Koninkrijk (Epcot) | Het paviljoen van het Verenigd Koninkrijk is een themagebied in het Amerikaanse attractiepark Epcot. Het thema van dit gebied is georiënteerd rondom het Verenigd Koninkrijk en maakt deel uit van het grotere themagebied World Showcase. Het gebied werd geopend op 1 oktober 1982, tezamen met het park zelf.
Beschrijving
Het paviljoen van het Verenigd Koninkrijk bevindt zich aan weerszijden van de promenade rondom het World Showcase Lagoon. Vanuit het paviljoen van Canada bevindt zich aan de linkerzijde van de promenade het gebouwencomplex waarin tafelbedieningsrestaurant Rose & Crown Pub & Dining Room bevindt, net als fish-and-chips-horecapunt Yorkshire County Fish Shop. Het terras van dit gebouwencomplex, dat alleen toegankelijk is na reservering bij Rose & Crown Pub & Dining Room, is het enige terras van World Showcase dat aan het World Showcase Lagoon ligt.
Aan de rechterzijde van de promenade vanuit het paviljoen van Canada, ligt een gebouwencomplex dat een kleinere replica van het Hampton Court Palace voorstelt. In dit gebouw zijn toiletten en souvenirwinkel Sportsman's Shoppe te vinden. Na dit gebouw loopt er vanaf de promenade naar rechts een zijstraat. Aan deze zijstraat zijn gebouwen in een mengeling van Engelse bouwstijlen te vinden, die ruimte bieden aan souvenirwinkels The Crown & Crest, The Toy Soldier, The Tea Caddy, The Queen's Table en Lords and Ladies. De zijstraat mondt uit in een parkje met een kiosk, waarin de voorstelling British Revolution wordt opgevoerd.
In het paviljoen lopen regelmatig figuren uit de films Alice in Wonderland, Het Grote Verhaal van Winnie de Poeh en Mary Poppins rond.
Faciliteiten
Trivia
De werknemers in het paviljoen die in contact komen met de gasten komen oorspronkelijk uit het Verenigd Koninkrijk zelf. Disney regelt via haar internationale programma's dat werknemers bij haar paviljoens ook de nationaliteit hebben van dat paviljoen.
Zie ook
Verenigd Koninkrijk
Epcot
Themagebied in attractiepark | Beschrijving
Het paviljoen van het Verenigd Koninkrijk bevindt zich aan weerszijden van de promenade rondom het World Showcase Lagoon. Vanuit het paviljoen van Canada bevindt zich aan de linkerzijde van de promenade het gebouwencomplex waarin tafelbedieningsrestaurant Rose & Crown Pub & Dining Room bevindt, net als fish-and-chips-horecapunt Yorkshire County Fish Shop. Het terras van dit gebouwencomplex, dat alleen toegankelijk is na reservering bij Rose & Crown Pub & Dining Room, is het enige terras van World Showcase dat aan het World Showcase Lagoon ligt. | 1 | reservering, boeking, afspraak |
5,967 | MusicReleaseFormatType | 5420464 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Sagan%20om%20ringen | Sagan om ringen | Sagan om ringen (Zweeds voor In de ban van de ring) is het debuutalbum en een conceptalbum van Isildurs Bane. De eerste versie uit 1981 werd opgenomen in de Studio 38 in Zweden. Mede gezien de teruggang in de populariteit van de progressieve rock kwam de band niet verder dan een uitgave op muziekcassette. In 1988 kwam er een nieuwe uitgave, nu op elpee. Daarbij waren sommige tracks opnieuw geschreven/opgenomen in de Studio Bäst (alles behalve 1, 2, 4 en 5). Een uitgave op compact disc liet op zich wachten tot 1992, waarbij het gecombineerd werd met het volgende album.
De muziek is grotendeels instrumentaal en gebaseerd op In de ban van de ring van J.R.R. Tolkien, waar ook de bandnaam op terugvoert. Door het veelvuldig gebruik van de dwarsfluit werd het wel vergeleken met werk van Camel en Genesis uit de Peter Gabrielperiode.
Musici
Fredrik Janáček – basgitaar (tracks 3, 6, 11)
Ingvar Johansson – basgitaar (overige tracks)
Bengt Johansson – percussie (8)
Mats Johansson – toetsinstrumenten en zang
Mats Nilson – gitaar en zang
Jan Severinsson – dwarsfluit, toetsinstrumenten en vibrafoon/marimba
Kjell Severinsson – drumstel, percussie, en zang
Johan Holmber – koekoeksgeluiden
Muziek
Muziekalbum uit 1988
Muziekalbum van Isildurs Bane | Sagan om ringen (Zweeds voor In de ban van de ring) is het debuutalbum en een conceptalbum van Isildurs Bane. De eerste versie uit 1981 werd opgenomen in de Studio 38 in Zweden. Mede gezien de teruggang in de populariteit van de progressieve rock kwam de band niet verder dan een uitgave op muziekcassette. In 1988 kwam er een nieuwe uitgave, nu op elpee. Daarbij waren sommige tracks opnieuw geschreven/opgenomen in de Studio Bäst (alles behalve 1, 2, 4 en 5). Een uitgave op compact disc liet op zich wachten tot 1992, waarbij het gecombineerd werd met het volgende album. | 2 | compact disc, digitale media, LP |
12,061 | GameServer | 5430959 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Build%20the%20Earth | Build the Earth | Build the Earth (BTE) is een project dat zich toelegt op het opnieuw creëren van de aarde op een schaal van 1:1 in Minecraft. Het project heeft honderdduizenden gebruikers naar de Discord-server getrokken en 6000 officieel geregistreerde bouwers overtroffen. Het is vrijwel gratis, afgezien van serverhosting en het bezit van een Minecraft-account.
Organisatie
Gebruikers die zich officieel als bouwer willen registreren, kunnen dit doen op de officiële website van Build the Earth. Gebruikers kunnen zelf bouwen (solo-builds) als het gebied dat ze bouwen niet zo uitgebreid is, of deel uitmaken van een van de bouwteams, individueel georganiseerde groepen bouwers die zich toeleggen op het bouwen van grote gebieden, zoals landen of staten. Voor beide moet de bouwer twee gebouwen in het spel maken en een screenshot sturen als onderdeel van een aanvraagformulier, dat zal worden beoordeeld door de beoordelingscommissie van het project (in het geval van een solo-build) of door de reviewers van het bouwteam (in het geval van een bouwteam).
De meeste build-teams hebben Minecraft-servers gemaakt met behulp van het officiële mod-pack, om het proces van het verbinden van de gebouwen van elke gebruiker te vergemakkelijken. Sommige build-teams hebben zelfs 'hub'-servers gemaakt, die meerdere servers met elkaar verbinden en het voor nieuwe gebruikers gemakkelijker maken om lid te worden van de server van hun gewenste build-team. Als een bouwer besluit deel te nemen aan een solo-build, moet hij in plaats daarvan een wereld voor één speler creëren.
Zodra er aanzienlijke vooruitgang is geboekt, moeten bouwteams en solobouwers hun wereldbestanden uploaden naar de officiële website. Deze worden beoordeeld en automatisch samengevoegd met de meesterwereld.
Discord
Alle acties van de organisatie, met uitzondering van landclaim en aankondigingen, worden beheerd op de officiële Discord-server van het project. Individuele buildteams hebben ook hun autonome Discord-servers en elke bouwer van het project moet een Discord-account hebben. Zodra een gebruiker is geaccepteerd als bouwer, krijgt hij automatisch de rol Bouwer op de hoofdserver.
Bedrock-editie
Aan het begin van het project stonden Build the Earth alleen gebruikers toe met de Java-editie van het spel om te bouwen. Een systeem waarmee Bedrock- gebruikers voor het project konden bouwen, werd later geïmplementeerd. Gebruikers kunnen individuele gebieden claimen of lid worden van een van de twee standaard-Bedrock-servers die staan in Anchoraga (Alaska) en Riga (Letland).
MineFact
De youtuber MineFact implementeerde een alternatief systeem voor Build the Earth dat niet afhankelijk is van mods en kan draaien op Minecraft 1.16, in plaats van de huidige versie van het Build the Earth-mod-pack, 1.12, dat afhankelijk is van de nieuwste versie die wordt ondersteund door CubicChunks. Hij ontwikkelde aanvankelijk het systeem om New York te bouwen, maar later was het de bedoeling dat het in andere grote steden zou worden gebruikt.
Geschiedenis
Begin
Op 21 maart 2020 bracht youtuber PippenFTS voor het eerst een video uit onder de titel The Earth in Minecraft, 1:1 scale... for the first time. Binnen een paar dagen ging de video viraal, met meer dan 11 miljoen views in september 2020. Eind maart 2020 waren de AHO-subreddit, Twitter- en Instagram-account opgezet en deze groeiden snel. Een Patreon-pagina werd gemaakt op 26 maart en verzamelde meer dan $ 250 per maand van meer dan 50 klanten. De Discord-server, waar het project werd gesynthetiseerd en wordt beheerd, had op 29 maart 50.000 leden en eind april 200.000.
Peilingen
Op 3 april bracht PippenFTS een video uit waarin de problemen van de momenteel gebruikte projectie, de equirectangular projectie, worden geschetst, inclusief de "rampzalige" vervorming. Hij legde uit dat hij en zijn team na dagen van onderzoek zich hadden beperkt tot wat de volgende gebruikte projectie zou kunnen zijn voor de Mercator-projectie of een aangepaste versie van de Dymaxion-projectie, een "meer eigentijds ontwerp".
De volgende dag zette hij twee peilingen op op de Build the Earth Discord-server; de ene vraagt of de kaartprojectie moet worden gewijzigd, en de ander vraagt welke de nieuwe kaartprojectie moet zijn als deze zou veranderen. Negen dagen later werd de officiële kaartprojectie die voor het project werd gebruikt, bijgewerkt naar de aangepaste versie van Dymaxion, genaamd Modified Airocean. Vijf dagen later werd de officiële projectwebsite vrijgegeven.
Samenwerkingen en reclame
Op Earth Day publiceerde Mojang een artikel over het project op hun website, waardoor nog meer gebruikers naar het project werden getrokken. Op 5 juli bracht MrBeast, een youtuber en influencer, een video uit waarin hij en een groep andere spelers zijn geboorteplaats, Raleigh, North Carolina, in 24 uur opnieuw opbouwden. De video werd 11 miljoen keer bekeken, hoewel de Discord-server niet zo veel nieuwe gebruikers zag als verwacht.
Middelen
Mods
Het Build the Earth-project is voornamelijk afhankelijk van de Terra 1-op-1-mod, die verantwoordelijk is voor het genereren van al het terrein, de straten, bouwgidsen, enz. Natuurlijk passen de dimensies van het echte leven meestal niet in de normale limieten van Minecraft. Het hangt dus van twee andere mods af om te functioneren:
CubicChunks, dat in wezen de limiet van 256 blokken en de negatieve hoogtelimiet van vanille Minecraft omzeilt.
CubicWorldGen, waarmee het genereren van terreinen in combinatie met CubicChunks kan worden aangepast.
Het officiële mod-pack biedt standaard ook een paar andere hulpprogramma-mods, die handig kunnen zijn bij het bouwen:
JourneyMap, waarmee gebruikers hun omgeving op een minikaart kunnen zien.
WorldEdit, een krachtige en bekende tool die wordt gebruikt om snel gebouwen te maken en aan te passen.
Moeiteloos bouwen, vergelijkbaar met WorldEdit, maar met minder functies en een gebruikersvriendelijkere interface, een GUI.
Het bevat ook twee andere lichtgewicht mods, Performant en VanillaFix, die kunnen helpen bij bepaalde prestatieverbeteringen, hoewel ze niet strikt nodig zijn.
PippenFTS verklaarde dat "nu de CubicChunks-mod de verticale beperkingen van Minecraft doorbreekt, we nu de aarde in Minecraft kunnen ervaren zoals hij is, zonder enige vorm van verkleining."
Terreingeneratie
Terra 1-to-1 gebruikt verschillende API-instances om een Minecraft-wereld te genereren op basis van real-life data. Deze omvatten een Mapzen Terrain Tile-instantie voor hoogtegegevens, een ArcGIS REST API-instantie om boombedekking te genereren en een Overpass-interpreter voor OpenStreetMap om water, wegen en gebouwcontouren te genereren.
Kaartprojectie
De Terra 1-op-1 mod implementeert standaard verschillende kaartprojecties ; inclusief de transversale Mercator-, sinusoïdale, Equal Earth-, equirectangular en Dymaxion- of Airocean-projecties, en een aangepaste versie van de laatste, speciaal gemaakt voor het project, genaamd Modified Airocean of Airocean-edit. PippenFTS heeft een YouTube-video uitgebracht met de titel We are now ready to Build The Earth, 1: 1 scale in Minecraft, waarin hij het proces beschrijft dat is ondergaan om het te maken.
De gebruikte projectie kan per wereld worden geconfigureerd, hoewel het project vereist dat elke bijdragende bouwer en bouwteam de gemodificeerde Airocean-projectie gebruikt.
Externe links
Officiële website
Officiële subreddit
Wikipedia:Pagina's met vertalingen die niet zijn nagekeken
Minecraft | Build the Earth (BTE) is een project dat zich toelegt op het opnieuw creëren van de aarde op een schaal van 1:1 in Minecraft. Het project heeft honderdduizenden gebruikers naar de Discord-server getrokken en 6000 officieel geregistreerde bouwers overtroffen. Het is vrijwel gratis, afgezien van serverhosting en het bezit van een Minecraft-account. | 1 | spelplatform, online gamingdienst, serverhost |
1,687 | TouristAttraction | 32537 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Damme%20%28Belgi%C3%AB%29 | Damme (België) | Damme is een stad in de Belgische provincie West-Vlaanderen. De stad is een toeristische trekpleister met veel oude gebouwen. Deelgemeenten inbegrepen telt Damme ruim 11.000 inwoners, die Dammenaars worden genoemd.
De stad profileert zich sinds een aantal jaren als boekenstad.
Etymologie
Damme werd gesticht in 1180 en toen voor het eerst ook schriftelijk vermeld als Hendam. In 1217 werd dat Hondsdam. Vermoedelijk kwam het voorvoegsel af van Honte, een modderige zeearm. In de 14e eeuw ontwikkelde zich dan de legende dat er, alvorens de stad te kunnen stichten, eerst een duivelse hond moest worden verjaagd.
Geschiedenis
Vanaf midden 11e eeuw verzandde de waddenzee voor Brugge geleidelijk, maar in de eerste helft van de 12e eeuw kreeg Brugge nogmaals een directe verbinding met de Noordzee: overstromingen hadden een diepe en brede geul achtergelaten, het Zwin. Aan het Zwin ontstond de haven van Letterswerve (toltarief Diederik van Elzas circa 1160). Kort nadien lieten Brugge en graaf Filips van de Elzas het Zwin afdammen waar de getijdengeul onbevaarbaar werd voor de grotere schepen. Op de dam werden de goederen overgeladen op binnenschepen, die af en aan voeren naar Brugge via het Reiekanaal. Achter de dam ontstond een nieuwe woonkern: Damme (stadsrechten circa 1180). Damme behoorde hiermee tot de reeks van de havensteden die door de Vlaamse graven Diederik van de Elzas en Filips van de Elzas ter bevordering van het economische leven langs de Noordzeekust gesticht werden. Andere steden die tot deze reeks behoren zijn Grevelingen, Mardijk, Duinkerke, Nieuwpoort en Biervliet.
In 1213 vond hier de Slag bij Damme plaats. Eind mei voer de Franse vloot onder Savary de Mauléon het Zwin op en bezette het havenstadje. Terwijl de troepen aan het plunderen waren, lagen de 1700 schepen matig bewaakt en werden ze op 30 mei verrast door de Engelse vloot. Na grote verliezen wist het Franse garnizoen de volgende dag een aanval op Damme af te slaan en de rest van de vloot te vrijwaren. De Franse koning Filips-August brak het beleg van Gent op en snelde ter hulp. Hij verjoeg op 2 juni de Engelse en Vlaamse troepen, maar besliste dan zelf om zijn vloot in de haven te verbranden. Ook Damme werd die dag in de as gelegd.
In 1269 werd de Lieve gegraven, een kanaal dat Gent via Damme en het Zwin met de zee verbond. Rond 1270 vestigde Jacob van Maerlant zich in Damme. Hij schreef er o.m. Der naturen bloeme, de eerste natuurencyclopedie in de volkstaal, en de Rijmbijbel, een vertelling van de Bijbelse geschiedenis in de Nederlandse volkstaal, evenals zijn grootste werk, de Spiegel historiael.
Langs het Zwin ontstonden geleidelijk ook kleinere havens: Monnikerede (al lang verdwenen), Hoeke, Muide (nu Sint Anna ter Muiden) en ten slotte Sluis. Door verdere verzanding van het Zwin verloor Damme haar rol als haven die werd overgenomen door Sluis.
In 1297 werd Damme ingenomen door troepen van Filips de Schone, koning van Frankrijk, om spoedig daarop weer heroverd te worden door Robrecht III, graaf van Vlaanderen. Daarna werden de stadsmuren versterkt en werden er stadspoorten gebouwd: De Grote Brugse Poort, de Kleine Brugse Poort of Sint-Kristoffelpoort, de Sint-Catharinapoort, de Oostkerkse Poort, de Monnikeredepoort, de Sluis- of Kranepoort en de Koolkerkse Poort.
Einde 13e eeuw bereikte Damme zijn grootse bloei en omvang. Daarna begon de achteruitgang, mede door verzanding van het Zwin en de opkomst van de stad Sluis, die de positie van voorhaven van Brugge over dreigde te nemen.
In juli 1385 werd Damme ingenomen door 1300 Gentenaars onder Frans Ackerman, die zo de Franse koning Karel VI afsneden van de vloot in Sluis waarmee hij Engeland plande binnen te vallen. Karel kwam met Filips de Stoute de stad belegeren, maar Ackerman bood stevig weerwerk met behulp van Engelse boogschutters en een batterij kanonnen. Ackerman en zijn staf slopen op 16 augustus heimelijk weg uit de belegerde stad, wellicht omdat hij informatie had dat in Gent aan de poten van zijn regime werd gezaagd. De achtergebleven troepen vochten voor hun leven en probeerden op 26 augustus ook door de linies te komen, maar ze werden ontdekt, achternagezeten en gedood. 's Anderendaags werd de stad door de Fransen bestormd en in de as gelegd.
Omstreeks 1400 werd de stadsomwalling gemoderniseerd op last van Filips de Stoute. In 1446 werd het Nazarethklooster gesticht, een augustijnenklooster dat ondergeschikt was aan de Abdij van Zoetendale te Donk.
Het huwelijk tussen Karel de Stoute en Margaretha van York werd in 1468 hier voltrokken. Van 1464-1467 werd een nieuw stadhuis gebouwd. Ook het voorname huis De Grote Sterre dateert van die tijd. De bevolking nam nog toe, hoewel de economische activiteit stagneerde.
Honderd jaar later was Damme geworden tot een vervallen stadje. De bevolking was afgenomen van ongeveer 1150 zielen tot 80 gezinnen, waarvan er 25 armlastig waren. De twee toenmalige kerken (Onze-Lieve-Vrouwekerk en Sint-Catharinakerk) werden in 1572 door de geuzen geplunderd, waarbij de Sint-Catharinakerk zelfs geheel verwoest werd.
Tijdens het Twaalfjarig Bestand (1609-1621) werd Damme tot een vestingstad uitgebouwd als Spaansgezinde tegenhanger van de vesting Sluis die in Staatse handen was. De vesting had een typisch stervormig grondplan gevormd door 7 bastions. Het was een belangrijke verdedigingsplaats met garnizoen tot de 19e eeuw. Hierdoor verdween het noordelijk deel van het stadje en was er in slechts twee stadspoorten voorzien: de Onze-Lieve-Vrouwepoort en de Sint-Antoniuspoort. In 1602 werd de Sint-Catharinaparochie opgeheven en het puin van de kerk werd gebruikt voor de versterkingen.
De Spaanse Successieoorlog (1702-1713) noopte tot verdere uitbouw van de versterkingen: Het Verbrand Fort en het Fort van Damme werden aangelegd. In 1709 werd de vesting veroverd door Marlborough. Na 1713 werd het belang van de vesting minder en in 1715 werden de vestingwerken, in gevolge het Barrièretraktaat, deels geslecht. Tot 1760 bleef de vesting nog enigszins in gebruik. Het verlies van de functie van vestingstad deed het verval verder toenemen. Veel middeleeuwse gebouwen werden gesloopt, bruggen stortten in en van 1782-1786 werd een deel van de vestingwerken openbaar verkocht.
In 1810 werd de Damse Vaart gegraven, onderdeel van een plan van Napoleon om de Noord-Franse havens door middel van een kanaal met Antwerpen te verbinden. Het tracé liep door het noordelijk deel van de stad, delen van deze stad verdwenen en het noordelijk deel werd afgesneden van het zuidelijk deel. Met het vrijkomende zand werden de Reie, de Lieve en wat er over was van het Zwin gedempt.
In de tweede helft van de 19e eeuw en vooral in de 20e eeuw kwam het toerisme op als bestaansbron. Tussen de Wereldoorlogen kwamen er enige overnachtingsmogelijkheden. Op 2 oktober 1944 werd Damme bevrijd van de bezetter na de Tweede Wereldoorlog. Daarna ontwikkelde het toerisme zich verder, wat zich onder meer uitte in diverse horecagelegenheden, een bootverbinding met Brugge, restauratie van oude panden en dergelijke.
Wapenschild
Het wapenschild van Damme is keel, een faas van zilver, geladen met een springende hond van sabel. De vlag en het wapenschild van de stad vinden hun oorsprong in een legende. Damme heette vroeger Hondsdamme, dat eigenlijk van "honte" komt. Honte is een oud woord voor een modderig gebied aan een monding. Aan de verbastering tot "hond" werd achteraf een legende gehangen. De duivel zelf zou in de gedaante van een hond in Damme heel wat schrik aangejaagd hebben bij de bewoners. Na drie dagen vol gehuil ontstond er een storm die een bres in de dijk veroorzaakte. De dijkbouwers joegen op de hond, maakten hem af en stopten de bres dicht met het duivelse dier. De duivel en het oprukkende water waren verslagen, Damme was gered.
Kernen
De gemeente telt naast Damme-centrum nog de deelgemeentes Hoeke, Lapscheure, Moerkerke, Oostkerke, Sijsele en het dorp Vivenkapelle dat in 1977 door Sint-Kruis werd afgestaan. Verder is er nog de kern Den Hoorn (Sint-Rita) in Moerkerke.
De gemeente Damme grenst aan de volgende dorpen en (deel)gemeenten:
Bezienswaardigheden
Het middeleeuwse stadhuis, een mooi voorbeeld van Brabantse gotiek
De middeleeuwse Onze-Lieve-Vrouw-Hemelvaartkerk met een complexe bouwgeschiedenis
Het Sint-Janshospitaal, van oorsprong een middeleeuws hospitaal
De Schellemolen, een windmolen
Het standbeeld van Jacob van Maerlant voor het stadhuis. Hij ligt begraven in een blinde zerk in de Onze-Lieve-Vrouwekerk. Niet hij zou er onder liggen, alleen zijn lijk, zo redeneerde hij.
De Stadswallen van Damme, resterende stadsomwalling en natuurgebied.
De Damse Vaart, afgelijnd met bomen, verbindt Brugge met Damme en loopt verder naar Sluis. Het werd onder Napoleon uitgegraven. De vaart heeft nu geen enkele economische betekenis meer. De boot Lamme Goedzak, naar een karakter uit de roman over Tijl Uilenspiegel, brengt toeristen van Brugge naar Damme. Wanneer de vaart in de winter dichtvriest, is het mogelijk van Brugge naar Sluis te schaatsen wat dan ook door vele toeristen wordt gedaan.
Het Uilenspiegelmuseum brengt 5 eeuwen Uilenspiegel in beeld. Sinds de 17de eeuw heeft Damme een sterke Uilenspiegeltraditie. Als symbool van de Vlaamse volksziel, ontembare geus en fratsenmaker, dwaalde hij er met Nele en Lamme Goedzak rond. In het museum kan men aan de hand van kopieën van handschriften, 16de-eeuwse drukken, schilderijen, bibliofiele uitgaven, prenten, beeldhouwwerken, geplaatst in hun cultuurhistorische context, met deze verschillende gezichten van Uilenspiegel kennismaken.
Natuur en landschap
Damme is gelegen in het West-Vlaamse poldergebied op een hoogte van ongeveer 2,5 meter. Van belang is de Damse Vaart, met in het westen De Siphon, waar de parallel verlopende Schipdonkkanaal en Leopoldkanaal de Damse Vaart kruisen. Dan zijn er de Stadswallen van Damme en de natuurgebieden Romboutswerve en Verbrand Fort.
Demografie
Demografische ontwikkeling voor de fusie
Bronnen:NIS, Opm:1831 tot en met 1970=volkstellingen; 1976 = inwoneraantal op 31 december
Demografische ontwikkeling van de fusiegemeente
Alle historische gegevens hebben betrekking op de huidige gemeente, inclusief deelgemeenten, zoals ontstaan na de fusie van 1 januari 1977.
Bronnen:NIS, Opm:1831 tot en met 1981=volkstellingen; 1990 en later= inwonertal op 1 januari
Politiek
Structuur
De burgemeester van Damme van 2001 tot 1 mei 2014 was Dirk Bisschop. Na diens overlijden bij een auto-ongeval werd hij opgevolgd door partijgenoot en eerste schepen Joachim Coens.
2013-2018
CD&V heeft de meerderheid met 17 op 21 zetels.
Resultaten gemeenteraadsverkiezingen sinds 1976
De rode cijfers naast de gegevens duiden aan onder welke naam de partijen telkens bij een verkiezing opkwamen.
De zetels van de gevormde meerderheid staan vetjes afgedrukt. De grootste partij is in kleur.
(*) 1988: ONAFH.
Toerisme
Fietsroutes
De stad ligt langs de fietsroutes van Den Helder naar Boulogne langs de Noordzeeroute
De Vlaanderen Fietsroute kronkelt ook door Damme
De Riante Polderroute verbindt Damme met Knokke
De Maerlantroute loopt via Moerkerke naar Lapscheure en het overzetbootje over de Damse Vaart. Vandaar gaat het naar Sluis, Aardenburg, Middelburg, Maldegem en terug
De Beverhoutsroute loopt van Beernem naar Brugge
Cultuur
Campo Solar is een jaarlijks openluchtfestival te midden van een maïsveld in Damme, gedurende het eerste weekend van augustus. In 2018 won het gezellige festival de Gulden Lieve, de tweejaarlijkse cultuurprijs van de stad.
In de roman van Charles de Coster (1867) wordt beweerd dat Tijl Uilenspiegel in Damme geboren zou zijn. Daarmee werd Damme tot een van de vele Tijl Uilenspiegelsteden.
De roman Pastoor Poncke (1941) van Jan Eekhout speelt zich af in Damme.
Stedenband
Damme (Duitsland)
Externe links
Officiële website
Geschiedenis van Damme
Plaats in West-Vlaanderen | In de tweede helft van de 19e eeuw en vooral in de 20e eeuw kwam het toerisme op als bestaansbron. Tussen de Wereldoorlogen kwamen er enige overnachtingsmogelijkheden. Op 2 oktober 1944 werd Damme bevrijd van de bezetter na de Tweede Wereldoorlog. Daarna ontwikkelde het toerisme zich verder, wat zich onder meer uitte in diverse horecagelegenheden, een bootverbinding met Brugge, restauratie van oude panden en dergelijke. | 2 | toeristische attractie, bezienswaardigheid, toerisme |
11,828 | WebApplication | 2140349 | https://nl.wikipedia.org/wiki/CPanel | CPanel | CPanel is een softwarepakket in de vorm van een webapplicatie. CPanel maakt het voor een webmaster of sysop mogelijk om eenvoudig een server op te zetten met websites, e-mailaccounts en DNS. Het beheer gebeurt via een webinterface.
CPanel maakt gebruik van scripts om de server te beheren, ondanks het open karakter van LAMP zijn deze scripts geen open source. Men logt in op een webgebaseerd paneel, dat de gebruikers en beheerders in staat stelt om via een gemakkelijke manier alle mogelijkheden van webhosting te beheren. De scripts zorgen voor de nodige veranderingen in de configuratiebestanden van Linux.
Externe link
Officiële website
Webapplicatie
Software geschreven in Perl | CPanel is een softwarepakket in de vorm van een webapplicatie. CPanel maakt het voor een webmaster of sysop mogelijk om eenvoudig een server op te zetten met websites, e-mailaccounts en DNS. Het beheer gebeurt via een webinterface. | 1 | webapp, online applicatie, browserapplicatie |
7,197 | MobilePhoneStore | 4921278 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Jamal%20Ben%20Saddik | Jamal Ben Saddik | Jamal Ben Saddik (Antwerpen, 3 oktober 1990), ook bekend als The Goliath, is een Marokkaans-Belgisch kickbokser. Hij werd in 2018 de Glory Heavyweight Grand Prix Champion.
Levensloop
Ben Saddik werd geboren in Antwerpen, België. Zijn ouders vertrokken in de jaren 60 uit Bni Hadifa, een stad in het Rifgebergte in het noorden van Marokko. Hij groeide op in Borgerhout. Op zijn negende begon hij met kickboksen, omdat zijn vader hem van straat wilde houden. Als tiener was hij slachtoffer van een schietincident. Hierbij werd hij geraakt aan zijn linkeronderbeen.
Eind 2012 werd hij gediagnosticeerd met schildklierkanker, een ziekte waar hij nog steeds aan lijdt. Ook raakte hij toen betrokken in een auto-ongeluk met een dodelijk slachtoffer.
Op 10 maart 2021 werd bekend dat Ben Saddik werd opgepakt bij de grootschalige politieactie: “Operatie Sky”. Hij werd ervan verdacht cryptotelefoons verkocht te hebben in zijn telefoonzaak te Antwerpen, die vervolgens door criminelen gebruikt werden. Ben Saddik verbleef anderhalve maand in de gevangenis en na zijn voorlopige vrijlating moest hij alweer in behandeling tegen schildklierkanker.
In december 2022 werd zijn fitness- en kickboxclub "Vinci Club" voor twee maanden gesloten door de burgemeester omwille van “imminente dreiging voor de openbare orde en veiligheid, ook al kan hij worden beschouwd als slachtoffer van de gewelddadige incidenten”. In beroep liet de Raad van State de sluiting overeind.
Carrière
Op 6 maart 2011 vocht Ben Saddik zijn eerste partij tegen de Nederlander Rico Verhoeven in de It's Showtime Sporthallen Zuid en won dit gevecht met een technische knock-out. Ondanks zijn diagnose van schildklierkanker in 2012, slaagde Ben Saddik kort daarop erin om derde te worden op het Glory Grand Slam-toernooi van Tokio, het officieuze wereldkampioenschap, alwaar hij onder meer Remy Bonjasky en Errol Zimmerman versloeg.
Op 9 december 2017 vocht hij nogmaals tegen Verhoeven in de Rotterdamse Ahoy voor de wereldtitel bij de zwaargewichten bij de kickboksbond Glory. Ben Saddik verloor het gevecht in de vijfde ronde door een technische knock-out.
Op 30 januari 2021 stond een wedstrijd op het programma tegen Rico Verhoeven georganiseerd door Glory, maar kon deze niet doorgaan vanwege een rugblessure van Ben Saddik, opgelopen tijdens de training in aanloop van de wedstrijd.
In de zomer van 2021 ging Ben Saddik trainen in Amsterdam bij Mike Passenier, de voormalige coach van kickbokser Badr Hari. Op 23 oktober 2021 was er een wedstrijd gepland tussen Rico Verhoeven en Alistair Overeem. Vanwege een blessure moest Overeem afzeggen waardoor Ben Saddik alsnog een derde keer tegen Verhoeven mocht vechten voor de wereldtitel. In een beklijvend titanengevecht in het Gelredome in Arnhem won Verhoeven volgens de jury de eerste ronde en Ben Saddik de tweede ronde. Ben Saddik gaf een vermoeide indruk in de derde ronde die naar Verhoeven ging op punten. In de vierde ronde was hij niet meer in staat te vechten. De scheidsrechter besloot al na enkele seconden de wedstrijd stil te leggen waardoor Ben Saddik verloor met technisch knock-out.
Op 19 maart 2022 organiseerde Glory in het Trixxo Arena in Hasselt een kickboksevenement met een kamp tussen Ben Saddik en de Nederlander Levi Rigters als hoofdact. Echter ging dat op het laatste moment niet door omdat er ongeregeldheden waren uitgebroken in de tribunes tussen supporters van kickboksers uit een voorgaande kamp.
In februari 2023 wordt Ben Saddik door de organisatie Glory voor vijftien maanden geschorst, van de zwaargewichtlijst gehaald, en wordt zijn laatste overwinning omgezet in een no contest, vanwege gebruik van doping. Vanwege privacy-regels kan de organisatie verdere details niet bekend maken.
Record
Titels
Glory
2018 Glory Heavyweight Grand Prix Winnaar
CombatPress.com
2015 "Comeback of the Year"
2018 "Comeback Fighter of the Year"
Trivia
In samenwerking met Jako runt Ben Saddik een eigen sportkledinglijn.
Op 2 januari 2021 was Ben Saddik te zien in Het Jachtseizoen. Hierin stal hij de bus van StukTV, wat een ander nog niet eerder was gelukt. Daarmee wist hij te ontsnappen en won hij het vijfde seizoen.
Marokkaans kickbokser
Belgisch kickbokser | Op 10 maart 2021 werd bekend dat Ben Saddik werd opgepakt bij de grootschalige politieactie: “Operatie Sky”. Hij werd ervan verdacht cryptotelefoons verkocht te hebben in zijn telefoonzaak te Antwerpen, die vervolgens door criminelen gebruikt werden. Ben Saddik verbleef anderhalve maand in de gevangenis en na zijn voorlopige vrijlating moest hij alweer in behandeling tegen schildklierkanker. | 1 | mobiele telefoonwinkel, smartphonewinkel, telefoonzaak |
7,530 | AutomatedTeller | 1916039 | https://nl.wikipedia.org/wiki/John%20Shepherd-Barron | John Shepherd-Barron | John Adrian Shepperd-Barron (Shillong (India), 23 juni 1925 – Inverness (Schotland), 15 mei 2010) was een Schots uitvinder; hij bedacht onder meer de geldautomaat.
Hij studeerde aan de universiteit van Edinburgh en Cambridge. In 2005 werd hij benoemd tot Lid in de Orde van het Britse Rijk.
John Shepherd-Barron en de geldautomaat
In de jaren zestig ging hij werken voor De La Rue Instruments. Het intrigeerde hem, nadat hij twee keer voor een gesloten bankkantoor had gestaan, dat hij in eigen land of in het buitenland niet vrij over zijn eigen geld kon beschikken. Een zelfbedieningsmachine voor chocolade inspireerde hem. Hij besprak zijn idee met Barclays om cheques van Barclays via een automaat bij de bank in te voeren, waarna de klant dan over contant geld kon beschikken, toen beperkt tot een bedrag van 10 £. Barclays gaf hem opdracht om zes machines te bouwen.
Aangezien betaalkaarten met magnetische strips nog niet bestonden, bedacht Shepherd-Barron een systeem waarbij de klant een cheque moest invoeren die voorzien was van het licht radioactieve koolstof-14, zodat de machine de cheque kon detecteren. Ter verificatie moest de klant een pincode van vier cijfers invoeren, naar eigen zeggen ook een idee van John Shepherd-Barron.
Deze machine werd in Engelstalige landen bekend als de ATM (Automated Teller Machine) en in Nederlandstalige landen als geldautomaat, pinautomaat of flappentap (Bargoens). De eerste machine werd op 27 juni 1967 geïnstalleerd in Enfield, Noord-Londen, bij een filiaal van de Barclays Bank toen hij managing-director was van De La Rue Instruments. De eerste die de machine gebruikte was de acteur Reg Varney, bekend van de televisieserie On The Buses. Sindsdien zijn er wereldwijd miljoenen pinautomaten geïnstalleerd.
Naast de geldautomaat heeft hij ook tal van andere minder succesvolle zaken uitgevonden, zoals een apparaat dat geluiden van orka's afspeelt teneinde zeehonden te verjagen van zalmkwekerijen.
Betalingssysteem
Schots uitvinder
Brits uitvinder | Deze machine werd in Engelstalige landen bekend als de ATM (Automated Teller Machine) en in Nederlandstalige landen als geldautomaat, pinautomaat of flappentap (Bargoens). De eerste machine werd op 27 juni 1967 geïnstalleerd in Enfield, Noord-Londen, bij een filiaal van de Barclays Bank toen hij managing-director was van De La Rue Instruments. De eerste die de machine gebruikte was de acteur Reg Varney, bekend van de televisieserie On The Buses. Sindsdien zijn er wereldwijd miljoenen pinautomaten geïnstalleerd. | 2 | geldautomaat, pinautomaat, bankautomaat |
10,407 | ProfilePage | 4796016 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Huub%20R%C3%B6ttgering | Huub Röttgering | Hubertus Jacobus Alfonsus (Huub) Röttgering (°1963) is een Nederlandse sterrenkundige.
Levensloop
In 1993 promoveerde Röttgering onder begeleiding van George Miley aan de Universiteit Leiden op het proefschrift Ultra-steep spectrum radio sources: Tracers of distant galaxies. Hierna zette hij zijn onderzoek voort aan de Universiteit van Cambridge (VK). In 1995 kwam hij terug naar Leiden, waar hij in 1998 universitair docent werd, en in 2003 universitair hoofddocent.
Hij is sinds 2009 hoogleraar observationele kosmologie aan de Universiteit Leiden. Tevens was hij van 2012 tot 2022 directeur van de Sterrewacht Leiden. Naast kosmologie richt hij zich op verre radio-sterrenstelsels, clusters van sterrenstelsels, actieve sterrenstelselkernen en optische en radio-interferometers.
Externe links
Profielpagina Universiteit Leiden
Nederlands astronoom
Hoogleraar aan de Universiteit Leiden | Externe links
Profielpagina Universiteit Leiden | 1 | profielpagina, gebruikersprofiel, persoonlijke pagina |
1,040 | Sculpture | 5595547 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst%20van%20beelden%20in%20Beuningen | Lijst van beelden in Beuningen | Dit is een (onvolledige) chronologische lijst van beelden in Beuningen. Onder een beeld wordt hier verstaan elk driedimensionaal kunstwerk in de openbare ruimte van de Nederlandse gemeente Beuningen, waarbij beeld wordt gebruikt als verzamelbegrip voor sculpturen, standbeelden, installaties, gedenktekens en overige beeldhouwwerken.
Voor een volledig overzicht van de beschikbare afbeeldingen zie: Beelden in Beuningen op Wikimedia Commons. Met lichtgrijze achtergrond verdwenen beelden.
Beuningen
Ewijk
Weurt
Winssen
Zie ook
Lijst van oorlogsmonumenten in Beuningen
Cultuur in Beuningen
Beuningen | Dit is een (onvolledige) chronologische lijst van beelden in Beuningen. Onder een beeld wordt hier verstaan elk driedimensionaal kunstwerk in de openbare ruimte van de Nederlandse gemeente Beuningen, waarbij beeld wordt gebruikt als verzamelbegrip voor sculpturen, standbeelden, installaties, gedenktekens en overige beeldhouwwerken. | 1 | beeldhouwwerk, sculptuur, kunstobject |
516 | TaxiService | 458302 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Deeltaxi | Deeltaxi | Deeltaxi is een vorm van taxivervoer die in Nederland halverwege de jaren negentig is ingevoerd door de Wet voorzieningen gehandicapten (Wvg), de latere Wet maatschappelijke ondersteuning 2015 (Wmo 2015). Een deeltaxi houdt in dat de taxi, zoals het woord al zegt, gedeeld wordt met andere passagiers. Men huurt dus een zitplaats in een taxi en niet de hele taxi. Tot ongeveer 2002 was de deeltaxi alleen toegankelijk voor personen met een zogenaamd Wmo-budget, maar sinds die tijd kan in veel gemeenten iedereen gebruikmaken van deeltaxisystemen (CVV-vervoer).
Aanbieders van deeltaxi/CVV-vervoer in Nederland zijn (of waren) onder andere Taxbus, Taxihopper en Personen- en Zorgvervoer Nederland (PZN).
Andere landen
Er bestaan vergelijkbare systemen in veel andere landen. Zo kent Duitsland de Sammeltaxi, Turkije de dolmuş en Israël de sjeroet.
Duitsland: Sammeltaxi
De Sammeltaxi is grotendeels vergelijkbaar met de Nederlandse treintaxi, maar is niet beperkt tot bepaalde plaatsen rond een spoorwegstation.
Israël: sjeroet
Sjeroet is een Hebreeuws woord dat service of dienst betekent. Het betreft bestelbusjes in passagiersuitvoering of gewone personenauto's die meestal op vaste routes rijden (maar soms ook op verzoek, zoals de Nederlandse treintaxi) en die passagiers meenemen voor vaste tarieven die vergelijkbaar zijn met of soms lager zijn dan de bustarieven. Sjeroets hebben meestal geen vaste dienstregeling en vertrekken gewoonlijk als ze genoeg passagiers hebben. Ze stoppen op verzoek, ook op plaatsen waar geen officiële bushaltes zijn. Verder rijden zij ook buiten de normale werkdagen van de bussen, zoals op sjabbat (zaterdag) en tijdens feestdagen (wanneer er in de meeste plaatsen in het land geen gewone bussen rijden). Op sommige routes rijden ze ook 's nachts.
Zie ook
Treintaxi
Dolmuş
Personenvervoer | Deeltaxi is een vorm van taxivervoer die in Nederland halverwege de jaren negentig is ingevoerd door de Wet voorzieningen gehandicapten (Wvg), de latere Wet maatschappelijke ondersteuning 2015 (Wmo 2015). Een deeltaxi houdt in dat de taxi, zoals het woord al zegt, gedeeld wordt met andere passagiers. Men huurt dus een zitplaats in een taxi en niet de hele taxi. Tot ongeveer 2002 was de deeltaxi alleen toegankelijk voor personen met een zogenaamd Wmo-budget, maar sinds die tijd kan in veel gemeenten iedereen gebruikmaken van deeltaxisystemen (CVV-vervoer). | 1 | taxidienst, taxivervoer, chauffeurdiensten |
3,158 | MedicalOrganization | 1629984 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Willy%20Gepts | Willy Gepts | Willy Gepts (Antwerpen, 11 maart 1922 - aldaar, 31 januari 1991) was een doctor in de geneeskunde die onderzoek deed naar diabetes.
Hij toonde door onderzoek van weefsel aan, dat diabetes type 1 een auto-immuunziekte is. In 1965 publiceerde hij daarover Pathologic anatomy of the pancreas in juvenile diabetes mellitus in het vaktijdschrift Diabetes.
Hij lag als voorzitter van de Operationele Groep Campus Jette van de Vrije Universiteit Brussel mee aan de basis van de uitbouw van de medische campus van de VUB in Jette en het universitaire ziekenhuis in Jette, was hoofd van de dienst Pathologische Ontleedkunde in het Brugmannziekenhuis en in het Universitair Ziekenhuis Brussel en was ook voorzitter van de European Association for the Study of Diabetes, directeur van de Koningin Elisabeth-stichting en lid van de Koninklijke Academie voor Geneeskunde van België en van verschillende commissies van het Nationaal Fonds voor Wetenschappelijk Onderzoek.
Van 1974 tot 1979 was hij vice-rector van de Vrije Universiteit Brussel.
Werken
Bijzondere pathologische ontleedkunde. Brussel 1972
Immunity and Autoimmunity in Diabetes mellitus. Amsterdam en New York 1974 (mede-uitgever)
Insulin: Islet Pathology, Islet Function, Insulin Treatment. Gentofte en Stockholm 1976
Belgisch medicus | Hij lag als voorzitter van de Operationele Groep Campus Jette van de Vrije Universiteit Brussel mee aan de basis van de uitbouw van de medische campus van de VUB in Jette en het universitaire ziekenhuis in Jette, was hoofd van de dienst Pathologische Ontleedkunde in het Brugmannziekenhuis en in het Universitair Ziekenhuis Brussel en was ook voorzitter van de European Association for the Study of Diabetes, directeur van de Koningin Elisabeth-stichting en lid van de Koninklijke Academie voor Geneeskunde van België en van verschillende commissies van het Nationaal Fonds voor Wetenschappelijk Onderzoek. | 3 | ziekenhuis, kliniek, medische instelling |
11,720 | ShippingDeliveryTime | 5561017 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Revolver%20M1891 | Revolver M1891 | De Revolver M1891 of M91 is een double action centraalvuur revolver die ontworpen werd door KNIL kapitein à la suite der Artillerie F.W.H. Kuhn.
De M91 revolver was de opvolger van de Nederlandse Revolver M1873 die in de Oost onder de naam Model 1875 werd gebruikt. De M91 was lichter en compacter en was voorzien van een hulsuitstoter. Het kaliber was 9,4 mm, net als bij de M1873.
De naam M91 werd pas in 1931 aan de revolver gegeven door de Nederlands-Indische politie, om hem te onderscheiden van de 6-schots centraalvuurrevolver Colt Police Positive 9x29R (.38 S&W), die bij de Nederlands-Indische politie was ingevoerd en revolver M31 ging heten.
Geschiedenis
In 1875 introduceerde het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger (KNIL) de Revolver M1873, onder de naam Revolver (later werd deze aangeduid als KNIL Revolver model 1875) De M1873 was ook in gebruik bij het Nederlandse Landmacht en Marine. Ongeveer 1300 werden geleverd aan het KNIL en werden voornamelijk gebruikt door de cavalerie. Rondt 1889 wilde het KNIL ook andere onderdelen revolvers verstrekken, maar men vond de M1875 te zwaar. Daarom werd om een nieuw, lichter en moderner wapen gevraagd.
KNIL Kapitein der Artillerie F.W.H. Kuhn, directeur van de Indische Geweermakers School, te Meester Cornelis ontwikkelde daarop een lichtere en compactere 9,4 mm legerrevolver.
Kuhn ontwikkelde twee modellen met hetzelfde kaliber als de M1875, maar lichter en met een eenvoudiger slotmechanisme dan de M1875. Het nieuwe wapen was ook voorzien van een uitwerper voor lege hulzen, wat de M1875 ontbeerde.
In 1891 werden er twee prototypes naar Nederland gestuurd voor beproevingen. Na wat kleine aanpassingen werd besloten een van de modellen te accepteren. Vanaf dat moment werd de M1875 bij het KNIL ‘Revolver, oud model’ of ‘Revolver, O.M.’ genoemd.
Het nieuwe model, dat ‘Revolver, nieuw model’ of ‘Revolver, N.M.’ werd genoemd (hij zou pas in 1931 de naam M91 krijgen), was met een lengte van 222 mm en een gewicht 825 g handzamer dan de M1875 die 330 mm lang en 1,3 kg zwaar was.
In Nederlands-Indië waren op dat moment geen wapenfabrikanten. De enige wapens werden gemaakt door leerling-wapensmeden, die een klein aantal revolvers en Remington-karabijnen maakten. Daarom werd besloten dat de firma J.F.J. Bar in Delft de onderdelen zou maken en de Werkplaats Draagbare Wapenen (WDW) in Delft van de Artillerie InrichtingenWDW de wapens zou assembleren.
Er werden 3754 revolvers besteld. De eerste 300 werden in 1893 geleverd en de rest in 1894 en 1895. Eind 1894 waren er voldoende revolvers en reserveonderdelen in Nederlands-Indië aangekomen en begon de verstrekking aan de troepen. De eerste revolvers kwamen ter beschikking van eenheden in Batavia: het 10e Infanteriebataljon in Weltevreden, het 11e Infanteriebataljon in Meester Cornelis en het garnizoen en van het 1e Infanteriedepotbataljon in Bandoeng. Daarna volgden de troepen in Atjeh, de binnenlanden, Java en Lombok. De invoering werd voltooid in 1895. De oude M1875-revolvers van het KNIL gingen naar de mariniers.
De Revolver M1891 werd door het KNIL en de Nederlands-Indische politie tot eind jaren ‘20 gebruikt.
De revolver bleef gedurende de tijd dat hij in gebruik was vrijwel onveranderd. Wel werden in 1902 en 1903 de vizierkepen dieper gevijld in verband met de invoering van een nieuwe, krachtiger, patroon met een ander model kogel en rookloos kruit.
Modificatie Hamakers
In 1904 werden 40 herbouwde revolvers getest met een door eerste luitenant L.K. Hamakers (1867-1917) gewijzigd slotmechanisme; als de trekker overgehaald werd terwijl de laadpoort open stond, zou de cilinder gaan draaien. Dit maakte het gemakkelijker om te laden en te herladen. Uit de beproevingen bleek dat het laden en herladen inderdaad sneller ging. Omdat de constructie niet sterk genoeg werd geacht werd de modificatie niet doorgevoerd. Wel werd er een soortgelijke wijziging toegepast op commerciële revolvers van Belgische makelij.
Munitie
Bij het KNIL werd voor de M75-revolver een vergelijkbare 9,4x21R patroon gebruikt als voor dezelfde revolver in Nederland (daar M73 genoemd) gebruikt werd. Wel werd de binnenzijde van de huls gelakt om de patroon onder tropische omstandigheden langer te kunnen bewaren. Vanaf eind jaren 1880 werd de patroon voor de nieuwe M91-revolver aangepast: de huls werd verlengd tot 23 mm (in plaats van 21 mm). Deze patroon stond bekend als de Scherpe patroon No 3 (die vanaf 1902 de toevoeging O.M. (Oud Model) kreeg). De patroon had een elliptische loden kogel met 2 groeven, en was geladen met zwart buskruit (‘salpeterkruit’). De Nederlands-Indische revolverpatronen werden samengesteld bij de patroonwerkplaatsen te Soerabaja en Bandoeng, en daardoor werd deze 9,4x23R patroon ook wel verwarrend 10 mm Soerabaja-patroon genoemd.
Bij de patroonwerkplaats werd in 1901 uitgebreid onderzocht of de M91-revolver hogere drukken aan zou kunnen. Toen dit het geval bleek te zijn, werd een nieuwe patroon ontwikkeld met een hardere, afgeknotte loden kogel en gevuld met rookloos kruit. De uitwendige ballistiek van de nieuwe kogel was anders dan van de oude, daarom werden in 1902 en 1903 de vizierkepen van alle revolvers dieper gevijld. De toegenomen druk leidde echter toch tot problemen: het bleek moeilijker de lege hulzen uit te werpen, waardoor de revolver haperde en soms beschadigd raakte. Er volgden nieuwe tests met een langere huls (27 mm) en verschillende kruitladingen, en in 1911 werd de verbeterde patroon 9,4x27R ingevoerd als Scherpe patroon No 3 N.M. (Nieuw Model).
Gebruik bij de Nederlands-Indische politie
De Nederlands-Indische politie werkte nauw samen met het KNIL en er was weinig verschil bij de inzet van handvuurwapens.
In 1909 bestelde het Departement van Kolonien (DvK) 2200 legerrevolvers voor de Nederlands-Indische politie bij L. Wittich in Den Haag. (de firma Bar was gestopt met de productie van wapens nadat oprichter Jean Francois Joseph Bar in april 1908 was overleden). Wittich produceerde de complete revolver, omdat de Artillerie Inrichtingen in Hembrug het te druk had met de productie van de M73 NM.
Er werden rond die tijd 29 M91 revolvers geleverd aan de politie in West-Indië (Suriname, Aruba en Curaçao); 5 gemaakt door Bar en 24 gemaakt door Wittich.
Na de Eerste Wereldoorlog werd de politie in Nederlands-Indië gereorganiseerd en werd de Veldpolitie opgericht. In de jaren ‘20 en ’30 waren hiervoor ongeveer 6000 nieuwe revolvers nodig. In augustus 1919 vroeg het DvK aan de Artillerie Inrichtingen (A.I.) een prijsopgave voor 6000 revolvers. A.I. bood ze aan voor ƒ59,- per stuk, en het zou 22 maanden duren om ze te produceren (de laatste 10 maanden zouden er 25 per dag gemaakt kunnen worden). In april 1920 plaatste het DvK de bestelling voor 5830 revolvers, maar wilde ze inclusief afleverkosten en proefmunitie. Dat was onacceptabel voor A.I., dat aangaf dat de prijs zou worden verhoogd en de levertijd verlengd zou worden tot 30 maanden. De Nederlands-Indische overheid had 1800 revolvers nodig in april 1921, en de rest tegen het einde van dat jaar, maar met 30 maanden levertijd van A.I. zouden de revolvers pas in 1923 geleverd worden. Desondanks bevestigde het DvK de bestelling in augustus 1920.
Ondertussen had het DvK in juli 1920 ook 12.000 Karabijnen M95 en een grote hoeveelheid marechausseesabels en klewangs bij A.I. besteld. A.I. gaf aan dat de levertijd van de revolvers daardoor nog een jaar langer zou worden. Daarop besloot het DvK in september 1920 de bestelling bij A.I. te annuleren, en de revolvers elders te bestellen.
Via de Nederlandsch-Engelsche Technische Handel Maatschappij werden de revolvers op 15 oktober 1920 besteld bij de Britse firma Vickers Ltd. De toegezegde levertijd van 6 maanden werd echter niet gerealiseerd. Vickers ontving de tekeningen pas in 1921, en toen de revolvers aan het eind van dat jaar gereed waren ze zo slecht afgewerkt dat ze niet geaccepteerd werden. Vickers liet de revolvers herstellen door Fabrique Nationale d'Armes de Geurre in België, waarvandaan ze in 1922 verscheept werden naar Nederlands-Indië, en daar door de politie in gebruik werden genomen. De Vickers-revolvers zijn te herkennen aan een gekroonde letter W op de rechterkant van de kast, voor de cilinder, en Birmingham-keurmerken, op de loop, cilinder en aan de rechterkant van de kast.
In 1931 gaf de Nederlands-Indische politie de revolver de naam M91, om hem te onderscheiden van de 6-schots centraalvuurrevolver Colt Police Positive 9x29R (.38 S&W), die bij de Nederlands-Indische politie was ingevoerd en Revolver M31 ging heten.
Vervanging
In totaal zijn er ongeveer 12.000 M91-revolvers geproduceerd; 6.000 vóór de Eerste Wereldoorlog voor KNIL en Nederland-Indische politie en 6.000 ná de Eerste Wereldoorlog, exclusief voor Nederland-Indische politie.
3754st (fa. J.F.J. Bar, Delft), van 1892 t/m 1894
2246st (fa. L. Wittich, Den Haag), ca. 1909
ca. 6000st (Vickers Ltd., Birmingham) in 1922
Daarnaast werden er 29 revolvers geleverd aan de politie in West-Indië (Suriname, Aruba en Curaçao)
Rond 1900 kwamen zelfladende pistolen in gebruik, en ging het KNIL op zoek naar een nieuw vuistvuurwapen. In 1911 kocht het KNIL het Duitse Parabellum DWM; Borchardt-Luger, 9 mm pistool en nam dit als "Pistool M.11" in gebruik om de M91-revolver te vervangen. Door het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog werden echter niet alle bestelde pistolen geleverd, en bleef de M91 in gebruik. Pas in 1928 waren er voldoende Lugers beschikbaar en werd de M91-revolver buiten gebruik gesteld.
Bronnen, referenties en voetnoten
Krijgsmacht van Nederland
Revolver
Militaire geschiedenis van Nederlands-Indië | Na de Eerste Wereldoorlog werd de politie in Nederlands-Indië gereorganiseerd en werd de Veldpolitie opgericht. In de jaren ‘20 en ’30 waren hiervoor ongeveer 6000 nieuwe revolvers nodig. In augustus 1919 vroeg het DvK aan de Artillerie Inrichtingen (A.I.) een prijsopgave voor 6000 revolvers. A.I. bood ze aan voor ƒ59,- per stuk, en het zou 22 maanden duren om ze te produceren (de laatste 10 maanden zouden er 25 per dag gemaakt kunnen worden). In april 1920 plaatste het DvK de bestelling voor 5830 revolvers, maar wilde ze inclusief afleverkosten en proefmunitie. Dat was onacceptabel voor A.I., dat aangaf dat de prijs zou worden verhoogd en de levertijd verlengd zou worden tot 30 maanden. De Nederlands-Indische overheid had 1800 revolvers nodig in april 1921, en de rest tegen het einde van dat jaar, maar met 30 maanden levertijd van A.I. zouden de revolvers pas in 1923 geleverd worden. Desondanks bevestigde het DvK de bestelling in augustus 1920. | 2 | verzendtijd, levertijd, bezorgtijd |
6,898 | AskAction | 128320 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Kort%20geding | Kort geding | Een kort geding (in België vaak kortgeding of référé ) is een kort durende civiele procedure voor spoedeisende zaken die naar hun aard snel beslist moeten worden. Een gewone rechtszaak duurt langer, omdat er eerst een schriftelijke behandeling plaatsvindt en partijen de gelegenheid hebben na de schriftelijke en mondelinge behandeling deskundigen of getuigen te laten horen.
Zaken die naar hun aard spoedeisend zijn, zijn bijvoorbeeld het verzoek om een staking te verbieden of het verzoek een publicatie te verbieden, omdat deze niet juist is en de belangen van een directbetrokkene schaadt. Ook kan gedacht worden aan een bevel aan de verzekeraar om een dringend noodzakelijke medische ingreep te betalen, indien de verzekeraar daartoe vrijwillig niet bereid is. In deze voorbeelden is een snelle uitspraak gewenst. In het laatste voorbeeld zou de patiënt kunnen zijn overleden als de uitspraak te lang op zich laat wachten.
De uitspraak in een kort geding is een voorlopig maar wel bindend oordeel. Als een partij zich niet bij de uitslag wenst neer te leggen, kan zij in hoger beroep gaan of alsnog via een normale procedure een uitgebreide behandeling vragen. In de praktijk blijkt echter dat men zich vaak neerlegt bij de uitspraak in een kort geding.
Kort geding in Nederland
De procedure van het kort geding is in Nederland opgenomen in de artikelen 254-260 van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering. Het kort geding wordt behandeld door één rechter, namelijk de president of een van de vicepresidenten van de rechtbank, voorzieningenrechter (met afkorting 'vzr.') genoemd, of de kantonrechter. In hoger beroep vindt behandeling plaats bij het gerechtshof waar de zaak altijd door drie rechters wordt beoordeeld.
Verloop van de procedure
Het kort geding verloopt volgens de regels van de gewone procedures met dit verschil dat de termijnen veel korter zijn en er meteen een mondelinge en dus geen schriftelijke behandeling plaatsvindt. De gedaagde partij is niet verplicht een advocaat in te schakelen. Als de zaak zeer spoedeisend is, kan het kort geding zelfs binnen een dag, op zondag of buiten 'werktijd' plaatsvinden en is het oordeel uitvoerbaar bij voorraad.
Als de gedaagde niet komt opdagen, zal de rechter de gedaagde in principe bij verstek veroordelen.
Beslissing
De kortgedingrechter kan besluiten de gevraagde veroordeling te weigeren als naar zijn oordeel de beoordeling van de zaak te moeilijk is en hij van oordeel is dat een bodemprocedure noodzakelijk is. De uitspraak in het kort geding is weliswaar bindend, maar kan soms in een bodemprocedure weer ongedaan worden gemaakt. Is er op grond van het kort geding schadevergoeding betaald en blijkt deze tijdens gewone procedure toch niet verschuldigd te zijn, dan zal deze weer moeten worden terugbetaald.
Bij een kort geding kan de rechter meteen na afloop uitspraak doen. Een termijn van ėėn of twee weken is echter gebruikelijk (bij een bodemprocedure is dit vier weken). Beroep in een zaak over een bedrag van meer dan € 1.750,- voor de kantonrechter en in andere zaken voor de rechtbank kan worden ingesteld bij het gerechtshof binnen vier weken na dagtekening van het vonnis.
Incassokortgeding
Sommige rechtbanken hebben een speciale kortgedingprocedure in het leven geroepen voor de incasso van geldvorderingen in het geval daarmee een bijzonder spoedeisend belang gediend is.
Kortgeding in België
In België kunnen in spoedeisende gevallen door de voorzitters van de rechtbanken van eerste aanleg (resp. van de ondernemingsrechtbank en de arbeidsrechtbank) voorlopige beslissingen worden genomen over zaken die tot de bevoegdheid van hun rechtbank behoren. Dat kan zowel bij de rechtbank van eerste aanleg, bij de ondernemingsrechtbank als bij de arbeidsrechtbank. Het moet dan wel gaan over dringende zaken en de beslissing is voorlopig: zij heeft geen invloed op de zaak zelf. Hiermee wordt bedoeld dat een rechter in kortgeding de rechtspositie van de partijen niet definitief en onherroepelijk mag wijzigen, maar wel de feitelijke toestand. Een kortgedingrechter kan dus bijvoorbeeld niet bepalen dat een contract (definitief) geldig is of dat een contract ontbonden wordt, maar wel dat een contract (voorlopig) moet blijven uitgevoerd worden.
Als de zaak ook nog behoefte heeft aan een verrassingseffect, bijvoorbeeld een schuldeiser die beslag wil laten leggen, kan er een beschikking komen op eenzijdig verzoekschrift. Deze procedure heeft niks te maken met de kortgedingprocedure, de enige gelijkenissen zijn dat men ook snel een uitspraak kan bekomen en dat dezelfde rechter (de voorzitter van de bevoegde rechtbank) oordeelt. De wet stelt dat dit alleen mogelijk is als absolute noodzaak aanwezig is. De tegenpartij verneemt de beslissing dan pas nadat ze genomen is; vanzelfsprekend kan hij derdenverzet aantekenen. Ook hierin zit een verschil met de beschikking uit kortgeding: zij wordt gewezen op tegenspraak (dus met een tegenpartij), terwijl de procedure met het eenzijdig verzoekschrift, uit haar aard, geen tegenpartij behoeft.
Externe link
Rechtspraak.nl
Zie ook
Arrest Ciba Geigy/Voorbraak (1984)
Arrest Kempkes/Samson (1989)
Juridische terminologie
Burgerlijk procesrecht | Zaken die naar hun aard spoedeisend zijn, zijn bijvoorbeeld het verzoek om een staking te verbieden of het verzoek een publicatie te verbieden, omdat deze niet juist is en de belangen van een directbetrokkene schaadt. Ook kan gedacht worden aan een bevel aan de verzekeraar om een dringend noodzakelijke medische ingreep te betalen, indien de verzekeraar daartoe vrijwillig niet bereid is. In deze voorbeelden is een snelle uitspraak gewenst. In het laatste voorbeeld zou de patiënt kunnen zijn overleden als de uitspraak te lang op zich laat wachten. | 2 | vraag, verzoek, vraagstelling |
8,479 | Number | 5325558 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Enkellogaritmische%20weergave | Enkellogaritmische weergave | Bij een visuele voorstelling in een plat vlak van verzamelingen getallenparen (zoals een grafiek van een of meer functies of een puntenwolk) wordt soms een enkellogaritmische weergave toegepast. Een van beide assen heeft dan een logaritmische schaalverdeling. Hierdoor kunnen met gelijke relatieve precisie heel grote en heel kleine waarden langs die as worden weergegeven. Voor het nauwkeurig aflezen worden, in aanvulling op de schaalverdeling langs de assen, eventueel horizontale en verticale lijnen getekend, zoals in de afbeelding.
Bij het met de hand tekenen wordt vaak (enkel)logaritmisch papier gebruikt, waarop de genoemde horizontale en verticale lijnen zijn voorgedrukt. Daardoor hoeven geen logaritmen te worden berekend bij het intekenen.
Zie ook
Dubbellogaritmische weergave
Grafiek
Diagram | Bij een visuele voorstelling in een plat vlak van verzamelingen getallenparen (zoals een grafiek van een of meer functies of een puntenwolk) wordt soms een enkellogaritmische weergave toegepast. Een van beide assen heeft dan een logaritmische schaalverdeling. Hierdoor kunnen met gelijke relatieve precisie heel grote en heel kleine waarden langs die as worden weergegeven. Voor het nauwkeurig aflezen worden, in aanvulling op de schaalverdeling langs de assen, eventueel horizontale en verticale lijnen getekend, zoals in de afbeelding. | 1 | getal, nummer, cijfer |
282 | JewelryStore | 5801359 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Schaap%20en%20Citroen%20%28doorverwijspagina%29 | Schaap en Citroen (doorverwijspagina) | Schaap en Citroen, een Nederlandse keten van juwelierszaken
Schaap & Citroen (lied), een lied van Lil' Kleine in samenwerking met JoeyAK | Schaap en Citroen, een Nederlandse keten van juwelierszaken
Schaap & Citroen (lied), een lied van Lil' Kleine in samenwerking met JoeyAK | 1 | juwelier, sieradenwinkel, edelstenen |
142 | DataFeedItem | 5612896 | https://nl.wikipedia.org/wiki/MQTT | MQTT | MQTT (Message Queuing Telemetry Transport) is een lichtgewicht netwerkprotocol dat berichten tussen apparaten transporteert. Het is gebaseerd op het "publiceer-abonneer" concept. Het protocol werkt meestal via TCP/IP, maar elk netwerkprotocol dat geordende, verliesvrije, bidirectionele verbindingen biedt, kan MQTT ondersteunen. Het is ontworpen voor verbindingen met externe locaties waar er beperkte middelen zijn en de behoefte aan snelheid beperkt is. Het protocol is een open OASIS-standaard en een ISO-aanbeveling (ISO/IEC 20922).
Overzicht
Het MQTT-protocol definieert twee soorten netwerkentiteiten: een broker en een aantal clients. De MQTT-broker is een server die alle berichten van de clients ontvangt en de berichten vervolgens doorstuurt naar de juiste bestemmingen, eveneens clients. Een MQTT-client is elk apparaat (van een microcontroller tot een volwaardige server) dat via een netwerk verbinding maakt met een MQTT-broker.
Informatie is georganiseerd in een hiërarchie van onderwerpen. Wanneer een uitgever een nieuw gegevensitem heeft om te distribueren, stuurt deze een controlebericht met de gegevens naar de aangesloten broker. De makelaar distribueert vervolgens de informatie naar alle klanten die zich op dat onderwerp hebben geabonneerd. De uitgever hoeft geen gegevens te hebben over het aantal of de locaties van abonnees en abonnees hoeven op hun beurt niet te worden geconfigureerd met gegevens over de uitgevers.
Netwerkprotocol | Informatie is georganiseerd in een hiërarchie van onderwerpen. Wanneer een uitgever een nieuw gegevensitem heeft om te distribueren, stuurt deze een controlebericht met de gegevens naar de aangesloten broker. De makelaar distribueert vervolgens de informatie naar alle klanten die zich op dat onderwerp hebben geabonneerd. De uitgever hoeft geen gegevens te hebben over het aantal of de locaties van abonnees en abonnees hoeven op hun beurt niet te worden geconfigureerd met gegevens over de uitgevers. | 1 | datafeeditem, gegevensitem, gegevensfeed |
10,114 | CreativeWorkSeries | 5447112 | https://nl.wikipedia.org/wiki/All%20Stars%20en%20Zonen | All Stars en Zonen | All Stars en Zonen is een Nederlandse televisieserie van BNNVARA. De eerste aflevering werd uitgezonden op 20 september 2020. De serie is een vervolg op de film All Stars.
Hoofdrollen
Daniël Boissevain - Johnny Meeuwse
Alex Hendrickx - Rikkie Van Buren
Joes Brauers - Nero van Loen (seizoen 1)
Yannick van de Velde - Junior de Boer
Tom van Kalmthout - Jeffrey Muts
Samuel Vekeman - Desiree
Sabri Saddik - Munir Abdi
Soundos El Ahmadi - Aisha Abdi
Matthijs van de Sande Bakhuyzen - Zero van Loen (seizoen 2)
Bijrollen
Danny de Munk - Bram Van Megen
Raymi Sambo - Paul Murphy
Peter Paul Muller - Mark Van Buren
Isa Hoes - Roos Van Buren
Thomas Acda - Willem Overdevest
Kasper van Kooten - Peter F. de Boer (seizoen 1)
Annelies van der Bie - Stephanie
Alidtcha Binazon - Shannon Overdevest (seizoen 1)
Sarah Janneh - Joanie Overdevest
Lucretia van der Vloot - Anja Overdevest (seizoen 2)
Gastrollen
Géza Weisz - Igor
Jack Wouterse - Voorzitter Poldervogels
Dennis Willekens - Anne van der Meyde
Rein Hofman - Scheidsrechter
Tessa Jonge Poerink - Hansje
Peter Blok - Harold Willems (Harry)
Daphne Deckers - Claire
Hans Dagelet - Vader van Nero
Valentijn Benard - Rémy Bakker
Carly Wijs - Joke
Mike Weerts - Niels
Bridget Maasland - Zichzelf
Isabel van der Linden - Annewies
Afleveringen
Seizoen 1 (4) (2020)
Swift Boys Forever? - 20 september 2020
Meten is weten - 27 september 2020
Wat was was? - 4 oktober 2020
De VAR - 11 oktober 2020
Quarantaine - 18 oktober 2020
De laatste druppel - 25 oktober 2020
Vieze Harry - 1 november 2020
Dwaalgast - 8 november 2020
Lokaal, biologisch, echt - 15 november 2020
Requiem voor een team - 22 november 2020
Seizoen 2 (5) (2023)
Woke Joke - 31 augustus 2023
Fitvest - 31 augustus 2023
Gen Z - 14 september 2023
Juice! - 21 september 2023
Bevalplan - 28 september 2023
Cryonics - 5 oktober 2023
Male Gaze - 12 oktober 2023
Lifecoach- 19 oktober 2023
Gender - 26 oktober 2023
Kerstman - 2 november 2023
Continuïteit
Verhaal
De gebeurtenissen uit seizoen 2 en 3 van de oorspronkelijke televisieserie zijn genegeerd, zoals het overlijden van Willem en de introductie van 'invaller' Berry. Dit is ook gedaan bij All Stars 2: Old Stars. All Stars en Zonen kan daarom gezien worden als vervolg op de tweede film. Dit blijkt ook uit de aflevering Dwaalgast waarin men spreekt over het overlijden van Hero (en Nemo). Wel negeert de serie de verhaallijn uit de tweede film waarin Willem te horen krijgt dat Shannon zwanger is.
Cast
Het is voor het eerst dat Danny de Munk de rol van Bram ook speelt in de televisieserie net als in de films. In de oorspronkelijke televisieserie werd zijn rol overgenomen door Roeland Fernhout (seizoen 1) en Dirk Zeelenberg (seizoen 2 en 3). De aflevering Bevalplan bevat echter wel een flashback naar de oorspronkelijke serie (de aflevering Uit de kruising geplukt) met beelden van Roeland Fernhout als Bram.
Net als in All Stars 2: Old Stars speelt Daniël Boissevain opnieuw de rol van Johnny, nadat eerder in het tweede seizoen van de oorspronkelijke televisieserie zijn rol werd overgenomen door Kees Boot.
Trivia
Yannick van de Velde (Junior de Boer) is de zoon van Jean van de Velde, de regisseur van de serie. Eerder in de oorspronkelijke televisieserie had hij een rol als F-je in de aflevering Tasjesdief. In All Stars 2: Old Stars speelde hij de rol van valet.
Jean van de Velde is in een cameo te zien wanneer Junior de Boer in de aflevering Lokaal, biologisch, echt een presentatie geeft.
Alex Hendrickx (Rikkie Van Buren) en Sarah Janneh (Joanie Overdevest) speelden eerder in de musicalbewerking van de film. Hendrickx speelde de rol van Bram. Janneh de rol van Anja. Janneh speelde eerder de dochter van Acda in de musical Fiddler on the Roof. Mike Weerts heeft in de aflevering Cryonics een gastrol als Niels. Hij was in All Stars de musical te zien als Willem.
In de aflevering Dwaalgast wordt voor het eerst de volledige naam van de vader van Hero (en Nemo en Nero) onthuld: John van Loen. In de eerste film spelen Johnny en Hero het spel het opnoemen van mislukte spitsen van Feyenoord, waarbij de naam van voetballer John van Loen genoemd wordt.
Junior de Boer geeft in aflevering Requiem voor een team aan dat de oude garde van de Swiftboys nog nooit van de Poldervogels heeft kunnen winnen. In de aflevering De geur van kampioenen van het tweede seizoen van de oorspronkelijke televisieserie worden de Swiftboys kampioen tegen de Poldervogels.
De teamfoto van de oude garde in de kantine, die in meerdere afleveringen te zien is, is een foto uit 1996 gemaakt tijdens de voorbereiding van de eerste film. Zo draagt het team nog geen shirt van Harry's tuincentrum, is Danny de Munk (Bram) zijn haar nog niet geblondeerd en heeft Antonie Kamerling (Hero) lang haar in tegenstelling tot de film.
Oorspronkelijk wilde Jean van de Velde een prequel maken op de eerste film met als werktitel Small Stars. Het idee was dat de acteurs uit de eerste twee films de vaders gingen spelen van hun eigen personages.
Net als in de tweede film blijft het onbekend wat er met Maartje, de vrouw van Peter is gebeurd. Maartje (gespeeld door Lieneke le Roux) werd in de laatste aflevering van het oorspronkelijke eerste seizoen geïntroduceerd. Wel heeft ze in het de aflevering De langste adem van het derde seizoen, waarin zij voor het laatst te zien was, een affaire met de Voorzitter.
Programma van BNNVARA
Nederlandse dramaserie
Nederlandse komedieserie | Cast
Het is voor het eerst dat Danny de Munk de rol van Bram ook speelt in de televisieserie net als in de films. In de oorspronkelijke televisieserie werd zijn rol overgenomen door Roeland Fernhout (seizoen 1) en Dirk Zeelenberg (seizoen 2 en 3). De aflevering Bevalplan bevat echter wel een flashback naar de oorspronkelijke serie (de aflevering Uit de kruising geplukt) met beelden van Roeland Fernhout als Bram.
Net als in All Stars 2: Old Stars speelt Daniël Boissevain opnieuw de rol van Johnny, nadat eerder in het tweede seizoen van de oorspronkelijke televisieserie zijn rol werd overgenomen door Kees Boot. | 3 | boekenreeks, televisieserie, tijdschriftreeks |
11,791 | URL | 5112246 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Addison%20Riecke | Addison Riecke | Addison Elizabeth Riecke (Los Angeles, 26 januari 2004) is een jeugdacteur uit de Verenigde Staten. Riecke werd bekend als de actrice van Nora Thunderman in de televisieserie The Thundermans.
Filmografie
2013: Hoe met je ouders te leven (tv-series, één aflevering)
2013-2018: The Thundermans ('The Thundermans', tv-serie)
2014: Haunted Hathaways, TV Series, een episode
2017: The Beguiled
Webkoppelingen
Filmacteur
Jeugdacteur | Webkoppelingen | 1 | webkoppeling, internetlink, adresregel |
1,016 | ReplaceAction | 24753 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Geschiedenis%20van%20de%20Noord/Zuidlijn | Geschiedenis van de Noord/Zuidlijn | |}
Metrolijn 52, ook wel bekend als de Noord/Zuidlijn is een lijn van de Amsterdamse metro. De lijn loopt van Amsterdam-Noord (station Noord, vlak bij het Buikslotermeerplein), onder het centrum van Amsterdam door naar station Zuid (tevens treinstation Amsterdam Zuid). De lijn werd op 21 juli 2018 officieel geopend door de Amsterdamse burgemeester Femke Halsema. De lijn werd voor reizigers in gebruik genomen op 22 juli 2018.
De metrolijn was controversieel voor en tijdens de bouw, met name vanwege de wijze van besluitvorming, de hoge kosten en onzekerheid over de financiering, het vele uitstellen van opening, de angst voor schade aan de oude binnenstad van Amsterdam en de gemaakte fouten tijdens de bouw.
De aanhoudende controverse en de verzakking van meerdere panden aan de Vijzelgracht, zorgden ervoor dat de bouw van de lijn op veel plekken tijdelijk werd stilgelegd tussen september 2008 en augustus 2009. Een commissie onder leiding van oud-minister Cees Veerman onderzocht of de bouw verder moest gaan en kwam op 4 juni 2009 tot het advies dat de Noord/Zuidlijn afgewerkt moest worden. Op 1 juli 2009 besloot de Amsterdamse gemeenteraad overeenkomstig. Daarna werd de voorgenomen openingsdatum acht keer verschoven. Op 5 april 2018 maakte de wethouder Verkeer en Vervoer Pieter Litjens bekend dat de lijn definitief zou open gaan op 22 juli 2018.
Geschiedenis
Een Noord/Zuidlijn komt al voor in het Plan Stadsspoor uit 1968. Destijds besloot men te beginnen met de bouw van de huidige Oostlijn. Wegens grote maatschappelijke weerstand die onder andere uitmondde in de Nieuwmarktrellen in 1975 en overschrijdingen van het budget besloot de gemeente Amsterdam in 1975 dat er na de Oostlijn geen kilometer metrolijn meer bijgebouwd zou worden. Tegenstanders van de metrolijn waren bang voor budgetoverschrijdingen en verzakkingen in het centrum van Amsterdam. Het woord 'metro' was na 1975 lange tijd taboe in Amsterdam.
Referendum
Eind jaren tachtig werd er op initiatief van D66 toch weer onderzoek naar de haalbaarheid van een Noord/Zuidlijn gedaan. Uiteindelijk resulteerde dit in een Raadsbesluit op 27 november 1996, waarna een volksraadplegend referendum plaatsvond op 25 juni 1997. Voor het referendum kwamen 123.198 stemmers opdagen, waarvan 79.861 (64,8%) tegen de komst van de lijn stemden; 42.961 kiezers stemden vóór aanleg. De uitslag werd niet als bindend erkend, omdat het aantal nee-stemmers volgens de referendumverordening groter had moeten zijn dan de helft + 1 van het aantal stemmers bij de laatste gemeenteraadsverkiezing. Dat betekende dat alleen met minimaal 154.935 tegenstemmers de bouw had kunnen worden tegengehouden. Nu dat aantal niet was gehaald, kon de bouw van de lijn wat de democratische rechtsgang betrof doorgaan. In juli 1997 werd de vereniging 'De Bovengrondse' opgericht, die door onder meer het voeren van juridische procedures probeerde de aanleg van de lijn alsnog te verhinderen. In 1998 presenteren bewoners van Amsterdam een rapport van de hand van weg- en waterbouwkundige Cor Schiebroek. Schiebroek stelt dat alle panden langs de lijn nieuwe fundering nodig hebben om schade te voorkomen. Volgens het gemeentelijk projectbureau is dat bij 90 tot 95 procent van de panden niet nodig, bij zo'n 5 tot 10 procent van de panden langs het tracé verwacht het projectbureau verzakkingen van maximaal 1 tot 2 centimeter, daar worden de funderingen versterkt.
Proeven
Met de Noord/Zuidlijn wordt voor het eerst in Amsterdam een tunnel geboord in plaats van afgezonken. Voordeel van een boortunnel is dat de bovengrondse bebouwing er niet voor hoeft te worden gesloopt. Omdat er twijfels waren of de slappe ondergrond van Amsterdam geschikt was voor deze techniek vonden er vanaf 1997 tot en met 2002 proeven plaats. Deze proeven vonden plaats in Amsterdam, bij de Tweede Heinenoordtunnel en langs de Betuweroute in opdracht van het projectbureau Noord/Zuidlijn onder leiding van technisch directeur Johan Bosch. Het Centrum Ondergronds Bouwen begeleidde de proeven. De proeven moesten aantonen wat er gebeurt als een tunnelboormachine funderingspalen van historische panden passeert. Als er zettingen (verzakkingen) zijn moet dat namelijk worden opgevangen door de grond onder de panden in te spuiten met een mengsel van specie en water waardoor de grond steviger wordt. Er was onenigheid onder deskundigen over de voorspellende waarde van de proeven voor de Amsterdamse binnenstad. Technisch directeur Johan Bosch rapporteerde desondanks in 2000 aan de gemeenteraad dat versteviging van de grond goed mogelijk zou zijn met injecties.
In september 2002 meldde wethouder Geert Dales de Raad dat de proeven met injecties weliswaar waren mislukt, maar dat de methode toch gebruikt kon worden in Amsterdam. In 1998 vond in Amsterdam ook een proef plaats met het maken van diepwanden in de slappe ondergrond. Tot het storten van het beton verliep de proef naar wens, maar bij het storten van het beton bleek het beton de slappe veenlaag weg te drukken waardoor de omliggende grond omhoog kwam. Dit werd beschreven in een rapport gericht aan het projectbureau Noord/Zuidlijn, het college van B&W en de auditcommissie Noord/Zuidlijn. De auditcommissie had zichzelf echter opgeheven vóór uitkomst van het rapport omdat het projectbureau Noord/Zuidlijn 'toch alle adviezen negeert', aldus de auditcommissie. B&W en het projectbureau Noord/Zuidlijn meldden de gemeenteraad dat met de proeven alles gedaan is om risico's te minimaliseren. De Raad moest bij gebrek aan technische kennis op de informatie van het projectbureau en de verantwoordelijk wethouder Geert Dales varen.
Raad gaat akkoord met aanleg
In oktober 1999 stemde de Tweede Kamer in met de aanleg van de Noord/Zuidlijn. De Kamer ging ook akkoord met de subsidie-aanvraag van Amsterdam en zegde toe 2,1 miljard gulden bij te dragen aan de bouw. Kostenoverschrijdingen zouden echter voor rekening van de gemeente Amsterdam zijn. Op 9 oktober 2002 nam de gemeenteraad het definitieve besluit tot aanleg van de lijn. De raad stemde in met de nieuwe metrolijn met 29 stemmen voor en 14 tegen. De gemeente Amsterdam ging er toen nog van uit dat de aanleg de gemeente 317 miljoen euro zou gaan kosten en dat de lijn in 2011 zou worden opgeleverd. Met de daadwerkelijke aanleg werd begonnen in april 2003.
Centraal Station en de metro
Vooral de doorgang van de metro onder het Centraal Station van Amsterdam was een bouwonderneming die zowel op technisch als op planmatig gebied haar gelijke niet kent. Omdat het station van Pierre Cuypers een rijksmonument is, mochten de bouwwerkzaamheden geen schade aan het gebouw veroorzaken. Om toch de metrolijn en het metrostation eronder aan te kunnen leggen, is gebruikgemaakt van een aantal innovaties op het gebied van funderingstechnieken en ondergronds bouwen. De oude, houten funderingspalen zijn over een grote breedte verwijderd en vervangen door een betonnen tafelconstructie. Onder de perrons rust deze op twee buispaalwanden met elk een diameter van 1,80 m. De buispaalwanden werden aangebracht door middel van verticale microtunnelingtechniek. Onder het stationsgebouw rust de tafelconstructie op twee sandwichwanden, elk bestaande uit dubbele rijen Tubexpalen met daartussen groutkolommen, met een totale dikte van meer dan twee meter. Deze uitzonderlijke dikte is benodigd om voldoende stijfheid te kunnen garanderen om beschadigingen aan het gebouw te voorkomen.
Nadat de tafelconstructie voltooid was, kon de grond eronder worden afgegraven. Daarna werd de bouwput onder water gezet, en werd het tunnelelement van 140 meter lengte vanaf het IJ ingevaren. Vervolgens werd het element afgezonken naar een diepte van 14 meter onder NAP, de hoogte van de perrons. Nadat dit alles was volbracht werd de bouwput weer waterdicht gemaakt en werd aansluiting met de drie afzinkcaissons onder het stationsplein gemaakt.
Kenmerken
Tracé
De metrolijn heeft een lengte van 9,7 kilometer, waarvan 7,1 kilometer ondergronds. De reistijd van station Noord naar station Zuid is 15 minuten, tussen Noord en Centraal Station 4 en tussen Centraal Station en Zuid 11 minuten. De lijn begint bovengronds in Amsterdam-Noord en gaat onder het IJ en het Centraal Station door. Daarna loopt het tracé door een geboorde tunnel via het Damrak, de Dam, het Rokin, de Vijzelstraat, de Vijzelgracht, de Ferdinand Bolstraat en de Scheldestraat. Vanaf het Europaplein is de tunnel in openbouwwijze aangelegd. Voor de RAI langs loopt de metrolijn nog ondergronds, waarna de Noord/Zuidlijn weer boven de grond komt in de middenberm van de Ringweg Zuid (Rijksweg 10), tussen het nieuwe station Europaplein en metrostation Zuid / treinstation Amsterdam Zuid. Bij Station Zuid sluit de metro aan op het bestaande netwerk (lijnen 50 en 51).
In vroege plannen was sprake van een doorgaande dienst over de Noord/Zuid- en Amstelveenlijn onder het lijnnummer 58. Die ambitie is in 2011 opgegeven. Een metro aftakking richting Amstelveen is niet meer mogelijk vanwege de aanleg van een verdiepte rondweg A10, met daarop gebouwd een veel groter Station Zuid. In plaats van een metroverbinding naar Amstelveen wordt de Amstelveenlijn omgebouwd tot een 'hoogwaardige' tramlijn hoewel het eerder wenselijk werd bevonden om de Noord/Zuidlijn en de Amstelveenlijn samen te voegen in het kader van ontvlechting van het metronet.
Techniek
De totale lengte van de boortunnel is 3,8 kilometer, of 3,1 kilometer als de ondergrondse stations Rokin, Vijzelgracht en De Pijp niet meegerekend worden. Het tracé is zo gekozen dat de tunnelboormachines grotendeels het bestaande stratenpatroon volgen en dus zo min mogelijk onder bebouwing zouden boren.
Voor de stroomvoorziening was oorspronkelijk een bovenleiding voorzien, maar B&W van Amsterdam hebben uiteindelijk toch besloten dat de Noord/Zuidlijn, net als de bestaande metrolijnen, voeding krijgt via een derde rail.
De energievoorziening, beveiliging en andere installaties van de Noord/Zuidlijn worden geregeld vanuit het Sein- Energie en Telecomgebouw, binnen de Amsterdamse Dienst Metro en GVB afgekort tot SET-gebouw, dat op de middenberm van de Ringweg A10, ten westen van het metrostation RAI van Ringlijn 50 is gesitueerd.
Op het dak van dit gebouw, waarvan de gevels zijn opgetrokken uit een beplating van cortenstaal, is de groene berm van de A10 voortgezet door toepassing van een vegetatiedak. Het SET-gebouw is ontworpen door het Amsterdamse architectenbureau Mopet en werd in 2014 opgeleverd.
Stations
in Amsterdam-Noord
Noord (ND) (tot 2012: Buikslotermeerplein)
Noorderpark (NDP) (tot 2012: Johan van Hasseltweg)
in Centrum
Centraal Station (CS) (overstapmogelijkheid op landelijk spoornet en metro- en tramnet van het GVB)
Rokin (RKN)
Vijzelgracht (VZG)
in Zuid
De Pijp (DPP) (tot 2012: Ceintuurbaan)
Europaplein (EPP)
Station Zuid (ZD) (overstapmogelijkheid op Schiphollijn Schiphol – Weesp en metro- en (snel)tramnet van het GVB)
Bij de Sixhaven in Amsterdam-Noord, tussen Centraal Station en Noorderpark, is een toekomstig metrostation Sixhaven mogelijk.
De zeven nieuwgebouwde metrostations zijn ontworpen door het Amsterdamse architectenbureau Benthem Crouwel.
Problemen
Oorspronkelijk voorzag men een opening van de lijn in 2011, maar als gevolg van verschillende tegenvallers, waaronder problemen bij de werkzaamheden onder het Centraal Station, is de verwachte oplevering enkele malen uitgesteld. Uiteindelijk werd de lijn in 2018 voltooid. Daarnaast werden de kosten voor de gemeente Amsterdam nu drie keer zo hoog als oorspronkelijk begroot (in plaats van 300 miljoen euro nu 900 miljoen euro). Deze extra kosten komen allemaal voor rekening van de gemeente Amsterdam. Inmiddels drukt de Noord/Zuidlijn flink op de begroting van andere kostenposten in de stad.
Verreweg de meeste problemen rond de bouw ontstonden door lekken in damwanden en diepwanden. Door deze lekken spoelde grondwater de bouwputten binnen. Dit grondwater spoelde grond mee, waardoor wegen en huizen in de buurt van de bouwputten verzakten, zoals aan de Nieuwe Leeuwarderweg in Amsterdam-Noord in augustus 2008. Ook elders in de stad deden zich verzakkingen voor, bijvoorbeeld bij het Centraal Station en het Damrak. Het meeste nieuws genereerden verzakkingen aan de Vijzelgracht. In oktober 2004 deden zich in de buurt van de Vijzelgracht de eerste verzakkingen voor; destijds verzakten zeven panden zo'n 2,5 centimeter. Volgens de Noord/Zuidlijn was dat de kritieke grens. Op 19 juni 2008 verzakten vier monumentale panden 15 centimeter door een lek in de diepwand. De werkzaamheden werden op 23 juni stilgelegd.
Op 9 september 2008 werden de werkzaamheden rond het station Vijzelgracht hervat. De gemeente en het projectbureau hadden onderzoek laten doen en volgens hen was het veilig om verder te werken. In de vroege avond van 10 september bleken echter weer panden te verzakken. Ditmaal verzakten zes panden binnen een paar uur meer dan twintig centimeter met een maximum van 23 centimeter. De oorzaak was wederom een lek in een diepwand. Volgens omwonenden was de overheid slecht bereikbaar, verantwoordelijk wethouder Tjeerd Herrema kwam pas na uren ter plaatse. De bewoners waren niet te spreken over het optreden van de politie die hen beval hun woningen te verlaten zonder ook maar iets mee te kunnen nemen en zonder dat zij uitleg kregen. Wethouder Herrema sprak later over een misverstand aangaande het optreden van politie. De bewoners werden ondergebracht in hotels.
In januari 2009 meldde een chauffeur die beton leverde voor de diepwanden bij station Vijzelgracht aan de pers dat er gewerkt was met beton dat al uren over de houdbaarheidstijd heen was. Hierdoor was de kwaliteit van het beton slecht en de wanden bros. Het door de gemeente Amsterdam ingehuurde onderzoeksbureau Deltares vond al in 2008 114 zwakke plekken en een gat in de betonnen diepwanden van de Vijzelgracht. Volgens Deltares waren die zwakke plekken onder andere veroorzaakt door het gebruik van slecht en vervuild beton en slechte wapening.
In december 2008 publiceerde NRC Handelsblad een artikel waaruit bleek dat de gemeente de kosten bewust lager had geschat door gebruik te maken van meer stelposten dan verwacht mocht worden – stelposten werden namelijk ook aangewend voor elementaire werkzaamheden waarbij de kosten berekend konden worden. Dit was de gemeenteraad niet verteld.
Dodelijk ongeval
Op 20 december 2007 kwam een 33-jarige automobilist om het leven toen die op de Nieuwe Leeuwarderweg reed en een gedeelte van een damwand op zijn auto viel. Volgens de Arbeidsinspectie was de plaat niet goed bevestigd aan de kraan. Er hadden twee kettingen gebruikt moeten worden in plaats van één, en bovendien was deze ketting te hoog bevestigd.
Kosten
Volgens de oorspronkelijke plannen in 1996 zou de Noord/Zuidlijn in 2005 klaar zijn en 1,5 miljard gulden kosten. Ten tijde van het besluit om de Noord/Zuidlijn daadwerkelijk aan te gaan leggen in 2000 was de begroting gestegen tot 2,45 miljard gulden waarvan 2,1 miljard door de rijksoverheid zou worden bijgedragen. Door tegenvallers is door de jaren heen de opleverdatum meermaals verschoven naar 2018 en zijn de kosten gestegen tot ruim 3,1 miljard euro. De vertraging en extra kosten zijn vooral ontstaan door technische tegenslagen in de binnenstad; de aanleg van de diepgelegen stations onder het Rokin, de Vijzelgracht en de Ferdinand Bolstraat kosten fors meer dan begroot.
Van de 1,46 miljard euro zou Amsterdam 317 miljoen euro voor zijn rekening nemen, het Rijk zou de rest betalen. In 2008 lag de eigen bijdrage van de gemeente Amsterdam rond de 900 miljoen euro. De rijkssubsidie is begrensd, alleen voor inflatie wordt extra uitgekeerd. Onvoorziene omstandigheden zijn voor rekening van de gemeente. Bij niet-voltooiing moest Amsterdam de rijkssubsidie terugbetalen (een bedrag van meer dan 1 miljard euro).
Aftreden Herrema en commissie-Veerman
De bouw van de Noord/Zuidlijn bereikte op 19 februari 2009 een nieuw financieel en bestuurlijk dieptepunt. De extra kosten voor de metrobouw blijken nog eens 290 miljoen euro te bedragen, boven op de 2,1 miljard euro waarop de metrobouw inmiddels al was begroot, hiermee werd het totale bedrag 2,4 miljard euro. De geplande bouwtijd werd weer met twee jaar verlengd, zodat de lijn naar verwachting in 2017 zou worden voltooid. Uiteindelijk werd de opening uitgesteld tot 22 juli 2018.
Wethouder Tjeerd Herrema kon onder deze omstandigheden niet aanblijven en trad af op 19 februari 2009. In maart 2009 werd Herrema opgevolgd door Hans Gerson, die daarvoor directeur was van de haven van Amsterdam. Drie dagen na het aftreden van Herrema, op 22 februari 2009, werd de voormalige Amsterdamse wethouder Geert Dales aan de tand gevoeld in het programma Buitenhof. Geert Dales was verantwoordelijk wethouder in 2002, het jaar waarin de gemeenteraad van Amsterdam akkoord ging met de aanleg van de Noord/Zuidlijn. Dales zei nog steeds achter die beslissing te staan, hij zei zich niet verantwoordelijk te voelen voor hetgeen er sindsdien was misgegaan. Volgens Dales waren de missers tijdens de bouw vooral aan de aannemer te wijten.
Eveneens in februari 2009 werd een commissie ingesteld onder leiding van oud-minister Cees Veerman, om te onderzoeken hoe Amsterdam verder moest met de bouw van de metro: helemaal stoppen, deels stoppen of afbouwen. Gedurende het onderzoek lag de bouw vrijwel stil, in ieder geval op de stations Rokin en Vijzelgracht. Evenmin werd begonnen met de boortunnel, in afwachting van de uitkomsten van het onderzoek. De commissie-Veerman presenteerde haar rapport over de Noord/Zuidlijn op 4 juni 2009. De commissie adviseerde Amsterdam om de metrolijn volledig af te bouwen. Volgens het rapport-Veerman was stoppen of alleen de verbinding met Amsterdam-Noord afbouwen geen optie. Dan zou, zo stelde de commissie, tussen de 1,7 en 2 miljard euro voor niets zijn geïnvesteerd. Voortzetting van de bouw moest met extra veiligheidsmaatregelen worden omkleed. Het advies van Veerman werd gesteund door een meerderheid in de Amsterdamse gemeenteraad, de raadsleden van coalitiepartijen PvdA en GroenLinks en van oppositiepartijen VVD en D66 vonden stoppen geen optie, de SP vond het rapport teleurstellend. Veerman becijferde dat het project inmiddels 3,1 miljard euro zou kosten, dat was 500 miljoen euro meer dan de laatste begroting en ruim het dubbele van de raming ten tijde van de start van de bouw in 2002. Veerman adviseerde Amsterdam om nogmaals bij het Rijk en bij de provincie Noord-Holland aan te kloppen. De commissie schatte de opleverdatum rond 2017. Veerman stelde dat bij het boren van de tunnel verzakkingen tot enkele centimeters onvermijdelijk zijn. Volgens de commissie kunnen grotere verzakkingen waarschijnlijk worden vermeden of beperkt. Op basis van dit rapport besloot de Amsterdamse gemeenteraad in juli 2009 dat de bouw door zou gaan.
Intussen was op 3 maart 2009 het Historisch archief van de stad Keulen ingestort als gevolg van tunnelboringen. Daarbij vielen twee doden. De firma Züblin, die ook in Amsterdam met aannemer Dura Vermeer een consortium vormt, was daarbij betrokken. Meerdere bewoners van woningen aan de Ferdinand Bolstraat in De Pijp ontvingen in april 2009 een brief waarin hen werd verzocht hun huis te verlaten bij aanvang van het boren aan de metrotunnel in hun straat. Dit vanwege instortingsgevaar. Volgens het projectbureau was de kans op verzakkingen echter gering. Uiteindelijk is het boren van dit deel probleemloos verlopen.
Raadsenquête Noord/Zuidlijn
De Amsterdamse gemeenteraad besloot op 11 maart 2009 een raadsenquête in te stellen naar de Noord/Zuidlijn omdat er opnieuw sprake was van een financiële tegenvaller, dit keer van 320 miljoen euro. De enquêtecommissie stond onder leiding van de Amsterdamse CDA-fractievoorzitter Maurice Limmen. De commissie moest antwoord vinden op de vraag hoe het zo ver heeft kunnen komen. De commissie onderzocht het besluitvormings- en uitvoeringsproces en de afspraken die er rond de financiën en risico's zijn gemaakt. Zo wilde de commissie onder andere weten waarom in de contracten met aannemers alle risico's bij de gemeente waren komen te liggen. Mensen die door de commissie gehoord werden zijn onder andere ex-minister Tineke Netelenbos, de ex-wethouders Geert Dales, Tjeerd Herrema, Mark van der Horst, Frank Köhler, Duco Stadig en Ernst Bakker. Ook burgemeester Job Cohen werd ondervraagd. Voorts werden een aantal (ex-)ambtenaren gehoord. Limmen verwachtte bij aanvang in het najaar van 2009 de enquête af te ronden.
Op 22 april 2009 vertelde voormalig wethouder Tjeerd Herrema in een interview in EenVandaag dat het budget voor de metrolijn van meet af aan te krap was, dit zou gedaan zijn om de 'lijn er politiek door te drukken'. Ook stelde Herrema dat er bij de aanvang van het project te weinig onderzoek was gedaan naar het effect van boringen in slappe grond onder een monumentale stad. Met deze uitspraken haalde Herrema zich de woede van Geert Dales op de hals die het optreden van Herrema 'buitengewoon dom' noemde. Volgens Dales was Herrema verantwoordelijk voor de puinhoop aan de Vijzelgracht en moest hij zijn beschuldigingen aan het adres van Dales maar voor de enquêtecommissie hard maken.
De openbare verhoren in het kader van de raadsenquête startten op 14 september 2009 en duurden tot eind september. De getuigen spraken al direct hun verbazing uit over de hoge stelposten bij de begroting van de Noord/Zuidlijn. Deze stelposten waren risico's voor rekening van de gemeente Amsterdam. De stelposten waren zo'n 8 keer hoger dan gebruikelijk bij bouwprojecten. In aanloop naar de raadsenquête en tijdens de enquête zelf, uitten steeds meer politici kritiek op voormalig wethouder Geert Dales. Dales loodste als verantwoordelijk wethouder het besluit om de nieuwe metrolijn aan te leggen door de gemeenteraad, hij vertelde de raad toentertijd dat de aanleg van de metro circa 1,4 miljard euro zou kosten. Die kosten waren ten tijde van de enquête opgelopen tot meer dan 3 miljard euro. Volgens gemeenteraadsleden had Dales de raad met opzet verkeerd voorgelicht. Dales was het niet eens met deze kritiek en vroeg de enquêtecommissie onderzoek te doen naar de kritiek die de raadsleden op hem hadden. Een dergelijk onderzoek behoort niet tot de taken van de commissie. Dales werd 18 september 2009 gehoord door de commissie, volgens Dales had hij de gemeenteraad in 2002 altijd volledig en intensief geïnformeerd.
Discussie over wel of niet doorgaan
Met de steeds groter wordende technische, financiële en bestuurlijke problemen laaide de discussie op over het wel of niet (af)bouwen van de Noord/Zuidlijn en dan met name de boortunnel tussen Centraal Station en Europaplein. Ook het instorten van het Historisch archief van de stad Keulen vergrootte in Amsterdam het besef van de risico's op verzakkingen.
Op 10 december 2009 presenteerde actrice Nelly Frijda de politieke partij Red Amsterdam die ze met advocate Nelleke van 't Hoogerhuijs had opgericht. De partij, die meedeed aan de gemeenteraadsverkiezingen van 2010, had als belangrijkste programmapunt het stopzetten van de aanleg van de Noord/Zuidlijn. De partij wist een zetel te bemachtigen die door Frijda werd ingenomen.
Argumenten voor doorgaan
De metrolijn is een belangrijke vervoerverbinding die Amsterdam in de toekomst hard nodig heeft.
De metrolijn is belangrijk als sturend element in de Ruimtelijke Ordening in Amsterdam.
Er is al een miljard euro geïnvesteerd, dit geld zou weggegooid zijn als de bouw niet wordt voltooid.
De bouw van de metrolijn in Amsterdam-Noord is al vergevorderd.
Er wordt ervaring opgedaan met het boorproces in de slappe bodem onder Amsterdam.
De subsidie van de rijksoverheid moet de gemeente teruggeven als de metrolijn wordt geannuleerd
Argumenten voor stoppen
Het boren van een tunnel onder de historische binnenstad levert te veel risico's op voor historische gebouwen. In een bericht in Het Parool is sprake van risico's voor het Centraal Station, de Beurs van Berlage, het Paleis op de Dam, de Munttoren, de ambtswoning van de Burgemeester, het Stadsarchief en het Maison Descartes.
Het graven van tunnelbakken voor de stations leidt tot verzakkingen in gebouwen (onder andere Vijzelgracht).
De kosten rijzen de pan uit, en worden twee keer zo hoog als begroot.
Met de bestaande tramlijnen kan het vervoer in de binnenstad ook worden verwerkt.
Een mogelijkheid zou zijn alleen het gedeelte tussen Amsterdam-Noord en Centraal Station (eerst) af te bouwen en dan later te beslissen over het vervolg van het traject, doorbouwen of niet.
Prognoses reizigersaantallen
Niet alleen de financiële en technische gevolgen van de bouw van de Noord/Zuidlijn blijken te optimistisch te zijn ingeschat, maar dat bleek in maart 2009 ook te gelden voor de prognose van het verwachte aantal reizigers. Werd er bij de besluitvorming voor de Noord/Zuidlijn nog uitgegaan van 200.000 reizigers per dag, gebleken is dat deze cijfers gebaseerd waren op een tot in het centrum van Amstelveen doorgetrokken Noord/Zuidlijn. Op dit getal was ook de toezegging van de toenmalige minister van Verkeer en Waterstaat, Tineke Netelenbos, gebaseerd om de Tweede Kamer in 1999 te doen instemmen met een bijdrage van (omgerekend) 1,1 miljard euro. Deze verlenging naar Amstelveen zou zeker gedurende de eerste tien jaren van deze metrolijn nog niet operationeel zijn, als dit er al van zou komen.
Voor het eindpunt Station Zuid zou toen een prognose van 160.000 reizigers per dag realistischer zijn geweest. In maart 2009 werd uitgegaan van 185.000 reizigers per dag tussen Amsterdam-Noord en Station Zuid in 2020. Omdat bij Station Zuid geen extra wissels zijn voorzien is het twijfelachtig of dit aantal wel verwerkt zou kunnen worden. Volgens de huidige stand van zaken zou slechts één perronspoor voor de Noord/Zuidlijn op Station Zuid beschikbaar komen.
De optimistische bewering dat de Noord/Zuidlijn de drukste railverbinding in Nederland zal worden blijkt ook onzeker, daar de verbinding Amsterdam Centraal – Amsterdam Sloterdijk (op zes sporen) wellicht meer reizigers blijft vervoeren: in maart 2009 al 125.000 reizigers per dag en voor 2020 is er een prognose van 185.000 reizigers per dag.
Eind 2014 werd de prognose bijgesteld naar 137.000 reizigers. Dit is een derde minder dan de oorspronkelijke prognose van 200.000 reizigers. De nieuwe metrolijn zal niet zo veel extra reizigers voor het GVB opleveren als eerder gedacht. De groei zal hoofdzakelijk komen van overstappers van streekbus, bus en tram. Dit zijn geen nieuwe reizigers, maar extra ritten als gevolg van extra overstappen.
Het verwachte aantal reizigers is in december 2015 weer naar beneden bijgesteld. De gemeente verwacht nu dat 121.000 mensen dagelijks met de nieuwe metrolijn zullen reizen. Dat zijn er 16.000 minder dan het laatst gemelde cijfer. De nieuwe verlaging hangt samen met de ingebruikname van een nieuw rekenmodel, de economische crisis en het groeiend aantal fietsers. Vervoersdeskundige Guido Bruggeman plaatste in juni 2015 in Het Parool al vraagtekens bij de toen nog geldende prognose van 137.000 reizigers: "Ik denk dat het er maximaal 100.000 zullen zijn". In september 2018, twee maanden na de opening van de Noord /Zuidlijn, waren er gemiddeld 84.000 reizigers per dag.
Afbouw
Begin 2013 kwam de metrolijn in de afbouwfase. In juli 2013 zijn de sporen vanaf station Noorderpark richting station Noord en op het opstelterrein ten noorden van station Noord inmiddels zo goed als af. In augustus werd begonnen met de kap van station Noord en de afbouw van station Noorderpark. Ook begon men in juni 2013 met het zogenaamde 'paveren'. Hiermee wordt de toekomstige betonlaag gestort waaraan de rails worden bevestigd. Dit proces vindt langzaam vanaf station Noorderpark door de gehele tunnel naar zuid plaats. Op 12 juli 2013 begon men met het vol laten lopen van de bouwput in het Open Havenfront. In ongeveer vier dagen was deze bouwput verdwenen en was het originele Open Havenfront bijna hersteld.
Testfase
In de nacht van 10 op 11 april 2015 werd metrostel 76 (type M4) per vrachtauto naar Amsterdam-Noord overgebracht ten behoeve van de eerste testen van de diverse veiligheids- en andere ICT-systemen die bij deze lijn zullen worden toegepast. Daartoe is het treinstel voorzien van alle benodigde apparatuur en software. Het treinstel maakte in eerste instantie testritten tussen het opstelterrein bij Station Noord en de Sixhaven. Daarbij kon dit nog niet op eigen kracht rijden maar werd voortgetrokken. Daadwerkelijke inzet van dit materieel op de Noord/Zuidlijn na voltooiing is niet voorzien. Eind oktober 2015 werd metrostel 106 (type M4) door een acculocje getrokken vanaf Station Zuid via de tunnel naar Amsterdam-Noord. Dit was de eerste keer dat het hele traject werd bereden. Met dit treinstel worden de installaties van de ondergrondse stations beproefd.
In maart 2016 volgde M5-treinstel 161/162 en werd het testbedrijf uitgebreid, waarbij de metro's op eigen kracht rijden. Dit is ook het materieeltype waarmee de lijn na ingebruikname zal worden bereden. In de loop van 2016 kwam het gehele traject beschikbaar voor testritten.
Tussen 20 april en 31 mei 2018 werden er op de Noord/Zuidlijn testritten met testreizigers gereden. Een testrit duurde vier uur en er waren acht testscenario's.
Inrichting stations
Kunstwerken
Op alle nieuwe stations van de Noord/Zuidlijn, van halte Noorderpark tot aan het Europaplein, is een groot kunstwerk te zien, op het Centraal Station zijn er zelfs twee.
De volgende kuntstwerken zijn te zien:
Archeologie
Het bouwen van een metrotunnel met de daarbij behorende stations onder de bodem van de Amstel betekende voor de Amsterdamse archeologen een buitenkans om grootschalig onderzoek te doen. Bij het afzinken van de caissons bij de Nieuwe Brug aan de Prins Hendrikkade en het uitgraven van de grond onder metrostation Rokin werden duizenden vondsten naar boven gehaald. Betroffen de vondsten uit de bodem van het Damrak als gevolg van de eeuwenlange getijdenbeweging (tot 1870) voornamelijk scherven en brokstukken, de vondsten uit de bodem van het Rokin kwamen uit een milieu van langzaam stromend water, waardoor hieruit een ware schat aan archeologische vondsten tevoorschijn kwam. Tussen 2003 en 2010 zijn er meer dan 700.000 objecten opgegraven, die nog jarenlang een bron van onderzoek zijn. De oudste geschiedenis van Amsterdam kan dan ook gedeeltelijk herschreven worden. Van 10 februari tot 1 april 2012 was er in het Allard Pierson Museum in Amsterdam een tentoonstelling over de opgravingen van de Noord/Zuidlijn.
Langs de roltrappen van het metrostation Rokin zijn vitrines waarin een selectie van de archeologische vondsten wordt geëxposeerd die daar in de vroegere rivierbodem zijn gevonden. Deze presentatie bestaat uit twee vitrines, een van 10 meter lang en een van 14 meter lang, beide 3,5 meter breed. De bodem van de vitrines vormt een helling waarop zo’n 8.000 voorwerpen te zien zijn. De vondsten zijn op thema geplaatst. Door ze thematisch te ordenen in plaats van op tijd ontstaan verrassende combinaties van eeuwenoude voorwerpen met hedendaagse objecten. Samen vertellen zij aan de reizende Amsterdammer of bezoeker het verhaal van de stad.
Tijdlijn Noord/Zuidlijn
Onderscheidingen
De Noord/Zuidlijn heeft verschillende prijzen gewonnen, waaronder:
Literatuur
Herman de Liagre Böhl, Metro, Geschiedenis van de Amsterdamse stadsspoorweg, Amsterdam, 2018.
Bas Soetenhorst, Het wonder van de Noord/Zuidlijn: het drama van de Amsterdamse metro, Bert Bakker, Amsterdam, 2011.
Rapport van de Enquêtecommissie Noord/Zuidlijn, Sdu Uitgevers, Den Haag, 2010.
Jørgen Veerkamp, Mammoeten in Amsterdam: een archeologische verkenning langs de Noord/Zuidlijn, uitg. Directie Noord/Zuidlijn, Amsterdam, 1998.
De Amsterdamse Noord-Zuidmetrolijn, door Erik Swierstra. In NVBS/Op de Rails, 1994-6 en 1994-7. ISSN 0030-3321
Theo Uittenbogaard, "Ik dacht dat een kunstschouw een nep-open haard was", de toespraken van Nelly Frijda namens Red Amsterdam in de Amsterdamse Gemeenteraad 2010-2011, uitg.: 'in woord&beeld', 2011
Externe links
Website over de Noord/Zuidlijn van de gemeente Amsterdam
www.wijnemenjemee.nl (vanaf 1 juli 2015)
360° Noord/Zuidlijn Tour Amsterdam Centraal - De Pijp, filmpje van Infocentrum Noord/Zuidlijn, 2015
De Noord/Zuidlijn bij Bureau Monumenten en Archeologie
Ondergrondse geschiedenis: Archeologie en de Noord/Zuid-lijn, www.amsterdamsebinnenstad.nl, maart 2008
Foto's van de aanleg van de Noord/Zuidlijn bij Beeldbank Amsterdam
Website over het Stationseiland van Amsterdam, inclusief de bouw van de NZ-lijn eronder
Afbeeldingen van de Noord/Zuidlijn op Google
Dossier Noord/Zuidlijn van AT5
Dossier Noord/Zuidlijn van RTV NH
Dossier Noord/Zuidlijn van de NOS (met video)
Dossier Noord/Zuidlijn van Het Parool
Dossier Noord/Zuidlijn van NRC Handelsblad
Geschiedenis van Amsterdam
Metrolijn in Amsterdam
Oeververbinding van het IJ | Centraal Station en de metro
Vooral de doorgang van de metro onder het Centraal Station van Amsterdam was een bouwonderneming die zowel op technisch als op planmatig gebied haar gelijke niet kent. Omdat het station van Pierre Cuypers een rijksmonument is, mochten de bouwwerkzaamheden geen schade aan het gebouw veroorzaken. Om toch de metrolijn en het metrostation eronder aan te kunnen leggen, is gebruikgemaakt van een aantal innovaties op het gebied van funderingstechnieken en ondergronds bouwen. De oude, houten funderingspalen zijn over een grote breedte verwijderd en vervangen door een betonnen tafelconstructie. Onder de perrons rust deze op twee buispaalwanden met elk een diameter van 1,80 m. De buispaalwanden werden aangebracht door middel van verticale microtunnelingtechniek. Onder het stationsgebouw rust de tafelconstructie op twee sandwichwanden, elk bestaande uit dubbele rijen Tubexpalen met daartussen groutkolommen, met een totale dikte van meer dan twee meter. Deze uitzonderlijke dikte is benodigd om voldoende stijfheid te kunnen garanderen om beschadigingen aan het gebouw te voorkomen. | 1 | vervangen, vervangenactie, objectwissel |
12,594 | BreadcrumbList | 2095281 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst%20van%20koninginnentitels | Lijst van koninginnentitels | Dit is een lijst van de titels van koninginnen in het Oude Egypte.
De koninginnentitels van het oude Egypte hadden als functie het gezag van de vrouwelijke kant van het faraoschap te bevestigen en te verstevigen, en de vrouw die deze functie waarnam te onderscheiden.
De meeste koninginnentitels dateren al uit het Oude Rijk en worden daar voornamelijk reeds in de 3e en vooral de 4e dynastie geattesteerd. Maar er zijn er reeds in voege vanaf de allereerste dynastie. Een aantal raakt in de eerste tussenperiode in onbruik, en er verschijnen dan nieuwe titels. Maar in het Middenrijk worden ze hervat. Met name vanaf de 18e dynastie lijkt een teruggrijpen naar de heel oude titels opnieuw courant te worden.
Omdat ook de meeste nieuw opkomende titels van Egyptische koninginnen daarna in gebruik blijven, is de complete lijst aanzienlijk groot. Uitzonderlijk worden bepaalde titels ook nog eens aan het geldend bewind van die tijd aangepast en aldus geïndividualiseerd op maat van één koningin, zodat ze slechts eenmalig voorkomen. Ten slotte ontstaan op die manier ook lange samengestelde titels.
Overzichtslijst van koninginnentitels
Onderstaande een overzichtslijst van alle koninginnentitels.
Titels naar verwantschap
Gemalin
{| class="wikitable" style="width: 100%; border: 2px solid gray;"
|- style="color:black"
!! width="25%" style="background:white;" | Titelomschrijving
!! width="25%" style="background:white;" | Oud-Egyptische aanduiding
!! width="25%" style="background:white;" | Dynastieën met deze titel
|-
|‘‘Aan de zijde van de grote’‘
|(khtt-wr)
| 5-6
|-
| ‘‘Aan de zijde van Horus’‘
|(kht-hrw)
|3-6, 18
|-
| ‘‘Begeleidster van Horus’‘
|(tist-hrw)
| 4-6
|-
| ‘‘Gade van Horus’‘
|(smrt-hrw)
| 4-6
|-
| ‘‘Gade van Horus, zijn geliefde’‘
|(smrt-hrw-meryt.f)
| 4-5
|-
| ‘‘Geliefde en geëerde priesteres van Shepses-nebti’‘
|(hmt-ntr-shpss-nbti-mryt.f-im3kht.f)
| 4
|-
| ‘‘Geliefde gemalin onder de twee vrouwen’‘
|(sm3yt-mry-nbty)
| 4-6
|-
| ‘‘Geliefde gezellin van Horus
|(zm3yt-hrw-mryt.f)
| 18
|-
| ‘‘Geliefde van Wadjet’‘
|(mryt w3Dt)
| 25
|-
| ‘‘Gemalin onder de twee vrouwen’‘
|(sm3yt-nbty)
| 1
|-
| ‘‘Gezellin van Horus’‘
|(zm3yt-hrw)
| 18
|-
| ‘‘Grote koninklijke vrouwe, zijn geliefde’‘
|(hmt-niswt-wrt meryt.f)
| 18-20
|-
| ‘‘Koninklijke dochter van zijn lichaam, zijn geliefde’‘
|(s3t-niswt-nt-kht.f-meryt.f)
| 4, 18
|-
| ‘‘Koninklijke vrouwe’‘
|(hmt-nisw)
| 3-6, 11-13, 17-18-20
|-
| ‘‘Koninklijke vrouwe, zijn geliefde’‘
|(hmt-nisw meryt.f)
| 4-6, 11-12, 18
|-
| ‘‘Verenigd met de witte kroon’‘
|(khnmt-nfr-hdjt)
| 12-13, 16-18
|-
| ‘‘Verenigd met hem van de twee vrouwen’‘
|(zm3t-nbty)
| 5
|-
| ‘‘Zij die dagelijks de koning bevredigt’‘
|(shtp-niswt-m-hrt-hrw)
| 25
|-
| ‘‘Zij die Horus en Seth ziet’‘
|(m33t-hrw-stsh)
| 4-6, 11, 18
|-
| ‘‘Zij die Horus ziet’‘
|(m33t-hrw)
| 1,3
|-
| ‘‘Zij die Horus draagt’‘
|(rmnt-hrw)
| 1
|-
| ‘‘Zij die Seth draagt’‘
|(rmnt-stsh)
| 1
|-
| ‘‘Zoet van liefde’‘
|(bnrt-mrwt)
| 18-20
|}
Moeder
Dochter
Zuster
Lid van het koninklijk hof
Titels naar functie
Priesteres
Eretitels
Literatuur
, 2004: The Complete Royal Families of Ancient Egypt, Thames & Hudson, ISBN 0-500-05128-3
, 2005: Ancient Egyptian Queens - A Hieroglyphic Dictionary'', Golden House Publications, Londen, ISBN 0-9547218-9-6
Koninginnentitels
Koninginnentitels | Overzichtslijst van koninginnentitels
Onderstaande een overzichtslijst van alle koninginnentitels. | 2 | webpagina-ketenstructuur, inhoudspad, overzichtslijst |
1,156 | WinAction | 182929 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Coupe%20de%20France%20%28voetbal%29 | Coupe de France (voetbal) | Coupe de France is het bekertoernooi in het Franse voetbal. Het toernooi wordt sinds het seizoen 1917/18 gespeeld en iedere bij de FFF aangesloten club mag meedoen, inclusief de clubs uit de Franse overzeese departementen. In het seizoen 2012/13 nam er een recordaantal van 7.656 clubteams deel.
De in de Tweede Wereldoorlog gehouden toernooien hadden minder belang en waren anders opgezet.
In 1992 was er geen finale. Vlak voor de halve finale tussen SEC Bastia en Olympique Marseille hield een tijdelijke tribune het niet meer in het Stade Furiani. Hierbij verloren 19 mensen het leven en raakten 2200 mensen gewond. De wedstrijd werd niet meer gespeeld. De winnaar van de andere halve finale, AS Monaco, werd benoemd om in de Europacup II mee te spelen, maar niet tot winnaar van het bekertoernooi.
Belgen en Nederlanders in de finale
Twaalf Belgen (elf voetballers en één trainer) en veertien Nederlanders waren betrokken bij één of twee finales van de Coupe de France.
Finales
* 1943-1944 werd er tijdens het Vichy-bewind niet in clubverband gespeeld, maar door regionale bondsteams | In 1992 was er geen finale. Vlak voor de halve finale tussen SEC Bastia en Olympique Marseille hield een tijdelijke tribune het niet meer in het Stade Furiani. Hierbij verloren 19 mensen het leven en raakten 2200 mensen gewond. De wedstrijd werd niet meer gespeeld. De winnaar van de andere halve finale, AS Monaco, werd benoemd om in de Europacup II mee te spelen, maar niet tot winnaar van het bekertoernooi. | 2 | overwinning, competitie, winnaar |
9,860 | SingleFamilyResidence | 5180348 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Chet%20Bakerstraat | Chet Bakerstraat | De Chet Bakerstraat is een straat in Amsterdam Nieuw-West.
Geschiedenis
De straat is gelegen in Nieuw Sloten en kreeg haar naam via een deelraadbesluit op 20 september 1990 (deelraad Slotervaart/Overtoomse Veld). Die vernoemde straten in dit buurtje naar jazzmusici, in dit geval naar Chet Baker. De straat ligt met de haar omringende buurt Park Haagseweg op voormalige sportvelden. De buurt is autoluw gehouden. Komend en gaand verkeer kan de buurt alleen in en uit via de Pia Beckbrug, die in verbinding staat met de Sloterweg. Voor voetgangers en fietsers zijn er alternatieve routes via de Rita Reysbrug (van en naar Johan Huizingalaan) en de Bessie Smithbrug (naar een parkje). Alle drie de bruggen zijn vernoemd naar vrouwelijke jazzmusici.
Bebouwing
De bebouwing aan de Chet Bakerstraat bestaat aan de zuidelijke kant uit twee-aan-twee geschakelde eengezinswoningen en aan de noordkant vier appartementencomplexen opgeleverd in de jaren negentig. Het ontwerp van de woningen in de wijk is afkomstig van architectenbureau Mecanoo. De vier complexen met koopwoningen kregen eveneens vernoemingen naar begrippen uit de jazz, zo werd een van de torens vernoemd naar Birdland (VVE Birdland), een jazzclub in New York.
Straat in Amsterdam Nieuw-West | Bebouwing
De bebouwing aan de Chet Bakerstraat bestaat aan de zuidelijke kant uit twee-aan-twee geschakelde eengezinswoningen en aan de noordkant vier appartementencomplexen opgeleverd in de jaren negentig. Het ontwerp van de woningen in de wijk is afkomstig van architectenbureau Mecanoo. De vier complexen met koopwoningen kregen eveneens vernoemingen naar begrippen uit de jazz, zo werd een van de torens vernoemd naar Birdland (VVE Birdland), een jazzclub in New York. | 2 | eengezinswoning, vrijstaand huis, gezinswoning |
1,808 | BusStop | 2775256 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Station%20Tsuda | Station Tsuda | Station Tsuda (津田駅, Tsuda-eki) is een spoorwegstation in de Japanse stad Hirakata. Het wordt aangedaan door de Gakkentoshi-lijn. Het station heeft twee sporen, gelegen aan twee zijperrons en een aantal rangeersporen.
Treindienst
JR West
Geschiedenis
Het station werd geopend in 1898.
Overig openbaar vervoer
Er bevindt zich een klein busstation nabij het station. Bussen van Keihan vertrekken vanaf dit station.
Stationsomgeving
Autoweg 307
Kansai Super (supermarkt)
Hatamono-schrijn
7-Eleven
Tsuda-park
Tsuda | Overig openbaar vervoer
Er bevindt zich een klein busstation nabij het station. Bussen van Keihan vertrekken vanaf dit station. | 2 | bushalte, openbaar vervoer, busstation |
9,468 | CommentAction | 348348 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Belgische%20federale%20verkiezingen%201991 | Belgische federale verkiezingen 1991 | Op zondag 24 november 1991 werden in België verkiezingen gehouden voor het federaal parlement (Kamer en Senaat). Tegelijk werden de negen provincieraden verkozen.
Bij wet van 16 juli 1991 werd tijdens deze verkiezingen voor de eerste keer in België geëxperimenteerd met elektronisch stemmen, meer bepaald in het kanton Verlaine (provincie Luik) en het kanton Waarschoot (provincie Oost-Vlaanderen).
Deze verkiezingen werden later Zwarte Zondag genoemd vanwege de verkiezingsoverwinning van het Vlaams Blok.
Aanloop
Begin oktober 1991 neemt de Volksunie ontslag uit de regering-Martens VIII na een bijzonder hevige communautaire confrontatie over de uitvoer van wapens naar het Midden-Oosten. De overgebleven Regering-Martens IX heeft nog steeds een meerderheid in het parlement en regeert tot het einde van de normale periode van vier jaren.
Uitslag
Aantal geldige stemmen: 6.162.160
Partijen die minder dan 0,1% van de stemmen behaalden zijn niet opgenomen in de lijst.
Aantal geldige stemmen: 6.117.614
Gevolgen
De regeringspartijen haalden een slecht resultaat, desondanks vormden CVP, PSC, SP en PS de regering-Dehaene I. De Volksunie maakte geen deel meer uit van de regering.
Het Vlaams Blok boekte tijdens deze verkiezingen zijn eerste grote winst en daarom werd in de jaren daarop deze verkiezingsdag Zwarte Zondag genoemd.
De nieuwe lijst ROSSEM, gebouwd rond de mediatieke Jean-Pierre Van Rossem, brengt naast Van Rossem zelf nog drie medewerkers in het Parlement. Later wordt de parlementaire onschendbaarheid van Van Rossem opgeheven naar aanleiding van het Moneytron-dossier.
Het gecombineerde succes van Vlaams Blok en ROSSEM ontlokt aan leiders van traditionelere partijen de commentaar, dat de antipolitiek hoogtij viert. Het signaal van de kiezer zou een roep zijn om meer en directere democratie, meer betrokkenheid van politici bij de dagelijkse problemen van de burger, en een nadrukkelijke afwijzing van "zachte" vormen van belangenvermenging, zoals politiek dienstbetoon en politieke benoemingen. In de daaropvolgende jaren worden een aantal corrigerende maatregelen in die zin genomen, onder meer de afschaffing van het fenomeen der kabinetsmiliciens (dienstplichtige militairen die hun legerdienst op het kabinet van een Minister volbrengen).
Als democratische reactie op de verkiezingsuitslag wordt sinds 1992 op 21 juli tijdens de Gentse feesten telkens de Prijs voor de Democratie uitgereikt, een initiatief van Democratie 2000 en vzw Trefpunt.
Wetgevende initiatieven
Uit de verkiezingsoverwinning van het Vlaams Blok stelde men een vertrouwensbreuk tussen het bestuur en de rechtsonderhorige vast. Om dit vertrouwen te herstellen, zijn verschillende wetgevende initiatieven ondernomen:
de wet van 29 juli 1991 betreffende de uitdrukkelijke motivering van bestuurshandelingen;
in artikel 32 van de Belgische grondwet werd het principe van de openbaarheid van bestuur opgenomen;
artikel 1412bis werd ingevoerd door de wet van 30 april 1994 in het Gerechtelijk Wetboek, waardoor aan de burger onder bepaalde voorwaarden de mogelijkheid wordt gegeven beslag te leggen op overheidsgoederen;
...
Zie ook
Regeringsformatie België 1991-1992
Kamer van volksvertegenwoordigers (samenstelling 1991-1995)
Samenstelling Belgische Senaat 1991-1995
1991
Federaal, 1991
Verkiezingen in 1991 | Het gecombineerde succes van Vlaams Blok en ROSSEM ontlokt aan leiders van traditionelere partijen de commentaar, dat de antipolitiek hoogtij viert. Het signaal van de kiezer zou een roep zijn om meer en directere democratie, meer betrokkenheid van politici bij de dagelijkse problemen van de burger, en een nadrukkelijke afwijzing van "zachte" vormen van belangenvermenging, zoals politiek dienstbetoon en politieke benoemingen. In de daaropvolgende jaren worden een aantal corrigerende maatregelen in die zin genomen, onder meer de afschaffing van het fenomeen der kabinetsmiliciens (dienstplichtige militairen die hun legerdienst op het kabinet van een Minister volbrengen). | 1 | reactie, commentaar, opmerking |
12,478 | EducationalAudience | 5731731 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Saltoschool%20De%20Hasselbraam | Saltoschool De Hasselbraam | De Hasselbraam is een openbare basisschool in Eindhoven, gelegen aan de Tuinstraat 6 in de Rochusbuurt. De basisschool maakt deel uit van SALTO. Op De Hasselbraam zitten ongeveer 270 leerlingen.
Samen met kinderopvang De Droomwereld is De Hasselbraam een leef- en leergemeenschap voor kinderen van 2,5 tot 13 jaar. De visie van De Hasselbraam is kort uitgewerkt in de kernwaarden relatie, talenten en eigenaarschap.
Geschiedenis
Na de Tweede Wereldoorlog kocht de gemeente Eindhoven de grond aan de Tuinstraat aan van het Rijk. Oorspronkelijk waren hier een rij woningen gepland, maar dit ging uiteindelijk niet door. De Sint Josephvereniging bouwde er de rooms-katholieke Sint Jorisschool. Deze moest de oude school aan de Jan Smitzlaan vervangen. In 1947 werd het schoolgebouw gebouwd en in 1949 werd de school geopend. Later kwam de Sint Jansschool uit de Le Sage ten Broeklaan erbij, maar die school werd op 1 september 1957 alweer opgeheven. De leerlingen van die school verhuisden daarom ook naar de Sint Jorisschool.
Begin jaren '60 was de Sint Jorisschool nog een jongensschool. Het bestond uit een mix van alle rangen en standen. De school richtte zich zowel op gezinnen uit villawijk de Elzent als op de middenmoot uit de Rochusbuurt en op de meer volkse Irisbuurt. De jongensschool had een excellente reputatie, want jaarlijks konden hier het hoogste percentage leerlingen naar de hbs en het gymnasium. Om die reden stuurden zelfs ouders uit Dommelen, Zeelst, Best en Oirschot hun kinderen naar deze school.
Eind jaren '80 stond de katholieke Sint Jorisschool er slecht voor. De school dreigde te verdwijnen toen het leerlingenaantal te klein werd. Door flink actie te voeren wisten de ouders in die tijd te voorkomen dat de school uit de buurt zou verdwijnen. De schoolbesturen besloten tot een overeenkomst: basisschool De Wilakkers zou de katholieke school voor Stratum binnen de Rondweg blijven, en de Sint Jorisschool zou een nieuw leven tegemoet gaan als openbare basisschool. Sinds 1990 is de school een openbare school met een nieuwe naam. De school werd vernoemd naar het toverfruit, de hasselbraam, uit het boek Pluk van de Petteflet.
Het Hasselbraamlied
De school heeft ook een lied, genaamd het Hasselbraamlied. Dit lied gaat over het toverfruit uit Pluk van de Petteflet. Wanneer volwassenen het fruit eten, leggen zij het werk neer en gaan zij spelen als kinderen. De tekst is geschreven door Erik van Dijck. Het refrein gaat als volgt.
Het is de Hasselbraam, het is de Hasselbraam
Heb je er één keer van geproefd
Dan vergeet je nooit de naam
Pluk je de Hasselbraam, eet je de Hasselbraam
Dan word je vrolijk, beetje raar
'n beetje gek, probeer 't maar!
't Is raar, 't is raar, maar waar!
Basisschool in Nederland | Samen met kinderopvang De Droomwereld is De Hasselbraam een leef- en leergemeenschap voor kinderen van 2,5 tot 13 jaar. De visie van De Hasselbraam is kort uitgewerkt in de kernwaarden relatie, talenten en eigenaarschap. | 1 | studentengroep, opleidingspubliek, leergemeenschap |
5,473 | Plumber | 629797 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Esbeek | Esbeek | Esbeek is een dorp in de Nederlandse provincie Noord-Brabant en behoort tot de gemeente Hilvarenbeek. Het dorp heeft inwoners.
Het dorp is ontstaan uit een kransakkerdorp, waarvan ook tegenwoordig de structuur nog goed te herkennen is. Naast Esbeek omvat het de buurtschappen Groenstraat en Hoogeind. De akker is gelegen op de westelijke oever van het Spruitenstroompje, een beek die vijf kilometer ten noorden van Diessen in de Reusel uitmondt.
Pas in 1889 werd Esbeek een eigen parochie en ontstond er rondom de in 1890 ingewijde kerk een kleine dorpskern. Ook kwam er omstreeks deze tijd een stoomtram die van Tilburg naar Poppel reed. De Oude Trambaan, een brede dreef die de bossen van de Rovertsche Heide en Landgoed de Utrecht scheidt, getuigt hier nog van. Voorts kwam er bedrijvigheid in de vorm van een steenfabriek. De plaatselijke baksteenindustrie werd omstreeks 1900 begonnen door de familie Zeebregts, een geslacht van metselaars en aannemers. Vanaf 1923 kwam er een steenfabriek die op grotere schaal werkte. Deze werd de grootste werkgever van Esbeek. In 1994 werd er nog in geïnvesteerd, maar in 2008 kwam het bericht dat de fabriek, die inmiddels tot het Wienerbergerconcern behoorde, ging sluiten, omdat het concern haar productie op een kleiner aantal locaties ging concentreren. De zestien werknemers werden ontslagen of moesten verhuizen.
Naast de steenfabriek was ook het Landgoed de Utrecht, een ontginningsproject dat in 1898 startte, met onder meer ontginningsboerderijen, een belangrijke werkgever. Ook de Oranjebond van Orde was actief in de omgeving van Esbeek.
Ondertussen kreeg Esbeek vanaf 1980 een eerste nieuwbouwwijk, en een bedrijventerrein, "De Mierbeek" geheten.
Geschiedenis
De geschiedenis van Esbeek staat uitgebreid beschreven in het boek ‘Esbeek niet van gisteren’, een uitgave van Werkgroep Heemkunde Esbeek. De oudste sporen van menselijke aanwezigheid zijn enkele vuurstenen voorwerpen uit het Mesolithicum, gevonden in de buurt van de Appelberg vlakbij Tulder. Een vuurstenen bijl, daterend uit het Neolithicum, werd gevonden op een akker nabij de Oude Trambaan. Sporen in de grond verraden dat hier waarschijnlijk een nederzetting is geweest. De opgegraven bronzen voorwerpen bewijzen dat ook in de Bronstijd dit gebied bewoond is geweest.
Een aantal kleine verhoginkjes in de buurt van camping Spaendershorst zouden overblijfselen van grafheuvels kunnen zijn. Tijdens het archeologisch voor-onderzoek, voorafgaande aan de geplande ruilverkaveling in de jaren 80 van de vorige eeuw, werden Romeinse scherven gevonden benevens materiaal uit de Middeleeuwen.
Aangenomen mag worden dat Esbeek en omgeving al duizenden jaren door mensen werd bezocht en bewoond. De oude nederzettingen zullen ongetwijfeld gelegen hebben tussen de beekdalen, waar voldoende stromend water aanwezig was om te drinken en om in te vissen. Het bos op de hogere delen leverde brandhout. De schapen werden gehouden voor de wol en het vlees. Van de huiden werd leer gemaakt. Door de schapen te weiden op de heide werden zaailingen voorkomen en bleef er voldoende bloeiende heide voor de honing. De heide werd gemaaid en in potstal vermengd met mest waarmee de kleine akkertjes werden bemest. Het potstalsysteem zou ook in Esbeek tot het eind van de 19e eeuw standhouden.
Het gehucht Esbeek bestond in die tijd uit 15 kleine, afgelegen buurtschappen, zoals Dun, Broeksie en Mostaard, met een overwegend arme boerenbevolking, omringd door uitgestrekte heidevelden zoals de Aalstheide, de Roovertse heide, de Lange Grachtse heide e.a. De verbinding met de omliggende plaatsen bestond slechts uit zandwegen, die ’s winters veranderden in modderpoelen.
Eind 19e en begin 20e eeuw vonden er grote veranderingen plaats in Esbeek.
Door de uitvinding van de kunstmest was de heide niet meer nodig voor het maken van mest in de potstal. Dankzij kunstmest kon men de heide gaan ontginnen. Levensverzekeringsmaatschappij ‘De Utrecht’ kocht 2500 ha heide van de gemeente Hoog en Lage Mierde en de gemeente Hilvarenbeek. 1375 ha werd bebost met productiehout, 200 ha bleef gereserveerd als natuurreservaat, de rest werd ontgonnen tot landbouwgebied. Hierdoor ontstond extra werkgelegenheid. De lokale boeren werkten volgens de ontginners op ouderwetse en daardoor onproductieve wijze. De Rotterdamse kunstenaar Andreas Schotel, die veel zomers doorbracht in Esbeek, heeft deze manier van werken in prachtige etsen heeft vastgelegd, die te zien zijn in het Andreas Schotel museum. De verzekeringsmaatschappij trok landbouwers van elders aan, veelal Zeeuwen van protestantsen huize, die desondanks snel hun plek vonden in de Esbeekse gemeenschap.
Door de import van goedkope schapenwol uit Australië werd het houden schapen minder winstgevend. Het aantal schapen verminderde drastisch en de boeren begonnen met het ontginnen van kleine stukjes heide.
Met de komst van bouwpastoor Leonardus Jurgens in 1888, die de bouw van de kerk realiseerde, werd Esbeek een zelfstandige parochie met rond de kerk een zich snel ontwikkelende dorpskern. Jurgens haalde stevig de bezem door het gedrag van de Esbeekse parochianen die niet functioneerden volgens zijn normen. Vooral het overmatige alcoholgebruik bij het dansen en zingen in de herbergen, het uitbundig kermisvieren, het ‘losschieten’ van trouwlustige stellen, de braspartijen na schietwedstrijden waren hem een doorn in het oog. Hij richtte broederschappen op tegen godslasteringen en ter bestrijding van drankmisbruik. Hij verzorgde persoonlijk catechismuslessen op de Openbare school. Zijn opvolger, pastoor Van Dijk, richtte in 1901 de broederschap van de H. Cornelis op waarna Esbeek een druk bezocht bedevaartsoord werd.
Ook de aanleg van de tramlijn van Tilburg via Goirle en Hilvarenbeek naar Esbeek en vervolgens naar de Belgische grens (1907 – 1935) – de Oude Trambaan herinnert hier nog aan – droeg bij aan de veranderingen.
Gedurende de Eerste Wereldoorlog kreeg Esbeek te maken met een grote stroom vluchtelingen uit België die waar mogelijk werden opgevangen. Een klein aantal keerde na de oorlog niet terug naar hun land van herkomst.
Esbeek groeide en bloeide. Er kwamen cafés, kruidenierswinkels, een bakker, smederij, aannemer, loodgieter, houthandel, boerenbond, werktuigencoöperatie e.a. Sportverenigingen werden opgericht. Het inwonertal groeide zo snel dat de kerk te klein werd. In 1937 was de bouw van een nieuwe, grotere kerk voltooid.
Eind 20e viel ook Esbeek ten prooi aan ontkerkelijking en, na jaren van leegstand, is de kerk vanaf 2019 in gebruik als kinderopvang en basisschool. Ook de middenstand maakte een krimp, agrarische bedrijven saneerden. Dankzij “Coöperatie Esbeek” kon Gasterij Schuttershof voor het dorp behouden blijven als dorpscafé, ontmoetingscentrum en museum. Nieuwe woonwijken met starterswoningen zorgen ervoor dat jongeren in het dorp blijven wonen. En bedrijventerrein Mierbeek biedt voldoende werkgelegenheid.
(Bron: ‘Esbeek niet van gisteren’, een uitgave van Werkgroep Heemkunde Esbeek)
Naam
Oudere vermeldingen
1396 kopie Esbeke, 1542 Esbeeck, 1566 Esbeek.
Naamsverklaring
Wel verklaard als een samenstelling van beek 'natuurlijke waterloop' en de boomnaam es (Fraxinus excelsior), maar de verwachte oude varianten met esch- ontbreken. De Duitse plaatsnamen Asbach (1183 Asbach) en Esbeck (1036 kopie 12e eeuw Asbiki) worden echter ook geduid als samenstellingen met de boomnaam es. Van der Aa (1) vermeldt: "Het ontleent zijnen naam van den loop in de gedaante eener S, waarmede dit beekje het geh. Esbeek doorsnijdt."
(Bron: Nederlandse plaatsnamen verklaard, van Berkel, Gerald, and Samplonius Kees , (2018))
Esbeek nu
Esbeek heeft in 2006 een dorpscoöperatie opgericht, genaamd Coöperatie Esbeek. Het grootste deel van de inwoners en instanties in Esbeek is lid van deze coöperatieve vereniging. Het hoofddoel van de dorpscoöperatie is dat Esbeek een actief en aantrekkelijk dorp blijft om te wonen, werken en recreëren. Vanuit de coöperatie worden initiatieven van leden en/of van het bestuur die het dorp op ruimtelijk, economisch of maatschappelijk terrein verduurzamen ondersteund en gerealiseerd. Doordat de initiatieven van de inwoners van het dorp zelf komen is de motivatie en betrokkenheid bij projecten groot.
In 2007 kocht Coöperatie Esbeek café Schuttershof, het laatste café in de dorpskern, om het te behouden en versterken als centraal ontmoetingspunt van het dorp. De financiering werd mogelijk gemaakt door de uitgifte van certificaten (aandelen) aan leden van de coöperatie.
In 2019 heeft Esbeek de Nederlandse Dorpsvernieuwingsprijs van de Vereniging van Kleine Kernen gewonnen vanwege alle inspanningen om het dorp ook voor toekomst attractief en leefbaar te houden. Om de jury de overtuigen werd er een (rap)film gemaakt die laat zien hoe Esbeek zich heeft voorbereid op de toekomst.
Bezienswaardigheden
De Sint-Adrianuskerk werd gebouwd naar een ontwerp van de Osse architect H.R. Hendriks en werd ingewijd in 1890. Daartoe werd in 1889 de parochie Esbeek afgesplitst van die van Hilvarenbeek. In de kerk bevindt zich een gepolychromeerd houten beeld van de Heilige Cornelius. Dit is gerestaureerd in 1984.
In 1937 werd bij de kerk een buitenkapel gebouwd door architect Jakobus van Buijtenen in de traditionele baksteenstijl zoals gepropageerd door Alexander Kropholler. De kerk bezit sinds 1900 een reliek van Cornelius. In de kapel bevindt zich een kleiner Corneliusbeeld dat uit 1957 stamt. De kerk werd in 2013 voor de erediensten gesloten. In 2018 werd in de kerk de basisschool 'De Wingerd' gevestigd, inclusief de buitenschoolse opvang en de peuterspeelzaal. De verbouwing van de kerk kwam gereed in januari 2019 en de school werd na de kerstvakantie in gebruik genomen onder de naam 'Torenlei'. Het gebouw geldt nu als een zeer geslaagd voorbeeld van hergebruik van een kerk, die voor de eredienst gesloten werd.
De Pastorie.
Andreas Schotelmuseum, met werk van etser Andreas Schotel en andere etsers.
Beeldenroute door de omgeving van Esbeek, met tal van beelden die aan het werk van Schotel refereren.
D'n Flaestoren, een 25 meter hoge uitkijktoren, gemaakt van boomstammen en stalen buizen, uitkijkend over Landgoed de Utrecht, het natuurgebied de Flaes en het Goorven.
Natuur en landschap
Esbeek ligt op aan de rand van een akkercomplex nabij het Spruitenstroompje. Ten zuiden van het dorp stroomt vanuit Landgoed de Utrecht de Hoogeindse Beek, via enkele vennen zoals de Broekeling, naar het noordoosten om bij Groenstraat in het Spruitenstroompje uit te komen.
Niet alleen Landgoed de Utrecht, dat ten zuiden van Esbeek is gelegen, maar ook de Rovertsche Heide, ten westen van Esbeek, zijn uitgestrekte bos- en natuurgebieden.
Sport en verenigingsleven
Sinds 1946 is SV Tuldania de voetbalclub van Esbeek. De club met oranje-zwart als clubkleuren heeft sportpark Den Hondsbosch, gelegen aan de rand van het dorp, als thuishaven. Naast de voetbalvelden van SV Tuldania zijn op dit sportpark ook de tennisvelden van TCE, de korfbalvelden van DKV Tuldania en een gymzaal aanwezig.
Esbeek heeft ook een handboogschutterij: Handboogvereniging Oefening en Uitspanning 1878.
Het dorp bestaat uit een hechte gemeenschap en een zeer actief verenigingsleven. In 2007 is door de bewoners gezamenlijk het dorpscafé overgenomen en zo gezamenlijk eigendom geworden, om te voorkomen dat de kroeg definitief zou sluiten. Dit was mogelijk door ongeveer 500 bewoners die geld in de aandelen van het café hebben gestoken, subsidie en een lening tegen gunstige voorwaarden van de lokale bank.
Sinds 2001 heeft Esbeek zijn eigen golfbaan, Golfclub Midden-Brabant.
Esbeek kent een eigen geloofsgemeenschap onder de naam van St. Adrianus. Deze geloofsgemeenschap ontstond in 2015, toen de dorpskerk door het bisdom 's Hertogenbosch gesloten werd voor de rooms-katholieke eredienst. De samenkomsten vinden op de meeste zondagen plaats in het plaatselijke dorpshuis, het vroegere café Schuttershof, dat door de dorpsbewoners, verenigd in een stichting, is gekocht.
Carnaval
Tijdens carnaval heet Esbeek een week lang "Het Haaikneuterrijk".
Nabijgelegen kernen
Hilvarenbeek, Poppel, Lage Mierde, Baarschot, Diessen,
Goirle, Riel,
Zie ook
Andreas Schotel
Jan Smolders
Lijst van rijksmonumenten in Esbeek
Lijst van gemeentelijke monumenten in Esbeek
Externe links
Foto's uit het Nationaal Archief
Officiële website van Esbeek
Plaats in Noord-Brabant | Esbeek groeide en bloeide. Er kwamen cafés, kruidenierswinkels, een bakker, smederij, aannemer, loodgieter, houthandel, boerenbond, werktuigencoöperatie e.a. Sportverenigingen werden opgericht. Het inwonertal groeide zo snel dat de kerk te klein werd. In 1937 was de bouw van een nieuwe, grotere kerk voltooid. | 1 | loodgieter, sanitair, installatie |
2,283 | VideoGameSeries | 631427 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Bomberman | Bomberman | Bomberman is een strategisch, doolhofachtige computerspelreeks ontwikkeld door Hudson Soft. Het eerste spel werd uitgebracht in 1983 voor de MSX, waarna vele verschillende varianten in de reeks volgde.
Speelwijze
Het algemene doel in de spelreeks is het voltooien van de levels door strategisch bommen te plaatsen met als doel vijanden te doden en hindernissen te vernietigen. De exploderende bommen kunnen andere bommen doen afgaan, doden of vijanden verwonden en hindernissen uit de weg ruimen.
Nochtans, zij kunnen tevens het personage van de speler doden of verwonden, power-ups vernietigen en soms "de leveluitgang "irriteren" waardoor het meer vijanden zal doen laten verschijnen. Ook moet men opletten dat men niet zichzelf "opblaast" met de eigen bommen, dus als een bom is geplaatst moet men snel wegrennen. De meeste Bombermanspellen kennen ook een multiplayeroptie, waarin de andere Bombermannen als tegenstanders acteren en de Bomberman die als laatste overeind blijft wordt uitgeroepen tot winnaar.
In deze spelmodus zijn power-ups overvloedig beschikbaar en bommen zullen soms in fiasco's ontaarden. Hoewel de meeste spellen in de reeks gebruikmaken van hetzelfde type, op een doolhofgebaseerde, levels als het origineel zijn sommige spellen Zelda-achtige avonturenspellen, Marioachtige platformspellen of Tetrisachtige puzzelspellen. Het wordt onder computerspelspelers beschouwd als een klassiek geworden spelreeks.
De term Bomberman verwijst ook naar de verschillende bestaande "typen/soorten" van het hoofdpersonage uit de gelijknamige titelreeks. Een Bomberman is een robotachtig mens met een plat computerschermachtig gezicht met ogen maar zonder een zichtbare mond en soms een helm draagt. Het heeft een rond lichaam met lange ledematen en ronde handen en voeten. De reeks begon oorspronkelijk met een Bomberman die van het zijn van een robot een mens moest zien te worden (zijn verschijning veranderde dienovereenkomstig).
Nalatenschap
In 1983 bracht Hudson Soft op de Sinclair ZX Spectrum en MSX het spel Eric and the Floaters (in Japan werd de MSX-versie uitgebracht als Bomberman) uit en werd de eerste titel in de spelreeks en is in 1985 geconverteerd en uitgebracht op de NES onder de naam Bomberman en de oorsprong van het Bomberman spelconcept.
Na de NES-versie heeft Hudson Soft het spel in 1990 geconverteerd en verbeterd voor de PC Engine met een geheel nieuwe look-and-feel. Verdere delen (Bomberman 93, 94 en Bomberman User Battles) zouden ook op het systeem verschijnen. Het huidige uiterlijk van Bomberman stamt af van de PC Engine-versie.
Nadien zijn vele conversies en spelaanpassingen doorgevoerd en uitgebracht op vrijwel alle belangrijke computerspelsystemen, waaronder Arcade, NES, pc Engine, Super NES, N64, Sega Saturn en PlayStation. Vanwege zijn eenvoudige spelbediening en -concept, is de Bombermanreeks wijd en zijd gekopieerd/geïmiteerd.
Versies van Bomberman die door Ubisoft in Europa zijn uitgebracht waren voorzien van een andere speltitel, namelijk: Dynablaster.
Overzicht van spellen uit de Bombermanreeks
Bombermanspellen (hoofdreeks)
Draagbare Bomberman-spellen
Spin-offs
Externe link
De Bombermanreeks bij Moby Games
Computerspel van Hudson Soft
Computerspelserie
MSX-spel | Bomberman is een strategisch, doolhofachtige computerspelreeks ontwikkeld door Hudson Soft. Het eerste spel werd uitgebracht in 1983 voor de MSX, waarna vele verschillende varianten in de reeks volgde. | 1 | videogameserie, gamefranchise, spelreeks |
2,409 | ComedyEvent | 187957 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Horace%20Cohen | Horace Cohen | Horace Joshua Cohen (New York, 15 oktober 1971) is een Nederlands acteur en komiek, die tevens de Amerikaanse nationaliteit bezit.
Loopbaan
Cohen begon zijn acteercarrière op 15-jarige leeftijd als Henkie, de jongste mannelijke telg van de asociale familie Flodder in de eerste Flodderfilm (1986) van regisseur Dick Maas. In de twee daaropvolgende films en serie wordt zijn rol door anderen overgenomen. Cohen keert echter nog twee keer terug bij "Flodder". In de afleveringen Huisarrest (1998) en Egotrip (1998) van de televisieserie speelt hij een kleine rol als tennisjongen en klant.
De acteerprestaties van Cohen op het witte doek en op de beeldbuis beperken zich in de meeste gevallen tot dit soort bijrolletjes. Meermalen wordt hij in één adem genoemd met Ruben van der Meer, met wie hij in meerdere producties samen speelt. Zo is hij onder andere invaller bij de theatertournee van het improvisatiecabaret van de Lama's, waar Van der Meer ook onderdeel van uitmaakt. Verder bedacht Cohen samen met Van der Meer het tv-programma Live Opgenomen dat hij op Veronica televisie presenteerde. Een succesvol vervolg hierop waren hun komische programma's Froland (NPS/2000) en Frolive (NPS/2002). Hij was ook te zien in het improvisatieprogramma Kannibalen.
Cohen is een van de semi-bekende Nederlanders die in 2002 de jungle in trekt voor het televisieprogramma Bobo's in the bush.
In 2006 speelde Cohen het personage Mo in De Club van Sinterklaas op Jetix.
Vanaf 23 september 2007 presenteert hij samen met Willie Wartaal het kinderprogramma Villa Life.
Hij is ook vast panellid bij het programma Te leuk om waar te zijn van de TROS, eerst gepresenteerd door Yolanthe Cabau van Kasbergen en later door Viviënne van den Assem. Hij streed daarin tegen Jan Smit en later Ali B. Ook was hij in 2009 vaste gast in het programma Budget TV.
Vanaf begin 2010 presenteert Cohen bij de Joodse Omroep de serie Witz, een televisieprogramma met fragmenten van Joodse komieken, die door hem aan elkaar worden gepraat. Van februari tot april 2010 was hij samen met Ruben Nicolai en Tijl Beckand te zien in het tv-programma Gehaktdag, waarin bekende Nederlanders in humoristische toespraken werden geëerd.
In 2011 had hij een kleine rol in de Engelstalige actiefilm Amsterdam Heavy.
Horace was een van de deelnemers van Wie is de Mol?, editie 2011. Hij viel af in aflevering 3.
In het voorjaar van 2012 was Horace te zien in het SBS6-programma De schat van de Oranje. Hij viel als eerste af.
Sinds 17 maart 2013 presenteert hij samen met Sol Wortelboer het programma Don't try this at home voor televisiezender Comedy Central.
Op 5 september 2020 werd bekendgemaakt dat Cohen deel heeft genomen aan het jubileumseizoen van Wie is de Mol? in Toscane, Italië. Dit was de eerste keer in de geschiedenis van het programma dat oud-deelnemers mee mochten doen. Echter heeft Cohen nooit volledig het televisieprogramma verlaten na zijn eliminatie in 2011. Zijn iconische uitspraak "Trust nobody" is sinds 2011 geïntegreerd in de leader van de show. Cohen viel in het jubileumseizoen als derde kandidaat af. Eind 2022 was hij een van de presentatoren van De Bierkalender: Aftellen naar kerst op Viaplay.
Filmografie
{{Kolommen lijst|breedte=24|inhoud=
De Grote Muziekquiz (2023) - Zichzelf
Zenith (2022) - Jochem
Kruimeltje en de strijd om de goudmijn (2020) - Roest
Baantjer het Begin (2019) - Rechercheur Baks
De Spa (soapserie) (2017) - Paul Vlemmings
De Boskampi's (2015) – Rechercheur
Arne Dahl - Upp till toppen av berget (2012) – Portier Amsterdam
De schat van de Oranje (2012) – Zichzelf
Wie is de reisleider? (2012) – Zichzelf
Webcam (2011) – Antoin
Amsterdam Heavy (2011) – Jansen
Wie is de Mol? (2011–2020) – Zichzelf
Gehaktdag – ZichzelfOh My God (BNN) (2010) – DaterBudget TV (2009) – Karl HeinzMoordwijven (2007) – AankondigerHitte/Harara (televisiefilm, 2007) – JaccoSEXtet (2007) – Hulpstuk 2Villa Life (2007) – ZichzelfShouf Shouf! (2007) – Johnny (afl. Een goede buur, 2007)Van Speijk (televisieserie) – René Veerkamp (afl. Miss Baarsjes or not Miss Baarsjes, 2007)De Club van Sinterklaas (2006) – Mo (bijrol)Sextet: De nationale bedverhalen (2006) – Hulpstuk 2Alex FM (2005) – Nate BlumgartenBitches televisieserie – Rol onbekend (afl. De Blér Bitch Prodject, 2005)Ellis in Glamourland (2004) – JosMadame Jeanette (televisiefilm, 2004) – Agent marktShow Yourself (televisieserie, 2003–2004) – CobyBrush with Fate (televisiefilm, 2003) – Faculty ManPolonaise (televisiefilm, 2002) – KoffieverkoperBach Was Deaf (2002) – Man 1All Stars (televisieserie) – Snelle jongen nr. 1 (afl. Big Soccer, 2001)De horzel (televisieserie) – Rol onbekend (2001)Soul Assassin (2001) – Politieman 1Frolive (televisieserie) – Verschillende rollen (2001)Frøland (televisieserie) – Meerdere rollen (2001)Lek (2000) – Vorrink 2Tinnef (video, 2000) – BillDit was het nieuws (2000) - zichzelf, met Ruben van der MeerDo Not Disturb (1999) – Ober in barAll Stars (televisieserie) – Clubgenoot (afl. Peter for President, 1999)The Delivery (1999) – Chief InterpolLive opgenomen (televisieserie) – Rol onbekend (1999)Flodder (televisieserie) – Klant (Afl., Egotrip, 1998)Flodder (televisieserie) – Tennisjongen (afl. Huisarrest, 1998)Erwassus (televisieserie) – Pablo (1997)Pisvingers! (1995) – Rol onbekendGoede tijden, slechte tijden (soapserie) – Jan Verbeek (1991)Amsterdamned (1988) – nasynchronisatieFlodder (1986) – Henkie Flodder
}}
Discografie MSiep & DJ Harko ft. Koepak - Hørk – (Koepak - Horace Cohen)MSiep & DJ Harko ft. Koepak - Love Hørks'' – (Koepak - Horace Cohen)
Externe link
Nederlands filmacteur
Nederlands komiek
Nederlands televisiepresentator
Nederlands televisieacteur
Jeugdacteur
Flodder | De acteerprestaties van Cohen op het witte doek en op de beeldbuis beperken zich in de meeste gevallen tot dit soort bijrolletjes. Meermalen wordt hij in één adem genoemd met Ruben van der Meer, met wie hij in meerdere producties samen speelt. Zo is hij onder andere invaller bij de theatertournee van het improvisatiecabaret van de Lama's, waar Van der Meer ook onderdeel van uitmaakt. Verder bedacht Cohen samen met Van der Meer het tv-programma Live Opgenomen dat hij op Veronica televisie presenteerde. Een succesvol vervolg hierop waren hun komische programma's Froland (NPS/2000) en Frolive (NPS/2002). Hij was ook te zien in het improvisatieprogramma Kannibalen. | 1 | comedy, cabaret, komedie |
38 | AutoBodyShop | 182485 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Frits%20Huffnagel | Frits Huffnagel | Godfried Philip (Frits) Huffnagel (Leiden, 15 juli 1968) is een Nederlands politicus voor de VVD en was onder meer van 2004-2005 wethouder van Amsterdam en van 2006-2010 wethouder van Den Haag.
Jeugd en studie
Huffnagel is lid van de familie Huffnagel en het enige kind van ir. Hans Philip Huffnagel (1925-1997), directeur van het Koninklijk Instituut voor de Tropen, en diens tweede echtgenote Tini Ligtermoet, en een kleinzoon van econoom en letterkundige Godfried Eliza Huffnagel (1892-1967).
Hij begon in 1987 aan een studie politicologie aan de Vrije Universiteit te Amsterdam, met als afstudeerrichting politieke communicatie en informatie. Tijdens zijn studie was hij lid van L.A.N.X. waar hij toetrad tot de oratorische vereniging F.O.R.V.M. en werkte hij bij de jongerenafdeling van Veronica, waar hij rapportages maakte voor het radioprogramma Club Veronica Trend. Tijdens zijn studententijd richtte hij het Amsterdams Studenten Cabaret Festival. Later werkte hij als redacteur voor Veronica Nieuwsradio. Ook liep hij stage bij de Teldersstichting, het wetenschappelijk bureau van de VVD.
Na zijn studie te hebben afgerond vervulde hij zijn dienstplicht in Den Helder als docent Fundamentele Voorlichting bij de Koninklijke Marine met als rang luitenant-ter-zee. Vervolgens werkte hij bij VNO-NCW, eerst als secretaris van Jong Management en daarna als programma-manager bij het managementopleidingscentrum De Baak .
Huffnagel werd in 1993 in Amsterdam lid van het afdelingsbestuur van VVD-Westerpark en organiseerde bijna drie jaar het Politiek Café Libertijn. In 1997 kreeg Huffnagel landelijke bekendheid als panellid van het VARA-debatprogramma Het Lagerhuis.
Gemeentebestuur Amsterdam
In 1998 werd hij lid van de Amsterdamse gemeenteraad voor de VVD. In maart 2002 werd hij door de VVD-fractie unaniem gekozen tot fractievoorzitter en daarmee woordvoerder Openbare Orde en Veiligheid. Tot ongenoegen van burgemeester Cohen wist Huffnagel in 2003 een meerderheid in de gemeenteraad te winnen voor het herinvoeren van de Koninginnenacht in Amsterdam. Slechts PvdA en SP stemden tegen. Bij de eerste hernieuwde Koninginnenacht in 2004 was Huffnagel zelf inmiddels wethouder geworden.
Naast zijn raadslidmaatschap werkte Huffnagel parttime bij De Baak en behoorde ook tot het VVD-campagneteam voor de Tweede Kamerverkiezingen 2003. Hij schreef speeches voor Gerrit Zalm en bereidde hem voor op televisieoptredens.
Op 14 januari 2004 werd Huffnagel, met 28 stemmen voor en 13 stemmen tegen, gekozen als opvolger van wethouder Geert Dales (Financiën en Economische Zaken) die vertrok om burgemeester van de gemeente Leeuwarden te worden. Huffnagel nam ook delen van de portefeuille van collega-wethouder Mark van der Horst over, waaronder de ICT.
Belangrijkste wapenfeit van Huffnagel als wethouder was de introductie van de nieuwe citymarketingstrategie onder het motto I amsterdam. Hoewel de Amsterdamse bevolking in eerste instantie niet erg warm liep voor de campagne, geldt deze inmiddels als een succes. Ook maakte Huffnagel zich hard voor de introductie van 14020, een centraal telefoonnummer voor de gemeente Amsterdam, vergelijkbaar met het centrale nummer 311 in New York.
Bonnetjesaffaire
Half april 2005 raakte Huffnagel in opspraak in verband met € 19.900 onkostenvergoedingen die de Stichting Bestuursassistentie VVD hem had toegekend als fractievoorzitter. Dit bleek uit onderzoek door de gemeentelijke accountantsdienst ACAM. Volgens de gemeentewet is het gemeenteraadsleden expliciet verboden om andere inkomsten dan de vastgestelde standaardvergoedingen te ontvangen. Omdat daarnaast noch de VVD-fractie, noch Huffnagel een regeling had met de Belastingdienst, moest hij over het bedrag ook nog inkomstenbelasting afdragen. De ACAM adviseerde daarover alsnog een regeling te treffen met de fiscus.
Huffnagel nam contact op met de belastingdienst, gaf in afwachting van een regeling het gehele bedrag terug en bood de gemeenteraad excuses aan. Ook bij andere politieke partijen in de Amsterdamse gemeenteraad bleek lang niet alles te kloppen volgens de ACAM. Zo kregen de leden van de CDA-fractie ook een extra onkostenvergoeding. Deze kwestie ging de geschiedenis in als de bonnetjesaffaire, hoewel het bij Huffnagel feitelijk niet om bonnetjes ging.
Huffnagel hoefde van de VVD-fractie, zijn collega-wethouders en burgemeester Cohen niet af te treden. Volgens Huffnagel was een communicatiestoornis tussen hem en de Stichting Bestuursassistentie de oorzaak van het probleem. Nadat echter via de lokale tv-zender AT5 duidelijk werd dat Huffnagel zelf voorzitter was van de Stichting Bestuursassistentie, viel het doek.
Met name de PvdA-fractie had grote problemen met de beeldvorming die door de affaire was ontstaan. Daarom trad Huffnagel op 8 mei toch af als wethouder. Op 16 mei werd het Tweede Kamerlid Laetitia Griffith door de Amsterdamse VVD-afdeling als zijn opvolger gepresenteerd. Huffnagel werd adviseur bij organisatieadviesbureau Berenschot als specialist citymarketing.
In het voorjaar van 2006 was hij campagneleider van Mark Rutte, tijdens de interne strijd om het lijsttrekkerschap van de VVD. Rutte versloeg in die campagne Rita Verdonk en Jelleke Veenendaal.
Wethouder in Den Haag
Op 20 april 2006 werd Frits Huffnagel benoemd tot wethouder Citymarketing, Internationale Zaken, ICT en Organisatie in de gemeente Den Haag.
Op 1 november 2006 introduceerde hij een nieuw beeldmerk voor de citymarketing van Den Haag, gemaakt door fotograaf en artdirector Anton Corbijn. Voorafgaand ontstond commotie over de € 190.000 die de introductie van het merk ging kosten. Huffnagel bleef overeind tijdens een ingelast spoeddebat op 27 oktober. Wel vonden de oppositiepartijen dat de wethouder hen beter had kunnen en moeten informeren. De ophef rond de show was voor de geplande presentator Bart Chabot reden zich terug te trekken.
Op 1 april 2007 introduceerde Huffnagel het telefoonnummer 14070, voor alle vragen aan en opmerkingen over de gemeente Den Haag. Den Haag werd daarmee na Amsterdam de tweede gemeente van Nederland met zo'n centraal nummer. Sinds september 2008 was Huffnagel naast zijn eerder genoemde portefeuilles verantwoordelijk voor de binnenstad in Den Haag.
Ook introduceerde Huffnagel in juni 2007 de eerste editie van The Hague Festivals, een bundeling van bestaande en nieuwe evenementen in Den Haag om de stad 'beter op de kaart te krijgen'. De eerste editie won drie internationale prijzen en de publieksprijs van de Den Haag Marketing Prijzen 2007 in de categorie Publieksevenementen. De editie van 2008 werd nog beter bezocht en won eveneens verschillende internationale prijzen.
In 2009 maakte Roze Zaterdag deel uit van het programma van The Hague Festivals. Het was voor het eerst in dertig jaar dat deze dag in het kader van de homo-emancipatie in Den Haag werd georganiseerd. Huffnagel was daar een van de drijvende krachten achter. In 2010 werd Den Haag uitgeroepen tot evenementenstad van het jaar. Ook de prijs voor de beste Citymarketing van Nederland ging naar Den Haag.
Bij de collegevorming in 2010, waarbij de VVD een zetel moest inleveren, viel Huffnagel buiten de boot. Hij maakte nog wel deel uit van de Haagse gemeenteraad.
Ondernemer
Per 18 mei 2011 stapte Huffnagel op als gemeenteraadslid om zich te kunnen concentreren op zijn eigen bedrijf: Frits Huffnagel, Citymarketing & Communicatie. Daarmee kwam een eind aan een periode van twaalf jaar waarin Huffnagel bijna onafgebroken politieke functies vervulde. Naast ondernemer was Huffnagel presentator bij BNR van het programma Zaken doen met... eind 2014.
Hij is regelmatig commentator bij WNL-programma's als Goedemorgen Nederland, WNL op Zondag en Opiniemakers. Daarnaast had hij een wekelijkse talkshow FRITS! over kunst & cultuur, entertainment, ondernemerschap, politiek en sport. Deze werd uitgezonden op Omroep West en bij NH.
Tussen september 2011 en september 2014 was Huffnagel voorzitter van het Algemeen Bestuur van FOCWA Schadeherstel, de Nederlandse vereniging van ondernemers in autoschadeherstel. Daarnaast was hij voorzitter van het BouwregieNetwerk Nederland, de Nederlandse koepelorganisatie van projectmanagementbureaus. Van 2013 tot november 2020 was Huffnagel voorzitter van VAN Kansspelen, de branchevereniging van aanbieders van kansspelen in Nederland.
Sinds 1 januari 2019 is hij mede-eigenaar van een Castro Communicatie dat hij oprichtte met Stefan de Bruijn. Het bureau helpt klanten op de terreinen Strategische Communicatie, Lobby en Gebieds/Citymarketing. Het bureau profileert zich al Onafhankelijk, Helder en Vrolijk.
LHBT
Huffnagel komt openlijk uit voor zijn homoseksuele geaardheid en was columnist in onder andere het maandblad Gay & Night en op Gaysite.nl. Frits Huffnagel maakte zich sterk om de Roze Zaterdag in 2009 in Den Haag te laten plaatsvinden en voor een lokaal vervolg daarop onder de naam The Hague Pride. Van 2014 tot 2020 was Frits Huffnagel voorzitter van de Stichting AGP, die de jaarlijkse Amsterdam Gay Pride organiseert.
Televisie
Op 17 december 2005 was Huffnagel te gast in Dit was het nieuws, samen met Jenny Arean. In 2012 deed Huffnagel mee aan het televisieprogramma Wie is de Mol?, waar hij in de zesde aflevering afviel. Ook deed hij in 2012 mee aan De Slimste Mens, daar viel hij na 1 aflevering af. In 2013 speelde Huffnagel een kleine bijrol in The Passion als voorbijganger en Petrus-herkenner.
In maart 2020 kwam Huffnagel in opspraak na uitspraken over vluchtelingen in het radioprogramma Spraakmakers. De Amsterdamse afdeling van het COC vond dat Huffnagel vanwege deze uitspraken zou moeten aftreden als voorzitter. Als gevolg is het gehele bestuur van de stichting AGP zal afgetreden en werd oud-wethouder Carolien Gehrels gevraagd om nieuwe bestuursleden te zoeken.
In november 2020 deed Huffnagel mee aan First Dates. Van een relatie kwam het niet. Sinds december 2020 schuift Huffnagel regelmatig aan aan de desk van Shownieuws op SBS6.
In 2021 was Huffnagel te zien als koning Willem-Alexander der Nederlanden in het RTL 4-programma De TV Kantine. In 2023 was hij te zien als secret singer in het televisieprogramma Secret Duets.
Externe link
Homepage van Frits Huffnagel
Gemeenteraadslid van Den Haag
VVD-politicus
Wethouder van Amsterdam
Wethouder van Den Haag | Tussen september 2011 en september 2014 was Huffnagel voorzitter van het Algemeen Bestuur van FOCWA Schadeherstel, de Nederlandse vereniging van ondernemers in autoschadeherstel. Daarnaast was hij voorzitter van het BouwregieNetwerk Nederland, de Nederlandse koepelorganisatie van projectmanagementbureaus. Van 2013 tot november 2020 was Huffnagel voorzitter van VAN Kansspelen, de branchevereniging van aanbieders van kansspelen in Nederland. | 3 | autoschadeherstel, carrosseriebedrijf, schadeherstel |
1,034 | RsvpAction | 2273536 | https://nl.wikipedia.org/wiki/RSVP | RSVP | RSVP (verzoek) - verzoek om te reageren onderaan een uitnodiging
Resource Reservation Protocol - netwerkprotocol om een bepaalde Quality of Service te verkrijgen | RSVP (verzoek) - verzoek om te reageren onderaan een uitnodiging
Resource Reservation Protocol - netwerkprotocol om een bepaalde Quality of Service te verkrijgen | 1 | RSVP, evenementdeelname, aanmeldactie |
4,817 | LiquorStore | 859889 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Gall%20%26%20Gall | Gall & Gall | Gall & Gall B.V. is een Nederlandse slijterijketen, die deel uitmaakt van Ahold Delhaize.
Geschiedenis
Het bedrijf werd in 1884 opgericht door Maria Gall, de weduwe van H.J.T. Gall, om in haar onderhoud te voorzien. Zij was een van de eerste vrouwelijke ondernemers toentertijd. Bij haar dood in 1920 liet ze twee winkels na, die door haar twee zonen werden overgenomen. Zij voegden aan de naam van het bedrijf, dat tot dan toe wed. H.J.T. Gall had geheten, nog een extra Gall toe, naar Engels voorbeeld. Gall & Gall groeide, nadat Herman Gall zich uit de zaak had teruggetrokken (in 1957), snel uit tot de marktleider van de slijterijen in Nederland. In 1984 telde het bedrijf zo'n 100 winkels en was eigendom van Bols Nederland.
Het bedrijf werd in 1989 overgenomen door Ahold. Ook de bedrijven Alberto, Impodra, Aguilar, Party Shop en Klerks namen de naam over. Omstreeks 2009 werd het oude logo vervangen door het huidige logo.
In 2020 heeft Gall & Gall 584 winkels, verspreid over Nederland.
Organisatie
Het hoofdkantoor van Gall & Gall bevindt zich in Zaandam. Het distributiecentrum van Gall & Gall bevindt zich in Delfgauw en de winkels zijn verspreid over het hele land.
Prijzen
Op 17 september 2019 nam Gall & Gall de prijs van ABN AMRO Webshop of the Year 2019 in de categorie Eten & Drinken in ontvangst.
Externe links
Officiële website
Winkeloverzicht
Nederlandse winkelketen
Merknaam van Ahold Delhaize | Gall & Gall B.V. is een Nederlandse slijterijketen, die deel uitmaakt van Ahold Delhaize. | 1 | slijterij, sterke drank, alcoholwinkel |
2,334 | Article | 4000744 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Ad%20Bloemendaal | Ad Bloemendaal | Adriaan (Ad) Bloemendaal (Termunten, 1948 – Tel Aviv, 16 maart 2014) was een Nederlandse journalist die van 1984 tot 2014 correspondent was in Israël.
Biografie
Ad Bloemendaal werd in 1948 geboren als zoon van een dominee in het Groningse Termunten. Hij diende bij het Korps Mariniers en werd hierna journalist.
Hij werkte tot 1983 als buitenlandredacteur bij Het Parool. In dat jaar besloot hij zijn baan op te zeggen om naar Israël, het thuisland van zijn Joodse vrouw, te verhuizen. In Israël startte hij een carrière als freelance correspondent, waarbij hij voornamelijk voor Het Parool bleef werken. In de jaren negentig moest hij door de verschraling van het medialandschap een overstap maken naar de Geassocieerde Pers Diensten, waarna zijn werk behalve in Het Parool ook in meerdere regionale kranten gepubliceerd werd.
Bloemendaal was jarenlang, samen met collega's Eddo Rosenthal, Salomon Bouman en Conny Mus, een van de vaste gezichten in de verslaggeving rond Israël in de krant en op televisie. Bloemendaal schreef voornamelijk artikelen over het Joods-Palestijns conflict. Doordat hij zich afstandelijk opstelde en nooit direct de zijde koos van een der strijdende partijen, kreeg hij enerzijds bij beide groeperingen een ingang, maar anderzijds ook kritiek. Zo werd hij in radicale segmenten binnen met name het Joodse kamp uitgemaakt voor antisemiet, terwijl hij door radicale Palestijnen en hun aanhangers werd gezien als zionist.
Vanuit Israël versloeg Bloemendaal onder andere de gevolgen van de Eerste Golfoorlog voor de Joodse staat en de ondertekening van de Oslo-akkoorden in 1993. Hij was in Tel Aviv aanwezig bij de moord op premier Yitzhak Rabin. Later deed hij verslag van het conflict in de Gazastrook en de oorlog met Libanon. Ook deed hij tussen 2006 en 2011 intensief verslag van de ontvoering van Gilad Shalit. Het liefste schreef Bloemendaal echter achtergrondverhalen over het leven in de door conflicten geteisterde gebieden. In deze observaties liet hij mensen hun persoonlijke verhaal vertellen. In zijn carrière werkte Bloemendaal onder andere met Yitzhak Rabin, Yasser Arafat, Ariel Sharon, Mahmoud Abbas, Shimon Peres, Benjamin Netanyahu en Ehud Olmert.
Nadat het GPD in 2013 ter ziele was gegaan, keerde Bloemendaal voor korte tijd terug bij Het Parool, voordat hij overstapte naar de Volkskrant. Op 13 maart 2014 overleed Ad Bloemendaal plotseling op 65-jarige leeftijd aan een hartaanval. Hij liet een vrouw en twee kinderen achter.
Nederlands journalist
Oorlogsverslaggever | Bloemendaal was jarenlang, samen met collega's Eddo Rosenthal, Salomon Bouman en Conny Mus, een van de vaste gezichten in de verslaggeving rond Israël in de krant en op televisie. Bloemendaal schreef voornamelijk artikelen over het Joods-Palestijns conflict. Doordat hij zich afstandelijk opstelde en nooit direct de zijde koos van een der strijdende partijen, kreeg hij enerzijds bij beide groeperingen een ingang, maar anderzijds ook kritiek. Zo werd hij in radicale segmenten binnen met name het Joodse kamp uitgemaakt voor antisemiet, terwijl hij door radicale Palestijnen en hun aanhangers werd gezien als zionist. | 1 | artikel, nieuwsbericht, tijdschriftartikel |
10,546 | TransferAction | 5619309 | https://nl.wikipedia.org/wiki/KZ%20Farge | KZ Farge | Het concentratiekamp (KZ) Farge was een buitenkamp van het concentratiekamp Neuengamme . Het bestond van oktober 1943 tot 10 april 1945, volgens andere bronnen van 1 juli 1943 tot 8 april 1945. De gevangenen van dit kamp bouwden de ongeveer ongeveer vier kilometer verderop gelegen U-bootbunker Valentin. Het concentratiekamp lag op de Neuenkirchen Heide tussen de steden Schwanewede, Lüssum, Farge, Rekum en Neuenkirchen in wat nu de deelstaat Nedersaksen is.
Veel gevangenen werden ondergebracht in een onvoltooide, ronde ondergrondse brandstofbunker die was gebouwd voor het marine-oliedepot van Neuenkirchen. Het dak van de bunker was gecamoufleerd met zand. Op dit dak werden extra kazernes voor de keuken, toiletten, ziekenbarakken voor andere gevangenen en de administratie van het kamp gebouwd. De leefomstandigheden in deze bunker waren buitengewoon slecht. De bewaking werd verzorgd door soldaten van het Marinegemeinschaftslager.
De gevangenen van KZ Farge kwamen uit verschillende concentratiekampen. In Rekum zou onder de naam Valentin een bunker worden gebouwd die een U-boot werf moest beschermen tegen luchtaanvallen en directe toegang moest hebben tot de Weser. Het werk begon in 1943. De bunker is 426 meter lang en bijna 100 meter breed. Het complex is gebouwd door ongeveer 10.000 concentratiekampgevangenen en dwangarbeiders die voor de meer dan 100 betrokken bedrijven werkten (waaronder A. Wayss & Freytag, Hermann Möller (Wilhelmshaven), Lenz-Bau, Robert Kögel (Keulen), August Reiners, Gottfried Stehnke (Osterholz-Scharmbeck), Siemens-Schuckert Werke AG, Kieserling, Grün & Bilfinger, Gottlieb Tesch (Berlijn), Krupp AG (Rheinhausen), Dyckerhoff & Widmann (Hamburg), Carl Duve (Bremen-Farge), Gebrüder Neumann (Noord), Habermann & Cluckes (Berlijn)). De bouwbedrijven betaalden volgens loongroepen. Leidinggevenden ontvingen een uurloon van 1,29 RM (Reichsmark), voormannen ontvingen 1,05 RM, geschoolde arbeiders 0,95 RM, ongeschoolde arbeiders 0,73 RM en krijgsgevangenen 0,49 RM. De zogenaamde KZ-Hilfsarbeiter (dwangarbeiders uit concentratiekampen) kregen geen loon. In plaats daarvan betaalden de bedrijven 4,50 RM per dag werk voor een KZ-Hilfsarbeiter aan de SS -kampadministratie. Door de concentratiekampgevangenen uit te lenen, verwierf de SS aanzienlijke inkomsten, waarvan de meeste naar de hogere KZ-administratie ging en uiteindelijk naar het SS-Wirtschafts- und Verwaltungshauptamt ( SS-WVHA ). De kampautoriteiten gebruikten slechts ongeveer 1/3 van het inkomen van de gevangenen voor voedsel, bewaking, accommodatie, enz.. Dagelijks werd 0,70 RM van de gevangenen en de medewerkers van het kamp afgehouden als kostgeld en door het concentratiekamp als inkomen geboekt, zie afbeelding.
In oktober 1943 werd een apart barakkenkamp ingericht, dat ondergeschikt was aan het Stammlager (hoofdkamp) in Neuengamme. Vanuit het Stammlager Neuengamme arriveerde in 1943 een transport van 3.000 gevangenen, waardoor KZ Farge een van de grootste buitenkampen van KZ Neuengamme was. De gevangenen kwamen voornamelijk uit Frankrijk, de Sovjet-Unie en Polen. Het kamp was ongeveer vier kilometer verwijderd van de bunkerbouwplaats in wat nu de gemeente Schwanewede is. De levensomstandigheden van de gevangenen waren onmenselijk, waardoor veel gevangenen stierven van honger, ondervoeding of uitputting. Talloze gevangenen werden door de SS gedood. Hoewel het aantal waarschijnlijk veel hoger was, zijn er uit die tijd slechts 553 doden bekend, omdat de SS aan het einde van de oorlog veel documenten vernietigde om hun misdaden te verdoezelen. De werkzaamheden aan de bunker werden eind maart 1945 na zware bombardementen gestaakt.
Het kamp in Farge werd in het voorjaar van 1945 aangewezen als verzamelkamp voor alle buitenkampen in de omgeving van Bremen. De eerste dodenmarsen bereikten het kamp op 1 april 1945.
Op 25 maart 1945 werd het buitenkamp Meppen-Versen ontruimd en verliet het eerste transport het kamp. In dit transport zaten ongeveer 1.700 Nederlandse gevangenen, aangevuld met gevangenen uit buitenkamp Meppen-Dalum. Op 1 april 1945 kwam dit transport aan in Cloppenburg, vanwaar 40 ernstig zieke gevangenen per vrachtwagen naar Farge werden overgebracht. De overige gevangenen werden op 3 april 1945 per trein naar Farge gebracht. Zij overnachtten niet in het kamp zelf, maar op een sportveld in de buurt. Dit transport verliet Farge op 4 april en bereikte KZ Neuengamme op 5 april 1945.
De gevangenen uit de kampen Schützenhof, Bahrsplate en Riespott werden op 7 april 1945 in KZ Farge verzameld, wat betekent dat er tussen eind maart en begin april 1945 naar en vanaf KZ Farge werden getransporteerd. Het aantal doden is vanwege ontbrekende bronnen lastig vast te stellen. De schatting ligt tussen de 750 en 2.000 doden.
KZ Farge werd op 10 april door de SS ontruimd. De gevangenen werden verdeeld over andere kampen. Sommigen werden gedwongen naar het opvangkamp Sandbostel ( dodenmars) te marcheren, alle zieken werden in treinen gepropt en richting Bergen-Belsen gedeporteerd. De trein bereikte het kamp echter nooit en kwam in Bremervörde terecht. Alle gevangenen die de ontberingen hadden overleefd, werden geëvacueerd naar Sandbostel . Er werden echter ook enkele gevangenen via Winsen/Luhe teruggebracht naar het hoofdkamp in Neuengamme.
Vanaf 1944 was Hauptsturmführer van de Reserve Waffen-SS Ulrich Wahl de commandant van KZ Farge.
Literatuur
Nils Aschenbeck, Hartmut Roder : Fabrik für die Ewigkeit. Der U-Boot-Bunker in Bremen-Farge. Junius Verlag, Hamburg 1995, ISBN 3-88506-238-0 .
Marc Buggeln: Der Bunker Valentin. Zur Geschichte des Baus und des Lagersystems. (PDF; 151 kb) .
Rainer W. Habel: Blumen für Farge“. Erinnerungswege zum Bremer U-Boot-Bunker. In: Silke Wenk (Hrsg.): Erinnerungsorte aus Beton. Bunker in Städten und Landschaften. Links, Berlijn 2001, ISBN 3-86153-254-9, blz. 167-179.
Raymond Portefaix, André Migdal, Klaas Touber : Hortensien in Farge. Überleben im Bunker „Valentin“. Herausgegeben und eingeleitet von Bärbel Gemmeke-Stenzel en Barbara Johr. Donat Verlag, Bremen 1995, ISBN 3-924444-88-9 .
"Bremen-Farge" op neuengamme-ausstellungen.info, daar de themamap links in de afbeelding (PDF)
Website van Dokumentations- und Gedenkstätte Geschichtslehrpfad Lagerstraße/U-Boot-Bunker Valentin e.V.
Die U-Boot-Bunkerwerft „Valentin" op de website van Relics in Nedersaksen en Bremen
Concentratiekamp | Het kamp in Farge werd in het voorjaar van 1945 aangewezen als verzamelkamp voor alle buitenkampen in de omgeving van Bremen. De eerste dodenmarsen bereikten het kamp op 1 april 1945.
Op 25 maart 1945 werd het buitenkamp Meppen-Versen ontruimd en verliet het eerste transport het kamp. In dit transport zaten ongeveer 1.700 Nederlandse gevangenen, aangevuld met gevangenen uit buitenkamp Meppen-Dalum. Op 1 april 1945 kwam dit transport aan in Cloppenburg, vanwaar 40 ernstig zieke gevangenen per vrachtwagen naar Farge werden overgebracht. De overige gevangenen werden op 3 april 1945 per trein naar Farge gebracht. Zij overnachtten niet in het kamp zelf, maar op een sportveld in de buurt. Dit transport verliet Farge op 4 april en bereikte KZ Neuengamme op 5 april 1945.
De gevangenen uit de kampen Schützenhof, Bahrsplate en Riespott werden op 7 april 1945 in KZ Farge verzameld, wat betekent dat er tussen eind maart en begin april 1945 naar en vanaf KZ Farge werden getransporteerd. Het aantal doden is vanwege ontbrekende bronnen lastig vast te stellen. De schatting ligt tussen de 750 en 2.000 doden. | 5 | overdracht, verplaatsing, transport |
4,098 | ContactPage | 1995669 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Nigel%20Spivey | Nigel Spivey | Nigel Jonathan Spivey (16 oktober 1958) is een Brits academicus. Hij geeft les over klassieke kunst en archeologie aan de universiteit van Cambridge, waar hij een fellow is van Emmanuel college. Hij heeft uitgebreid geschreven over de Etrusken en de Olympische Spelen.
Toen hij nog een student was, was hij drievoudig kampioen bij de Oxford-Cambridge-atletiekwedstrijden en hij blijft een actief lid van de Achilles Club, een Oxbridge-sportorganisatie.
Televisie
Hij heeft verscheidene televisieseries gepresenteerd:
Voor BBC: How Art Made the World, 2005
Voor ITV: Digging for Jesus, 2005
Voor Channel Five: Kings and Queens en Heroes of World War II.
Bibliografie
Songs On Bronze: Greek Myths Retold (2005)
Panorama of the Classical World (tezamen met Michael Squire) (2004)
Etruscan Art (1997)
Greek Art (1997)
Understanding Greek Sculpture
The Ancient Olympics: War minus the shooting (2004)
Externe links
Contactpagina voor Emmanuel College
Contactpagina voor Classics Department Cambridge
Brits classicus | Externe links
Contactpagina voor Emmanuel College
Contactpagina voor Classics Department Cambridge | 2 | contactpagina, contactformulier, webpagina |
677 | Cemetery | 264368 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Willem%20van%20de%20Sande%20Bakhuyzen | Willem van de Sande Bakhuyzen | {{Infobox filmregisseur
| naam = Willem van de Sande Bakhuyzen
| afbeelding =
| onderschrift =
| volledige naam = Willem Hendrik van de Sande Bakhuyzen
| geboren = Amsterdam, 13 november 1957
| overleden = Amsterdam, 27 september 2005
| land = Nederland
| jaren-actief = 1990 - 2005
| beroep = Film- en toneelregisseur
| genre = Drama, thriller
| films = o.m. Familie, Leef!, Ik omhels je met 1000 armen
| beste regisseur =
| beste film =
| prijs1 =
| prijsjaar1 =
| prijs2 =
| prijsjaar2 =
| prijs3 =
| prijsjaar3 =
| prijs4 =
| prijsjaar4 =
| website =
}}
Willem Hendrik van de Sande Bakhuyzen (Arnhem, 13 november 1957 – Amsterdam, 27 september 2005) was een Nederlands regisseur.
Carrière
Opleiding
Van de Sande Bakhuyzen volgde het gymnasium op het Willem de Zwijgercollege te Bussum. In die tijd nam hij ook deel aan de televisiequiz Tweekamp. Vervolgens studeerde hij rechten aan de Vrije Universiteit te Amsterdam. Na drie jaar verliet hij de hoofdstad om in 1979 naar de Toneelacademie Maastricht te gaan. Hij studeerde hier drie jaar en raakte bevriend met de acteurs Pierre Bokma, Peter Blok en Gijs Scholten van Aschat, die later in zijn films zouden spelen, en met schrijfster Maria Goos.
Regisseur
In 1983 won hij met 1983 de 1983 jury- en publieksprijs van het Leids Cabaret Festival. Hij maakte enkele cabaretprogramma's, werkte mee aan het televisiejeugdprogramma Het Klokhuis en speelde in De aanslag en De Orionnevel voordat hij begon aan een carrière als regisseur.
Met Maria Goos maakte Van de Sande Bakhuyzen de televisieserie Oud Geld, de toneelstukken Familie en Cloaca, die hij later beide verfilmde, en de film Leef!. Voor de film Cloaca won hij in 2003 de Publieksprijs van het Nederlands Film Festival.
Verder regisseerde hij onder andere het toneelstuk Festen naar de gelijknamige film van Thomas Vinterberg, de televisieseries Bij Ons in de Jordaan en De Enclave over het drama rondom de val van Srebrenica, de jeugdfilm Lepel en cabaretvoorstellingen van onder anderen Sanne Wallis de Vries en Erik van Muiswinkel.
Twee laatste films
Nadat in 2004 darmkanker bij hem was geconstateerd, heeft Van de Sande Bakhuyzen toch nog twee films gedraaid. Eén dag voor zijn voorlaatste film Leef! in première zou gaan tijdens de openingsavond van het Nederlands Film Festival, overleed hij op 47-jarige leeftijd in zijn woonplaats Amsterdam. Leef! werd op de slotavond van het festival bekroond met de Publieksprijs, net als eerder Cloaca. Bovendien won Van de Sande Bakhuyzen net als Theo van Gogh de speciale juryprijs.
In 2006 ging zijn laatste film Ik omhels je met 1000 armen in première, zijn verfilming van de gelijknamige roman van Ronald Giphart.
Privé
Van de Sande Bakhuyzen was getrouwd met de regisseuse Adriënne Wurpel. Met haar kreeg hij een zoon, acteur Matthijs van de Sande Bakhuyzen en een dochter, actrice en fotografe Roeltje van de Sande Bakhuyzen.
In 2004 kreeg hij de diagnose darmkanker. Hij overleed op 27 september 2005. Van de Sande Bakhuyzen werd begraven op Begraafplaats Zorgvlied in Amsterdam.
Filmografie
Oud Geld (1998-1999)
Bij Ons in de Jordaan (2000)
Familie (2001)
De Enclave (2002)
Cloaca (2003)
Lepel (2005)
Leef! (2005)
Ik omhels je met 1000 armen'' (2006)
Externe link
Nederlands filmregisseur
Nederlands televisieregisseur | In 2004 kreeg hij de diagnose darmkanker. Hij overleed op 27 september 2005. Van de Sande Bakhuyzen werd begraven op Begraafplaats Zorgvlied in Amsterdam. | 1 | begraafplaats, kerkhof, grafvelden |
7,317 | RadioSeries | 1587081 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Freaknacht | Freaknacht | Freaknacht is de aanduiding voor de nachtprogrammering van 3FM in de nacht van vrijdag op zaterdag. Tegenwoordig wordt dit door Thijs Maalderink gepresenteerd. In het verleden werden de beelden hiervan tevens uitgezonden op Nederland 3, na afloop van de gangbare programmering.
De nacht werd oorspronkelijk gevuld met het programma Nachtegiel van Giel Beelen (VARA) en Ekdom In De Nacht van Gerard Ekdom (AVRO). Ekdom stopte eind 2012 met zijn vrijdagnachtprogramma, Beelen maakte in de uitzending van de nacht van 16 op 17 augustus 2013 bekend definitief te stoppen met het presenteren van zijn vrijdagnachtprogramma, nadat hij dat jaar al sporadisch in de nacht presenteerde. Daar maakte hij ook de nieuwe vaste presentator bekend, namelijk Sander Hoogendoorn. Tijdens de afwezigheid van Beelen hebben diverse 3FM-dj's afwisselend de Freaknacht gepresenteerd, onder wie Sander Hoogendoorn, Michiel Veenstra, Herman Hofman, Lieke Veld en Rámon Verkoeijen.
In 2014 stopte Hoogendoorn met de Freaknacht. De tijd werd overgenomen door Frank van der Lende met De Bende van Van der Lende. In juni 2015 verviel dit programma en heette de nachtprogrammering weer Freaknacht, met als presentator Thijs Maalderink. De Freaknacht heeft een nauwe band met het programma erna (Barend en Wijnand, NCRV) en deze programma's worden dan ook weleens samen als Freaknacht bestempeld.
De Freaknacht ontstond toen in november 2006 een achtdelige documentaireserie over de voorbereidingen van de jaarlijkse Serious Request-actie werd uitgezonden op Nederland 3. Men bedacht om naast die documentaire ook in die periode de nacht van vrijdag op zaterdag in te ruimen voor enkele uren livetelevisie vanuit de 3FM-studio. Hierdoor veranderden Nachtegiel en Ekdom In De Nacht van een radioprogramma in een rtv-programma met de leus "Vrijdag Freaknacht". Na de Serious Request-actie stopten deze uitzendingen voor enige tijd, maar deze zijn sinds 24 februari 2007 weer wekelijks te zien.
In het nachtblok zijn er de alternatieve hitlijst Freak 11, gasten, optredens en gesprekken met luisteraars via een webcam. De lijstaanvoerder van de Freak 11 wordt tevens gekroond tot Freakandel Speciaal. Vanwege deze radio-televisiecombinatie heeft de Freaknacht als motto: Een radioprogramma waarnaar gekeken kan worden en een tv-programma waarnaar geluisterd kan worden.
In de ochtend van 18 juli 2015 namen Gerard Ekdom en Giel Beelen nog eenmaal de presentatie van de Freaknacht op zich en vormde zich een reünie van de jingles en de vaste onderdelen.
Radioprogramma van 3FM
Radioprogramma van de VARA
Programma van BNN
Nederlands muziekprogramma op radio
Radio-interviewprogramma
Televisieserie gebaseerd op een radioprogramma
Pop- en/of rockprogramma | Radioprogramma van 3FM
Radioprogramma van de VARA
Programma van BNN
Nederlands muziekprogramma op radio
Radio-interviewprogramma
Televisieserie gebaseerd op een radioprogramma
Pop- en/of rockprogramma | 3 | radioprogramma, radioserie, radiouitzending |
5,222 | Cooperative | 5359570 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Prinses%20M%C3%A1xima%20Centrum | Prinses Máxima Centrum | Het Prinses Máxima Centrum, is een ziekenhuis en onderzoekscentrum dat gespecialiseerd is in de kinderoncologie Utrecht. In het centrum, dat op het Utrecht Science Park gelegen is, is alle kinderoncologische zorg en onderzoek in Nederland gecentraliseerd. Het centrum is op 5 juni 2018 geopend, en is vernoemd naar koningin Máxima. Het Prinses Máxima Centrum is het grootste kinderkankercentrum van Europa.
Geschiedenis
Het initiatief voor de totstandkoming van het Prinses Máxima Centrum werd in 2007 genomen door de Vereniging Ouders, Kinderen en Kanker (VOKK) en de Stichting Kinderoncologie Nederland (SKION), het samenwerkingsverband tussen alle zeven toenmalige kinderoncologische centra in Nederland (SKION). Zij hadden als doelstelling om kinderoncologische zorg, onderzoek naar kinderoncologie en opleidingen in de kinderoncologie in Nederland te centraliseren. Vanaf 2009 werd een coöperatie gestart, om de plannen definitief vorm te geven. Eind 2011 werd samen met het UMC Utrecht een samenwerking aangegaan, om het nieuwe centrum naast het Wilhelmina Kinderziekenhuis (WKZ) te realiseren.
Vanaf oktober 2014 werkten de kinderoncologische professionals voor het eerst samen in Utrecht, onderzoek naar solide tumoren vond vanaf dat moment plaats in een gehuurde ruimte in het WKZ. In februari 2016 werd de eerste paal geslagen van de nieuwbouw, naar een ontwerp van LIAG architecten. Vanaf 18 mei 2018 was het Prinses Máxima Centrum volledig in bedrijf, sindsdien worden alle kinderoncologische behandelingen alsmede veel onderzoek en opleidingen in de kinderoncologie in Nederland uitgevoerd vanuit het Prinses Máxima Centrum. Op 5 juni 2018 is het Prinses Máxima Centrum officieel geopend door koningin Máxima.
Zorg
Het Prinses Máxima Centrum heeft vier klinische afdelingen: solide tumoren, neuro-oncologie, hemato-oncologie en Quality of Life. De eerste drie afdelingen werken met multidisciplinaire teams aan de behandeling van kinderen met aandoeningen in deze domeinen. Voor opnames beschikt het centrum over 87 zogenoemde Ouder Kind Eenheden, waar ouders in de directe nabijheid van hun zieke kind kunnen verblijven. De afdeling Quality of Life werkt aan het zoveel mogelijk bevorderen van de kwaliteit van leven van de patiënten en hun gezinnen, onder meer door psychosociale begeleiding, ondersteunende zorg (o.a. pijnbestrijding, palliatieve zorg, fysiotherapie etc), en een polikliniek waar behandelde patiënten onder controle zijn om late effecten van ziekte en behandeling tijdig te signaleren. Daarnaast zijn er drie zorgondersteunende afdelingen: een apotheek, een diagnostisch laboratorium en het Trial- en Data Center.
Voor operaties en intensive care wordt gebruik gemaakt van de faciliteiten in het naastgelegen Wilhelmina Kinderziekenhuis (WKZ), welke met het Prinses Máxima Centrum verbonden is door een loopbrug. Ook op het gebied van radiologie (beeldvorming) en radiotherapie (bestraling) wordt nauw samengewerkt met UMC Utrecht / WKZ.
Aan de vier ‘klassieke’ behandelmethodes chirurgie, chemotherapie, radiotherapie en stamceltransplantatie is inmiddels ook immunotherapie toegevoegd als behandeling van verscheidene vormen van kinderkanker.
Onderzoek
Het Prinses Máxima Centrum heeft het doen van onderzoek naar kinderoncologie als belangrijke taak. Van alle kinderen met kanker wordt, indien hiervoor toestemming wordt gegeven, weefsel opgeslagen. Het centrum doet verschillende vormen van onderzoek, zowel fundamenteel, translationeel als klinisch onderzoek. Door een nauwe samenwerking met de zorgverlenende kant kunnen uitgebreide onderzoeken gedaan worden naar de kwaliteit van zorg. Ook wordt onder meer gebruik gemaakt van organoïden-technologie, waarmee weefsel buiten het menselijk lichaam kan groeien, ter behoeve van onderzoek naar de eigenschappen van tumoren. In 2021 werkten ruim 400 wetenschappers voor het Prinses Máxima Centrum, ook waren er op dat moment 24 hoogleraren verbonden aan het centrum.
Opleiding
Voor het opleiden van zorgmedewerkers heeft het Prinses Máxima Centrum een eigen opleidingsinstituut, waarbij zowel verpleegkundigen als medisch specialisten opgeleid worden. Ook wordt actief kennis uitgewisseld met ziekenhuizen in het buitenland.
Bestuur
In 2021 werkten er ruim 900 zorgmedewerkers in het Máxima. De raad van bestuur van het centrum bestaat uit Gita Galle, sinds 2020 Chief Operating Officer en Chief Financial Officer, Rob Pieters (sinds 2013 Chief Medical Officer) en Lex Eggermont (Chief Scientific Officer).
Van 2013 tot en met 2015 bestond het bestuur uit Hanneke de Ridder, Paul Venhoeven en Rob Pieters. Van 2016 tot en met 2019 vormden Hans Clevers, Rob Pieters en Diana Monissen het bestuur.
Samenwerking met andere instituten
Het Prinses Máxima Centrum heeft een relatie met 15 andere ziekenhuizen in Nederland, waar patienten voor minder complexe onderdelen van hun behandeling terecht kunnen in hun eigen regio. Deze zorg wordt verleend onder regie vanuit het Prinses Máxima Centrum.
Op het gebied van onderzoek werkt het centrum samen met het UMC Utrecht, het Wilhelmina Kinderziekenhuis, het Hubrecht Instituut en de Universiteit Utrecht (waaronder de Graduate School of Life Sciences). Deze instituten zijn net als het Prinses Maxima Centrum gevestigd op het Utrecht Science Park. Verder wordt er samengewerkt met het Antoni van Leeuwenhoekziekenhuis ziekenhuis en het Nederlands Kanker Instituut. Internationaal kent het Prinses Máxima Centrum vanaf het begin van het initiatief een intensieve samenwerking met het St. Jude Children’s Research Hospital in Memphis (Verenigde Staten), en sinds 2020 met het Hopp Kindertumorzentrum Heidelberg (KiTZ) in Duitsland.
Externe links
Officiële website
Website SKION
Website Vereniging Kinderkanker Nederland – voorheen VOKK
Website Stichting Kinderen Kankervrij
Website Prinses Máxima Centrum Foundation
Ziekenhuis in Utrecht (stad)
Bouwwerk in Utrecht (Oost) | Geschiedenis
Het initiatief voor de totstandkoming van het Prinses Máxima Centrum werd in 2007 genomen door de Vereniging Ouders, Kinderen en Kanker (VOKK) en de Stichting Kinderoncologie Nederland (SKION), het samenwerkingsverband tussen alle zeven toenmalige kinderoncologische centra in Nederland (SKION). Zij hadden als doelstelling om kinderoncologische zorg, onderzoek naar kinderoncologie en opleidingen in de kinderoncologie in Nederland te centraliseren. Vanaf 2009 werd een coöperatie gestart, om de plannen definitief vorm te geven. Eind 2011 werd samen met het UMC Utrecht een samenwerking aangegaan, om het nieuwe centrum naast het Wilhelmina Kinderziekenhuis (WKZ) te realiseren. | 2 | coöperatie, samenwerkingsverband, gezamenlijke organisatie |
12,015 | EatAction | 258770 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Genie%20%28wolfskind%29 | Genie (wolfskind) | Genie (Arcadia, Californië, 18 april 1957) is het pseudoniem van een modern wolfskind, dat op 4 november 1970 in Los Angeles werd ontdekt. Zij was geen wolfskind dat in de natuur leefde en door dieren werd opgevoed, maar een kind dat in volstrekte isolatie opgroeide als gevolg van een bizarre vorm van kindermishandeling. Kort na haar ontdekking werden er bij haar verschillende onderzoeken naar taalontwikkeling gedaan.
Levensloop
Genie werd in april 1957 geboren. Ze was het vierde (en het tweede levende) kind van labiele ouders. Haar moeder was gedeeltelijk blind en haar vader (die 20 jaar ouder was dan haar moeder) leed aan een depressie als gevolg van een auto-ongeluk waarbij zijn moeder was overleden.
Toen Genie 20 maanden oud was en begon te praten, vertelde een arts de ouders dat het meisje zich een beetje langzaam ontwikkelde, en misschien licht geretardeerd was. De vader meende sindsdien dat zij zwaar achterlijk was, en om haar te beschermen zonderde hij haar af van de buitenwereld door haar op te sluiten in een kamer. Ze werd regelmatig mishandeld. Genie werd vastgebonden op een po-stoel, waar ze 's nachts werd afgehaald om op een bed vastgebonden te worden (tenzij de vader dat vergat, en zij de nacht doorbracht op haar po-stoel). Zij leerde niet lopen, noch vast voedsel kauwen en doorslikken. Haar blikveld reikte niet verder dan tot ongeveer 4 cm. Toen zij 13 jaar was, woog ze 30 kg en was ze 1,37 m lang. Haar mogelijkheden tot verbale communicatie waren nihil, en zij kon ook op andere manieren niet communiceren. Zij had nooit enige menselijke interactie gekend, en kon die daardoor ook zelf niet vertonen.
Toen Genie 13 jaar en 7 maanden oud was, besloot haar blinde moeder om haar echtgenoot te verlaten. Zij ging naar een instantie voor maatschappelijk werk om ondersteuning voor blinden te krijgen, en zij nam haar dochter mee. De maatschappelijk werker die haar zag meende dat zij 6 of 7 jaar oud was en autistisch. Toen de moeder de werkelijkheid vertelde, werden de ouders gearresteerd wegens ernstige kindermishandeling, en Genie werd ondergebracht in een kinderziekenhuis. Op de dag dat de ouders terecht moesten staan schoot de vader zichzelf door het hoofd. De moeder werd vrijgesproken, toen bleek dat zij zelf ook slachtoffer was van huiselijk geweld.
Na een korte periode van revalidatie kwam Genie in een gastgezin terecht. Zij ging naar speciale scholen. Ze leerde om vriendschappelijke relaties aan te gaan met mensen in haar omgeving, en uiteindelijk leerde zij praten en zelfs zingen. Haar taalontwikkeling bereikte echter al snel een plafond. Taalkundigen en wetenschappers volgden haar ontwikkeling omdat zij daardoor hoopten te ontdekken of taalbeheersing zich nog kon ontwikkelen in de tienerjaren. Maar de arts die Genie zag toen zij 20 maanden oud was, had niet helemaal ongelijk gehad: zij had een lichte hersenafwijking en de resultaten van de onderzoeken zijn daardoor altijd discutabel gebleven.
De moeder van Genie werd intussen geopereerd aan haar ogen en kreeg een groot deel van haar gezichtsvermogen terug. Toen Genie 18 jaar oud was, keerde zij voor korte tijd naar haar moeder terug, maar toen bleek dat de zorg voor haar dochter de moeder te zwaar viel, werd Genie wederom in gastgezinnen geplaatst. Tegenwoordig woont zij in een verpleeghuis voor volwassenen in het zuiden van Californië. Haar oudere broer overleed in 2011. Haar moeder overleed in 2003.
Populaire cultuur
In 2001 werd het leven van Genie door Harry Bromley Davenport verfilmd onder de titel Mockingbird don't sing.
Amerikaans persoon
Kind | Toen Genie 20 maanden oud was en begon te praten, vertelde een arts de ouders dat het meisje zich een beetje langzaam ontwikkelde, en misschien licht geretardeerd was. De vader meende sindsdien dat zij zwaar achterlijk was, en om haar te beschermen zonderde hij haar af van de buitenwereld door haar op te sluiten in een kamer. Ze werd regelmatig mishandeld. Genie werd vastgebonden op een po-stoel, waar ze 's nachts werd afgehaald om op een bed vastgebonden te worden (tenzij de vader dat vergat, en zij de nacht doorbracht op haar po-stoel). Zij leerde niet lopen, noch vast voedsel kauwen en doorslikken. Haar blikveld reikte niet verder dan tot ongeveer 4 cm. Toen zij 13 jaar was, woog ze 30 kg en was ze 1,37 m lang. Haar mogelijkheden tot verbale communicatie waren nihil, en zij kon ook op andere manieren niet communiceren. Zij had nooit enige menselijke interactie gekend, en kon die daardoor ook zelf niet vertonen. | 2 | voedingsinname, kauwen, slikken |
7 | AchieveAction | 4948428 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Cornelis%20Andries%20Backer | Cornelis Andries Backer | Cornelis Andries Backer (Oudenbosch, 18 september 1874 – Heemstede, 22 februari 1963) was een Nederlandse botanicus (taxonoom). Hij verbleef dertig jaar in Nederlands-Indië (1901–1931) en deed onderzoek op het gebied van de plantentaxonomie op Java en op het aangrenzende Madoera.
Biografie
Nederland (1874–1900)
Backer werd geboren op 18 september 1874. Zijn ouders vestigden zich in augustus 1872 in Oudenbosch, omdat zijn vader, Jacobus Bakker, hier werk vond als hoofdonderwijzer aan de Openbare School. Zijn moeder kwam voort uit de boerenstand. Opvallend is dat op zijn geboorteakte de familienaam met kk geschreven is en niet met ck, zoals hijzelf zijn naam schrijft. Twee en een halve maand na zijn geboorte, op 2 december 1874, verhuisde het gezin naar Vianen bij Utrecht. Hij bezocht de (Rijks) kweekschool voor onderwijzers te Haarlem (1889–1893). Op deze school toonde hij al interesse voor plantkunde. Daarna was hij werkzaam bij het onderwijs in Nederland. In deze tijd kwam hij in contact met de beroemde Nederlandse botanici Hendrik Heukels en Eli Heimans.
Nederlands–Indië (1901–1931)
Weltevreden
In 1901 vertrok Backer naar Nederlands-Indië. Vanaf 1901 tot 1905 was hij onderwijzer op de lagere school van een kostschool in Weltevreden. Onmiddellijk begon hij planten te verzamelen. Hij vond geen goede flora over de planten in zijn omgeving en besloot er toen zelf een te schrijven, met de plantensoorten in zijn onmiddellijke omgeving als vertrekpunt. Dit feit was een mijlpaal in zijn leven en in de Javaanse botanie.
Buitenzorg
Backer kwam in contact met Melchior Treub, de directeur van ’s Lands Plantentuin in Buitenzorg (nu de Kebun Raya Bogor). Treub stelde Backer aan en gaf hem de opdracht om een schoolflora van Java te schrijven en les te geven op de Middelbare Landbouwschool in Buitenzorg (thans Bogor). Van 1905 tot 1924 was Backer verbonden aan de plantentuin. In deze functie legde hij een herbarium aan dat niet minder dan 36.000 planten bevatte. Hij had deze op talrijke expedities, soms onder uitputtende omstandigheden, verzameld op Java en op het aangrenzende Madoera.
Pasoeroean
Van 1924 tot 1931 was Backer werkzaam bij het Proefstation voor de Java-Suikerindustrie in Pasoeroean, thans Pasuruan, in Oost-Java. Hier deed hij onderzoek naar het verband tussen de soorten onkruiden die voorkwamen in de suikerrietvelden en de opbrengst van suikerriet.
Het vraagstuk van vulkaan Krakatau
Melchior Treub zorgde ervoor, dat Backer aan twee expedities naar de vulkaan Krakatau deelnam (1906 en 1908). In 1929 publiceerde Backer zijn omstreden boek The problem of Krakatao, as seen by a botanist, waarin hij volhield dat niet het gehele plantenleven vernietigd was geworden door de gigantische uitbarsting van de vulkaan Krakatau in 1883, maar dat wortelstokken en diasporen mogelijk onbeschadigd begraven waren en weer opnieuw kiemden. Inderdaad kan deze mogelijkheid niet geheel uitgesloten worden doordat de Nederlandse regering te laat besloot om floristisch onderzoek te laten uitvoeren. Pas in juni 1886 kwam de eerste bioloog, Melchior Treub, een inventarisatie van de vegetatie maken, maar grassen waren reeds op de hellingen in 1884 waargenomen door de geoloog Rogier Verbeek.
Terug in Nederland (1932–1963)
In 1931 keerde Backer met zijn gezin terug naar Nederland. Het gezin vestigde zich eerst in Haarlem en later in Heemstede.
Verklarend woordenboek wetenschappelijke plantennamen
Planten hebben internationaal erkende wetenschappelijke namen, die meestal uit het Latijn of Grieks zijn afgeleid. Backer legde een kaartenbak aan van wetenschappelijke geslachts- en soortnamen , die vanwege de continue groei de ‘Lintwurm’ genoemd werd. Onder druk van zijn collega’s werd in 1936 het unieke naslagwerk Verklarend woordenboek van wetenschappelijke plantennamen gepubliceerd waarin voor ongeveer 22.500 namen van Nederlandse en Indonesische bloemplanten en varens de betekenis, afleiding en uitspraak gegeven wordt. Uit het boek blijkt de veelzijdige kennis en ook de droge humor van de auteur. Veel planten zijn naar ontdekkers, kwekers, politici en mythologische figuren vernoemd. Backer geeft van ca. 2.700 van hen beknopte biografieën, wat een extra aspect aan dit boekwerk geeft. De weinige exemplaren die in de crisisjaren werden verkocht, verdwenen meestal in wetenschappelijke bibliotheken. Het restant van de oplage werd vanwege de papierschaarste in de Tweede Wereldoorlog verpulpt. Er was een grote vraag naar dit naslagwerk. Daarom verscheen er in het jaar 2000 een herdruk.
Flora of Java
In Heemstede werkte hij tot zijn laatste jaren aan zijn magnum opus, de Engelstalige Flora of Java. Het boekwerk Flora of Java werd postuum in drie delen (1963, 1965, 1968) uitgegeven. De medeauteur was de botanicus Reinier Cornelis Bakhuizen van den Brink Junior (1911–1987), die toen werkzaam was bij het Rijksherbarium in Leiden. In deze flora worden circa 6.700 soorten planten beschreven.
Laatste jaren en overlijden
Vanaf 1953 verbleef Backer in rusthuis 'Maris Stella' in Heemstede. Na 1954 werd zijn gezichtsvermogen zo slecht dat hij niet meer kon werken. Op 22 februari 1963 stierf hij op 88-jarige leeftijd in Heemstede.
Eerbewijzen
Eredoctoraat
In 1936 verleende de senaat van de Universiteit Utrecht, op voordracht van de hoogleraren Victor Jacob Koningsberger en August Adriaan Pulle, een eredoctoraat aan Cornelis Andries Backer uit waardering voor zijn uitzonderlijke prestaties op botanisch gebied. Hij werd tot doctoratus honoris causa bevorderd bij de viering van het driehonderdjarig bestaan van de universiteit.
Vernoemde plantensoorten
Het plantengeslacht Backeria (Melastomataceae) werd naar Backer vernoemd in 1943 door de botanicus Reinier Cornelis Bakhuizen van den Brink Junior (1911–1987).
Bij de onderstaande plantentaxa hebben botanici de soortnaam backeri (tweede deel van het binomen) uit eerbetoon vernoemd naar Backer:
Ceratostylis backeri — Johannes Jacobus Smith 1913
Dryopteris backeri — Cornelis Rugier Willem Karel van Alderwerelt van Rosenburgh 1908
Elatostema backeri — Hilde Schröter 1936
Euphorbia backeri — Ferdinand Pax & Käthe Hoffmann 1938
Fagara backeri — Reinier Cornelis Bakhuizen van den Brink Junior (Bakh.f.) 1950 (thans Zanthoxylum backeri — Thomas Gordon Hartley 1966)
Freycinetia backeri — Benjamin Clemens Masterman Stone 1971
Habenaria backeri — Johannes Jacobus Smith 1914
Ixora backeri — Cornelis Eliza Bertus Bremekamp 1937
Lepidagathis backeri — Cornelis Eliza Bertus Bremekamp 1948
Nasturium backeri — Otto Eugen Schulz 1925 (thans Rorippa backeri B. Jonsell 1979)
Parastrobilanthes backeri — Cornelis Eliza Bertus Bremekamp 1944
Pavetta backeri — Cornelis Eliza Bertus Bremekamp 1934
Rostellularia backeri — Cornelis Eliza Bertus Bremekamp 1948
Sterculia backeri — I. Gusti M. Tantra 1976
Bibliografie
1907: Flora van Batavia, Batavia, G. Kolff.
1908: Voorlooper eener schoolflora voor Java, Batavia, Departement van Landbouw, G. Kolff.
1909: De flora van het eiland Krakatau. In: De opneming van de Krakatau-Groep in Mei 1908. Jaarverslag van den Topographischen dienst in Nederlandsch-Indie over 1908. 4:189–191.
1911: Schoolflora voor Java (medeauteur: Dirk Fok van Slooten), Weltevreden, Visser & Co.
1912: Aanteekenboekje voor het plantkundig onderwijs in de lagere klassen van middelbare scholen (medeauteur: A.J. Koens), Weltevreden, Visser & Co.
1912: Sawah planten, De Tropische Natuur 1: 129–135.
1913: Kritiek op de Exkursionsflora von Java (bearbetet von Dr. S.H. Koorders), Weltevreden, Visser & Co.
1913: Sawah planten, De Tropische Natuur 2: 74–76, 81–85, 118–122, 132–133.
1914: Sawah planten, De Tropische Natuur 3: 55–62.
1917–1922: Indische duinplanten, De Tropische Natuur 6: 73–78, 89–92, 97–100, 145–147; 7: 5–11, 55–59; 8: 6–10; 9: 173–191; 10: 12–17; 11: 131–140; 12: 17–22.
1924: Geïllustreerd handboek der Javaansche theeonkruiden en hunne betekenis voor de cultuur (medeauteur: Dirk Fok van Slooten), Batavia, Ruygrok.
1924–1928: Handboek voor de flora van Java (drie delen), Batavia, Ruygrok.
1928–1934: Onkruidflora der Javasche Suikerrietgronden, Pasoeroean, Proefstation voor de Java-Suikerindustrie.
1929: The problem of Krakatao as seen by a botanist, Weltevreden, Visser & Co., ’s-Gravenhage, Martinus Nijhoff.
1931: De vermeende sterilisatie van Krakatau in 1883, Vakblad voor Biologen XII: 157–162.
1936: Verklarend woordenboek der wetenschappelijke namen van de in Nederland en Nederlandsch Indië in het wild groeiende en in tuinen en parken gekweekte varens en hoogere planten, Groningen, P. Noordhoff N.V., Batavia, Noordhoff-Kolff.
1936: Verwilderingscentra op Java van uitheemsche planten, De Tropische Natuur 25: 51–60.
1939: Varenflora voor Java: overzicht der op Java voorkomende varens en varenachtigen, hare verspreiding, oekologie en toepassingen (medeauteur: O. Posthumus), Buitenzorg, ’s Lands Plantentuin.
1940–1948: Beknopte flora van Java (7 delen), nooduitgave (gestencild) – in zeer beperkt aantal verspreid – Leiden, Rijksherbarium.
1951: Sonneratiaceae (medeauteur: Cornelis van Steenis, Flora Malesiana 74: 280–289.
1949: Dutch-English taxonomic-botanical vocabularly, Leiden, Rijksherbarium & Flora Malesiana.
1963–1965–1968: Postuum. Flora of Java (drie delen), (medeauteur: Reinier Cornelis Bakhuizen van den Brink Junior), Groningen, Noordhoff.
1973: Postuum. Atlas of 220 Weeds of Sugar-cane Fields in Java, Deventer, Ysel Press.
2000: Heruitgave. Verklarend woordenboek der wetenschappelijke namen van de in Nederland en Nederlandsch Indië in het wild groeiende en in tuinen en parken gekweekte varens en hoogere planten, Amsterdam/Antwerpen, L.J. Veen.
Nederlands botanicus
Taxonoom | Eredoctoraat
In 1936 verleende de senaat van de Universiteit Utrecht, op voordracht van de hoogleraren Victor Jacob Koningsberger en August Adriaan Pulle, een eredoctoraat aan Cornelis Andries Backer uit waardering voor zijn uitzonderlijke prestaties op botanisch gebied. Hij werd tot doctoratus honoris causa bevorderd bij de viering van het driehonderdjarig bestaan van de universiteit. | 1 | prestatie, verwezenlijking, voltooiing |
7,566 | BusStop | 388766 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Neude | Neude | De Neude is een plein in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht.
Plaats en huidige functie
Het plein heeft van oorsprong de vorm van een symmetrisch trapezium met op iedere hoek twee straten. Door de doorsteek van de verkeersader Potterstraat/Lange Jansstraat over het plein hoort een van de punten van het trapezium echter visueel niet meer bij het plein. In de nabijheid bevinden zich de Hardebollenstraat (voormalige rosse buurt), de lapjesmarkt op de Breedstraat, het Utrechtse stadhuis en de Oudegracht. Tot in de jaren 90 van de twintigste eeuw was het een parkeerplaats; Anno 2022 is er vrij veel horeca met 's zomers terrassen en worden er festivals en grote evenementen georganiseerd. Op het plein staat een opvallende vlaggenmast. Jaarlijks heeft het Festival aan de Werf er in mei zijn publiekstent en centrale verkooppunt. In het najaar is er een kookfestival en rond Kerst is er een kerstmarkt.
Geschiedenis
De naam Neude komt van "Node", moerassige laagte. Reeds in de middeleeuwen werd het toponiem gebruikt. De plaats waar nu de Neude ligt was drassig land, een overblijfsel van de oude Rijnbedding. Eind 15de eeuw werd in opdracht van de Utrechtse stadsregering zand, keien en puin gestort om de bodem te verstevigen en op te hogen. Omdat het plein aan de handelsweg van Holland naar Gelre lag en dicht bij de Oudegracht, trok het kooplui aan en werd het een belangrijke marktplaats. Aan de zuidzijde van het plein werd een korenmarkt gehouden. Pas in 1894 kwam door de bouw van de Fruithal en Korenbeurs op het Vredenburg een einde aan deze handel. In de loop der eeuwen heeft het plein vele functies gehad: er zijn onder meer executies uitgevoerd en lijken van oorlogsslachtoffers op verzameld. Bij de pomp werden politieke toespraken gehouden.
De of het Neude
Een bekend maar recent twistpunt is het lidwoord dat gebruikt moet worden voor de naam Neude. Al in boeken uit 1674 werd er in het Nederlands naar het plein verwezen als "de Neude". Op nog oudere stadsplattegronden wordt het lidwoord de gebruikt, daarop en in het Stad-Utrechts wordt de Neude tevens wel aangeduid als "de Neu". Gebruik van het lidwoord het wordt in 1995 door kenner van en publicist over het Stad-Utrechts B.J. Martens van Vliet als "zeer fout" bestempeld. Ook in sagen wordt "de Neude" gezegd.
De vorm "het Neude" wordt ook gebruikt zoals blijkt uit de opkomst van deze vorm in boeken sinds 1973 en uit hoe vaak beide vormen in de praktijk op het internet worden gebruikt.
De Denker
Vanaf 2002 staat op het plein een omstreden beeld, Thinker on a rock (een kruising tussen Bugs Bunny en De Denker van Rodin) van de beeldhouwer Barry Flanagan (1941). In de prijsvraag voor deze plek koos de jury voor de haas, maar gaf de Utrechtse bevolking massaal de voorkeur aan andere inzendingen, waaronder een fontein. De haas werd tijdelijk in het Centraal Museum tentoongesteld en er werd een officieel referendum uitgeschreven. Hierin mocht de haas het opnemen tegen twee andere zeer abstracte ontwerpen en kozen de Utrechters met 83% van de 4000 stemmen dit beeld. Inmiddels is het beeld in het Utrechtse stadsleven opgenomen. Het krijgt regelmatig een bos wortelen en in de winter een sjaal om. In het lokale weekblad Ons Utrecht had de haas zijn eigen cartoon gemaakt door kunstenaar Frans Stelling. Het beeld staat aan de overkant van de Neude, op de hoek van de Loeff Berchmakerstraat en de Voorstraat.
Intellectual Heritage
Vanaf 2023 hangt aan de gevel van Bibliotheek Neude, het voormalig hoofdpostkantoor, het lichtkunstwerk Intellectual Heritage van Maarten Baas (1978). Een van vijf nieuwe kunstwerken van Utrechtse kunstenaars die gemaakt zijn voor Bibliotheek Neude.
Dit lichtkunstwerk is geïnspireerd op de architectuur van het gebouw én op de nieuwe functie as bibliotheek. Daarnaast verbindt het op een bijzondere manier de drukte van het plein met zijn horeca, vele festivals en vrolijkheid met de relatieve rust en het meer ingetogene dat een bibliotheek vaak uitstraalt. Daarbij combineert Maarten Baas de vluchtige reclamevorm met de intellectuele inhoud. Hij speelt ook met de contrasten tussen de strakke lijnen van het pand en de speelse lijnen van het kunstwerk, tussen de vluchtige reclamevorm en de intellectuele inhoud. Er zit voor iedereen iets in. Voor jong en oud. Van nijntje tot LS en study, study, study.
Het kunstwerk roept veel reacties op, er zijn zowel tegen- als voorstanders.
Gebouwen
Aan het plein ligt het voormalig hoofdpostkantoor van de stad, in 1924 ontworpen door Joseph Crouwel in de Amsterdamse School-stijl. De twee leeuwen die de ingang flankeren zijn van de hand van Hendrik van den Eijnde. Het gebouw heeft een opvallende dakconstructie. Tot medio 2016 was het pand door KPN in gebruik als telefooncentrale voor de Utrechtse binnenstad. Eigenaar KPN verkocht het pand aan a.s.r.
Op 29 juni 2015 werd een intentieovereenkomst getekend tussen a.s.r. en de gemeente Utrecht om het gebouw te verbouwen tot de Centrale Bibliotheek. Tot medio 2016 was het pand door KPN in gebruik als telefooncentrale voor de Utrechtse binnenstad. Na 5 jaar plannen maken en 2 jaar verbouwen was de opening gepland op vrijdag 13 maart 2020. Vanwege de coronapandemie is de Bibliotheek Neude vanaf 11 mei 2020 in fases geopend. Tegenwoordig is de Bibliotheek Neude zeven dagen per week geopend voor publiek.
Neude 4, recht tegenover het postkantoor, was oorspronkelijk een magazijnfiliaal van J.P. Wyers, groothandel in gordijnen, tapijten en linoleum en dateert uit 1940. Het is een ontwerp van architect Peter van der Wart. Boven de ingang is een klein reliëf aangebracht van een leeuw met als slogan "Ick Waek" van de hand van Jo Uiterwaal. In dit pand kwam in 1978 de Algemene Bank Nederland terecht, later een ABN AMRO-filiaal. Aan het gebouw werden in 1979 bij de viering van 400 jaar Unie van Utrecht twee panelen van Arie Teeuwisse en Pieter d'Hont bevestigd. Sinds 2010 heeft alleen nog maar de begane grond functie als bank. De overige vijf verdiepingen van het pand kwam in handen van de Dutch Game Garden (DGG), dit is een bedrijfsverzamelgebouw voor de Nederlandse game industrie. In 2015 verhuisde de DGG naar het Beatrixgebouw en komt in dit gebouw een hotel van Stayokay. De reliëfs met betrekking tot de Unie van Utrecht werden verwijderd en het oorspronkelijke reliëf van Wyers kwam weer tevoorschijn.
Een ander opvallend gebouw is de Neudeflat, een hoge flat die tot de oplevering van een nieuw stadskantoor in 2014 als kantoorruimte gebruikt werd door de gemeente Utrecht. De ruimten in het gebouw zijn vanaf de tweede verdieping omgebouwd tot appartementen.
Bekende gebouwen aan de Neude
Panorama
Bereikbaarheid
Bij bushalte Neude stoppen veel bussen van U-OV en Syntus Utrecht; het is de eerste of tweede halte (na Vredenburg), vanaf station Utrecht Centraal, in oostelijke richting (centrumkant).
Trivia
De benefietradio-uitzending Serious Request van radiostation 3FM, die elk jaar wordt gehouden in de week voor kerst, kwam in 2004, 2005 en 2006 vanuit een glazen huis op de Neude.
Het plein komt voor in de Nederlandse versie van het spel Monopoly.
Rond 1533 vonden er heksenverbrandingen plaats op de Neude. Een enkele lutherse "ketter" eindigde in die eeuw ook op de Neude op de brandstapel.
Er is sinds 2017 een lettertype 'Neude'. Dit lettertype gebaseerd op de letters van de vijf beelden die ruim tachtig jaar geleden in het oude postkantoor aan de Neude werden geplaatst. De beelden staan voor de vijf continenten. De beelden en het lettertype passen bij de Amsterdamse School, de bouwstijl van het oude postkantoor.
Op 31 juli 1618 werden de waardgelders door prins Maurits op dit plein afgedankt.
Externe link
De officiële website van de Neude
Foto's en andere documenten De Neude in Het Utrechts Archief
Monopoly
Straat in Utrecht (Binnenstad)
Plein in Utrecht (stad) | Bereikbaarheid
Bij bushalte Neude stoppen veel bussen van U-OV en Syntus Utrecht; het is de eerste of tweede halte (na Vredenburg), vanaf station Utrecht Centraal, in oostelijke richting (centrumkant). | 1 | bushalte, busstation, busstopplaats |
11,987 | DefenceEstablishment | 2003233 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Logement%20van%20Rotterdam | Logement van Rotterdam | Het Logement van Rotterdam is een voormalig logement van Rotterdam aan het Plein 4 in Den Haag. Het werd tussen 1739 en 1746 gebouwd en huisvest sinds 1820 achtereenvolgens het Departement van Oorlog, later het ministerie van Defensie.
Rotterdam had vroeg in de 17de eeuw een paar kamers aan de oostkant van het Spui. In 1650 kocht Rotterdam een pand aan het Plein, waar Amsterdam al ruim dertig jaar lang het Logement van Amsterdam had. De eerste jaren verhuurden zij het, onder andere aan de griffier van de Staten-Generaal Nicolaas Ruysch. In 1655 besloot Rotterdam het pand als logement te gebruiken. Het huis had goudleren behang. Bovenaan de gevel staat sinds 1678 het wapen van Rotterdam. Achter het pand was een diepe tuin die uitkwam op de Kalvermarkt. Aan die kant was ook een koetshuis en een paardenstal.
In 1728 werden wat belendende panden bijgekocht. Toen het Logement van Amsterdam een grootse verbouwing begon om enkele gebouwen samen te voegen, keurde Rotterdam in 1739 ook goed een nieuw groot pand te bouwen onder architectuur van Adriaan de Moens. De gevel is vijf ramen breed en heeft een iets verhoogde begane grondverdieping. Het souterrain heeft ramen. Er kwam ook nog een groot gebouw in de tuin. In 1746 was het pand klaar. Op 23 september werd het feestelijk geopend.
Vanaf 1820 werd het department van Oorlog in pand ondergebracht. Tegenwoordig vormt Plein 4, samen met omliggende gebouwen het grotere Plein-Kalvermarkt Complex van het ministerie van Defensie. Het complex verbindt Plein 4 met de defensiegebouwen aan de Kalvermarkt.
Zie ook
Lijst van Pensionarissen van Rotterdam
Referenties
Externe link
Engelfriet: het logement
Bouwwerk in Den Haag Centrum
Plein (Den Haag) | Vanaf 1820 werd het department van Oorlog in pand ondergebracht. Tegenwoordig vormt Plein 4, samen met omliggende gebouwen het grotere Plein-Kalvermarkt Complex van het ministerie van Defensie. Het complex verbindt Plein 4 met de defensiegebouwen aan de Kalvermarkt. | 1 | legerbasis, marinebasis, defensiegebouw |
3,131 | LakeBodyOfWater | 90322 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Kennemerland | Kennemerland | Kennemerland is een streek in de Nederlandse provincie Noord-Holland die wordt begrensd door West-Friesland in het noorden, Waterland en Amstelland in het oosten, de Bollenstreek in het zuiden en de Noordzee in het westen.
Geschiedenis
De naam Kennemerland komt van Kennehim of Kinnin, moderner "Kinheim". Over de oorsprong van de naam zijn de meningen verdeeld. Sommigen leggen de grens bij de voormalige IJ-monding tussen Heemskerk en Castricum, anderen plaatsen de grens meer naar het noorden, met name het gebied rond Hargen en Schoorl. Vóór het gewest en graafschap was het gebied een onderdeel van het rijk van de Friezen. Voor en tijdens de Romeinse tijd lag hier het woud Baduhenna.
Romeinen
In 28 na Chr. werd het Romeinse fort Castellum Flevum door de Friezen verwoest in het kader van de opstand van de Friezen tegen Olennius, landvoogd van de Romeinen. In het Baduhenna-woud ("apud lucum quem Baduhennae vocant") werden de Romeinen die versterkingen hadden gekregen uit het fort van Noviomagus (Nijmegen) vervolgens vernietigend verslagen (Zie Slag in het Baduhennawoud).
Middeleeuwen
Kennemerland was als Kinhem in de vroege middeleeuwen een gouw in Frisia ten westen van het Vlie (onder de Frankische gezagsperiode). Vanaf de 8e eeuw viel het bewind onder de gouwgraaf die de Frankische koning vertegenwoordigde en verantwoordelijk was voor de rechtspraak, het innen van gelden, het handhaven van de orde en het oproepen en aanvoeren van dienstplichtigen.
Graaf Willem II liet op de grens van Kennemerland en West-Friesland de Torenburg bouwen langs de enige toegangsweg. Het werd vanaf ongeveer 1254 de residentie van de baljuw van Kennemerland.
Het baljuwschap Kennemerland werd ingesteld door graaf Floris V van Holland als onderdeel van het graafschap Holland en omvatte zelf circa 20 heerlijkheden.
In de 13e eeuw wilden de Kennemers meer zelfstandigheid. Dit leidde in 1272 tot de Kennemer Opstand. Graaf Floris V (1254 - 1296), sinds 1266 graaf van Holland en Zeeland, sloeg de opstand neer, maar verleende hun wel in 1274 landrecht, uit vrees dat ze zich zouden verenigen met de vijandige West-Friezen.
Dat gebeurde toch in 1492. Het gevolg was een opstand in Kennemerland: de Opstand van het Kaas-en-Broodvolk. De muiters maakten zich meester van Haarlem en rukten op naar Leiden, maar werden door een ijlings verzameld legertje Duitse huurlingen in de pan gehakt op het kerkhof van Heemskerk.
Moderne Tijd
Van 1573 tot 1795 (Franse inval) vormde het gebied ten noorden van het IJ (inclusief Velsen) een zelfstandige bestuurseenheid onder de naam 'West-Friesland en het Noorderkwartier', die alleen nog formeel (in naam) deel uitmaakten van het gewest Holland. Dit op persoonlijk verzoek van Willem van Oranje, die de vorming van nog een extra gewest/provincie in Nederland bezwaarlijk achtte.
De hoofdstad van dit gebied was Hoorn. Hier vergaderden de gecommitteerde raden (van de 5 belangrijkste steden), was de admiraliteit gevestigd en (afwisselend met Enkhuizen en aanvankelijk ook Medemblik) de Westfriese Munt. In deze tijd werd in de praktijk het gehele gebied met West-Friesland aangeduid, en werd de term Kennemerland vooral gebruikt voor Haarlem en omgeving en voor de duinrand.
In de Franse tijd werd het gebied eerst omgevormd tot het 'Departement van Texel' (hoofdstad Alkmaar). Al na enkele jaren werd dit aangepast, waardoor er een provincie ontstond die sterk op het huidige Noord-Holland leek. Na het einde van de Franse tijd (1810) werd de provincie Holland hersteld, maar met twee bestuurscentra, die in 1840 toch weer officieel twee provincies werden. Na een bestuurlijke strijd werd besloten dat de Kennemer hoofdstad Haarlem en niet Amsterdam de hoofdstad van de nieuwe provincie Noord-Holland zou worden.
In de jaren-1870 werd dwars door Kennemerland het Noordzeekanaal gegraven. De streek werd blijvend verdeeld in een Noord- en een Zuid-Kennemerland. Noord-Kennemerland kreeg grote industriële vestigingen als Van Gelder Papier en Koninklijke Hoogovens langs het kanaal, en vanwege de zeelucht kwamen er verpleeginrichtingen als Heliomare. In Zuid-Kennemerland werd Zandvoort een internationale badplaats.
Buitenplaatsen
Het Kennemerland werd in de 18e eeuw een geliefde verblijfplaats voor welgestelde Amsterdammers, die er hun buitenplaatsen lieten aanleggen. De oorsprong hiervan lag vaak in het feit dat rijke kooplieden in de 17e eeuw de agrarische hofsteden in deze streek zagen als een veiligere geldbelegging dan meer onzekere beleggingen zoals de zeevaart of investeringen in overzeese gebieden. De streek was vanuit Amsterdam beter bereikbaar geworden door de aanleg van de Haarlemmertrekvaart in 1632. In de latere 17e eeuw werden een aantal van deze boerderijen omgezet naar landhuizen met weelderige tuinen om te kunnen dienen als zomerverblijf. Soms werd ook een kasteel verbouwd tot buiten (bijvoorbeeld Slot Assumburg) of werd een buiten direct in de polder gebouwd. Bij de locatiekeuze werd vaak het uitzicht over water en weilanden als uitgangspunt genomen, zodat veel buitens werden gesticht langs de rivieren en aan het Wijkermeer. Als tuinideaal gold vanaf het laatste kwart van de 17e eeuw de strakke Franse tuin met een centrale as om perspectief te creëren en lanen, bosschages en waterpartijen in meetkundige vormen.
In de 18e eeuw namen de buitenplaatsen sterk toe in aantal en omvang. Na de aanleg van de rijweg langs de Haarlemmertrekvaart in 1770 nam de bereikbaarheid van de streek verder toe en groeide deze vervolgens uit tot een recreatiegebied voor rijkere stedelingen. Vanaf de jaren 1770 werden veel Franse tuinen omgezet naar Engelse landschapstuinen. Voorbeelden hiervan zijn Beeckestein, Velserbeek en Waterland.
In de 19e eeuw kwam een einde aan de groei van de buitens. Na de doorsnijding van Kennermerland door het Noordzeekanaal in de jaren 1870, groeide de vraag om land voor de uitbreiding van de vissershaven van IJmuiden en de aanleg van het industriegebied van Hoogovens met bijbehorende arbeiderswijken in de eerste helft van de 20e eeuw. Daarnaast werden eind 19e eeuw bij Bloemendaal (net als in Het Gooi) een aantal buitens omgezet naar villawijken: eerst voor welgestelde renteniers uit de stad en vervolgens ook voor welgestelde forensen. Deze aanleg hield verband met de betere bereikbaarheid van deze plaats met het openbaar vervoer. Veel van de nog bestaande buitenplaatsen werden in de loop van de 20e eeuw omgevormd tot kantoren of openbare instellingen. Nadat een aantal buitens met hun tuinen werd bedreigd in hun voortbestaan, is een aantal buitens in de 20e eeuw aangewezen als monument.
Waterwinning
Op een van de buitens, Leyduin, bedachten David van Lennep en zijn zoon Jacob een plan om drinkwater op te slaan en door een waterleiding naar Amsterdam te voeren. Daarmee begon een nieuw hoofdstuk in de geschiedenis van de Kennemer duinen: het snel groeiende gebruik als waterwingebied.
Wegens het zuivere duinwater telde Haarlem veel bierbrouwerijen, en waren in de omgeving grote linnenblekerijen. De naam "Haarlemmer bleek" voor wit linnen was bekend in heel Europa, tot in de 20e eeuw.
Gemeenten van de huidige samenwerkingsregio
Noord-Kennemerland
Alkmaar
Bergen
Castricum
Dijk en Waard
Heiloo
Uitgeest
Onderverdeeld staan Alkmaar en de toenmalige gemeenten Heerhugowaard en Langedijk (per 1 januari 2022 gefuseerd tot Dijk en Waard) bekend als de ‘HAL-stad’, en de gemeenten Bergen, Uitgeest, Castricum en Heiloo staan bekend als de ‘BUCH-gemeenten’.
Midden-Kennemerland / IJmond
Beverwijk
Heemskerk
Velsen
Zuid-Kennemerland
Bloemendaal
Haarlem
Heemstede
Zandvoort
De gemeenten Alkmaar, Dijk en Waard en Uitgeest behoren enkel tot de samenwerkingsregio maar niet tot het oorspronkelijke gebied van Kennemerland en het graafschap. De oorspronkelijk bedoeling was dat deze gemeenten een eigen samenwerkingsverband en streekplangebied zouden gaan vormen onder de naam West-Friesland-West. Later is door de provincie Noord-Holland besloten deze gemeenten samen te nemen met de kustgemeenten, en is de gehele regio Noord-Kennemerland genoemd. Historisch gezien een dwaling, die sterk overeenkomt met de foutieve benaming Kop van Noord-Holland voor Schagen, Niedorp en Warmenhuizen.
De gemeenten Bergen, Castricum en Heiloo zijn twijfelgevallen. Ze behoorden wel tot het graafschap dat door Holland werd hersticht na verovering van het gebied, zij het dat het gebied van de huidige gemeente Heiloo er slechts gedeeltelijk toe behoorde. Tegenwoordig wordt echter vaak het Noordhollandsch Kanaal en de Westfriese Omringdijk als grens gehanteerd. Een groot gedeelte van de Zaanstreek heeft ook een periode tot het graafschap Kennemerland behoord, al heeft het grotendeels bij Holland gehoord. Bovendien is de Zaanstreek door Holland gesticht, samen met een mengeling van Westfriese boeren. Dorpen zoals Oostzaan, Wormer, Jisp en Neck zijn te allen tijde onderdeel geweest van het graafschap Holland. Ook de stad Zaandam die toen nog Oost-Zaandam en West-Zaandam heette.
De gemeenten van Midden-Kennemerland vormden samen met de gemeente Castricum ook een eigen samenwerkingsregio met de naam IJmond. Door de gemeentelijke herindeling waarbij Castricum met Akersloot en Limmen samengevoegd werd, is besloten dat Castricum definitief deel werd van het samenwerkingsverband Noord-Kennemerland (SNK) en het streekplangebied Noord-Holland-Noord, waarbinnen samengewerkt wordt in het kader van Noordwest 8.
De overige gemeenten uit de IJmond, namelijk Velsen, Beverwijk, Heemskerk en Uitgeest zijn samen met de gemeenten uit Zuid-Kennemerland tegenwoordig onderdeel van de bestuurlijke eenheid van West-Kennemerland.
Natuur
Het Nationaal Park Zuid-Kennemerland bestaat hoofdzakelijk uit duinen. Daarnaast behoren ook enkele landgoederen, duinrandbossen en stranden tot het gebied. Het hoogste punt in het natuurpark is de ruim 45 meter hoge Brederodeberg in het bosrijke oostelijke deel. Dit duin tussen ingang Duin en Kruidberg en Bleek en Berg vormt vooral een sportieve uitdaging, aangezien er door de begroeiing geen weids uitzicht is. Het net buiten het nationaal park gelegen Kopje van Bloemendaal (43 meter; met uitkijktoren 52 meter) biedt wel een zeer weids uitzicht (over het nationaal park, over zee, over Haarlem en over Amsterdam).
Gouw in de Nederlanden
Baljuwschap in Holland
Regio van Nederland
Streek in Noord-Holland | Het Kennemerland werd in de 18e eeuw een geliefde verblijfplaats voor welgestelde Amsterdammers, die er hun buitenplaatsen lieten aanleggen. De oorsprong hiervan lag vaak in het feit dat rijke kooplieden in de 17e eeuw de agrarische hofsteden in deze streek zagen als een veiligere geldbelegging dan meer onzekere beleggingen zoals de zeevaart of investeringen in overzeese gebieden. De streek was vanuit Amsterdam beter bereikbaar geworden door de aanleg van de Haarlemmertrekvaart in 1632. In de latere 17e eeuw werden een aantal van deze boerderijen omgezet naar landhuizen met weelderige tuinen om te kunnen dienen als zomerverblijf. Soms werd ook een kasteel verbouwd tot buiten (bijvoorbeeld Slot Assumburg) of werd een buiten direct in de polder gebouwd. Bij de locatiekeuze werd vaak het uitzicht over water en weilanden als uitgangspunt genomen, zodat veel buitens werden gesticht langs de rivieren en aan het Wijkermeer. Als tuinideaal gold vanaf het laatste kwart van de 17e eeuw de strakke Franse tuin met een centrale as om perspectief te creëren en lanen, bosschages en waterpartijen in meetkundige vormen. | 2 | meer, zoetwaterlichaam, binnenwater |
1,866 | CreativeWorkSeason | 322553 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Spring%20%28televisiesoap%29 | Spring (televisiesoap) | Spring was een Vlaamse jeugdserie van Studio 100 die uitgezonden werd van 2 december 2002 tot 28 maart 2008 op de Vlaamse televisiezender Ketnet. Het verhaal draait om een groep jongeren die zichzelf en de wereld ontdekken in en rond dansschool Spring.
De serie was erg populair en werd in 2011,2014,2018,2019,2021,2022 en 2023 herhaald.
Seizoenen
Verhaal
Spring gaat over een groep jongeren die zichzelf en de wereld ontdekken in en rond dansschool 'Spring'! De meisjes houden van dansen, fotografie en mode. De jongens houden van stevige muziek. Liefde, vriendschap maar ook competitie komen heel vaak terug in de serie. Maar vriendschap overwint alles en uiteindelijk komt alles goed!
Rolverdeling
Legenda
= Hoofdrol
= Bijrol
= Geen rol
Hoofdrollen
Nevenrollen
Een greep uit de kleinere rollen:
Gastrollen
Dansleraren van Spring
Spring kende verschillende dansleraressen en dansleraren.
Muziekgroep
De verhaallijnen in Spring spitsten zich naast het dansschool-gegeven ook toe op een gelijknamige muziekgroep. De groep Spring werd vanuit productiehuis Studio 100 ook in het echt opgericht met acteurs Jelle Cleymans, Anneleen Liégeois, Cara Van der Auwera en Damian Corlazzoli als centrale figuren. In de serie had de groep echter een andere bezetting. Kort na het einde van de serie hield ook de muziekgroep op te bestaan.
De groep verzorgde ook de themaliederen voor de begingeneriek van de serie.
"Spring" (seizoen 1)
"We kunnen het leven aan" (seizoen 2)
"Vrije val" (seizoen 3)
"Open je hart" (seizoen 4)
"Voor een leven" (seizoen 5 en 6)
De bandleden in de serie
De band Spring kende verschillende bandleden. In de loop van de jaren hebben sommige leden de band verlaten. Ook kwamen er nieuwe bandleden bij.
Opnamelocaties
De buitenopnames van de dansschool voor Spring en TopStars werden op het terrein van Studio 100 in Schelle bij Molenberglei 22 gemaakt. Als herkenningspunt is het bedrijf Neirynck & Vogt vaak als N & V 22 in beeld te zien.
Het examenlokaal waar Jo in aflevering 267, 268 en 269 zijn examen kunstgeschiedenis doet, is hetzelfde lokaal dat gebruikt werd voor de serie Het Huis Anubis (2006-2009). Waarschijnlijk is dat een verwijzing naar de serie.
De gijzeling in de winkel in aflevering 300, 301 en 302 werd opgenomen in Schoten, bij de supermarkt 'Prima De Vaart'.
Bewerkingen
Nederlandse remake: TopStars
Tussen 2004 en 2006 werd een Nederlandse versie van Spring uitgezonden op jeugdzender Z@PP. De verhaallijnen en personages in deze Nederlandse versie zijn grotendeels gebaseerd op het Vlaamse origineel. Omgekeerd zijn in de scenario's van de latere seizoenen van Spring enkele gebeurtenissen uit TopStars overgenomen.
Stripverhalen
Boeken
Diefstal in de dansschool
De valsemunters
Mysterie in de Manège
De witte ster
De woestijntijgers
Losgeld
De schat van graaf van Greppelghem
De bende van Moustique (verschenen op 23 maart 2007)
Dvd's
De afleveringen van seizoen 1 en 2 zijn samengevoegd tot 26 lange afleveringen van ± 25 minuten. Op tv waren de afleveringen apart te zien als een van ± 12 minuten.
Seizoen 1 was ooit volledig te koop in een dvd-box.
Succes
De serie betekende voor Ketnet en Studio 100 een groot commercieel succes. Vooral de eerste jaargangen kenden een hoog aantal kijkers. Tegelijk was ook de belangstelling voor de muziekband groot, met jaarlijks verscheidene singles die het schopten tot de Vlaamse Ultratop 50. Na verscheidene castwissels en vooral na het quasi gelijktijdige vertrek van pioniers Anneleen Liégeois en Cara Van der Auwera uit zowel de serie als de muziekgroep, zwakte de populariteit af en werd de franchise in relatieve stilte stopgezet.
Trivia
De opnames van de eerste jaargang startten in juli 2002.
In 2017 kwam er in november een eenmalige reünie met Damian, Cara en Jelle. Zij traden viermaal op in een uitverkocht Sportpaleis naar aanleiding van het twintigjarig bestaan van Ketnet. Op dit optreden was Anneleen Liégeois niet te zien. De rest accepteerde haar keuze.
In 2022 kwam er opnieuw een reünie met Damian, Cara en Jelle in het Sportpaleis, naar aanleiding van het 25-jarig bestaan van Studio 100. Ze traden driemaal op.
Vanaf het begin van de zomer in 2018 werd de volledige serie herhaald. Van seizoen 1 was elke aflevering apart te zien, vanaf seizoen 2 werden ze uitgezonden als een dubbele aflevering.
Het lied "Voor een Leven" is nooit een volledig afgewerkt lied geworden. Studio 100 wou hier eerst een volledig lied van maken, maar het is uiteindelijk een lied van 39 seconden geworden, dat enkel bestaat uit een refrein. De enige manier om dit lied te horen, was door te luisteren naar de intro van seizoen 5 en 6.
In de laatste 14 afleveringen van de volledige reeks, speelde de acteur Guy Van Sande mee. In 2016 werd hij definitief geschorst door VRT. Daarom werd in 2018 het laatste seizoen (seizoen 6) niet herhaald door VRT.
Spring | Dvd's
De afleveringen van seizoen 1 en 2 zijn samengevoegd tot 26 lange afleveringen van ± 25 minuten. Op tv waren de afleveringen apart te zien als een van ± 12 minuten. | 3 | tv-seizoen, mediaserie, afleveringen |
386 | Person | 266938 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Tess%20Gaerth%C3%A9 | Tess Gaerthé | Tess Gaerthé (Amsterdam, 21 augustus 1991) is een Nederlands zangeres, actrice en televisiepresentatrice. Tess, beter bekend zonder achternaam, was de Nederlandse deelnemer aan het derde Junior Eurovisiesongfestival 2005. Met "Stupid" eindigde ze op een zevende plaats. Ze kreeg 82 punten. Tess heeft samen met haar broer Joël een opleiding in de muziek gevolgd.
Biografie
Tess is door een nicht, de actrice Amber Teterissa (Tess' moeder was de peettante van Amber), ingeschreven bij het castingbureau Martha Mojet Kindercasting. De eerste keer dat Tess op televisie verscheen was hiervan het directe gevolg. Het betrof een commercial van Mora (een Unilever merk) waarin Tess de kreet Lekker belangrijk! uitte. In 2002 heeft Tess geacteerd in de film Verder dan de maan die in 2003 werd uitgebracht. In juni 2004 won Tess een ontmoeting met een van haar idolen Norah Jones. Luisteraars van het Radio 2 programma Schiffers.fm konden deze prijs winnen door een van de liedjes "Don’t know why" of "Sunrise" van Jones te zingen en in te zenden naar het programma. Tess was een van de twee winnaressen dankzij haar ingezonden uitvoering van het nummer "Don’t know why".
Eurovisiesongfestival
Tess heeft, met het zelfgeschreven liedje "Stupid", Nederland vertegenwoordigd op het Junior Eurovisiesongfestival 2005 in Hasselt, België. Tess won zowel in de halve finale als de finale van het Junior Songfestival, de Nederlandse preselectie van het Junior Eurovisiesongfestival, met de maximale 36 punten. Op de internationale finale in Hasselt eindigde ze op de 7e plaats met 82 punten.
Op 2 september 2005 verscheen de verzamel-cd Junior Eurovisiesongfestival 2005 met de liedjes van de tien finalisten die in de twee halve finales hadden opgetreden plus het liedje "Alles wat ik wil" waarin de finalisten gezamenlijk optraden. De cd werd uitgebracht door EMI. Op 9 oktober 2005 bracht EMI het nummer "Stupid" van Tess als cd-single uit. "Stupid" kwam op 16 oktober 2005 nieuw binnen in de Kids Top 20 van Jetix op de tweede plaats en bereikte een week later de eerste plaats. Toen de single in februari 2006 nog steeds op nummer 1 stond, werd besloten om het nummer uit de stemlijst te halen.
Na het songfestival
In september 2006 kwam het nummer First Kiss uit, het liedje geschreven door Tess moest lang wachten op een release omdat de platenmaatschappij EMI de release van de single steeds vooruit schoof. Dit vond Tess op het laatst niet meer acceptabel voor de fans, die al sinds maart op het plaatje zaten te wachten. Ze besloot om het in eigen beheer uit te geven. Via haar website kan het plaatje gesigneerd besteld worden. Op 16 september 2006 heeft Tess de videoclip bij het nummer "First Kiss" opgenomen op het strand van Kijkduin. In de clip geven verschillende figuranten/fans elkaar kusjes. De clip was 7 oktober 2006 "Tip van de week" bij de Kids Top 20. In week 42 kwam de single op plaats 15 binnen op de Kids Top 20. De week daarop kwam Tess met First Kiss bovenaan. Vervolgens bleef de single 26 weken in de top 3 van de Kids Top 20 waarop Jetix haar een trofee aanbood als langst genoteerde artiest. Het nummer is dus erg geliefd bij het jongere publiek (8-12 jaar). First Kiss was later verkrijgbaar bij de speelgoedwinkel Intertoys.
In juni 2007 schreef Tess, samen met Filip Debolster, de titelsong van de Jetix jeugdserie- Spetter en nam deze op in de studio van Willem Laseroms, FBI Beats. De kinderserie over de dolfijn Spetter is vanaf 12 juni te zien. Het lied is als Mijn Allerbeste Vriend uitgebracht op cd-single. Op het moment ligt de single in de platenzaken. Deze single is namelijk niet in eigen beheer uitgebracht. Ook in juni is de single Bedtime opnieuw uitgebracht. Eerder, in 2006, werd dat lied geen succes. Nu is hij gesigneerd te bestellen op Tess' website. In 2007 mocht ze eenmalig de Kids Top 20 presenteren.
Tess zong ook samen met Thomas Berge de Nederlandse vertaling van het lied You Are The Music In Me uit de film High School Musical 2. Het lied heet De Stem Van Mijn Hart. De single kwam uit op 6 oktober 2007 en was een vrij groot succes.
Op 4 januari 2008 moest Tess, samen met Ali B. de eerste Kids Top 20 Award delen voor de langst genoteerde nummer 1-hit van de voorgaande vijf jaren. In de schouwburg van Almere reikte TROS-presentatrice Monique Smit de prijzen uit.
In februari 2021 bracht Tess een nieuwe akoestische versie van het nummer 'Stupid' uit.
Optredens
Tess heeft in 2006 en 2007 al diverse optredens gedaan, o.a voor een gesloten fandag in Amsterdam. Maar ook voor een benefietconcert bij Totaly Kidz waar ze naast "Stupid" het nummer "Blij met elkaar" ten gehore bracht met Daisy. "Blij met elkaar" is geschreven door Jan De Vuyst. Naast de mid-tempo feelgood songs zoals die ook vaak ten gehore worden gebracht op het Eurovisiesongfestival, zingt Tess ook jazz- en bluesnummers, zoals haar tweede single "Bedtime" en "You gave me life". Ze treedt het liefst op met "haar" band, The Rhythm Chiefs, waarbij dan tijdens deze gezamenlijke optredens ook haar tweelingbroer, Joël, participeert op de piano. Verder doet ze af en toe een gastoptreden met de Foreverband. Haar meeste tijd steekt ze echter vooralsnog in haar schoolopleiding (pop/jazz, kunsthumaniora)
Persoonlijk
Tess heeft een oudere tweelingbroer. Ze woont met haar familie in Berchem in Antwerpen.
Discografie
Album
|- align=center
|align=left|Onweerstaanbaar||06-03-2008||15-03-2008||77||5||
|}
Singles
|- align=center
|align=left|Stupid||2005||-|||||| als Tess /Nr. 16 in de Single Top 100
|- align=center
|align=left|De stem van mijn hart||2007||06-10-2007||tip2||-|| met Thomas Berge /Nr. 45 in de Single Top 100
|- align=center
|align=left|Little pink thing||2008||-|||||| als Tess /Nr. 64 in de Single Top 100
|}
Externe links
Officiële website
Nederlands filmacteur
Nederlands acteur
Nederlands zanger
Jeugdacteur
Junior Eurovisiesongfestival 2005
Nederlands televisiepresentator | Persoonlijk
Tess heeft een oudere tweelingbroer. Ze woont met haar familie in Berchem in Antwerpen. | 1 | persoon, individu, mens |
7,756 | HowToStep | 76611 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Stroomdiagram | Stroomdiagram | Een stroomdiagram of stroomschema, ook wel flowsheet of flowchart, is een schematische voorstelling van een proces. Het wordt over het algemeen gebruikt om een proces makkelijker te visualiseren, of om fouten in het proces te kunnen vinden.
Deze diagrammen worden bijvoorbeeld gebruikt om het ineenzetten van een fiets of een meubelstuk te demonstreren, of om beslissingen op een belastingformulier mee duidelijk te maken. Ze kunnen variëren van simpele schema's die in feite niets meer zijn dan een stappenplan tot productieschema's van meerdere pagina's.
Bij de ontwikkeling van software worden stroomdiagrammen veel gebruikt. Er bestaan programma's die aan de hand van stroomdiagrammen een concept voor code van een programmeerproject in een gegeven programmeertaal opstellen; dergelijke programma's kunnen ook beperkingen opleggen aan stroomdiagrammen, zodat ze bijvoorbeeld alleen verbindingen toestaan die in een gegeven databasetaal te realiseren zijn.
Over het algemeen bevat een stroomdiagram een startpunt, eindpunten, invoer, uitvoer, mogelijke paden en de beslissingen die tot mogelijke paden leiden. Deze worden volgens vaste conventies weergegeven. ISO heeft hier in 1985 de standaard ISO 5807 voor opgesteld.
Software
Microsoft Visio is een veelgebruikt programma voor het maken van stroomdiagrammen.
Dia is een bekend open source (GPL) programma om stroomdiagrammen te maken. Dia is als installatiepakket beschikbaar voor Linux, Windows en Mac OS X.
Diagram
Software engineering | Deze diagrammen worden bijvoorbeeld gebruikt om het ineenzetten van een fiets of een meubelstuk te demonstreren, of om beslissingen op een belastingformulier mee duidelijk te maken. Ze kunnen variëren van simpele schema's die in feite niets meer zijn dan een stappenplan tot productieschema's van meerdere pagina's. | 1 | stappenplan, instructiestap, handleidingstap |
7,737 | HairSalon | 2305171 | https://nl.wikipedia.org/wiki/AMI%20Kappers | AMI Kappers | AMI Kappers (bedrijf), een Nederlandse keten van kapsalons
AMI Kappers Schaatsteam, een Nederlandse marathonschaatsploeg | AMI Kappers (bedrijf), een Nederlandse keten van kapsalons
AMI Kappers Schaatsteam, een Nederlandse marathonschaatsploeg | 1 | kapsalon, haarstudio, haarsalon |
5,938 | TypeAndQuantityNode | 1676648 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Aquaflow | Aquaflow | Aquaflow is een merknaam en wegenbouwkundig systeem om regenwater te bergen, zuiveren en vertraagd af te voeren. Dit systeem wordt ook wel aangeduid als de waterbergende weg.
Geschiedenis
Het concept is ontwikkeld in Engeland in 1995 door Peter Hart van Formpave LTD, die het na zijn pensioen in 2006 heeft verkocht. In 2001 vond de waterbergende weg zijn intrede in Nederland. En in 2009 heeft het ook zijn weg naar België gevonden.
Toepassing is voornamelijk in nieuwbouwwijken en bestaande wijken (wegen + parkeerterreinen) in het stedelijke gebied.
Werking
Om water in de weg te kunnen bergen wordt de weg voorzien van een speciale waterpasserende- of poreuze bestrating. Hierdoor kan het hemelwater wegzakken in een wegfundering met 40% holle ruimte, die als waterbuffer dient (vergelijkbaar met een sloot). Direct onder de bestrating passeert het water een vlijlaag van fijn hardsteensplit 2-6mm, waarin zware metalen worden afgevangen en gebonden. Het direct daaronder liggen filterdoek filtert koolwaterstoffen uit het hemelwater. Deze kunnen door bacteriën worden afgebroken.
Reden van toepassing
De "Commissie Waterbeheer 21e eeuw" heeft een drietrapsraket beschreven waarin regenwater wordt vastgehouden, geborgen en vertraagd afgevoerd. Dat betekent dat regenwater als het ware wordt "gesponst" op de locatie waar het valt. Met andere woorden: er is nu een leidraad die brongerichte maatregelen voorstelt om ruimte voor water te creëren. De hoeveelheid te bufferen water wordt door de waterschappen getoetst in de zogenaamde Watertoets, waarin ook de wateropgave is verwerkt. Ieder waterschap kan hierin zijn "persoonlijk hydrologisch verlanglijstje" verwerken.
Wegenbouwkunde
Waterbeheer | Reden van toepassing
De "Commissie Waterbeheer 21e eeuw" heeft een drietrapsraket beschreven waarin regenwater wordt vastgehouden, geborgen en vertraagd afgevoerd. Dat betekent dat regenwater als het ware wordt "gesponst" op de locatie waar het valt. Met andere woorden: er is nu een leidraad die brongerichte maatregelen voorstelt om ruimte voor water te creëren. De hoeveelheid te bufferen water wordt door de waterschappen getoetst in de zogenaamde Watertoets, waarin ook de wateropgave is verwerkt. Ieder waterschap kan hierin zijn "persoonlijk hydrologisch verlanglijstje" verwerken. | 1 | hoeveelheid, meeteenheid, bundelaanbod |
5,525 | Residence | 2789727 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Paul%20van%20Caloen%20de%20Basseghem | Paul van Caloen de Basseghem | Paul van Caloen de Basseghem (Varsenare, 21 augustus 1843 - Koolkerke, 29 april 1920) was kasteelheer in Ten Berge (Koolkerke) en burgemeester van de Oost-Vlaamse gemeente Moregem.
Levensloop
Paul Maximilien Marie Ghislain van Caloen de Basseghem, was de zesde van de acht kinderen van Anselme van Caloen de Basseghem en van Marie-Thérèse de Croeser. Zijn vader en zijn drie broers werden om beurt burgemeester van Varsenare. Voor Paul was een andere toekomst weggelegd.
Charles de Croeser de Berges, broer van Marie-Thérèse, was getrouwd met een Van Hoobrouck de Mooreghem. Het enige kind uit dit huwelijk was Edouard-Eugène de Croeser (1839-1862). Hij had een hartkwaal en miste een hand. Ondanks die handicaps was hij een bezige jonge man. Hij publiceerde in 1860 bij drukker Herreboudt een boekje: Etudes sur l’histoire et la culture de la pomme de terre en hij was ook de oprichter van een volksschool op het Ganzenplein in Brugge. Hij trouwde in juni 1862 met Irma de Nève de Roden (1839-1914) maar stierf aan een hartstilstand tijdens hun huwelijksreis.
Het verlies kwam voor de ouders hard aan. Zowel om de jonge weduwe te ondersteunen als om de herinnering aan hun zoon hoog te houden en meteen het aanzienlijke familiepatrimonium veilig te stellen, stelden ze haar als universeel erfgenaam aan, op voorwaarde dat ze in het huwelijk trad met een zoon van Anselme en Marie-Thérèse van Caloen - de Croeser. Men liet aan Irma de keuze tussen de vier nog ongehuwde broers, Octave (1835-1897), Paul (1843-1920), Julien (1844-1936) en Camille (1846-1903) van Caloen de Basseghem. Ze gaf de voorkeur aan Paul, die haar de meest aangename leek. Ze huwden op 27 juni 1865 en gingen op het kasteel van Moregem wonen.
Paul van Caloen was nu de heer des huizes op het kasteel Ten Berghe, waar onder meer het Gruuthusehandschrift midden de uitgebreide familiearchieven berustte. Na de dood van zijn schoonouders gaf hij opdracht aan architect Jozef Schadde (1818-1894) om het relatief kleine Ten Berghe aanzienlijk uit te breiden met een aanbouw in neogotische stijl. Het gezin leefde volgens een nog middeleeuws nomadisch adellijk patroon, met een winterverblijf in Ten Berghe, een lente- en zomerverblijf in Moregem en een herfstverblijf voor het jachtseizoen in het kasteel Zorgvliet in Ruddervoorde, met zijn uitgestrekte bossen.
Paul van Caloen had drie dochters:
Marguerite van Caloen de Basseghem (1868-1939), die trouwde met haar verre neef uit Loppem, Ernest van Caloen (1859-1937), advocaat, vele jaren schepen van de stad Brugge en belangrijke politieke personaliteit
Berthe van Caloen de Basseghem (1869-1952), die trouwde met de latere minister en provinciegouverneur Albéric Ruzette (1866-1929)
Madeleine van Caloen de Basseghem (1870-1946), die trouwde met Maurice della Faille d’Huysse (1855-1927)
Hoewel hij in Moregem slechts tijdens de zomermaanden verbleef, was Paul van Caloen gedurende vele jaren burgemeester van deze gemeente.
In 1899 verkreeg hij de baronstitel die volgens eerstgeboorte in de familie geërfd werd. Van zijn broer Octave (overleden in 1897) was de titel overgaan op diens zoon Edgard (1869-1918), maar, dominicaan geworden, verzaakte hij aan de titel die aldus bij Paul terechtkwam. Na zijn dood ging hij naar zijn jongere broer Julien.
Literatuur
Robert COPPIETERS 'T WALLANT, Notices généalogiques et historiques sur quelques familles brugeoises, Brugge, z. d.
Oscar COOMANS de BRACHENE, État présent de la noblesse belge, Annuaire 2004, 2ième partie, blz. 267-280.
Andries VAN DEN ABEELE, Zes eeuwen Gruuthusehandschrift en zijn mogelijke eigenaars, in: Biekorf, 1972, blz 47-66 en 199-214
Huis van Caloen
VanCaloen, Paul
Caloen, Paul | Paul van Caloen was nu de heer des huizes op het kasteel Ten Berghe, waar onder meer het Gruuthusehandschrift midden de uitgebreide familiearchieven berustte. Na de dood van zijn schoonouders gaf hij opdracht aan architect Jozef Schadde (1818-1894) om het relatief kleine Ten Berghe aanzienlijk uit te breiden met een aanbouw in neogotische stijl. Het gezin leefde volgens een nog middeleeuws nomadisch adellijk patroon, met een winterverblijf in Ten Berghe, een lente- en zomerverblijf in Moregem en een herfstverblijf voor het jachtseizoen in het kasteel Zorgvliet in Ruddervoorde, met zijn uitgestrekte bossen. | 3 | woonplaats, verblijf, residentie |
6,132 | EatAction | 249820 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Huis%20ter%20Heide%20%28Utrecht%29 | Huis ter Heide (Utrecht) | Huis ter Heide is een dorp in de Nederlandse gemeente Zeist (provincie Utrecht). Het is vastgegroeid aan Bosch en Duin en heeft inwoners (). Het wordt doorsneden door de N237 en de N238. Het station Huis ter Heide werd in 1941 gesloten.
Geboren
Romualda Bogaerts (1921-2012)
Cor van Dis jr. (1923-1994)
Maaike Snoeijer (1976)
Woonachtig geweest
Henk Bruna (alhier overleden; 2008)
Christiaan Posthumus Meyjes sr. (alhier overleden; 1922)
Christiaan Posthumus Meyjes jr. (alhier overleden; 1974)
Theodoor Gerard Schill (alhier overleden; 1914)
Henk Vredeling (alhier overleden; 2007)
Prins Alexander Stichting
In Huis ter Heide bevond zich een internaat van de Prins Alexander Stichting met de daarbij behorende school, Piet Oost School, een onderwijsinstelling voor blinde en slechtziende kinderen. Prinses Marijke heeft er onderwijs genoten. De stichting was in 1880 opgericht als 'voorschool' van het Instituut tot Onderwijs van Blinden in Amsterdam. Aanvankelijk gehuisvest in Bennekom en in 1911 verhuist naar Huis ter Heide. Hier is begonnen met een schooltje voordat de stichting verhuisde naar de hoek Bergweg/Prins Alexander Weg, Vandaar de naam Prins Alexander Stichting. Sinds 1951 was hier ook plaats voor slechtzienden. Piet Oost begon in 1938 als onderwijzer en trad op als vernieuwer van het slechtziendenonderwijs. Hij werd na de oorlog directeur van de school en na zijn pensionering in 1975 werd de school naar hem vernoemd. In 1980 vierde de instelling haar 100-jarig bestaan. In 1989 zijn zowel de stichting, de school als het internaat opgeheven. Alle activiteiten werden ondergebracht bij Visio in Huizen. Het schoolgebouw alsmede de houten bijgebouwen zijn afgebroken en hebben plaatsgemaakt voor woningen. De Gymzaal is verbouwd en is nu een woning. Het internaatsgebouw is achter de façade volledig verbouwd en huisvest nu een aantal appartementen. Omdat het een monumentaal pand is (19-06-1910), moest de façade in de originele staat behouden blijven. De eerste steen is destijds gelegd door Carolina Maria Dudoc van Heel.
McDrive
Begin september 1987 genoot Huis ter Heide even landelijke bekendheid dankzij de opening van de eerste McDrive-vestiging van Nederland van fastfood-restaurantketen McDonald's. Dit kwam doordat op Vliegveld Soesterberg een grote Amerikaanse luchtmachtbasis was gevestigd, en de daar gelegerde militairen hetzelfde als in Amerika konden doen. Een McDrive is een zogenaamde drive-investiging, waar men zonder de auto te hoeven verlaten een bestelling kan plaatsen en ontvangen waarna de maaltijd/snack op het parkeerterrein, in de auto, of op een andere locatie (zoals thuis) genuttigd kan worden.
Zie ook
Lijst van rijksmonumenten in Huis ter Heide (Utrecht)
Plaats in Utrecht | McDrive
Begin september 1987 genoot Huis ter Heide even landelijke bekendheid dankzij de opening van de eerste McDrive-vestiging van Nederland van fastfood-restaurantketen McDonald's. Dit kwam doordat op Vliegveld Soesterberg een grote Amerikaanse luchtmachtbasis was gevestigd, en de daar gelegerde militairen hetzelfde als in Amerika konden doen. Een McDrive is een zogenaamde drive-investiging, waar men zonder de auto te hoeven verlaten een bestelling kan plaatsen en ontvangen waarna de maaltijd/snack op het parkeerterrein, in de auto, of op een andere locatie (zoals thuis) genuttigd kan worden. | 1 | kauwen, spijsvertering, maaltijd |
5,034 | TaxiStand | 792592 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Openbaar%20vervoer%20in%20Tilburg | Openbaar vervoer in Tilburg | Het openbaar vervoer in Tilburg bestaat uit treinverbindingen van de NS en busvervoer van Arriva en De Lijn. Het centraal station vormt met het naastgelegen busstation het knooppunt van het openbaar vervoer. Verder ligt nog 'Busstation Noord' bij Winkelcentrum Wagnerplein en een busstation bij het Elisabeth Ziekenhuis. Tilburg beschikt over drie treinstations, alle drie gelegen aan Staatslijn E en de Brabantse lijn:
station Tilburg, het centraal station
station Tilburg Reeshof in de wijk Reeshof, westelijker dan station Tilburg Universiteit
station Tilburg Universiteit op loopafstand van de Tilburg University (TiU)
Bij het centraal station is beperkte parkeergelegenheid voor auto's, waaronder parkeergarage Knegtel. Verder zijn er een bewaakte en meerdere onbewaakte fietsenstallingen. Men kan een treintaxi oproepen, maar er is ook een taxistandplaats. Bij de stations Tilburg Universiteit en Tilburg Reeshof staan fietskluizen, onbewaakte fietsenstallingen en beide hebben een gratis parkeerterrein. Alle Tilburgse stations hebben OV-fiets (huurfietsen via OV-chipkaart).
Treinverbindingen
De volgende treinseries halteren in de dienstregeling 2023 te Tilburg:
Busverbindingen
Stadsbussen
De stadsdienst Tilburg bestaat per 28 maart 2021 uit verschillende buslijnen van Arriva.
Streekbussen
De streekdienst Oost-Brabant bestaat vanuit Tilburg per 27 augustus 2023 uit verschillende buslijnen van Arriva en De Lijn.
Nachtbussen
Op zaterdagnachten rijden vanaf de Tilburgse bushalte 'Interpolis' nachtbussen onder de naam 'Nightliner'.
Bustypes
Op de lijnen van Arriva wordt vooral gereden met de VDL Citea, de Volvo 8900 en (voor lijn 601) de Mercedes-Benz Citaro G. B&C rijdt voornamelijk met de types MAN Lion's City, Van Hool newAG300, VDL Citea en Volvo 7700A in opdracht voor De Lijn.
Verleden
In het verleden was treinstation Tilburg ook aangesloten op het Bels Lijntje naar treinstation Turnhout. Personenvervoer op deze lijn werd in 1934 gestaakt, goederenverkeer in 1973. De spoorbaan is tot aan Turnhout afgebroken, maar het spoortalud is nu ingericht als toeristisch fietspad, dat loopt via de dorpen Riel, Alphen, en via o.m. het wisselend Belgisch/Nederlands grondgebied van dorpen Baarle-Nassau en Baarle-Hertog.
Toekomst
Het dorp Berkel-Enschot behoort tot de gemeente Tilburg. Eind 2014 is door de landelijke politiek besloten, dat station Berkel-Enschot pas na 2028 wordt aangelegd.
Externe links
Stationsinformatie Tilburg (NS.nl)
Stationsinformatie Tilburg Reeshof (NS.nl)
Stationsinformatie Tilburg Universiteit (NS.nl)
Arriva - Informatie over busdiensten in Tilburg
De Lijn - Informatie over lijn 450 Tilburg-Turnhout
Tilburg
Verkeer en vervoer in Tilburg
Tilburg | Bij het centraal station is beperkte parkeergelegenheid voor auto's, waaronder parkeergarage Knegtel. Verder zijn er een bewaakte en meerdere onbewaakte fietsenstallingen. Men kan een treintaxi oproepen, maar er is ook een taxistandplaats. Bij de stations Tilburg Universiteit en Tilburg Reeshof staan fietskluizen, onbewaakte fietsenstallingen en beide hebben een gratis parkeerterrein. Alle Tilburgse stations hebben OV-fiets (huurfietsen via OV-chipkaart). | 1 | taxistandplaats, taxihalte, taxiplaats |
208 | FinancialProduct | 2802046 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Edenred | Edenred | Edenred is een Frans bedrijf voor financiële diensten, dat in 2010 is ontstaan uit de splitsing van de groep Accor (namelijk Accor Services). De activiteit van Edenred werd daarvoor uitgevoerd door Accor Services; ze bestaat uit de uitgifte van voorafbetaalde maaltijdcheques, dienstencheques, cadeaubons en andere tickets, met merknamen als Ticket Restaurant (een merk dat in 1962 werd gecreëerd), Ticket EcoCheque en Ticket Compliments.
Edenred is wereldleider in de sector van voorafbetaalde diensten aan bedrijven. Edenred is in 2017 actief in 45 landen.
Het aandeel van Edenred wordt genoteerd op Euronext in Parijs sedert 2 juli 2010.
Franse multinational
Bedrijf genoteerd aan Euronext Paris
Economie in Parijs | Edenred is een Frans bedrijf voor financiële diensten, dat in 2010 is ontstaan uit de splitsing van de groep Accor (namelijk Accor Services). De activiteit van Edenred werd daarvoor uitgevoerd door Accor Services; ze bestaat uit de uitgifte van voorafbetaalde maaltijdcheques, dienstencheques, cadeaubons en andere tickets, met merknamen als Ticket Restaurant (een merk dat in 1962 werd gecreëerd), Ticket EcoCheque en Ticket Compliments. | 1 | financieel product, financiële diensten, financiële instellingen |
7,768 | InsuranceAgency | 390216 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Centraal%20Beheer | Centraal Beheer | Centraal Beheer is een verzekeringsbedrijf dat deel uitmaakt van het Achmea-concern. Het bedrijf werd opgericht in 1909 in Amsterdam en verhuisde in de jaren zeventig naar Apeldoorn. Na een reorganisatie eind jaren negentig is Centraal Beheer formeel geen bedrijf meer, maar een merk.
Producten en diensten van Centraal Beheer
Het bedrijf biedt verzekeringen aan voor privé- en zakelijke doeleinden. Naast verzekeringen verzorgt het bedrijf financiële dienstverlening (waaronder spaarrekeningen voor particulieren) en autolease-activiteiten.
Privéproducten
Autoverzekering
Reisverzekering
Pechhulpverzekering
Rechtsbijstandverzekering
Overlijdensrisicoverzekering
Woonverzekering
Zakelijke producten
Arbeidsongeschiktheidsverzekering
Bedrijfsautoverzekering
Pensioenoplossingen
Verzuimverzekering
Zakelijke rechtsbijstandverzekering
Kantoren
Het kantoor in het centrum van Apeldoorn waar Centraal Beheer zo'n 40 jaar heeft gehuisd is een bekend ontwerp uit 1972 van de architect Herman Hertzberger en wordt gekenmerkt door de kubusvormige elementen. Het gebouw, plaatselijk ook wel 'de Apenrots' genoemd, wordt gerekend tot het structuralisme en tot de duizend mooiste architectonische creaties in Nederland. Centraal Beheer heeft dit pand wegens de werk- en uitbreidingsbeperkingen in het voorjaar van 2013 verlaten. De medewerkers zijn verhuisd naar het hoofdkantoor van het bedrijf dat in de wijk Malkenschoten in Apeldoorn Zuid staat. Dit is het zogeheten Atriumgebouw, ontworpen door Jan Peters. Deze vestiging is mede door de verhuizing flink uitgebreid met nieuwe gebouwen, waardoor een zogenaamde Achmea Campus is ontstaan. Het aantal werknemers nam toe van 1.800 naar 4.800. Met het oog op de toename van verkeer als gevolg hiervan, werden in 2012 de wegen in de buurt van het gebouw aangepast.
Mascotte
Bij dit gebouw staat een reusachtige telefoon (type Ericsson T-65/TDK), die verwijst naar de slogan 'Even Apeldoorn bellen'. Jarenlang stond het toestel aan de aangrenzende openbare rotonde (later kruispunt) bij het kantoor en was het een beeldbepalend object, maar op 14 december 2012 werd het verplaatst naar de parkeerplaats van het bedrijfsterrein. Een van de redenen die het bedrijf opgaf voor het onttrekken van het object aan het oog van het publiek was dat de jongere generatie de druktoetsentelefoon nauwelijks meer als een telefoon zou herkennen. Op 17 september 2013 kreeg het zijn definitieve, opnieuw prominente plek: de rotonde op het bedrijfsterrein, voor het hoofdgebouw.
Even Apeldoorn bellen
Het bedrijf is bekend om de reclameslogan Even Apeldoorn bellen, die sinds 1985 gebruikt wordt in diverse reclame-uitingen.
Hiermee zijn in de loop der tijd een groot aantal humoristische reclamespots gemaakt voor de televisie en in de bioscoop, die met verschillende prijzen zijn beloond waaronder de eerste prijs Gouden Loeki in 2001, 2004, 2006.
Na de aanslag op Koninginnedag 2009 in Apeldoorn besloot Centraal Beheer de hele campagne 'Even Apeldoorn bellen' op te schorten. In december 2010 werd de campagne hervat.
Externe link
Officiële website
Nederlandse verzekeringsmaatschappij
Economie in Apeldoorn | Nederlandse verzekeringsmaatschappij
Economie in Apeldoorn | 1 | verzekeringskantoor, verzekeringsmaatschappij, verzekeringsagent |
12,175 | MusicAlbumProductionType | 5412026 | https://nl.wikipedia.org/wiki/For%20All%20Eternity | For All Eternity | For All Eternity is een Australische metalcoreband afkomstig uit Sydney, New South Wales. De band heeft anno 2020 drie albums uitgebracht: Beyond the Gates (2012), Metanoia (2015) en The Will to Rebuild (2017) en onder meer getoert door Australië, Nieuw-Zeeland en Noord-Amerika, waar ze onder andere speelden op het Loud Fest en Facedown Festival. Ze deelden door d ejaren heen het podium met bands als MyChildren MyBride, For Today, Oh, Sleeper en In Hearts Wake. Sinds 2015 staat de band onder contract bij Facedown Records.
Bezetting
Tijdlijn
Discografie
Studioalbums
2012: Beyond the Gates
2015: Metanoia
2017: The Will to Rebuild
Ep's
2009: For All Eternity
Australische metalband
Metalcoreband | Discografie
Studioalbums
2012: Beyond the Gates
2015: Metanoia
2017: The Will to Rebuild | 1 | soundtrack, livealbum, studioalbum |
1,145 | WPSideBar | 3639442 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Responsive%20webdesign | Responsive webdesign | Responsive webdesign is een benadering van webdesign waarbij de webdeveloper streeft naar een optimale webervaring voor een breed scala aan apparaten (van desktop computerschermen tot mobiele telefoons). Het ontwerp van een responsive website schaalt mee met de afmetingen van een scherm, zonder in te leveren op leesbaarheid van tekst of bruikbaarheid van de gebruikersinterface.
Historie
De term responsive webdesign is bedacht in 2010 door Ethan Marcotte op de weblog A List Apart. Marcotte merkte destijds op dat steeds meer bedrijven investeerden in een mobiele website om hun klanten ook mobiel een optimale ervaring te bieden. Maar door het groeiende aantal apparaten, met allen hun eigen resolutie en afmetingen, bleek één mobiele website geen optimale oplossing. In plaats van te ontwerpen in vaste afmetingen, een benadering die stamt uit het printtijdperk, merkte Marcotte op dat het veel praktischer was om te ontwerpen in percentages en andere relatieve eenheden.
Technieken
Een responsive website past zichzelf aan aan de omgeving waarin hij getoond wordt met behulp van flexibele grids, flexibele afbeeldingen en CSS3-mediaquery's. Enkele van de door Marcotte bedachte technieken zijn:
Flexibele grids en afbeeldingen
De flexibele grids zorgen ervoor dat breedtes en hoogtes van elementen niet in pixels worden bepaald, maar in relatieve eenheden als percentages en em's. Elementen in een flexibele grid schalen altijd naar een percentage van het element waarin ze zich bevinden, of de afmetingen van het zichtbare gedeelte van de browser.
Flexibele afbeeldingen worden ook relatief geschaald, zodat ze nooit buiten hun proporties worden weergegeven.
Mediaquery's
Mediaquery's geven de webpagina een indicatie van de afmetingen van het apparaat waarop de website wordt geladen. Meestal wordt de breedte van het scherm als uitgangspunt genomen. Ook kan de website rekening houden met de pixeldichtheid van een scherm, om bijvoorbeeld afbeeldingen op een hogere resolutie te laden.
Voorbeeld:
/* Smartphones (portrait and landscape) ----------- */
@media only screen
and (min-device-width : 320px)
and (max-device-width : 480px) {
/* Styles */
}
/* Smartphones (landscape) ----------- */
@media only screen
and (min-width : 321px) {
/* Styles */
}
/* Smartphones (portrait) ----------- */
@media only screen
and (max-width : 320px) {
/* Styles */
}
Breakpoints
Als het zichtbare gedeelte van de browser (ook wel de viewport genoemd) smaller gemaakt wordt, kan het zijn dat de website niet meer optimaal bruikbaar is. Een voorbeeld is een sidebar die bij een kleine viewport in de weg komt te staan van de content. In zo’n situatie is het gebruikelijk om een breekpunt te maken in de CSS en de sidebar niet meer rechts te laten zweven, maar onder de content te tonen.
Breekpunten staan niet vast. Een veelgebruikt uitgangspunt is om (ongeveer) de afmetingen van een smartphone als de iPhone, en een tablet als de iPad te gebruiken. Maar vaak is het beter om de site te schalen in de browser en een breekpunt te kiezen wanneer de website niet meer optimaal vertoond wordt.
Mobile first
Een andere ontwerpfilosofie die in opkomst is is mobile first. Hierbij gaat men in eerste instantie uit van het kleinste scherm waar voor ontwerp (smartphone), en vervolgens worden het ontwerp en de mogelijkheden opgeschaald naarmate de viewport groter wordt. Een veelgenoemd argument ten voordele van mobile first is: als klein begonnen wordt, weet men zeker dat gefocust wordt op de essentiële inhoud, die dan ook altijd goed getoond wordt.
Obstakels
Het testen van responsive websites is lastiger dan het testen van een reguliere website. Het grote scala aan verschillende schermformaten en browsers zijn soms moeilijk na te bootsen. Ook is de werking van JavaScript in mobiele browsers soms beperkt, wat bijvoorbeeld een collapsing menu vrijwel direct onbruikbaar maakt. Een dienst als Viewporter biedt soelaas, maar is niet perfect. De dienst maakt het mogelijk websites te testen in verschillende schermafmetingen, maar specifieke bugs in verschillende browsers kunnen er niet meer uitgehaald worden. Het opbouwen van een device-lab is een beter alternatief, maar kan erg in de kosten oplopen.
Het kan ook voorkomen dat een site op een mobiel apparaat geladen wordt, maar alle content van de desktop variant ook gewoon ingeladen wordt. De laadtijden van grote afbeeldingen zijn een zware belasting van het mobiele netwerk, en staan de snelheid van de website in de weg bij mobiel gebruik. Om dit tegen te gaan kan men gebruikmaken van server sided browser detectie, in combinatie met responsive webdesign (RESS).
De online advertentiemarkt is ook nog niet volledig aangepast aan de flexibiliteit van responsive webdesign. Afmetingen van (flash)advertenties zijn veelal gestandaardiseerd en kunnen niet meegeschaald worden. Ook video’s zijn moeilijk responsive te implementeren. Bij veel gebruik van advertenties of video’s kan als alternatief gekozen worden voor een aparte mobiele website, waar mobiele advertenties getoond kunnen worden.
Webdesign | Breakpoints
Als het zichtbare gedeelte van de browser (ook wel de viewport genoemd) smaller gemaakt wordt, kan het zijn dat de website niet meer optimaal bruikbaar is. Een voorbeeld is een sidebar die bij een kleine viewport in de weg komt te staan van de content. In zo’n situatie is het gebruikelijk om een breekpunt te maken in de CSS en de sidebar niet meer rechts te laten zweven, maar onder de content te tonen. | 2 | zijbalk, webpagina-element, sidebar |
11,196 | WPAdBlock | 5184399 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Influencer-marketing | Influencer-marketing | Influencer-marketing is een vorm van marketing via sociale media waarbij geprobeerd wordt om via sociale media potentiële klanten te beïnvloeden, met behulp van invloedrijke mensen (socialemedia-influencers), die dat zijn doordat ze veel volgers hebben en goed zijn in het overtuigen van hun publiek wat betreft hun opinies, levensstijl en ervaringen.
Influencer-marketing vindt plaats op socialemediakanalen zoals YouTube, Instagram, TikTok en Twitter. Ook wordt het toegepast in blogs, op nieuwswebsites en in tijdschriften. De techniek neemt dan de vorm aan advertorials, advertenties die ogenschijnlijk inhoudelijke artikelen zijn. Het doel van influencer-marketing is, door blootstelling aan het merk of product, de doelgroep te overtuigen om het product te kopen.
Toepassing
Bij influencer-marketing op sociale media maakt men gebruik van zogenaamde gesponsorde berichten of video's. Gesponsorde berichten zijn social media-berichten waarin reclame gemaakt wordt voor een bepaald merk of product. Dat kan verschillende vormen aannemen (video, foto, blogpost e.d.). Zo kan een merk bijvoorbeeld vragen aan een influencer om een recensie te schrijven over hun product of om het product te gebruiken in een video. De vergoeding die influencers hiervoor krijgen, kan bestaan uit het krijgen van een gratis product, het aanwezig zijn op een event en/of het ontvangen van geld, etc.
Naast bedrijven die deze marketingtechniek inzetten voor hun merken, zetten ook overheden influencer-marketing in voor boodschappen aan de bevolking. De Nederlandse overheid zet influencers in voor publiekscampagnes vanwege hun grote bereik onder jongeren. Authenticiteit van de boodschap in cocreatie met de influencer is daarbij van belang voor het overbrengen van de boodschap.
Invloed
Sociale media influencers kunnen worden omschreven als opinieleiders die in staat zijn om de attitudes, het gedrag, de opinies en de aankoopbeslissingen van hun publiek te beïnvloeden. De informatie die influencers met hun volgers delen wordt gepercipieerd als betrouwbaar, eerlijk en authentiek omdat hun publiek zich meer met hen kan identificeren. Aan de hand van verhalen, foto's en video's geven influencers een grote glimp van hun persoonlijk leven bloot aan hun volgers. Deze intimiteit draagt bij tot de creatie van een parasociale relatie, wat inhoudt dat mediagebruikers een soort schijnrelatie opbouwen met een mediakarakter. Dat zorgt ervoor dat het publiek de influencer als een soort van vriend gaat aanschouwen, waardoor de verkregen informatie betrouwbaarder wordt waargenomen. Influencers worden gezien als meer alledaags en authentiek dan reguliere beroemdheden, zoals Hollywood-acteurs. Dit verschil wordt toegekend aan de afwezigheid van een gecultiveerd imago, een meer openhartig gevoel voor humor, het gebrek aan een filter en het nemen van risico's. Zo weerhouden influencers zich er niet van om de minder mooie kanten van hun leven te laten zien. Bij andere beroemdheden wordt dit gedrag afgeremd door pr-adviseurs.
Vanwege deze persuasieve kracht, beslissen veel merken om influencers in te zetten als een schakel in hun reclameproces. De opkomst van socialemediakanalen (zoals Instagram) en de hierbij verschillende visuele mogelijkheden voor foto en video, zorgen ervoor dat deze merk-gerelateerde opinies en adviezen een veel groter publiek bereiken zonder beperkingen qua tijd en ruimte. Deze informatie oefent een sterkere invloed uit op het beslissingsproces van een consument dan traditionele reclametechnieken omdat consumenten ervan uitgaan dat marketeers altijd zullen proberen om hun merk in een positiever daglicht te plaatsen. Deze vorm van marketing voor bedrijven is dus een goedkoop alternatief voor traditionele reclame. Het weggeven van producten of sponsoring is goedkoper dan het plaatsen van advertenties.
Platformen
Influencer-marketing kwam oorspronkelijk voor op zogenaamde blogplatformen. Deze werden gebruikt door bloggers om gesponsorde inhoud met het publiek te delen. De inhoud van zulke posts bestond voornamelijk uit een beoordeling van een product of service. Hierbij kwam het merk steeds prominent naar voren.
Influencers maken meer en meer gebruik van verschillende socialemediaplatformen om een bepaalde boodschap te verkondigen. Instagram kan dan ook gezien worden als een van de belangrijkste kanalen voor influencer-marketing. Het groeiende socialemediakanaal telde in 2018 500 miljoen dagelijks actieve gebruikers, wat het toelaat om snel een groot publiek te bereiken.
Verder kan ook YouTube gezien worden als een populair kanaal voor influencers. YouTube-influencers uploaden op dit socialemediaplatform video's waarin ze producten uitpakken, tutorials geven of een glimp laten zien van hun persoonlijk leven. De integratie van gesponsorde inhoud in een video wordt ook wel sponsored vlogging of vlog advertising genoemd.
Influencer-marketing kan zich ook voordoen op Facebook. Hoewel het socialemediaplatform onder jongeren nog steeds het meest gebruikte sociale netwerk is, neemt de populariteit ervan steeds af. Jongeren blijken Facebook zeer passief te gebruiken, waarbij ze eerder kijken en/of reageren op wat anderen doen, dan zelf zaken te posten.
Tot slot kunnen ook TikTok (vooral populair onder jongeren), Snapchat, Twitter ingeschakeld worden als kanaal voor influencer-marketing. Zo kan een populaire influencer bijvoorbeeld het Snapchat-account van een merk overnemen en op die manier ervoor zorgen dat mensen het Snapchat-account van het merk zullen volgen. Daarnaast kunnen influencers ook promotie maken op Twitter door bijvoorbeeld te tweeten over een bepaald merk of berichten van een merk te retweeten.
Richtlijnen
Nederland
Influencers in Nederland moeten zich houden aan enkele regels zoals sinds 1 november 2020 omschreven in de gewijzigde Mediawet, consumentenwetgeving en de Reclamecode Social Media & Influencer Marketing (RSM).
De Reclamecode Social Media & Influencer Marketing (RSM) is een bijzondere reclamecode binnen de Nederlandse Reclame Code. RSM heeft betrekking op Reclame via Social Media inclusief Influencer Marketing, dit betekent dat elke influencer, ongeacht hun aantal volgers, die reclame maakt op zijn of haar platform zich moet houden aan deze reclamecode.
Indien een adverteerder een influencer korting geeft, gratis producten of diensten aanbied of betaalt voor het verspreiden van reclame via Social Media kan dit de geloofwaardigheid van de mening van de influencer over het product beïnvloeden. Daarom moet de relatie tussen adverteerder en influencer duidelijk zijn. Deze openbaarmaking moet duidelijk leesbaar of hoorbaar zijn. Influencers hoeven dit niet in volzinnen te formuleren. Het gebruik van hashtags zoals '#ad', '#reclame', '#advertentie' of '#spon' zijn voldoende. Hierop wordt toegezien door de Reclame Code Commissie. Deze tikte al meerdere malen influencers op de vingers voor het maken van sluikreclame.
Vanaf 1 juli 2022 vallen enkele influencers ook onder de Mediawet. Het gaat om influencers die regelmatig video's posten en er geld aan verdienen, als ondernemer ingeschreven zijn bij de Kamer van Koophandel en meer dan 500.000 volgers hebben op YouTube, Instagram of TikTok. Dit betekent onder andere dat influencers zich moeten houden aan aanvullende reclameregels (Zoals het plaatsen van Kijkwijzersymbolen) en dat ze zich nu moeten aanmelden bij de Reclame Code Commissie, het Commissariaat voor de Media en NICAM. Ook moet de influencer zijn kijker informeren over de naam van de onderneming en contactgegevens (een e-mailadres volstaat). Deze influencers staan onder toezicht van het Commissariaat voor de Media.
België
Net zoals in Nederland moeten ook influencers in België zich aan enkele regels houden. Deze regels zijn opgesteld door het Communicatie Centrum (voorheen de Raad voor de Reclame). Elke influencer, ongeacht hun aantal volgers, die reclame maakt op zijn of haar platform moet ervoor zorgen dat het voor volgers meteen duidelijk is wanneer het om een reclame gaat.
Op 25 april 2022 werden deze regels voor influencers verder aangescherpt. De Belgische Staatssecretaris voor Consumentenbescherming Eva De Bleeker kondigde aan dat influencers vanaf nu de keuze hebben uit een aantal concrete termen om te gebruiken bij commerciële berichten, video's of verhalen: '#reclame', '#advertentie' of '#publiciteit'. In bepaalde gevallen kan ook de hashtag '#gesponsord' gebruikt worden. Op deze manier moet de jonge gebruiker van sociale media opmerkzaam worden gemaakt op de commerciële inhoud van de boodschap. De naleving van deze regels worden toegezien door de Vlaamse Regulator voor de Media (VRM) en de Jury voor Ethische Praktijken inzake reclame (JEP). De VRM kijkt vooral naar de manier waarop influencers reclame maken. Dit is dus kijken of influencers weldegelijk duidelijk maken dat het over een advertentie gaat. De JEP daarentegen behandelt klachten over reclame-uitingen die in strijd zijn met de Belgische reclamecode, zoals de regels omtrent eerlijkheid, verantwoordelijkheid en respect voor de consument. De JEP kijkt dus vooral naar de inhoud van de reclame-uitingen van influencers en behandelt bijvoorbeeld klachten over misleidende of onduidelijke reclame of ongepaste inhoud.
De aangescherpte regels zorgden voor onrust bij influencers want ze moeten nu hun adres en ondernemingsnummer vermelden op hun profiel. Omwille van hun privacy willen influencers hun adres niet delen maar als ze dit niet doen kunnen ze een boete ontvangen van de FOD Economie die kan oplopen tot 80.000 euro.
Wetenswaardigheden
De term 'influencer' wordt ook gebruikt voor trendsetters buiten de commerciële sector. Zo kan volgens Forbes ook Grumpy Cat als een influencer beschouwd worden. Een ander voorbeeld is David Attenborough, die inmiddels bekendstaat als 'klimaatinfluencer'.
Een finfluencer is een influencer op financieel terrein.
Reclame
Internetcultuur | Op 25 april 2022 werden deze regels voor influencers verder aangescherpt. De Belgische Staatssecretaris voor Consumentenbescherming Eva De Bleeker kondigde aan dat influencers vanaf nu de keuze hebben uit een aantal concrete termen om te gebruiken bij commerciële berichten, video's of verhalen: '#reclame', '#advertentie' of '#publiciteit'. In bepaalde gevallen kan ook de hashtag '#gesponsord' gebruikt worden. Op deze manier moet de jonge gebruiker van sociale media opmerkzaam worden gemaakt op de commerciële inhoud van de boodschap. De naleving van deze regels worden toegezien door de Vlaamse Regulator voor de Media (VRM) en de Jury voor Ethische Praktijken inzake reclame (JEP). De VRM kijkt vooral naar de manier waarop influencers reclame maken. Dit is dus kijken of influencers weldegelijk duidelijk maken dat het over een advertentie gaat. De JEP daarentegen behandelt klachten over reclame-uitingen die in strijd zijn met de Belgische reclamecode, zoals de regels omtrent eerlijkheid, verantwoordelijkheid en respect voor de consument. De JEP kijkt dus vooral naar de inhoud van de reclame-uitingen van influencers en behandelt bijvoorbeeld klachten over misleidende of onduidelijke reclame of ongepaste inhoud. | 1 | advertentiesectie, commerciële inhoud, publiciteitsruimte |
5,509 | ReactAction | 5551157 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Allemaal%20Van%20Belang | Allemaal Van Belang | Allemaal Van Belang is een humanistische en activistische beweging op Facebook in België. De gelijknamige Facebookpagina en -groep werden aangemaakt op 28 mei 2019 nadat de dagen ervoor de hashtag #allemaalvanbelang viraal ging met getuigenissen over discriminatie en racisme, als reactie op de verkiezingsuitslag van 26 mei 2019. De pagina bereikte meer dan 26.000 volgers, maar werd in april 2021 offline gehaald door Facebook. De pagina werd verwijderd omdat Facebook een foto van een massagraf verwarde met pornografie. De anonieme initiatiefnemers zetten de beweging verder op een nieuwe pagina.
Acties
In december 2019 deed de groep een oproep om klachten in te dienen tegen Jeff Hoeyberghs vanwege seksisme.
Tegen Guy D'haeseleer (Vlaams Belang) diende de groep in januari 2021 een klacht in bij antiracismecentrum Unia vanwege racisme.
In juli 2021 verzamelde de groep 900 klachten waarmee ze bij Unia een groepsklacht indiende tegen Kamerlid Theo Francken (N-VA).
In augustus 2021 verzamelde de groep 1777 klachten tegen Vlaams Parlementslid Sam van Rooy (Vlaams Belang) bij Unia voor het zogenaamd "aanmoedigen en legitimeren van een genocide van het Afghaanse volk".
Externe links
Allemaal Van Belang op Facebook
Allemaal Van Belang 2.0 op Facebook
Humanistische organisatie
Virtuele gemeenschap
Facebook
Sociale beweging
Belgische belangenorganisatie | Allemaal Van Belang is een humanistische en activistische beweging op Facebook in België. De gelijknamige Facebookpagina en -groep werden aangemaakt op 28 mei 2019 nadat de dagen ervoor de hashtag #allemaalvanbelang viraal ging met getuigenissen over discriminatie en racisme, als reactie op de verkiezingsuitslag van 26 mei 2019. De pagina bereikte meer dan 26.000 volgers, maar werd in april 2021 offline gehaald door Facebook. De pagina werd verwijderd omdat Facebook een foto van een massagraf verwarde met pornografie. De anonieme initiatiefnemers zetten de beweging verder op een nieuwe pagina. | 1 | reactie, sentiment, emotie |
11,809 | VideoGame | 319942 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Tomb%20Raider%3A%20Legend | Tomb Raider: Legend | Tomb Raider: Legend is het zevende deel in een serie van computerspellen gepubliceerd door Eidos Interactive en ontwikkeld door Crystal Dynamics in samenwerking met het Nederlandse Nixxes Software BV, waarin de avonturen van de vrouwelijke archeoloog Lara Croft centraal staan. Dit deel wordt in eerste instantie uitgegeven voor PlayStation 2, pc en Xbox. Datum van uitgave april 2006. Later dat jaar verschijnt er tevens een versie voor de GameCube.
Verhaal
Op haar negende jaar crasht het vliegtuig met Lara en haar moeder aan boord. Ze overleven de crash allebei, maar haar moeder verdwijnt op mysterieuze wijze als haar moeder het zwaard Excalibur uit een steen trekt. Als jonge vrouw gaat Lara Croft naar Bolivia om te zoeken naar een andere steen met dezelfde runen erop. Daar ontmoet ze James Rutland, die een stuk van het zwaard Excalibur in zijn hand heeft. Ze krijgt een telefoontje van een oude vriendin, Anaya. Ze spreken af in Peru, dicht bij de plek waar jaren geleden veel van hun vrienden zijn vermoord door een magisch beest, onder wie waarschijnlijk Amanda Evert, Lara's beste vriendin in die tijd. In de ruïne vindt ze echter alleen maar Amanda's schoen. Lara wil het zwaard Excalibur inmiddels ook zelf in bezit krijgen, zodat James Rutland niet met alle kracht ervan aan de haal kan gaan. Ze gaat naar Japan om daar Shogo Takomoto te ontmoeten, een lid van de Yakuza die een stuk van het zwaard in bezit heeft. Na een gevecht met Takomoto heeft ze ook een stuk van het zwaard in handen. Ze hoort van Zip dat James Rutland in Ghana zit, ze gaat ernaartoe, daar verslaat ze James Rutland in een gevecht met zijn stuk van het zwaard en neemt zijn stuk mee. Ze gaat naar Kazachstan, daar schijnt ook een stuk van het zwaard te zijn, ze komt terecht in een oud-Sovjetproject genaamd CARBONEK. In Kazachstan ontmoet ze ook Amanda, die zich tegen Lara heeft gekeerd en haar het liefste dood wil zien. In Kazachstan heeft ze een gevecht met Amanda, die het magische beest uit Peru in haar macht heeft. Lara overleeft het en neemt het stuk van het zwaard mee. Er is nu nog maar 1 object nodig om Excalibur te verbinden. De Ghalali Key, ooit in bezit van haar moeder, ze gaat terug naar Nepal, de plek waar het vliegtuig is gecrasht. Ze vindt de Ghalali Key en alle stukken van Excalibur komen bij elkaar tot een krachtig magisch zwaard. Ze gaat terug naar Bolivia om het zwaard in de steen daar te steken, daar vermoord ze James Rutland en na een gevecht met Amanda, die zelf het magische beest is geworden, steekt ze het zwaard in de steen. Ze ziet haar moeder, het portaal waarin ze haar moeder ziet is een soort van tijdportaal. Ze ziet haar moeder vlak voordat haar moeder het zwaard uit de steen trok. Lara kan niet verhinderen dat haar moeder toch het zwaard uit de steen trekt.
Platforms
Ontvangst
Trivia
Het spel heeft ervoor gezorgd dat de Tomb Raider-franchise meer dan 30 miljoen spellen verkocht.
Het spel bereikte de nummer één in de UK Games Chart en bleef daar voor drie weken.
Het spel is opgenomen in het boek 1001 Video Games You Must Play Before You Die van Tony Mott.
Tomb Raider
Computerspel uit 2006
Computerspel van Eidos
Avonturenspel
PlayStation 2-spel
PlayStation Portable-spel
Xbox-spel
Xbox 360-spel
Windows-spel
Mobieletelefoon-spel
Nintendo DS-spel
GameCube-spel
Game Boy Advance-spel | Tomb Raider
Computerspel uit 2006
Computerspel van Eidos
Avonturenspel
PlayStation 2-spel
PlayStation Portable-spel
Xbox-spel
Xbox 360-spel
Windows-spel
Mobieletelefoon-spel
Nintendo DS-spel
GameCube-spel
Game Boy Advance-spel | 2 | videospel, computerspel, console-spel |
11,768 | TextDigitalDocument | 2103376 | https://nl.wikipedia.org/wiki/LibreOffice | LibreOffice | LibreOffice is een kantoorsoftwarepakket ontwikkeld door en beschikbaar voor Windows, OS X, Android en Linux. LibreOffice is een fork van OpenOffice.org. LibreOffice is vrij en gratis verkrijgbare software.
Ontstaan
In september 2010 stapten ontwikkelaars van OpenOffice.org uit het project, nadat het eigendom was geworden van Oracle doordat dit bedrijf Sun had overgenomen. De ontwikkelaars richtten "The Document Foundation" op en ontwikkelden het OpenOffice.org-pakket voorlopig verder als LibreOffice. Hiervoor gebruikten ze de bètaversie van OpenOffice.org 3.3. Verschillende andere softwarebedrijven sloten zich bij hen aan. Vanaf dat moment was het ontwikkelen van LibreOffice een feit.
De merknaam LibreOffice was oorspronkelijk bedoeld als tijdelijke merknaam, omdat men hoopte dat Oracle de naam OpenOffice.org zou afstaan aan The Document Foundation en zich eveneens zou aansluiten. Oracle weigerde dit en eiste het vertrek bij OpenOffice.org van alle betrokken ontwikkelaars. Eind oktober 2010 stapten 33 ontwikkelaars over.
Op dit moment gebruiken onder andere Arch, Canonical, Novell en LibreOffice in hun besturingssystemen.
Kenmerken
LibreOffice is gebaseerd op OpenOffice.org en heeft daar nog de zichtbare kenmerken van. Zo lijkt de gebruikersinterface nog steeds sterk op die van OpenOffice.org en zijn zelfs de namen van de verschillende pakketonderdelen hetzelfde gebleven. Het pakket is wat dat betreft dus een doorontwikkeling van wat de ontwikkelaars gemaakt hebben voor OpenOffice, onder een andere naam. LibreOffice maakt gebruik van de Tango-pictogrammen.
Sinds LibreOffice 5.3 is er een nieuwe, experimentele gebruikersinterface genaamd Muffin. De nieuwe GUI is vergelijkbaar met Ribbon, dat door Microsoft is ontwikkeld voor Microsoft Office.
Modules
Het pakket bestaat uit de volgende programma's:
Writer voor tekstdocumenten en HTML-documenten (vergelijkbaar met Microsoft Word);
Calc voor rekenbladen (spreadsheets) (vergelijkbaar met Microsoft Excel);
Base voor databases (vergelijkbaar met Microsoft Access);
Draw voor tekeningen (vectortekeningen, vergelijkbaar met Microsoft Visio);
Impress voor presentaties (vergelijkbaar met Microsoft PowerPoint);
Math voor formules.
Deze programma's kunnen bestanden in verschillende formaten openen en opslaan. Standaard worden documenten opgeslagen in het OpenDocument-formaat, dat in essentie een ZIP-archief van XML-bestanden (en eventueel bijhorende afbeeldingen) is. Andere bestandsformaten worden ook ondersteund, zoals de meeste bestandsformaten uit de Microsoft Office-bundel die het OOXML-formaat gebruiken. Ook bestaat er de mogelijkheid om pdf te exporteren.
Versies
The Document Foundation neemt zich voor om elke zes maanden een nieuwe hoofdversie vrij te geven.
The Foundation biedt twee verschillende hoofdversies van LibreOffice aan. De laatste hoofdversie (Fresh) is voor gebruikers die uit zijn op de nieuwste verbeteringen en toevoegingen, terwijl de voorlaatste (Still) meer bestemd is voor gebruikers die een hoge stabiliteit verkiezen boven de nieuwste wijzigingen.
Zie ook
StarOffice, voorloper van OpenOffice en LibreOffice
Externe links
Projectpagina
Nederlandse projectpagina
Handleiding voor LibreOffice 4.0
Documentatie in het Nederlands
Diagramsoftware
Kantoorsoftwarepakket
Opensourcesoftware en vrije software
Software geschreven in C++ | Het pakket bestaat uit de volgende programma's:
Writer voor tekstdocumenten en HTML-documenten (vergelijkbaar met Microsoft Word);
Calc voor rekenbladen (spreadsheets) (vergelijkbaar met Microsoft Excel);
Base voor databases (vergelijkbaar met Microsoft Access);
Draw voor tekeningen (vectortekeningen, vergelijkbaar met Microsoft Visio);
Impress voor presentaties (vergelijkbaar met Microsoft PowerPoint);
Math voor formules. | 1 | tekstbestand, digitaal document, tekstdocument |
10,184 | ExerciseAction | 4899905 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Deniss%20Vasi%C4%BCjevs | Deniss Vasiļjevs | Deniss Vasiļjevs (Daugavpils, 9 augustus 1999) is een Lets kunstschaatser. Hij is viervoudig nationaal kampioen.
Biografie
Vasiļjevs begon in 2002 met kunstschaatsen. Als kind was hij regelmatig ziek, waardoor zijn ouders wilden dat hij ging sporten zodat zijn gezondheid zou verbeteren. In eerste instantie overwogen ze om hun zoon te laten zwemmen, maar ze kozen uiteindelijk voor kunstschaatsen. Zijn rolmodellen zijn onder anderen Stéphane Lambiel, Daisuke Takahashi, Patrick Chan en Javier Fernández.
Persoonlijke records
Behaald tijdens ISU wedstrijden.
Belangrijke resultaten
Lets kunstrijder
Lets olympisch deelnemer | Biografie
Vasiļjevs begon in 2002 met kunstschaatsen. Als kind was hij regelmatig ziek, waardoor zijn ouders wilden dat hij ging sporten zodat zijn gezondheid zou verbeteren. In eerste instantie overwogen ze om hun zoon te laten zwemmen, maar ze kozen uiteindelijk voor kunstschaatsen. Zijn rolmodellen zijn onder anderen Stéphane Lambiel, Daisuke Takahashi, Patrick Chan en Javier Fernández. | 1 | sporten, fitness, lichaamsbeweging |
8,168 | BodyOfWater | 2819293 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Russell%20%28Nieuw-Zeeland%29 | Russell (Nieuw-Zeeland) | Russell (Maori: Kororāreka) is een uitgestrekte gemeente en plaats in het noorden van het Noordereiland van Nieuw-Zeeland. Russell was de locatie van de eerste permanente Europese nederzetting in Nieuw-Zeeland. In het begin van de 19e eeuw kwamen handelaren en walvisvaarders hier aan land omdat er een ideale natuurlijke haven aanwezig was en Russell werd hiermee het eerste handelscentrum van Nieuw-Zeeland. Het groeide snel en was in 1840 voor korte tijd de hoofdstad van Nieuw-Zeeland.
Door de wat beschutte ligging in de Bay of Islands was de nederzetting ook uiterst geschikt als zeehaven. In 1835 lag de Beagle enige tijd in de haven, en Charles Darwin en zijn bemanning hebben nog meebetaald aan de in aanbouw zijnde Christ Church.
Tegenwoordig is de plaats erg in trek bij toeristen en zijn er vele accommodatie mogelijkheden. Ook wordt in de plaats de strijd met de Maori herdacht. Op het kerkhof van Christ Church ligt een Maorileider begraven, die in de "Land Wars" van de jaren 1845 - 1870 de Britse kant had gekozen.
Plaats in Nieuw-Zeeland (Noordereiland)
Northland | Russell (Maori: Kororāreka) is een uitgestrekte gemeente en plaats in het noorden van het Noordereiland van Nieuw-Zeeland. Russell was de locatie van de eerste permanente Europese nederzetting in Nieuw-Zeeland. In het begin van de 19e eeuw kwamen handelaren en walvisvaarders hier aan land omdat er een ideale natuurlijke haven aanwezig was en Russell werd hiermee het eerste handelscentrum van Nieuw-Zeeland. Het groeide snel en was in 1840 voor korte tijd de hoofdstad van Nieuw-Zeeland. | 4 | zee, meer, oceaan |
7,420 | Thing | 89358 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Rouw | Rouw | Rouw (van het Germaanse hreuwan-, verwant aan het Engelse rue en mogelijk het Sanskriet karuṇa) is een emotionele reactie als gevolg van een verlies, in het bijzonder het verlies van een naaste.
Rouw is in de eerste plaats emotioneel – wie een dierbare heeft verloren, is niet in de stemming om plezier te maken. Normaal gesproken zal de intensiteit van de reactie in de loop van de tijd afnemen, maar de rouw kan zo heftig zijn, dat de levenslust verloren gaat.
In de tweede plaats is rouw verbonden aan etiquette: het is niet fatsoenlijk plezier te hebben. In dat geval zijn er bepaalde gebruiken die plaatselijk verschillend zijn. Ook dit neemt in de loop der tijd af, zo kan het regel zijn dat bij verlies van echtgenote, ouders en kinderen een half jaar zware rouw geldt, een half jaar halve rouw en een half jaar lichte rouw.
De rouw wordt getoond door middel van – veelal zwarte – kleding. Soms beperkt men zich tot een rouwband om de linkerbovenarm. Er worden geen juwelen of ridderorden gedragen.
Tijdens zware rouw bezoekt men geen feestelijke bijeenkomsten.
Rouwrituelen
Rondom het verlies van naasten kennen vele, zo niet alle culturen rituelen en tradities. Deels zijn die ingebed in religieuze gebruiken, maar ook in toenemend ontkerkelijkte samenlevingen zoals Nederland en België zijn zulke rituelen herkenbaar. Het is gebruikelijk anderen op de hoogte te brengen van een overlijden met een rouwkaart of een advertentie in de krant. Rondom de uitvaart wordt gewoonlijk een bijeenkomst door de naasten aangeboden aan anderen, die de overledene gekend hebben.
In het jodendom wordt na de begrafenis de sjivve gehouden, een zevendaagse periode van rouw, waarbij de familie veel bezoek krijgt.
In de Nederlandse tradities rondom klederdracht is aan de kleding van met name een weduwe te zien of zij in de rouw is.
Tegenwoordig gebeurt het nog zelden dat mensen door het dragen van zwarte kleding of een rouwband blijk geven van hun verlies.
Voorbeelden uit andere tijden en culturen
De Romeinen lieten tijdens de rouw hun baard staan. In India is dit nog steeds het geval. Dit wordt samen met het hoofdhaar na dertien dagen bij de laatste riten voor de overledene afgeschoren.
De officiële rouw bij moslims duurt drie dagen, alhoewel sommigen vanuit culturele overwegingen 40 dagen aanhouden, en gaat niet gepaard met excessief gedrag. Na deze drie dagen wordt iemand geacht zijn of haar leven weer te herpakken.
De Joden scheurden hun kleren en strooiden as op het hoofd.
Zwart
In de westerse wereld wordt rouw geassocieerd met de kleur zwart, in India is dat wit. In de Chinese cultuur worden, behalve zwart, ook wit, blauw en geel gebruikt. Het Nederlands koningshuis gebruikt de kleur wit.
Proces
Hoewel het rouwproces een individueel verloop heeft, kunnen fasen onderscheiden worden.
Volgens Elisabeth Kübler-Ross
De psychiater Elisabeth Kübler-Ross is bekend vanwege haar vroege werk rondom rouw en sterven, in het bijzonder ook vanuit het perspectief van de stervende. Zij onderscheidt de volgende fasen: ontkenning, boosheid, onderhandelen, depressie, aanvaarding. Haar latere werk heeft een esoterischer karakter.
Volgens William Worden
De Amerikaanse rouwdeskundige William Worden heeft in 1982 vier rouwtaken onderscheiden.
Taak 1 - Het aanvaarden van de realiteit van het verlies
De realiteit van het overlijden dringt geleidelijk door. Men ‘weet’ dat de dierbare is overleden, maar beseft het op een ander niveau nog niet. In de regel vraagt deze taak bij een niet-verwacht overlijden meer tijd. Besef van de onomkeerbaarheid is nodig om de pijn van het gemis te kunnen voelen. Een aspect van de aanvaarding is het innerlijk weten dat hereniging in dit leven niet meer mogelijk is.
Taak 2 - Het doorleven van de pijn en het verdriet
Volgens Worden is het noodzakelijk om de pijn te voelen en er niet voor weg te lopen. 'Het is onmogelijk om iemand te verliezen van wie je veel hebt gehouden en geen pijn te voelen.' Andere wetenschappers nuanceren dit: in sommige gevallen, bijvoorbeeld bij het overlijden van een ouder op zeer hoge leeftijd kan dit ook met weinig verdriet gepaard gaan. Er hoeft dan ook niet altijd sprake te zijn van veel verdriet of pijn.
Taak 3 - Het aanpassen aan een nieuw leven waarin de overledene niet meer aanwezig is
De rouwende moet zich instellen op alle veranderingen.
Taak 4 - De overledene emotioneel een plaats geven en het oppakken van de draad van het leven
De relatie met de overledene blijft bestaan, maar de overledene krijgt wel een andere plaats, wordt herinnering. De emotionele energie kan hierna geïnvesteerd worden in andere dingen of in een andere relatie.
Rouwreacties en gevoelens
Het takenmodel van William Worden zegt niets over de reacties en gevoelens die de rouwende ervaart. Rouw dringt door tot in alle gebieden van het leven. Het kan niet 'afgelegd' worden, niet voor even dus ook niet voor het werk.
Emotionele reacties en gevoelens De rouwende kan door heftige emoties overvallen worden op een wijze die hij niet van zichzelf kent. Het zelfbeeld en de relaties met anderen staan ter discussie. Naast verdriet en somberheid kunnen angst, agressie, schuld, verwarring voorkomen alsook positieve gevoelens zoals opluchting en dankbaarheid.
Lichamelijke reacties Spanningsklachten, veranderde eetlust en vermindering van het concentratievermogen komen veelvuldig voor net als lichamelijk vermoeidheid, lusteloosheid en slaapstoornissen.
Veranderde behoeften De behoefte aan intimiteit met anderen, al dan niet seksueel, kan veranderen.
Fotogalerij
Zie ook
Rouwverwerking
Rouwkleding
Huik (kleding)
Rouwvlag
Levend verlies | Zie ook
Rouwverwerking
Rouwkleding
Huik (kleding)
Rouwvlag
Levend verlies | 2 | ding, object, item |
3,136 | LegalService | 5534878 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Linklaters | Linklaters | Linklaters is een internationaal advocatenkantoor met hoofdkantoor in Londen. Het kantoor werd opgericht in 1838 en behoort tot de "Magic Circle" van topadvocatenkantoren in het Verenigd Koninkrijk.
Geschiedenis
Linklaters werd in 1838 in Londen opgericht als Dods & Linklater door Julius Dods en John Linklater. Op 4 mei 1920 fuseerde Linklaters met Paines Plythe & Huxtable. Voor het grootste deel van de 20e eeuw was Linklaters & Paines uitsluitend in het Verenigd Koninkrijk actief en gespecialiseerd in vennootschapsrecht. Vanaf 1998 werkte Linklaters & Paines samen met verschillende topadvocatenkantoren in Europa, waaronder De Brauw Blackstone Westbroek in Amsterdam, De Bandt, Van Hecke & Lagae in Brussel, Loesch & Wolter in Luxemburg, Lagerlöf & Leamn in Stockholm en Oppenhoff & Rädler in Duitsland. Begin 21e eeuw fuseerde Linklaters & Paines, dat sinds 1999 Linklaters heet, met deze vier laatste advocatenkantoren uit Brussel, Luxemburg, Stockholm en Duitsland. Sindsdien opende Linklaters wereldwijd nieuwe kantoren.
Bekende advocaten
Bekende (voormalige) advocaten van Linklaters of voorgaande advocatenkantoren van Linklaters zijn:
Alexia Bertrand
Jean-Pierre Blumberg
Jean-Pierre De Bandt
Yasmine Kherbache
Dominic Raab
Chris Sunt
Walter Van Gerven
Britt Weyts
Externe link
Website van Linklaters
Brits advocatenkantoor
Britse multinational
Economie in Londen | Linklaters is een internationaal advocatenkantoor met hoofdkantoor in Londen. Het kantoor werd opgericht in 1838 en behoort tot de "Magic Circle" van topadvocatenkantoren in het Verenigd Koninkrijk. | 1 | juridische diensten, advocatenkantoor, rechtsbijstand |
1,048 | Series | 1358795 | https://nl.wikipedia.org/wiki/London%20Tipton | London Tipton | London Leah Tipton is het vrouwelijke hoofdpersonage in de Disneyseries The Suite Life of Zack & Cody en zijn spin-off The Suite Life on Deck. Het personage wordt vertolkt door Brenda Song, die de rol kreeg zonder auditie te hoeven doen. Het personage wordt gepresenteerd als een rijk, bevoorrecht meisje. Ze is de dochter van Wilfred Tipton, de eigenaar van de Tipton Hotelketen en de S.S. Tipton. Haar naam was oorspronkelijk een parodie op de real-life hotelerfgename Paris Hilton. Het personage heette "Paris" in een vroeg script.
Televisieserie-achtergrond
London is geboren in de vroege jaren '90, haar vader heet Wilfred Tipton en ze heeft een moeder van wie de naam niet is genoemd. Haar moeder komt uit Thailand en haar vader komt uit Groot-Brittannië. Hij is een succesvolle zakenman die de eigenaar is van de Tipton hotelketen. Haar vader bezit ook andere grote bedrijven, inclusief verschillende platenmaatschappijen.
London heeft altijd designkleding gedragen en heeft er veel interesse in. Ze heeft een zware kindertijd gehad omdat haar vader vaak weg was en hij met veel vrouwen is getrouwd. In de laatste aflevering van ‘’The Suite Life of Zack & Cody’’ wordt gezegd dat haar vader veertien keer is getrouwd.
Haar vader heeft geen van Londons toneelstukken (zoals “Itsy Bitsy Spider”) bijgewoond in haar kindertijd, zo vertelt London aan Maddie in ‘’Lip Synchin' in the Rain.’’ Toen ze ouder werd, begon ze de leegte die haar vaders absentie veroorzaakte op te vullen met winkelen, vindt Maddie uit in de aflevering ‘’Kisses & Basketball’’. London was ongelukkig in haar kindertijd, omdat haar vader er nooit was als ze hem nodig had. In de aflevering ‘’Poor Little Rich Girl’’, als de Tipton-familie al hun geld kwijt raakt; en in de aflevering ‘’The Prince & The Plunger’’, als London een vader-dochter-bal heeft.
Toen ze 15 jaar was ontmoette ze Maddie Fitzpatrick, die uiteindelijk haar beste vriendin werd. Later ging London ook naar Maddie’s Katholieke Privaatschool, Onze Lieve Vrouwe van de Eeuwige Rouw. Later in de serie wordt London geschorst om dat ze de lessen niet bijwoonde, dus ze moet naar Cheevers High School, de school van Zack en Cody. In The Suite Life on Deck moet ze van haar vader naar de Seven Seas High School, een hogeschool op het S.S. Tipton, omdat ze op een schip niet kan ontsnappen (behalve per helikopter of onderzeeër, maar meneer Moseby en miss Tutweiler houden die ontsnappingsroutes goed in de gaten).
Biografie
The Suite Life of Zack & Cody
London is een parodie op Paris Hilton. Hoewel haar vader nooit in zijn geheel wordt gezien (meestal niet meer dan een arm, omdat hij constant wordt omringd door lijfwachten), wordt hij vaak genoemd. London is niet al te slim maar leeft een rijk leven als erfgename van Tipton Industries. Ze is een verwende, rijke zelfdunkende tiener met een eigen suite in het Tipton hotel in Boston, compleet met meerdere verdiepingen vol kledingkasten (elk met een slaafse pratende spiegel), en een keuken die bijna een hele verdieping in beslag neemt. Haar beste vriendin is Maddie Fitzpatrick, wie London vaak omkoopt met geld en andere waardevolle dingen. Ze is ook goede vrienden met Zack en Cody. Hoewel London vaak wordt gezien als een oppervlakkige snob die minder rijke personen disrespecteert, maakt ze uitzonderingen voor mensen waar ze echt om geeft, zo wordt onthuld tijdens de twee series. Ze is dol op mode en zegt dat ze designkleding draagt sinds ze een baby was, en dat ze meestal niet twee keer dezelfde outfit draagt. Ze heeft een dwergkeeshond, Ivana Tipton die ze koninklijk behandelt. Omdat London geen babysitter meer heeft, of een volwassene die voor haar zorgt, vraagt ze vaak hulp en begeleiding aan Tipton-werknemers. Ze haat haar stiefmoeders en praat met meneer Moseby, Maddie en soms Carey over haar problemen. Als ze blij is, heeft London de gewoonte om herhaald in haar handen te klappen en op en neer te springen terwijl ze haar motto, ‘’Jippie mij!’’ (Engels: ‘’Yay me!’’) roept.
London heeft op verschillende privaatscholen gezeten, maar besteedt weinig tijd en aandacht aan haar huiswerk. Ze ging naar dezelfde school als Maddie (Onze Lieve Vrouwe van de Eeuwige Rouw) in de aflevering ‘’Forever Plaid’’, omdat ze te weinig aandacht gaf op haar oude school. In de aflevering First Day of High School moet London naar de school van Zack en Cody, omdat ze van alle scholen is gestuurd waar ze op heeft gezeten. Londons slechtste vakken op school zijn waarschijnlijk talen, want ze houdt niet van lezen en het wordt vaak benadrukt dat ze moeite heeft met het alfabet. Zoals eerder gezegd is London niet intelligent. Ze begrijpt veel dingen niet en wordt vaak geplaagd door Maddie en Nia. London gelooft in mythologische dingen; Maddie en Esteban hebben haar een keer allerlei domme dingen laten doen door haar horoscoop te veranderen. Het is ook onthuld in de aflevering ‘’Super Twins’’ dat ze moet nadenken voordat ze de kleinste alledaagse acties kan uitvoeren, zoals lopen en ademen. Dit kan echter ook Zacks droom zijn.
Omdat ze zo’n luie levensstijl heeft, heeft London ook moeite met alles waar ze hard voor moet werken, wat haar vader haar soms dwingt te doen. Dat is meestal vanwege haar hoge gelduitgave. Londons slechte vermogendheid wordt vaak veroorzaakt door haar gebrek aan inspanning en begrip, maar het is voor haar makkelijk om haar eigen weg door het leven te vinden. Soms zet ze echter haar ego aan de kant en laat zien dat ze meer kan dan men van haar denkt, wat laat zien dat ze soms slim en/of niet egoïstisch kan zijn. Haar domheid lijkt echter toe te nemen gedurende seizoen 3.
London heeft haar eigen webshow sinds de aflevering ‘’Tiptonline’’. De originele producent van "Yay Me, Starring London Tipton" was Cody Martin. Nadat Cody stopte, vanwege domme dingen die London hem liet doen voor de camera, werd Londons vriendin Chelsea Brimmer de producent, maar Chelsea ging al weg na één uitzending omdat ze een verschrikkelijke producent was en de fans haar bevolen om Cody terug te halen. London realiseerde zich toen hoe hard ze Cody nodig had en bood haar excuses live aan. Toen Cody de uitzending zag ging hij naar Londons suite in het midden van de uitzending en zei dat hij terug wilde komen. Maar wanneer Cody onbeschikbaar was, vulde Maddie de plaats van producent op en werd al snel de vaste producent. London gaat door met haar webshow op de S.S. Tipton, met Woody Fink als haar producent.
Ze ziet haar ouders niet vaak, maar ze praat wel vaak met hen via de telefoon. London zegt dat Moseby meer voorkomt in het Tipton-familiealbum dan meneer Tipton of een van zijn ex-vrouwen. Haar ouders kunnen elkaar niet uitstaan, blijkt als meneer Moseby hen niet in andere kamers indeelde toen ze in het hotel verbleven maar in andere vleugels van het hotel.
Hoewel ze niet Joods is, viert London Chanoeka. In ‘’Big Hair & Baseball’’ staat ze met Carey te kijken als de New York Yankees inchecken in het Tipton, zegt ze over hen, “’’Ze zijn nog leuker dan het hockeyteam dat pappie me gaf met Chanoeka’’”. In ‘’Rock Star in the House’’, sluipt London Jesse McCartney's kamer in met Maddie en Zack. London neemt een foto van haarzelf met Jesse, met wie ze zegt te willen trouwen, als hij slaapt en zegt: “‘’I think this is going to be our Christmas/Hanukkah card’’” in de Engelse versie (in de Nederlandse zegt ze: “‘’Dit wordt ons gezamenlijk kerstkaartje’’”). Als Maddie zegt, omdat London niet Joods is, dat ze Chanoeka niet kan vieren, antwoordt ze: "’’En acht dagen met cadeaus missen? Niet deze Shiksa.’’"
London houdt van fitnessen en in verschillende afleveringen wordt benadrukt dat ze heel sterk is. London houdt van maïs met boter en is allergisch voor kreeft. Echter, in ‘’Poor Little Rich Girl’’ gaan Maddie en zij naar een restaurant voor "Kreeft in dilleboter". London is ook tonendoof (ze kan het verschil tussen muzikale noten slecht horen), maar houdt ervan om te zingen. Het is onthuld in ‘’Super Twins’’ en in The Suite Life on Deck dat ze kan worden gehypnotiseerd.
The Suite Life on Deck
London komt aan op de S.S. Tipton, denkend dat ze op vakantie is, tot meneer Moseby haar vertelt dat het is om naar de Seven Seas High School (of zoals London het noemt: "stomme zeeschool") te gaan, zodat ze niet makkelijk meer kan spijbelen. London ziet dit meer als straf dan als een mogelijkheid. Als ze erachter komt dat ze haar kamer moet delen, koopt ze haar kamergenoot, Padma, om met juwelen in The Suite Life Sets Sail, zodat ze haar eigen hut krijgt. Aan het eind van de aflevering wordt onthuld dat Bailey Pickett een meisje is in plaats van een jongen, dus London moet toch haar kamer delen met haar, omdat er geen andere meisjesplaatsen meer vrij waren. Dit veroorzaakt dat London van de S.S. Tipton via helikopter naar Parrot Island (Papegaaieneiland) vlucht. Daarvoor maakt het schip in de daaropvolgende aflevering een speciale reis naar het eiland om haar te redden, omdat ze op is gesloten voor het feit dat Tipton Industries alle bomen op het eiland heeft gekapt, wat de papegaaien naar een zeehondeneiland liet emigreren. Later schrijft ze een cheque van 10 miljoen dollar om de bomen terug te planten en gaat terug op de S.S. Tipton.
Op de school wordt London behandeld als een normale studente. Om haar schooltijd door te komen, heeft London vaak geprobeerd de lerares om te kopen. Ze besteedt echter wel meer aandacht aan haar schoolwerk, en zegt zelfs in de aflevering ‘’Sea Monster Mash’’ dat ze van een gevoel van voldaanheid houdt. London is ook een beetje slimmer dan in The Suite Life of Zack and Cody. Ondanks haar vele ontsnappingspogingen van de S.S. Tipton zodat ze haar normale leven kan hervatten, heeft London manieren gevonden om het leven op het schip te kunnen doorkomen. Omdat Londons kledingkast maar een gelimiteerde hoeveelheid ruimte heeft, wordt gezegd dat ze een kledingzeppelin en een schoenenonderzeeër heeft die het schip volgen, maar ze blijft toch doorzoeken naar meer kastruimte.
London ontwikkelt al snel een soort-van-vriendschap met Bailey. In Broke N' Yo-Yo maakt ze een soort balkon bovenin haar kamer en laat Bailey daarop slapen. Bailey verdedigt zich daartegen door een aanval van fictionele “Sea Snarks” in scène te zetten maar voelt zich al snel beschaamd en ze besluiten de kamer eerlijk te delen. London wordt later herenigd met Ivana, die per helikopter wordt gebracht in The Kidney of the Sea en Cody organiseert een intelligentiecompetitie tussen Londons hond en Bailey's huisvarken, Porkers, maar uiteindelijk spelen Ivana en Porkers gelijk. London pest Bailey regelmatig. London zegt echter wel dat Bailey een goede vriendin is en Bailey wil haar vergeven.
Hoewel London vaak zegt dat ze geen “dingen voor mensen doen”, probeert ze toch regelmatig aardige dingen te doen, maar meestal met ongelukkige resultaten. In ‘’Mom and Dad on Deck’’, hoopte ze voor meneer Moseby het perfecte verjaardagscadeau te vinden, maar het liep uit in dat London hem (tot de irritatie van Moseby) overal ging volgen om uit te vinden wat hij leuk vond. Ze probeerde hem zelfs te verzorgen toen hij uit was gegleden op het Sky Deck, maar het liep uit op dat hij zich te bekeken voelde. In dezelfde aflevering wordt onthuld dat het haar een halfuur kost om één pagina van zelfs de simpelste boeken te lezen (ze las “The Poky Little Princess” voor aan Moseby). In de aflevering "Smarticle Particles" uit seizoen 2 misleidt Bailey London door haar zogenaamd "slim parfum" te geven, en London reageert erop zoals gepland, ze denkt namelijk dat ze er echt slim van wordt. Maar London komt er later achter dat het parfum nep is en is verdrietig omdat haar “smarticles” niet echt waren. Bailey probeert haar dan op te vrolijken met “slimme lipstick”, die London blij gebruikt. Dit bewijst dat London slim is, maar dat ze het zelf niet weet. In Lost at Sea doet London alsof ze gek is geworden en alsof ze denkt dat ze op een eilandresort is zodat ze geen werk hoeft te doen. Als ze allemaal van het eiland wegkomen in een ballon gemaakt van haar kleren en terugvliegen naar de S.S. Tipton, onthult ze dat ze deed alsof, zodat Cody en Bailey inzien dat London slimmer is dan ze lijkt en zelf zegt.
Familie
Yolanda (ongezien) is een van Londons voormalige stiefzussen. In Poor Little Rich Girl belde London haar op voor een slaapplaats, vanwege Londons armoede. Yolanda weigerde, omdat London haar nooit had geholpen.
Khun Yai (gespeeld door Elizabeth Sung) is Londons oma en mevrouw Tiptons moeder uit Thailand. London bezoekt haar in de On Deck aflevering Family Thais, waar London verrast wordt door het feit dat haar oma niet alleen niet rijk is, maar een arme rijstboerin. London probeert een band met haar op te bouwen door haar een makeover en haar hut te herinrichten met dure meubels en apparaten. Khun Yai is echter niet blij met de veranderingen en dit verwart London. Na gepraat te hebben met Bailey leert London haar oma’s levensstijl te accepteren en de twee krijgen een hechte band met elkaar, anders dan London heeft met de rest van haar familie. Khun Yai heeft een huisolifant (de naam van die olifant is Thais voor schoonmaakster) die ze goed kan begrijpen. De olifant is te vergelijken met Ivana.
Rome Tipton (gespeeld door George Takei) is Londons achter-achter-achter-achter-achterkleinkind, die London ontmoet in de aflevering ‘’Starship Tipton’’ als zij en de rest in de toekomst reizen. Hij is de erfgenaam van Tipton Industries, hij woont op het “Starship Tipton” en, ondanks dat hij een volwassene is, gaat nog steeds naar school op het schip omdat hij “een paar” jaar is blijven zitten. Aan het einde van de aflevering loopt hij echter door een deur het schip af en belandt hij in de ruimte.
Vader
Wilfred Tipton (stem: Bob Joles) is de eigenaar van het Tipton en de vader van London. Zijn gezicht is niet-zichtbaar gemaakt (maar af en toe zijn zijn handen zichtbaar). Hij is omringd door bodyguards en meestal is hij niet zichtbaar. In ‘’Not so Suite 16’’ waren zijn lichaam en benen zichtbaar, maar zijn hoofd was verborgen in een enorm cadeau. Het is niet duidelijk hoe hij eigenaar van het Tipton is geworden, omdat London vaak zegt dat haar vader het hotel heeft gekocht. Maar in een paar afleveringen wordt gezegd dat Tiptons voorouders het hotel al bezaten. In de aflevering ‘’Rock Star in the House’’ blijkt dat Wilfred heel streng is wat betreft Londons gedrag tegenover beroemdheden. Hij wil haar niet in hun buurt hebben (hij wil liever geen herhaling van het “Orlando Bloom-incident”). Wilfred heeft ook belang voor Londons opgroeien en welzijn, en ondersteunt vaak beter-werk-programma’s. Hij hoopt haar ook de waarde van geld te leren; hij dreigt vaak met onterven. Tipton heeft de gewoonte met veel jongere vrouwen te trouwen zonder dat London ervan weet, de meeste blijven niet lang “mevrouw Tipton”. De garantie van de huwelijksgeschenken die meneer Moseby geeft loopt meestal langer dan het huwelijk. En volgens London gaan haar panty's langer mee dan haar vaders vrouwen.
Moeders
Mevrouw Tipton (ongezien) Londons moeder en meneer Tiptons eerste ex-vrouw. Volgens London blijft ze nooit ergens lang en lijkt zo van de aarde te zijn verdwenen. Volgens meneer Moseby heeft mevrouw Tipton heel sterke armen.
Stiefmoeder 1 (ongezien) Meneer Tiptons tweede ex-vrouw.
Stiefmoeder 2 (ongezien) Meneer Tiptons derde ex-vrouw.
Stiefmoeder 3 (ongezien) Meneer Tiptons vierde ex-vrouw. Ze was meneer Tiptons assistent en het kortst getrouwd met meneer Tipton. Ze beledigde London door haar “dat kind” te noemen (London verwijst naar haar met "die vrouw").
Stiefmoeder 4 (ongezien) Meneer Tiptons vijfde ex-vrouw.
Brandi Tipton (stiefmoeder 5) (gespeeld door T Lopez) Brandi was Londons vijfde stiefmoeder en Wilfreds zesde vrouw gezien in What the Hey. Ze was meneer Tiptons assistent. Ze komt London bezoeken, maar ze kunnen niet erg goed met elkaar overweg. Brandi lijkt van alle ex-vrouwen het meest om London te geven.
Stiefmoeder 6 (ongezien) Meneer Tiptons zevende ex-vrouw.
Stiefmoeder 7 (ongezien) Meneer Tiptons achtste ex-vrouw. Ze was meneer Tiptons assistent.
Stiefmoeder 8 (ongezien) Meneer Tiptons negende ex-vrouw.
Stiefmoeder 9 (ongezien) Meneer Tiptons tiende ex-vrouw.
Stiefmoeder 10 (ongezien) Meneer Tiptons elfde ex-vrouw.
Stiefmoeder 11 (ongezien) Meneer Tiptons twaalfde ex-vrouw. London verwijst naar haar met "Mammie #12".
Stiefmoeder 12 (ongezien) Meneer Tiptons dertiende ex-vrouw. London verwijst naar haar met "Mammie #13"
Karina Tipton (stiefmoeder 13) Meneer Tiptons veertiende ex-vrouw. Ze verscheen in de aflevering Ala-ka-scram! van The Suite Life on Deck als Armando de magiërs assistent. London is verliefd op Armando, dus ze is jaloers op Karina en zegt haar vader dat hij haar "uit de weg moet ruimen", maar in plaats daarvan trouwt hij met haar.
Stiefmoeder 14 (ongezien) Meneer Tiptons vijftiende vrouw. Ze werd voor het eerst genoemd in de aflevering Frozen, waarin London een sms'je krijgt op haar mobiele telefoon dat ze een nieuwe stiefmoeder heeft.
Romantische relaties
Brandon (Tahj Mowry) - Een van Londons eerste vriendjes die verschijnt in ‘’Scary Movie’’. Brandon is hierna niet meer genoemd of gezien.
Lance Fishman (Aaron Musicant) - Een watergeobsedeerde badmeester in het Tipton. Hij is Maddies en Londons ex-vriendje.
Kyle (Daniel Booko) - Gezien in ‘’Maddie Checks In’’. Hij is de vriend van Jason. Ze komen ook uit rijke families.
Joe (John E. Jimmo) - Gezien in Volley Dad. London had verkering met hem tot ze hem met Maddie zag zoenen.
Todd St. Mark (Ben Ziff) - Gezien in ‘’Cookin’ with Romeo & Juliet’’ De erfgenaam van het concurrerende St. Mark Hotel aan de overkant. Ze hebben een soort Romeo en Julia-relatie, want ze mogen niet met elkaar omgaan van hun vaders. Meneer Moseby en Ilsa Schickelgrubermeiger-Von Helsing der Keppelugerhofer moeten daarop toezien.
Trevor (Zac Efron) - Een jongen die verkering had met London in ‘’Odd Couples’’. Hij dacht dat London even slim was als hij, maar Maddie zei tegen London wat ze moest zeggen via een zendertje in Londons oor. Als hij erachter komt zoent hij uiteindelijk Maddie.
Dirk and Kirk (Jake Abel en Scott Halberstadt) - Een twee-eiïge tweeling die verschijnt in "Twins at the Tipton".
Vriendschappen
Maddie Fitzpatrick (Ashley Tisdale) is Londons beste vriendin en ze hangen altijd uit met elkaar. London maakt haar altijd belachelijk door opmerkingen over haar kleren en haar haar te maken.
Bailey Pickett (Debby Ryan) is Londons beste vriendin in The Suite Life on Deck. In het begin vindt London haar niet aardig, maar ze worden snel vriendinnen.
Zack en Cody Martin (Dylan en Cole Sprouse) zijn goede vrienden van London. Cody is de producent van haar webshow en helpt haar vaak met moeilijk huiswerk. London raakt vaak verwikkeld in Zacks activiteiten.
Marion Moseby (Phill Lewis) is bijna een derde ouder voor London. Hij leerde London lopen in de lobby van het Tipton hotel en probeerde haar het alfabet te leren en probeerde haar te leren autorijden.
Addison (Rachael Bell) is Bailey en Londons nieuwe vriendin in The Suite Life on Deck
Woody Fink (Mattew Timmons) is de nieuwe vriend van de “club” in The Suite Life on Deck.
Nia Moseby (Giovonnie Samuels) is Moseby's nichtje en Maddies tijdelijke vervangster in het Tipton gedurende seizoen 3.
Ivana is Londons dwergkeeshond. In de aflevering ‘’To Catch a Thief’’ wordt bekend dat ze London kan opbellen met haar mobiele telefoon.
Chelsea Brimmer (Brittany Curran) is een van Londons rijke vrienden. Ze is net zo onhandig als London. Ze is eerst gezien in Miniature Golf, en was producent van Londons webshow.
Tiffany (Alexa Nikolas) nog een van Londons rijke vrienden. Ze is niet slim, onhandig en diëtist. Eerst gezien in Miniature Golf.
Portia Tanenbaum (ongezien) is een soort-van-vriendin van London die vaak genoemd wordt. Ze heeft, net als London, een eigen webshow. Als London erachter komt dat Portia meer hits heeft op internet, begint ze haar eigen webshow, Yay Me! Starring London Tipton!.
Francesca Grubman (Georgina Rosso) is gezien in de aflevering Health and Fitness, is een van Londons rijke vrienden.
Lizzie Ashcroft (ongezien) - Lizzie is genoemd in één aflevering en is waarschijnlijk Londons vriendin.
Ivana
Ivana Priscilla Veronica Fitzpatrick-Tipton (stem ingesproken door Emma Stone) is Londons hond. Het is een kleine keeshond. Ze is "getrouwd" met Scamp, de hond van Maddie en heeft met hem 5 puppy's; Muppie (die van Maddie), Prince Percival Percimmon Du Lac (die van London), Maria Consuela Margarita Francesca DeCielo (die van Esteban) en nog twee puppy's waarvan de namen niet genoemd worden.
Het lijkt in sommige afleveringen alsof Ivana en London met elkaar kunnen communiceren, maar in de aflevering Crushed, waarin ze een date heeft met Lord Quorckeran (een andere "rijke" keeshond die London aan Ivana probeerde te koppelen), heeft London niet door dat Ivana haar date helemaal niet zit zitten. In deze aflevering blijkt ook dat Ivana weet dat London niet erg slim is; "Volgens jou is één plus één vier.". Ivana blijkt met een Frans accent te spreken. Ook draagt ze contactlenzen en haar lievelingseten is bieftartaar met truffels en kaviaar.
Externe link
London Tipton in de Internet Movie Database
Tipton | London Leah Tipton is het vrouwelijke hoofdpersonage in de Disneyseries The Suite Life of Zack & Cody en zijn spin-off The Suite Life on Deck. Het personage wordt vertolkt door Brenda Song, die de rol kreeg zonder auditie te hoeven doen. Het personage wordt gepresenteerd als een rijk, bevoorrecht meisje. Ze is de dochter van Wilfred Tipton, de eigenaar van de Tipton Hotelketen en de S.S. Tipton. Haar naam was oorspronkelijk een parodie op de real-life hotelerfgename Paris Hilton. Het personage heette "Paris" in een vroeg script. | 1 | serie, reeks, verzameling |
1,993 | ImageGallery | 76011 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Standerdmolen | Standerdmolen | |
|-
|
|-
|
|-
|
|-
|
|-
|
|}
De standerdmolen of standaardmolen, in West-Vlaanderen, Oost-Vlaanderen en in de provincie Antwerpen staakmolen genoemd en in Limburg kas(t)molen is een richtbare windmolen en het oudste houten type windmolen in de Lage Landen.
De naam is ontleend aan de standerd of staak, een rechtopstaande ongeveer 60–80 cm dikke stam met een zogeheten stormpen. De molenkast rust grotendeels op de bovenkant van de standerd of staak. Voor het afschuiven is er op de standerd een stormpen aangebracht. Een tweede steunpunt voor de kast om de standerd is de zetel halverwege de standerd. Het geheel steunt op 8 steekbanden (oksel/meesterbanden of standvinken), de 4 korte steekbanden houden het geheel omhoog, de 4 lange steekbanden stabiliseren de molen. de druk door het gewicht wordt hierbij afgeleid door de teerlingen of stiepen naar de grond. Het midden van de kast zit niet op de standerd, maar meer naar achteren ter compensatie van het gewicht van het wiekenkruis. Hierdoor is de molen afhankelijk van de hoeveelheid in de kast opgeslagen maalgoed min of meer in evenwicht
Uit de standerdmolen is de wipmolen ontstaan. Aan de vorm van het dak, de hoogte van de voet, de vorm van de trap, de lengte-breedteverhouding van de kast en het afdak boven het luiwerk kan men zien in welke streek de molen staat.
Ontstaan
Op basis van een archeologische vondst te Sint-Denijs-Westrem wordt het bestaan van de richtbare windmolen in het oude graafschap Vlaanderen gedateerd in het begin van de 11e eeuw.
Oudste vermeldingen van standerdmolens:
1001, Rekspoede (Frans-Vlaanderen), Kloostermolen
1040, Opzullik (Henegouwen)
1092, Petegem (Oost-Vlaanderen)
1114, Houtkerke (Frans-Vlaanderen), Hoflandmeulen
1127, Hondschote (Frans-Vlaanderen), Hondschootse molen
1140, Etikhove (Oost-Vlaanderen)
1154, Zingem (Oost-Vlaanderen)
1154, Zomergem (Oost-Vlaanderen)
Na zijn ontstaan in het graafschap Vlaanderen verspreidde de techniek zich eerst naar Normandië (eerste vermelding 1180) en zuidoost Engeland (eerste vermelding 1181), en daarna naar de rest van Europa en het Midden-Oosten. Tijdens het beleg van Akko (1189-1191) werd een windmolen gebouwd met onderdelen meegebracht door Filips van de Elzas, graaf van Vlaanderen. De oudst bekende windmolenvermelding in Duitsland dateert van 1222 te Keulen.
Nog bestaande standerdmolens
De standerdmolen komt nog voor in Noord-Frankrijk, België, Nederland, Engeland, Noord-Duitsland en Denemarken.
In België staan nog bijna 100 staakmolens. Kijk in het Belgisch molenbestand. In België wordt het molentype onder andere nog gevonden in Koksijde, bij de Onze-Lieve-Vrouw Ten Duinen, Zingem (en deelgemeente Huise), Herzele (en deelgemeente Sint-Antelinks, in Retie (De Heerser), in Werken (Kruisstraatmolen), en in Keerbergen (Heimolen)
In Nederland zijn er van dit type nog 48 molens bewaard gebleven, voornamelijk in Gelderland, Noord-Brabant, Limburg en Zeeland. De oudste nog aanwezige standerdmolens in Nederland zijn Windlust in Nistelrode uit 1532, Den Evert in Someren uit 1543, de Kallenbroeker Molen of Den Olden Florus in Terschuur (voor 1584) en de Doesburgermolen in Ede (na 1620).
In het Franse Dosches staat een dwarsgetuigde standerdmolen, de Moulin de Dosches.
In Duitsland heeft de rechtsdraaiende Bockwindmühle Oppenwehe in april 2011 weer dwarsgetuigde wieken gekregen ter vervanging van het oudhollandse gevlucht.
Werking
Het gevlucht wordt op de wind gekruid met behulp van de staart. Soms staat vermeld dat deze tevens dienstdoet als tegenwicht voor het wiekenkruis. In de praktijk zal dit in lichte mate wel het geval zijn, maar dit is geenszins de functie van de staart en daarvoor is de staart ook niet aan de molen bevestigd. In Engeland zijn er ook zelfkruiende standerdmolens, waarbij op de staart een windroos zit. Bij het oudere standerdmolentype lopen de trapbomen door tot aan de stijlen van de kast en wordt de trap naar boven toe steeds breder. Bij het jongere type lopen de trapbomen parallel en zitten aan weerszijden van de trap schoren, die aan het balkon vastzitten. Aan het eind van de staart zit de kruibank met het kruirad. De draaiende wieken worden gestopt met de vang (rem), die zowel van buiten als binnen in de molen bediend kan worden.
In de molenkast, die meestal uit twee verdiepingen (soms drie, zoals bij Wissinks Möl) bestaat, zitten de complete aandrijving en de maalstenen, vroeger één koppel en vanaf de 17e eeuw meestal twee koppels, een voormolen en achtermolen. De voormolen ligt boven de standerd en de achtermolen tussen het wiekenkruis en het bovenwiel. Er zijn enkele standerdmolens met drie maalkoppels en een koningsspil zoals de molen Tot Voordeel en Genoegen of naast een vangwiel en tandkrans met een tweede wiel (aswiel) op de bovenas, zoals de standerdmolen Moergestel. Er is zelfs een standerdmolen met vier maalkoppels, waarvan de elektrisch aangedreven maalstoel in de voet staat, de standerdmolen in Moergestel. Het achterste maalkoppel (achtermolen) ligt op een verhoging. De ruimte onder dit maalkoppel wordt de hel genoemd. Hierin zit het paard voor dit maalkoppel en van hieruit kan men op de burriebalken en bij de zetel komen voor het met reuzel, groene zeep met grafiet, of andere middelen smeren van de zetel en dat deel van de standerd waar de burriebalken met de kalven tegen aankomen. De kast draait om een zware spil of standerd (in Vlaanderen staak genoemd) die tot beneden doorloopt. De stormpen, die op de top van de standerd zit, behoedt de kast van afschuiven. Als het goed is, rust de kast met zijn gewicht op de standerd en slechts een klein beetje op de zetel (90%-10% of 80%-20%). Soms zit er om de stormpen een ijzeren muts met in de steenbalk een ijzeren bekleding, waardoor de kast van de molen lichter draait en beter gezekerd is tegen afschuiven. De standerd rust op acht steekbanden of standvinken (schuine balken), waarbij de buitensteekbanden tegen de zetel en de binnensteekbanden tegen de standerd vlak onder de zetel vastzitten en van onderen met een pengat- en zwaluwstaartverbindingen op de twee kruisplaten. De kruisplaten rusten op de zonneblokken die op de stenen teerlingen liggen. Er zijn twee hoge en twee lage teerlingen, die in de richting van de windstreken staan. De twee hoogteerlingen staan noord-zuid.
De molenstenen zitten in de maalkuip, waarbij de onderste steen (de ligger) vastzit en de bovenste (de loper) in hoogte verstelbaar is. Om het verstellen te vergemakkelijken is er later vaak een regulateur in gekomen, die met middelpuntvliedende kracht door middel van gewichten werkt.
Het kammenluiwerk wordt via het varkenswiel door het bovenwiel aangedreven. Hoewel een kammenluiwerk het meest gebruikelijke luiwerk op de standerdmolen is, kan een sleepluiwerk ook voorkomen zoals op De Maasmolen in Nederasselt en de Zeldenrust in Overasselt. Ook is er een gaffelwiel aanwezig voor het met de hand opluien.
De meeste standerdmolens zijn korenmolens, maar in Vlaanderen zijn er ook enkele zeldzame oliemolens. Aan de achterzijde is vaak een kapje te zien waaronder een door de wind aangedreven hijsas voor zakken graan en meel zit (het luiwerk, zie foto). Er zijn echter ook standerdmolens waarbij de kap verder doorloopt of waarbij de dakspits verder doorloopt (Den Evert), waardoor het luiwerk tegen de regen beschermd wordt.
Men spreekt van een gesloten, half gesloten of open standerdmolen, afhankelijk van het feit of de voet (onderbouw), het gedeelte onder de zetel, geheel gesloten, half gesloten dan wel open is. De molen op de foto's, behalve de bovenste foto, zijn van het gesloten type. In Limburg staan enkele voorbeelden van half gesloten standerdmolens. Het dak van de onderbouw wordt de paraplu genoemd. Hier spreekt men dan over een halfgesloten standerdmolen. Een voordeel van een gesloten standerdmolen is dat de balken beschermd worden tegen het weer en er meer ruimte is voor opslag. (Denk hierbij aan meelzakken en zeisen)
Door de beperkte ruimte in de houten kast had dit type molen maar een beperkte productiecapaciteit. Vanaf de 18e eeuw werden veel standerdmolens afgebroken en vervangen door grotere en vaak hoger gebouwde molens. Deze laatsten waren minder onderhoudsgevoelig en hadden ruimte voor meerdere koppels maalstenen en meer capaciteit voor opslag van graan en meel.
Doorgezakte kast
Bij het ouder worden van de standerdmolen gaat de kast doorzakken, waardoor er op zetel meer gewicht komt te rusten. Hierdoor gaat de molen zwaarder kruien. Om dit euvel op te lossen wordt de kast opgekrikt. Vroeger gebeurde dat door onder de hoekstijlen krikken te plaatsen. Vervolgens wordt er onder de steenbalk een balk gelegd, de brasem. Door de dikte van deze balk komen de lange burriebalken te hoog boven de zetel te liggen. Daarom worden er ook hier balken ondergelegd, de slekken, die echter zo veel dunner zijn dan de brasem dat er weer de ideale gewichtsverdeling tussen bovenkant standerd en zetel ontstaat namelijk 80% van het gewicht op de bovenkant standerd en 20% op de zetel. Zo hebben de Standerdmolen Moergestel en Tot Voordeel en Genoegen een brasem en twee slekken.
Zie ook
Dye Sprancke, jong type, met enkele foto's
Tot Voordeel en Genoegen, jong type met uitgebreide fotogalerij
Doesburgermolen, oud type met uitgebreide fotogalerij
Standerdmolen Ter Haar, oud type met uitgebreide fotogalerij
Den Olden Florus, oud type met uitgebreide fotogalerij
Standerdmolen Moergestel, jong type met uitgebreide fotogalerij
Sint Hubertusmolen, jong type met uitgebreide fotogalerij
Bockwindmühle Oppenwehe, rechtsdraaiende molen en dwarsgetuigd met uitgebreide fotogalerij
Externe links
Film over de Prins Bernhard standerdmolen - YouTube
Film over de Franse molen Moulin de Dosches - YouTube
Website van de Franse molen Moulin de Dosches | Zie ook
Dye Sprancke, jong type, met enkele foto's
Tot Voordeel en Genoegen, jong type met uitgebreide fotogalerij
Doesburgermolen, oud type met uitgebreide fotogalerij
Standerdmolen Ter Haar, oud type met uitgebreide fotogalerij
Den Olden Florus, oud type met uitgebreide fotogalerij
Standerdmolen Moergestel, jong type met uitgebreide fotogalerij
Sint Hubertusmolen, jong type met uitgebreide fotogalerij
Bockwindmühle Oppenwehe, rechtsdraaiende molen en dwarsgetuigd met uitgebreide fotogalerij | 7 | fotogalerij, afbeeldingsgalerij, mediagalerij |
12,432 | WarrantyScope | 94660 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Dekking | Dekking | Dekking kan betekenen:
Seksuele activiteit van dieren, vaak gebruikt bij het fokken, zie dekking (dieren)
Een term uit diverse balsporten, zie dekking (sport), zie ook mandekking, zonedekking
De afstand van de wapening tot de buitenkant van de constructie bij gewapend beton, zie dekking (beton)
De aard en hoeveelheid van de schade die door een verzekering vergoed wordt, zie dekking (verzekering)
kostendekking
Het bereik van een (GSM-)zendmast
De mate waarin verf de kleur van het onderliggende materiaal aan het zicht onttrekt; het tegendeel van transparantie
De gegarandeerde uitwisselbaarheid van een valuta tegen een goed (in het geval van de goudstandaard is een valuta gedekt door goud). | Dekking kan betekenen:
Seksuele activiteit van dieren, vaak gebruikt bij het fokken, zie dekking (dieren)
Een term uit diverse balsporten, zie dekking (sport), zie ook mandekking, zonedekking
De afstand van de wapening tot de buitenkant van de constructie bij gewapend beton, zie dekking (beton)
De aard en hoeveelheid van de schade die door een verzekering vergoed wordt, zie dekking (verzekering)
kostendekking
Het bereik van een (GSM-)zendmast
De mate waarin verf de kleur van het onderliggende materiaal aan het zicht onttrekt; het tegendeel van transparantie
De gegarandeerde uitwisselbaarheid van een valuta tegen een goed (in het geval van de goudstandaard is een valuta gedekt door goud). | 1 | servicegarantie, kostendekking, defectbescherming |
11,867 | AuthorizeAction | 1653863 | https://nl.wikipedia.org/wiki/C-TAP | C-TAP | C-TAP (Common Terminal Acquirer Protocol) is de specificatie die in de Benelux-landen gehanteerd wordt voor betaalautomaten. C-TAP is in Nederland de opvolger van de BeaNetspecificatie, die niet geschikt is voor het ondersteunen van EMV-transacties en de eisen die SEPA stelt (Single Euro Payments Area).
Betaalkaart en BeaNet
In de jaren 80 deed de betaalkaart zijn intrede in het Nederlandse toonbankbetalingsverkeer. Aanvankelijk ontwikkelden de banken en de Postbank ieder hun eigen standaard voor de betaalkaart. Het was echter wenselijk dat alle uitgegeven betaalkaarten door alle betaalautomaten in Nederland werden geaccepteerd. Onder leiding van de Nederlandsche Bank (DNB) zijn beide standaarden ondergebracht in het bedrijf BeaNet. BeaNet werd verantwoordelijk voor het verwerken van GIRO (Postbank) en BANK (overige banken) later zijn deze twee producten samengevoegd in het product PIN. Om dergelijke EFT/POS transacties op betaalautomaten te verwerken is de BeaNet-terminal (Dutch banks EFT/POS specifications) ontwikkeld. In 1994 is BeaNet samen met BankGiroCentrale en Eurocard Nederland gefuseerd in het bedrijf Interpay dat inmiddels Equens heet.
Eisen vanwege Single Euro Payments Area
In het kader van de invoering van de Single Euro Payments Area (SEPA) zijn afspraken gemaakt over de eisen voor betaalkaarten. Deze komen erop neer dat betaalkaarten vanaf 2011 in plaats van de magneetstrip de EMV-chip (gebruikt geïntegreerde schakeling) moeten gebruiken als datadrager. Tevens moet voor de autorisatie van transacties overal een pincode gebruikt worden. In Nederland was dit vanaf de introductie van de betaalkaart al het geval, maar in andere landen (zoals bijvoorbeeld het Verenigd Koninkrijk) werd gebruikgemaakt van een handtekening. Tevens bepaalde SEPA dat er sprake moest zijn van een open marktmodel, waarbij acceptanten van betaaltransacties zelf konden kiezen waar zij deze laten verwerken. BeaNet is niet in staat deze eisen te ondersteunen. In 2004 hebben Equens en de Nederlandse banken derhalve besloten tot de invoering van C-TAP.
C-TAP Authority
De C-TAP Authority is de non-profit stichting die verantwoordelijk is voor de C-TAP gerelateerde taken in Nederland. Zij houdt zich bezig met de evolutie van de specificaties in overleg met de gebruikers van C-TAP, het certificeren van terminals en het onderhouden van de basis set parameters die in iedere C-TAP terminal aanwezig moeten zijn om hem correct te laten functioneren (de zogenaamde Common Parameters). In het kader van de harmonisering van het Europese betalingsverkeer zal het beheer van C-TAP worden overgedragen aan Acquiris, een Europese organisatie.
Externe links
c-tap.nl
Hoofdbedrijfschap Detailhandel over C-TAP
Betalingssysteem | Eisen vanwege Single Euro Payments Area
In het kader van de invoering van de Single Euro Payments Area (SEPA) zijn afspraken gemaakt over de eisen voor betaalkaarten. Deze komen erop neer dat betaalkaarten vanaf 2011 in plaats van de magneetstrip de EMV-chip (gebruikt geïntegreerde schakeling) moeten gebruiken als datadrager. Tevens moet voor de autorisatie van transacties overal een pincode gebruikt worden. In Nederland was dit vanaf de introductie van de betaalkaart al het geval, maar in andere landen (zoals bijvoorbeeld het Verenigd Koninkrijk) werd gebruikgemaakt van een handtekening. Tevens bepaalde SEPA dat er sprake moest zijn van een open marktmodel, waarbij acceptanten van betaaltransacties zelf konden kiezen waar zij deze laten verwerken. BeaNet is niet in staat deze eisen te ondersteunen. In 2004 hebben Equens en de Nederlandse banken derhalve besloten tot de invoering van C-TAP. | 1 | toestemming, autorisatie, machtiging |
10,019 | Bakery | 628711 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Koninklijke%20Peijnenburg%20B.V. | Koninklijke Peijnenburg B.V. | Koninklijke Peijnenburg B.V. is een producent van ontbijtkoek onder de merknamen Peijnenburg en Wieger Ketellapper. Het bedrijf heeft vestigingen in Geldrop en Sintjohannesga. In 1983 kreeg de onderneming het predicaat Koninklijk.
Historie
De oorsprong van het bedrijf dateert van 1883, toen H.A. (Harry) Peijnenburg een brood-, koek- en beschuitbakkerij in Geldrop oprichtte. Het geleidelijk groeiende bedrijf werd in 1915 gesplitst, waarbij zoon Harry jr. het brood en banket overnam, en zoon Johan (mijnheer Han) zich specialiseerde in koek en banket in een nieuw bedrijfspand aan de Nieuwendijk. In 1917 werd hier naast de winkel een koekfabriek opgericht onder de naam De Bijenkorf. In 1919 kwam een fabrieksuitbreiding van 2500 m² gereed. In 1920 werkten er 22 mensen.
Het bedrijf dat anno 2021 nog steeds op de huidige locatie is gevestigd breidde zich sterk uit. Van 1937 tot 1946 was ook een suikerwerkfabriek aan het bedrijf verbonden
In 1952 werd het bedrijf - dan uitsluitend koekfabriek - omgezet in een Naamloze Vennootschap. In 1954 werd een nieuwe fabriek in gebruik genomen, nog steeds in het centrum van Geldrop. Rond 1980 werkten hier ruim 100 personen. Vanaf de jaren zeventig volgde expansie door overnames: in 1976 Van den Boer-de Slinger koekfabriek te Uden (plaats) die uitsluitend productielocatie werd (1980: 26 medewerkers). In 1981-82 had Douwe Egberts kortstondig een groot minderheidsbelang in de NV. In 1982 werd Klinkhamers Koekfabrieken B.V., te Uithuizen overgenomen. Dit bedrijf fabriceert gemberkoek en Groninger koek. Wieger Ketellappers Koekfabrieken te Sintjohannesga, dat Friese koek produceert, werd overgenomen in 1997. Er waren toen 145 personen in de hoofdvestiging werkzaam, bij Wieger 60.
In 2000 heeft de familie Peijnenburg alle aandelen aan Gilde Participaties B.V. en het management van Peijnenburg verkocht, waarmee het de facto ophield een familiebedrijf te zijn. De vestiging te UIthuizen werd eind 2003 gesloten. Sedert 2006 is het bedrijf eigendom van Lotus Bakeries te Lembeke.
Externe links
Website van het bedrijf
Nederlands voedingsmiddelenfabrikant
Geldrop-Mierlo
Nederlands merk | Historie
De oorsprong van het bedrijf dateert van 1883, toen H.A. (Harry) Peijnenburg een brood-, koek- en beschuitbakkerij in Geldrop oprichtte. Het geleidelijk groeiende bedrijf werd in 1915 gesplitst, waarbij zoon Harry jr. het brood en banket overnam, en zoon Johan (mijnheer Han) zich specialiseerde in koek en banket in een nieuw bedrijfspand aan de Nieuwendijk. In 1917 werd hier naast de winkel een koekfabriek opgericht onder de naam De Bijenkorf. In 1919 kwam een fabrieksuitbreiding van 2500 m² gereed. In 1920 werkten er 22 mensen.
Het bedrijf dat anno 2021 nog steeds op de huidige locatie is gevestigd breidde zich sterk uit. Van 1937 tot 1946 was ook een suikerwerkfabriek aan het bedrijf verbonden | 1 | bakkerij, broodwinkel, patisserie |
11,402 | EducationEvent | 5465876 | https://nl.wikipedia.org/wiki/World%20caf%C3%A9 | World café | Een world café of wereldcafé is een gestructureerd gespreksproces voor kennisdeling waarbij groepen mensen een onderwerp bespreken aan verschillende kleine tafels zoals die in een café. Er kan een zekere mate van formaliteit worden gehandhaafd om ervoor te zorgen dat iedereen de kans krijgt om te spreken. Hoewel in het begin vooraf gedefinieerde vragen zijn afgesproken, worden uitkomsten of oplossingen niet van tevoren besloten. De veronderstelling is dat collectieve discussie de opvattingen van mensen kan veranderen en collectieve actie kan aanmoedigen. Evenementen moeten minimaal twaalf deelnemers hebben, maar er is geen bovengrens. In Israël werd in 2011 bijvoorbeeld een evenement genaamd 1000 Tables op één dag georganiseerd in verschillende steden als onderdeel van een reeks protesten voor sociale rechtvaardigheid die rond die tijd werden gehouden, en ongeveer duizend mensen namen eraan deel.
Kenniscafé
Een kenniscafé, zoals ontwikkeld door David Gurteen, heeft geen tafels en geen thema's of vragen voor elk van de kleine groepsdiscussies. De bespreking wordt niet geleid door een facilitator en er wordt geen samenvatting vastgelegd voor latere feedback aan de groep - het doel is om de tijd die aan het gesprek wordt besteed te maximaliseren, zodat de tijd die wordt besteed aan het presenteren door één persoon wordt geminimaliseerd.
Aangepast wereldcafé
Modified world café of aangepast wereldcafé is een variant ontwikkeld in 2019 en opgebouwd in twee rondes met dezelfde lengte en evenveel tafels. Elke groep krijgt een doel om aan te werken en elke ronde wordt afgesloten met een plenaire presentatie. Na de tussen presentatie wordt aan alle leden van elke groep behalve één (de "gastheer" of "host" genoemd) gevraagd om hun plaats naar een nieuwe tafel te verplaatsen en een nieuwe discussieronde te starten die wordt afgesloten met een laatste plenaire presentatie.
Toepassing in Japanse coschap en postdoctoraal (residentie) klinisch onderwijs toonde een relevante toename van het waargenomen nut en de instemming met betrekking tot het product van de discussiegroepen.
Zie ook
Art of Hosting
Dialoog
Participatie
Unconference
Verder lezen
Externe links
World Café
De World Café Community- website (via abonnement)
Knowledge Café
Kennismanagement
Referenties | Een world café of wereldcafé is een gestructureerd gespreksproces voor kennisdeling waarbij groepen mensen een onderwerp bespreken aan verschillende kleine tafels zoals die in een café. Er kan een zekere mate van formaliteit worden gehandhaafd om ervoor te zorgen dat iedereen de kans krijgt om te spreken. Hoewel in het begin vooraf gedefinieerde vragen zijn afgesproken, worden uitkomsten of oplossingen niet van tevoren besloten. De veronderstelling is dat collectieve discussie de opvattingen van mensen kan veranderen en collectieve actie kan aanmoedigen. Evenementen moeten minimaal twaalf deelnemers hebben, maar er is geen bovengrens. In Israël werd in 2011 bijvoorbeeld een evenement genaamd 1000 Tables op één dag georganiseerd in verschillende steden als onderdeel van een reeks protesten voor sociale rechtvaardigheid die rond die tijd werden gehouden, en ongeveer duizend mensen namen eraan deel. | 1 | educatiebijeenkomst, leerervaring, kennisdeling |
10,477 | Service | 5286474 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Sint-Hyacinthuskapel | Sint-Hyacinthuskapel | De Sint-Hyacinthuskapel is een voormalige rooms-katholieke kapel in Tiel in de Nederlandse provincie Gelderland. Hij is genoemd naar de heilige Hyacinthus van Polen.
Geschiedenis
De kapel ligt aan de Dominicushof 18a te Tiel en achter de Sint-Dominicuskerk. Het gebied waar de kapel staat, heet het St. Walburgkwartier of Dominicuskwartier. De kapel werd in 1929 gebouwd als onderdeel van het rooms-katholieke Andreasziekenhuis en het Sint-Hyacinthusklooster, waar de zusters dominicanessen woonden. Hij werd in 1929 ingewijd door pastoor Orie en toegewijd aan het Heilig Hart van Jezus. Het klooster werd nog tot 2001 door enkele zusters bewoond.
Zowel het Andreasziekenhuis als het Sint-Hyacinthusklooster zijn opgeheven. De Stichting Christelijke Woningcorporatie (SCW) is eigenaar van het complex en wil de kapel behouden als cultureel erfgoed voor Tiel en haar inwoners. Na de restauratie in 2009 is de kapel aan de eredienst onttrokken. De ruimte kan worden gehuurd voor passende maatschappelijke en sociaal-culturele activiteiten, zoals trouwceremonies, recepties, voorstellingen, exposities, oefenruimte voor koren en dergelijke.
De naam
Hyacinthus van Polen was een van de eerste dominicanen. In 1594 is hij heilig verklaard. Hij is de patroonheilige van Polen.
Tiel was lang een dominicanenstatie.
Interieur
Kruiswegstaties
Langs de wanden bevinden zich beeldjes van de kruisweg, zogenaamde kruiswegstaties.
Gebrandschilderde ramen
De twee gebrandschilderde ramen zijn in 1940 gemaakt door de Tielse kunstenaar Johan Ponsioen. Op de twee raampjes is de boodschap van de engel Gabriël aan de Heilige Maagd Maria afgebeeld.
Het altaarhek
Het altaarhek toont vier symbolen uit het christelijke geloof, het Agnus Dei (Lam Gods), de vermenigvuldiging van de broden, de pelikaan die haar jongen voedt met eigen bloed (offerdood Christus) en de Heilige Geest als nooit opdrogende bron.
Tabernakel
Op het altaar bevindt zich een gesloten tabernakel met afbeeldingen van Sint Mattheus (engel), Sint Joannes (adelaar), Sint Lucas (rund) en Sint Marcos (leeuw). Het tabernakel is niet meer in gebruik.
Beelden
Er bevindt zich ook een drietal beelden, van Jezus, Maria en Jozef.
Glas-in-loodraam
Ter ere van het 90-jarig bestaan van de SCW in 2009 is er een glas-in-loodraam geplaatst.
Reproductie
Boven het altaar hangt een reproductie van een schilderij van Peter Paul Rubens, De ontvoering van Europa.
Galerij
Externe links
Folder Stichting Christelijke Woningcorporatie
Hyacinthus
Hyacinthus | Zowel het Andreasziekenhuis als het Sint-Hyacinthusklooster zijn opgeheven. De Stichting Christelijke Woningcorporatie (SCW) is eigenaar van het complex en wil de kapel behouden als cultureel erfgoed voor Tiel en haar inwoners. Na de restauratie in 2009 is de kapel aan de eredienst onttrokken. De ruimte kan worden gehuurd voor passende maatschappelijke en sociaal-culturele activiteiten, zoals trouwceremonies, recepties, voorstellingen, exposities, oefenruimte voor koren en dergelijke. | 1 | dienst, service, dienstverlening |
5,520 | Report | 3976971 | https://nl.wikipedia.org/wiki/April%202014 | April 2014 |
Dit artikel geeft een chronologisch overzicht van de belangrijkste gebeurtenissen per dag van de maand april in het jaar 2014.
Gebeurtenissen
1 april
Meerdere bedrijven halen 1 aprilgrappen uit, waaronder KPN die een telefooncel in Dordrecht zou plaatsen omdat plaatselijk niet meer naar mobiele telefoons gebeld zou kunnen worden en Google dat een Pokémonapp uitbrengt.
De Wet lesbisch ouderschap treedt in werking. Daardoor kunnen beide personen in een lesbische relatie juridisch ouder worden door middel van een relatief eenvoudige erkenning in plaats van via een langdurige en kostbare adoptieprocedure.
Twee Nederlandse vrouwen, de 22-jarige Lisanne Froon en de 21-jarige Kris Kremers, raken vermist terwijl ze een wandeling maken in Boquete, Panama. Later worden delen van hun lichamen teruggevonden. (Lees verder)
4 april
De tabaksfabrikant Philip Morris maakt bekend dat het de sigarettenfabriek in het Nederlandse Bergen op Zoom in oktober wil sluiten. Meer dan 1200 werknemers zullen hun baan verliezen.
5 april
In Afghanistan wordt de eerste ronde van de presidentsverkiezingen georganiseerd om een opvolger te kiezen voor Hamid Karzai. Grote incidenten blijven uit, maar volgens het Afghaanse ministerie van Buitenlandse Zaken zouden toch bijna 200 mensen, vooral talibanleden, omgekomen zijn op de verkiezingsdag.
Bij etnisch geweld, uitgevoerd door de Fulbe-stam, in de Nigeriaanse deelstaat Zamfara worden minsten 79 mensen omgebracht. Een aanslag van de extremistische groepering Boko Haram maakt nog eens zeventien slachtoffers.
6 april
Bij de presidentsverkiezingen in Costa Rica gaat de overwinning naar Luis Guillermo Solís, die de enige kandidaat was na de terugtrekking van zijn tegenstander Johnny Araya.
De Hongaarse parlementsverkiezingen zijn een overwinning voor de rechtse Fidesz-partij van premier Viktor Orbán.
In het oosten van Oekraïne, onder andere in de steden Donetsk, Loehansk en Charkov, protesteren pro-Russische betogers tegen de Oekraïense interim-regering.
De Zwitser Fabian Cancellara wint voor de derde keer de Ronde van Vlaanderen door de sprint te winnen van Greg Van Avermaet en Sep Vanmarcke. Ellen van Dijk wint bij de vrouwen.
7 april
De Heartbleedbug, een programmeringsfout in het beveiligingssysteem OpenSSL, wordt per toeval ontdekt. Door de fout, die al twee jaar bestaat, is het mogelijk dat hackers wachtwoorden en andere beveiligingssleutels bemachtigen.
8 april
Microsoft stopt met de ondersteuning van Windows XP, waardoor voor computers met dit besturingssysteem grote beveiligingsrisico's ontstaan. Zowel de Nederlandse als de Britse overheid sluit met Microsoft een miljoenendeal om de ondersteuning voor haar computers te verlengen.
De Wereldgezondheidsorganisatie meldt dat de ebola-epidemie in West-Afrika een van de ergste uitbraken ooit is van het virus. Er zijn al 101 mensen in Guinee aan de ziekte gestorven en tien in buurland Liberia.
9 april
Bij acht aanslagen met bomauto's in de Iraakse hoofdstad Bagdad vallen minstens elf doden.
10 april
Bij een verkeersongeval tussen een vrachtwagen van FedEx en een schoolbus in de Amerikaanse staat Californië vallen negen dodelijke slachtoffers: de twee chauffeurs en zeven scholieren.
Meer dan twintig mensen komen om bij een reeks aanslagen en schietpartijen in Irak, onder andere in de hoofdstad Bagdad en in Baquba.
De VN-Veiligheidsraad stemt unaniem in met het inzetten van 12.000 blauwhelmen in de Centraal-Afrikaanse Republiek om er de rust en de stabiliteit terug te brengen. De missie zal op 15 september onder de naam MINUSCA van start gaan.
11 april
Nicaragua wordt opgeschrikt door een aardbeving met een kracht van 6,1 op de schaal van Richter. Meerdere huizen raken beschadigd. Er vallen 23 gewonden, maar geen doden.
Het bisdom Roermond erkent dat bisschop Joannes Gijsen zich heeft schuldig gemaakt aan seksueel misbruik van minderjarigen.
12 april
Op 100 km ten zuidoosten van de Salomonseilanden doet zich een aardbeving met een kracht van 7,6 op de schaal van Richter voor. Er wordt een tsunamiwaarschuwing afgekondigd voor een groot gebied in de Grote Oceaan.
13 april
Door een stadsbrand in de Chileense stad Valparaíso vallen er minstens twaalf doden en worden meer dan 2.000 huizen verwoest. Vanwege de bijzondere architectuur staat de oude stad op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.
Wielrenner Niki Terpstra wint de 112e editie van Parijs-Roubaix. Op zes kilometer van de finish ontsnapte Terpstra uit een kopgroep van 11 man en soleerde naar de finish. Hij is de zesde Nederlander die de koers wint.
De Keniase langeafstandsloper Eliud Kipchoge is met 2:05.00 de snelste in de 34e editie van de marathon van Rotterdam. Bij de vrouwen zegeviert de Ethiopische Abebech Afework in een tijd van 2:27.50.
14 april
Minstens 71 mensen worden gedood en meer dan 120 mensen raken gewond bij een bomaanslag in een busstation in de Nigeriaanse hoofdstad Abuja.
15 april
Er vindt een totale maansverduistering plaats. De maansverduistering is enkel zichtbaar vanuit Australië, Nieuw-Zeeland, Noord- en Zuid-Amerika.
16 april
Voor de zuidwestkust van Zuid-Korea kapseist en zinkt een veerboot met ongeveer 470 opvarenden, hoofdzakelijk scholieren die een schoolreis maken. Er zijn enkele tientallen doden en ruim tweehonderd vermisten.
17 april
Wetenschappers van NASA hebben met behulp van de ruimtetelescoop Kepler een Aarde-achtige planeet ontdekt. De planeet Kepler-186f draait rond de verre dwergster Kepler-186 en is rotsachtig, net als de Aarde.
18 april
De Algerijnse president Abdelaziz Bouteflika wordt met meer dan 80% van de stemmen voor een vierde ambtstermijn herkozen tot president.
De Nederlandse Hoge Raad verbiedt pedofielenvereniging Martijn.
Op de Mount Everest komen dertien gidsen die bezig zijn een route uit te zetten, door een lawine om het leven. Drie sherpa's worden nog vermist.
Er doet zich een aardbeving voor met een kracht van 7,5 op de schaal van Richter in de Mexicaanse staat Guerrero. Ruim 100 gebouwen worden vernield, maar er vallen geen slachtoffers.
Bij een bomaanslag nabij een politiepost in de Egyptische hoofdstad Caïro komt een politieman om het leven. De aanslag wordt opgeëist door een relatief nieuwe groepering, genaamd Ajnad Misr.
19 april
Twee Egyptische politieagenten worden gedood bij een aanval op de weg tussen Caïro en Suez.
20 april
Voetbalclub PEC Zwolle wint voor het eerst in haar clubhistorie de KNVB beker. In De Kuip wordt AFC Ajax met 5-1 verslagen.
Het paasbestand in Oekraïne wordt verstoord door een schietincident in de Oost-Oekraïense stad Slovjansk waarbij minstens drie mensen omkomen. Rusland beschuldigt de rechts-radicale groepering Rechtse Sector, maar deze beschuldigt Rusland van enscenering van het incident.
De Belgische boksster Delfine Persoon verslaat de Argentijnse Erika Farias en wint de WBC-wereldtitel bij de lichtgewichten. Persoon heeft zo alle wereldtitels in haar bezit.
Ruim 350 hectare van de Hoge Veluwe gaan door een natuurbrand in vlammen op.
De Belgische wielrenner Philippe Gilbert wint voor de derde maal in zijn carrière de Amstel Gold Race.
Bij een frontale botsing tussen een bus en een vrachtwagen in het zuiden van Pakistan komen minstens 42 mensen om het leven.
21 april
In Jemen doden verschillende aanvallen tegen Al Qaida met Amerikaanse drones 55 mensen.
Bij verschillende aanslagen in Irak, onder andere tegen controleposten van de veiligheidstroepen, vallen 23 doden.
Bij een gasexplosie in een Chinese kolenmijn in de provincie Yunnan komen minstens dertien mensen om het leven.
23 april
De Palestijnse politieke partijen Hamas en Fatah besluiten zich weer met elkaar te verzoenen en af te steven op een gezamenlijke regering en verkiezingen. Israël trekt zich hierop terug uit de vredesbesprekingen met Fatah, omdat het Hamas als een terroristische organisatie beschouwt.
25 april
In het oosten van Oekraïne worden dertien Duitse en Tsjechische militaire waarnemers van de OVSE gevangengenomen door pro-Russische milities.
Wetenschappers kondigen de ontdekking aan van de Kryptodrakon progenitor, waarvan in China een fossiel van 163 miljoen jaar oud is gevonden. Het is het oudste voorbeeld van de geavanceerde vliegende reptielen, de Pterodactyloidea.
Kim Polling kroont zich opnieuw tot Europees kampioen in de klasse tot 70 kilogram. De 23-jarige judoka uit Nederland is in de finale in Montpellier te sterk voor Laura Vargas-Koch. De Duitse ligt al na 9 seconden op haar rug: ippon.
26 april
Er komt een tweede ronde voor de Afghaanse presidentsverkiezingen. Volgens voorlopige resultaten haalt Abdullah Abdullah, de ex-minister van Buitenlandse Zaken, bijna 45 %. Zijn grootste rivaal is Ashraf Ghani, voormalig economist bij de Wereldbank, die 31,5 % behaalt.
Na 31 jaar van speculatie wordt door een opgraving in Alamogordo het bestaan van het Atari-computerspelkerkhof bevestigd.
Eerste viering Koningsdag in Nederland.
27 april
Paus Johannes Paulus II en paus Johannes XXIII worden tijdens een plechtigheid op het Sint-Pietersplein door paus Franciscus heilig verklaard.
De Australische wielrenner Simon Gerrans wint de honderdste editie van de wielerklassieker Luik-Bastenaken-Luik. Kanshebber Daniel Martin komt in de laatste bocht ten val.
28 april
Het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) brengt het rapport Geloven binnen en buiten verband uit waaruit een voor Nederland verder afnemend aantal gelovige jongeren tegenover een toenemende rechtzinnigheid bij gelovige jongeren blijkt.
Tornado's laten een spoor van vernieling achter in de Verenigde Staten. De wervelwinden verpulveren huizen en decimeren wijken, met 35 doden tot gevolg.
Gennadi Kernes, de burgemeester van Charkov, raakt zwaar gewond bij een aanslag.
29 april
In de Syrische hoofdstad Damascus worden verschillende aanslagen met mortiergranaten en vatenbommen gepleegd, waarbij minstens veertien scholieren omkomen. In Homs vallen minstens 45 doden door een autobom en een raketaanslag.
30 april
Gerry Adams, partijleider van Sinn Féin, wordt in Noord-Ierland gearresteerd op verdenking van moord.
Bij een bomaanslag aan het station van de Chinese stad Ürümqi, hoofdstad van de autonome regio Sinkiang, vallen minstens drie doden en 79 gewonden.
Bij de instorting van een illegale goudmijn in het Colombiaanse departement Cauca vallen minstens tien doden.
Overleden
April
04 | 28 april
Het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) brengt het rapport Geloven binnen en buiten verband uit waaruit een voor Nederland verder afnemend aantal gelovige jongeren tegenover een toenemende rechtzinnigheid bij gelovige jongeren blijkt.
Tornado's laten een spoor van vernieling achter in de Verenigde Staten. De wervelwinden verpulveren huizen en decimeren wijken, met 35 doden tot gevolg.
Gennadi Kernes, de burgemeester van Charkov, raakt zwaar gewond bij een aanslag. | 1 | rapport, overheidsrapport, onderzoeksrapport |
1,260 | CivicStructure | 1353761 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Stadhuis%20van%20Kortrijk | Stadhuis van Kortrijk | Het Stadhuis van Kortrijk op de Grote Markt dateert van de eerste helft van de 16de eeuw en was hersteld in 1846. De bouwstijl is een voorbeeld van de gotisch-renaissance overgangsstijl. De 14 beeldnissen in de gevel zijn gevuld met de beelden van de graven van Vlaanderen.
Twee fraaie en uitbundig gesneden schoorstenen in het stadhuis verdienen speciale aandacht. Die in de raadszaal boven dateert uit 1527 en geeft een allegorische voorstelling van de deugden en de ondeugden. De andere, driekwart eeuw later, bevat een heraldische voorstelling van de adellijke families van de stad.
Geschiedenis
Reeds in de 14de eeuw bezat Kortrijk een stadhuis (scepenhuus), dat echter door de Fransen, na hun overwinning in de Slag bij Westrozebeke, in 1382 volledig werd afgebrand. Tijdens een recente renovatie werden bovendien nog oudere resten van een bakstenen gebouw uit de 13de eeuw teruggevonden. In 1393 verwoestte een brand het heropgebouwde stadhuis. Van het hooggotische gebouw uit 1420 zijn alleen de spitsbogen in de hal beneden en op de verdieping overgebleven.
Het huidige stadhuis, waarvan de kern zeker teruggaat tot 1418, werd omstreeks 1520 in een gotisch-renaissance overgangsstijl opgetrokken en aanzienlijk vergroot. De voorgevel was verguld en met polychromie versierd (zoals nu nog het stadhuis van Brussel). De beelden van de profeten in de nissen werden in 1526 vervangen door die van de voornaamste Graven van Vlaanderen. Het stuk voorgevel dat in 1616 werd bijgevoegd bleef in dezelfde stijl.
Van het einde van de 17de eeuw en gedurende de hele 18de eeuw onderging de gevel allerlei veranderingen en zelfs verminkingen. Zo stond de Kortrijkse schandpaal tegen de gevel van het stadhuis.
In 1807, tijdens de Franse Revolutie, werden de beelden van de graven en baldakijnen uitgebroken en de gehele gevel werd in overeenkomst met de woelige tijdgeest volledig effen afgewerkt.
Omstreeks 1850 werd de gevel op een niet al te gelukkige wijze hersteld. Reeds tijdens de uitvoering van de werken werd de degelijkheid en de kunstwaarde van deze restauratie betwist. De beelden van de twaalf Vlaamse graven werden in 1872 teruggezet in de nissen. De schepenzaal werd in 1875 gerestaureerd en door koning Leopold II en koningin Maria-Hendrika ingewijd. In 1934 kwam de historische raadzaal aan de beurt.
In 1938 werden de eerste plannen opgemaakt voor een restauratie in de stijl van de 16de eeuw. De restauratiewerken werden uiteindelijk onder leiding van Luc Viérin uitgevoerd eind jaren 1950 en duurden van 1958 tot 1961. Op zondag 8 juli 1962 kwamen koning Boudewijn I en koningin Fabiola het gerestaureerde stadhuis inwijden.
Ondanks de erkertorentjes, de hogels en kruisbloemen boven de vensters, de beeldnissen met de hoge baldakijnen en het dakruitertje, heeft het geheel een horizontalistische uitstraling.
Interieur
Binnen in het stadhuis van Kortrijk bevinden zich de schepenzaal en de raadzaal met 16de-eeuwse gebeeldhouwde schouwen. Men vindt er glasramen, muurschilderingen
en merkwaardige topografische kaarten.
Historische schepenzaal, de Vierschaar
In deze zaal spraken de schepenen recht tot in 1787. Tegenwoordig dient ze als trouwzaal en voor plechtige ontvangsten.
In het interieur van de Schepenzaal is de houten zoldering opvallend: de balkzolen zijn versierd met polychrome, allegorische voorstellingen van Vrouwe Justitia. In deze zaal staat een opvallende laatgotische schoorsteen uit 1527, versierd met het wapen van Gent, Brugge, Ieperen wapen van het Brugse Vrije, . Er zijn ook muurschilderingen (van Godfried Guffens en Jan Swerts) uit 1875 met historische taferelen en glasramen met de wapens van Kortrijk, de drie Kortrijkse Rederijkerskamers, de vier bijzonderste eden van Kortrijk en de Kortrijkse 13de-eeuwse ambachten en neringen (vooral textiel).
Historische Raadzaal
De Raadzaal op de eerste verdieping heeft een zandstenen schoorsteenmantel (van 1527) met allegorische figuren (gerechtigheid (links) en vrede (rechts)) en centraal een beeld van keizer Karel. Dit stenen kantwerk is zeker een van de mooiste pronkstukken van het Kortrijkse stadhuis. De schoorsteen rust op twee eenvoudige gotische staanders, het geheel is uitgewerkt in zandsteen, behalve de bovenkant, waarvan de nissen en beelden uit hout zijn vervaardigd.
Ook in het interieur van deze Raadzaal is de houten zoldering opvallend: de balkzolen zijn er versierd met polychrome, allegorische voorstellingen, verwijzend naar teksten uit de Bijbel en de klassieke literatuur aangaande vrouwenlisten.
Externe link
stadhuis Kortrijk
Literatuur
, Kortrijk nodigt u uit; Courtrai vous invite; Courtray invites you, Delabie, Kortrijk, 1986, 43pp.
Onroerend erfgoed in Kortrijk
Beschermd monument in Vlaanderen
Kortrijk
Renaissancebouwwerk in België
Architectuur in België uit de 16e eeuw
Gotische architectuur in België | Het huidige stadhuis, waarvan de kern zeker teruggaat tot 1418, werd omstreeks 1520 in een gotisch-renaissance overgangsstijl opgetrokken en aanzienlijk vergroot. De voorgevel was verguld en met polychromie versierd (zoals nu nog het stadhuis van Brussel). De beelden van de profeten in de nissen werden in 1526 vervangen door die van de voornaamste Graven van Vlaanderen. Het stuk voorgevel dat in 1616 werd bijgevoegd bleef in dezelfde stijl.
Van het einde van de 17de eeuw en gedurende de hele 18de eeuw onderging de gevel allerlei veranderingen en zelfs verminkingen. Zo stond de Kortrijkse schandpaal tegen de gevel van het stadhuis. | 3 | stadhuis, concertzaal, openbare structuur |
667 | BuyAction | 1860721 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Gate%20terminal | Gate terminal | De Gate terminal is de eerste Nederlandse LNG-importterminal. Met de bouw is in 2008 gestart en het aanlandstation is op 23 september 2011 door koningin Beatrix in gebruik genomen. De terminal had toen een doorzetcapaciteit van 12 miljard m³ gas per jaar. Er zijn drie opslagtanks elk met een inhoud van ongeveer 180.000 m³ en twee aanlegsteigers. Een vierde LNG-tank wordt naar verwacht in 2026 operationeel. Dan wordt de totale hervergassingscapaciteit 20 miljard m³ gas per jaar.
De terminal ligt in Rotterdam op de Maasvlakte aan weerszijden van de Maasvlakte Olie Terminal, dicht bij de Noordzee. De steigers liggen in de nieuw gegraven Nijlhaven aan de kant van de Nieuwe Waterweg, de opslagtanks bevinden zich aan de andere kant van de MOT aan de Yangtzehaven.
Aanleiding
In Europa zal de vraag naar gas belangrijk toenemen terwijl de gasvelden uitgeput raken. Door de aardbevingen is de gasproductie uit het Groningenveld bijna tot nul gereduceerd waardoor Nederland een importeur van aardgas is geworden. Veel gas wordt al geïmporteerd via pijpleidingen uit landen als Rusland en Noorwegen. Om de kwetsbaarheid van de gasimporten via pijlijnen te verminderen is LNG een belangrijk alternatief. Landen in het Midden-Oosten en Noord Afrika zijn belangrijke, maar zeker niet de enige, producenten van vloeibaar aardgas.
Activiteiten
De Gate terminal had bij de opening een doorzetcapaciteit van 12 miljard m³ gas per jaar. Investeringen zijn reeds in gang gezet om vanaf 2024 zo'n 16 miljard m³ aardgas te kunnen doorzetten en studies worden gedaan om capaciteit vanaf 2026 verder uit te breiden tot 20 miljard m³ per jaar. Er zijn drie opslagtanks elk met een inhoud van ongeveer 180.000 m³ en twee aanlegsteigers. Een vierde opslagtank is noodzakelijk om de gewenste doorzet vanaf 2026 te kunnen bereiken.
In 2018 werden 104 schepen door klanten van Gate Terminal gelost en geladen (2015: 49 schepen). Er werd gas omgezet in 2,5 miljard m³ aardgas voor transport via pijplijnen en meer dan 2800 vrachtwagens werden geladen voor bestemmingen in Europa. In 2022 legden 176 grote tankers aan en de doorzet was 14,4 miljard m³, dit is een verdubbeling ten opzichte van 2021. Er werden in 2022 zo'n 8600 vrachtwagens en containers geladen.
Terminal voor grootschalige LNG import
N.V. Nederlandse Gasunie en Koninklijke Vopak N.V. zijn de oprichters van Gate terminal. Gate is een afkorting van Gas Access To Europe, een LNG-importterminal. LNG – Liquefied Natural Gas - is aardgas dat wordt afgekoeld tot circa −160 °C waardoor het vloeibaar wordt. In vloeibare vorm neemt gas 600 keer minder volume in dan gasvormig aardgas waardoor het gemakkelijker in speciale schepen over grote afstanden is te transporteren. De huidige generatie LNG-schepen kunnen 120.000 tot 154.000 m³ vloeibaar gas vervoeren, maar er zijn concrete plannen voor schepen met een capaciteit tot 250.000 m³.
Bij de steigers van de Gate terminal kunnen de grootste LNG-tankers afmeren. Het vloeibare gas wordt van daar overgepompt en opgeslagen in drie opslagtanks met een capaciteit van 180.000 m³ elk, waardoor een totaal van 540.000 m³ wordt bereikt. Ten slotte kan op de terminal de LNG weer in gasvorm worden omgezet. In totaal kon jaarlijks 12 miljard m³ via het bestaande gastransportnet naar de uiteindelijke gebruiker worden getransporteerd. Deze capaciteit is voldoende om alle 7 miljoen huishoudens in Nederland jaarlijks van aardgas te voorzien. De LNG-terminal heeft rond de € 800 miljoen gekost. In de toekomst kan de capaciteit van de terminal nog met 4 miljard m³ gas worden uitgebreid als de vraag daartoe aanleiding geeft.
Met vier grote Europese energiebedrijven, Dong Energy, EconGas OMV, Essent (sinds september 2009 overgenomen door RWE) en ten slotte E.ON Ruhrgas zijn meerjarige afspraken gemaakt waarmee de gehele capaciteit is gecontracteerd. Deze vier bedrijven hebben elk ook een belang van 5% in Gate terminal verworven. Op 1 juli 2010 had Gasunie haar 40% belang in Gate terminal verhoogd tot 42,5%.
Medio maart 2010 sloot Dong Energy een contract met het Spaanse nutsbedrijf Iberdrola. Iberdrola zal jaarlijkse 1 miljard m³ aardgas in de vorm van LNG leveren tussen 2011-2021. Het LNG is voornamelijk afkomstig uit Nigeria, Noorwegen en Algerije en zal worden afgeleverd bij de Gate terminal. Dit is het eerste openbare contract met de Rotterdamse terminal als loshaven. Het Nederlandse energiebedrijf Eneco heeft in 2010 eveneens een meerjarencontract gesloten voor de jaarlijkse doorzet van 1 miljard m³ aardgas.
Op 13 juni 2011 is de eerste tanker met LNG aangemeerd om te lossen. De 'British Trader' van oliemaatschappij BP heeft 130.000 m³ vloeibaar gas gelost. Op 23 september 2011 heeft Koningin Beatrix de terminal officieel geopend.
In oktober 2013 maakte E.ON bekend 10 miljard m³ te gaan kopen van Qatargas in Qatar. De leveringen beginnen in 2014 en het contract heeft een looptijd van vijf jaar. Het LNG werd gelost bij de Gate terminal.
Begin 2014 werd bekend dat medio 2013 Dong Energy haar belang van 5% verkocht heeft aan Gasunie en VOPAK, wel blijft Dong Energy klant bij Gate.
In oktober 2021 maakte het bedrijf een uitbreiding van de capaciteit bekend met 1,0 miljard m³ per jaar. Inclusief een kleiner project komt in 2024 de totale capaciteit van de terminal op 13,5 miljard m³ per jaar. Uniper wil de LNG activiteiten uitbreiden waarvoor de vergroting van de capaciteit noodzakelijk is. Uniper is de grootste klant van Gate terminal en heeft een langetermijncontract met een capaciteit van 4 miljard m³.
In augustus 2023 werd besloten een vierde LNG-tank bij Gate terminal te bouwen die naar verwachting in de tweede helft 2026 operationeel zal zijn. De opslagtank krijgt een capaciteit van 180.000 m³ en jaarlijks kan 4 miljard m³ aardgas extra worden hergast. De totale investering bedraagt ongeveer € 350 miljoen.
LNG Breakbulk terminal
In het najaar van 2011 heeft Gate terminal een vergunning aangevraagd om LNG-schepen te mogen herladen. Grote en kleinere LNG-schepen kunnen dan bij de terminal met LNG worden geladen voor andere bestemmingen. Deze krijgt een overslagcapaciteit van 1,3 miljoen ton LNG per jaar. De werkzaamheden om faciliteiten te realiseren voor de overslag en doorvoer van LNG in kleinere schepen zijn gestart. Om kleinere steigers te realiseren en laadplekken voor LNG-tankwagens te bouwen is een gebied ten westen van de huidige locatie aangevraagd.
Gate terminal wil een actieve rol spelen om LNG in Nederland beschikbaar te maken als brandstof voor de scheepvaart. Er zal een soort tankstation komen tussen terminals Gate en Euromax (containers) die ook andere nog te bouwen LNG-stations elders in het land van vloeibaar gas kan voorzien. Met de investering is circa 40 miljoen euro gemoeid en zal volgens de plannen eind 2014 gereed zijn. Het gebruik van LNG in plaats van stookolie zal de uitstoot van broeikasgassen, zwavel en fijnstof aanzienlijk reduceren. Het doel is om in 2015 ten minste 50 binnenvaart- en hetzelfde aantal zeeschepen en nog eens 500 vrachtwagens LNG als brandstof te laten gebruiken. Begin 2013 kwam de binnenvaarttanker 'Greenstream' in de vaart. Deze tanker vaart als eerste volledig lng-elektrisch waardoor de uitstoot van kooldioxide (CO2) en stikstofoxiden (NOx) met respectievelijk meer dan 25% en 80% gereduceerd. Bovendien komt er geen zwaveloxide (SO2) en fijnstof vrij.
In augustus 2016 werd de nieuwe laadplaats in gebruik genomen. Hier kunnen kleinere vaartuigen terecht om LNG te laden en vervolgens vervoeren deze het vloeibare gas naar plekken waar de grote gastankers niet kunnen komen, in kleinere zee- of rivierhavens. Er kunnen ook schepen LNG tanken die de brandstof zelf gebruiken. Ladingen van 1000 m³ tot 20.000 m³ kunnen hier worden ingenomen met een maximale laadsnelheid van 1000 m³ per uur. De nieuwe plaats kan per jaar zo'n 280 scheepsbezoeken aan.
Andere LNG-terminalprojecten in Nederland
Eemshaven
Gasunie en Vopak onderzoeken ook de haalbaarheid van een nieuwe LNG-terminal in de Groningse Eemshaven. Beide bedrijven hebben elk een belang van 25% in het project. Essent, sinds 30 september 2009 in handen van het Duitse energiebedrijf RWE, is de derde partner met een belang van 50%. Op de terminal komt een aanlegsteiger voor LNG-schepen en twee opslagtanks van elk 180.000 m³ vloeibaar gas. De terminal krijgt een doorzet capaciteit van 10 tot 12 miljard m³ aardgas per jaar. Er is ruimte voor een derde opslagtank als de vraag daartoe aanleiding geeft. Het bouwbesluit zal eind 2011 worden genomen waardoor de terminal in de loop van 2015 operationeel zijn. Op 1 september 2010 maakten de initiatiefnemers Essent, Vopak en Gasunie bekend de geplande terminal voor vloeibaar aardgas niet te bouwen. Het haalbaarheidsonderzoek toonde aan dat de investering in een grootschalige opslag- en doorvoerterminal economisch niet haalbaar is.
In juli 2015 besloten Gasunie en Groningen Seaports de plannen weer te reanimeren en gaan de mogelijkheden onderzoeken om in Eemshaven een LNG terminal aan te leggen. Door aardbevingen in Groningen wordt de productie van aardgas hier beperkt en een extra LNG-faciliteit vergroot de importmogelijkheden van aardgas.
Rotterdam
Het Britse bedrijf 4Gas heeft in maart 2010 de plannen voor een tweede LNG-terminal op de Rotterdamse Maasvlakte afgeblazen. 4Gas wilde een terminal bouwen met een doorzetcapaciteit van ten minste 9 miljard m³ per jaar. De klanten en belangrijkste afnemers van het gas waren niet bereid langjarige contracten van 20 jaar, die gebruikelijk zijn, aan te gaan volgens de woordvoerder van het bedrijf.
Noten
Bouwwerk in het Rotterdams havengebied
Aardgas | In oktober 2013 maakte E.ON bekend 10 miljard m³ te gaan kopen van Qatargas in Qatar. De leveringen beginnen in 2014 en het contract heeft een looptijd van vijf jaar. Het LNG werd gelost bij de Gate terminal. | 1 | kopen, aankoop, handel |
2,757 | SellAction | 224692 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Clive%20Sinclair | Clive Sinclair | Clive Sinclair (Richmond upon Thames, 30 juli 1940 – Londen, 16 september 2021) was een Engelse uitvinder en ondernemer die op verschillende gebieden actief is geweest.
Carrière
In 1972 verkocht hij de eerste pocketcalculator, in 1976 het eerste digitale horloge en in 1977 de eerste pocket-televisie. In 1979 werd Sinclair een computerpionier met het uitbrengen van de eerste betaalbare homecomputer voor de consument: de MK14-computerkit. Door het grote succes van deze computer ontdekte Clive Sinclair dat er een groot marktpotentieel zat in het verkopen van computers. Hij introduceerde hierna in 1980 de Sinclair ZX80, die zowel als bouwpakket als kant-en-klaar op de markt werd gebracht. Deze homecomputer werd in 1981 opgevolgd door de ZX81, in 1982 de ZX Spectrum en in 1984 de QL, Quantum Leap microcomputer met een compleet officepakket van Psion.
In 1981 richtte hij Sinclair Research Ltd op, een Engelse microcomputer-, elektronica- en vervoermiddelenfabrikant (als opvolger van Sinclair Radionics Ltd, die werd uitgekocht door de Britse staat).
In 1983 verkreeg hij een Knighthood waardoor hij de titel sir mag voeren.
In 1985 betrad hij nieuwe wegen met de verkoop van de Sinclair C5, een elektrisch voortbewogen driewielfiets. Dat bleek een dure grap, maar geen commercieel succes. Dat was zo'n misser dat hij genoodzaakt was de computerdivisie af te stoten aan Amstrad. Anno 2010 heeft hij een nieuwe variant daarop ontwikkeld, de Sinclair X-1.
In 1988 keerde Sir Clive terug op de computermarkt onder het merk Cambridge Computer met de portable computer Z88. Die computer leek wel iets op de Spectrum, ook met rubbertoetsen maar dan wel met een ingebouwd lcd-display.
In februari 1992 verkocht hij Zike, een nieuwe elektrische fiets, gevolgd door de Zeta, een elektrische hulpmotor voor fietsen. In juni 1997 ontwikkelde Sir Clive de Sinclair X1 Button Radio.
In 2006 lanceerde Sinclair Research de A-bike, de kleinste opvouwbare fiets ter wereld.
Sir Clive was van 1980 tot 1997 voorzitter van Mensa. In 2009 vertoonde de BBC een docudrama op televisie getiteld Micro Men over de concurrentiestrijd tussen Sinclair en Acorn in de jaren 80.
Sinclair overleed na een lang ziekbed op 16 september 2021 op 81-jarige leeftijd.
Bedrijf
Sinclair Research Ltd, een Engelse microcomputer-, elektronica- en vervoermiddelenfabrikant, opgericht door Sir Clive Sinclair
Vervoermiddelen
Sinclair C5, een elektrische ligfiets
Sinclair Zike, een elektrische fiets
Sinclair A-bike, een ultra-compacte vouwfiets
Sinclair X-1, een elektrische ligfiets
Externe link
Website Sinclair Research
Brits informaticus
Brits ondernemer | Carrière
In 1972 verkocht hij de eerste pocketcalculator, in 1976 het eerste digitale horloge en in 1977 de eerste pocket-televisie. In 1979 werd Sinclair een computerpionier met het uitbrengen van de eerste betaalbare homecomputer voor de consument: de MK14-computerkit. Door het grote succes van deze computer ontdekte Clive Sinclair dat er een groot marktpotentieel zat in het verkopen van computers. Hij introduceerde hierna in 1980 de Sinclair ZX80, die zowel als bouwpakket als kant-en-klaar op de markt werd gebracht. Deze homecomputer werd in 1981 opgevolgd door de ZX81, in 1982 de ZX Spectrum en in 1984 de QL, Quantum Leap microcomputer met een compleet officepakket van Psion. | 1 | verkopen, verkoopactie, transactie |
221 | GamePlayMode | 3913063 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Zoo%20Tycoon%20%282013%29 | Zoo Tycoon (2013) | Zoo Tycoon is een bedrijfssimulatiespel, ontwikkeld door Frontier Developments en uitgegeven in Europa door Microsoft Studios op 22 november 2013. Het computerspel is enkel beschikbaar voor Xbox 360 en Xbox One.
Gameplay
Het spel heeft drie verschillende modi:
Campagnemodus: De campagnemodus is een 15 uur durende rits van missies waarbij de speler bepaalde doelen moet behalen.
Freeform mode: In de zandbakmodus kan de speler zelf een park kiezen om op te bouwen en heeft de speler oneindig veel geld om elke dierentuin te kunnen realiseren.
Challenge mode: In de uitdagingenmodus krijgt de speler een bepaalde uitdaging voor de kiezen. Een gemiddelde taak in de uitdagingenmodus duurt ongeveer 15 minuten.
In het spel worden communityuitdagingen gegeven. Wanneer een communityuitdaging gehaald wordt, doneert Microsoft geld aan een goed doel of park dat daarmee te maken heeft. Bijvoorbeeld: het doel is om 10.000 neushoorns uit te zetten in het spel. Wanneer dit behaald is, doneert Microsoft geld aan een fonds dat voor het behoud van de neushoorn strijd. Dit is echter alleen beschikbaar voor Xbox One.
De Xbox One-versie heeft meer dan 100 verschillende diersoorten en de mogelijkheid om foto's te maken en te delen op Xbox Live. Het spel bevat ook een multiplayermodus, waarmee tot vier spelers kunnen spelen. De Xbox 360-versie kan echter alleen singleplayer gespeeld worden en heeft maar 60 diersoorten.
Diersoorten
Legenda
* Deze soorten zijn alleen beschikbaar in de Xbox One-versie
** Deze soorten zijn enkel verkrijgbaar via downloadbare inhoud
Externe link
Officiële website
Computerspel uit 2013
Xbox 360-spel
Xbox One-spel
Zoo Tycoon | De Xbox One-versie heeft meer dan 100 verschillende diersoorten en de mogelijkheid om foto's te maken en te delen op Xbox Live. Het spel bevat ook een multiplayermodus, waarmee tot vier spelers kunnen spelen. De Xbox 360-versie kan echter alleen singleplayer gespeeld worden en heeft maar 60 diersoorten. | 2 | multiplayer, co-op, singleplayer |
10,556 | UserCheckins | 302121 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Zwartrijden | Zwartrijden | Zwartrijden is een term die over het algemeen gebruikt wordt om aan te duiden dat mensen zonder geldig vervoerbewijs meerijden in het openbaar vervoer. Soms wordt het ook wel gebruikt om aan te duiden dat iemand een auto gebruikt zonder de verschuldigde wegenbelasting te betalen. Grijsrijden is langer meerijden dan waar men voor betaald heeft.
Op zwart- en grijsrijden staan sancties, meestal een boete. Sommige vervoerders kennen een 'toonregeling', waarbij een abonnementhouder die het vervoersbewijs is vergeten op een later moment het bewijs mag tonen.
Nederland
Controle
Voor wat betreft de directe controle op het inchecken (of reizen met een zichtplaatsbewijs) zijn er de volgende mogelijkheden:
Er zijn poortjes waardoor men alleen het station binnenkomt bij inchecken; dit geldt bij de meeste metrostations, en vanaf eind 2012 bij een deel van de treinstations.
De bestuurder of conducteur houdt min of meer in de gaten (geholpen door het geluids- en lichtsignaal van de OV-chipkaartlezer) dat men de incheck-handeling verricht en dat deze door het systeem wordt geaccepteerd. Dit geldt bij trams met een conducteur in Amsterdam en bij bussen behalve daar waar een open instapregime bestaat. Bij vervoerders waar ook zichtplaatsbewijzen bestaan moeten reizigers met zo'n plaatsbewijs dit tonen.
Er is geen directe controle (er is een open instapregime): men moet inchecken buiten het voertuig bij een paal of open poortje zonder toezicht (of er is wel personeel in de buurt, maar bij de betreffende vervoerder zijn er ook zichtplaatsbewijzen, en dat personeel controleert niet of mensen die niet inchecken een geldig zichtplaatsbewijs hebben), of men moet in het voertuig inchecken, maar kan instappen bij een deur ver van het personeel. Dit geldt bij de trein (voor wat betreft de treinstations met poortjes: tot eind 2012), de Rotterdamse sneltramhaltes, bij de Amsterdamse tramlijnen 5, 19 en 24 en bij de trams in andere steden.
Voor wat betreft de directe controle gericht tegen grijsrijden (het te vroeg uitchecken, of het verder meerijden dan het zichtplaatsbewijs toestaat) zijn er de volgende mogelijkheden:
In het geval van stations met gesloten poortjes kan men weliswaar na inchecken meteen uitchecken en toch het station binnengaan, maar dan kan men bij aankomst het station niet verlaten.
De bestuurder of conducteur houdt min of meer in de gaten (geholpen door het geluids- en lichtsignaal van de CICO) dat men na uitchecken ook inderdaad het voertuig verlaat. Dit is maar beperkt mogelijk, en dan nog vooral als het rustig is: personeel (conducteur/bestuurder) zit vaak dicht bij een ingang maar niet dicht bij de uitgangen; bovendien mag men al vóór het stilstaan van het voertuig uitchecken, het personeel zou dan ook nog moeten onthouden wie dat gedaan heeft.
Er is geen directe controle: men moet uitchecken buiten het voertuig bij een paal of open poortje zonder toezicht, of in het voertuig, maar kan een deur kiezen ver van het personeel.
Bij vervoerders waar ook zichtplaatsbewijzen bestaan is meestal geen uitgangscontrole. Personeel kan (als het niet druk is) wel eventueel onthouden hebben van de ingangscontrole tot waar het plaatsbewijs geldig is.
Een probleem bij poortjes is dat reizigers daar soms overheen kunnen klimmen, onderdoor kunnen kruipen of dat meer personen met één vervoersbewijs door een poortje gaan. Ook worden ze soms met geweld open getrapt of open gehouden. In Nederland geven de poortjes bij fraude een geluidssignaal, maar door de drukte die vaak rond haltes en stations heerst is ingrijpen niet eenvoudig. Wel is na analyse van de reisgegevens in bus en tram verscherpt toezicht mogelijk op trajecten waar grijsrijden frequent voorkomt.
In alle gevallen zijn er (ook) steekproefgewijze controles in het voertuig, door de conducteur of een controleteam. In Rotterdam is er in veel trams een rondlopende conducteur, waarbij de controle systematisch is in plaats van steekproefsgewijs.
In Den Haag is gekozen voor zogenaamde 'vliegende controleteams'. Deze teams, die ook een of twee beveilingsbeambten bij zich hebben, stappen op schijnbaar willekeurige haltes op en controleren plaatsbewijzen. Sommige passagiers proberen snel de tram te verlaten als ze deze controleurs bij een halte zien staan. Soms worden hele haltes afgezet ter controle. Passagiers lopen dan nog weleens naar de volgende halte, waar dan ook controleurs staan. Bij de tramtunnel staan bij alle toegangen zeer regelmatig controleurs. In de avonduren was de achterste bak in de jaren 90 en 00 afgesloten. In het begin moest men dan vooraan bij de bestuurder instappen en een plaatsbewijs tonen. Later verviel deze verplichting, maar de achterbak bleef ontoegankelijk.
In de Utrechtse sneltram werkt men veelal volgens het Haagse systeem. Dit geldt ook voor de buslijnen met een open instapregime. (Zuidtangent, allGo, de Utrechtse dubbelgelede bussen op lijn 28 en gold voor de Philias in Eindhoven.
Soms wordt zwartgereden door met apparatuur het saldo op de chip op te hogen, wat mogelijk is als de beveiliging van de chip gekraakt is.
Boete
In Nederland is "een bij ministeriële regeling vast te stellen bedrag" ("wettelijke verhoging", "boete") verschuldigd van € 50,- boven de ritprijs.<ref>Vaststelling bedragen, bedoeld in artikel 48, tweede en zesde lid, Besluit personenvervoer 2000, in combinatie met art. 47 en 48, Besluit personenvervoer 2000</ref> Zonder nog meer extra kosten kan dit bedrag binnen een week worden betaald, als men een identiteitsbewijs toont: men krijgt een Uitstel van Betaling (UvB). Betaling van de ritprijs en verhoging voorkomt strafvervolging wegens niet naleving van artikel 70 Wet personenvervoer 2000 (Het is verboden zonder hiervoor geldig vervoerbewijs gebruik te maken van het openbaar vervoer). Artikel 71 verbiedt onder meer het misbruiken van een vervoerbewijs. Artikel 101 bepaalt dat het overtredingen zijn die worden gestraft met een hechtenis van ten hoogste twee maanden of een geldboete van de tweede categorie. Het is OM-feit E 100 met een tarief van €100.
In ieder geval bij de NS wordt aan het eind van de bekeuringsprocedure de cautie gegeven "U bent niet tot antwoorden verplicht" en vervolgens nog eens gevraagd: "Maar waarom had u geen geldig vervoerbewijs?". Het antwoord wordt genoteerd en kan in een strafprocedure gebruikt worden.
Bij de trein wordt de € 50,- kwijtgescholden als achteraf gebleken is dat de kaartautomaat defect was. Het niet kunnen pinnen geldt niet als defect, aangeraden wordt voldoende munten mee te nemen.
De HTM meldt "Als een klant niet beschikt over een geldig vervoerbewijs, krijgt hij een HTM controlekaart van € 42 aangeboden (2 uur geldig op alle HTM lijnen, muv de HTM nachtbus)", maar ook "De controleur is niet verplicht u de controlekaart aan te bieden en maakt zelf de keuze of hij deze mogelijkheid aanbiedt." Het bedrag betreft de boete plus de vervoerprijs. Voorwaarde om van de mogelijkheid gebruik te maken is dat men in staat en bereid is gelijk contant te betalen.
Abonnementhouders met recht op vrij reizen kunnen geen boete krijgen indien zij niet zijn ingecheckt. Juridisch onderzoek door reizigersorganisatie ROVER verklaarde dat jaarkaarthouders hun reisrecht hebben afgekocht en dat een boete ongegrond is. Staatssecretaris Mansveld heeft op 2 april bekendgemaakt dat er afspraken zijn gemaakt met vervoerders. OV-jaarkaarthouders die zijn vergeten in te checken hebben daarmee recht op een ontheffing van de boete.
Het vervalsen van een vervoerbewijs is valsheid in geschrifte, een misdrijf.
Andere maatregelen
In bijvoorbeeld de algemene voorwaarden van NS staat dat deze een vervoerbewijs kan intrekken of blokkeren en de reiziger uit het vervoermiddel verwijderen of doen verwijderen indien de reiziger een wettelijke dan wel contractuele bepaling betreffende het vervoer niet nakomt en in redelijkheid van NS niet verlangd kan worden de reiziger verder te vervoeren, of de reiziger zich bedient van een niet geldig vervoerbewijs dan wel een vervoerbewijs misbruikt.
Dit kan dienen als alternatief voor een boete of als aanvullende maatregel.
Mazen in het systeem
Het is mogelijk om met de trein te reizen en toch niet te hoeven betalen. Één mogelijkheid is om - indien men in het bezit is van een traject kaart - op het traject in te stappen en te reizen naar een plaats buiten het traject. Als daar niet wordt uitgecheckt, wordt er geen boete gerekend voor "niet uitchecken", waardoor de reis gratis is verlopen. Als er controle is, kan er niet worden ingegrepen door de controleur, omdat er is ingecheckt en het vervoersbewijs dus geldig is.
Mate van voorkomen, geschiedenis
In Nederland kennen de openbaarvervoerbedrijven in de steden waar trams rijden het hoogste percentage zwartrijders: ongeveer 7%. Dit is een aanzienlijke daling ten opzichte van de jaren 1990 toen de mededeling dat 20% van de Amsterdamse tramreizigers zwartreed leidde tot vragen in de Tweede Kamer en de Gemeenteraad, en een bestuurlijke crisis bij het openbaarvervoerbedrijf.
Het vele zwartrijden leek nog een overblijfsel van de bij sommigen in de jaren 1960 levende gedachte dat alles wat de overheid aanbood gratis moest zijn. Gebrekkige controle en een groot vertrouwen in het zelfsturend vermogen van de burger - door de overheid - werden ook genoemd als oorzaken. Premier Ruud Lubbers sprak toen van de "calculerende burger" (in tegenstelling tot de verantwoordelijke burger).
Zwartrijden in het streekbusvervoer schommelt rond de 0,5%, stadsbussen kennen al jaren een percentage van 1,5%.
De vier OV-bedrijven met een tramexploitatie voerden ieder een andere oplossing in voor het probleem zwartrijden. In Amsterdam is op een groot aantal lijnen de conducteur weer ingevoerd. Deze controleert plaatsbewijzen, roept haltes om en verleent service aan passagiers die vragen stellen en zit in een hokje in de tram. Daartoe heeft het bedrijf ook weer moeten instellen dat door bepaalde deuren van de tram alleen in- of uitgestapt mag worden. Op de tramlijnen 5, 19 en 24 reden trams waar geen ruimte voor een conducteur is maar na de komst van materieel met wel ruimte voor een conducteur kwam er vooralsnog geen conducteur. Zwartrijden wordt hier alleen tegengegaan door de steekproefgewijze controles van mobiele teams.
In Rotterdam werd de rondlopende conducteur weer fasegewijs ingevoerd. Bij de invoering op tramlijn 1 stapten passagiers massaal over naar de (gedeeltelijk) parallel lopende lijn 7 waar nog geen conducteurs waren ingevoerd.
Tussen 1969 en 1986 hadden veel stads- en streekbussen een stempelautomaat en behoefde men niet het kaartje te laten zien aan de chauffeur. Tussen 1980 en 1986 verdwenen de stempelautomaten uit de bussen en werd weer een gesloten instapregime ingevoerd. Ook waren er bedrijven die nooit een stempelautomaat hebben gehad. Uitzondering waren de gelede bussen die meestal wel hun stempelautomaten en open instapregime behielden maar vanaf 1990 werd ook hier vrijwel overal het gesloten instapregime ingevoerd en werden de stempelautomaten verwijderd. Alleen de Krimpense lijnen 97 en 98 behielden hun open instapregime tot de gelede bus daar verdween toen Qbuzz de dienst overnam. In 2002 werd op de Zuidtangent, de lijnen met dubbelgelede bussen in Utrecht en in 2004 de MAX in Almere weer het open instapregime ingevoerd.
In 2005 heeft de Nederlandse Spoorwegen besloten het zwartrijden extra aan te pakken door iedereen zonder geldig vervoerbewijs onmiddellijk een boete te geven, ongeacht de reden. Op de meeste metro's en trams gebeurde dit al.
België
In België moet bij de NMBS een reiziger zonder geldig vervoerbewijs onmiddellijk de normale prijs van de reis plus TAB (tarief aan boord) € 7 betalen. Als hij dit niet wil of kan moet hij binnen 14 dagen een zogenaamde uitstel van betaling'' betalen, die € 75 bedraagt.
Er is soms een zogenaamde "speciale controle", een extra grondige controle van vervoersbewijzen (oa. Go Pass of Rail Pass), bijvoorbeeld om te controleren of geen uitwisbare inkt is gebruikt of de leeftijd van de reiziger nakijkt.
Op bussen van De Lijn en MIVB is de bestuurder sinds enige jaren ook controleur: iedereen moet vooraan instappen en dient zijn vervoersbewijs te tonen (of in het ontwaardingsapparaat te steken, waarbij de chauffeur de meerrittenkaart ontwaardt) of er één te kopen. Bij de trams in de grote steden en op de kustlijn zou dit systeem te traag gaan. Daarom worden daar alle deuren in één keer geopend, mag men overal instappen en zijn er ontwaardingsapparaten met zelfbedieningstoetsen. Bij alle bussen van de TEC moeten de reizigers zonder abonnement zelf hun meerrittenkaart met het juiste aantal zones ontwaarden. Dit apparaat staat vlak naast de chauffeur, zodat deze eventueel kan meekijken of het ontwaarden op een correcte manier verloopt.
Sinds het betalen per sms mogelijk is, wordt ook daarmee gefraudeerd. Sommige reizigers wachten met het kopen van een ticket tot zij de controleur zien aankomen. Om dit tegen te gaan, worden tickets iets later afgeleverd, zodat wie te lang wacht, toch nog gevat kan worden.
Openbaar vervoer
Overtreding | Controle
Voor wat betreft de directe controle op het inchecken (of reizen met een zichtplaatsbewijs) zijn er de volgende mogelijkheden:
Er zijn poortjes waardoor men alleen het station binnenkomt bij inchecken; dit geldt bij de meeste metrostations, en vanaf eind 2012 bij een deel van de treinstations.
De bestuurder of conducteur houdt min of meer in de gaten (geholpen door het geluids- en lichtsignaal van de OV-chipkaartlezer) dat men de incheck-handeling verricht en dat deze door het systeem wordt geaccepteerd. Dit geldt bij trams met een conducteur in Amsterdam en bij bussen behalve daar waar een open instapregime bestaat. Bij vervoerders waar ook zichtplaatsbewijzen bestaan moeten reizigers met zo'n plaatsbewijs dit tonen.
Er is geen directe controle (er is een open instapregime): men moet inchecken buiten het voertuig bij een paal of open poortje zonder toezicht (of er is wel personeel in de buurt, maar bij de betreffende vervoerder zijn er ook zichtplaatsbewijzen, en dat personeel controleert niet of mensen die niet inchecken een geldig zichtplaatsbewijs hebben), of men moet in het voertuig inchecken, maar kan instappen bij een deur ver van het personeel. Dit geldt bij de trein (voor wat betreft de treinstations met poortjes: tot eind 2012), de Rotterdamse sneltramhaltes, bij de Amsterdamse tramlijnen 5, 19 en 24 en bij de trams in andere steden. | 5 | inchecken, gebruikersinteractie, locatiebezoek |
8,327 | FinancialService | 4016172 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Contactloos%20betalen | Contactloos betalen | Contactloos betalen is een manier om bij een daarvoor geschikte betaalautomaat van de begunstigde betalingen uit te voeren, met bijvoorbeeld een bankpas of smartphone, waarbij de communicatie tussen pas of smartphone en betaalautomaat zonder fysiek contact verloopt.
Nederland
Betaalpas
In Nederland gebeurt contactloos betalen sinds 2013 met een betaalpas met een NFC-tag. De klant met een betaalkaart die deze extra functie heeft, kan contactloos betalen. Op het bankrekeningoverzicht wordt er geen verschil aangegeven tussen contactloos en traditioneel pinnen.
Contactloos betalen bij een betaalautomaat met de mogelijkheid een pincode in te toetsen
"Pinnen" is in het spraakgebruik de overkoepelende term voor drie manieren van betalen: de kaart bij het apparaat houden met of zonder intoetsen van de pincode, en de traditionele methode van de kaart in het apparaat schuiven en de pincode intoetsen. Als er nog een andere manier van betalen is kan de klant gemakshalve tegenover de medewerker of automaat aangeven dat hij wil pinnen, want de voorbereidende handeling die de medewerker of automaat moet verrichten komt voor alle drie de methoden overeen. Als alleen pinnen (in de genoemde ruime zin) mogelijk is vervalt deze stap. Het bedrag verschijnt dan op het scherm. De klant houdt de pas tegen (of vlak bij) een zijkant of voor het beeldschermpje van de betaalautomaat met NFC. Zo kan betalen van bedragen tot en met € 50 worden betaald zonder pincode in te toetsen. Verder kan maximaal € 100 achtereenvolgens zo worden betaald. Daarna wordt opnieuw een pincode gevraagd. Het in het apparaat schuiven van de kaart is alleen nodig als de kaart of het apparaat niet geschikt is voor contactloos betalen (en bij het bewust resetten van de teller zoals hieronder genoemd).
Contactloos betalen bij een betaalautomaat zonder de mogelijkheid een pincode in te toetsen
Bij sommige betaalautomaten is er geen mogelijkheid een pincode in te toetsen. Dit is bijvoorbeeld vaak het geval bij een automaat voor consumpties of voor toegang tot een toilet. Het gaat dan om een bedrag dat niet groter is dan € 50. Als met deze betaling de bovengenoemde grens van € 100 wordt overschreden dan is betaling niet mogelijk. Om te voorkomen dat dit ongemak zich daadwerkelijk voordoet kan het nuttig zijn af en toe de kaart in het apparaat te schuiven en de pincode in te toetsen waar dit wel mogelijk is (het is namelijk zonder de kaart in het apparaat te schuiven niet mogelijk te kiezen tussen wel of niet de pincode intoetsen: als het niet hoeft is de betaling al verricht zodra de kaart bij het apparaat wordt gehouden), zodat de teller weer op nul komt te staan.
Aanbieden betaalkaart vóór het bedrag vaststaat
Er is ook een systeem waarbij de betaalkaart wordt aangeboden vóór het bedrag vaststaat, bijvoorbeeld bij het betreden van een winkel. Bij het verlaten van de winkel is de rekening te zien en bevestigt de klant de betaling zonder dat opnieuw de betaalkaart (of andere identificatie) wordt aangeboden. Dit was in 2020 het geval bij een kleine experimentele winkel van Albert Heijn ("digitale winkel" genoemd, niet te verwarren met een webwinkel) waarbij de klant geautomatiseerd gevolgd werd door de winkel en daarbij werd bijgehouden welke producten de klant pakte, en in acht werd genomen welke daarvan hij weer terugzette.
In 2022 is er een op soortgelijke wijze geautomatiseerde Aldi aan de Lange Viestraat in Utrecht geopend. De winkel is alleen toegankelijk voor klanten die een app hebben geïnstalleerd, en deze hebben gekoppeld aan een creditcard. In de winkel kan de klant niet zien of de vergaarde boodschappen overeenkomen met die welke in rekening zullen worden gebracht. Na vertrek uit de winkel wordt de kassabon binnen een uur per e-mail toegestuurd. In de app kan alleen, na verloop van tijd, het totaalbedrag worden gezien. Eerder in 2022 was een dergelijke Aldi in Greenwich geopend.
Geschiedenis
Eerdere systemen voor betalen zonder contant geld en zonder intoetsen van een pincode waren de chipknip en de chipper.
OV-chipkaart
De OV-chipkaart heeft ook een NFC-chip om contactloos diensten te kunnen afnemen.
België
In de meeste bankkaarten
Sinds 2019 worden alle nieuwe debet- en kredietkaarten uitgerust met NFC-technologie.
Aangezien bepaalde Belgische banken ervoor opteerden om nieuwe kaarten met NFC-technologie pas op de vervaldag van de bestaande bankkaart aan de klant te bezorgen, kan het nog tot 2023 duren vooraleer elke klant een kaart heeft maar hij contactloos meer kan betalen.
Ook de kredietkaartmaatschappijen VISA en MasterCard zijn jaren geleden gestart met het uitrollen van NFC-technologie in hun kaarten.
Contactloos betalen zonder code tot 50 euro
Contactloos betalen werd door de Belgische banken sterk gepromoot met het oog op het verhogen van het aantal elektronische betalingen voor kleine bedragen (Low Value Payments) en kwam tegemoet aan de problemen die klanten en handelaars ondervonden met ter ziele gegane systeem Proton.
Standaard kan men tot 50 euro (sinds 14 april 2020 verhoogd van € 25 naar € 50) contactloos betalen zonder code. Uitgaven voor meer dan 50 euro vereisen steeds de geheime code.
Mobiele gsm-betalingen
Via de Bancontact-app (soms ingebouwd in de bankapplicatie) konden het gros van de Belgische bankklanten via hun Androidtelefoon contactloos betalen.
Voor iOS was dit enkel beschikbaar voor klanten van BNP Paribas Fortis.
Zie ook
Mobiel betalen
Apple Pay
Externe link
https://web.archive.org/web/20190513125026/https://www.emvco.com/about/trademark-centre/ met logo's contactless indicator (vier concentrische cirkelsectoren) en contactless symbol (idem met ovaal eromheen, en hand, waarin een kaart)
Betalingssysteem | In de meeste bankkaarten
Sinds 2019 worden alle nieuwe debet- en kredietkaarten uitgerust met NFC-technologie.
Aangezien bepaalde Belgische banken ervoor opteerden om nieuwe kaarten met NFC-technologie pas op de vervaldag van de bestaande bankkaart aan de klant te bezorgen, kan het nog tot 2023 duren vooraleer elke klant een kaart heeft maar hij contactloos meer kan betalen.
Ook de kredietkaartmaatschappijen VISA en MasterCard zijn jaren geleden gestart met het uitrollen van NFC-technologie in hun kaarten. | 3 | bank, verzekeringsmaatschappij, financieel adviesbureau |
3,414 | WebPage | 830474 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Mount%20Washington%20%28berg%20in%20New%20Hampshire%29 | Mount Washington (berg in New Hampshire) | Mount Washington is een 1917 meter hoge berg in de Presidential Range, een deel van de White Mountains, in de Amerikaanse staat New Hampshire. Het is de hoogste bergtop in New England en het noordoosten van de VS. Mount Washington staat bekend om het zware, onvoorspelbare weer. 76 jaar lang, van 12 april 1934 tot 2010, hield Mount Washington het wereldrecord voor de hoogst gemeten windsnelheid op Aarde (372 km/u).
De bergtop ligt in het township Sargent's Purchase in Coos County, in het uiterste noorden van New Hampshire. De berg ligt nagenoeg volledig in het White Mountain National Forest, maar alleen de directe omgeving van de bergtop maakt deel uit van het Mount Washington State Park. Op zaterdagochtend 4 februari 2023 werd een temperatuur gemeten van - 43 graden. In combinatie met windstoten van 177 km. per uur leidde dat tot een gevoelstemperatuur van -78, laagste ooit gemeten. (bron AD)
Kunst en toerisme
Schilders van de romantische White Mountain-school werden geïnspireerd door hun collega's van de Hudson River School en trokken de White Mountains in op zoek naar onderwerpen uit de natuur. Ze gebruikten de plaats Conway als uitvalsbasis. De internationale interesse in hun werk zorgde voor een toestroom aan toeristen, die ook Mount Washington en de omgeving wilden bezoeken. In 1853 werd het Tip-Top House boven op de bergtop gebouwd, in 1861 werd er een weg naar boven aangelegd en sinds 1869 rijdt er een tandradspoorweg, de Mount Washington Cog Railway, op de bergflank. Tot op heden is toerisme van levensbelang voor de economie van de streek.
In november 2010 bleek dat de eigenaars van het Mount Washington Hotel, aan de voet van de berg, een aanvraag hadden ingediend om Mount Washington te registreren als handelsmerk, tot de woede van lokale handelaars.
Externe links
Website Mount Washington Observatory (MWOBS)
Website Mount Washington Cog Railway
Website Mount Washington Auto Road
Galerij schilderijen van Mount Washington
Berg in New Hampshire | Externe links
Website Mount Washington Observatory (MWOBS)
Website Mount Washington Cog Railway
Website Mount Washington Auto Road
Galerij schilderijen van Mount Washington | 3 | webpagina, website, internetpagina |
783 | FAQPage | 3020520 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Independence%20Pass | Independence Pass | Independence Pass, oorspronkelijk Hunter Pass, is een hoge bergpas in de Sawatch Range, een deel van de Rocky Mountains in de Amerikaanse staat Colorado. De pas ligt op de Continental Divide op een hoogte van 3.687 meter. De Independence Pass ligt tussen Aspen en Twin Lakes, op de grens tussen Pitkin en Lake County.
De pas wordt overgestoken door de Colorado State Highway 82, die daarmee een van de hoogste verharde wegen van de staat is. Het is de hoogstgelegen verharde weg over de Continental Divide in de Verenigde Staten. Door zware sneeuwval is de pas 's winters gesloten, waardoor Aspen in het wintersportseizoen afgesloten wordt van rechtstreekse toegang naar het oosten. 's Zomers is de pas een populaire trekpleister. Vanaf een uitkijkpunt kunnen bezoekers er kennis maken met de alpiene, boomloze toendra-omgeving. Men heeft er een goed zicht op het oosten van Mount Elbert, de op één na hoogste berg van de 48 aaneengesloten staten. Er zijn ook wandelpaden en mogelijkheden tot boulderen. In de late lente en vroege zomer kan er gelanglauft worden op de flanken van de Independence Pass. De USA Pro Challenge (voorheen de Ronde van Colorado) passeert sinds 2011 ook over de bergpas.
De pas werd gevormd door gletsjers en erosie. Zebulon Pike was in 1806 de eerste westerling die de pas waarnam. In de late 19e eeuw was het de westelijke grens van Europese nederzetting in die streek, omdat het gebied ten westen van de Continental Divide voorbehouden was voor de Ute. Prospectors staken de pas toch over op 4 juli 1879, Independence Day, waardoor zowel de pas als het gelijknamige, nu verlaten dorpje ten westen ervan Independence heten. Er werd een tolweg over de pas aangelegd, maar die werd opgeheven toen Aspen een spoorverbinding kreeg. In de jaren 20 werd een nieuwe weg aangelegd.
Externe links
Website van de Independence Pass Foundation
Veelgestelde vragen (ministerie van Vervoer van Colorado)
Bergpas in de Verenigde Staten
Geografie van Colorado | Externe links
Website van de Independence Pass Foundation
Veelgestelde vragen (ministerie van Vervoer van Colorado) | 1 | FAQ, veelgestelde vragen, webpagina |
10,147 | DiscoverAction | 2209791 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Pasteur-instituut%20%28Frankrijk%29 | Pasteur-instituut (Frankrijk) | Het Pasteur-instituut, meestal Frans met Institut Pasteur aangeduid, is een particuliere non-profitorganisatie, een stichting in Frankrijk, in het belang van de volksgezondheid gewijd aan de studie van biologie, micro-organismen, ziekten en vaccins. Het is naar Louis Pasteur genoemd, de stichter en eerste directeur, die in 1885 als eerste een vaccin tegen hondsdolheid heeft ontwikkeld. Het instituut Pasteur is opgericht bij decreet van 4 juni 1887 en op 14 november 1888 door Marie François Sadi Carnot geïnaugureerd. Louis Pasteur gaf het drie doelstellingen mee:
'Het moet een kliniek voor de behandeling van hondsdolheid worden, een onderzoekscentrum voor besmettelijke ziekten en een onderwijscentrum voor de studie van de 'microbie' zijn'.
Pasteur bedoelde met de microbie het vakgebied dat later de microbiologie zou worden.
Het instituut is in Parijs gevestigd en loopt al meer dan een eeuw voorop in de strijd tegen besmettelijke ziekten. Het heeft door de jaren heen bijgedragen aan ontdekkingen, die een grote bijdrage aan de geneeskunde hebben geleverd bij de bestrijding van infectieziektes zoals difterie, tetanus, tuberculose, poliomyelitis, griep, gele koorts, pest en aids. Het heeft in 1983 als eerste het hiv geïsoleerd: het virus dat aids veroorzaakt.
Tien wetenschappers van het instituut zijn sinds 1908 beloond met een Nobelprijs voor Fysiologie of Geneeskunde.
Het oudste gebouw van het Institut Pasteur, gevestigd in het 15e arrondissement van Parijs, is een museum geworden, het Musée Pasteur. Er bevinden zich de privéappartementen van Pasteur, een crypte met zijn graf en een documentatiecentrum.
Geschiedenis
Het Institut Pasteur is in 1887 door Louis Pasteur opgericht. Pasteur was een veelzijdig scheikundige en bioloog, net zoals het instituut dat later naar hem werd genoemd uit Frankrijk. Hij voerde experimenten aan de gisting uit voor het brouwen van bier en bouwde zijn werk tot fundamenteel onderzoek in de bacteriologie uit. Pasteur was al begonnen een methode voor sterilisatie te ontwikkelen, inmiddels bekend als pasteuriseren, had technieken van vaccinatie tegen bacteriële infecties ontwikkeld en was al bekend om een doeltreffend vaccin tegen hondsdolheid, toen hij een grote rol zou spelen bij het oprichten van het instituut.
Pasteur was evenzeer geïnteresseerd in fundamenteel onderzoek als in de praktische toepassingen ervan. De eerste vijf afdelingen van het instituut zijn door geleerden van zeer uiteenlopende richtingen opgezet. Émile Duclaux kreeg de leiding over microbiologisch onderzoek, Charles Chamberland over het onderzoek van micro-organismen in relatie tot hygiëne. Een bioloog, Ilja Iljitsj Metsjnikov, werd verantwoordelijk voor het onderzoek in de morfologie van micro-organismen en twee artsen, Joseph Grancher en Émile Roux, leidden het onderzoek naar micro-organismen. Een jaar na de inauguratie van het instituut, startte Roux de eerste cursus microbiologie ooit onderwezen, onder de naam cursus technische microbie.
De opvolgers van Pasteur zetten de traditie voort, zoals te zien is aan in de lijst met prestaties van het instituut. De lijst is niet volledig.
1889 Émile Roux en Alexandre Yersin beschrijven Corynebacterium diphtheriae en zijn daardoor in staat de behandeling van difterie met tegengif te verbeteren.
1894: Alexandre Yersin ontdekt de pathogene factor van de builenpest, Yersinia pestis.
1898: Paul-Louis Simond ontdekt de rol van de vlooien bij het doorgeven van de pest.
1907: Charles Louis Alphonse Laveran ontvangt de Nobelprijs voor zijn onderzoek, samen met Félix Mesnil, naar de rol van parasitaire protisten in het bloed bij sommige ziekten bij met name malaria.
1908: Ilja Iljitsj Metsjnikov ontvangt de Nobelprijs voor zijn bijdragen tot het begrip van het functioneren van het immuunsysteem.
1910: Constantin Levaditi en Karl Landsteiner tonen aan dat kinderverlamming door een enterovirus wordt veroorzaakt.
1914-1918: Onderzoekers van het instituut ontwikkelen een effectief oorlogsgas, chloropicrine.
1917: Félix d'Hérelle ontdekt het bacteriofaag, een virus dat zich uitsluitend in bacteriën verspreid.
1919: Jules Bordet ontvangt de Nobelprijs voor zijn ontdekkingen met betrekking tot het immuunsysteem.
1921: Albert Calmette en Camille Guérin maken een kweek van de tuberculosebacterie, Mycobacterium tuberculosis, en ontwikkelen het eerste werkzame vaccin tegen tuberculose, bekend als het BCG-vaccin.
1928: Charles Nicolle ontvangt de Nobelprijs voor zijn onderzoek naar de overdracht van vlektyfus en in het bijzonder de rol die luizen daarbij spelen.
1932: Jean Laigret ontwikkelt het eerste vaccin tegen de gele koorts.
1935: Jacques Tréfouël, Thérèse Tréfouël, Federico Nitti en Daniel Bovet ontdekken de therapeutische werking van sulfamide.
1951: André Michael Lwoff bevestigt het bestaan van provirussen.
1954: Pierre Lépine ontwikkelt een van de eerste vaccins tegen kinderverlamming.
1957: Daniel Bovet ontvangt de Nobelprijs voor zijn ontdekkingen met betrekking tot antihistaminica en de synthese van curare-achtige stoffen.
1965: Jacques Monod en François Jacob ontvingen voor hun werk aan lac-regulatie de Nobelprijs
1970: Jean-Pierre Changeux isoleert de eerste receptor van een neurotransmitter, acetylcholine.
1983 en 1985: Luc Montagnier, Jean-Claude Chermann en Françoise Barré-Sinoussi ontdekken de twee virussen, hiv, die aids veroorzaken. Luc Montagnier en Françoise Barré-Sinoussi kregen daar in 2008 de Nobelprijs voor.
1985: Pierre Tiollais maakt voor het eerst een vaccin, dat uitgaande van dierlijke cellen met gentechnologie is ontwikkeld, tegen hepatitis B.
1990-1999: Het instituut raakt bij de affaire rond de ziekte van Creutzfeldt-Jakob betrokken, waarbij kinderen besmet zijn geraakt.
Een belangrijke fout van het instituut was dat het in 1897 een notitie van Ernest Duchesne over het gebruik van Penicillium glaucum bij de behandeling van infecties over het hoofd zag. Een vroege toepassing van deze ontdekking zou miljoenen levens hebben kunnen redden.
De organisatie in de loop van de tijd
Het Pasteur-instituut had in de jaren 1960 met grote financiële problemen te kampen. Dit leidde in 1965 tot het aanvragen van Franse staatssubsidie. Deze subsidie werd verstrekt onder voorwaarde dat de commerciële activiteiten en het fundamentele onderzoek zouden worden gescheiden. Na een eerste overeenkomst met het farmaceutische bedrijf Roger Bellon, stichtte het instituut in 1972 een eigen commerciële tak, het Institut Pasteur Production, IPP. Sanofi, dochter van Elf Aquitaine, nam in 1974 een 35% belang in IPP en vergrootten dit belang in 1980 naar 50%, maar eind januari 1985 werd het IPP in twee delen gespitst: Pasteur-Sanofi diagnostics nam sindsdien de productie van diagnostische producten op zich en Pasteur-Mérieux de productie van vaccins en serums. Het Mérieux-instituut is daarbij met 51% belang hoofdaandeelhouder in zijn samenwerking met het Pasteur-instituut.
Huidige ontwikkeling
Het Pasteur-instituut behoort op dit moment tot 's wereld beste onderzoeksinstellingen en omvat 100 researcheenheden met meer dan 2700 werknemers. Er zijn 500 vaste wetenschappelijke medewerkers en 600 tijdelijke, afkomstig uit 70 verschillende landen. Het instituut staat ook aan het hoofd van een Internationaal Netwerk van 24 Pasteur-instituten buiten Frankrijk die zich wijden aan medische problemen in de ontwikkelingslanden. Er is
een onderwijsinstituut en een epidemiologische eenheid.
Het Internationale Netwerk van Pasteur Instituten RIIP heeft vestigingen in de volgende steden en landen:
Algiers, Algerije
Bangui, Centraal-Afrikaanse Republiek
Brussel, België
Lille, Frankrijk
Phnom Penh, Cambodja
Dakar, Senegal
Pointe-à-Pitre, Guadeloupe
Cayenne, Frans-Guyana
Ho Chi Minhstad, Nha Trang en Hanoi, Vietnam
Teheran, Iran
Abidjan, Ivoorkust
Tananarive, Madagaskar
Casablanca, Tanger, Marokko
Nouméa, Nieuw-Caledonië
Sint-Petersburg, Rusland
Tunis, Tunesië
Athene, Griekenland
Boekarest, Roemenië
Niamey, Niger
Yaoundé, Kameroen
Seoel, Zuid-Korea
Shanghai, China
New York, Verenigde Staten
Montreal, Canada
Hongkong, China
Montevideo, Uruguay
Vientiane, Laos
Er heeft ook van 1885 tot 1961 een Institut Pasteur in Bandung gestaan.
Geneeskundige organisatie
Historisch monument in Parijs
Medisch bedrijf
Onderzoeksinstituut in Frankrijk
15e arrondissement (Parijs) | 1889 Émile Roux en Alexandre Yersin beschrijven Corynebacterium diphtheriae en zijn daardoor in staat de behandeling van difterie met tegengif te verbeteren.
1894: Alexandre Yersin ontdekt de pathogene factor van de builenpest, Yersinia pestis.
1898: Paul-Louis Simond ontdekt de rol van de vlooien bij het doorgeven van de pest.
1907: Charles Louis Alphonse Laveran ontvangt de Nobelprijs voor zijn onderzoek, samen met Félix Mesnil, naar de rol van parasitaire protisten in het bloed bij sommige ziekten bij met name malaria.
1908: Ilja Iljitsj Metsjnikov ontvangt de Nobelprijs voor zijn bijdragen tot het begrip van het functioneren van het immuunsysteem.
1910: Constantin Levaditi en Karl Landsteiner tonen aan dat kinderverlamming door een enterovirus wordt veroorzaakt.
1914-1918: Onderzoekers van het instituut ontwikkelen een effectief oorlogsgas, chloropicrine.
1917: Félix d'Hérelle ontdekt het bacteriofaag, een virus dat zich uitsluitend in bacteriën verspreid.
1919: Jules Bordet ontvangt de Nobelprijs voor zijn ontdekkingen met betrekking tot het immuunsysteem.
1921: Albert Calmette en Camille Guérin maken een kweek van de tuberculosebacterie, Mycobacterium tuberculosis, en ontwikkelen het eerste werkzame vaccin tegen tuberculose, bekend als het BCG-vaccin.
1928: Charles Nicolle ontvangt de Nobelprijs voor zijn onderzoek naar de overdracht van vlektyfus en in het bijzonder de rol die luizen daarbij spelen.
1932: Jean Laigret ontwikkelt het eerste vaccin tegen de gele koorts.
1935: Jacques Tréfouël, Thérèse Tréfouël, Federico Nitti en Daniel Bovet ontdekken de therapeutische werking van sulfamide.
1951: André Michael Lwoff bevestigt het bestaan van provirussen.
1954: Pierre Lépine ontwikkelt een van de eerste vaccins tegen kinderverlamming.
1957: Daniel Bovet ontvangt de Nobelprijs voor zijn ontdekkingen met betrekking tot antihistaminica en de synthese van curare-achtige stoffen.
1965: Jacques Monod en François Jacob ontvingen voor hun werk aan lac-regulatie de Nobelprijs
1970: Jean-Pierre Changeux isoleert de eerste receptor van een neurotransmitter, acetylcholine.
1983 en 1985: Luc Montagnier, Jean-Claude Chermann en Françoise Barré-Sinoussi ontdekken de twee virussen, hiv, die aids veroorzaken. Luc Montagnier en Françoise Barré-Sinoussi kregen daar in 2008 de Nobelprijs voor.
1985: Pierre Tiollais maakt voor het eerst een vaccin, dat uitgaande van dierlijke cellen met gentechnologie is ontwikkeld, tegen hepatitis B.
1990-1999: Het instituut raakt bij de affaire rond de ziekte van Creutzfeldt-Jakob betrokken, waarbij kinderen besmet zijn geraakt. | 2 | ontdekking, ontdekactie, opsporing |
6,031 | Zoo | 21058 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Rhenen | Rhenen | Rhenen () is een stad en gemeente in de Nederlandse provincie Utrecht. De gemeente telt inwoners () en heeft een oppervlakte van (waarvan water). De gemeente omvat naast de stad Rhenen, de dorpen Elst en Achterberg.
Rhenen werkt met de gemeenten Veenendaal, Wageningen, Ede, Barneveld, Nijkerk, Scherpenzeel en Renswoude samen in het regionaal samenwerkingsverband Regio Foodvalley.
Geschiedenis
Rhenen verkreeg in 1258 stadsrechten nadat de plaats in 855 als 'villa Hreni' (buurschap Rhenen) voor het eerst werd genoemd. In de Middeleeuwen was Rhenen het meest vooruitgeschoven steunpunt van de bisschop van Utrecht in zijn voortdurende strijd tegen de graven, later hertogen, van Gelre. De bisschop bezat hier het kasteel Ter Horst, dat uiteindelijk in 1543 werd afgebroken. Na de centralisatie van het landsbestuur door keizer Karel V bleef Rhenen eeuwenlang een rustig garnizoensstadje, dat als een van de vijf steden van het Sticht een bescheiden rol speelde in het bestuur van het gewest.
In de 17e eeuw had de verdreven koning Frederik V van de Palts een zomerresidentie in Rhenen. Hij liet het paleis in 1630-1631 bouwen naar ontwerp van de Haagse architect Bartholomeus van Bassen. Dit Koningspaleis, zoals het werd genoemd, werd in 1812 afgebroken. Het is te zien in het gezicht op Rhenen, dat Jan van Goyen in 1649 schilderde, en dat in het gemeentelijk museum hangt. Verder herinneren in Rhenen alleen nog een gedenksteen en de straatnaam Frederik van de Paltshof aan het verblijf van de vorst.
In de 19e eeuw was Rhenen, gelegen aan de voet van de Utrechtse heuvelrug, een centrum van tabaksteelt. Daarin kwam na 1870 geleidelijk een einde door de invoer van koloniale tabak uit vooral Sumatra.
In mei 1940 werd er hevig gevochten bij Rhenen tussen Duitsers en Nederlanders tijdens de Slag om de Grebbeberg. De bevolking werd geëvacueerd naar het westen en keerde pas vanaf 18 mei terug. Het stadje bleek zwaar gehavend. In Rhenen werden 162 woningen geheel verwoest, terwijl circa duizend huizen zwaar beschadigd waren. De Cunerakerk en -toren stonden nog overeind en konden worden gerestaureerd. Kort na de terugkeer werd begonnen met het ruimen van puin. Daarbij werden werklozen ingeschakeld. Architect ir. C. Pouderoyen maakte in korte tijd een ontwerp voor de herbouw van het stadje. Daarbij werd bewust niet gekozen voor het weer opbouwen van de verwoeste huizen, maar voor een nieuw ontwerp naar de ideeën van de Delftse School. Pouderoyen koos er ook voor om de provinciale weg door het centrum te laten lopen, in plaats van eromheen. In de loop van 1942 was het reconstructieplan grotendeels uitgevoerd. Tijdens de gevechten van 1944 en 1945, bij de bevrijding van Nederland, werd Rhenen nogmaals getroffen.
In 1950 werden bij werkzaamheden aan de weg van Rhenen naar Elst graven gevonden in de helling van de Donderberg. Het bleek een Frankisch grafveld met ca. 1100 graven daterend uit 350 tot ca. 750 na Chr. Het is het rijkste Merovingische grafveld dat in Europa is gevonden. De gevonden sieraden zijn te zien in het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden. Op de Grebbeberg ligt de grootste walburcht van Nederland. De bouw ervan begon in de periode 650-710. Andere vroegmiddeleeuwse vondsten zijn een goudschat (Achterberg) en een muntschat van ca. 100 gouden munten en 170 zilveren munten bij Remmerden en op de Koerheuvel nabij de oude watertoren een bronzen situla (rituele emmer) vermoedelijk uit de vroege Nederlandse ijzertijd ca 750 v.Chr.
In 2008 vierde de stad zijn 750-jarige bestaan.
Op Koninginnedag 2012 bracht toenmalig koningin Beatrix samen met haar familie een bezoek aan Rhenen en Veenendaal.
Geografie
Ligging en verbindingen
Rhenen ligt aan de noordoever van de Nederrijn; aan de overkant bevindt zich het dorp Kesteren. Via de Rijnbrug is de stad met de Neder-Betuwe verbonden. Deze verkeersbrug werd gebouwd op de fundamenten van de in 1944 verwoeste spoorbrug in het spoortraject Amersfoort-Kesteren. De verkeersbrug, die officieel werd geopend in november 1957 vormt nu een schakel in de Provinciale weg 233.
Rhenen ligt op de zuidoostpunt van de Utrechtse Heuvelrug. De plaats is omgeven door meerdere natuurgebieden. De oostelijk gelegen en tot de gemeente behorende Grebbeberg is de laatste heuvel van deze stuwwal, alvorens deze overgaat in de Gelderse Vallei. Andere heuvels in de gemeente Rhenen zijn de Elsterberg, Prattenburgse Berg, Sparreboomsche Berg, Buurtsche Berg, Paasheuvel, Thymse Berg, Koerheuvel, Donderberg en de Laarsenberg.
Via het op het grondgebied van de gemeente Wageningen gelegen Opheusdense Veer bestaat er een bootverbinding over de Nederrijn met het dorp Opheusden.
In Elst is er met het Ingense Veer een bootverbinding over de Nederrijn met het dorp Ingen.
In de periode mei tot en met half september onderhoudt het Rhenense (voet)veer tussen Rhenen en Lienden een verbinding voor voetgangers en fietsers.
Station Rhenen is sinds 1981 een kopstation aan het einde van de Veenendaallijn, via Veenendaal naar Utrecht.
Overige kernen
Achterberg, Elst, Laareind en (bedrijventerrein) Remmerden.
Sinds de herindeling van de gemeenten Amerongen, Doorn, Driebergen-Rijsenburg, Leersum en Maarn per 1 januari 2006 tot de gemeente Utrechtse Heuvelrug behoort het voorheen Amerongse gedeelte van Elst tot de gemeente Rhenen.
Aangrenzende gemeenten
Cultuur en recreatie
Bezienswaardigheden
De Cunerakerk, een laat-gotische hallenkerk. De toren is een der fraaiste voorbeelden van de laat-gotiek in Nederland, hij is gebouwd tussen 1492-1531.
Moderne rooms-katholieke Gedachteniskerk, gebouwd tussen 1958 en 1959.
Gebouw 'De Brakke' uit 1787.
Restanten van de middeleeuwse stadsmuur (14e eeuw).
De Binnenmolen, een ronde stenen korenmolen uit 1893.
Landgoed Prattenburg.
Militair ereveld Grebbeberg.
De dierentuin Ouwehands Dierenpark ligt in Rhenen, op de Grebbeberg.
Monumenten
In de gemeente bevindt zich een aantal rijksmonumenten en oorlogsmonumenten, zie:
Lijst van rijksmonumenten in Rhenen (plaats)
Lijst van rijksmonumenten in Rhenen (gemeente)
Lijst van gemeentelijke monumenten in Rhenen
Lijst van oorlogsmonumenten in Rhenen
Kunst in de openbare ruimte
Lijst van beelden in Rhenen
Media
De lokale omroep Dorp en streek tv, is gericht op Maarn, Maarsbergen, Renswoude, Scherpenzeel, Woudenberg, Rhenen en Elst
Onderwijs en sport
Voortgezet onderwijs
Regionale Scholengemeenschap Pantarijn
Sport
Rhenen was in 2000 gastheer van de Europese kampioenschappen mountainbike.
Op zaterdag 20 augustus 2022 liep de route van de tweede etappe (van 's-Hertogenbosch naar Utrecht) van de Ronde van Spanje 2022 door Rhenen.
Politiek en bestuur
Gemeenteraad
De gemeenteraad van Rhenen bestond tot 2022 uit 17 zetels; daarna uit 19. Hieronder staat de samenstelling van de gemeenteraad sinds 1994:
¹ Bij de verkiezingen tot en met 2002 deed alleen GroenLinks mee.
² In 1998 deed de RPF, een van de voorgangers van de ChristenUnie, mee aan de verkiezingen.
College
Het College van Burgemeester en Wethouders bestaat voor de raadsperiode 2022-2026 uit:
Hans van der Pas (PvdA), burgemeester
Gert van Laar (SGP)
Dick Poortinga (Rhenens Belang)
Hans Boerkamp (D66)
Bert Fintelman (CDA)
Partnersteden
Rhenen heeft geen partnersteden, in 2017 kwam echter een aanvraag. Dit betrof een aanvraag van de Chinese stad Dujiangyan. Deze aanvraag was naar aanleiding van de komst van reuzenpanda's naar Ouwehands Dierenpark.
Bekende inwoners
Geboren in Rhenen
Andries Sybrand Abbema (1736-1802), advocaat en politicus
Hendrik Menso (1791-1872), arts, burgemeester, wethouder en rechter te Rhenen
Huibert Jacobus Budding (1810-1870), predikant
Victor de Blocq van Kuffeler (1879-1963), waterbouwkundige
Joan Schimmelpenninck (1887-1943), verzetsstrijder
Peter Knegjens (1916-1996), sportverslaggever, presentator en reclamemaker
Jan D. van Laar (17 juni 1936), organist, componist en tekstdichter
Wouter Klootwijk (9 augustus 1945), journalist, kinderboekenschrijver, programmamaker en presentator
Ad Roland (29 december 1945), voormalig radiodiskjockey
Roel Augusteijn (9 september 1948), CDA-politicus en in diverse plaatsen (waarnemend) burgemeester
Leo Dijkgraaf (19 juni 1952), tv-producent en poppenspeler
Edo Ophof (21 mei 1959), profvoetballer
Theo Spek (26 april 1963), historisch geograaf
Erik Buijs (3 november 1970), beeldhouwer
Otwin van Dijk (22 april 1975), PvdA-politicus
Annelieke Bouwers (4 mei 1976), actrice en zangeres
Touriya Haoud (1 oktober 1977), actrice, presentatrice en fotomodel
Martijn van Nellestijn (6 maart 1978), acteur en filmregisseur
Ruth van der Meijden (15 augustus 1984), atlete
Giedo van der Garde (25 april 1985), autocoureur
Colin van Mourik (22 november 1985), voetballer
Floris de Vries (18 augustus 1989), golfer
Madelein Meppelink (29 november 1989), beachvolleybalster
Diederik Bangma (22 mei 1990), voetballer
Sywert van Lienden (18 september 1990), oud-voorzitter van het LAKS
Woonachtig geweest
Frederik V van de Palts (1596-1632), keurvorst van de Palts en koning van de Bohemen
Jacob van Manen (1752-1822), patriot, historicus en vrederechter te Rhenen
Lodewijk Henrick Johan Mari van Asch van Wijck (1858-1934), jonkheer en politicus
Fotogalerij
Externe link
Gemeente Rhenen
Plaats in Utrecht
Utrechtse Heuvelrug (stuwwal) | Bezienswaardigheden
De Cunerakerk, een laat-gotische hallenkerk. De toren is een der fraaiste voorbeelden van de laat-gotiek in Nederland, hij is gebouwd tussen 1492-1531.
Moderne rooms-katholieke Gedachteniskerk, gebouwd tussen 1958 en 1959.
Gebouw 'De Brakke' uit 1787.
Restanten van de middeleeuwse stadsmuur (14e eeuw).
De Binnenmolen, een ronde stenen korenmolen uit 1893.
Landgoed Prattenburg.
Militair ereveld Grebbeberg.
De dierentuin Ouwehands Dierenpark ligt in Rhenen, op de Grebbeberg. | 2 | dierentuin, zoo, dierenpark |
2,959 | Church | 288557 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Schettens | Schettens | Schettens (Fries: Skettens, ) is een dorp in de gemeente Súdwest-Fryslân, in de Nederlandse provincie Friesland. Schettens ligt tussen Witmarsum en Bolsward aan de Witmarsumervaart. Schettens werkt op veel fronten samen met het dorp Longerhouw, dat aan de andere kant van de snelweg is gelegen. In telde het dorp inwoners. In het postcodegebied van het dorp ligt tevens de buurtschap Viersprong (Sotterum).
Geschiedenis
Het dorp is oorspronkelijk ontstaan op een terp. De terp werd al vrij vroeg bewoond. In de middeleeuwen bestond het dorp uit enkele huizen op en rondom de terp, waaronder een kerk.
In het buitengebied van het dorp waren enkele andere terpen gelegen, zoals de terp Sotterum wat later de buurtschap Viersprong is geworden. Bij de terp lag de Osinga State die achtereenvolgens door de adellijke families Van Osinga en Van Aysma bewoond werd. Na het vertrek van de laatste bewoner naar Zutphen in het begin van de 18e eeuw, is deze omgebouwd tot boerderij. De terp werd in de 19e eeuw afgegraven, in 2015 startte een archeologische opgraving Van de eveneens afgegraven terp Bittens zijn belangrijke vondsten bekend, zoals een geometrisch versierde pot.
Schettens ontwikkelde zich in de 19e eeuw tot een wegdorp aan de Van Osingaweg die is vernoemd naar de adellijke familie. Op het einde van de twintigste eeuw kreeg Schettens enige nieuwbouw, de Skelte van Aysmastrjitte die vernoemd is naar kolonel Schelte van Aysma, een bewoner van de Osinga State.
De oudste vermelding dateert mogelijk uit 885 waar het dorp als Sceddanuurthi werd vermeld. In 944 werd Schettens vermeld als Scettefurt. In 1335 als Scettinghen, in 1404 als Scettenze en Schettens.''.
De plaatsnaam kan duiden op een bewoonde hoogte, bewoond door een zekere Scetti.
Tot 2011 behoorde Schettens tot de voormalige gemeente Wonseradeel.
Kerken
Het terpdorp heeft zowel een protestantse kerk als een gereformeerde kerk. Na 1580 vormden Schettens en Longerhouw samen een kerkelijke gemeente. De hervormde kerk dateert van 1865, maar op dezelfde plek stond al in de middeleeuwen een kerk die meerdere malen is verbouwd en herbouwd.
De gereformeerde kerk werd opgericht op 7 december 1888 in een houten schuur. Tot de werkelijke bouw van de kerk in 1907 werden de diensten vanuit deze schuur gehouden. Sinds 1988 wordt het gebouw van de voormalige gereformeerde kerk niet meer als kerk gebruikt.
Sport
Samen met het dorp Longerhouw heeft Schettens de sportvereniging SLS, afkorting van de Sportvereniging Longerhouw Schettens. De vereniging heeft onder meer een kaatsafdeling. Verder is er in het dorp een biljartclub.
Cultuur
Het dorp heeft een dorpshuis met de naam De Terp. Verder is er een zangkoor en samen met Longerhouw een dorpskrant. Deze verschijnt sinds 1 september 1983 maandelijks. De krant heet de Viadukt, een verwijzing naar de letterlijke viaduktverbinding tussen beide dorpen, omdat de snelweg A7 de dorpen van elkaar scheidt.
Skeltemania
Vanaf 2016 is er sprake van een 'skeltemania' in Schettens, toen de Helm van kolonel Schelte van Aysma werd herontdekt in de kerk aldaar. Het jaar erop werd de grafkelder van Van Aysma ontdekt tijdens de restauratie, die toegankelijk werd gemaakt voor publiek. In 2017/2018 werd er DNA onderzoek gepleegd op de gevonden schedels en kon uiteindelijk schedel nummer IV toe worden geschreven aan kolonel Schelte van Aysma. Dit laatste was mogelijk doordat er nog een allerlaatst familielid kon worden opgespoord, die vervolgens hetzelfde DNA bleek te hebben. Voor de landmacht was dit verhaal aanleiding om mee te werken aan een 'remake' van een 17e eeuwse lijkstatie, waarbij Schelte van Aysma opnieuw werd bijgezet in de grafkelder in de kerk van Schettens. In september 2018 werkte het halve dorp mee aan een muziektheaterstuk over de kolonel, met de toepasselijke naam Skeltemania. Het stuk werd zes keer opgevoerd op de locatie van de voormalige Osinga State en de kerk.
Onderwijs
Het dorp had een basisschool, De Trijetine. Deze school was er ook voor de kinderen uit Schraard en Longerhouw maar wegens een te laag aantal leerlingen moest de school na het schoolseizoen 2017-2018 sluiten.
Aantal inwoners
Geboren in Schettens
Hendrik Herman Douma (1911-1996), burgemeester
Sytze Faber (1937-), politicoloog, bestuurskundige, journalist, columnist en politicus
Gerrit Ybema (1945-2012), ambtenaar, politicus en ondernemer
Aucke van der Werff (1953-), politicus
Zie ook
Lijst van rijksmonumenten in Schettens
Externe link
Historie van Schettens, Longerhouw, Schraard
Plaats in Friesland
Geografie van Súdwest-Fryslân | Kerken
Het terpdorp heeft zowel een protestantse kerk als een gereformeerde kerk. Na 1580 vormden Schettens en Longerhouw samen een kerkelijke gemeente. De hervormde kerk dateert van 1865, maar op dezelfde plek stond al in de middeleeuwen een kerk die meerdere malen is verbouwd en herbouwd. | 6 | kerk, gebedshuis, christendom |
6,192 | OrderStatus | 5136681 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Klon%20Centaur | Klon Centaur | De Klon Centaur is een door Bill Finnegan met de hand gebouwd overdrivepedaal voor elektrische gitaar dat van 1994 tot en met 2008 in productie was. Er zijn zo’n 8000 stuks van gebouwd. Deze pedalen zijn tegenwoordig zo geliefd dat ze op veilingen enkele duizenden euro’s opleveren.
De Centaur werd “geboren” nadat Finnegan rond 1990 had opgemerkt dat hij zijn Fender Twin Reverb in de meeste clubs niet hard genoeg kon zetten om hem tot zijn gewenste soort oversturing te krijgen. De op dat moment populair geworden Ibanez Tube Screamer en andere overdrive pedalen gaven hem ook niet het transparante doch overstuurde geluid wat hij zocht. Dus besloot hij samen met een vriend die veel technische kennis had een nieuw overdrivecircuit te ontwerpen waarbij de klankeigenschappen van ieder onderdeel dagen lang minutieus werd beluisterd en vergeleken tot hij een volgens hem nagenoeg perfect overdrivecircuit had ontwikkeld.
Ontwerp
Het circuit zat in een relatief grote unieke pedaalbehuizing die in eerste instantie goudkleurig en later zilverkleurig was. Op de meeste Centaurs is een Centaur met een zwaard in de hand afgebeeld. Het pedaal heeft naast de voetschakelaar de drie draaiknoppen - op de Centaur gain, treble en output genoemd - die op de meeste overdrivepedalen terug te vinden zijn.
Het circuit wordt omschreven als hard-clipping overdrive/distortion en het clippen wordt bereikt door twee germanium-diodes. De voorgaande OpAmps clippen echter ook al door oversturing. Er is dus sprake van getrapt clippen. Het pedaal staat bekend om zijn transparante warme klank die aan een oversturende buizenversterker doet denken. Het is een zogenaamd buffered bypass pedaal wat inhoudt dat wanneer het pedaal uit staat het signaal nog steeds door een voorversterker-circuit gaat dat het signaal een maal versterkt.
Bij de introductie kostte het pedaal 225 dollar. 225 dollar was in 1994 overigens duur voor een effectpedaal. De markt van hi-end boutique-pedalen bestond nog nauwelijks. Het bestelproces van de originele Centaur hield een persoonlijk telefoongesprek met Finnegan in waarin hij wilde weten wat de speelstijl en de set-up (type gitaar, versterker andere effecten etc...) van de klant was en waarvoor hij het pedaal dacht nodig te hebben. Finnegan wilde het pedaal alleen leveren als hij dacht dat de klant absoluut tevreden zou zijn. Ondanks deze tactiek liep hij toch tegen een achterstand in de productie aan. In 2008 stopte Finnegan met het aannemen van bestellingen voor de Klon Centaur omdat de bouw van het pedaal te arbeidsintensief was en hij bij een prijskaartje van inmiddels 329 dollar nauwelijks winst maakte. De Klon Centaur in z’n toenmalige uitvoering was ook niet geschikt voor productie op grotere schaal.
Klon KTR
Vanaf 2008 was Finnegan bezig met het ontwerpen van een nieuwe uitvoering van de Centaur die gebruik maakt van technieken die geschikter zijn voor massaproductie. Uitgangspunt daarbij was dat deze nieuwe uitvoering vrijwel identiek zou klinken maar het pedaal een stuk kleiner zou zijn. Zo zijn op de clippingdiodes na alle componenten SMD-componenten. Daarnaast kwam er een keuzeschakelaar voor buffered bypass of true bypass op. In 2012 bracht Finnegan de nieuwe lijn genaamd Klon KTR op de markt. Deze zijn niet door hem zelf gebouwd, maar gebruiken wel door hem goedgekeurde componenten waardoor de klankeigenschappen daadwerkelijk identiek zijn aan die van de Centaur.
Op de rode behuizing van de Klon KTR staat geschreven "kindly remember that the ridiculous hype that offends so many is not of my making" (Mag ik je er vriendelijk aan herinneren dat de belachelijke hype die zovelen beledigt niet van mijn makelij is) refererend aan de “astronomische bedragen” die inmiddels voor het originele pedaal werden neergeteld.
Gebruik
De Klon Centaur (en kopieën) wordt niet alleen als overdrive gebruikt. Het circuit leent zich ervoor om ook onvervormd een clean signaal te boosten en de klank te “focussen”. Ook is het circuit geschikt voor “tone stacking” waarbij er een overdrive pedaal voor de Klon Centaur geschakeld is.
Bekende gebruikers
Bekende gebruikers van de Klon Centaur zijn onder meer:
John Mayer
Joe Bonamassa
Jeff Beck
Andy Summers
Kopieën
Het schema van de Klon Centaur was jaren lang een goed bewaard geheim. De printplaat was overgoten met ondoorzichtig kunsthars zodat het niet gemakkelijk te achterhalen was. In 2007 werd het circuit toch achterhaald en op menig internet forum gedeeld.
Na het staken van de productie begonnen diverse bedrijven het circuit na te maken. Vaak klinken deze “kopieën” net anders dan de originelen omdat niet alle onderdelen meer beschikbaar zijn, te duur zijn of er bewust voor andere componenten is gekozen om een variatie op de originele Klon-klank te bereiken. Ook zijn er variaties in het circuit om bijvoorbeeld zwaardere distortion te bereiken of een breder of juist smaller tonaal bereik te hebben. Finnegan is ervan overtuigt dat hij de enige in de wereld is die beschikt over een voorraad van het specifieke type germaniumdiodes dat hij voor de Centaur en latere KTR selecteerde.
Er zijn tegenwoordig Klon kopieën in prijscategorieën tussen 15 en 350 euro op de markt. De kwaliteit verschilt aanzienlijk. Naast analoge kopieën zijn er ook digitale simulaties van de Centaur terug te vinden op de meeste hedendaagse multi-effecten voor gitaar.
Lijst van Klon-geïnspireerde pedalen
De in de lijst genoemde pedalen zijn meestal geen exacte kopieën maar gebruikten wel het schema van Finnegan als uitgangspunt.
Wampler - Tumnus
Wampler - Tumnus Deluxe
J. Rockett - Archer
J. Rockett - Rockaway Archer
Mosky - Golden Horse
Caline - Pegasus
EHX - Soulfood
Tone Bakery - Creme Brulee
Elektron - Analog Overdrive (bevat 8 overdrivecircuits waaronder het Klon-circuit, niet meer in productie)
JHS - Klon Replica (niet meer verkrijgbaar)
Ceriatone - Centura (natuurgetrouwe kopie, identiek aan het origineel)
Anasounds - Savage
Trivia
Pedalen-fabrikant JHS bouwde enkele jaren een kopie van de Klon Centaur, maar heeft altijd gezegd dat ze de productie zouden staken als Bill Finnegan de productie zou hervatten.
Na het staken van de productie van de Centaur bouwde Finnegan sporadisch nog een Centaur van de restant voorraden die hij had. Deze gaf hij aan een vriendin die het niet breed had zodat ze die op EBay kon veilen.
Effectpedaal | Bij de introductie kostte het pedaal 225 dollar. 225 dollar was in 1994 overigens duur voor een effectpedaal. De markt van hi-end boutique-pedalen bestond nog nauwelijks. Het bestelproces van de originele Centaur hield een persoonlijk telefoongesprek met Finnegan in waarin hij wilde weten wat de speelstijl en de set-up (type gitaar, versterker andere effecten etc...) van de klant was en waarvoor hij het pedaal dacht nodig te hebben. Finnegan wilde het pedaal alleen leveren als hij dacht dat de klant absoluut tevreden zou zijn. Ondanks deze tactiek liep hij toch tegen een achterstand in de productie aan. In 2008 stopte Finnegan met het aannemen van bestellingen voor de Klon Centaur omdat de bouw van het pedaal te arbeidsintensief was en hij bij een prijskaartje van inmiddels 329 dollar nauwelijks winst maakte. De Klon Centaur in z’n toenmalige uitvoering was ook niet geschikt voor productie op grotere schaal. | 1 | bestelproces, leveringsfase, transactiestatus |
298 | LiteraryEvent | 5222438 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Nieuwe%20Types | Nieuwe Types | Nieuwe Types is een literair festival voor nieuwe literatuur in Arnhem. Dit festival wordt jaarlijks gehouden in de laatste week van juni, en wordt georganiseerd door het productiehuis Wintertuin.
Geschiedenis
Nieuwe Types is een jaarlijks literair festival, dat met een nieuwe formule van start is gegaan in 2015. Het is voortgekomen uit de plaatselijke traditie van literaire festivals, die 25 jaar eerder in Arnhem was begonnen. In 1991 vond aldaar als het Gelders Literatuur Festival plaats, een theater en literatuurfestival. Het literaire deel van het festival was De Wintertuin gedoopt.
In 1993 was er een tweede festival geheel gewijd aan literatuur onder de naam de Wintertuin. De derde editie in 1995 werd zowel in Arnhem als Nijmegen gehouden, en dit bleef tot en met de zevende editie in 1999 een tweejaarlijks festival van vier dagen in zowel Arnhem als Nijmegen onder de naam Wintertuin. Daarna werd dit een jaarlijks evenement in beide steden.
In 2010 kreeg het Wintertuinfestival in Arnhem de eigen naam De geest moet waaien. In 2015 ging het literaire festival in Arnhem met een nieuwe formule van start onder de naam Nieuwe Types. Het nieuwe formule is het onderzoek van de toekomst van de literatuur.
Festivaledities 1999-2016
Edities De geest moet waaien, 2010-2014
Edities Nieuwe Types, vanaf 2015
Zie ook
Wintertuinfestival
Externe links
Nieuwetypes.nl website
Literair evenement
Festival in Nederland
Evenement in Arnhem | Literair evenement
Festival in Nederland
Evenement in Arnhem | 1 | literair evenement, boekenfestival, schrijversbijeenkomst |
9,983 | ActivateAction | 89451 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Plug-and-play | Plug-and-play | Plug-and-play is een term die oorspronkelijk alleen werd gebruikt voor randapparatuur voor computers, om aan te geven dat deze hardware werkt zodra die is aangesloten op een (compatibele) computer. Het instellen van het toepassingsprogramma is dan niet meer nodig. Een Nederlandse vertaling zou kunnen zijn: "insteken en werken". Tegenwoordig wordt de term ook gebruikt voor apparaten in het algemeen die automatisch zouden moeten werken zodra ze zijn aangesloten, zonder dat de gebruiker zelf iets hoeft in te stellen.<ref name="pnp-installateur-2019">[https://www.installatietotaal.nl/blogs/item/961/plug-and-play-verandert-rol-en-positie-installateur Plug and play verandert rol en positie installateur.] Installatietotaal, 29 okt 2019</ref> Het gaat daarbij vaak om intelligente software die zelf de optimale instellingen zoekt.
Plug-and-play is inmiddels ook een marketing-term in de dienstverlening en productverkoop geworden. Daarbij verwijst het naar het uit handen nemen van activiteiten die voor een bedrijf noodzakelijk zijn, maar waarvoor het gunstig is om die uit te besteden aan een meer gespecialiseerd bedrijf. De geleverde plug-and-play dienst of het product wordt kant-en-klaar geleverd, zonder dat de afnemer daar zelf nog iets aan hoeft te doen.
Bij computers
Plug-and-play werd oorspronkelijk gebruikt voor apparaten die op de computer worden aangesloten voor speciale functies als het uitprinten van documenten of het weergeven van geluid. Als zowel computer als randapparatuur daarvoor geschikt zijn, moet het apparaat correct werken zodra het is aangesloten, zonder dat de gebruiker zelf nog iets moet instellen.
Het is een vorm van autoconfiguratie of zeroconf. Het wordt mogelijk gemaakt doordat elk apparaat een code heeft waaraan het besturingssysteem kan zien dat er iets nieuws is bij gekomen en of de bijbehorende software in de vorm van een stuurprogramma al is geïnstalleerd. Als de bijbehorende software niet is geïnstalleerd dan wordt daar alsnog om gevraagd. In principe is het niet nodig om een computer te herstarten om nieuwe randapparatuur te koppelen.
Plug-and-play wordt soms afgekort als PnP op verpakkingen van computerhardware. In het verleden ging het veelal over USB-verbindingen.
Als marketing-term
In de dienstverlening en productverkoop wordt met plug-and-play wel bedoeld dat een bedrijf "modulair" verschillende diensten of producten aanbiedt, waarbij dienst of product op maat wordt geleverd en aangepast aan de behoefte van de klant, zodat deze hier direct gebruik van kan maken zonder eigen investering in kennis of materiaal. Bij producten kan het gaan om modules, die in de fabriek worden samengesteld en dan naar de eindlocatie vervoerd. Bijvoorbeeld plug-and-play-huizen of andere gebouwen.
Facilitaire bedrijven bieden plug-and-play hulpmiddelen of diensten aan, waarbij de klant niet zelf het materiaal hoeft aan te schaffen of op te bouwen. Bijvoorbeeld een bedrijf dat feesten, evenementen of tentoonstellingen voor zijn klanten organiseert. Sommige grote gemeenten hebben een plug-and-play-voorziening waarbij start-ups hun onderneming kunnen starten, terwijl de gemeente ondersteunende voorzieningen biedt, zoals huisvesting. De Universiteit Wageningen heeft met subsidie het bedrijf Surfix opgericht, dat plug-and-play testen voor diagnostiek ontwikkelt, als eerste voor vroege kankerdiagnose, detectie van COVID-19 en opsporing van pathogenen in water voor aquacultuur.
Trivia
Met enige ironie wordt in spreektaal plug-and-play soms vervangen door plug-and-pray'', vooral als men er weinig vertrouwen in heeft dat de computerhardware onmiddellijk zal werken.
Referenties
Computerterminologie
Marketing en verkoop | Het is een vorm van autoconfiguratie of zeroconf. Het wordt mogelijk gemaakt doordat elk apparaat een code heeft waaraan het besturingssysteem kan zien dat er iets nieuws is bij gekomen en of de bijbehorende software in de vorm van een stuurprogramma al is geïnstalleerd. Als de bijbehorende software niet is geïnstalleerd dan wordt daar alsnog om gevraagd. In principe is het niet nodig om een computer te herstarten om nieuwe randapparatuur te koppelen. | 1 | activeren, starten, inschakelen |
1,449 | LiveBlogPosting | 737041 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Qmusic%20%28Nederland%29 | Qmusic (Nederland) | Qmusic (tot 31 augustus 2015 weergegeven als Q-music) is een commercieel Nederlands radiostation dat sinds 31 augustus 2005 uitzendt. Het station is eigendom van het mediabedrijf DPG Media uit Vlaanderen.
Start
De Persgroep (dat in 2019 de naam wijzigde in DPG Media) nam op 1 juli 2005 de kabel- en etherfrequenties van Noordzee FM over van Talpa Radio voor een symbolisch bedrag van één euro. Talpa moest het frequentiepakket waarop Noordzee uitzond snel van de hand doen om marktleider Radio 538 te kunnen overnemen. Beide stations zonden namelijk uit op een ongeclausuleerd FM-kavel en het was destijds in Nederland niet toegestaan om meerdere van dit soort kavels in bezit te hebben.
Na nog twee maanden met een uitgeklede versie van Noordzee FM door te zijn gegaan (Noordzee Summertime), startten de nieuwe eigenaren op 31 augustus 2005 omstreeks 20:30 uur, een aantal uur eerder dan was aangekondigd, een in Vlaanderen succesvol radioformat, onder de noemer Qmusic. De laatste plaat die te horen was op Noordzee FM, vlak voor 20:30 uur, was ´Love You More´ van Racoon. De eerste plaat die een paar minuten later op het nieuwe Qmusic te horen was, was ´Owner Of A Lonely Heart´ van Max Graham en Yes.
Het format bestaat uit veel recente hits, korte presentaties met een positieve ondertoon, een opvallend ochtendprogramma en veel acties.
Studio
Qmusic gebruikte de eerste jaren de Noordzee FM studio aan de 's Gravelandseweg in Hilversum, maar verhuisde eind september 2009 naar de voormalige kauwgomfabriek Maple Leaf op het industrieterrein Overamstel in Amsterdam. De studio staat boven op een van de gebouwen waar een extra verdieping is geplaatst.
Qmusic heeft drie studio's. Studio 1 (hoofdstudio), studio 2 (reservestudio) en een studio op het dakterras. De reservestudio wordt gebruikt om programma's voor te bereiden en eerder ook voor het ochtendprogramma van zusterzender Joe.
Tijdens de coronacrisis wordt er na wisseling van een programma regelmatig tussen studio 1 en 2 gewisseld in verband met de hygiënemaatregelen.
De studio op het dakterras werd oorspronkelijk gebruikt in de zomermaanden. Sinds 2014 werd deze gebruikt door Qmusic Limburg. Nu zit hier een speciale nieuwsredactie met opnamecellen voor de non-stop kanalen van Qmusic.
In augustus 2021 werd het decor van studio 1 compleet vernieuwd en werd er tijdens de verbouwing 3 weken lang 24/7 uitgezonden vanaf Studio 2
In 2019 kondigde DPG Media aan dat ze een nieuw hoofdkantoor lieten bouwen in de Amsterdamse wijk Overamstel. Hierin komen ook de studio's en redactie van Qmusic. Op 24 maart 2021 werd gestart met de bouw. Eind 2023 is het gebouw gereed, waarna Qmusic daarnaartoe zal verhuizen.
Medewerkers
Programmadirecteur
Diskjockeys
Zenderstemmen
Sidekicks
Nieuwslezers
Ieder uur (van 6:00 tot 10:00 uur en van 16:00 tot 19:00 uur elk half uur) wordt het nieuws uitgezonden. Jarenlang werd het nieuws verzorgd door het ANP. Sinds januari 2021 wordt het nieuws van 6:00 tot 00:00 uur op werkdagen aangeleverd door NU.nl. Op de overige uren waren nog de ANP bulletins te horen. In april 2021 werden de NU.nl bulletins uitgebreid naar het weekend.
De NU.nl nieuwsbulletins worden voorgelezen door nieuwslezers van Qmusic zelf. Er is dan vaak ook interactie tussen de dj en de nieuwslezer en soms worden er audiofragmenten in het bulletin uitgezonden.
Onderstaande eigen nieuwslezers zijn/waren de horen op Qmusic:
Programma's
Maandag t/m donderdag
Het programma Mattie & Marieke is sinds 3 september 2018 vanaf 6:00 uur te horen (aanvankelijk tot 9:00 uur, sinds april 2020 tot 10:00 uur) en wordt gepresenteerd door Mattie Valk en Marieke Elsinga. Op vrijdagen wordt Elsinga sinds november 2023 vervangen door Kai Merckx. Eerder waren van 6:00 tot 9:00 uur te horen: Je dag is goed (september 2005-maart 2008), ruuddewild.nl / Ruud de Wild & de Q-ochtendshow / Ruud de Wild in de Morgen (maart 2008-september 2010), Goeiemorgenshow (november 2010-april 2012), Mattie & Wietze (april 2012-mei 2017) en Mattie, Fien & Igmar (9 oktober 2017-13 juli 2018).
Na het ochtendprogramma volgt een uur lang het Foute Uur. Sinds april 2020 wordt dit uur uitgezonden van 10:00 tot 11:00 uur in het programma van Menno Barreveld, dat tot 13:00 uur duurt. Wim van Helden presenteert aansluitend tot 16:00 uur. Eerder waren onder anderen Gijs Staverman, Martijn Kolkman, Wouter van der Goes en Lieke Veld overdag te horen.
Tussen 16:00 en 19:00 uur is sinds oktober 2018 Domien Verschuuren te beluisteren. Vroegere presentatoren van het middagprogramma waren Menno Barreveld (1 september 2005 t/m 7 maart 2008), Jeroen van Inkel met Van Inkel in de Middag (maart 2008 t/m juni 2014), Niek van der Bruggen (juli 2014 t/m oktober 2016) en Stephan Bouwman (januari 2017 t/m augustus 2018).
In de avond zijn al vele dj's te horen geweest. Kai Merckx (19:00-22:00 uur) en Joost Swinkels (22:00-1:00 uur) zijn anno 2023 te horen.
De eerste jaren waren er geen gepresenteerde nachtprogramma's. Vanaf het najaar van 2010 tot 2016 had Qmusic een volledige nachtprogrammering waarin voornamelijk talenten werden opgeleid. Daarna werd een aantal jaar een deel van de nacht gepresenteerd, onder anderen door Martijn Kolkman. Van september 2020 tot maart 2021 was de nacht weer volledig non-stop. Sinds 8 maart 2021 werd het programma van Joost Swinkels met één uur verlengd (eindtijd was eerst tot 0:00), waardoor er 's nachts weer gedeeltelijk werd gepresenteerd. Bovendien is er van 5.00 tot 6.00 uur een pre-ochtendshow te horen met de beste fragmenten van Mattie & Marieke van de vorige uitzending; deze uitzending werd een tijd lang verzorgd door Bas van Nimwegen, maar sinds mei 2022 wordt dit gedaan door Vincent Pronk.
Vrijdag
Sinds 2011 is er op vrijdagavond een andere programmering. Meestal zijn dan dj's te horen die ook in het weekend programma's maken. Daarnaast is sinds het voorjaar van 2012 een hitlijst op vrijdagmiddag te horen. Met komst van de Nederlandse Top 40 begin 2019 wijkt ook de dagprogrammering op vrijdag af. De middagshow is toen geschrapt en Domien Verschuuren presenteert deze hitlijst dan tussen 14:00 en 18:00 uur. Tussen 10:00 tot 14:00 uur maken Barreveld en Van Helden ieder een programma van 2 uur. Vroegere hitlijsten op Qmusic waren de iTunes Top 30 en Q25.
Sinds 18 september 2020 presenteren Kai Merckx (t/m oktober 2023), Bram Krikke en Tom van der Weerd een programma van 18:00 tot 21:00, met vanaf 18:00 een extra Foute Uur. Stephan Bouwman (21:00-00:00 uur) en Cain Slobbe (00:00-02:00 uur) sluiten de vrijdagprogrammering af.
Zaterdag en zondag
Aanvankelijk stonden er geen dj's geprogrammeerd in het weekend en konden luisteraars muziek aanvragen via de telefoon. Vanaf oktober 2006 werden de weekendochtenden vanaf 7:00 uur gepresenteerd door Daniël Smulders. Korte tijd was er een volledige weekendprogrammering overdag, waarin ook Marcel Vermeer en Timon Jacobs waren te horen.
Vanaf 2010 werd de weekendprogrammering weer verder uitgebreid met dj's die uit de weekprogrammering kwamen, zoals Wim van Helden, Wouter van der Goes en Timon Jacobs. Later werd de weekendprogrammering door programmadirecteur Iwan Reuvekamp steeds meer aangekleed met talenten die vanuit het Q-college waren opgeleid. Vanaf 2019 besloot programmadirecteur Dave Minneboo ook dj's van andere zenders te halen voor een plek in de weekendprogrammering, zoals Jordi Warners, Bram Krikke en Armin van Buuren.
Anno 2022 zijn in het weekend Bas van Nimwegen (07:00-10:00 uur), Kimberley Dekker (10:00-12:00 uur), Tom van der Weerd en Bram Krikke (12:00-15:00 uur), Stephan Bouwman (15:00-18:00 uur) en Lars Boele (18:00-21:00 uur) te horen. Bouwman herhaalt op zaterdag in zijn programma de Top 40 en aansluitend start Boele de zaterdagavond met een extra Foute Uur.
De late zaterdagavond en -nacht bestaat sinds september 2020 uit programma's met dancemuziek. Aanvankelijk waren Armin van Buuren met A State of Trance en de Worldwide Club 20 te horen en Menno Barreveld met de Maximum Weekend Mix. Op 16 oktober 2021 werd de dance-programmering verder uitgebreid met programma's van Sunnery James & Ryan Marciano, het beste van Tomorrowland One World Radio en Afrojack. Per 10 september 2022 kwam er een nieuwe danceprogrammering, omdat alle live-dj's teruggingen naar Radio 538. De line-up werd als volgt: Kris Kross Amsterdam (21:00-22:00), Worldwide Club 20 met Domien Verschuuren (22:00-00:00), Maximum Weekend Mix met Tom van der Weerd (00:00-01:00), Lost Radio - Lost Frequencies (01:00-02:00) en Tomorrowland One World Radio met Menno Barreveld (02:00 - 03:00).
De late zondagavond wordt gepresenteerd door Edwin Noorlander (21:00-00:00 uur).
Het foute uur was van juni 2012 t/m augustus 2020 ook in het weekend van 9:00 tot 10:00 uur te beluisteren.
Hitlijsten
Het Foute Uur
Jaarlijks wordt op de laatste vrijdag van juni de Foute Party georganiseerd in de Brabanthallen in 's-Hertogenbosch. In 2013 werd er een extra show toegevoegd op zaterdag.
Sinds 2018 werkt Qmusic samen met televisiezender Fox. Zij zenden op oudejaarsavond het Foute Uur uit. In 2016 werd dit gedaan door Net5.
In 2020 ging vanwege de coronacrisis in Nederland de Foute Party niet door, ook bestond het Foute Uur 15 jaar. Om die reden werd de Top 500 van het Foute Uur uitgebreid tot de Foute 1500. Deze lijst wordt sindsdien jaarlijks uitgezonden in de laatste week van juni. Hierbij wordt de top 10 tot de laatste dag geheim gehouden, zodat het tot op het laatste moment spannend blijft wie er op nummer 1 staat. In 2021 werd de lijst eenmalig ook tussen Kerst en Oud en Nieuw uitgezonden. In 2023 mochten 1500 luisteraars de lijst gezamenlijk afknallen met confettikanonnen tijdens het "Nationaal Confetti Moment". Kai, Tom en Bram deden hiervoor een oproep aan de luisteraars.
iTunes
Van september 2010 t/m halverwege december 2016 werkte het station samen met iTunes. Iedere week werd de iTunes Top 30 uitgezonden met een overzicht van de dertig meest verkochte liedjes in de iTunes Store. In 2017 is de lijst vervangen door de Q25.
Q25
Van januari 2017 t/m december 2018 was de Q25 iedere vrijdagmiddag op het station te horen met de 25 populairste liedjes van de week. Via de app en de website van Qmusic konden luisteraars op elk liedje een duimpje omhoog of omlaag geven. Op basis hiervan werd de Q25 samengesteld. De laatste Q25 werd uitgezonden op 21 december 2018 waarna vanaf 4 januari 2019 de Q25 verdween van de zender omdat deze werd opgevolgd door de Nederlandse Top 40.
Top 40
De Nederlandse Top 40 was t/m december 2018 op Radio 538 te horen en werd bij hun na 26 jaar uit de programmering geschrapt i.v.m. voor hun te hoge kosten, waarop de Stichting Nederlandse Top 40 op zoek moest naar een vervangende zender voor de lijst. Op 24 september 2018 werd bekend dat deze vanaf 4 januari 2019 uitgezonden zou gaan worden bij Qmusic, waarmee in december 2018 een einde aan de Q25 kwam.
Top 500/Top 100 van het jaar
In 2011 en 2012 zond het station van 27 t/m 30 december de iTunes Top 500 uit. Van 2013 t/m 2017 was op 27 december (herhaling op 1 januari) de iTunes Top 100 (deze hitlijst heette vanaf 2016 Q-top 100) te horen. Sinds 2019 wordt op 1 januari de Top 100 in samenwerking met de Nederlands Top 40 uitgezonden.
Worldwide Club 20
Sinds 5 september 2020 wordt de hitlijst Worldwide Club 20 op zaterdagavond uitgezonden met de 20 populairste clubtracks wereldwijd. Deze lijst wordt samengesteld in samenwerking met de Stichting Nederlandse Top 40. Armin van Buuren presenteerde de lijst twee jaar lang, daarna nam Domien Verschuuren het over.
In augustus 2021 werd besloten om een Belgische versie van deze lijst te maken, die begon op 3 september 2021 bij de Vlaamse Qmusic.
Themalijsten
Qmusic zendt sinds 2010 top 500 lijsten uit met een bepaald thema of jaartal, bijvoorbeeld Top 500 van de Zomer, Top 500 van de 80s, Top 500 van de 90s, Top 500 van de 00s, Top 500 van de 10s.
Daarnaast zendt het station de Q-top 1000 uit. Deze lijst werd van 2005 t/m 2010 in de eerste week van december uitgezonden. Vanaf 2011 wordt deze in de laatste weken van november uitgezonden.
Acties
Het Q-ijsblok
Ergens in Nederland werd een groot ijsblok neergezet. In dat ijsblok zat het eerste jaar een goudblok en de andere jaren de sleutel van een auto. Dit ijsblok werd verwarmd, waardoor het langzaam ging smelten. Luisteraars konden per sms laten weten na hoeveel seconden zij dachten dat het goudblok of de sleutel de grond ging raken. Deze seconden werden geteld via een klok bij het ijsblok en op de site van Qmusic. De luisteraar die het antwoord stuurde dat het dichtst bij het daadwerkelijke aantal seconden zat, won de prijs.
2006, Rotterdam - Een goudblok ter waarde van €25.000,- raakte na 978.844 seconden de grond.
2009, Den Haag - Een sleutel van een Porsche raakte na 2.691.140 seconden de grond.
2011, Tilburg - Er waren drie Mini's te winnen. De sleutels vielen na respectievelijk 1.417.853, 2.172.320 en 2.330.242 seconden.
Het Geluid
Algemeen
Het Geluid is een actie die sinds 2007 jaarlijks is te horen; vanaf 2010 begint de actie rond begin augustus en eindigt dan meestal ergens in oktober/november. Daarvoor was de actie in mei/juni/juli te horen. In 2017 en 2019 was er een extra speelperiode vanaf begin januari. Een soortgelijk spel werd in de jaren zestig en zeventig gespeeld bij de KRO door Kees Schilperoort in Raden maar.
Bij dit spel is tijdens de actieperiode elk half uur een geluidsfragment te horen van een bepaalde (alledaagse) handeling. Dit geluidsfragment wordt voorafgaand aan het spel in het diepste geheim opgenomen. De opgave is ook online terug te luisteren. Slechts vijf medewerkers van Qmusic weten de oplossing en zij vormen samen de jury. De jury blijft anoniem, maar er zitten in elk geval geen dj's in. Zij zitten in een aparte ruimte en luisteren mee met de antwoorden die op de radio worden gegeven. Iedere ronde laat iemand van de jury via de hoofdtelefoon van de dienstdoende dj weten of het gegeven antwoord goed of fout is, zodat deze dit kan doorgeven aan de luisteraar die het antwoord heeft gegeven. Zo komt ook hij/zij dan te weten of zijn/haar antwoord goed of fout is.
De jackpot begint meestal bij 2.500 euro en stijgt bij elk fout antwoord met 100 euro. Om mee te doen moet men zich dagelijks aanmelden via de Qmusic-app op de manier zoals door Qmusic wordt gecommuniceerd. Op de site en in de app wordt per dag aangegeven in welke periode men zich moet aanmelden om op de betreffende dag kans te maken om teruggebeld te worden. Vroeger moest men een SMS sturen naar de studio en deze bleef dan de gehele actieperiode geldig. Elk uur, op weekdagen van van 7:00 tot 19:00 uur, wordt er uit alle aanmeldingen een persoon gebeld en deze krijgt een kans om te raden. Is het antwoord goed, dan wint diegene de jackpot. Alle foute antwoorden zijn terug te lezen op de site en in de app van Qmusic. Hier is ook de tussenstand van het geluid te zien. Als het geluid lange tijd niet wordt geraden, deelt het radiostation hints uit. Is het geluid geraden, dan volgt er de volgende dag een nieuw geluid of stopt het spel. In 2018 was de 25ste ronde van het spel.
Zodra een geluid is geraden, wordt dit vermeld op de site en in de app ven Qmusic samen met een filmpje waarin het juiste antwoord is te zien. Ook het winmoment is dan te zien op de site en in de app voor de luisteraars die dit hebben gemist.
De winnaar mag na het raden van het geluid naar de studio komen om daar zij/haar cheque in ontvangst te nemen.
Tot en met 2013 werd het spel ook in het weekend gespeeld van 7:00 tot 18:00 uur.
Sinds 2020 wordt voorafgaand aan het spel een junioreditie gespeeld onder de naam "Het Geluidje". Deze wordt twee weken voorafgaand aan de reguliere editie gehouden en wordt van maandag tot en met vrijdag gespeeld rond 7:30.
Typerend in de reclame-uitingen van Het Geluid, bijvoorbeeld op de posters in abri's en in de televisiereclames, is de hengel met een grote rode microfoon met Qmusic logo. Deze hengel is tijdens de actieperiode ook te zien op de site van Qmusic. In de televisiespotjes is vaak ook de opgave te horen.
Ook bij de Vlaamse Qmusic spelen ze dit spel. In België start de actie jaarlijks rond begin september, dus een maand later dan in Nederland en ook daar wordt deze sinds 2020 voorafgegaan door de junioreneditie "Het Geluidje". Deze wordt daar in de week voorafgaand aan de reguliere editie gespeeld. De maximale waarde van een geluid is in België € 50.000,-.
Extra spelelementen
SuperRonde (2014-2017, 2020-2021)
In deze ronde worden drie luisteraars achter elkaar gebeld die allemaal een raadpoging krijgen. Zit het goede antwoord er niet tussen, dan stijgt de jackpot dus met 300 euro.
Deze ronde werd in 2014, 2015, 2016, 2020 en 2021 elke weekdag om 7:30 uur gespeeld en in de wintereditie van 2017 in één van de rondes tijdens het middagprogramma (destijds gepresenteerd door Stephan Bouwman) van 16:00 tot 19:00 uur.
SuperRonde (vanaf 2022)
Vanaf 2022 wordt deze ronde niet meer gespeeld op een vast tijdstip, maar nadat tijdens de speeltijd van Het Geluid een alarm te horen is. De eerstvolgende ronde na dit alarm is dan de SuperRonde. De luisteraar die dan wordt teruggebeld krijgt de keuze tussen twee pogingen om het geluid te raden of een verdubbeling van het huidige bedrag.
€10.000 via de app
In 2017 (zomer) en 2018 kon men via de Qmusic-app meespelen met een extra spel. Als Het Geluid minimaal €10.000 waard was, dan kon men via de app meespelen op het moment dat de kandidaat op de radio een antwoord gaf. Luisteraars kregen dan een minuut de tijd om aan te geven of zij dachten dat het gegeven antwoord goed of fout was. Was het antwoord fout en had men 'JA' ingedrukt, dan lag men uit het spel. Werd het geluid geraden, dan werd €10.000 verdeeld over de app-spelers die op dat moment ook 'JA' hadden ingedrukt. Bij elke tien goede voorspellingen kreeg men een extra 'JA' om in te zetten.
€100.000 SuperRonde
Tijdens de twee edities in 2019 werd elke weekdag om 7:30 uur de €100.000,- SuperRonde gespeeld. Bij deze versie van de 'SuperRonde' mocht slechts 1 kandidaat een poging wagen, maar als het antwoord tijdens deze ronde goed was, dan won deze kandidaat 100.000 euro, ongeacht hoeveel het geluid op dat moment waard was. De 100.000 euro ging er in oktober van dat jaar ook daadwerkelijk uit. Dit was de eerste keer ooit dat zo hoog geldbedrag was gewonnen tijdens een radiospel in Nederland.
Fast pass
Sinds 2021 kan in het weekend bij Tom & Bram tussen 12:00-15:00 uur een "Fast Pass" worden gewonnen, waarmee de winnaar de week erop in een ronde naar keuze mag meespelen. De winnaar dient dan minstens een uur van te voren te bellen met een speciaal nummer en de dienstdoende producer zorgt dan dat de luisteraar op het juiste moment wordt teruggebeld. Als de "Fast Pass" niet wordt ingezet, vervalt deze. De "Fast Pass" kan niet worden ingezet tijdens de SuperRonde.
Meespelen via smart apparatuur
Sinds 2021 is het ook mogelijk om het spel te spelen met Google Home, Google Nest of via de Google Assistant-app.
De Kluis
In 2023 werd er een nieuw element toegevoegd. Luisteraars krijgen een paar dagen van te voren al "Het Geluid" te horen en krijgen vervolgens 24 uur lang de mogelijkheid om via de Qmusic-app hun oplossing in een speciale digitale kluis te stoppen. Als "Het Geluid" uiteindelijk op de zender geraden wordt, dan wordt 'de kluis geopend'. Er wordt vervolgens 2.500 euro verdeeld onder de goede antwoorden. De kluis leverde helaas geen winnaar op, niemand liet het juiste antwoord in de kluis achter. De 2.500 euro bleef dus in de studio.
Hoogste bedragen
Hieronder het hoogst gewonnen bedrag per jaar met bijbehorende oplossing:
Extra edities
In 2017 en 2019 waren er extra edities van Het Geluid vanaf januari.
Sinterklaasactie
Sinterklaas Jeroentje met Jeroen van Inkel (2011-2013), Sint Niek met Niek van der Bruggen (2014-2015) en SinterKai met Kai Merckx (2016-heden) is een actie die jaarlijks wordt gespeeld van eind november t/m 5 december. De actie start twee weken voor 5 december. Luisteraars kunnen een verlanglijstje met drie cadeaus online insturen met een totale waarde van maximaal €250,-. De cadeaus dienen opgezocht te worden via internet en de links naar de sites dienen met de cadeaus ingevuld te worden in het formulier dat tijdens de actie op de site en in de app van Qmusic verschijnt(soms mag dit alleen bij een specifieke webwinkel, dan staat op de site en in de app van Qmusic een link naar de site van deze webwinkel en dient het lijstje op deze site te worden ingevuld en verstuurd). In de laatste dagen voor 5 december worden tussen 7:00 uur en 19:00 uur en in het weekend tussen 10:00 uur en 19:00 uur een aantal lijstjes voorgelezen op Qmusic. Als een luisteraar zijn/haar lijstje voorbij hoort komen, dient deze binnen 20 minuten te bellen naar Qmusic en als dit lukt wint deze €250,- (soms in de vorm van een tegoedbon) waarmee de cadeaus aangeschaft kunnen worden. Zo niet, dan wordt de "aasgierenlijn" geopend. Sinds 2019 verschijnt dan in de Qmusic-app een rode "SinterKai"-knop. Uit alle luisteraars die dan op deze knop drukken wordt dan iemand getrokken die dan de €250,- wint. Voor 2019 moesten luisteraars hiervoor bellen naar Qmusic. Tijdens deze periode verschijnen de namen die op de radio genoemd worden tevens op de site en in de app van Qmusic, zodat luisteraars die een lijstje hebben ingestuurd kunnen zien of hun naam al is genoemd en/of door wie het lijstje is geclaimd indien er te laat is gebeld.
Deze actie vertoont gelijkenissen met de actie "Hier met je rekening" die jaarlijks in januari wordt georganiseerd door Radio 538. Hierbij worden op dezelfde manier rekeningen van luisteraars betaald.
Q-hotel in de sneeuw
Vanaf 2015 wordt Zell am See in Oostenrijk elk jaar in januari omgedoopt tot het Q-hotel in de sneeuw. Luisteraars kunnen een zevendaagse skivakantie naar Oostenrijk winnen. Deze actie is een samenvoeging van het Q-hotel en de Q-snowcase.
Q-hotel
In 2011 t/m 2014 werden Grand Hotel Krasnapolsky (2011 t/m 2013) en Mercure hotel Amsterdam City (2014) drie weekenden in het voorjaar omgedoopt tot het Q-hotel. Luisteraars konden een verblijf in dit hotel winnen. De dj's van Qmusic deden dan dienst in onder meer de bediening en moesten kamers schoonmaken. Daarnaast traden er diverse artiesten op in het hotel.
Q-snowcase
In 2011 t/m 2014 organiseerde Qmusic de Q-snowcase. Luisteraars konden een zevendaagse skivakantie naar Zell am See in Oostenrijk winnen. Daar traden ook diverse artiesten op.
De Uitverkorene
In 2018 kwam Qmusic met een nieuwe actie, 'De Uitverkorene', een willekeurig persoon uit Nederland wordt omgedoopt tot de uitverkorene. Die persoon weet dat zelf echter niet. Door middel van hints van het Q-team is de bedoeling dat de uitverkorene zich binnen een bepaalde tijd meldt. Lukt dat? Dan krijgt die persoon €10.000,-. In 2019 kwam een tweede editie van deze actie, waarbij er iedere week een nieuwe uitverkorene wordt uitgekozen.
Het Verboden Woord
Deze actie vond in 2023 plaats in de week van 21 t/m 25 mei. Gedurende een week mochten de Q-dj's een bepaald woord niet uitspreken. Welk woord dat was, werd een week voor de actie bepaald door de luisteraars. In de periode voor de actie werden de gesprekken van alle dj's geanalyseerd door een computer en uit de woorden die hierbij het vaakst werden genoemd, werd een top 3 samengesteld. De luisteraars konden op deze woorden stemmen en het woord met de meeste stemmen werd dan Het Verboden Woord. Als dit woord gedurende de actieperiode door een dj werd uitgesproken dienden de luisteraars in de Qmusic-app op een speciale rode knop te drukken en uit de luisteraars die hadden gedrukt, werd dan iemand geselecteerd die werd teruggebeld. Deze luisteraar won dan € 500,-. Er hoefde maar één keer te worden gedrukt, ook als Het Verboden Woord meerdere keren werd uitgesproken. In dat geval werden dan meerdere luisteraars geselecteerd die € 500,- wonnen.
Q-escape room
Deze actie werd in april 2019 voor het eerst gehouden en sinds 2020 vindt deze actie jaarlijks plaats in december, in de laatste weken voor Kerstmis. De actie start sinds dat jaar op 15 december en wordt net als Het Geluid aangekondigd via posters op billboards, op metrostations en in abri's van tram- of bushaltes. Ook verschijnt de actie begin december op de site en in de app van Qmusic. Kenmerkend aan deze reclame-uitingen is een raster waarin de deelnemende dj's zijn afgebeeld, elk in een eigen vak.
De dj's van de ochtend- en middagshow worden opgesloten in de zogenoemde 'Q-escape room'. Om te voorkomen dat zij kunnen zien en horen waar ze heen gaan, krijgen ze hierbij een blinddoek voor en een geluidsdichte koptelefoon op. Vanuit deze puzzelkamer, die elk jaar een ander thema heeft, maken ze elke dag tussen 6:00 uur en 20:00 uur live radio totdat ze door middel van puzzels en raadsels de muzikale code hebben gekraakt. Deze code bestaat uit evenveel ultrakorte muziekfragmenten als er dj's in de escape room zitten (in 2019 drie en vanaf 2020 vier). Elke dj heeft hierbij zijn/haar eigen fragment. Om de code te kraken dienen de dj's te raden uit welke muzieknummers deze fragmenten komen. Hiervoor krijgen ze elke dag drie pogingen, waarbij ze artiesten en titels kunnen invoeren, één om 8:15 uur, één om 12:15 uur en één om 17:15 uur. Vanaf 2021 moeten ze de artiesten en titels op deze tijdstippen doorgeven aan de "puzzelmaster". Bij elk poging krijgen ze te zien en te horen hoeveel nummers er goed zijn geraden.
Ze krijgen hulp van luisteraars. Zij kunnen meedoen met het oplossen van de puzzels en raadsels en tips geven. Dit kunnen ze doen via de site en de app van Qmusic en zelfs op locaties waar ze door de dj's naartoe kunnen worden gestuurd. Hiervoor wordt de Q-escape room live gestreamd via de site en de app van Qmusic. Ook verschijnen hier tijdens de actie liveblogs. Daarnaast worden gedurende de actie tijdens reclameblokken op TV speciale spotjes uitgezonden om mensen te stimuleren om naar Qmusic te luisteren en zo de dj's te helpen met het kraken van de code. Zodra alle nummers correct zijn geraden is de code gekraakt en kunnen de dj's ontsnappen. Ze krijgen dan de zin "De muzikale code is gekraakt!!!!" te horen. De Q-escape room kleurt dan groen en de deuren gaan open, zodat de dj's naar buiten kunnen gaan. In dat geval worden alle liedjes van de code volledig gedraaid op de radio. Bij een foute poging moeten ze wachten op het volgende invoermoment. In dat geval kleurt de Q-escape room rood. Tijdens de looptijd van de actie verschijnen alle foute combinaties die zijn doorgegeven ook op de site en in de app met daarbij het aantal goede antwoorden, zodat ook de luisteraars weten welke nummers geen deel uit maken van de muzikale code. Deze nummers hoeven ze dan dus niet meer te noemen. Ook is op de site en in de app te zien hoe lang de dj's al opgesloten zitten.
De dj's mogen elke dag tot 19:00 uur puzzelen. Na dit tijdstip mag er niet meer worden gepuzzeld tot de volgende dag. De dj's slapen ook in de Q-escape room totdat ze zijn ontsnapt. Hiervoor worden in de Q-escape room slaapkamers gebouwd.
In 2022 bestond de Q-escape room anders dan de voorgaande jaren uit meerdere verdiepingen die met een lift te bereiken waren. Deze lift kon een rol spelen bij de puzzels en raadsels die tijdens deze editie moesten worden opgelost om de muzikale code te kraken. Bovendien was deze editie een echte kersteditie. De dj's waren opgesloten in het "Hoofdkwartier van de Kerstman". In de muzikale code die dat jaar gekraakt moest worden, zat daarom ook een kerstlied.
Tijdens deze editie was er tevens een extra actie, "Q-escape room Snowglobe". Deze actie was bedoeld voor luisteraars die bijvoorbeeld iemands verjaardag waren vergeten. Zij konden gedurende de periode dat de dj's opgesloten zaten via de site en de app van Qmusic laten weten aan wie ze geen of een slecht cadeau hadden gegeven. Op deze manier konden ze kans maken op Oudejaarsloten t.w.v. € 30,- en prijzen uit de "Snowglobe" die in de Q-escape room stond. Hierin zaten prijzen met een waarde tussen € 200,- en € 389,-.
Twee dj's hebben een editie overgeslagen omdat ze een kind kregen. Kai Merckx kreeg in 2021 een zoon, Guus en deed daarom dat jaar niet mee en Marieke Elsinga kreeg in 2022 een zoon, Jip en deed daarom dat jaar niet mee. Bram Krikke viel beide jaren in.
Pressure Room
Deze kamer was er in 2021 voor het eerst. Het is de grootste angst voor de dj's in de Q-escape room, want ontsnappingspogingen kunnen soms afhankelijk zijn van wat hier gebeurt. Rond iedere ontsnappingspoging kan een alarm afgaan en dan moet één van de dj's naar de Pressure Room om daar een opdracht te doen. De "Puzzelmaster" bepaalt wie dit is. De ontsnappingspoging in kwestie gaat dan alleen door als de dj in de Pressure Room slaagt in deze opdracht. Anders vervalt de betreffende ontsnappingspoging en moeten ze wachten tot de volgende. In 2021 werden twee ontsnappingspogingen verspeeld, op vrijdag 17 december 2021 om 17:15 uur en op maandag 20 december 2021 om 12:15 uur. Bram wist op 17 december 2021 geen rode bal te vangen (hij moest in één keer een rode bal vangen zonder dat deze de grond raakte, maar alle drie de rode ballen vielen uiteindelijk op de grond) en Mattie wist op 20 december 2021 de bom niet onschadelijk te maken. Deze ontplofte na het doorknippen van de gele draad. Dit kwam omdat Mattie vlak na de gele draad per ongeluk ook nog een zwarte draad doorknipte en dat was niet de bedoeling. De zwarte draden moesten als laatste worden doorgeknipt. In 2022 werden drie ontsnappingspogingen verspeeld. De eerste verspeelde ontsnappingspoging was die op 16 december om 17:00 uur. Domien moest net als Mattie in 2021 een bom onschadelijk maken, ditmaal door een code van 10 vormen in de juiste volgorde in te vullen. Hij raakte de volgorde echter al snel kwijt waardoor de bom al na de tweede vorm ontplofte. Ook Domien lukte het dus niet om de bom onschadelijk te maken. De tweede verspeelde poging was die op 18 december om 12:15 uur. Het lukte Mattie niet om binnen 15 seconden alle ballen uit een bak te halen. Er bleven nadat de tijd was verstreken nog heel veel ballen in de bak liggen. De derde verspeelde poging was die op 21 december om 8:15 uur. Kai slaagde er niet in om de klok na 40 seconden stop te zetten. Hij drukte nét te vroeg op de knop.
Edities Q-escape room
Qmusic Limburg
Van 1 juni 2014 t/m 30 augustus 2017 werden de landelijke programma's van Qmusic van 13:00 tot 9:00 uur ook uitgezonden in de provincie Limburg onder de naam Qmusic Limburg.
Digitale zenders
Qmusic heeft een aantal digitale zenders:
Qmusic non-stop. Dit station werd op 1 september 2013 gelanceerd.
Qmusic Het Foute Uur. Dit station werd eind 2013 gelanceerd.
Qmusic Top 40. Op dit station, dat in januari 2019 is gelanceerd, is non-stop de muziek uit de Top 40 te horen.
Qmusic Top 1000. Dit station werd in mei 2015 gelanceerd als Qmusic Classics.
Qmusic Christmas. Dit station, dat non-stop kerstmuziek uitzendt, is sinds 2015 te horen in de weken voor en tijdens kerst. Dit station vervangt tijdelijk de Qmusic Top 1000 zender en deelt verder het kanaal met Qmusic Summer.
Qmusic Summer. Dit station zendt non-stop zomerse muziek uit. Dit station vervangt tijdelijk de Qmusic Top 1000 zender.
Q-Nederlandstalig. Dit station kwam er in juli 2021 bij.
One World Radio. Digitaal radiokanaal van het Belgische festival Tomorrowland waarvan Qmusic sinds 2021 de officiële mediapartner is, en de (internet-)distributie in Nederland verzorgt.
Podcasts
Sinds september 2018 produceert Qmusic ook verschillende podcasts:
Menno's Mansion. Hierin bespreekt Menno Barreveld de meest uiteenlopende zaken met collega-dj's Kai Merckx en Lars Boele, Q-nieuwslezer Anton Griep en producer Jesse van der Schot.
Mattie & Marieke. Maakte iedere twee weken met het team van de ochtendshow een podcast waarin ze een geheim uit de doofpot halen. Kennen zij elkaar goed genoeg om te weten bij wie deze hoort?
Prijzencast. Tom de Graaf gaat in gesprek met topsporters. Zij vertellen hoe zij zover in hun carrière zijn gekomen en wat hen drijft om alles op te geven voor de sport.
Top 40 weekoverzicht. In deze podcast praat Domien Verschuuren, je wekelijks over de hits van die week
Top 40 Stories. In deze podcast nemen Q-dj Wim van Helden en Music Director Martijn Biemans je mee in de ludieke en verrassende verhalen achter bekende nummers die ooit in de Top 40 hebben gestaan.
Kai's Zwarte Zaterdag podcast. Q-dj Kai Merckx lanceert eenmalig deze podcast voor tijdens de Zwarte Zaterdag. Verschillende andere dj's komen voorbij in de podcast, net als het bekende spel van Qmusic: Het Geluid.
Marktaandeel
De Stichting Nationaal Luister Onderzoek (NLO) laat periodiek het aantal luisteraars per zender meten.
Qmusic begon aanvankelijk in de doelgroep 10+ met een marktaandeel van rond de 4 procent (ter vergelijking: Radio 538, toen de best beluisterde zender, haalde ongeveer 11 procent marktaandeel). Binnen een jaar verhoogde het station dit met 2 procent. Tot 2013 schommelde het marktaandeel tussen de 6 en de 8 procent. Door het succes van het ochtendprogramma Mattie & Wietze steeg de zender nog verder. Vanaf de zomer van 2013 tot het voorjaar van 2020 lag het marktaandeel bijna altijd tussen de 8 en de 10 procent. In het najaar van 2014 was het voor het eerst het op een na best beluisterde radiostation van Nederland (doelgroep 10+).
Vanaf het voorjaar van 2020 wist het station haar marktaandeel verder te verhogen. Als oorzaak werd het veranderde luistergedrag door de coronacrisis genoemd. Vooral het ochtendprogramma Mattie & Marieke steeg. In het voorjaar van 2020 was Qmusic voor het eerst het best beluisterde radiostation in de doelgroep 20-49 jaar. In de meting van augustus-september 2020 kwam het station voor het eerst boven de 11 procent (11,2%) uit (ter vergelijking: NPO Radio 2, toen de best beluisterde zender, haalde 12,4 procent marktaandeel). In de meting van oktober-november 2020 was het voor het eerst de best beluisterde zender van Nederland (Qmusic en Radio 2 haalden beiden 11,8%, maar eerstgenoemde had een hoger weekbereik). In de luistercijfers van augustus-september 2021 was Qmusic opnieuw marktleider, maar nu met 0,5% verschil op Radio 2. In de meting mei-juni 2022 kwam Qmusic voor het eerst boven de 13% uit; het verschil met de nummer 2 (NPO Radio 2) was toen 1,4%.
Dalingen in de luistercijfers zitten vooral in de metingen van december vanwege de populariteit van de Top 2000 van NPO Radio 2 en de kerstmuziek op Sky Radio.
Audiovormgeving
De audiovormgeving wordt sinds de start gecomponeerd door het Belgische bedrijf Brandy Jingles. Hetzelfde pakket wordt ook gebruikt door Qmusic Vlaanderen. Alleen de nieuwsvormgeving wijkt iets af.
Pay-off
Voorheen:
Q is good for you (2005-2015)
Maximum Hit Music (2009-2015)
Love the summer (zomer, 2012-2015)
You make the magic (kerst, 2016-2018)
You make the summer (zomer, 2016-2019)
You make us Q (2015-2019)Huidig:
Q sounds better with you (2019-heden)
Maximum hits (2019-heden)
Maximum weekend (2020-heden)
Maximum summer (zomer, 2020-heden)
All I want for christmas is Q (kerst, 2019-heden)
Q-college
In 2008 startte Qmusic in België de Q-academy. Het doel daarvan is om mensen op te leiden tot een professionele radiopresentator. Dit werd een groot succes en daarom startte Qmusic Nederland in september 2011 ook met een radio-opleiding onder de naam Q-college. De winnaar krijgt een vast radioprogramma op de zender.
Winnaars:
2011-2012: Erik van Roekel.
2012-2013: Marieke Elsinga. Ook Michiel Jurrjens die als tweede eindigde mocht invalwerk gaan doen en kreeg later een eigen radioprogramma op de zender.
2013-2014: Kai Merckx. Lars Boele die als tweede eindigde kreeg tevens een eigen radioprogramma op de zender. Later kreeg Bas van Nimwegen, die tot de laatste 5 kandidaten behoorde, ook een eigen programma op de zender.
2014-2015: Stephan Bouwman. Ook Joost Swinkels, die tot de finalisten behoorde, kreeg later een programma op de zender.
2015-2016: Kimberley Dekker
2016-2017: Gido Kuin
2017-2018: Nadine Roos (kreeg uiteindelijk geen programma op de zender).
2020-2021: Cain Slobbe
Prijzen
Marconi Award
In 2008, 2015, 2019 en 2020 won Qmusic de Marconi Award voor beste radiozender. Ook medewerkers van Qmusic wisten een Marconi Award in de wacht te slepen. Zo won Mattie Valk in 2010 de prijs voor aanstormend talent. Later - in 2017 - wist ook Joost Swinkels deze prijs te winnen.
Gouden RadioRing
Door de jaren heen zijn verschillende programma's van Qmusic genomineerd voor de Gouden RadioRing. Pas in 2021 werd een van deze nominaties verzilverd toen Mattie Valk en Marieke Elsinga wisten te winnen met hun programma Mattie & Marieke. Daarnaast wonnen verschillende diskjockeys een Zilveren RadioSter toen ze in dienst waren bij Qmusic. Kristel van Eijk was de eerste in 2012. Later volgden Marieke Elsinga (2018, 2019 en 2020), Mattie Valk (2020) en Bram Krikke (2021).
Overig
In 2016 werd het programma-onderdeel Q-musical met Edo Berger, Jasper Smit en Wouter Monden bekroond met een Eervolle Vermelding door de jury van de Zilveren Reissmicrofoon.
In 2019 werd de editie Purschuim, de Q-musical (2013) uitgeroepen tot de "Hoogste Binnenkomer 1919-2019" in de geschiedenis van de Nederlandse radio, door het omroepvakblad Broadcast Magazine.
Externe link
Officiële website
Nederlandse radiozender | Ze krijgen hulp van luisteraars. Zij kunnen meedoen met het oplossen van de puzzels en raadsels en tips geven. Dit kunnen ze doen via de site en de app van Qmusic en zelfs op locaties waar ze door de dj's naartoe kunnen worden gestuurd. Hiervoor wordt de Q-escape room live gestreamd via de site en de app van Qmusic. Ook verschijnen hier tijdens de actie liveblogs. Daarnaast worden gedurende de actie tijdens reclameblokken op TV speciale spotjes uitgezonden om mensen te stimuleren om naar Qmusic te luisteren en zo de dj's te helpen met het kraken van de code. Zodra alle nummers correct zijn geraden is de code gekraakt en kunnen de dj's ontsnappen. Ze krijgen dan de zin "De muzikale code is gekraakt!!!!" te horen. De Q-escape room kleurt dan groen en de deuren gaan open, zodat de dj's naar buiten kunnen gaan. In dat geval worden alle liedjes van de code volledig gedraaid op de radio. Bij een foute poging moeten ze wachten op het volgende invoermoment. In dat geval kleurt de Q-escape room rood. Tijdens de looptijd van de actie verschijnen alle foute combinaties die zijn doorgegeven ook op de site en in de app met daarbij het aantal goede antwoorden, zodat ook de luisteraars weten welke nummers geen deel uit maken van de muzikale code. Deze nummers hoeven ze dan dus niet meer te noemen. Ook is op de site en in de app te zien hoe lang de dj's al opgesloten zitten. | 1 | liveblog, doorlopende verslaggeving, evenementupdates |
6,867 | APIReference | 5142436 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Mesa%20%28software%29 | Mesa (software) | Mesa, ook Mesa3D en The Mesa 3D Graphics Library, is een opensource-software-implementatie van OpenGL, Vulkan en andere grafische API-specificaties. Mesa vertaalt deze specificaties naar fabrikantspecifieke hardwaredrivers voor grafische kaarten.
De belangrijkste gebruikers zijn twee grafische drivers voornamelijk ontwikkeld en gesponsord door Intel en AMD voor hun respectievelijke hardware (AMD promoot hun Mesa-drivers Radeon en RadeonSI in plaats van het uitgefaseerde AMD Catalyst en Intel heeft altijd enkel de Mesa-driver ondersteund). Propriëtaire grafische drivers (zoals de driver voor Nvidia GeForce en Catalyst) vervangen alle onderdelen van Mesa: ze bieden hun eigen implementatie van een grafische API. Daarnaast zet de opensourcegemeenschap in op de Nouveau-driver, dat een poging is om een Mesa-driver voor Nvidia-hardware te schrijven.
Naast 3D-applicaties zoals games gebruiken ook moderne display servers (X.Org's Glamor of Wayland's Weston) OpenGL/EGL; daarom gaat de grafische weergave meestal via Mesa.
Mesa wordt gehost door freedesktop.org en werd in augustus 1993 begonnen door Brian Paul, die nog steeds actief is in het project. Mesa werd vervolgens breed aangenomen en bevat inmiddels ontelbare bijdragen van verschillende individu's en bedrijven wereldwijd, waaronder de fabrikanten van videokaarten van de Khronos Group die de OpenGL-specificatie beheren. Voor Linux is de ontwikkeling ook deels bewerkstelligd via crowdfunding.
Externe link
Officiële website
Linux
Technische informatica
3D-computergraphics
Computerspelontwikkeling
OpenGL
Software geschreven in assembleertaal
Software geschreven in C
Software geschreven in C++
Opensourcesoftware en vrije software | Mesa, ook Mesa3D en The Mesa 3D Graphics Library, is een opensource-software-implementatie van OpenGL, Vulkan en andere grafische API-specificaties. Mesa vertaalt deze specificaties naar fabrikantspecifieke hardwaredrivers voor grafische kaarten. | 1 | API-specificatie, toepassingsprotocol, programmeerhandleiding |
10,294 | MarryAction | 1366642 | https://nl.wikipedia.org/wiki/George%20of%20the%20Jungle%20%28film%29 | George of the Jungle (film) | George of the Jungle is een Amerikaanse komische film gebaseerd op de gelijknamige animatieserie uit 1967. De film werd geproduceerd door Walt Disney Pictures en uitgebracht in 1997.
Verhaal
De rijke Ursula Stanhope gaat met haar verloofde, Lyle van de Groot, op expeditie naar Afrika. Ze worden vergezeld door twee mannen genaamd Max en Thor. Al snel wordt duidelijk dat Lyle meer geïnteresseerd is in Ursula’s geld dan in haar.
Wanneer Ursula wordt aangevallen door een leeuw, wordt ze gered door een jongeman genaamd George. George heeft als kind als enige een vliegtuigongeluk overleefd, en is nadien opgevoed door een intelligente pratende gorilla genaamd Ape, bij wie hij nu in een boomhut woont. George is behoorlijk onhandig, en botst geregeld tegen een boom. Desondanks is Ursula erg onder de indruk van George, en de twee worden vrienden. George wordt langzaam verliefd op Ursula.
Ondertussen zijn Lyle, Max en Thor op zoek naar Ursula. Al snel blijken Max en Thor stropers te zijn. Ze vinden Georges boomhut, en Lyle schiet George neer. Lyle wordt voor zijn daad naar de gevangenis gestuurd, terwijl Ursula de gewonde George meeneemt San Francisco voor medische verzorging. Terwijl ze weg zijn, ontdekken Max en Thor dat Ape kan praten, en vangen hem. Ook zij worden gearresteerd, maar al snel weer vrijgelaten.
In San Francisco maakt George voor het eerst kennis met de menselijke gemeenschap. George wordt door Ursula voorgesteld aan haar moeder, Beatrice Stanhope. Deze wil dat Ursula trouwt met Lyle, dus maakt ze George wijs dat zijn relatie met Ursula nooit iets zal worden. Teleurgesteld keert George terug naar Ursula’s flat. Daar wordt hij opgewacht door een Afrikaanse vogel, die hem vertelt dat Ape is gevangen. George haast zich terug naar Afrika, gevolgd door Ursula.
George vindt Ape, en redt hem. Ursula arriveert niet veel later. Dan duikt onverwacht Lyle op, die is ontsnapt uit de gevangenis. Hij heeft een leger huursoldaten meegenomen, en heeft zichzelf tot priester laten benoemen zodat hij zelf zijn huwelijk met Ursula kan inzegenen. Hij ontvoert Ursula om haar te dwingen met hem te trouwen. George verslaat de huursoldaten met behulp van een groep gorilla’s, en gaat vervolgens achter Lyle aan. Deze vaart op dat moment met Ursula een rivier af. George redt Ursula, en haar plaats wordt ingenomen door een vrouwelijke aap. Lyle merkt dit niet op daar het vlot net een donkere grot binnenvaart, en hij trouwt per ongeluk met de aap.
Terug bij Georges boomhut trouwen George en Ursula. Samen krijgen ze een zoon, die ook George heet. Ape gaat naar Las Vegas om een ster te worden.
Rolverdeling
|-
||| George, King of the Jungle
|-
||| Ursula Stanhope
|-
||| Lyle van de Groot
|-
||| Ape de gorilla || stem
|-
||| Kwame
|-
||| Max
|-
||| Thor
|-
||| Beatrice Stanhope
|-
||| Arthur Stanhope
|-
||| Betsy
|-
||| Narrator
|-
||| Little Monkey, Shep, Tooki Tooki Bird, en gorilla || stem
|}
Nederlandse Nasynchronisatie
|-
||| George
|-
||| Ursula
|-
||| Lyle van de Groot
|-
||| Aap
|-
||| Kwame
|-
||| Max
|-
||| Thor
|-
||| Beatrice
|-
||| Arthur
|-
||| Betsy
|-
||| N'Dugo
|-
||| Kip
|-
||| Verteller
|}
Achtergrond
Dieren
Voor de dieren in de film werden zowel echte dieren, poppen als computeranimatie gebruikt. Vooral in de gevechtsscène met de leeuw is veel gebruikgemaakt van computeranimatie. De grote apen die bij George wonen zijn allemaal acteurs in kostuums of animatrons.
Filmmuziek
"George of the Jungle" (Sheldon Allman, Stanley Worth) - 2:53 - Presidents of the United States of America
"Dela (I Know Why the Dog Howls at the Moon)" (Johnny Clegg) - 4:16 - Johnny Clegg & Savuka
"Wipe Out" (Jim Fuller, Berryhill, Patrick Connolly, Ron Wilson) - 2:39 - The Surfaris
"The Man on the Flying Trapeze" (Traditional) - 0:57 - Roger Freeland, Jon Joyce, Steve Lively, Gary Stockdale
"My Way" (Paul Anka, Jacques Revaux, Claude François, Gilles Thibault) - 1:11 - John Cleese
"Aba Daba Honeymoon" (Walter Donovan, Arthur Fields) - 1:55 - Karen Harper
"George of the Jungle" (Allman, Worth) - 1:03 - Weird Al Yankovic
"Go Ape [The Dance Mix]" (Michael Becker) - 3:25 - Michael Becker
"Jungle Band" (Michael Becker) - 3:18 - Carl Graves
"George to the Rescue" - 1:11
"Rumble in the Jungle" - 3:15
"The Little Monkey" - 2:23
"George of the Jungle [Main Title Movie Mix]" (Marc Shaiman) - 2:20
Prijzen en nominaties
In 1998 werd George of the Jungle genomineerd voor drie prijzen, waarvan hij er 1 won.
De ASCAP Award voor Top Box Office Films – gewonnen
De Saturn Award voor beste fantasyfilm
De Blockbuster Entertainment Award voor favoriete acteur in een familiefilm (Brendan Fraser)
Externe link
Komische film
Film gebaseerd op een televisieserie
Film uit 1997
Amerikaanse film
Kinderfilm | George vindt Ape, en redt hem. Ursula arriveert niet veel later. Dan duikt onverwacht Lyle op, die is ontsnapt uit de gevangenis. Hij heeft een leger huursoldaten meegenomen, en heeft zichzelf tot priester laten benoemen zodat hij zelf zijn huwelijk met Ursula kan inzegenen. Hij ontvoert Ursula om haar te dwingen met hem te trouwen. George verslaat de huursoldaten met behulp van een groep gorilla’s, en gaat vervolgens achter Lyle aan. Deze vaart op dat moment met Ursula een rivier af. George redt Ursula, en haar plaats wordt ingenomen door een vrouwelijke aap. Lyle merkt dit niet op daar het vlot net een donkere grot binnenvaart, en hij trouwt per ongeluk met de aap. | 2 | huwelijk, trouwen, echtverbintenis |
7,478 | WebPageElement | 1015506 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst%20van%20rangen%20bij%20de%20Nederlandse%20politie | Lijst van rangen bij de Nederlandse politie | In 1993 is de Nederlandse politie gereorganiseerd. Hierbij is de politie onderverdeeld in 25 regiokorpsen en het KLPD. De politierangen na deze reorganisatie zijn in onderstaande tabel aangegeven. De oude rang van adjudant is bij deze reorganisatie vervallen.
Bij de vorming van de Nationale Politie per 1 januari 2013 is de rang van eerste hoofdcommissaris toegevoegd. De eerste hoofdcommissaris geeft leiding aan de Nationale Politie.
Rangen van de nationale politie
De Nederlandse nationale politie kent de volgende rangen:
Lijst van rangen | In 1993 is de Nederlandse politie gereorganiseerd. Hierbij is de politie onderverdeeld in 25 regiokorpsen en het KLPD. De politierangen na deze reorganisatie zijn in onderstaande tabel aangegeven. De oude rang van adjudant is bij deze reorganisatie vervallen. | 1 | tabel, afbeelding, webpagina-element |
11,269 | BeautySalon | 2821320 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Vidal%20Sassoon | Vidal Sassoon | Vidal Sassoon (Londen, 17 januari 1928 – Los Angeles, 9 mei 2012) was een Britse kapper en zakenman. Hij werd in de jaren zestig bekend als de man die het bobkapsel opnieuw lanceerde. Zijn idee vond navolging bij acteurs en in de media. Dit paste in de geest van die tijd met korte en strakke lijnen in de mode, zoals de minirok die toen ook opgang maakte.
Carrière
Sassoon werd geboren in de Londense wijk Hammersmith in het Joodse gezin van Nathan Sassoon en Betty Bellin. Zijn vader was afkomstig uit Thessaloniki, en zijn moeder kwam uit een familie met wortels in Oekraïne.
Wegens de benarde financiële toestand binnen de familie ging Sassoon al jong werken. Zijn moeder zag al vroeg zijn talenten in, en stuurde hem op veertienjarige leeftijd uit werken in een kapsalon. Hij begon als "shampoo-boy"; dit werd later ook zijn bijnaam.
Na de Tweede Wereldoorlog was Sassoon lid van de 43 Group, een antifascistische groepering. In 1948 vocht hij in het Israëlisch leger tijdens de Arabisch-Israëlische Oorlog.
In 1954 opende hij zijn eerste salon in Londen, gevolgd door winkels in andere steden, zoals New York. Het bobkapsel brak door in 1963. Filmregisseur Roman Polański betaalde Sassoon 5000 dollar voor het kapsel van hoofdrolspeelster Mia Farrow in zijn film Rosemary's Baby.
Eigen lijn
Naast een keten van 25 eigen schoonheidssalons en 4 beauty academies, ontwikkelde Sassoon zijn eigen lijn van middelen voor haarverzorging onder de merknaam Vidal Sassoon, die hij in 1982 aan Richardson-Vicks verkocht. Vicks kwam in 1985 in handen van Procter & Gamble (P&G), dat geleidelijk aan zijn merk liet uitsterven ten gunste van hun eigen merk Pantene, omdat ze hiervoor geen royalty's aan Sassoon hoefden te betalen. In 2003 besloot P&G om de merknaam in de ijskast te zetten en hierop spande Sassoon een rechtszaak aan tegen P&G. Hij vond dat P&G zijn merknaam aan het vernietigen was. Deze rechtszaak werd uiteindelijk buiten de rechtszaal geschikt. Tegenwoordig bestaat er nog een professionele lijn van haarverzorgingsproducten die Sassoon heet. Zijn kapsalons verkocht hij in 2002 aan de Regis Corporation, de grootste kappersketen ter wereld.
Filantroop
In 1982 stichtte hij het Vidal Sassoon International Center for the Study of Antisemitism (SICSA), een apolitiek informatiecentrum in verband met antisemitisme. Later steunde hij financieel de Boys Clubs of America, een organisatie die naschoolse activiteiten voor jongeren organiseert. Verder gaf hij ook steun aan het Los Angeles Music Center, alsook aan projecten in Israël.
Persoonlijk
Vidal Sassoon was viermaal gehuwd en had vier kinderen. Een van zijn kinderen was de actrice Catya Sassoon, die in 2002 op 33-jarige leeftijd overleed aan een hartaanval, als gevolg van een overdosis cocaïne en hydromorphone. In 2009 werd hij Commander of the Order of the British Empire (CBE).
In 2010 is er een documentaire gemaakt over zijn leven en werk, getiteld Vidal Sassoon: The Movie.
Hij stierf op 84-jarige leeftijd in zijn huis aan de Mulholland Drive in de wijk Bel Air. Het was al enige tijd bekend dat hij aan leukemie leed.
Brits ondernemer
Brits filantroop
Kapper | Eigen lijn
Naast een keten van 25 eigen schoonheidssalons en 4 beauty academies, ontwikkelde Sassoon zijn eigen lijn van middelen voor haarverzorging onder de merknaam Vidal Sassoon, die hij in 1982 aan Richardson-Vicks verkocht. Vicks kwam in 1985 in handen van Procter & Gamble (P&G), dat geleidelijk aan zijn merk liet uitsterven ten gunste van hun eigen merk Pantene, omdat ze hiervoor geen royalty's aan Sassoon hoefden te betalen. In 2003 besloot P&G om de merknaam in de ijskast te zetten en hierop spande Sassoon een rechtszaak aan tegen P&G. Hij vond dat P&G zijn merknaam aan het vernietigen was. Deze rechtszaak werd uiteindelijk buiten de rechtszaal geschikt. Tegenwoordig bestaat er nog een professionele lijn van haarverzorgingsproducten die Sassoon heet. Zijn kapsalons verkocht hij in 2002 aan de Regis Corporation, de grootste kappersketen ter wereld. | 1 | schoonheidssalon, beautysalon, schoonheidsspecialist |
2,248 | Text | 1368856 | https://nl.wikipedia.org/wiki/4Q285 | 4Q285 | 4Q285 is een Dode-Zeerol tekst, het bestaat uit enkele kleine fragmenten met elk slechts enkele regels tekst. De tekst van een fragment bevat een citaat van Jesaja en spreekt over de Messias. Over de vertaling van de tekst is veel discussie geweest. De tekst is verwant aan de Oorlogsrol en wordt ook wel aangeduid als de Doorstoken Messias Tekst. De tekst van 4Q285 komt gedeeltelijk overeen met die van 11Q14, een ander handschrift uit de Dode-Zeerollen.
Vondst en oudheid
In augustus 1952 werd dicht bij Qumran de vierde grot ontdekt waarin oude Joodse geschriften waren opgeborgen; vandaar dat de code van het geschrift begint met 4Q (vierde grot van Qumran). In 1992 onderzocht Robert Eisenman van de California State University, Long Beach, een aantal nog ongepubliceerde Dode-Zeerollen. Hij reconstrueerde het 4Q285 fragment en maakte het wereldkundig via de media.
De tekst van 4Q285 is, zoals de meeste Dode-Zeerollen, geschreven op perkament. De tekst is geschreven in Herodisch schrift en aan de hand daarvan kan opgemaakt worden dat de tekst in de eerste helft van de 1e eeuw is opgeschreven. Van het handschrift zijn meerdere fragmenten gevonden. Het fragment waarop sprake zou zijn van een doorgestoken messias is fragment 5. Dit fragment is 4 bij 5 cm groot en er staan zes regels tekst op. Aan zowel de rechter- als de linkerzijde vertonen de regels lacunes.
Vertaling en Interpretatie
De tekst van fragment 5 begint met een citaat uit Jesaja 10:34. Daarna wordt er gesproken over de Messias die de afstammeling is van koning David. De tekst eindigt met de vernietiging van de laatste vijand Kittim, in de Dode-Zeerollen meestal een aanduiding voor de Romeinen.
De discussie over de interpretatie van de tekst heeft zich vooral toegespitst op de tekst van regel 4, die [... והמיתו נשיא העדה צמ[ח דויד [...] luidt.
Toen Eisenman de tekst bestudeerde concludeerde hij dat regel 4 vertaald moest worden met: en de Prins van de Broederschap, de afstammeling van David, en zij doodden de Prins, waarbij de ו in והמיתו wordt opgevat als de uitgang van een persoonsvorm in de derde persoon meervoud (והמיתו: "zij doodden"). Eisenman zag in de tekst een referentie naar een gedode Messias, wat overeenkomt met het traditioneel christelijke beeld van de Messias. In plaats van zijn interpretatie in de wetenschappelijke literatuur voor te stellen maakte hij zijn ontdekking via de media bekend. In de New York Times verscheen het artikel Reference to Execution of Messianic Leader Is Found in Scrolls. Hierom kreeg het fragment de bijnaam Doorstoken Messias Tekst.
Geza Vermes daarentegen is van mening dat een betere vertaling van het laatste gedeelte van de vierde regel zou moeten zijn: en hij (de Prins/Messias) zal hem doden, waarbij de ו wordt opgevat als een suffix, dat staat voor de derde persoon enkelvoud, waarbij dan het werkwoord zelf als een persoonsvorm in de derde persoon enkelvoud moet worden opgevat (והמיתו: "hij doodde hem"). Omdat regel 1 en 6 ook over oorlog spreken gaat deze tekst volgens Vermes over een militaire Messiasfiguur die zijn vijanden doorboort, wat beter aansluit bij andere Joodse messiaanse teksten. Latere wetenschappelijke publicaties komen tot dezelfde conclusies als Vermes.
Referenties
Dode Zee-rollen | 4Q285 is een Dode-Zeerol tekst, het bestaat uit enkele kleine fragmenten met elk slechts enkele regels tekst. De tekst van een fragment bevat een citaat van Jesaja en spreekt over de Messias. Over de vertaling van de tekst is veel discussie geweest. De tekst is verwant aan de Oorlogsrol en wordt ook wel aangeduid als de Doorstoken Messias Tekst. De tekst van 4Q285 komt gedeeltelijk overeen met die van 11Q14, een ander handschrift uit de Dode-Zeerollen. | 7 | tekst, datatype |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.